GOOD
Een
in
sprong
bulderende
het heelal
vlammen
op
Prinses Margaret en de mode
Principe: Eenvoud is ken
merk van het ware
Het I
boord
even aan
Koreaanse
m
wateren
Contrasten te land en ter zee
„Vierdaagse' in 11 zwevende toestand
Zaterdagse
mijmeringen
Observator
Explosie door bliksem
inslag
Maar op weg als opvolgster van de
hertogin van Kent
We varen maar er gebeurt niets....'
Harry Prikker
jATBBiDAfr m AUGUSTUS 1951
PAGINA 8
Men heeft het de vorige week Zaterdag kunnen lezen: van 3 tot
September zullen mannen van de wetenschap uit de hele wereld
(ook uit Nederlandte Londen de mogelijkheden van de sprong in
het heelal bespreken. De sprong zal niet verder gaan, althans voor
lopig, dan de maan. En hij zal moeten geschieden uit een ruimteschip
dat als een kunstmatige satelliet tussen aarde en maan zal cirkelen.
De meningen verschillen aangaande het tijdstip, waarop de eerste
sprong gewaagd zal kunnen worden. De mannen, die straks te Londen
zullen gaan beraadslagen, zijn de mening toegedaan, dat dit pas
tegen het einde van deze eeuw zal kunnen geschieden. Maar er zijn
optimisten, voor wie een verwerkelijking binnen vijf en twintig jaren
een voldongen feit is.
De waarheid ligt misschien iti het
midden, ofschoon we gerust rekening
mogen houden met thans nog niet te
voorziene ontwikkelingen. Het doel
matig en gecontroleerd aanwenden
van atoomenergie als beweegkracht
voor atoomraketten zal wellicht
eerder dan we nu verwachten, een
verkenning der wereldruimte op
grootse schaal mogelijk maken. In
ieder geval, de eerste reis naar de
maan, waarover Jules Verne schreef
en geleerde en hoogst bekwame
mensen nu in alle ernst gaan praten,
is waarlijk wel een feit, om ons er
eens nader op te bezinnen.
Op een bergtop bij de
evenaar
Het cijfer van acht
De landing
Toen prinses Margaret, die deze week meerderjarig geworden ïs,
niet langer de kleren van haar oudere zusje, prinses Elisabeth be
hoefde te dragen, besloot ze net te worden als haar tante, de hertogin
van Kent, voormalige prinses Marina van Griekenland.
Ja, de prinses droeg de kleren van haar zuster. De Engelse meisjes
hebben het meermalen kunnen vaststellen en het is door de konink
lijke familie nooit ontkend. Daar wordt de zuinigheid op tal van
manieren beoefend en zowel moeder Elisabeth als grootmoeder Mary
vonden het helemaal geen schande, als Margaret iets aantrok, dat
haar zusje te klein was geworden.
Doorlopend levensgevaar
Een gat in de grond
Regelmatig leven
Een eigen wet
Een van prinses Magarets wandel
costuums
-'V;:
Naar't eiland Levania of Maan
Uiteraard bestaat hier het gevaar, dat
wij, leken, tenslotte stranden zullen op
wetenschappelijke redeneringen, bereke
ningen en wat al niet, waarvoor we, zoals
bij Einsteins relativiteitstheorie, eerbiedig I maan gemaakt wordt, zal als het ware
ons petje afnemen, met de gedachte: zoe-j °P bulderende vlammen opgeheven wor-
ken jullie het maar verder uit. Immers,
wanneer er in de wereld, naar we onlangs
lazen, slechts een stuk of twintig heldere
koppen zijn, die Einstein helemaal kunnen
volgen en de toepassing van zijn theorie
een der vereisten is voor het overwinnen
der moeilijkheden, welke aan speurtochten
?"°r, d,e het wereldruim verbonden zijn,
„'fmvÜ vo°ï de hand- dat de wetenschap
pelijke kant ons al gauw voor tal van
puzzles zal plaatsen.
