Salisbury, eerste „geplande
stad van Engeland
Ideaal oord voor rust en
overpeinzing
OUD BEROEP: PUBLIEKE
SCHRIJFSTER
LECTUURREPERTORIUM
HERZIEN
3-ilm*
v>
r
I
jRuas
V
Op zoek naar de beste foto
Nieuwe film van bet Deense echtpaai
Henning-Jensen
a
Auto botste tegen
H.T.M.-tram
Fokker wacht op
„off-sliore procure
ments"
Nieuw Nederlands
zweefvliegtuig
J
WAALWIJK
Waldemar Bonsels
overleden
Noordzeejongens tragiek van een arm g
ZATERDAG 2 AUGUSTUS 1952
UAGliNA 5
„Moonrakers
Eén dode
Stadsverhuizing
„Blonde Schone
de
PARIJS:
Raad in alle
nood
ÉÉhy
Nog geen besluit over statuten
wijziging genomen
Eerste proefvluchten slaagden
volkomen
Het belangrijkste
Algemene veilig te volgen
oriëntering
650 jaar stadsrechten
EEN EERSTE PRIJS VAN 100.—
EEN TWEEDE PRIJS VAN 75.—
EEN DERDE PRIJS VAN 50.—
VOORWAARDEN VOOR DE FOTO-WEDSTRIJD
vezin
t (Van onze Londense correspondent)
In Salisbury, de hoofdstad van het Engelse graafschap Wiltshire, schijnt
de tijd te hebben stil gestaan. Men kan door straten gaan, waar de huizen
er nog net zo uitzien als driehonderd jaar geleden, en men kan in hotel
kamers overnachten, waarin mannen als Karei II en Samuel Pepys hebben
geslapen. Men kan door hofjes dwalen, waar ridders om alle mogelijke
rivaliteiten hebben geduelleerd, en over grasvelden, waar de Kelten nog
hebben vergaderd. Het gejaagde en onrustige moderne leven is aan Salis
bury voorbijgegaan. Het stadje is een oase van rust en overpeinzing, een
hoekje van vergetelheid en diepe gedachten.
Toch heeft Salisbury eens in het hart
van Engeland gelegen. Als men nu door
het pastorale landschap van Wiltshire
rijdt, is dit nauwelijks te geloven, terwijl
men het zich nog minder kan voorstellen.
Hier en daar liggen een paar eenzame
boerderijen en op de glooiende, met boter
bloemen getooide weiden, lopen slecms
wat'schapen en koeien.
Maar als men de 'geschiedenisboeken
openslaat, dan kan men lezen dat de oer-
bewoners van Engeland in Wiltshire heb
ben gewoond Zowel d® Neolitisdhe als
de Keltische volksstammen hebben hier
hun eerste nederzettingen gesticht, waar
óp zijn° lj£SeICn n°g overal te vin-
Be inwoners van Salisbury dertigdui
zend in getal zijn rustige en goedmoe-
mensen. In de volksmond worden ze
wel eens „Moonrakers" („Maanharkers")
genoemd - een naam, waar ze zelf het
grootste plezier in scheppen. Elke Silis-
buriaam weet de vreemdeling tenminste
met lachende ogen te vertellen, dat er in
het grijze verleden, eens twee poorters zijn
geweest, die per ezel een vaatje brande
wijn de stad in wilden smokkelen. Bij de
geacht maakte grauwtje echter een rare
6 Zeiss prong, met het gevolg, dat het ton
getje in het water rolde.
De smokkelaars besloten het daglicht
®f te wachten om het kostbare vocht als
nog te redden. Maar vöör het zo ver was,
kreeg de schout het in 't maanlicht «rij
vende tonnetje in de gaten. Hij B'n°
gewapend met een haak, in een roeibootje
op af, en-toe* hij doende was het tonne j
haar zich toe te trekken, riep >èn i vsinde
beide poorters hem in wanhoop
hij, de schout, naar de weerspiegeling van
I S en een personenauto, bestuurd door
'de 59-jarige accountant J. S. van de
Aronskelkwcg. De bestuurder van de
auto, die in de richting Conradkade reed,
verleende geen voorrang aan de naderen
de tram. Er volgde een botsing, waarbij
de bestuurder van de auto een schedcl-
basisfractuur kreeg en tijdens het ver
voer naar het ziekenhuis overleed. De
tram werd uit de rails gelicht en kreeg
/>olc werd het rechtervoor-
baicon ingedrukt.
de maan aan 't harken was. De schout,
die niet wist hoe het vaatje brandewijn in
de gracht was gekomen^ vond deze „ver
gissing" zö vermakelijk,dat hij baar de
volgende dag aan iedereen, dig hij maar
tegenkwam, vertelde.
