Plan-congres van de P.v.d.A.
jöchiebamödie ftoem
VAN KAAS EN BOTER NAAR
DE LUCHTVAART
en op het
buitenlands terrein
Sneeuwmens van de Himalaya
Hij had een merkwaardige voor
loper in Canada...
r
SUURHOFF PLEIT VOOR „DRIE
ZEKERHEDEN"
Bloemen tolk van genegenheid
Geen dagen om te
duttenmaar tijd om
na te denken
Echtpaar bij
ongeval gedood
Niemand wenst
oorlog
Zaterdag 29 December 1951
DAGBLAD VOOR SCHIEDAM EN OMSTREKEN
Kans op eenvoudig mensengeluk voor
„de gewone man"
Schiphols hoofd-
n.v. A. D AAL M E Y E R SCHIEDAM
Kon. Familie in Sankt Anton
Canadees dacht, flat de Prins de trein zon
besturen....
Tunnelbouw bij Velsen
begint in Ï952
inspecteur gaat
jubileren
„Vrij" uniform wordt
duurder
Parlement zal voldoende voorliehting
krijgen, belooft minister Stikker
Lie: „Andere weg
inslaan!*'
Over een uur staan wij
op de rotsen
K.
WEEKBERICHT
V.
Bestaanszekerheid
Tn de middagvergadering sprak de heer
&uurho£i: over „I>e weg naar de be
st annszekerJlein".
Drie zekerheden
Woningprobleem oplosbaar
Voor de gewone man"
Populair....
BURGEMEESTERS
BENOEMINGEN
Uitvinder van automatische piloot
(met een elastiekje)
„MAURITS" BOEKTE
TROTS RECORD
Aanpassing aan gestegen textiel-
prijzen
LEST BEST....!
BOSSCHENAAR KREEG
FRANSE ONDERSCHEIDING
Presbytis entellus achilles
Mannen van de
Gemma"
doodsgevaar
De teertanlcer „Gemma" van de N. V.
Tecrbedrüf te Uithoorn, heeft vanmorgen
opnieuw noodseinen uitgezonden. Hel
schip bevond zich teen met machineschade
10 mijl ten Oosten van San Sebastian, op
Z'/3 mijl uit de knst, in een N.N.W.-
orkaan. Er is geen hulp in de buurt en
de kapitein seinde om 7.35 uur (8.35 nnr
Nederlandse tijd) te verwachten, dat l»et
schip over ongeveer één uur op de rotsen
zou worden geslagen, njj vroeg seee
I dringend om assistentie.
De weerverwachting, geldig van heden- tot
morgenavond, luidt:
Vannacht over het algemeen weinig bewol
king en zwakke wind. Temperatuur op vele
plaatsen dalend tot enkele graden beneden het
vriespunt en plaatselijk nevel of mist. Morgen
overdag weer toenemende bewolking en tijde
lijk regen. Krachtig en langs de kust tot hard
toenemende Zuidelijke wind. Ongeveer dezelfde
temperatuur als vandaag.
Zondag 30 December; Zon op 8.48 uur, onder
16.36 uur; Maan op 10.41 uur, onder 19.13 uur.
Maandag 31 December: Zon op 8.48 uur, onder
16.37 uur; Maan op 11.02 uur, onder 20.46 uur.
NIEUWE SCHIEDAMSCHE COURANT
(Van onze verslaggever).
Het congres van de P.v.d.A., dat giste
ren en heden in Amsterdam wordt ge
houden, is niet zonder reden het „plan-
congres" genoemd, daar op dit congres
het boekwerk „De weg naar de vrijheid"
(zie ons blad van 21 December), waarin
<le sociaal-economische en de culturele
doelstelling van de P.v.d.A. voor de ko
mende jaren concreet zijn uitgewerkt,
onderwerp vön bespreking geworden is.
Onder de 750 afgevaardigden en 100 ge
nodigden bevonden zich in Bellevue in
Amsterdam ook de minister president dr
Drees, de ministers In 't Veld en Mans-
holt. dr Van Rhijn, staatssecretaris van
Sociale Zaken en mr Prinsen, secretaris
generaal van Binnenlandse Zaken, oud-
minister Van de Tempel en leden van de
Kerste en Tweede Kamer van de PvdA.
Over dit meerjarenplan nu hebben alle
sprekers op dit congres het gehad. Van
de vnorzittó.' Koos Vorrink af, die zeide
dat dit plan niet bedeeld was als een ver
kiezingsprogramma doch als een verkie
zingsstunt tot en met de spreker aan het
einde van de eerste dag in de Apollohal.
