Yrna Sumac: de vrouw met de
twee stemmen
LJ.H.C00R5J
Allerlei over het
ei
j
Ons
ROMANiB IJ VOEGSEL
WIE
DOODDE JUDITH?
O
ONS SUCCES-PATROON
DEZE
Door ROGER GARIS
Schuchter arbeidersmeisje verwierf
naam en faam
Ei-gerechten in tal van variaties
HOE BESTEL IK MIJN PATROON?
ZATERDAG 31 MEI 195L
PAGINA 4
Britse filmproductie: over het algemeen verlies.
Shakespeare of Charlie Chaplin? „Niet wij, maar zij".
Hegemonie van Hollywood. Amerika móet
exporteren om winst te maken. Reizen verrijkt de
geest. en de portemonnaie. John Garfield:
„probleemkind uit het Neiv-Yorkse ghetto. Mannetjes
putter op het witte doek en in het leven. Film over
Korea Schrijvers en regisseurs boven sterren
Nieuwe filmversie van „De Gevangene van Zenda"
clalagcbouw
winkelbehmmermgeri
verbouwingen
RECEPTEN VOOR 4 PERSONEN
38-40-42-44-46-48 a 85
In de vijftig jaar van haar bestaan
heeft de Britse filmproductie over het
algemeen met verlies gewerkt.
Tof deze weinig opwekkende conclu
sie komt de lezer van een lijvig rapport,
dat dezer dagen onder de titel „The
British Film Industry", door het in
stituut voor „Political and Economie
Planning" (PEP) in Londen is samen
gesteld.
Het gaat dus niet best met de Britse
filmindustrie. Ondanks de onlangs
door ons gepubliceerde, indrukwek
kende lijst van nieuwe films, die door
de Rank-organisatie in vertoning zul
len worden gebracht. En ondanks de
aankondiging van een omvangrijk
nieuw productie-programma door Sir
Alexander Korda.
Als ze het geluk hebben, achttien maan-
den achter elkaar weg te blijven en min
der dan zes maanden aan één stuk in
Groot-Brittannië door te brengen, hoe
ven ze in geen van beide lapden inkom
stenbelasting te betalen.
Dat is de moeite waard, als je zo om
en en nabij driehonderdduizend gulden
per film ontvangt,
Trouwe lezers van deze rubriek hebben
in de loop der jaren geregeld 't een en
ander kunnen lezen over de meestal on
prettige commerciële lotgevallen
van het Britse filmbedrijf. Sommigen
hunner zijn dit bedrijf langzamerhand
gaan zien als een diep-tragische figuur
uit een drama van Shakespeare. Anderen
daarentegen zullen het meer beschouwen
als een soort komische Charlie Chaplin,
die dronken van de ene crisis naar de
andere waggelt, daarin met veel
vertoon van voorgewende bezorgdheid
voortgeholpen door zijn onafscheidelijke
metgezel: de Engelse regering, die in
tussen - met ongeëvenaarde behendigheid
zijn zakken rolt.
Het bioscoopbezoek in Engeland is de
laatste jaren gestadig gedaald van ge
middeld 31.400.000 personen per week in
1946 tot rond 26 millioen in 1951. Toch
vloeit er nog steeds méér geld de cassa's
der Engelse bioscopen binnen ruim
100.000.000 per jaar dan bij alle
andere vormen van ontspanning tezamen,
het geval is.
De verontschuldigingen, die voor de
slechte financiële gang van zaken bij de
film door de bedrijfsgenoten zelf worden
aangevoerd, zijn algemeen bekend. De
producenten beweren, dat de bioscoop
eigenaars met de winst 8aan strijken.
De bioscoopdirecties beschuldigen de
producenten van verkwisting. En samen
werpen ze eendrachtig de schuld' op de
verhuurkantoren, die een te hoog percen
tage voor hun bemiddeling zouden vra
gen.
Hoewel het rapport van PEP over het
geheel te technisch en daarom weinig
van belang is voor de gewone bioscoop
bezoeker, kan men er toch enige con
clusies uit trekken, die voor hem inte
ressant zijn.
Op de eerste plaats blijkt uit het rap
port de volkomen overheersing van het
Engelse filmbedrijf door de Amerikaanse
industrie. Deze Amerikaanse overheer
sing heeft drie oorzaken. Ten eerste de
vestiging gedurende de eerste wereld'
oorlog, toen de studio's in Europa waren
gesloten, van de Hollywoodse productie
industrie, die jaren lang tachtig procent
van alle films heeft vervaardigd. Op de
tweede plaats de omstandigheid, dat het
afzetgebied in Amerika zelf net groot
genoeg is om de productiekosten goed te
maken, zodat de uitvoer van films altijd
de basis is geweest van de Hollywoodse
winst. En tenslotte de pogingen, welke
de Amerikanen dientengevolge hebben
gedaan om door middel van distributie
kantoren in het buitenland, de markt
daar te overheersen, vooral in Engeland,
dat wegens de taal uiteraard de belang
rijkste buitenlandse markt voor Ameri
kaanse- films is.
Als zelfs de reusachtige markt in Ame
rika zelf maar net voldoende is om de
productiekosten goed te maken, ligt het
voor de hand, dat kleiner;» landen, die
bijna geen filmexport kennen, met nog
veel gfotere moeilijkheden hebben te
kampen. Vandaar de tweede belangrijke
conclusie, waartoe het rapport komt: de
filmproductie in Engeland is niet renda
bel en moet worden gesubsidieerd.
