Een blanke natie haar rfgoed strij dt voor Rassenproblematiek van zonderlijk karakter Bedenkelijk wetsontwerp in Engeland ZWITSAL SIROOP Ouddorp's duinen hielden het! Samenwerking met Rusland moeilijke affaire Van bevrediging naar bevrijding Goederenprijzen daalden vorig jaar bijna onafgebroken r uit- De camera op 't buitenland Vele duizenden Indische Nederlanders wachten nog op eigen woning Amersfoortse kei nu steen des aanstoots' J Toneelgroep „Theater" Verkenningen in Zuid-Afrika (I) Brandpunt Zuid-Afrika Kardinaal Griffin spreekt zijn beduchtheid en afkeuring uit Uitvoer van bloem bollen gestegen De „kop" van Goeree na de stormnacht Koffieverbruik in Nederland helft van voor de oorlog Dijk er mee dichten Ja of nee TREKKINGSLIJST 518e Staatsloterij DONDERDAG 19 FEBRUARI 1953 PAGINA 5 Malans integriteit Structuur-probleem IN TILBURG Gevaarlijk kruispunt wordt verbeterd Viaduct als oplossing UITVOER NAAR WEST- DUITSLAND Levende godsdienstigheid DUITSE BUITENLANDSE SCHULDEN Kou*Hoesten.Ziek WONING WERD STRAND PAVILJOEN Beroep op de pers Betere stemming voor wol Namen der spelers thans bekend JHR MR M. P. M. VAN KARNEBEEK buitengewoon gezant in Oslo 4e KLASSE 4e LIJST Het jaar van de derde eeuwfeest-viering der eerste blanke nederzetting aan Kaap de Goede Hoop is ongetwijfeld voor de Unie van Zuid-Afrika geboren uit de epische strijd van Voortrekkers en Boeren tegen het bar barendom van uit Centraal Afrika zuidwaarts trekkende negerstammen en tegen het imperialisme van de Britse wereldmacht een zeer bewogen jaar geweest. Het is wel een merkwaardige samenloop van omstandigheden, dat juist in dat jaar het probleem der zelfhandhaving van het blanke ras in de uitgestrekte gebieden van de Unie, vier en zestigmaal zo groot als Neder land, en daarmee het vraagstuk van de verhouding tussen de rassen méér dan in het verleden in het centrum van de wereldbelangstelling is komen te staan. Uiteraard zijn factoren van internatio nale politiek niet vreemd aan deze min of meer kunstmatig gekweekte belangstel ling, want de grote mogendheden, welke zich van 't lot der millioenen hongerenden ln India en van het martelaarschap der christenen achter het IJzeren Gordijn bit ter weinig aantrekken, worden ongetwij feld niet louter door humanistische over wegingen geleid, waar zij zich aandienen als „beschermers" van de naturellen en kleurlingen, die samen met de blanken de bevolking van de Zuid-Afrikaanse Unie vormen. In het algemeen wordt men, de inter nationale pers lezend, getroffen door een ontstellende simplificering van het pro bleem: er zijn negers en kleurlingen, die niet dezelfde burgerlijke rechten genieten als het blanke deel der bevolking en bovendien „apart" moeten leven, uit welke feiten simple comme bonjour de con clusie wordt getrokken, dat in Afrika's zuidelijkste contreien rassenhaat en aan tasting van de elementairste menselijke rechten hoogtij vieren. De blanken, kinde ren van deze politieke rekening, worden gedoodverfd ais racisten en verdrukkers van de weerloze gekleurde bevolking. Men behoeft het niet door dik en dun eens te zijn met alle facetten van de op lossing, welke in Zuid-Afrika wordt voor gestaan om tóch, de eerlijkheid en objecti viteit in acht nemend, te erkennen, dat de huidige Zuidafrikaanse regering met een boven alle verdenking staande integriteit een doelbewuste poging doet, om tot op lossing te komen van een probleem, dat In de loop der laatste eeuwen hoe langer hoe nijpender werd, naarmate het voor de blanke bevolking meer en meer het karak ter kreeg van „to be or not to be". Zij verdient hiervoor waardering en het Is te betreuren, dat de reeds genoemde simplificatie van het probleem ook in een deel van onze Nederlandse pers tot publi caties heeft geleid, welke niet slechts een gemis aan alle deskundigheid, maar ook een onwaardige eenzijdigheid verrieden. Nauw hangt met het rassenvraagstuk «amen het probleem der sociaal-economi sche structuur van Zuid-Afrika. Op grond van vele gesprekken met voor- en tegen standers van de huidige regeringspolitiek 'neen ik de werkelijkheid zuiver weer te Keven als ik zeg, dat in het algemeen het rassenvraagstuk voornamelijk als een structureel probleem gezien wordt door de Afrikaners, die hun identiteit als blanke bevolkingsgroep wensen te handhaven. Zij sluiten a priori alle racistische overwegingen uit, welke aan de prac- tische politiek een ongezonde en verwer pelijke ideologische grondslag zouden kunnen geven en vragen zich ten aan zien van de territoriale „apartheid", die door de regering als uiteindelijk ideaal wordt gepropageerd, alleen maar af, hoe zij zichzelf als blanke bevolkingsgroep Wat wil de omstreden premier dr Malan met zijn „apartheidspoli tiek" jegens de millioenen „natu rellen" in de Unie van Zuid-Afrika? Het is een vraag, welke de gehele wereld bezig houdt en felle reacties oproept. Voor het forum der Ver enigde Naties en in de wereldpers zijn scherpe beschuldigingen geuit van