Het is nooit te warm om
te eten t
Honderd jaar dogma van de
Onbevlekte Ontvangenis
ONS SUCCESPATROON
VAN DEZE WEEK
WIE DOODDE JUDITH?
r
Door ROGER GARIS
Grootse viering in 1954 waarschijnlijk
HOE BESTEL IK MIJN PATROON?
Vrouwen
ZATERDAG 5 JULI 1952
Elmo (Tnrzan 1) Lincoln overleden. Harry (Chela),
de chimpansee met pensioen. Lex (Tarzan X) Barker,
de eerste, die ooit in Afrika kwam. iesde nummer
,FiIinforuni". I\a Cannes: „De volgende stap is
van
nu weer aan de overheid"Filmisch talent in ruime
mate aanwezig in ons land. Meer aandacht voor de
speelfilmproduclie. Vijfhonderd millioen dollars voor
drie cowboys. Congres over onder wijsfilms in Locarno.
Ook in de -zomer is een goede maaltijd noodzakelijk
JULI-MENU
RECEPTEN VOOR 4 PERSONEN
Gevulde tomaten
l
fAbiiiA
Wmo Lincoln, de eerste acteur, die
de rol van Tarzan op het witte doek
heeft gespeeld, is verleden week op 63-
jarige leeftijd in Los Angeles overle
den. En tegelijkertijd gaat een andere
acteur, die zeven jaar met ononderbro
ken succes in de Tarzanfilms is opge
treden, met pensioen. Hij zal zijn
„otium cum dignitate", zoals dat in het
Nederlands heet, genieten ln een die
rentuin, want de hier bedoelde acteur
is Harry, de chimpansee, die onder de
welluidende schuilnaam Cheta als dame
optrad in de serie Tarzan-films, welke
sinds onheugelijke tijden door Sol Les
ser worden geproduceerd.
Na in zes achtereenvilgende films, waar
van de laatste „Tarzan in gevaar" (Tar-
zan's Pe-sil) heette, te zijn opgetreden,
begint Harry een daagje ouder te wor
den en daarom heeft men voor hem de
dierentuin van Sacramento in Californië
als toekomstige woonplaats uitgekozen.
Zijn plaats is intussen al door een
ander ingenomen. In „Tarzan's Savage
Fury", de 28ste film in de serie, wordt
de rol van Cheta gespeeld door een
tweejarige chimpansee, genaamd Za-
chary.
Met de Tarzans is het in de loop der
jaren al net zo gegaan als met de Che
la's. Worden ze te oud, of te dik, dan
staat hun opvolger al klaar.
Lex Barker, die thans de held van de
'ungle speelt, is de tiende in de Tarzan-
—ynastie. Maar hij is de eerste, die ooit
,e voet op Afrikaanse bodem heeft ge
zet. Noch de thans overleden Elmo Lin-
Ioln, noch Buster Crabbe. noch Johnny
feismuller, noch een van zijn andere zes
oorgangers heeft ooit van aangezicht
sot aangezicht gestaan met een in het
lvild lévende olifant of cobra. Crabbe en
Weismuller vertoonden hun zwemkun-
ten in een kalm Holly woods meertje,
waar ze hoogstens werden lastig geval
len door een paar nijdige ganzen. Maar
Lex Barker crawlde, als we de medede
lingen van de Hollywoodse publiciteits
agenten mogen geloven in een Afrikaanse
rivier, terwijl hij de kaken van een hon
gerige- krokodil enkele meters achter zich
hoorde dichtslaan.
Sol Lesser, die al 26 Tarzan-films had
geproduceerd, heeft het namelijk bij de
vervaardiging van de 27ste („Tarzan in
gevaar") plotseling absoluut noodzakelijk
gevonden om de film te maken in de om
geving, waarin Edgar Rice Burroughs,
de geestelijke vader van Tarzan, zijn held
heeft geplaatst.
Om het bioscooppubliek 75 minuten
„authentiek" amusement te bezorgen,
maakte Sol Lesser met vier man en
chimpansee Harry in vier maanden een
reis van meer dan25.000 mijl door Afrika.
De buitenopnamen werden gemaakt in
de Meru-jungle, niet ver van de evenaar
op een hoogte van duizend meter. Deze
streek is een waar paradijs voor wilde
olifanten, buffels, pythons, cobra's, lui
paarden, ontelbare soorten apen en tro
pisch gevogelte. Voor de film werden
speciaal twee inlandse dorpen gebouwd.
Het ene diende als achtergrond, het an
dere om er de ongeveer 250 negers in
onder te brengen, die een reis van hon
derden kilometers hadden gemaakt om
voor de film hun dansen en traditionele
ceremoniën te demonstreren.
Verschenen is het zesde, wederom fraai
geïllustreerde nummer van „Filmforum"
dat wordt uitgegeven in samenwerking
met de Stichting „Het werk voor de
goede Film" van de Katholieke Film
Actie. In dit nummer komt een der re
dactieleden, de heer B. J. Bertina, naar
aanleiding van een ovefzicht van het
Filmfestival in Cannes tot de conclusie,
dat Cannes zich angstvallig heeft gehou
den binnen de door de filmindustrie zorg
vuldig afgebakende perken en zelfs en
kele stappen heeft teruggedaan, verge
leken bij het programma van het vorige
jaar. Volgens hem was Max de Haas met
zijn film „Maskarage" de enige in Can
nes, die een besliste stap heeft gezet om
de heersende opvattingen (voor zover het
opvatingen zijn en geen slechte gewoon-
genï over het gebruik van het geluid in
de film doorbroken te krijgen.
