GEWELDIGE beweging in internationale politiek n bonte de Groep ermgen schakeringen Ridgway wenst Juin meer bevoegdheden te geven Nog één specifiek Katholiek Dagblad in Duitsland Zonnedagen brachten ommekeer Pleegkind wordt echt kind Calvinisten zoeken steun voor apartheid" in de Bijbel aan een Een slechte dienst goede zaak Oostenrijkers zijn de politieke strijd niet moede Gematigd sociaal program of economisch egoïsme? E V' De camera op 7t buitenland De Romeinse graf- vondsten te Esch Mieke VERKENNINGEN IN ZUID-AFRIKA (IV) Muziekshow in Tilburg ZATERDAG 28 FEBRUARI 1953 PAGINA 8 BONN: Katholieke stem door het K.N.A. Unieke ontdekking voor Nederland De onderdanige Cham Volkspartij schoot tekort in propaganda Tegen economisch egoisme V.D.U. krijgt een les De komende ontwikkeling Brokstukken van de toren van Babel Onhoudbare argumenten Internationaal festival in Pinksterweek MINDER VLUCHTEN NAAR DJAKARTA? OUDSTE EVACUé OVERLEDEN DRIJVEND DIJKWERKERS. HOTEL VOOR STELLEN. DAM Geschenk van Veisen „FLOOD RELIEF SHOW" Radio-aansluiting met Londen AFBROKKELENDE PRIJZEN OP CACAOMARKT ER ZIT op dit ogenblik een geweldige beweging in de internationale poli tiek. Dit korte zinnetje klinkt heel nuchter, maar in de volle werkelijkheid staat de vrije wereld voor de vraag, of zij, i wat haar internationale gedragslijn aan gaat, op de ingeslagen weg zal voortgaan dan wel of zij nieuwe wegen zal zoeken; m.a.w. het gaat om de consolidatie of her oriëntering. Natuurlijk is geen enkele po litiek zó stabiel, dat zij ten eeuwigen dage precies dezelfde tactiek kan volgen; zij past zich vanzelf aan de steeds wisselende omstandigheden aan; maar daarbij kunnen toch steeds dezelfde richtlijnen worden gevolgd. Het is echter ook mogelijk op een bepaald moment het roer geheel om te gooien; dit is niet makkelijk, want er be staat, ook in de internationale politiek, een continuïteit, waaraan zelfs de revolu- tionnairen zich niet kunnen onttrekken. Daarom zal zelfs 'n heroriëntering meestal langs banen van geleidelijkheid gaan en vaak komen met groot vertoon opgezette pogingen tot heroriëntering tenslotte neer op de normale evolutie van de geconsoli deerde politiek. In twee landen de Verenigde Staten en Frankrijk, wordt voortdurend over „een nieuwe politiek" gesproken. Welke deze gal zijn, is wat Washington betreft, niet ao heel duidelijk; men heeft zelfs soms de indruk, dat het republikeinse bewind, na in de verkiezingscampagne gouden bergen te hebben beloofd, nu het voor de werkelijkheid staat, zo ongeveer hetzelfde gaat doen, wat Roosevelt en Truman steeds hebben gedaan, eenvoudig omdat er practisch geen ander alternatief is dan doorgaan of een derde wereldoorlog uit lokken. En dit laatste willen de Verenig de Staten in geen geval. Het kan zijn, dat enkele isolationistische senatoren dit niet inzien, maar president Eisenhower heeft genoeg Europese en oorlogservaring om een voorzichtige politiek te blijven voeren. Daaraan zijn al risico's genoeg verbonden. Vele Fransen verwijten 't republikeinse bewind en Eisenhower gaarne, dat zij, in tegenstelling met de democraten en Tru man, die meenden, dat de vrije en de communistische wereld vredelievend naast elkaar zouden kunnen leven, van oordeel zijn, dat „de Verenigde Staten en Rusland reeds met elkaar in oorlog zijn; dat er tussen hen geen compromis mogelijk js; en dat eens een van beide partijen zal moeten capituleren". Dit schreef nog de zer dagen Servan-Schreiber in de neutra- listische Parijse „Monde". Hij voegde er aan toe „De Franse regering blijft bij voortduring verklaren, dat er een eenheid is van de Amerikaanse en de Franse po litiek. Zij probeert zelfs ons nog steviger aan de politiek van de Verenigde Staten in Azië te binden. Hetzij uit lamlendig heid, hetzij waarschijnlijker uit angst om een bondgenootschap te breken, waarop onze (Frankrijks) politiek steunt, wil zij de fictie handhaven, dat er in Washington niets veranderd is en dat staatssecretaris Foster Dulles eenvoudig een verlengstuk van Acheson is". Deze stem klinkt in Frankrijk niet in een woestijn. De „Monde" is er vol van, eventls de „Combat", de „Observateur" I en andere kleinere organen; zij zijn de propagandisten van een soort anti-ameri- kanisme, dat zich ten doel stelt, nu men de Europese Defensiegemeenschap meent te hebben getorpedeerd, ook „de wortel zelf van het kwaad", zoals men in die kringen zegt, n.l. de Noordatlantische verdrags organisatie aan te pakken. Inplaats van de Noordatlantische gemeenschap van het Noordatlantische bondgenootschap moet dan komen: de derde macht, een groepering van alle Westeuro- pese staten met de Arabische liga en de Zuid-Oostaziatische landen, die in volko men neutraliteit tussen de twee kolossen: de Verenigde Staten en de Sovjet-Unie, buiten elk conflict moeten blijven en nooit partij mogen kiezen. EN