Huidig Russisch imperium: stalen
kolos op lemen voeten
Onderzoeknaar Stalin's erfenis brengt
interessante feiten naar voren
Het dagelij k se leven, gezien
door „een simpele ziel"
BLIJF SPRINGLEVEND MET
DE SCHMIDT-METHODE
Wat Moskou won en. verloor
Zaterdagse
mijmeringen
ZATERDAG 25 APRIL 1953
PAGINA 3
Er is reeds veel gesproken en geschreven over de vraag, of Malenkov Stalins
erfenis in haar geheel zal kunnen aanvaarden, of hij haar met anderen
zoals Molotov zal moeten delen en zelfs over de vraag, of het anderen dan
Stalin mogelijk zal zijn, het enorme complex, dat Sovjet-Rusland en zijn
tatcllieten heet, in zijn huidige eenheid te laten voortbestaan. De hamer
en de sikkel zijn thans de min of meer nationale emblemen voor
zevenhonderd millioen mensen, een derde gedeelte van de bevolking der
gehele wereld. Onder Stalin, de indertijd minst bekende medewerker van
Lenin, is het Kremlin uitgegroeid tot een symbool van macht, waarvoor
Oppermachtig in de
satellietlanden
Rood onder politie
toezicht
Instructies langs een
omweg
Moskou s Zuidelijke steun
Duidelijke teruggang
Katholieke Kerk ook
hier een bolwerk
Twijfelachtig en waardeloos
Niet extremistisch
genoeg
Vlees of vis?
Observator
Humor in Nederland
Familie Doorsnee
Vrouwelijk
Zelfspot
Dat blijft zo
Rood werkt overal door
Katholieke persoonlijkheid
Geert tweedehands
En morgen?
Harry Prikker
WERELDREIS IN ROOD
V at is nu wel Stalins nalatenschap? Wat heeft de rode heerser aller Russen en nog veel meer volken
achtergelaten, als een erfenis voor zijn opvolger(s)? Wat moet(en) deze opvolger(s) in stand
proberen te houden? Het zijn vragen, die op het ogenblik alleszins een nadere beschouwing en
een breedvoerige beantwoording verdienen.
zich vele mensen, zelfs in de meest
vooruitstrevende landen, eerbiedig,
buigen, zowaar in een positie van
blinde gehoorzaamheid. Gedurende
de laatste jaren is aan de expansie
van het Kremlin echier een resoluut
halt. toegeroepen. De hamer en de
sikkel teerden uit Griekenland en
Perzië (Iran) weggewerkt. In Joego
slavië wierp Tito wel niet het
embleem weg, maar hij onttrok zich
toch aan de suprematie van com
munistisch Rusland. Daartegenover
wordt in vijf landen nog hardnekkig
gestreden, om de macht van hei
Kremlin te bevestigen: in Korea
(dat nu gepacificeerd zal worden,
maar waarvoor misschien een ander
land of gebied zal worden inge
schakeld), Malakka, Vietnam, Birma
en op de Philippijnen.
In de satellietlanden is het Krem
lin nog oppermachtig. Zo pas hebben
in de Baltische landen weer ingrij
pende veranderingen plaats ge
vonden, waardoor de marionetten-
regeringen daar direct onder een
Sovjet-Rus gesteld zijn geworden, die
met het hoogste gezag hekleed werd.
Elders oefent Sovjet-Rusland zijn
invloed uit via een betrekkelijk
kleine groep van verbeten aan
hangers, wier succes in belangrijke
mate afhankelijk is van de mate,
waarmede ze politiek onnozelen voor
hun karretje kunnen spannen. Hier
geldt, dat tien partijleden minder
gevaarlijk zijn dan één ondergrondse
ofwel crypto-coramunist.
