Duke reed de Italianen over hun toeren
En was de held van de Drentse T.T.
Nieuwe records op Asser circuit
Drie titels voor Doris Hart!
(Het meisje dat nooit meer zou kunnen lopen...!)
LAGA verloor eervol van de
formidabele Cambridge-acht
Bij 4e TT-races dat pakje
Mi Dw shag dit pakje
Van Roon won als „derde man
v>
Sprint-cracks vergisten zich in zijn
alles-of-niets-demarrage
Italië won in 125, Engeland in 350 en 500 cc
Dramatische nederlaag van Larsen
Boeiende nationale amateurs-koers in de duinen
kano-kampioenen
De 3e en 4e klassers
BAANDAG 9 JULI 1951
PAGINA 4
met Mascotte
gaal-ie goed! -
Ongekende strijd in halve liters
Lopend over de eindstreep
Doran: „Zege zonder schokken'
Om het wereldkampioenschap
Na deze prachtige TT-1931 op het
Drents circuit ziet de wereldranglijst er
als volgt uit:
Tenslotte de uitslagen van
Zaterdag
R. K. O.N.S.—JUILIANA
GESTAAKT
Amper een half uur
Moedig en verstandig
Daarmee kreeg de jonge blonde Haar
lemmer loon naar werken, voor zijn
steeds vooraan-in-de-strijd-zitten, voor
zijn moedige en verstandige slot-demar-
rage, voor zijn inzicht in eigen kracht (en
zwakte: de sprint). Het loon bestond in
de Nederlandse kampioenstitel wielren
nen op de weg voor amateurs 1951.
Ook Koeman viel uit
De grote slag
Van Roon's antivoord
ZATERDAG VOETBAL
DORIS HART
Sedgman: dubbel-titels
D.J.S. is gedegradeerd
Het enerverende duel om de kop in de halve liters tus ssen de Engelse Norton-renner Geojjrey Duke nr. H die
winnaar werd en de Italiaanse Gilera-artisten Masetti 2 en Pagani 1.
eventful race" reed, vochten eerst Lockett
en Armstrong en later de knap opgeklom
men Brett en Petch om de tweede positie.
Totdat eerst Lockett en tenslotte ook nog
Brett het voorbeeld van Duke volgde, en
van het toneel verdwenen. Zo gedund
raakte op die manier het veld der
fabrieksrijders, dat „privates" als Sandys
en Coleman en vooral ook de roekeloos
door de bermen flitsende Australiër
Kavanagh hun kans kregen en in het
tweede gelid nog een levendige strijd
konden blijven voeren. Loes van Rijswijk
op Velocette was hier de beste Neder
lander; hij werd in de laatste ronde nog
juist door de winnaar gelapt.
De fenomenale strijd in de zware
klasse, die het slot van het goed ver
deelde dagprogramma vormde, hebben
wij boven al even aangestipt. Welk een
veld van beroemdheden in de inter
nationale motorwereld stond daar aan
de start! Doch individuele verrassingen
van outsiders daargelaten, zou het toch
zeker gaan tussen 11 Italianen (op
Gilera, Guzzi en MV) en een half dozijn
Engelsen: de Norton- en de AJS-cracks.
Geheel lleen vooraan stond de wereld-
kampioen-1950, de Italiaan Masetti met
zijn rode Gilera opgesteld, aoch de eerste
slag was al voor de Engelsen, toen Duke
vanuit het derde gelid, bij het anflitsen
van de groene lamp, naar '-oren schoot,
en meteen de kop nam nog eer men zich
had gerealiseerd, dat het startsein was
gegeven. Een prachtige start overigens,
vrijwel zonder incidenten of uitvallers,
en met de Italiaan Ruffo als tweede en
de schoolmeester Fergus Anderson op
Guzzi als derde op weg naar de hairpin
bij Assen.