DERGELIJKE POLITIEK zou in derdaad, wat West-Europa aangaat, een volkomen heroriëntering zijn, 'n breken met het verleden, een nabij en zelfs een verderafgelegen verleden. En we hebben sterk het gevoel, dat het 'n ramp- I zalige breuk zou zijn, al ware het slechts omdat neutrale staten en groeperingen steeds de speelbal van een derde zijn, i.e. van Rusland. Neutraliteit, zelfs gewapende neutraliteit, zoals bijv. Nederland en Bel gië die vóór de tweede wereldoorlog be oefenden, biedt, naar de ervaring van alle tijden heeft geleerd, niet de allergeringste waarborg van veiligheid. Met het sterkste besluit om geen partij te kiezen en nie mand aan te vallen, schept men geen ga rantie, dat men niet zal worden aange vallen en overweldigd. Men is eenvoudig aan een agressor overgeleverd, die tijd en plaats van zijn overval ongehinderd kan en ongehinderd zal kiezen. De neutralisten stellen als thesis, dat, als de Verenigde Staten de gegevens van de buitenlandse politiek van Truman en Acheson grondig onderste boven werpen, het vrije Europa het recht en de plicht heeft hetzelfde te doen. Afgezien hiervan, dat de bovenvermelde Franse bladen sinds jaren, dus reeds onder Truman en Acheson, voor de derde macht pleitten, reikt de conclusie in deze thesis veel te ver. Het enige juiste standpunt zou zijn, dat in onderhandelingen tot een gemeen schappelijke gedragslijn zou worden over gegaan. En veel van wat in Washington gebeurt, wijst er op, dat Eisenhower en Foster Dulles inderdaad die weg op wil len. Herhaaldelijk hebben zij reeds ver klaard, dat in aangelegenheden van ge meenschappelijk belang, zij niet zullen handelen zonder de bondgenoten, dus de leden van de Atlantische gemeenschap, te hebben geraadpleegd. Men kan er zeker van zijn, dat deze raadpleging zal plaats hebben, als presi dent Eisenhower, „waar of wanneer ook", Stalin zou ontmoeten. De bereidverklaring daartoe wijst zeker niet op een scherpe heroriëntering, veeleer op een voortzet ting van de oude Amerikaanse politiek. Want aan een dergelijke ontmoeting heeft Eisenhower precies dezelfde voorwaarden verbonden als door Truman altijd zijn ge steld. De Opperbevelhebber der N.A.T.O.- strfldkrachten In Europa, gen. Ridgway, heeft Vrtfdag bekend gemaakt, dat hU onlangs de „permanente groep" van de N.A.T.O. te Washington heeft aanbevolen, de drie onderdelen van de strijdkrachten in de centrale Europese sector onder één bevelhebber te stellen en de functies van plaatsvervangend hoofd van de lucht macht bfl het hoofdkwartier te Fontaine- bleau uit te breiden. In de verklaring wordt gezegd, dat ver dere bijzonderheden niet kunnen worden verstrekt, hangende de beslissing van de „permanente groep", die binnenkort te verwachten is. Indien de permanente groep met gen. Ridgway accoord gaat hetgeen volgens welingelichte kringen vrijwel zeker is dan zal een einde zijn gekomen aan een (Van onze correspondent) BONN, WOENSDAG HET is nu ongeveer een maand geleden, dat de eerste berichten van het Duitse katholieke pers bureau de wereld in werden gezon den. Met de stichting van het bureau, de „Katholische Nachrichtenagen- tur", heeft men in Duitsland een eer ste belangrijke stap gedaan op de weg naar het herstel van een katho lieke pers. De Duitse bisschoppen hebben hun volle medewerking aan de oprichting van het bureau gegeven en bij hun conferentie in Fulda een verklaring opgesteld, waarin het zeer grote belang van een eigen katholie ke nieuwsdienst nadruk werd ver leend. Eén der voornaamste taken, die de dienst op zich heeft genomen, is de regelmatige nieuwsvoorziening vanuit het Vaticaan. De oprichters achtten het onaanvaardbaar, dat tot dusverre de berichtgeving uit het Vaticaan naar Duitsland geheel en al afhankelijk was van neutrale pers agentschappen. De wens om daaraan een einde te maken heeft de beslissende stoot gegeven tot de op richting van de KNA. Het bureau wil in Duitsland eigen re dacties vestigen in Bonn, in Mu'en- chen, in Frankfurt, in Berlijn en in Hamburg. Deze redacties zullen bij hun werk min of meer kunnen voort bouwen op voorbereidend werk, dat door twee organen van beperkte op zet reeds geleverd is. Het betreft hier op de eerste plaats de „Kerkelijke be richtendienst in Duitsland", (KND), die reeds jaren geleden in Koblenz was opgericht en nadien naar Keulen verplaatst is. Dit orgaan stond onder leiding van twee geestelijken en het heeft in de moeilijke jaren na de oor log getracht de herrijzende Duitse pers te voorzien van informaties uit het katholieke leven. De pioniers van deze dienst, dr Peuler en dr Meisner, hebben onder de moeilijkste omstandigheden moe ten werken, hetgeen alleen reeds kan blijken uit het feit. dat zij hun taak eind 1945 met vrijwel geen hulpmid delen begonnen. Een poging om tege lijk ook een groot katholiek dagblad te stichten is niet gelukt. Zij