t.a.v.
DIEP WANTROUWEN
Russische vriendelijkheid
De
Het Olof-lustrum heeft
goede naam
een
Minister Mansholt gaat vechten
voor meer export
2 ïï£n fcssg
Onder Gods zegen naar een
nieuw vaderland
Strijd om de Atlantische Oceaan
Het grote probleem voor Eisenhower,
als de wapens in Korea zwijgen
zee en
land'
het
Terugblik op de 7de zitting der V.N.-Assemblée
Kan de student niet meer feesten
Overleg met vier grote
landbouworganisaties
Minister Algera nam
afscheid van emigranten
^ie Cruel Sea", zeldzaam gave en boeiende
film van Charles Frend
Imperial Oil Ltd.
VRIJDAG 1 MEI 1953
B irma-behan deling
Januskop in het Midden-
Oosten
„Geen weervoorspelling
Declamatorium over de ramp
door Bertus Aafjes en Hendrik
Andriessen
VOLKEL KRijgt KATH.
MILITAIR TEHUIS
VEEL BUITENLANDERS
OVER AFSLUITDIJK
NIEUWE TYPE TREIN
BROMFIETSER DOOR
TRAM GEDOOD
WEGVERBINDING ROT
TERDAMROERGEBIED
Rotterdam -Jyaddinxveen
eerste urgentie
In Culemborg:
TWEEMAALKONINKLIJK'
Vandaag begint het tiendaagse feest
van het Tilburgs Studentencorps
Bezoek aan „Groote Beer" in
Rotterdam
GUNSTIGE ONTWIKKELING
BU HET SPAREN
Leidende plaats behouden en
uitgebreid
ZUIVELINVOER DER V. S.
Verruiming zou catastrofaal voor
Amerikaanse producent zijn
BERGHUIZER PAPIER-
FABRIEK
Gang van zaken bevredigend
Beleefde werkelijkheid
NATIONALE NOV ENE TER
ERE VAN DE H. KLEINE
THERESIA
17—25 Mei
(Van onze New Yorkse correspondent)
HOOFDKWARTIER DER V.N.,
New York, April.
Ongetwijfeld is sedert het uitbreken
Van de koude oorlog de Algemene Ver
gadering der Verenigde Naties nog nooit
zo hoopvol gestemd uiteen gegaan. En dat
nog wel, terwijl de zitting van het eerste
deel der Assemblee was begonnen te
midden van de gevaarlijkste internationale
spanningen en tegenstellingen, terwijl tot
de verdaging kort voor het jaareinde, de
ene crisis de andere had opgevolgd. De
opgeklaarde stemming is, zoals men weet,
aan de nieuwe houding („new look", zoals
dat hier heet) der Russen te danken. Met
een kalme en critische terugblik echter
over de gehele Zevende Algemene Ver
gadering, begint men spoedig te zien dat,
niettegenstaande de veel betere atmos
feer in het gebouw aan de East River, de
feitelijke concessies die de Russen gedaan
hebben, haast niet noemenswaard zijn. De
meeste gedelegeerden blijven daarom t.o.v.
de Russische zwenking ook tamelijk ge
reserveerd. Meer dan „hoopvolle tekenen"
willen ze er niet uit lezen. Ook al doen de
Russen hun best om in wandelgangen of
op partijtjes toegankelijker en meer socia
bel te zijn.
Het is wel de moeite waard om eens na
fe gaan waaruit de Russische concessies
eigenlijk hebben bestaan. Allereerst treft
het dan dat de voornaamste daarvan het
gebruik van een nieuwe mildere toon is,
waardoor de Russen de Algemene ver
gadering hebben toegestaan beter en
aangenamer samen te werken. Vervol
gens openden de Russen een hoopvol uit
zicht op een oplossing voor de Korea-
kwestie, welke na afwijzing door Sov
jet Rusland van India's resolutie volko
men en hopeloos scheen vastgelopen
door Visjinkski's aanvaarding van de
Braziliaanse resolutie voor de hervatting
van wapenstilstandsonderhandelingen te
Pan Moen Djon. Maar.wat zouden voor-
en nadelen voor Russen en Amerikanen
van de consequenties van een volledige
wapenstilstand zijn. indien het daarvan
al komt?
Indien deze plaats vindt, ïoet immers
uiterlijk zestig dagen na sluiting daar
van, een conferentie worden gehouden
(waar, en wie er precies aan deelnemen
is nog steeds niet bekend) waar het ge
hele Chinese vraagstuk onder de loupe
zal worden genomen. Zelfs zonder toe
doen van de Russen zal een voor alle
deelnemende partijen bevredigende op
lossing aan de Eisenhower Administratie
verschrikkelijk hoofdbrekens kosten.
Want de behandeling van dit hele com
plexe Oost-Aziatische probleem, impli
ceert uiteraard het lot van Formosa,
Waarschijnlijk de Malakka- en Iiido-
China-kwesties, alsook de toelating van
Communistisch China tot de Verenigde
Naties. Wat het eerste betreft: het is
Wel geen geheim hoe pro Tsjang Rai
Tsjek het republikeinse congres is, dat
nlles op alles zal trachten te zetten om
de Chinese nationalisten te blijven steu
nen en Amerika's politieke positie t.o.v.
