Geestdrift en techniek deden
Wederopstanding van Het Legioen
DE
HARDER: STER VAN
PARC DES PRINCES
Nederlandse profs veroverden
het vaderland in Parijs
Abe Lenstra als
verslaggever
De Harder en Appel
scoorden
Nederland-F rankrijk
gaat niet door
Stimulering van het beroepsvoetbal
VRIJDAG 13 MAART 1953
PAGINA
Door Martin W. Duijzings
PARIJS, Donderdagavond.
Negen onvergetelijke minuten, vóór Herr Erschen, de stugge Luxemburgse referee, die
er niet naar uitzag alsof hij destijds het buskruit of wellicht het haringkaken had uit
gevonden, met een verlossend gebaar het schor-jubelende vaderlandse legioen op de
grauwe tribunes van het Pare des Princes berichtte, dat de feestelijkheden ten einde
Waren, gaf Bram Appel bleek en met een schot, waaraan Ruminski, de Franse doel
man, zonder moeite enige ledematen had kunnen breken, zo hij ze er bijgeval naar uit
gestoken had met een juweel van een doelpunt de Koninklijke Nederlandse Voetbal
bond en het Ongerepte Amateurisme een dreun, waarvan tot ver in de Kaukasus de
seismografen secondenlang oorverdovend stonden te rinkelen.
Ret gebeurde allemaal in één enkele, adembenemende flits. Ergens op het middenveld
dartelde Keesje Rijvers, belangstellend gadegeslagen door de complete Franse midden
linie, drie seconden achtereen achteloos en zonder op te kijken met de bal, alsof hij over
héél andere dingen dan over deze merkwaardige interland stond te peinzen Doch wéér
een seconde later was het allemaal al gebeurd: een strakke, lage, volkomen afgeme
ten cross-pass in het enige, onbeduidende gaatje, dat de sterke en bijzonder elastische
Franse defensie onze voorhoede gelaten had, een haastige, handige goocheltoer van
Theo Timmermans, die ijlings door dat gat het Franse doelgebied was komen binnen-
sprinten, een tikje naar Bram Appel en dan, van dichtbij, dat dodelijke schot, waaraan
Ruminski niet eens meer te pas kwam. Eenvoudig omdat elders in het doelgebied, zowel
Van Geen als De Harder hardnekkig doende waren de Franse doelman de weg te ver
sperren.
Zó, negen minuten vóór zesduizend Nederlandse supporters uitgelaten op Parijs los
stormden, alsof we daarnet de tachtigjarige oorlog voor de tweede keer glansrijk gewon
nen hadden, zó won Nederland dan eindelijk weer eens een interland tegen een team
dat op de Europese voetbalranglijst ijselijk hoog genoteerd staat.
Zó maakten we met oud-Hollandse geestdrift en hardnekkigheid een 10 achterstand
Waarmee de Franse nationale elf ons toch wel wat terneergeslagen met de rust de kleed
kamers binnengezonden had, dubbel en dwars weer goed en wat er daarna in dat brave
oude Pare des Princes allemaal gebeurde is, zo voor de vuist weg, met een gewone
Schrijfmachine nauwelijks te beschrijven
Eerst gaten dichten
B uitens pel-goal
Ze „kwamen terug"
NA DE WEDSTRIJD
OM DE NED. DAM TITEL
I
a°nk.
&rn09!£e in 'het
De
Nederlandse profs versloegen het
edoch te Franse team (2-1)
Het tweede en winnende Neder
landse doelpunt: un een voorzet
van Timmermans (links) scoort
aanvoerder Bram Appel: 21
In en rond het veld speelden minuten
tang zich de wonderlijkste taferelen af.