Een tweede redactielid, de heer C.
Boost, daarentegen stelt vast, dat Itali
anen en Fransen hun beste troeven tót
het laatst hadden bewaard („Umberto
D" van de Sica, „Due soldi di Spranza"
van Castellani„II cappotto" De Over
jas van Lattuada; „Jeux interdits" van
Clément; „Nous sommes tous des assas
sin's' Wij zijn alle moordenaars
van Cayatte), waardoor de totale indruk
zo niet gered, dan toch op een aanzien
lijk hoger niveau werd gebracht dan in
het begin voor mogelijk was gehouden.
Naast een aantal min of meer uitvoe
rige beschouwingen over verschillende
films, ie hier te lande in vertoning zijn
gekomen, bevat dit nummer een artikel
van J. M. L. Peters over „Het karakter
van de Filmster", hekelt A. H. B. Briels
onder het hoofd „Goethe en de papagaai
en" de lieden, die om verheffende films
roepen zonder zich bewust te zijn, dat
ze „geen woord film kennen" en geeft
Piet van der Ham een uitvoerig verslag
van het in Amsterdam gehouden congres
van de Nederlandse Organisatie van
Amateurfilmclubs.
„Filmforum" opent ditmaal met een
Shelley IF inters speelt een hoofdrol
in „Schrijven van de Presidenteen
sociaal filmdrama, onder regie van
William Wellman.
Roy Rogers, die met zijn collega's
Hopalmy Cassidv en Gene Autry
verleden jaar 500 millioen dollars
heeft „verdiend"
redactioneel artikel, waarin naar aan
leiding van de onderscheiding en spe
ciale vermelding, die de Nederlandse in
zending op het Festival in Cannes zijn
ten deel gevallen, wordt opgemerkt:
„Op het terrein der documentaire film
kunst begint Nederland een goede naam
te krijgen. Meer hadden deze filmers niet
kunnen doen. De volgende stap is nu
weer aan de overheid. Het getij is gun
stig. Een ruimere beurs voor méér Ne
derlandse filmers. Eer, open deur op de
wereld voor de Nederlandse filmkunst.
Zowel de film als de kunst, die hun hart
heeft, zijn dit waard gebleken."
Dezelfde wens wordt namens het be
stuur van de Beroepsvereniging van Ne
derlandse Cineasten door J. Gerhard
Toonder in het jongste nummer van
„Cinemagia", het orgaan van genoemde
vereniging, uitgesproken in een brief aan
de staatssecretaris van O., K. en W.
„Op overtuigende wijze werd (in Can
nes) aangetoond", aldus luidt het in be
doeld schrijven, „dat filmisch talent in
ruime mate in ons land aanwezig is en
dat doelbewuste overheidssteun, mits ge
durende een aantal jaren voortgezet, be
langrijk kan bijdragen tot de ontwikke
ling van deze kunstvorm, waarmee n'et
slechts de culturele, doch ook meer al
gemene belangen (zoals Nederlands in
ternationale „goodwill") op bijzondere
wijze zijn gediend.
Het bestuur hoopt dan ook ten zeerste,
dat de vermindering, welke het bedrag
voor steun aan de experimentele en cui-
tureel-waardevolle film in de rijksbegro
ting voor 1952 onderging, weer ongedaan
zal worden gemaakt en dat U in de be
reikte resultaten aanleiding zult vinden
om met groter vertrouwen dan voorheen
Uw aandacht te schenken aan het zo be
langrijke probleem der speelfilm-produc
tie".
Humphrey Bogart en Burt Lancaster
blijken geïteresseerd in de levensbe
schrijving van wijlen Mark Hellinger, de
vroegere dagbladman uit New York, die
een succesvolle filmproducent werd in
Hollywood. De biografie is geschreven
door Al Horwitz, die zijn loopbaan begon
als kantoorjongen bij Hellinger.
Zou u er iets voor voelen om een tele
visie-cowboy te zijn net als Hopalong
Cassidy, Gene Autry of Roy Rogers, drie
namen, die ook van het witte doek be
kend zijn?
Dit trio blijkt verleden jaar gezamen
lijk maar even 500 millioen dollars (on
geveer 1.780.000.000,—) te hebben „ver
diend". Ze kregen dit voor elkaar door
met hun paarden Topper, Champion en
Trigger via het televisiescherm millioe-
nen Amerikaanse huizen binnen te rijden.
En daar werden ze ontdekt door de
jeugd.
Natuurlijk hebben niet alleen de tele
visiestudio's hun zo'n reusachtig bedrag
uitbetaald. Het geld is voornamelijk af
komstig, uit de procenten, die ze krijgen
van de verkoop van artikelen, waarop
hun namen staan. Artikelen-, die hoofd
zakelijk worden verkocht aan kleme jon
gens en meisjes, die de hoofden van hun
ouders daar eerst gek om hebben ge
zeurd.
Per maand worden er meer dan twee
millioen geïllustreerde boekjes met hun
avonturen verkocht. Millioenen broeken
met-franjes, cowboy-schoenen, sombre-
ri's en sherriff-sterren verlaten de win
kels. Een arme *ongcn kan 200.000 dol
lars aan „Hopalong-geld" kopen voor
tien Amerikaanse centen en een rijke
jongen kan zich een uit acht stukken be
staande „Roy Rogers-bunkroom" aan
schaffen voor 365 dollars.
Het Amerikaanse winkelbedrijf heeft
nog nooit zo'n hausse meegemaakt....