Er zijn aan de sprong in het heelal In
tussen nog genoeg kanten, welke we mei
belangstelling, zelfs met grote belangstel
ling kunnen bekijken. Daar is allereerst
de geschiedenis van het menselijk pogen
de wereldruimte te verkennen. De verha
len van een Jules Verne hebben voorlopers
gehad in het verre verleden. Reeds in de
grijze oudheid werd er over reizen naar
de maan gedacht, gesproken en geschre
ven. In het prachtige boekwerk „De
sprong in het Heelal", van de Amerikaan-
se deskundige Chesley Bonestell en Willy
Ley. dat kort geleden in een Nederlandse
hertaling bij J. M. Meulenhoff te Amster
dam verschenen is, lazen we, dat 1800 jaar
geleden de schrijver Lucianus van Samo-
sata een verhaal over een reis naar de
maan schreef, waarin hij van de veron
derstelling uitging, dat de atmosfeer van
de aarde ook de maan omvatte. Hij schil
derde de 'reis van een zeilschip, hetwelk
door een razende storm in de Atlantische
Oceaan, ten Westen van de z.g. Zuilen van
Hercules (Gibraltar) opeens opgeheven
werd en het luchtruim in geslingerd. Vol
gens de toenmalige opvattingen hield de
wereld bij de Zuilen van Hercules op. Ze
ven dagen lang werd het schip met be
manning en passagiers door de wereld
ruimte gejaagd en op de achtste dag land
den ze op de maan, die ze dagenlang als
een „stralend eiland" hadden aanschouwd,
Levania.
Eeuwen later beschreef de beroemde
sterrenkundige Johannes Kepler, leerling
van de niet minder beroemde Deense as
tronoom Tvcho de Braha, een reis naar
de maan. Hij wist door zijn wetenschap
pelijke kennis en studies, dat de damp
kring der aarde zich niet tot de maan uit
strekte en liet daarom duidelijk uitko
men, dat de reis aan zijn verbeelding
ontsnroten was. Zijn reis geschiedde langs
de schaduwbrug, welke tijdens een eclips
tussen maan en aarde gevormd wordt,
dwars door de luchtloze ruimte en zé
duurde slechts enkele minuten. Inmiddels,
ook Kepler sprak van het „stralende
eiland van Levania".
Aan het hierboven aangehaalde boek
hebben we talrijke bijzonderheden ont-
ieend en tevens de illustratie, welke laat
ste uiteraard aan de fantasie van de bij
zonder knappe tekenaar BonastelJ ontapro»
ten, maar op wetenschappelijke en tech
nische gegevens gebaseerd is, die weer
door bevoegde geleerden gecontroleerd
werden, zodat ze een voorstelling geven,
welke de komende werkelijkheid vermoe
delijk heel goed weergeeft.
Wat deze werkelijkheid aangaat, de eer
ste maanreis zal beginnen met minuten
van gespannen wachten op een bergtop
nabij de Evenaar, dus boven de dichtste
luchtlagen, die de meeste hinder zouden
veroorzaken. Op een gegeven ogenblik za]
het „UUR NUL" aanbreken, er zal een
loeiend gebulder uit straalpijpen losbar
sten, een geluid, alsof alle registers van
een orgel tegelijk aangeslagen worden,
maar dan duizendvoudig versterkt. Dit al
les zal begeleid worden door laagfrequen-
te trillingen, welke niet door het mense
lijk oor kunnen worden waargenomen,
maar die vrees verwekken bij degenen, die
er aan blootgesteld zijn.
Het raket, waarmede de reis naar de
den, om binnen de minuut uit het gezicht
te verdwijnen. Dan zal de raket in Ooste
lijke richting gekanteld worden, omdat
dan van de omwentelingssnelheid van de
aarde gebruik zal kunnen worden ge
maakt. Het spreekt vanzelf (aldus de des
kundigen) dat de punt van de raket niet
in de richting van de maan wijst De
spits van het toestel wordt gericht op het
punt, waar de maan zich.,., vier dagen
later zal bevinden.
De schrijvers geven een beschrijving
van het toestel: een slank gevaarte, mis
schien van vleugels voorzien, met het oog
op de landing bij de terugkeer. Het zal
ongeveer drie minuten na de start uit de
dampkring van de aarde wegdaveren.
