Voeding in evenwicht
ONS SUCCES-PATROON
VAN DEZE WEEK
Neil Lyndon ontsnapt
zeggen
Koopt en eet Zeeuivse aardappelen
Vrouwen
9 van de 10 vrouwen
„Ja"
Derhalve letten op juiste „aanvoer" van stoffen
V
HOE BESTEL IK MIJN PATROON?
VICTOR BRIDGES
ZATERDAG 14 FEBRUARI 1953
PAGINA 4
Gouden feest van de „Western". Broncho Billy
Anderson: alle rollen, behalve die van het paard.
Cecil B. De Mille's eerste grote speelfilm. „We hebben
'n schuur gehuurd in een plaatsje, Hollywood genaamd".
De traditionele cowboy- Robert Mitchum, een
moderne uitgave. Hoofdrol voor Richard Burton in
„The Robe". Francis X. Bushman weer in Hollyivood.
Jou Louis weer aan het trainen. Blijft Charles
Chaplin in Europa?
film.
OPGESLAGEN VOORRADEN
DIRECT VOOR CONSUMPTIE
Enkele wenken
ZEVEN ONDERSCHEIDINGEN
VOOR „MOULIN ROUGE"
Geautoriseerde vertaling uit het Engels van
Dit jaar vieren we het gouden jubileum
van de Wild West-film.
Vijftig jaar lang zijn cowboys en In
dianen de grote toevlucht van de film
studio's geweest, de enige vaste bron van
inkomsten, als de tijden slecht waren.
De eerste „Western" was „ïhe Great
Train Robbery", die in 1803 werd ge
maakt.
De ster in deze film was Broncho Billy
Anderson, die er bijna rollen in speelde,
behalve die van het paard. Hij was de
reiziger, die werd neergeschoten, de ban
diet, die hem neerschoot en de brand
weerman die het met een andere bandiet
aan de stok had. Met al dit werk verdien
de hij nog geen 150 per week. Een paar
jaar later al verdiende de grote Tom Mix
40.000 per dag. Maar voordat hij naar
de grazige jachtvelden van de filmpro
ductie verhuisde, heeft Broncho Billy 400
„Westerns" gemaakt met een gemiddelde
snelheid van één per week.
„The Great Train Robbery" was een
prae-Hollywoods product. De film is door
de Edison-maatschappij gemaakt te Dover
in de staat New Jersey, in vier dagen voor
een bedrag van 1500. De vertoningsduur
bedroeg slechts 12 minuten, maar de film
is het eerste kas-succes geweest van de
nog in haar kinderschoenen staande film
industrie.
Met deze film begon de loopbaan van
Sam Goldwyn, Jesse Lasky en Cecil B.
De-Mille, wiens eerste grote speelfilm een
„Western" was, getiteld „The Squaw
Man". DeMille was van plan geweest, deze
film te Flagstaff in de staat Arizona te
maken, maar het weer was er zo slecht,
dat hij weer in de trein stapte en zijn
deelgenoot, Jesse Lasky een paar dagen
later telegrafeerde: „We hebben een
schuur gehuurd in een plaatsje, Holly
wood genaamd".
In 1912 kwam de beroemde D. W. Grif
fith op de proppen met een dure Wild
West-film „The Massacre". Het was de
eerste maal, dat in Hollywood gebruik
werd gemaakt van een bewegende camera
en van de „close-up. De film zelf werd
een mislukking, hetgeen voornamelijk te
wijten was aan de omstandigheid, dat ze
Robert Taylor („lvanhoe") zal
opnieuw met Elizabeth Taylor op
treden in een kleurenfilm naar een
verhaal van Sir Walter Scott.
Joe Louis is opnieuw aan het trainen.
Niet voor de ring, maarvoor de
in Amerika aan de markt kwam tegelijk
met een aantal sensationele Europese
films met beroemde sterren als Sarah
Bernhardt.
Het duurde meer dan tien jaar, eer een
producent het aandurfde, nog eens een
spectaculaire „Western" te maken: 1924,
toen „Covered Wagon" met enorm succes
op het witte doek verscheen.
Massa's van dergelijke films volgden en
in 1931 kreeg de „Western" zijn eerste
Oscar: de film „Cimarron" met Richard
Dix en Irene Dunne in de hoofdrollen.
Sindsdien hebben zich in de Wild West
films heel wat veranderingen voorgedaan.
De best betaalde sterren treden dolgraag
in dit genre film op. Gary Cooper begon
zijn filmloopbaan in „The Winning of
Barbara Worth". Marlène Dietrich, Jane
Russell, Robert Taylor en Tyrone Power
hebben in „Westerns" rollen gespeeld. De
grootste regisseurs hebben er hun naam
aan gegeven, zoals onlangs nog Fred Zin-
neman, de maker van „Achter de wolken",
„Mannen" en „Teresa", die „High Noon"
vervaardigde.
Nog steeds is de „Western" over heel de
wereld even populair als in de dagen van
Tom Mix, William S. Hart en Buck Jones.
En vijftig jaar na de geboorte van „The
Great Train Robbery" voorziet dit genre
film nog steeds in een zeer groot deel van
Hollywoods enorme inkomen.
In de loop van vijftig jaren heeft de
hoofdfiguur in de „Western", de cowboy
een vaste gestalte gekregen, die even tra
ditioneel is toegerust als een bewoner van
j Marken of Staphorst. Sinds William S.
Hart met zijn revolvers op het witte doek
verscheen, is de cowboy een man, die
twee revolvers op zijn heupen draagt en
altijd klaar staat de eerste de beste schurk
bij de minste aanleiding neer te slaan of
te schieten, die gekleurde zijden hemden
draagt, een wit en zwart gestreepte broek,
een grote witte of zwarte hoed en laarzen
met zilveren sporen, die rijdt op een schit
terend, verbazend knap getraind paard
met golvende manen en een staart op de
grond en die nooit en in geen enkele om
standigheid zijn liefde toont aan de heldin
van zijn dromen.