De Engelse regering die dit feit en
kele jaren geleden reeds inzag, beeft
twee belangrijke maatregelen genomen.
De eerste was de instelling van de Na
tional Film Finance Corporation, die
geld leent aan filmproducenten. De
tweede was wat in het filmbedrijf be
kend staat als het „Eady Plan", een
overeenkomst, volgens welke de bio
scoopeigenaars in ruil voor belasting
concessies zich verplichten, een zeker
percentage van de entree-gelden in een
fonds te storten, dat ten goede komt aan
de filmproductie.
Wat deze maatregelen betreft, kan En
geland zich troosten met de gedachte,
dat bijna elk ander film-producerend
land met uitzondering van de Ver
enigde Staten tot ongeveer dezelfde
conclusie is gekomen.
Reizen verrijkt de geest. En soms ook
de portemonnaie. Volgons een nieuwe
bepaling in Amerika krijgt iemand, die
meer dan 18 maanden buiten de „States"
vertoeft, vrijstelling van inkomstenbe
lasting.
Deze bepaling komt Hollywood prach
tig van pas. Het .aantal films, dat buiten
de Amerikaanse studio's wordt gemaakt,
neemt met de dag toe. Dit betekent
mooie lange reizen voor Clark Gable
Gene Kelly, Errol Flynn, Lex (Tarzan)
Barker en Arlene Dahl, de eerstvolgen
de maanden allemaal in Frankrijk, En
geland. Italië of Afrika werken. Sommi
gen hunner zullen twee films maken, al
vorens naar Hollywood terug te keren
WW?
Stewart Granger in plaats van
Douglas Fairbanks jr in een nieuwe
filmversie van „De Gevangene van
Zenda".
John Garfield, wiens -plotselinge dood
wij in het kort hebben gemeld, was een
„probleemkind" uit de armste wijken in
het Oosten van New York, dat een der
meest beroemde .zware jongens" van
het witte doek werd.
Zijn ware naam was Jules Garfinkel.
Als jongen uit het New Yorkse ghetto
stuurde men hem naar een school voor
onhandelbare kinderen. Daar werd hij
d'e beschermeling van Angelo Patri, een
kinderpsycholoog, die hem de eerste
schreden hielp zetten op het pad, dat
hem naar de toneel- en filmroem zou
leiden.
Pas na talrijke avonturen hij was
een tijdlang mijnwerker en trad op bij
kleine toneelgezelschappen in het Mid
den-Westen kwam hij tot Broadway-
en Hollywood-roem. Toen hij in 1939 voor
het eerst naam maakte in de film „Four
Daughters" werd hij de nieuwe Robert
Taylor genoemd.
Andere films, waaraan hij met zijn rol
len als „zware jongen" meer dan vier
honderdduizend gulden per keer ver
diende, waren ..They made me a crimi
nal", „The Sea Wolf", „Destination
Tokyo", „Gentleman's Agreement" en
„He ran all the way" (Eén der daders
ontkwam), zijn laatste film, die enkele
weken geleden hier te lande in vertoning
is gekomen. v
Een van zijn bekendste toneelrollen op
Broadway was in „Golden Boy", een
stuk van Clifford Odet.
In April van verleden jaar moest hij
in Washington voor de commissie van
on-Amerikaanse activiteiten verschijnen.
Hij ontkende, dat hij ooit lid van de
communistische partij was geweest. „Ik
heb het communisme altijd gehaat", ver
klaarde hij.. „Het is tirannie-dictatuur.
Het is tegen de democratie".
De „mannetjesputter" van het witte
doek was in het gewone leven evenmin
voor een kleintje vervaard'. Toen een to
neelproducent, wie hij om een baantje
verzocht, hem eens vroeg: „Hoe weet ik,
dat je kan acteren?" snauwde hij terug:
„Hoe weet ik, dat jij kan produceren? Ik
loop hetzelfde risico als jij".
Het verhaal van brigadier-generaal
Crawford F. Sams over diens persoon
lijke ervaringen aan het Koreaanse front
is door Metro Goldwyn Mayer aange
kocht om te worden verfilmd. De titel
van de film, die naar dit verhaal zal
worden gemaakt, zal „North of the Pa
rallel" luiden.
George Pal, maker van een aantal be
faamde Hongaarse poppenfilms, die zich
de laatste, .tijd in Hollywood heeft bezig
gehouden'met de vervaardiging van films
als „Destination-Moon" en „When worlds
collide" (Als de wereld vergaat) zal
voor Paramount de film „Conquest of
Space" (Verovering van het heelal) re
gisseren. Het is een verhaal over een door
mensenhanden vervaardigde „planeet",
die zich rond de aarde beweegt en van
waar men gen dogje kan houden op het
Wereldgebeuren.
In het productieprogramma van Sir
Alexander Korda, waarvan wij in de
aanhef van deze rubriek melding maak
ten, zal de nadruk worden gelegd op
schrijvers en regisseurs. Slechts één ster
wordt met name genoemd: Alastair Sim.
Het heeft lang geduurd', alvorens de
filmmagnaten het belang van schrijvers
en regisseurs bij de vervaardiging van
films beginnen in te zien. Maar beter
laat dan nooit.
gr—
Voor de regie van zijn films heeft
Korda de bestaande contracten met
Carol Reed (,,The Third Man") en David
Lean („Great Expectations") verlengd.
Terence Rattigan zal het scenario
schrijven voor de film „Who is Sylvia?"
Voorts zal een film worden gemaakt van
„The Last Enemy", het befaamde ver
haal van Richard Hillary uit de tweede
wereldoorlog.