rassenhaat en slavendrijverij. Zuid-Afrika ontving, eeuwen ge leden, zijn geestesmerk van Neder landers en is thans het tweede vaderland voor wederom talrijke Nederlandse emigranten. Twee redenen om dit land een bijzondere aandacht te schenken en er het geestelijk klimaat van te peilen. En het minste, wat Zuid-Afrika op die gronden van ons mag verwachten, is dat het vernietigende morele von nis, in bepaalde wereldopinie-vor mende kringen vaak met in het oog springende onverschilligheid voor de unieke moeilijkheden van 't Zuidafrikaanse probleem uitgespro ken. niet zonder meer aanvaard wordt, maar aan eigen waarneming wordt getoetst. De Maasbode-pers opent vandaag een serie speciale correspondenties over de verschillende aspecten der Zuidafrikaanse samenleving, welke, naar wij hopen, zal bijdragen tot verheldering van het inzicht in de problemen van dit volk van Neder landse stam. Het levensgevaarlijke kruispunt in Til- t Ringbaan-Zuid-Broekhovenseweg, *a' binnen enkele dagen door de Rijkswa terstaat verbeterd worden. Op dit kruis punt hebben reeds talrijke mensen het teven verloren. Naar aanleiding van een request aan he gemeenteraad door de buurtbewoners heeft hei college van B en W te Tilburg besprekingen gevoerd met de Rijkswater staat, die een voorlopige verbetering door verkeersgeleiders aan te brengen heeft toegezegd. Het ligt in de bedoeling om hier eiu ongelijkvloerse wegkruising aan te bren gen, m.a.w. de Broekhovenseweg onder "e Ringbaan door te laten gaan. De invoercommissie van West-Duitsland heeft Dinsdag toestemming »erleend voor de invoer van Dragantgom e.d. uit Ne derland tot een bedrag van D. M. 350 000 Bovendien mag uit Nederland bewerkte 250 0O0rnM groenten *ot een bedrag van -00.000 D.M. worden ingevoerd. sociaal-economisch kunnen handhaven zonder samenwerking met hun gekleur de landgenoten, die thans nog in het productieproces en op tal van andere gebieden een integrerende factor vor men. Daar het absorptievermogen van het land een immigratie van blanken op grote schaal niet toelaat, kan men zich zulk een ontwikkeling naar territoriale „apartheid" dan ook slechts op zeer lange termijn voorstellen. Waar het rassenprobleem de maatschap pelijke structuur raakt kan men trouwens niet spreken van territoriale „apartheid" als „dé" oplossing, welke in de Unie wordt voorgestaan, want juist op dit punt lopen de meningen uiteen, die vrijwel eenstem mig blijven zolang het gaat om de fun damentele kwestie van de handhaving^ der eigen blanke identiteit en van de christe- lijk-Europese cultuursfeer in Zuid-Afrika. Is enerzijds een ontwikkeling, welke de naturellen en kleurlingen een eigen maat schappelijke en economische sfeer geeft, vooralsnog uitgesloten, anderzijds is er, ondanks de gekleurde arbeidskrachten, op tal van gebieden nog een aanzienlijk te kort aan mensen. De industrialisatie heeft vooral de laatste jaren een hoge vlucht genomen en biedt voor de toekomst on schatbaar grote mogelijkheden, zodat des kundigen niet zonder grond het huidige Zuid-Afrika vergelijken met de Verenigde Staten van Noord-Amerika in de begin periode van hun industriële en economi sche ontwikkeling. Alles bruist hier van jong en daad krachtig leven. Zowel de goud- en staal- koningen als de eenvoudige emigranten zijn pionierende avonturiers doorgaans in de goede zin van het woord. Zij bouwen aan de toekomst van een land dat eens voor hen zelf en voor hun kinderen een goed en gelukkig „tuiste" zal zijn. De Afrikaner weet echter, dat menselijk geluk niet alleen een kwestie is van uit stekende stoffelijke levensvoorwaarden. Hij beseft, dat de mens niet leeft van brood alleen, maar ook en vooral van het levenwekkende Woord, dat uit de mond van God komt. Ondanks de vervlakkende Anglo-Amerikaanse invloed is dit volk in zijn overgrote meerderheid nog christelijk en het is- verheugend, te mogen ervaren, hoe het Woord Gods hier voor velen geen dode letter is, doch de grote krachtcen trale, die in navolging van de stoere Voortrekkers hun geest voedt met de stroom van het eeuwige goddelijke Leven. Het goede maakt weinig gerucht, dringt zich niet op de voorgrond, maar bloeit op in stilte. Daarom is het naar onze innige overtui ging betreurenswaardig, dat in het buiten land zo vaak een eenzijdig licht wordt geworpen op de onchristelijke faits et. gestes van een kleine minderheid, terwijl het vele goede met een aan opzet gren zende zorgvuldigheid wordt verzwegen. Wie b.v. een objectief beeld wil geven van de rassenverhoudingen in Zuid-Afrika kan niet met een desiderata-lijstje vol staan, doch moet ook terdege aandacht schenken aan alwat door de Afrikaners op kerkelijk onderwijs-, hygiënisch en ander gebied voor de gekleurde bevolkings groepen wordt gedaan. En dat kan on getwijfeld glansrijk de toets der verge lijking doorstaan met de behandeling, welke de gekleurde bevolking in andere delen van Afrika van de zijde der kolo niserende mogendheden ondervindt. De problemen