Geen diner als „schone was"!
r
Ons succes-patroon
van de week
Ons
Nauw vallende avondjaponnen
weer in de mode
ROMANISM VOEGSEL
Om Eric's liefde
Lijdt niet langer
Harris Burland
Let ook op kleur bij bereiding van maaltijden
Sainte Beuve prijzen
toegekend
HOE BESTEL IK MIJN PATROON?
Pullovers bijsonder en vogue
t
ZATERDAG 8 DECEMBER 1951
PAGINA 4
Hollands Glorieop het witte doek. Brian Desmond
Hurst op zoek naar spelers. Danny Kaye en „Mr King" op
lege henzineblikken. Drie van de beste Britse hoera's.
En drie ongelukken voor Nigel Patrick. De koning en de
schoenmaker. David Niven heeft een boek geschreven.
Goliath in Londen. Celia Johnston weer voor de camera.
TWEE JAAR VOOR „WONDER-
KAPPER"
December-menu
Schotel van gestoofde nier,
winterpeen en aardappelen
Hangop niet geraspte appel
C 683
jB
t i
V-A
SLAAPWAGENS 3e KLAS
door
Er bestaan, zoals we reeds In liet
kort hebben gemeld, plannen om Jan
de Hartog's boek „Hollands Glorie" te
verfilmen.
In bedoeld bericht was er tevens
sprake van, dat de Engelse regisseur
Brian Desmond Hurst zou worden be
last met de spelleiding.
Intussen wordt gemeld, dat Brian Hurst
naar ons land komt om de spelers voor
de film uit te zoeken. Hoewel er onder,
handelingen worden gevoerd met enige
Nederlandse be-roepsacteurs, houdt de
Engelse regisseur de mogelijkheid open
om voor bepaalde rollen personen zonder
enige toneelervaring aan te wijzen.
Jan de Hartog zelf werkt momenteel
te Parijs aan de samenstelling van het
draaiboek voor de film.
Een verlegen. Koreaans weesjongetje,
algemeen bekend als „Mr Kim" onder
de Britse troepen, die zich zijn lot heb
ben aangetrokken, stond enkele weken
geleden naast Danny Kaye op het toneel
van een geïmproviseerd theater der
Britse Commonwealth Divisie, 'aldus
wordt van het front in Korea gemeld.
Zenuwachtig trad het ventje op de mi
crofoon toe. Danny Kaye sloeg een arm
rond de schouders van de jongen, trok
hem naar zich toe en begon te zingen.
Het weesje zong met hem mee. Samen
tangen zij een Kareaans liefdesliedje.
©it lied, dat onder de geallieerde troepen
In Korea erg populair is, vertelt van een
jonge Koraan, die ondanks de smeekbede
van zijn beminde over de „Arirad" (de
„Grote Berg") trekt en die nooit terug
keert
De vijfduizend man Britse troepen
braken in een stormachtig applaus los,
toen het duet uit was. Danny Kaye
glimlachte „Mr King" holde ijlings
terug naar zijn plaats en sloeg verlegen
zijn handen voor zijn gezicht.
Hèt toneel voor deze front-matinee
was gebouwd op lege benzineblikken.
Twee vrachtauto's en een tent waren be
stemd voor de decors en de spelers:
Danny Kaye, de zangeres Monica Lewis,
4e accordeonist June Brunar en Sam
Praca, de begeleider van Danny.
Danny zelf, die een tournees maakt
naar de front-divisies op Korea, verkeer
de in de beste stemming. Zijn publiek
bedekte een hele heuvel voor hem. De
helft van zijn toehoorders was gewapend
met geweren of „stenguns" voor het ge
val de vijand zou proberen de voorstel
ling te verstoren. Des nachts nog had
een aantal hunner een aanval op de
voorste linies afgeslagen van een groep
Chinezen, die de prikkeldraadversper
ringen poogden op te ruimen. Jachtvlieg
tuigen cirkelden in de lucht,
„Zijn die daar om ons te beschermen?"
vroeg Danny Kaye en begon met een
uur vol dolle grappen en vrolijke liedjes.
Aan het slot van de voorstelling vroeg
brigadier William Pikes om „drie van
mze beste Britse hoera's voor Mr Kaye".
Drie daverende hoera's weerklonken
u't 5.000 Britse kelen èn uit de mond van
ïa kleine „Mr Kim".
In de Engelse Elstree-studio's heeft
reg sseur Henry Cass voor Associated
British de film „Young Wives' Tale."
gemaakt naar het toneelsucces van Ro
nald Jeans, waarin Joan Greenwood,
Nigel Patrick en Derek Farr de hoofd
rollen spelen.
Nigel Patrick speelt in deze huiselijke
komedie de rol van Rodney Pennant, een
jonge temperamentvolle auteur, die een
toneelstuk probeert te schrijven temid
den van het tumult en de verwarring
Joan Greenwood, die in de film
Young wives' Tola" naar het toneel
succes van Roald Jones de
vrouwelijke hoofdrol speelt.
van een overbevolkt huis. Maar voor
hem is het alles behalve een komedie
geworden, want er deden zich verschil
lende onaangename incidenten vcor.
waarvan hy het slachtoffer werd.
Ongeval no. 1: Bij het spelen van een
scène, waarin hij in grote haast naar de
hevig bellende telefoon rent. struikelde
Patrick over een kleedje, viol over een
kaarttafeltje heen en kwam languit op
de vloer terecht. Toch slaagde hij er in,
de telefoon van de haak te nemen en de
woorden van zijn rol te zeggen zonder
de scène te bederven. Toen regisseur
Henry Cass hem een complimentje
maakte over deze schitterende improvi
satie. antwoordde hij nijdig: ..Het was
helemaal m'n bedoeling niet om m'n nek
te breken, In het vervolg zal i,k derge
lijke grappen maar aan Errol F.'ynn
overlaten".
