GEWELDIGE beweging in
internationale politiek
n bonte
de
Groep
ermgen
schakeringen
Ridgway wenst Juin meer
bevoegdheden te geven
Nog één specifiek Katholiek
Dagblad in Duitsland
Zonnedagen brachten ommekeer
Pleegkind wordt echt kind
Calvinisten zoeken steun voor
apartheid" in de Bijbel
aan een
Een slechte dienst
goede zaak
Oostenrijkers zijn de politieke
strijd niet moede
Gematigd sociaal program of
economisch egoïsme?
E
V'
De camera op 7t
buitenland
De Romeinse graf-
vondsten te Esch
Mieke
VERKENNINGEN IN ZUID-AFRIKA (IV)
Muziekshow in Tilburg
ZATERDAG 28 FEBRUARI 1953
PAGINA 8
BONN:
Katholieke stem
door het K.N.A.
Unieke ontdekking voor
Nederland
De onderdanige Cham
Volkspartij schoot tekort in
propaganda
Tegen economisch egoisme
V.D.U. krijgt een les
De komende ontwikkeling
Brokstukken van de toren
van Babel
Onhoudbare argumenten
Internationaal festival in
Pinksterweek
MINDER VLUCHTEN NAAR
DJAKARTA?
OUDSTE EVACUé
OVERLEDEN
DRIJVEND DIJKWERKERS.
HOTEL VOOR STELLEN.
DAM
Geschenk van Veisen
„FLOOD RELIEF SHOW"
Radio-aansluiting met Londen
AFBROKKELENDE PRIJZEN
OP CACAOMARKT
ER ZIT op dit ogenblik een geweldige
beweging in de internationale poli
tiek. Dit korte zinnetje klinkt heel
nuchter, maar in de volle werkelijkheid
staat de vrije wereld voor de vraag, of zij,
i wat haar internationale gedragslijn aan
gaat, op de ingeslagen weg zal voortgaan
dan wel of zij nieuwe wegen zal zoeken;
m.a.w. het gaat om de consolidatie of her
oriëntering. Natuurlijk is geen enkele po
litiek zó stabiel, dat zij ten eeuwigen dage
precies dezelfde tactiek kan volgen; zij
past zich vanzelf aan de steeds wisselende
omstandigheden aan; maar daarbij kunnen
toch steeds dezelfde richtlijnen worden
gevolgd. Het is echter ook mogelijk op een
bepaald moment het roer geheel om te
gooien; dit is niet makkelijk, want er be
staat, ook in de internationale politiek,
een continuïteit, waaraan zelfs de revolu-
tionnairen zich niet kunnen onttrekken.
Daarom zal zelfs 'n heroriëntering meestal
langs banen van geleidelijkheid gaan en
vaak komen met groot vertoon opgezette
pogingen tot heroriëntering tenslotte neer
op de normale evolutie van de geconsoli
deerde politiek.
In twee landen de Verenigde Staten en
Frankrijk, wordt voortdurend over „een
nieuwe politiek" gesproken. Welke deze
gal zijn, is wat Washington betreft, niet
ao heel duidelijk; men heeft zelfs soms
de indruk, dat het republikeinse bewind,
na in de verkiezingscampagne gouden
bergen te hebben beloofd, nu het voor de
werkelijkheid staat, zo ongeveer hetzelfde
gaat doen, wat Roosevelt en Truman
steeds hebben gedaan, eenvoudig omdat
er practisch geen ander alternatief is dan
doorgaan of een derde wereldoorlog uit
lokken. En dit laatste willen de Verenig
de Staten in geen geval. Het kan zijn, dat
enkele isolationistische senatoren dit niet
inzien, maar president Eisenhower heeft
genoeg Europese en oorlogservaring om
een voorzichtige politiek te blijven voeren.
Daaraan zijn al risico's genoeg verbonden.
Vele Fransen verwijten 't republikeinse
bewind en Eisenhower gaarne, dat zij, in
tegenstelling met de democraten en Tru
man, die meenden, dat de vrije en de
communistische wereld vredelievend naast
elkaar zouden kunnen leven, van oordeel
zijn, dat „de Verenigde Staten en Rusland
reeds met elkaar in oorlog zijn; dat er
tussen hen geen compromis mogelijk js;
en dat eens een van beide partijen zal
moeten capituleren". Dit schreef nog de
zer dagen Servan-Schreiber in de neutra-
listische Parijse „Monde". Hij voegde er
aan toe „De Franse regering blijft bij
voortduring verklaren, dat er een eenheid
is van de Amerikaanse en de Franse po
litiek. Zij probeert zelfs ons nog steviger
aan de politiek van de Verenigde Staten
in Azië te binden. Hetzij uit lamlendig
heid, hetzij waarschijnlijker uit angst om
een bondgenootschap te breken, waarop
onze (Frankrijks) politiek steunt, wil zij
de fictie handhaven, dat er in Washington
niets veranderd is en dat staatssecretaris
Foster Dulles eenvoudig een verlengstuk
van Acheson is".
Deze stem klinkt in Frankrijk niet in
een woestijn. De „Monde" is er vol van,
eventls de „Combat", de „Observateur"
I en andere kleinere organen; zij zijn de
propagandisten van een soort anti-ameri-
kanisme, dat zich ten doel stelt, nu men de
Europese Defensiegemeenschap meent te
hebben getorpedeerd, ook „de wortel zelf
van het kwaad", zoals men in die kringen
zegt, n.l. de Noordatlantische verdrags
organisatie aan te pakken. Inplaats van
de Noordatlantische gemeenschap van
het Noordatlantische bondgenootschap
moet dan komen: de derde macht,
een groepering van alle Westeuro-
pese staten met de Arabische liga en de
Zuid-Oostaziatische landen, die in volko
men neutraliteit tussen de twee kolossen:
de Verenigde Staten en de Sovjet-Unie,
buiten elk conflict moeten blijven en
nooit partij mogen kiezen.