Aan deze traditie gaan Jerry Wald en
Norman Krasna, twee jonge producenten,
over wie we al enige malen hebben ge
schreven, een einde maken in hun film
„The Lusty Men", die ze naar het verhaal
„Cowpoke" van David Dortort hebben ge
maakt.
De beide mannelijke hoofdrollen in deze
film, waarin Susan Hayward optreedt als
de verstandige vrouw van een moderne
cowboy, worden vertolkt door Robert
Mitchum en Arthur Kennedy. Zij zijn rus
tige en goedaardige (tot er ruzie komt),
zacht sprekende, gebronsde jongelui, die
zwaaiend met hun lasso's over het witte
doek rijden.
Robert Mitchum draagt in deze film
geen twee revolvers. Zelfs niet ééntje. Hij
is gekleed in een grof flanellen hemd en
een verschoten blauwe broek, die overbolt
uit een paar stoffige laarzen. Zijn hoed is
oud en vuil en geheel uit de vorm, omdat
hij hem diep over zijn oren trekt ter be
scherming tegen wind, regen en het op
waaiende stof van de galopperende paar
den. Zijn paard is een lomp, ruigharig
beest, gewend aan het harde werk op het
land. Deze cowboy is openlijk verliefd,
trekt zijn meisje naar zich toe en kust
haar hartelijk.
De film „The Lusty Men" verhaalt van
een jonge cowboy, die rodeorijder 'een
der meest gevaarlijke beroepen ter we
reld wordt om voor zichzelf en zijn
jonge vrouw een eigen ranch te kunnen
kopen. In de grote rodeo's van Texas,
Oregon Arizona, Califomië en Wyoming,
waar zovelen reeds hun leven hebben
verloren, speelt hij op de rug van een ge
vaarlijk paard of een woeste stier zijn
spel met de dood, terwijl zijn vrouw, stil
en wit, op de tribune bidt, dat hij die
avond heelhuids naar huis mag terug
keren.
In het enkele weken geleden door ons
gepubliceerde interview met Stewart
Granger, waarin hij een boekje heeft
opengedaan over de zorgen, die hem
kwelden, sprak hij ook van de jonge Brit
se acteur Richard Burton, die het volgens
hem langer in Hollywood zou uithouden
„dan wij allemaal bij elkaar".
Intussen is Mr Burton zelf aan het
woord geweest: „Hollywood is geweldig.
Ik denk er voorlopig niet aan, naar Enge
land terug te keren, zo lang ze me hier zo
goed betalen".
De som gelds, die zijn jongensachtige
geestdrift zo fel heeft doen oplaaien, zal
in zijn eerste jaar Californische zonne
schijn niet minder dan 900.000 bedragen.
Tot nog toe heeft hij in Hollywood twee
films gemaakt: „My Cousin Rachel" en
„Desert Rats"-. Het gevolg daarvan is ge
weest, dat men hem de meest begeerde
rol van het jaar heeft gegeven: de hoofd
rol in „The Robe", het verhaal van de sol
daten, die onder het kruis dobbelden om
Christus' opperkleed.
Richard Burton heeft een goedgevormd
hoofd met diepgroene, stoutmoedige ogen
en een volle, haast vrouwelijke mond.
Volgens de critici, die zijn eerste films
hebben gezien, weet hij tot nog toe maar
heel weinig af van de acteerkunst voor de
camera. Maar als hij eenmaal heeft ge
leerd zich rustig te gedragen en de toe
schouwers voor hem te laten acteren, zal
hij het, zoals Stewart Granger het uit
drukte, „langer uithouden dan wij alle
maal bij elkaar".
Na het grote (commerciële) succes van
de film „Samson en Delila" en „David en
Bathsheba", zijn de filmproducenten in
Hollywood, zoals we indertijd reeds voor
spelden, van plan nog meer van derge
lijke „religieuze" films in omloop te bren
gen. Binnenkort komt Cecil B. DeMille
met de nieuwe versie van zijn film
„Koning der Koningen" en verder is men
in Hollywood bezig met de productie van
„De Geschiedenis van Ruth", „Esther",
„Jozef en de Vrouw van Potifar", „Jozef
en zijn Broeders" en „De Slaven van Ba-
bylonië".
Francis X. Bushman heeft verklaard
blij te zijn, dat hij weer in Hollywood-
films optreedt, hoewel „de glans er af is".
Hij bedoelt daarmee ongetwijfeld de
glans van zijn eigen leven. Want Bush
man was de eerste van de grote sterren.
Bijna dertig jaar geleden verdiende hij 10
millioen dollars 35.700.000 tegen de hui
dige koers) aan meer dan 400 films, maar
hij gaf zijn geld uit met een snelheid van
meer dan een millioen dollars per jaar.
Hij had o.a. 18 secretaressen in dienst om
de brieven te beantwoorden, die hij van
zijn bewonderaarsters ontving. Thans
woont hij in een bungalow met twee
kamers aan de kust van de Stille Oceaan
en weet de touwtjes aan elkaar te knopen
door als gast op te treden bij radio- en
televisie-uitzendingen. Op zijn landgoed in
Maryland placht hij er een kennel met
driehonderd honden op na te houden. Nu
is zijn enige huisdier een kanarie.
Joe Louis is weer aan het trainen, maar
niet in een poging om weer in de ring te
rug te keren. Hij probeert weer in condi
tie te komen voor de laatste scènes in de
film „The Joe Louis Story". De titelrol in
deze film wordt gespeeld door „Shadow"
(Schaduw) Coley Wallace, die het op de
zwaargewichttitel van Rocky Marciano
heeft voorzien. „Shadow" lijkt, naar ver
luidt, sprekend op „The Brown Bomber".