van dit land zijn hoogst interessant, ja in vele opzichten fasci nerend. Men behoeft hier geen platgetreden paden te bewandelen. Er is plaats voor goede initiatieven en de vakkundige, ondernemende emigrant vindt hier toe komstmogelijkheden, zoals ze wellicht nergens anders ter wereld te vinden zijn. Hoewel een objectieve beschouwing van het rassenvraagstuk het voornaamste doel van mijn bezoek aan Zuid-Afrika is, zul len, naar ik hoop, ook verscheidene andere aspecten van het Zuid-Afrikaanse leven in staat blijken, veler belangstelling te wekken of te bevorderen voor dit prach tige land en voor zijn volk, in oorsprong zo nauw aan het onze verwant. FONS HERMANS De internationale overeenkomst tot regeling van de Duitse buitenlandse schulden zal 27 Februari te Londen on dertekend worden. De herziene tekst van het verdrag werd Maandag aan alle be trokken regeringen toegezonden. Na onderhandelingen tussen een Duitse delegatie en een drie-landencommissie (Engeland, Frankrijk. V.S.) in de herfst van het vorige jaar kwam een voorlopige overeenkomst tot stand die aan de rege ringen van de verschillende landen op 9 December 1952 werd toegezonden. Daar verscheidene landen wijzigingen aange bracht wensten, is na onderhandelingen tussen de betrokken regeringen, de Duitse delegatie en de drie-landencommissie een herziene overeenkomst opgesteld, die 16 Februari verzonden werd. Te Castel Gandolfo is overleden pater dr L. Gatterer S.J., jrj Van de Vaticaanse Sterrenwacht en prefect van het daaraan verbonden astrophysisch laboratorium. Pater Gatterer, Oostenrijker van ge boorte en een geleerde van internationale faam, was buitengewoon lid van de Pau selijke Academie voor Wetenschappen. T"* «oW*- "m9e"^1,-of-kind"-eontroverse, die in Engeland zo vele pennen aan het onriiven heeft gezet als gevolg van een verkeerde vertaling van de rede, die de Va^er. in October 1951 gehouden heeft voor kraamverpleegsters, dreigt weer op te laaien wanneer op 27 Februari in liet Britse Lagerhuis een wetsvoorstel in zake de regeling van abortus behandeld zal worden. Dit wetsvoorstel komt niet van de regering zelf, doch is ingediend door eeii lid van het Lagerhuis, de labour- atgevaardigde voor Greenwich, J. Reeves, gesteund door verschillende labour- afgevaardigden en enige conservatieven. De voorgestelde amendementen luiden: 1) niemand zal schuldig bevonden worden aan een vergrijp tegen deze wet (d.w.z. de wet van 1861 die het ver wekken van abortus tot misdaad verklaart), tenzij er bewezen is, dat de ten laste gelegde daad niet te goeder trouw is geschied met de bedoeling het leven vi de moeder te bewaren; 2) een erkend medicus, die in overeenstemming met ander erkend medicus handelt, zal niet schuldig bevonden worden aan een ver grijp onder deze wet, tenzij bewezen is dat het ten laste gelegde vergrijn niet te goeder trouw geschied is met het doel schade aan lichaam of gezondheid te voor- Irmvinn Vooral dan Uw kinderen beschermen tegen de gevolgen! Snel en zeker helpt: In 1952 ging voor f 136 (v.j. 134) millioen naar 't buitenland Blijkens opgaven van het bedrijfschap voor sierteeltproducten werd over 1952 in totaal 50.065.712 kg. bloembollen uitge voerd tot een waarde van 136.086.380, te gen 49.88.9.191 kg. voor 134.462.053 in het voorafgaande jaar. Engeland nam ruim 13 millioen kg. af, West-Duitsland ruim 6 millioen, Canada 1,9 millioen, België-Luxemburg ruim 1,4 millioen, Frankrijk bijna 2,5 millioen, de Ver. Staten bijna 13,5 millioen en Zweden ruim 5 millioen kg. De cijfers voor Engeland en Frankrijk daalden niet onaanzienlijk, waartegenover die voor vele andere landen stegen.. De uitvoer van snijbloemen steeg in 1952 in vergelijking met 1951 van 2.387.433 kg. tot 2.877.311 kg., of in guldens uitgedrukt van 14.242.744 tot 18.755.797. Tot de grootste afnemers van dit pro duct behoren België-Luxemburg (bijna 1,2 millioen kg.), West-Duitsland (ruim 838.000 kg.), Engeland (bijna 400.000 kg.). Zweden (192.397 kg.) en Zwitserland (136.193 kg.). Ook de uitvoer van planten Eteeg in 1952, in vergelijking tot 1951 van 1.313.564 j kg. tot 1.709.705 kg. Ofwel in guldens uit gedrukt van 1.709.705 tot 2.802.093. België, West-Duitsland, Oostenrijk en Zweden waren de beste afnemers. De uitvoer van bomen steeg in verge lijking tot 1951 van 14.051.733 tot 16.281.948. Canada, West-Duitsland, En geland, de Ver. Staten en Zweden koch ten het leeuwendeel. Men neet nu tvel, dat ran de dijken van Goeree-Overflakkee ueinig is heel gebleven, maar minder werd er tot heden bekend omtrent de toestand van de duinen van Ouddorp. En toch heeft de bevolking van Goeree over die duinen in de stormnacht van 1 Februari harder ingezeten dan over de dijken. Men ivist immers dat er sinds 1946 aan het Ouddorpsc strand een voortdurende en enorme afslag viel icaar te nemen. En dat is ook nu weer gebeurd, maar gelukkig niet zodanig, dat het water direct vanuit de Noordzee het land is binnen gestormd. De duinen hebben het