OPGEWEKT
ONDANKS AFSTANDEN
GEZELSCHAPSLEVEN
voois joncyl» oud
A.S. CONFERENTIE OP DE
DUIVELSEILANDEN
„COW BELLES" weten elkaar wel te vinden
i
Treinverkeer weer gedeeltelijk
hersteld
Het oude veerhuis te Overschie
HET INSIGNE
IS EEN
KOEIENBEL
HET GRABBELTONNETJE
tii
DE HEILIGE VAN DE WEEK
m
Tijd van huifkarren is voorbij
Frankrijk krijgt geen nieuwe rechten
Spion
Rond de mannen
Vliegtuig en scliool
ne voor de
gezelligheid
Duitse interpretatie van EDG-protocollen
Puzzle
w
Gescliiedenispuzzle
Het spoonvegongeval bij Bussum
Gedode passagier uit
ravage bevrijd
ZATERDAG 20 JUNI 1953
PAGINA 6
Waar liggen ze?
Hoe in T teven daarginds?
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
IA
21 Jutiii H. Patroon der jeugd
Locomotief bedreigde
Weesper gasvoorziening
DODELIJK ONGEVAL
TE OSS
Renner rijdt op bestelwagen
Drie bestuursleden van dé Cotv Belles, de organisatie van Amerikaanse plattelandsvrouwen, die een nieuwe vorm
van gezelschapsleven heeft geschapen in het Verre Westen.
Wanneer er over haar kleding ge.proken w.rd., eerkeert de JM* jlaf
kaanse plattelandsvrouw min of meer in dëzelide situatie als ae boerin in ^aar Gillette te rijden voor een bridge
ons elven land De Amerikanen die ons komen sightsee-en verwachten een drive met de Cow Bellgs Zij rent naar
S -lala Unnip .dl, buiten om Gus en Charlotte Sherwin na
gezfelliée dikzak met een blozend gezicht dat onder een kanten kapje uit zWaaien die met hun vliegtuig laag
kijkt En de Hollandse hoer staat immers op allé reclameplaten nog stofer (,ver haar huis hebben gevlogen om een
i„ rijn klompen .1 ..ro er inDaarom kont rich «Hb k» he« D™
over de véldeii van de veehoudersstaat Wyoming gedaverd moet helmen van wjhs wonen ongevëer 150 kilometer ver-
de lach toen een vreemde fotograaf dB dames van Laramie County uitno- det, aan de Cheyenne rivier, en gebrui-
dig,Ir voor hem to po.eren. „tl ben, immer, lid Va» de Cow Belles", rel ken het
lui, „kleedt u Zich daarom maar zo nonchalant mogelijk. De gewone, daagse k0eieri, het bezorgen vah hun post en
- - ««■*-.» 1 1 1-1. r.JI«-.-„WëeW,-. „nw. Uur-, rlrlHVl-
kleren die u op de boerderij draagt......". De dames verzekerden hetti, dat hét
school leeftijd
zelf voor ond
werd"Maar de fotograaf kon liet niet geloven. „Ik weet immers best, hoe dié evehëens haar lessett
de wollen tailored dresses, de vrolijk fcedrukte katoenen japonnen die zij schoöj leeftijd wasAspëëlde mrs Sherwin
droe»eil het beste voorbeeld waren van wat er op een boerderij gedragen zeif Voor onderwijzeres in het speciale
i - i Ti iiirscimtcni pp haar ranch. Evenals dé
een cowgirl êr uit hoort te zien...
Al heèl wat jaren kunnen de Ame
rikaanse plattelandsvrouwen uit de
westelijke staten zich hu al amuse-
ren en ergeren (hoe 't uitvalt hangt
tenslotte af van haar humeur) over de
voorstelling- diP buitenlanders zich van
haar makeh. „Ièdereen denkt dat wij
een soort natuurmensen zijn, dat wq
o it Ze sproeten nog met meel poederen
en dat onze kinderen als het ware op
een paardenrug tet- wereld komen Eh
doordat Zij zo praten maken zij ons voor
altijd duidelijk dat de dageh van huif-
karfeh en pioniers volkofnen tbt het
verleden horen Wie dan nog blijft vast
houden aan het beeld van de boerin,
die er desrtoods met de lasso op uit
trekt om het ruwste werk op de ranch
te doen, doet het bést, de highways
waarover hij ih een comfortabele auto
het latid doorkruist te laten voor wat
zij zijn, hm op een van die afgelegen
boerderijen eens één paar Cow Belles
té Ontmoeten.