Het ging van meet af aan geweldig
hard: Op het rechte einde naar het Zui
den zeker duidelijk boven de 200 Km. per
uur. En snel volgde ook de ene sensa
tie op de andere: Fergus Anderson aan
de kop (eerste ronde met staande start in
150.6 Km. per uur) Geo Duke aan de
spits Masetti de leiding en achter de
(Van onze speciale verslaggever te Assen)
Had er niet een vrij krachtige Westelijke wind gestaan, de Grote Prijs
van Nederland op het Circuit van Drente zou de naargeestige voorspel
lingen ten spijt onder ideale weersomstandigheden zijn verreden. En
ook in ander opzicht was er alle reden om van een ongeëvenaarde T.T. te
spreken. Hoe vaak is het om een voorbeeld te noemen niet voorge
komen, dat het publiek al een uur voor afloop van de terreinen stroomde,
omdat de race op het blauwe asfalt toch al bekeken was. Doch deze prach
tige middag liep het anders: Drie, vier coureurs op monstrueuze machiues
zaten ronde na ronde als dollemannen achter elkaar heen, en pas een
kwartier voor de val van de finishvlag kon men met vrij grote zekerheid
aannemen, dat de Brit Duke met de zege zou gaan strijken.
Het was daar ten Zuiden van Assen
allemaal als vanouds, alleen op de orga
nisatie waren hier en daar zo mogelijk
op nog markanter wijze de puntjes op de
i's gezet. Er heerste rond de onafzien
bare veiden van motoren en auto's, om
de gigantische tribunes van de flauwe
bocht naar Laaghalerveen tot in de S-
bocht naar Assen en temidden van de
talloze vlaggen, ja bij de pits en waar al
niet meer die sfeer van nerveuze span
ning, die tegen het moment van de start
aangegeven door het groene licht aan
de kani van de vertreklijn bij de Haar
telkens opnieuw een hoogtepunt bereikte.
En laten wij het direct vaststellen:
sportief bekeken hebben de Assenaren
weer een dag van grote allure aan de
reeks van internationale evenementen op
hun vlak en snel parcours toegevoegd.
Kijken we maar even naar de snelste
rondetijden: In de lichte klasse werd het
record door Leoni (Mondial) met 125,88
km. per uur met stukken gebroken en in
de 350 cc. klasse evenaarde Doran met
146,84 km. per uur practisch de topspeed
van de Engelsman White, die in 1937 uit
zijn Norton nog slechts een fractie meer
snelheid wist te halen. En ten leste de
halve litersklasse: Deze keer een ronde
van de Italiaan Masetti (Gilera) van
156,66 km. per uur, een verrichting, waar
door het record van het vorig jaar van
zijn landgenoot Bandirola alweer ruim
schoots werd overtroffen.
Opmerkelijk was misschien nog wel,
dat de strijd in deze 500 cc. groep zich
niet alleen gedurende meer dan ander
half uur maar steeds bleef toespitsen,
maar dat bij dit gevecht vrijwel aanhou
dend met een nieuw record-gemiddelde
van liefst 156 km. per uur werd gekoerst.
Een snelheid, die rekening houdend
met compensatie voor de bochten toch
zeker neerkwam op meer dan 200 km.
per uur op de rechte einden.
En dan: Wat is er onder de gegadig
den voor de wereldtitel, waarvoor de
Dutch T.T. zoals men weet een onder
deel vormt huisgehouden! Zeker:
Mondial bleef in de 125 cc. klasse haar
superioriteit handhaven, maar daar bleef
het dan ook bij. Wie zou hebben durven
voorspellen, dat de fabrieks-Nortons in
de lichte klasse finaal uit de strijd zou
den raken, en wie zou hebben verwacht,
dat diezelfde oer-betrouwbare Engelse
machine zich in de zware afdeling zo
schitterend zou hebben hersteld?
Men ziet het: Het verloop van deze
21e internationale motorraces bij Assen
heeft de tienduizenden zo het een en
ander te verwerken gegeven, en het is
geen wonder, dat zij bil tijden met hun
gejuich het geloei en gedaver van de
voorbij snorrende machines bijkans
overstemden.
De 125 cc.'ers oftewel de bromvliegen
leverden al met al de minst enerverende
gevechten, al waren er zeker momenten,
die nog lang stof tot spreken zullen geven.
Zoals om te beginnen de pech, die
de huidige leider om de wereldtitel, de
Italiaan Übbiali achtervolgde. Hij nam
geheel volgens zijn sportieve standing,
netjes de leiding, maar zijn Mondial be
gon in de tweede ronde al vreemd te doen
en tenslotte zag hij zich in de voorlaatste
ronde zelfs genoodzaakt, de strijd op te
geven.