Het standpunt van oud-minister Vos
gaven wij reeds gisteren in ons blad
weer. Het was echter vooral de inleiding
van drs Den Uyl, secretaris van de plan
commissie, die de maatschappelijke orde
zoals deze in het socialistisch perspectief
van dit plan wordt gezien, nog eens heeft
uiteengezet. Het nieuwe plan bedoelt een
breder perspectief te bieden dan het in
1937 door de toenmalige S.D.A.P. gepu
bliceerde Plan van de Arbeid.
De vraag of dit plan een principiële
doelstelling moet worden genoemd zal
wellicht reeds eerder worden opgewor
pen, als tenminste niet het plan, dat im
mers volgens de mededeling van de heei
Vorrink nog uitvoerig moet worden be
studeerd, tot zolang nog niet uitvoerbaar
zal worden gehanteerd. Ernstige studie
en overweging kan men dit plan intus
sen niet ontzeggen. En men zal het elders
v el ook ernstig willen bezien om er een
gefundeerd oordeel over te geven. Maar
dat de PvdA er nu mee is gekomen en
er een congres aan heeft gewijd kan voor
de toekomstige politieke constructuur al
leen maar verhelderend werken.
„Pij de ordening en leiding van ons
sociaal-economische leven is bemoeiing
van de staat en zijn organen onmisbaar"
aldus spreker. Zij betekent in den regel
de inperking van de absolute vrijheid van
weinigen, zoals het plan zegt, terwille
van grotere vrijheid en meer ontplooi
ingsmogelijkheden der velen.
„Wij zijn daarbij niet blind voor de
gevaren van verstarring en'bureaucratie,
zo zeide de heer Suurhoff, en daarom
willen wij, waar dat mogelijk is, decen
tralisatie en ruimte voor eigen verant
woordelijkheid- voor organisatie en per
sonen, maar wij hebben ervaren, tot
welke afschuwelijke toestanden de volle
dige vrijheid leidde en leiden moest.
De grotere bestaanszekerheid, waar
naar wij streven, omvat in de eerste
plaats de zekerheid, een arbeidsplaats te
kunnen vinden. In de tweede plaats om
vat zij de zekerheid voor de verrichte
arbeid een redelijke beloning te ontvan
gen. In de derde plaats wil zij de zeker
heïd geven zo goed mogelijk tegen cala
miteiten, die het leven zelf van individu
of gemeenschap in gevaar brengen, be
schermd te zijn.
Het plan raamt, dat in 1955 ruim 3
milliard voor investeringen in industrie,
landbouw, verkeer, woningen en voorra
den beschikbaar moeten zijn.
Willen wij, aldus de heer Suurhoff ons
zulk een enorm bedrag kunnén permitte
ren, zonder het verbruik aan te tasten
en zonder aan de geweldige uitgaven
voor de defensie te tornen, dan moet de
productie met ongeveer 25 pet worden
opgevoerd, vergeleken met het peil van
1950. Lukt dat, dan zit er zelfs nog enige
ruimte in om de uitgaven voor culturele
doeleinden en voor duurzame gebruiks
goederen te vergroten.
Huurstijging zou loonmaatregelen
en verhoging van sociale uitkeringen
tot gevolg moeten hebben. Indien men
huren en lonen daarbij stevig genoeg
in de hand weet te houden, zodat geen
algemene en ten dele ongemotiveerde
opwaartse prijsbeweging uit de huur-
en loonstijging voortvloeit, dan be
hoeft uit deze maatregelen geen groot
nadeel voort te vloeien. Van een ding
is spr. door bestudering van het plan
te meer overtuigd geraakt: het nijpen
de woningprobleem is oplosbaar. Werk
loosheid in het bouwbedrijf is niet on
vermijdelijk.
Aan de Nederlandse werknemer zou
een redelijke garantie gegeven moeten
worden, dat hij door mede te werken
aan de productiviteitsverhoging, die voor
ons land een levensvoorwaarde is, zich
zelf en zijn gezin niet blootstelt aan lang
durige werkloosheid. Zo en zo alleen,
kan de Nederlandse arbeider ongevoelig
gemaakt worden voor de communistische
agitatie tegen allerlei maatregelen, die
de productiviteit stimuleren.
De zekerheid, dat hij een redelijke be
loning voor zijn arbeid ontvangen zal,
vindt de werknemer, aldus de heer
Suurhof in de thans gevoerde loon
politiek. Voor niet minder dan 82
procent van alle verklaarde CAO's
of bindende loonregelingen, opgelegd
door het college var. rijksbemiddelaars.
Het rapport-Kruythof opent perspectie
ven voor een uiteindelijk gelijktrekken
van de geldlonen in de stad en op het
platteland.
