Tweemaal plezier van soepvlees
Ons Succes-patroon
van deze week
DE DUBBELGANGSTER
Gekookt vlees: goed en smakelijk voedsel
HOE BESTEL IK MIJN PATROON?
LachapPel\e
parket - Breda
CHARLES GA RVI CE
ZATERDAG 4 APRIL 1953
PAGINA 4
Onbetamelijkheid in de Franse film. Goede naam
van F ankrijk op het i pel. Debat te» verwachten in
het parlement. Bollywood's met sterren bezaaide
wieken. Filmen buiten Amerika. Commerciële en
fiscale voordelen. Maar ook problemen en moeilijk
heden. Johnnie Ray: „Huilen zit in onze familie".
Voor driekwart zwartvoet-Indiaan. Hoofdrolspelertje
mag eigen film niet zien. Was Helena van Troje blond
of bruin? Jean Cocteau onder regie van een 18-jarige
Christopher Fry schrijft commentaar voor „a Queen
is crowned".
OUDE DUITSE BUNKER IN
UTRECHT BLIJFT INTACT
DODELIJK AUTO-ONGELUK
Chauffeur vrijgesproken
JUBILEA OP ST. LOUIS TE
OUDENBOSCH
Koken van vlees
Gebruik van gekookt vlees
RECEPTEN VOOR VIER
PERSONEN
T omatcTt'vteesragout
Vleeskoekjes
Vleesschoteltje
Vleessla
WEINIG VERANDERING TE
BRADFORD
duurzaam
dus
l voordelig
IN het Franse parlement mag bin
nenkort een debat worden verwacht
-*er de toenemende onbetamelijk
heid in de Franse film en over de ver
antwoordelijkheid van de regering ten
aanzien daarvan.
Jean Devavrin, secretaris-generaal
van de Katholieke Filmcentrale in Pa
rijs en vice-president van het interna
tionaal Katholiek Filmbureau (O.C.I.C.)
heeft over deze aangelegenheid een
schrijven gericht aan alle parlements
leden en naar aanleiding van dit schrij
ven hebben reeds bijna vijftig afge-
vaardigdgen en senatoren hun volle
dige steun toegezegd.
„Personen uit alle landen, personen uit
de meest verschillende rangen en stan
den, ouders en opvoeders, die een mini
mum van moraliteit verlangen", aldus
luidt dit schrijven, „hebben hun groeien
de ongerustheid te kennen gegeven over
het volkomen falen van de „Commission
de Controle cinématographique". De laat
ste jaren is een aanzienlijk aantal onbe
tamelijke films toegelaten en wel zonder
enige beperking noch ten aanzien van de
jeugd noch van de uitvoer".
Na te hebben betoogd, dat dergelijke
films een bron van zedenbederf zijn,
vooral voor de jeugd, wijst Jean Deva
vrin er in zijn schrijven op, dat deze
films ook buiten de Franse grenzen wor
den vertoond: „Hier staat de goede naam
van Frankrijk op het spel en gaat het
om de eerbied, die we aan de jeugd ver
schuldigd zijn. Het is daarom dringend
gewenst', aldus besluit het schrijven, „dat
de volksvertegenwoordigers zich ge
meenschappelijk wenden tot de minister
van voorlichting, onder wie de filmcen
suur ressorteert en van hem eisen, dat
met betrekking tot deze dringende aan
gelegenheid de nodige maatregelen wor
den getroffen".
ER is, zoals we al eens eerder hebben
opgemerkt, een merkbare stijging in
het aantal films, dat buiten Holly
wood wordt gemaakt. „Hollywood", la
zen we ergens met ontzag voor zulk een
indrukwekkende beeldspraak, „spreidt
zijn met sterren bezaaide wieken uit
naar alle delen van de wereld". Momen
teel worden zes Hollywood-films ver
vaardigd in Engeland, drie in ^Mexico,
drie in Brazilië, twee in Frankrijk, twee
in Spanje, twee in Italië, twee in Peru en
verder in Griekenland. Schotland, Zwe
den, Frans Marokko, Brits Oost—Afrika,
India, Hawaii, Jamaica, Canada en West-
Du itsland-
De praktijk heeft uitgewezen, aldus
wordt ons verzekerd, dat het filmen bui
ten Hollywood grote waarde heeft voor
de productie en de interesse van het pu
bliek opwekt. Wat we grif aannemen, al
menen wa, dat de inkomstenbelasting,
die de in de wieken van Hollywood ge
zaaide sterren niét hoeven te betalen, als
ze gedurende een bepaalde tijd van het
belastingjaar in het buitenland werkzaam
zijn geweest, hierbij een erg belangrijke
ro] speelt.
Intussen heeft het filmen in het bui
tenland niet alleen commerciële en fisca
le voordelen, maar ook onverwachte pro
blemen en moeilijkheden, zoals Mort
Briskin ,de producent van „No Time for
Flowers" (Geen tijd voor bloemen) in
Wenen ontdekte- Briskin had al eerder de
film „The Magic Face" (Het Magische
Gezicht) in Wenen gemaakt en kende
dus alle diplomatieke hinderpalen die de
vervaardiging van een film in de Oosten
rijkse hoofdstad in de weg plegen te
staan. Aangezien „No Time for Flowers"
een komedie was veronderstelde hij ,dat
het mogelijk zou zijn, de opnamen te ma
ken zonder moeilijkheden met de Russen
te krijgen.
