Leiders zijn voorstanders van fusie
Reuther en Meany, aan 't hoofd van legioenen
Middengroepen voor
moeilijke tijden
K.V.P. antwoordt
katholieke
Amsterdamse
leraren
Het Heilige Land, vorst in onder
de landschappen
„RIJDEN MET BROMFIETS
IS LUXE"
2aterdagse
mijmeringen
BELANGRIJKE ACHTERSTAND
VAN BRABANTSE STUDENTEN
Dichterlijk reisverhaal
Bertus Aafjes
van
r
Ook liier: eendracht
maakt macht!
jgSSaf
Autobusondernemers noemen lnin vervoer
goedkoper
ZATERDAG 13 DECEMBER 1952
PAG UNA
zware verliezen heeft de Amerikaanse
arbeidersbeweging
geleden. Het is reeds in bet
Twee
kort gemeld. Philip Murray, de katholieke leider van het C.I.O., het Congress for Industrial Orga
nization, stierf na een lange en succesvolle carrière. Kort daarna overleed William Green, de
minstens even verdienstelijke voorzitter van de American Federation of Labor, waarvan hij gedu
rende niet minder dan 38 jaar president was geweest.
Moderne ideeën en politieke
ambities
Contra ..rood'
Lid van een merkwaardig
Studiereis door Europa
..Russisch voorbeeld
I:
Observator
„Noordbrabants Studiefonds"
wendt zich tot gemeenten
WÈÊÊÊÊ&
Bruiloft te Kana
Grafische hardleer kers
Nog een meevaller
Voortzetting van cijfers
Nog veel icerk
En morgen?
Harry Prikker
Wisselaars aan Kribbe
en Kruis.
Naar eenheid in Amerikaanse
vakbeweging
lu verband niet het overlijden van Murray wezen wc er op,
dat er in de boezem van het C.I.O. vermoedelijk een felle
strijd om de leiding zou ontstaan. Volgens insiders leek het
dat de tegenstellingen, welke een-candidatuur van de bekende
Waiter Reuther te voorschijn zou roepen (hij is zoals hekend
de man van de arbeiders in «Ie automobielindustrie) het
onwaarschijnlijk zouden maken, dat o.a. Murray's mijnwerkers
met zijn verkiezing lot algemeen leider accoord zouden gaan.
Intussen, wc wezen er op, dat het C.I.O. mank ging aan
leidersfiguren. En als gevolg hiervan is Walter Reuther toch
gekozen. Het kan niet anders dan tot voldoening stemmen, dal
de vacature zo spoedig vervuld werd. Maar de toekomst zal
leren of Reuther de juiste man op de juiste plaats zal blijken.
Intussen, in de zeventien jaren van zijn bestaan heeft het C.I.O.
heel wat moeilijke perioden overleefd en ook ditmaal zal het
wel in staat zijn, de leemte te vullen, welke Philip Murray,
de grote, bezadigde en algemeen geziene leider, heeft nage
laten.
Overigens, Reuthers verkiezing is waarlijk niet van een leien
dakje gegaan. De aanhangers van de tegencandidaat, vice-
president Allan Haywood, hebben zich duchtig geweerd. Het
is tenslotte lot een compromis gekomen tussen de twee grote
vakverenigingen, die in het C.I.O. een sleutel positie innemen,
de United Auto Workers (UAW en de I illtcd Steel workers
of America (USA).
Walter Reuther, de nieuwe voorzitter van hep-C.I.O
(Congress for Industrial Organisation I een verbond
ran rakver'énigingen, dat vier millioen leden telt. Hij
begon,' 15 jaar oud, in een staalfabriek.
niet
een be
en AFL
teneinde
De verkiezing van Walter Reuther
volgde op het overlijden van William
Green en ze mag beschouwd worden als
een merkwaardige figuur in de nieuwe
situatie, welke door dit overlijden ge
schapen werd. In een korte beschouwing
naar aanleiding van Murray's dood heb
ben we er op gewezen, dat het
onmogelijk zou zijn. dat er nu
weging zou ontstaan, om CICJ
nader tot elkander te brengen,
aldus de Amerikaanse vakbeweging tot
één groot en machtig geheel te maken,
hetgeen ze vóór de afscheiding van het
CIO ook was. Inmiddels heeft de AFL
eveneens een nieuwe leider gekozen en
deze gaf reeds te kennen, onderhande
lingen met het CIO te willen aanknopen.
Het. is George Meany, tot dusver secre
taris-penningmeester.