Een geit met een onderzoekende aard
en een grenzeloze eetlust wandelde over
het terrein, waar Groucho Marx. Marie
VVilson en William Bendix een scène re
peteerden voor de RKO-film ..A Girl in
every port" (Een meisje in elke haven).
Nadat ze de beide mannen had be-
snuffeld. wijdde ze al haar aandacht aan
Marie Wilson.
„Dat beest heeft smaak", constateerde
Groucho Marx.
„Dat zou ik zeggen",, viel Marie Wilson
hem bij. „Hij heeft een van mijn hand
schoenen opgegeten?"
Bendix hield de geit daarop het sce
nario van de film voor. Het dier rook er
aan. maar weigerde te eten.
„Zie je wel, wat een smaak ie heeft",
zei Groucho. „Hij lust onze rollen niet!"
William Weliman (The Story of G. I.
Joe, The Iron Curtain en Battleground)
heeft onlangs in de straten van Los An
geles de voornaamste opnamen gemaakt
voor zijn film „Schrijven van de Presi
dent", een sociaal drama, waarin Shelley
Winters. Claire Trevor en Ricardo Mon-
talban de hoofdrollen spelen.
Vertegenwoordigers van 16 landen zul
len deze maand in Locarno bijeenkomen
om onder auspiciën van de „Werkge
meenschap voor Internationale Onder-
wijsfilm" richtlijnen op te stellen voor
de organisatie van de productie en uit
wisseling van onderwijsfilms. Neder
land zal daarbij zijn vertegenwoordigd
door mr J. J. Hangelbroek, voorzitter
Tvrtir? Nederlandse (^derwijs-jFUm maagden"wTVt^arT ni'et graas lang den bladgroen na- Vindt het schillen
i^.O.F.) en drs C. J. M- H Somen b€- I de keuken en h';ben bovendien m'nder jeen tijdrovende bezigheid, dan kun; U
stuurslid van het Katholiek Centraal Bu- b€hoef e aan ZWare en warme gerechten, op vrije dagen eens een keer rijst of ma-
reau voor Onderwijs en üpvoedin0. Toch is het niet verstandig om na een caroni bij de groenten geven.
da'jc uit met de kinderen maar vlug-vlug J Sla zetten we in deze maanden maar
brood met toebehoren op tafel te zetten dikwijls op tiet menu voor het gemak
en de warme maaltijd er bij in te laten j èn voor de gezondheid- Bladgroenten en
schieten- Een met zorg bereide maal i.jd 1 'omaten moe.cn we wel steeds kort vóór
'van aardappelen, groeh'.en en een gerechthet gebruik bereiden; boontjes, wortel-
In de zomermaanden maken wè het j ten. Een koude aardappelsla kan tevoren
ons graag een beetje gemakkelijk met klaargemaakt worden op ^het fijngesne.
Onmiddellijk na deze bijeenkomst
wordt een congres gehouden, waarop
voornamelijk de wetenschappelijke (psy-
chologisch-didactische) zij-de van de on-
derwijsfilm voor het lager, middelbaar
en technisch onderwijs wordt besproken.
Een New Yorkse journalist heeft Lau
rence Olivier cti Vivien Leigh eens
tijdens een interview de vraag gesteld,
of ze er ooit over hadden gedacht, het
toneel er aan te geven.
„Vaak", luidde het antwoord. „Maar
het blijft een onvervulbare droom."
van vlees, vis. ei of melk e.d. hebben we
ook nu dagelijks nodig.
Deze hoofdmaaltijd behoeft echter niet
geheel warm (e zijn en de bereiding er
van hoeft na een uitstapje niet veel meer
te kosten.
We kunnen immers voordat we uit
gaan de aardappelen schoonmaken om
ze dan na thuiskomst meteen op te zet-
Het staat thans wel vast, dat in 1954
te Rome een bijzondere viering zal Wor
den gehouden van het eeuwfeest van de
afkondiging van het dogma van de On
bevlekte Ontvangenis. Een plechtige her
denking van dit feit is ook zeer waar
schijnlijk, als men denkt aan de grootse
Al heeft ze het maar één dag, hls Moeder
met vacantie gaat, moet ze een leuk japonnetje
aan hebben. En wat kan ze dan beter bezitten
dan een mooie deux-pieces, waarbfj ze geen
mantel behdeft te dragen, en wat ook verder
in de tijd nog veel gedragen kan worden.
Dit eenvoudige modelletje is het allermooist
van een effen stofje of zijde, omdat het gegar
neerd is met de zo moderne pailettes, welke
men gelijk bij het patroon krijgt. Deze zijn te
krijgen in wit, zwart, rose en bleu. De keuze
moet bij hgt bestellen even worden opgegeven.
Het model is verkrijgbaar in maat 40, 44,
46, 48. 50, 52 a 1compleet.
4 tot 4.50 meter zijde van 90 cm breed is er
voor nodig.
Ook het borduurpatroon krijgt U erbij.
De rok is van achteren glad en van vören
met een plooi. Het jasje heeft in de rug twee
coupenaftdjes, sluit voor schuin over elkaar,
wordt met 3 knopen gesloten, heeft een rever
tot de schouder en een driekwart mouw met
een omslag. Op hst- rochtervoorpand wordt de
zak aangebracht, waarop de lovertjes-garnering
zit.
C 729
Plak aan de adreszijde van een briefkaart, naast en buiten de frankeerzegel
het verschuldigde bedrag aan geldige postzegels en zend deze naar
ATELIER CROON. BEATRIJSSTRAAT 4. ROTTERDAM
Vermeld aan de andere zijde duidelijk uw naam. adres, woonplaats en maat
en nummer van het gewenste model.