Alléén ih Wyoming zijn er al ruim
zevenhonderd leden van deze organ'-
satie van plattelandsvrouwen, Zy zoe
ken elkaar geregeld óp, per auto of pet
vliegtuig. Zij schrijven elkaar geregeld
■eh zij komen dikwijls in kleine, groe
pen bij elkaar om eeh middagje te
kaarten, voor een logeerpartij van en-
kelp dagen, oen feestweek waarbij ge-
iaagd wnrat ofwel als toeschouwster
bti de jaarlijkse rouhdup. wanneer het
vee bjjeen gedreven wordt om të wor
den vëfkocht. Haar aanwezigheid IS
het beste bewijs, dat de tradit pnele
grote afstanden hët „buurpraatje met
in de wég staan. En dat bét leven
van een vrouw in het „wilde Wes
ten al even vrëdig voortrolt als dat
van do befaamde landman die tot de
kehtlissehkring bëhoofde van onze va
derlandse dichter Poot.
Haar voorhaamste jaarlijkse bijeen
komst hebben zy in Juni, wanneer de
Cow Belles deelhemen aan de jaarver
gadering van de Wyoming Stock Gro
wers' Association. Als nevenorganisa
tie Van de vakvereniging van de man
nen bezoeken dé vfbuwen alle verga-
deringen, waar deskundigen practische
en soms op een Uitermate hbog tech-
nlsfch niveau gevoerde besprekingen
leiden over de veeteelt m het grbot
DB2e vrouwen mogen er dan uitzien
als levend gewórden plaatjes uit een
modetijdschrift, maar iedere Cow Belle
moet ofwel zelf veefokker zijn, ofwel
afkomstig uit een familie van vee
fokkers met eigen stamboekvee.
De voornaamste aanleiding voor de
Cow Belles om zich te verenigen vorm
dende tnannen. Die hielden hun
congressen en het hoogtepunt daarvan
vormde dan telkens de gezamenlijk ge
nötèn feestmaaltijd die éen exclusief
mannelijke bezigheid Was. De vrouwen
blevën eenzaam achter op de ranches,
en toen dat zo bijna zeventig jaar ge
duurd had (die befaamde eet-vergade-
ringeu dateren namelijk al van 1873), in
formeerde ih 194Ö de plattelandsvrouw
Charlotte SnodgrdSs Wat Haar man Zou
déntten van eén vföuwengroep naast de
Wyoming Stock Gfowers' Assoclatioh.
Zii waren toen samen oo rets naar de
stad Lander, waar wederoth een van dié
vroUWloze vergaderingen zou worden
gehouden, en omdat mr Snodgrass meen
de dat er toch wel iets goeds stak In de
gedachte v3h Zijn vrduw, gebruikte deze
haar tijd om cbntafct te zoeken met de
65 andere vrouWëh die eveneens mét
haar man waren tneegekdmen.
Voor er «ën jaste vët-ldpen was, had dè
organisatie van de COW BeileS zich al
over heel de staat verspreid. Zjj hadden
zelfs haar eigen statuten, waarin niet
alleen de verplichting tot het verlenen
van onderlinge bijstand werd omschre
ven, maar ook de taak tegèriövfer de
döor de mannen geleide organisatie. Die
wilde men steunen „ih zijn pogingen om
het. welzfjh van het veehoudersbedrjjf te
bevorderen". Elk jaar kwamen er 80 a
90 nieuwe leden bjj en de organisatie
houdt zich nu ook bezig met het organi
seren van lunches, tea parties en poli
tieke vergaderingen die nu deel Uitma
ken van het vergaderingsprogram van
de grote organisatie. Want welke sociale
heigingen een Cow Belle er ook op na
mag Houden, een van haar voornaamste
Wibtieven voor het bezoeken van de le
denvergadering van haar organisatie is
het verrijken van haat kennis over de
veefokkerij.
Haar contributie bestéden zij voor het
plaatselijke kankérfohds of voor het
Rode KrUis. en haar insigne is een
kóeiënbel, die zij trouw .ns ook gebrui
ken om een vergadering tot de ordë te
roepen. Iedere Cow Belle kent alle leden
van haar organisatie, en warineer zij mét
haar man naar eeh andere plaats reizen,
hebben zij er altijd wel vriendinnen die
zij kunnen opzoeken.
Mét dit al hééft het leven iri het land
Van de Cow Belles sinds de dagen van
de pioniers wel eëh hele verandering on
dergaan, De twee duiveltjes die de oor
zaak zijn van heel veel ontevredenheid,
hard werken en eenzaamheid, zijn volle
dig verbannen van de ranches.