werd door dezelfde pioniers ondernomen, die begonnen met de u'tgave van het weekblad ..Katholischer Beobaehter". De opzet daarvan was om, zodra een voldoende basis gevonden was, het weekblad in een dagblad om te zet ten. De verhuizing van Koblenz naar het grotere centrum Keulen moest deze opzet dienen, maar ook daar heeft de „Beobaehter" zijn doel niet kunnen bereiken. Het is tezeer een beschouwend blad gebleven om zich zelf een plaats te kunnen veroveren in de reeks van graag gekochte Duit se weekbladen. Daarnaast waren de technische mogelijkheden ook al te zeer beperkt. Van een overgang naar de uitgifte van een katholiek dagblad is dan ook niets terecht gekomen. Daarvoor bleken de onder het regiem van de bezetting gegroeide dagbladen en later de herrezen „oude" kranten over te machtige apparaten te be schikken. De „Katholischer Beobaeh ter" is dan ook na een kwijnend be staan als zodanig gesneefd en het is gemene pers. opgegaan in het in Recklinghausen gestichte weekblad „Echo der Zeit". dat zich in de laatste tijd tot een zeer strijdbaar katholiek orgaan heeft ont wikkeld. De verbreiding van dit blad is echter ook nog steeds ver beneden die van de overige weekbladen in Duitsland, waarvan er één, de „Rhei- nische Merkur" in Keulen, als één van de belangrijkste christelijke politieke organen geldt. Een ander stuk fundament, waarop het K.N.A. kan voortbouwen, is de in Muenchen gevestigde „Christelijke berichtendienst" (CND) Deze is als interconfessionele berichtendienst be gonnen, doch later is de „Evangeli sche persdienst" afgesplitst en naar Bethel bij Bielefeld verplaatst. De overige bestaande katholieke infor- matiebureaux waren van uitsluitend diocesane opzet. AN een specifiek katholieke dag bladpers kan men in Duitsland practisch niet meer spreken. Er is slechts één dag- blad. dat uitdrukke- lijk als katholiek dagblad te boek staat. Dit is de „Deutsche Tagespost" in Re gensburg, die echter, zoals uit de plaats van uitgifte al wel blijken kan, niet meer dan regionale betekenis heeft. Zij is het schamele restant van de eens zo bloeiende katholieke pers in Duitsland, die tot aan 1933 niet minder dan zeshonderd dagbla den omvatte. Zij zijn alle ten offer gevallen aan de nationaal-socialisti- sche pers-kneveling en pogingen om de eigen katholieke perg na 1945 te doen herleven zijn niet geslaagd. De pers-politiek, die door de geal lieerde autoriteiten werd gevoerd in de jaren, waarin zij nog volkomen het veld der publiciteit beheersten, heeft generlei ruimte gelaten voor een her stel. De uitgifte van bladen werd door de geallieerden namelijk gebonden aan een stelsel van vergunningen en daardoor ontstonden dagbladen met gemengde redactionele bezetting, waarin alle politieke richtingen hun aandeel kregen. Gaandeweg hebben zich deze bla den in bepaalde richtingen ontwik keld. Talrijke zijn tot organen met christelijke inslag geworden, die het inmiddels doorgebroken politieke be ginsel van de samenvatting van alle christelijke denkenden in één partij ook in het perswezen doorzetten. Geen der zo ontstane bladen heeft zich, toen de voogdij der bezetting op hield, nog met het praedïcaat ..katho liek" getooid. Ook toen de „oude" bladen weer de mogelijkheid kregen te verschijnen zijn de specifiek ka tholieke bladen niet herrezen. Blijk baar was men enerzijds tevreden met de grote christelijke bladen, zoals de „Koelnische Rundschau" en de in Dusseldorp verschijnende „Rheini- sche Post", en had men anderzijds geen financiële mogelijkheden om te gen de inmiddels gevestigde machts positie der „licensie-'oladenop te tornen. Ernstige pogingen om het dappere voorbeeld van de Regens- burgse „Tagespost" na te volgen ziet men niet. Veeleer richt de katholieke publiciteit zich er nu op door middel van het K.N.A. de eigen katholieke stem beter dan tot dusverre te door dringen tot de christelijke en de al- politiek wrijvingspunt binnen de N.A.T.O.- legerleiding. Bij de opbouw van de commando's in de verschillende strategische sectoren van Shape, werd nl. zowel in de sector Noord, als in Zuid een onderbevelhebber benoemd, die zowel land-, zee- en lucht strijdkrachten onder zich had en op zijn beurt verantwoordelijk was jegens de opperbevelhebber van de Shape- In de centrale sector evenwel plaatste destijds generaal Eisenhower, als opperbevelheb ber, de land-, zee- en luchtstrijdkrach ten ieder rechtstreeks onder zijn een aparte bevelhebber, die ieder rechtstreeks onder hem stonden. Dit was een zware slag voor de Franse legerleiding in het algemeen, en voor maarschalk Juin in het bijzonder. Juin werd alleen bevelheb ber van de landmacht in deze sector- Deze situatie heeft destijds tussen Eisen hower en Juin tot moeilijkheden aanlei ding gegeven. Thans zou maarschalk Juin dan toch de algehele bevelvoering in deze sector krijgen- (Van onze correspondent) In