X
Wij
voor ook
zijn
zullen niet rusten
zij weer vrij zijn
Er is een vernedering die geen
enkel volk dragen kan
Zwarte
eiland
dijken
Flakkee
w
op
m
Het moordproces-Christie
PINAY WIJST OPDRACHT
VAN DE HAND
Beambte van Ned. gezantschap
ter dood veroordeeld
Kinderbijslag naar verhoudin
van het loon
Progressie eis van sociale recht
vaardigheid
Europese lucht nog
zwaar bewolkt Zon
der vrijheid schuil
Onbestendig weer
Woensdag 24 Juni 1953
DAGBLAD VOOR SCHIEDAM EN OMSTREKEN
Harde arbeid in koortsachtig tempo
Geheimzinnige zaak van zijn buurman-
moordenaar
Regeringscrisis kostte reeds meer dan
honderd milliard francs
In Bulgarije davert het van proeessen
Teruggeroepen zaakgelastigde vertelt
Polen deserteerden
Grondslagen van huidige wet wijzen eveneens
in die richting
Italiaanse scooters voor
het rampgebied
Weer zeven ton voor het
Rampenfonds
Mig's boven Bornhohn?
Marinier door om
vallende muur gedood
WEERBERICHT
V.
11
11
Eén katafalk bleef leeg
7 wee kleine meisjes in
nieuwe jurkjes....
Frankfurter Allee....
IJ WAREN gewend dat op Flakkee de buitendijken
Op dit plechtige moment zweer
ik dat we niet zullen rusten en
deze eed leg ik af voor het héle
Duitse volk dat wij geen rust
zullen kennen vóór ook zij weer
vrij zullen zijn, vóór héél Duitsland
weer verenigd zal zijn in vrede en
vrijheid
Geen enkele macht
ter wereld
vooral in de
msmsm
BITUMEN CONTRA GOLVEN
Geen tijd voor een blaasje
Kleine, dóódsimpele
mensen
Kapitein en dokter bleven in
Engeland achter
De weerverwachting van het K.N.M.I., geldig
tot Donderdagavond, luidt:
Zwaar tot half bewolkt met in de nacht en
vroege ochtend hier en daar mist. Plaatselijk
enkele regen- of onweersbuien. Weinig wind.
Weinig verandering in temperatuur.
Donderdag 25 Juni: Zon op 4.21 uur, onder 21.04
uur. Maan op 20.08 uur, onder 2.12 uur.
NIEUWE SCHIEDAMSCHE COURANT
Berlijn
afscheid van
nam
doden
(Van onze speciale verslaggever)
BERLIJN, Dinsdagavond.
Het kleine groepje mensen nog geen honderd stond een ogenblik onzeker op de Rudolf Wilde Platz.
Een pathetisch klein groepje, vrouwen in diepe rouw, mannen in slecht zittende zwarte pakken, een enkele hoge
hoed, een bleek jongetje in een korte broek, twee kleine meisjes.
Tienduizenden mensen, een zee van mensen, die het grote, rechthoekige plein voor het raadhuis vulden,
rekten en richtten hun blikken op dat kleine, verloren groepje, waarover zich snel een deftige ambtenaar
in stemmig zwart ontfermde: de nabestaanden van de Juni-slachtoffers klommen de trappen op, verdwenen
door de geheel achter zwarte rouw-draperieën schuilgaande ingang van het raadhuis.
De zeven kisten, bedolven onder een schat van bloemen, bleven achter.
Men zei ons. dat er minder mensen op
de Rudolf Wilde Platz voor het Westber-
lijnse raadhuis in Schöneberg stonden dan
bij de rouwdemonstratie voor de neer
geschoten Westberlijnse politie-agent van
enkele maanden terug. De arbeiders
bevolking van de stad was echter ditmaal
slechts in de geest aanwezig, legde om
half vier vanmiddag enkele minuten de
arbeid neer in de fabrieken en herdacht
zo de doden, terwijl tienduizenden andere
Berlijners in dichte rijen langs de route
stonden, die niet minder dan 25 kilometer
lang was-
Misschien waren er minder mensen,
maar het enorme plein stond zwart van
de Berlijners en de menigte puilde uit tot
in de straten, die uitkwamen op de Platz,
terwijl velen zelfs op de daken rondom
een plaats gevonden hadden.
Om twee uur arriveerde de lange,
zwarte stoet, werden de kisten, gedekt
met de Berlijnse vlag, plechtig neergezet
op de kleine katafalken, die voor het
raadhuis eenvoudig op het plaveisel ston
den opgesteld.
Rondom het afgezette gedeelte waar, op
een simpel podium, ook de stoelen voor
de nabestaanden stonden te wachten,
brandden op zwarte, hoge pilaren de roe
tige vlammen der rouwtoortsen. In een
grote halve cirkel daarom heen klapper
den de vlaggen van Berlijn en de „Lander"
der Bondsrepubliek alle halfstok, alle met
crepe omfloerst.