Wanneer we in de wereld om ons heen
kijken en speuren naar communistische
machtssferen en invloeden, vangen we
uiteraard aan met de Verenigde Staten,
dat thans de leiding heeft in het verzet
van de vrije wereld tegen het opdringen
van de dictatuur. Hoe staat het daar met
het communisme? In kort bestek kan
hierop geantwoord worden: het lidmaat
schap van de communistische partij is
daar niet in strijd met de wet, maar alle
leden moeten zich bij de politie laten in
schrijven, als behorend tot een z.g. sub
versieve ofwel een organisatie, die de
bestaande orde omver wil werpen, wes
halve ze onder geregeld politietoezicht
staan en vaak zelfs nauwkeurig bewaakt
worden. Het aantal leden van de com
munistische partij in de Verenigde Staten
wordt op 30.000 geschat, een treffende
minderheid in een land van ongeveer 150
millioen inwoners. Bovendien zijn er 87
achter de tralies gezet of in voorarrest ge
steld, in afwachting van het proces van
hoogverraad, dat tegen hen aanhangig
wordt gemaaRtIn de Verenigde Staten
worden inmiddels terecht de met het com
munisme sympathiserenden als veel ge
vaarlijker beschouwd dan de partijleden.
In Engeland wordt de sterkte van de
communistische partij eveneens op niet
meer dan 30.000 geschat maar deze zijn stuk
voor stuk actief in de vakbonden en be
kleden daar min of meer belangrijke posi
ties. Ook hier wordt het euvel der sympa
thiserenden gesignaleerd, op wie men geen
vat heeft. De communistische partij heeft
geen enkele zetel m het pariement. De
leider van de partij, p0llitt, krijgt zijn in
structies met eens rechtstreeks uit Mos
kou, maar van de Franse communistische
partij.
Frankrijk bezit de op één na de sterkste
communistische partij in de Westerse
Wereld. Bij de laatste verkiezingen haal
den de communistische candidaten vijf
millioen stemmen, ofwel 26terwijl ze
104 zetels in de Assemblee verwierven.
Dit aantal was inmiddels 72 minder dan
dat, hetwelk direct na de bevrijding be
haald werd. De invloed van het commu
nisme is in Frankrijk dus sterk vermin
derd. De communisten hebben echter de
leiding in de vakbonden.
Het is Italië, dat de sterkste com
munistische partij van de Westerse
wereld lieeft, die direct achter de
communistische partij in Sovjet-
Rusland komt. Het percentage com
munistische stemmen draait, on
danks een sterke teruggang sinds de
bevrijding, om de ruim dertig pro
cent. Hier evenals in Frankrijk be
staat onenigheid onder de voornaam
ste leiders. Vele millioenen spreken
zich inmiddels bij de verkiezingen
slechts voor Moskou uit, omdat ze
hopen, aldus de verdeling van het
land onder de boeren te bespoedi
gen. Dit neemt natuurlijk niet weg,
dat ze vatbaar zijn voor communis
tische invloeden. Daartegenover
staat, dat onder de intellectuelen het
coquetteren met het communisme
veel minder voorkomt dan elders.
In West Duitsland hebben de commu
nisten het niet gemakkelijk, wegens de
dingen, die in het onder het Sovjetjuk
gebogen Oost-Duitsiand gebeuren en door
het feit, dat daar veel ontbering geleden
werdt. Het is niet bekend, hoeveel leden
de partij heeft. Ook in West-Duitsland be
staat geen onbetwist leiderschap en er
vinden telkens afsplitsingen plaats. Oost-
Duitsland behoort tot de satellietlanden,
waar de Sovjetisering nog aan het begin
staat. De collectivisering gaat er niet van
'n leien dakje en ondervindt vooral bij de
boeren veel tegenstand. De communistische
partij is er nog niet eens aan een gron
dige zuivering toe, de eerste voorwaarde
voor een volkomen afhankelijkheid van
Moskou. De partij-secretaris, Walter
Ubricht, gaat er voor de eigenlijke leider
door, maar niemand weet precies, tot hoe
ver zijn macht gaat en in hoeverre hij aan
Moskou vastgeketend zit.