de loop van het vorige jaar werden te Esch, bij Boxtel Romeinse graven bloot gelegd, die aan de hand van de gedane vondsten gedateerd werden in de tweede eeuw na Christus. Vooral een tweetal was uniek wegens het grote aantal funeralia, de grafgiften, die de gestorvenen waren meegegeven. De toenmaals gedane opgra vingen blijken thans nog zeldzamer schat ten te hebben opgeleverd, nu de Rijks dienst voor Oudheidkundig Bodemonder zoek, na ontleding van een grote kluit aarde, uit deze Romeinse grafheuvels af komstig, een bronzen borstbeeld ontdekte, dat op grond der motieven wijst op de beeltenis van Apollo. Boven in de kop van het beeld bevindt zich een gat, dat waar schijnlijk voor het branden van wierook werd gebezigd. Een 'en ander toont aan, dat dit borstbeeld gebruikt werd bij het begraafritueel. Een dergelijke vondst is tot op heden nog nimmer in onze vaderlandse bodem aangetroffen. Wat zo'n zalige zonnige dag na al dat winterse gedoe bij een mens ineens een ommekeer kan brengen....! Ik geloof, dat iedereen letterlijk naar het voorjaar snakt, want alles liep buiten en je brak compleet je nek met toebehoren over de kinderwagens! „Zouden alle huis vrouwen mijn raad van vorige week op gevolgd hebben", dacht ik geamuseerd, toen ik al dat bedrijvige gedoe zo gade sloeg en intussen mij heerlijk liet koeste ren in het zonnetje, dat zolang verstek liet gaan En op dat bankje in 't park moest ik ineens aan „Us Abe" denken. In wel honderd stukken nu.... Nee, grijpt U nu niet vertwijfeld naar de telefoon, om te informeren bij de Keuzecommissie, mijn „Us Abe" is heel wat anders. Zal ik U even vertellen. Toen wij onze koperen trouwdag zo'n beetje zouden vieren, vroeg een kennisje mij, wat ik nu eens heel graag zou wil len hebben. Och, ik wist wel een hele waslijst van grote en kleine dingen, maar omdat 't zo dringend gevraagd werd, zei ik zonder blikken of blozen: „Twee kaar tjes voor Nederland—België, kunnen wij samen Abe eens zien. Een oppas trom mel ik wel op". (Alsof ik er tien aan elke vinger wist....). Weet je, ik ben nog nóóit naar een interlandwedstrijd geweest en dat zou ik nu graag eens willen...." Dat verbijsterde gezicht, alsof ik om de hon derdduizend vroeg...! „Mieke, vraag niet zulke idiote dingen, ben jij nu een moe der?" Terwijl ik maar om één ding vroeg, dat misprijzend geweigerd werd, bleef mijn koppig hart tóch hopen.... Op „de" dag kwam er een knots van een vaas met beeldige anjers. Ik moest even dwaas slikken, toen ik 't kaartje las.... Dus tóch geen kaartjes.... Vindt U 't nu gek, dat die vaas prompt de naam van „Us Abe" kreeg en dat er laatst zegevierende bloemen in prijkten, toen 't meningsverschil opgelost was en Abe weer meetraint Mijn vriendin is nu verpleegster in Brazilië, dus wijd weg. Tegen de tijd, dat zij met verlof komt, zal ik wel een ander exemplaar aanschaffen en haar dan mis schien triomfantelijk vertellen, dat ik „Us Abe" tóch gezien heb. Wie weet Heeft U deze week ook gelezen, dat 1 Juni de pleegouderwet ingaat? Ik kan mij zo voorstellen, dat degenen, die een pleegkind hebben, dit met vreugde zul len begroeten. Er wordt nu eindelijk eens wat gedaan in Nederland en misschien bereiken wij hier tóch nog weieens de algehele adoptie. Als je zo'n baby tot je neemt, slechts enkele dagen oud en je zorgt er jaren voor, dan moet je beschermd worden als zo'n moeder 't ineens in haar hoofd haalt om dat kind terug te eisen. O, ja, ik wéét 't, er zijn omstandig heden, waartoe die moeder toen ge dwongen werd.... Maar als je werkelijk een móeder bent, dan geef je je kind niet weg, dan wérk je er voor, want je kind is toch je alles. Dat heeft toch niet om 't leven gevraagd, om als 't er zijn intrede doet, verkwanseld te worden. Daarom ben ik blij, dat die pleegouder wet nu op poten staat, want volgens mij heeft een pleegmoeder óók rechten. En behoorlijke ook.... Uit ons summier overzicht van 't ontstaan en de groei der Afrikaanse natie zal de lezer duidelijk zijn geworden, dat van het begin af de verhouding tussen de blanken en de gekleurde bevolkingsgroepen werd gekenmerkt door een apartheid", welke als vanzelfsprekend werd beschouwd. Toen Jan van Riebeeck met zijn mannen op het Kaapse schiereiland arriveerde, vond hij daar enkele verspreid levende Hottentotten-stammen zonder de minste beschaving, die hij in een brief aan zijn opdrachtgevers betitelde als „deze botte plompe ende luye stinckende natie". Pogingen om deze mensen op te voeden en de grondbeginselen van het Christendom bij te brengen, faalden dan ook volkomen, zodat zij volgens het Volkenrecht dier dagen, dat alleen de verhouding tussen christelijke naties regelde en dus op de niet-christelijke niet van toepassing was, geen aanspraak konden doen gel den op gelijkstelling met de blanke kolonisten, een aanspraak, welke overi gens ook niet in hun