Aan de gedeeltelijk met zwarte drape
rieën bedekte gevel van het raadhuis
woeien de zwart-rood-gouden banier der
Bondsrepubliek en de rood-wit-rode vlag
met de zwarte beer van Berlijn eveneens
halfstok.
De hele atmosfeer was weinig pompeus.
Er waren zeer veel vlaggen van de
S.P.D. Er waren zelfs vlaggen van S.P.D.-
afdelingen uit de Oost-sector en uit
Frankfort a. d. Oder (Oostzóne), maar
deze waren reeds jaren geleden naar het
Westen gevlucht, toen de socialistische
partij daar haar Sovjetzwenking naar
links maakte en S.E.D. werd. De andere
politieke groeperingen droegen geen vlag
gen.
Men las de gouden letters op de linten,
die van de kransen neerhingen. Kransen
van de Bondspresident, de Bondskanse
lier en kransen van de Berlijnse senaat,
kransen van de metaalbewerkersbond en
opdrachten als: „Den Freiheitskampfer",
waarmee de Bond voor Vrijheid en Recht
de doden eerde.
Misschien was het opschrift op de bloe
menhulde der S.P.D. beter. Daarop stond
simpel: „Den Opfern des 17 Juni". Deze
zeven doden waren namelijk het slacht
offer geworden van de straatgevechten.
Ze waren op die 17de Juni, gewond of ge
dood door Oostelijk vuur, uit het nie
mandsland gehaald, dat zich toen in die
onbeschrijfelijke chaos vol ziedende men
senmassa's, chargerende Vopo's en de ra
telende Russische tanks aan weerszijden
van de sectorgrens had uitgestrekt. Mis
schien waren er nieuwsgierigen bij ge
weest, misschien waren ze meegesleurd
door de wilde, opgewonden mensenstroom
Misschien hadden ze meegedaan, mis
schien waren ze ook dodelijk getroffen,
terwijl ze zich op Westelijk gebied bevon
den
Om iets voor drie uur binnen hadden
de autoriteiten inmiddels hun deelneming
betuigd aan de nabestaanden trad de
Bondskanselier dr Konrad Idenauer naar
buiten, geleidde de familie naar hun
plaatsen.
Een onweer van fotografen-blitz.icht,
onbarmhartig allesziende ogen van film
camera's, reporters die met gedempte stem
in hun microfoon spraken, journalisten uit
de hele wereld
Vooraan, bleek, achter een zwarte sluier
een jonge vrouw, aan elke nand een klein
meisje. De twee kleine meisjes in nieuwe
blauwe jurkjes stapten schuw door al die
drukte op nieuwe schoentjes naast hun
moeder. Het waren waarschijnlijk de eer
ste nieuwe jurkjes sinds lange tijd, die de
dochtertjes van de werkloze, steuntrek
kende Willi Goett'ling gekregen hadden
Opnieuw kwamen de fotografen naar
voren, zoemden, terwijl de politiekapel de
treurmarsch van Chopin inzette, de film
camera's, namen het stomme verdriet van
deze eenvoudige mensen onder vuur over
de met bloemen bedekte baren heen.
„Unsere Herzen sind von Trauer erfüllt'
sprak de bleke Bondskanselier, „omdat
we onze doden gedenken. De doden, die
hun bloed gaven voor de vrijheid, de
doden, wier bloed vergoten werd door
brutale en wrede machthebbers, die hun
tyrannieke heerschappij in stand wilden
houden.
Met ons treuren millioenen Duitsers,
met ons treuren in andere landen allen,
die de slavernij haten en de' vrijheid lief
hebben
Adenauer betuigde z«n diepe deelne
ming met het leed der aohtertolijvenden,
herdacht de doden, gewonden en gevan
genen, herdacht ook de vervolgden en op-
gejaagden in het Oosten.
Het woord Stalin Allee kwam echter niet
over zijn dunne lippen: hij sprak van „de
'elementaire woede" die begonnen was op
een bouwbedrijf in de Frankfurter Allee
(de oude naam). „De hele wereld hebben
zij getoond, dat de Duitsers geen slaven
willen zijn, dat de tijd der totalitaire heer
schappij voor de Duitsers voorbij is. Naast
de rouw, naast het medelijden, zijn wij
trots op deze helden der vrijheid....
„Moge God", richtte hij zich andermaal
tot de nabestaanden, „u troosten in uw
leed. Wij willen de doden niet vergeten
en de levenden willen we helpen. God zal
met u en met ons zijn
Na hem sprak de Bundesmdnister für
Gesammtdeutsche Fragen, Jakob Kaiser.