Maar hiertoe zal de raketmotor acht mi
nuten moeten blijven werken. Dit cijfer
Advertentie
Het rakeltoestel, dat naar de maan
vloog, landde er op zijn staart. In
deze positie start het weer terug naar
de aarde.
van acht heeft een bijzondere betekenis.
Het is niet gekozen met betrekking tot het
rendement, dus uit theoretische overwe
gingen, aldus de schrijver van de tekst
van het boek en evenmin uit de een of
andere formule berekend. Het is gekozen
ten behoeve van de piloot. Hoe vlugger de
noodzakelijke hoogte bereikt wordt, des
te voordeliger dit is. Maar het verande
ren van de snelheid houdt een versnelling
in. En de piloot, ofschoon niet in staat,
de snelheid op zichzelf te voelen, is er
toch bijzonder gevoelig voor, althans voor
de versnellingen. De hoogste versnelling,
die door een normaal, gezond mens en
kele minuten achtereen met goed gevolg
doorstaan kan worden, wordt in acht mi
nuten bereikt.
„En dan bevindt de raket zich ver
buiten de dampkring der aarde. De
aarde doet zich voor als een ge
weldige bol, ergens achter bet toestel.
De bestuurder ziet zich omgeven
door een ontzaglijke, zwarte ruimte,
geheel bestrooid met ontelbare
juwelen: vèrverwijderde zonnen, de
sterren. Dwars door de enorme
zwartheid ziet hij de Melkweg zich
uitstrekken. De dichtstbijzijnde ster,
onze zon, straalt met een felle, wit
gloeiende schittering, de corona is
duidelijk zichtbaar, zoals men haar
op aarde hij volledige zonsverduiste
ringen kan zien.
De piloot in de „black out
Gedurende de eerste acht minuten heeft
de piloot het hard te verantwoorden. Hij
zal niet in staat zijn veel te doen. Het is
zelfs niet onmogelijk dat hij tegen het
einde van die periode een z.g. „black out"
zal ondervinden. Deze term dateert uit
de oorlog. De Engelsen duidden er de
verduistering van hun steden mee aan.
De „black out" tijdens een tocht door de
wereldruimte en zelfs door de stratosfeer
is een tijdelijk optredende blindheid,
wanneer het hart niet in staat is om de
j hersenen, tegen de druk van de versnel
lingskracht in, van voldoende bloed te
voorzien. Maar dan wordt de situatie weer
beter, want op een gegeven ogenblik is
er geen versnelling meer, maar alleen
snelheid en de piloot zal opeens bemer
ken, dat hij geen vlucht meer heeft! Het
belangrijkste voor hem is dan de vraag,
hoe lang deze gewichtloosheid zal voort
duren.
Intussen zo merkt de deskundige schrij
ver op, volgende generaties zullen op die
vierdaagse reis naar de maan misschien
terugzien, zoals wij terugkijken naar de
tijd, dat een reis over de Atlantische oce
aan vier weken duurde.
De vier dagen zullen niet gemakke
lijk zijn. Het is natuurlijk voor een
poos heel amusant, om vrij door de
cabine te kunnen zweven en bij het
slapen is dit zelfs heel comfortabel,
maar wanneer er werk aan de winkel
is, zal het verschijnsel erg hinderlijk
blijken. En zelfs eten is in een
wereldruimteschip „werken".
Het zou ons werkelijk te ver
voeren, het hele overzicht over de
reis naar de maan, zoals de des
kundigen zich die voorstellen, hier
weer te geven.