brein opkwam, gespeend als zij waren van het elemen tairste begrip omtrent staatkundige verhoudingen in de christelijk-Europese zin van het woord. een hogere beschaving te brengen. In het genoemde Genesis-argument meenden zij slechts een bevestiging te vinden van dat gene, wat de werkelijkheid ook zonder Bijbel-exegesen tot een vanzelfsprekende eis maakte, n.l. dat zij tegenover de in boorlingen alleen maar een positie van voogdijschap konden aannemen, omdat ge lijkstelling dezelfde dwaze houding zou be tekenen als die van een vader, die zijn tweejarig zoontje dezelfde rechten en vrij heden zou toekennen als zijn volwassen Pakjes voor Korea-vrtjwilligers. Van 2 tot en met 14 Maart wordt de gelegenheid geboden aan de militairen van het Neder landse Detachement Verenigde Naties in Korea nietaangetekende pakjes tot een maximum gewicht van 500 gram per lucht post te verzenden, tegen betaling van het normale internationale tarief (8 cent per 50 gram, met een minimum van 40 cent). Luchtrecht is derhalve niet verschuldigd. Toen weinige jaren nadien de expansie- tochten van de Boeren naar het binnen land begonnen, werd daarmee zoals wij reeds zagen een eeuwenlang tijdperk van bloedige conflicten ingeluid, dat zijn afsluiting eerst zou vinden in de grote slag bij de Bloedrivier in 1838. De consolidatie der Boeren-republieken stelde vervolgens de blanken voor de noodzakelijkheid, de historisch gegroeide verhoudingen juridisch vast te leggen en zo lezen wij in artikel 9 van de Trans vaalse Grondwet van 1858: „Het volk wil geen gelijkstelling van gekleurden met blanke ingezetenen toestaan in Kerk, nóch Staat". In het toenmaals' nog steeds dooi Engeland bezette Kaapse schiereiland had reeds in het begin der achttiende eeuw de protestantse kerk officiëel het stand punt ingenomen dat gelijkstelling op grond van de Bijbel uit den boze was. Er had zich in die calvinistische krin gen een zgn. Bijbels argumenten-complex ten gunste van segregatie ontwikkeld, dat wel zeer eigenaardig aandoet en thans ook in de meeste theologische kringen als een uit historisch oogpunt wel interessant, doch onaanvaardbaar standpunt wordt be schouwd. Men greep namelijk terug naar het Bij belse verhaal van Noë's dronkenschap en de verschillende reacties daarop van zijn 3 zonen. De vervloeking, welke de Aarts vader bij die gelegenheid uitsprak over Cham geeft ons volgens deze exegeten het recht tot de conclusie, dat thans nog steeds de Chamieten zijn voorbestemd, om onder de afstammelingen van Sem en Japhet te staan en deze te dienen. Men moet nu niet denken, dat dege nen, die deze stelling verkondigden, wrede onderdrukkers waren, die de ge kleurde bevolking het leven ondraaglijk maakten en alleen maar met een scherp zinnige hypocrisie in de Bijbel een recht vaardiging zochten voor hun onchriste lijke handelwijze. Dat waren zij zeker niet, want in plaats van de verschrikkelijke ellende, die zij zelf van de zijde dezer „Chamieten" on dervonden, bloedig te wreken in een orgie van haat, hebben zij van het begin af ge tracht, een modus vivendi te vinden, wel ke hen in staat zou stellen, ook hun ge kleurde landgenoten het Christendom en Van onze correspondent' WENEN, Februari 1953 Wie uit het „molto moderato" van de verkiezingscampagne de conclusie zou hebben getrokken, dat het Oostenrijkse volk de politieke strijd moede was, zou zich lelijk vergist hebben. Zeven en negentig percent der kiezers immers zijn naar de stembus getrokken. Hoe gering ook de zetel-verschuivingen door de jongste verkiezingen ver oorzaakt, in verhouding tot het totale aantal partijzetels schijnen te zijn, zo zijn zij toch van belang als structurele verschuivingen in de rijen der kiezers zelf. De Oostenrijkse volkspartij, die tot nu toe tegenover haar in sterkte haar het meest benaderende concurrente, de socialistische partij van Oostenrijk, een duidelijke voorsprong van tien mandaten had. heeft er hiervan drie verloren. Zij was zoals we reeds in een vorige cor respondentie vermeld hebben met een zuiver economisch-politiek program in het krijt getreden en had, teneinde de r.a- tionaal-liberale Volksdemocratische Unie voor latere samenwerking te winnen, van de beklemtoning, ja bijna zelfs van de vermelding der katholieke belangen, afgezien. Zo stonden de kiezers voor de beslis sing, een keuze te doen tussen het (bur gerlijke) „Stabilisierungs" èn het (so cialistische) „Volksbeschaftigungs" pro gram. Al te zeer was echter de herinne ring, aan de ellendige inflatietijd rondom 1930 nog onder de arbeiders levendig de tijd, waarin Oostenrijk 600.000 werk lozen telde, terwijl het land rijke goud en deviezenvoorraden bezat. Hitier heeft indertijd deze rijkdommen bij de annexatie van Oostenrijk in beslag doen nemen, nadat de ellende der mas sawerkloosheid hem goede diensten be wezen had om slachtoffers daarvan