Want neem nu eens als voorbeeld mts
Joe Watt, die in 1949 presidente was van
de CoW Belles. Zij is een van de jongere
plattelandsvrouwen die er niets voor
voelden om het hele jaar door alleen
maat rbnd te draaien in het kringetje
tot het dichtst bij gëlegen dorp. De klei
ne witte villa waar zij woont, bijna vijf
tig kilometer van de marktplaats Gillette
en alleen maar bereikbaar over een weg
dië minstens tien kilometer slechts een
wagenspoor is, bruist van opgewekt le
ven. Het ene ogenblik is nirs Watt bezig
met de voorbereiding van een jachtpar-
Volgden vond zij dat niets bijzonders,
want het is nog eén van de oude ge
woonten uit de pioniertijd, die zij zo
doende in stand hielp houden.
In dit land, Waaf alles endtme afmetin
gen schijnt té hebben, vah de horizon tot
en met de randen van de cowboy-hoe-
den, vormt 't eenklassige schoollokaal de
uitzondering bp 't schema dat aan alles
ten grondslag schijnt te liggeh. De kin
deren wonen er zo verspreid, dat het
niét anders kan. En aahgeziëti er een
tekort is aan onderwijskrachten moeten
de moeders die voor haar huwelijk tot
hét gilde der professionele opvoeders
behoorden, in het belang van de op
voeding van haar eigen kinderen ook na
haar huwelijk wel meehelpen om het
aantal onderwijzeressen op peil te hou-
Om dit met een typisch voorbeeld te
verduidelijken: Campbell County, dat een
óppervlakte heeft van meer dan twaalf
duizend vierkante kilometer, telt iets
meer dan 350 kinderen In de schoolplich
tige léeftijd. Die kinderen worden ver
deeld over 74 éênkatner, eenmansscholeri
die tussen een en veertien leerlingen tel
len. Vijf en twintig van deze onderwijs
mensen zijn moeders,
Het huis van de Archibalds ligt 100 km.
van dé dichtstbijzijnde spoorlijn, bijtta
40 kilometer van dé diéhtsibijzijnde tele
foon, en tieti modderige kilometers Van
een verkeersweg. Deze geweldige, maar
tëvens ongemakkelijke, afstanden hebben
mrS. Archibald allerminst in een geïso
leerde positie gebracht. Want ofschoon
haar echtgenoot een algemeen bekende
schapenfokker is, en er tussen schapen
fokkers en melkveehouders een grote
rivaliteit bestaat, werd Zij enkele jaren
geleden toch lid van de Cow Belles.
„Zeg voor mijn part dat ik een spion
ben in het kamp van de vijand zegt
zij,„maar ik wii nu eenmaal leven om me
heen hebben".
Haar riaaste buurvrouw 40 kilo-
merter verder, is evenals mrs ArcniDaia
onderwijzeres. Ook zjj had de illusie,
dat Zij nooit meer zoveel kinderstem
men zou horen, toen zij haar eenmans-
schooltje achter zich sloot Om in het
huwelijk te treden met Don Taylor die
samen met zijn vader en broer een ge
weldige koeien- en schapenfarm heelt.
Maar ook de jonge mrs. Taylor had
geen rekening gehouden met hette
kort aan onderwijskrachten en nu staat
zü, voor haar drie kinderen en twee
van een andere ranch, weer voor de
klas iri hetzelfde schoollokaal waar
haar echtgenoot zijn eerste onderwijs
kreeg Maar optimisten als zij zijn, neb
ben de Taylors een „onderwijzerska
mér" uitgespaard in het nieuwe nUis
dat zij onlangs hebben laten bouwen.
Het is een prachtige kamer, voorzien
van alle gemakken die het Amerikaanse
leven kent.
In haar druk bezette tijd is mrs Tay
lor er toch in geslaagd, ook buiten
haar huishouding een respectabele ac
tiviteit te ontwikkelen. Zij heeft haar
eigen hazelbruine paard, waarop zij
sateen mét de kinderen op hun pennies
en Don op zijn volbloed uit rjjdën
gaat. zy helpt een handje mee met
het werk voor de koeien en vergezelt
haar echtgenoot °P zijn zakenreizen.
Evenals haar buutvrouw werd zij lid
van de Cow Belles en daaruit haalt zij
weer de energie voor nieuwe activi
teiten.
„Wanneer ik bedenk, dat wij eens een
Voorzitster gekozeti hebben die meer
dan 100 kilometer van een spoorlijn
vandaan wöont en eveneens op een
ontzaglijk grote afstand van een stad
zegt zij, „dan wordt het me pas goed
duidelijk, dat zelfs de grootste afstan
den ih het Westen geeh belemmering
vormèn voor een goede kameraadschap
eh een opgewekt gezelschapsleven".
