Ca m bods ja niet
van Aziatisch
langer een oase temidden
strijdgewoel
Frankrijk staat voor nieuw probleem
NOORDELIJKEN STAKEN
BESTANDSBERAAD
Watersnood ernstige, tegelijl
practische waarschuwing
Afsluiting zeegaten technisch rrp
reeds mogelijk
Alex van Wayenburg leidt populair programma
Lachappelle
f
3
'S
Dreiging boven een eeuwen-oud
vorstendom
i i..i I Zaterdagse
mijmeringen
BEWOGEN HISTORIE
Eerste „Super Connie"
voor de K.L.M.
onderweg
Geen oase meer
Observator
Bekende radio-man ziet Abraham
„De Zonnebloem": van en voor de zieken
parket
De vloer
voor Uw
leven
Koning Norodom Sihanoek is vrijwillig in ballingschap gegaan. Hij verliet, zoals dezer dagen
bekend werd, zijn land, Cambodsja, om zich naar Siam ofwel Thailand te begeven en daar
af te wachten, of de Fransen er toe zullen overgaan, aan Cambodsja een grotere mate van
onafhankelijkheid te verlenen. Aldus schiep hij voor Parijs, dat in Indo China toch al met
zoveel, schier onoverkomelijke moeilijkheden te kampen heeft, een nieuw probleem.
Een stad verrees
Korting Jayaverman VII
Wee de dieven
Druk bevolkte harem
In vergetelheid
Geknipt
W isselwerking
Belangstelling voor
alles
Moderne methoden
L
Dat is voorbeeldig
Gelukkig initiatief
Tot liet uiterste
Eigen vastendag
En morgen?
•t
ZATERDAG 20 JUNI 1953
PAGINA -
Een koning
neemt de vlucht
Het dot dusver zo rustige Cambodsja, waar slechts af en toe een schaduw
viel waar te nemen van de dreiging die boven dit deel van Azië hangt,
staat mi welliclu op een keerpunt, want de vlucht van Norodom Sihanoek
kan verstrekkende gevolgen hebben. Immers, Cambodsja is niet zulk een
belangrijk en dicht bevolkt land, maar het heeft een naam, die voor de
Aziaten klinkt als een bazuinstoot. Cambodsja, het is in de herinnering
een. groot en machtig rijk, dat zich eens tot aan de grenzen van India en
China wist uit te breiden en grote vloten tot in de wateren van de Indo
nesische Archipel zond.
Het Canihoilsja van liet begin
onzer jaartelling had bovendien
relaties met Java, die liet voor ons
des te interessanter maken. De heer
sers over de bijna legendarische
Javaanse rijken hebben liet eeuwen
lang onder bun gezag gehad. Slechts
weinig is hiervan bekend, maar wat
Cambodsja zelf betreft, daarvan is
een geschiedenis opgetekend, on
gemeen kleurig en bewogen, vol
Voze zonderlinge reuzen bewaken
glimlachend de poorten van Angkor
Thorn
fantastische contouren en de relieken
er van zijn even indrukwekkend als
de Boeroeboedoer op Java.
De ontdekking van de ruïnes van Ang-
'koj- in het dichte oerwoud was even op
zienbarend als die der verlaten steden
van de Maya's in Yucatan en de ïiezoe-
kers van de aan het oerwoud ontworstel
de ruïnes staan vol ontzag temidden van
enorme tempels met kunstvolle reliëfs,
die in steen verhalen van grootse episo
den uit Cambodsja's historie, toen het als
ket Rijk van Khmer zijn glorietijd be
leefde.
Het rijk van Khmer
De Fransman Georges Maspero vertelt
zijn boek „l'Empire Khmer", dat om-
«treeks 'het begin van onze jaartelling dit
►Uk door de Javanen aan zich onderwor
pen werd. die hat verlaagden tot een pro
vincie van 'het koninkrijk Fou-Nan. Het
Was tot op dat moment geregeerd door de
ffstammelingen van Kamboe Svayam-
bhoeva, een koning van de Arya-Deca,
een in India wonend volk.