Wat vele voorstanders van meer vrij
heid echter willen is, dat er meer ge
legenheid komt voor individuele afwij
king van de loonnormen, los van enig
systeem van prestatie-beloning. Dat
achtte spreker funest voor de geleide
loonpolitiek. Wie enige stenen uit het
gebouw van onze huidige loonpolitiek
loswrikt, ondermijnt het gehele stelsel.
De salarissen van sommige hoger-
gekwalificeerde groepen zijn sterk ten
achter geraakt en daaraan zal wat ge
daan moeten worden. i
Spreker besloot zijn rede aldus: „Meer
bestaanszekerheid is voor ons niet het
een en het al. De levensstijl van een I
volk, de onderlinge menselijke waar-1
dering, de menselijke verhoudingen in
het bedrijf, worden er niet of nauwelijks
door geraakt. Maar de zekerheid, dat in
een wereld vol politieke dreiging, het
menselijk-mogelijke wordt gedaan om de
„gewone man", althans de dreiging van
brodeloosheid te besparen en zijn kin
deren een kans op wat eenvoudig men
sengeluk te geven, zou een enorme
stap voorwaarts betekenen. Niet alleen
materieel, maar ook geestelijk-zedelijk"
Des avonds in de Apollohal voerden
het woord ,de heren Koos Vorrink, Henk
H. Oosterhuis en Jan van Zutphen, ook
al onder de leuze: „Op weg naar een
nieuwe tijd", waarbij het Haagse Sym-
phonie-Orkest en de „Stem des Volks"
voor muzikale omlijsting zorg droegen.
J
HELPT DE BISSCHOP
KEK HEN BOUWEN!
Zes landen hebben hun ministers van Buitenlandse Zaken naar Parijs
afgevaardigd om te besluiten tot het al of niet tot stand komen van een
Europees leger. De conferentie is Donderdagmiddag om drie uur geopend
verklaard en duurt tot Zaterdagavond. Op de voorgrond de vertegen
woordiger van Duitsland, Walter Hallstein. Daarachter herkent men Paul
van Zeeland {België), Robert. Schaman en Maurice Schumann Frankrijk
D. V. Stikker (Nederl.), Alcide de Gasperi Italiëen Joseph Bech (Lux.).
G Zeer Oude Genever
Sï 1
3» TA
De heer J. C. de Vries, lid van de
Raad van Bestuur van de Philips
Gloeilampenfabriek N.V. en diens
echtgenote, zijn gisteren op tragische
wijze om het leven gekomen toen de
auto van de heer De Vries onder
Hedel bij Zaltbomme] met grote snel-
Wederom jn de geschiedenis van
Sankt-Anton staat de Nederlandse
Koninklijke trein op het stationnetje van
het wintersportplaatsje. Het was Vrijdag
morgen kwart voor vier, toen de uit drie
wagons bestaande trein, getrokken door
een stoom.ocomotief, in het op dat ogen
blik vrijwel geheel uitgestorven dorpje
binnenreed. De tocht is een uitermate
snelle geweest. In minder dan 15 uur
werd de afstand van Utrecht naar Sankt-
Anton via Duitsland afgelegd, het
geen een uitzonderlijke prestatie mag
worden genoemd.
Van de vijftien uur, die de reis duur
de, heeft prins Bernhard er vier besteed
aan zijnSpaanse studie. Ook de eerste
dag van het verblijf in Sankt-Anton zal
de prins zich niet met skiën, maar met
Spaans bezig houden, want een lichte
keelpijn deed hem besluiten het hotel
niet te verlaten. De princessen Beatrix
en Irene behoorden daarentegen tot de
eersten die met ski-leraar Rudi Matt de
lange latten opzochten en de eerste af
daling van de dag maakten. Ook de
Koningin had zich vanmorgen reeds in
ski-costuum gestoken en bereidde zich
voor op de komende tochten, echter niet
alvorens zoals bij elke reis een
telegram te hebben gezonden aan prinses
Wilhelmina, waarin de goede aankomst
werd gemeld.
Toen de trein Vrijdagmorgen Sankt-
Anton binnenreed, bevonden zich op 't
station behalve de Oostenrijkse autori
teiten en dé Nederlandse fotografen, één
buitenlander, een Canadees, die reeds
enige malen op Soestdijk de gast is ge
weest van de Koninklijke Familie. Hij
was zeer verwonderd te horen, dat prins
Bernhard nog sliep, want zo zei hij
„ik had gedacht dat de prins, die
auto en vliegtuig bestuurt, ook wel op
de locomotief zou staan
Voor de Koningin, de prins en de
prinsesjes zijn wederom vertrekken ge-
Ged. Staten van Noord-Holland hebben
medegedeeld, dat zij bereid zijn met Ged.