naar zijn partijgelederen te trekken. En nu was. in de winter 1952/53 het aantal werklozen, ver boven het gemiddelde van de laatste jaren gestegen met het cijfer 300.000. DP leiding van de Oostenrijkse volks partij had wel in de laatste weken de socialistische eis inzake staatsinvesteriu- gen voor langdurige werkverschaffing in haar partijprogram opgenomen, die ze zelf lange tijd op de scherpste wijze be streden had, maar een volledig propa gandistisch effect kon deze late maat regel niet meer op de stemming der kie zers hebben. De socialistische partij van Oostenrijk heeft zich bij de wedloop met haar par lementaire concurrenten duidelijk noch in linkse noch in rechtse richting laten afleiden; haar strijd tegen het commu nisme is werkelijk zonder enig compro mis. Er bestaat geen twijfel over, dat zij, uit haar eigenaardige positie als „rege ringsdeelneemster van de tweede rang" voordeel getrokken heeft. Zij droeg niet de zwaarste last der verantwoordelijk heid voor een regeringswerkzaamheid, die onder leiding van een bondskanselier uit de Oostenrijkse volkspartij stond, en zij kon zich deels terecht, deels ten onrechte als een soort stille, op het getal steunende, oppositie gedragen. Het is echter zeker, dat het Oosten rijkse volk zich meer geporteerd heeft ge toond voor een gematigd, evolutionnair sociaal program dan voor het vaak ge woonweg onverkapte economische egoïs me van de in de Oostenrijkse volkspartij toonaangevende „Wirtschaftbund". Hier zou een duidelijke stellingneming, die uit gaat van de levensbeschouwing van een partij, welke de behoedster is van de ka tholieke belangen opvolgster ais zij is van de oude christelijk-sociale partij in de vorm van een echt sociaal program op haar plaats en politiek lonend zijn geweest. Ook uit de zorgvuldig overwogen en geformuleerde herderlijke brief der Oos tenrijkse bisschoppen, waarin de alge mene oriëntatie der kiezers naar zuiver economische doeleinden wordt, betreurd, had misschien menige nuttige les getrok ken kunnen worden. Dé sensatie van deze verkiezingen en het was waarlijk geen onaangename was, dat de nationaal-liberale Volks democratische Unie een verlies te in- cassersn kreeg. Herhaald dient te wor den, dat deze partij in haar geheel niet als neo-nazistisch moet worden be schouwd. Reeds lang voor Hitler, nog in de dagen van de monarchie, kende Oos tenrijk reeds een weliswaar niet tal rijke, maar niettemin zeer belangrijke en werkzame anti-clericale groepering, die „Duits-nationaal" voelde en zich ook als zodanig aandiende. En van deze groepering is de V.D.U. de erfgename. En binnen deze partij probeerden in de gegeven situatie, vele onverdroten ex- nazi's een onverdacht politiek toevluchts oord te vinden. Bij de candidaatstelling voor het presidentschap had de V.D.U. 'n aanzienlijk aantal stemmen op zich ver enigd en deze bij de eindbeslissing aan de socialistische candidaat toegewezen. Schijnbaar hebben thans velen van de kiezers, die destijds hun stem op de V.D.U. uitbrachten, deze omweg bij de jongste verkiezingen vermeden. Dat is waar schijnlijk de verklaring voor het feit, dat de V.D.U. inplaats van zoals zij zeH voorspeld en het merendeel van haar politieke tegenstanders ook verwacht had een half dozijn zetels winst te ma ken, er twee verloor. Het is, zo kort na de verkiezingen, nog te vroeg om een prognose voor de ko mende politieke ontwikkeling in Oosten rijk te stellen. Vast staat in elk geval, dat uiterst rechts (nationaal-liberalen) en uiterst links (communisten) een niet mis te verstaan votum van wantrouwen hebben gekregen, waardoor zonder twijfel de positie van de twee grote midden-par tijen versterkt is. De verlokking voor de Oostenrijkse Volkspartij om zich met de overige meer nationaal georiënteerde groepen tegen de socialisten te verbinden, behoort tot het verleden. De partij zou immers alleen maar tegen haar prestige in handelen als zij, nu zij zekere verliezen ge leden heeft, een coalitie zou aangaan met een kleine partij, die rake klappen heeft gekregen en vele malen grotere verliezen boekte. In de omstandigheden, zoals ze nu liggen, kan men alleen maar met een part ner, die in opgang is, in zee gaan. Voortzetting van de oude „grote coalitie" van de beide midden-partijen schijnt dus gerechtvaardigd en voor de hand te liggen een combinatie, die in een voor 'n groot deel door de Sovjets bezet land, dat zo dicht in de nabijheid van „het ijzeren gordijn" ligt, wel de enig mogelijke waar borg voor een stabiele vooruitgang geeft. Veel zal er van de staatkundige en poli tieke inzichten van de beide grote partijen afhangen. Zullen de economische deskun digen van de Volkspartij steun verlenen aan een plan voor sociale hervormingen? En zullen de socialisten maat weten te houden bij het uitbuiten van hun behaalde succes? Het is te hopen, dat het antwoord op beide vragen „ja" zal zijn. Een ander Bijbels „argument", dat o.m. nog op een in April 1950 te Bloemfontein gehouden conferentie van de Nederduitse Gereformeerde Kerk sterk werd beklem toond, behelst eveneens een zeer simplis tische visie. Eén der sprekers formuleerde de stel ling als volgt: „Die hele Bijbel is meer as enkele tekste en die onderliggende begin sels nie minder belangrijk as die uitdruk- like uitsprake nie. 