Het begon echter al met de aankomst
in Wenen van Viveca Lindfors, die de
vrouwelijke hoofdrol in deze film speelt-
Haar echtgenoot ,Don Siegel, die de film
regisseert en Joe Israëls, de NBC-corres-
pondent, zouden haar van het vliegtuig
halen. Ze waren laat en in hun haast om
op tijd op het vliegveld te arriveren, dat
10 mijl buiten de stad ligt, reden ze langs
de Russische schildwachten heen. Later,
aldus was hun plan, zouden ze de zaak
wel even uitleggen. Daarvoor hebben ze
heel ruimschoots de gelegenheid gekre
gen, want op de terugweg vonden ze hun
weg geblokkeerd door de Russische
schildwachten, die hun papieren vroegen.
Een kleine tegenstrijdigheid in het pas
poort van Israëls en het drietal moest
mee naar de commandant. Na een kruis
verhoor van vier uur kregen Viveca Lind
fors en haar echtgenoot verlof om per
bus naar Wenen door te reizen. Maar
Israëls werd nog acht uur langer vast
gehouden en zou er waarschijnlijk nog
hebben gezeten, als de Amerikaanse
autoriteiten niet hadden ingegrepen.
De moeilijkheden, die zich tijdens het
maken van de opnamen in de studio's en
laboratoria voordeden, waren even on
gewoon als talrijk. Op een kwade dag
erdwenen er zelfs £4 scènes onver-
«Jaarbare wijze uit het laboratorium, ter-
'vijl de eerste décors op geheimzinnige
wijze door brand vernield werden, zodat
het moeilijk was om aan een ongeluk of
toeval te geloven.
Er was echter één scène in het draai
boek, die tot grote vreugde van Briskir
bijzonder goed verliep: „Hiervoor hadden
we een kermisterrein nodig als achter
grond. Het enige kermisterrein lag in de
Russische sector en daarom besloten we
deze scène tot het laatst te bewaren. Op
de afgesproken morgen gingen we al
vroeg op pad zetten onze camera's op en
begonnen te werken- Vreemd genoeg
werden we niet gestoord en waren we
verdwenen eer iemand ons iets had ge
vraagd. De Russen dachten zeker, dat we
vergunning hadden daar te filmen, om
dat we alles zo open en eerlijk deden".
Een deel van deze scène heeft men
wijselijk verfilmd in de Hollywoodse stu
dio's, waar een kermistent werd neer
gezet. In deze tent gooide het publiek
met ballen naar de levensgrote figuren
van Uncle Sam, Winston Churchill, gene
raal Eisenhower en maarschalk Tito.
Het hoogtepunt van het feest werd ech
ter pas bereikt, toen Paul Christian, een
der hoofdrolspelers, weloverwogen alle
vier mikpunten miste en een foto van
Stalin, (de dictator leefde toen nog), die
als wandversiering van de tent diende,
stuk gooide. „Dat was een fragment van
de film", aldus Briskin. „dat we wer
kelijk niet achter het IJzeren Gordijn
hadden kunnen opnemen".
HUILEN", zei Johnne Ray tot de pers
in Londen, waar hij is opgetreden
in het Palladium, „zit in onze fa
milie. We hebben het altijd gedaan en
zo ben ik opgevoed".
John Alvin Ray. een bleke magere
jongeman van 25 jaar, wiens vermogen
om echte tranen te huilen en met een
lichtelijk hese en vaak valse stem te
croon-en hem tot een ster en „tophit"
heeft gemaakt, draagt een gehoorappa
raat aan zijn linkeroor.
„Dat huilen van me is geen komedie,
man. Het is mijn levensgeschiedenis.
Toen ik twaalf was, kreeg ik een onge
luk en werd gedeeltelijk doof. Het duur
de twee jaar, eer ik mijn gehoorappa
raat ging gebruiken en in die tijd voel
de ik me ontzettend eenzaam volko
men geïsoleerd. Al die emoties komen
nu naar buiten. Ik gelóóf in de woorden,
als ik zing van „The Little White Cloud
That Cried" (Het kleine witte wolkje,
dat huilde), maar ik geloof niét in het
onderdrukken van iemands emoties
dat is de oorzaak van zenuwziekten en
complexen. De mensen sluiten zich te
genwoordig te veel in zichzelf op ik
toon hun de emotie, waarvoor zij zich
schamen".
Johnnie Ray heeft dit laatste tegen
een salaris van bijna 20.000 per week
nu bijna twee jaar gedaan. Voordien,
toen het nog geen mode was om in het
publiek te huilen, was hij een doodge
wone zanger, die in café's 250 per week
verdiende. Minder dan de man, die de
borrels rondbracht.
Op de vraag, hoe lang volgens hem
zijn succes zou duren, antwoordde John
ne Ray, zooi? van een molenmaker uit
Oregon en voor driekwart Zwartvoet-
Indiaan, plechtig: „Als er morgen een
eind kwam aan mijn loopbaan als het
publiek genoeg had van Johnnie Ray
zou ik mjjn taak hebben volbracht. Ik
zou tevreden zijn".
DE 13-jarige Andrew Ray, het zoon
tje van de populaire Britse radioko
miek Ted Ray, zal „The Yellow Bal
loon" (De Gele Ballon), de nieuwe film,
waarin hij een hoofdrol speelt, zelf niet
mogen zien. „The Yellow Balloon", een
productie van Associated British-Mar
ble Arch onder regie van J. Lee
Thompson en met Kathleen Ryan, Ken
neth More en William Sylvester in
de hoofdrollen, vertelt het verhaal van
de angst en schrik van een kleine jon
gen, die betrokken raakt bij inbraak en
moord. De film vertelt dit zó realistisch,
dat de Britse censuur haar uitsluitend
voor volwassenen toelaatbaar heeft ver
klaard.
