Kerstmis ook met fruit en groenten
Felle
kop
ers voor het werk van
artisten
Nu»
Rijksmiddelen over November
PARIJSE KERSTAVOND
„Ik ben geen stakker
JAZZ VIERDE HOOGTIJ IN
SCHEVENINGEN
Engeland op de vooravond van
Kerstmis
Een
meisje
voor
alles
f VONDST in T ZOEKLICHT
Foto van fotograaf Beaton
Zonder sneeuw en zonder Kerstman
Een lust voor het oog
Boerderij totaal afge
brand
m
Amerik, staalindustrie
door staking bedreigd
r>
J
Ray Ellington-kwartet in Kursaal
MAANDAG 24 DECEMBER 1951
PAGINA 10
Verleidelijk!
Wat zijn zwagers?
Ook in de hoofdstad
Vee kon niet worden gered
DE
„EDISON MARINER"
IN VLISSINGEN
GEARRIVEERD
ütau'rtde dokter !De oud"' en grooUU „Se,Mr" te Tiel voerde maar even
SCHERPE STIJGING IN TE
VORDEREN KOHIER
BELASTINGEN
Buitengeivone heffingen
Niet-kohierbelastingen
TON VOOR PENSIOEN
FONDS
GENERAAL SCHREEF
BALLET
b
Kribbe tussen kelson's leeuwen
Het programma Zaterdagavond was
overigens te gezond om een meer dan fas
cinerende uitwerking te hebben. De hoofd
schotel vormde het optreden van het be
kende Ray Ellington kwartet, „England's
small combo number one", zo men wil.
Een ronduit meesterlijke combinatie van
piano, eleotro-gitaar, bas en drums, die
de jazz in haar verschillende vormen vol
ledig onder de knie heeft. Pittig, warm
en technisch uitstekend verzorgd kwamen
de nummers over het voetlicht, waarbij
vooral opvielen de met groot raffinement
gebrachte soli van de bescheiden maar
zeer kundige neger-guitarist Laurie Deniz
De 35-jarige Ellington zelf weet elke mo
gelijkheid, die een eenvoudig drumstel
nem biedt, uit te buiten en verzorgt be
halve dat, met veel verve, met veel gevoel
voor effecten ook, het vocale gedeelte.
door
MABEL BARNES—GRUNDY
(Wordt vervolgd).
COUPONS TER WAARDE
VAN/27.000 TERUG
GEVONDEN
Spoorwegdiefstal opgelost
HOGERE BIJDRAGE VOOR
DUPLEX-WONINGEN
Wet is langzamerhand gewoonte geworden, dat elk jaar in de dagen
vóór Kerstmis in de fruitcentra van ons land Kerstveilingen worden ge
houden. Men voert daar over het algemeen slechts aan het beste fruit van
de hoogste kwaliteit, en dat nog keurig gesorteerd en verpakt! Elke veiling
is dan als een show van het beste en het fraaiste van wat de Nederlandse
boomgaarden voortbrengen. Elke veiling heeft dan een wedstrijd tussen de
aanvoerders. En de jury's, die er over gaan, blijken een zodanig oordeel uit
te spreken, dat zowel de grossiers als de kleinhandelaren voor het binnen
land, maar ook de exporteurs en commissionnairs, die toch geacht mogen
worden een goede kijk te hebben op de handelswaarde van peren en appe
len, er de hoogste prijzen voor over hebben.
Op 't voormalige Vliegveld Waalhaven zet thans de Coöp. Veilingvereniging
„De Zuid-Hollandse Eilanden" millioenen om in groenten en fruit. Tijdens
de kerstveiling zagen wij er deze fraaie stand van z.g. kleinverpakking.
omdat op de meeste veilingen er een
extra prijs stond op de hoogste notering.
Wij zagen kleinverpakking eveneens te
Zaltbommel. Cellophane met drie of vier
appelen: een uitgesproken Kerst- of
Nieuwjaarssurprise voor zieken en lij
denden. Vooral als zij worden aangeboden
door twee Bommelse schonen. Ook de
note gaie ontbrak niet. In het Zuid Lim
burgse plaatsje Beek was het de vei.ing-
directeur, die, na eerst te hebben gefun
geerd als afslager een wonderlijke
afslager overigens met een bewonderens
waardige tempo later optrad al 3 een
kerstmannetje. Voor elke koper was er
een surprise. Voor de een een doos bon
bons en een grote doos sigaretten, voor
de ander een blikje biscuits en een doos
sigaren. En voor allemaal een gratis kop
erwtensoep. Wat denkt u? Zou dit niet
smaken, als buiten de storm giert, als de
hagelstenen vallen zo groot als duiven
eieren, als de vlokken natte sneeuw het
wegdek maken als een spiegel.
In dat Limburgse land was er trouwens
nog een kaduk gebouwtje, waarin Mar
graten veiling houdt. Met behulp van
vele rollen ribbelcarton zag men van die
oude keet echter niets meer. Onder de
kerstboom werd het fruit tot een sprook
je. Het mocht natuurlijk niet wat mag
wel? maar anders zouden wij een
appel uit een van de kisten hebben „ge
pikt", zo verleidelijk zag alles er uit.