Deze Kamboe verliet zijn land, troos
teloos om de dood van de schone Mera,
zijn vrouw, die hem volgens de legen
de door de god Siwa zelf geschonken
Was. Hij heerste over een vruchtbaar
en rijk land. maar de dood van zijn
vrouw deed hem dit alles als waarde-
loos beschouwen. Hij besloot zic'h in 'n
verlaten dorre streek terug te trekken
en daar mediterend op zijn dood te
wachten. Kamboe zwierf lange tijd
rond, tot hij in een rotsachtige woestijn
belandde. Overal zag hij diepe grotten
en opeens kwamen uit die grotten
enorme slangen te voorschijn, met vijf
koppen, die op de vreemdeling toekwa
men, rechtop gaande, als mensen. Kam
boe verwachtte niet anders, dan door <!e
slangen gedood te worden. Hij toonde
echter geen vrees en tot zijn verbazing
vroeg de grootste slang hem te blijven.
,,Laat in ons land uw leed een einde ne
men" zei de slang.
Aangezien de slangen, aldus de legen
de, halfgoden waren en tot alles in staat,
voldoeden ze aan Kamboe's verlangen,
om 'bun land wat gastvrijer te maken. Ze
veranderden de rotsen in vruchtbare
heuvels, maakten meren van de grotten
en veranderden hun woestijn in rijke
velden en dichte bossen. Ze nodigden alle
dieren uit, in dit land te komen wonen,
terwijl ze zelf mensen werden. Kamfooe
trouwde een dochter van een dezer merk
waardige slangenmensen, die natuurlijk
wonderschoon was en ze werden de eer
sten van een soort supervolk, de Khmers.
Brahmaans ingrijpen
Dat was lang voordat de Javanen
bet Rijk van Kluner ofwel Cam
bodsja veroverden. De stoere Khmers
waren toen in slappelingen ver
anderd. Toch duurde bet gezag der
Javanen niet ecuwig. Omstreeks liet
jaar 400, dus in de tijd van onze grote
volksverhuizing, kwam 'n Brahmaan
Koning Norodom Sihanoek van
Cambodsja
uit Madras, Kaundinya genaamd,
naar Fou-Nan, dal toen een groot
handelscentrum was, waar koop
lieden uit heel Oost Azië bijeen
kwamen. Hij predikte er de gods
dienst van Siwa en besteeg tegelijker
tijd de troon. Onder zijn regering
begonnen de Khmers zich weer te
doen gelden. Omstreeks bet begin
van de zesde eeuw stond een Khmer
prins op, Bhavavarman genaamd, die
het land weer onafhankelijk wist te
maken. Hij kreeg opvolgers, van wie
Jayavarman II de beroemdste was en
door wie in de negende eeuw de
grondslagen werden gelegd voor de
hoofdstad Angkor Thom.
Over dit alles berust nog veel in oude
documenten in de archieven van de hui
dige 'hoofdstad Pnom Penh, waar thans
een troon door zijn vorst verlaten staat.
De oude documenten beginnen vaak met
de traditionele aanhef „Een duizend jaar
geleden" om-dat de feiten er in tamelijk
door elkaar gehaald zijn ,ook wat de ge
schiedenis van de ruïnestad Angkor Thom
betreft. In werkelijkheid echter zijn deze
ruïnes en ook die van Angkor Vat lang
zo oud niet als de Mayasteden van Yu
catan.
De enorme stadsmuren van Angkor
werden gebouwd, toen in Europa de to
rens van de Notre Dame zich 'begonnen
te verheffen en de Westminster A-bbey
ontworpen werd. Slaven zwoegden er bij
duizenden aan, tijdens de regering van
een jonge Khmer-koning, Yacovar.man
genaamd. die achter deze muren een
reusachtig fort bouwde en tenslotte een
immens paleis, de Bayor. De architecten
van Yacovarman kenden evenwel de boog
niet en bet waren slechte cijferaars, ter
wijl ze eerder decoratieve dan bouwkun
dige kwaliteiten bezaten. Ze konden geen
grote zalen maken en de tempels van Ang
kor alsmede de paleizen bestaan uit
reeksen kleine kamers en binnenplaat
sen.