gehouden, zij het op het kantje af en deswege kon het gebeuren dat de bevolking van Goeree-Overflakkee door het water alleen van achteren icerd aangevallen. Bram Hoek,, de duinwachter van Oud dorp, woonde tot voor 1 Februari in een robuste waterstaatswoning in een veilige duinpan. Nu kijkt zijn vrouw Aaltje van uit het keukenraam zo de Noordzee op! Die duinpan is bij het strand gevoegd, zo dat volgens onze begrippen de veligheid goeddeels verloren is gegaan. Maar Bram wil nog van geen wijken weten. Hij blijft zitten waar hij zit, al zou zijn huis in de a.s. zomer keurig dienst kunnen dpen als strandpaviljoen. Trouwens zijn buren ge dragen zich precies eender, Pauw van Noorden en Ewit Klepper, die aan de bin nenkant der nu nog maar een paar tien tallen meters brede duinen zitten en zich even rustig gedragen alsof er nooit een 1 Februarivloed is geweest. Zij vertrou wen volkomen op de sterkte van de zand- rug, die hen van de zee scheidt en op de komen. In een rede, welke kardinaal Griffin, de aartsbisschop van Westminster, Maandag j.l. gehouden heeft tijdens een lunoh van de Kamer van Koophandel in Holborn, heeft hij de onaanvaardbaarheid van deze amendementen uiteengezet „Deze wat probeert praktijken te wettigen", zo sprak de kardinaal, „die in strijd zijn met de natuurwet. Wanneer een dokter gecon fronteerd wordt met het dilemma van de keuze tussen twee onschuldige levens, dan moet hij zich later, leiden door een beginsel. Het christelijk beginsel luidt; „Gij zult niet doden". „Deze thans voorgestelde wetgeving zou echter het principe invoeren, dat een individu mag beslissen welk leven het waardevolste is van de twee. En verder nog: zij staat aan twee dokters toe te beslissen dat een onschuldig leven ver nietigd mag worden, wanneer de gezond heid van een ander in gevaar is. Over de wettelijke geoorloofdheid van deze hande ling is'dan de staat de rechter. „Krachtens dit beginsel, dat het doden van het onschuldige, ongeboren kind toestaat, zou de staat ook oude mensen, ongeneeslijke zieken en zelfs politiek ongewenste personen kunnen uitroeien, wanneer hij meent dat zij schadelijk zijn voor het leven van de staat Wij moeten ons tegen deze nieuwe wetsvoorstellen verzetten, omdat zij ingaan tegen de hele traditie van de Engelse Wetgeving, te gen de natuurwet en tegen de goddelijke wet". „Christenen, die bereid zijn zich tegen deze wet te verzetten, zullen erop moeten rekenen, dat zij niet populair zullen zijn; zij zullen allerlei gevoelsargumenten te horen krijgen. Men zal zeggen, dat deze wet een einde zal maken aan de afschuwe lijke dingen, die bedreven worden door gewetenloze kwakzalvers bij onwetende meisjes, op vunzige zolderkamertjes in donkere stegen. Natuurlijk verheffen ook wij luide onze stem tegen deze afgrijse lijkheden, maar om deze te stoppen, is het niet noodzakelijk een wetsvoorstel in te dienen, dat handelingen, die in strijd zijn met God's wet, legaliseert". „Ik besef heel goed", aldus vervolgt de kardinaal, „dat door ons verzet tegen deze wet de oude controverse over de keuze tussen moeder en kind, die op het einde van 1951 de gemoederen opwond, weer zal opgerakeld worden. Ik doe hier een be roep op de pers, om zieh toch bewust te zijn van hun verantwoordelijkheid. Wij kunnen niet vergeten hoe in 1951 de woorden van Z. H. de Paus verdraaid werden, zodat zijn oproep tot de kraam verpleegsters om „het kind te redden" verwrongen werd tot „laat de moeder sterven". „Niets van dien aard mag er nu ge beuren. Een van de schandaligste gevol gen van die controverse in de pers vooral toen deze verwerkt werd in ver halen met grote koppen was de angst, waartoe onschuldige moeders, die in ver wachting waren, gedreven werden, ook al hadden zij in het verleden zonder enige psychische angst een aantal kinderen ter wereld gebracht. Laat de pers zich hoeden voor de gevolgen, die 'n onverantwoorde lijke berichtgeving kan teweeg brengen". De kardinaal sprak over deze wetsvoor stellen als een illustratie van het grond thema van zijn rede, de christelijke ver antwoordelijkheid, die voortdurend ervoor moet waken dat de staat niet het gehele leven van het individu gaat beheersen en hem daarmede alle persoonlijke verant- woordelijkheid ontneemt. „Deze wetsvoor stellen", zo besloot de kardinaal, „bieden de Christenen een gelegenheid om het recht van het individu en de wetten van God te verdedigen". van De voorzitter van de Katholieke artsen- veremgmg, dr Pemberton, had reeds eer- rnl pplc,gewezen op deze wetsvoorstellen, m«A J aI? ^verklaarde in een interview T Catholic Herald, „geladen zijn met aocteiijxi gevaar voor vrouwen die in ver wachting zijn". Een andere katl. jlieke dokter verklaarde in een gesprek met een verslaggever van hetzelfde blad: „De mantel der wettigheid zal nu gaan be dekken, wat heel duidelijk kindermoord ,s mets anders". Volgens deze dokter er nu in Engeland jaarlijks 200.000 Catbnitü *?!L-on)vettige abortus voor. De twee Itnrto f