Hollywood is van plan het Taylor-duo
opnieuw op het witte doek te brengen.
Elizabeth Taylor en Robert Taylor zijn
een succes gebleken in de film „lvanhoe".
Daarom zullen ze opnieuw samenspelen in
een kleurenfilm naar een ander verhaal
van Sir Walter Scott: „Quentin Durward".
„lvanhoe" heeft al meer dan 17.000.000
opgebracht, hoewel zij haar zegetocht
door de bioscopen nog maar pas is be
gonnen.
Charles Chaplin heeft zijn intrek geno
men in een huis, dat hij in Zwitserland
heeft gekocht. Hij weigerde zich uit te
laten over zijn terugkeer naar de Verenig
de Staten. Het begint er trouwens langza
merhand naar uit zien, dat hij zich voor
goed in Europa zal gaan vestigen. Hij
heeft namelijk verklaard, dat hij „min
stens zes maanden in Zwitserland zal blij
ven". Zijn kinderen gaan er zelfs naar
school, hetgeen eveneens wijst op een
duurzaam verblijf.
Voor Lucille Ball is de televisie een
ware zegen geweest. Vóór 1947 bedroeg
haar salaris per Hollywood-film 50.000
dollars 170.000). Daarop het zij de film
studio's in de steek en ging voor de tele
visie optreden in een wekelijks schetsje
met haar echtgenoot, de orkestleider Desi
Amaz.
Thans hebben zij met een groot vertoon
van tegenzin er in toegestemd om voor
een bedrag van 250.000 dollars in een
film op te treden. In de afgelopen vijf
jaar zijn ze het meest populaire televisie
nummer in Amerika geworden en iedere
Maandag kijken millioenen naar hun op
treden.
Advertentie.
Robert Mitchum breekt in de film
„The Lusty Men" met de traditionele
cowboy-figuur.
De gouden en de zilveren lauwerkrans,
die ieder jaar door de Amerikaanse pro
j ducent David A. Selznick worden ge
schonken aan de Europese films, welken
het meest hebben bijgedragen tot weder
zijds begrip onder de volken, zijn in Parijs
toegekend. De Engelse film „Cry, the
Beloved Country" naar het boek van
Alan Paton kreeg de gouden lauwerkrans.
Onder de overige films, die een prijs kre
gen, bevinden zich „Due Soldi di Speran-
za" (Twee Stuivers Hoop) (Italië), „Herz
der Welt" (Duitsland), „Le Banquet des
Fraudeurs" (Het Banket der Smokke
laars) (België) en „Nous sommes tous des
assassins" (Frankrijk).
als V ze vraagt of ze wel MAÏZENA
DURYEA gebruiken. Maar er zijn er
onder, die zich vergissen. Die vroegen
wel - en welbewust - MAÏZENA
DURYEA, maar zij waren te goed
gelovig en letten niet op de naam
DURYEA, die beslist op 't pak
moet staan. Jawel - uit de resul
taten bleek 't gauw genoeg. Wat 'n
verschilNiet zó maar is MAÏZENA
DURYEA wereldvermaard gewor
den als het ideale bindmiddel voor
groenten, soepen en sausen. Vrddg
dus niet alleen MAÏZENA DURYEA,
maar let op dat U ook DURYEA
krijgt.
Van de in de noodgebieden opgeslagen
voorraden consumptie-aardappelen wor
den op het ogenblik nog belangrijke hoe
veelheden in veiligheid gebracht. Het mi
nisterie van Landbouw, Visserij en Voed
selvoorziening heeft daartoe terstond de
mogelijkheden nagegaan en het Bedrijf
schap voor Aardappelen is er in geslaagd
met de verlading der aardappelen 'n aan
vang te doen maken. Landbouwkooplie-
den hebben aardappelen, afkomstig uit
kuilen en opslagplaatsen in drassig ter
rein, geborgen. Deze zijn geheel consump
tie-waardig, maar dienen met voorrang in
de consumptie te worden gebracht, daar
zij natuurlijk niet lang houdbaar zijn. Het
redden der aardappelen betekent uiter
aard steun aan de belanghebbende getrof
fenen in de noodgebieden.
Overal komt een huisvrouw tegenwoor
dig leuzen tegen, waarin een of ander
voedingsmiddel als „gezond wordt aange
prezen: Eet fruit omdat het zo gezond is!
Melk drinken is gezond. Peulvruchten
zijn voedzaam en gezond! enzovoort.
Zo'n leuze kan op zichzelf nog zo juist
zijn, doch; een en hetzelfde voedingsmid
del kan ons niet alle stoffen leveren die
we dagelijks nodig hebben, al is dat arti
kel op zichzelf nog zo kostelijk en goed.
Het gaat erom, dat onze voeding als geheel
„gezond" is, dat er geregeld alle stoffen in
voorkomen die ons lichaam nodig heeft.
Die stoffen moeten dan ook evenwichtig
over de dagelijkse maaitijden verdeeld zijn
Niet alleen het warme maal, maar ook
de dagelijkse broodmaaltijden moeten onze
honger stillen (met meelstoffen en wat
vetten) en ons daarnaast nog eiwitten en
vitamine C leveren. Dat zijn n.l. belangrijke
beschermende stoffen, waarvan ons li
chaam geen vooraad vormen kan. Eiwit
vindt men in melk, karnemelk, yoghurt,
kaas, eieren, vlees, vis en peulvruchten.
Vitamine C komt vooral In groente en
fruit en ook in aardappelen voor.