Formosa niet te veranderen. Het is dus
wel verklaarbaar, dat sommige gedele
geerden menen dat achter Rusland's mil
de houding en aanvaarding van de Bra
ziliaanse resolutie eigenlijk de bedoeling
Steekt, om Amerika o.m. te dwingen het
Uetelige vraagstuk op te lossen van de
erkenning van Rood China
Tot zover de Korea-kwestie. Nu die
van Birma. Ook hier baatte de Russen
een gemachtigde toon Heel slim en di
plomatiek speelden zij de Birma-klacht
uit over ongewenste aanwezigheid van
Chinese Nationalistische troepen aldaar.
Door n.l. niet onmiddellijk Tsjang's re
gering ervoor aansprakelijk te stellen,
maar de Chinees-Nationalistische troe
pen zelf te veroordelen, dwongen de
Russen met deze reserve Tsjang tot
medewerking in de Birma-kwéstie. En
vanzelfsprekend: wanneer de Chinese
troepen in Birma onder controle worden
gehouden of weg zouden trekken, zal dit
de Communistische strijdkrachten in dat
deel der wereld hoogst welkom zijn. Wie
J?1'e j y.'.'saan het langste eind trekt, is
duidelijk!
Hoe serieus de Russen hun eigen goedé
wil nemen, ziet men eigenlijk prachtig
geïllustreerd in de crisis van een Azia-
tisch-Arabische revolte. Een crisis die is
blijven voortbestaan eri een ernstige be
dreiging vormt voor de goede samen
werking der Verenigde Naties. Zoals be
kend had de Sovjet-Unie kort na Stalin's
dood de aanklacht tegen de Joodse dok
toren van Moskou ingetrokken. Dit tot
grote teleurstellingn van de Arabische
staten, die dadelijk daarop hevige aan
klachten tegen Israël begonnen in te
brengen. Zij spraken van „wereldwijde
Joodse samenzwering" en van de „Zionis
tische vijfde colonne". Die onverzoenlijk
vijandige houding tussen haakjes, welke
hierin weer tot uiting kwam, is zeer veel
betekenend voor de toekomstige houding
van de Arabische staten t.o.v. Israël.
Doeh het was minstens even veelbete
kenend dat, ondanks het nieuwe vreed
zame gedrag van de Sovjet-Unie, Rus
land in de V.N. heel scherp en vrijwel
in de oude stijl reageerde op een rede
voering van de gedelegeerde va„ Israël.
Waaruit m.a.w. zou kunnen worden afge-
leid dat dp minzame bedoeningen van de
Russen zich niet tot het Midden-Oosten
schijnen uit te strekken.
Iets dergelijks bleek nog uit een ander
punt, waar de Russen hun goede wil
hadden kunnen tonen: n.l. het vrijlaten
van honderden Griekse soldaten in Rus
land en de satelliet-landen, die in de
Griekse burgeroorlog gevangen werden
eenomen Zowel Rusland, als Polen en
Tsjecho-Slowakije lieten weten dat ze
aan „deze kwestie niets hadden toe te
voegen", waarmee dus werd te verstaan
gegeven dat de soldaten bleven waar ze
waren.
Uit een en ander blijkt wel, dat Rusland
zich inderdaad gematigdheid kan per
mitteren, zonder zich zelf daarbij schade
te berokkenen. Niet opgeloste proble
men. die voor de toekomst van de Ver-
enige Naties van 't grootste belang zijn,
blijven er inmiddels te over. men denke
alleen maar aan een probleem als het
Duitse. Gedelegeerden menen, dat Mos
kou bjj zijn vredesoffensief vooral dat
probleem op het oog heeft gehad. Ont
wrichting van de Noord-Atlantische Or
ganisatie en de Europese Defensie Ge
meenschap moeten logischerwijze ook het
doel van Stalin's opvolger blijven.
Het is dus begrijpelijk dat, ondanks de
nieuwe hoopvolle stemming, veel gedele
geerden de Russische bedoelingen diep
blijven wantrouwen al wordt dit wan
trouwen niet hardop geuit. Het is ple
zierig, dat Rusland zich van een andere
tactiek bedient. Maar aan fundamentele
veranderingen in Rusland's wensen en
bedoelingen gelooft practisch geen mens
hL'U"? 'eder 20 voorzichtig dat niet
hardop te zeggen.
Het is anders wel een bewijs van Rus-
lands sterke positie in de wereld, dat
slechts door de negatieve verdienste van
de verminderde agressiviteit der Russen
atmosfeer in de Verenigde
Naties gedurende het tweede deel van
ae Assemblee zo vermocht op te klaren.
Het is, zou men willen zeggen, geen ge
ring bewijs van Ruslanh's politieke
macht.