Plalc nooit meer dan I— op een kaart, wat meer geplakt wordt is
waardeloos.
Giröstortingen eveneens ten name van Atelier Croon op nummer 271291.
Afgehaald elke dag van 9 tot 12 en van 2 tot 5 uur. Behalve 's Zaterdags.
viering van het 50-jarig jubileum van dil
dogma.
Twee maanden voor zijn doo-1. op 26
Mej 1903, benoemde Paus Leo XIII des
tijds een commissie van kardinalen ter
voorbereiding van dit vijftigjarig jubi
leum. Op 8 September werd deze com
missie door de nieuwe Paus. Pius X, ge
ïnstalleerd. Zij toog inmiddellijk aan het
werk en besloot een periodiek uit te ge
ven. gewijd adn de Onbevlekte Maagd,
terwijl zij -het initiatief nam tot het in
richten van êen mariologische biblio
theek en tevens tot het organiseren van
een Maria-Wereldcongres en een Inter
nationale Maria-tentoonstelling met ver
schillende plechtigheden te Rome. Deze
viering begon in de tweede helft van No
vember 1904 en culmineerde op 8 De
cember met de plechtige Capella Papale.
Op dezelfde dag boden de katholieken van
de gehele wereld als blijk van hum toe
wijding een kroon aan. bestaande uit
twaalf sterren van brillanten, welke
thans het enorme schilderij van de On
bevlekte Ontvangenis in de Koorkapel
van de St Pieter siert, 's Avonds was de
gehele stad Rome schitterend verlicht.
Het Mariologisch congres was het zes
de van een ree-ks soortgelijke congressen.
Het eerste werd gehouden in Leig'horn
in 1895, het tweede en derde resp. in
1879 te Florence en in 1898 te Turijn, het
vierde in 1900 te Lijon en het vijfde in
Freiburg in 1902. Het laatste congres
werd gepresideerd door Prins Maximi-
liaan van Savoye, die kortev tijd tevoren
tot priester was gewtijd; hij riep Maria
uit tot „Koningin van de wereld".
Het zesde Mariacongres werd geopend 30
Nov. 1904 in de kerk der Twaalf Apos
telen te Ro-me. De slotresolutie van deze
bijeenkomst vroeg „de toegewijden aan
de H. Maagd Haar zonder ophouden te
smeken, dat Zij spoedig de dag wil doen
naderen, waarop de Kerk en de Paus
volledige onafhankelijkheid en vrijheid
zuilen genreten".
Het is derhalve zeer waarschijnlijk, dat
tijdens de komende eeuwfeestviering van
het dogma Maria's hulp eveneens zal
worden ingeroepen, opdat de ware vrede
in de wereld moge terugkeren en opdat
zelfs de hardste en onwilligste hasten
mogen worden gebracht tot trouw aan de
Kerk.
Advertentie
Vrouwen hebben vaak moeilijke en pijn
lijke tijden. Zij kunnen deze aanmerkelijk
verlichten, ja die pijnen doen verdwijnen
door het gebruik van Togal, de grote pijn-
verdrijver. Togal Is onschadelijk voor hart,
nieren en maag. Bij apotheek en drogist
0.95, 2.40 en 8.88.
,jes en dergelijke kunnen we tevoren ko.
ken en koud met olie en azijn of een an.
dere slasaus. Beschikt men over een
koele bewaarplaats. dan kunnen ook
vlees en vis of pap alvast bereid worden;
anders zijn vlees- of viswaren, een eier.
gerecht of hangop gemakkelijk.
Voor degenen, die een geheel koude
maaltijd niet aangenaam vinden, kan een
warme pap toe een prettige aanvulling
zijn na een slagerecht.
In onderstaand weekmenu zijn enige
vlug af te werken maaltijden opgenomen.
Ze zijn niet te warm oh ook niet te
koud voor deze zomerweken.
Zondag: gevUliJe tomaten met gehakt,
aardappelen, verse doperwten of eapu.
cijners, jus, (maizenapudding met) vruch
ten.
Maandag: aardappelen (vermengd met
rest vleeswaren), rauwe kropsla, rijst met
boter en suiker.
Dinsdag: roerei, gebakken aardappel
blokjes, spinazie, bessen (gruel).
Woensdag: sla van aardappelen en ge
mengde groenten (b.v. bloemkool, toma
ten, boontjes), havermoutpap.
Donderdag: gestoofde varkenskrabbe
tjes, aardappelen, bloemkool, jus.
Vrijdag: haring, aardappelen, sla van
komkommer (paprika en bieslook).
Zaterdag: stamppot rauwe bladgroen
ten, karnemelkvia.
4 middelgrote of 2 grote tomaten, 200 g
of meer gemengd gehakt, 2 sneetjes oud
brood, zout (peper), ui, boter of mar
garine.
Grote tomaten halveren, van kleinere
een kapje afsnijden. De vruchten met 'n
lepeltje uithollen en de bakjes bestrooien
met zout (en peper). Het overige vrucht
vlees klein snijden. Het brood weken in
een weinig tomatenvocht en vêrhnengen
met het vlees, een theelepel geschrapte
ui, iets gesneden tomatenvlees en zoüt
(en peper) naar smaak.
Van het gehakt balletjes vormen, iets
groter dan de tomatenbakjes. Deze door
paneermeel wentelen en in het vet bruin
en gaar bakken in ongeveer 15 minuten
(de balletjes krimpen daarbij). De jus
afmaken met tomatensap en -de rest van
het fijngesneden tomatenvlees. De balle
tjes in de tomaten leggen (en bedekken
met de kapjes).