Quarterly schrijft: „In nTeuw^H ^paragrafen probeert dit nieuwe voorstel de wetgeving "in Enge- niet na kanTa^" °P een manier> die ffevaarim,- n Verreikende en hoogst- Drs TH. ZWARTKRUIS, pr. REEDS WEZEN WIJ EROP, dat men in de buitenlandse politiek van het republikeinse bewind Eisenhower- Foster Dulles meer nieuwigheden aantreft dan in die van het Kremlin, of- boon wat deze laatste betreft, gaarne ,a „een nieuwe politiek" wordt gespro ken. Het merkwaardigste verschijnsel in Washington nu. is het woord „liberation", bevrijding, dat heel luid in de republi keinse verkiezingscampagne heeft weer klonken, maar thans een officieel accent heeft gekregen, nu zowel president Eisen hower als staatssecretaris Foster Dulles het na hun ambtsaanvaarding hebben ge bruikt. Men kan de gehele buitenlandse politiek, welke de Verenigde Staten na de tweede wereldoorlog hebben gevoerd, zuiver typerend in drie woorden samenvatten: appeasement, containment, liberation; be- vrediging, bedwinging, bevrijding. Het zijn j de drie opeenvolgende fazen van de Ame- rikaanse politiek tegenover communistisch Rusland; de eerste twee liggen achter ons, de derde moet nog worden ingezet; maar de nieuwe mannen in Washington verkon digen luide, dat het woord liberation de richtlijn van hun daden zal zijn, zowel in Europa als in Azië. Onmiddellijk na beëindiging van de oorlog werd de gedragslijn van de enkele weken voor de onvoorwaardelijke capitu latie van Duitsland bezweken president Roosevelt voortgezet- Deze was de mening toegedaan, dat het Kremlin, door de er varing van de oorlog geleerd, een rustige en gematigde politiek ZOu gaan voeren. Tegenover Churchill, die deze opvatting niet juist achtte, nam Roosevelt vaak een weinig elegante houding aan en de Engelse oorlogsleider beklaagt er zich in zijn memoires herhaaldelijk over, dat de Amerikaanse president meer vértrouwen in Stalin dan in hem scheen te stellen. Roosevelt was van oordeel, dat het Krem lin. als men maar aan diens essentiële eisen tegemoet kwam, tot een vredelie vende samenwerking ZOu komen, welke het herstel van de in haar grondslagen uiteengerukte wereld slechts zou bevorde ren. De concessies, welke op de conferen ties van Teheran en Yalta en later (door de pas aan het bewind gekomen president Truman) te Potsdam werden gedaan, moeten in deze betreurenswaardige ge- dachtengang worden gezien. Het schijnt, dat president Roosevelt in zijn allerlaatste levensdagen reeds tot het inzicht was gekomen, dat hij zich deerlijk vergist had. Maar in die spannende, be slissende periode van de oorlog kon het roer niet radicaal worden omgeworpen; men had Rusland nog te zeer nodig. En het Kremlin gebruikte de gunstige ge legenheid om zijn veroveringen te maken; het ene na het andere buurland werd onder de communistische tyrannie ge bracht. West-Europa zag apathisch toe in steriele afwachting, dat het zelf ook aan de beurt zou komen. IN WASHINGTON was men intussen tot de conclusie gekomen, dat de politiek van bevrediging tot een ramp voor de gehele wereld dreigde te lelden. Met de resolute vastberadenheid, welke hem steeds heeft gekenmerkt, nam president Truman enkele radicale besluiten; hij waarborgde de onschendbaarheid van Griekenland en Turkije, hij verkondigde de zgn. Trumanleer. Deze sensationele be slissingen hingen echter niet los in de lucht; zij waren integendeel een onderdeel van een nieuwe doelbewuste politiek, dié van containment, bedwinging, indijking; een politiek, welke ontworpen was door George Kennan, een van de raadgevers van het State Department en tevens een ervaren kenner van Rusland; men sprak zelfs van kennanisten, tegenover de burn- hamisten, aldus genaamd naar James Burnham. die steeds de zgn. bevrijdings politiek heeft gepropageerd en wiens in zichten. de laatste weken door hem zelf met hernieuwde felheid verdedigd, on getwijfeld in republikeinse regering-Vin gen zo'n diepe indruk hebben g. t u-kt, dat, ofschoon Burnham geen enke! offi ciële functie bekleedt, zij een der richt lijnen van de nieuwe Amerikaanse politiek kunnen gaan vormen. In de afgelopen jaren heeft de contain- mentpolitiek, welke en het is goed hier even de nadruk op te leggen een bipar- tisane politiek was, d.w.z. de goedkeuring en instemming had zowel van de republi keinse als van de democratische partij, ongetwijfeld belangrijke successen be haald. Uit deze politiek toch is voort gekomen de Marshallhulp, de Noordatlan- tische verdragsorganisatie en het Bureau voor de wederzijdse veiligheid. Deze alle waren er op gericht het opdringen naar West-Europa van het communisme tegen te houden en ze zijn daarin voortreffelijk geslaagd. We zullen allerminst beweren, dat het Westen volkomen immuun is ge worden voor individuele communistische infiltratie; maar een gevaar voor de volks gemeenschap als geheel is het communisme momenteel in West-Europa zeker niet meer. Dat danken aan de contain- mentpolitiek. Of deze de enige of de beste politiek was, welke