EN DERGELIJKE POLITIEK zou in
derdaad, wat West-Europa aangaat,
een volkomen heroriëntering zijn, 'n
breken met het verleden, een nabij en
zelfs een verderafgelegen verleden. En we
hebben sterk het gevoel, dat het 'n ramp-
I zalige breuk zou zijn, al ware het slechts
omdat neutrale staten en groeperingen
steeds de speelbal van een derde zijn, i.e.
van Rusland. Neutraliteit, zelfs gewapende
neutraliteit, zoals bijv. Nederland en Bel
gië die vóór de tweede wereldoorlog be
oefenden, biedt, naar de ervaring van alle
tijden heeft geleerd, niet de allergeringste
waarborg van veiligheid. Met het sterkste
besluit om geen partij te kiezen en nie
mand aan te vallen, schept men geen ga
rantie, dat men niet zal worden aange
vallen en overweldigd. Men is eenvoudig
aan een agressor overgeleverd, die tijd
en plaats van zijn overval ongehinderd
kan en ongehinderd zal kiezen.
De neutralisten stellen als thesis, dat,
als de Verenigde Staten de gegevens van
de buitenlandse politiek van Truman en
Acheson grondig onderste boven werpen,
het vrije Europa het recht en de plicht
heeft hetzelfde te doen. Afgezien hiervan,
dat de bovenvermelde Franse bladen
sinds jaren, dus reeds onder Truman en
Acheson, voor de derde macht pleitten,
reikt de conclusie in deze thesis veel te
ver. Het enige juiste standpunt zou zijn,
dat in onderhandelingen tot een gemeen
schappelijke gedragslijn zou worden over
gegaan. En veel van wat in Washington
gebeurt, wijst er op, dat Eisenhower en
Foster Dulles inderdaad die weg op wil
len. Herhaaldelijk hebben zij reeds ver
klaard, dat in aangelegenheden van ge
meenschappelijk belang, zij niet zullen
handelen zonder de bondgenoten, dus de
leden van de Atlantische gemeenschap, te
hebben geraadpleegd.
Men kan er zeker van zijn, dat deze
raadpleging zal plaats hebben, als presi
dent Eisenhower, „waar of wanneer ook",
Stalin zou ontmoeten. De bereidverklaring
daartoe wijst zeker niet op een scherpe
heroriëntering, veeleer op een voortzet
ting van de oude Amerikaanse politiek.
Want aan een dergelijke ontmoeting heeft
Eisenhower precies dezelfde voorwaarden
verbonden als door Truman altijd zijn ge
steld.
De Opperbevelhebber der N.A.T.O.-
strfldkrachten In Europa, gen. Ridgway,
heeft Vrtfdag bekend gemaakt, dat hU
onlangs de „permanente groep" van de
N.A.T.O. te Washington heeft aanbevolen,
de drie onderdelen van de strijdkrachten
in de centrale Europese sector onder één
bevelhebber te stellen en de functies van
plaatsvervangend hoofd van de lucht
macht bfl het hoofdkwartier te Fontaine-
bleau uit te breiden.
In de verklaring wordt gezegd, dat ver
dere bijzonderheden niet kunnen worden
verstrekt, hangende de beslissing van de
„permanente groep", die binnenkort te
verwachten is.
Indien de permanente groep met gen.
Ridgway accoord gaat hetgeen volgens
welingelichte kringen vrijwel zeker is
dan zal een einde zijn gekomen aan een
(Van onze correspondent)
BONN, WOENSDAG
HET is nu ongeveer een maand
geleden, dat de eerste berichten
van het Duitse katholieke pers
bureau de wereld in werden gezon
den. Met de stichting van het bureau,
de „Katholische Nachrichtenagen-
tur", heeft men in Duitsland een eer
ste belangrijke stap gedaan op de
weg naar het herstel van een katho
lieke pers. De Duitse bisschoppen
hebben hun volle medewerking aan
de oprichting van het bureau gegeven
en bij hun conferentie in Fulda een
verklaring opgesteld, waarin het zeer
grote belang van een eigen katholie
ke nieuwsdienst nadruk werd ver
leend.
Eén der voornaamste taken, die de
dienst op zich heeft genomen, is de
regelmatige nieuwsvoorziening vanuit
het Vaticaan. De oprichters achtten
het onaanvaardbaar, dat tot dusverre
de berichtgeving uit
het Vaticaan naar
Duitsland geheel en
al afhankelijk was
van neutrale pers
agentschappen. De
wens om daaraan een
einde te maken heeft
de beslissende stoot
gegeven tot de op
richting van de KNA.
Het bureau wil in
Duitsland eigen re
dacties vestigen in Bonn, in Mu'en-
chen, in Frankfurt, in Berlijn en in
Hamburg. Deze redacties zullen bij
hun werk min of meer kunnen voort
bouwen op voorbereidend werk, dat
door twee organen van beperkte op
zet reeds geleverd is. Het betreft hier
op de eerste plaats de „Kerkelijke be
richtendienst in Duitsland", (KND),
die reeds jaren geleden in Koblenz
was opgericht en nadien naar Keulen
verplaatst is. Dit orgaan stond onder
leiding van twee geestelijken en het
heeft in de moeilijke jaren na de oor
log getracht de herrijzende Duitse
pers te voorzien van informaties uit
het katholieke leven.
