O DIERBAAR
LAND...
Mgr Huibers bezoekt
getroffen diocees
z n zwaar
DE VLAGGEN
HALFSTOK
1372 DODEN
Pauselijk afgezant vloog boven
geteisterd gebied
ALLE
ASSURANTIËN
Staande bij de dijk
Als de Heer bet huis niet bouwt..."
Schepen keren
terug
Zaterdag 7 Februari 1953
CREDIETBANK N.V
Steunt het Nederlandse
Rampenfonds. Postgiro
9575
DAGBLAD VOOR SCHIEDAM EN OMSTREKEN
„Die prachtige eenheid...
Ze heeft de moed nog
niet opgegeven
De schade in de
Rotterdamse haven
Noodgebied wordt aan
Maria toegewijd
Schielands Hoge Zeedijk
geheel onder controle
Den Haag adopteert
twee gemeenten
Ook Belgische post
zegels voor Rampen
fonds
Opnieuw 30 mille van de H. Vader Bezoek
aan de Nederlandse bisschoppen
WEERBERICHT
O dierbaar land, ik heb u weergevonden,
vernederd door de trotse overmacht
van wind en water, met uw schoot geschonden,
uw vruchtbaarheid verdronken in één nacht.
O volk, mijn broeder, die door eeuwen water
een adelbrief van onverslagenheid
verkregen hebt, de overvolle maten
van leed en rampspoed werden u bereid.
Ik hoor uw kinderen als lammeren blaten,
uw vrouwen angstig als in barensnood,
uw mannen zwijgend dat door donkere gaten
onzichtbaar het geweld spoelt van de dood.
Wat blijft er van de strenge tucht der polders,
de kleine bastions van vruchtbaarheid,
en van de hoeven waar het graan gezolderd
en t vee gestald is voor de wintertijd?
Het water vreet het pasgezaaide koren,
het water neemt bezit van huis en haard,
ik kan de dieren in de stallen horen,
straks liggen zij in water opgebaard.
Het water stijgt, de bomen en de daken
zijn kleine punten bange veiligheid,
maar huis en hof kunnen op drift geraken,
het grauwe water kent geen onderscheid.
O dierbaar land, aan eb en vloed ontnomen,
dat door het water weer onteigend zijt,
dat God uw volk in deze wrede stromen
de ark zend' van Zijn goedertierenheid.
3 Februari 1953.
LOU VLEUGELHOF
Verhaal van de Langendijkers
„Als wij de 16e maar voorbij
zijn
In Schiedam
W aterkering wordt versterkt
en opgehoogd
En geeft vier ton steun
Deskundige voorlichting be
treffende bestaande en nieuwe
verzekeringen op elk gebied.
^"-*"0.1
0/£TBA*^
NIEUWE
SCHIEDAMSCHE COURANT
De weerver-wachting van het K.N.M.I., geldig
van Zaterdagavond tot Zondagavond, luidt:
Opklaringen, maar ook enkele plaatselijke
sneeuwbuien en hier en daar tijdelijk mist.
Weinig wind. In de kuststreken lichte tot
matige, elders ln het land matige tot strenge
vorst.
Zondag 8 Februari: Zon op 8.09 uur, onder
17.40 uur; Maan op 3.46 uur, onder 10.58 uur.
Maandag 9 Februari: Zon op 8.07 uur, onder
17.42 uur; Maan op 4.58 uur, onder 11.44 uur.
VOOR de ramen zijn thans de zware
gordijnen neergelaten en achter de
rouwende gevel, in de halfsehemer
van het buitengesloten daglicht, houden
de bewoners van het huis nog slechts de
doffe regelmaat in gang, die het leven
eist. J
Hun gedachten zijn bij de^ Dode.
