-li De vraag is ot
vestiging Nederlanders zal bevallen
Voormalig Inca-rijk nog in vele opzichten
een land voor pioniers
Bont en romantisch verleden
PHILIP MURRAY IS DOO
De vondst van prof. Garducci
De relatie van het gezin met
de maatschappij
Geen neerslag vai
betekenis
SATERDAG 22 NOVEMBER 1952
PAGINA
Mïllioenen Nederlanders kunnen er zich vesti
gen. De grond, vruchtbare grond, wordt hun
gratis ter beschikking gesteldHet was de
vorige week een bericht, dat door velen in ons
land met bijzondere belangstelling zal zijn
gelezen en besproken. Maar dat land vanwaar
het bericht kwamInderdaad, Prins Bernhard
heeft het zo pas bezocht. Doch tve hebben kun
nen lezen, hoe weinig de mensen daar van ons
afweten. Nu, over het algemeen weten de
Nederlanders even weinig van Ecuador, het
land, dat het toevluchtsoord voor velen van hen
zou kunnen zijn. Ecuador.... het is een der
talrijke Zuid-Amerikaanse republieken, mis
schien wel de minst bekende er van. Nu het zo
opeens in liet centrum der belangstelling is
komen te staan, leek het ons wel gewenst, onze
lezers het een en ander over dit inderdaad
hoogst merkwaardige land mede te delen. Het
is immers nog zeer de vraag, of emigratie er
heen op enigszins belangrijke schaal binnenkort
plaats zal kunnen vinden. Zelfs, of die werke-
lijk gewenst zal zijn. Immers, de ervaringen,
zowel in Agentinië als in Brazilië opgedaan, zijn
niet onverdeeld gunstig. Het is daar voor de
gemiddelde Nederlandse emigrant veel moei
lijker, zich aan te passen. Het Engels en het Engels sprekende milieu liggen ons veel gemakkelijker.
He Sf>aanse en Portugese mentaliteit is ons ietwat vreemd, terivijl de economische en sociale toe
standen in Zuid-Amerika en dus ook in Ecuador erg van de onze verschillen.
Merkwaardig en
primitief
Panamahoeden en ananas
Huascar en Atahuallpa
mmm-
Staatsgreep....
Eerzucht en wreedheid
Twee in één
Land van revoluties
Observator
Een zwaar verlies voor het C.I.O.
en de Amerikaanse arbeiders
in het algemeen
Details over vermoede
lijke Petrus-afbeelding
Scheuring in het C.I.O. A
Tekort aan maatschappelijke zelfkennis bedreigt
de katholieke moderne wereld
Nijpend tekort aan sociaal
van het. gezin
Het gezin in moeilijkheden
De opleiding van maatschap
pelijke werksters
Nederlandse Lazarisi
te Leuven
gepromoveerd
Voor eerste maal „met geluk
wensen van jury"
Ecuador roeptT.
De enïigratieautoriteiten zullen moeten uitmaken, wat Ecuador voor ons
betekenen kan en zich eventueel de vraag dienen te stellen, waarom ze dit
zo onverwacht als een landverhnizersparadijs aangekondigde land helemaal
over het hoofd hebben gezien, hij hun organisatie van het afvoeren van ons
bevolkingsoverschot. We zullen ons verder niet verdiepen in dé problemen
welke zich hij een emigratie van Nederlanders naar Ecuador, daar aan de
oevers van de Stille Oceaan en aan de voet van de Andes, onmiddellijk
zullen voordoen en ons slechts bepalen tot het geven van een beeld van
het land.