Zoals wij juist dezer dagen bericht
ten, heeft hij zelfs aangeboden ont
sla» te nemen, indien dit de samen
voeging van zijn bond met het. C.I.O.
zou helpen bevorderen. Van zijn kant
heeft ook Reuther zoals men in
dat zelfde bericht kon lezen zich
met dit zelfde doel voor ogen bereid
verklaard zijn functie neer te leggen.
George Meany is de vierde president
van de AFL, die thans zeventig jaar be
staat. Hij is de zoon van een New Yorkse
loodgieter. Hij is een grote, zware man
en begon zijn loopbaan als loodgieters-
leejjing toen hij zestien was. Hij is nu
58 jaar en behoort tot de Amerikaanse
arbeidersleiders ,met moderne, we zouden
bijna zeggen wetenschappelijke ideeën,
voor wie de oude strijd om lotsverbete
ring in belangrijke mate heeft afgedaan
took al, omdat er veel bereikt werd) en
die zich een belangrijke taak zien weg
gelegd in de nieuwe structuur van
kapitaal en arbeid in de samenleving,
terwijl ze daarnevens ook wel politieke
ambities hebben. Dit is tussen twee haak
jes met Walter Reuther eveneens het
geval. Deze is vroeger zelfs gedoodverfd
ais een der weinige Amerikaanse arbei
dersleiders, in staat, een Amerikaanse
arbeiderspartij op te richten en zich in de
politiek te doen gelden, d.w.z., niet alleen
in de plaatselijke en een enkele maal bij
da presidentsverkiezingen, door het geven
van een advies aan hun leden, maar ook
krachtens hun persoonlijke capaciteiten,
waardoor ze in de gelegenheid zouden
zijn. zich een plaats in de landspolitiek
en vervolgens in de internationale te ver
werven. We mogen in verband hiermede
wel wijzen op de benoeming van Durkin
tot functionaris in Eisenhowers nieuwe
kabinet. Deze Durkin behoort tot het
nieuwe slag arbeidersleiders.
Wat George Meany betreft, hij heeft de
dagen van de grote arbeidersleider
Samuel Gompers nog gekend en was eens
de jongste president van de afdeling New
York State van de AFL. Als zodanig wist
hij, vooral door zijn taaie vasthoudend
heid, de Slaat er toe te brengen, ver
schillende belangrijke arbeidswetten te
doen aannemen. In 1939 werd hij secre
taris-penningmeester van de AFL. Sinds
dien specialiseerde hij zich op het gebied
van de z.g. public relations, dus de ver
houding van de vakbeweging tot de
publieke opinie. Tevens zocht hij steeds
meer contact met buitenlandse vakver
enigingsleiders. Na de 2de Wereldoorlog
leidde hij het verzet tegen het deelnemen
van de Amerikaanse vakbeweging aan de
door de communisten gecontroleerde
wereldfederatie van vakbonden. Van de
aanvang af hevig anti-communist, be
streed hij in de AFL alle links georiën
teerde stromingen en hij was het, die er
de grote John Lewis de voet dwars zette.
Naar een fusie
Het eerste, wat George Meany als
president van de A.F.L. heeft gedaan
was aan te kondigen, dat hij de com
missie nieuw leven zou inblazen, die
in 1950 werd ingesteld, om dc relaties
met het C.I.O. te onderzoeken. Hij
heeft zich wel gewacht, Greens va
derlijke houding aan te nemen en j
een fusie van A.F.L. en C.I.O. voor
te stellen als een terugkeer van dc
verloren zoon in liet vaderhuis. Hij
legde dc nadruk op onderhandelin
gen op voet van volkomen gelijkheid,
al telt dc A.F.L. dan tweemaal zo
veel leden als hel C.I.O., nl. acht
millioen.
In dit verband verdient het o.a. aan
beveling de figuur van Walter Reuther,
die de AFL leidt, eens nader te bekijken.
Zulks ook, omdat hij een van de drie
Reuthers is en als vakverenigingsleider
na een aanslag ternauwernood aan de
dood ontsnapte. Bovendien, hij heeft zich
indertijd internationale vermaardheid ver
worven in zijn grote strijd tegen de
General Motors, waarin hij zich door zijn
strategische talenten heeft onderscheiden.