Toen wjj gingen naar de Veiling Ban-
gert en Omstreken te Zwaag in dc pro
vincie Noord Holland, stonden wij per
plex. In het grote veilingcomplex aldaar
stonden rijen en nog eens rijen van bet
kostbaarste fruit ons te verleiden Maar
wat stond er aan de buitenzijden? Een
keur van fruitmozaieken! Wij zagen er
een wapen van Hoorn, zo verrassend
fraai en kunstzinnig uitgebeeld, dat on
willekeurig bij ons de gedachte opkwam:
welke artist heeft daaraan gewerkt. Wij
zagen er ook de stands: Zwaags Fruit
munt uit! Ai evenzeer een schilderij,
vervaardigd niet uit in elkaar vloeiende
verven maar uit het stugge materiaal,
dat fruit heet, dat appels en peren zijn.
Wat is het toch jammer, dat er jaar
lijks in de grote steden van ons land
geen fruittentoonsteilingen worden ge
houden, waarnaar de mensen heendrom-
nien! Dat er geen exposities zijn in de
drie grootste steden van ons land, in
Amsterdam, Rotterdam en Den Haag, die
het publiek vertrouwd maken met het
beste product van eigen bodem! Dat in
het gehele land de fruitconsumptie niet
sterker wordt bevorderd. Want wie her
innert zich niet de vroegere reclame voor
mandarijnen en sinaasappelen en cocos-
noten en walnoten en dadels, voor bui
tenlands fruit orus, dat aantrekkelijk werd
gemaakt voor onze hoge feestdagen?
Thans kan het fruit van eigen bodem
even aantrekkelijk worden gemaakt voor
de binnenlandse consumenten!
Ja, daar kampt men meer dan elders
met de aanvoerders van dp producten.
De Rotterdamse Veiling Zuid Hollandse
Eilanden haalt haar fruit van Flakkee
en van de Zeeuwse zowel als van de
Zuid Hollandse eilanden. Amsterdam
moet het hebben van de Boerenwetering,
van de Sloterpolder, van Amstelveen, van
de Baarsjes en van de Haarlemmermeer.
De veilingdirecteur daar, de heer van
Es, doet echter alles om de hoofdstad te
laten gloriëren. Of het hem lukt? Dit
jaar was er voor het eerst ter gelegen
heid van de gebruikneming van het
Het was een weelde in die veilingen
zowel in Zuid Limburg en Zeeland
als in Brabant, in de Betuwe in het
Overijsselse, in het Stichtse, in het Gro
ningse en In 't Noord- en Zuid-Hollandse
de lange rijen gesorteerd en verpakt fruit
te zien. Soms bijna eentonige lange rijen
van smetteloos fruit. Soms ook decora
tieve stands, die ieder verbaasd deden
staan. Wij zullen met onze lezers een
kleine rondgang maken.
Wij zagen het ingezonden fruit, dat
men vakkundig „hardfruit" noemt, n.l.
appelen en peren, aanvoeren op het
Sorteer- en pakstation van de Veiling
Zuid Hollandse Eilanden te Rotterdam.
Dat afzetcomplex ligt op het voormalige
vliegveld „Waalhaven". Rijp en groen,
aangestoken, rot én volkomen gaaf door
elkaar. Werken er in het hoogseizoen op
deze veiling 120 meisjes, toen wij er
kwamen werkten er nog 80. Aan de
sorteerbanden en aan de paktafels. Grote
kwantums werden verpakt in kisten van
13 tot 20 kg; kleinere in cartonnen doos
jes van 1 kg. of 1 pond. Het was een
lust voor het oog, dat te zien. Rappe
vingers. Zwijgende monden. Verbeten
toewijding. Want het ging er om het
meeste fruit op de beste manier te ver
pakken in de kortst mogelijke tijd. Want
de premie was gesteld op de grootste
activiteit. Onze fotograaf liep er rond.
Wat zou er minder vrouwelijk zijn ge
weest, dan de vraag: zet u mij nu eens
op een foto. Hij nam echter de decora
tieve stands, waar de smakelijke klein
verpakking lag opgestapeld als een 'oerg
van melk en honing, als een hoorn van
overvloed: kleine doosjes rond een hart
van druiven. De kooplieden drukten zich
in de afmijnzaal dol op de beste partijen.
De prijzen liepen steeds maar op. Wat dat
wil zeggen: de kwekers kregen beste
prijzen voor hun fruit; het sorteer- en
pakstation zag de moeite ruimschoots be.
loond. En de kleinhandelaren zagen er
ook nog winst in. Niet de juiste metbode
om de koopprijs van appelen en peren
zo laag mogelijk te houden, maar wel
de juiste vorm om het hardfruit aan de
ene kant bij de consumenten zo aan
trekkelijk mogelijk te maken en aan de
andere kant om de kooplieden graag te
houden in de wedstrijd aan de veiling-
klok.
Dat de kwekers het beste van 't beste
aanvoerden, was vanzelfsprekend. Zij
konden er een prijs mee winnen van hun
technische afzetorganisatie, het Centraal
Bureau van de Tuinbouwveilingen in
Nederland. Dat de kopers iets eerder af
mijnden, was al evenzeer begrijpelijk,
Zaterdagavond om half acht ontstond
een felle brand in de grote boerderij van
de familie P. In de buurtschap Rande, ge
meente Diepenveen, nabij de spoorlijn van
Deventer naar Zwolle. Het vuur greep
zo snel om zich heen, dat men van het aan
wezige melkvee, totaal 19 stuks, slechts
enige dieren ongedeerd naar buiten kon
brengen. Drie koeien zijn in de stal ver
brand, andere dieren werden zodanig ge
wond, dat zij buiten moesten worden af
gemaakt.