Alastair Sim zal de hoofdrol spelen in
een film, die naar het toneelstuk „It's
Tolly to be Wise" van James Bridie zal
worden gemaakt..
Hollywood gaat een nieuwe versie ma
ken van de film „De Gevangene van
Zenda". De rol, die in 1938 door Made
leine Carroll werd gespeeld, zal nu door
Deborah Kerr worden vertolkt. James
Mason krijgt de rol van Ronald Colman
en in plaats van Douglas Fairbanks jr
speelt Stewart Granger,
In Londense filmkringen heeft men de
mond vol van:
De wens van de hertog van Edinburgh
om voor de koningin en hemzelf een
bioscoop in te richten in Buckingham
Palace.
En de omschrijving, die „Tibby"
Clarke, de schrijver van het scenario
voor: „The Blue Lamp", heeft gegeven
van de ster voor zijn nieuwe film „The
Titfield Tunderbolt": „Een spoortrein,
die er vrolijk en gelukkig uitziet".
(Van onze correspondent)
LONDEN, Donderdag
VER de zangeres Yma Sumac „de vrouw met de twee stemmenzijn
zowel romantische als prozaïsche verhalen in omloop. De een zegt. dat ze
een directe afstammeling van de Inca-kerzer Ataliualpa is en haar jeugd m
een dorpje, hoog in het Andes-gebergte, heeft doorgebracht. Volgens de ander-
is -e Z'r jaar geleden op een zolderkamertje in het New Yorkse Brooklyn geboren,
en wel met de Weinig exotische naam Amy Camus. Weer anderen - maar dat
zijn alleen Peruanennoemen haar „de dochter van de zon of „de vogel, die t»
een vrouw veranderd is".
De Zuidafrikaansc volksraad heeft het
wetsontwerp tot instelling van een „par
lementair hof van appèl" aangenomen.
Het ontwerp behoeft thans nog alleen
door de gouverneur-generaal te worden
goedgekeurd om rechtskracht te krijgen.
Advertentie
voorhaven 101tel 3497»~39öi2
H.OAM
Toen wij Yma gisteren in het Lon
dense Waldorf-Astoria ontmoetten wa
ren wij zonder mee geneigd alle legen
des over haar te geloven. Een knappe,
bijna beeldschone vrouw kwam ae
kamer binnen. Het gitzwarte haar was
strak naar achteren gekamd en was in
do nek in een zware knoet samenge
bonden. Haar ogen, misschien iets te
koud, waren van een ondefinieerbare
kleur; groen, bruin, donkergrijs a f
door elkaar. Lange, puntige nagels had
ze, rood gelakt en met getekende, zilve
ren randen.
Yma stelde weinig in het werk om
de legendes, welke zich om haar per
soon hebben gevormd, nog wat. aan te
dikken. „Ik ben in Peru geboren zei
ze met een Spaans accent, „op vijfdui
zend meter hoogte in het Andes-geberg-
te. Mijn ware naam is Yma Sumac in
de oude Inca-taal: „How Beautiful
en ik heb een unieke stem".
Het laatste kwam er weliswaar een
tikkeltje tè zelfbewust uit, maar trots,
zo heeft men ons vroeger geleerd is
de Inca nu eenmaal eigen. Bovendien
bezit Miss Sumac een stem, die unieke
mogelijkheden biedt. Ze bestrijkt niet
minder dan 4% octaven, of wel twin
tig diatonische trappen meer dan „ge
wone mensen". Zonder de geringste
moeite stijgt zc van de oneindige diep
te van D beneden klein E naar de
nachtegaal-achtige hoogte van A boven
driegestreept C. Contra-alt, alt, mezzo
sopraan, sopraan, coloratuur, kortom:
alles wat een vrouwenstem maar kan
opbrengen.
„Soms komen er twee stemmen tege
lijk uit mijn keel", vervolgde Yma. „Ze
zijn in volledige harmonie met elkaar en
ze klinken me fantastisch in de oren".
En met een lachje voegde ze hier aan
toe dat haar keelgat „uitzonderlijk
groot" is. „De keelspecialisten ziln or
bijzonder in geïnteresseerd en er Saat
geen jaar voorbij of er worden foto s
van gemaakt".
Yma werd twaalf jaar geleden „ont
dekt", toen ze, in haar geboorteplaat»
aan „het jaarlijkse feest van de zon
deelnam. Een door de Peruviaanse regc-
ring georganiseerd concert, bezorgde het
schuchtere arbeidersmeisje naam en
faam, en er werden grootse plannen voor
de toekomst gemaakt. Mama Srrnac
„de vlieg in de zalf", zoals Yma schert
send opmerkte stak echter op het
laatste moment een spaak in het wiel.
Ze haalde haar dochter uit Lima terug,
naar de rust en de vergetelheid van
het Andes-gebergte.
Het bloed kruipt echter waar het niet
gaan kan. Twee jaar later, op .14-
jarige leeftijd, huwde Yma met Moises
Vivanco, een jeugdig gitaarspeler, die
leider van de Compania Peruana was:
een groep van dansers, zangers en mu
sici, die zich op de oude Inca-kunst
specialiseerde. Yma maakte haar radio
debuut, trad in vele plaatsen in Peru
op en verwierf grote bekendheid.