Maar om de lezer een idee te geven van
wat die gewichtloosheid betekent, halen
w.e ®.ve" aan wat er gebeurt, als de
piloot wil eten. Indien hij zich een glas
£S^enken- komen er uit de
te voorschijn, die in
SrGn hangen. Hij moet drinken
fnriifi»n w en aldus de waterbolletjes
opzuigen^ Wanneer hij te wild zou schen-
^chenken doch'"1 i*1106*4 eigenlijk «iet te
h de «es alleen maar leeg
dé ei T 2ou'den de bolletjes tegen
hol lef iff c fn°r uiteenvallen in kleinere
ta dt cnbin Z° 20u het doorgaan, tot er
peltjes hing 6en mist van heel fijne druP"
Alle voorwerpen zweven in de lucht en
het zal zaak blijken, ze stuk voor stuk vast
te klemmen. Dit gej^t 2elfs voor de ball-
pointpen, die de piloot moet gebruiken,
omdat de inkt van een gewone vulpen
met vloeit.
Overigens, de piloot behoeft ge
durende de vier dagen van de reis
naar de maan slechts in totaal vier
uur te werken. Op ongeveer 345.000
kilometer van de aarde, zo lazen we
in „De Sprong in bet Heelal" verder,
wordt een punt bereikt, waar de
aantrekkingskracht van de aarde en
die van de maan ongeveer even groot
zijn. Als alles goed gaat, passeert het
raket dit punt met een snelheid van
nauwelijks enkele meters per
seconde. En danricht hij de
straalpij p van de motor in de rich
ting van de maan.
Nu nog iets over de landing, zoals de
mannen van de wetenschap zich die voor
stellen. De landing vertoont veel over
eenkomst met de start. De door de aan
trekking van de maan verkregen snelheid
moet worden afgeremd. Dat kan alleen
gebeuren door de racketmotor te laten
werken. Het toestel komt, balancerend
op zijn staart naar beneden. De piloot
heeft weinig te doen. Hij behoeft slechts
op de reeds op aarde afgestelde instru
menten te letten. Teruggekaatste radar
golven doen hier hun werk. Op hetzelfde
ogenblik dat de racket zachtjes het maan
oppervlak raakt, wordt de brandstoftce-
voer afgesneden. Dan diepe stil 1c. H t
ruimteschip is aangekomen op het stra
lende eiland van Levania, waarvan Kep
ler en vóór hem vele anderen droomden.
Tot zover weer de schrijver van de
tekst in „De Sprong in het Heelal", dié
dan nog talrijke bijzonderheden geeft
over de andere planeten van ons zonne
stelsel, daarbij speciaal Mars besprekend,
het eventuele volgende doelwit voor een
reis door de wereldruimte.
We volstaan voorts met er op te wijzen,
dat te White Sands in Nieuw Mexico
steeds verder gaande proeven met wereld
ruimteraketten worden genomen. Een be
mande raket is onlangs tot meer dan
twintig kilometer hoog gestegen, zoals we
toen hebben medegedeeld. En de piloot
er van zag de hemel als een onmetelijk
zwart
Op het congres in Londen er Is en-
Een shawl is een gemakkelijke
dracht, zegt prinses Margaret, tot
wanhoop van de hoedenmakers
kele jaren geleden te Parijs reeds een
dergelijk congres gehouden zullen on
getwijfeld rapporten worden uitgebracht
over de sindsdien bereikte resultaten,
waarvan er inmiddels een aantal tot de
„top secrets" (hoogste geheimen) van het
Amerikaanse leger behoren, zodat men
ze dus wel niet publiceren zal. Maar er
zal toch meer dan voldoende verteld wor
den, om ons de overtuiging bij te bren
gen, dat de plannen voor een reis naar de
maan, die in onze jeugd als volkomen fan
tastisch werden beschouwd, weer een
flink stuk naar de verwerkelijking gevor
derd zijn....
Ten Westen van Boulder (Colorado» zijn
ladingen ontplofbare stoffen, die bij de
aanleg van een stuwdam gebruikt werden,
door blikseminslag geëxplodeerd. Vele ar
beiders werden door in het rond vliegende
steenblokken getroffen.
De bliksem sloeg In de electrische dra
den, die met de ladingen in de rotsen ver
bonden waren.
De eerste berichten spreken van 30
doden, de laatste van 11.