De Mondial-crack Gianni Leoni had in
middels al lang de plaats aan de spits
overgenomen, en hoewel zo halverwege
de koers in een merkenstrijd dreigde te
ontbranden toen ook Zinzani (Morini) en
Leslie Graham (M.V.) zich voor de lei-
ding schenen aan te melden, het bleek al
gauw, dat de Mondial aan de kop toch
onbereikbaar bleef.
Luigi Zinzani scheen verder wel zeker
vm de tweede plaats, doch het,kwam er
heel anders uit te zien toen zijn motor
iet op het laatste traject Laaghalerveen
e Haar finaal vertikte en de Italiaan,
e;n onwillige machine voortduwend, er
neg maar juist in kon slagen, haar voor
G -iham over de eindstreep te loodsen.
En de situatie werd nog meer toe
gespitst omdat deze Engelsman tegelij
kertijd in een fel duel gewikkeld was met
Zanzi, wiens Morini evenwel net iets aan
speed tekort kwam.
Met dat al een fraaie zege aan de korte,
roetzwarte en besnorde Italiaan Leoni, die
overgelukkig zijn krans op het schavotje
in ontvangst kwam nemen.
„Niets bijzonders, die hele race", zei na
afloop van de 350 cc.-rit de Engelse AJS-
coureur Bill Doran, de onverwachte en
ongedachte overwinnaar van deze wed
strijd Onverwacht, omdat ook hier de
Brit Geoffry Duke toch wel de grote
favoriet was, en waarschijnlijk wel zou
hebben gewonnen óók, indien hij niet bij
bet van de tweede ronde in de
hairpin naar Assen was gevallen, en het
gevecht had moeten staken. Merkwaardig
overigens, dat dit noodlot aan het ganse
fabrieksteam van Norton in deze klasse
beschoren bleek te zijn te merkwaardig
nog, als men nagaat, hoe diezelfde Nor-
tons het vorig jaar vanwege bandenpech
werden uitgeschakeld.
Het stond er voor de stal van Joe Graig
tenger, zwijgzaam en laconiek als altijd
maar wat goed voor, toen zijn rijders
Duke en Lockett getweeën het veld gin
gen aanvoeren. Maar na een ronde had
zich de AJS-man Doran er al tussen ge
drongen, en toen Duke dan zijn duikeling
maakte, zat de coneurrentie-machine met
een op kop. „I just fell off", vertelde
Geoffrey onverstoorbaar, maar zo bijster
eenvoudig was het toch ook weer niet, als
men nagaat dat het zich allemaal bij een
speed van »o'n 160 km. per uur afspeelde,
de motor tussen het publiek schoot (ge
lukkig zonder ongevallen te veroorzaken)
en Duke de andere kant op viel. Vallen
is een kunst op zichzelf en de Brit bleek
dit onderdeel al evengoed te beheersen
als het andere.
En terwijl nu verder Doran zijn „un-
eider behalve de twee genoemde motor-
duivels of wel Bruno Ruffi of wal Pa
gani. Een adembenemende race, waarvan
steeds opnieuw het beeld wisselde, en
waarin meesterlijk bochtenwerk door
magistraal rijden op de recht,; einden
werd afgewisseld- Doran, die in het be
gin ook tot de kopgroep benoorde, trof
ook al in de tweede ronde het lot van
Duke van 's morgens: Hij vloog van de
baan en zijn machine, en moest het ge
vecht staken.
Op vijf, tien meters afstand onderling
vlogen de vier kanonnen: Duke, Ander
son, Pagani en Masetti ronde na ronde
voorbij, En de Brit, die he,t meest de kop
had, draaide voortdurende op topspeed.
Was het. om zich de technisch misschien
nog snellere Italiaanijes van het lijf te
houden, of ging het de pupil van Craig
erom, de machtige Italiaanse machines ui,t
te putten en in de soep !e draaien? En
omgekeerd: Lieten de Gilera en Guzzi-
sterren Duke het uiterste uit zijn motor
halen, om zelf vanuit tweede positie op
het geschikte moment de strijd in hun
voordeel te beslechten?
Het waren vragen, die ronden lang
geen antwoord opleverden. Ronden lang
reed de weergaloze Duke met een snel
heid, ver boven het bestaande ronden-
record, en pas in de tiende ronde kwam
er enige nadere tekening in deze op het
Drentse parcous wel ongekend; strijd.
Anderson, een en andermaal van zijn
machine geslingerd, moest zelf onge
deerd zijn motor aan de pits inlïveren.