Door de leiders van de Genera] Motors
als Anderson werd toen erkend het was
kort na de Tweede Wereldoorlog dat
een man als Walter Reuther over minstens
evenveei macht beschikte als de leiders
van de grootste industriële concerns als
Ford etc. Maar, zo erkenden ze tevens,
hij verdiende heel wat minder. Als vice-
president van de UAW had Walter
Reuther een salaris van zevenduizend
dollar per jaar. wat volgens Amerikaanse
begrippen niet veel is. Hij was toen
speciaal belast met de behandeling van
de verhouding van de UAW tot de
General Motors te Detroit.
In het begin van zijn carrière werd
I Walter Reuther in verband met zijn extre
mistische opvattingen door velen voor een
communist uitgemaakt. Doch merkwaar
dig genoeg moesten de uiterst linkse ele
menten in zijn vakvereniging niets van
hem hebben. Hij nam geen blad voor de
mond, wanneer het er op aankwam, het
gebrek aan werkelijke gemeenschapszin
bij de communistische elementen aan de
kaak te stellen.
De Reuthers (Walter, Victor cn Roy)
zijn uit Wheeling in de Staat West Vir-
I ginia afkomstig. Hun vader was een
Duitse landverhuizer, die een voor een
j Duitser merkwaardige zin voor demo-
j cratie aan de dag legde. Toen hij in staat
was, een huis te kopen, belegde hij voor
zijn gezin, waarvan de jongens en meisjes
inmiddels volwassen waren geworden,
een familieraad en liet hen stemmen over
de vraag, of het huis gekocht moest wor
den of niet. Alleen moeder Reuther
stemde tegen, omdat ze het te groot vond.
Het was trouwens „überhaupt" een eigen
aardig gezin. De vader, ofschoon zoon van
een dominee was ongodsdienstig, de
moeder daarentegen een vroom Luthe-
raanse. Van meet of aan was het ge
woonte geweest, dat de kinderen Zondag
ochtends over speciaal toezicht van de
moeder stonden, die hen meenam naai
de kerk 's Middags ging vader met hen
uit. Walter verwierf een medaille, nadat
hij zeven jaar achtereen trouw de Zon
dagsschool had bezocht.
Vader Reuther was tevens een enthou
siast vakverenigingsman en stond reeds
a's 23-jarige aan het hoofd van de plaat
selijke vakbond. Eén avond in de week
verdeelde hij z.ijn jongens in twee deba-
tinggroepen, die arbeidsproblemen moes
ten beargumenteren: kinderarbeid, acht
urige werkdag, sociale zekerheid etc.
Walter verwierf toen een welsprekendheid
die hem later uitstekend te pas zou
komen. Hij ging al spoedig aan het werk,
in een staalfabriek. Daar organiseerde hij
een staking rnet het gevolg dat nadat
deze gewonnen was, hij spoedig ontslagen
werd. Hij trok naar Detroit, de autostad
en kreeg werk bij de Fordfabrieken. Het
was in een periode van reorganisatie en
duizenden geschoolde arbeiders zwierven
werkloos door de straten van de stad. Des
ondanks bleef Reuther aan het werk,
alhoewel men hem aanvankelijk wegens
zijn jeugd niet had willen aannemen. Hij
begon met een uurloon als gereedschaps
maker van één dollar, tien cents.
Reuther bleek in staat, het hoge pro
ductie-tempo bij te houden cn volgde
bovendien 's avonds nog de voorberei
dende lessen voor een studie aan de
universiteit. Tot de universiteit kwam het
niet, want Reuther volgde het voetspoor
van zijn vader cn organiseerde zijn ka
meraden, hetgeen tot gevolg had, dat hij
ook door Ford ontslagen werd. Hij had
flink wat geld kunnen overhouden en
begon met zijn broer Victor een grote
reis door Europa, om daar de arbeids
toestanden te bestuderen. Het stond bij
hem vast: hij zou vakverenigingsleider
worden. Ze bezochten Duitsland, Frank
rijk. Italië cn Engeland, soms in hooi
bergen en zelfs op het open veld slapend.
Hun vervoermiddel was de fiets en ze
bleven tien maanden weg. Walter en
Victor trokken ook naar Sovjet-Rusland,
waar ze in een Gorki automobielfabriek
geplaatst werden. Ze kwamen er niet
onder de indruk van de Russische effi
ciency en de voorbeeldigheid der arbeids
verhoudingen. „Wat een materiaal werd
daar verkwist", herinnert hij zich thans
nog wel eens, ironisch glimlachend.