Ongeveer duizend jaar geleden was
Angkor de hoofdstad van wat nu Siam,
Cambodsja, Cochin China en Laos is en
in deze 'hoofdstad werden bondgenoot
schappen met de Chinezen gesloten- Het
koninkrijk Cambodsja stond op bet top-
ount van zijn roem onder koning Jayaver-
man VII. een vorst met de gestalten van
een reus, van wie in de reliëfs op de
ruïnes geschreven staat, dat hij' „olifan
ten en leeuwen ongewapend versloeg".
Hij deed als Karei V en hij gaf, toen hij
hiertoe de tijd gekomen achtte en nieuwe
veroveringen hem onmogelijk leken
hij wist niet zo heel veel van de uitge
strektheid va-n het gebied rondom hem
af zijn scepter over aan zijn zoon In-
dravarman II en trok zeh in een Bhoed-
distisch klooster terug, waar 'hij zijn laat.
gte dagen sleet onder drie koorden, welke
de armoede, de nederigheid en de ge
hoorzaamheid symboliseerden. Het jaar
van zijn troonsafstand ig bekend: 1201.
Nog enkele honderden jaren maakte het
koninkrijk Cambodsja een periode van
grote bloei door- De Thai ofwel Siame
zen hadden zich echter inmiddels tot een
heel krijgshaftig en militair uitstekend
geschoold vol'li ontwikkeld. Ze kwamen
telkens weer tegen de Khmer-vorsten in
opstand, die door hun ontzaglijke rijkdom
en gemakkelijk leven danig aan geest
kracht hadden ingeboet.
De Siamezen trokken, in de veertiende
eeuw het eigenlijke Cambodsja binnen
en belegerden de rijke hoofdstad Angkor,
Deze viel in hun handen en ze maakten er
volgens de oude kroniekschrijvers een
buit: „groot duizend olifantenladingen,
van goud, juwelen, vrouwen, kostbare
meubelen, edelstenen en kunstvoorwer
pen.
Er is een beschrijving bewaard ge
bleven van Cambodsja's hoofdstad
Angkor Thom van de Chinese reizi
ger Tsjeoe-Ta-Qoean, die er in het
Volgens een geallieerde woordvoerder
zijn gedurende de afgelopen nacht weer
45 krijgsgevangenen uit Zuidkoreaanse
kampen ontsnapt. Negen hunner zijn
opnieuw gevangen genomen.
Tijdens de ontsnapping werd een Zuid
koreaanse wachtpost gedood en een
Amerikaanse soldaat gewond door mi-
trailleurvuur afgegeven van een heuvel
helling bij het kamp, aldus de woord
voerder.
Gisteren is de eerste „Super Constella
tion" van de K.L.M. de PH—TFR „Elec
tro.!!" van het fabrieksvliegveld van
Lockyeed te Burbank in Californië ver
trokken naar Nederland. Het toestel vliegt
via New York, waar het korte tijd zal blg-
v®,™' In de loop van Maandag wordt de
„Electron" op Schiphol verwacht.
blik' op de tempel van Angkor Vat. De leetiw tras eens met goudblad
hekleed, schitterde oogverblindend in het tropische zonlicht
De communisten hebben heden(Zaterdag) morgen het werk aan de voor
bereidingen voor een wapenstilstand en de uitwisseling van gevangenen
gestaakt en de hutten, waarin de waarnemers tijdens de besprekingen
plachten samen te komen, gesloopt.
Zij besloten tot opschorting van de be
sprekingen en verklaarden, dat deze zou
den kunnen worden voortgezet, wanneer
een der beide partijen dit verzocht.
De geallieerde en communistische afge
vaardigden waren Vrijdagmorgen in vol
tallige zitting bijeengekomen.
Op deze zitting protesteerden de com
munisten tegen het vrijlaten van de met-
communistische krijgsgevangenen uit ^md-
koreaanse kampen. Zij beschuldigden de
Verenigde Naties er van, dat deze het vrij
laten der gevangenen oogluikend hadden
toegelaten. De communisten eisten, dat de
26.000 Noord-Koreanen, die door president
Rhee waren vrijgelaten, allen weer naar
de kampen zouden worden teruggevoerd.