Uitgeschakeld. Toen ook kwamen Lockett
en Brett, de stalgenoten van de leider,
naar het leidende peloton opgedrongen,
en zo ontstond even een race van drie
Gilera's tegen drie Nortons, spoedig even
wel toegespitst «P één Brit en drie
Italianen.
£>och de onverwoestbare Norton won
het pleit: Haperende geluiden van de
rode Gilera's maakten duidelijk, dat zij
over hun toeren waren gekomen. Duke
was en bleef ongenaakbaar, en men zag
de laatste ronden de groenwitte helm
van de Engelsman met een langzaam toe
nemende voorsprong voirbijstuiven.
Trouble voor Pagani en Masctii beduidde
het einde, ook voor deze cracks, en zo
kon Duke, nog sléchts zijdelings door
Milani bedreigd, de wedstrijd als kranige
overwinnaar uitrijden.
Deze 500 cc-race zal, door haar span
nende en sensationele verloop, nog lang
blijven behoren tot de klassieke gevech
ten, die sinds 1926 bij Assen zijn geleverd.
125 cc: 1 Carlo Ubbiali (Lalië) 12 p., 2
Gianni Leoni 8 punten, 3 \ftncento Zanzi
7 punten. Merken: 1 Mondial 24 p., 2 Mo
rini 14 p., 3 Mentesa 4 punt»n.
350 c.c.: 1 Leslie Graham (Engeland) 14
p-, 2 Geoffrey Duke 8 p., 3 Doran 8 p.
Merken: 1 AJS 25 p., 2 Velocette 18 p., 3
Norton 8 p.
500 cc.: 1 Geoffrey Duke (Engeland) 16
p. Masetti en Anderson 3 p. Merken: 1
Norton 29 p., 2 Gilera 14 p., 2 Guzzi en
AJS 12 p.
Albi, Belfast en Monza zullen de be
slissingen moeten brengen.
125 cc.: (115.75 Km.): 1 3. Leoni (It.)
Mondial 56,20.5 (123.2 Km. per uur): 2
Zinzani (It.) Morini; 3 Graham (Enge
land) MV; 4 Zanzi (It.) Morini; 5 Bertc-m
(It.) MV.
350 cc.: (248.04 Km.)1 Doran (Enge
land) AJS 1 uur 44 min. 18.1 sec. G42.68
Km. per uur); 2 Petch (Engeland) AJS; 3
Kavanagh (Australië) Norton; 4 Coieman
(Nieuw Zeeland) AJS; 5 Sandys-Winsch
(Engeland) Velocette.
500 cc. (297.65 Km.): 1 Duke (Enge
land) Norton 1 uur 56 min. 3 9 see. (133.S7
Km- per uur), 2 Millani (It.) G lera; 3
Lorenzetti (It.) Guzzi; 4 Lockett (Eng.)
Norton; 5 Brett (Eng.) Norton.
Snelste ronden: 125 cc: Leoni (Mondial)
125.88 Km. per uur; 350 cc.: Doran (AJS)
146.84 Km. per uur; 500 cc.: Masetti
(Gilera) 156.66 Km. per uur.
De eerste promotiewedstrijd tussen
R.K.O.N.S. en Juliana om een plaats in
de le klas van Zuid H is met de stand
21 in het voordeel van R.K.O.N.S. ge
staakt moeten worden wegens een met
zware slagregens gepaard gaand nood
weer; de wedstrijd zal nu reglementair
In zijn geheel moeten worden overge
speeld, waardoor de beslissing omtrent
de nieuwe Zuidelijke eerste-klasser bijna
bij het begin van het nieuwe seizoen be
kend wordt.
Eindelijk is de laatste tweede-klas-be
slissing erdoor. Steenwjjk verloor in
Noord 2A met 10 van F.V.C. en de
gradeert naar de 3e klas.
Het bestuur van de Kon. Ned. Schaak
Bond heeft de uitnodiging van West-
Duitsland geaccepteerd voor een op 24 en
25 November te Dusseldorf te houden in
terland tussen een West-Duits en een
Nederlands schaak-tiental.