HET DÜIVELSEILAND, EEN DER
DRIE EILANDEN VÓÓR DE FRANSE
BEZITTING GUYANA, IS VELEN
BEKEND ALS BALLINGSOORD
VAN DE FRANSE OFFICIER DREY
FUS, VEROORDEELD ALS SPION
IN 1894, DOCH VRIJGESPROKEN
IN 1906.
Maar het is niet daar, dat straks een
grote internationale fcOhfëfentlë Zal
worden gehouden.
„Neeri, want die conferentie komt 8p
dc BermUda-eiiandeh!"
Accoord. Het zijn et, wëlgeteld, drie-
hondërdzëstïg. Maar laten die nu aök
„Duivelseilanden" 'hëtéti, Althans....
volgens hun ontdekkers, de Spanjaarden.
juan (sph: chöe-an) de Bermudez, die
de archipel, dus: die eilandengroep, in
1502 verkendë. hééft dat huiveringwek
kende bijti'ëampje vobr Zë verzonnen:
„Los Diablos", „De duivels!"
Kwam Bermudez daar dan de baar
lijke duvel tegeh? Weiheen. Maar
het stormde er zo hard. Hele orkanen.
Die met duivels geweld de Spanjaar
den afranselden.
spaart
kilometer na
kilometer geld
H 8. STOKVIS ZONEN N.V.
140 dealers en subdealers
«overal In Nederland-
Een hboggeplaatst. functionaris Van het
bureau van Theodbr Blank, de Wegtdiiitse
commissaris van defensie, heeft Vrijdag
te Bónn verklaard, dat de Franse proto
collen bij het E.D.G.-verdrag, die Don
derdag zijn gepubliceerd, Frankrijk geen
niéuwe rechten geven.
De functionaris, De la Maizière, zeide
op een persconferentie, dat Frankrijk de
protocollen had voorgesteld met de dui
delijke bedoeling om de inhoud van het
verdrag te wijzigen. Bij de onderhande
lingen waren de andere vijf landen van
de gemeenschap, volgens De la Maizière,
In dé Atlantische Öcëaah. Om prëcies
te zijn: tuSsen NieUw-Schotland en de
Bahama-ëilanden, op pl.m. 32 graden
Noorderbreedte. Even de atlas nemen?
Daar gaan we dan!
Is de atlas nogal Uitvoerig, dan ont
dekken we niet alleen „los Diablos",
maar Ook een geheimzinnige stroming,
de Golfstroom, die de archipel om
spoelt. Die Golfstroom is een warme
zeesitrcwning (bij Florida 28 graden C.).
Hij voert het water af, dat in die Golf
van Mexico wordt gestuwd. Van die
Golfstroom profiteert een belangrijk
deel van N.W. Europa in (betrekkelijk)
zachte winters. Immers: boven zijn (be
trekkelijk) warm water komen „lage-
druik-gebieden" Voor, die aanleiding
gevem tot het ontstaan van de Zuidwes
ten wind. Maar ook: zonder d'e Golf
stroom zou wellicht de hele archipel
nooit zijn ontstaan. En had men de a.S.
conferentie misschien in Löcamo of
Stresa moeten houden, ook geen onaan
gename oorden om te confereren. Want
de Bermuda-eilanden danken hun aan
zijn veelszins aan koraaldiertjes, ja,
sterker: Noordelijker dart in deze con
treien komen in de Atl. Oceaan geen
levende „rifkoralen" meer voor. Daar is
het water hun te koud. Ze kunnen alleen
maar tieren in (betrekkelijk) warm
water; in dit warme water van de Golf
stroom.
Koraalriffen
De op vulcanlsche ruggen rustende
Bermuda's zijn koraalriffen voor een
belangrijk deel. Nergens ter wereld heb
ben de koraaldiertjes zó ver van de
warme Tropen verwijderd, hun kunstèn
vërtoond. Zekér ze vonden onder de
zee-oppervlakte een „bergketen" en die
vórmde de fundamenten; Zonder deze
hadden ze vrijwel niets kunnen begin
nen. Maar de gëgbven mogelijkheden
hebbén ze met noeste vlijt Uitgebuit.
Wat dait betreft: alle eer.
„Koraaldierén" behoben tot de laagst
georganiseerde diergroepen. Ze leven In
kolonies, nauw met elkander verbonden.
Het zijn deze levende bouwstoffen
die o.a. de Dolomieten hebben opge
worpen, de Alpen van Zuid-Tirol, 3300
meter hoog. En dieUit koolzure
kalk bestaan.