Ongeval no. 2: In een andere scène
rnoest Nigel Patrick met zijn vuist de
ruit van een deur inslaan. Na twee voor
zichtige, maar vergeefse pogingen riep
de regisseur, dorstend naar wat meer
realisme: „Sla in 's-hemelsnaam een
beetje harder" Nigel haalde vervaarlijk
uit en verbrijzelde met één slag de ruit.
Toen regisseur Cass hem gelukwenste
met deze prestatie, liet Nigel zijn hand
zien, die op drie plaatsen gewond was en
zei: „Leuk, dat je het zo goed vond,
maar voortaan moeten jullie me voor
dit soort werk gevarengeld betalen".
Ongeval no. 3: In „Young Wives' Tale"
is Nigel Patrick de fiknvader van de
driejarige Tony Deamer. Tony's bijdrage
tot Nigel's lijst van persoonlijke onge
vallen kwam in een badkamer-scène. De
kleine deugniet mikte een grote, klets
natte spons naar de niets vermoedende
Nigel Patrick en raakte hem preces
midden in zijn gezicht. Toen gebruikte
Nigel woorden, die helemaal niet in zijn
rol voorkwamen
De Franse regisseur René Clair gaat
een muzikale filmcomedie maken die
„Le Jour et la Nuit" (De Dag en de
Nacht) zal heten. Het gegeven voor deze
film is ontleend aan de volgende vraag
van Pascal: „Is een schoenmaker, die
iedere nacht droomt, dat hij_ koning is,
gelukkiger dan een koning, 'die iedere
nacht droomt, dat hij een schoenmaker
is?"
De Engelse filmster David Niven heeft
een boek geschreven, zijn eersteling. Om
te voorkomen, dat dit pas uitgekomen
geesteskind, „Round the Rugged Rockes"
(Rond de ruwe rotsen) geheten, door
iemand verkeerd zou worden begrepen,
heeft Niven er het volgende voorwoor-
op geschreven: „Dit, de hemel sta me
bij, is geen autobiografie. Alle personen,
die er in voorkomen, zijn denkbeeldig
helaas".
Niven vertelt in zijn boek van een
Britse officier, Hamilton genaamd, die
zich kort na de oorlog door de Britse
marine naar de Verenigde Staten laat
vervoeren, een bezoek brengt aan Holly
wood en per ongeluk in een film op
treedt
Feit is, dat luitenant-kolonel Niven
tegen het eind van de oorlog een reis
naar Amerika maakte dank zij de
Britse marine en daar bij toeval Sam
Goldwyn ontmoette. De rest van de ge
schiedenis is bekend.
Hier zijn enkele personen, die de Ha
milton van Niven in Hollywood ontmoet:
De actrice: Ze was zó stom vervelend,
dat ze ging vertellen, hoe haar horloge
werkte, als je haar vroeg, hoe laat het
was.
De productieleider: Hij had een spor
tief in de wind waaiende haardos op
voor de golfbaan en een speciaal ver
warde voor het kantoor, wanneer hij er
bezorgd moest uitzien".
Tot ontnuchtering van degenen, die
mochten menen, dat ze even gemakkelijk
een filmster kunnen worden als Hamil-
ton-Niven, haalt het boek een aanplak
biljet aan. dat in één der Hollywoodse
studio's hangt: „Ga liever naar huis. De
kans, dat je nooit een ster wordt is 2000
tegen 1".
Hollywood's .grootste acteur, de 35-
jarige Walter Talun, die 1,97 meter lang is
op zijn sokken en die 146 kilo weegt,
is verleden week in Londen aangekomen
om een reclame-campagne te openen, die
herinnert aan de methoden van het voor
oorlogse amusementsbedrijf.
In een enorme auto zal hij een tournee
van zes weken maken door heel Enge
land en daarbij de zwarte baard en
het uniform dragen, die hij als Goliath
aanhad in de film „David and Bath-
sheba".
Al die weken lang zullen hem uit
Amerika per vliegtuig geweldige bief
stukken worden nagezonden. Andcr3,
aidus verklaarde hij tegenover de pers,
zou hij het sobere dieet van de Britten
nooit overleven.
Thuis, in Amerika, bestaat zijn ontbijt
uit twee dozijn eieren, een- k'lo ham en
twee liter koffie. De directie van het
Londense hotel, waar hij zijn intrek heeft
genomen, verklaarde: „Als Mr Talun
hier vijf dagen of langer zou verblijven
zou hij recht hebben op één ei per week.
Aangezien hij slechts één nacht blijft,
krijgt hij helemaal geen ei. Maar we mo
gen hem tweezevende vai? een ons ham
geven".
Thuis bestaat het diner van Mr Talun
uit vijf kilo gekookt, vlees, aardappelen,
groenten, ruim een kilo brood en twee
liter bier.
En de directie van het Londense hotel
zei: „We zullen ons uiterste best doen.."
In haar volgende film „We're not mar
ried" (We zijn niet getrouwd) zal Ginger
Rogers optreden met Fred Allen. De
film vertelt de lotgevallen van een echt
paar, dat optreedt in een ochtendpro
gramma voor de radio.
De Engelse actrice Celia Jeinston zal
binnenkort weer een van haar zeldzame
verschijningen op het witte doek maken.