Om de algemene indruk van de ver
schillende delegaties over Rusland's
koerswijzing saam te vatten: men ver
onderstelt maar stilzwijgend dat
Rusland's vriendelijker houding nauwe
lijks versterking van de organisatie der
Verenigde Naties tot doel kan hebben,
daar het immers niet in het voordeel
van de Russen zou zijn om de Verenig
de Naties tot instrument bij uitstek voor
het internationale algemene welzijn te
maken. Eerder neemt men aan. dat het
eigenlijke doel van de Sovjet-Unie is om
dit internationaal apparaat beter uit te
buiten. Niettemin meent men tegelijker
tijd, dat zolang de zon schijnt men ervan
moet genieten, zelfs al is, zoals onze
vertegenwoordiger, ambassadeur Daniël
von Balluseck het zo aardig uitdrukte,
het nog te vroeg om weervoorspellin
gen te doen" en zelfs al weet men wer
kelijk niet hoelang de Verenigde Naties
zich in een opgeklaarde atmosfeer mogen
verheugen.
5*5
199
„I" he.' Nati°naal Programma van de
NRU ging gisteravond de première van
het declamatorium „De Zee en het Land",
waarvoor Bertus Aatjes de tekst en Hen-
?n^. Andnessen de muziek geschreven
heeft. Het werk werd in opdracht van de
NRU naar aanleiding van de jongste
stormramp geschreven en behandelt de
strijd tussen zee en land ln een allego
rische voorstelling In de af en toe drfu_
nende versificaties van Bertus Aafjes,
waarbij de auteur op het punt van ver
gelijkingen nog al eens te rade gegaan
was bij zijn oud-collega Homerus. Overi
gens kan men wel aannemen, dat Aafjes
zijn tekst wel zeer vlot schreef, goed ge
sneden gedachten wisselden in bonte rij
af_™et ^^P'aatsen, stoplappen
zwakke beeldspraak
maar waarschijnlijk
heeft men hem slechts weinig tijd gegund.
I" muziek heeft Hendrik Andriessen
dikwijls weer voortreffelijke bewijzen
gegeven van zijn illustratieve talenten en
vooral in de afgeronde gedeelten konden
vormgevende principen tot gelding komen.
Ook in de behandeling Van het orkest her
kent men de meesterhand, die echter met
het probleem declamatorium als zodanig
nog moeizaam geworsteld heeft. Grote
stukken uit de tekst zijn muziekloos ge
bleven, zodat men dikwijls meer het ge
voel kreeg naar een declamatie, met mu
ziek afgewisseld, te luisteren dan naar een
declamatorium Bovendien is in de ver
houding tekst tot muziek altijd een
ideale verhouding gevonden, maar zoals
fteeSf' cm em? declamatorium is nog
steeds een ernstig probleem, dat reeds
eeuwen om een opiossing vra'agL
"gering beantwoordde aan zeer
hoge eisen.
B.G.
Het door zijn grote bezetting belaneriike
e'n^hehoeft^a"1 V®n Volkcl heeft drin-
fehifis He" Nat"neen katholiek militair
front is bereid p^ Katholiek Thuis
voer tl dragen °nden de kosten hier-
zame en afgelegen w£°?r °P
gende behoefte wordt een 2eer n"
tigtal buurtparochies ™orzien: w'n"
langrijke H«im„"-?s' waaronder het be-
Evenals in vorige jaren is ook in 1952
het aantal buitenlandse auto's geteld dat
gedurende de zomermaanden de Afsluit
dijk passeerde. Gebleken is dat niet min
der dan in totaal 11.362 buitenlandse
auto's in Juni, Juli en Augustus over de
Afsluitdijk zijn gereden. Dat is 4078, of
ruim 56 procent, méér dan in 1951 toen in
totaal 7284 buitenlandse auto's werden ge
teld.
De Zweden bleven aan de spits met
3468 automobielen, dan volgden België
(met 1617), Frankrijk (met 1214) en Zwit
serland (met 1043). Het aantal Duitse
auto's was 777, meer dan het dubbele van
1951.
Westduitse spoorwegdeskundigen heb
ben Donderdag op de proefbaan op Fue-
linger heide een model van een nieuw
type trein zien demonstreren, dat zowel
op een monorailbaan als op een autoweg
kan rijden. De nieuwe trein maakt het
tijdrovende overladen van goederen van
Vrachtauto's in spoorwegwagons en om
gekeerd overbodig. Zij wordt de „Alweg-
Automat" genoemd.
Voordat hij gisteravond van Schiphol
vertrok voor een reis van vier weken
naar de Verenigde Staten en Canada heeft
de minister van Landbouw S. L. Mansholt
enige commentaar geleverd op het doel
van z(jn missie. ,,Ik ga niet alleen bespre
kingen voeren met de Amerikaanse rege
ring" zeide hij, „maar rnjj ook op de hoog
te stellen van een aantal aspecten van de
marktorganisatie en van de landbouw
ontwikkeling in de V S. Ik hoop de in
drukken te voltooien, door vele Neder
landse technici al in deze materie opge
daan".
Voor de export van agrarische produc
ten, zo vervolgde de minister, is organi
satie nodig. „De markt voor kaas en melk
poeder, die Nederland in de V.S. had op
gebouwd. is tengevolge van de D.P.A.
(Verdediging Amerikaanse Binnenlandse
Productie) afgebroken. Ik stel mij nu voor
o.a. overleg te plegen met vier grote land
bouworganisaties in de Noordwestelijke
staat Washington. Wellicht kan dan ook
worden nagegaan hoe in de practijk de
mogelijkheden liggen voor export van an
dere producten".