In de Franse doelmond werd Bram Appel
Volkomen bedolven onder negen Neder
landse voetbalprofs, die met hun geest
drift en hun blijdschap met geen moge
lijkheid raad meer wisten. Op de tribunes
loeide men uitgelaten, ontplooide men
levensgrote Nederlandse vlaggen, hoste
bien alsof geen mens nog van de aan
staande huurverhoging had vernomen,
^Waaide men met alles, waarmee op de
een of andere manier maar te zwaaien
^as en viel, dicht bij de overladen pers
tribune, een bijzonder opgewonden Neder
landse dame, die daar ademloos met een
'h de nationale driekleur geweven slaap-
jiamermatje had staan wapperen, van
'jiepe dankbaarheid voor dit winnende
doelpunt tenslotte doodgewoon in zwijm...
Bat er na dit doelpunt nog negen ellen-
jyge minuten te spelen vielen en wat er
j-'ch in die minuten eigenlijk allemaal nog
^'speelde, is ons te midden van de orkaan-
^®r-aanmoedigingen, die vijf minuten na
juloop van de wedstrijd nog altijd voort-
5uurde totdat tenslotte ook de laatste Ne-
eHandse stemband het begaf, grotendeels
htgaan.
i Het. mocht dan zijn, dat Marché, de kaal-
Oofdige, vinnige Franse linksback, die
önieuw een van zijn grote wedstrijden
;beelde, in die laatste minuten practisch
zijn equipe in de aanval joeg ten-
hde de schande van de dreigende neder-
ag alsnog te ontgaan; het mocht zijn, dat
JjSe ploeg van de weeromstuit, negen
3 '^"ten lang, practisch volkomen in het
Sa* sief zat en dat we het v001'namelijk
Ha tlct suh'ieme spel van spil Van der
.art en doelman De Munck te danken
.oden, dat we de pas verworven voor
drong niet onmiddellijk weer kwijt raak-
fi'het legioen zag eenvoudig geen
"jjco's meer!
Het geloofde, rotsvast, in de naderende
arwinmng.
Wa et gelóófde in de koppige manier,
he, °P elf Nederlandse voetballers en
kan niet schelen of ze profs waren
ba? Wel amateurs.' met hun onverwoest-
st0 e fighting spirit in staat waren de
'i'k p van ecn uiterst snelle, beweeg-
S'ër» en naar een reddend doelpunt hon-
staaa vijandelijke aanvalslinie te weer-
hr.d1- Hel was, of de Nederlandse, ploeg
Op dit defensie-blok, waarin men nu
herhaaldelijk onze complete voorhoede
kon aantreffen, liep de befaamde
Franse aanvalslinie zich in die laatste
minuten dan ook prompt morsdood; en
het was een weinig opbeurend gezicht
te zien, hoe elf beroemde Franse voet
balprofs na afloop in een sombere be
grafenisstoet over het dorre, opmerkelijk
slechte veld naar de tunnel en de
douches wandelden, terwijl intussen het
legioen druk doende was het Pare des
Princes af te breken en jubelend het ter
rein opholde, teneinde de elf Neder
landse profs, die eindelijk weer eens
voor wat Nederlandse voetbalroem en
een victorie hadden gezorgd, op de
schouders te hijsen.
Men had, om U de waarheid te zeggen,
deze Nederlandse overwinning zeker in de
eerste helft niet zien aankomen. Welis-
der onmiddellijk de gelegenheid bood met
een snelle rush en met een uiterst handige
cross-pass naar Timmermans het legioen
te laten weten, dat de keuze-commissie
van de KNVB destijds niet helemaïï ge
lijk had, toen ze, een jaar of wat geleden
deze Nederlandse ster op de Franse vel
den uit het nationale elftal liet, als zijnde
De Harder te oud en grotendeels versleten;
weliswaar ging ook onze voortreffelijke
stopper-spil Van der Hart bij de eerste de
beste Franse attaque het complete vijan
delijke binnentrio met zóveel vertoon van
oppermacht te lijf, dat we onmiddellijk
wat meer vertrouwen kregen in onze, alles
behalve homogene defensie, doch het
zou niettemin overdreven zijn te beweren,
dat wij toen al deze interland in de zak
hadden.