Wanneer we de andere landen van de
Westerse Wereld bekijken, ontwaren we,
dat daar overal het communisme in de
neergang is. Scandinavië is hiervan wel
een heel duidelijk voorbeeld. Het feit, dat
het zo dicht bij het Sovjet-paradijs ligt,
zal hier wel een rol spelen. Toch heeft
Zweden een communistische partij met
30.000 leden. De partij boqgt op vijf zetels
in het parlement, hetgeen tegenover de
vijftien van vóór de oorlog echter een be
duidend verlies betekent. De grootste in
vloed oefent de partij in de Noordelijke
mijndistricten uit. In Noorwegen is de
communistische partij sinds de oorlog tot
de helft geslonken. De communisten had
den in 1945 elf zetels. Ook hier is de com
munistische invloed het grootst in het
Noorden en wel, omdat dit door de Russen
bevrijd werd. Het percentage communis
tische stemmen is overigens slechts 6'It.
Polen behoort tot de satellietlanden,
waar de Sovjet-Russen zich het stevigst
genesteld hebben. Er hebben daar in 1949
grote zuiveringen plaats gevonden en
daarna nam de Sovjet-Russische maar
schalk Rokosovsky de leiding in handen,
zogenaamd om het leger te reorganiseren,
maar in werkelijkheid ter versteviging
van de communistische greep op heel het
economische en sociale leven van het land.
De collectivisering is er inmiddels nog
slechts weinig gevorderd en ze stuit trou
wens op het sterke verzet van de boeren
bevolking. De Katholieke Kerk is er nog
steeds een bolwerk tegen het communisme
In Roemenië hebben de machthebbers in
het Kremlin zelfs Stalin's vertrouwelinge,
Anna Pauker moeten zuiveren. Over het
algemeen wordt te Moskou de waarde van
deze satelliet en „bondgenoot" als uiterst
twijfelachtig beschouwd. De communis
tische greep op Hongarije is sterker, maar
toch is er veel ondergronds verzet. Hon-
Het nieuwe gebouw van de universi
teit van Moskou ligt aan de buiten
kant van de stad. Op de spits van
de hoogste toren verheft zich een
grote rode ster, in brons uitgevoerd.
De auto's zijn de nieuwste Russische
modellen, de z.g. „7As", welke alleen
door hoge functionarissen gebruikt
mogen worden.
gaarse legerafdelingen zouden in de Socjet-
Russische weermacht vrijwel om een
thans veel gebruikt woord te bezigen
waardeloos blijken. Wat Griekenland be
treft, waar het Kremlin tegenover de
resolute Amerikaanse steun een beslis
sende nederlaag leed, daar was de commu
nistische partij tot voor kort verboden. Ze
heeft onder een andere naam aan de
laatste verkiezingen deelgenomen en be
haalde toen 179.000 stemmen, tegenover de
anderhalf millioen van enkele jaren na de
bevrijding. Bulgarije daarentegen kan als
een bolwerk van het Kremlin op de Bal
kan beschouwd worden. Het is het meest
collect!vistische satellietland en 60 procent
van het land is er „gesovjetiseerd" ofwel
ondere de boeren verdeeld, maar practisch
staats-eigendom. De bekende leiders als
Dimitrov en Kostov zijn evenwel sinds
lang geliquideerd, terwijl de macht er
door Sovjet-Russen wordt uitgeoefend.
Oostenrijk levert het beeld, dat ondanks
overvloedige Sovjet-Russische steun de
communistische partij er geen vooruitgang
heeft weten te boeken. Van de 176 zetels
in het parlement worden er slechts zeven
door communisten bezet.
Nederland toont een lang niet zo
éclatante vermindering als vele
andere landen, maar in Moskou
acht men de communistische partij
in ons land niet erg hoog. Men vindt
haar verre van actief en niet extre
mistisch genoeg.