Hebben we dus een warm maal van bijv.
bruine bonen of rijst of marcaroni met
vlees en jus of saus, dan hoort daar nog
een groente, bijv. sla, bij om het menu
volledig te maken. Eten we aardappelen
en groente met fruit toe, dan moet dat
maal worden aangevuld met vlees (geen
vet spek, dat is eiwitarm), vis of ei of met
pap toe, omdat anders het eiwitrijke ge
recht ontbreekt. Het fruit kan dan beter
bij de broodmaaltijd worden gegeven (bijv.
plakken appel of peer op de boterham) of
anders tussen de maaltijden of voor het
naar bed gaan.
Als eiwitrijk gerecht bij de broodmaal
tijden kunnen melk, karnemelk, pap,
yoghurt, een belegging van kaas, vlees, vis
of el dienst doen.
Hier volgen enige voorbeelden van vol
ledige dagmenu's:
Warme maaltijd:
Aardappelen, gebakken vis, bruine boter
margarine, veldsla.
Aardappelen, winterpeen met uien
havermoutpap.
Rijst met vlees en ei, knolselderij
vruchtensla.
Aardappelen, haring, bieten drie-in-de
pan.
Boerenkoolstampot (met spek) yoghurt
Stoofschotel van aardappelen, prei en
blokjes kaas.
BH de broodmaaltijden:
Koek, kaas, schijfjes dadel.
Kaas, koude gebakken vis, appel.
Kaas, slaatje van rauwe peen en zuur
kool, stroop.
Ramenas of appel, gebakken kaasboter-
bam, jam.
Kaas, bietenslaatje, bruine suiker.
Uitgebakken spek, sprot, sinaasappel.
(bij iedere broodmaaltijd melk of karne
melk).
RECEPTEN VOOR VIER PERSONEN
Kerrierijst met ei, vlees en knolselderij.
300 g (2 kopjes) rijst, 414 kopje water,
zout, 100 g (gaar) vlees, 2 hardgekookte
eieren, een selderijknol, een ui, 2 3 thee
lepels kerrie, olie of margarine.
De rijst wassen, opzetten met kokend
water en zout en zachtjes gaar laten wor
den. De ui schoonmaken, snipperen, het
vlees in blokjes snijden. Ui, vlees en wat
fijngehakt seiderijgroen met de kerrie in
hete olie of margarine bruin bakken en het
geheel een kwartiertje zachtjes nabakken.
De selderijknol in plakken snijden, deze
schillen en in reepjes verdelen. De selderij
reepjes een paar minuten meeverwarmen.
De eieren in blokjes snijden. De rijst en de
stukjes ei met de vleesmassa vermengen
en het geheel nog even goed warm laten
worden.
Vruchtensla.
Zowel zacht als stevig, zowel droog als
sappig fruit nemen, bijv.: 2 zachtzure ap
pelen, een sinaasappel of twee mandarij
nen, een banaan; ongeveer een eetlepel
suiker.
De vruchten schoonmaken en in partjes
verdelen. De sinaasappel- of mandarijn
partjes doormidden snijden en zonodig de
pitten eruit verwijderen. Appel en banaan
in zeer dunne schijfjes snijden en deze da
delijk met suiker bestrooien of met andere
fruit vermengen, opdat ze niet verkleuren.
De aardappelen in het geïnundeerde ter
rein moeten echter voor een groot deel
als verloren worden beschouwd, terwijl
die uit de droge gebieden kunnen wach
ten op consumptieverbruik.
Aangezien overstroomde gebieden be
langrijk zijn voor de verbouw van klei-
aardappelen, wordt er hard gewerkt om
belangrijke hoeveelheden opgeslagen
aardappelen weg te halen en met volle
dige medewerking van groot- en klein
handel in consumptie te brengen.
Het slagen van deze actie is echter af
hankelijk van de medewerking van 't pu
bliek, dat natuurlijk de voorkeur geeft
aan droge aardappelen, maar wellicht be
reid is natte aardappelen af te nemen,
mede in het belang van de getroffenen in
de noodgebieden.
De aardappelen zien er wat onooglijk
uit en er zit meer grond aan dan bij droge
aardappelen het geval is. De kookkwaliteit
doet echter niet onder voor die van droge
aardappelen.
Voor moeder de vrouw daarom de vol
gende wenken Koop van de aardappelen
niet meer dan voor één dag tegelijk en
eet ze nog dezelfde dag. Bij langer bewa
ren ontstaat gevaar van bederf. Was de
aardappelen vóór het schillen en behan
del ze op de gewone wijze.
De film „Moulin Rouge" van John Hus
ton, met José Ferrer in de rol van Tou
louse-Lautrec, is met zeven „Academy
Awards onderscheiden. Daarmee heeft zij
meer bekroningen gekregen dan enige an
dere film van het afgelopen jaar.
„Moulin Rouge" verwierf een .Academy
Award" als de beste film van 't afgelopen
jaar. John Huston werd onderscheiden als
de beste regisseur en José Ferrer als de
beste acteur. Voorts ontving de film o.a.
onderscheidingen voor de beste kleur en
de beste vrouwelijke bijrol.
Advertentie
Vrouwen hebben vaak moeilijke en pijn
lijke tijden. Zij kunnen deze aanmerkelijk
verlichten, ja die pijnen doen verdwijnen
door het gebruik van Togal, de grote pijn-
verdrijver. Togal is onschadelijk voor hart,
nieren en maag. Bij apotheek en drogist
0.95, 2.40 en 8.88.
Een vlot voorjaarsjasje voor iets grotere
meisjes. Het is getailleerd en loopt van
onderen in klokken uit.
Het voorpand is versierd met twee zakjes,
welke worden doorgestikt, en aldus een aar
dige garnering vormen.
