Derde dag bracht eerste
doodstraf
Totaal bankroet der S.E.D.
Duitsers tegenover Duitsers
iLfORJK
JONAS WIST WAT HIJ DEED
Den Haag bereidt derde Bloemenweek
Hooggerechtshof
geen beslissing
Vandaag weer bijeen
nam nog
Ongeschoolde
worden
EMIGRANTEN
geholpen
Calif ornië hielp
dijken dichten
Scholier uit
Zeeland
Harry Morgan vertelde op
Schiphol van zijn wedervaren
SLAGEN
voor
Bruin gebak
'S WERELDS
T (mU
ROLFILM
Henk van der Maze.
N.S.-informatrice gaat geurige scepter voeren
Het lot van de Rosenbergs
Opleiding tot lmlparbeider in de landbouw
Pseudo-vogelpest in
Limburg
Met 150 dollar de Oceaan over
Mijn vrienden lachten
me uit
Mgr. Damen huisprelaat
(Van onze speciale verslaggever)
BERLIJN, Donderdagnacht
De straat leek nauwelijks te durven ademen en het grauwe ochtendlicht er kwam een onweer
opzetten, en het maakte alle ruïnes zwavelig geel gaf de hele stadswijk het voorkomen alsof ze
net heroverd was op de vijand.
Slechts een enkele burger bewoog zich met dat schichtige gevoel van te worden gevolgd door een
geweerloop, haastig en onzeker langs de huizen.
Vooraan stond een cordon Vopo's, hun wapen in de aanslag, dreigend schietbereid; zij sloten de
straat af, lagen aan weerszijden in stellingen, half ingegraven tussen het hoge gras. Een vijftig
meter verder een tweede cordon: Russische soldaten, zelfbewuster, minder nerveus. Daarachter
de plompe silhouetten van drie Russische tanks, de koepels open, dode massieve monsters in een
straat die, zo ver men kijken kon, absoluut leeg was, verlaten, op een enkele schuwe voetganger na.
Dat was de Leipziger Strasze, waar de dag te voren de haat van duizenden in een woedend protest
was opgebruist naar het „Haus der Ministerien". Alleen de zware keien, waarmee toen de tanks
bekogeld waren, lagen nog overal verspreid.
En dichterbij stond het uitgebrande silhouet van het Columbus Haus en het geblakerde Haus
Vaterland.
De stilte over dit stadsdeel was afschuwelijk.
Dodenaantal onbekend
Korte metten
Woorden, woorden
Broeders van liet St Servatius-
gesticht verdedigen hun recht
op zijn schilderijen
Kaliber tegen kaliber
Raadsels
Woordbreuk
25.000 an jers per dag
„Stad en strand in één hand
Ontmoeting in Sing Sing
HARRY MORGAN
goodwill-ambassadeur
Over een paar jaar réunie
Friend of Holland
„De Drempel" in Bennekom
VRIJDAG 19 JUNI 1953
PAGINA 3
stilte
Dreigende
straten
m
doodse
Alleen de journalisten mochten door;
de journalisten en eon paar autoriteiten.
De rest van de nieuwsgierigen werd door
de Westberlijnse politie reeds honderden
meters eerder terug gestuurd en ook „die
Preese" ging uitdrukkelijk „op eigen
risico" verder tot aan de eigenlijke sec
torgrens.
Aan de Potzdamer Platz, waar de Rus
sische. Engelse en Amerikaanse sectoren
bij elkaar komen, stonden tientallen West
Polizisten, Schuipo-helm op. grijze regen-
cape om, op nog geen honderd meter af
stand tegenover hun communistische
volksgenoten, die allen zeer jong, ner
veus met hun wapens manoeuvreerden.
Op een plat dak zaten twee Engelse
M.P.'s- Een kleine, licht gepantserde
Britse patrouillewagen, schoof geluidloos
de bocht om. verdween in de Bellevue
S'rasze .Twee Amerikaanse jeeps hiel
den luide, metalige gesprekken met de
centrale zenderpost. Een eind terug ston
den een paar overvalwagens van de poli
tie.
„Allemaal Vopo's uit Saksen" zei de
IVestduitse commissaris en liet zijn kij
ker zakken, ,,de kaffersde Berljjnse
TERWIJL Woensdagavond de redactie
van het communistische drgaan hier te
lande ten aanzien van de gebeurtenis
sen in Oost-Berlijn manipulaties uitvoerde
die we in nuchter Nederlands plegen aan
te duiden met „doen alsof de neus bloedt"
brengt „De Waarheid" van gisteravond de
waarheid over hetgeen geschiedde. Kame
raad Marcus Bakker werd met deze taak
opgeknapt. Hem signaleerden we reeds
meer als de bakker van bruin gebak.