WAS Helena van Troje een blondine
of een brunette? Een vraag, waar
over Hollywood zich op het ogen
blik ernstig het hoofd breekt. De heren
proberen uit te maken, of de brunette
Hedy Lamarr dan wel de blonde Vir
ginia Mayo de Trojaanse koningin moet
spelen in een nieuw historisch film
schouwspel.
B. en W. van Utrecht stellen aan de raad
voor aan de staat te verkopen een Stuk
grond ter grootte van 346 m2, gelegen in
het plantsoen Servaasbolwerk. Hier staat
een indertijd door de Duitse weermacht
opgerichte bunker. Het rijk stelt op het
behoud van deze bunker prijs voor mili
taire doeleinden. B. en W. betreuren dit
uit een oogpunt van stadsschoon. Het
karakter van de fraaie oude stadshoek,
waarin dit ontsierende bouwwerk is ge
plaatst, wordt in ernstige mate door de
aanwezigheid daarvan aangetast, zo is het
oordeel van B. en W. De militaire belan
gen wegen echter blijkbaar zwaarder dan
de beëindiging van de op het stedelijk
schoon ernstig inbreuk makende toestand.
De gemeente zal om de bunker een be
planting doen aanleggen, waardoor de
bunker zoveel mogelijk aan het oog zal
worden onttrokken.
Het Amsterdamse gerechtshof heeft de
61-jarige Rotterdamse chauffeur N. de \V.
die met zijn vrachtauto met oplegger op
13 Augustus van het vorige jaar op de
Utrechtse weg te Zeist dicht bij de Sana
toriumlaan in botsing kwam met een per
sonenwagen, vrijgesproken. Op 20 Maart
j.l. was tegen hem drie weken gevange
nisstraf geëist met ontzegging van de rij
bevoegdheid voor de tijd van een jaar. In
eerste instantie was verdachte door de
rechtbank te Utrecht tot drie weken ver
oordeeld met voorwaardelijke ontzegging
van de rijbevoegdheid.
Bij dit ongeluk liet de 26-jarige E. van
E. uit Ede. die de personenauto bestuurde,
het leven.
Viveca Lindfors in de film „No Time for Flowerswaarvoor de buiten
opnamen met veel moeite in Wenen iverden gemaakt.
JEAN COCTEAU heeft, naar verluidt,
de 18-jarige Michel Haddad een kans
gegeven om „Thomas l'Imposteur"
(Thomas de Bedrieger) voor de film
camera's te regisseren. Cocteau heeft
het scenario en de muzikale begeleiding
geschreven, terwijl hijzelf de titelrol zal
spelen in deze film, waarvoor hjj een
bedrag van 75 millioen Franse francs
zal uittrekken. Als zijn tegenspelers zal
hjj waarschijnlijk Jacqueline Delubac (of
Hélène Perdrière), Vera Norman, Jean
Marais, Raymond Bussières en Saturnin
Fabre engageren
DE beroemde toneelschrijver Christo
pher Fry heeft opdracht gekregen om
een speciaal commentaar te schrij
ven voor de technicolorfilm „A Queen is
crowned", die de J. Arthur Rank-orga-
nisatie van de kroningsplechtigheid in
Londen zal maken. Op deze wijze zal
de met betrekking tot het toneel be
staande samenwerking tussen Fry en
Sir Laurence Olivier ook bij de film
worden voortgezet. Olivier regisseerde en
speelde Fry's stuk Venus Observed"
in Engeland en hij zal, zoals reeds aan
gekondigd. ook het commentaar spre
ken bij de film „A Queen is crowned".
BING CROSBY'S tekstschrijver Bill
Morrow 300.000 per jaar) is met
de „Queen Elizabeth" in Londen aan
gekomen, op zoek naar nieuwe ideeën.
Zeven jaar lang is Bill, nu 36 jaar oud,
de man geweest achter Bing's luchtige
grapjes.
Voor een Nederlander is 300.000
per jaar een hoop geld. Maar in Ame
rika, dank zij de reclame voor televisie
en radio, verdienen komieken en zangers
genoeg om een dergelijk salaris zonder
bezwaar aan een eerste klasse kracht te
betalen.
In Nederland verkopen de tekstschrij
vers hun materiaal, waar en wanneer
ze maar kunneh om niet helemaal
scheel te zien van de honger. De aller-
besten „vangen" hoogstens twaalfdui
zend gulden per jaar. Doch dat zijn de
gelukkige uitzonderingen, die voor de
meest populaire „nummers" schrijven.
NU waren we vast van plan geweest,
het ditmaal eens niét over de
dieptefilm en de daarmee gepaard
gaande dimensionitis te hebben. Maar
de Engelse filmregisseur Anthony As-
quith heeft dezer dagen iets gezegd, dat
aan de vergetelheid dient te worden ont
rukt: „Het enige, wat de televisie beter
kan dan de film, is de illusie wekken
van nabijheid en intimiteit, die altijd
boeiend zjjn. Overigens is er niets in
de televisie, dat de film niet beter kan".
Op Donderdag 9 April vieren op St Louis
te Oudenbosch in kloosterlijke kring
broeder Celestinus en broeder Isidorus
hun zestig-jarig kloosterfeest en broeder
Stanislaus zijn vijftigjarig kloosterfeest.