De rug heeft een schouderstuk, het rokje
is klokkend, de mouw glad ingezet, de hals
afgewerkt met een bobbedkraagje. Dit jasje
is verkrijgbaar in maat 70, 80, 90 a 0.75.
C 743
Plak aan de adreszjjde van een briefkaart, naast en buiten het frankeerzegel
het verschuldigde bedrag aan geldige postzegels en zend deze naar
ATELIER CROON, BEATRIJSSTRAAT 4, ROTTERDAM
Vermeld aan de andere zijde duidelijk uw naam, adres, woonplaats en maat
en nummer van het gewenste model.
Plak nooit meer dan 1,— op een kaart, wat meer geplakt wordt is
waardeloos.
Girostortingen eveneens ten name van Atelier Croon op nummer 271291.
Afgehaald elke dag van 9 tot 12 en van 2 tot 5 uur. Behalve 's Zaterdags.
29
Ik vrees, dat er geen hoop meer is,
merkte hij ontmoedigend op. Het is jam
mer. We zouden enkele nuttige informa
ties van hem los hebben kunnen krijgen.
Er ontstond een korte stilte, toen open
de de stervende man plotseling zijn ogen.
Het mag gek klinken, maar het scheen mij
toe, dat er een ogenblik een schaduw van
zijn oude spottende glimlach over zijn ge
laat gleed. Zijn linnen bew'~s zwak
jes. alsof hij poogde te praten. Ik boog me
voorover om te luisteren, maar juist toen
ik dat deed, kwam er een nieuwe golf
bloed door zijn keel en met een lange
zucht vlood zijn vreemde, duistere ziel
heen. Nog altijd zou ik willen weten, wat
hij toen ongesnroken liet.
HOOFDSTUK XXIV.
De vrijspraak.
Het was Tommy, die zijn grafrede uit
sprak.
Wel, zei hij, hij was een eerste klas
schavuit en speelde groot spel nu is het
uit! God hebbe zijn ziel!
Latimer stak zijn hand in de zak van de
dode en haalde er een kleine, nikkelbe
slagen revolver uit. Een van de kamers
was ontladen.
Geen slecht schot, zei hij critisch. Hij
schoot op mij door zijn jas heen en miste
slechts met een centimeter.
Hij stond op en keek naar het gebro
ken venster en de andere sporen van het
gevecht in de kamer; eindelijk kwam zijn
blik tot rust op de voorover liggende ge
stalte van Savaroff.
Een mooie sioot van je, Lyndon, zei
hij. Ik hoop, dat je hem niet de nek ge
broken hebt.
Ik denk het niet, antwoordde ik. een
nek als die van Savaroff breekt niet zo
gauw.
Plotseling schoot me iets te binnen en
lk vroeg haastig:
Je weet toch, dat er nog twee van die
bende hier zijn Hoffman en een vriend
van Iwanowna. Ze kunnen elk ogenblik
komen.
Latimer schudde zijn hoofd.
Erg onwaarschijnlijk, zei hij; ik heb
alle reden, om te geloven dat zij op het
ogenblik in het politiebureau van Queens-
borough zitten.
Ik zag Tommy grijzen, maar voor ik
enige navraag kon doen, was Iwanowna
overeind gekrabbeld. Zijn gezicht had iets
spookachtigs in de mengeling van woede
en teleurstelling, die het verried.
Ik eis een verklaring! riep hij hees.
Met welk recht ben ik gearresteerd
Latimer liep rustig op hem toe en keek
hem recht in de ogen.
Ik denk, dat u dat heel goed weet.
Kapitein Iwanowna, zei hij.
Er viel een stilte; toen met een blik,
die ons alle vier omvatte ging de kapitein
naar de divan en nam plaats. Als blikken
konden doden, zouden wij allen op onze
plaatsen gestorven zijn.
Daar dit tot op heden nog niet mogelijk
is, bleven wij staan, waar wij stonden. Op
dat ogenblik deed zich buiten het onmis
kenbare geluid van een naderende auto
horen. Latimer opende de kast van zijn
horloge.
Vlug gedaan, Ellis, merkte hij op met
zekere voldoening. Ik had hen tien minu
ten later verwacht. Zeg, dat ze dadelijk
hier moeten komen.
Hij knipte de kast weer dicht.
We moesten maar proberen onze
schone slaper weer wakker te krijgen,
ging hij voort. Hij zal wel vrij zwaar zijn
om te dragen.
Wij slaagden er in, Savaroff op een
stoel te tillen, terwijl Tommy een fles
water ging halen, die op het buffet stond.
In de dagen van mijn boksles had ik eni
ge ondervinding opgedaan van de beham
deling van neergeslagen tegenstanders, en
ofschoon het met Savaroff een vrij ernstig
geval was, wisten krachtige massage en
enkele afwassingen zijn bewustzijn ten
slotte weer op te wekken. Hij was juist
zover hersteld, dat hij weer van harte
vloeken kon, toen de deur geopend werd
en Ellis met twee andere mannen de ka
mer binnenkwam. Een van hen droeg
burgerkleren, de ander was in de uniform
van politie-sergeant gekleed.
Ik zal nooit het gezicht van deze laat
ste vergeten, toen hij het toneel voor zich
opnam.
De hemel beware ons!" riep hij uit.
Wat is hier aan de hand? Moord?
Niet precies dat, sergeant, antwoordde
Latimer vergoelijkend. Ik schoot deze
man neer in zelfverdediging. De anderen
geef ik aan jou over. Er is een arrestatie
bevel voor hen alle drie uitgegeven.
Het scheen, dat de sergeant wist. wie
Latimer was, want hij behandelde hem
met duidelijk merkbare eerbied.