Toch trof het hem, dat de Russische
arbeiders, die zich nauwelijks vaklieden
konden noemen, ernstig allerlei fabrieks-
problemen bespraken, terwij) in 't vader
land de uiterst bekwame automobiel
werkers door de fabrieksleiding te dien
aanzien als volkomen onmondig werden
beschouwd. Via Siberië, Japan en China
keerden ze naar het vaderland terug, de
'-.W,
N.
Een episode uit Walter Reuthers carrière als organisator van stakingen. Onbekenden bewerkten hem
„stengnn Hij overleefde het. Zijn vrome, Mae, nas on derwijzeres en eens zijn secretaresse.
met een
oceaan als werkend passagier overstekend.
Dat was in 1935.
Thuiskomend, sloot Walter Reuther
zich bij de AFL aan, vervolgens bij het
CIO en daarin organiseerde hij o.a de
arbeiders van Chrysler, General Motors en
kleinerè automobielfabrieken, hierbij tal
rijke staaltjes leverend van doorzicht en
moed. Er was moed nodig, want de
fabriekspolitie trad hardhandig op en
menige fabriek liet geen bestuurder van
een vakvereniging op haar terrein toe.
Hij wist tenslotte een der sleutelposities
in het CIO te veroveren.
Walter Reuther rookt niet en drinkt
slechts af en toe een glas bier. Hij kan
een enorme massa werk verzetten. Voor
ontspanning doet hij timmermanswerk.
Als hij een boekenkast nodig heeft, maakt
hij die zelf.
Walter Reuther heeft nog een broer.
Ted. Die is betaalmeester in de eerste
fabriek in Wheeling, waar Walter voor
het eerst aan het werk toogIn de
Reuther-familie noemt men Ted „het
witte schaap"
Aan het correspondentie-adres van de
Amsterdamse katholieke docenten, die
een open brief aan het partijbestuur van
de K.V.P. richtten inzake de midden
groepen, is door dr L. Albering, secretaris
van de K.V.P., een antwoord gezonden,
waarin ten opzichte van het standpunt dei-
docenten inzake de K.V.P.-rapporten over
(Van onze correspondent)
Op een aantal van 4441 eerstejaars
studenten aan instellingen van Hoger On
derwijs, was in het cursusjaar 1950/'51
slechts 6,4 pet uit Noord-Brabant afkom
stig, waarin is verdisconteerd een percen
tage van nagenoeg 25 en 50 pet Brabantse
studenten aan de Katholieke Universiteit
te Nijmegen en de Katholieke Economi
sche Hogeschool te Tilburg, terwijl 20 pet
van de Nederlandse jeugd in Noord-Bra
bant woonachtig is.
Dit staat te lezen in sen adres dat de
Stichting „Noord-Brabants Studiefonds"
heeft gezonden aan de gemeenteraad
van Breda cn ook aan andere Brabantse
gemeenten. Het Studiefonds, dat begin
1952 op initiatief van de samenwerkende
standsorganisaties en met volle medewer
king van het Provinciaal bestuur werd op
gericht, verzoekt de diverse gemeenten om
een jaarlijkse bijdrage van 5 cent per in
woner. Slechts als deze medewerking
wordt verleend kan het Studiefonds zijn
taak naar behoren vervullen. Van de zijde
der diocesen Breda en 's-Hertogenboscb,
de Provinciale Staten van Noord-Brabant,
de Onderwijs- en Standsorganisaties en de
Kamer van Koophandel werden reeds gel
den ter beschikking gesteld. Ook op de
Brabantse industrieën zal een beroep wor
den gedaan.
Het verzoek van het Noord-Brabants
Studiefonds is in Breda met warmte ont
vangen. Aanstaande Woensdag zal de
Bredase gemeenteraad zich uitspreken
over het gunstig oordelend prae-advies
van B. en W., dat inmiddels al door de
subsidie-commissie is goedgekeurd. Dat
het 't Bredase gemeentebestuur overigens
ernst is met de stimulering van het Hoger
Onderwijs kan blijken uit een prae-advies
dat eveneens aanstaande Woensdag ter j
sprake komt cn waarin wordt voorgesteld
over te gaan tot verhoging van het ge
meentelijk subsidie aan de Kath. Econ.
Hogeschool van 1000,— tot 1350,
Vit is George Meany, de nieuwe voor
zitter van de A.F.L. American Fe-
'ration of Labor). Hij begon als
■odyietersleerling en staat nu aan
hoofd van zes millioen arbeiders.