In korte tijd was dit verhaal over geheel
Engeland verspreid en nu, na honderden
jaren, is het nog steeds niet vergeten.
Critiek op hun geboortestad kunnen de
bewoners van Salisbury slecht verdragen.
Wij hebben dit helaas tot onze schade en
schande ondervonden, want toen we ons,
in het bijzijn van een vriendelijke, spraak
zame gids, een misprijzend woord over
het interieur van de kathedraal lieten ont
vallen, was niet alleen de voorkomendheid
maar ook het spraakwater van de man
verdwenen. „Jullie buitenlanders
geen smaak", zei hij koeltjes, en he-
keende er nogmaar aan, dat
rug toedraaide. Wiltshire-man hier
Toen wij een andere Wi tslur
later voorzichtig over po v£m Cg
ons te vertellen mag aI]es
gids niet "Pf*™ r van Salsbury zeggen",
tegen een row ZOTMje,r humor: „Je mag
verldaarde htb herwijten, dat hem uit de
SSs slechts èèn ding is bijgebleven
hele oo g .q Wiltshire een Duitse
spion is gearresteerdMaar raak zijn
stad niet aan!
Het niet kunnen aanhoren van critiek
mag een slechte (Engelse) eigenschap zijn,
de bevolking van Salisbury kan met reden
trots op haar stadje zijn. Salisbury is
namelijk de eerste plaats in het Verenigd
Koninkrijk, die volgens een tevoren ont
wonpen plan is gebouwd, ook al is er
misschien geen lineaal of passer bij te pas
gekomen.
Men behoeft slechts langs de schilder
achtige geveltjes der huizen te lopen om
deze dertiende-eeuwse stede-bouwkunst in
al haar glorie te kunnen bewonderen. De
straten zijn recht en breed en nergens
staat ook maar een enkele woning buiten
de rooilijn. Zelfs de oudste wijken ademen
een sfeer van ruimte, waarin de histori
sche bezienswaardigheden voor de volle
honderd procent tot haar recht komen.
Het oorspronkelijke bouwplan van Salis
bury heeft een achtergrond, welke enig in
de geschiedenis heet te zijn. In de dertien
de eeuw lag het stadje meer dan drie
kilometer van zijn tegenwoordige ligplaats
verwijderd, op een heuvel, die naar de
oude naam der plaats Old Sarum heet.
Saksen, Kelten en Romeinen hadden toen
al binnen de wallen der veste gewoond,
doch dit was altijd met de grootste moei
lijkheden gepaard gegaan. Er was geen
water en het dichtstbijzijnde riviertje, de
Avon, lag bijna een uur gaans van de
poorten af.
Het probleem der watervoorziening be
gon een vooruitstrevende bisschop ten
laatste te vervelen. De kerkvorst, die zelf
een uitgestrekt landgoed aan de Avon be
zat, stelde voor het stadje bij stukjes en
beetjes naar zijn grondbezit te verhuizen.
De bewoners van Old Sarum voelden hier
wel iets voor en nog vöör dat de veer
tiende eeuw werd ingeluid, waren ze met
hutje en mutje naar het vruchtbare dal
getrokken. Vöör de stadsverhuizing begon,
had de bisschop zijn landgoed in grote,
rechthoekige stukken verdeeld en wegen
en straten laten aanleggen.
Maar de bisschop 'had nog meer plan
nen en naar alle waarschijnlijkheid ook
veel geld. Hij besloot een kathedraal in
het nieuwe Salisbury te bouwen, die alle
bestaande kerken in schoonheid zou moe
ten overtreffen. Ja, zijn bedehuis zou zelis
de hoeksteen moeten wonden van een ge
hele nieuwe richting in de kerkelijke
architectuur.
Het is aan de smaak van de met van
eerzucht ontblote bisschop te danken, dat
Salisbury een pracht van een kathedraal
heeft gekregen. Ze is in vroeg-Gothische
stijl opgetrokken, bezit de hoogste t°r«ni
die Engeland kent (130 meter), e« tel.
evenveel deuren (12), ramen (36a) en
pilaren (8.760) als er maanden, dagen en-
uren in het jaar zijn. Door de blankheid
van haar muren en de rankheid harer ver
schijning, wordt ze wel de „blonde schone
onder de Engelse kathedralen genoemd.
Nu er echter geen gids meer is, die zich
beledigd kan gevoelen, moet ons van het
hart, dat het interieur van de kathedraal
ons danig teleur heeft gesteld. Er zijn vrij
wel geen glas-in-lood ramen meer, ter
wijl de muurplaquetten, de tomben en de
schrijnen als op een tentoonstelling naast
elkaar geplaatst zijn. De kerkruimte ziet
er koel en kaal uit en het zou ons niets
verwonderen, als restaurateurs u it de
rationalistische periode hier aansprake
lijk voor zijn.