Tn de loop van zes jaren is zij slechts in
twee films opgetreden: de onvergelijke
lijke „Brief Encouter" (Laatste Rendez
vous) en „The Astonished Heart".
Zelf geeft ze van haar zeldzame ver
schijning op het witte doek de volgende
verklaring: „Ik treed slechts zelden voor
de camera op, omdat ik alleen maar. een
rol accepteer, als ik er werkelijk in ge-
inof en dat gebeurt niet vaak",
In „One Sinner" (Eén Zondaar), een
dramatische film, die in een Londens
politiebureau speelt, zal ze een ii.spec-
trice van politie uitbeelden. Basil Dear-
den, maker van de uitmqntende film
„The Blue Lamp", zal de fegie voeren.
Een typische bijzonderheid is nog, dat
d:t de eerste flim van Celia Johnston zal
zijn, waarvan het gegeven niet is ont
leend aan een werk van Noël Coward.
De Sainte Beuve-prijzen zijn toegekend
door een jury. waarin o.a. de win
naars van de prijzen Goncourt, Renaudot.
Femina en Interallie van het vorige jaar
zaten.
De romanprijs werd toegekend aan
madame Yassu Glauclere voor „La Clef"
en de prijs voor essays aan dr Jean Fretef
voor „La folie parmi nous", een uiteen
zetting over geestelijke abnormaliteit.
De kapper van Een, M. J. van R., die
onlangs naar het buitenland is uit
geweken, was gisteren gedagvaard om
voor de rechtbank te Assen te verschijnen.
Enige weken geleden werd hij bij ge
rechtelijk vonnis veroordeeld zijn gezin te
onderhouden, waarvoor een bedrag van
ƒ50,per week werd vastgesteld. De bij
haar ouders wonende echtgenote heeft tot
heden evenwel nog geen cent ontvangen.
Voor dit feit was hij gisteren gedagvaard.
De thans in Antwerpen wonende kap
per liet echter verstek gaan en omdat ook
de echtgenote niet op de Zitting was ver
schenen, nam de behandeling van de zaak
slechts enkele minuten in beslag.
De officier van Justitie eiste een ge
vangenisstraf van twee jaren.
Advertentie
door rheumatiek, spit, ischias, hoofd
en zenuwpijnen. Neemt regelmatig Togal
dat verdrijft in al die gevallen snel en
afdoende de pijnen. Togal baat waar
andere middelen falen. Zuivert de nieren,
is onschadelijk voor 'hart en maag. Bij'
apotheek en drogist f 0.83, f 2.08 en f 7.94.
Wanneer we bezig zijn een menu op
te stellen, dan letten we natuurlijk niet
alleen op de voedingswaarde van dc
maaltijden maar ook op de smakelijk
heid en de bewerkelijkheid van het ge
heel.
Voor die smakelijkheid is niet alleen
de smaak van de afzonderlijke gerechten
van belang, maar -ok de vraa» of de
verschillende spijzen wel goed bij elkaar
passen. Na een zuursmakende groente
zoals bijv. zuurkool, postelein of prei'
kunnen we beter geen zuur nagerecht zoals
hangop, yoghurt, watergruel of turfjes
met bet'tensap geven. Zoetemelkse pap
vla of pudding of een of ander gebakken
toetje passen daar beter bij. Bij gebakken
aardappelen met gebhkken vis, 'beide nogal
zwaar verteerbaar,èn bewerkelijk, kiezen
we liefst een frisse groente, waar op het
laatste ogenblik niet veel meer aan ge
daan behoeft te worden juist als we
onze aandacht voor het bakken nodig
hebben!
Hebben we gehakt als vlees, dan geen
gehaktballetjes in het soepje vooraf om
eentonigheid te voorkomen.
Ook variatie in de kleur is voor de
smakelijkheid van een maaltijd belang
rijker dan men misschien zou denken.
Daarom bij worteltjes met erwtjes als
groente geen groentesoep vooraf. Een
maal van wittekool, aardappelen en
griesmeelpap toe zal de huisgenoten licht
de opmerking ontlokken: „Wat eten we
wit vandaag, 't is zeker wasdag!".
Wanneer U pas* op het laatst dit totaal
gemis aan kleur mocht ontdekken, kunt
U gauw nog wat cacao door de pap roe
ren of het toetje met een paar lepeltjes
jam of wat rozijnen een gezelliger aan
zien geven!
Hier volgt een weekmenu voor Decem
ber, waarbij wij hebben getracht om be
halve de voedingswaarde ook zoveel mo
gelijk een goede combinatie van smaak,
kleur en bewerkelijkheid in het oog te
houden,
Zondag: (groentesoep) gehakt, aard
appelen, andijvie chocoladevla.
Maandag: rest gehakt (eventueel opge
bakken in de koekenpan), aardappelen,
groene kool. jus havermout met stroop
en boter of margarine.
Dinsdag: gebakken schelvis of wijting,
aardappélpurée, sla van biet en rauwe
zuurkool.
Woensdag: bruine bonen met tomaten
saus (aardappelen) gebakken uien
griesmeelvla.
Donderdag: gerookte of gestoomde ma
kreel of bokking, aardappelen, prei, ge
smolten boter of margarine pannekoek
jes.
Vrijdag: boerenkoolstamppot hangop
met geraspte appel of karnemelkse pap.
Zaterdag: schotel van gestoofde nier,
winterpeen en aardappelen.
250 g (runder-)nier, 1 kg winterpeen,
1 ui, lYa kg aardappelen, 80 g 1/3 pakje)
boter of margarine, zout, (laurierblad),
bloem.