Ondanks in- en uitpraterij moet de
schrijver toch langs zijn neus weg toe
geven, dat de Oostduitse regering n reeks
stommiteiten heeft begaan. Waarmee op-
nieuw bewezen wordt, dat ook daar a
perfectie van regelen nog niet is uit
gevonden.
Doch laten we kameraad Marcus aan het
woord laten. Hij schrijft dan:
De regering van de Duitse Democrati
sche Republiek had in de laatste maan
den een aantal maatregelen getroffen,
die door de bevolking niet begrepen
werden.
Ter bevordering van de duurzame wel
vaart van het Duitse volk stond zij o.a
voor de noodzaak om snel een zware in
dustrie op te bouwen iets, waarvoor
echter de benodigde middelen niet aan
wezig waren. Terwille van deze plannen
nu heeft zij een serie maatregelen door
gevoerd, die het directe levenspeil van
de bevolking niet ten goede kwamen
Maatregelen, die in het bijzonder de mid
denstand van het land troffen, maar ook
voor de arbeiders nadelen meebrachten.
Dat zou toch hier moeten gebeuren. En
wat kunnen de communisten hier dan toch
lekker vrij opzwepen en kankeren.
Maar de regering in Oost-Duitsland
sliep toch niet helemaal, want, aldus de
rode Bakker:
De regering kwam vrij spoedig tot het
Inzicht, dat deze maatregelen weliswaar
voor de toekomst van het land verant
woord mochten zijn. maar dat het volk
zich daartegen verzette, o.a. doordat een
aanzienlijk aantal mensen wegtrok uit de
Duitse Democratische Republiek. Daarom
heeft zij de vorige week een aantal van
die maatregelen herroepen.
Eén van de maatregelen van de D D.R.-
regering tot verhoging van het staats-
tnkomen was geweest, het verscherpen
van de tarieven. Deze maatregel
Vopo's waren heel anders. Daar hadden
we nog een zeker contact meeDie
zjjn gisteren overgelopen uit het Colum-
hus Haus. Maar die jonge lummels daar
spreken geen Berlijns
Ze stonden zelfs tot onder de Potzda
mer Platz op post, want achter de geslo
ten hekken van het ondergrondse station
zag men zo nu en dan een glimp van een
Oost-Duitse uniform.
Duitsers tegenover Duitserscon
cludeerde een fotograaf en stelde zijn
camera in om een plaat te maken.
Het onweer rommelde in de verte-
Er was niemand die door mocht. Een
auto met een Frans nummerbord pro
beerde het; later liep een andere bui
tenlandse journalist zwaaiend met zijn
paspoort de kleine strook niemandsland
over, maar ook hij keerde onverrichter
zake terug,
Drie burgers, oudere mensen, gepakt
en gezakt, Oost-Berlijners waarschijnlijk,
die met duizenden lotgenoten de avond
tevoren vanwege de spertijd niet meer
thuis hadden kunnen komen en het nu
overdag probeerden, werden door een
post meegenomen.
Achter ons, op hoge masten, ijlden de
lichtletters vain de ..Freie Berliner Pres-
se". tot ver in de Oostsector zichtbaar.
Ze sipelden het nieuws: „Achttien doden,
alleen al volgens het West-Duitse Rode
Kruis meer dan honderd gewonden....
over de aantallen in de Oostsector ont
breken de gegevens....". „Sympathie
betuigingen uit de hele wereld met de
moedige Oost-Berlijners
De Vopo's keken star voor zich uit.
Men kon slechts raden wat er achter
dit cordon gebeurde in de doodstille stra
ten en verderop, dieper in de Oostsector.
Berichten waren schaars. Geruchten
gingen, dat de Oost-Duitse regering haar
zetel reeds verplaatst had. Betrouwbaar
der leek het nieuws over grote opstan
den en betogingen elders in Oost-Duits
land, over de muiterij onder de Volks-
politie.
Zéker was alleen de aanwezigheid van
deze tanks.
Reeds Woensdagnacht hadden de com
munisten bekend gemaakt, dat de eerste
elf „provocateurs en raddraaiers door de
politie in samenwerking met de loyale
arbeiders" waren opgespoord. Enkele
uren later was in het Westen de order
opgevangen, welke de Vopo-overvalwa
gens naar het: stakingsbroeinest in de
Stalin Allee dirigeerde.
„Praetisch overal is reeds het wenk
hervat" .dreunde Radio Rood Berlijn, „in
vele fabrieken zijn spontane manifesta
ties van trouw aan de regering gehou
denhet leven in de stad herneemt
zijn normale loop...."-
De Leipziger Strasse was leeg, alleen
heel in de verte zag men een enkele auto
rijden („de bonzen"), druppelde wat voet
gangersverkeer, dat haastig de straat over
stak.