Ondanks dez ecritiek hebben we Salis
bury met een zeker gevoel van weemoed
verlaten. De plannen van de bisschop én
de eerbied, die de bewoners voor het ver
leden koesteren, hebben van Salisbury
een oord gemaakt, waar men zich even
ver van het rumoer der wereld, kan te-
rag trekken.
De kathedraal van Salisbury,
blonde schone
(Van onze correspondent)
PARIJS, Woensdag
Vóór Haussmann Parijs van de
brede boulevards had voorzien,
was de Rue Faubourg St Denis
een der hoofdstraten. Ze is de kor
ste verbinding tussen Gare du Norc
en de „Grote Boulevards gebleven,
waar men dan uitkomt bu de tnomL
Poort, ter ere van Lodewyk XIV
opgericht.. Er zullen weinig m Parns
toerende langenoten zijn, die nog die
oude straat hemen, vervallen als de
huizen er zijn en onooglijk de win
kels. In de laatste jaren is er veel
afgebroken en daarmee verdween
het grote gebouw, dat de II. Vincen-
tius had doen bouwen voor de pries
ters van zijn Missie (de Lazaristen).
Tegen het. eind der XVIIe eeuw had
het gebouw een aanzienlijke uitbrei
ding gekregen, maar er bleef nog
zoveel tuin over. dat het geheel tot,
de uitgestrektste bezittingen in Parijs
behoorde. De revolutie nam het een
eeuw later de Congregatie af en het
Schrikbewind maakte het tot een
gevangenis, waarin zich verschrik
kelijke tonelen hebben afgespeeld.
Sindsdien bleef het ge
vangenis en we hebben
bet nog gekend als de
bekende vrouwengevan
genis, voor welker in
gang, vooral na het
middernachtelijk uur,
de politiewagens, met
de ladingen op de trot
toirs gegrepen vrouwen
werden geledigd. Op de
hoek van de bouwvalli
ge gevel lag een klein huis met, het
uithangbord: „Ecrivain Public".
Openbare schrijvers of schrijfsters,
dat leek ons uit-den-tijd. Het wekt
het beeld van oude gravures op met
de man met de ganzenpen achter
het oor bij het lamplicht achter het
Pothuisraampje. We hadden toen
de illusie, dat de tijd van men-
v™' ul? lezen noch schrijven konden,
è°^bii was. Thans weten w(h dat
lieer1" {Je recrut.en, die hier bij bet
komen, het. aantal analpha-
Sinris ano? schrikbarend groot is.
eèsioom bouwvallen van St Lazare
voor om plaats te maken
Dllblik^ncmQdelkazerne Van de r?"
met ui<Kv,arde' is he* winkeltje
™en Maar angbord ook verdwe-
de faubour» "m" dezer da®en m
enige huizen ^amen. bleek ons, dat
bord je PriiktZ °ns verwljderd een
schrifstPe^ktGWa^T'mldend, dat de
- niet verdwenen Was eeV^a
was. nei), maar verhuisd
tn, om
klaring aan te moedigen. Vellen met
een schrift, dat haar calligrafisch
falent liet zien, kwamen voor de dag
en daar ze vermoedde, dat de schrijf
kunst ons niet helemaal onthouden
was gewórden, viste ze naar de be
kommernissen, die ons tot baar had
den geleid. Discretie verzekerd
rijke ervaring op alle gebied
geconsulteerd in de moeilijkste ge
vallenzo zocht ze tijd te winnen
om ons op ons gemak te stellen, tot
eindelijk de vraag er uit kwam:
..Aan wie wilt u schrijven.
Toen we zeiden „aan mijn krant",
I werd ze niet boos, maar zeer
gevleid. Ik kreeg een hele col
lectie brievenboeken te zien en een
respectabel aantal mappen met mo-
dellen van bewaarde leven
documenten van haar tussen
in moeilijke gevallen. Een uui K
babbelen over haar vak opende c
onverwachte perspectieven, die onze
bewondering deden stijgen. „Ziet u,
we hebben heel wat meer briefjes te
schreven voor mensen, die wel, dan
die niet kunnen schrijven. Het gaat
om noodzakelijke boodschappen van
mensen, die zelf geen
pen in handen kunnen
nemen, of schrijvenden,
die voor de feestelijke
of droevige gelègenheid
een brief willen sturen,
die nu eens echt mooi
is, of om huurders, die
woedend op de huisheer
hem eens de volle laag
willen geven, zonder dat
zij er in kunnen vliegen.