Uitstekend, mijnheer, zei hij; als-ie
dood is, is-ie dood. Ik heb order, al uw
bevelen op te volgen, mijnheer.
Daarna haalde hij een notitieboekje uit
zijn zak en vervolgde met een zekere
zenuwachtigheid
Er is nog iets anders, mijnheer: Iets
dat van Tilbury juist overal heen getele
foneerd is. Het schijnt (hij keek zijn
notities eens na) het schijnt, dat ze met die
barkas een partij kustwachten in de grond
geboord hebben, die Lyndon, de ontsnapte
gevangene, te pakken hadden. Voorbij
Tilbury was het. Weet u misschien daar
meer van?
Latimer knikte.
Zelfs een klein beetje méér, ser
geant, zei hij. Je zult de barkas hier
beneden in de Kreek vinden!
Hij zweeg even, voegde er toen aan toe:
Dit is Neil Lyndon. Ik sta voor hem
borg.
Welke ondervindingen het eiland Shep-
pey in de regel voor zijn politiedienaren
weglegt, weet ik niet, maar het was duide
lijk. dat de sergeant thans beroepsmatig
gesproken de grootste dag van zijn leven
beleefde. Hij keek mij een ogenblik aan
met de uiterste belangstelling, voor hij zich
van zijn verrassing herstelde en Latimer
groette om heen te gaan.
Uitstekend mijnheer, zei hij en wat
moet ik doen?
Voorlopig met een of twee van mijn
mannen hier blijven, terwijl wij naar het
station gaan. Ik zal de auto terugzenden,
dan moet je daarmee de beide gevangenen
naar Queensborough brengen. Mijn man
zal de bungalow blijven bewaken.
De sergeant groette opnieuw en Latimer
wendde zich tot mij.
Jij en Morrison moeten onmiddellijk
mee naar de stad, zei hij. We kunnen
twaalf drie halen.
Op dit ogenblik rees Savaroff, die ons
met de half verdwaasde blik van iemand,
die juist uit bewusteloosheid ontwaakt,
had aangestaard, wankelend op van zijn
stoel. Zijn versufte hersens schenen plot
seling te hebben begrepen, waar het om
ging.
Schurk! riep hij, zich tot mij wen
dend. Jij was het dus.
Verder kwam hij niet. Hoe verward de
sergeant ook bij sommige gebeurtenissen
zijn mocht, hij was in zijn eigen werk
blijkbaar volkomen thuis.
Hierl zei hij driftig vooruit stappend.
En met een plotselinge krachtige stoot in
de borst deed hij Savaroff op de divan
neertuimelen, bijna bovenop Iwanowna.
Hier dergelijke taal niet gebruiken,
voegde hij er aan toe, zich over hem heen
buigend, of je zult er spijt van hebben!
Ik zie. sergeant, zei Latimer ernstig
na een korte pauze, dat ik de zaak in
uitstekende handen achterlaat.
Hij gaf nog enkele bevelen aan Ellis, die
eveneens achterblijven moest; toen ver
lieten wij met ons vieren de bungalow en
liepen kalm het smalle tuinpad langs, dat
naar de straatweg voerde. Juist voor het
hek stond een sterke auto.
Vooruit maar, Guthrie', zei Latimer
en zich tot ons wendend, voegde hij er bij:
Jij moet met mij voorop zitten, Lyndon.
Ik weet, dat Morrison alle mogelijke op
heldering van je verlangt, maar hij moet
wachten.
Tommy knikte tevreden.
Ik kan wachten, zei hij. Dat is een
gewoonte, die ik aangeleerd heb, waar het
Neil betreft.
Wij klommen in de auto en Latimer, in
de stuurzetel, zette .grote vaart in de rich
ting van Queensborough. Niet voor wij
de eerste hoek om waren, begon hij een
gesprek.
Hoe wist je dat van Marks? vroeg hij
met langzame stem.
Ik wist het niet zeker, antwoordde ik.
Het was er min of meer een slag naar
een rake slag.
En daar hij op verdere verklaring scheen
te wachten, vertelde ik hem zo beknopt
mogelijk, dat Sonja mij had gezegd over
de reden van McMurtrie's komst naar
Londen.
Ik kon daar in mijn brief niet uit
voerig op ingaan, eindigde ik. In de eerste
plaats had Joyce nauwelijks tijd om de
trein te halen en in de tweede plaas wilde
ik haar niet teleurstellen, als het eens
anders mocht uitvallen. Je zult nogal ver
baasd geweest zijn.
Hij schudde zijn hoofd en glimlachte.
Verbaasd? Och, neen, zei hij; zie Je,
lk wist het al, besloot hij nuchter.
Als er op dat ogenblik van verbazing
sprake was, was die aan mijn kant.
Jij wist het? herhaalde ik. Jij wist,
dat McMurtrie Marks had vermoord?
Hij knikte kalm.
Herinner je je niet, dat je mij in de
boot vertelde, dat je vriendin, Joyce Ayl-
mer, geloof ik? hem herkend had als
de man, die op de dag van de moord in
de woning was geweest?
Ja, antwoordde ik.
Wel, als dat waar is en jij' was on
schuldig veroordeeld, dan meende ik, dat
de tegenwoordigheid van de dokter in dat
huis wel wat nader onderzocht diende te
worden. Ik wist, dat hij toen pas in Lon
den aangekomen was, het lag dus voor de
hand, dat Marks en hij oude bekenden
waren. Ik onderzocht de getuigenissen in
jouw zaak ik was er heel wat van ver
geten en vond juist wat ik verwacht
had. Behalve dat Marks een vreemdeling
was en bijna acht jaar in Londen woonde,
wist niemand iets van hem. De politie
was zo zeker van haar zaak, dat ze zelfs
niet de moeite schijnt genomen te hebben
de gewone inlichtingen in te winnen.