,ge7;,egd- Ecuador is een merk-
it' v,ruchtbare grond is er ge-
s rfk?" met een tamelijk ge
matigd[klimaatMaar de toestanden zijn
er nog pnmi ïef het verkeerswezen is
er slecht ontwikkeld. Amerikanefi
hebben er de wegenbouw ter hand ge
nomen. doch belangrijke vorderingen zijn
er op dit gebied nog niet gemaakt. Een
gro(e groep Nederlanders heett geduren
de geruime tijd in de zg. Oriënte, het
Oostelijke oerwoudgebied, naar olie ge
boord De Koninklijke Shell hoopte er
olievelden te zullen vinden, doch et werd
een negatief resultaat bereikt. Philips
bezit twee verkoopkantoren, een te
Guavaauil de havenstad en een in Quito,
dfSdstad Ook de handel is er nog
niet erg ontwikkeld en fei e 1
Ecuador in menig opzicht een land voor
pioniers worden genoemd.
van de zijde van het
Ecuador te
Dit werd ons v
consulaat-generaal van
Rotterdam er is in Nederland geen
gezant van deze republiek na"
drukkelijk bevestigd. Men deelde ons
mede, nadat het bericht gepubliceerd
was, talrijke aanvragen otn inlich
tingen te hébben ontvangen, o.a. van
schoolhoofden, waarna men zich tot
de autoriteiten ginds beeft gewend,
voor toezending van inlichtend mate
riaal. Van economische zijde werd
hier te lande eveneens op de opzien
barende mededeling gereageerd. Het
ligt verder voor de hand, dat het be
zoek van Prins Bernhard een grotere
toenadering tot de twee landen te
weeg zal brengen.
En wat is dit land nu? Zeer zeker niet
in de eerste plaats een kans voor de
productie van melk en boter en v°°
onze landbouwproducten. Naar we in he
standaardwerk van mr J. van Bale
..Zoeklicht op Zuid-Amerika" lezen, heet
Ecuador als voornaamste uitvoerproduc
cacao, die uitsluitend in de warme kus -
zóne groeit Er wordt ook koffie van
goede kwaliteit geteeld en uitgevoerd.
om tot de boeiende geschiedenis van het
land Ecuador wenden. We kunnen uiter
aard slechts een belangrijke episode aan
stippen, maar het verhaal daarvan leest
als een roman. Hoofdpersonen er in waren
Huascar en Atahuallpa. Ze leefden in de
tijd, waarin de Spaanse veroveraars zich
van Peru, het legendarische goudland,
hadden meester gemaakt en hun begerige
blikken naar Ecuador wierpen. Daar
heerste over het z.g. Rijk van Quitu of
Quito tegen het einde van de vijftiende
eeuw de Inca Huayna Capac, de laatste
grote monarch uit deze hoogst merkwaar
dige dynastie. Maar als stadhouder
regeerde de vorst des lands, tevoren door
de Inca onderworpen, doch volgens de
gewoonte dezer verlichte potentaten op
Voorts veel rijs' en dan zijn er cultures zjjn zetel gelaten. Deze vorst, Quitu, ge-
van rietsuiker, taba,c en katoen, maar nooi;, aj weer volgens de gewoonte, de
deze producten worden n'et uitgevoerd, j eer^ een zjjner dochters aan zijn heer en
Tropisch fruit gaat naar Chili. Er is veel gebieder ten huwelijk te mogen schenke_n
en kostbaar hout, doch de slech e verbin- en uj(. iluwelijk werd een zoon geboreli
dingen vormen een groot bezwaar voor
een behoorlijke exploitatie.
Er komen verder mooie Panamahoeden
vandaan. Zelfs zulke pracht-exemplaren,
dermate fijn gevlochten, dat men ze tot
een prop ineenfrommelen kan. om ze
later weer keurig op te zetten. Voor de
dames worden speciale Panama s ge
maakt geheel a jour gevlochten. Ten
slotte levert Ecuador reuzen-ananassen
op. Iedereen verbaast zich er over, dat die
niet in veel grotere massa's gekweekt
worden en voor export geconserveerd. Ze
zijn overheerlijk. Maar Ecuador staat nog
tiet begin van een industriële ont
wikkeling. Het zou b.v. goede sigaren
kunnen maken. Het maakt die trouwens
reeds smakelijke en niet dure. maar....
veel te weinig.
De 6310 meter hoge berg El Chim-
boraso, die t omringende landschap
volkomen domineert.