Staten van Utrecht overleg te plegen
over opheffing van de wegtol te Maar
tensdijk.
Er wordt echter bijgevoegd dat het
niet juist zou zijn wanneer Noord-Hol
land zou moeten bijdragen in de kosten,
die gemoeid zijn met de opheffing van
een tol. die buiten de provincie ligt
Verder deelden Ged. Staten van Noord-
Holland mede. dat het vliegve d van
Texel de komende zomer op beperkte
schaal in exploitatie zal worden ge
nomen. Het is de bedoeling dat de rijks
luchtvaartschool van het terrein gebruik
zal maken. Met de bouw van de tunnel
bj; Velsen zal in 1952 een begin worden
gemaakt. Omtrent de bouw van tunnels
bij de Hembrug en onder het IJ is het
overleg nog gaande.
Verder wordt onderzocht in hoeverre
het plan van ir Kaars Sijpesteyn voor een
tunnel bij Buitenhuizen (tussen Spaarn-
dam én Zaandam) voor verwezenlijking
vatbaar' is.
reserveerd op de tweede verdieping van
hotel Post. Hoe populair de Nederlandse
Koninklijke Familie in Oostenrijk wel ge
worden is, moge blijken uit het feit dat
zomers talrijke bussen uit de provincie in
Sankt-Anton stoppen vele inzittenden
verzoeken de directie van hotel Post de
kamers van de Koninklijke Familie te
mogen bezichtigen en als zij vertrekken,
blijven veelal op de vensterbanken en op
de tafels bloemen, als tolk van grote
genegenheid, achter.
heid op een stilstaande vrachtauto
reed. De klap kwam dermate hevig
aan, dat de personenwagen geheel in
elkaar gedeukt werd en de beide
inzittenden, die hij de botsing door
de voorruit werden gedrukt, op slag
werden gedood. Een onderzoek naar
de oorzaak van het ongeval wordt
ingesteld.
De heer De Vries, die 55 jaar wa3
en in Geldrop woonde, kwam in 1922
in dienst van Philips op de afdeling
Financiën. In 1939 had hij zich reeds
opgewerkt tot onderdirecteur en in
1946 werd hij lid van de Raad van
bestuur.
Bij K.B. zijn de volgende burgemeesters
benoemingen gedaan, die ingaan op 16
Januari 1952: Valkenburg (Z.H.): de heer
W. M. van Harst, geboren 10 Maart 1917,
te Middelburg, eerste commies ter ge
meentesecretarie van Abcoude: Oude
Pekela: mr dr A. Stolk, geboren 27 April
1914 te 's Gravenhage, laatstelijk secreta
ris van het parlement van Oost-Indonesië;
Bladel en Netersel (N.B.): de heer P. C.
Ballings, geboren 4 Maart 1918 te Amster
dam. commies bij de afdeling Ambtena
renzaken van het ministerie van Binnen
landse zaken: Hoogeloon (N.B.) J. Th.
van Woensel, geboren 17 Juni 1908 te Loon
op Zand, hoofd-commies ter secretarie van
Loon op Zand.
i Een van de klinkende namen uit de
I eerste dagen van de vliegerij men
sprak toen nog niet deftig van lucht
vaart zal op 1 Januari a.s. weer ééns
in het middelpunt der algemene belang
stelling staan. De heer Rinse Hofstra,
thans hoofdinspecteur van de luchthaven
Schiphol, maar een dertigtal jaren ge
leden de eerste Nederlandse verkeers
vlieger, is dan £5 j.v-o iï\ «Lenst, van tie
gemeente Amsterdam.
Het begon destijds óp Soesterberg, de
bakermat van alle oude prominenten in
de vliegerij. De jonge Fries, die oor
spronkelijk in een zuivelfabriek ergens
aan de Friese meren werkte, werd daar
door de luchtvaart gegrepen en wel zo
stevig, dat er van de kaas en de boter
niets meer kwam, tenminste niet door
zijn toedoen.
De heer Plesman, die kort na de eerste
wereldoorlog de K. L. M. in het leven
had geroepen, stelde zich op het stand
punt dat een nationale luchtvaart maat
schappij ook met Nederlandse piloten
moest vliegen. Burgerpiloten telde Ne
derland toen nog niet. Overleg met
„Oorlog" had tot gevolg, dat op 8
April 1921 de reserve-sergeanten G. Gey-
sendorfer en R. Hofstra buiten bezwaar
van de schatkist twee maanden verlof
werd verleend teneinde bij de K. L. M.
proefvluchten te kunnen maken.