De pioniers van deze dienst, dr
Peuler en dr Meisner, hebben onder
de moeilijkste omstandigheden moe
ten werken, hetgeen alleen reeds kan
blijken uit het feit. dat zij hun taak
eind 1945 met vrijwel geen hulpmid
delen begonnen. Een poging om tege
lijk ook een groot katholiek dagblad
te stichten is niet gelukt. Zij werd
door dezelfde pioniers ondernomen,
die begonnen met de u'tgave van het
weekblad ..Katholischer Beobaehter".
De opzet daarvan was om, zodra een
voldoende basis gevonden was, het
weekblad in een dagblad om te zet
ten. De verhuizing van Koblenz naar
het grotere centrum Keulen moest
deze opzet dienen, maar ook daar
heeft de „Beobaehter" zijn doel niet
kunnen bereiken. Het is tezeer een
beschouwend blad gebleven om zich
zelf een plaats te kunnen veroveren
in de reeks van graag gekochte Duit
se weekbladen. Daarnaast waren de
technische mogelijkheden ook al te
zeer beperkt. Van een overgang naar
de uitgifte van een katholiek dagblad
is dan ook niets terecht gekomen.
Daarvoor bleken de onder het regiem
van de bezetting gegroeide dagbladen
en later de herrezen „oude" kranten
over te machtige apparaten te be
schikken. De „Katholischer Beobaeh
ter" is dan ook na een kwijnend be
staan als zodanig gesneefd en het is gemene pers.
opgegaan in het in Recklinghausen
gestichte weekblad „Echo der Zeit".
dat zich in de laatste tijd tot een zeer
strijdbaar katholiek orgaan heeft ont
wikkeld. De verbreiding van dit blad
is echter ook nog steeds ver beneden
die van de overige weekbladen in
Duitsland, waarvan er één, de „Rhei-
nische Merkur" in Keulen, als één
van de belangrijkste christelijke
politieke organen geldt.
Een ander stuk fundament, waarop
het K.N.A. kan voortbouwen, is de in
Muenchen gevestigde „Christelijke
berichtendienst" (CND) Deze is als
interconfessionele berichtendienst be
gonnen, doch later is de „Evangeli
sche persdienst" afgesplitst en naar
Bethel bij Bielefeld verplaatst. De
overige bestaande katholieke infor-
matiebureaux waren van uitsluitend
diocesane opzet.
AN een specifiek katholieke dag
bladpers kan men in Duitsland
practisch niet meer spreken. Er
is slechts één dag-
blad. dat uitdrukke-
lijk als katholiek
dagblad te boek staat.
Dit is de „Deutsche
Tagespost" in Re
gensburg, die echter,
zoals uit de plaats
van uitgifte al wel
blijken kan, niet
meer dan regionale
betekenis heeft. Zij is
het schamele restant
van de eens zo bloeiende katholieke
pers in Duitsland, die tot aan 1933
niet minder dan zeshonderd dagbla
den omvatte. Zij zijn alle ten offer
gevallen aan de nationaal-socialisti-
sche pers-kneveling en pogingen om
de eigen katholieke perg na 1945 te
doen herleven zijn niet geslaagd.
De pers-politiek, die door de geal
lieerde autoriteiten werd gevoerd in
de jaren, waarin zij nog volkomen het
veld der publiciteit beheersten, heeft
generlei ruimte gelaten voor een her
stel. De uitgifte van bladen werd door
de geallieerden namelijk gebonden
aan een stelsel van vergunningen en
daardoor ontstonden dagbladen met
gemengde redactionele bezetting,
waarin alle politieke richtingen hun
aandeel kregen.
Gaandeweg hebben zich deze bla
den in bepaalde richtingen ontwik
keld. Talrijke zijn tot organen met
christelijke inslag geworden, die het
inmiddels doorgebroken politieke be
ginsel van de samenvatting van alle
christelijke denkenden in één partij
ook in het perswezen doorzetten.
Geen der zo ontstane bladen heeft
zich, toen de voogdij der bezetting op
hield, nog met het praedïcaat ..katho
liek" getooid. Ook toen de „oude"
bladen weer de mogelijkheid kregen
te verschijnen zijn de specifiek ka
tholieke bladen niet herrezen. Blijk
baar was men enerzijds tevreden met
de grote christelijke bladen, zoals de
„Koelnische Rundschau" en de in
Dusseldorp verschijnende „Rheini-
sche Post", en had men anderzijds
geen financiële mogelijkheden om te
gen de inmiddels gevestigde machts
positie der „licensie-'oladenop te
tornen. Ernstige pogingen om het
dappere voorbeeld van de Regens-
burgse „Tagespost" na te volgen ziet
men niet. Veeleer richt de katholieke
publiciteit zich er nu op door middel
van het K.N.A. de eigen katholieke
stem beter dan tot dusverre te door
dringen tot de christelijke en de al-
politiek wrijvingspunt binnen de N.A.T.O.-
legerleiding.