Integendeel: de Fransen hadden in deze
eerste helft de beste equipe; en hoewel het
in de Nederlandse gelederen ook tóen niet
waar begonnen wij dit blijspel met een I fust en°^efhniek^ontbrak" warenNwj"!Is
Nederlandse attaque, die Bertus de Har-1 team in de eerste drie kwartier stellig in
de minderheid. Terwijl de Franse voor
hoede na enige minuten reeds op volle
toeren liep en men met snelle, geraffineer
de passes en listige combinaties onze
defensie herhaaldelijk aan het duizelen
bracht, bleek ons defensie-systeem (voor
zover men het op dat ogenblik een systeem
kon noemen) lange tijd „en rodage". Vree
ken, Schaap en zelfs een Joop de Kubber
hadden even moeite om op dreef te komen
en meer dan eens bleek het nodig, dat we
niet alleen onze binnenspelers, doch zelfs
De Harder en Appel terughaalden tenein
de hier en daar wat gaten te dichten.
Het moest blijkbaar allemaal nog even
wennen en men mocht van dit, uit alle
windstreken bij elkaar geharkte Neder
landse team nauwelijks beter verwachten.
Doch riskant was het niettemin en de
wedstrijd was nog geen vijf minuten oud,
of De Munck en Van der Hart zaten
tijdens een algemeen misverstand zó volle
dig in de knoop, dat Uljaki, de nieuwe ster
in de Franse aanval, het eerste Franse
doelpunt practisch maar voor het inschie
ten had. Hij deed wat hij kon, de kleine
Fransman, doch juist toen de Fransen zich
al gereed maakten om te juichen, kwam
net op tijd Arie de Vroet als een projec
tiel nog juist voor de wijdgapende doel
mond terecht en redde hij dat koelbloedig
met een corner.
Doch voor het geval de Fransen wellicht
mochten menen, dat ze het deze middag
cadeau zouden gaan krijgen, onderbrak
Van der Hart prompt daarop drie keer
achter elkaar met grote zelfverzekerdheid
en zonder een spoor van zenuwen drie
met zorg opgebouwde Franse combinaties
en brachten wij aan de overkant de Franse
defensie wat op temperatuur met een bij
zonder vlot.... buitenspeldoelpunt
Bram Appel zette een handige pass van
Rijvers om in een afgemeten voorzet, De
Harder kopte de bal zorgvuldig voor de
voeten van van Geen en Ruminski was al
gepasseerd voor referee Erschen het doel
punt terecht wegens buitenspel afkeurde.
Herr ^*Je!Lnï.re't op dit punt geen
blaam, doch v°or het overige sprong hij
heel de wedstrijd door nogal zonderling
in het rond en het zou ons bjjzoncjer sterk
verbazen, a.s d ze Groot-Hertogdomme-
i i L !,ln°8 eens jubelend met
de Nobelprijs voor spelregelkennis in de
hand zou komen te staan.
De Fransen bleven intussen wat meer
in de aanval. Hun fantastische halflinie
stellig het beste deel van dit Franse
team had in het middenveld 't hoog
ste woord en de Fransen permitteerden
zich in die periode enige, het oog stre
lende, doch voor het overige tamelijk nut
teloze shows.
De Fransen hadden dat beter kunnen
laten. Want hoewel het legioen, dat zich
gedurende de eerste twintig minuten al
lesbehalve onbetuigd had gelaten en dat
y°^r t?e wedstrijd tijdens het spelen van
het Wilhelmus een complete militaire mu
ziekkapel gladweg tegen de grond gezon-
gen had, opmerkelijk veel rustiger werd,
bleven de uitvallen der razendsnel opere
rende Nederlandse voorhoede stuk voor
stuk uiterst gevaarlijk.
Ze miste daarbij een paar kansen. Er
was een fraaie aanval, waarbij de bal
als een bliksemschicht van man tot man
ging en waarbij Marché tenslotte slechts
redding kon brengen, omdat Van Geen
juist iets te 'laat startte voor het dodende
schot.