Minister Mansholt achtte het ook van
belang het nieuwe Amerikaanse bewind
te leren kennen. „Met minister Foster
Dulles en de heer Harold Stassen (direc
teur M.S.A.) hoop ik van gedachten te wis
selen over de ontwikkelingsmogelijkhe
den der Europese landbouwintegraiie,
waarvoor in de V.S. veel belangstelling
bestaat. Zoals u weet neemt Nederland
op het punt van economische samenwer
king tussen de V.S. en een geïntegeerd
Europa een zeer principieel standpunt in"
In Canada gaat de minister die op zijn
reis wordt vergezeld door dr J. J van
Lee, directeur van de internationale or
ganisaties bij zijn ministerie, Nederlandse
emigranten-agrariërs bezoeken en bespre
kingen voeren met de regerings-instanties
onder wie de Canadese tarwe-leveranties
ressorteren. Deze tweede helft van zijn
reis begint in Vancouver en voert hem
vandaar terug naar het Oosten.
„Of de Amerikaanse landbouwvoorraden
op de wereldmarkt zullen komen? Dat
verwacht ik niet. Het zou een marktont-
wrichting ten gevolge kunnen hebben", zo
besloot minister Mansholt.
Om elf uur gistermorgen is de 19-jarige
bromfietser A. K. uit Haarlem-Noord, op
de Leidsevaart b(j het viaduct van de
tramlijn AmsterdamZandvoort, in aan-
gekomen met de blauwe tram, die
daar ter plaatse de weg oversteekt. De
J?-a^eman w"^e n08 voor de tram door
rijden, doch werd door de voorste wagen
gegrepen en zo ernstig gewond, dat h|j in
net Diaconessen-ziekenhuis is overleden.
verklaard de srtoudPr«heefi ZuCï
zetten, waardoor w
Thuisfront mogeiiikL„ vP,or Katholiek
uitvoering van w wordt snel met de
Thuisfront wordt ter h' at d°°r Kath°hek
zoveel vertraging onL het jlamPenffonds'
rondervonden, dat ver-
fro 1 hebneuin n' ""clanks de enorm
grote behoeften, moeten wachten.
Naar minister Algera in de Eerste Ka_
mer heeft medegedeeld, is de te Parijs
gehouden conferentie van westeuropese
ministers van Verkeer de weg Rotterdam
Waddmxveen geplaatst op de lijst der
aan te leggen internationale wegen van de
eerste urgentie. Zo zal een goede directe
verbinding ontstaan van Rotterdam over
Utrecht, Arnhem en Oberhausen met het
Roergebied.
Men behoeft zich dus niet te verontrus
ten, aldus de bewindsman, over het Belgi
sche wegenplan Antwerpen—Roergebied.
Burgemeester H. A. J- M. v. Ronings-
bruggen van Culemborg deelde Donder
dagavond van het bordes van het stad
huis mede, dat 't H. M. Koningin Juliana
heeft behaagd, de Harmonie „Pieter
Aafjes" (directeur J. van Dillen) en het
stedelijk muziekcorps „Concordia" (direc
teur D. C. Wisman) te begiftigen met het
predicaat „Koninklijke".
Er heerst op de sociëteit
van het Tilburg» Studenten
corps een hartelijke sfeer
van gastvrijheid. Zelfs in de
drukke dagen vlak voor de
opening der lustrumfestivi
teiten wordt een buiten
staander als uw verslaggever
er allercharmantst ontvan
gen door de heer J. H. J.
Meinders, praeses van Olof,
wie men het niet aanziet dat
hij midden in de lustrum-
drukte zit.
Er wordt wel eens be
weerd, zo beginnen wij het
gesprek, dat de na-oorlogse
student de vreugde en het
feesten heeft verleerd. Het
10 daagse lustrum-program
ma waarmee Olof voor de
dag komt, schijnt echter deze
stelling aan 't wankelen te
brengen.
Ja, zegt de praeses, min
zaam glimlachend om het
compliment, er is, vergele
ken bij vroeger wel een en
ander veranderd. Misschien
is er te veel ernst in de stu
dent van thans; de geest van
de tijd is ook anders. Aller
lei factoren brengen de stu
dent tot een meer program
matische wijze van studeren.
Maar over het enthousiasme
voor dit lustrum heb ik niet
te klagen. Er is een wil om
het te laten slagen onder de
corpsleden; er leeft een
sterke gemeenschapsgeest
die trouwens typerend is
voor Olof - en het gran
dioze Hogeschoollustrum van
eind 1952 heeft ook inspire
rend gewerkt. Ik geloof dat
ook het komende feest een
succes zal worden. Ik sta
daarin niet alleen. Senaten
en besturen van diverse zus
terverenigingen hebben la
ten doorschemeren dat zij
gaarne au grand complet
naar Tilburg zullen komen,
zelfs al is het, naast de offi
ciële afvaardiging, op eigen
kosten. Zo'n goede reputatie
heeft Olof!
Gezonde
gemoedelijkheid
Ik meen dat men in
Olof niet houdt van de over
dreven formaliteit in de stu
dentenmaatschappij, die el
ders nog steeds opgang
doet?