Bij de opbouw van de commando's in
de verschillende strategische sectoren
van Shape, werd nl. zowel in de sector
Noord, als in Zuid een onderbevelhebber
benoemd, die zowel land-, zee- en lucht
strijdkrachten onder zich had en op zijn
beurt verantwoordelijk was jegens de
opperbevelhebber van de Shape- In de
centrale sector evenwel plaatste destijds
generaal Eisenhower, als opperbevelheb
ber, de land-, zee- en luchtstrijdkrach
ten ieder rechtstreeks onder zijn een
aparte bevelhebber, die ieder rechtstreeks
onder hem stonden. Dit was een zware
slag voor de Franse legerleiding in het
algemeen, en voor maarschalk Juin in
het bijzonder. Juin werd alleen bevelheb
ber van de landmacht in deze sector-
Deze situatie heeft destijds tussen Eisen
hower en Juin tot moeilijkheden aanlei
ding gegeven. Thans zou maarschalk Juin
dan toch de algehele bevelvoering in deze
sector krijgen-
(Van onze correspondent)
In de loop van het vorige jaar werden
te Esch, bij Boxtel Romeinse graven bloot
gelegd, die aan de hand van de gedane
vondsten gedateerd werden in de tweede
eeuw na Christus. Vooral een tweetal was
uniek wegens het grote aantal funeralia,
de grafgiften, die de gestorvenen waren
meegegeven. De toenmaals gedane opgra
vingen blijken thans nog zeldzamer schat
ten te hebben opgeleverd, nu de Rijks
dienst voor Oudheidkundig Bodemonder
zoek, na ontleding van een grote kluit
aarde, uit deze Romeinse grafheuvels af
komstig, een bronzen borstbeeld ontdekte,
dat op grond der motieven wijst op de
beeltenis van Apollo. Boven in de kop van
het beeld bevindt zich een gat, dat waar
schijnlijk voor het branden van wierook
werd gebezigd. Een 'en ander toont aan,
dat dit borstbeeld gebruikt werd bij het
begraafritueel.
Een dergelijke vondst is tot op heden
nog nimmer in onze vaderlandse bodem
aangetroffen.
Wat zo'n zalige zonnige dag na al dat
winterse gedoe bij een mens ineens een
ommekeer kan brengen....! Ik geloof, dat
iedereen letterlijk naar het voorjaar
snakt, want alles liep buiten en je brak
compleet je nek met toebehoren over de
kinderwagens! „Zouden alle huis
vrouwen mijn raad van vorige week op
gevolgd hebben", dacht ik geamuseerd,
toen ik al dat bedrijvige gedoe zo gade
sloeg en intussen mij heerlijk liet koeste
ren in het zonnetje, dat zolang verstek
liet gaan
En op dat bankje in 't park moest ik
ineens aan „Us Abe" denken. In wel
honderd stukken nu.... Nee, grijpt U nu
niet vertwijfeld naar de telefoon, om te
informeren bij de Keuzecommissie, mijn
„Us Abe" is heel wat anders. Zal ik U
even vertellen.
Toen wij onze koperen trouwdag zo'n
beetje zouden vieren, vroeg een kennisje
mij, wat ik nu eens heel graag zou wil
len hebben. Och, ik wist wel een hele
waslijst van grote en kleine dingen, maar
omdat 't zo dringend gevraagd werd, zei
ik zonder blikken of blozen: „Twee kaar
tjes voor Nederland—België, kunnen wij
samen Abe eens zien. Een oppas trom
mel ik wel op". (Alsof ik er tien aan elke
vinger wist....). Weet je, ik ben nog nóóit
naar een interlandwedstrijd geweest en
dat zou ik nu graag eens willen...." Dat
verbijsterde gezicht, alsof ik om de hon
derdduizend vroeg...! „Mieke, vraag niet
zulke idiote dingen, ben jij nu een moe
der?" Terwijl ik maar om één ding
vroeg, dat misprijzend geweigerd werd,
bleef mijn koppig hart tóch hopen....
Op „de" dag kwam er een knots van
een vaas met beeldige anjers. Ik moest
even dwaas slikken, toen ik 't kaartje
las.... Dus tóch geen kaartjes.... Vindt U
't nu gek, dat die vaas prompt de naam
van „Us Abe" kreeg en dat er laatst
zegevierende bloemen in prijkten, toen 't
meningsverschil opgelost was en Abe
weer meetraint
Mijn vriendin is nu verpleegster in
Brazilië, dus wijd weg. Tegen de tijd, dat
zij met verlof komt, zal ik wel een ander
exemplaar aanschaffen en haar dan mis
schien triomfantelijk vertellen, dat ik
„Us Abe" tóch gezien heb. Wie weet
Heeft U deze week ook gelezen, dat
1 Juni de pleegouderwet ingaat? Ik kan
mij zo voorstellen, dat degenen, die een
pleegkind hebben, dit met vreugde zul
len begroeten. Er wordt nu eindelijk eens
wat gedaan in Nederland en misschien
bereiken wij hier tóch nog weieens de
algehele adoptie.
Als je zo'n baby tot je neemt, slechts
enkele dagen oud en je zorgt er jaren
voor, dan moet je beschermd worden als
zo'n moeder 't ineens in haar hoofd haalt
om dat kind terug te eisen.
O, ja, ik wéét 't, er zijn omstandig
heden, waartoe die moeder toen ge
dwongen werd.... Maar als je werkelijk
een móeder bent, dan geef je je kind niet
weg, dan wérk je er voor, want je kind
is toch je alles. Dat heeft toch niet om
't leven gevraagd, om als 't er zijn
intrede doet, verkwanseld te worden.
Daarom ben ik blij, dat die pleegouder
wet nu op poten staat, want volgens mij
heeft een pleegmoeder óók rechten. En
behoorlijke ook....