Wanneer we eens een extra geurige
soep willen eten, gaan we uit van een
sterke bouillon, gemaakt van groenten
of vlees. Voor een liter goede groente
bouillon nemen we 250 gr gemengde
groenten en wanneer deze een halfuurtje
getrokken zijn hebben we de grondslag
voor een lekkere, groenten-, vermicelli-,
rijst- of tomatensoep.
Willen we een goede vleesbouillon be
reiden, dan kopen we een stuk soepvlees,
bijv. klapstuk, bouilli, schenkelvlees,
vang- of neklappen of krabjes. Bij het
trekken gaan enkele opwekkende bestand
delen uit het vlees over in het kooknat.
De waardevolle eiwitten echter blijven
voor het grootste deel in het vlees achter-
Gekookt vlees is dan ook een prima voed
sel en, op een goede manier klaargemaakt,
zal het ook smakelijk zijn. Als we „goede"
soep op tafel willen zetten, kunnen we
de dag daarvóór tijdig de bouillon trekken
en dan vast van het gekookte vlees smul
len-
Eerst het water aan de kook brengen
met zout en desgewenst een laurierblad,
stukje ui, schijfjes wortel en peterselie-
stengels, bij kalfsvlees foelie gebruiken
Wanneer het water kookt, het vlees erin
leggen en de warmtebron temperen, zo
dat het water tegen de kook aan blijft en
niet echt kookt. De pan goed gesloten
houden.
Kooktijd rund- en paardenvlees: 214 a
3 uur. Kooktijd kalfsvlees: 1 uur. Kooktijd
klein gesneden vlees: 1 uur.
Door aardappelpurée, stoofpot of stamp
pot van wortelen of groene groenten;
klapstuk of bouilli met zure saus of to
matensaus; lichte of bruine ragoüt; rijst
of marcaröni met vlees; croquetjes; vlees
sla; vleeskoekjes.
Eens geheel iets anders is dit leuke
jurkje met de aparte franjegamering.
Een model zeer geschikt voor een effen
stofje of el'fen linnen met de franje in
dezelfde of een afstekende kleur.
De rok is wijd door zijn klokkende
plooien. Het lijfje is glad met een aan
geknipt mouwtje. De kraag is sierlijk
opstaand.
Het geheel is werkelijk iels aparts en
tegelijk zeer eenvoudig.
Dit model is verkrijgbaar in maat
38, 42, 44, 46, 48 a 0,85.
250 gr gekookt vlees, oo gr boter of mar
garine, 50 gr (ruim 5 eetlepels) bloem, 14 1.
water of bouillon, een stukje ui, prei of
zeer weinig knoflook, (zout), een blikje
tomatenpurée.
Het vlees in blokjes snijden, déze door
bloem wentelen en in hete boter of mar
garine ?an alle ka«ten bruin bakken met
de fijngesneden ui, prei of knoflook. De
bloem en een paar lepels tomatenpurée
toevoegen en even mee bakxen. Dan bij
scheutjes tegelijk de vloeistof er door roe
ren en aan de kook brengen. De saus een
paar minuten zachtjes laten doorkoken
Inplaats van water en tomatenpurée kan
een flesje tomatensap worden genomen.
200 gr gekookte vleesresten een flinke
snede oud brood, een stukje ui en peter
selie, peper of nootmuskaat, zout, boter,
margarine of vet, bloem.
Vlees, ui en peterselie zeer fijn snijden
en het brood raspen of al deze ingrediën
ten malen, het brood dan het laatst door
draaien. De massa met een weinig water
vermengen (zodat zij juist samenhangt) en
pittig maken met peper of nootmuskaat-
Van het gehakt platte koekjes vormen,
deze door de bloem schudden en in heet
vet aan weerszijden bruin bakken.
Plak aan de adreszjjde van een briefkaart, naast en buiten het frankeerzegel
het verschuldigde bedrag aan geldige postzegels en zend deze naar
ATELIER CROON, BEATRIJSSTRAAT ROTTERDAM
Vermeld aan de andere zjjde duidelijk uw naafn, adres, woonplaats en maat
en nummer van het gewenste model.
Plak nooit meer dan 1op een kaart, wat meer geplakt wordt is
waardeloos.
Girostortingen eveneens ten name van Atelier Croon op nummer 271291.
Afgehaald elke dag van 9 tot 12 en van 2 tot 5 uur. Behalve 's Zaterdags.
200 gr vleesresten, 2 kopjes water, 30 gr
(3 eetlepels) bloem, een paar lepels melk,
paneermeel, margarine-
De vleesresten in blokjes snijden en op
zetten met zoveel water, dat ze juist on
derstaan. De massa een kwartiertje laten
sudderen. De bloem aanmengen met wat
koude melk en door de vleesmassa roeren.
Het vlees bedekken met een flinke laag
hete aardappelpurée en deze afdekken
met paneermeel. Gesmolten boter of mar
garine hierover lepelen. Eventueel er in
de oven nog een bruin korstje op laten
komen.
200 gr gekookt vlees 2 flinke gekookte
aardappelen een zure augurk een kropje
sla of wat sterkers, zout. olie, azijn, mos
terd (of tomatenketchup).
Een theelepel mosterd met wat olte
aanmengen. Vlees, aardappelen en augut*
in kleine stukjes snijden en door het
sausje roeren. Zonodig azijn en zout toe
voegen. De sla of sterkers wassen, later,
uitlekken en op het laatst met de rest van
de ingrediënten vermengen.