Men werkt, men doet de dagelijkse
dingen, die noodzakelijk zijn. Men doet
ze slechts automatisch, want de gedach-
ten zijn elders: Achter een der gesloten
deuren in dit huis weet men de Dode
opgebaard. Zo was deze lange rampweek
voor ons, zo was de aaneenschakeling
van dagen waaraan geen einde scheen
te komen waarin wij allen afzonderlijk
en allen tezamen leefden van nieuwsuit
zending naar nieuwsuitzending, waarin
elke krantenpagina dramatischer koppen
bracht en gruwelijker feiten.
Nederland rouwde en sprak nog slechts
gedempt in de geweten nabijheid van de
opgebaarde Dode.
Nederland leefde in de schemer achter
zware gesloten rouwgordijnen
Hoevelen zijn het, en hoe luiden hun
namen? t een
Wij weten het met, men leest een,
eindeloze steeds groeiende l«st van na
men.
Het zijn er reeds veel meer dan der
tienhonderd.
Soms een lange rij van gelykluidende
familienamen, soms alleen e«t moeder
die haar baby nog wilde redden.
Maar ook voor degenen, die geen per
soonlijk verlies te dragen hebben in deze
zwarte dagen, zijn het de doden van ons
volk.
Hoe zullen zij in onze herinnering blij
ven?
Een man, die terugwaadde om ook het
laatste kind te redden en met dit kind
verdween in het brullende water? Een
vrouw, die verkleumd tot op het. merg
op een dak zittend, zo lang de martelen
de uren tellen moest tot dag en nacht
één werden en zij in de zwarte diepte
gleed? Of het beeld van de twee kleinen,
wier handjes nog vast ineengestrengeld
waren, toen zij tegen een glooiing aan
dreven?
Men kan dit niet in woorden vastleg
gen, men kan er niet over sPrfke"'
want van elke werkelijkheid is de wer
kelijkheid duizendmaal erger.
En zo wij van alle simpele nam®n'
namen van dorpen en kleine stede
polders, buurtschappen en gezl"n
geschiedenis der verschrikking 8
kenden, zouden wij deze ramp nog
in al haar gruwelen kunnen penen.
WIJ staan en de achtergeblevenen
knikken gelaten wy st^a" Mj
alleen Het trampersoneel in Mi-
laan en de mensen in Zw ,edenAar en
sche fabriek in Duitsland en de opvaren
den van de „Willem Barendsz de be
volking van Opperdoes en Horst en een
Zwitserse sneeuwbalactie, steden in Ame
rika, Canada en Nederlandse emigran
ten in Australië, een hele wereld is
dit kleine geslagen volk te hulp geko
men.
De achtergeblevenen knikken gelaten
en dankbaar.
En men moet hun verder maar niet
vragen: zij -kunnen niet geloven, dat ook
dit heel langzaam slijten zal, en
pijn minder zal worden.
Nooit zal voor deze generatie de vel""
schrikkingsnacht van die le Februari
1953 worden tot een jaartal uit de lange
geschiedenis, die dit volk schreef in zijn
taai en nimmer opgegeven strijd tegen
de zee.
En toch van die andere verschrik
kingsnacht November 1421 herinneren
wij ons hoogstens nog het jaartal, en het
verhaal van het kindje, dat met een kat
in een wiegje over de wilde wateren van
de tegenwoordige Biesbosch dreef.
En toch staat niemand meer stil bij de
namen op onze kleine landkaart: aard
rijkskundige namen als het „land van
Reimerswaal", het „verdronken land van
Saaftinge". En van honderden wielen in
ons land, de littekens van andere over
stromingsrampen, herinneren wij ons
hoogstens nog een of andere legende.
DIT land schreef de namen zijner ste
den met de veroveringen op het
water: dammen, die het opwierp
tegen de steeds verder teruggevochten
vloed: Amsterdam en Rotterdam en
Spaarndam, dammen, die onze eeuwige
vriend en vijand het buitenwater afslo
ten.
En dit, dit meest recente hoofdstuk
schreef het wrede water.
Het is het laatste hoofdstuk niet.