Cambodsja, het leek tot voor kort
een oase in het getourmenteerde
Indo-China, waar Frankrijk nu al
jaren achtereen het communisme
bestrijdt. Gelegen temidden van
veel grotere landen als Siam, Viet
nam en Cochin China, werd het
nauwelijks genoemd. In 1949 sloten
de Fransen met de koning een over
eenkomst, waarin deze zich ver
plichtte, de uit Vietbnam naar zijn
oerwouden gevluchte communisten
te verdrijven. Hem werd toen
tevens een zekere onafhankelijkheid
beloofd. Hij is nu naar Siam ge
vlucht en Cambodsja komt thans
telkens in het wereldnieuws voor.
En het is lang niet onmogelijk, dat
het spoedig in het grote conflict
betrokken zal worden
jaar 1296 een bezoek bracht, als am
bassadeur van de Chinese keizer
Tsjeng Song. Hij bracht de heerser
over Cambodsja vele prachtige ge
schenken en zijn reisgezelschap reed
op olifanten en kamelen en het be
schutte zich tegen de zon met fraaie
baldakijnen. De Chinees vertelde, dat
voor de grote poort van Angkor, de
hoofdtoegang tot de stad, zich vijf
grote maskers van Boeddha ver
hieven, waarvan er een van zuiver
goud was. Volgens Tsjeoe-Ta-Qoean
had Angkor zijn poorten voor alle
handelaars van de wereld openge
steld. Ze mochten vrij in en uit. Door
de hoofdpoort hielden ze hij aan
komst hun triomfantelijke intocht,
hun waren aan iedereen tonend.
Misdadigers en honden was het niet
toegestaan van de hoofdpoort gebruik
te maken. Lieden, die zware misdrij
ven hadden gepleegd, werden door een
zijpoort geleid en buiten de stad le
vend begraven. Plegers van kleine mis
drijven, die herhaaldelijk betrapt wa
ren, werd een paar tenen afgehakt. Ze
konden dus ook niet door de hoofd
poort.
Onverbeterlijke dieven zagen zich
gestraft met het afhakken van een arm.
Waren er verzachtende omstandighe
den, dan werd hun een vinger afgehakt.
De inwoners van Angkor beschikten
over talrijke slaven, merendeels krijgs
gevangenen of leden van wilde stam
men uit de oerwouden. Men noemde ze
en bloc „tsjoeang" ofwel.... dieven.
Wanneer een vrij mens zich „tsjoeang"
hoorde toegevoegd, beschouwde hij dit
als een dodelijke belediging.
De gezant van de keizer van China
werd nooit in het eigenlijk paleis toege
laten. Hij erkende meermalen geprobeerd
te hebben, er binnen te sluipen, maar tel
kens werd hij door opmerkzame wachters
ontdekt, schreef hij in zijn rapport aan
de keizer van China. „De grote koning",
rapporteerde hij verder, „heeft een hoofd
vrouw, die in kamers woont, welke aan
de zijne grenzen en nog vier andere vrou
wen. Over zijn harem en het aantal dan
seressen van zijn hof kon ik geen juiste
cijfers verkrijgen, doch naar schatting
zijn het er ongeveer vier duizend.
Helaas, de Siamezen verwoesten de
pracht van Angkor Thom en vermoede
lijk ook die van Angkor Vat. Wat ze niet
vernielden, werd dra door het oerwoud
overwoekerd, terwijl de voormalige zo
trotse inwoners ergens in Siam in slaver
nij wegkwijnden.
Eeuwenlang is Cambodsja daarna in
vergetelheid gebleven. De Khmers gin-
Een godheid met vier gezichten slaat de bezoekers van de ruïnenstad
Angkor Vat gade
genn allengs op in de halfwilde stammen
van de aangrenzende gebieden. Het wa
ren resten van het eens zo machtige volk,
die moeizaam een nieuwe beschaving op
bouwden, welke inmiddels lang niet zo
spectaculair was als die van het oude
Cambodsja.