De nier goed wassen ook tussen de
kwabben, en met ruim koud water op
zetten. Het water aan de kook brengen
en dan afgieten en
snijden,
peen schoonmaken en in stukken snijden.
De blokjes nier door bloem wentelen en
lichtbruin bakken in de boter of marga
rine in een grote pan. De ui hieraan toe
voegen en mee fruiten. Dan de stukken
aardappelen en groente (met een laurier
blad) in de pan leggen, een scheut wa
ter met zout er bij schenken en all 2 be
standdelen gaar laten worden in onge
veer 30 minuten. Het stoofnat bij binden
met wat aangemengde bloem en dit als
jus gebruiken. M,en kan de aardappelen
ook afzonderlijk koken.
iy2 1 karnemelk, 2 appelen, 3—4 eetle
pels bruine of kristal.* iik;r. 's Ochtends
beginnen met de hangop te maken.
Een schone doek natmaken, uitwringen
en- over een vergiet leggen die in een
kom of teiltje geplaatst is. De karnemelk
er in schenken, een deksel op de kom
leggen en de punten van de dosk over
het deksel heen slaan.
De karnemelk rustig laten uitlekken,
het vocht (de wei) afgieten, wanneer de
onderkant van doek of vergiet het vocht
raakt, en kort voor het gebruik het dikke
gedeelte over:*:heppen in een schaal.
De appels wassen, schillen, fneteen in
de schaal met hangop raspen en af en
de nier in blokjes* toe roeren, zodat de vruchten blank blij-
iven. Het gerecht vermengen met suiker
De aardappelen, de ui en de winter-naar smaak.
Voor de meisjes en de dames, die met
weer en wind naar buiten moeten en er
goéd op gekleed dienen te zijn, is een
warme lange broek met een windjack
haast onontbeerlijk-
De broek is van boven op taille en
heupwijdte gemaakt en van ondere met
een stoffen of een gebreid boord- Het
jasje is geheel glad, met opgezette zak
ken, mouwen met manchetten en een
■kraag, die open en gesloten gedragen kan
worden. In de taille wordt aan de bin
nenkant een bandje genaaid en daardoor
komt elastiek.
De capuchon, die evenals de jas met
iets warms wordt gevoerd, kan er los of
vast op gemaakt worden.
Het patroon is verkrijgbaar in maat
50—607080—90 a f 0.70 compleet.
1-251.501-752.00—2.25 Mtr is er no
dig voor het jasje-
Voor de broek eenmaal <fe lengte van
130 cm. breed, In damesmaten is het te
verkrijgen in maat 38—42—46 a f 0-80
compleet-
2.50—2.75—3-00 Mtr van 70 cm. breed.
En voor de broek ook eenmaal de lengte
van 130 cm, breed
C 684
Plak aan de adreszijde van een briefkaart, naast en buiten de frankeerzegel
het verschuldigde bedrag aan geldige postzegels en zend deze naar
ATELIER CROON, BEATRIJSSTRAAT 4, ROTTERDAM
Vermeld aan de andere zijde duidelijk uw naam, adres, woonplaats en maat
en nummer van het gewenste patroon,
Plak nooit meer dan I*
waardeloos.
op een kaart, wat meer geplakt wordt
Girostortingen eveneens ten name van Atelier Croon op nummer 271291.
Afgehaald elke dag van 9 tot 12 en van 2 tot 5 uur. Behalve 's Zaterdags.
De wijde tule avondtoilet
ten zijn nu al jaren in de
mode- In die modellen be
staat weinig variatie; alleen
de ver op de heupen uit-
staande rokken zijn nage
noeg verdwenenDe wijdte
valt nu rondom en begint
lagerDe crinolines, die er
onder werden gedragen, zijn
vervangen door stijve on
derrokken, waar dikwijls de
hoepels in ontbreken, die de
rok doen uitstaan. Over het
algemeen dus een vereen
voudigde uitgave van wat
de couturiers ons toonden.
Met ettelijke meters tule
kan een handig naaistertje
zo'n japon maken. Alleen
als de verschillende kleuren
tule in elkaar overlopen,
wordt een grote vaardigheid
vereist- Dat was voldoende
voor de couture om een
nieuw silhouet te ontwer
penEn zo komen de nauw-
vallende avondjaponnen
weer in de mode! Niet
alleen in de collecties, maar
ook bij de dames, die boven
dien dadelijk verstandig ge
noeg waren om de al te
nauwe rokken te weigeren-
Geen vrouw wil met de on
mogelijke kleine pasjes
strompelen, waar sommige
mannequins mee rondtrip-
pelen
De uit Amerika gekomen mode van
één avondrok met twee corsages maakt
in Parijs opgang, alhoewel een gehele
japon natuurlijk altijd mooier is. Maar
zij die geen gala-avonden bezoeken, waar
groot toilet wordt vereist, kopen zich
twee rokken, één lange en een korte.
Deze laatste is van fluweel of van tule-
Zo'n tule rokje wordt als een schortje
om het middel gestrikt en kan best ge
dragen worden op een al lang gebruikte
zijden rok. Eén corsage is gedecolle
teerd en het andere hoog aan de hals ge
sloten. Kant. faille, fluweel, satijn, alles
kan er voor gebruikt worden, mits de
stof van goede kwaliteit is, want even
goed als bij een complete japon moet dit
eenvoudige avondtoilet van mooie stof
zijn. Door wisseling van dé corsages en
rokken kan men vier verschillende toi
letten maken!
Toch houden de Franse vrouwen niet
van een gedecolleteerde kort.e avond
japon; wil die elegant staan dan moet de
draagster boven de middelmaat uitste
ken, wat met de meeste vrouwen hier
niet het geval is Daarom hebben de
bolero's zo'n blijvend succes. Ze worden
over het gedecolleteerde corsove gedra
gen en hoeven niet van dezelfde stof te
zijn als de rok.