Na de twee maanden proefvluchten
verliet Hofstra de militaire dienst en
werd burgerpiloot bij de jonge K. L. M.
Londen, Parijs en Hamburg waren de
toenmalige eindstations en roemrijke
Fokker eendekkers vormden de vloot.
Van Hofstra gaat het verhaal, dat hij
de 'uitvinder was van de eerste automa
tische piloot, te weten een elastiekje
waarmede hjj de stuurknuppel vast
bond aan de ruitenwisser, zodat de
knuppel in dezelfde stand bleef en de
piloot niet gedwongen was het ding
voortdurend vast te houden. Maar
daarover is nooit in de vakbladen ge
schreven.
Het was een moeilijk moment in het
leven van deze vlieger toen de dokter
moest constateren nu 25 jaar gele
dendat het met het vliegen uit moest
zijn. Maar de vliegerij verloor Hofstra
niet. Op Schiphol, dat juist goed tot le
ven was gekomen, kon men mensen met
zijn ervaring best gebruiken. Eerst kwam
hij als chef van de verkeersdienst op
de .toren" later kreeg hij de functie van
hoofdinspecteur, een functie die hij nog
vervult. Tezamen met de heer Dellaert,
directeur en de heer Van de Beek. onder
directeur, vormt de heer Hofstra een
driemanschap, dat Verantwoordelijk is
voor de uitbouw van die moóderpoei Ta
de Haarlemmermeer tot een der mo-
dernste luchthavens ter wereld.
De Staatsmijn .Maurits" heeft Vrijdaf
een trots record geboekt. De ochtend
ploeg bereikte des ochtends de voor 1951
geraamde productie van 2.780.009 ton
steenkool. Ook In 1950 overschreed de
..Maurits" de geraamde opbrengst. Toen
immers werd 2.848.000 ton steenkool ge
dolven.
De Staatscourant van Vrijdag bevat een
Kon. Besluit, waarbij op grond van de
overweging, dat het gewenst is de inhou
ding op het salaris wegens uniformver
strekking enigermate aan te passen aan de
gestegen textieiprijzen te rekenen van
1 Januari 1952, dan wel indien de be
taling van het salaris per week geschiedt
te rekenen van de eerste dag van de
eerste volle loonweek in 1952, de bedra
gen van de inhouding op het salaris
wegens uniformverstrekking, bedoeld in
het eerste lid van het Rijkskledingbesluit,
art. 5, worden verhoogd met 50 pet van
die bedragen. Te rekenen van dezelfde
tijdstippen vindt een gelijke verhoging
plaats van de bedragen der overigens in
de rijksdienst geldende inhoudingen op het
salaris of het loon wegens uniformver
strekking, ongeacht de wijze, waarop deze
bedragen zijn geregeld.
DEZE Loupe moet dan weer de laat
ste zijn, van dit jaar tenminste. Wy
voelen ons echter bezwaard door het
spreekwoord ,Jest best". Niet dat onze
trots meent, dat de andere stukjes alle
maal goed waren, doch zo'n laatste klap
dient er een op de vuurpijl te zijn, waar
uit de vonken spatten.
Nu is enthousiasme een goed ding.
Voor veel te weinig zaken zijn veel te
weinig mensen enthousiast. En daardoor
is hèt voor de weinigen, die zich voor
iets interesseren en daarvoor geestdrift
trachten te ontketenen, wel een zware
opgaaf om er de moed in te houden
onder de bekoring om ook maar het
hoofd in de schoot te leggen.
Onwillekeurig komt deze gedachte op,
nu het jaar zich ten einde spoedt en men
zo te hooi en te gras een balans over
diverse aangelegenheden en gebeurtenis
sen opmaakt. Met grote en bange on
zekerheid gingen wy het aflopende jaar
in; niet veel wijzer treden wij het uit
zonder op grote winstpunten te kunnen
wijzen.
De tijden waren en zijn nog moeilijk
Een verlammend gevoel van onzekerheid
maakt de mensheid voor een deel apa
thisch. Men interesseert zich, in een ge
brek aan vertrouwen, voor nog maar
heel weinig dingen, welke niet zuiver
materialistisch zijn.
Zulks is natuurlijk niet juist; wij
weten het allemaal, doch het is niet ge
makkelijk om de moed op te brengen
voor een vast besluit, het beter te zullen
gaan doen, veelal in de waan, dat het
toch niet lukken zal.
Kijk, aan dat laatste mogen wy niet
denken. Als er nu eerst maar het goeds
voornemen is en dan natuurlijk in de
vorm van een, kloek en vastberaden be
sluit, dan hebben wy alvast een goed
begin, hetwelk 't halve werk kan blijken.