De weg naar succes leidt evenwel
nooit alleen langs rozen. Dit ondervon
den de Vivanco's, toen ze in 1947 m
New York belandden en er, ondanks
herhaalde pogingen, niet ih slaagden een
voet aan de grond te krijgen. De zaken
eingen zelfs zó slecht, dat Moises een
baantje in een viswinkel moest accep
teren
Via het zgn. Borscht Circuit een
ketting van hotels en zomerkampen m
New York State en New Jersey kwa
men de beide artisten er weer verras
send snel bovenop. Drie jaar later wa
ren ze weer „on top of the world" en
de ene triomf volgde na de andere.
„In Mei dan leggen alle vogeltjes een
ei", zo begint het rijmpje waarmee menig
kind in deze tijd van school komt. Dat
herinnert ons er aan dat we best eens
een paar eitjes op de boodschappenlijst
kunnen zetten. Wij houden het, dan maar
bij de kippen- en eendeneieren.
Als is met kunstmiddeltjes de eierpro-
ductie van onze tamme vogels gelijkma
tiger over het jaar verdeeld dan vroeger,
toch geeft het voorjaar nog altijd een
hoogtepunt in de leg te zien. Aangezien
de prijs hierdoor omlaag gaat kunnen we
in dit seizoen vaker eieren op het menu
zetten en in gerechten verwerken dan in
de wintermaanden. Daarom wilt U nu
misschien wel eens weten, wat de voe
dingswaarde van eieren is.
De ei-inhoud is van natuure bestemd
voor de groei van de jopge-vogel-in-de-
dop. Uit het feit, dat zo'n diertje zich
ontwikkelt uitsluitend uit de stoffen in
het ei, blijkt wel dat deze stoffen voor
vogels praktisch volledig voedsel vormen.
Nu hebben wij mensen weliswaar andere
behoeften dan vogels, maar ook voor ons
is een ei een uitstekend voedingsmiddel:
het bevat niet alleen eiwit en vet, maar
ook yoedingszouten en vitamines. Omdat
een zachtgckookt of geroerd ei bovendien
licht verteerbaar is wordt het cultwijlb
aan kinderen cn zieken gegeven. (Dat
betekent nu echter ook weer niet, dat
iedere zieke v-élgestopfc dient te worden
met eieren!)
Voor zieken zowel als gezonden raden
wij aan: tenminste eenmaal P*r week een
ei. En gaat het gekookte of gebakken ei
soms vervelen, dan zijn er ndg genoeg
andere eiergerechten te bedenken, koud
zowel als warm, hartig zowel als zoet.
Met de eieren van eenden moeten we
ons beperken tot de gerechten van hard
gekookte en aan twee zijden gebakken
eieren, waarvan de dooier is doorgeprikt;
dit met het oog op paratyphusgevaar.
2 grote gekookte aardappelen, 1 ui, 50
g. gekookte worst, 3 eieren, 3 eetlepels
melk, zout (peper,) peterselie of geraspte
kaas, boter of margarine.
Een pan met dikke, vlakke bodem ge
bruiken De aardappelen in plakken snij
den en deze met de grof gesnipperde ui
in de boter of margarine bruin bakken.
Intussen de worst in plakjes snijden 'en
de eieren loskloppen met de melk en iets
zout (en peper). Ophouden met kloppen,
als er schuim ontstaat.
Nog een klontje boter of margarine in
de koekepan smelten, de worstplakjes
over de gebakken aardappelen versprei
den en de eimassa op een matig vuur vlug
laten stollen wanneer de onderkant
gestold is, deze langs de rand oplichten
en ongestold ei er onder laten lopen. Zo
dra de massa geheel vast, maar niet droog
is, de omelet dubbelstaan. De bovenkant
bestrooien met fijngesneden peterselie of
geraspte kaas.
Pikante eierbroodjes
2 hardgekookte eieren, 1 uitje, 3 dl
bouillon. 30 g. i2 eetlepels) boter of mar-
gar ine, 30 g (3 eetlepels) bloem,, (aroma
of Engelse saus)* ceu lépfcltjw* mosterd.
4 sneetjes oud'brood'. *1
De 'boter of margarine smelten, heg
uitje snippéren en lichtbruin frulten. De
bloem er door roeren en geleidelijk, onder
steeds roeren, de vloeistof toevoegen.
Telkens de massa even laten doorkoken.
De mosterd met een weinig van 'deze saus
aanmengen en dit mengsel ..door da warme
saus roeren. (Naar smaak aroma- of En
gelse saus toevoegen). De saus nog
even laten doorkoken. Deze moét zo dik
zijn dat ze op de bolle kani van een lepel
blijft liggen.
De sneetjes brood roosteren of bakken.
De warme eieren in plakken snijden en
deze dakpansgewijs op de sneetjes brood
leggen één plakje per sneetje achter
houden. De eierbroodjes met de saus be
dekken en op het midden van elk sneetje
Een der Franse
modekoningen ont-
wierp voor dit 9eizoen
een luchtig zomer
japonnetje, en daarop
een losse kraag. Bij
noodzakelijkheid van
iets gekleder aanzien
wordt deze kraag er
overheen gedragen.
Ook dit vlotte mo
del is iets dergelijks.
Het eenvoudige japon
netje is met een aan
geknipte mouw, vier
kante hals, met kno
pen voor garnering,
een rokje met een
split je van achteren,
in de voorbaan een
iets afstaande steek-
zak, eveneens met
knopen garnering, eu
daarbij een leuke pele
rine, die zeer ge
makkelijk van voren
op de japon geknoopt
kan worden.
Het patroon hiervan
is verkrijgbaar ill maat
cent.
3,25 tot 3,50 meter
stof van 90 cm. brede
stof is er voor nodig.
een achtergehouden plakje ei leggen. Dit
gerecht vooral goed warm opdienen.