Er was een nieuwe aanval, waarbij
Bertus de Harder zes, zeven goocheltoe
ren achter elkaar bezichtigen liet en hij
tenslotte Kees Rijvers met een scorings
kans slechts enkele meters voor het
Franse doel achterliet. Helaas Rijvers
schoot in zijn geestdrift die kans kei
hard de tribune binnen en geen minuut
later maakten de Fransen met een on
gelukkig doelpunt van middenvoor Sau-
nier dan een begin aan dat, wat, naar
men ons zo overvloedig voorspeld had,
een zegetocht had moeten worden.
Het doelpunt ontstond voornamelijk,
omdat De Munck, an der Hart en onze
opeengestapelde defensie opnieuw in de
clinch zat met een ingewikkeld misver
stand (men dacht, om te beginnen, aan
buitenspel Van die verwarring maak
te Saunier handig gebruik, ging hij De
Munck voorbij en legde hij na 36 minu
ten het Franse doelpunt kalm en zeker
in het Nederlandse doel.
We hielden dat tot rust en tijdens die
rust staken elf Nederlandse beroepsvoet
ballers de befaamde hoofden raadplegend
bij elkaar en dat bezorgde ons na rust een
elftal, dat nu ook als equipe de Fransen
kennelijk hebben kon.
Het was onze halflinie. waarin De Kub
ber nu in topvorm speelde en waarin
Schaap zelfs ver boven zijn normale peil
uitgroeide, die een uiterst belangrijk aan
deel had in deze „terugkeer" van een
ploeg, die men in de eerste helft al ver
loren waande. Er zat nóg meer dash, nóg
meer vaart nu in het Nederlandse team
en in het Franse doelgebied stond De
Harder onmiddellijk na rust alweer koel
en geamuseerd staaltjes voetbal uit te
halen, waarvan zelfs Abe Lenstra, die de
wedstrijdop de perstribune belang
stellend doch zwijgend volgde, niet van
terug had en voor het overige zat er aan
de overkant nu ook kennelijk meer ver
band in onze verdedigingslinie en plukte
daarnaast volledigheidshalve De Munck
alles, wat de Fransen maar schieten wil
den, onbewogen en volkomen zeker van
zich zelf uit alle beschikbare hoeken van
zijn doelmond.
Hij kreeg het in die tweede helft voor
lopig niet eens zo bar druk. Die tweede
helft was al tien minuten oud, toen De
Munck nog slechts één keer aan de bal
geweest was en al die tijd hadden De
Harder en zijn mede-artisten zelfs de
perfecte Franse defensie zo nu en dan in
paniek gebracht en zaten we al heel dicht
bij de gelijkmaker, toen De Harder-per-
soonlijk met een enorme sprint de com
plete vijandelijke defensie ter plaatse ach
terliet. Helaas het rollertje, waarmee hij
Ruminski wilde passeren, ging langs het
Franse doel.
Doch nauwelijks twee minuten later
hingen wij niettemin het eerste Neder
landse doelpunt op het scorebord. Het
was een verbluffend staaltje van mees
terlijk voetbal. Een pass van Rijvers naar
De Kubber, een nieuwe pass terug naar
de ijlings naar voren geholde ex-Breda-
naar, een vlijmscherpe voorzeten
terwijl Van Geen monsieur Ruminski met
een schijnbeweging misleidde, rolde De
Harder, luid juichend, onze gelijkmaker
in de Franse touwen.
De tweede helft was toen pas twaalf
minuten oud en de Fransen verhoogden
het tempo nu en men ontkwam niet aan
de indruk, dat ze van de weeromstuit bo
vendien ook een tikje harder gingen spe
len. Men is op Franse voetbalvelden, ze
ker niet kinderachtig en zelfs Neder
landse profs, die men tijdens wijlen het
Nederlandse amateur-status naar oud-
vaderlandse gewoonte om de haverklap
om een natte spons hoorde roepen, hebben
zich bij dit hardere beroepsspel uitstekend
weten aan te passen.
Er kwamen nu meer Franse aanvallen,
doch in onze defensie speelde men nu op
merkelijk safe en zo er door de Fransen
niettemin nog geschoten werd werd, gaf
De Munck, al zijn talenten nu gul etale
rend, de heren met fraaie reddingen geen
schijn van kans.