Onze klanten gaan van de verlegen
verliefden, die niet weten het voor
werp hunner aanbidding te vermur
wen, tot de mensen, die zaakjes aan
de hand hebben, waarin het beter is
niets zwart op wit te geven, wat
maar de moeilijkheden kan vergro
ten.
En of het nu liefdeszaken, of za
kelijke moeilijkheden betreft, we
moeten altijd beginnen onze klanten
op hun gemak te stellen, hun ver
trouwen te winnen, want de man
uit het volk is vaak schroomvallig,
ook al. omdat hij zich moeilijk weet
uit te drukken en ook niet goed voor
het licht, durft te komen als het
intieme zaken betreft. Als hii of zij
dan eindelijk- hebben opgebiecht,
wat ze wel gaarne geschreven zou
den hebben, is het onze taak, zich m
7 in of haar huid te steken en zelf
de brief te maken. Het eind van het
ied is dan, dat we meer raadgeef
ster dan schrijfster z«n. En m tal
n1 - 4- vmnn
ParyseTeven aanZt m hp' oude
naar herinneringen a an
roeDen te a?.n dle oude be-
roegei
en die de slentefaar eenïdee
van gevallen komt men bij ons in-
nlaats van naar een advocaat te
|Lan waarvoor d» "'t het volk
aan de stad kleur en muriei7e0eKer
en die de slenteraar^T?^ vTdè
gevenVus
hebben we aangescheld en een struise
vrouw van mannelijke gewichtigheid
ontving ons bij de schrijftafel met
dossiers overladen.
•i'IJT?ef?nt-nog steeds uw beroep
uit? En heeft u nogal klanten? En
wat voor lui komen er zoal bij U?"
waren natuurlijk vragen, die de
..openbare schrijfster" geen idee ga
ven, waarom we eigenlijk waren
gekomen, zodat ze het noodzakelijk
vond ons tot een vrijmoedige ver-
altiid een zekere schroom heeft.
Natuurlijk gaat die raad dan met
aan een „neen, dat moet U
niet schrijven", wat, dan, op grond
van onze ervaring wordt aangeno
men. Psycholoog niccten we zijn en
dat wordt men wel door zqnve
vuldige ervaring. En die heb ik. E
stijl heb ik ook". En ze'eest me. S
brief voor, die een oud renteniertje
moet komen halen om aan zijn huis
houdster iets te vragen, dat hij, on
danks zijn pensioen om zijn leeftijd,
niet aandurft.
Ik ben weggegaan met bewonde
ring voor dit menslievend vak. Maar
haar adres moet ze maar adverteren!
In de algemene vergadering van aan-
deelhoud'ers der N-V. Kon. Ned. Vlieg-
tuigenfabriek Fokker werden de jaar
stukken over 1951 goedgekeurd. Daar het
quorum voor het nemén van een bin
dend besluit niet aanwezig bleek, zal een
tweede vergadering noodzak ei k zajn
voor het aanvaarden van de voorgestel
de statutenwijziging.
Na de vergadering werd door de di
rectie nog meegedeeld, dat t.a.v. de on
derhandelingen betreffende verschillen
de projecten o*a. het verkrijgen van op
drachten in Nato-verband, nog geen be
slissing is gevallen. Ook van „offshore
procurements" is nog geen sprake. Ten
aanzien van de algemene bedrijfspolitiek
zal echter de nader uitgewerkte regeling
van de off-shore procurements voor de
toekomst der vliegtuigindustrie niet na
laten van beslissende betekenis te zijn.
Immers gesteld dat de regeling straks
zo zou uitvallen dat de omvang waarm
off-shore procurements aan een land ter
beschikking worden gesteld, gekoppeld
wordt aan de mate, waarin in het betref
fende land voor de opvoering van de
militaire luchtmacht wordt gezorgd dan
zou daarmee eindelijk het tijdstip zijn
aangebroken, waarop .de Ned- Vliegtuig
industrie in samenwerking met het Fiat-
Luchtvaartlaboratorium tot uitvoering
van opdrachten der Ned. Militaire*Lucht-
macht kan overgaan. Van de eigen mili
taire luchtmacht ondervindt men nl.
thans geen steun. Eerst wanneer hier
binnenslands van overheidswege de
luchtvaartindustrie voldoende gevoed
wordt met opdrachten, zullen de belang
rijke bedragen, die èn in de luchtvaart
industrie èn in het Nat. Luchtvaartlabo
ratorium zijn geïnvesteerd, tot ontwikke
ling kunnen geraken. Voorshands liggen
deze echter grotendeels braak en het
wordt hoog tijd, dat dit terrein nu eens
van overheidswege met energie wordt
aangepakt. Anders missen ve hier de
bus, die ons bij de exportbevordering
zozeer te stade kan komen-
Onlangs verscheen hel eerste deel van het geheel herziene en verbeterde
„Lectuiirrepertorium"Deze aankondiging alleen al moest voldoende zijn
voor boekenkenners en boekenliefhebbers. Want dit boekwerk is geen boek
onder andere boeken, maar boven andere boeken, daar het een 90.000
boeken bespreekt en normeert.