Over weinig streken zijn zoveel reisverhalen geschreven als over het
Bijbelse Oosten, liet land waar Jesus leefde en predikte en dc kruisdood
stierf. Talloos waren in dc loop der eeuwen de beschrijvingen van de
Heilige. Plaatsen en derzclver uitermate bewogen historie en men zou dan
ook menen, dat liet onderwerp geheel is uitgeput dat er alles over is
gezegd. Toch is er een dezer dagen hij de Uitgeverij J. M. Mculenhoff te
Amsterdam een nieuw boek over liet Heilige Land verschenen, dat ons
diep getroffen en ontroerd heeft en dat wij haasten u aan te hevelen als
een Kerstgeschenk hij uitstek. Dc titel is „Vorstin onder dc landschappen"
en het is van dc hand van de dichter Bertus Aafjes. Deze vertelt hierin
van zijn zwerftocht door het Heilige Land en het is in de eerste plaats dc
wijze van zien, van heieven vooral, dat deze beschrijvingen tot een zo
bijzondere cn welkome aanvulling maakt op de reeds bestaande literatuur.
Bovendien weet dc schrijver het verleden en heden op knappe wijze dooreen
tc weven, zodat zijn reisverhaal een dringende actualiteit heeft gekregen, of
het nu gaat over een gebeurtenis van meer dan negentien eeuwen dan wel
van slechts enkele jaren geleden.
Bertus Aafjes maakte zijn reis in Dec.
1949 en gedurende de eerste drie maanden
van 1950. Het zeer ongelukkige getwist om
de status der Heilige Plaatsen had toen
een hoogtepunt bereikt en hier en daar in
het reisverslag worden de pijnlijke gevol
gen daarvan gesignaleerd. Zoals men weet
is er nog steeds geen oplossing voor het
probleem gevonden en de Ver. Naties zit
ten er in feite lelijk mee te kijken.
Hoe dan ook, de bestaande omstandig
heden waren (en zijn) voor een pelgrims
tocht verre van gemakkelijk. „De eenvou
dige zwerftocht was plotseling ontaard in
een bijna onmogelijke tocht dwars door het
prikkeldraad, dat twee onverzoenlijke vij
anden van elkaar scheidde", aldus de
schrijver in zijn voorwoord.
Toch is hü er in geslaagd, deze moeilijk
heden te overwinnen en in achttien hoofd
stukken geeft Bertus Aafjes- een boeiend
verslag van zijn ervaringen. Hij bezocht
Nazareth cn Jeruzalem en ging vandaar
te voet naar Betlehem. Prachtig zijn de
beschrijvingen die hij, de dichter, geelt
van de natuur en van de stadjes, waarin
hij zich eeuwen terug kan dromen.
Telkens betrekt hij dan ook de psalmen
en evangeliën in zijn ervaringen en zo be
reikt hij de wonderlijke actualiteit, waar
op wij hierboven wezen. Aafjes zegt trou
wens zelf:
„Van de eerste dag af, dat men de bo
dem van Palestina betreden heeft, leeft
men in een voortdurende verrassing. Iede
re steen langs de berghelling in het Hei
lige Land spreekt boekdelen over de evan
geliën en is, door zijn blote verschijning,
vaak duidelijker dan bladzijden commen
taren uil de geleerde boeken. Men behoeft
zijn ochtendkrant slechts open te vouwen
en het actuele nieuws van vandaag lezend,
leest men Jezus' parabelen uit de evange
liën letterlijk weer".
Dat Bertus Aafjes ons d.m.v. zijn
boekje volkomen laat delen in deze
„voortdurende verrassing", is niet alleen
een bewijs van de juistheid van zijn be
wering, maar ook een bevestiging van
zijn subliem schrijverschap. Want biedt
door de fijnzinnige cn gevoelige vertel
trant, doorkruid met dichterlijke beelden
de lectuur van dit boekje een uitzonder-
lijk litterair genot, toch maakt vooral het 1
beleven inderdaad als een voortdu
rende verrassing van het reeds lang
gewetcne de grootste waarde van dit
reisverhaal uit. Wij zien méér dan het
uiterlijk van de dingen: veel uit de evan
geliën wordt tot leven gewekt.
Zo maken we een bruiloft te Kana mee,
die, waar veel oude gebruiken ongerept
bewaard zijn gebleven, ons geheel in de
sfeer van de bruiloft, waaraan Jezus en
Maria deelnamen, brengen. De wijze waar
op Aafjes dit bruiloftsfeest kreeg bij te
wonen, was er een die eigenlijk alleen
maar een dichter kan overkomen.