Qit hoedje werd voor prinses Mar
garet op haar eigen aamvijzingen
gemaakt
Maarelk meisje vindt zo-iets niet
bepaald leuk. Prinses Margaret vond het
evenmin leuk en toen ze zich niet langer
als het jongere zusje van de troonopvolg
ster in het openbaar vertoonde, maar als
Prinses Margaret helemaal alleen bij of
ficiële plechtigheden verscheen en als
zodanig de koninklijke familie vertegen
woordigde, was het met het dragen van
door Elisabeth ter zijde gelegde kleren
gedaan.
Toen kwam er echter een ander pro
bleem. Margaret had zo haar eigen Ideeën
over chique en elegance en er waren na
tuurlijk genoeg mensen in haar omgeving,
die er eveneens ideeën dienaangaande op
na hielden. Geruime tijd volgde ze de
goede raadgevingen van moeder, groot
moeder en zusje, maar op een goede dag
verklaarde ze, toch liever haar eigen in
zichten te volgen.
Dit betekent niet. dat ze nu maar kon
doen, wat ze wilde. Haar moeder moest
toch altijd een bepaalde keuze goedkeu
ren, doch ze kreeg veel meer vrijheid,
vooral omdat bleek, dat ze over een uit
stekende smaak beschikte.
Natuurlijk, het kwam wel eens voor, dat
ze iets aantrok, waarover niet iedereen
riep. Dergelijke vergissingen worden
echter door elk meisje begaan. Over het
algemeen slaagde Margaret er in, zich zo
te kleden, dat iedereen er over riep.
En dit was ten dele te danken aan
het feit, dat ze uitging van het prin
cipe: eenvoud is het kenmerk, van
het ware. Van meet af aan vermeed
ze alle overdadige opschik, waarbij
intussen nog kwam, dat volgens de
hof traditie het dragen van schelle
kleuren en exhorbitante hoeden ver
boden is. Een prinses mag niets doen,
ivaardoor se de indruk zou kunnen
wekken, in de gaten tc willen lo
pen Dat doet ze toch wel, zal
men denken
Margaret won menigmaal het advies
van haar tante in. Die was jarenlang de
onbetwiste rechter in de elegantie van
het Engelse hof en zelfs van de Engels
sprekende wereld geweest, de vrouw, die
besliste, wat in de mode voor een Engelse
dame het beste was.
Maar toen haar man, de hertog van
Kent, gestorven was, begonnen haar de
nodige middelen te ontbreken, om zich
steeds weer de nieuwste modellen aan
te schaffen, terwijl ook de opvoeding
van haar 'kinderen haar dwong, zich te
beperken en haar aandacht aan andere
dingen te besteden dan aan de sport,
de best geklede vrouw van Engeland te
zijn.
Ze was gul met goede raad en Mar
garet aanvaardde die dankbaar. Toen
na de oorlog het weer mogelijk werd,
wat meer aandacht aan de garderobe
te besteden, begon Margaret zich zien
derogen beter te kleden. Hierbij moest
ze er natuurlijk altijd rekening mede
houden, haar oudere zuster niet te over
troeven. Maar dit voorkwam ze alleen
al door haar voorkeur voor eenvoudige
ontwerpen.
Margaret houdt veel van donker en
zou zich het liefst in het zwart kleden,
iets, wat de elegante Parisiennes even
eens bij voorkeur doen, maar ze draagt
toch vaak lichte toiletjes. Tegenwoordig
heeft ze haar eigen ontwerper. Aanvan
kelijk ging ze naar de bekende Moly-
neux, de bekende Parijse modeontwer
per van Engelse afkomst maar tegen
woordig gaat ze naar Hartnell, die ook
de toiletten van haar moeder ontwerpt.
Ze besteedt bijzondere zorg aan haar
hoeden. De keuze hiervan is nooit het
gevolg van een eerste ogenblik van en
thousiasme over een bepaald mode'.