Zaterdagavond is, gesleept door de
sleepboten „Ganges" en „Adrien Letzer"
en begeleid door het bergingsvaartuig
„Bruinvis", het 7176 ton metende geram
de Amerikaanse m.s. „Edison Mariner"
aangekomen. Aan boord van het schip,
dat zoals wij Zaterdag reeds meldden
tijdens mist voor de Belgische kust
tussen Zeebrugge en Oostende in aan
varing was gekomen met het s.s. „Kitti-
wake" uit Liverpool en daarbij vrij
ernstig werd beschadigd, was verlichting
no~h verwarming.
Toen de „Edison Mariner" in Vlissingen
!ag gemeerd, heeft men het stoffelijk
overschot van de 34-jarige stoker H. S. C.
uit New York van boord gehaald Het lijk
van de man, die toen het schip ter hoog
te van de machinekamer door de „Kitti-
wake" werd getroffen, ernstig gewond
raakte en later overleed, is naar .het St
.Tozefziekenhuis overgebracht. Aan boord
bevond zich gisteren nog in de machine
kamer die onder water staat het stoffe
lijk overschot van de tweede omge-
gekome, de 3e assistent engineer A. J. D.,
die 29 jaar was en afkomstig uit Brooklyn.
Voorts zijn nog twee personen bij deze
botsing gewond, één licht en één zwaar.
Beide waren echter reeds op zee van
boord gehaald en liggen nu in het zieken
huis te Oostende. De kapitein en zestien
leden van de bemanning vonden in Vlis
singen een onderkomen.
,„?e. „Kittiwake" is Zondagochtend uit
Vlissdngen naar Antwerpen vertrokken.
nieuwe pak- en sorteerstation, dat onder
leiding staat van een rasechte fruit-
Fruit om van te watertanden. Als alle
streker. de heer Van Tilborg uit Veer,
een kleine expositie, die er echter in alle
opzichten kon zijn! Daan zijn, zoals wij
vernamen, nog veel grotere perspectie
ven. Maar daarover moeten wij nog zwij
gen. Het publiek zal die groei binnenkort
van heel dichtbij kunnen meemaken.
Amsterdammers daarvan iets op hun
kersttafel krijgen, dan zal er niet langer
worden gemopperd over die lelijke ap
pels en die wormstekige peien. Amster
dammers zeggen het in de regel nogal
hard maar zij menen het niet zo erg.
Wij bezochten nog veel meer kerst-
veilingen van fruit. Laat ieder nu maar
eens vragen naar Cox Orange Pippin,
naar Jonathan of naar Goudreinetten of
naar nog vele andere rassen. Alles is er
nog. En juist nu met Kerstmis is er het
lekkerste en zachtste fruit, dat reeds j
maandenlang opgeborgen is geweest in
de vele koelhuizen en bewaarplaatsen.
Op onze kersttafel hoort iets, waar wij
onze gezond aan kunnen eten. Het is
nog zo gek niet die
er uit!
350.000 kg. gesorteerd fruit fraai verpakt aan.
In November werd voor de gezamenlijke
kohierbelastingen een aanzienlijk hoger
bedrag opgelegd dan in de voorgaande nootschapsbelasting.
127.6 min, tegenover in September en
plaats gevonden ondanks de per 1 Seipt.
j.l van kracht geworden tariefsverhoging.
Opnieuw werd aan invoerrechten een
relatief laag bedrag ontvangen, n.l. ƒ33.4
I min., dit bedrag ligt slechts weinig boven
nenkort zullen evenwel de ontvangsten
een stijging vertonen, met name tenge
volge van betalingen voortvloeiende uit
de in de afgelopen maanden opgelegde
voorlopige aanslagen inkomsten- en ven
maand. Inclusief opcenten en vermenig
vuldigingsfactor beliep het op kohier ge
brachte bedrag ƒ343.1 min., tegenover in
October j.l. 250.7 min.
Het kohierbedrag van de inkomstenbe
lasting, boekingstijdvak 1950-1951, steeg
voornamelijk tengevolge van het
voortschrijden der definitieve aanslag
regeling 1948 en 1949 met ƒ58.6 min.
tot ƒ792.5 min. Sinds Augustus vertoont
het maandelijks uit dezen hoofde ten
kohiere gebracht bedrag een regelmatige
stijging. Het opleggen van voorlopige
aanslagen inkomstenbelasting 1951 was in
November nog in volle gang, getuige de
toeneming van het kohiersbedrag van het
boekingstijdvak 1951-52 met 165.9 min,
daarmede is thans in totaal 460.6 min
opgelegd.
Voor de vermogensbelasting, boekings
tijdvak 1950-51, werd ƒ2.6 min ten
kohiere gebracht, het betreft hier aansla
gen over de 'belastingjaren 1950 en ouder.