(Van onze sport-correspondent)
LONDEN, Zaterdag
Drie Wimbledon-titels voor een meisje, waarvan de doktoren vierentwin
tig jaar geleden zeiden dat zij nooit meer goed zou kunnen lopen! Drie
Wimbledon-titels voor de 26-jarige Amerikaanse Doris Hart uit Coral
Gables in Florida. Het was haar vierde Wimbledon. In 1947 in de finale
verslagen door Margaret Dupont (toen nog Osborne), in 1948 in de finale
door Louise Brough, in 1930 in de halve finale door Louise Brough. Maar
nn is zij de 27-jarige „Queen Louise" opgevolgd, eveneens met drie glo
rieuze titels op één dag!
Toen zij twee jaar oud was, kreeg zij
bij een val een infectie aan haar knie.
De doktoren spraken eerst van ampute
ren, later van een levenslange kreupel
heid. Dagelijkse massage nam het euvel
De finales van Henley Royal Regatta zijn een groot succes voor de
Britse roeiers geworden; negen van de tien werden gewonnen en slechts
de Amerikaanse universiteitsploeg van Pennsylvania genoot de eer van de
enige buitenlandse zege (in de enige finale waaraan ook geen Engelse ploeg
te pas kwam, want de verslagene was hier de Duitse boot van Floresheim).
Zes van de negen Britse overwinningen werden door roeiers van de Cam-
birdge-universiteit behaald
Ook Laga moest onder het juk van Cam
bridge door in de finale der achten om de
Grand Challenge Cup. Van de aoht roeiers
van de Lady Margaret Club waren er
vijf die met Cambridge de jongste jaar
lijkse Boatrace tegen' de universiteit van
Oxford wonnen en daarna naar de States
gingen om de sterkste Amerikaanse uni-
versiteitsadhten in eigen huis te tarten en
te verslaan. Tegen deze formidabele ploeg
leed Laga een eervolle nederlaag. De
Delftenaren waren ook nu bij de start
weer zeer snel weg, namen met 36 slagen
per minuut (Cambridge 39) een kleine
voorsprong en behielden die tot na de 400
meter. Toen namen de Engelsen met een
machtige tussenspurt de leiding over om
die na 800 meter tot een kwart lengte te
vergroten; terwijl beide ploegen 33 slagen
per minuut maakten liep Cambridge steeds
meer uit en de Engelsen wonnen tenslotte
in 7 min. 15 sec. met een lengte voor
sprong.
De meest onverwachte zege van de Brit
ten was die bij de skiffeur om de Diamond
Sculls. Want de Deen Larsen deed zijn
Europese titel alle eer aan en liep met
uitzonderlijk sterk scullen tot ruim twee
lengten uit. Echter vergde hij blijkbaar
tooh te veel van zijn krachten, want op
400 meter van de finish kreeg hij een
verschrikkelijke inzinking. De Cambridge-
skiffeur Tony Fox liep snel in en kon
vrijwel zonder tegenstand een steeds gro
tere voorsprong nemen. De Deen was leeg
geroeid en lag bijna stilmet 4M
lengte won Fox in 8 min. 59 sec. Het was
een klein roei-drama
weg, op 10-jarige leeftijd ging zij met
een oudere broer tennissen om haar
beenspieren te oefenen, in 1941 werd zij
kampioene van de Zuidelijke States, na
de oorlog Wimbledon... en vandaag won
datzelfde meisje in een der kortste fina
les die het centre-court van Wimbledon
ooit zag met 6—1 6—0. haar offi
cieuze wereldtitel. Het publiek juichte
toen Vrijdag de Amerikaanse 24-jarige
student Richard (Dick) Savitt de heren-
titel won; het had voor Doris Hart een
stormachtige minutenlange ovatie, waar
in het al zijn waardering uitte voor
Doris' persoonlijkheid, haar moed, haar
voortreffelijke tenniscapaciteiten en
misschien ook wel voor haar beslist niet-
meedoen aan het „avanceren der
mode".