PARIJS, Donderdag.
Op de perstribune van het Pare des
Princes ontdekten wfj Donderdagmiddag
een nieuw gezicht Abe Lenstra. Hjj had
als aanvoerder van het Nederlands Elftal
opdracht van de Technische en Keuze
Commissie van de K.N.V.B. om een ver
slag te maken van deze ontmoeting. Het
ligt namelijk in de bedoeling, dat Abe
Lenstra in de eerstvolgende bijeenkomst
van de T. C. en K. C. een verhandeling
over deze wedstrijd houdt en zijn inzich
ten aan de commissie-leden, van wie de
heren G. Kruyver, H. P. Hoolboom en ir
H. B. L. Denis eveneens aanwezig waren,
mededeelt.
En de rest was dan als een voetbalro
man uit lang vervlogen dagen De ma
nier, waarop onze attaque het Franse
defensie-systeem steeds meer ontwarde,
de geestdrift, waarmee onze aanvallers
om het winnende doelpunt bleven vech- wegen inslaan, moge ook blijken uit het
ten, de goal, waarmee Appel onze over- feit, dat het de bedoeling is, dat Abe Len-
winning tot een feit maakte, de spanning j stra als aanvoerder in den vervolge aan-
van die laatste negen minuten, toen de i wezig is op de vergadering van de K. C„
Fransen met alle vinnigheid om althans waarin het Nederlands Elftal wordt sa-
Dat de T. C. en K. C. trouwens nieuwe
de gelijkmaker vochten en de uitgelaten,
hierboven al beschreven vreugde om de
overwinning, de vreugde van een legioen,
dat al zo lang verbazend weinig toe te
juichen had gekregen
PARIJS, Donderdag.
Het lag in de bedoeling, dat het Franse
voetbal-elftal in Juni a.s. een landenwed-
strijd tegen Nederland te Amsterdam of
Rotterdam zou spelen, op de terugweg
van Stockholm, waar de Franse officiële
ploeg op 11 Juni Zweden zal ontmoeten.
Bij de besprekingen, welke op het Bonds-
bureau van de F.F.F. te Parijs tussen de
vertegenwoordigers van de K.N.V.B. en
die van de Franse voetbalbond hebben
plaatsgevonden, is gebleken, dat men het
van Franse zijde op prijs stellen zou, in
dien de plannen voor Juni a.s. niet verder
zouden worden uitgewerkt. Het interna
tionaal programma van Frankrijk is dit
seizoen overvol en in dit verband acht
men het van Franse zijde beter, mede in
overleg met de clubs, die spelers zouden
moeten afstaan, om de ontmoeting niet
te laten doorgaan.
mengcsteld en bij deze keuze zijn advies
kan uitbrengen.
PARIJS, Donderdag.
Na afloop van de wedstrijd Frankrijk-
Nederlandse Professionals heeft de Franse
voetbalbond in het restaurant van het
Pare des Princes een erewijn aangeboden
aan de officials en spelers van beide ploe
gen. Hier werd o.m. het woord gevoerd
door de heren Gambardella, president van
de Franse voetbalbond, mr C. G. W. H
Baron van Boetzelaer van Oosterhout, am
bassadeur van Nederland, L. Brunt, secre
taris van de KNVB, J. A. Coucke, consul
van de KNVB in Parijs, die allen het cha
ritatieve doel onderlijnden van de wed
strijd waardoor de vriendschapsbanden
tussen Frankrijk en Nederland zijn ver
sterkt.
Keilervan Aal 20, ir. Van Dijk—Bom
i 11, HuismanLaros 2—0, CraaneVan
Mourik 11, W. RoozenburgBizot 11,
Van der SluisBergsma 11, BeersBom
1—1, Laros—Keiler 0—2, Bizot—Baas 2—0,
BomCraane 20.
Het grootse elftal van het Pare des Princes: v.l.n.r. Appel, De Munck, Van der Hart, Schaap, Vreeken, De Kubber. De
Vroet, Van Geen, Timmermans, De Harder, Rijvers.