Het kohierbedirag van het boekingstijd
vak 1951-52 steeg tengevolge van het
goed op gang komen der voorlopige aan
slagregeling 1951 met 14.9 min tot 19.4.
Voor de vennootschapsbelasting, boe
kingstijdvak 1951-52, werd 92.5 min op
gelegd, waarmede het kohierbedrag steeg
tot 645.9 min. De stijging betreft voor
namelijk nadere voorlopige aanslagen
over het boekjaar 1949-50 en 1950, welke
aan de hand van de ingeleverde aangifte
biljetten worden opgelegd.
Het uit hoofde van de gezamenlijke
kohierbelastingen ingevorderde bedrag
beliep in de afgelopen maand slechts
October resp. ƒ168 en 139.9 min. Bin- de ontvangsten in September j.l. (ƒ32.0
mki), toen de tot dusverre laagste
maaiidopbrengst van dit jaar werd geno
teerd. De ontvangsten aan accijns op ge
distilleerd ten bedrage van 10 min zijn
gunstig beïnvloed door het feit, dat in de
afgelopen maand 5 crediettermijnen ver-
violen.
Het bruto-kohierbedrag der beide bui
tengewone heffingen steeg in November
met 10 min tot 3.662.2 min, hiervan
betreft 2.565.2 min de vermogenaanwas-
belasting en ƒ1.097 min de vermogens
heffing ineens. Doordat de teruggaven
met een nagenoeg geijlk bedrag toena
men handhaafde het netto-kohierbedrag
zich op ca ƒ3.181 min.
De ontvangsten uit hoofde van de bij
zondere heffingen bedroegen in Novem
ber 6.6 min. In totaal beloopt daarmede
het tot dusverre geinde bedrag 2.880.3
min, hiervan heeft 1869 min betrekking
op de vermogensaanwasbelasting en
1.011,3 min op de vermogensheffing in
eens.
Doordat, zoals medegedeeld, een bedrag
van ƒ43.1 min aan aanslagen werd opge
legd. vertoonde het nog in te vorderen
bedrag een scherpe stijging en wel met
ƒ215.5 min tot ƒ1.326,9 min.
De ontvangsten uit hoofde van de niet-
kohierbelastingen beliepen in November
277.2 min tegenover in de tweede maand
van het voorgaande kwartaal ƒ288.8 min.
De loonbelasting, vereveningsheffing en
omzetbelasting brachten in de afgelopen
maand resp. ƒ50.9, ƒ22.9 en ƒ100.5 min
op. Deze bedragen liggen enigszins bene
den de ontvangsten in Augustus j.l., toen
resp. 53.7, 23.4 en 101.8 min werd ge-
ir.d. Daarbij zij er op gewezen, dat de
terugval m.b.t. de omzetbelasting heeft
CECIL BEATON, VAN WIE
verteld wordt, dat hij wellicht met
Greta Garbo gaat trouwen, in ons
land geweest is, om onze Koningin te
fotograferen, mogen we nog wel iets
meer over hem vertellen.
En wel dat hij. na voor Greta Garbo
een pasfoto te hebben gemaakt', nog een
hele reeks artistieke foto's van haar
mocht vervaardigen en tevens in de klei
ne kring van bevoorrechten werd opge
nomen, die "lie geregeld in haar huis ont
vangt.
Hij begon al als jongen van tien jaar
te fotograferen en zijn twee zusjes fun-
geerden als model, zijn camera was een
doodgewoon Kodakboxje. Maar zijn fan
tasie vergoedde veel. Hij maakte aebter-
gronden met allerlei requisieten en zijn
foto's werden schilderijtjes.
Vandaar, dat hij zich op den "duur als
kunstfotograaf vestigde, ofschoon hij er
nog steeds aan twijfelt, of de kunstfoto
grafie werkelijk een kunst is.
Hij werd fotograaf, omdat studeren
hem niet lag. Zonder een titel te hebben
verworven, verliet hij Cambridge. En
toen zijn rijke vader hem bij een hout
handelaar een plaatsje als volontair be
zorgd had, bewees hij, totaal niet voor
de handel te deugen.
Dit neemt intussen niet weg, dat hij
als fotograaf een massa geld weet te ver
dienen. Hij begon zijn carrière onder ge
lukkige omstandigheden, aangezien hij te
Londen enkele beroemdheden uit de lit
teraire wereld had leren kennen en van
hen foto's maakte, welke door een mon
dain weekblad werden opgenomen.
Zijn eerste bekendheid verwierf hij
echter in 1940. met een oorlogsfoto. Het
was een bijzonder goed getroffen plaatje
van een bij één der eerste bombarde
menten getroffen kind, genomen in een
Londens ziekenhuis. Het kind lag in een
ijzeren ledikantje, een gehavend beertje
in zijn armen geklemd, zelf een met
bloed doordrenkt verband om 't hoofdje
en daaronder een paar grote, angstige
ogen.
De foto werd in alle bladen gepubli
ceerd en vond ook haar weg naar Ame
rika, waar ze goede diensten bewees in
de propaganda, welke ten doel had, de
Verenigde Staten te bewegen, aan de
oorlog deel te nemen.
Cecil Beaton nam dienst en* werd bij
de voorlichting geplaatst. Hij fotogra
feerde in China en in Noord-Afrika.