Hü zat. wel voor de tiende maal, te kü-
ken naar de dorpstimmerman van Nazaret,
die bezig was een der onderdelen van een
houten boefcnploeg uit 'n kromme boom
stam te kappen. De man vroeg, waaraan
hü die bijzondere belangstelling tc danken
had cn de dichter antwoordde: „Omdat gij
uw beroep pog precies zo uitoefent ais de
timmerman i" de dagen van Jezus. Ik
maak een <cis door het Iffiligc Land en
naar alles nog zo is ais in Jezus' da
gen, om dc evangeliën te begrijpen".
En met Oosterse hoffelijkheid riep de
timmerman uit: „Gij moet een groot ge
leerde zijn, heer! Een licht aan de hemel
van uw landEven was het stil en
de middengroepen door het partijbestuur
waardering wordt betuigd. Het partij
bestuur aldus het schrijven van dr
Albering geeft in zijn publicatie echter
ook een oordeel over het beleid der frac
tie, o.a. reeds vóór het verschijnen van
het derde rapport en vermeldt de proce
dure, die hit ten opzichte van deze rap
porten wil volgen.
Hierin wordt o.a. het volgende ver
klaard:
„Het Partijbestuur stelt zich voor
daarna met het bestuur der Katholieke
Tweede-Kamerfractie contact op te ne
men over dit rapport. Inmiddels heeft
het Partijbestuur er met instemming
kennis van genomen, dat de Katholieke
Tweede-Kamerfractie zich bij monde
van de heren Romme en Lucas, reeds
voor de verschijning van het rapport
overeenkomstig de geest ervan ten op
zichte van het overheidspersoneel heeft
geuit. Eveneens nam het Partijbestuur
er met instemming kennis van, dat de
fractie na de verschijning van het rap
port, bij monde van de heer Van der
Zanden, deze uiting heeft herhaald. Stel
lig mag dit als de aanleiding worden
beschouwd voor de mededeling van de
minister van Binnenlandse Zaken, dat
nadere bezinning over het vraagstuk
door de publicaties van de laatste tijd
en vooral als gevolg van de beraadsla
gingen met de Kamer, noodzakelijk is
geworden".
Dan gaat dr Albering in zijn schrijven
aan de Amsterdamse docenten verder:
„Overeenkomstig het bovenstaande heeft
prof. Itommc ook gesproken op „de dag
der werkgroepen", die onlangs tc Utrecht
door dc K.V.P. werd belegd. Naar het
inzicht van het Dagelijks Bestuur zün er
voorts, wat dc houding van prof. Romme
betreft, noch in zjjn qualileit van fractie
voorzitter, noch in die van staatkundig
hoofdredacteur van dc Volkskrant, rede
nen om uiting tc geven aan „verontwaar
diging", zoals in Uw schrüvcn is geschied.
Voor ongerustheid in de kringen der
leraren over het beleid der K.V.P. zjjn
naar het oordeel van het Dagelijks Be
stuur in het licht van het bovenstaande
evenmin redenen aanwezig. Het is dc
K.V.P. geweest, die door haar commissie-
Middengroepen meer dan een jaar gele
den liet initiatief nam voor een uitvoerige
NAAR we in Graficuslezen, heeft
de voorzitter der Federatie van Druk
kerspatroons in een vergadering mede
gedeelddat het omzetbedrag in 1952
per technische werknemer is gestegen.
Volgens de begroting teas hét aantal
werknemers verminderd. Er is dus wel
aangepakt door dc werknemers of om
de moderne woordkeuze te gebruiken rr
kan verhoogde productiviteit worden
geconstateerd.
Het zal de arbeiders met Kerstmis
cn Oude Jaar geen windeieren leggen.
Voor de goede orde wijzen we er op dat
de laatste zin niet in Graficusvoor
komt, doch meer een persoonlijke me
ning is.
DE ARME ZUSTERS van de H.
Franciscus" te Mincala in de staat New
York, hebben een bedrag van meer dan
twee en een kwart millioen dollar geërfd
van de in 1948 gestorven Margaret Da-
vies. een bekeiidc Amerikaanse multi
millionaire. Voor dit geld moet zo
heeft de erflaatster bij testament be
paald een moederhuis worden gestich t
in Colorado. Het geld zal niet alleen toe
reikend zijn voor de bouw ran dit huis,
doch ook voldoende om andere kloos
ters te restaureren en uit te breiden.
Dat is boffen. Laten we echter de arme,
nonnetjes dat extraatje gunnen. Reken
maar, dat het goed besteed wordt.