„Met de kleine groepen fascistische
agenten, die door hun provocerende ge
welddaden de rust hebben trachten te ver
storen, zal korte metten gemaakt wor
den.
Dit was in deze omineuze stilte
het uur, waarop eensklaps overval-
commando's stil hielden en bleke
mensen het brute „Aufmachen!"
hoorden.
Het uur der afrekening....
Er waren de politici bleken zeer actief
en zeer veel hoge vertegenwoordigers der
bondsregering waren ijlings naar Berlijn
gevlogen er waren die dag twee pers
conferenties; stromen woorden, die weinig
nieuws brachten en soms zelfs de indruk
wekten dat ze over de hoofden der schrij
vende journalisten heen tot de Oost-Ber
lijners werden gericht voor zuiver partij
politieke doeleinden.
De socialisten waren reeds Woensdag
avond begonnen met een massa-betoging
vlak bij de Oostsector, hadden ge
schreeuwd dat de tijd van halve maat
regelen voorbij was en elke aarzeling nu
verraad betekende.
De S.P.D.-voorzitter Ollenhauer meende
dat thans de tijd gekomen was voor de
Westelijke mogendheden om het initiatief
te nemen.
Tijdens de persconferentie, welke de
regering later op de middag hield, werd
HP3 FP3 SE10CHR0ME
Voor de Roermondse rechtbank diende
gisteren weer de befaamde zaak Jonas.
Men weet dat de overleden Maastrichte
schilder Henry Jonas gedurende enige
tijd wegens geestesstoornis werd ver
pleegd in het gesticht St. Servatius te
Venray. De schilderijen die hij daar
maakte ongeveer een 60-tal hebben
aanleiding gegeven tot een merkwaardig
proces over het eigendomsrecht op deze
werken. De weduwe van de schilder vor
dert de 60 schilderijen, waarvan er 24
door Jonas werden geschonken aan het
gesticht ..St- Servatius" op. betogende dat
Jonas toen hij deze schenking deed, niet
toerekeningsvatbaar was.
Voor de rechtbank hebben de Broeders
was van Liefde die het gesticht in Venray be-
doorgevoerd. zoals de regering en het be- j heren'eïsTerën hun kijk op de zaak weer.
stuur van de S.E.D. naderhand hebben
verklaard, zonder dat de noodzaak daar
van aan de arbeiders voldoende was aan
getoond.
Doch hoe is dan toch al die herrie
mogelijk geweest, zal men vragen. Ook
dat verklaart Marcus Bakker.
Toen de vakbondsleiders het Dinsdag
met de arbeiders niet eens konden wor
den, zijn dezen n^ar „de regering" gegaan.
De vreedzame protesttocht ging rustig
uiteen, toen bleek, dat de regering de
tariefverscherping had teniet gedaan.
Toch grote herrie? Dat was het werk
van de West-Duitse minister Jacob Kaisei.
Want provocateurs waren Oost-Berlijn
binnengedrongen. Knap werk van die
Kaiser. Immers volgens de bruinbakker:
beschikten Kaiser en zijn meesters ovei
een legertje van duizenden en duizenden
provocateurs, in een periode van jaren
zorgvuldig aangekweekt uit lieden, die
wegens een of ander vergrijp, of misleid
door de Amerikaanse propaganda uit
Oost-Berlijn waren gevlucht, en die in
de Westberlijnse „vluchtelingenbarak-
ken" door werkloosheid en fascistische
propaganda tot afgestompte, vaak mis
dadige individuen zijn vervormd.
Deze lieden werden op grote schaal de
democratische zóne van Berlijn ingezon
den om de arbeiders op te stoken.
En die afgestompte individuen kregen zo
maar de kans Oost-Berlijn op stelten te
zetten.
Enfin, we weten het nu: De Oost-Duitse
regering haalde enkele domme streken uit.
maar de zaak is hersteld en alles is weer
oké.
Gelukkig maar.
HENK VAN DER MAZE.
gegeven. Zij betogen dat zij het eigen
domsrecht van hun 24 schilderijen recht
matig hebben verkregen en dat de wijze
van verkrijging steunt op de wet.
De schilderijen werden in Venray. al
dus de woordvoerder van de Broeders
van Liefde, niet bepaald verborgen ge
houden. Voor iedereen zichtbaar hingen
zij aan de wanden van het ,.St. Serva-
tius"-huis. En „iedereen" dat betekent in
een dergelijk gesticht tal van bezoekers,
waaronder ook herhaaldelijk lieden van
de rechterlijke macht.
Toen de schilder ons de schilderijen
schonk, aldus de broeder, wist hij zeer
goed wat hij deed. Slechts zijn gemoeds
leven was gestoord, niet zijn verstande
lijke reactie. Er is de broeders verweten,
dat zij Jonas geëxploiteerd zouden heb-
ëjen_ Hiertegen voeren zij aan dat de
schilderijen een versiering van het ge
bouw betekenden, ten behoeve van de
patiënten.