Vooral zijn foto's van de campagne in
Libye worden nog steeds als prachtige
voorbeelden van fotografische oorlogs
documentatie beschouwd.
Zijn fortuin was gemaakt, toen na de
oorlog het grote Amerikaanse modeblad
Vogue" hem als vaste medewerker aan
stelde, met de opdracht, de belles der
Amerikaanse society te fotograferen. En
Hollywood deed de rest.
Nadien maakte hij „fotografische por
tretten" van alle mogelijke beroemdhe
den, Churchill inbegrepen, die zich ech
ter niet door hem „ensceneren" tiet, maar
zelf bepaalde, hoe hij zich den volke zou
vertonen.
Als hof-fotograaf beschouwt hij ko
ningin Elisabeth als zijn gemakkelijkste
cliënte, omdat ze zich zo gewillig schikt.
Maar toch was zij het, die hem eens een
serie portretten terugstuurde, door hem
op haar vijftigste verjaardag gemaakt.
„Ik wil geen foto hebben", tiet ze hem
weten, waarop mijn vijftig jaren verdoe
zeld zijn. Zorg voor niet-geretoucheerde
foto's".
In zijn bibliotheek heeft Cecil Beaton
twintig grote albums met meesterwerken
van zijn camera en onlangs is uitgeko
men „Photobiography", een boek met
memoires en werkstukken.
President Truman heeft de loon-
stabilisatieraad opgedragen te pogen een
oplossing te vinden voor het loongeschil
tussen werkgevers en werknemers in de
Amerikaanse staalindustrie. Hij hoopt
aldus een staking te voorkomen waarbij
bijna een millioen man betrokken zouden
worden. Op 31 December a.s. loopt het
huidige contract af.
(Van onze Parijse correspondent)
Als vanavond de klokken luiden, zullen
duizenden deze uitnodigende klank hin
derlijk vinden, want reeds in de loop van
de week werden zij teleurgesteld bij het
van kerk tot kerk dwalen om een plaats
te bespreken. De Fransen zijn traditioneel
en voor velen is het geen kerstfeest als
ze niet ter Nachtmis kunnen gaan.
Voor zo'n grote stad ziet men hier maar
„Ik ben een beetje bang voor die
verhalen over Nederlandse priesters
ln Frankrijk", zei chapelain J. Som
men, toen onze redacteur hem in het
uiterste Zuiden van Frankrijk op
zocht, dertig kilometer van de Spaan
se grens, in de dorre bergen van de
lage Pyreneeën.
„In die verhalen worden we meest
al maar beklaagd; men zegt, dat we
„stakkers" zijn, dat we het slecht
hebben.... maar vergeet nooit, dat
geen enkele priester een stakker is,
een arme sukkelaar.... Wanneer er
één leven een volkomen echec leek,
dan was het wel het Leven van
Christus
„Bij alle teleurstellingen en ont
moedigingen, laat God ons nooit
helemaal alleen; zelfs de troost van
wat menselijke voldoening wordt mij
niet onthouden ik ben geen ge
leerde priester, ik ben maar van ge
wone familie en toch, als U
wist hoe goed sommige mensen voor
me geweest zijnmensen, die me
nooit gezien hadden
Wie meer over het werk van deze
Nederlandse pastoor wil weten, leze
het ontroerende en hier en daar hui
veringwekkende verhaal, dat elders
In dit weidse, sombere Pyreneeën-
land. in de schaduw van de bijna
3000 meter hoge Mont Canigou. ligt
centraal op de foto het gehucht ,.Ja
Trinité", Het witte gebouw is de af
gebrande school, daarachter de Ermi
tage de la Ste Trinité, beheerst door
een middeleeuws kasteel, waarvan
(rechts op de foto) alleen nog enkele
brokken herinneren aan een tijdperk
van grote bloei in een ver verleden.
in dit nummer staat afgedrukt.
Men bedenke daar echter bij, dat
deze toestanden niet typisch Frans
zijn, dat ook de situatie, waarin deze
priester verkeert, zielzorger over elf
dorpen, een oppervlakte van 400 km2,
wel uniek zijn zal.
En voor degenen, die hem 'n Zalig
Kerstmis willen wensen, iets wat
het grootste deel zijner parochianen,
die deze Kerstnacht zullen aanzitten
aan hun daar beruchte „reveillons"
waarschijnlijk niet zullen doen, volgt
hier het adres:
M. l'Abbé JEAN SOMMEN,
Chapelain de la Trinité,
LA TRINITÉ (P.O.)
France.
weinig kerstbomen. Op de bloemenmarkt
en op de andere kerstmarkten liggen zé
bij hopen bruin te worden. De Fransen
hebben er nooit veel om gegeven Ze vin
den dat het al mooi genoeg is met wat
bont-papieren slingers. En sinds men vier
winters lang van de Tannenbaum meer
dan genoeg heeft gekregen, deelt de
kerstboom het lot van de mistletoe, die in
een vorige oorlog was verschenen, maar
bij de vrede te Engels werd gevonden.
Eén is er. die op het kerstfeest meer en
meer zijn haren verliest. Dat is de ,,Père
Noël", aan wie met vernieuwd aandrin
gen verzocht is maar weer te verdwijnen.