Uit ons summier overzicht van 't ontstaan en de groei der Afrikaanse natie
zal de lezer duidelijk zijn geworden, dat van het begin af de verhouding
tussen de blanken en de gekleurde bevolkingsgroepen werd gekenmerkt
door een apartheid", welke als vanzelfsprekend werd beschouwd. Toen
Jan van Riebeeck met zijn mannen op het Kaapse schiereiland arriveerde,
vond hij daar enkele verspreid levende Hottentotten-stammen zonder de
minste beschaving, die hij in een brief aan zijn opdrachtgevers betitelde als
„deze botte plompe ende luye stinckende natie". Pogingen om deze mensen
op te voeden en de grondbeginselen van het Christendom bij te brengen,
faalden dan ook volkomen, zodat zij volgens het Volkenrecht dier dagen,
dat alleen de verhouding tussen christelijke naties regelde en dus op de
niet-christelijke niet van toepassing was, geen aanspraak konden doen gel
den op gelijkstelling met de blanke kolonisten, een aanspraak, welke overi
gens ook niet in hun brein opkwam, gespeend als zij waren van het elemen
tairste begrip omtrent staatkundige verhoudingen in de christelijk-Europese
zin van het woord.
een hogere beschaving te brengen. In het
genoemde Genesis-argument meenden zij
slechts een bevestiging te vinden van dat
gene, wat de werkelijkheid ook zonder
Bijbel-exegesen tot een vanzelfsprekende
eis maakte, n.l. dat zij tegenover de in
boorlingen alleen maar een positie van
voogdijschap konden aannemen, omdat ge
lijkstelling dezelfde dwaze houding zou be
tekenen als die van een vader, die zijn
tweejarig zoontje dezelfde rechten en vrij
heden zou toekennen als zijn volwassen
Pakjes voor Korea-vrtjwilligers. Van 2
tot en met 14 Maart wordt de gelegenheid
geboden aan de militairen van het Neder
landse Detachement Verenigde Naties in
Korea nietaangetekende pakjes tot een
maximum gewicht van 500 gram per lucht
post te verzenden, tegen betaling van het
normale internationale tarief (8 cent per
50 gram, met een minimum van 40 cent).
Luchtrecht is derhalve niet verschuldigd.
Toen weinige jaren nadien de expansie-
tochten van de Boeren naar het binnen
land begonnen, werd daarmee zoals wij
reeds zagen een eeuwenlang tijdperk
van bloedige conflicten ingeluid, dat zijn
afsluiting eerst zou vinden in de grote
slag bij de Bloedrivier in 1838.
De consolidatie der Boeren-republieken
stelde vervolgens de blanken voor de
noodzakelijkheid, de historisch gegroeide
verhoudingen juridisch vast te leggen en
zo lezen wij in artikel 9 van de Trans
vaalse Grondwet van 1858: „Het volk wil
geen gelijkstelling van gekleurden met
blanke ingezetenen toestaan in Kerk, nóch
Staat". In het toenmaals' nog steeds dooi
Engeland bezette Kaapse schiereiland had
reeds in het begin der achttiende eeuw
de protestantse kerk officiëel het stand
punt ingenomen dat gelijkstelling op grond
van de Bijbel uit den boze was.
Er had zich in die calvinistische krin
gen een zgn. Bijbels argumenten-complex
ten gunste van segregatie ontwikkeld, dat
wel zeer eigenaardig aandoet en thans
ook in de meeste theologische kringen als
een uit historisch oogpunt wel interessant,
doch onaanvaardbaar standpunt wordt be
schouwd.
Men greep namelijk terug naar het Bij
belse verhaal van Noë's dronkenschap en
de verschillende reacties daarop van zijn
3 zonen. De vervloeking, welke de Aarts
vader bij die gelegenheid uitsprak over
Cham geeft ons volgens deze exegeten het
recht tot de conclusie, dat thans nog steeds
de Chamieten zijn voorbestemd, om onder
de afstammelingen van Sem en Japhet te
staan en deze te dienen.
Men moet nu niet denken, dat dege
nen, die deze stelling verkondigden,
wrede onderdrukkers waren, die de ge
kleurde bevolking het leven ondraaglijk
maakten en alleen maar met een scherp
zinnige hypocrisie in de Bijbel een recht
vaardiging zochten voor hun onchriste
lijke handelwijze.
Dat waren zij zeker niet, want in plaats
van de verschrikkelijke ellende, die zij
zelf van de zijde dezer „Chamieten" on
dervonden, bloedig te wreken in een orgie
van haat, hebben zij van het begin af ge
tracht, een modus vivendi te vinden, wel
ke hen in staat zou stellen, ook hun ge
kleurde landgenoten het Christendom en
Van onze correspondent'
WENEN, Februari 1953
Wie uit het „molto moderato" van de verkiezingscampagne de conclusie
zou hebben getrokken, dat het Oostenrijkse volk de politieke strijd moede
was, zou zich lelijk vergist hebben. Zeven en negentig percent der kiezers
immers zijn naar de stembus getrokken.
Hoe gering ook de zetel-verschuivingen door de jongste verkiezingen ver
oorzaakt, in verhouding tot het totale aantal partijzetels schijnen te zijn,
zo zijn zij toch van belang als structurele verschuivingen in de rijen der
kiezers zelf.
De Oostenrijkse volkspartij, die tot nu
toe tegenover haar in sterkte haar het
meest benaderende concurrente, de
socialistische partij van Oostenrijk, een
duidelijke voorsprong van tien mandaten
had. heeft er hiervan drie verloren. Zij
was zoals we reeds in een vorige cor
respondentie vermeld hebben met een
zuiver economisch-politiek program in
het krijt getreden en had, teneinde de r.a-
tionaal-liberale Volksdemocratische Unie
voor latere samenwerking te winnen,
van de beklemtoning, ja bijna zelfs van
de vermelding der katholieke belangen,
afgezien.
Zo stonden de kiezers voor de beslis
sing, een keuze te doen tussen het (bur
gerlijke) „Stabilisierungs" èn het (so
cialistische) „Volksbeschaftigungs" pro
gram. Al te zeer was echter de herinne
ring, aan de ellendige inflatietijd rondom
1930 nog onder de arbeiders levendig
de tijd, waarin Oostenrijk 600.000 werk
lozen telde, terwijl het land rijke goud
en deviezenvoorraden bezat.