Tot slot werd een brief geciteerd van
een broeder-verpleger die Jonas in Ven
ray had verpleegd. Hij noemde Jonas een
fijn-voelend mens en verzocht dringend
hem niet posthuum beschuldigingen of
klachten te laten uiten die nimmer in
zijn nobel hart zouden zijn opgekomen.
Op de Potzdamer Platz hielden
twee burgers een Schupo staande
en vroegen of ze fotograferen
mochten. „Maar natuurlijk", zei
de West-Polizist verwonderd. „Ja
maar, zo straks waren we een eind
verderop bezig en toen Ze aan de
overkant onze grote camera zagen,
dachten ze kennelijk dat de lange
tele-iens een stuk geschut was. Ze
werden er zó zenuwachtig van, dat
ze hun eigen licht geschut onmid
dellijk in hoogste alarmtoestand
brachten en als we daar nog vijf
minuten waren gebleven
De twee fotografeerden op de
Potzdamer Platz en er gebeurde
niets.
een perstelegram van een Amerikaans
nieuwsbureau binnen gebracht. De leider
der conferentie onderbrak een ogenblik
het kruisvuur van vragen en las plotse
ling luisterde iedereen zeer aandachtig
het bericht voor, dat in Oost-Berlijn
reeds de eerste West-Berlijnse „provoca
teur" veroordeeld was.
„Het vonnis is bereids voltrokken".
Dat was de achtergrond dezer dreigende
stilte over een schijnbaar uitgestorven
stad
De Russen zijn wel in een zeer moeilijk
parket geraakt, maar niets wees er Don
derdag op, dat ze Grotewohl of Ullbricht
hadden laten vallen.
Algemeen is men het er over eens. dal
de „bloedige Woensdag" een volledig
bankroet betekende voor deze laatsten
Een regering, die plotseling voor de ogen
van de hele wereld geen volk achter zich
bleek te hebben, een regiem dat nooit
meer als evenwaardige partner, zelfs niet
meer in de uiterst correcte onderhande
lingssfeer der hoge politiek tegenover een
Westduitse regering aan de conferentie
tafel zou kunnen zitten.
Alleen daarom reeds leverde deze
revolte hèt argument voor vrije, geheime
verkiezingen.
Wanneer men de gebeurtenissen nuchter
bekijkt, moet men toegeven, dat de Russen
Woensdag een zekere zelfbeheersing aan
de dag gelegd hadden. Hadden zij toen
hard terug geslagen, dan was het bloedbad
honderd keer erger geweest.
Betekent dit dat Semenov ook voor de
nabije toekomst zijn milde politiek speciaal
tegenover het Westen wil handhaven en
daartoe zelfs de tanks van zijn soldaten liet
molesteren, zonder in dezelfde, hete drift
te antwoorden?
De maatregelen, die hij thans genomen
heeft, vormen geen oplossing voor het
probleem, waarvoor hij zich gesteld ziet.
De situatie van het ogenblik, die met de
staat van beleg voor Oost-Berbin en mis
schien die voor heel Oost-Duitsland feite
lijk een terugkeer betkent naar de toe
stand van 1945, kan slechts tijdelijk zijn-
En daarna?
Tegen de middag stonden we voor de
Brandenburger Tfer. Tussen de zware zui
len ziet men de eveneens verlaten Unter
den Linden af. A,an beide zijd van de
kloof, een weg niemandsland, speuren de
verrekijkers, kan aan de Westelijke kant
geen auto arriveren of een Russische offi
cier weinig elegante platte pet op het
ronde hoofd, de grauwe nauwsluitende
tuniek en daaronder de „afgezakte" pof
broek heft achterdochtig de kijker.
Het waren slechts nieuwsgierige journa
listen, een Britse kolonel, die zijn wacht
posten kwam inspecteren en later de af
lossing van de politie, die 24 uur onafge
broken in touw was geweest.
Wat dacht hij?
Hij behoefde niet bang te zijn, dat het
Westen plotseling de Charlottenburger
Chaussee af zou stormen. Zelfs de twee
tanks van het Sovjet-Denkmal in de Britse
zone, vlak bij de Tor, had geen schram
metje gekregen en dank zij een dubbel
cordon van Engelse soldaten en Westelijke
polizisten was er geen steen gegooid de
dag tevoren naar de Russische soldaten die
daar op wacht stonden.
En in de rug, daar beveiligden hem de
Russische tanks.
En de bekendmaking dat de eerste „sa
boteur" reeds terecht gesteld was.
Tegen de middag barstte het noodweer,
dat de hele ochtend zwavelig had gedreigd,
in zijn volle zwaarte los over de stad.