I i
m
Zwarte faille rok met wit kanten blouse
(Model Maggy Rou(f)
De hoog aan de hals gesloten corsages
zijn meestal in overhemdmodel, met of
zonder mouwen. Het kan dus niet een
voudiger of het moest de pullover zijn,
die thans de ganse dag door gedragen
wordt. Een zwarte pullover van fijno
wol staat heel goed op een korte avond-
rok, mits de pull een bijzonder cachet
krijgt door halsketting of clips. En dan
zijn er nog de mot de hand gebreide
pulls van goud of zilverdraad, die wer
kelijk heel gekleed staan en geen bjjou's
vragen-
Met zo'n paar geklede corsages, pulls
en rokken kan men combinaties maken
die zowel voor cocktaUparties als voor
avonddracht geschikt ziin en een he!e be
sparing betekenen- En daar is tegenwoor
dig iedereen gevoelig voor!
DINY K.—W.
Waaons-LIti»0"^6 sPoorw,;'8ioaatschappij
;Vnnri bt r dle Bisteren 75 jaar be
kort ^„aangekond1^. dat zij binnen-
f eerst slaapwagens dorde
,,r!rSe invoeren. Ook komen er slaap
wagens tweede klasse met slaapcoupé's
voor één persoon.
HOOFDSTUK XXVIII.
Landes.
„Water!" herhaalde de ongelukkige,
terwijl hij tevergeefs zijn best deed. om
over een hoop rotsblokken heen te krui
pen. „Water!" Zijn stem was schor-hij
gend en zijn tong hing hem een eindje
uit de mond, als de tong van een dor
stige hond. Trégat staarde hem san, als
of hij een of ander wild dier was. dat
plotseling de gave der spraak had ver
kregen.
Twee bruine, dicht-behaarde armen
staken tussen de rotsen smeekend voor
uit en het ruige hoofd viel er op neer,
de vingers kromden zich ineen en er
klonk 'n jammerlijk gekreun.
Trégat was zo verbijsterd door de ver
schijning van de man, die hij dood waan
de, dat hij de eerste ogenblikken totaal
met wist wat hij beginnen moest. Zijn
eerste opwelling was, hem te doden, hem
de keel dicht te knijpen, om zo de mens
heid van zijn bestaan te verlossen en
hem dan ergens diep in de tunnel te
slepen, waar nooit iemand hem vinden
zou.
Doch toen hij de samengeknepen han
den zag en het erbarmelijke smeken om
w- er hoorde, wist hij opeens, dat dit
onmogelijkheid was. Het verschrik-
i e lag nu juist hierin, dat de man
i i verstand teruggekregen had en weer
s'vekeri kon Dit kreunende wezen daar
voor hem, was geen wild beest, maar
een mens, die aan een zijner medemen
sen om erbarming smeekte. Trégat over
woog de mogelijkheid, dat de verschrik-
enjke inspanning van het gevecht en de
ruwe wijze, waarop dat hoofd tegen de
?e^agen moest z'jn, hem mis
schien zulk een schok bezorgd had. dat
MV^ri£md weer was gaan werken.
Maar m e.k geval was het een vreese-
lijke toestand Hij voelde met onover
komelijke stelligheid, dat hij dat wezen
daar vóór hem niet doden kon. Hij kon
het zelfs niet laten liggen, achter die
hoop puin. Dat zou heel eenvoudig ge-
weest zijn, want Landes was niet meer
in staat, er zelf over heen te komen. Bin
nen een dag zou hij ongetwijfeld van
honger en dorst zijn omgekomen. Maar
dle niet geaarzeld had, om het
„wilde beest" tot de dood toe te bevech
ten, kon „de mens" niet aan zijn lot
overlaten. Trégat besloot, hem te helpen
en aan de toekomst over te laten, hoe
de tallooze moeilijkheden, die hij nu
reeds zich voor zijn geest zag opstape
len, moesten worden opgelost. Want wat
zou er van Simone worden!
„Ik zal water halen", zei hij en schrok
bijna van zijn eigen stem, omdat het
hem zo vreemd voorkwam, tegen dat we
zen te kunnen spreken. Het was, alsof
hij tegen een wolf sprak, die zo juist nog
had getracht, hem te verscheuren.
Hij ging het strand op naar het beek'
je, raapte onderweg een lege conserven-
bus op en bracht daarin water mee te
rug. De ongelukkige man dronk gretig,
sloot met een zucht van voldoening de
ogen en legde zijn hoofd weer neer.
Heb je honger?, vroeg Trégat.
Als enig antwoord strekte de man zijn
hand uit. Trégat huiverde. Hef was nog
net de klauw van een wild dier. Hij haal
de zijn laatste stuk brood uit zijn knap
zak te voorschijn en legde het m de uit
gestrekte hand. Landes verslond het
gulzig, met grote happen van zijn ver
geelde tanden.
Toen het brood op was, hielp Trégat de
man over de hoop puin en stenen heen
en liet hem neerzitten op een rotsblok
in het hol. Geen van beiden zei een woord
Trégat stak zijn pijp op. Landes knipperde
tegen het licht, dat van het strand in het
hol weerkaatst werd. Hij scheen half ver
suft. In het daglicht zag hij er nog vre
selijker uit, dan ooit tevoren. In het ge
vecht was hij vreselijk gekneusd, een paar
tanden waren hem uitgeslagen. Zjjn ha
ren zaten vol geronnen bloed. Zijn achter
hoofd was een donkerrode plek. Zijn ar
men en benen zaten vol diepe schrammen
en zijn keel droeg nog de blauwe afdruk
ken van Trégat's vingers. Zijn doornatte
kleren geleken op het vel van een ver
dronken beest. Toen Trégat zijn pijp op
stak, woei de geurige rook in de richting
van Landes.