Ecuador heeft gedeeltelijk een
tropisch en gedeeltelijk een sub
tropisch klimaat. De kuststreek is
het heetst. Naar liet Oosten toe rijst
het land steeds hoger en langs dc
grenzen van Bolivia en Peru stijgen
de bergen tot drieduizend meter
hoogte! Het is een land met fraaie
landschappen en wondermooie ver-
gezichten en een bonte, heel intcies-
santé bevolking, waaronder nog ech te
Indianen. Er liggen oude stadjes in
vruchtbare streken als het landbouw
gebied rond Loja, een' stadje van
twintigduizend inwoners.
Bont en romantisch, dat js vooral het
binnenland van Ecuador De hoofdstad
Quito, die op 2800 meter'hoogte ligt, in
een kom tussen twee bergruggen is vol
komen Spaans van karakter. Maar de be
volking heeft een sterk Indiaanse inslag
en altijd vindt men er een levendige in
bonte gewaden geklede menigte Het j's er
bijna altijd schier volmaakt Meimaand-
weer. De lucht is ijl, doch opwekkend en
men kan er aan allerlei sport doen. Voor
toeristen is het hier een waar paradijs.
Achter dit paradijs ligt de wildernis van
de Oriente, het tropenwoud beoosten de
Andes, dat deel uitmaakt van 't befaamde
Amazonegebied. Hierover valt niet zo heei
veel te vertellen, omdat er nog slechts
weinig van b°kend is. Laten we ons daar-
Het Onafhankelijkheidspark in
Quito, de hoofdstad van Ecuador.
die Atahuallpa heette. Deze zoon was een
stiefbroer van Huascar, de zoon van de
grote heerser, geboren uit een vroeger
huwelijk van Huayna Capac, die alweer
overeenkomstig de traditie met zijn oudste
zuster in het huwelijk was getreden. De
Inca's wilden aldus waarborgen, dat zij
hun bloed zuiver hielden. Dit bloed was
dat van de Godheid, waarvan ze beweer
den, de regelrechte afstammelingen te zijn.
Omdat ze als de nazaten van de Zonnegod
beschouwd werden, stonden ze bij de be
woners van het land in ongekend hoog
aanzien. Ze waren alleenheersers, des
poten, doch ze gingen er trots op, nooit
geweld te gebruiken.
Toen Huayna Capac na een langdurige
en zegenrijke regering stierf, nam Huas
car de regering op zich. Huayna Capac
had echter bepaald, dat Atahuallpa het
land Quito ofwel een groot gedeelte van
Ecuador tot gebied zou krijgen.
Het lot wilde evenwel, dat Huascar een
man met weinig energie was. Daarentegen
was Atahuallpa een eerzuchtige en be
gaafde. energieke jongeman. Hij besloot
zich van het gezag meester te maken. De
schijn aannemend, Huascar te komen hul
digen, verscheen hij aan het hoofd van een
goed uitgerust leger voor Huascars hoofd
stad en hij maakte zich bij overrompeling
van de persoon van de Inca meester.
Atahuallpa heerste sindsdien over het
land, met zijn stiefbroer als gevangene. Hij
kon echter zelf nooit de troon der Inca's
beklimmen, omdat hij niet van zuiver
goddelijke" afstamming was. Hij was
immers een kind uit een bijhuwelijk.
Huascar alleen mocht het rode lint dragen,
het bewijs, dat hij een echte Inca was.
Alleen indien alle leden van de zuivere
Inca-dynastie uit de weg konden worden
geholpen, zou de weg naar de troon voor
Atahuallpa open staan.
De eerzuchtige Atahuallpa ontzag zich
niet, tegen de wetten der zachtmoedig
heid van het Rijk der Inca's in te zondigen.
Hij liet stelselmatig alle Inca-telgen uit
roeien. De bevolking had hen steeds als
supermensen beschouwd en onschendbaar
en groot was de verslagenheid. Aangezien
het volk geen wapenen bezat, kon het niets
doen. Het leger bleef Atahuallpa trouw.