Na afloop van de Voetbalwedstrijd
FrankrijkNederlandse professionals,
welke Donderdag in het uitverkochte
Pare des Princes-stadion te Parijs werd
gespeeld ten bate van het Nationaal
Rampenfonds, werden de Nederlandse
voetballers, die een t1 overwinning
hadden behaald, op de schouders van
uitgelaten landgenoten van het veld
gedragen.
p aarin
ens
vertrouwen, dat het
gul en zo luidruchtig
PARIJS, Donderdagavond.
Bertus de Harder was vandaag zonder enige twijfel de ster van
het veld.
Hij kon geen ogenblik kwaad bij bet legioen en hij dééd ook geen kwaad,
met een partij voetbal zoals men ze in geen jaren meer op onze Nederlandse
voetbalvelden van pen Nederlandse speler heeft gezien.
Zoals De Harder vandaag speelde (en zoals bij al enige jaren lang in de
Franse competitie speelt), staat bij zeker boven de klasse van Abe Lenstra.
Zijn spel heeft nog dezelfde artistieke, verrassende en overrompelende
charme, doelv bovendien beschikt De Harder over veel meer uithoudings
vermogen en een nog altijd verbluffende snelheid. Hij zwoegde in deze
voorhoede even bard als onze binnenspelers Rijvers en Timmermans, die
beiden als beroepsspelers enorm veel hebben geleerd. Timmermans bleek als
schakelspeler een goede strateeg en Kees Rijvers, wiens spel nauwelijks iets
van zijn oude dartelheid verloren beeft, leerde men in St. Etienne hoe hij
zich niet alleen geliefd bij 't publiek doch bovendien ook nuttig kan maken.
Étho-Tu
Het was alsof héél onze defensie,
s men op gezette tijden meer dan
aarf30 opSewonden paniekvoetbal had j
D1 ft t Cr\l I „hIpaIa Ultsdov 1
elde
Rijvers was met De Harder zeker de
beste man in onze voorhoede en bij het
trio De Harder—Timmermans—Rijvers
stak het spel van midvoor Van Geen en
van aanvoerder Bram Appel wel wat af.
Van Geen werd door de uitstekende
Franse stopper-spil Jor.quet zorgvuldig be
waakt en hoewel de man uit Nantes her
haaldelijk naar de vleugel afdwaalde ten
einde Jonquet te ontvluchten, miste hij
iets van de enorme snelheid, waarmee
onze andere voorwaartsen zelfs in die uit
stekende Franse defensie zowel onrust als
onheil wisten te stichten.
Appel verrichtte in de eerste helft bij
zonder veel werk.... in de defensie! En
dat betaalde hij later, toen onze aanval
volop op dreef kwam. met een onver
mijdelijke inzinking. Met schieten had hij
ditmaal geen geluk, doch de manier,
waarop hij ons met zijn doelpunt dan
tóch maar aan de overwinning hielp, be
zorgde hem een ovatie, die ook hij voor
zijn harde zwoegen stellig verdiende.
In de halflinie excelleerde Van der
Hart. De ex-Ajacied heeft zich in Frank
rijk ontwikkeld tot een speler van bij
zonder grote klasse en met De Harder was
hij deze middag de held van het Pare des
Princes. Vooral in de tweede helft, toen
in or.ze halflinie ook De Kubber en Schaap
verzoenen. De manier waarop hij, koel en
onbewogen, in het Franse binnentrio huis
hield, de wijze ook vooral waarop prac-
tisch elke pass naar zijn medespelers vol
komen beheerst en op maat was, ook al
werden deze passes gecreëerd in een
hachelijke situatie, waren beter dan alles
wat men onze complete voorraad amateur-
stopperspillen gedurende de zes vette
jaren van het systeem-tijdperk heeft weten
aan-te leren.