België levert een voor het Krem
lin helemaal geen opwekkend beeld
op. Tsjechoslowakije evenmin. Daar
is echter de belangrijkste industrie
geheel in het Sovjet-Russische econo
mische systeem opgenomen.
In Amerika toont Mexico een commu
nistische partij, welker aanzien sterk
daalde. Ze heeft echter in Lombardo Tole-
dano een leider met een groot gezag bij
alle communisten in Noord, Midden en
Zuid-Amerika. Guatamala is het centrum
van de communistische activiteit in Latijns
Amerika. In Canada, waar de communis
ten zich de „Progressieve Arbeidsparty
noemen, is het aantal leden sinds 1947 met
vijftig procent verminderd. De partij telt
niet meer dan zeven duizend leden. De
spionnage-processen hebben de communis
ten lelijk in discrediet gebracht.
Argentinië tolereert een kleine commu
nistische partij, om goede relaties met
Moskou te kunnen onderhouden. Peron
heeft in Sovjet-Rusland min of meer een
bondgenoot, welke hij in zijn geïsoleerde
positie van dictator zeer op prijs stelt. De
communisten zijn er actief in de vak
bonden, die echter volkomen onder con
trole van Perons vertrouwensmannen
staan. In het naburige Brazilië is de com
munistische partij bü de wet verboden,
maar ze ontplooit een grote ondergrondse
werkzaamheid.
In Australië werd het verbod van de
communistische party door een volks
referendum opgeheven. Ze is niet sterk,
maar de communisten hebben een grote
invloed in de vakbonden. In Indonesië zit
geen schot in de communistische partij en
het Kremlin weet niet, of het daar vlees
of vis is. In Perzië is de voorheen verboden
communistische Toedeh-party weer actief.
Over haar sterkte bestaan weinig betrouw
bare gegegevens. Dit geldt trouwens voor
de meeste Aziatische en Afrikaanse lan
den. In Egypte is de communistische par
tij verboden. Maar hier kan Moskou con
stateren, dat zijn invloed er allengs toe
neemt. Wat Zuid-Afrika betreft, daar is de
communistische partij eveneens verboden,
werkt echter ondergronds en is vooral
actief onder de kleurlingen. In Kenya en
Rhodesia bestaan geen communistische
partyen, maar niemand daar twyfelt er
aan, dat b.v. de opstandige beweging van
de Mau Mau door Sovjet-Russische
agenten gefinancierd wordt. Japan heeft
weinig communisten. Het zijn merendeels
voormalige krijgsgevangenen, uit Sovjet-
Rusland teruggekeerd, waar ze onder de
ban van de communistische propaganda
kwamen. Siam levert weer het beeld, dat
er geen communistische party is, maar de
ondergrondse activiteit is er groot en het
wordt als het grootste centrum van Sovjet-
Russische agitatie in Oost Azië beschouwd,
vanwaar o.a. de communistische benden
in Malaka gesteund worden. Vietnam is
een communistisch bolwerk, evenals Noord
Korea. Ten slotte: in Israël, waar de sym
pathie voor Sovjet-Rusland groot was,
heeft Moskou door het anti-semitisme van
Stalin veel aanhangers verloren. China is
als communistisch land een groot vraag
teken.
Het blok van zevenhonderd
millioen mensen, verenigd onder
hamer en sikkel, blijkt bij een
nadere beschouwing minder solide
dan het schijnt. Er is hier al eens
meer op gewezen. Maar het is toch
wel goed, het aan alle kanten te be
kijken. Dat geeft vertrouwen ten aan
zien van de pogingen van het Wes
ten, om er een ander blok tegenover
te stellen.