In zijn ontzetting keek het volk uit naar
hulp van over de grenzen. Men had reeds
gehoord van witte vreemdelingen, die
over ongehoorde krachten beschikten en
zich in het naburige Peru bevonden. De
oude keizer had al gewaarschuwd, dat
indien ze ooit naar Ecuador kwamen, men
zich aan hen moest onderwerpen, omdat
tegenstand nutteloos zou zijn.
Al spoedig verbreidde zich het gerucht
onder het volk, dat de witte mannen met
de lange baarden, die donder en bliksem
bij zich droegen, van hoger hand gezonden
waren, om de onmeedogende Atahuallpa
te straffen.
Dc witte vreemdelingen kwamen.
Vol ontzag, aanschouwden de bewo
ners van het Incarijk, hoe deze bij
zondere wezens zich in tweeën kon
den delen: ze stapten van hun paard,
een dier, nooit in het land aan
schouwd. Hernando de Soto, écu tier
aanvoerders der Spaanse conquista
dores, verscheen voor Atahuallpa,
gezeten op een steigerend schuim
bekkend en snuivend ros. Hij sloot
vriendschap met Atahuallpa. Later
kwam Pizarro. Deze nam Atahuallpa
jevangen en die liet toen zijn stief
broer vermoorden, door getrouwen,
die hun vrijheid hadden weten tc
bewaren. Voor Pizarro was dit aan
leiding, Atahuallpa te laten worgen,
alhoewel deze hem als losprijs een
kamer vol goud en zilver aanbod.
Het land, waarover eens Huascar en
Atahuallpa regeerden en dat lange tijd
een centrum van een oude, schoon hei
dense beschaving was geweest, kwam
onder het gezag der Spaanse conquista
dores, die er behalve veel kwaads, ook
veel goeds deden, welk laatste door ge
schiedschrijvers nogal eens vergeten
wordt.
Nadat de landen van Zuid-Amerika
zich van de Spaanse heerschappij hadden
weten te bevrijden, behoorden de gebie
den waaruit Ecuador thans bestaat,
Noord en Zuid, nu eens tot de ene, dan
tot de andere republiek. Tenslotte werd
echter de huidige Republica del Ecuador
-V aWSu.-.*
Op de markt in Otavalo
gesticht. De naam Ecuador is afgeleid
van het Spaanse woord voor evenaar. Bij
de hoofdstad Quito staat een monument,
waarop men de aanduiding aangegeven
vindt 0° 00' 00"
Revoluties, opstanden, grensoorlogen,
ze zfjn tot in de Tweede Wereldoorlog
het deel van de kleine republiek Ecua
dor geweest, die zich steeds tegen haar
grotere naburen heeft moeten verzetten,
om niet opgeslokt te worden. Grote stuk
ken hebben die buren afgekaapt, vooral
Peru. Ongeveer drie miliioen inwoners
telt dit Ecuador, merendeels Indianen. Het
heeft slechts twee grote steden, waarvan
Guayaquil zowat 250.000 inwoners telt.
De mensen in Ecuador zijn goedaardig
van karakter, maar het volk, dat langs de
kust woont, verschilt hemelsbreed van dat,
hetwelk de z.g. bovenlanden bewoont. En
wat sommige Indianenstammen betreft, die
leven nog in volkomen wilde staat. Een
deel van het land is nog tropische jungle,
vol mogelijkheden, doch zeer zeker geen
oord, waar' de gemiddelde immigrant zou
kunnen gedijen.
Het is eerder een land voor de
planter, dit Ecuador, dan een land,
waar dc veeboer en landbouwer een
plaatsje onder dc zon zouden kunnen
vinden. We hebben zo liet idee, dat
degenen, die daar in het verre Zuid-
Amerika dat bericht dc wereld in
zonden, als zou er in Ecuador plaats
zijn voor millioenen Nederlanders,
weinig begrip hebben van dc toestan
den hier te lande. Onze veefokkers
en landbouwers hebben iets anders
dan een stuk jungle nodig....