Tabak? vroeg hij met een schrapend
keelgeluid.
Ja, antwoordde Trégat, hem zijn zakje
voorhoudend. Eerst toen schoot hem te
binnen, dat de man geen pijp had. Maar
deze greep de tabakszak, nam er een
flinke prop uit en stak die in zijn mond.
Wil je aanstonds mijn pijp hebben?
vroeg Trégat
Nee, zo is het goed, antwoordde Lan
des pruimend.
Ook zeker schipbreuk geleden? vroeg
hij na een lange tijd. Waar zijn we hier'
En wat is er met die schurken gebeiird?
Welke? vroeg Trégat, die opeens be
greep, dat de man zich nog steeds ver
beeldde op het spinneneiland te zijn en
dat hij hem ook beschouwde als een schip
breukeling, die op het onherbergzame
strand was aangespoeld.
Lébert!Die vervloekte kerels:
Als ze maar diep ergens in zee liggen!
Ze zijn dood, antwoordde Trégat.
Hfj wist, dat hij die man veel te ver
tellen had en dat het geen gemakkelijke
taak zou zijn, hem alles mee te delen.
Hoe weet je, dat ze dood zijn? vroeg
Landes, zijn harige vuisten ballend. Heo
ie ze dan op het eiland terug gezien?
Trégat aarzelde even. Maar spoedig was
zijn besluit gemaakt, om de toestand onbe
wimpeld onder de ogen te zien.
We zijn hier op de kust van Europa
De kust van Europa, herhaalde Lan
des langzaam, ongelovig om zich heen sta
rend. Kust van Europa?.... dat moet ik
zien!
Hij strompelde overeind en het hal
uit naar het strand toe. Toen zag hij dat
hij zich niet meer in de tropen bevond
Hij streek met de hand over het voorhoofd,
als wilde hij trachten te denken. Alles
kwam hem bekend voor, maar het scheen
hem, dat hij het slechts in een droom ge
zien had.
Trégat kwam naast hem staan.
Je moet terugkomen, zei hij beslist.
Je leven is in gevaar! Ze zoeken je!
Hij greep hem bij zijn arm en trok hem
in het hol terug.
Ik begrijp er niets van, bromde Lan
des met schorre stem. Hoe kwam ik hier
en waarom zoeken ze me?
En terwijl hij dit vroeg, was het hem-
alsof hij uit een bange droom ontwaakte,
waarin hij niet anders, dan moorden had
gepleegd en voortdurend aan een vrese
lijke dood was ontsnapt.
Trégat aarzelde weer.
Ik vertel het je liever niet, zei hij. Ik
wil je zoveel als in mijn macht is, heipen
om te vluchten. Ik kan je misschien zelfs
geld bezorgen. Je moest me liever op mijn
woord geloven dat, als je gevangen wordt,
ze je zullen ophangen, of minstens levens
lang in een gekkenhuis opsluiten.
Ben ik dan gek geweest? Ja dat wist
ik. Ik wist, dat het komen moest.dat
ik gek zou wordenik hebOch,
vertel me alles.Ik wil de hele waar
heid weten
Zijn ogen begonnen weer waanzinnig te
staren.
„De Léberts zijn dood!" zei Trégat met
veel nadruk.
Over het ruwe gelaat van de man
gleed een glans van triomf.
Heb ik ze dan gedood? vroeg hij
gretig. Heb ik ze zelf gedood?
- Ja, jij hebt ze gedood.
Gelukkigdat verdienen ze. Mijn
krankzinnigheid hebben ze op hun reke
ning. Ze hebben geprobeerd mij te doden,
maar ze zijn er alleen in geslaagd me gek
te maken. Hun wreedheid is op hun eigen
hoofd terec-ht gekomen. Ik hoop maar,
dat ze goed geweten hebben, dat ze dood
gingen.
Trégat huiverde. Al de ruwe bruutheid
van het dier kwam weer by Landes
boven.
Je moet zo gauw mogelijk het land
uit, zei hij bars. Als je het niet doet,
dan zal men je doden. Als je alles wist]
dan zou je geen gerust ogenblik meer
hebben
Het komt op hun hoofd neer! Vertel me
alles maar. Ik voel er geen wroeging
over. Het is een heerlijke gedachte, moor
denaars te hebben gedood.
Tréfeat, beangst voor een nieuwe aan
val van waanzin, vertelde toen alles zo
beknopt mogeiyk en legde er vooral de
nadruk op, dat hij door de justitie ge
zocht werd en dus zo gauw mogelijk het
land verlaten moest.
Toen hij klaar was, begon Landes plot
seling onbedaarlijk te lachen.
Zo, zoheb jij dus om mij zoveel
geleden? En wil je dan nog, dat ik het
land zou uitgaan?
Wat bedoel je daarmee?
Wel, als ik weg ben, heb je toch
geen enkele kans meer, je onschuld te
bewijzen? De mensen zullen zeggen, dat
ik maar een verdichtsel geweest ben van
jouw verbeelding! Een denkbeeldige zön-
denbok voor jouw misdaden!
En toch moet je gaan! hield Trégat
vol. Hij dacht aan Simone, die tot geen
prys die man meer mocht ontmoeten.
Dat. was hy haar toch minstens verplicht.