Integendeel, ze komt bij Aage Thaarup,
een ontwerper van hoeden, om met hem
een bepaald model te bespreken en ze
begint er zich allengs meer van bewust
te worden, dat in de Engels sprekende
wereld heden ten dage vele jonge meis
jes bij hun ouders aankomen met argu
menten als: prinses Mairgaoet draagt
óók zo'n hoedje! Dit geldt uiteraard ook
voor haar toiletjes. Haar eerste avond
toilet is bij duizenden geoopieerd en
vele jonge meisjes in de Commonwealth
hebben „net zo'n avondjurk" als prinses
Margaret gedragen
Margaret houdt het meest van kleine
hoedjes met weinig garnering, maar of
schoon ze graag „gekleed"gaat, schroomt
ze zich toch niet een shawl om het hoofd
te gooien, tot grote ontsteltenis van de
hoedenmakers, die niet ophouden te be
togen, dat shawls en zo uit de mode zijn.
Margaret stoort er zich niet aan. Wan
neer ze er zin in heeft, legt ze zelfs een
tulband om haar hoofd.
Een van haar grootste zorgen zijn haar
schoenen. Die laat ze altijd maken, aan
gezien ze.... wat klein is en daarom bij
voorkeur op hoge hakken loopt. Hoge
hakken maken hat lopen evenwel vaa'.
lang niet gemakkelijk en weinig elegant.
Daarom zint Margaret steeds op modellen
welke haar in alle opzichten bevredigen.
Ze heeft een kleine voet en dit is. met
haar prachtige teint, een van de dingen,
cue ze wat men noemt „mee heeft". In
ieder geval rekende ze voor zich zelf af
met de bij velen heersende overtuiging,
a4 elegante schoentjes met hoge hakjes
altijd martelwerktuigen zijn. Ze is het
enige lid van de Engelse koninklijke fa
milie, dat slechts een paar stevige wandel
schoenen draagt, wanneer ze flinke toch
ten gaat maken, zoals in Schotland, waar
ze in de omgeving van het Balmoral-
kasteel graag op jacht gaat, Dan draagt
ze de Schotse kilt wist u, dat hiervoor
zeven meter stof nodig is? gaat ze
blootshoofds o» slaat ze graag een kleu
rige shawl om de hals.
Ze is aardig op weg, om de hertogin
van Kent zo niet te overtroeven, dan.
toch te evenaren. En in Engeland slaat
men met belangstelling gade, hoe ze zich
steeds meer tot een toonaangevende per
soonlijkheid in de mode ontwikkelt.
En hoewel Maigaret het nu juist niet
als een ideaal beschouwt, eens opgenomen
te worden in het lijstje van de tien het
best geklede vrouwen ter wereld, zal het
haar vermoedelijk toch deugd doen. tVaut
ze is ook een vrouw
I
AAN BOORD HR MS „VAN GALEN".
„Hoe is het eigenlijk in Korea? Dat is liet eerste wat je gevraagd wordt,
als je aau boord van Hr Ms „Aan Galen" komt. Dat vroeg men mij ook,
toen ik de „Evertsen bezocht: „\ertel eens wat van Korea, we horen er
hier zo weinig van".
En, terug bij de troep in Korea, moet je dan horen: „Zo, weer eens bij
dc marine geweest? Lekker bruin geworden? Man, wat een leven moeten
ze daar hebben".
Aldus schrijft res. Ie luit. W. Dussel
ons uit Korea.
En de luitenant vertelt dan verder:
Ik heb het grote voorrecht gehad in
cte afgelopen negen maanden afwisselend
bij de vrijwilligers in Korea te mogen
ziin en harer majesteits schepen te kun
nen bezoeken en ik meen er goed aan te
doen u eens een en ander te vertellen
over het verschil tussen beide onderdelen,
die onze Nederlandse naam bij de United
Nations zo hoog houden.