Een dergelijke uitgave zou op het eerste gezicht alleen in Amerika moge
lijk zijn, het land, van de records, maar is feitelijk tot nu toe alleen in het
Nederlandse taalgebied werkelijkheid geworden.
Om u even een kijkje te geven in het Titanenwerk, wat hier verricht is,
het, volgende: Zoals reeds gezegd, worden in het gehele werk een 90.000
boeken besproken. Men vindt er levensbijzonderheden van een 23.000
auteurs. Een drie duizend portretten illustreren het geheel. Practisch alle
sinds 1900 in het Nederlandse taalgebied verschenen, hetzij oorspronkelijke
hetzij vertaalde werken vindt men hier bijeen cn beoordeeld. Belletrie,
wetenschap, romans, jeugd- en kinderlectuur, alles kunt u hier vinden.
Maar zeker moet iedere priester deze
uitgave bezitlcn, om de gelovigen voorjy
lichten. Ook de boekhandelaar kan een
dergelijke uitgave niet missen. Dat een
uitleenbibliothcek, welke zich zelf enigs
zins respecteert «Ut werk aanschaft, is
wel zo duidelijk, dat men hier niet ver
der op hoeft in te gaan. En dit niet al
leen voor degenen, die met de uitlening
van boeken belast zijn. maar ook om een
vraagbaak te kunnen nijil, voor alien,
die er een boek komen lenen.
Wil dit nu zeggen, dat het Lectuur-
repertorium onfeilbaar is? Natuurlijk
niet Ook hier zullen fouten gevonden
worden, ook hier kan men van mening
verschillen, maar het geeft een alge
mene veilig te volgen oriëntering, welke
u niet vaak zal teleurstellen.
De uitgave voor Nederland is van het
Nederland's Boekhuis te Tilburg.
DR H. BORGERT C-ss R-
Het prototype prestatie- en stunt
zweefvliegtuig KNWL-491, waaraan 2VI
jaar is gebouwd .heeft Woensdag op 't
vliegveld Ypenbur? met succes de
luchtdoop ondergaan. Gisteren heeft de
vlieger J. K. Hoekstra het toestel
voor de tweede keer gevlogen. Hij bleef
na de eerste sleepstart achter een Ti-
eer Moth", ongeveer 20 minuten in de
lucht en gebruikte de optredende lich
te thermiek om enkele honderden meter*
hoogte te winnen.
Hoekstra was zeer tevreden en roem
de in het bijzonder de uitsteekende sta
biliteit van bet nieuwe type.
De KNVVL-491 is het tweede Ne
derlandse zweefvliegtuigprototype, dat
dit. jaar de luchtdoop onderging en na
de T-10" en „V-20" het derde prestatie-
zweefvliegtuig dat geheel in Nederland
is ontworpen en gebouwd. Het toestel
is eigendom van de K.N.V.V.L,
Getracht wordt dit nieuwe slanke
vliegtuig Zaterdag en Zondag tijdens de
ILSY te kunnen demonstreren.
Het eerste deel ligt nu voor ons met
de auteursnamen van AG. Wanneer
We het doorbladeren, vinden we zeker
„elck wat wils". Zo vindt de theoloog
er b.v. al de in het Nederlands vertaalde
werken van de H. Augustinus, de pschy-
cnotoog de werken van Adler, Freud de
Classicus Ayschylos enz Wil de li-tera-
welke werken Bertüs Aatjes
ge..chreven heeft, hij treft hier alles bij
ciKaar. De romanliefhebber vindt d°
romans van zijn geliefde auteur, zoals
en Graham Greene bij elkaar, terwijl
Jiefbebbcr van cowboy-literatuur
tot zijn vreugde bemerkt, dat hij nog
lang niet alle 123 werken van Max
Brand heeft gelezen. En wist dat
Cour hs-Mahler liefst 139 romans op
haar naam heeft staan? Er is nog werk
aan de winkel. En ook de jeugd in al
haar nuanceringen vindt hier haar gading.
Maar dit'is nog niet het belangrijkste.