Men had de ogen moeten zien van de
directeur-generaal van de Rijkswater
staat toen een buitenlands journalist hem
na de zeer sombere uiteenzetting om
trent de situatie op een der eilanden,
vroeg of dit betekende, dat het eiland
„opgegeven werd".
Buitenlanders zullen dit nooit geheel
begrijpen.
Alleen zij, die thans met eigen ogen
heel Nederland aan zijn dijken zien wer
ken, weten dat wij nooit iets zullen op
geven.
Wg zeggen dit zonder hoogmoed.
Het bruisen van deze kokende zee, dat
in zovele veilig door trotse dijken be
schermde huizen een radeloze doodsangst
bracht, heeft ons andermaal geleerd
deemoedig te zijn.
Wij buigen het hoofd voor Gods on
doorgrondelijke raadsbesluiten, welke dit
kleine land een zo zwaar offer vroegen.
En wij bidden voor de zielerust van de
reeds meer dan dertienhonderd omge
komenen; en om kracht voor de tiendui
zenden in wier herinnering deze waters
nood steeds een zwarte bladzijde blij
ven zal, ook als de bressen in de dijken
reeds weer jaren zullen zijn gedicht,
ook als de laatste boerderij en het laat
ste ingestorte huis reeds lang herbouwd
zullen zijn, en de na ons komende gene
ratie ergens in een herdenkingssteen
het mos zal wegkrabben om het jaartal
1953 te lezen.
Voor de evacué's, thans met zoveel
liefde en medeleven omringd, voor de
zwaarst getroffenen, die mèt heel rou
wend Nederland thans aan een open
massagraf staan, komt de moeilijkste
periode nog.
De dagen, dat zij terug zullen keren
naar wat eens hun huis was.
En de eerste avond, dat zij in hun her
stelde woning de stilte zullen horen, en
een stem zullen missen, die er altijd was.
Laat ons morgen aan hen denken.
En laten we hen ook dan niet in
de steek laten, wanneer de laatste bazalt-
steen, hard en onverzettelijk als dit volk
zelf, geordend zal zijn in de nieuwe ster
ke dijkglooiing,
(J an onze speciale verslaggever)
„Ik ben blij, dat dit allemaal zo prachtig gemeenschappelijk gaat, dat
iedereen hier zo schitterend samenwerkt, domineezei gistermiddag de
Bisschop van Haarlem, Mgr J. P. Huibers bij zijn bezoek aan de Rotter
damse Ahoy-hal tot een der geestelijke verzorgers van dc protestantse
evacué's.
„Het is één volk, één nood, Monseigneur", antwoordde de Rotterdamse
dominee, die samen met de katholieke geestelijkheid en helpers uit buiten
kerkelijke kringen, weliswaar gescheiden maar toch onder één dak werken
voor het „Kerkelijk Informatie Bureau".
Deze zeer goede interkerkelijke samenwerking, deze demonstratie van
samenwerking, deze eenheid van bet hele Nederlandse volk, waarvan m«r
haTs^eenT* "v*" tijde"S beZOck treffcn(Ie staalt->es zag, maakten
haast een even diepe indruk op hem, als de uitgestrekte watervlakten w
langs hij in de avond in de buurt van Abbenbroek reed.
Maar nog schokkender was voor hem ongetwijfeld de onmiddellijke
raking met het eindeloze rauwe leed zelf.
mar.
aan-
O
Vergezeld van Deken J. H. Niekel, Ka
pelaan F. Bank, de voorzitter van het
Katholiek Informatie Centrum, Kapelaan
J. Dijsselbloem en de heer Jac. P. van
Dijk, de penningmeester van dit Centrum,
begaf de Bisschop van dit zwaarst getrof
fen Nederlandse diocees zich gistermid
dag tegen vier uur, onmiddellijk van het
station naar de Ahoy' hal, waar hem aller
eerst al die onvermoeibare werkers en
werksters werden voorgesteld, die in de
laatste dagen deze hal tot een oase van
troost en bemoediging hebben gemaakt
voor duizenden zwaar getroffen mensen.