Kalkskeletten van koraaldiieren, op
tredend in allerlei vorm en kleur
bloedkoraal, orgelkoraal, waaierkoraal,
enz. hebben een rol gespeeld bij de
vorming der Bermuda's. Zij waren het,
die koraalriffen vormden of „atollen",
de „Koraalzee", enz.
Eén diertje begint te bouwen: „de
stammoeder". Een onnozel klein dier
tje. Het gaat zich verdelen. Het
vormt knoppen'. Kinderen, kleinkin
deren, achterkleinkinderen doen het
zelfde. Zelfs op de graven van het
voorgeslacht. Er ontstaan struiken,
bo-meii, parken.... riffeh, banken,...
Bermuda's! Doch, zöals gezegd, alleen in
warmer water, van minstens 20 graden
C.( niet in koud. Bovendien moet het
bewegelijk water zijn en helder ais
kristal. Tenslotte: dient voldoende licht
te kunnen toetreden; slechts weinig
sobrten „bouwen" diep orider de opper
vlakte.
Aan de N.O.-kust van Australië héb-
beh koraaldiertjes een ..muur1' gecon
strueerd van 2000 km. lang eh in tot
90 km. breed. Sommige bouwwerken
nemeii jaarlijks 2 dm. in hoogte toe
hët. Zuidzee-eiland „Sandy" bijv. Ko
raaldiertjes hebben dan ook monumen
ten op hun naam, die zélfs de befaam
de piramiden van Egypte ver achter
zich laten. De macht van het kleine;
Lang met ongezellig. Kalkzand-kora
len hebben met zm drietjes een klem
paradijsje opgebouwd, dat heel wat toe
risten trekt; be Engelse schipbreuke
ling SömërS; naar Wie dë archipel ook
wël: Sdrtiërs-ëilanden wordt genoemd,
heeft zich nauwelijks kunnen voorstei-
léfli dat zijh Wereldje zovéél volk zdU
trekken. Op hët ogenblik wonen, op
twintig van dë honderden eilandjes, nog
geen 40.000 lieden; dë helft bestaat uit
negers. Het voornaamste eiland, hoofd
stad: Hamilton, heet Main-ëliahd (rrteeh);
hët is eigenlijk niet veel meer dan een
dorp, dat Hamilton. Want 350Ö inwoners
doet niet dadelijk aan een stad denken.
Voor een regeftbui moet men op de
Bermuda's niet bang zijn; vooral in het
najaar kan het er echt gieten. Maar aan
de andere kant schitteren rivieren en
dat soort zaken door afwezigheid. Het
klimaat lokt heel wat bezoekers, want
prgctisch vriest het er nooit. Een ency
clopedie noemt 80.000 toeristen per jaar,
vóór de tweede wereldoorlog, heel nor
maal. Dus: over gebrek aa-n belang
stelling mogen de Duivelseilanden heel
niet mopperen. Ik denk. dat wij, Neder
landers, er ons best zouden thuis ge
voelen: d'e bewoners zijn grote liefheb
bers van fietsen! Dezelfde encyclopedie
geeft één fiets voor iedere 1,7 inwoner
hoe die 1/10 Inwoner zich voortbe
weegt, staat er niet bij.
Fietsen, toeristen, wandelingen, tocht
jes.;.. allemaal vredelievende onder-
werpeh. Maar.... volledig vredelievend
is 'het daarginds hu ook weer niet, dat
zou al te mooi zijn. EngelSen en
AnieMkarten de laatsteh met permis
sie van de eersten; de archipel is een
Britse Kroonkolonie samen he'bbert
op de Bermuda's steuhpuiitën ingericht
Voor huh luchtvloot en Hun marine. Met
andere woorden: de archipel Heeft veel
te beiekeheü als tearinebasis hetgeen
de Engelsen vooral gedurende de eerste
wereldoorlog goed te pas kwam. De
eilanden, zijn zeer moeilijk van zee uit
te benaderen; door de verraderlijke rif
feh, die er als palissaden omheen staan.
Het is Vbor dë hoge heren, die-er
straks samenkomen, zëet' te hopen, dat
de vülëattische fundamenten Zich koest
höuden; Zo rlü en dan Wordt ër nl. eëh
lichte aardbeving geregistreerd. Ook
moeten ze niet tot van Het tiajaar door
blijven praten, want dan steken „los
diablós" het hoofd op, de orkanen, ge
ducht doör Juan Bermüdez.
Als dé Wereldvrede werkelijk op de
Bermuda's voor elkaar zou komen, zou
het missdhieh aanbeveling verdienen
„los diablos" te veranderen in „los
Angelos"„de Engelen", wie Weet?