W|j houden van een ge
zonde gemoedelijkheid. Het
druk willen leggen op het
culturele element De „ex
terne viering" zoals wij de
komende feestweek noemen
kan men beschouwen als een
geschenk dat Olof aan de
'burgse burgerij aanbiedt.
wiJ hebben ernaar gestreefd
dit geschenk van goed ge
halte te doen cjjn.
Is de verhouding tot de
burgerij in de 25 jaar van
Olofs bestaan tot een soort
vriendschapsband gegroeid
Voorzover het contact
met officiële instanties be
treft is de verhouding uit
stekend. Wat de burgerij van
ons denkt is moeilijk te con
stateren. Zeker is dat het
studentenleven van thans
zich minder luidruchtig op
de openbare weg afspeelt
dan vroeger. Maar onze lij-
jolen bijvoorbeeld trekken
hier veel aandacht.
moet natuurlijk niet zo zijn
dat het al te gemoedelijk
wordt. In verband daarmee
is het goed dat er onder ons
ook Noorderlingen zijn, van
nature ietwat vormeiijker.
Er is nog iets anders dat me
typerend lijkt voor ons corps.
De onderlinge rivaliteit blijft
hier beperkt tot een welda
dige spanning. De op de spits
gedreven tegenstellingen die
in andere plaatsen wel eens
remmend werken, kennen
wij hier niet.
Is er b|j de samenstel
ling van het programma een
bepaalde leidende gedachte
in het spel geweest?
W|j hebben sterk de na-
Premières
Wij spreken dan over het
programma, dat hedenavond
begint met een uitvoering
door het Toonkunstkoor Til
burg van Carl Orff's „Car-
mina Burana" en dat morgen
wordt voortgezet met een
tentoonstelling „Oude mees
ters uit het Rijksmuseum".
Dit is een première voor
Tilburg, zegt de lustrnm-
praeses. Schilderijen uit de
Gouden Eeuw zijn op zulk
een niveau nog nimmer in
Tilburg geëxposeerd geweest.
Daarom vinden wij het ge
lukkig, dat het Corps deze
tentoonstelling kan aanbie
den. Op een of andere wijze
zijn al onze culturele mani
festaties trouwens premières.
Oscar van Hemel schreef zo
als U weet speciaal voor ons
de OIofsuite, die tijdens het
galaconcert op Dinsdag wordt
uitgevoerd door het Bra
bants Orkest, dat we maar al
te zelden in Tilburg aan de
Slag horen. En Vrijdag 8 Mei
is dan de première van „n
Travatore" door de Zuid-
Nederlandse Opera, het ge
zelschap uit Limburg, dat
hiermee voor het eerst de
provinciale grens overschrijdt
zoals trouwens de nieuwe
naam van de groep wenselijk
maakt.
Naast de cultuur krijgt
de sport ook een behoorlijk
aandeel.
Dat hebben wij gedaan,
omdat Olof juist de laatste
tijd veel succes heeft gehad
m diverse sportwedstrijden.
Zo werd bij het interuniver
sitair voetbaltournooi de le
prijs behaald en bij de inter
academiale hockeywedstrij
den de 2e prijs. Ook in de
sport hebben wij een grote
steun aan de gemeenschaps
geest in ons corps. Zo'n
voetbalelftal is inderdaad
een team en wij hopen dat
het tegen de Antwerpse riva
len weer goed voor de dag
zal komen.
En na de externe viering
volgt het weekend van het
eigenlijke feest.
Ja, daarover behoef ik
U met veel te vertellen.
Voor ons zijn dat de hoogtij
dagen. Van het hijsen dér
Iustrumvlag op 9 Mei tot het
vlagstrijken op 12 Mei, zal
het feestvreugde zijn in de
Olof-gemeenschap".
Een feestvreugde, die wfl
de prases en zijn onderdanen
van harte gunnen.
„Ik kan nu nog van landgenoten spre
ken" zo zeide de minister van Verkeer
en Waterstaat, mr 3. Algera, gistermiddag
tot de 734 Nederlandse emigranten, die
met het regeringsschip „Groote Beer" uit
Rotterdam naar Canada vertrokken.
De minister sprak van de kade af de
vertrekkenden toe, nadat hij van tevoren
het schip, waarmee in totaal ongeveer 795
passagiers reizen, had bezichtigd. In zijn
gezelschap bevonden zich o.a. de direc
teur-generaal van Scheepvaart, de heer
W. L. de Vries, de plaatsvervangende
directeur-generaal van scheepvaart jhr S
G. van Weede, de directeur van de Hoi
land-Amerika Lijn, de heer W. H. de
Monshy, en enige emigratie-autoriteiten.
De gasten werden rondgeleid door de ge
zagvoerder, kapitein F. C. Bouman.