De bekende Amerikaanse vakvereni-
gingslcider, Philip Murray, is overleden.
Enige tijd geleden hebben we van deze
militante Katholiek een levensbeschrij
ving gepubliceerd, in het kader van een
beschouwing over dc voornaamste ar-
beidersleidcrs van het ogenblik.
De dood van Philip Murray, voorzitter
van de vakbond der arbeiders in de staal
industrie en leider van het C.I.O. ofwel
Committee for Industrial Organization, is
een zwaar verlies voor de Amerikaanse
vakbeweging. Hij was de evenwichtige,
begaafde leider, die er jaren achtereen in
geslaagd is, de verschillende richtingen in
het CIO. zo niet met elkaar te verzoe
nen dan toch in evenwicht te houden.
Een' onderhandelaar tevens met bijzon
dere talenten.
Een man met een grote ervaring in de
vakhewecing en met een groot aanzien
ook bij de werknemers. Zoals bekend, is
het CIO een volgens Amerikaanse be
grippen althans enigszins links staande
groepering van vakverenigingen. In deze
Groepering hadden en hebben twee grote
vakbonden verreweg de overhand. De ar
beiders in de automobielindustrie, 1.300.000
in getal en die in de staalindustrie (on
geveer een gelijk aantal) vormen de grote
meerderheid in het C.I.O.waarvan ver
der vakverenigingen van de meest uiteen
lopende soorten arbeiders lid waren. Hun
ledental, ongeveer 1.500.000, werd gehan
dicapt door het grote overwicht der ge
noemde vakverenigingen. Hierdoor ont
stonden steeds spanningen. De befaamde
Lewis aanvankelijk de grote leider van
het C.I.O.. slaagde er niet in, de tegen
strijdige belangen te neutraliseren. Hij
moeslaftreden. Het was Philip Murray,
de man met de gematigde ideeën, die het
het C.I.O. nieuwe wegen deed betreden
In aansluiting met hetgeen wij reeds
gemeld hebben omtrent een door de
Italiaanse vrouwelijke professor Mar-
gherita Garducci, op 20 meter afstand
van het graf van St. Petrus gevonden
conterfeitsel, dat mogelijk de Prins der
Apostelen voorsteld, valt aan de hand
van een desbetreffend Reuter-telegram
nog het volgende mede te delen:
Prof, Garducci, die Griekse epigrafie
doceert, deed haar onthullingen in een
particuliere bijeenkomst van leden van
het pauselijk instituut voor christelijke
archeologie in het Vaticaan.
Zij vertoonde lantaarnplaatjes van de
afbeelding, die een kaalhoofdig man
voorstelt met grote uitstaande oren, een
vooruitstekende neus, dikke lippen en
grote ogen.
De door haar naast de steen met het
conterfeitsel gevonden inscriptie (waar
deze laatste op voorkomt, wordt in het
door ons ontvangen telegram niet aan
geduid) werd door haar verklaard als
volgt te luiden:
„Petrus Roga (volgt een symbool, dat
Christus aanduidt) pro sanc(tis) hom-
(ini) b(us) christiani(s) (ad) corpus
tuum sep(ultis)De tussen haakjes gel
plaatste delen van de inscriptie zijn weg
gevallen.
De vertaling van de door prof Gar
ducci gereeontrueerde tekst luidt: „Pe
trus, bid Jesus Christus voor de heilige
christenen, die nabij Uw lichaam be
graven zijn".
Mogelijk is het conterfeitsel gemaakt
door één van Petrus' volgelingen, die op
zijn graf kwamen bidden, meent de
professor.
en het weder tegenover en naast, de verl
maarde, veel oudere A.F.L. (Americaif
Federation of Labor) tot een macht vatj
betekenis maakte.