De topmarkt te Bradford heeft van de
week weinig verandering ondergaan. Me
rinos en fijne crossbreds bleven onveran
derd doch medium carded crossbreds wa
ren 'wat gemakkelijker. Vele topmakers
vragen nog 85 d. voor 50-iger, doch en
kele grote firma's hebben hun notering
op 84 d gesteld en de markt kan niet vast
genoemd worden. Vele verbruikers heb
ben hun behoeften reeds voor lange ter
mijn gedekt.
Berichten over fnogelvjke besprekingen
over een vrede op Korea hebben hun in
vloed op wolimporteurs doen gelden. Men
is van deze zijde voorzichtig gestemd om
dat een ernstige poging om vrede te slui
ten de productie voor regeringsdoelein
den zou kunnen verminderen. Het
wol
aanbod op de grote veilingen zal in
April daarentegen niet groot zijn.
Advertentie
ii
5)
De wagen van de graaf stond te wach
ten de lange groene Lancia die bijna
iedereen in Londen kende en Irene
nestelde zich dicht tegen haar vader aan,
terwijl ze wegreden.
Als bij toeval bracht Sir William John
son, de beroemde geneesheer, een paar
uur later een bezoek, en luisterde glim
lachend naar Irene's ziekenhuis-ervarin
gen; maar hij hield haar hand bij het af
scheid nemen langer vast dan nodig was;
en toen hij zich daarna met Lord Mersia
naar de biblotheek begaf, zei hij, terwijl
hij de deur achter zich sloot:
Er is gelukkig geen ernstig onheil
aangericht, maar ze heeft toch een schok
gehad. Ik zou haar eens voor een poosje
wat verandering geven.
Schotland? vroeg de graaf.
N-neen. Die reis is te lang. Is dat
buiten van u aan de Theems in orde?
Het is bijzonder warm voor September
en het zal heerlijk zijn aan de rivier.
Laat ze zich maar wat op het water ver
maken. Zie gedaan te krijgen, dat ze
lang uit in de boot blijft liggen en zorg,
dat ze zich niet verveelt. Geen boeken,
natuurlijk.
De graaf riep zijn secretaris b(j zich
en zond hem nog dezelfde avond naar
Fairlawn, het buiten in kwestie; en de
volgende dag nam Irene haar intrek in
het vorstelijk landhuis, dat steeds be
wonderende uitroepen ontlokte aan al
wie op de rivier voorbij voer.
Het was juist een verblijf voor een her
stellende zieke, die er niet ernstig aan
toe is en toen ze op het grote terras
stond,'keek Irene stralend om zich heen
naar het prachtig geboomte en de brede
rivier, die statig voortstroomde naar de
verre zee.
Wat is het hier verrukkelijk! nep
ze uit en keerde zich naar de hertogin
van St Ormonde, die niet haar meege
komen was. Ik vraag me af, waarom
we hier toch Met vaker heengaan?
Zal ik nu een bootje voor je laten
klaarmaken, zodat je Je wat kunt laten
rondroeien, lieve kind? vroeg de her
togin na enige tijd.
Irene ging een tochtje op de nvier
maken maar ze kwam vermoeid en in
zichzelf gekeerd terug, en de hertogin,
die vóór alles vreesde, haar vermoeid en
in zichzelf gekeerd te zien, schreef on
middellijk «tan Leed ïerence. Twee dagen
gingen voorbij «er antwoordde en
toen kwam hij in persoon.
De afgelopen vier jaren hadden de
jonge D°rd Terence veel veranderd. Van
zijn studiën was niet al te veel terecht
gekomen, maar hij was een hartstoch
telijk beoefenaar van alle denkbare tak
ken van sport en een bijzonder koen
vlieger. Hij was verbazend gegroeid en
zo recht en slank als een jonge den. Alle
St. Ormonde's stonden bekend om hun
opvallend knap uiterlijk en Terence hield
in dat opzicht de familie-traditie glans
rijk op.
Dat hij nogal verkwistend en lichtzin
nig was, was evenmin een verrassend
verschijnsel, want de St. Ormonde's
waren dat altijd geweest; en dat hij flink
kon dringen en hoog en roekeloos speelde
was slechts te verwachten, want heel zijn
familie, met uitzondering van de tegen
woordige hertog, had altijd zwaar ge
dronken en zwaar gespeeld.
Als erfgenaam van een der klinkendste
titels in het land, was Terence bijzonder
populair en gezocht. Het briefje van zijn
tante, waarin ze hem vroeg, eens naar
Fairlawn te komen, bereikte hem na een
bijzonder vrolijke nacht: in gezelschap
van een aantal sportvrienden had hij een
soper gegeven voor een bekende ballet
danseres Hij voelde dat na zo'n inspan
nende fuif, die tot vijf uur 's morgens
geduurd had, een paar rustige dagen op
het land hem goed zouden doen, en daar
om aarzelde hij niet, aan het verzoek ge
volg te geven.
Hij nam de middagtrein, en aan het
kleine, landelijke stationnetje bij de rivier
wachtte Irene hem in haar grijs two-
seatertje met de oud-rose kussens. Zijn
hart leek open te springen, toen hij haar
frisse, ongerepte schoonheid in zich op
nam.
Ik ben blij, dat je gekomen bent,
Terence, zei ze met haar heldere stem,
een onschuldige vreugde om het weer
zien in haar stralende ogen. 't Is zo
aardig van je, nu je 't nog wel zo druk
hebt met toebereidselen voor je record
vlucht.