Het behoeft onderhand niet meer gezegd
te worden, welke plaats het geschreven
woord inneemt in het leven van de
mens. De mens is immers een denkend
wezen. Hij trekt zijn leven op op basis van
de vedachtcn- Deze kunnen zeker over
gebracht worden door het gesproken
woord maar de macht van het ge
schreven woord is welhaast onoverzien-
lijk. Öoor het geschreven woord vloeit
verleden en heden in elkaar en is er de
mogelijkheid, om te genieten, verrijkt
te worden van de gedachten.- de ontroe
ringen van het verleden, van andere
talen en volkeren.
Zö heeft het woord altijd in de men
selijke samenleving een grote invloed
gehad ten goede of ten kwade, We den
ken hier aan het onder Gods inspiratie
geschreven Woord van God, dat zovelen
tot steun en kracht is geweest in het
leven, maar ook aan het woord van vele
dwaalleraren, wejke een ramp zijn ge
weest voor 'de menselijke beschaving.
Een oorlog, als we pas hebben meege
maakt, zou niet denkbaar zijn geweest,
zonder de wijsgerige dwalingen van
het verleden. Het geschreven woord is
zo in het verleden geweest tot vloek of
zegen, zowel voor de mensheid in zijn
geheel als voor particuliere personen,
die er b.v. hun geloof mee verloren
of wonnen.
Met name in de laatste tijd heeft het
geschieven woor.d aan kracht en invloed
gewonnen en is door de romanlitera
tuur het geschreven woord, het boek
vaak tot een goede of kwade vriend
geworden in het leven.
Het is niet zonder reden, dat -de Kerk
zo nauwlettend de boekenproductie volgt
Het gaat hier om het heil van de mens'
Welnu het Lectuurreperlorium wil de
gelovige van principle el-godsdienstig
standpunt uit de mogelijkheid geven, om
zelf te weten te komen, welke boeken
goed of slecht zijn. Daarom moest eigen
lijk dit hoek in handen komen van
iedere katholiek, die het maar even kan
bekostigen. De boekenvriend, welke
zijn boekenkast regelmatig verrijkt, zal
hierdoor veel geld en teleurstelling bc-
sparen
Het centrum van de Langstraat en
van de schoen- en leder-industrie gaat
zich op een grootse feestviering voor
bereiden: de herdenking van het feit
dat in 1303, derhalve zes en een halve
eeuw geleden. Hertog Jan II van Bra
bant aan het vooruitstrevende „Wale-
wyc" stadsrechten verleende.
De federatie van schoenfabrikanten
beeft het plan om ter gelegenheid van
deze stadsfeesten een grote internatio
nale tentoonstelling van de schoen- en
lederindustrie te orgaiseren, een expo
sitie die niet alleen een beeld zal ge
ven van bet peil dezer industrie in de
Langstraat, met. name te Waalwijk,
maar die daarenboven een overzicht
beoogt te geven van de stand van za
ken in deze bedrijfstakken in het alge
meen.
De Duitse schrijver Walde-mar Bonsels
is op 71-jarige leeftijd te Ambach aan de
Starntjerger See overleden. Zijn beken -
ste boetken zijn „Die Biene Maja '1-
cn „Himmelsvol'k" (1913).
DE FOTO'S GAAN BINNENKOMEN. WIJ HEBBEN OOK ZULKE
PERIODEN VAN DAVERENDE ZONNESCHIJN EN ECHTE ZOMERSE
WARMTE GEHAD. GEEN WONDER, DAT TOEN VELEN HET KOELE
NAT HEBBEN OPGEZOCHT, VOORAL DE JEUGD, EN DAT OP MENIG
GRAPPIG WATER-TAFEREELTJE DE LENS WERD GERICHT. ZO
DEED OOK DE HEER L. ULJEE UIT GOUDA, DIE GEABONNEERD
IS OP DE „NIEUWE ZUID-HOLLANDER", EEN DER DAGBLADEN
UIT DE MAASBODE-GROEP. HIJ HEEFT MET DE AFGEDRUKTE
FOTO ALVAST EEN BEDRAG VAN 10.— VERDIEND EN DINGT,
OVEREENKOMSTIG DE WEDSTRIJD-BEPALINGEN, NATUURLIJK
OOK NOG MEDE NAAR DE HOOFD- EN/OF TROOSTPRIJZEN. WIE
WEET WAAR HET GELUK SCHUILT? MAAR DAT MOET T.Z.T.
DE JURY MAAR UITMAKEN. DAT ZIJ GEEN GEMAKKELIJKE TAAK
ZAL HEBBEN, STAAT WEL VAST. DE HEREN ZULLEN ECHTER
GEEN MOEITE SCHROMEN. HOE MEER INZENDINGEN, HOE
LIEVER.