Plak aan' de adreszijde van een briefkaart, naast en buiten de frankeerzegel
het verschuldigde bedrag aan geldige postzegels en zend deze naar
ATELIER CROON. BEATR1JSSTRAAT 4. ROTTERDAM
Vermeld aan de andere zijde duidelijk uw naam, adres, woonplaats en maat
en nummer van het gewenste model.
Plak nooit meer dan f 1— op een kaart, wat meer geplakt word: is
waardeloos.
Girostortingen eveneens ten name van Atelier Croon op nummer 271291
Afgehaald elke dag van 9 tot 12 en van 2 tot 5 uur. Behalve 's Zaterdass
afhankelijkheid
3.
Dat was het lekkerste hapje dat de
kletsende gemeente in de laatste jaren
heeft gehad, zei Eve. En zij vertelde ver
der: Judith was al ver In de dertig. Zij
zag er beslist goed uit, maar iedereen
hield het er voor, dat zij een oude vrijster
zou worden. Toen kwam Courtwell en
raak! Geen oude vrijster meer.
En nu is er ook geen Judith Ayer
meer, voegde haar vader er aan toe.
Had zij geld? vroeg Thea en heeft
Courtwell haar daarom misschien ge
trouwd?
Men zegt het. Haar vader was in
goede doen, antwoordde Loudon, terwijl
hij in twijfel zijn schouders optrok.
Ik geloof, dat zij werkelijk van Court
well hield, meende Eve. Hij was trouwens
knap genoeg.
En Courtwell? Hield hij van Judith,
vroeg Glenn.
Eve weifelde. Dat kan ik u werkelijk
niet zeggen. Ik weet niet zoveel van hem
af. Maar in een plaats als de onze, waarin
zoveel achterklap bestaat was men vrij
algemeen de mening toegedaan, dat hij
haar trouwde om geborgen te zijn. Hij
behoort tot de mensen, die steun nodig
hebben in het leven.
Bedoel je, dat Judith iemand was.
on wie een man kon steuen?, vroeg
Thea.
Niet alle mannen, maar wel een
man als Courtwell. Daarom zei ik. dat
zij van hem hield. En voor hem was deze
liefde een steun. De wetenschap, dat
iemand van hem hield, gaf hem een veilig
gevoel.
Is dat eigenlijk niet met iedereen
het geval? vroeg Mr. Lorland.
,Dnt weet ik nog niet zo zeker ant
woordde Eve uitdagend. „Ik geloof, dat er
heel wat mensen zijn. die heel gelukkig
zijn als ze alleen blijven.
Maar blijven zij altijd uit vrije keus
eenzaam? vroeg Thea. Kijk eens naar mij
Ik ben een oude vrijster o, ik weet wel,
dat ik zo genoemd word. Het is ook waar.
Maar als ik het weer eens over kon doen,
dan.,..
Mark? onderbrak Glenn haar.
Zo jongen, weet jij daarvan? Je
heeft het je zeker verteld. Ja. Als ik
niet zo'n idioot was geweest, zou ik met
hem zijn getrouwd. Je ziet, wat ik er
voor in de plaats heb gekregen. Ze keek
glimlachend naar Glenn. Een
die mijn papegaai alle mogelijke lelijke
woorden leert.
Er werd gelachen.
Eve ging op het onderwerp door. Wat
dan ook de reden is geweest, dat Judith
Courtwell trouwde, één ding weet ik ze
ker en wel, dat haar vader Courtwell niet
mocht.
Dat is maar al te waar, zei Louden
met een verbeten gezicht. Ayer en ik wa
ren goede vrienden. Toen Judith haar va
der vertelde, dat zij met Courtwell ging
trouwen, was dat een hele slag voor hem.
Maar hij deed geen poging om het hu
welijk te verhinderen.
En hij gaf hem zijn huis nog wel, zei
Mrs. Lorland.
Inderdaad, hij gaf hem zijn huis.
En ik meen te weten dat hij, toen Judith
er met haar man ging wonen, het gevoel
had, dat zij er niet gelukkig zou worden.
Maar vader, dat is toch je reinste bij
geloof! riep Eve uit. U veronderstelt toch
niet, dat er een vloek op het huis rust?
Helemaal niet. De glimlach, die van
zijn gezicht was verdwenen, kwam weer
terug. Miss Cardron zal in elk geval wel
niet aan spoken geloven.
Alleen aan spoken uit de boeken,
antwoordde tante Thea. En als er een is,
zal ik hem of haar schilderen.
Laten we daar op drinken, zei Lor
land. Op het huis en op zijn nieuwe be
woners.
Zij ledigden hun glazen. Het meisje
kwam aanzeggen, dat het diner werd op
gediend.
De volgende morgen betrokken Glenn en
zijn tante het huis. Het was alsof zij in
een hun van ouds bekende woning kwa
men. Het was hun al geheel eigen. Dat
hier voor kort een vrouw was vermoord,
scheen onmogelijk. Er was geen 6poor van
enige tragedie in het huis te onderkennen,
integendeel, slechts gezelligheid en vrien
delijkheid straalden hen tegemoet.
In de eerste week had Glenn weinig
tijd om van zijn nieuwe huis te genieten.
Hij was 's morgens vóór zeven uur in de
fabriek en kwam 's avonds na acht uur
eerst thuis, te moe om nog wat aTïders te
doen dan te slapen. Zijn taak in het labo
ratorium nam hem geheel en al in beslag.