Amerika na de overweldiging van Tsjechoslowakije kon kiezen, kunnen wij gerust 'n het midden laten. Zij was in elk geval een omwenteling tegenover de bevredigingspolitiek, welke Rusland de vrijheid liet steeds hogere eisen te stellen of liever: steeds meer overweldigingen te organiseren En toen de communisten in het Verre Oosten, in Korea toch nog een agressie waagden, werd daartegen onmiddellijk gewapend verzet gesteld. De bedwingingspolitiek was dus niet zo mak en vaag, als men het weieens wil voorstellen; integendeel zij wapent zich en wapent zich steeds sterker, waarbij heel vaak de verwachting is uitgespro ken, dat, als het Westen eenmaal sterk genoeg is, die macht voldoende aan- trekkingskracht op de satellietstaten zal i uitoefenen, om zich van het communis tische juk te bevrijden. Hier raakt de bedwingingspolitiek dus reeds de idee van de bevrijdingspolitiek, waarvan de contouren zich overigens nog slechts heel vaag aftekenen. bazaltglooiïng, die een groot aantal potige Ouddorpers na de jongste afslag in aller ijl heeft opgeworpen en waarvoor men het materiaal om zo te zeggen voor het grijpen had, namelijk de overblijfsels van een door de stormvloed uiteen gerukte strekdam. Die bewoners van het ver van het dorp gelegen „Noorden" hebben ge luk gehad. Komt men het voorjaar zonder verder onheilen door, dan maakt men kans dat er in de komende maanden flink wat opstuiving plaats heeft. Oudere men- sen weten te vertellen, dat zich in vroe ger tijden een zelfde spel tussen zee en zand heeft voorgedaan, het spel van af nemen, gevolgd door aangroeien. De na tuur regelt dit, zonder dat de mensen er zich in behoeven te mengen. Nu moet men niet denken, dat de Oud dorpers apathisch staan tegenover wat storm en vlod teweeg brachten. Verre van dat! Aan de Zuidkant van het dorp, een eindweegs voorbij de plaats waar de dui nen overgaan in een hoge dijk en vlak naast de haven werd eerst in de onheils nacht een stuk van de dijkkruin afgesla gen, een golf spoelde het land in. het gat werd groter en een enorme watermassa stormde de polder in, huizen werden ver zwolgen, meegesleurd, men vindt zelfs hun plaats niet meer en er ontstond een „wiel", waarin ook het havencafé dreigde te verdwijnen. Gelukkig is het zover niet gekomen en misschien is dat te danken aan de mannen van Ouddorp, die direct nadat het ergste van de vloedgolf voorbij was met spaden en zandzakken begonnen zijn om het gevaar zoveel mogelijk in te perken. En ononderbroken zijn zij daar mede doorgegaan. Duizenden, neen tien duizenden zandzakken hebben zij in het gat gesmeten, honderden vrachtauto's voerden zand aan, net zo lang tot de dijk weer dicht was. Zelfs de bazaltglooiïng is al weer aangebracht, evenals een be schuttende kleilaag en een vlechtwerk van rijshout. De grootste bedreiging voor het dorp is naar wij menen thans zo goed als bezworen. Intussen heeft men nog 'n ander kwaad arweitje op te knappen; de enige ver- oindingsweg van Ouddorp met de bui tenwereld, de verkeersweg naar Goede reede, is onderhevig aan eb en vloed; als het hoog water is moet men minstens tot aan de knieën door het water en alleen grote vrachtwagens of tractoren kunnen er nog door. Men herkent er de weg al leen aan een dubbele rij stokken, die in de bermen zijn gaatoken. Men dankt die toestand aan een groot gat in de dijk aan de Grevelingen, dat het vloedwater tot aan de binnenkant der duinen in 't Noor den van Goeree toegang geeft. Thans gaat men ook dat euvel met duizenden zand zakken te lijf. Men maakt zonder meer een weg van zandzaken. Dit voor zolang 't gat nog niet helemaal gedicht is: daar zuilen wel zinkstukken aan te pas moe ten komen of misschien moet men er wel een dijk omheen leggen. Al met al heeft het er veel van dat de toestand van eeuwen geleden is terugge keerd. Het land van Goeree ligt, behou dens een smalle, voortdurend overstroom de weg, los van Flakkee. Aan onze wa terstaatkundigen en aan onze dijk- en grondarbeiders is het zware karwei toe bedeeld om van twee eilanden weer een geheel te maken. Sedert de eerste helft van het jaar 1950 veer 13.000 gerepatrieerde gezinnen een arriveerden hier te lande van Indonesië uit ongeveer 25.000 gezinnen, benevens ongeveer 9000 alleenstaanden, omvattende in totaal nagenoeg 100.000 personen. Van deze ongeveer 25.000 gezinnen werden on geveer 9000 gezinnen tijdelijk gehuisvest in opvangcentra, higeveer 6500 van deze gezinnen verkregen inmiddels de be schikking over eau woning, zodat thans nog ongeveer 2500 gezinnen op toewijzing van een woning wachten. Naast de hier- vorenbedoelde ongeveer 6500 gezinnen verkreeg een ongeveer gelijk aantal ge zinnen die om sociale of financiële re denen niet langer op hun tijdelijk adres konden verblijven, een woning. In het algemeen kan derhalve vermeld worden, dat sedert het begin van 1950 aan onge- De prijsdaling op de goederenmarkten, zo zegt het jaarverslag van de Amster- damsche Goederen-Bank N.V., heeft zich in 1952 