Van Franse nationaliteit is hij niet ge
weest. Uitgenodigd door de winkeliers
voor de uitstalkasten, heeft, men bier zijn
witte haardos altijd wat te wattig gevon
den.
Trouwens, wat doet zo'n sneeuwman in
een stad. waar sneeuw slechts tot de
Maartse buien behoort? Zelfs het Episco
paat heeft hem de wenk gegeven zich
maar niet meer te vertonen. De bevolking
kreeg de raad: blijft aan de kerststal hou
den! Die kribjes zijn hier heel mooi en
men ziet ze veel.
Morgen gaan ouders met de kinde
ren ze van kerk tot kerk bezoeken en
weer thuis gekomen heeft naast de haard
bij het eigen stalletje de echte kerstvie
ring plaats. Want Frankrijk en Parijs
vooral Is, meer dan men veelal denkt
en beweert, de christelijke traditie ge
trouw gebleven.
Naar wij vernemen heeft de heer Ivo
van Haren, directeur der Schoenfabrieken.
N.V. Ivo van Haren te Waalwijk weder
om 100.000 in het pensioenfonds gestort
van bovengenoemde N.V.
Een Engelse generaal Sir Frederick
Browning heeft een ballet geschreven
over Jeanne ö'Arc.
De generaal heeft mede de Britse pa
rachutisten te Arnhem gecommandeerd,
is thesaurier van prinses Elisabeth en
echtgenoot van de schrijfster Daphne du
Maurier.
Hij hoopt dat zijn werk het volgend
jaar in Convent Garden ten tonele zal
kunnen worden gebracht.
Een stampvolle, voor het overgrote deel
met jeugdig publiek gevulde Kurzaal heeft
Zaterdagavond haar waardering niet onder
stoelen of banken gestoken voor dé presta
ties van een aantal grootheden in de we
reld der lichte muziek, die voor het hou
den van een klinkend „Jazz-festival" naar
het winterse, verlaten Scheveningen ge
komen waren. En ondanks het gejoel van
een klein gedeelte van het publike, uitte
deze waardering zich in vrij beheerste
vorm; een stap vooruit, als men uit erva
ring weet, dat soortgelijke festivalsnog
LONDEN, 24 December.
Ondanks de ernstige radio-rede van Churchill, waarin hij Zaterdagavond
nieuwe versoberingen aankondigde om uit het moeras te komen, probeert
Engeland voor enkele dagen de sombere tijden te vergeten. Zelfs de etalage
verlichting mag vanavond branden en de fonteinen op Trafalgar Square
spuiten hoog op in het licht van de schijnwerpers. „Zal de plumpudding
goed uitvallen?", is vandaag de enige zorgelijke gedachte van iedere Engelse
huisvrouw.
En vader wikt en weegt of hij dit jaar
zijn kinderen zal kunnen tracteren op
het jubilerende circus Mills, dat nu al
vijf en twintig jaar een van de voor
naamste kerstattracties in Londen is, of
op een pantomime, dat specifiek Engelse
kerstevenement voor jong en oud; een
wonderlijke hartstocht voor sprookjes
figuren als Assepoester en de Gelaarsde
Kat, met buiksprekers, jongleurs en an
dere cabaret- en revue-artisten. Morgen
vergeet vader zijn zorgen, wanneer
hij zijn kerstsigaar opsteekt de enige
misschien in het hele jaar en de kin
deren dichter bij de haard aanschuiven
om te luisteren naar spookverhalen of
naar Dickens.
Is deze romantische epiek van Dic
kens voor velen het enige religieuse
aspect van het Kerstfeest? „Voor dui
zenden betekent het Kerstfeest alleen
de kerstmannetjes, de cadeaux en Dic
kens", is een antwoord, dat mij op die
vraag gegeven wordt door een geeste
lijke, die ik ontmoet bij een heel klein
kribbetje, opgesteld tegen het hek van
een der statige huizen in Parklane.
„Hoe meer voorstellingen van het
Kerstgebeuren op straat, hoe beter",
zegt hij, „misschien dringt de beteke-
nis van de menswording van God op
die manier door tot de heidenen van
deze metropool".
De katholieken hebben dit apostolaat
van de kerstkribbe groots opgezet. En
voorzover de geldelijke middelen dit toe
lieten, hebben zij overal verspreid in
Londen affiches laten aanbrengen met de
voorstelling van de geboorte van Chris
tus. Ook bij de kerstliederen, die iedere
avond door katholieke koren gezongen
worden, tracht men de betekenis van het
kerstgebeuren weer levendig te maken
door het opstellen van een kerststal.
Zaterdagavond stond de kribbe op
Leicester Square, het hart van het
Londense amusementsleven. En gister
avond heeft een katholiek koor onder
leiding van D. Lewis de kerstkribbe
geplaatst onder de monumentale zuil
van Nelson in Trafalgar Square en heeft
carols gezongen onder het sprookjes
achtige licht van de hoge kerstboom,
die Noorwegen al enige jaren aan
Londen geschonken heeft, zoals dit
jaar ook aan Rotterdam.
niet zo lang geleden soms plachtten te
ontaarden in 'n waar inferno van voetge-
trappel, handgeklap en min of meer
rhythmisch stoelgewip.