'n Eerste sodanige be ginsel is die eenheid en verskeidenheid wat saam bestaan. Van voor die sondeval dagteken die bevel van die Allerhoogste: „Vul die aarde, onderwerp dit en heers" (Gen. 1:28). Toe die sondvloed na die son deval as verdere straf op die sonde beskik is en 'n nuwe begin gemaak is, heet dit andermaal in Genesis 10:32: „Uit hulle het die nasies op die aarde hulle verdeel' Daar was taaleenheid (Gen 11:1), terwijl die skeppingsbevel dat die aarde moes be woon en bewerk word, van krag geblij het. En nou volg die taalveelheid, omdat die afstammelinge van Noag deur die to- ringbou van Babel in flagrante strijd kom met die bevel om die aarde te vul. Die in grijping van die Allerhoogste wijs ander maal die pad aan tot arbeiding van Sij skeppingsbevel: „Die Here het hulle oor die hele aarde verstrooi" (Gen. 11:4). Veel heid, verskeidenheid en verspreidheid blijk dus duidelijk 'n goddelike beskik- king te wees soos ook die eenheid wat die Heilige Skrif deurgaans leer". In een referaat, dat Dr J. D. Du Toit in 1944 hield, ontwikkelde hij dezelfde stelling op grond van St. Paulus' uitspraak „God heeft uit één bloed al de naties van het mensdom gemaakt, om over de gehele aarde te wonen, terwijl hij vooraf bepaal de tijden en grenzen van hun woongebied heeft vastgesteld". Dr Du Toit commen tarieert de woorden" om over de ge hele aarde te wonen" als volgt: „Hiermee grijp die Apostel na die bevel terug: „Wees vrugbaar en vermeerder en vul die aarde". Wat wil dit sê? „Vul die aarde" beteken: trek. En trek beteken: nasiewording Deur die bevel: „Vervul die aarde" het God Sy goedkeuring aan nasiewording geheg. Vandaar dat Paulus kon sê dat God uit één bloed al die nasies van die mens dom gemaak het". Dr G. D. Scholz, die in zijn geschrift „Het Rassenvraagstuk in Zuid-Afrika" deze woorden van Dr Du Toit citeert, voegt daaraan toe: „Voor de Afrikaner staat het derhalve vast, dat God een verscheidenheid van rassen en volken wil hebben en dat hij aan het goddelijke bevel gehoorzaam is, wanneer hij schei ding lussen hem en de niet-blanke treft", (pag. 19). Het is ons een raadsel, hoe het mogeljjk is, dat men in een kring van academisch gevormde mensen ziin toevlucht kan ne men tot dergelijke onnozele redeneringen, Waarmee men alleen maar een goede zaak een slechte dienst bewjjst. Met de schoollogica van een gymna siast zou men immers uit de stelling, dat God „veelheid, verscheidenheid en ver spreiding" wenst, evengoed juist de te genovergestelde conclusie kunnen trekken, er nog als argument aan toevoegend, dat in heel de geschiedenis van het mensdom die „veelheid, verscheidenheid en ver spreiding" zich duidelijk manifesteren in een grootschaalse vermenging van rassen en volken. Tevens is wellicht de vraag gerechtvaardigd, of deze Bijbel-uitleg, waarin God, natuur en geschiedenis tot een vreemdsoortige drieëenheid worden samengesmolten, niet bedenkelijk riekt naar het Cartesiaanse „Deus sive Natu- ra", dat toch in de ogen van iedere ortho doxe calvinist een gruwel is! Wij zullen de laatsten zjjn. om onze blanke broeders in Zuid-Afrika onze me dewerking te onthouden in hun streven naar het behoud van de christeljjk-Euro- pese levenssfeer in hun land. Ons begrip voor de realiteit, welke hen tot segregatie dwingt, is groot genoeg, om van ons een warme pleitbezorger voor de Afrikaanse zaak te maken, maar dan niet op grond van subjectieve Bjjbel-exegesen, doch wél op grond van de onloochenbare cultuur gradaties, welke helaas binnen de gren zen van hun vaderland twee zowel in we zen als in niveau contra-polaire bescha vingssferen kenmerken. FONS HERMANS (Van onze correspondent). Op Tweede Pinksterdag, 25 Mei a.S., zal in Tilburg op initiatief van de Kon- Erk. Harmonie „L'Echo des Montagnes" de Eerste Wereldshow van Geüniformeer de Muziekgezelschappen worden gehou den. Men verwacht, dat ongeveer zestig verschillende korpsen uit binnen- en buitenland aan deze grote show zullen deelnemen. Momenteel hebben reeds tientallen harmonieën en fanfares inge schreven, terwijl nog onderhandelingen gaande zijn met korpsen uit België, Frankrijk, Luxemburg, Engeland. Duits land, Oostenrijk, Denemarken. Noorwe gen, Italië en Canada. Er zullen naast Verschillende tropheën geldprijzen van 1000 en 500 beschikbaar worden ge steld. Het ligt in de bedoeling, dat behal ve geüniformeerde muziekgezelschappen ook vendelgroepen, gymnastiekvereni