Nu, 't spreekt toch vanzelf, dat ik
naar toevloog, zodra ik wist, dat je
me graag hier had!
't Was de hertogin, die je uitnodig
de, Terence, zei ze.
Hij kleurde en beet op zijn lip, maar
herstelde zich onmiddellijk.
Ja, dat weet ik. Dat is een verdui
veld aardig wagentje, dat je daar hebt.
Was het niet te vermoeiend voor je, zelf
te rijden? Je bent toch immers nog zo'n
beetje patiënt?
Ik voel er niets meer van, lachte
Irene- Maar jij moogt op de terugweg het
stuur wel van me overnemen- Wat zal
de hertogin blij zijn, je te zien!
En jij? Ben je niet in je schik met
me? vroeg hij met zijn veroveraars-lach
je-
En of! Ik hield mijn hart al vast,
dat je zou afzeggen. Want, om je de
waarheid te zeggen, Terenceik ver
veelde me dood! Zeg dat alsjeblieft niet
tegen de hertogin, want ze doet alles
wat ze kan om me afleiding te geven! De
rivier is zalig en de verdere omgeving
ook..., we moeten lange tochten maken,
zegmaar het is hier verschrikkelijk
stil en eentonig. Ja we moeten er maar
veel op uittrekken. Ik heb ook een heer
lijk rijpaard hier. Mijnheer Redmayne
heeft het voor me gekocht en hier naar
toe gestuurd.
Redmayne? vroeg hij. O juist, de
onder-secretaris- Maar waarom koopt hij
paarden voor je?
O ,ik weet eigenlijk niet, daar heeft
hij al mijn leven lang voor gezorgd. Hij
is een grote vriend van vader, weet je.
Wat ben je toch groot en flink geworden
Terence.
En jij dan! Ik zou je gewoon niet
herkend hebben.
Fairlawn kwam in zicht. De hertogin
ontving haar lieveling met de grootste
hartelijkheid. Zij dineerden gezellig on
der elkaar en Lord Terence had alle ge
legenheid, het mooie meisje, dat tegen
over hem zat, ongestoord te bewonderen
en haar te vergelijken met de sterren
van ballet en opera, die de laatste tijd
zijn hulde genoten hadden.
Irene had die avond wat hoofdpijn en
ging vroeg naar bed, en nauwelijks was
de deur achter haar dichtgevallen, of de
hertogin begon haar lof te zingen. Toen
Lord Terence tenslotte naar zijn kamer
ging, klonken haar woorden nog in hem
na-
Ik zou vreselijke zin hebben om een
eindje te gaan roeien, zei Irene, toen hij
dit de volgende morgen voorsloeg, maar
je moet me beloven, dat ik ook eens aan
de riemen mag- Ik kan het uitstekend en
het is dus heus niet te vermoeiend voor
me.
Goed dan, stemde hij toe-
Hij roeide het lichte bootje voort, zijn
vurige ogen strak gevestigd op het sere
ne, onbevangen meisjesgezicht. Een paar
minuten lang schoven ze zo voort langs
de oever der rivier.
Laat mij nu eens roeien. Terence,
verzocht Irene tenslotte. Ik heb er genoeg
van om zoet te zitten sturen.
Dadelijk, antwoordde hij. Ik wil
eens met je praten, Irene.
Waarover? vroeg ze half ongeduldig.
Dat is niet in een paar woorden te
zeggen. Je moet eens goed naar me luiste
ren. Ik
O, kijk! Wees voorzichtig! riep ze,
hem in de rede vallend. We zijn vlak bij
de stuwdam!
Hij keek zorgeloos over zijn schouder
en draaide wat bij met zijn linkerriem.
Ik wilde je zeggen, Irene, dat ik
Pas op! riep ze weer, en geen se
conde te vroeg, want de boot was in de
sterke stroom vóór de stuwdam beland
en ze verkeerden in onmiddellijk gevaar.
Terence keek om zich heen en trachtte
met forse slagentweer in kalmer water
te komen, maar de stroom had de ranke
boot in zijn greep en weerstond al zijn
pogingen.
Gaan we er overheen? vroeg Irene
rustig. Zullen we
Hou je aan de boot. vast! stiet hij uit.
Hoe je zo stevig vast als je maar kunt.
Het moet gezegd worden, dat hij zijn
krachten tot het uiterste inspande maar
tegen het zachte, verraderlijke „trekken"
van de stroom was geen menselijke macht
opgewassen- Irene zag de stuwdam vlak
voor zich en stelde zich al voor, hoe ze
door het kolkende water zou worden
weggewerveld, toen een stem in haar
oren klonk-
De stem bereikte haar onduidelijk, en
toen ze haar hoofd in de richting draaide,
vanwaar ze scheen te komen, zag ze niets-
Er bleef haar ook geen tijd meer om
iets te zien of te horen. De boot schoot
sneller en sneller op de stuwdam toe en
sloeg een ogenblik later om. Irene voelde
het water donderend bruisen over haar
hoofd, voelde, hoe het z.ich boven haar
sloot; toen verloor ze het bewustzijn.
De boot was tegen een der palen van
de stuwdam gedreven en juist gekanteld
door Terence's pogingen om ze weer vlot
gen. Hij greep wild naar Irene, toen ze
overboord schoot, maar miste haar en
werd het volgende ogenblik over de dam
gespoeld. Toen hij weer bovenkwam, kon
hij haar zien drijven, een paar meter
voor hem uit; ze werd snel meegevoerd
door de stroom, en zo goed het in het
woelende water ging, trachtte hij haar
na te zwemmen. Doch elke seconde voer
de haar verder van hem weg. Ze dreef
nog steeds aan de oppervlakte; haar dun
ne zomerkleren vingen bijna geen water.