Wat tijdens deze wedstrijd bijzonder
duidelijk bleek was, dat het beroepsspel
inderdaad een voortreffelijke remedie te
gen een afstervend voetbalspelpeil kan
zijn, zo men er met alle geweld op staat
dit spelpeil op internationaal gangbaar
niveau te houden. Zelfs een speler als De
Harder, die altijd een voetbal-natuur
talent geweest is en die eigenlijk al een
crack was, toen hij als een jongmaatje het
eerste elftal van VUC kwam binnenhollen,
heeft als prof in Frankrijk nog een massa
bijgeleerd.
En nu is het niet onwaarschijnlijk, dat
deze wedstrijd in Nederland zijn reacties
krijgt. Het succes, dat onze profs in Parijs
oogstten, de enorme belangstelling welke
van Nederlandse zijde voor deze wedstrijd
bestond, het reeds lang vergeten plezier,
dat het duizend-koppige legioen aan deze
partij voetbal heeft beleefd, zal de voor
standers van beroepsvoetbal in Nederland
stellig onmiddellijk opnieuw naar de pen
doen grijpen. Beter, doeltreffender en aan-
lokkelijker propaganda-materiaal dan die
wedstrijd van elf Nederlandse voetbal
profs, die.... voetballend Nederland ver
overden, ook al liet men hen niet vér
der komen dan Parijs en hield men hen
(voorlopig?) angstvallig buiten onze lands
grenzen, hebben zij, die nu al jaren voor
de uitvoering van de een of andera vorm
van beroepsvoetbal ijveren, nog nooit bij
de hand gehad.
En stellig zullen ze er nu op gaan wij
zen, dat twee of drie jaar trainen in een
beroepsmilieu voor die elf Nederlandse
Vrnet rtcaelük sPeIers' waaronder er enkelen waren d e
yroet- negetlJK in Neder]and werkelijk niet als cracks te
yap onze backs speelde De Vroet van! boek stonden (Van der Hart, De Kubber
net begin tot het einde een uiterst nut- Schaap en Vreeken b.v.) voldoende zijn'
ttge partij. De ex-Rotterdammer heeft nog geweest om het maast briljante Nader-
altijd het degelijke spel en het uithou- .andse elftal te creëren, dat ooit op een
dings vermogen, dat hem destijds in hat buitenlands voetbalveld zegevierend aan
Oranje-team bracht en hoewel hij het te- de slag was.
gen Kopa, de snelle, gevaarlijke rechts
buiten, allesbehalve gemakkelijk had,
sloeg hij zich knap door de moeilijkheden
heen. Vooral ook toen Vreeken, die op de i
rechtsbackplaats opvallend aarzelend be-
gon, later volkomen ingespeeld raakte en
toen ook hij. opererend tegen de aanval
lende Deladerrière, een uitstekende partij j
ten beste gaf.
Frans de Munck tenslotte verdedigde 't
nationale doel met dezelfde bravour en
dezelfde, haast aan roekeloosheid grenzen-
hun topvorm te pakken hadden en toen de de zekerheid, die hem, nog vóór hij liet
organisatie in onze defensie al aardig be- amateurisme voor een contract met de FC
gon te kleppen, speelde hij een wedstrijd. Kiiln verwisselde, al een kcepersreputatie
die zelfs de mees. verwoede anl:-stcppe- gaf, die tot ver buiten onze grenzen
raar met het stopper-systeem zpu doen I reikte.
Doch men vergete vooral niet, dat de
buitenlandse scouts, die deze spelers uit
Nederland weghaalden en die niet op
de eerste plaats naar hun voetbairepu-
tatie keken, waarachtig wel wisten wat
ze deden. Zij zagen, experts als ze nu
eenmaal zjjn, ook in lieden als De Kub
ber en Van der Hart. tóen al de toe
komstige cracks. Het is, wille-n we maar
zeggen, niet alleen het professionalisme
•dat automatisch een hoge.- spelpeil
kweekt. Men moet er op de eerste plaats
het spelersmateriaal voor hebben en het
blijft de vraag of de buitenlandse scouts
zo bar veel cracks-in-dc-dop in Neder
land hebben achtergelaten