De ruines van Angkor Thom en Angkor
Vat werden in de vorige eeuw ontdekt.
Het was een Fransman, Moubat genaamd,
die de eerste expeditie er heen onder
nam. Cambodsja bleef het betrekkelijk
rustige koninkrijk. Pas in 1907 kwam het
onder Frans oppergezag. Het telt onge
veer drie millioen inwoners, die voorna
melijk van de landbouw leven, in casu
dan het verbouwen van allerlei tropische
gewassen. Hun cultuur is aan de Hindoe
cultuur van India ontleend. In November
1949 tekende de thans gevluchte koning
een verdrag met Frankrijk, waarbij zijn
land onafhankelijkheid in het kader van
de z.g. Franse Unie verleend werd.
(Van onze verslaggever).
In tegenwoordigheid van de secretaris
sen-generaal van Verkeer en Waterstaat,
mr E. G. W. Spitzen en ran Landbouw,
Visserij en Voedselvoorziening! mr H. T.
Bonnerman en tal van autoriteiten is gis
termiddag in het Groothandelsgebouw te
Rotterdam een vergadering gehouden van
de Vereniging voor Landaanwinning.
Het vraagstuk van de afsluiting der zee
gaten, in verband met de watersnood bij
zonder actueel geworden, werd behandeld
door ir A. G. Bruggeman, hoofdingenieur
van de Provinciale Waterstaat van Zuid-
Holland, die de waterstaatkundige aspec
ten van een eventuele afsluiting bchan-
(Van onze correspondent)
Kom 's een keer langs",
zei de oprichter van
de K.R.O., pastoor
Peruuin, in 1930 tegen Ale*
van Wayenburg, toen deze
een lezing had gehouden
voor de microfoon. En Van
Wayenburg, die 'M!n eers e
kennismaking met de micro
foon niet licht zal vergeten
het was een wondere sen
satie zó tot de mensen kun
nen te kunnen spreken
kwam terug. Toen hij vol
verlangen om nog eens de
kans te krijgen voor de mi
crofoon fe staan de studio
binnenstapte, werd een pro
gramma van oude dansen
uitgezonden; het K. R. O.-
orkest van Marinus van 't
Woud verzorgde deze uitzen
ding. „Als je wilt, kun je
gerust wat voor de micro
foon zeggen", zei men tegen
de journalist Van Wayen
burg en dat liet deze zich
geen tweemaal zeggen. Wéér
stond hij voor de microfoon
en van een papiertje, dat men
hem in de handen had ge
drukt, las hij de nummers
voor welke het orkest zou
spélen. Het papiertje ver
meldde de naam van de te
spelen stukjes en verder
moest frappant verschil
met de hedendaagse „super
organisatie" de omroeper
maar aan het improviseren
gaan. Na zij" debuut als om
roeper was Van Wayenburg
voor goed aan de microfoon
verankerd; hij ging door met
omroepen en maakte de ge
hele fascinerend snelle evo
lutie van de radio mee-
Maar de luisteraars kennen
Alex van Wayenburg, die op
Donderdag 25 Juni de vijf
kruisjes bereikt, niet als om
roeper. Zijn naam werd bij
de vele duizenden radiobezit-
ters bekend als leider van
een specifiek programma: de
„Zonnebloem". Daarmee
startte Alex van Wayenburg
acht jaar geleden, bij „Radio
Herrijzend Nederland". Daar
zocht men een man, die de
programma's voor de zieken
een eigen sfeer zou geven,
wiens stem in staat zou zijn
de zieken op te monteren en
hun levensvreugde te schen
ken. Alex van Wayenburg
was daar geknipt voor. Zo
startte hij na de oorlog met 'n
radio-rubriek, welke thans
een van de populairste pro
gramma's is, niet alleen van
de K.R.O., maar van de ge
hele Nederlandse radio. De
zieken wachtten met onge
duld op het moment dat Van
Wayenburg's stem in de
aether komt" en hij hen ver
telt over de dingen van alle
dag, over kleine belevenis
sen, over brieven van zijn
luisteraars, afgewisseld met
vrolijke muziek. Hoevelen
zullen door hem hun zorgen
gen uit de aether verdween 'n
„tot wederhoren" uitsprak en
hij was het o-^k, die na de
bevrijding de eigen radio-
omroep weer bij de luiste
raars kon introduceren. Hier
na werd hij echter buiten
het gewone omroepwerk ge
steld om zich helemaal te
kunnen toeleggen op zijn
specialiteit: de programma's
voor de zieken. Elke week
drie of viermaal komt Alex
van Wayenburg op bezoek
bij „zijn zieken". En men kan
„Zoek de zonzij"!