Uitvoerig liet Monseigneur zich voor
lichten over het werk, dat reeds verzet
was, de methoden, welke hadden geresul
teerd in een thans haast perfect werkende
organisatie, en het onbeschrijfelijke leed,
dat zich hier dag in dag uit onder de
enorme kap had verzameld.
De zaal was thans bijna leeg, aangezien
de meeste evacué's reeds waren doorge
voerd naar andere plaatsen, maar tijdens
een rondgang ontdekte de Bisschop aan
een der lange tafels toch nog een gezin
uit Ooltgensplaat, man, vrouw en zeven
kinderen, dat juist aan het eten was.
De moeder vertelde nog eens opnieuw
alle ellende, die ze hadden doorstaan, en
toen de Bisschop tenslotte afscheid nam,
zei de man: „U hoort wel, mijn vrouw
heeft de moed nog niet opgegeven
In de ziekenzaal, waar men juist bezig
was met het afvoeren van de laatste
groep patiënten, ging de Bisschop zijn
medeleven betuigen aan een oud echtpaar
uit Dreischor, waarvan de vrouw
reeds 17 maanden bedlegerig per bran
card was geëvacueerd.
Zegenend ging de oude Bisschopshand
over een klein kindje in een kinderwagen
en voor ieder der zwaar getroffenen had
hi.t een bemoediging. I
Bij het afscheid uitte hij zijn grote dank-,
baarheid voor al het werk, dat hier ge
daan werd door alle ingeschakelde offi-1
ciële instanties en door de vele vrijwilli
gers.
Toen ging het snel op het waterfront
aan. Bij de Spijkenisserbrug, links de
eerste overstromingen, later bij Spijke-
nisse een groep zwoegers, die zandzakken
vulden, een eind verderop terwijl een
Flying Boxcar laag over het land scheerde
plotseling het einde van de weg: de
eindeloze watervlakte met heel in de
verte het silhouet van de Brielse toren
tegen een grijze avondlucht.
Terwijl een eindeloze stoet van zware
vrachtwagens op de nauwe dijkstraat
van Abbenbroek langs daverde, ging Mon
seigneur een café binnen. Het was er vol
luidpratende, bemodderde mannen, die
traag hun avondboterham aten, en toen
de Bisschop tussen hen in ging zitten
verrast gingen de petten af kreeg hij
op zijn vraag, waarmee men daar bezig
was, een antwoord, dat hem in al z'n
rauwheid onmiddellijk verplaatste in de
werkelijke sfeer:
„Wij komen uit Langendijk", zei een
van hen met een hese stem, „wij zijn de
zogenaamde kadaver-pikkerswij zijn
hier Maandag al heen gekomen met onze
boten om mensen en vee te redden, cn
nou vissen we de dooie beesten op. Voor
ziekten en zo, weet U wel
Een ogenblik het werd alles met een
zo directe vanzclfsprekenheld gezegd
zweeg de Bisschop, zei toen: „Mensen, ik
sta ervan te kijken, dat U dat allemaal zo
doet, dat tJ helemaal uit Langendijk ge
komen bent om hier te helpen
Een Amsterdamse politieagent hield
hem tegen, toen hij naar de burgemeester
wilde, die in een der zijkamertjes van het
café zitting hield.
Het spijt me, maar ieder moet op z'n
beurt wachten", zei cle man en de Bis
schop begreep het.
„Burgemeester, ik sta perplex, dat ieder
een zich hier zo flink houdt". „De stem
ming is hier perfect," antwoordde de bur
gemeester, „maar het is heel moeilijk.
Waar mijn bevolking precies zit, weet ik
nietik probeer er wel achter te komen
maar ze zitten kennelijk verspreid over
het hele land. Van de 1650 mensen zijn er
momenteel nog twintig hier; daarnaast
natuurlijk alle helpers die van elders hier
heen gejromen zijndie Langendijkers,
studenten van diverse universiteiten...."