In de sensationeel korte tijd van 36
minuten was het gebeurd met Shirley
Fry, haar 25-jarige landgenote die twee
jaar geleden met kwikstaartjes op Wim
bledon kwam maar nu haar eerst finale
speelde en bezig is om een top-ster te
worden. Maar het was haar finale-de
buut; en Doris Hart heeft niet alleen
drie enkel- maar ook vijf dubbel-eind-
strijden achter de rug. Deze ervaring in
Wimbledon-centre-court besliste de
strijd al in het allereerste stadium. Doris
startte zefverzekerd, Shirley boordevol
zenuwtjes. Te vaak plaatste Shirley
haar forehand-drives buiten de lijnen
dan dat hier haar gevone spel aan de
orde kon zijn. Doris Hart speelde haar
sterktste tennis, bestookte voortdurend
Shirley's backhand, speelde vaak spin om
Shirley's op vaart ingestelde spel te
ontregelen, maakte aan het net haast
alles met haar geraffineerde dropshots
af. Het enige wat een klein schoonheids
vlekje op haar spel wierp, was dat haar
explosieve service vaak niet accuraat
was; was zij het wèl, dan volgde zij on
middellijk en maakte met een feilloze
volley aan kortstondige rallies een eind.
Zó sterk was haar spel, dat zij haar
(Van onze verslaggever)
ZANDVOORT, Zondagavond.
Drie Haarlemmers in de kopgroep van zes. Alen scandeerde de naam van
Piet Peters en van Adri Voorting. Maar het was „de derde man" van het
rood-wit-rode eskadron voor wie gejuicht werd: Piet van Roon. Nadat in
de voorlaatste ronde het verwoed jagende peloton eindelijk de zes koplopers
had ingehaald, sloeg Van Roon vlak voor de laatste Tarzan-bocht nóg
zijn slag. In een felle demarrage nam hij de vijftien meters voorsprong
waarmee hij het „eindschot" van de puurdere sprinters kon weerstaan.
De Haarlemmers op de tribunes hiel
den de adem in, toen Van Roon het laat
ste rechte einde op zeilde: „Uü haalt het
nooit De Limburgers zagen Jan
Nolten nog eens gaan verzitten en zorg
vuldig schakelen. De Amsterdammeis
riepen om Appie Donker cn Patsy Wil-
serieuzere groep van zes voor in de
plaats, zónder Pieters, maar met de Am
sterdamse favoriet Henk („Tarzan") van
Breenen. met de Hagenaar Piet Kooij
man, die als provinciaal kampioen van
Zuid-Holland béste papieren meebracht,
met Maenen en zijn plaatsgenoot Van
Sambeek en met de Haarlemmer Visser.
Er zat ook de Amsterdammer L. de Rooy
In, maar een lekke band haalde hem uit
de strijd.
Bosjes tutvallers; wie eenmaal achter
lag kwam in dit hoge tempo niet meer
bij. De sterke Krommenieér Eef Koemar
moest wegens machine-defact de strijd
c'e ®ra'>an<'ers snelle staken, vóór hem was ook de gereputeer
3retjenaar Suijkerbuijk a! afgestapt,
G. Holleerder ging met twee „kleintjes"
tegen het asphalt en kon ook meteen
inpakken. Uit het dapper dóórgaande
kopgroepje verdween Visser wegens een
lekke band, terwijl ook de Rotterdammer
Piet Muilwijk en de Westlander Van der
Voort uit de baan ging.
Zo ging dat maar door, men kende geen
pardon. De vier vluchtelingen: Van Bree
nen, kooijman, Maenen, Van Sambeek
kregen een groep van drie: Verhoeven,
Snijders. Voorting, achter zich aan: en
pal daarachter joegen acht man; Bras-
penninx, Kuitwaard, Van der Laar. Me-
hagnoul, Paas, Peters. De Waal, Wiilem-
sen. Het was een vijftiental waar muziek
tn zat, maar nadat vlak voor de pits vier
renners in eikaars spaken waren gaan
staan en in de 19e (van de 42) ronde een
enorme plensbui naar beneden was geko
men, koelde de strijdlust: in de 24e ronde
zat alles weer broederlijk bijeen.
Niet lang, want Appie Donker en A4ri
Tilburger Paymans en de nóg explosie
vere Eindhovenaar Jan Plantaz de besle
kans. Maar deze gevreesde eindsprin-
ters zaten die Piet van Roon toch lelijk
te onderschatten. Zy gunden hem zijn
voorsprong in de laatste borht, zouden
hem op de laatste 250 meter wel grüpen.