Hitier heeft indertijd deze rijkdommen
bij de annexatie van Oostenrijk in beslag
doen nemen, nadat de ellende der mas
sawerkloosheid hem goede diensten be
wezen had om slachtoffers daarvan naar
zijn partijgelederen te trekken. En nu
was. in de winter 1952/53 het aantal
werklozen, ver boven het gemiddelde van
de laatste jaren gestegen met het cijfer
300.000.
DP leiding van de Oostenrijkse volks
partij had wel in de laatste weken de
socialistische eis inzake staatsinvesteriu-
gen voor langdurige werkverschaffing in
haar partijprogram opgenomen, die ze
zelf lange tijd op de scherpste wijze be
streden had, maar een volledig propa
gandistisch effect kon deze late maat
regel niet meer op de stemming der kie
zers hebben.
De socialistische partij van Oostenrijk
heeft zich bij de wedloop met haar par
lementaire concurrenten duidelijk noch
in linkse noch in rechtse richting laten
afleiden; haar strijd tegen het commu
nisme is werkelijk zonder enig compro
mis. Er bestaat geen twijfel over, dat zij,
uit haar eigenaardige positie als „rege
ringsdeelneemster van de tweede rang"
voordeel getrokken heeft. Zij droeg niet
de zwaarste last der verantwoordelijk
heid voor een regeringswerkzaamheid,
die onder leiding van een bondskanselier
uit de Oostenrijkse volkspartij stond, en
zij kon zich deels terecht, deels ten
onrechte als een soort stille, op het
getal steunende, oppositie gedragen.
Het is echter zeker, dat het Oosten
rijkse volk zich meer geporteerd heeft ge
toond voor een gematigd, evolutionnair
sociaal program dan voor het vaak ge
woonweg onverkapte economische egoïs
me van de in de Oostenrijkse volkspartij
toonaangevende „Wirtschaftbund". Hier
zou een duidelijke stellingneming, die uit
gaat van de levensbeschouwing van een
partij, welke de behoedster is van de ka
tholieke belangen opvolgster ais zij is
van de oude christelijk-sociale partij
in de vorm van een echt sociaal program
op haar plaats en politiek lonend zijn
geweest.
Ook uit de zorgvuldig overwogen en
geformuleerde herderlijke brief der Oos
tenrijkse bisschoppen, waarin de alge
mene oriëntatie der kiezers naar zuiver
economische doeleinden wordt, betreurd,
had misschien menige nuttige les getrok
ken kunnen worden.
Dé sensatie van deze verkiezingen
en het was waarlijk geen onaangename
was, dat de nationaal-liberale Volks
democratische Unie een verlies te in-
cassersn kreeg. Herhaald dient te wor
den, dat deze partij in haar geheel niet
als neo-nazistisch moet worden be
schouwd. Reeds lang voor Hitler, nog in
de dagen van de monarchie, kende Oos
tenrijk reeds een weliswaar niet tal
rijke, maar niettemin zeer belangrijke
en werkzame anti-clericale groepering,
die „Duits-nationaal" voelde en zich
ook als zodanig aandiende. En van deze
groepering is de V.D.U. de erfgename.
En binnen deze partij probeerden in de
gegeven situatie, vele onverdroten ex-
nazi's een onverdacht politiek toevluchts
oord te vinden. Bij de candidaatstelling
voor het presidentschap had de V.D.U. 'n
aanzienlijk aantal stemmen op zich ver
enigd en deze bij de eindbeslissing aan
de socialistische candidaat toegewezen.
Schijnbaar hebben thans velen van de
kiezers, die destijds hun stem op de V.D.U.
uitbrachten, deze omweg bij de jongste
verkiezingen vermeden. Dat is waar
schijnlijk de verklaring voor het feit, dat
de V.D.U. inplaats van zoals zij zeH
voorspeld en het merendeel van haar
politieke tegenstanders ook verwacht
had een half dozijn zetels winst te ma
ken, er twee verloor.
Het is, zo kort na de verkiezingen, nog
te vroeg om een prognose voor de ko
mende politieke ontwikkeling in Oosten
rijk te stellen. Vast staat in elk geval,
dat uiterst rechts (nationaal-liberalen)
en uiterst links (communisten) een niet
mis te verstaan votum van wantrouwen
hebben gekregen, waardoor zonder twijfel
de positie van de twee grote midden-par
tijen versterkt is. De verlokking voor de
Oostenrijkse Volkspartij om zich met de
overige meer nationaal georiënteerde
groepen tegen de socialisten te verbinden,
behoort tot het verleden. De partij zou
immers alleen maar tegen haar prestige in
handelen als zij, nu zij zekere verliezen ge
leden heeft, een coalitie zou aangaan met
een kleine partij, die rake klappen heeft
gekregen en vele malen grotere verliezen
boekte. In de omstandigheden, zoals ze nu
liggen, kan men alleen maar met een part
ner, die in opgang is, in zee gaan.
Voortzetting van de oude „grote coalitie"
van de beide midden-partijen schijnt dus
gerechtvaardigd en voor de hand te liggen
een combinatie, die in een voor 'n
groot deel door de Sovjets bezet land, dat
zo dicht in de nabijheid van „het ijzeren
gordijn" ligt, wel de enig mogelijke waar
borg voor een stabiele vooruitgang geeft.
Veel zal er van de staatkundige en poli
tieke inzichten van de beide grote partijen
afhangen. Zullen de economische deskun
digen van de Volkspartij steun verlenen
aan een plan voor sociale hervormingen?
En zullen de socialisten maat weten te
houden bij het uitbuiten van hun behaalde
succes?
Het is te hopen, dat het antwoord op
beide vragen „ja" zal zijn.
Een ander Bijbels „argument", dat o.m.
nog op een in April 1950 te Bloemfontein
gehouden conferentie van de Nederduitse
Gereformeerde Kerk sterk werd beklem
toond, behelst eveneens een zeer simplis
tische visie.