Over de normale Westelijke sectoren, die
zich klaar maakten om Gary Cooper te
ontvangen ais gast van het filmfestival,
over de Oostelijke sector, waarin niets
scheen te gebeuren. Een wolkbreuk, die in
minder dan geen tijd de straten in rivie
ren herschiep.
„Dat zal ook 't laatste restje revolufion-
nair demonstratievuur blussenzei
iemand.
Gaan de gebalde vuisten weer terug in
de zakken van de afgedragen dunne arbei
ders-overalls?
In de stille straat stopt plotseling een
overvalwagen voor een huis. „Aufma
chen!" Open maken!
De brutale vuist op de deur
(Van onze Haagse redactie)
In geheim conclaaf van liet bestuur
der Stichting Den HaagBloemen
Zee is besloten, dat de 22 lentes-tel
lende mej. Tony Hulstede, informa-
trice bij de Ned. Spoorwegen, tot
Bloemenkoningin 1953 zal worden
geproclameerd.
Dit heuglijke feit zal zich voltrekken,
in de morgen van 3 Augustus a.s. op het
stadhuis aan de Groenmarkt, alwaar bur-
gemeester Schokking zich met de procla-
matie zal belasten. Herauten te paard,
muziekkorpsen 'en ruiters zullen de j
sprookjesvorstin voorafgaan. Versierde
auto's en wagens zullen haar, haar beide
hofdames eveneens N.S.-informatrices ji
en de lijfgarde volgen. In de namiddag
van diezelfde dag wordt een bezoek ge
bracht aan de honderdjarigen der Resi
dentie, bij wie een geurige en kleurige ver
rassing zal worden bezorgd.
Niet zonder reden is het koninginnetje
van deze zomer door de N.S.-employé's
gezocht. Door deze nationale vervoers
maatschappij bij de viering van de Bloe
menweek te betrekken heeft de Stichting
hulde willen brengen voor het prachtige
hersteiwerk, door de in ons economisch
bestel zo belangrijke N. S. na de bevrij
ding verricht. Van hun Kant zullen de
spoorwegen over het gehele net propagan
da maken voor dit Haagse evenement. Wat
lag er dus meer voor de hand dan dat een
informatrice, die eerst in het Arnhemse
stationsgebouw zo velen naar Den- Haag
heeft geholpen en thans sinds enige tijd
in de hall van het Hollandsche Spoor
station de reizigers ook in de Hofstad zelf
de weg wijst, tot deze prettige doch ver
moeiende taak werd geroepen?!
Op het voorlopig opgestelde programma
voor de week van 3 tot 8 Augustus komen
Tony Hulstede: Van de bali naar
de bloemen
verder voor o.m. een receptie vóór het
gebouw van de Hoge Raad. het bezoek
van koningin en bloemenprinsessen aan
enkele inrichtingen, een ruiterfeest met
springconcours in hst Westbroekpark, te
verzorgen door de Zuidholiandse Jacht-
vereniging, een demonstratie van bereden
en motorpolitie, een bloemenvuurwerk in
Scheveningen, het leggen van een bloe-
menzaïek door schoolkinderen voor het
vml. Paleis Noordeinde, een bloemencorso
in Den Haag en op de zeeboulevard en een
slotavond in het Dierentuingebouw, waar
de Bloemenkoningin weer aftreedt om als
gewoon aardig meisje aan het bal-cham-
pêtre deel te nemen.
In alle binnenkomende internationale
treinen zullen aan de grenzen bloemen
onder de passagiers worden uitgedeeld.
Ook de Harwichboot wordt bij deze actie
betrokken. Dagelijks zullen in de stra
ten der Hofstad 20 a 25.000 anjers, te
leveren door de veilingen van Honse-
lersdijk, Berkel-Rodenrijs. Aalsmeer en
Rijnsburg, worden uitgereikt.
Een bloemententoonstelling in het West
broekpark wordt gratis toegankelijk ge
steld. Tal van versierde winkelstraten
hoopt de bloemenkoningin in de loop der
week te bezoeken om er prijzen uit te rei
ken aan de winnaars der door de win
keliers uitgeschreven wedstrijden.
„Den Haag-Bloemen-Zee". stad en zee
zijn er al, maar de bloemen kosten de
Stichting de meeste hoofdbrekens. Er is
de beide voorgaande jaren nogal eens ge
schamperd, dat er slechts hier en daar wat
bloemen te zien waren. Dit hoopt men nu
I mede te ondervangen door de versiering
meer op het stadscentrum te concentre-
ren en dit aldus een werkelijk feestelijk
aanzien te geven. Om dezelfde reden zal
ook het bloemencorso waarschijnlijk min
der uitgebreid zijn: men wii •hier eveneens
meer het accent leggen op de kwaliteit
dan op de hoeveelheid. Er zal voorts een
groter aantal bloemenmozaïeken dan voor
heen worden gelegd.