Zijn optreden werd voorafgegaan door
SL van de neger-pianist Don Gais en zijn
„Rhythm trio". Eveneens een man, die zijn
muziek volkomen begrijpt, zeer melodieus
is en voorts een aantal originele compo
sities op zijn naam heeft staan. Hij bege
leidde ook de neger-vocaliste Judy John
son, die met een wat ijle stem, doch zeer
charmant enkele songs ten gehore bracht.
Al met al een zeer geslaagde avond,
waaraan van Nederlandse zijde mede
werkte het uitstekende „Dutch Swing Col
lege Orchestra".
De buitenlandse deelnemers aan dit fes
tival zullen zich in de loop van deze week
nog op verschillende plaatsen in ons land
doen horen. Op Nieuwjaarsdag treden zij
voor de televisie op. F. R,
39)
Volkomen buiten en toch dicht ge
noeg bij de stadwas het resultaat van
haar overpeinzing.
De verbinding lijkt me ook goed.
Hij hoorde haar nauwelijks.
Zij herhaalde haar opmerkingen, toen
kwam hij tot de werkelijkheid terng. „Niet
zo heel gemakkelijk. U zult zich herinne
ren, dat we meer dan een uur nodig had
den om hier te komen; het is een van de
slechtste verbindingen met Londen. Maar
als je er ook eindelijk bent word je
beloond. Quinton stak een sigaret op;
vliegjes en muggen begonnen te zoemen
en werden lastig in de gouden lucht.
Ik zou u twintig mijl kunnen laten wande
len zonder ooit de hoofdweg te kruisen:
énkel landelijke paden en bosserr, scha
duwrijke dalen en smalle, eenzame lanen.
Ik ken iedere duin van deze streek. Jaren
lang heb ik er 's Zaterdags en 's Zondags
gezworven en gefietst, alleen, met een
paar sandwiches in mijn zak; weg van de
mensen en winkels en huizen en
Tante Sophia, kwam Wh'iff prompt.
Precies, gaf hij toe.
En nu moeten we naar haar terug.
Whiff stond energiek op met een beslist
heid, die Quinton overtuigde, dat er niet
langer getalmd kon worden.
Het wordt laat. Zij keek op haar
horloge. We zullen niet voor een uur
of acht terug zijn, tenzij het ons méézit
met de treinen.
Hij volgde haar langzaam. Het is
oervervelend te moeten gaan. Het zou
prettig geweest zijn, het eind van de zons
ondergang te zien, niet?
Laat ons hopen, dat er nog vol
doende zonsondergangen in ons leven zul
len zijn. Zij was zich niet bewust van de
intieme klank van het „ons", maar hij
klampte er zich met gretigheid aan vast
en hield het in zijn gedachten als iets
heel kostbaars en heerlijks. Zij liep vlug
en hij wenste, dat zij dat niet deed.
Waarom zo'n haast? mopperde hij.
Tanta Sophia; ze is lang genoeg alleen
geweest.
Hij zuchtte. Ik voel er niets voor
terug te gaan. Een schrijver, Stevenson
geloof ik, heeft gezegd: Je kunt de hele
dag rondtasten, maar als je bij het vallen
van de avond terug komt en een blik
werpt in de huiskamer dan vind je Liefde
of Dood op je wachten...." Wat zullen
wij vinden?
Tanta Sophia, veronderstelde Whiff
met een lach in haar stem.
Precies! Alleen tante Sophia, zei hij
treurig.
Maar zij vonden haar niet.
HOOFDSTUK XVIII
Tante Sophia was vertrokken.
Toen Quinton zijn sleutel in de voor
deur stak en de hal betrad, gevolgd door
Whiff, die een beetje bevreesd was van
wege het late uur acht uur sloeg de
staande klok in de hoek was het, om
de keukenmeid te vinden, die hen stond
op te wachten.
Ze is weg, verkondigde zij plechtig.
Wie is weg, vroeg Quinton.
Mevrouw Dimsdale, mijnheer.
Waarheen?
Ik weet het niet, mijnheer.
Goddank, zei Quinton.
De keukenmeid keek hem verrast en
lichtelijk afkeurend aan. Zij hield niet
van mevrouw Dimsdale, feitelijk had zij
een hekel aan haar, maar dit dit was
ongevoelig. De keukenmeid was een god
vrezende vrouw en daar haar geleerd was
voor haar vijanden te bidden, had zij dat
ook gedurende vele jaren iedere avond
voor mevrouw Dimsdale gedaan, als het
niet te koud was op haar knieën, maar als
de thermometer onder nul stond, in bed.
Heb je haar zien weggaan?
Ja, juffrouw. Whiff had zich op de
halbank gezet. Het nieuws was oorzaak,
dat haar benen een beetje trilden van op.
winding.
Hoe ging ze weg?
In een wagen, mijnbeer, de enige
manier. De keukenmeid vond de vraag
dwaas.
Helemaal niet, zei Quinton op vaste
toon, ze had evengoed kunnen lopen.
Met een koffer, mijnheer, ter grootte
van een klein huis?
O, heeft ze haar bagage meegenomen!
Verdraaid, wat heerlijk!
Toen de keukenmeid totaal vergetend,
wendde Quinton zich tot Whiff en haar
beide handen vattend, riep hij: Hier
voor moet ik u bedanken! Ik moet u be
danken voor mijn bevrijding uit de
slavernij!