Eén der sprekers formuleerde de stel
ling als volgt: „Die hele Bijbel is meer as
enkele tekste en die onderliggende begin
sels nie minder belangrijk as die uitdruk-
like uitsprake nie. 'n Eerste sodanige be
ginsel is die eenheid en verskeidenheid
wat saam bestaan. Van voor die sondeval
dagteken die bevel van die Allerhoogste:
„Vul die aarde, onderwerp dit en heers"
(Gen. 1:28). Toe die sondvloed na die son
deval as verdere straf op die sonde beskik
is en 'n nuwe begin gemaak is, heet dit
andermaal in Genesis 10:32: „Uit hulle het
die nasies op die aarde hulle verdeel'
Daar was taaleenheid (Gen 11:1), terwijl
die skeppingsbevel dat die aarde moes be
woon en bewerk word, van krag geblij
het. En nou volg die taalveelheid, omdat
die afstammelinge van Noag deur die to-
ringbou van Babel in flagrante strijd kom
met die bevel om die aarde te vul. Die in
grijping van die Allerhoogste wijs ander
maal die pad aan tot arbeiding van Sij
skeppingsbevel: „Die Here het hulle oor
die hele aarde verstrooi" (Gen. 11:4). Veel
heid, verskeidenheid en verspreidheid
blijk dus duidelijk 'n goddelike beskik-
king te wees soos ook die eenheid wat die
Heilige Skrif deurgaans leer".
In een referaat, dat Dr J. D. Du Toit
in 1944 hield, ontwikkelde hij dezelfde
stelling op grond van St. Paulus' uitspraak
„God heeft uit één bloed al de naties van
het mensdom gemaakt, om over de gehele
aarde te wonen, terwijl hij vooraf bepaal
de tijden en grenzen van hun woongebied
heeft vastgesteld". Dr Du Toit commen
tarieert de woorden" om over de ge
hele aarde te wonen" als volgt: „Hiermee
grijp die Apostel na die bevel terug: „Wees
vrugbaar en vermeerder en vul die aarde".
Wat wil dit sê? „Vul die aarde" beteken:
trek. En trek beteken: nasiewording
Deur die bevel: „Vervul die aarde" het
God Sy goedkeuring aan nasiewording
geheg. Vandaar dat Paulus kon sê dat God
uit één bloed al die nasies van die mens
dom gemaak het". Dr G. D. Scholz, die
in zijn geschrift „Het Rassenvraagstuk in
Zuid-Afrika" deze woorden van Dr Du
Toit citeert, voegt daaraan toe: „Voor de
Afrikaner staat het derhalve vast, dat God
een verscheidenheid van rassen en volken
wil hebben en dat hij aan het goddelijke
bevel gehoorzaam is, wanneer hij schei
ding lussen hem en de niet-blanke treft",
(pag. 19).
Het is ons een raadsel, hoe het mogeljjk
is, dat men in een kring van academisch
gevormde mensen ziin toevlucht kan ne
men tot dergelijke onnozele redeneringen,
Waarmee men alleen maar een goede zaak
een slechte dienst bewjjst.
Met de schoollogica van een gymna
siast zou men immers uit de stelling, dat
God „veelheid, verscheidenheid en ver
spreiding" wenst, evengoed juist de te
genovergestelde conclusie kunnen trekken,
er nog als argument aan toevoegend, dat
in heel de geschiedenis van het mensdom
die „veelheid, verscheidenheid en ver
spreiding" zich duidelijk manifesteren in
een grootschaalse vermenging van rassen
en volken. Tevens is wellicht de vraag
gerechtvaardigd, of deze Bijbel-uitleg,
waarin God, natuur en geschiedenis tot
een vreemdsoortige drieëenheid worden
samengesmolten, niet bedenkelijk riekt
naar het Cartesiaanse „Deus sive Natu-
ra", dat toch in de ogen van iedere ortho
doxe calvinist een gruwel is!
Wij zullen de laatsten zjjn. om onze
blanke broeders in Zuid-Afrika onze me
dewerking te onthouden in hun streven
naar het behoud van de christeljjk-Euro-
pese levenssfeer in hun land. Ons begrip
voor de realiteit, welke hen tot segregatie
dwingt, is groot genoeg, om van ons een
warme pleitbezorger voor de Afrikaanse
zaak te maken, maar dan niet op grond
van subjectieve Bjjbel-exegesen, doch wél
op grond van de onloochenbare cultuur
gradaties, welke helaas binnen de gren
zen van hun vaderland twee zowel in we
zen als in niveau contra-polaire bescha
vingssferen kenmerken.
FONS HERMANS
(Van onze correspondent).
Op Tweede Pinksterdag, 25 Mei a.S.,
zal in Tilburg op initiatief van de Kon-
Erk. Harmonie „L'Echo des Montagnes"
de Eerste Wereldshow van Geüniformeer
de Muziekgezelschappen worden gehou
den. Men verwacht, dat ongeveer zestig
verschillende korpsen uit binnen- en
buitenland aan deze grote show zullen
deelnemen. Momenteel hebben reeds
tientallen harmonieën en fanfares inge
schreven, terwijl nog onderhandelingen
gaande zijn met korpsen uit België,
Frankrijk, Luxemburg, Engeland. Duits
land, Oostenrijk, Denemarken. Noorwe
gen, Italië en Canada. Er zullen naast
Verschillende tropheën geldprijzen van
1000 en 500 beschikbaar worden ge
steld. Het ligt in de bedoeling, dat behal
ve geüniformeerde muziekgezelschappen
ook vendelgroepen, gymnastiekvereni
gingen e d. aan deze show te Tilburg
deelnemen.