ïwee grappenmakers wandelden samen
door een klein stadje. Zij ontmoetten een
bedelaar. De bedélaar groette hen, zoals
ze in die verre stadjes nu eenmaal groe
ten, met de groet: „God zegen Ui"
„God zegetié U ook!" antwoordde de
enë grappenmaker; hij heette JulU.
De andere, Rani, zei: „Hij groette jou
niet, hij gröètte mij!"
Ze kregen een beetje ruzie.
Toen stélde Jülu voor; „Laten we terug
gaan en aan de bedelaar vragen, wie hij
bedoelde?"
Zd gezegd, zo gedaan. „Wie ik groet
te?" vroeg Öe man. „Natuurlijk wie
van jullie tweeën de grootste-gek is!"
„Maar hoe komen we dat aan de
weet?"
„Wel, eerst vertelt de een 'n gek ding.
Dan de ander. En dan zal ik zeggen, wie
het gekste heeft gedaan!"
Julu bëgon: „Op zekere dag ging ik een
beetje slapen bij een vijver. Ik schoof
mijrt slappe hoed onder mijn hoofd. In
triijn droom gooide ik de hoëd in het
water, waai- hij 01 gauw zonk. Döor de
warmte van de zonnestralen op mijn
hoofd, werd ik wakker. Ik liep heel hard
naar huis. De* mensen die rtlij zagen ren
nen, renden nog harder dan ik. Bij mij
thuis vertelden ze, dat ik zeker onderweg
pijn ih mijn hoofd had gekregen. Toen ik
aankwam, zaten ze allemaal te schreien.
Het duurde een hele tijd voor ik ze dui
delijk kon maken, dat alleen ta'ii ouwe
hoed maar in de vijver lag, meer niet. Ze
vonden mij een dwaas, dat ik zo hard had
gelopen. Vindt U het ook niet dwaas?"
De bedelaar knikte van: ja. Maar zei
hij nu wil ik ook Rani eens horen.
Rani begon: „Toen ik met Shiva trouw
de, gingen we bij haar ouders inwonen.
Mijn moeder had mij gezegd: eet daar
heel weinig, waht schrokken staat erg
lelijk. Ik at bijna niets, want ik wou niet
voor een schrok aangekeken worden. Na
drie dagen kreeg ik honger, 's Nachts
sloop ik naar de keuken, heel stilletjes
en daar at Ik alle koekjes op, die ik vin
den kori. Tden bonbons. Juist propte ik
mijn mond vol, toen het schaaltje klette
rend uit mijn handen viel. Net lag ik In
bed. toen er wel tien mensen Om mij heen
stonden. Ik durfde niet te bijten en niet
te slikken, anders zouden ze het merken.
Ik had een heel dik gezicht. Mijn vrouw
rende naar de dokter. De goede man trok
een ernstig gezicht. Hij wou mij gaan be
handelen met ëen scherp mes. Juist toen
hij het op mijn wang zette, deed ik m'n
mönd open en alle bonbons rolden er uit!
ïoen kort iedereen zien, wat ik gedaari
had!"
De bedelaar antwoordde; „Er is geen
twijfel mogelijk: ik heb niet Julu, maar
Rani gegroet!"
Kruisje en stippen samen vormen
achter ieder nummer een woord, dat
met de Geschiedenis samenhangt. De
14 kruisjes van 1—14 vormen de naam
van één der 7 wereldwonderen.
X
X
i
X
X
X
X
X
i
X
X
m
X
X
X
X
S
er echter in geslaagd de protocollen terug
te brengen lot bijvoegsels van toelichten
de aard.
Ih tegenstelling tot berichten in de
Franse pers, aldus De la Maizière, be
vestigen de protocollen in hun huidige
vorm de bepalingen in het verdrag, dat
alleen eenheden aan de defensiegemeen
schap kunnen worden onttrokken met
toestemming van de opperbevelhebber
van de Atlantische strijdkrachten en dat
slechts de „noodzakelijke" productie voor
de strijdkrachten overzee buiten de zeg
genschap van de gemeenschap valt.
ttprmfh
4
0 t/A*C'l)tCtn*Z.
Eén der mooiste kerken van Rome
Is ongetwijfeld de Sant' Ignazio,
toegewijd aan de H. Stichter der
Jezuïetenorde. De bouwstijl dezer
kerk wijkt van de Gothische belang
rijk af; de voorzijde maakt een
grootse indruk; de barok-stijl deed
hier echte kunst ontstaan. Deze kerk,
en de „II Gesü", eveneens van de
Paters Jezuïeten, worden in Rome
altijd drUk bezocht.