In de strijd voor lotsverbetering zowel
van de staalarbeiders als van de arbeil
ders in de automobielindustrie heeft, hil
telkens weer een belangrijke en beslissen!
de rol gespeeld. Het was echter geduren!
de de laatste jaren te voorzien, dat hij
binnen afzienbare tijd met het oog op zijij
niet sterke gezondheid zijn taak aan eeij
ander zou moeten overdragen. Onderl
linge naijver tussen de kopstukken, voorl
al van de staalarbeiders, maakten hel
hem echter onmogelijk, bij zijn leven ecif
candidaat aan te wijzen, waarmede dl
overgrote meerderheid der C.I.O.-ledei[
zich zou hebben kunnen verenigen.
Zijn dood zal wellicht tot een scheurinl
in het C.I.O. leiden en hier en daar meenl
men zelfs, dat het C.I.O. wegens gebrelf
aan een goede leider uiteindelijk aansluf
ting bij de A.F.L. zal moeten zoeken.
Immers, dc man, die volgens zijn be|
kwaamheden en het aanzien, dat hij
niet, Philip Murray zou moeten opvolgen
Walter Reuther van de vakbond in dl
automobielindustrie, zal nimmer door dj
mannen van de staalwerkers als pres
dent van het C.I.O. worden aanvaard
Philip Murray slaagde er indertijd in, ofl
schoon hij leider was van de „steelworl
kers" door grote diplomatie en zijn perf
soonlijk overwicht de arbeiders in d|
automobielindustrie er toe te brengen
.zijn leiding te aanvaarden.
Dit zal Walter Reuther onmogelijk zijnl
meent men in Amerikaanse vakbonds|
kringen. Dan is er Allan S. Haywoo
vice-president van het C.I.O. en direeteu|
van het vakbondbureau, tevens belast me
de organisatie, maar hi.i behoort lot geel
enkele vakbond en mon betwijfelt, of hl
in staat zal zijn genoeg stemmen op zic|
te verenigen.
Er zal spoedig achter de r-chcrr
bittere strijd om de leiding van het C.I.C
worden gevoerd. Deze strijd zou echte|
volgens velen tot gevolg kunnen hebber
dat het C.I.O. aan inwendige krachl te|
kort zal blijken te schieten. De voornaan
ste kopstukken hebber, danig aan gezal
ingeboet, doordat ze zich bij de presi"
dentsverkiezingen onvoorwaardelijk ach
ter Stevenson gesteld hebben, zonder dl
nodige reserve in acht te nemen. NI
Eisenhower gewonnen heeft, ook dank zl
de stemmen van millioenen arbeiders
mankeert het hun aan voldoende prest iga
Philip Murray was een leider, in v.-if
alle partijen vertrouwen stelden. Nu hl
is heengegaan, is er niemand, om zijj
erfenis van wijs leiderschap over
nemen.
Ontredderd huishouden
(Van onze redacteur)
Bij de behandeling van liet moeilijke kind stuit men steeds op moeilijk
heden in het gezin; een probleem, dat hij geen enkele vorm van muat-
schappelijk werk afwezig is. Vandaar, dat het Centrum Katholieke Medisch
Opvoedkundige Bureaux als middelpunt van de besprekingen op de Studie-
I dagen, die gisteren en vandaag in „Drakenburg!) hij Hilversum gehouden
werden, het gezin had geplaatst.
Er bestond voor deze bijeenkomsten een
verrassend grote belangstelling van maat-
schappelijke werksters, zielzorgers medici
en psychiaters.
In zijn openingsrede herinnerde prof.
dr P. J. A. Calon uit Nijmegen er ook
aan. hoe we in deze tijd geconfronteerd
worden met de ontreddering van het ge
zinsleven en hij merkte op, dat de maat
schappelijke hygiënische verzorging wel
als een weldaad is te beschouwen, maar
een bedreiging met verlies aan verant
woordelijkheid inhoudt. Nu alle verbon
denheid aan het verdwijnen is, dienen
allen die aan hef menselijk welzijn wer
ken. in de essentiële verbondenheid, de
liefde, mee le werken om een oplossing
van de moeilijkheden te vinden, doch
prof. Calon waarschuwde er wel voor.
dat men zich hoede voor naturalisme en
een vals supernaturalisme.