„En zo'n plan op de laatste dag van
het jaar maakt ,Jest best"..7
ANALYST.
De Bosschenaar C. L. Moerings is door
de Franse regering onderscheiden met het
„Diplome de Passeur" als erkenning van
de belangrijke diensten die hij gedurende
de laatste wereldoorlog heeft bewezen
aan Franse gevangenen, gedeporteerden,
vluchtelingen en strijdkrachten in de ge
allieerde legers.
Het eervolle document was mede onder
tekend door generaal De Gaulle.
Minister Stikker heeft de Tweede Kamer ting van de Staten-Generaal heeft be-
een nota aangeboden, waarin hij zegt pleit. Hij overweegt dan ook te zijnen
zich in het algemeen te kunnen vereni- departemente zodanige maatregelen ta
gen met de opvattingen, die de com- treffen, dat die voorlichting waar moge
missie Van Eysinga in haar rapport tot i lijk kan worden verbeterd,
uitdrukking brengt nopens de samenwer
king tussen regering en Staten-Generaal
inzake het buitenlandse beleid. Zoals men
weet, heeft deze commissie het voorstel
tot grondwetswijziging, strekkende tot
wijziging en aanvulling van de bepalin
gen betreffende de buitenlandse betrek
kingen aan een onderzoek onderworpen
Wij ontlenen aan de ministeriële nota
l#t volgende:
De minister heeft er kennis van ge
nomen, dat de commissie Van Eysinga 'n
goede en zo volledig mogelijke voorlich-
Zijn liet voetstappen van een mens of van een dier? Heeft men liier te
doen met de sporen van de legendarische Himalaya-sneeuwmens, die in
de Tibetaanse folklore zulk een belangrijke rol speelt en waarin alle be
woners van de bellingen der Himalaya stellig geloven? Maakte Eric Ship-
ton, de fameuze bergbeklimmer op de Mount Everest inderdaad foto's van
de sporen van de Metehkangmi, de Verschrikkelijke Sneeuwmens, zoals dc
Tibetanen en de bewoners van Nepal en Bhoetan bet geheimzinnige wezen
noemen, dat huist in de beschutte dalen van het altijd met sneeuw be
dekte hooggebergte?
De ene deskundige meent, dat men met
berensporen te doen heeft, een andere
spreekt van sporen van een grote lang-
goeraap, die op de Himalaya leeft en
waarvan de voetafdrukken zo groot zijn.
omdat hij eerst de voorpoten en daarna
ongeveer op dezelfde plek de achterpoten
neerzet. Maar toch, helemaal zeker is geen
van beiden. En nu in het Natuurkundig
Museum te Londen een tentoonstelling van
de foto's is ingericht en daarbij tevens
enkele opgezette exemplaren van de lang-
goeraap geplaatst zijn, blijft men zich ver
diepen in de vraag, wat Eric Shipton nu
eigenlijk ontdekt heeft.
Er doemen allerlei veronderstellingen
op. En tevens verschillende vragen, want
het was niet alleen Eric Shipton, dié de
sporen zag. Lang tevoren hebben andere
ondernemende bergbeklimmers in het
Himalayagebergte dergelijke sporen aan
getroffen en uitvoerig beschreven. Reeds
in 1921 keerde kolonel Howard-Bury van
een verkenningstocht over de Mount Eve
rest, 's 'werelds hoogste berg terug, met
berichten over merkwaardige voetafdruk
ken, door hem op een hoogte van onge
veer zes duizend meter gevonden, tussen
de sporen van hazen en vossen. De af
drukken leken bijzonder veel op die van
een grote, menselijke voet. En zijn Tibe
taanse dragers vertelden hem, dat die van
de Metehkangmi afkomstig waren, het
verschrikkelijke wézen, dat mensen ver
slindt. De enige mogelijkheid, om eraan te
ontkomen was, langs de helling naar be
neden te rennen, want dan vielen.het mon
ster de reusachtige manen voor de ogen
sa werd het verblind.
De manen van de Metehkangmi waren
rood, volgens de beschrijvingen van in
boorlingen, die een glimp van hem hadden
opgevangen, maar zijn gezicht was niet
behaard en lederachtig. Met dergelijke
mededelingen en een pertinente verkla
ring omtrent het vinden van hoogst merk
waardige voetsporen kwam ook in 1937 de
bekende bergbeklimmer F. S. Smythe, een
goed kenner van de Himalaya. Toen reeds
spraken sommige deskundigen als hun
mening uit, dat de sporen van een grote
aap afkomstig waren, de Presbytis entellus
achilles, een apensoort, die inderdaad daar
voorkomt en tot de langgoerfamilie be
hoort.