VAN MEI TOT cn met November
heeft Lourdes officieel 314 millioen pel
grims geregistreerd, In de periode van
1951 bedroeg dit aantal 1.832.000. Voegt
nfen hierbij het groot aantal personen,
dat nog per vliegtuig is gekomen, of
geheel op eigen gelegenheid reizend tot
de echte bedevaartgangers kan worden
gerekend, dan stijgt het aantal pelgrims
nog met verscheidene tienduizenden.
Gedurende de drie zomermaanden zijn
met speciale treinen 28.285 zware zieken
in Lourdes aangekomen: 112 treinen wa
ren uit Frankrijk en België afkomstig
en 40 uit Italië. Ook hierin ziet men
weer duidelijk een stijging met het voor
afgaande jaar, toen 416 witte treinen
aan het station te Lourdes hun zeer bij
zondere last brachten, n.l. 24-224 zieken.
Wat een trek naar dat stukje hemel.
DE AARTSBISSCHOP ran, Mcchelen,
kardinaal van Roey, heeft in een herder
lijk schrijven gewezen op het feit, dat.
er in zijn aartsbisdom nog parochies
worden gevonden, die te groot zijn om
dc zielzorg op doeltreffende wijze te
doen behartigen. In Brussel alleen wor
den 11 parochies aangetroffen met meer
dan 20.000 zielenDc kardinaal gaat in
zijn schrijven in op het bestaan der paro
chies, welke hij een noodzaak noemt om
het Christelijke leven bloeiend tr houden.
Inderdaad, en niet voor niets schrijft het
kerkelijk wetboek dan ook voor, dat elk
bisdom in parochies moet worden onder
verdeeld,
Heerlijke taak, om een parochie tc
mogen in stand houden. De ene dag door
een financiële bijdrage dc andere dag
door offer van eigen persoon.
MORGEN IS het wederom Zondag.
Denk. ook liicr aan de bisschoppelijke
noden inzake dc kerkenbouw. Laat uw
studie, die zeer veel arbeid gevraagd goedheid overeenkomstig het epistel-
heeft, over dc positie der middengroepen, j woord aan allr mensen zien. En wees
Geen andere politieke partij heeft zich i blijmoedig in dr Heer. Dan komt zo veel
zich een documentatie over dit vraagstuk 1 terecht. Leer voorts van liet evangelie
verschaft, die noodzakelijk is voor het de nodige eerbied voor Hem. Die zo n
voeren van een weloverwogen beleid (en grote menigte nog niet kent. Voor de
opzichte dezer groeperingen. Geen andere rest een fijne Zondag met *u „Gaudetu -
fractie heeft zich ten opzichte van de gezicht en niet dat van een afgevaar-
middcngrocpcn geuit, zoals dc K.V.P.- digde der farizeeën.
fractie bij de jongste algemene besehou-
wingen cn dc behandeling van de begro-
ling van Bim enlandsc Zaken"
BERTUS AAFJES
om de. evangeliën beter te
begrijpen
•a,L uw idI'T, tn wdb rleL bulwezigheid der plaatsen, waar devot<
toen zei Aafjes: „Ik zou niets liever dan ims uit aUe delen van de wereld
PPD nrnilnf 1 lp KflHa moam olrnn" _i
een bruiloft te Kana meemaken
„Allah heeft reeds zo voor u beschikt",
was het verrassende antwoord van de am
bachtsman: „Een mijner nichtjes trouwt
deze week in Kana. Geen gast ter wereld
zal daar meer welkom zijn dan gij!"
En enige dagen later ging Bertus Aaf
jes naar Kana, te voet, want hij wilde de
weg, die Maria en Jezus gegaan waren,
zo goed mogelijk in zich opnemen. Inder
daad was lij zeer welkom. „In het Oos
ten is men overal welkom, vooral op een
feest. Want als gast is men een levend
bewijs van Gods zegen. Naarmate de gast
van verder weg komt, is ook Gods zegen
groter".
De vader van de bruid stond aan dc
rand van het dorp al te wachten. En de
wens van de dichter werd vervuld: hij
maakte een bruiloft mede, „een Oosterse
bruiloft van zulk een kleurenpracht,
van zulk een fascinerende vormschoon
heid, dat hij boven iedere verbeeldings
kracht uitstijgt".