voor de meeste producten bijna onafgebroken voortgezet. De index der wereldmarktprijzen van 12 gevoelige „com modities" (basis 1 Juli is 100) toont een stand aan van 106.93 op 2 Januari 1952 en van 93.15 op 2 Januari 1953. Hieruit blijkt van welke omvang de prijsdaling als ge volg van de reactie op de Korea-hausse in 1952 is geweest. De prijsdaling, die in de eerste 5 maan den van 1952 tamelijk groot was, heeft zich in de tweede helft van het jaar slechts in beperkte mate voortgezet. In de laatste maanden was zelfs sprake van een zekere stabiliteit. Onder de huidige omstandig heden is het onmogelijk voorspellingen te doen over het toekomstige verloop der goederenprijzen. De economische ontwikkeling in de Ver. Staten is en blijft de alles beheersende factor. Uitbreiding van de vraag naar tal van producten ligt echter in het verschiet, wanneer de invoerbeperkingen eenmaal verzacht zullen worden. „En dit zal tooh op den duur moeten geschieden". Hoewel de situatie nog vol onzekerheden is, zijn vele krachten aan het werk om producen ten en productiegebieden in het Verre Oosten te behoeden voor de grote gevaren, die aan zeer lage grondstoffenprijzen in- haerent zijn. Het verslag geeft een overzicht van enkele afzonderlijke producten. Koffie: de consumptie in Nederland heeft nog lang niet het niveau van voor de oorlog bereikt. Het verbruik in 1952 kan worden aan genomen op 350.000 balen (van 60 kg), tegen een voorlopige consumptie van het dubbele van deze hoeveelheid. De meeste koffie kwam weer uit Brazilië. Op de tweede plaats kwam Afrika. Uit Indonesië impor teerde Nederland aanzienlijk meer koffie dan in 1951. De cijfers van de totale wereldoogst bewegen zich op een lager niveau dan voor de oorlog. WOL: voor de wolprjjs heeft zich ge leidelijk 'n betere stemming geopenbaard. De voorraadpositie is aanmerkelijk ge wijzigd. Zowel bij de handel als bij de in dustrie zijn de voorraden kleiner dan een jaar geleden. De vraag naar rnwe wol neemt weer toe, maar er wordt zeer voor zichtig aangekocht. Rubber: rubber behoort tot de gevoelig ste producten op "e Wereldmarkten. De Amerikaanase rubberpolitiek is gericht op een „billijke" prijs v°or natuurrubber. Het machtige wapen van dit land is de grote capaciteit aan installaties voor de produc tie van synthetische rubber. De Amster damse rubbermarkt heeft een prijsverloop vertoond analoog aan dat van de wereld markt. Granen: ook in 1952 was de handel in buitenlandse broodgranen in Nederland nog niet vrij. De aankoop geschiedde wederom door het voedselvoorziening im portbureau. Ook de import van voeder- granen geschiedde grotendeels op deze manier. In de meeste tarwe-producerende landen werd een recordoogst bereikt. Ook voor voedergranen waren de oogsten aan zienlijk groter dan in 1951. Voor de Neder landse tarwe-oogst bedroeg de totale op brengst 106 procent van de gemiddelde opbrengst der jaren 1946'51. Voor rogge was dit percentage 117 en voor gerst 128. Non-ferro metalen: met uitzondering van koper is het schaarste-probleem voor de br'-"grijkste non-ferro metalen achter de rug. Katoen: de wereldproductie bereikte een hoeveelheid van 34.5 millioen balen bij een verbruik van 32.3 min. In Nederland wer den van 1 October 1951 tot 1 September 1952 aangevoerd 286.451 balen katoen en wel uit de Ver. Staten, India-Pakistan, Brazilië, Peru, Egypte en andere landen. Er was voldoende Noordamerikaanse katoen voor de Nederlandse industrie be schikbaar. De THEEprjjzen op de Londense markt zjjn aanzienlijk ingezakt, maar een deel van deze daling is weer ingehaald. In het verbruik van KAPOK in Nederland viel enige verbetering waar te nemen. Het be draagt echter niet meer dan de helft van het vooroorlogse cijfer. De handel in SPECERIJEN was kalm met dalende om zetten en prijzen. De Amersfoortse hei dreigt een steen des aanstoots te worden. In 1903 is de kei ontdekt door ..Spek kie" (de bijnaam van een destijds bekende Amersfoorter) onder liet wegdek van de Varkensmarkthet 'oen nog beruchte verkeersplein in het hartje van Amersfoort. Voor dt: 'tei is 1953 dus een jubeljaar. Gezien le omstandigheden besloot het. kei- jomité de feestelijkheden een jaar lit te stellen. Kort daarop kwam uit de burgerij een suggestie om de kei in de Oos- terschelde te deponeren als eerste bijdrage voor het dichten van de zeegaten. De keientrekkers zouden dan voor de laatste maal in actie komen mits zij zich in het bezit stel len van 'n certificaat. De opbrengst ran deze certificaten zou in het Rampenfonds komen. Op deze wyze wil men dat Amersfoort van de naam ,.Keistad" afkomt. Men voelt meer voor een nevennaam als het „Brugge boven de rivieren". Voor de Amersfoorters betekent dit voorstel de knuppel in het hoender hok. Er zijn heftige voor- en tegen standers. Het ziet er op het ogenblik vaar uit, dat de groep, die de kei in Amersfoort wil houden, belangrijk sterker is. De volledige lijst der spelers, die ver bonden zullen zijn aan de Oost-Neder