even vergeten hebben en
hoevelen was hij een steun
op het pad naar genezing?
Er zijn geen statistieken van
samen te stellen, maar het
zijn er legio. Dinsdag wordt
de 1500ste „Zonnebloem" uit
gezonden: is er een treffen
der bewijs van de populari
teit en het grote belang van
dit programma denkbaar?
an Wayenburg was het,
die toen in de oorlogsja
ren de KRO noodgedwon-
zich geen beter leider voor
een dergelijk programma
wensen. Alex van Kayen-
burg wéét wat het betekent
ziek te zijn; lag hij zelf niet
maandenlang aan het ziek
bed gekluisterd? Hij ként de
moeilijkheden van hey ziek
zijn, zesmaal werd hij ge
opereerd en in de perioden
dat de wereld voor hem door
de wanden van de zieken
kamer werd begrensd, ervoer
hij wat eenzaamheid bete
kent en groeide in hem het
plan later, als hij hersteld
zou zijn, via de radio iets
voor de vele zieken te gaan
doen- Kent Van Wayenburg
het leed van het ziek-zijn, hij
heeft ook ervaren dat de
zieke geen minderwaardig lid
van de gemeenschap is. De
zieke denkt juist dieper door
dan de gezonde, de zieke be
zit eigenschappen, waarvan
de gezonde mens kan profi
teren. Daarom heeft Alex
van Wayenburg in zijn pro
gramma's gezorgd voor een
wisselwerking tussen gezon
den en zieken. Beiden heb
ben elkaar iets mee te geven,
beide beuren elkaar op. En
Van Wayenburg schakelt de
zieken bij zijn programma's
in; zij doen mee aan de uit
zendingen. Kunnen ze har
monica spelen, dan moet dat
voor de microfoon blijken;
willen ze voordragen, de
„Zonnebloem" zendt hun
stem de aether in.
Een van de stelregels van
Van Wayenburg is dat
de zieke belangstelling
heeft voor alles. Zijn inte
resse reikt verder dan de
muren van de ziekenzaal, hp
wil zoveel mogelijk welen
van het leven daarbuiten en
de stemmen horen van de
„man langs de straat", van
al de eenvoudige lieden, die
in al hun eenvoud somtijds
meer kunnen zeggen dan de
anderen, wier stemmen te
wei geformuleerd zijn om de
zieken te bereiken.
Van het een komt het an
der. De „Zonnebloem" is
niet alleen een radiopro
gramma gebleven, er kwam
een eigen tijdschrift aan te
pas, acties werden en wor
den via de „Zonnebloem",
waar óók duizenden gezon
den naar luisteren, geleid en
de resultaten zijn elke keer
weer verrassend. Er waren
artisten, die in de uitzen
dingen naam maakten, zoals
de blinde pianist Jules de
Corte. Alex van Wayenburg
heeft zieken en gezonden de
zonzq van het leven doen
kennen. Het zinrijke parool
van Alex van Wayenburg en
zjjn „Zonnebloem" is dan
ook; „Zoek de Zonzij".
delde, en door dr ir F. P. Mcsu, directeur
van de Cultuurtechnische Dienst te Utrecht
die het belang van de sluiting der zee
armen voor de landbouw toelichtte, daar
bij in belangrijke mate teruggrijpend op
zijn onlangs in Utrecht gehouden rede
over deze onderwerpen.