Wanneer zij zich met Rusland in verbin
ding had gesteld, zou ze zonder moeite
alles aangaande Marks te weten gekomen
zijn. De autoriteiten daar houden er een
verwonderlijk compleet systeem op na,
om zich oude kennissen te herinneren.
Maar drie jaar laterbegon ik.
Dat maakt weinig uit, onderbrak La-
timer mij, zij onderzochten het geval voor
mij en gisteravond ontving ik alle bijzon
derheden over de man, die McMurtrie en
zijn vrienden had verraden. Er is geen
twijfel mogelijk, dat hij en Marks dezelf
de persoon is.
Ik ademde lang en diep.
Dan blijft ons alleen het Departement
van Justitie nog over, zei ik.
Ik denk niet, dat je daarover bezorgd
hoeft te zijn, antwoordde Latimer verze
kerd. Op het ogenblik hebben ze daar een
volledige verklaring van het gevalbe
halve natuurlijk het directe bewijs, dat
ik de dokter persoonlijk zich op zijn daad
heb horen beroemen. Ik had een lang ge
sprek met Casement, voor ik Londen ver
liet, vanochtend.
Hij beloofde mij, 'er dadelijk werk van
te maken. Blijkbaar kwam hij te laat om
het bevel tot je arrestatie te voorkomen.
Ik knikte.
Sonja moet de politie gewaarschuwd
hebben, gisteravond, zei ik en zo kort
mogelijk vertelde ik van het telegram,
dat ik van Gertie Uggins ontvangen had,
en hoe het mij juist in staat gesteld had
weg te komen.
Ik weet niet, eindigde ik: in hoever
mijn dubbele ontsnapping de zaak inge
wikkelder heeft gemaakt. Hoe onrecht
vaardig ook mijn veroordeling was, het
was niet te ontkennen, dat ik na die tijd
minstens drie misdrijven heb bega.fnv'ï
ben uit de gevangenis ontsnapt, ik n.o
een bewaker neergeslagen en ik heb, ge
loof ik, een politieagent met een riem
in de maag gestompt. Denk je, dat er
enige kans is, dat de justitie dergelijke
enormiteiten over het hoofd zal zien?
Mijn beste Lyndon, zei hij: ter ver
goeding voor wat je voor ons hebt ge
daan, zou je de politiemacht hebben kun
nen decimeren, als het nodig geweest
was.
En meer in ernst voegde hij er aan toe-
Ik zeg je eerlijk, er is kans op oorlog'
in de naaste toekomst, nu zul je begrij
pen, in hoe verschillende positie wij zou
den geweest zijn, als de Russen die nieu
we springstof van jou in handen hadden
gekregen. Afgezien daarvan is de rege
ring je alle mogelijke soorten van ge
noegdoening verschuldigd voor de schan
delijke manier, waarop jij bent behan
deld.
Terwijl hij nog sprak, waren wij de
sombere hoofdstraat van Queensborough
binnen gereden en voor ik hem kon ant
woorden, stopte hij aan het postkantoor.
Juist tijd om te telegraferen, zei hij:
Ik wil er zeker van zijn, dat we Lam-
mersfield en Casement kunnen treffen,
zodra we in de stad zijn. En wanneer ik
niet telegrafeer, zullen ze ongetwijfeld
om die tijd gaan eten.
Hij trad het gebouw binnen en Tommy
maakte van zijn korte afwezigheid ge
bruik om over de leuning heen mijn hand
te grijpen.
We zijn geslaagd, Neil, zei hij: jon
gen, we zijn geslaagd.
Je bent geslaagd, Tommy, zei ik: jij
en Joyce met zijn beiden.
Er was een ogenblik stilte, toen gaf
Tommy lucht aan een diep gegrinnik.
Ik denk aan George, zei hij alleen.
En dat was een gedachte, waarvan ik
ook een ogenblik moest zwijgen.
We moeten zien te weten te komen of
ze een vervolging tegen hem instellen,
zei ik. Ik ben niet van plan me in rege
ringszaken te mengen, maar in elk geval
zou ik voordien oog eerst eens even met
hem willen praten.
Tommy knikte aanmoedigend en het
zelfde ogenblik kwam Latimer weer naar
buiten. Aan het station hadden wij geen
halve minuut meer over. Het was druk
in de trein, maar een woord van Latimer
aan de stationchef bezorgde ons een lege
eersteklas coupé, die deftig achter ons op
slot werd gedaan. Het was een niet-rook
coupé, maar met een volkomen negeren
van dergelijke kleinigheden haalde Lati
mer zijn sigarenkoker te voorschijn en
bood ons een voortreffelijk exemplaar
aan. Het heeft zeker zijn voordelen aan
de zijde van de geordende macht te staan.
Mild gestemd door de geurige ta
en met een heerlijk gevoel van rus
tevredenheid leunde ik aebt
mijn hoek en luisterde mii
me iangzame stem van Latimer die mij
Sacs beschreef hoe hij die ochtend zqn
SlVergezefdeSvan6 Tommy en zijn onderge
schikte, Ellis, was hij met de vroegtrein
In Queensborough aangekomen. Van Lon
den was reeds naar Sheppey getelegrafeerd
dat de plaatselijke politie zich geheel onder
zijn orders te stellen had en na een auto
te hebben besteld, waren de drie mannen
met de politiesergeant naar de bungalow
op weg gegaan. Zij stopten op enige af
stand en wachtten daar op Guthrie, Lati
mer s andere helper, die gedurende de
nacht de plaats in het oog had gehouden.
Hij meldde, dat Mc-Murtrie, Savaroff en
Iwanowna juist met de barkas waren ver
trokken en de beide anderen hadden ach
tergelaten.