Malenkov c.s. zitten met een erfenis,
waarover ze wellicht zo nu en dan het
hoofd zullen schudden. Stalin is in hun
redenering hoogstwaarschyniyk juist op
tyd gestorven. Het verder uitdagen van
het Westen, met name Amerika, zou nood
lottige gevolgen kunnen hebben, omdat de
stalen kolos lemen voeten blijkt te hebben
Intussen, laten we ten voordele van Sta
lins erfenis nog aanvoeren, dat Sovjet-
Rusland heden tqn dage over een vloot
beschikt, groter dan de Engelse. En dit,
terwijl nog algemeen de opvatting heerst,
dat Sovjet-Rusland een „landdier" is
Deze kiekjes werden zo pas in Moskou gemaakt door de Amerikaanse
journalisten, die er vrij mochten rondzwerven, overigens onder geleide van
een Engels sprekende gids. Men ziet hier twee vrouwelijke journalisten bij
een zeventiende eeuws kanon in het Kremlin. Voorts een bezoek in een
staatswinkel. Op straat zwermden de kinderen om de buitenlandse
bezoekers heen. Tenslotte, onderaan: een Amerikaans journalist spreekt
met arbeiders op een bouwwerk.
In een van liaar korte
schetsen, verzameld in de
bundels „Impressies van
een simpele ziel" en
„Nieuwe impressies", Uit
geverij Em. Querido te
A'daml spot Annie
Schmidt heel fijntjes met
de boeken over de juiste
leefwijze. „Het zijn er
naar ik meen een en
tachtig", zegt ze lekker
overdrijvend, „en ze gaan
allemaal over voedings
leer en gezondheids
leer, vermengd met psy
chologie en religie". Ze
voeren allemaal verlok
kende leuzen als: „Leef
lang. Leef gezond. Leef
eeuwig. Leef eeuwig ge
zond en lang."
En dan geeft Annie
Schmidt een quasi-em-
stige beschrijving van en
kele kolderachtige be
denksels, om te eindigen
met de gedachte: Waar
om zou ik eigenlijk zelf
geen „blijf-springlevend-
methode" uitvinden?
Wel, die methode
ANNIE SCHMIDT
geen brandnetels
thodedus -hadz^eedsduit|ev^nderen binnenkort «n derde deeltje zal worden
in practjjk gebracht. Alleen werkte ze
niet met brandnetels maar met een veel
krachtdadiger „kruid": de humor! De
twee en tachtigste „juiste leefwijze"
ligt dus voor ons in de vorm van deze
beide boekjes met „impressies", waaraan
toegevoegd.
De Schmidt-methode is gebouwd op de
gulden regels: „lachen is gezond" en:
„overdaad schaadt". De schrijfster is er
niet op uit om ons van de ene schater
lach in de andere te laten vallen, totdat
we moe worden en de vertellingen ons schrijft Annie Schmidt dit bezoek aan de
vervelen. Ze zoekt het niet in geforceerde
situaties en gewild-grappige effecten of
een moeizaam bedachte „clou". Neen, ze
vertelt ons heel natuurlijk en fijntjes van
de gewone dingen van het dagelijkse
leven, goedmoedig spottend, soms iro
nisch, een enkele keer (bijvoorbeeld in:
„En zo'n laatje heet een woning", dat
over het gevaar van de kleine, uniforme
blokkenwoning gaat) even scherp.
Annie Schmidt schotelt ons geen bui
tenissigheden voor ze badineert zo'n
beetje over de doodgewone dingen, die
ze zelf meemaakt of om zich heen ziet
gebeuren. En dan is er natuurlijk ook de
nodige fantasie (en welk een!) om de
kleine feiten 'n beetje bij te boetseren
tot een nóg amusanter werkelijkheid.
Het is alles even vlot en onder
houdend en gezellig, maar laat u niet
misleiden: denk niet dat de schrijfster
alleen maar uit is op een goedkoop
succesje, want in verschillende bijna
oppervlakkig schijnende schetsjes staan
opmerkingen of kenschetsingen
soms maar 'n regel groot die ge
tuigen van een grote en scherpe men
senkennis. Ze zijn raak of veelbeteke
nend of geestig, deze opmerkingen
maar ze hebben gelukkig bijna nooit
iets bitters of venijnigs.