Plantsoenendienst en G.E.B. zullen sa
menwerken om ook 's avonds fleurige ef
fecten te bereiken. Een uitstekend affiche
van G. Hagemeyer, dat in de gehele rand
stad Holland, op alle grote stations en in
vele buitenlandse steden is verspreid, zal
er mede toe bijdragen, zo hoopt men, o-m
in de bloemenweek vele vreemdelingen
naar de gemeente te lokken, die „stad en
strand in één hand" heeft Gefluisterd
wordt, dat de wethouder van Openbare
Werk"i het mogelijke doet om tegen die
tijd een belangrijk aantal opgebroken stra
ten dicht te laten gooien.
van een
Het Amerikaanse Hooggerechtshof heeft gisteren'het nemen
beslissing over het voorlopige uitstel van executie, dat door rechter Douglas
werd gelast, uitgesteld.
Hedenmiddag 17 uur (Ned. tijd) zal het Hof wederom bijeenkomen.
Rechter Burton kwam alleen uit de raadskamer en deelde dit mede. Door
dit besluit blijft het voorlopige uitstel van rechter Douglas dus van kracht.
Hierdoor zijn de Rosenbergs niet op de vastgestelde tijd ter dood gebracht.
Alles hangt nu af van wat het Hof hedenmiddag zal heslissen.
Voor de zitting bestond een enorme be
langstelling. Meer dan duizend personen
verdrongen zich om een plaats te krij
gen. Men kan zich een dergelijke toe
loop in de geschiedenis van het Hof niet
herinneren.
De negen rechters begonnen met het
horen van de argumenten van de plaats
vervangende procureur-generaal. Stern,
namens de regering. Deze zeide er aan
te twijfelen of er wel redenen voor het
uitstel van rechter Douglas waren.
Douglas viel hem daarop in de rede met
de opmerking, dat de samenzwering,
waarvoor de Rosenbergs terecht stonden,
de periode van 1944 tot 1950 besloeg en
zich uitstrekte over een periode van vier
jaar na het van kracht worden van de
atoom wet van 1946. Vervolgens merkte
rechter Jackson op, dat alle „kennelijke
strafbare daden" gepleegd zijn na het van
kracht worden van de wet op de atoom
energie.
Daniël Marshall, die tezamen met Fyke
Farmer rechter Douglas tot het voorlopige
opschorten van het vonnis had gebracht,
begon met het verzoek om meer tijd voor
de behandeling van een „zo gecompliceer
de kwestie". Hij en Farmer hadden slechts
enige uren tijds gehad voor de bestudering
er van. „Dit is geen fatsoenlijke wijze om
over deze zaak te beslissen".
Marshall zeide een nieuw verzoek tot
nader verhoor „writ of habeas corpus" te
zullen indienen, waarbij elf nieuwe punten
naar voren zouden worden gebracht.
Bloch, de hoofdverdediger, zeide, dat het
uitstel van rechter Douglas gehandhaafd
diende te blijven, totdat te New York een
beslissing genomen zou worden over de
juridische aspecten van de zaak. De ver
dedigers hebben deze zaak daar inmiddels
aanhangig gemaakt.
De rechters trokken zich in de raad
kamer terug. Zij hebben geen enkele aan
wijzing gegeven hoe hun beslissing zou
uitvallen. Enige tijd later kwam Boston
met de mededeling, dat het Hof zijn beslis
sing tot vandaag had uitgesteld.
Julius en Ethel Rosenberg, de twee ter
dood veroordeelden, hebben elkaar Don
derdagavond ter gelegenheid van hun
veertiende trouwdag in de gevangenis
mogen zien.
De echtelieden die op dat ogenblik geen
zekerheid hadden of zij de volgende dag
nog zouden leven, onderhielden zich op
gedempte toon gedurende een half uur. Zij
waren op banken tegenover elkaar geze
ten, gescheiden door zware tralies.
Op een teken van de bewaker, die van
een afstand toezag, stonden zij langzaam
op en gingen naar hun cellen terug.
Daar gebruikten zij een maal van warme
worstjes, zuurkool en gekookte aardappe
len, in afwachting van de uitspraak van
het oppergerechtshof, dat tezelfdertijd
over hun zaak vergaderde.
Mevrouw Sophie Rosenberg, de moeder
van Julius Rosenberg, is Donderdag per
vliegtuig van New York naar Washington
gereisd. Zij wil persoonlijk president
Eisenhower verzoeken haar zoon en diens
echtgenote gratie te verlenen.
Advertentie
(Van onze speciale verslaggever).