Inmiddels, de Tibetanen hielden vol, dat
het wezen half mens, half aap was en van
yaks (het rund van de Himalaya) enj
mensen leefde. De vrouwtjes waren nog j
groter en gevaarlijker dan de mannetjes.
Wat de lengte van de Metehkangmi be- j
treft, deze varieerde volgens de beschrij-
vingen der inboorlingen van anderhalve j
meter tot.... vier meter.
De directeur van de Londense Zoo ver-
klaarde toenmaals, dat de sporen van een j
grote beer afkomstig moesten zijn, maar
men beschikte eigenlijk nog over te wei
nig gegevens. Nadat de theorie van de
langgoer ingang had gevonden, werd er
over geredetwist, waarom diens lange
staart dan geen sporen in de sneeuw had
achtergelaten, waarop de deskundigen
weer antwoordden, dat de langgoerapen
huh lange staart gewoonlijk, als ze hard
rennfen, over hun rug slingeren en dan
du* niet laten hangen.
De tentoonstelling te Londen trekt grote
belangstelling, maar ze heeft ons geen stap
nader tot de oplossing van het probleem
van de Verschrikkelijke Sneeuwmens van
de Himalaya gebracht. De oplossing zal
slechts kunnen worden gegeven door de
gene, die de sporen volgt, tot hij 't wezen
gevonden heeft, dat ze maakte. Eric Ship
ton verklaarde, hiertoe nog geen gelegen
heid te hebben gehad, hetgeen begrijpe
lijk is, want op de hellingen van de Mount
Everest, slaat het weer menigmaal plotse
ling om. Er steken telkens zware sneeuw
stormen op, die de sporen uitwissen. En.,
men wandelt op de Mount Everest op zes
duizend meter hoogte en meer niet zoals
op de begane grond. Elke tocht langs de
woeste hellingen is een enorme krachtsin
spanning.
Intussen werd uit Canada het geval ge
meld van een wei heel merkwaardige
sneeuwmens, een menselijk wezen, dat
zich, geheel in bevroren sneeuw gehuld,
plotseling aan zijn medemensen vertoon
de. Het verhaal er over werd de wereld
ingestuurd, juist ln verband met de be
richten over de sneeuwmens van de Hima
laya. En het is authentiek. Het werd op
getekend door Abbé Boudrealt en 't vond
in het jaar 1872 plaats,
In de Sint Laurens-golf (Canada) liggen
Ze troffen er vaten met spek en andere
levensmiddelen aan. Teveel, om direct
naar het dorp te slepen, weshalve ze hun andere departementen van algemeen be-
1. 24 4 V. w-n aK 4 li' VS iTlOl* lr9n «4 - J „W 4 1— 4 t i - 4 r,n Id's rrv'S VOTA
Minister Stikker verklaart zich gaarne
bereid, voor zover enigszins mogelijk, na
het tot stand komen van bepaalde belang
rijke regelingen of afloop van conferen
ties aan de Staten-Generaal in pleno
daaromtrent mededelingen te doen.
De grote uitbreiding, welke de aan
rakingen op het internationaal terrein in
het bijzonder na de tweede wereldoorlog
hebben ondergaan maakt het bepalen van
een eenvormig centraal gevoerd buiten
lands beleid tot een steeds ingewikkelder
vraagstuk, vooral ook omdat het alge
mene economische beleid evenzeer on
splitsbaar is. Het spreekt wel vanzelf,
dat practisch geen daad van buitenland»
beleid kan worden verricht zonder dat
buit naar een grot brachten. En daar trad
hun de grote, witte gedaante tegemoet,
onsamenhangende, schorre klanken uit-
stotend. De vissers maakten zich snel uit
dé Magdaïena-eilanden, waarvan het j de voeten en liepen ijlings naar de pastoor
grootste Grindstone heet. Omstreeks 1872
was dit een van de beschaafde wereld af
gesloten, door een klein aantal vissersge
zinnen bewoond eilandje, dat telkens weer
door zware stormen geteisterd werd. In
dat jaar 1872 nu waagden zich tijdens een
sneeuwstorm, die enkele dagen duurde,
louter uit verveling enkele jongens zich
naar buiten. Ze togen naar het strand en
troffen daar wrakstukken van een schip
aan. Nadat ze enkele kisten hoogst wel
kome levensmiddelen op het strand had
den getrokken én de inhoud onder elkan
der verdeeld, wilden ze de terugweg naar
huis aanvaarden, toen opeens een reus
achtige, witte gestalte op hen aangestrom
peld kwam. De jongens lieten dodelijk
verschrikt hun last vallen en maakten, dat
ze zo snel mogelijk naar huis kwamen,
waar niemand hun verhaal evenwel wilde
geloven. Maar toen de sneeuwstorm tot
bedaren was gekomen, gingen de mannen
van het dorp naar het strand om te zien,
of er nog iets was aangespoeld.