De tomaten koud geven of vlak voor
de maaltijd zacht stoven in een bodempje
zout water met wat boter of margarine
(ongeveer 10 minuten).
Tuinkruiden
Om de sla geurig te maken, kunnen we
ze nu vermengen met onze tuinkruiden:
zeer fijn gesneden bieslook, venkel, dra
gon, peterselie, selderij e.d-
Bcssengnud
60 g (4 eetlepels) gort. 1 liter water,
200 g of meer bessen (en frambozen), oh„
ge veer 80 g (5 eetlepels) suiker, (kaneel).
De gort een nacht weken. Ze daarna
met het weekwater aan de kook brengen
en zachtjes gaar koken in ongeveer l'-»
uur of gaar laten worden in een hooikist
of laag kranten- Twee eetlepels suiker
er door roeren en de massa laten afkoe
len, De vruchten rissen, wassen en enige
tijd met suiker (e,n kaneel) bestrooid
wegzetten. Gort en vruchten voorzichtig
dooreenmengen. Voor een feestelijk ge
recht kan men de gruel opdienen in één
persoonsporties, in het midden versierd
met een lepel vanillevla. dikke yoghurt
of een licht schuimpje.
*"55
8.
Eve lachte, met haar hoofd achterover.
Wat heb ik je te pakken, jongen! Je wilt
het dus werkelijk weten! Goed dan. maar
pas op! 't --
schoolvriendin. Wij deden "eel aan bota
niseren en kwamen hier met onze boter
hammen. blocnotes en potlood, om onze
kennis van de natuur te verrijken. Dat
hebben wij een zomer gedVm, toen gmg
Grace naar Chicago, Ben je nu tevreden-
Zeker, lachte Glenn verlegen. Ik
dacht dat het misschien met luitenant
Risdale was.
Bob? Ik kan me hem nieï op een
picnic voorstellen. Maar ik zal hem eens
vragen.
Niet nodig, kwam Glenn vlug. Het
wordt tijd, dat je nu eens een handje
meehelpt. Neem je pagaai en peddel.
Zij peddelden nu zwijgc/J verder, a
hun krachten inspannend om hun doel
spoedig te bereiken. Zij naderden de
oever waar een open plek tussen de bo
men de vorm van een V had, Glenn zag
een stenpn stookplaats en banken van
boomstompen en ruwe planken gemaakt.
De kano gleed op het strand, de boeg
sneed in het zachte witte zand. Zij trok
ken de kano de oever op.
Glenn stond een ogenblik m gedach
ten verzonken, zijn blik gericht lip het
landschap. Nu weet ik. waarom ik uit
New York ben weggegaan. Om van God s
mooie natuur te kunnen genieten.
En uit Verica, veronderstelde Eve.
Niet uit Verica. Daar hadden we ook
een meer. Kind, wat een prachtig Ptekje.
Wanneer komen de boselfjes en de ka
bouters?
Dat houd' ik nog geheim. Ga nu eerst
wat hout sprokkelen voor een vuurtje.
Ik dacht dat we alles kant en klaar
bij ons hadden. Wat moet er nog worden
gekookt!
Wij hebben knakworstjes- Ga dus
nu braaf, of moet het ventje eerst uitrus
ten?
Glenn ging hout sprokkelen, na er
trots op te hebben gewezen, dat hij
vroeger padvinder was geweest en. als
het er op aankwam zelfs vuur kon ma
ken door twee stukken hout tegen elkaar
te wrijven. Zodat Eve, volgens hem, niet
zo min over hem moest denken. Hetgeen
deze waarschijnlijk ook niet deed.
Het werd een heerlijke rustige dag, De
zon was warm, zonder dat net heet kon
worden genoemd; een zacht windje blies
;i. riCUJA ivc-ivu.
WasGrace Merrivale een
over het meer. Na de lunch waarvan geen
broodje en geen knakworstje wqs over
gebleven, zaten Glenn en Eve met hun
"rug tegen de omgekeerde kano, slaperig
over het meer te staren. Er was geen
enkele andere boot te zien: het leek alsof
zij alleen op de wereld waren. Er was
enkel het geluid van zingende vogels en
zoemende insecten. Het gesprek was al
lang gestokt; het praten scheen teveel
inspanning te kosten. Glenn's hand sloot
zich om die van Eve.
Zij wisten later niet hoe lang zij zo
gezeten hadden; de slaap had hen over
mand- Zij werden tegelijk wakker door
een koude bries en het verdwijnen van
de zon achter een grote wolk. Glenn
sprong op en keek naar de lucht.
Regen op komst.
Dat kan een padvinder toch niet
afschrikken, vond Eve. Maar je hebt ge
lijk, er komt regen en daarom moeten
wij zien, dat we weg komen. De storm
kan flink tekeer gaan op het meer.
Terwijl zij de kano keerden en de
overblijfselen van hun picnic opruimden,
stapelden de wolken zich aan de hemel
op. Aan de horizin kwamen nieuwe, drei
gende massa's opzetten- De koude bries
had plaats gemaakt voor een warme wind
die het water van het meer in een korte
golfslag deed bewegen-
Wat denk je, als oude, doorgewin
terde picnicker van het weer?. vroeg
Glenn.
Ziet er somber uit. Ik geloof, da'
we gebruik zullen moeten maken van
Jensen's blikje- Zou je met één hand kun
nen peddelen en met de andere hozen?