Mej. dra M. Kievied. Nijmegen, hield
een voordracht over „Benadering van het
gezin van het maatschappelijk werk uit"
en ging achtereenvolgens na de eigenaar
digheden van gezinnen met psychische
vermogen en voorzichtig moet naderen;
de gezinnen met paedagogisch objectieve
tekorten, voornamelijk van ongeschoolde,
doch ook wel van geschoolde arbeiders,
waar men niet 7,0'n grote innerlijkheid
aantreft en dikwijls een grote openheid
aan de dag wordt gelegd en tenslotte de
categorie gezinnen waarvan d-e kinderen
door hun ouders verwaarloosd worden.
Deze laatste gezinnen zijn moeilijk aan te
spreken. De slechte verzorging door de
ouders impliceert ,niett dat zij niet van
hun kinderen houden.
De relatie tussen het gezin en de maat
schappij werd van vele kanten bekeken
door prof. dr A. Oldendorff, Nijmegen, die
een belangwekkende rede hield over Ge
zinsproblemen in verband met de heden
daagse maatschappelijke structuur", waar
in hij als eindconclusie gaf, dat het tekort
aan maatschappelijke zelfkennis het
grootste gemis is, dat de katholieke mo-
affecton. die men met groot indringings- derne wereld bedreigt.
Er is- een nijpend tekort aan sociaal on
derzoek van liet gezin en het gezin neem
in de Nederlandse sociologie een zeer be
scheiden plaats in.
Prof. Kruyt getuigde, dat we van het
gezin weinig af weten. Nu wordt Wel
gezegd dat ons land een gezond gezins
leven ként maar prof. Oldendorff betwij
felt of die overschatting wel oorzaak is
van die geringe belangs elling en zie
de oorzaak: meer in 'n zekere angst om
tot onthulling van intimiteiten over te
gaan. In katholieke kring is er al heel
weinig belangstelling getoond voor
exact sociaal onderzoek.
Prof Oldendorff ging vervolgens aan
de hand van hetgeen prof. Hofstee daar
over heeft gezegd, het functie-verlies na,
dat het gezin heeft geleden, paedagogisch
sociaal en cultureel. Ook van katholieke
ziide is er bezorgdheid en spr. wees op de
moeilijkheden in vele gezinnen door een
conflict tussen ethisch postulaat en
krachten van de samenleving.
Op de eerste plaats is er als probleem
de onzekerheid van de sociaal-economi
sche status, waardoor ook de culturele
functie van het gezin wordt bedreigd.
Daar is het verval van de sociale sta
tus, de moeilijkheden van middengroe
pen vooral, speciaal onder katholieken,
hetgeen een publiek vraagstuk is ge
worden, dat overigens in heel West-
Europa speelt.
Verder hebben de veranderingen in de
sociale structuur, in het bijzonder door
de overgang van de agrarische structuur
naar de industriële, vele gezinnen voor
moeilijkheden geplaatst.
Als vierde factor noemt spr. het maat
schappelijk tempo. De ouders kunnen het
versnelde levenstempo van hun kinderen
biet meer bijhouden. Waar prestatie en
efficiency op de voorgrond treden, komt
het accent meer te liggen op de jonge
leeftijdsgroepen. Het behoeft niet betoogd
te worden, dat dit zijn weerslag vindt op
het gezinsleven. Vervolgens kan door
psychisch onbevredigende arbeid de visie
op het leven versomberen, waardoor de
opvoedende functie van het gezin door
conflicten tussen de ouders vermindert.
Tenslotte wees prof. Oldendorff op de
expansie der sociale organen, waardoor
een spanningsveld voor het gezin is ont
staan, waarvan we de betekenis niet mo
gen onderschatten. Het lijkt wel aldus
prof. Oldendorff of de collectivistische
toekomst reeds is begonnen. Allerlei ver
enigingen willen de levenspatronen van
de mensen vaststellen en dreigen het ge
zin te verzwakken. Terwijl men de
kracht van het individu wil versterken,
wordt de basis van de persoonlijkheids
vorming ondergraven.