Reeds jarenlang worden door de Rijks
waterstaat plannen bestudeerd om tot af
sluiting van de zeegaten te komen. De
steeds meer landinwaarts dringende ver-
zilting van het water in de riviermonden,
de stijgende behoefte aan zoetwaterbek
kens voor land- en tuinbouwdoeleinden, de
voortdurende „inklinking" en langzame
daling van de bodem, gepaard ganade met
stijging van de zeespiegel, de in verband
daarmee noodzakelijke, doch uiterst kost
bare ophoging van de dijken te^ totale
lengte van 1700 km.! hebben de wense
lijkheid van deze afsluiting steeds meer
beklemtoond. Daarbij kwam dat de ruim
telijke ordening van ons land niet toeliet
een groot aantal zeegaten te laten voort
bestaan: landaanwinning en liefst zo goed
koop mogelijk is thans van het grootste
gelang. Tenslotte zou het verkeer
vooral met de zich snel ontwikkelende
Zuidhollandse en Zeeuwse eilanden, die
nu nog geïsoleerd liggen, buitengewoon
gebaat zijn bij kustverkortmg.
De stormvloed was een ernstige vvara-
schuwing. Op grond van practische over
wegingen moeten dus thans ofwel de dij
ken verhoogd worden, hetgeen in het al
gemeen in het gebied van de beneden
rivieren onmogelijk is, ofwel de zeegaten
geheel of gedeeltelijk want de Wester-
schelde en Nieuwe Waterweg zai men j
in verband met scheepvaart en wateraf
voer openhouden worden afgesloten.
De door de minister ingestelde Delta
commissie zal dan ook vermoedelijk tot de
conclusie komen, dat afsluiting op ver
schillende plaatsen mogelijk moet worden
geacht.
Technisch kan het al. Ir Bruggeman gaf
als zijn overtuiging te kennen, dat gebruik
zal moeten worden gemaakt van „prefa
bricated elements", nog meer geperfec-
tionneerd dan die bij het dichten van de
diverse stroomgaten onlangs zijn gebruikt.
Na plaatsing daarvan zal doorstroming
nog mogelijk moeten zijn, terwijl zij ook
snel gesloten moeten kunnen worden. Wel
licht kan men vooraf geconstrueerde grote
sluizen, drijvend aangevoerd, gebruiken!
In het algemeen zal men kunnen volstaan
met een keersluis of een stormstuw in
plaats van een dam, indien alleen ten
tijde van stormvloeden bepaalde plaatsen
moeten worden gesloten.
De plannen zjjn talrijk en verscheiden.
In alle concepten echter past een afslui
ting van de Hollandse IJssel door een brug
met keersluis of stormstuw, de afdam
ming van het Haringvliet en de vorming
van een zoetwaterbekken Veregat en
Zandkreek. Een „natuurlijke" oplossing
van het probleem van de verbinding van
Antwerpen met de Rijn zou wellicht ge
vonden worden in afsluiting van Greve-
lingen en Oosterschelde en dan kanalise
ring van de binnenwateren van Wester-
Schelde tot Lek.
Breda
lachappelleshaa! 12 Tel. 8707 of 6442
1
EE.V DECREET van de Portugese
regering verscheen, waarbij het bezoe
ken van openbare voorstellingen door
kinderen streng aan banden wordt ge
legd. Ook de invloed van pers en geïllu
streerde tijdschriften op minderjarigen
wordt beperkt. Kinderen beneden 6 ja
ren is het verboden bioscopen te bezoe
ken, jeugdige personen van 6 tot IS jaar
mogen alleen speciale kindervoorstellin
gen bijwonen, doch nooit na 8 uur
's avonds. Voor de jonge mensen boven
18 jaar zal een keuring worden inge
voerd. Daarmede wordt de landelijke
commissie voor de schouwburgvoorstel
lingen belast, die de toneelstukken zal
classificeren, doch eerst na overleg te
hebben gepleegd met de commissie voor
kindervoorstellingenIlcel goed, geen
scherpe messen op tafel leggen en dan
zich verwonderen, dat kinderen zich
bloedend in de vingers snijden.