De sluiswachter had Terence's kreet
gehoord en rende zo hard hij kon naar
een roeiboot, die aan de oever gemeerd
lag; maar nog vóór hij ze kon bereiken,
kwam een ruiter, die langs de kant had
gereden, in volle galop aan.
Zorg jij voor de man, schreeuwde
hij; en zonder een ogenblik te aarzelen,
dreef hij het paard in de rivier.
Pas op. mijnheer! riep de sluiswach
ter. Het is diep daarginds, en de stroom.
Het paard steigerde en snoof onrustig,
toen het water zijn poten raakte, maar
zijn bereider drukte de sporen diep in
de flanken en sloeg er onbarmhartig op
los; tenslotte waadde het dier in het wa
ter en begon te zwemmen. Zoals de sluis
wachter gezegd had, was de rivier op
dit punt zeer diep, maar in het midden
van de stroom had het water een bank
aangeslibd en daar dreef Irene heen.
De ruiter hield recht op haar aan. Nu
zijn paard zich eenmaal in het gevaarlijke
avontuur had begeven, gehoorzaamde het
bij de minste aansporing van de teugel
of zijn meesters knieën; en in enkele
ogenblikken hadden ze het zinkende
meisje bereikt- De ruiter boog zich neer
in het zadel en greep de witte jurk, en
hoewel hij bijna van zijn paard getrokken
werd, gelukte het hem, in evenwicht te
blijven-
Even later waren ze veilig in ondiep
water, waar het paard steun voor de po
ten vond, en de man liet zich uit het zadel
glijden en hief Irene in zijn armen op-
Geen honderd tellen later was de boot,
met Terence aan boord, naast hen- Te
rence was zo bleek als een geest en beêf-
de van angst niet voor zichzelf, dat moet
gezegd worden, maar voor Irene. De
eerste paar minuten had hij slechts ogen
voor haar, en pas toen de man, die haar
had feered, rustig zeide En nu vlug
naar de sluiswachterswoning. vlug.,
keek Terence naar hem op en uitte een
kreet van verbaasd herkennen.
Mijnheer Redmayne!
Redmayne schonk geen aandacht aan
hem, maar stapte, met Irene op zijn ar
men, in de boot; en ook daar bleef hij
haar nog steeds vasthouden; met de vrije
hand drukte hij het water uit heur haar.
Toen de boot, die door de sluiswachter
zo snel mogelijk werd geroeid, de oever
bereikte, droeg Redmayne haar naar het
huisje, waar vrouw en dochter van de
bewoner reeds toebereidselen hadden ge
maakt om hen te ontvangen.
Wees u maar niet ongerust, mijn
heer, er scheelt haar niets, kalmeerde de
vrouw ;want Redmayne's wit. strak ge
zicht was meelijwekkend om aan te zien.
Ze is flauwgevallen van de schok.
ik geloof niet, dat ze meer d-n een keer
onder is geweest.de kracht van de
stroom houdt ze altijd boven, weet U.
Redmayne knikte zonder een woord te
kunnen uitbrengen en ging naar buiten,
terwijl de vrouw haar zorgen aan het be
wusteloze meisje wijdde. Terence leunde
tegen de deur, bevend van vrees en span-
ning.
O, mijnheer Redmayne! Is ze
Denkt u dat.
Redmayne beduidde hem met een on
geduldig gebaar, te zwijgen en bleef met
gekruiste armen voor zich uit staan sta
ren. De uitdrukking van zijn gezicht joeg
de jonge man vrees aan. Eindelijk, na 'n
eeuwigheid kwam de vrouw van de sluis
wachter weer naar buiten.
Ze is bijgekomen, mijnheer, zei ze
opgewekt. Het was net als ik zei....
enkel maar een flauwte. Ik heb haar een
beetje cognac gegeven, dat ik nog in huis
had. en haar in warme dekens gewikkeld.
Maakt u zich maar niet bezorgd, mijn
heer, ze zal er niets van overhouden,
hoor!
Redmayne keerde zich met een ruk
naar de vrouw om-
Weet u het zeker? Een dokter.
Beware me, meneer, dat is nergens
voor nodig, onderbrak ze hem gerust
stellend- Heus, gelooft u me, binnen een
uur is de jonge dame weer helemaal op
geknapt-
Toen ze naar binnen wilde gaan, wenk
te Redmayne haar, nog even te wachten.
U hebt haar nog niet verteld, dat
ikhoe ze uit het water werd gehaald?
vroeg hij.
Nee, mijnheer, daar heb ik nog geen
tijd voor gehad; maar ik zal het haar
dadelijk vertellen- Het was waarachtig
geen kleinigheid, wat u gewaagd hebt;
een dapper stukje, dat zeg ik.
Halt! zei Redmayne, bijna streng. Ik
wens niet, dat de jonge dame er iets van
verneemt. Wil jij dat ook onthouden, Te
rence? vroeg hij de jonge man. De boot
kwam juist bijtijds zoals ook inderdaad
het geval geweest zou zijn.
Maar mijnheer Redmayne begon
Terence op gedempte toon.
Redmayne keerde zich bijna driftig naar
.hem om, beheerste zich echter en zei
koud:
Ik sta er op. Ik verzoek je. me 3e
woord te geven.