Op papier had hij de problemen al opge
lost, maar in de practijk haperde er altijd
iets.
Ondanks zijn drukke bezigheden, was hij
zijn gesprek met Courtwell niet vergeten.
Hij vroeg zijn tante, of zij nog lets van
hem had gehoord, hetgeen niet het geval
bleek te zijn.
Glenn kreeg de ingeving de Country
Club op te bellen. Daar vertélde men hem
dat Courtwell twee dagen geleden onver
wacht was vertrokken, zonder adres achter
te laten. Hij had slechts gezegd, dat hij
later met de club in verbinding zou tre
den en dan een adres zou opgeven, waar
heen de post zou worden gestuurd.
Dat was daV Courtwell was uit het ge
zichtsveld verdwenen. Glenn kon er niets
aan doen, dat hij zich opgelucht voelde.
Courtwell leek op een man, die gemak
kelijk moeilijkheden veroorzaakte. Het was
beter hem niet in de buurt te hebben.
Eve was een week lang niet geweest.
Glenn stond verschillende malen op het
punt tante Thea te vragen, of zij niets
van haar had gehoord. Maar op een avond
ging de telefoon. Glenn sprong op. Ik za!
wel aannemen. Tante Thea keek hem ver
wonderd aan. zij had hem hier in Hanshaw
nog niet zo ongedurig gezien.
Hallo! Ja, ben jij 't Eve. Eh.... ik
bedoel Miss Louden. Waar bent u ge
weest?
Je kunt gerust Eve zeggen, kwam
haar kalme antwoord. Ik heb het erg
druk gehad. Onder andere heb ik een hulp
voor je tante opgeduikeld. En ilï geloof,
dat het een goede is. Is je tante daar?
Glenn gaf de telefoon aan zijn tante
over. Hij kon het gesprek niet volgen,
maar hoorde Thea zesgen: Prachtig. Kom
dan direct. Tot dadelijk.
Dat is een bof, vond tante Thea. Han
shaw is al net als andere plaatsen per
soneel is schaars. Eve heeft qpn echt
paar weten te vinden. Zij vragen geen
hoog loon.
Een goede aanwinst dus?
De man is blind. Hij werkte vroeger
in Ayer's zaak. die van Judith's vader.
Maar dat kan hij nu niet meer vanwege
zijn ogen. Daarom zijn zij bereid een
betrekking aan te nemen tegen een rede
lijke beloning, waarbij dé man dan een
niet-betalende kostganger is. Eve zei, dat
de vrouw geweldig kan werken.
Prachtig. Komen ze naar ons toe?
vanavond nog. Eve brengt hen.
Twintig minuten later kwamen zij. Glenn
deed de deur open.
Goeden avond Glenn, begroette Eve
hem. 't Is toch wel goed. dat ik je Glenn
noem, is 't niet? Ik ben niet gehecht aan
versleten tradities.
Kom binnen en hou op met je ge
snater, zei hij grinnikend. Je lijkt Miltla
des wel.
ZIJ ging opzij, om het echtpaar voor t*
laten gaan. Glenn zag een kleine vrouw,
met breed gezicht, kort haar en spranke
lende ogen. ^ij was ongeveer vijftig jaar.
Aan haar hand hield zij een lange, flauw-
glimlachendc man,, die iets jonger scheen..
Hij had een mager, gevoelig gezicht en
bewoog zich onzeker.
Thea kwam op hen toe en Eve stelde
man en vrouw voor als Joe en Catherine
Thompson. In de huiskamer gekomen, leid
de de vrouw haar man naar een stoel. Ga
maar zitten, Joe en hij dankte glim
lachend.
Zij verlangen er erg naar, bij u te ko
men, zei Eve. Ik heb hun alles over u
verteld. En het huis is niet te groot, om
al het werk alleen te doen, is 't niet,
Catherine?
Catherine keek met haar lichte ogen om
zich heen. Het zal niet te veel zijn. Het is
altijd een gemakkelijk huis geweest om te
onderhouden.
Kent u het huis? vroeg Glenn ver
rast.
Ik woonde hier, toen de oude mevrouw
Ayer nog leefde. Dat is lang geleden. Ju
dith was toen nog een klein meisje.
Ik wist niet, dat.de familie Ayer hier
ooit heeft gewoond,, zei Eve. Ik wist wel,
dat het huis .aan de familie behoorde,
maar ik dacht, dat het al jaren lang- leeg
stond, toen Judith en haar man het kre
gen.
Catherine schudde haar hoofd.
Zij woonden hier, Mr. Ayer, Mrs,
Ayer, Judith.... en ik....
Nou, zei Thea bruusk, als u het huis
kent. des te beter, Miss Louden noemde
mij het bedrag van vijf en zeventig dollar
per maand. Is dat juist?
Ja, antwoordde Catherine. We moe
ten een dak boven ons hoofd hebben. Joe
is niet in staat veel te doen, maar za!
helpen zoveel hij kan. Ik zal het grootste
deel van het werk doen.
Thea keek naar Glenn, die onmerkbaar
knikte. Goed, dat is dsn in orde. U krijgt
de kamer boven aan de trap je weet
haar te vinden. Morgen kunt u uw bezit
tingen hierheen brengen.
Tante Thea bedankte Eve voor haar
moeite. Eve wuifde met haar hand. Altijd
graag tot je dienst. Wij Hanshawers hou
den daarvan.
Mag ik met Je mee terugrijden? vroeg
Glenn.
Je mag, maar hoe wil je dan weer
naar huis?
De bus komt hier vlakbij.