De „helden" van Annie Schmidt zou
men leden van „de familie Doorsnee
kunnen noemen. (Wie kent niet deze
voortreffelijke hoorspelen Dit zijn dus
wij allemaal, u en ik en onze vrienden
en buren Bijna al de dingen, die in
deze bundels verleid worden, zouden
ook ons kunnen overkomen.
Verbeeldt u eens, dat u een haas van
een goede kennis cadeau krijgt en dat u
aan het gekibbel met uw heer gemaal
over wie er uitgenodigd zou moeten
worden op het partijtje, waarop het
wild" als hoofdschotel zou moeten
dienen", een einde maakt door een nogal
ruime berekening te maken van de af
schrikwekkende kosten, die zulk een
twijfelachtig festijn met zich mede
zou brengen.
De oplossing? Wel, u gaat op uw
beurt met een vriendelijk gezicht „de
verrassing" aan andere vrienden bren
gen. Ondeugend luidt de titel van dit
schetsje: „Hoewel zaliger is het te ge
ven
En vindt u heus niets van uzelf terug
in een schetsje over de zware tocht naai
de tandarts? Heerlijk overdrijvend be
heer D. F. Stovenbrei, tandarts, Van Len-
nepstraat 1die onder de afschuwelijke
behandeling ontnuchterend-doodgewoon
opmerkt: „De aardbeien zijn nog duur,
vindt u niet? Spoelt u maar!"
Veel van wat tot dusver over de „im
pressies" van Annie Schmidt is gezegd,
zou men ook kunnen laten gelden voor
ander superieur werk, dat onder de
dwang van een krantenrubriekje is ge
boren. En dan denkt men natuurlijk direct
aan S. Carmiggelt. Maar er is een groot
en gelukkig onderscheid tussen het werk
van Annie Schmidt en dat van haar col
lega: het is zo volkomen vrouwelijk. In
de zéér goede zin van het woord, wel te
verstaan, want het heeft niets te maken
met sentimentaliteit of kinderachtigheid.
Hoever staan deze schetsjes af van de
lieve verhalen", waarmede welmenende
dames eertijds dachten de „vrouwelijke
vrouw" juist af te schilderen, terwijl ze
er juist bijna een caricatuur van maakten.
Hoeveel aantrekkelijker is de 'n beetje
nuchtere en spotzieke moderne jonge
vrouw, die midden in het leven staat en
lak heeft aan elke pose en die durft te
zeggen wat ze werkelijk denkt en voelt,
dan de onwezenlijke kasplant van eer
tijds.
En die (hetgeen deze verhalen voor
de man zo sympathiek maakt) de heer
der schepping goedmoedig in het ootje
durft te nemen, zonder hatelijk of bit
ter te zijn. Misschien genieten mannen
zelfs wel het meeste van de fijne spel-
deprikken, die hun op zo amusante ma
nier worden toegediend.
Tegenover deze milde plagerij staat
trouwens ook voldoende zelfspot. Men
leze maar eens: „Het voordeel van zeven
tien te zijn", „Zij hebben alles en wat heb
ben wij?" het ondeugende versje: „Hebbu
al een kokteeldres?" en de ontelbare an
dere schetsjes, waarin met de een of an
dere hebbelijkheid 'n beetje de draak
wordt gestoken.
Zeventien jaar te zijnmijmert de
schrijfster. „Je kunt dan met zóoooveel
mannen huwenmet een kampioen
bokser of met een dichter of met een pre
sident van de United States. Je kunt een
schatrijke oesterkweker trouwen en met
een dure ras-pekinees onder je arm naar
bridge-parties gaan. Maar een doodarme
schilder is ook niet te versmaden; fijn de
stille heldin zijn in z'n leven op een zol
dertje en dan zeggen: jongen, ik geloof
toch in je; en er met borduren bij slecht
licht iets bij verdienenEn je zult nog
eens een groot staatsman huwen en hem
dagelijks zacht maar dringend raad ge
ven, zo, dat de wereld ineens Goed
wordtDit is een prachtig voorbeeld
van de directe, geestige en toch zo ge
wone schrijfwijze van Annie Schmidt.