In zijn toespraak zeide de minister, dat
hij bij zijn rondgang over het schip ge
constateerd had, dat er reeds een pret
tige sfeer heerste, doch dat velen nog wat
onwennig waren, door het afscheid van
familie en kennissen. Hij dacht dat de
emigranten aan boord spoedig zouden
wennen en hij wist, dat zij goed door de
Holland-Amerika Lijn verzorgd zouden
worden. Hij vond het prettig afscheid te
kunnen nemen bij een Nederlands schip
en hij sprak de wens uit, dat de emigran
ten nog eens ons land zouden kunnen be
zoeken. „Ik hoop, dat gij in uw nieuwe
vaderland overzee onder Gods zegen een
goede toekomst tegemoet zult gaan", zo
besloot de minister.
Voordat het gezelschap van boord was
gegaan, had de minister zich nog met
verscheidene gezinnen onderhouden, o.m
met dat van de heer J. de Vries uit Warns
(Fr.) Omstreeks kwart over vier kwam
de „Groote Beer" los van de kade. ter
wijl het Wilhelmus weerklonk. Nage-
zwaaid door honderden „wegbrengers"
gingen de emigranten hun nieuwe vader
land tegemoet.
Volgens de gegevens verstrekt door ée
Ned. Spaarbankbond beliep de inleg bij de
bondsspaarbanken in Maait 49.347.731
en de terugbetaling 40.855.844, zodat er
een overschot van besparingen was van
bijna 8.5 millioen. Gedurende de eerste
drie maanden van dit jaar werd in totaal
ingelegd 163.618.640 en terugbetaald
118.217.387, zodat het spaaroverschot
dus ca. 45.4 millioen beliep.
Neemt men ook de cijfers van de niet-
aangesloten algemene spaarbanken en
van de bankspaarbanken in aanmerking,
dan komt men tot een totale inleg in
Maart van 57.226.023 en mt een totale
terugbetaling van tot
een spaaroverschot van 9.4 millioen.
Al deze spaarbanken bijeen hadden in
de eerste drie maanden een inleg van
188 689.817 en een terugbetaling van
137.838.175.
Slechts geleidelijk kan Oude
Ton ge de balans opmaken van de
uiater-ramp. Waar eens een wel
gebouwde arbeiderswijk stond bo
venis nu slechts een warwinkel
van puin, modder en verspreide
brokstukken huisraad te ont
dekken.
Sinds in 19.5 de wereld ademloos luisterde naar de stilte, die volgde op
het springen van de laatste granaat en het ontploffen van de laatste diepte-
bom hebben verschillende Iande„, elk naar eigen aard, even ZOvele ver-
schillende aspecten van die wanhopige, wereldwijde worsteling in film
beelden pogen te belichten.
„Te Cruel Sea", door regisseur Charles Frend gemaakt naar het gelijk-
namige boek van Nicholas Monsarrat, is een product van de onder leiding
van Sir Michael Balcon staande Easlingstudio's, en het is, zo niet de beste
oorlogsfilm, dan toch de beste film, die ooit is kt over de hijét
van de marine tot de geallieerde overwinnin
„Dit", aldus introduceert een ernstige ster,, ri V.». i i
i A.i i a tt 1 deze "lm, 18 het verhaal van
de slriid om de Atlantische Uceaan. Het vprhaoi
i til TA ve*naal van een oceaan, van twee
schepen en een handvol mannen. De manner. i 1 1,1™ 1 1 it-
1j 1 n u 1 j "nen zijn de helden, de heldinnen
zi|n de schepen. De schurk is de wrede 7ee. r 1
1 zee' de zee, die cloor de mensen
nog wreder is gemaakt
Het boek van Nicholas Monsarrat is,
althans te oordelen naar Charles Frend's
film, niets méér, maar ook niets minder
dan de gedramatiseerde werkelijkheid.
Zelf op zee, vechtend tegen de elementen
en tegen een meedogenloze vijand, die als
Leviathan uit de golven opduikt om te
vernietigen en te doden, vond hij tijd, een
viertal korte verhalen te schrijven over
het ieven aan boord van de korvetten en
fregatten, waarop hij diende. Pas in 1951
kwam „The Cruel Sea" gereed, een boek,
dat door millioenen Engelsen werd gele
zen zoals „Hollands Glorie" van Jan de
Hartog door de Nederlanders. Want méér
nog dan de Koninklijke Marine voor ons,
is de Royal Navy voor de Engelsen het.
symbool van de kracht en de roem van
hun land.
Wij hebben het boek van Monsarrat niet
gelezen. Maar daarom juist kan ons oor
deel over de film, die Charles Frend er
naar een bewerking van Eric Ambler van
maakte, des te objectiever zijn. De lezer
van een boek vormt zich immers van de
daarin beschreven gebeurtenissen en per
sonen een bepaalde voorstelling, waarvan
hij zich maar moeilijk kan losmaken en
die leidt tot teleurstelling en zelfs tot
ongerechtvaardigde critiek, als het film
beeld daaraan niet volledig beantwoordt.
En om ons oordeel over het werk van
Charles Frend al terstond uit te spreken:
„The Cruel Sea" is een aangrijpende,
recht tot het hart sprekende film gewor
den, waardoor de Nederlanders, die zo
nauw met de wrede zee zijn verbonden,
evenzeer zullen worden bewogen en mee
gesleept als de Engelsen.