„Die prachtige eenheid", zei de Bisschop,
„het moet wel een grote steun zijn voor
al de getroffenen, dat iedereen zo mee
helpt
„Als wij de 16e maar voorbij zijn, de
dag van de nieuwe springvloed
„Als de Heer het huis niet bouwt, bur
gemeester.we zullen bidden
Monseigneur Huiberg sloot de eerste dag
van zijn tocht af met een kort bezoek aan
het „Gebouw Irene" in Schiedam, een
ander evacuatiecentrum, waar de eiland-
evacué's gevoed, gekleed en over de ver
schillende evacuatie-adressen worden ge
distribueerd. De burgemeester, mr J. W.
Peek, deken Reijnen en diverse wethouders
alsmede de voorzitter van het Rode Kruis,
afd. Schiedam, dr Van den Berg en de
dames van het Centraal vrouwencomité
gaven de hoge bezoeker aldaar een inzicht
in de talloze problemen van de evacué's
en de manier, waarop men een tijdelijke
oplossing voor de zwaar getroffen slacht
offers probeert tot stand te brengen. Van
daag hoopt de Bisschop per boot Acht
huizen te bereiken.
Als uiterlijk teken van rouw zullen
morgen in vele plaatsen de vlaggen
halfstok hangen.
De burgemeesters van Amsterdam,
Den Haag en Rotterdam hebben
bepaald, dat het van alle gemeente
gebouwen zal geschieden en boven
dien is aan de burgerij en directies
van bedrijven en magazijnen ver
zocht evenzo te doen op deze dag van
bezinning en gebed.
Het landbouiversgezin Van Rossum uit
Ooltgensplaat vertelt in de Rotterdamse
Ahoy'-hal aan mgr Huibers van zijn
bittereervaringen
Het hoge water heeft Zondag zeer be
langrijke schade, men spreekt van mil-
lioenen, aangericht aan de goederen, wel
ke in de loodsen in het Rotterdamse ha
vengebied lagen opgetast.
Naar wij vernemen, wordt deze- schade
voor zover het de goederen betreft, welke
nog waren opgeslagen in de loodsen van
de scheepvaartmaatschappijen en nog niet
waren afgeleverd aan de geadresseerden,
door verzekering gedekt, voor zover zij
althans waren verzekerd op uitgebreide
condities op zeepolis.
(A.N.P.-opgave onder voorbehoud)
Het totaal aantal genoteerde slachtoffers
bedroeg gisteravond 1372.
Uit de volgende plaatsen kwamen nog
meldingen binnen:
Krimpen aan de IJssel 4; Dordrecht 1;
Kerkwerve 3; St. Philipsland 8; Zuid-
land 1.
Uit de ons thans ter beschikking staan
de gegevens blijkt, dat de meeste slacht
offers gevallen zijn op het eiland Goeree
en Overflakkee: n.l. 433.
Over de andere eilanden en gebieden
zijn de cijfers als volgt:
Tholen 304; Brabant 187; Hoeksche-
Waard 144; Schouwen-Duiveland 115;
Noord-Beveland 41; Voorne-Putten 27;
Zuid-Beveland 26; Zuid-Holland 18; Oost
Zeeuwsch-Vlaanderen 12; IJsselmonde
10; St. Philipsland 9; Noord-Holland 6;
Walcheren 5; Alblasserwaard 4; Land van
Heusden en Altena 3; Tiengemeten 2;
Beijerland 2; Aangespoeld van elders 24.
(Van onze correspondent)
De bisschop van Haarlem, Z. H.
Exc. Mgr J. P. Huibers zal Zondag
avond te half acht een boetelof cele
breren in de kathedrale basiliek van
St. Bavo. Na een toespraak zal Mon
seigneur de geteisterde gebieden aan
de Moeder Gods toewijden.