Zy grepen hem niet. Want al moest Van
Roon tien meters pryg geven, hij hield
er toch altyd nog vier over F.n die
vier metertjes waren voor de kampioens
titel voldoende
Het was van meet af aan een snelle
koers, waarin al in de eerrte ronden er
van de 225 gestarte amateurs bosjes uit
vielen. Mannen als Piet Pieters uit Haar
lem, Luchies uit Hoensbroek, de Am
sterdammers G. en W. Holleeder en de
Valkenzwaarder Maenen gazon vóór het
het peloton een straf tempo aan dat
steeds boven de 40 Km. lag. Na 12 ron
den voerde Pieters zelfs een vermetele
groep van zes renners aan die 25 secon
den voorsprong nam. Maar er kwam een
PIET VAN ROON amateur-kam
pioen wielrennen op de weg 1951.
Voorting gaven het sein voor een nieuwe
demarrage, die in de 25e ronde opnieuw
twaalf renners zij hot met geringe voor
sprong aan de kop bracht. Om beurten
voerden Patsy Willekes en Voorting deze
groep aan, waarin later ook van Roon en
Donker op kop reden. Et sing een blije
kreet door de Limburgse yxpportersrijen
toen Jan Nolten aan het hoofd van een
groep van vijf aansluiting ging zoeken;
in feite haalden hij en Kooijman het pelo
ton weer bij.
Maar wéén demarreerden Donker en
Van Roon, doch er was niemand die zich
met hen in een nieuw avontuur wilde
storten en in de grote groep ging Plan
taz attent naar voren om onderdehand
eens een oog ln het zeil te houden.
Intussen hadden de cracks hun werk
grondig gedaan; na 31 ronden waren er
van de 225 renners nog 35 in het nu aan
eengesloten peloton over. En zelfs Van
Breenen (met de onafscheidelijke Altink)
had zijn fiets naar stal moeten brengen,
toen hij eenmaal het contact met de grote
groep had verloren.
ln de 32e ronde (10 vóór de finish
viel de slag.
Zeven man met 40 seconden voor op
het peloton: de Haarlemmers Peters,
Van Roon en Voorting, de Amsterdam
mer Donker, de Valkenswaarder Mae
nen. de Geldropper Sonnemans en de
Zwanenburger Snijder. Veertig secon
den voorsprong op het peloton, dat
onder aanvoering van .Jan Nolten hevig
joeg. maar waarin Willekes zich tot
teleurstelling van al wat Mokums was,
in de staart schuil hield.
Nog 7 ronden en 30 seconden voor de
zeven vluchtelingen; nog 6 ronden en 35
seconden voor de zés die Snijder wegens
een leeglopende tube hadden verloren
(het hartelijk applaus bij zijn afmelden
was een schrale troost), nog 4 ronden en
25 seconden. Dan ging Willekes in het
gesloten peloton naar voren, afwisselend
leidden hij en de Zuiderlingen Nolten en
Plantaz de achtervolging, en langzaam
maar zeker moesten de zes dapperen ter
rein prijsgeven. Nog 3 ronden en de voor
sprong was tot 20 seconden geslonken, nog
2 ronden en Sonnemans zag als laatste
van de zes oranje-shirts Van Nolten op
niet eens 100 meter meer achter hem aan
stormen. Donker probeerde alleen
tussen uit te knijpen, maar zijn demar
rage liep dood. En in de voorlaatste
ronde verspeelden de zes hun laatste 10
seconden Het einde van een opwindende
jacht. Zou nu de aaneengesloten groep
van 34 man een massa-sprint gaan ver"
tonen als geestloos slot van een zó boeien
de race?
Piet van Roon gaf het antwoord. Géén
massa-sprint! In een waaghalzige afdaling
slingerde hij zich de laatste Tarzan-bocht
in, nam zijn vijftien meters, mocht ze van
de al te zelfverzekerde sprinters houden,
hield er inderdaad tegen het over de volle
breedte van het wegdek spurtende pelo
ton vier meters van over. Aan de uiter
ste rechter kant slipte Paymans nog naar
een tweede plaats, Nolten, Plantaz, Don
ker. Voorting en Willekes kwamen er niet
meer aan te pas.
Piet van Roon, amateurwegrenners-
kampioen. In 4 uur 27 min. 37 sec. over
de 176 kilometer. En gemakshalve klas
seerde men de nrs. 2 t.m. 10 maar op
dezelfde afstand in de volgorde: 2 Pay
mans (Tilbifrg), 3 Gelissen (Beek L.),
4 Geluk (Rotterdam), 5. A. Voorting
(Haarlem), 6 Kooijman (Den Haag), 7
Haan (Mechelen L.), 8 Donker (Amster-'
dam), 9 Maenen (Valkenswaard), P-
Patere (Haarlem).