Zij zetten Joe en Catherine bij hun één
kamer-woninkje af en gingen bij Stanley
binnen om wat te drinken. Glenn trok een
stoel voor Eve bij.
Dank je, zei Ëve, maar je moet een
beetje uitkijken.
Uitkijken? Waarvoor?
Voor het africhten. Je weet wel:
boodschappen doen, houtjes hakken, op de
kinderen passen.... Een stoel bijschui
ven voor een dame is de eerste stap op
de weg die naar volledig
leidt.
Ik zal oppassen, grinnikte Glenn en
in geen geval verder gaan.
Toen hij daar zo zat en Eve bestudeerde,
hetgeen een buitengewoon prettige bezig
heid was, werd hij een licht gevoel ie
zijn hoofd gewaar. Ja, hij werd lichtelijk
beneveld en er kwam van alles in hem op.
Het was prettig op deze manier te denken,
vooral aan Eve.
Hij merkte nu, dat zij naar hem keek.
Waar zijn je gedachten eigenlijk? Weet
je wel, dat je me nu al minstens twintig
seconden zit. aan te staren? vroeg zij.
Deed ik dat? Hij lachte.
Tussen haakjes, ik heb irek in iets.
Zij bekeek de kaart. Ik zal een soda met
vanille-crème nemen.
Als ik nu eens terwijl jij daar je
best zit te doen met uit te zoeken welke
soda je wilt hebben, je hand nam en zo
vast hield, dat je....
Glenn Cardron, laat mijn hand los. z.ij
trok haar terug. Ik schaam mij over jou.
Ik wist niet, dat je zo'n bruut was.
- 'n Bruut? Kom, Eve. Ken ie ver"
schil niet tussen een bruut en een jonge
man, die van een bepaald meisje houdt.
Een bruut dringt zich aan elk meisje op,
die heeft geen voorkeur. Maar ik....
Wilt u nu een soda voor me bestellen,
of moet ik het zelf doen?
Zeker, Miss Louden, het doet me ge
noegen u een soda met vanille-crème te
kunnen aanbieden. De kellner nam de be
stelling in ontvangst Daarna betoogde
Glenn: Ik meen me te moeten verweren,
tegen de beschuldiging als zou ik een
bruut zijn. Ten eerste....
Verder kwam hij niet.
Een hem maar al te goed bekende golf
sloeg over hem heen. Hij sloot zijn ogen en
greep de tafel vast.
Glenn! riep Eve. Wat heb je? Je ziet
11 't Is niets bijzonders, antwoordde hij.
Zijn tanden begonnen te klapperen. Wacht
een ogen.... heb ik uit de Pacific meege
bracht.... gewoon een aanval van ma
laria. Eve, denk ie dat je me naar huis
kunt rijden? De bus'^zou me radbraken....
Natuurlijk. Kom, ik zal je helpen. Zij
nam hem onder de arm. Kun je lopen. Heb
je misschien liever, dat ik iemand roep?
Nee nee, het is best zo bij Jou. Hij
kon niet' nalaten toch nog te grinniken
Laat je arm zo.dat Is prettig en warm
HOOFDSTUK III
De regelmatig terugkerende aanvallen
van malaria, die Glenn sinds zijn terug
keer uit militaire dienst had te doorstaan,
hadden bijna steeds hetzelfde verloop. Een
hevige koorts, waarbij hij het bewustzijn
verloor, die nooit langer dan 48 uur aan
hield en dan de periode van herstel. Dit
maal duurde de koorts slechts zes en der-
tig uur.
Glenn had gruwelijk het land: nau
welijks had hij een nieuwe baan of hij
werd ziek. En men had hem in de fa
briek dringend nodig.
HIJ uitte zijn bezorgdheid tegenover Lor
land, toen deze hem kwam opzoeken.
Maar zijn baas legde een hand op zijn
schouder en zei: Luister, m'n zoon. Als
jij en een heleboel andere jongens er niet
op uit waren gegaan om tegen de Japs te
vechten, dan zouden er hier geen fabrie
ken meer zijn en waarschijnlijk ook geen
Hanshaw. Laat me dus geen woord meer
horen over zorgen! Je hebt het recht om
ziek te zijn, begrepen? En je gaat niet
eerder weer aan het werk, voordat je
weer helemaal bent opgeknapt. Je h°uat
dus ja gemak. Je bent een veel te beste
kerel om kwijt te raken.
Het deed Glenn goed, dat Lorland er
zo over dacht. Eve kwam 's middags met
kranten en tijdschriften en lekkernijen,
waarvan de huishoudster had gezegd, dat
Glenn ze beslist lekker zou vinden.
Ik kan me niet indenken, dat je dat
allemaal opeet, zei Eve. Maar Martha had
nog niet gehoord dat je ziek was, of ze
had al van alles klaar gemaakt dat oe-
slist goed voor je zou zijn. Martha is een
goede ziel, zij is allang bij ons en is een
tweede moeder voor me.
Eve zat in een stoel naast het bed.
Glenn bekeek haar aandachtig. Hij zag de
golf in heur haar, haar slanke benen, de
fijne vorm van haar lippen, haar zachte
bruine ogen.
Hij zei: Eve- "ie avond toen we dij
Stanley zaten, heb ik me aangesteld, ge
loof ik...- J® weet wel, dat malaria een
mens minder toerekenbaar maakt.
Ilc hoop niet, dat Je denkt....
Dat doe ik niet. Ik g«e' te de ver
zekering, dat ik het niet ernstig heb op
gevat.