Uit een dertigtal plaatsen van Neder
land, over het gehele land verspreid, zijn
reeds aanmeldingen binnengekomen. Na
de show zal er gedefileerd worden, waar
schijnlijk voor leden van het Koninklijk
Huis op het Paleis-Raadhuis van Tilburg.
Prins Bernhard is namelijk beschermheer
van de Nederlandse federatie van Har
monie- en Fanfaregezelschappen. Door 't
bekende orkest van Esch Sur Alzette,
winnaar van de 2de prijs van Europa in
Vichy, zal op Eerste Pinksterdag een
gala-ooncert gegeven worden ten bate
van de getroffen muziekverenigingen uit
het rampgebied.
Naast deze show zal van 25 tot en met
31 Mei te Tilburg een internationaal fes
tival van verschillende korpsen plaats
vinden-
Volgens een bericht van Aneta uit
Djakarta zal de K.L.M. met ingang van 2
Maart a.s. in plaats van zeven maal, vijf
maal per week de dienst tussen Amster
dam en Djakarta gaan onderhouden. Naar
het A.N.P. nader verneemt, maakt de
frequentie van de Djakarta-lijn inderdaad
deel uit van de besprekingen, die dr Ples-
man op het ogenblik met de Indonesische
regering voert. Het is niet uitgesloten,
dat op 2 Maart om bedrijfspoiitieke rede
nen tijdelijk een wijziging in het aantal
vliegdiensten tussen Amsterdam en Dja
karta komt. Deze zal dan echter in genen-
dele de effectiviteit van de luchtverbin-
ding naar het Verre Oosten aantasten.
(Van onze correspondent).
Te Roosendaal is Donderdag in het
EK Ziekenhuis „Charitas" de oudste
évacué, de 101-jarige B. v. D-, uit Oude
Tonge overleden- Hij zou op 10 April 102
jaar geworden zijn. Op 5 Februari werd
hij van het ondergelopen eiland Goeree-
Overflakkee naar het Philips-noodhospi-
taal te Roosendaal gebracht. Hij verhuis
de nog naar het noodhospitaal in de BLO-
school te Roosendaal, doch toen zijn ge
zondheidstoestand meer en meer ver
slechterde werd hij Maandag in het zie
kenhuis „Charitas" opgenomen.
In de IJmuidense vissershaven Is een
scheepsbouwer bezig met de inrichting
van een door de gemeente Velsen ge
huurde aak, die gereed wordt gemaakt
als drijvend dijkwerkershotel voor de
Zuid-Hollandse en Zeeuwse rampgebieden.
Het is de „Thilant 2", een schip van 609
ton, dat in- en uitwendig grote verande
ringen ondergaat. Op het dek wordt een
opbouw van negen meter lengte over de
gehele breedte van het schip opgetrok
ken met toiletten, douchecellen en een
trappenhuis.
Het ruim', dat veertig meter lang is,
werd door middel van een schot in twee
zalen verdeeld, achterin de slaapzaal en
voorin een recreatiezaal annex eetzaal. In
de boeg zijn een kantoor en een klein
hospitaal opgenomen.
De gemeente Stellendam wacht met
smart on het geschenk van Velsen, dat
later ook verder in het noodgebied dienst
zal gaan doen.
Zondagavond zal de A.V.R.O., indien de
technische bezwaren kunnen worden op
geheven, van 22.30 tot 23 uur een aanslui
ting tot stand brengen met de Royal
Alberthall te Londen, waar de Internatio
nal Flood Relief Show wordt gegeven ten
bate van het „British and Dutch distress
fred Attwell, Issy Bonn, Helene Cortet,
fred Attwell, Iissy Bonn, Helene Cortet,
Tessy O'Shea, Maria Pirelli, Jack Warner,
Betty Driver, Jimmy Young, The Luton
Girls Choir, The Dagenham Girl Pipers
en de Band van de United States Airforce.
De producer is Ralph Reder, de commen
tators zijn Albert Milhado en Tom
Schreurs.
In de periode van 21 Februari t.m. 27
Februari was de cacaomarkt aan verschil
lende prijsschommelingen onderhevig
waardoor de stemming onzeker en het
prijsverloop verder afbrokkelend was.
Een en ander werd veroorzaakt doordat
Bahia zeer goedkoop in New York ver
kocht, waarschijnlijk in verband met gun
stigere oogstvooruitzichtcn. Kopers waren
dan ook gereserveerd en opereerden voor
zichtig, daar het marktbeeld over het al
gemeen als ondoorzichtig werd beschouwd.
Ondanks de liquidatie van enige stomen
de partijen Britse en Franse cacao's, bleef
het ruime aanbod van deze posities een
druk op de markt uitoefenen.
De handel in Britse cacao's op aflading
was traag, terwijl zaken in Franse cacao's
bemoeilijkt werden door de te hoge vraag
prijzen van Franse afladers. Het totale
aankoopcijfer van Accra per 19-2-1953 be
droeg circa 242.000 ton. Dat van Lagos per
19-2-1953 circa 96.400 ton. Totaal aankoop-
cijfer van Accra en Lagos per 19-2 circa
338.400 ton. Totaal verkoopcijfer van Ac
cra en Lagos per 19-2 circa 255.000 ton.
De markt sloot prijshoudend.
Directeur materieel luchtmacht. Tot
reserve generaal-majoor vlieger, in
de functie van directeur materieel lucht
macht, is bij K.B. van 25 Februari be
noemd de reserve majoor vlieger J. A.
Baeh te 's Gravenhage, die bij ditzelfde
K.B. uit deze laatste functie eervol werd
ontslagen. Hij is opvolger van generaal-
majoor prof. dr ir Otten.