Velen, die geen kans zien in het eigen
land zich een behoorlijke toekomst op te
bouwen, zouden graag willen emigreren,
doch missen de nodige vakbekwaamheid
om aan de eisen van de landen, waarheen
In Limburg is de gevreesde pseudo-vo-
gelpcst weer uitgebroken. In Roggel moest
de kippenfokker W. zijn hele pluimvee
stapel, groot 1280 stuks, onmiddellijk af
maken.
De kippenstapel van de landbouwer E.
te Geijsteren (L.) werd ook aangetast door
pseudo-vogelpest. Alle dieren, ongeveer
250 stuks, zijn op grond an de geldende
bepalingen, afgemaakt.
Bij 'n kippenboer in Hoogwoud (N.-H.)
is bij een 800-tal kippen, zgn. Noordhol
landse Blauwen, pseudo vogelpest gecon
stateerd. De beesten zijn in het destruc
tiebedrijf vernietigd.
JT EN .105 GE, idealistische, blijmoedige arbeiderszoon is gisteravond ah
volbloed „goodtcHl-ambassadeur van ons land naar zijn eigen familie
in Amerika teruggekeerd.
Met een uecmoedig hart, boordevol van onuitwisbare indrukken over het
leed, dal hij in Zeeland met eigen ogen en oren had tvanrgenomen, met
een gemoed zo dankbaar voor alle vriendelijkheid, die gulle en joviale
Nederlanders hem hadden beloond, dat hij telkens opnieuw tevergeefs
trachtte zijn gevoelens onder woorden te brengen, heeft Harry Morgan,
de 10-jarige scholier uit Salinas in Calif ornië. gisteravond afscheid genomen
van het lage landje aan de Noordzee, dat hij kwam helpen, toen het in
nood was.
En hoe: Negen weken lang heeft
Harry die in jeugdige overmoed besloot
Nederland met zijn handen te gaan
helpen, toen hij in de Amerikaanse kran
ten over de ramp las, gezwoegd en ge
ploeterd. stenen gesjouwd en geschrobd,
gegraven en gebouwd en daarbij 's nachts
geslapen in een oude kerk, op een sim
pele en harde matras.
Nu stond hij op Schiphol, klaar om
terug te gaan en vertelde bij stukjes en
beetjes zijn hele verhaal.
„Ik had 150 dollar", zei Harrv en
m'n vrienden lachten me uit toen "ik het
plan opperde om daarmee 9000 mijl naar
Nederland te reizen. Ja, ik had speciale
belangstelling voor Nederland, omdat ik
een jaar tevoren Gerard Bedding uit
Amsterdam in New York had ontmoet.
Hij had toen tegen me gezegd: ais je
ooit in Nederland bent, kom me dan op
zoeken. Dat heb ik gedaan ook. Mijn
vader zei tegen me: je mag het wat mij
betreft proberen, good luck En toen ben
ik naar Chicago gelift. Ze'hebben daar
een radio-programma vol met adverten
ties en om 's morgens om 7 uur geklap
in de studio bij de uitzendingen te krij
gen, geven ze iedereen, die daar komt
gratis ontbijt. Ik moest zuinig zijn, dus
ik ging in die studio ontbijten.
Ze lieten me een formulier Invullen,
zoals iedere toeschouwer dat moet doen
en daarop werd ook gevraagd waar je
heen ging. Toen ze zagen, dat ik naar
Holland wilde, vroegen ze me of ik voor
de microfoon wilde komen. Zo werd ik
geïnterviewd en vervolgens hebben zij
mijn overtocht betaald. Daarmee maak
ten ze dan weer reclame".
„Half Maart kwam ik op Schiphol
aan. Toen ik Amerika verliet had ik ge
dacht heel Nederland onder water te
vinden. Ik dacht, dat ik op Schiphol wa
terlaarzen nodig zou hebben. Maar dit
heb ik wel geleerd, je hebt drie weken
nodig om het leed werkelijk te peilen.
Als je ziet, dat van 1100 mensen uit een
dorp er maar 40 terugkeren, terwijl de
anderen dood of geëvacueerd zijn, dan
benauwt je dat. Als je ziet hoe een oud
vrouwtje in doffe gelatenheid haar ver
woeste woning bekijkt, maar dan toch
genoeg veerkracht vindt om weer aan
de schoonmaak te beginnen, terwijl ze
iedere hulp afslaat, dan doet dat je iets,
dat je niet onder woorden kan brengen.
Het doet je zeker meer, dan wanneer
je in een krant leest, dat kleine Jan zijn
moeder heeft verloren".