Gleim keek haar achterdochtig aan. Ze
staarde uit het raam, een glimlach om
haar lippen.
De bezoeken van Eve waren de enige
vergoeding voor het verdrietige feit, dat
hij ziek was. Het dieptepunt van de aan
val was voorbij en de eerste tekenen van
een terugkerende gezondheid waren zicht
baar. Maar, zoals gewoonlijk, wfis dit de
moeilijkste tijd van de ziekte. Op bed ge
legen had Glenn het gevoel, of hij een ge
kooide leeuw was. Het was benauwend en
beklemde hem van dag tot dag meer. De
gebruikelijke verstrooiing kruiswoord
raadsels, romannetjes, radio verveelden
hem op het laatst gruwelijk. Hij wist zich
zelf niet bezig te houden. Het was niet
goed om te gaan liggen denken aan de
problemen, die hij in het laboratorium
had op te lossen. Waarmee kon hij zijn
gedachten dan wel bezighouden? Hij wist
het niet.
Tot Catherine hem, toen zij de kamer
kwam schoonmaken, op een idee bracht.
zijn eigen huis. Het bestond al zo lang,
had zoveel mensen gezien en zoveel mee
gemaakt. Er hadden mensen in gewoond.
Judith, die Bruce Courtwell trouwde,
kwam terug in het huls, waarin zij als
kind had gewoond en werd er ver
moord. Was zij aardig of stug geweest?
Kon zij grappig zijn? Waar hield zij van
en waarvan niet?
Catherine, sprak hij de meld aan, je
hebt Mrs. Courtwell gekend, vertel me
eens hoe ze was.
Catherine verschoof een stoel en stofte
deze af. Bedoelt u toen zij nog een meisje
was, of als getrouwde vrouw?
Maakt dat dan verschil?
En een heel groot ook, Mr. Cardron.
Hoezo?
Haar ogen lichtten op. Eigenaardig, dat
u er naar vraagt, Mr. Cardron. Ik heb de
laatste dagen nogal veel aan Judith ge
dacht. Ik denk dat het komt, omdat ik
hier in huis ben teruggekomen. Ik moet
u eerlijk zeggen, dat ik er niet erg happig
op was, om hier terug te komen, mcar
Miss Louden zei, dat u en uw tante aar
dige mensen waren en Joe en ilt hadden
een betrekking nodig.
Weet u, wij zijn nog niet zo lang ge
trouwd wat wij tenminste n; »t lang noe
men hier. Drie jaar pas. W;i zijp ge
trouwd, toen Joe blind begon te worden.
Hij moest iemand hebben, die voor hem
zorgde.
Bent u alleen met hem getrouwd, om
dat u voor hem wilde zorgen?
Dat niet alleen. Wij hebben elkaar
altijd graag gemogen.
Glenn voelde zich een beetje verbijs
terd. Maar wellicht was deze opofferings
gezindheid een even goede basis voor een
huwelijk als elke andere. Hij vroeg: Om
op Judith terug te komen, hoe zag ze eruit
toen ze jong was?
Zjj was mooi, antwoordde Catherine
eenvoudig. Ik zie haar nog voor me, toen
zij achttien was zij had toen nog het
prachtige, zwarte haar, dat In golven
over haar schouders viel. Zli had opval
lende, heel blauwe ogen. Als je in die
ogen keek, zag je eigenlijk maar één
ding, dat ik geen andere naam kan
geven dan: onschuld. Onschuld en een
grenzenloos vertrouwen spraken er uit.
Ên haar mond geen vrouw kim
met kunstmiddelen de vorm van de
mnod natekenen, die Judith had. Hebt:
u wel eens een roos gezien, die op het
punt staat te ontluiken?
Ja.
Nu, dat was Judith toen zij acht
tien was. Catherine stofte automatisch
en als in gedachten verzonken verder.
Gleen vroeg na een poosje: Zo'n meis
je ik heb gehoord, dat zij al ver
in de dertig was, toen zij met Courtwell
trouwde en dat men haar al voor een
oude vrijster versleet.
De stofdoek kreeg rust. Dat is zo. Ik
begrijp wat u denkt. Er waren genoeg
liefhebbers en zij heeft heel wat aan
zoeken gehad. Maai- zl) heeft er geen
aangenomen totdat zl) haar jonge
schoonheid begon te verliezen. Toen
kwam Mr Courtwell.
Bedoelt u, dat zij nooit verliefd
is geweest?
Dat heb ik niet gezegd. Ik ben van
mening, dat zU dat wél geweest is.
Op wie?
Dat weet Ik niet. Waarschijnlijk
weet niemand 't, behalve Judith zelf,
haar vader en haar moeder. Maar ik
weet zeker, dat er een man is geweest,
aan wie Judith haar hart had geschon
ken. Zij was toen negentien jaar.
Vertel verder, zei Glenn, terwijl lil)
wat rechtop ging zitten.
Wa waren hier, in dit huis.
Catherine vertelde nu langzaam en
peinzend. Het was kort nadat nir Ayer
de zaak had uitgebreid, De familie was
toen nogal rijk. Zij wilden Judith np
een school doen. In 't eerst was zij er
enthousiast over, ze wou erg graag. Ik
liml weken lang nodig om alle dinged
klaar te maken, die zij nodig hnd. 't Wns
nogal een deftige school, ziet u, erge"5
in Connecticut. Op een middag kwam
Judith In de hulskamer de kamC
beneden waar haar vader en moeder
waren. Haar moeder leefde toen nog-
(Wordt vervolgd)
f