Vooraf was 't nieuwelingen-kampioen
schap over 59 kilometers in een massa
sprint beslist. De Amsterdammer Daan
de Groot (jongere broer van de zwem-
zusjes Annie en Jannie) won in 1 uur
28 min. 8 sec.; 2 Kloosterziel (Wezep),
3 Harren (Haarlem), 4 Van Bockel (Am
sterdam), 5 Boellaard (Amsterdam).
Lij de te Zaandam gehouden nationale
kampioenschappen kanovaren zijn de vol
gende Nederlandse kampioenen 1951 uit
het water gekomen: K 1 hetren W. Pool
(Frisia Amsterdam) 1.000 meter in 4
min. 21 sec.; K 2 heren Koch en Klin-
gers (Geuzen Zaandam) 1.000 meter in
4 min. 6,8 sec.; K 2 gemengd mej. Paas-
sen en Koch (Geuzen Zaandam) 500 me
ter in 2 min. 8 sec.
Om het kampioenschap Zaterdagmiddag-
competitie: Huizen—Sparta E 1—0, Hulzen
kampioen van Nederland-
Finale bekerwedstrijd: Zwaluwen V—WVF
5—1.
Promotiewedstrijden: Sportluat '46Valken
Boys 3—0.
zoals zij een van haar drie Wimble'
don-bekers in ontvangst nam.
strakke drive (zo hard als die van een
man) zelden of nooit hoefde te hanteren.
Met 6—1 6—0 stond zij haar tegen
standers bij elkaar nauwelijks 30 pun
ten toe
Diezelfde tegenstandster was haar
partner in het damesdubbelspel, waarin
Doris Hart en Shirley Fry haar beide
voorgangsters Louise Brough en Marga
ret Dupont-Osborne versloegen met 63
en een manimouth-set: 13—11. En met
de Australiër Frank Sedgman veroverde
Doris Hart in het, gemengd dubbelspel
haar derde titel door het Austraiishe
paar mevr. Bolton en Rose met 75
62 uit te rangeren. Voor Frank Sedg
man twéé titels, want met zijn landge
noot Ken MacGregor (verslagen heren
enkel-finalist) versloeg hij na een op
windend vijf-sets-duel de Egyptisch-Zuid-
afrikaanse combinatie Jaroslav Drobny
en Eric Sturgess in het herendubbel met
3 6 62 63 36 63, waarbij in de
beslissende set Drobny door een keihar
de service van Sturgess aan het achter
hoofd werd geraakt en daar kennelijk
hinder van ondervond... Ja, Wimbledon
is curieus... De drievoudige kampioene
is een meisje dat eens nooit meer zou
kunnen lopen
Officieus is Archipel in ABC naar de
derde klas gepromoveerd (en is Rijswijk
mee gegaan), want Archipel speelde te
gen Wilhelmus met 2—2 gelijk en had
daar genoeg aan; eindstand: Archipel 5
uit 4, Rijswijk 4 uit 4, Wilhelmus 3 uit 4;
maar officieel is dit nog niet, want Wil
helmus heeft bij die laatste wedstrijd
protest aangetekend. Door de 11 draw
van Excelsior met Woerden is in DEF de
stand: Excelsior 3 uit 3, Woerden 3 uit 3.
Spoorwi.ik 2 uit 2. In GHI deelden Flak-
kee en Dirksland 22, eindstand: Schoon
hoven 7 uit 4, Flakkee 4 uit 4, Dirksland
1 uit 4.
In de degradatie 4e klassen deelden
Rouwkoop en Maasstraat 44, stand
ABC: Maasstraat 5 uit 3, Rouwkoop 3 uit
4, Vogel 2 uit 3. In DEF niet gespeeld,
stand: Quick teps 4 uit 2, Florissant 0 uit
1, Westlandia 0 uit 1 En het lot van
DJS is in GHI beslist na de 01 neder
laag tegen WRW: degraderen, terwijl
WRW en Gelukvogels veilig zijn, utand:
WRW 5 uit 3, Gelukvogels 3 uit 2, DJS
0 uit 3.
Al moest hij op het laatste rechte eind nog neer veel van zijn voorsprong
prijsgeven, toch ging Piet van Roon nog met royaal verschil als eerste
4oer de finish.
l
e*..