Zo zou hy, al was het dan ook maar
een deel van zyn schuld, aan haar af
betalen.
Ik zal heus wel gaan, zei Landes.
Maar hoe moet het dan met jou
Trégat haalde de schouders op. Hij was
er op voorbereid, de gevolgen op zich te
nemen. Zqn zwaarste slag. het verlies
van Solange's liefde, had hü toch al op
gelopen. Nu zijn eerste vreugde over zyn
terugkeer tot de bewoonde wereld wat
voorbij was, begon hy de toekomst erg
donker ln te zien.
Ik zal het er op wagen. Maar jij
moet gaan, herhaalde hij.
Ik ben net zo onschuldig als jij, zei
Landes schor. Ik ben onschuldig! Die
twee zyn schuldigdie twee doden!
Ze hebben van me gemaakt, wat ik ge
worden ben. Je weet daar niets van. Je
kunt je onmogeiyk voorstellen, wat ik
geleden heb.
Ik ken je geschiedenis gedeeltelijk.
Ik heb het uit Léberts mond gehoord. Ik
ken de geschiedenis van de schat.
Hebben ze die gevonden? onderbrak
Landes hem heftig. Hebben ze hem
gevonden?
Ja. antwoordde Trégat. Dat heb
ben ze. Dat vertelde ik je toch al? Ze
waren schati-yk en
Een deel ervan is van myIk ben
ook schatryk.
Dan moet je blijven en het opeisen,
zei Trégat droog. Maar ik ben bang,
dat de regering
Neen, neen, geef me maar genoeg
om van te leven, jy moogt de rest hou
den. Je hebt het wel verdiend. Ik ga.
Maar Lébertof Vallon, zoals hy zich
hier noemdewat heeft hy je precies
verteld
In het kort verhaalde Trégat de ge
schiedenis die hy van Vallon gehoord had.
Toen hü klaar was, kwam Landes naar
hem toe en met zyn ruig gezicht vlak aan
Trégat's oor, snauwde hij:
Ik werd gek nietwaar? Heb mezelf
van de rotsen afgeworpen? Was dat geen
mooi sprookje? En jy hebt hem zeker
geloofd, is het zo niet?
Ik was er van overtuigd, dat hü loog,
antwoordde Trégat bedaard.
Loo*g? schreeuwde hij met z'n vuist
tegen de rotsen slaande.
Loog? Luister eens! Ik zal je de
waarheid vertellen. Lébert.of Vallon
heeft niet alles gelogen. Zo is het een
feit, dat .ik die twee broers van Het eer
ste begin af niet heb vertrouwd. Dat was
geen gevolg van krankzinnigheid. Inte
gendeel: de uitkomst heeft bewezen, dat
ik ze nog veel te veel vertrouwd heb! Je
begrijpt, dat ons leven op dat eiland een
hel was. Alle dagen hooglopende ruzie
en ik voelde dag aan dag, dat myn leven
in gevaar was. Het was mijn geluk, dat
zij, net als ik, ongewapend waren en dat
ik ze gemakkelijk allebei aan kon. Op
zekere dag kwam het tot een breuk, Ik
wilde de helft van die penning beslist in
mijn bezit hebben, om zeker te zyn, dat
ze me als compagnon zouden erkennen
totdat de gehele zaak was afgewikkeld'
Ik wist heel goed, dat ze zo bijgelovig
waren, om aan de woorden op die pen
ning waarde te hechten en dat ze bang
waren voor die sombere doodsvoorspel-
lmg Ik vroeg de helft als mijn goed recht
en toen ze weigerden, deed ik myn best,
om zelf het ding in handen te krijgen.
Die penning brak in de worsteling door
midden en ik verborg myn helft eigens
in het zand, uit vrees, dat ze my in myn
slaap zouden bestelen. Maar toch had ik
misgerekend. Hun hebzucht was groter
dan hun bijgelovigheid en angst.
Op zekere morgen verscheen er een
schip aan de horizon en die ganse dag
onderhielden we een groot vuur van nat
hout, dat veel rook maakte en we zongen
en dansten van biydschap, toen we za
gen, dat het schip naderbij kwam. In mijn
vreugde vergat ik een ogenblik, op mijn
hoede te zyn. Ik kon me niet voorstel
len, dat er nu nog iets tussen my en mijn
vrijheid zou kunnen komen. Het was dui-
delyk, dat het schip onze signalen ge
zien had en ons te hulp kwam. uuuutlu u
knappende vuur aten we eenvoudige"en tochli, welsprekende ver
ons laatste maal en zagen het schip, haal van de ongelukkige. Daartegenover
Jw/1 g v(in de bekende zijn eigen lijden immers niets,
zonsondergang, steeds meer naderen. En hij was tenminste niet schuldig aan
Toen het donker werd, stegen de vlam
men hoog op tegen de nachtelijke hemel.
We bleven om 't vuur zitten praten over
de weelde, die ons te wachten stond. Toen
ben ik in slaap gevallen.
Bij mijn ontwaken was het volop dag.
Aan handen en voeten gebonden lag ik
op het strand en de golven van de op
komende vloed spoelden me wakker.
Heel in de verte zag jk nog net het schip.
Ogenblikkelijk begreep ik mijn toestand.