Ik voel meer voor peddelen- Laten
we als de weerlicht gaan. misschien halen
we het dan nog.
Gespannen gebogen over hun pagaai
spoedden zij zich in de richting van het
boothuis en het leek er op, da! alles goed
zou gaan. Het werd niet donkerder en
de wind scheen te gaan liggen.
Zij hadden nog ongeveer vijf kilome
ter te varen, toen plotseling een scherpe
wind opstak, die met ongekende kracht
over het meer blies. Gelukkig greep hij
hen niet aan boordzijde, want zij zouden
onherroepelijk zijn gekapseisd.. Nu sloeg
alleen het water aan hun voeten en be
nen-
Dat'is me een weertje, hijgde Glenn.
Zou het nog erger worden?
En of, schreeuwe Eve tegen de
kracht van de wind in- Wij konden beter
aan wal gaan. Daar heb je het al!
Een feil* bliksemschicht doorkliefde
de lucht onmiddellijk gevolgd door een
ratelende donderslag.
Als we links aanhouden komen we
op de plek waar Mr. Ayer en mijn vadpr
hun jachthuisje hadden. Het staat er nog
steeds al wordt het niet meer gebruikt
Daar kunnen wij schuilen.
De regen scheen niet goed door 'e wil
len zetten of wellicht eerst aan de wind
de gelegenheid te willen geven zijn deel
bij te dragen. Deze maakte er dan ook
goed gebruik van. Hij blies met zo'n
kracht, dat Eve en Glenn bijna geen vor
deringen maakten-
Glenn's voet gleed op een gegeven mo
ment uit, zodat de kano slagzij maakte
en dwars voor de wind kwam te liggen.
Gelukkig bleek het bootje degelijk tc
zijn geconstrueerd en kon Glenn met veel
moeite de juiste richting weer te pakken
^rijgen-
Voor zij de oever bereikten regende het
in stromen- In minder dan geen tijd wa
ren zij doorweekt. Het leek, of het opper
vlak van het meer was gerezen en de
kano overspoelde.
Eve. gilde Glenn. Schei uit met .pa
gaaien. Pak het blik en. ga hozen.
Het "'«s de hoogste tijd. Het water
stond reeds hoog in het bootje. Eve
draaide zich op haar zitplaats om en be
gon te hozen. Bliksem en donder waren
niet van de lucht; het leek, of de blik
sem het water tussen hen en de oever
vaneen spleet.
Eve lachte luid, maar niet van harte.
Kun je land zien? probeerde zij zich
verstaanbaar te maken.
Een beetje, gilde Glenn terug.
De regen was als een gesloten gordijn.
Toen regen en wind minderden, zag
Glenn de oever. Met de moed dep wan
hoop pagaaide hij voort, terwijl Eve het
bootje lichter maakte door ah een be
zetene te hozen. Tenslotte naderden zij
tot op dertig meter het vaste land. Met.
een laatste krachtsinspanning deed Glenn
de kano vooruitschieten, tot de kiel op
het zand gleed.
We zijn er, juichte hij. Hij sprong
in het ondiepe water en sleepte de kona
het, strand op.
Daar stonden zij nu in de regen, drui
pend alsof zij met kleren en al hadden
gezwommen. Eve begon te lachen.
Je moest je zelf eens kunnen zien!
Gewoon bespottelijk.
Hetzelfde kan van jou gezégd wor
den, meisje. Maar vertel hu eens, waar
het huisje van je vader is.
Zij nam hem bij de hand en ging op
weg. De bomen gaven enige beschutting
tegen de regen, toen zij naar het pad,
dat naar de hut. leidde, zochten. Na
enkele minuten had Eve het gevonden.
Het liep vanaf het meer als een smal
lint omhoog langs een heuvel, maar was
vrijwel onzichtbaar geworden, nu het
niet meer werd betreden.
Papa is in geen vijf jaar hier ge
weest en mr Ayer evenmin.
Misschien is het er wel niet meer,
veronderstelde Glenn.
Niet zo somber! Waarom zou het
er niet meer zijn?
Zij had nauwelijks gpzegd, of Eve
wees:
Daar is 't,
Glenn zag een ruw-houten gebouwtje
met verschillende ramen, die deden ver
onderstellen, dat er meer dan één vertrek
in het huisje moest zijn. Twee stoep
treden leidden naar de deur. Op een open
ruimte voor het huisje was een water
put Aan de puthaak hing een emmer.
Het zag er niet aanlokkelijk uit, maar
scheen soliede gebouwd, met een dak,
dat waterdicht was. En er was een
schoorsteen, die wees op een stookplaats
of een kachel.
Laten we naar binnengaan, mis
schien moeten we die stal eerst nog
schoonvegen, zei Glenn. Hij lichtte de
klink. De deur was open. Dat. is een
bof, ik was al bang dat we moesten in
breken.
Dit soort huisjes is nooit, op slot.
Het zijn eerlijke mensen in deze omge
ving.
Eve ging het eerst binnen, op de voet
gevolgd doör Glenn, die onmiddellijk een
uitroep van verwondering slaakte.
Maarer woont hier iemand!
Zij stonden in een ruime kamer met
aan de ene zijde een open haard. Op de
tafel ln het midden van het vertrek ston
den geopende blikjes en een lege whisky-
fles. Rondom de tafel stonden ordeloos
enkele stoelen, alsof de bewoners zojuist
waren opgestaan! Op een andere tafel
stond naast een emmer water, een sta
peltje vuile borden. Op pen kleine hout-
kachel aan het andere einde van de ka
mer, stond een koffiepot. En bij de open
haard lagen houtblokken opgestapeld.