Ro?t7^H00ghe!lmraadschaP Schieland te
deling Z n°g de vol8ende mede-
vanC7ae/»ni'S h0gS zeedijk' die in de nacht
Gouds °P bondag van Schiedam tot
verduren Va?val van een stormvloed te
isTnnrJLheeft gehad' zoals nog nooit
contröïf ATf' is thans tot Gouda onder
bö storm n- i V°°r een doorbraak, zelfs
gevreeë n ?eer behoeft te worden
ranrfüw' Blnnenk<>rt zal de kade van
ten over °rip het Water moet belet-
dAdljk t,e stromen, indien nog
voorkomen h°ge vIoed moch<
Weikade rP^,^ 7 verv*ngen door een
zuUen de Te^te^T*^"
thans gaten zijnresl^n^tieTbor
den hersteld met klei. nadat eerst 't zand
enDJ'e ^ndzakken zullen zijn verwijde: d.
De hoogte van deze gedeelten zal daar-
v a p0rdcn gebracht op 4.50 M. boven
eêvaf n C h°eer d3n lhans ht'<
ge\ai is. Deze werken moeten vóór Oc-
„,er ZIJn v°Rooid. De gedeelten van de
duk, die thans voldoende hoog bleken, zul
len in de toekomst nog extra worden ver
hoogd. Ook de waterkering binnen Rot
terdam zal op vele plaatsen aan 'n nieuwe
verhoging niet kunnen ontkomen.
sl^en"a^' I"™ 's"Gravenhage hebben be-
ïllt c s voor te stellen de gc-
^nnter»„ ïeede en Stellendam ie
f tnn nnn en. a\ steun een bedrag van
400.000 ter beschikking te stellen.
Dit voorstel, dat is geschied in overleg
met de \eremging van Nederlandse Ge-
™ehanndëiingmt Maanda* in de raad
Aan alle schepen, die thans niet direct
meer aan de evacuatie deelnemen, is me
degedeeld, dat zij naar huis kunnen gaan.
Alleen de verbiudingsschepen zullen nog
"i het overstoomde gebied blijven.
Aan de schepen is de hartelijke dank
overgebracht van Prins Bernhard, de Kon.
Landmacht en de Kon. Marine.
Ten bate van het Belgische Rode Kruis
zal een reeks speciale postzegels uitgege
ven worden met de afbeelding van Prinses
Josephine Charlotte ter gelegenheid van
haar huwelijk op 9 April a.s.
Op voorstel van de min. van Verkeers
wezen zal de opbrengst van de toeslag op
die zegels ter beschikking worden gesteld
van het Rampenfonds.
Z.H. Exc. mgr Lambcrtini, auditeur bij de nuntiatuur te Pariis en sneeianl af
gezant van Paus Pius XII naar de geteisterde gebieden van ffië en Nlderiand
is Vrijdagavond in Den Haag aangekomen. Mgr Lambertfni hfefjNTsjdaSlmt
in Mechelen een bezoek gebracht aan kardinaal Van Hoev en hem «no «on Rel
gische franks overhandigd voor de getroffenen Daarna i ii n^r Xederla d
vertrokken. Samen met Z.H. Exe. mgr Baeten, bisschop van Breda bracht hiiefn
eerste bezoek aan de getroffen gebieden van Noord-Brabant Mer Lambertfni
bezocht vervolgens Z.H. Exc mgr Mutsaerts, bisschopvan^"-HertogeXth Pn
fen"ïez^ek bX?n aan Z *ïïrt^'SSCh°P ^recht. Zondag zal mg/Lambertfni
Namens de H Vader dfe rêedsêeXréen £f" v7n'30o5o°Sild/n'heeüTédaan
{/o«en7f èe^aïi 2?™™ 30-000 ^schikTnfgesf l^van^e^
troffenen. De speciale afgezant van de Paus heeft vandaag een vlif^tocht boven
voleeVnSfweel e7liemtve? gTa?kt--' zi^ terugkeer naar®Parijs, in'de ïoop van
gebieden in de pforinrie^ Antwerp"® b6Z°ek bre"gen aan de overstroorade