Het terrein, dat de schrijfster bestrijkt,
is veelzijdig. Haar „methode" heeft (dat
bewijzen de elkaar snel opvolgende her
drukken) haar succes reeds bewezen en
gaarne bevelen wij u deze 82-ste „gezonde
leefwijze" aan.
DE AFDELING AUGSBURG van de
Katholieke Arbeiders Beweging voor
Zuid-Duitsland, heeft in haar laatste
diocesane vergadering een resolutie aan
genomen, waarin geprotesteerd wordt
'tegen de achterstelling van de Christe
lijke richting in de Deutsche Gewcrk-
schaftsbund.
„De gelijkgerechtigheid van het Chris
telijke 'element in de D.G.B.", aldus de
resolutie, „laat zeer veel te wensen
over".
Dat kan niet anders. En die klacht zal
wel aanhouden, tot ook in Duitsland de
vakbeweging weer op eigen katholieke
benen staat.
IN EEN TWEEDE resolutie keerden,
de deelnemers aan bovengenoemde
diocesane, bijeenkomst zich tegen dc
kwaadwillige pogingen om de wezenlijke
successen van de verantwoordelijke
staatslieden der Bondsrepubliek bij hun
arbeid voor de wederopbouw van de
staat en het economische leven te ver
kleinen of zelfs te verdraaien.
Er is niet anders te verwachten. Ons
geloof is ons levenskompas. Dat woord
geldt voor de socialisten ook. Neutrali
teit bestaat niet, welke mooie smoesjes
ook worden opgehangen.
BIJ DE VERKIEZING van de
nieuwe burgemeester van Bombay in
India heeft de candidaat van de Congres
partij, de katholiek dr P. ADias, de
meerderheid op de Hindoe-candidaat be
haald. Deze verkiezingsuitslag kan zeer
verrassend genoemd worden, 'immers, de
stad Bombay, die voor twee derden uit
Hindoes en voor een vijfde uit Islamie
ten bestaat, telt op een inwoneraantal
van 1.200.000 slechts ruim 100.000 ka
tholieken.
Een schoon succes. Doch die nieuwe
burgemeester zal dan ook wel 'n figuur
zijn, die zijn mannetje staat.
DE REGERING der Verenigde Staten
heeft aan de Commissie voor Buiten
landse Zaken van het Congres medege
deeld, dat president Eisenhower niet.
voornemens is om binnen afzienbare tijd
diplomatieke betrekkingen met het Vati-
caan aan te knopen. Eisenhower laat
derhalve de beste luisterpost ter wereld
onbezet.
Toen president Eisenhower de katho
lieke mevrouw Clare Booth benoemde tot
gezante by de Italiaanse, regering, wer
den daarbij veronderstellingen geopperd,
dat zij tegelijkertijd betrekkingen met 't
Vaücaan zou onderhouden. Zowel de ge
zante zelf als het Vatic aan hebben er
de onmogelijkheid van aangetoond, daar
de. H. Stoel met een dergelijke regeling
nimmer accoord zou gaan.
DePaus kan vandaar niet met een
tweederangspositie genoegen nemen.
MORGEN IS HET weer Zondag. Een
aparte dag, al zijn we dan maar pel
grims en vreemdelingen op aarde. Doch
met een taak. Want in het epistel krij
gen we een por van St. Petrus om. 'n
voorbeeldig leven te leiden, opdat de hei
denen in verband met onze goede wer
ken God, zullen gaan verheerlijken. Hoe
staat het met uw levenIn het evange
lie kondigt Christus Zijn heengaan ndar
de Vader aan. Een droefheidsperiode
voor ons, maar er komt een andere tijd.
Denk eens na, er zit wel wat in. Voor
de rest een uitstekende Zondag met een
vreugde-gelaat, dat niemand kan ont
nemen,