Vreemd, mompelde Eve. Ik weet
zeker, dat papa hier niet is geweest en
mr Ayer evenmin
Een ogenblikje, zei Glenn, haar
arm aanrakend. Met enkele vlugge stap
pen was hij bij de deur, die naar het
links gelegen vertrek leidde. Hij rukte
de deur open.
De kamer was verlaten.
Ik dacht, dat wij gezelschap hadden,
zei Glenn.
Ik kan me niet indenken, wie hier
zou moeten zijn, meende Eve, of het zou
den woudlopers moeten zijn, maar die
komen zeldéri in dezé. streek, Hoe dan
ook, er is nu niémand en als je'vuur
maakt, kunnen wij een beetje drogen.
Goed. Hij keek weer in het lege
vertrek. Er zijn hier twee hangmatten
met dekens. De dekens komen goed te
pas. Als ik vuur heb gemaakt, gaan wij
Indiaantje, spelen.
Hij legde papier en kleinhout in de
open haard. Bij de kachel lag een doosje
lucifers. Binnen enkele ogenblikken
knapte het vuur, een gezellige begelei
ding van het geruis van de regen op het
dak.
Zo squaw, zei hij, toen hij met (wee
dekens uit het nevenverttek kwam. Wik
kel jezelf hierin en ga bij het vuur zit
ten.
Eve sloeg de deken huiverend om zich
heen. Glenn trok een grijns:
Ugh! bromde hij, een mooie squaw
gewoon idioot.
Niet erg, zei Eve uitdagend. Je moet
eerst zelf iri je deken kruipen voor je
dergelijke hooghartige critiek spuit.
Met een wijds gebaar drapeerde Glenn
de deken om zich heen. Eve bekeek hem
misprijznd. Je lijkt helemaal niet op een
Indiaan; je Ijjkt meer op een levende
reclame voor een voddenkoopman!
Doe nog wat hout op het vuurtje
knaapje!
Zii zaten in het vuur te staren, luis
terend naar het gestadige getik op het
dak. De wind was bjjna geheel gaan
liggen. Eve had heur haar los gemaakt
dat nu in brede golven over
schouders viel. Zoals zjj daar gehurkt
zat, de armen onder de deken om haar
lichaam geslagen leek zij op een klem
kind, dat in de regenton was geval
len en nu van moeder bU het vuur
moest zitten om te drogen. Haar ogen
glansden in de gloed der dansende
vlammen, haar wangen gloeiden van
de hitte. Glenn, dig haar stil gade
sloeg. dacht: „Wat ïs zü mooi!'
Z\j wendde het hoofd naar hem toe
en vroeg: Waar zat je aan te denken?
Een nieuwe uitvinding?"
Neen, antwoordde Glenn, aan niets
bijzonders.'
Dat valt me tegen. Ik dacht dat een
geniale geest altijd werkzaam was. Je
wilt me toch niet wijs maken, dat jij
je tild nutteloos zit te verdoen.
't Ligt er aan wat, je onder nutte
loos verdoen verstaat. Ik vind het he
lemaal niet nutteloos, stel je Voor!
Werkelijk waar? Waar dacht je
dan aan Of is het een geheim
't Is geen geheim. Ik dacht aan jou.
Kwam 't door het vuur dat op dat ogen
blik misschien opvlamde dat Eve's wan
gen nog roder werden. Die deken staat
me niet,
Het heeft niets met de deken te
maken. Raad nog eens.
Nee. dank je, ik heb geen belang
stelling voor het onderwerp.
Glenn boog zich naar toe. Maar ik
wel. Mijn belangstelling is geen ogenblik
verflauwd, integendeel toegenomen.
Ik geloof, dat het niet meer regent.
Ben je er zeker van dat Je niet wilt
weten, wat ik dacht.
F,r is ook geen wind meer.i...
Ik dacht er aan hoe mooi je bent.
Ik ben al droog.
Je haar krult zo prachtig en je wim
pers.
Wij hadden de kano om moeten ke-
ren, nu is zo vol water. Jensen....
En het puntje van je neus gloeit zo
grappig van de warmte
Ik heb maling aan het puntje van
m'n neus. Het wordt tijd dat we terug
gaan. Luister toch. het regent niet meer.
Jensen.
Naar de weerlicht met Jensen. Wat
praat je nou over Jensen? Dat is een....
Oude vent, klonk opeens een harde
stem achter hen, maar zij houdt een beetJe
van Jensen.
Zij hadden de deur niet horen open
gaan. Terwijl Glenn zich snel omkeerde,
was het, alsof er in zijn herinnering een
deurtje opensprong. De stem, de manier
van spreken, precies als door de telefoon:
Vijftien ruggen! Een mooi zaakje.
Hij nam hem op. Hij zag nu de man,
zoals deze daar in de deuropening stond,
dik, welgedaan, met kleine oogjes. Hij
had dus geen strakke, tanige huid e*n geen
mond die koud en cynisch lachte.
De mond lachte helemaal niet. De lip
pen waren dik en wreed. Glenn zag nog
meer: een pistool dat de man losjes ln
zijn hand hield.
Eve, die het pistool eveneens zag riep
Glenn! en greep zijn arm als steun om
op te staan, zoals mensen, die in een
plotselinge schrik behoefte hebben aan
actie.
Blijf waar je bent, Eve, zei Glenn en
pakte haar bij de pols zonder die daarna
los te laten.