De film verhaalt de lotgevallen van een
officier van de Britse koopvaardijvloot,
die in 1939 wordt belast met het com
mando over een korvet van de oorlogs
marine. Met een bemanning, samengesteld
uit mensen, die nog nimmer hebben ge
varen, stoomt hij als enige zeeman van
beroep de haven uit om convooien te gaan
dpC°r'®ra"' om het hoofd te bieden aan
hot e dreiging van de Duitse duik-
en bommenwerpers, 0m de ver-
tr j k gen te doorstaan van een Oceaan
voi brandende schepen en verdrinkende
mensen, om te worstelen met de beukende
tortzeeën, opgezweept door de winter-
f'°r'?en- z'jn korvet, de „Compass Rose",
wordt getorpedeerd, maar met zijn eerste
stuurman, die in ontbering en gevaar zijn
makker is geworden, zet hij op een gro
ter fregat de strijd voort.
Ket is de grote verdienste van regisseur
Charles Frend, dat hij, hoewel zijn film
tal van scènes op zee bevat, die tot de
beste behoren, welke we ooit op het witte
doek hebben gezien dit heroïeke ver-
Het jaar 1952 kan volgens het zo juist
verschenen jaarverslag van de Imperial
OU Ltd, bij welke maatschappij de Stan
dard Oil of New Jersey in belangrijke
mate betrokken is, worden gekenmerkt
als een topjaar in het economisch leven
van Canada.
In de zeer hoog opgevoerde activiteit
van het Canadese bedrijfsleven had de
olie-industrie een groter aandeel dan ooit
te voren en kon de Imperial Oil haar
leidende plaats behouden en uitbreiden.
Aangemoedigd door belangrijke nieuwe
ontdekkingen van olie- en gasbronnen
werd in 1952 het tempo van exploratie en
ontwikkeling nog verder opgevoerd. De
Imperial Oil legde in 1952 niet minder
dan Can. 48.000.000 aan exploratie ten
koste, tegen rond Can- 39 millioen in
1950 en Can. 45 millioen in 1951, welke
bedragen ten laste van de exploitatiereke
ning werden gebracht, In totaal werden
in 1952 306 bronnen tot ontwikkeling ge
bracht tegen 292 in 1951.
Met het oog op de financiële weerstand
en de toekomstplannen werd, boven de
met de afschrijvingen overeenkomende
bedragen, ook in 1952 weer een bc-langrijk
deel van de winst in bedrijf gehouden,
n.l. 18,8 millioen bij een winst van 41,2
millioen tegen vorig jaar resp. 18,3 en
35,95 millioen. De dividenduitkering per
aandeel bedroeg in 1952 0.75 (v. j. 0.60).
In de te Toronto gehouden aandeelhou
dersvergadering deelde de voorzitter mede
dat de verkopen van de maatschappij ge
durende het eerste kwartaal van 1953 die
van het vorige jaar overtroffen.
Na de Organisatie der Zuivelfabrikanten
heeft thans ook de Bond van Melkprodu
centen op het Amerikaanse Congres een
beroep gedaan de beperkingen van de
invoer van zuivelproducten niet te ve--
zachten. De Bond verklaarde voor de
financiële commissie van het Huis van
Afgevaardigden, die een wetsvoorstel tot
verscherping van de invoerbeperkingen in
behandeling heeft, dat iedere verzachting
van de beperkingen catastrofaal voor de
Amerikaanse producenten zou zijn.
De Bond zeide, dat de uitvoer van zui
velproducten slechts voor 3 landen
namelijk Nieuw-Zeeland, Denemarken eii
Nederland, een belangrijke bron van
deviezeninkomsten vormt, en dat deze
landen in hoofdzaak naar hun buurlanden
of in het sterlinggebied verkopen.
De vergadering van aandeelhouders der
N.V. Berghuizer Papierfabriek v/h B.
Cramer te Wapenveld heeft de jaarstuk
ken goedgekeurd en het dividend be
paald op 10 pet. Gevraagd naar de gang
van zaken in het lopende boekjaar deelde
de directie mede, dat deze bevredigend is
De commandant van de „Compass Rose'' Jim Hawkins) met zijn
eerste(Donald Sinden). Beeld uit „The Cruel Sea", een door Charles
Frend in de Britse Ealing-studio's vervaardigde film naar het gelijknamige
boek van Nicholas Monsarrat.
haai van menselijke moed en uithoudings
vermogen vertelt in beelden, waarbij spec
taculaire stormen en opnamen van de
eigenlijke krijgsverrichtingen op zee
ondergeschikt zijn gebleven aan het men
selijke element en dat hij zijn verhaal ver
telt zonder de overdrijving, waaraan de
meeste oorlogsfilms zich schuldig maken.
Geen gemakkelijke overwonningen: na de
capitulatie van Duitsland constateert de
scheepscommandant, dat hij vijf jaar no
dig heeft gehad om twee vijandelijke duik
boten tot zinken te brengen, geen
ongeloofwaardige heldendaden, pas tegen
het einde van de oorlog krijgen de man
nen van de Britse oorlogsbodem voor het
eerst in levenden lijve de vijand te zien,
van wie zij met verbazing vaststellen, dat
hij maar in heel weinig van henzelf ver
schilt.