In Canada bestaat een legende over een sneeuwman, die door sommige
mensen sou sijn gexien
Abbé Boudrealt, wien ze hun wedervaren
mededeelden. Op hun verzoek vergezelde
deze hen naar het strand, teneinde vast
te stellen, wat voor wezen het was.
Bij de grot ontwaarden ze opnieuw^ de
grote, witte gestalte, die nu echter plot
seling op de grond neerstortte. Abbé Bou
drealt boog zich er overheen en zag tot
zijn ontsteltenis, dat het één grote, bevro
ren. massa sneeuw was. In het hoofd zaten
drie gaten, twee voor ogen, die hem sme
kend aankeken en een voor de mond.
Het zonderlinge wezen strekte moeizaam
een hand uit naar het kruis, dat Abbé
Boudrealt op zijn borst droeg en toen be
greep de priester, dat hij met een mens te
doen had. Er was in de buurt van de grot
nog een vervallen schuur, tegen wiens
muren de sneeuwmens zibh kennelijk ie
rusten had gelegd, maar de Abbé oordeel
de het beter, te proberen, de ongelukkige
naar het dorp te vervoeren. Eerst hakten
de vissers zoveel mogelijk van de tot ijs
bevroren sneeuw weg en in de pastorie
werden voorzichtig warme handdoeken op
de ledematen van de sneeuwmens gelegd.
Allengs kwam de gestalte van een waar
lijk reusachtige man met bijzondere brede
schouders te voorschijn. En nadat deze het
een en ander gegeten en gedronken had,
vertelde hij, wie en wat hij was. Hij was
Auguste Le Bourdais, eerste stuurman van
de „Calcutta", die voor de kust van Grind
stone vergaan was. Hij had zich in de
branding aan een stuk brandhout weten
vast te klampen en had de kust weten te
bereiken. Op het strand woedde echter de
blizzard, die de vissers in hun huizen had
gehouden. Le Bourdais had alleen maar
vaste grond onder zich kunnen voelen,
was doornat door de sneeuw op zoek naar
hulp gegaan en ten slotte neergevallen,
geheel in sneeuw gehuld, die spoedig be
vroren was en hem in een reusachtige
Ijsklomp veranderd had.
Het bleek Abbé Boudrealt, dat de vorst
Le Bourdais' benen dusdanig had aange
tast, dat ze reeds tot ontbinding over
gingen. Samen met enkele vissers vol
bracht hij. om het leven van de ongeluk
kige te redden, een primitieve amputatie.
Auguste Le Bourdais overleefde deze en
kreeg later in een ziekenhuis, na daar nog
eens geopereerd te zijn geweest, een paar
kunstbenen. Hij keerde naar Grindstone
terug vestigde er zich en trouwde er met
een vissersvrouw. Later werd hij er de
eerste postdirecteur. Zijn geval herinnert
aan dat van de negerin, die onlangs te
Chicago bijna doodgevroren werd gevon
den, maar dank zij een langdurige béhan-
toliag weer geheel herstelde.
stuur daarbij betrokken worden. Evenwel
zal het departement van Buitenlandse
Zaken een centrale positie moeten blijver
innemen, met inachtneming van de bij
zondere positie van de minister van
Economische Zaken voor wat betreft de
coördinatie van het handelspolitieke be-
I leid.
Uiteraard zullen belangrijke beslissin
gen van buitenlands beleid door de
ministerraad moeten worden genomen ter
bevordering van de eenheid van het be
leid. De minister van Buitenlandse Zaken
zai echter de eerst aangewezen uitvoer
der van het buitenlands beleid va»
Nederland moeten blijven, waartoe hem
het onder hem ressorterende apparaat
van de buitenlandse dienst is toegevoegd
De secretaris-generaal der Ver. Naties,
Trygve Lie, heeft gisteren in een speciale
boodschap aan het einde van het jaar op
alle volkeren een beroep gedaan, opnieuw
een poging te doen om „de vicieuze cirkel
van impasse's en propaganda" te doorbre
ken. Lie wijst er op. dat niemand oorlog
wenst, doch dat de op hngst en haat ge
baseerde politiek moeilijk tot iets anders
leiden kan. Daarom moet er een andere
weg worden ingeslagen en Lie gelooft vast,
dat dat mogelijk is. „Wij moeten in het
belang van het algemeen welzijn proberen
weer tot werkelijk onderhandelen te
komen", zo zeide hij.
in