Er kwam een spottende glans in de
spleetoogjes. Je ziet er leuk uit, jochie,
jij met je dame. Wat doen jullie? Een ge-
costumeerd bal?
Wat wilt u? vroeg Glenn.
Ik? Wat wilt u? Een mooie vraag! Hij
kwam enkele schreden 'naar hem toe: U
komt hier in mijn huis en vraagt dan wat
ik wil Dat is om je dood te lachen, ventje!
Uw huis? Wat bedoelt u daarmee?
Dit huis is niet van u. Het is van Miss
Louden's vader en van Mr Ayer.
De ogen van de man leefden plotseling
op maar namen direct hun slaperige
uitdrukking weer aan. Miss Louden?
Bent U Eve Louden?
Ja. antwoordde Eve. Waarom wilt
u dat weten?
O. nergens om. 't Interesseerde mo
alleen maar. Ik heb van U gehoord. U
woont in Hanshaw niet? De oude houdt
er een tuinderij op na. nietwaar? Ja. ja,
Ik weet er alles van. En dan ben jij Car-
dron zeker.
Ik ben Cardron. U kunt blijkbaar
niét z9 goed stemmen onthouden als ik.
Ik kon de uwe direct thuis brengen.
De kwabbelige wangen trilden. En de
stem zei lijzig; Zo herken je mijn stem.
En waarvan als ik vragen mag?
U belde mij op en stelde mij een
helé boel vragen' onder andere over een
zekere John. Wie is die John? En als
v. dat verteld hebt zeg dan hier en gin
der ook eens wie u eigenlijk bent.
De lippen plooiden zich nu tot iets dat
een glimlach moest voorstellen. Jij bent
dus Cardron. Glenn Cardron. Ik zal je
maar Glenn noemen, als je er niets op
tegen hebt. Dat klinkt kameraadsehap-
pelijker. Nou, kleine Glenn, ik tref je
hier in mijn hutje met miss Louden. In
mijn dekens. En op je gemak bij het
vuur. Zeg, dat is
Glenn viel woedend uit: Ik weet niet
i wie u bent. maar ik ben niet bang voor
U, ook al hebt U een pistool. Maar als U
meent dat U.... dan zal ik U met or
zonder pistool...- verd idioot.
Glenn, smeekten Eve. wees voor
zichtighij zou je
Dat zou ik. zusje snerpte de stem.
Je vriend schiint niet op zijn mondje ge
vallen. Ik zal je eens wat zeggen, jochie.
Als er hier iemend een idioot is dgn
ben jij het. Ik lach me een aap. als ik
jou daar zie zitten in die deken....
Gleenn deed een poging om on te
staan, maar Eve hield hem tegen. Glenn
toe. bega geen ongeluk. Hij schiet mis
schien..!.
Laat hem zijn gang gaan, zusje en
de stem kreeg een hardere klank. Ik
lust hem wel Ik wil 'm ook wei eens
zien staan. Misschien ziet hij er dan nog
gekker uit dan zittend.
Glenn brieste. Hij keek de man vechi-
lustig aan. maar de greep van Eve's hand
word steviger. Toen hij naar haar keek
zag hij angst in haar ogen, angst
die niet haar zelf. maar hem gold. 7-i
zei weer: Toe Glenn, geeh hem geen
kans ie kwaad te doen.
Goed, zei Glenn tenslotte. Ik zal
niets doen, maar laat me tenminste om
staan. Laten we hem het genoegen n'et.
ontnemen mii staande te zien. Hi.i stn"d
op. Wel kerel, waarom lach je nt> nie'?
De man keek hem behoedzaam aan. Je
behoort tot de sterke soort, niet? Groot
en flink. Ik zal lief zijn Glenn en niet
lachen. Maar je wat anders vertellen
,Tii en je dame verdwü"en n" a's r1»
bliksem. Begrepen. Je tête-a-tete is af
gelopen!
Woede deed Glenn's gezicht gloe'oo.
Hij deed een stap voorwaarts, maar Fve
was onmiddellijk naast hem. Niet doen,
Glenn.
Met nauw verholen drift in zijn stem,
'ei Glenn: Miss I,ouden en ik waren
in een kano, toen het begon te regenen.
Zij vertelde over dit huisje en wij kwa
men hier om te drogen. En ik accen
tder nu geen enkele belediging meer,
pistool of geen pistool
Al goed, al goed, haastte de man
zich Glenn te kalmeren. Ik wil me n"t
in je privé-zaken mengen. Je hebt mijn
stem herkend, niet knaanie?
Win hent u? vroo<T Glenn.
Ik? Hoe ik heet? Hot zou helemaal
niet goed ziin. als ik je miin "aam zei.
Ik wil niet benoemd worden Nnem me
maar Smith. Of .Tones, da' klinkt beter.
Noem me .Tonesy.
Wie was de „John", wilde
spreken. t"P" u mij onbelrie?
Job"? Heb ik een John snreken
gevraagd? Dat liikt me eek. Ik kan er
mq niets van berinneren.
Waarom bad u zo'n belangstelling
voor het feit. dat Cnur'we'1 ziin huis
voor vijftienduizend dollars heeft ver-
ko"ht?
De borstelige wenkbrauwen gingen in
verbazing nmhoog. Had ik die? pe,t
mngeliik ViiftienduizerM oulden is een
hele hoop poen. Ik vmd het flip fe
horen dat iemand "uftiendinzend dol
lars had gekregen. Zou ik ook wel wil
len hebben
Kent u Bruce Courtwell?
(Wordt vervolgd)