Harry heeft voornamelijk in 's-Graven-
deel en in Dreischor op Schouwen Duive-
land gewerkt. „De mensen daar zijn zo
ontzettend aardig tegen me geweest", ver
telt hij enthousiast verder. „In het begin
was het wat vreemd. Vele mensen daar
hadden nog nooit een Amerikaan gezien
en aangezien Nederlands er de voertaal is,
kun je niet van ze verwachten, dat ze
Engels kunnen spreken. Dikwijls werd ik
uitgenodigd om op de thee te komen. Dan
zaten we daar een uur lang bij elkaar
zonder iets tegen elkaar te kunnen zeg
gen. tot ik dan weer wegging en zei: dag.
Want dat woordje had ik gauw geleerd".
„Werd je nog betaald voor je werk?".
„Nee, het was allemaal vrijwillig. We
kregen wel ons voedsel. Maar we wilden
ook geen betaling. We waren met een
hele groep, mensen uit allerlei landen en
we hebben afgesproken, dat we over twee
ot drie jaar nog eens in Zeeland een
reünie zullen houden".
„Een wildvreemde familie heeft me na
de 9 weken zo maar op vacantie meege
nomen naar Frankrijk, Zwitserland. België
en Luxemburg. Ze wonen in Leidschen-
dam, alles werd voor me betaald. En de
burgemeesters van 's-Gravendeel en
Dreischor hebben me alle twee een zilve
ren lepeltje meegegeven van hun plaatsjes
als herinnering".
„Neem je nog meer souvenirs mee
terug?".
„Ja", zegt Harry en dan toont hij vol
trots zijn polshorloge. Het is een gouden
klokje, vol-automatisch, dat zichzelf door
de bewegingen van de pols opwindt.
Achterop staat heel simpel gegraveerd:
Harry Morgan, friend of Holland, 1953".
Harry weet niet van wie hij dat gekregen
heeft. Het is hem anoniem per postpakket
toegestuurd.
Dan gaat het vliegtuig vertrekken en
Harry stapt met in zijn handen de klom
pen, waarin hij gewerkt heeft en waarop
al zijn vrienden hun handtekening heb
ben gezet, naar het vliegtuig
„So long", roept hij, „dag
geëmigreerd wordt, te voldoen. Teneinde
aspirant-emigranten, die een bestaan in
de industriële sector zoeken, enige scho
ling te geven, bestaan reeds enkele op
leidingsinstituten.
Hef Bureau Oogstvoorziening van het
ministerie van Landbouw, reikt sinds eni
ge tjjd de helpende hand aan jonge men
sen van het platteland, die al enige tijd
op agrarisch gebied werkzaam zijn ge
weest, zonder de liefhebbers voor emi
gratie uit de grote steden, van wie aan
genomen mag worden, dat zjj voor land
bouw geschikt te maken zjjn, aan hun lot
over te laten.
Het is de bedoeling deze mensen op te
leiden voor hulparbeider in de landbouw
in Canada, Australië en Nieuw-Zeeland,
waarmee in De Beemster een proef werd
genomen, die als uitstekend geslaagd be
schouwd kan worden.
Het Commissariaat voor de Emigratie
heelt aan Bureau Oogstvoorziening ver
zocht dit seizoen ongeveer 500 aspirant
emigranten op te leiden, waarvoor een
twaalftal kampen in exploitatie zijn, ter
wijl nu ongeveer de helft van genoemd
aantal in opleiding is geweest.
De aspirant-emigranten w>-den indivi
dueel te werk gesteld bij daarvoor ge
schikte bedrijven, waar zij de meest nood
zakelijke landbouwwerkzaamheden krij
gen te Ieren, alsook het bedienen van mo
derne landbouwmachines. Bovendien krij
gen zij enige keren per week les in de
Engelse taal. Tijdens deze opleiding, die
6 a 7 maanden duurt, krijgen zij een loon,
dat varieert van 35 tot 38 per week.
Een dezer opleidingscentra is 't kamp
„De Dikkenberg" te Bennekom bij
Wagemngen, waar gistermiddag een
nieuw gebouwtje is geopend, waaraan
de cursisten zelf de toepasselijke naam
„De drempel" hebben gegeven.
In dit kamp kunnen maximaal 30 aspi
rant-emigranten worden ondergebracht
die op bedrijven langs de Veluwe-zoom
zullen werken Hier vindt men een 15-tal
bedrijven van 40 tot 80 ha, zelfs een aan
tal met een oppervlakte van 80 tot 150 ha,
alsook enige van kleinere omvang, die
vrijwel alle modern geoutilleerd en ge
mechaniseerd zijn en dus zeer geschikt
voor deze opleiding.
(Van onze Romeinse correspondent).
Z. H. de Paus heeft benoemd tot huis
prelaat de hoogeerw. heer mgr J. H. Da-
men, rector van het Nederlandse College
te Rome. In een telegram van Z. H. Exc.
mgr dr J. H. G. Lemmens, bisschop van
Roermond, is mgr Damen van deze onder
scheiding op de hoogte gesteld.