Er ia verschil, ja zelfs groot verschil
tussen de levens van beide groepen. Het
verschil is zelfs zo groot, dat op velerlei
gebied een vergelijking nauwelijks mo
gelijk is. In Korea hebben onze soldaten
na hun aankomst in November nimmer
meer een. stukje zee gezien. Op de „Van
Galen' daarentegen heeft nog niemand
een voe4 °P Koreaanse bodem ge-
Korea-vrijwilligers hebben 'n zwer
ven a bestaan geleid;, zij hebben ontbe-
ungen geileden als ijp.g nooit tevoren een
onderdeel van de Nederlandse strijd
kracht. Koude, vocht, sneeuw, ijs, honger
en dorst zijn maar enkele. Zij hebben
hoog in <Je bergen en diep in de dalen
geworsteld en gestreden tegen een altijd
overmachtige vijand en in meer dan
enkele gevechten tientallen van hun ka
meraden verloren. Zij zijn bijna nooit af
gelost, verkeerden vrijwel constant in de
voorste lijn en waren du» doorlopend in
1 levensgevaar
zelfs airconditioning al werkt die
dan ook wel eens onvoldoende
In Korea is dat alles natuurlijk niet
We hebben er ons eigen bed, het gat-
in-de-grond waarin we zitten, liggen
en als het kan slapen. We eten
er en we wassen ons er niet. Dat heb
ben we wel eens in vijf weken niet
kunnen doen.
Wc kregen er ook nooit bier, zoals on
de schepen. Bier? Om je dood te lachen!
Bier!! We zouden eerder nog vrede ver
wachten dan bier! De „Van Galen" heeft
bier aan boord uit Holland nog wel!
en ieder krijgt twee tinnetjes per dag.
- .-. „..Eerlijkheidshalve vertel ik u er bij dat
bij hen aan boord komt. aankijken als-alleen de Nederlandse schepen dat heb-
En nu de mannen van de „Evertsen"
er. van de „Van Galen", die je, a-ls je
of ze willen zeggen: „Zie je dat? Daar
heb je er een uit Korea". Want op een
schip weet men niet wat Korea is- Dat
echip vaart maar en vaart maar. Het
'Oeveiligit een carrier, het vaart zijn
patrouille gedurende een bepaald en
veelal van te voren vastgesteld aantal
dagen. Men weet precies wanneer men
op de basis Saboso of Kure terug is
Men weet echter ook.^ dat al „vaart en
vaart dat schip maar" het de aanwezig
heid van de ..Van Galen" en al die
armere zeestrijdkrachten is, die het leger
te velde mogelijk maakt, zich van de
zeezijde onbedreigd te voelen en dat die
vloot daar op zee het mogelijk maakt,
dat alle voorraden van wapens, munitie,
uitrusting, mensen, kortom alles wat een
modern leger te velde nodig heeft, in een
onafgebroken stroom, dat leger kan be
reiken.
Op een schip heeft ieder zijn „eigen
hoekje". Ze zitten er aan hun „baksta-
fels" en" eten en drinken op tijd. Als je
er een paar dagen bent, kun je, hij wijze
van spreken, je vaste kennissen steeds
op dezelfde plaats terug vinden.
Op een schip Leeft ieder zijn eigen
bed een kooi zijn ei-gen kastje,
ja. zijn eigen-alles. Er zijn douches en
er is stromend water, warm en koud
nog web Er is electriseh licht en er is
ben; Amerikanen en Engelsen, alsook
Canadezen, Australiërs en Nieuzeelan-
ders hebben geen bier aan boord. Ge
volg: men doet zich er (te veel) te goed
aan als het schip binnen is. Gevolg daar
van: de Nederlandse matrozen slaan een
vehi beter figuur met passagieren.
Natuurlijk moet u ook weer niet den
ken dat het leven aan boord gelijk dat
van de befaamde luis is. Helemaal niet.
De grootste ergernis is misschien wel
het feit „dat er niks gebeurt". „Wc va
ren maai' en we varen maar", zegt de
bemanning, „en er gebeurt niets. Wc
hadden gedacht dat het hier „oerlink'
zou zijn maar het valt mee. Het. valt
zelfs zo erg mee, dat het tegenvalt
De bemanning van de „Evertsenen
ooik van de „Van Galen" is zich bewust
van de uiteindelijke voordelen van de
matroos vergeleken met die van de sol
daat. En hoe eentonig het leven aan
boord zo nu en dan ook lijkt, men ver
kiest het toch nog altijd boven dat van
de man in Korea.