Onder het altaar van de „rechter
arm" in hét middenschip nu, bevindt
Zich de reiliquie van de H. Aloysius,
Patroon der jeugd. Het is rijk ver
sierd met marmer en het allerkos
telijkste gesteente: „lapis lazzuli"
(klemtoon op de a's) „lazuursteen",
bekend om zijn heerlijk blauwe kleur
en zijn fijnste polijsting.
Door een deur in de omgeving van
dit schone altaar bereikt men over
trappen en gangen d'e cel van de
heilige, die thans in een kapel is her
schapen. Onder het altaar wordt de
houten kist bewaard, waarin Sint
Aloysius werd begraven. Adhter de
volgende krimer, de sacristie, richt
zich onze devotie op een andere,
jeugdige heilige der Jezuïetenorde',
de H. Joannes Berchmans; ook diens
rëliquie vond in de Sant' Ignazio
haar laatste rustplaats'.
De H. Aloysius heeft, ter liefde
Gods éen wereldlijk rijk opgegeven
met n handvol onderdanen; God
schonk hem daarvoor in ruil onder
danen tot de grenzen der aarde. Zijn
levensspreuk was: „Quid hoc ad
aetemitatem?" „Wat heb ik er
aan voor de eeuwigheid voor
God?"
Geheel zijn jonge leven was op
God gericht. Wat buiten die gav_q
richtlijn viel, achtte hij voor hdets.
H. Aloysius, Patroon der jeugd,
bid voor ons.
1 Oorkonde, voorrechten verlenend;-
2 Verkreeg het dappere Leiden in 1575;
3 Wereldberoemd veldheer; 4 Oorlog
door benden, op kleine schaal. 5 Be
schreef het leven van Karei de Grote.
6 Romeinse zeegod met drietand. 7 Hier
werd. Geert Groote geboren; koekstad.
8 In Thüringen; hier staat de Wartburg.
9 Twee lustsloten in Park van Versailles.
10 Oom Sam; U.S. Am. 11 Dochter van
Philips II; kreeg Neerland als bruid
schat. 12 Onzijdig blijvend. 13 Fabel
achtig goudland. 14 Saamgetrokken voof:
Nederland.
De 28 woordhelften zijn deze; acad
Deve Egln Eise eldo'ella
emie esam guer hand hard
illa isab land leon nach
Napo Neêr Nept neut nons
nter raai rado Tria Unci
unus vest.
OPLOSSING
De zegswijze luidt: Kromme sprongen
maken.
De namen luiden: Karei d. G. Roe
land Othello Montbas Moabiet
Elizeüs schisma politie Röntgen
Orléans Neftali Goliath Eze-
kiël Nijmegen Mdnasse Ananias
kroniek Évertse(n) Noorman.
i
Wij ontvingen een vraag over: „Eli
zeüs" en Ezekiël". De schrijver meende,
dat deze namen anders luiden: „Elisa" en
Ezechiël". Inderdaad komen deze namen
zo voor, en wel in de Statenbijbel van de
Protestanten. De katholieken schrijven
evenwel: „Elizeüs" enz. Een en ander
heeft met de grondtaal van het Bijbel
boek te maken, maar wij kunnen hier
niet verder op ingaan.
C ORRESPÖNDEiS TIE-A DRÈS:
POSTBUS 8, HILVERSUM.
In de bocht van dè Schie, recht tegen
over de Lage-brug té Overschie staat het
oude veerhuis met in de voorgevel een
gevelsteen waarop het wapen vah Delft
en het jéartal 1787.
Sinds 1923 is dit veer opgeheven wegens
gebrek aan voldoende baten. Het is toen
openbaar verkocht. ThahS wórdt het veer
huis bewoond door de héér v.d. Weyde,
die er een handel in motorolie drijft en
tevens tegen een kleine vergoèding de
wandelaars overzet
Op de tekening ziet u het huisje van de
zijkant, maar de tekening laat des te dui
delijker de bocht van de Schie zien met
het gezicht op het bekende kerkje. De
oude kerk, die op Zondag 19 Maart 1899
's avonds om kwart voor 9 door de blik
sem getroffen werd, was 's anderen daags
een verkbölde ruïné. Nadat ook nog de
toren was ingestort kon de kerk niét meër
gerestaureerd worden. Architect B. Hooy-
kaas Jr kreeg opdracht een nieuwe kerk
te bouwen en op 1 Maart 1900 werd de
eerste steen gelegd. Ofschoon het kerk
gebouw sterk afwijkt van het oorspron
kelijke, heeft men de toren met zijn mar
kante spits nagenoeg de oude vorm her-
geven.