landse toneelgroep „Theater", is thans bekend. Het zijn de volgende tonelisten; Kees van Iersel, Rob de Vries. Johan Schmitz, Jacques Snoek. Jo Sternheim. Lo van Hensbergen, Johan Walnain, Jan Mod derman, Bernhand Droog, Sacco v. d. Ma de, Raymond Oosthout, Piet v. d. Meuien, Caro van Eyck, Hetty Beck. Jenny van Maerlant, Liane Saalborn, Diny Sprock en Karen Else, benevens één toneelschool leerling en twee volontairs. Albert van Dalsum zai als gast optreden, ook als gast regisseur. Het voorlopige algemeen bestuur der Stichting zal worden gevormd door ir J. B. G. M. Ridder de van der Schueren, Commissaris der Koningin in de provin cie Overijssel; jhr dr C. G. C Quarles van Ufford, Commissaris der Koningin in de provincie Gelderland; en door de burge meesters Ch. G. Matser, burgemeester van Arnhem; M. van Veen. burgemeester van Enschedé; jhr mr G. A. Strick van Linschoten, burgemeester van Zwolle; mr A. L. des Tombe, burgemeester van Apeldoorn; mr Ch. M. J. H. Hustinx, bur gemeester van Nijmegen en mr H. W. Bloemers, burgemeester van Deventer. Het dagelijks bestuur der Stichting zal gevormd worden door de vier eerstge- noemden en wel in de kwaliteit van resp. voorzitter, onder-voorzitter, secretaris en penningmeester. De zakelijke en artistieke leiding berust, zoals bekend, bij de heren Kees van Ierse] en Rob de Vries, terwijl voor wat de za kelijke leiding betreft voorlopig en tijde lijk aan hen is toegevoegd de heer J. M. Monningh, chef van de afdeling Onderwijs en Kunstzaken der gemeente Arnhem. Deze mededelingen werden gistermiddag gedaan tijdens een persconferentie in het Arnhemse stadhuis. Binnenkort is de benoeming te ver wachten van jhr mr M. P. M. van Kar- nebeek. thans H. M. gezant te Jerusalem, tot H. M. buitengewoon gezant en gevol machtigd minister te Oslo. woongelegenheid werd verschaft. Dit gunstige resultaat werd o.a. ook bereikt door de werking van de wet Huisvesting Gerepatrieerden 1950. Weliswaar behoefde tot nog toe slechts in een 20-tal gevallen door de provinciale inspecteurs van de dienst voor Maat schappelijke zorg daadwerkelijk van de hun bij genoemde wet toegekende vorde ringsbevoegdheid gebruik gemaakt te worden, doch daar staat tegenover, dat 't bestaan van de vorderingsbevoegdheid ongetwijfeld in aanzienlijke mate het verlenen vah vrijwillige medewerking door gemeentebesturen heeft bevorderd. Het is mede hierom, dat het noodzakelijk is althans voorlopig nog over de bij genoemde wet verleende bevoegdheden te kunnen blijven beschikken. In verband hiermee is bij de Tweede Kamer inge diend een ontwerp van wet tot verlenging van de geldigheidsduur tot 1955 van de wet Huisvesting Gerepatrieerden 1950, welke wet in 1955 zou expireren. Vermeld zij nog, dat een aantal in Indonesië verblijvende gezinnen van Indische Nederlanders nog recht op over tocht naar Nederland kan doen gelden, terwijl er voorts rekening mee moet wor- gehouden, dat thans nog ongeveer 2500 gerepatrieerde gezinnen in zoge naamde contract-hotels en -pensions ver toeven, die daardoor met sociale achter uitgang worden bedreigd en ook de staat voor zeer aanzienlijke uitgaven stellen. (Niet officieel). Hoge prijzen 19 Februari 1953. 25.(MB) h.tm 2.(MM) 1.500 l.ooo 400 1087 1138 1698 1732 2360 2705 3030 3112 3414 3483 3772 4012 4502 4530 4838 4861 5721 5731 6328 6480 7169 7173 7878 8091 8850 9193 9723 9750 10353 30395 10888 11061 11373 31482 12362 12413 12765 12912 13948 13970 14145 14426 14829 14850 13208 15213 15472 15690 16268 16290 17425 17560 17831 17956 18321 18399 19382 19392 19849 20020 20260 20341 20500 20524 20811 20843 21310 21319 19138 11539 15628 18064 38700 1854 3433 3605 14136 16111 17099 1433 3420 5067 16538 1793 1799 4805 5239 6565 7286 8202 S784 10546 13963 34165 15075 17077 17304 18821 19272 21028 21413 Prijzen van 80. 1345 1558 1613 1858 1913 1922 2877 2905 2916 3134 3167 3260 3583 3620 3647 4203 4204 4271 4570 4778 4790 4879 5047 5454 5808 5847 5857 6523 6611 6744 7198 7279 7386 8321 8595 8654 9288 9408 9500 9852 9884 9930 10456 10512 10662 11112 11128 11146 11778 11868 12162 12439 12446 12521 12976 33310 13654 13981 14014 14028 14571 14630 14635 14652 14871 15005 15277 15331 15359 15725 15823 16035 16371 16704 16880 17600 17623 17649 17959 17967 18018 18562 19032 19041 19396 19467 19549 20036 20086 20187 20367 20393 20436 20600 20604 20606 20856 20923 20952 21629 21636 21697 5601 8907 21926 21986 10686 15411 4957 5226 7671 7977 12336 12883 16010 16719 18956 19097 21869 1678 1694 2169 2422 3004 3028 3284 3314 3686 3726 4334 4448 4825 4829 5463 5515 5974 6085 6779 6965 7536 7641 8701 8754 9555 9642 10027 10116 10750 10861 11167 11231 12241 12285 12555 12594 13812 13851 14040 14127 14770 14808 15060 15186 15423 15450 16198 16255 16921 17048 17699 17700 18030 18303 19246 19280 19557 19788 20220 20238 20452 20483 20719 20786 21050 21197 21721 21783

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Nieuwe Schiedamsche Courant | 1953 | | pagina 5