„Het is maar hoe je het bekijkt", zei
een matroos tegen me, nadat ik 'n poosje
met hem in de geest van dit artikel had
gepraat. ,Ais we altijd maar denken dat
er altijd mensen zijn die het nog niet
zo goed hebben als we, dan is het leven
nog zo gek niet. Nee, geef injjj dut de
„Van Galen" maar..,,''
WEET U.. dat honderd jaar geleden
ieder mens gemiddeld slechts 37 jaar oud
werd. dat thans de gemiddelde leeftijd 67
jaar is, zegge bijna het dubbele, dat thans
de beruchte volksziekte kanker vóór
alles treft mensen boven het veertigste
levensjaar.
BEGRIJPT U DAN., dat dus alleen
reeds om deze reden het aantal sterjge-
valen aan kanker enorm moet zijn toe
genomen, dat thans van alle zes sterfge
vallen er één op kanker berust, dat in
ons land daardoor ieder jaar 14000 men
sen aan kanker overlijden, hetgeen
neerkomt op één sterfgeval per iedere
drie kwartier?
ZO JA!Steunt dan het Koningin Wil-
helmina Fonds voor de Kankerbestrijding.
Geeft V als lid of contribuant van het
Koningin Wilhelmina Fonds bij Uw
Plaatselijke Afdeling of stort Uw bijdrage
op giro Kr. 26000. De minimum contri
butie bedraagt voor een lid 2.50 per jaar
en voor een contribuant I,per jaar.
ALLE DINSDAGEN van de komende
maanden zulen de regeringsambtenaren
in Madras, van wie er velen katholiek
zijn, bidden, dat de positie van de schat
kist moge verbeteren. Zij hopen in dat
geval meer salaris te krijgen De bond
van overheidspersoneel, van welke dit
plan uitging, achtte een gebedsactie meer
gepast dan een staking. De „actie" lijkt
mischien op het eerste gezicht wat
vreemd. Doch is het zo gek te bidden
voor dc welvaart van het land of de bloei
van de onderneming, waarin men werkt?
HET PARLEMENT van Israël heeft
een wet aangenomen, die aan de vrouwen
dezelfde rechten geeft als aan de man.
Deze voor Oosterse begrippen revolution-
naire wet verschaft, aan de vrouw het ac
tieve en passieve kiesrecht. Alle posities
in lands- en gemeentebestuur staan voor
haar open. Voortaan zal de man slechts
kunnen scheiden na toestemming der
vrouw, tenzij deze laatste zich ergerlijk
heeft misdragen. Typerend voor de geest
van de nieuwe wet is het feit, dat het
Hebreeuwse woord „baal", dat behalve
„echtgenoot" ook „heer" inhoudt, in de
tekst is vervangen door het woord „isj",
dat meer duidt op het begrip „partner".
Het besluit van het parlement, betekent
ook. voor de honderdduizenden Joden en
Jodinnen, die uit de Arabische landen en
uit Noord-Afrika naar Israël zijn geëmi
greerd., een grote vooruitgang. Immers in
deze landen en gebieden kent men nog
veelwijverij. Dit is thans in Israël offi
cieel verboden, althans voor Joden en
Christenen. Voor Mohammedanen is nog
een uitzondering gemaakt.
HET MILITAIR gerechthof te Peking
heeft de Apostolisch Prefect van Yihsiev.
Mgr Tarciso Martina, veroordeeld tot
levenslange gevangenisstraf. Hij werd
schuldig bevonden aan spionnage ten gun
ste van de V.S. Mgr Martina zou gehei
me berichten aan de Amerikanen hebben
doorgegeven. Veel variatie zit er in de
rode beschuldigingen niet.
MORGEN is 't weer Zondag. Offer op
de schaal voor de noodzakelijke nieuwe
Kerken. We moeten immers volgens het
Epistel elkanders lasten dragen. Er staan
overigens nog een paar gevoelige wenken
in. Tergt elkaar niet en benijdt elkaar
niet. Blijft het goede doen zonder te ver
slappen. Duidelijk of niet? Het Evangelie
behandelt de opwekking van de jongeling
van Naïm. Wanhoop nooit, want God is
ook nu nog almachtig.