IN NAVOLGING van de hiërarchie
in andere landen hebben ook de Duitse
bisschoppen het plan opgevat dc feest
dag ran St. Petrus en Paulns op 2.9
Juni te wijden aan de herdenking van
de vervolgde Kerk achter het IJzeren
Gordijn. Het gaat er om zo verklaart.
Kardinaal Frings. aartsbisschop van
Keulen, in een herderlijk schrijven over
dit onderwerp, de aandacht van alle
goedwillende mensen te richten on het
leed, dat zovele broeders en zusters om
wille van hun geloof moeten verduren.
Ook weer een uitstekend id.ee. Nieuw
bewijs voor de terreur. Lees dan verder.
EEI\ NIEU\VE maatregel van dc
Hongaarse regering zal het dopen van
kinderen m dc toekomst, nog moeilijker
maken dan het tot op heden reeds was.
Een pas opgerichte .yBeweging van
Voorlichters" spoort dc mocdrrs-in-ver-
•wachting op en geeft haar bij de over
heden nan. Deze worden dan op de se
cretarie ontboden en krijgen dc verkla
ring te tekenen, waarin zij beloven hun
kinderen niet te laten dopen.
Indien een moeder ingaat op deze
aandrang van de overheid, ontvangt zij
een volledige uitzet en een kinderwagen,
tenminste dat belooft de overheid. Daar
na wordt de naam van de vrouw per
radio omgeroepen rn haar daad als
proletarische loyaliteit" geprezen. De
pers publiceert dagelijks de namen van
de vrouwen, die zich bij de overheid heb
ben opgegeven. De godsdienst moet er
uit. De mensen daar staan wel onder
drukkende dwang.
DE CHRISTENEN en Mohammeda
nen, leden van het Comité Frankrijk
Islam, hebben op verzoek van de voor
zitter Prof. Massignon in Noord-Afrika
een gemeenschappelijke vastendag ge
houden. Met intentie, dat de rechtvaar
digheid in Noord-Afrika zou triomferen,
dat iedere vorm van geweld een einde
zou nemen, en dat de geesten tot vrede
zouden geraken. Dat is' het derde prach
tige voorbeeld. Maar denk eens goed
na, een vastendag houden voor een
overigens ideaal doel. St. Augustinus
gCest schijnt in Noord-Afrika vandaag
toch nog niet helemaal te zijn gewe
ken.
MORGEN IS HET weer Zondag Al
weer de vierde na Pinksteren én nog
maar steeds donkere luchten. Breng nu
ieder zonneschijn voor de Bisschop door
flmk te offeren voor de nieuwe kerken.
Om alle mensen te brengen tot de vrij
heid van de kinderen Gods overeenkom
stig St. Paulus' woord in het epistel. Het
evangelie brengt het verhaal van het
resultaat van geloof en vertrouwen: een
wonderbare visvangst. Voor de rest een
wonderbaarlijk fijne Zondag met het
fijn-besneden gelaat van iemand, die,
naar het Goddelijk Model gevormd, men-
seft weet te vangen
rde,
lek-
ide,
72
8"
lect,
een
95
per-
iag-
niet
igs-
ïag-
loet
pet,
tol.
(of
:en-
:sp),
;ooi,
i, 15
dio-
s-si,
itor,
(of
lan-
;ge-
eeft
ran.
zlke
e is
Eik
hij
na-
•Het
Mei
e di
jen,
eur.
de
iiig
tier-
lan-
hie-
de
wij
ver-
het
am-
ang
tijd
rter
?eer
t
ang
i, of
zal
ver-
van
luni
kin
van
een
oed,
pne-
van
elijk
en
het
eeds
rden
ïrif-
:ster
vóór
die-
king
zijn
nte-
de
een
r 18
ding
1 of
t de
Pge-
i'ge-
cor-
.T.
W.
egen
pben
ilge-
elke
tiet
r dit
R.A-
een
gen®
VtM
htef
het
het
It ih
aan'
r,
:rop'
luet'