UITGELOOFD ZIJN:
Het aantal troostprijzen neemt nog voortdurend toe. Hier volgt de 2e
lijst, terwijl ten gerieve van de lezers, en nu voor het laatst, ook nog
eens de bepalingen worden gepubliceerd, welke voor de deelneming aan
de foto-wedstrijd van de Maasbode-pers in acht zijn te nemen.
Het was mooi
weer om te zwemmen in de zee van Scheveningen.
Animex, Nieuwe Gracht 7, Haarlem:
j B boekjes over du Pont's fotogra
fische papieren.
Atelier. Foto- en Kinoliandel Cor
Dekker, Oude Delft 249, Delft:
Foto-album.
Foto-Bureau Fictoor, Meeuwenstr.
6, Haarlem.
Gratis opname.
L. v. d. Graaf, Walenburgerweg 3,
Rotterdam:
Agfa Boxcamera e x 9.
Foto Hekker, Burgvlietkade 9,
Gouda:
Pixie Boxcamera.
Foto Hollajidia, Jansstraat II,
Haarlem:
Agfa rdlfilm, Dalco id., Gevaert id.,
liford id., Kodak id., alle 7x9.
Foto-bedrijf De Lens, Ter Heiden-
straat 21, Haarlem:
Gratis huiskamer opname.
Foto „Modem", Willem n-straat 98,
Tilburg:
j Rolfilms Crumière6x9.
1. De deelneming is uitsluitend open
gesteld voor amateurs. Zij moeten
geabonneerd zijn op een der dag
bladen van de Maasbode-pers. t.w.
De Maasbode, Het Nieuwe Dag
blad, Nieuwe Sohiedamsche Cou
rant Nieuwe Dordtsche Courant,
Nieuwe Zuid-Hollander, Toekomst
en De Westerbode.
2. De foto's dienen in de tijdsperiode
van 15 Juli tot. en met 15 Septem
ber 1952 te zijn gemaakt en vóór
30 September d.a.v. te worden
ingezonden.
3. Het aantal door één Persoon in te
zenden foto s is onbepeikt, met
dien verstande, dat niet meer dan
één foto per inzender voor een
prijs in aanmerking kan komen.
4. Het formaat van de in te jenden
foto's mag ten hoogste zvjn 18 x 24
cm en nilt kleiner dan de afme
tingen van een briefkaart. Aan
de achterzijde moeten naam, adres
en beroep van de inzender worden
vermeld, datum van opname en
merk van het toestel, waarmede
de foto werd vervaardigd. Ook
vermelde men de naam van het
dagblad waarop men is geabon
neerd.
Men is vrij in de keuze van het
onderwerp, doch geve de titel
daarvan aan. dus voorzie de foto
van een onderschrift.
5. De ingezonden foto's zullen door
een jury worden beoordeeld, wier
Foto-Kinohand el Schaad, Gierstraat
79 Gr. Houtstraat 150,
Haarlem:
Twee marmeren foto-standaards.
Fotoreportage-bedrijf J. Stramer,
Haagweg 36, Breda:
Kodak boxcamera.
Foto Studio, Oosteinde 123, Delft:
5 Bonnen, ter waarde van elk f 10,
rechtgevend op het maken van een
salon-foto.
Stijns' Foto-Atelier, Wijnstraat 106,
Dordrecht:
Fraaie portretlijst 18 x SS.
Talens Fotohandel, Markt 36, Delft:
Pixie Boxcamera.
Foto- en Kinohandel J. T. F. 5 oor-
walt jr., Bloemendaalseweg 277,
Overveen:
10 stuks Ferrania rolfilms.
J. P. Vos' Cinefoto - Import N.V.,
laan Copes van Cattenburgh
54, Den Haag:
Metalen stabilostatief (i delig).
Vroom Dreesmarin N.V. Botter
dam, foto-afdeling:
Bungalow Boxcamera 6x9.
uitspraken beslissend zijn. terwijl
te dezen opzichte geen discussie,
hoe dan ook, kan worden gevoerd.
De foto's zullen o.a. beoordeeld
worden naar de keuze van het
onderwerp en de wijze, waarop in
technisch opzicht, gelet op het ge
bruikte toestel, de opname tot
haar recht is gekomen.
6. De foto's zullen uitsluitend
worden geretourneerd als een
gefrankeerde enveloppe, van
volledig adres voorzien, is bij
gevoegd, terwijl de directie zich
het recht voorbehoudt al of
niet bekroonde foto's (tijdens
of na dé wedstrijd) in haar uitga
ven af te drukken. In dat geval
zal aan de rechthebbende 10.
per foto worden uitbetaald. In
zenders worden automatisch ge
acht hiermede accoord te gaan,
terwijl zij automatisch zullen wor-
den beschouwd als beschikkende
over het auteursrecht der door
hen ingezonden foto's. Alle, dus
ook de eventueel tussentijds ge
plaatste foto's, dingen mede naar
de uitgeloofde prijzen.