Het is echter niet enkel poëzie, wat Ber-
vertelt hij ons van de wisselaars aan
Kribbe en Kruis de stotende practijken
van gidsen, die hun diensten opdringen
en handig misbruik maken van de aan-
waar devote pel-
naar
toe komen. Deze „gidsen" maken er niets
dan een winstgevend zaakje van, waarbij
zij niet terugschrikken voor bedrog. Zelfs
dc Griekse pope aan het Heilig Graf doet
er aan mee.
„In de grot der Geboorte waar enes her
ders en koningen op hun knieën zonken,
staan gidsen tot het bittere einde met u te
onderhandelen over de prijs. En op Gol
gotha, waar eens een dief naast Jezus ge
kruisigd werd, steelt vandaag de dag een
dief zich rijk". Na deze teleurstellende er
varingen was een bezoek aan het blauwe
meer van Genezaret voor de dichter een
welkom solaas.
„Vorstin onder de landschappen" is <im
rijk cn mooi boekje, waar we dc sch.v-
ver zeer dankbaar voor zijn. De uitgever
beeft het keurig uitgegeven, verlucht met
vele prachtige foto's. Nogmaals: een ge
schenk bij uitstek! Dit reisjournaal sluit
min of meer aan op een eveneens bij de
uitgeverij Meulenhoff verschenen boek
van Bertus Aafjes, dat de titel draagt
„Arenlezer achter de maaiers" en waarin
zijn opgenomen „kronieken van kleine en
vergeten bijzonderheden in het Oude en
Nieuwe Testament". Ook dit werk ver
lus Aafjes ons mededeelt. In hoofdstuk 16 dient een warme aanbeveling.
„Stormenderhand heeft de bromfiets, die
niet lang na de bevrqding op de weg
verscheen en vele beroepsvervoerders
dikwijls met zorg vervulde, de sympa
thie van het fietsende publiek veroverd,
zowel van jongere als van oudere men
sen". Aldus dr ir J. Nieuwenhuis, voor
zitter van de Ned. Vereniging van
Transport-ondernemingen, toen hij aan
het slot van de algemene vergadering van
de N.V.T.O. te Utrecht, een causerie hield
over „De kosten van het vervoer per
bromfiets".
Helaas vergaten vele dezer oudere men
sen, aldus spr„ dat met het stijgen van dc
leeftijd de reactie-snelheid was afgenomen
en dat, door de grotere gemiddelde snel
heid van dc bromfiets vergeleken met
dc gewone fiets, juist die reactie-snel
heid een veel grotere rol ging spelen. Hel
gevolg daarvan was, dat bctrekkciük veel
van deze oudere lieden een ongeval mei
dc bromfiets is overkomen. Dit laatste
geldt ook voor dc zeer jeugdige personen,
die vooral proberen de maximum snel- i
heid met dc bromfiets te behalen en overal, waar de bromfiets gebruikt wordt
daarbij vergeten, dat de bromfiets aan- jln Scvallen, waarin men evengoed van de
vankeijjk is bedoeld als rüwiel met liulp- autobusdiensten gebruik kan ma.cen het
motor vervoer per bromfiets als een luxe moet
worden beschouwd, een luxe. waarvan
Volgens een berekening van de gemid- naar spr.'s mening slechts weinig brom-
delde kosten vooi aanschaffing, verzeke- fietsers zich bewust
ring, belasting, stalling enz., kwam spr.
tot de volgende afschrijvingswaarden •per
bromfiets-kilometer: bij 20.000 knr 1';
cent, bij 30.000 km 1 cent en bij 40.000 km
vi cent.
Hierbij voegde spr. de kosten per Lm.
voor benzine- en olieverbruik, banden, da
gelijks onderhoud en reparatiekosten 'to
taal 2,2 cent) en toonde met deze ci.jfe s
in een tabel aan, dat het vervoer p;r
autobus goedkoper isdan het vervoer
per bromfiets, mits men alle kostenfac
toren van het vervoer per bromfiets maar
behoorlijk in rekening brengt.
Zo legt, volgens de berekening van dr
Nieuwenhuis. iemand, die dagelijks v:. i
zijn huis naar zijn werk 10 km rijdt, oer
jaar 6.000 km af, waarvan de kosten per
jaar gemiddeld 302 zijn. De kosten per
bromfiets km bedragen dan 5.03 cent.
Terwijl de prijs per autobus-km per
persoon volgens abonnementstarief 2.6
cent bedraagt. (Voor een afstand van 5
km zijn deze laatste cijfers resp. 6.3?
cent en 3.2 cent). Spr. zei tenslotte, dat