Niet de getoonde verschrikkingen, maar
de wijze waarop de reacties worden ge
observeerd van de eenvoudige mannen,
die aan deze verschrikkingen blootstaan,
verleent aan „The Cruel Sea" een span
ning en een overtuigingskracht, waardoor
de bovenmenselijke worsteling uiet de
wrede zee en een nog wredere vijand tot
beleefde en doorleefde werkelijkheid
wordt.
Charles Frend is zijn filmloopbaan be
gonnen met het monteren van films,
waarbij hij o.a. werkte onder leiding van
Alfred Hitchcock, van wie bij ongetwijfeld
veel heeft geleerd. De films, die hij later
zelfstandig maakte: „Scott of the Antarc
tic", „Twee bolhoeden naar Londen" en
j vooral „The Magnet" getuigden reeds van
zijn begaafdheid als filmer.
In „The Cruel Sea", waarmee hij zich
zelf overtreft, heeft Frend op meesterlijke
wijze gebruik gemaakt van de stilte om
de dramatische spanning en bewogenheid
tot een ongekende climax op te voeren.
Onvergetelijk zijn de scènes, waarin de
altijd dreunende machines van het schip
worden stopgezet. Eerst om het redden
van een aantal drenkelingen mogelijk te
maken en vervolgens om de nodige repa
raties aan te brengen. Ademloos luisteren
de mannen, elk ogenblik de explosie van
de torpedo verwachtend, die de wand van
hun schip, dat kwetsbaarder is dan oou,
omdat het stilligt, zal uiteenrijten. Een
stilte, waarin het rollen van een potlood
klinkt als het denderen van een trein over
een brug en waarin de klap van een ha
mer dreunt als ee.i kanonschot. Een stilte,
die de toeschouwer de keel toeknijpt en
hem in haar ban gevangen houdt tot het
verlossende woord „Volle kracht vooruit"
wordt gesproken.
Onder Frend's regie speelt Jim Haw
kins de rol van zijn leven. Eigenlijk is dit
geen spel meer. Voor het oog van de ge
voelig gehanteerde camera is hij de eer
lijke ronde zeeman, achter wiens ijzeren
plichtsbetrachting de scène, waarin hij
moet beslissen, of hij een aantal schip
breukelingen zal redden dan wel diepte
bommen zal werpen, omdat een duikboot
zich onder de drenkelingen verbergt, is
een der beste uit deze voortreffelijke film
een warm-menselijk hart schuilgaat.
Er treden in deze mannenfilm, die hier
te lande onder de titel „De Wrede Zee"
zal worden vertoond, enkele vrouwen op:
Virginia McKenna als een knappe Marva
en Moira Lister als een trouweloze echt
genote. Maar het romantische element
speelt in deze film slechts een zeer onder
geschikte rol en dient slechts als aanloop
naar een nieuwe climax van spanning. Bij
zonder ontroerend is de met enkele rake
beelden gesuggereerde liefde tussen twee
mensen van middelbare leeftijd: een we
duwe (Megs Jenkins) en de eerste machi
nist van de „Compass Rose", een liefde
die in dit realistische oorlogsverhaal nim
mer haar bekroning vindt in een huwe
lijk. De vrouw komt om, als een Duitse
bom haar woning treft; de man vindt zijn
graf in de wrede zee.
Een film, die om haar bijzonder gave
vormgeving en om de zeldzame kracht en
eerlijkheid van haar inhoud een waarde
volle bijdrage is in de ontwikkeling van
de cinematografie. F
Als de Meimaand onze velden en akkers,
onze bossen en weiden tooit met een bonte
bloemenpracht, dan rijst voor ons oog het
beeld van die lieve en beminnelijke Hei
lige, die haar verborgen offerleven samen
vatte in deze woorden: „Jesus genoegen
doen, als 't kleine kindje bloemen strooien
voor Gods troon; zo zal ik mijn liefde
tonen".
Door kind te zijn en door het steeds
méér te worden, heeft zij Gods Vader
hart weten te veroveren en we] op een
wijze, dat de goede God haar niets schijnt
te kunnen weigeren. Zou de grote ramp,
die ons vaderland nog zo pas heeft getrof
fen, met een les zijn van de goede God,
aat we allen moeten terugkeren tot de
va"het '.geestelijk kind-zijn"? We
moeten diep overtuigd zijn van onze on-
maebt en onbekwaamheid, maar dan juist
ook bezield met het meest gedurfde en
vertrouwvoile geloof van een kind in Gods
vaderschap en vaderliefde.
Zo is de H. Theresia tot God gegaan en
zo willen wij met haar tot Hem gaan in
de noden van deze tijd. Moge zij voor ons
allen verkrijgen een grote getrouwheid
aan de plichten van staat, waarin God
ieder van ons geplaatst heeft. Moge zij
voor de ouders verkrijgen in heilige huwe
lijkstrouw te leven en hun kinderen voor
God op te voeden en voor de jeugd volg
zaamheid aan het gezag en meer ernstige
levensopvatting.
Op aanvraag worden gratis novene
plaatjes toegezonden; evenwel wordt een
kleine vergoeding gaarne dankbaar aan
vaard.
ZUSTERS CARMELITESSEN
Giro No. 39730 Egmond a.d Hoef (N.H.)