De keuken-meid stond haar ogen uit te
kijken van verbazing en wenste dat Pan
ton thuis was. Zij had niemand, met wie
zij de zaak kon bespreken, niemand, met
wie zij over deze verbazingwekkende
situatie kon praten. Zij en Panton, allesbe
halve d-wazen, waren altijd van mening
geweest, dat hun mijnheer niet overliep
van genegenheid voor zij-n tante, maar
deze vreugde over haar vertrek, en zijn
geheimzinnige en zonderlinge toespelling,
dat juffrouw Woffran dit heengaan had
bewerkstelligd vervuld-en de keukenmeid
met nieuwsgierigheid.
Waarom moest juffrouw Woffran be
dankt worden voor het plotselinge ver
trek van mevrouw Dimsdale? Zij was
heel vriendelijk tegen mevrouw Dims
dale geweest, buitengewoon vriendelijk.
Uit de aard der zaak had de keukenmeid
het reeds de hele dag betreurd, dat Pan
ton niet thuis was, maar in Southend.
Zij had haar willen vertellen, dat zij
juffrouw Woffran te vriendelijk had ge
vonden, en dat deze vriendelijkheid de
oorzaak was, dat zij zich over sommige
„dingen" verwonderde. „Dingen" die in
verband stonden met het uitspelen van
een troef en het handige vangen van een
echtgenoot enzovoort! En toch had de
keukenmeid vanmorgen na de gilscène
zichzelf moeten bekennen, dat juffrouw
Woffran haar allerminst voorkwam als
een jonge dame, die haar troeven uit
speelde en trachtte echtgenoten te van
genhet enige wat zij leek, was echt
wanhopig over de toestand van mevrouw
Dimsdale en volkomen onverschillig voor
de blikken, die hij haar schonk. En zelfs
nu, met mijnheer aan haar handen han
gend en haar bedankend, zag juffrouw
Woffran er uit, alsof zij wenste, dat hij
dit niet deed en ze leek over de gehele
geschiedenis een beetje in de war. De
keukenmeid kon er niet uit wijs en ver
langde opnieuw naar Panton. Panton was
slim, slimmer dan zij, de keukenmeid, in
dingen, die minnaars en echtgenoten be
troffen. Bij films bijvoorbeeld, waar zij
zo nu en dan eens samen waren heen ge
weest, wist Panton meestal op slag, wel
ke van de twee mannen de heldin met de
vochtige bruine ogen zou trouwen, de
jongeman met de tas, die naar New York
gaat om werk te zoeken, of de million-
nair, die al in Fifth Avenue gevestigd is.
Kom in de zitkamer, meisje, en ver
tel ons alles, zei Quinton, toen hij klaar
was met het schudden van Whiff's han
den.
De keukenmeid aarzelde en zei, dat liet
diner gereed was en klaar stond, en de
gebakken runderlapjes uitdroogden en
de gebakken aardappelen lagen te ver
branden. Het hielp niet. Ze moest vertel
len.
Op 18 November werden uit een spoor
wegwagon, afkomstig uit België, op een
rangeerterrein in Amsterdam drie balen
wollen costuumstof, totaal voor 'n waarde
van 27.000,gestolen. De spoorweg-
recherche en de Amsterdamse centrale
recherche stelden onmiddellijk, nadat de
diefstal was ontdekt, een uitgebreid
onderzoek in en enige dagen geleden
bleek, dat in de hoofdstad geleurd werd
Inet coupons costuumstof.
Het gelukte thans een auto aan te
houden, waarin twee mensen met der
gelijke coupons zaten. Zi) werden gear
resteerd en alras bleek, dat de stof, die
zij bij zich hadden, afkomstig moest zijn
uit de spoorwagon. Het onderzoek werd
voortgezet en gistermiddag vond de poli
tie in een schuilplaats uit de bezettings
tijd in een huis in de binnenstad vrijwel
de gehele partij stof terug. Een schaar
en een meetstok lagen bovenop de rollen.
De man, die de stof in zijn bezit had, was
een oude bekende van de politie.
De geringere animo, die voor duplex-
woningen aan de dag wordt gelegd, is
blijkbaar gelegen in de moeilijkheid de
exploitatie-rekening sluitend te maken.
Dit is het gevolg van de sinds de inwer
kingtreding van de bijdrageregeling
Woinngwetbouw 1950 gevolgde financie
ringswijze. Bij dubbele bewoning zal een
der slaapkamers op de verdieping tijdelijk
als woonkamer moeten worden gebruikt.,
hetgeen tot gevolg heeft, dat zij een
grotere oppervlakte dient te hebben dan
normaal. De hogere bouwkosten, die
hieruit voortvloeien en welke gesteld
kunnen worden op ƒ40,— per jaar, kon
den tot dusver niet uit een hogere bij
drage worden bestreden. Om dit althan3
gedeeltelijk mogelijk te maken, heeft de
minister van Wederopbouw en Volks
huisvesting de beschikking bijdragen
vvoninwetbouw 1950 gewijzigd, waardoor
de bijdrage met ƒ20,wordt verhoogd
voor woningwetwoningen. De overige
20,— zullen uit de huurprijs «g
komen.