Goed dan, ik beloof je. dat ik mijn
mond zal houden. Maar die mensen zullen
haar toch wel op de hoogte brengen.
Laat dat maar aan mij over, zei
Redmayne. Hij nam een banknoot van vijf
pond uit zijn portefeuille en gaf die aan
de vrouw van de sluiswachter. Als uw
man niet juist op tijd gekomen was
Zei hij veelbetekenend. De vrouw maakte
van verrassing en dankbaarheid haar
mooiste buiging, maar leek toch niet wei
nig verbaasd, dat de moedige redder zijn
daad zo angstvallig verborgen wilde hou
den voor haar, die hij aan de dood ont
rukt had.
ik begrijp uw bedoeling, mijnheer,
wij zullen er geen van allen een woord
over reppen. Ik ga nu maar eens naar
binnen om te zien, hoe de juffrouw het
maakt.
Even later was ze weer terug met een
bemoedigende glimlach op haar breed ge
zicht.
De jonge dame voelt zich helemaal in
orde, mijnheer, zei ze, zich tot Redmayne
richtend. Ze zou liefst zo gauw mogelijk
naar huis willen; maar ik heb haar over
gehaald, nog een uurtje te blijven rusten.
Mijn dochter zal haar wel wat kleren le
nen, en ik zal er voor zorgen, dat ze goed
warm ingestopt blijft. Ik heb haar niet
verteld, dat er nog een tweede heer bij
betrokken was.
Redmayne knikte.
Mooi zo ik zal zorgen, dat er over
een uur een wagen hier is, zei hij tot
Terence. Wie is er nog meer op Fairlawn,
Lord Terence?
Mijn tante, de hertogin, antwoordde
Terence.
Ah juist. Zij zal er wel voor zorgen,
dat Lady Irene voldoende rust neemt en
zich herstelt van de schok. Ik zou graag
morgen een berichtje hebben, hoe zij het
maakt. Ik ga nu heen. Ik zie, dat ze mijn
paard veilig aan de kant gekregen hebben.
Wilt u niet liever blijven en haar
wat gezelschap houden? vroeg Terence.
Als u het volstrekt wilt, hoeft ze immers
niet te weten, dat u haar leven hebt ge
red.
Redmayne keerde zich met een ruk naar
hem om.
Ik heb Lady Irene s leven met ge«
red, beet hij hem toe. Ik wilde, dat je dat
idee van nu af aan 3® .b?ofd zette,
Terence; de boot zou naar bijtijds bereikt
hebben.
Misschien, en misschien ook niet, zei
Terence, wat stug- Naar mijn mening
dankt Irene u het behoud van haar leven,
niettegenstaande die gedachte u onaange
naam schijnt te.zl-M-
Dat is ze inderdaad, zei Redmayne,
en wees zo goed, niet te vergeten, Te
rence, dat ik je woord heb, mijn naam
niet te zullen noemen in verband niet dit
V°Redm'ayne reed naar het hotelletje aan
de rivier en telefoneerde daar om een
taxi. die over een uur aan de slmswach-
terswoning moest zijn- toen trok mj zijn
natte jas uit, wreef zelf zijn Pa®ld, Van
onder tot boven af, liet het wat haver
geven en draafde daarna teruS naar
Londen.
HOOFDSTUK VL
Lord Terence wilde geen dróge kleren
aantrekken er was een soortvan troost
in. boete te doen door zo onbehagelijk te
blijven rondlopen. Hij gende slechts een
jasje van de sluiswachter en drentelde on
geduldig langs het oude jaagpad op en
neer. Hij kwam sterk in de verzoeking,
naar het hotelletje te gaan om wat ciga-
retten te kopen, maar hij had Redmayne
nu eenmaal beloofd, daar op Irene te^zul-
len wachten en vond het daarom niet be-
hoorlijk, zijn post te verlaten, zelfs v00r
een boodschap van enkele minuten.
Nog voor het uur om was, verscheen de
gedaante van een jong meisje in de °pen
huisdeur. Ze droeg een bedrukte kat0®"en
jurk en een grote linnen zonnehoe n
het eerst dacht Terence, dat het n
de dochters van de sluiswachter wen
knappere dan hij tot dusver g q d;
maar plotseling begonnen z»eWOnderi e
vonken van onverholen
toen hij Irene herkende.
Goeie hemel! Irene, wat was aan
die kleren je ongelofelijk gsnak'kend hlJ
tenslotte, bijna naar ader?ge, oud
Ze maakte een Pre" lachten zrmJ
buiging, maar haar ogen coq'uetterie
een zweem van «deihe j wie.
En ben je weer hal de oude.
Irene? Voel je je nxei g ge-
schrokken? bcn ik natuurlijk wel,
maar ziek helemaal met. Ik voel me niets
maai ziek heie een paar uur geieden
minder goed kwam je eigenlijk zeg-
Maar Terence, J
gen, hoe dankba voort tèrwHl h
vererf hebt ging ze v00"- terwijl haar
vrolijke maniertjes verstilden tot lief-
Hike ernst. Als ik alleen geweest was, als
1 ie niet zo kranig gezwommen had en je
tegenwoordigheid van geest had bewaard.
Lord Terence bloosde donkerrood.
jic heb je niet gered, zei hij, verward
naar de grond starend. Je hebt niets geen
reden om me dankbaar te zijn, Irene, zei
hij, bijna bitter.
(wordt vervolgd)