Niet ver van het oude Veerhuis in de
richting Delft, stond tot voor enige jaren
de ruïne van het oude stadstólhuis (van
Delft). Het is in zijn goede jaren een mooi
bouwwerk geweest, maar toen het buiten
gebruik raakte hfeeft men nooit moeite
gedaan om het bouwsel voor verval te
behoeden* mèt het gevolg, dat het fraaie
en historische monument reddeloos ver
loren ging. Enige jaren geleden zijn de
laatste resten opgeruimd!
OCTAVE DECONINCK.
Met de opruimings- en herstelwerkzaam
heden aan de spoorbaan nabij Wcesp, waar
gistermorgen, zoals bekend, een trc'""
ongeval twee doden en een tiental licht
gewonden eiste, was men vannacht zodanig
gevorderd, dat het treinverkeer tussen
Amsterdam en Bussum reeds vanochtend
hervat kon worden, zij het nog niet vol
ledig. De snel- en exprestreinen reden
weer op het baanvak Amsterdam—Amers
foort. Omdat electrisch treinverkeer tussen
Amsterdam en Bussum echter nog niet
mogelijk is, worden deze snel- en expres-
treinen gereden met Dieseltreinstellen,
zodat men te Amersfoort möet overstap
pen. De stbptrelnen rijden nog niet van
Amersfoort tot Amsterdam, doch eindigen
en beginnen te Bussum. Tussen Bussum
en Amsterdam rijden autobussen, waarvan
een aantal te Weesp stopt.
Om 6 uur vanochtend waren beide
sporen bij Weesp weer vrij. Men hoopt de
bovenleidingen in de komende nacht te
kunnen herstellen. Aangenomen wordt,
dat het treinverkeer morgenochtend weer
normaal met electrlsche treinstellen kan
worden onderhouden.
In de loop van de middag Is het spoor
wegpersoneel gisteren begonnen aan de
opruimingswerkzaamheden van de ont
spoorde wagons. De nog in de rails staan
de rytuigén waren toen weggereden. Met
een stoomlocomotief werd het tweede
rijtuig der expresse, dat zich ih de eerste
wagon had geboord, over de bielsen van
dP spoorrëils achteruit getrokken. Toen
eerst kwamen de ingedrukte balcons dér
beide wagons vrij.
Met snijbranders, ijzer- en houtzagen
kotl men daarna beginnen aan het ont
zetten van het deerlijk verminkte
lichaam van de enige passagier, die bij
dit spoorwegongeluk om het leven is
gekomen. Enkele urén eerder was uit de
ravage van de aöWterste gedeelte der
andere trein het stoffelijk overschot van
de leerling-conducteur geborgen.
De verongelukte passagier, wiens iden
titeit tot diep in de middag niet bekend
was, bleek tussen de in elkaar gescho
ven balkons verpletterd te zijn. Hij is
zonder twijfel op slag gedood geweest.
Het slachtoffer is de 56-jarige G. van
der Meulen marktkoopman, Marnix-
straat 59 huis, te Amsterdam. Zijn stof
felijk overschot werd op een draagbaar
weggevoerd, nadat men het na een
half uur werken uit de ravage had
kunnen bevrijden.
Met een enorme op rails rijdende
kraanwagen van dë N. S. begon men
daarna aan het lichten der ontspoorde
De zware electtische locomotief,
die opzij van de spoorbaan in de
modder iag, en steeds dieper weg
zakte, heeft in de loop van gister
middag een bedreiging gevormd
voor de gasvoorziening aan Weésp.
Langs de spoorbaan ligt natrielijk
de gasleiding Amsterdam-Weesp.
Men heeft een hulpgasbuis in een
bocht om de bedreigde plek heen-
gelegd teneinde de gasvoorziening
naar deze gemeente te verzekeren.
rijtuigen. In de sloot lag rlog de zware
electrische locomotief, die zich met de
neüs een diep moddergat in de berm
had geboord. Voorop die neus bevond zich
liet geheel vernielde achterste gedeelte
van de laatste wagon der electrische
trein naar Bussum.
De 20-jarige T. S., wielrenner, kwam
gisteren uit de richting Heescheweg. Hij
reëd met vrij grote snelheid achter een
bromfietser. Bij het inslaan van de Oude
Molenstraat botste hij op een bestelwagen
van de heer W., die van de tegenover
gestelde richting kwam. Het slachtoffer is
korte tijd later in het St Anna-ziekenhui»
te Oss overleden.