gingen e d. aan deze show te Tilburg deelnemen. Uit een dertigtal plaatsen van Neder land, over het gehele land verspreid, zijn reeds aanmeldingen binnengekomen. Na de show zal er gedefileerd worden, waar schijnlijk voor leden van het Koninklijk Huis op het Paleis-Raadhuis van Tilburg. Prins Bernhard is namelijk beschermheer van de Nederlandse federatie van Har monie- en Fanfaregezelschappen. Door 't bekende orkest van Esch Sur Alzette, winnaar van de 2de prijs van Europa in Vichy, zal op Eerste Pinksterdag een gala-ooncert gegeven worden ten bate van de getroffen muziekverenigingen uit het rampgebied. Naast deze show zal van 25 tot en met 31 Mei te Tilburg een internationaal fes tival van verschillende korpsen plaats vinden- Volgens een bericht van Aneta uit Djakarta zal de K.L.M. met ingang van 2 Maart a.s. in plaats van zeven maal, vijf maal per week de dienst tussen Amster dam en Djakarta gaan onderhouden. Naar het A.N.P. nader verneemt, maakt de frequentie van de Djakarta-lijn inderdaad deel uit van de besprekingen, die dr Ples- man op het ogenblik met de Indonesische regering voert. Het is niet uitgesloten, dat op 2 Maart om bedrijfspoiitieke rede nen tijdelijk een wijziging in het aantal vliegdiensten tussen Amsterdam en Dja karta komt. Deze zal dan echter in genen- dele de effectiviteit van de luchtverbin- ding naar het Verre Oosten aantasten. (Van onze correspondent). Te Roosendaal is Donderdag in het EK Ziekenhuis „Charitas" de oudste évacué, de 101-jarige B. v. D-, uit Oude Tonge overleden- Hij zou op 10 April 102 jaar geworden zijn. Op 5 Februari werd hij van het ondergelopen eiland Goeree- Overflakkee naar het Philips-noodhospi- taal te Roosendaal gebracht. Hij verhuis de nog naar het noodhospitaal in de BLO- school te Roosendaal, doch toen zijn ge zondheidstoestand meer en meer ver slechterde werd hij Maandag in het zie kenhuis „Charitas" opgenomen. In de IJmuidense vissershaven Is een scheepsbouwer bezig met de inrichting van een door de gemeente Velsen ge huurde aak, die gereed wordt gemaakt als drijvend dijkwerkershotel voor de Zuid-Hollandse en Zeeuwse rampgebieden. Het is de „Thilant 2", een schip van 609 ton, dat in- en uitwendig grote verande ringen ondergaat. Op het dek wordt een opbouw van negen meter lengte over de gehele breedte van het schip opgetrok ken met toiletten, douchecellen en een trappenhuis. Het ruim', dat veertig meter lang is, werd door middel van een schot in twee zalen verdeeld, achterin de slaapzaal en voorin een recreatiezaal annex eetzaal. In de boeg zijn een kantoor en een klein hospitaal opgenomen. De gemeente Stellendam wacht met smart on het geschenk van Velsen, dat later ook verder in het noodgebied dienst zal gaan doen. Zondagavond zal de A.V.R.O., indien de technische bezwaren kunnen worden op geheven, van 22.30 tot 23 uur een aanslui ting tot stand brengen met de Royal Alberthall te Londen, waar de Internatio nal Flood Relief Show wordt gegeven ten bate van het „British and Dutch distress fred Attwell, Issy Bonn, Helene Cortet, fred Attwell, Iissy Bonn, Helene Cortet, Tessy O'Shea, Maria Pirelli, Jack Warner, Betty Driver, Jimmy Young, The Luton Girls Choir, The Dagenham Girl Pipers en de Band van de United States Airforce. De producer is Ralph Reder, de commen tators zijn Albert Milhado en Tom Schreurs. In de periode van 21 Februari t.m. 27 Februari was de cacaomarkt aan verschil lende prijsschommelingen onderhevig waardoor de stemming onzeker en het prijsverloop verder afbrokkelend was. Een en ander werd veroorzaakt doordat Bahia zeer goedkoop in New York ver kocht, waarschijnlijk in verband met gun stigere oogstvooruitzichtcn. Kopers waren dan ook gereserveerd en opereerden voor zichtig, daar het marktbeeld over het al gemeen als ondoorzichtig werd beschouwd. Ondanks de liquidatie van enige stomen de partijen Britse en Franse cacao's, bleef het ruime aanbod van deze posities een druk op de markt uitoefenen. De handel in Britse cacao's op aflading was traag, terwijl zaken in Franse cacao's bemoeilijkt werden door de te hoge vraag prijzen van Franse afladers. Het totale aankoopcijfer van Accra per 19-2-1953 be droeg circa 242.000 ton. Dat van Lagos per 19-2-1953 circa 96.400 ton. Totaal aankoop- cijfer van Accra en Lagos per 19-2 circa 338.400 ton. Totaal verkoopcijfer van Ac cra en Lagos per 19-2 circa 255.000 ton. De markt sloot prijshoudend. Directeur materieel luchtmacht. Tot reserve generaal-majoor vlieger, in de functie van directeur materieel lucht macht, is bij K.B. van 25 Februari be noemd de reserve majoor vlieger J. A. Baeh te 's Gravenhage, die bij ditzelfde K.B. uit deze laatste functie eervol werd ontslagen. Hij is opvolger van generaal- majoor prof. dr ir Otten.

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Nieuwe Schiedamsche Courant | 1953 | | pagina 8