Ze hadden me op het eiland achtergela
ten, om van ellende te sterven en de gol-
Ven TkWbèeon waeJaRger hoe dichter bij
mS' Hp ^fanen^o ?°Plg met miJn tanden
aa? n nmTnnH Cnagen- waarmee mijn
polsen omwonden waren. Een grote golf
°£r heen cn sl^g schuimend
mtdtt'ikbidt u Verder het strand cp,
Daarna kMavH Tik van het petij was-
rnffn WU Ie lk net z0 lanB- totdat
mijn voeten .Waren e" sneed die van
door m een gebroken schelp
vol§ende drie jaar heb door-
n m©t geen woorden be
ien Maar je kunt het wel voorstel-
Waren die woorden, die in het hout
*«n dat schip gekrast waren, van jou?
vroeg Trégat.
Ja, van mij, ik heb ze er in gegrif-1
in de laatste maanden, voordat ik
gek werd. Iedere dag bad ik zo
tot God, ofschoon ik wist, dat ik
Zyn hulp niet verdiende. Ik groef
de halve penning op en bevestigde hem
san mijn pols. Mijn enige troost was, dat
als dia woorden op die penning waarheid
öevatten, de Vallon's steeds rampen en
tegenspoed zouden ondervinden. Ik voelde
dag aan dag, dat de verschrikkingen van
dat eiland mijn verstand benevelden, tk
zag me zelf als een dier, dat moest onder
gaan van ellende. Ik begon op handen en
voeten te lopen. Op zekere dag betrapte
ik me er op, dat ik bezig was, een spinne-
web uit vezels te weven. Later, dat ik
,cp insecten jaagde en ze doelloos in mijn
mond stak. Daarna kwam ik in een toe
stand van vergetelheid, in een soort neve
lige droom, waarvan ik me niets meer kan
herinneren, dan dat ik dorstte naar bloei
en dat een inwendige stem me steeds
scheen toe te roepen: „Sla dood! Sla dood!
terwyi toch heel mijn ziel verlangde naar
verlossing uit die afschuwelijke toestand.
Verder kan lk mij niets herinneren, dan
dat ik wakker werd in de duisternis en
dat het water over me heen sloot. Ik
worstelde om my,n leven. Ik kreeg een
stuk wrakhout beet. Hoe ik daar rond
dreef in het donker, kan ik niet vertel
len. Ik zag in de verte het licht van je
lantaarn flikkeren en hoorde menseiyke
stemmen. Wat dat zeggen wil, wakker te
worden uit, zulk een droom en dan in zo'n
toestand, kun je niet begrypen. Maar nu
begrijp je misschien wel, waarom ik de
hemel dank, dat de Vallon's dood zyn en
gestorven door myn handen.
Hy hield^ op met spreken. Trégat keek
r:em medelijdend en verwonderd aan. Hij
was werkelijk diep ontroerd door he.
doodslag. Hij had geen vrouw, die hij
?ou meeslepen in zijn schande en ellende.
Daarentegen zou voor Landes de toe
komst al even vreselijk worden als 't ver
leden. Alleen de dood zou hem er van
kunnen verlossen.
Was je getrouwd? vroeg Trégat na
een poosje. Waar is je vrouw?
Landes begroef zijn rug hoofd in zijn
handen.
—Mijn vrouw? Mijn vrouw?
De woorden klonken bijna teder.
Je hebt haar immers achtergelaten?
Ja, ik kon haar toch niet meenemen
op mijn zweftocht? Ik ben slecht voor
haar geweest. Ze heeft veel van me te lij
den gehad. En ze hield toch ontzettend
veel van mij, ik heb altyd haar armband
gedragen, zelfs op dat verlaten eiland,
hy was mijn enige troost want in mijn
hart hield ik toch ook van haar, ik heb
haar nog lief, maar misschien is ze al
dood.
Ja, zei Trégat, misschien is ze ge
storven.
HOOFDSTUK XXIX
Vrij.
So lange had zich naar Lafihan bege
ven, en de eerste trein naar Trétou ge
nomen, Ze was onder haar kennissen te
ruggekeerd, als iemand die uit de doden
is opgestaan. Van het ogenblik af, dat
ze uit het station kwam tot voor de deur
van huize Lionvaux, werd ze overstelpt
met nieuwsgierige vragen en honderden
opgetogen dorpelingen kwamen haar de
hand drukken. Ze weigerde echter iets
verder te vertellen, dan dat ze door een
afzichteiyk monster was ontvoerd en in
de oude mün van het landgoed Trégat
aan zyn klauwen had weten te ontsnap
pen. r
Ze vertelde dit met de bedoeling, om
Ene zoveel mogeiyk buiten het geval te
houden en de praatjes der dorpelingen
^*«7 meer in de goede richting
te sturen. Ze vernam, dat haar vader de
dag te voren begraven was en dat men
2°. u Getn pIekJ'e naast hem op het kerk
hof had bestemd voor haar lichaam, wan.
worden mettert^d n08 gevonden zou
Zodra ze in huize Lionvaux was aan
gekomen, stuurde ze een boodschap aan
de veldwachter, of hij eens bij haar wilde
huT" ?n, dron« er M hem OP aan, dat
ny een telegram zou zenden aan de bri
gadier, die by de arrestatie van Trégat
vvas geweest. De veldwachter voelde er
niet veel voor, omdat hij het, beschouwde
ais een miskenning van zyn schrander-
ne d; maar Solange weigerde botweg, een
volledige verklaring af te leggen, als zyn
superieur er niet by was. H(j moest er
zich dus wel mee troosten, dat hy de
eerste was, die het nieuws van Vallon's
dood ln Gartuche kon vertellen, en hy
deed dat met de nodige gewichtigheid.
Toen hij met de brigadier by Solange
kwam, vertelde zy de gehele geschiedenis
en verzweeg alleen, dat Trégat zich nog
steeds in de nabyheid verborgen hield.
(Wordt vervolgd).