Zeer omvangrijk en gecompliceerd is
dus het probleem, dat het sociale onder
zoek in de katholieke sector voor grote
taken zal stellen.
Prof. Oldendorff moest vele moeilijkhe
den onbesproken laten, doch stipte nog
wel aan het singuliere vraagstuk, dat ge
schapen is door het verschijnsel, in deze
maatschappelijke structuur, dat het kin
dertal van invloed is op de sociale status
van het gezin.
Jhr dr J. J. M. van der Does de Wille-
bois, psychiater te Utrecht, hield een in
leiding over „Psychopathologie van het
gezin", welk onderwerp zoveel mogelijk
bekeken werd van het standpunt van de
collectiviteit.
Wanneer de persoonlijkheid dreigt ge
nivelleerd te worden door de collectiviteit
van het gezin, de individuele ethiek door
de groepsethiek verdrongen wordt, dan
dreigt er voor de sensitieve persoonlijk
heid een neurose. In de kleine collectivi
teit van het gezin worden dan de gevaren
voorbereid, die ons in de grote collectivi
teit dreigen: ondergang van de individua
liteit of neurose.
Bij de discussies kwam ook even dc op
leiding van dc maatschappelijke werkster
ter sprake. Prof. Calon deelde mee, dat
het Curatorium van de Kath. universiteit
to Nijmegen, in samenwerking met het
Centrum, een psychiatrische scholing
voorbereid.
De moeilijkheid zit hierin, dat de mo
derne psychologische therapie geconfron
teerd moet worden met onze katholieke
levensopvattingen. Er is nog geen all
round-confrontatie, maar in ieder geval
kunnen richtlijnen voor de practijk gege
ven worden.
Het K.N.M.I. deelt mede:
Een zeer brede Noordelijke luchtstroon
tussen Groenland en Noorwegen voer]
grote hoeveelheden koude Poollucht
de richting van Scandinavië en de Brits|
eilanden. Gedurende het weekeinde za
deze polaire lucht onze omgeving evcnl
wel niet bereiken. Wel veroorzaakt dl
krachtige Noordelijke luchtstroom wijzil
gingen in de luchtdrukverdeling bovef
West-Europa.
Een gecompliceerd depressie-systeen
dat enige dagen voor Engeland was gelei
gen, verplaatst zich naar het continent
In verband daarmede draait de wind ij
ons land later naar richtingen tusse!
West en Noord, waarbij iets minder koudl
lucht van de Noordzee binnenstroomt. IJ
de kustgebieden kunnen gedurende hel
weekeinde enkele buien voorkomen, maal
in het binnenland, waar het temperatuur!
verloop niet veel verandering zal onde
gaan, wordt geen neerslag van betek. n;
verwacht.
„Met de grootste onderscheiding e
met gelukwensen van de jury" pro—K
veerde de zeereerw. heer J. Plat. protosl
sor aan het missiehuis van de paters Lal
zaristen te Helden—Panningen. tot doel
tor in de Wijsbegeerte aan hei Hoger In-I
stituut van Wijsbegeerte te Leuven. Zijn
proefschrift droeg als titel: „De harmonie
tussen de menselijke geest en de wereld
bij Kant".
Is het praedicaat „met dc grootste on-,
derscheiding" aan het Hoger Instituut van|
Wijsbegeerte reeds alle lof waard, de|
aantekening „met gelukwensen van de|
jury" werd volgens de commentaar vaitf
mgr De Raeymaeker, voorzitter van dj
examencommissie voor de eerste maal
verleend in dit instituut. Prof. Dondeynd
en prof. De Waelhens van het instituut
waren bovendien van mening, dat het
proefschrift het bekende werk van De
Vleeschhauwer overtreft en tot de beste
Kant-studiën behoort, die tot nu toe zijn
verschenen.