7. Inzendingen (geen correspondentie
en ook geen negatieven) gelieve
men uitsluitend te adresseren aan
de redactie van de Maasbode-pers,
Postbus 723, Rotterdam. De en
veloppe voorzie men in de linker
bovenhoek van de aanduiding:
FOTO-WEDSTRIJD
Het Deense filhteclnpaar Henning—Jensen heeft "^'^^"n boeiender
van de straat" een nieuwe, film gemaakt, die bewijst da
kan dn „Sla„,„n,- Hnt -naich,. „„.1. ie
i_i niaclni' Dn manc te nift alleen maar r
levend make-up masker. De mens is niet alleen
ri 1 °liet'beroemde boek van Wcstergaard
gefilmd naar het berocmoe j. w..,i„..,
wezen, dat in een bepaald interieur voortleeft.
In „Noordzeejongens", gefilmd naar I^tbero.—- Westkust van
„Klit Per", waait de wnul vrij en slaan cen bestaan, dat
Jutland. deze vrije.natuur leiden eenvoudig yan de natuur.
;ht cn praal kent, maar dat opgaat m J
Jutlanders heeft geen tijd voor droef ge-
gecn pracl
In dit simpe]e 'even gebeuren dingen,
die m'en' naïef kan noemen. Kinderen
spelen. Volwassenen vissen en smokke-
Wpt snel van de kinderen toont het
'vare karakter van het spel. „.1 de voor
bereiding op het leven van later. Het
spel heeft zijn functie in die ogenschijn
lijk zo onbezonnen leugd.
Als door een ongeluk het kind plotse-
ling wordt gëconfro.ntscrd met het veile
leven, dan kan datgene, wat hij spelen
derwijs heeft geleerd. in practijk wor
den gebracht. En met een goed resultaat.
In deze füm is naast de strijd o™
het -bestaan en de tragiek van een ar
gezin, toch plaats voor de levensblijHeid
De frisse zeewind waait de melancholie
aan flarden. Trouwens het leven van üeze
Astrid en Bjarne Henning-Jensen weten
nrachti» sfeer te scheppen, maar in de
vilt niet altijd gave fotografie van
nitte" werd de sfeeraanduiding soms
óverdreven armoedig. In „Noordzeejon-
heeft dit filmechtpaar samenge
werkt met een Amerikaanse cameraman,
/onder dat hierdoor nadeel werd onaer-
vo'nden. Integendeel! De fotografie is
vaak uitstekend en van de ietwat onbe
holpen cameratechniek van vroeger be
speurt men thans niets meer.
De zee en de wind hebben hun grote
rol in deze film. De beweging van stui
vend zand, opgejaagd door de wind en
de rimpeling van het water in het strand-
meer tussen de banken, bij een opkomen
de storm zijn vastgelegd met alle schoon
heid. die de natuur biedt.
Peer Brask, de levenslustige vissers
jongen, wordt gedwongen voor het ge
zin. bestaande uit twee zusjes en een
klein broertje, te zorg'en als zijn vader,
die visser was, dood wordt thuisgebracht.
Zija moeder was reeds eerder gestor
ven. De jongen besluit om te gaan werken
op dezelfde boot, waarmee zijn vader
uitvoer. Maar als deze vissersboot averij
oploopt, is de jongen gedwongen ander
werk te zoeken. Op het kritieke moment,
als hij zich in een smokkelavontuur wü
storten, kan hij werk vinden aan de dijk
werken, waar hij in Jorgen een trouwe
makker vindt. Beide jongens waren vroe
ger in hét spel eikaars tegenstander,
maar de realiteit van het leven heeft
deze sportieve animositeit weggevaagd.
Zij sparen samen geld om dan een eigen
boot te kunnen kopen. Hun eerste vaart
is allesbehalve gemakkelijk, maar zij
weten tegen een opkomende storm te
vechten en als volwassen vissers komen
zij veilig aan land.
Het echtpaar Henning-Jensen heeft dit
verhaal voor 95 procent in de vrjje na
tuur opgenomen. Een enkele keer dreigt
de puberteitsromantiek van de spelende
jongens te veel veld te winnen en soms
ook is de camera te verliefd op het spel
van de golven. Maar het contact met het
leven wordt nergens verloren.
BU.
Dc „Noordzeejongens" ondervinden bij de volwassenen niet altijd een juist
begrip voor hun moeilijkheden.