„Ik vermoedde, dat ze jou een bezoek
waren gaan brengen", legde Latimer
droogjes uit, „en dat scheen mij een mooie
gelegenheid, om zelf eens bij hen aan te
bellen. De netto opbrengst van dat „aan
bellen" was de gevangenneming zondef
verzet, van Hoffmann en de andere Rus,
die juist in de prozaische toestand van hun
ontbijt waren verrast".
Tot zover door de fortuin begunstigd,
had Latimer onmiddellijk besloten, zoveel
mogelijk zijn voordeel te doen met deze
gelegenheid. Het was waarschijnlijk, dat
hoe ook de afloop van hun visite bij mij
zou geweest zijn de andere leden van
het gezelschap naar de bungalow zouden
terugkeren. De gedachte, zich achter de
gordijnen te verbergen, lag voor de hand.
Op deze wijze zou het hem misschien mo
gelijk zijn, een of andere waardevolle me
dedeling op te vangen, voor men hem ont
dekte, terwijl het hem in ieder geval het
voordeel zou geven, hen absoluut te ver
rassen.
Zijn eerste daad was geweest de gevan
genen te boeien en hen met een auto haar
het politiebureau te Queensborough te
zenden onder geleide van Guthrie en ue
sergeant. Daarna ruimde hij zorgvuldig
alle sporen van het bezoek aan de bunga
low uit de weg en zocht twee geschikie
plaatsen in de tuin op, waar Tommy en
Ellis in hinderlaag konden liggen tot hij
hen nodig had. Een revolverschot of het
stuk slaan van een ruit zou het teken zijn
voor hun gezamenlijk optreden.
„En de rest van het verhaal ken jij
evengoed als ik", eindigde hij, terwij] hij
de as van zijn sigaar nipte. De zaak had
niet beter kunnen verlopen, behalve dat
ongeluk met McMurtrie".
Hij zweeg, besloot toen spijtig:
„iic zou hem waarachtig liever niet ge
dood hebben, maar een andere keus liet
hij mij werkelijk, niet".
„Hij zou anders toch gehangen zijn",
kwam Tommy troostend.
Latimer glimlachte.
„Ik bedoel niet, dat de gedacht, er aan
mij uit de slaap zou houden zei hij. „Ik
had alleen gehoopt, dat we misschien iets
van waarde van hem zouden te weten
zijn gekomen".
„Het lijkt, dat dat wel gebeurd is", zei
tk dankbaar.
Door de eindeloze voorsteden en nauwe
straten van Zuid-Oost Londen stoomden
we langzaam naar het London-bridge-Sta-
tion. Recht tegenover onze coupé stond
te wachten, Latimer riep onmid
dellijk de chauffeur aan en beval, ons „zo
snel mogelijk" naar Downingstreet No.
10 te brengen.
De man voerde dit bevel bijna veront
rustend letterlijk uit, maar de hemel
waakte over ons en wij bereikten het mi
nisterie van Buitenlandse Zaken zonder
ongelukken. De portier groette vol ontzag
Latimer, die ons voorging door de hai.
Wij volgden hem door een korte, smalle
gang naar een andere gang, waar hij een
deur ontsloot en ons binnenliet in een
klein, gemakkelijk gemeubeld kantoor.
„Dit is mijn verblijf hier", zei hij, „nie
mand zal je dus storen. Ik zal even kijken,
of Casement er is; hij zal dan vermoedelijk
boven zijn bij Lamersfield. Ik zal je niet
lang laten wachten".
Hij knikte vergenoegd en verliet de ka
mer, waarvan hij de deur achter zich sloot.
Ondanks zijn kalme, bijna lethargische
manier van doen, droeg hij een atmosfeer
van merkwaardige snelheid en beslistheid
met zich om.
Ik wendde mij tot Tommy.
„Waar is Joyce?" vroeg ik.
„Thuis", zei hij. „Ze zou daar wachten,
tot ze van ons hoorde. Ik zag haar gister
avond, toen ik met Latimer soupeerde,
kwam ze met je brief ze was aan zijn
kamers geweest".
„Er zijn veel vrouwen zei ik zacht,
„maar er is maar één Joyce".
Tommy grinnikte.
„Zei Latimer ook. Toen ze weg was (ik
ben 's nachts bij hem gebleven in Jermyn-
street, waar we alle drie heen gingen om
nog eens over de kwestie te praten) zei
d-ie met zijn grappige, iangzame stem:
Weet je, Morrison, dat meisje is zeifs aan
Lyndon slecht besteed. Ze moest bij do
geheime dienst komen".
„Ik^ ben de geheime dienst dankbaar ge
noeg zei ik lachend, „maar er zijn ten
slotte grenzen".
Ongeveer drie kwartier bleven wij onge
stoord, terwijl Latimer vermoedelijk zijn
rapport aan de autoriteiten uitbracht. De
tijd ging snel voorbij, want we hadden ge
noeg te bepraten; eigenlijk was ons enig
bezwaar tegen dat wachten, dat we beiden
onhebbelijk hongerig begonnen te worden
en het scheen, dat we voorlopig nog niet
aan eten toewaren.
Tenslotte werd er bescheiden geklopt
en een oud clean-shaven man met het
uiterlijk van een gepensionneerd botte
lier, verscheen geruisloos op de drem
pel.
Lord Lammersfield wenst u te spre
ken. Wanneer u zo goed wilt zijn mij te
volgen, zal ik u bij hem brengen.
Wij volgden hem langs de gang en toen
een onaanzienlijke trap op, aan de deur
die recht daarop uitkwam, klopte hij aan.
Binnen! riep een stem en met een
lichte buiging draaide onze gids de deur
open en liet ons binnen in het vertrek.
(wordt vervolgd)