„De 16de en 17de Juni waren de dagen
van de opstand van de mens tegen een
systeem zonder menselijkheid", aldus Kai
ser. „Het was de opstand tegen de tegen
natuurlijkheid om een volk in stukken te
scheurenWij hier in het Westen meen
den de bevolking aan de andere kant
steeds weer te moeten vermanen zich niet
te laten provoceren, af te zien van acties
Welke hun leven jn gevaar zou brengen.
Maar heden weten we méér dan ooit: er
is een mate van vernedering, van psychi
sche en materiële nood, die geen enkel
volk verdragen kan. Deze nood was het
die vredelievende Duitse arbeiders tegen
hun onderdrukkers deed opstaan.
Nu zouden wjj hier in het Westen de
schuld zijn van deze opstand, maar de
hele wereld vraagt zich af: wie probeert
men nu nog zand in de ogen te strooien?
Deze Juni-gebeurtenisscn moeten toch
ieder de ogen hebben geopend
Deze offers hebben de enige juiste weg
naar een Westelijke vredespolitiek gewe
zen. een opzij verschuiving van het com
munistische systeem en het opheffen der
verdeeldheid van Duitsland.... Voor God
en ons volk leggen we de belofte af, dat
iedere politieke weg moet worden ge
gaan om aan de nood en de onderdruk
king? in de Oostzone zo snel mogelijk een
eind te maken".
Daarna - met een stem schor van ont
roering - maakte zich de burgemeester
van Berlijn, Ernst Reuter, tolk van allen.
„Hoeveel slachtoffers die afschuwelijke
en nog steeds voortdurende worsteling
ginder heeft geëist weten we niet.. Maar
we beloven op dit uur, met de hand op
het hart: ook wij zullen samen met u
daarginds niet meer rusten vóór we het
doel bereikt hebben, vóór we de dag zul
len beleven, dat we niet meer aan een
dodenbaar behoeven te stgan om te treu-
ren over mensen, '*1e hun leven moesten
Haringvliet, j iaten in de strijd tegen een vreemde ons
zomer, zich als groene boorden uitstrekten langs
Volkerak, Krammer en Grevelingen. Geen fraaier beeld was denkbaar dan vijandige macht.
zo'n dijk, waarop door bet met boterbloemen en madeliefjes doorspikkelde reyd e Q0^ Jg<?toond", Vervolgde Reuter,
gras het zwartbonte vee graasde. Dat beeld zal tengevolge van de
watersnood, straks tot het verleden behoren, want de dijken worden niet
meer groen, ze worden zelfs niet bruin van de zware klei, waarmede men ze
vroeger afdekte, maar ze krijgen een doffe, grauwe, zelfs zwarte kleur.
Gras groeit er niet meer op, niets groeit er meer! Want betonasphalt dient
voor geen enkele plant als voedingsbodem.
Nadat de nieuwe dijklichamen, dank zij
honderdduizenden tonnen zand en dank
zij ook machtige machines te land en te
water, benevens hard werken van een
paar duizend arbeiders, konden worden
opgeworpen, is men nu al op enkele
plaatsen bezig met het aanbrengen van
een dikke bitumenlaag, die een harde,
ondoordringbare en naar men hoopt ook
onverwoestbare bedekking zal vormen,
bestand tegen de golven en de vloed.
Over grote afstanden moeten de as-
phaltbetondijken worden aangelegd, van
Middelharnis naar Stad aan 't Haringvliet,
van Ooltgensplaat naar Herkingen aan
de Zuidkant van het eiland en mis
schien nog wel verder. Met de dijk van
de Van Pallandt-polder te Middelharnis
is men al een heel eind gevorderd. Per
dag legt men 70 a 80 meter bitumenlaag
op het talud aan de zeekant, dat aldaar
een breedte heeft van pl.m. 7 meter. Bo-
Bij de voortgezette behandeling van het moordproces-Christie
werd een vroeger afgelegde verklaring van de beklaagde voorgelezen,
waarin bij bekende in 1943 nog twee vrouwenmoorden te hebben gepleegd
(behalve de reeds door hem toegegevene) en de lijken in zijn tuin begraven
te hebben.
De verdediger van Christie, Curtis Ben I huiskwam had Christie hem gezegd, dat
»>tt, kwam terug op een andere moord I ijn vrouw zelfmoord had gepleegd, maar
nett,
zaak. waarin Christie indertijd als ge
tuige was opgetreden, nl. de moord op
het 14 maanden oude dochtertje van de
chauffeur Evans, welke laatste in 1950
deswege was opgehangen. Het lijikje werd
met het lijk van de moeder in de woning
van Evans gevonden.
Voorlezing werd alsdan gedaan van 'n
tweede bekentenis, indertijd door Chris
tie afgelegd, nl. dat hij (Christie) me
vrouw Evans door wurging had vermoord
omdat zij zulks gevraagd had, wijl haar
man haar slecht behandelde. Toen deze
dat hij (Evans) van moord op zijn vrouw
verdacht zou worden, omdat het be
kend was, dat hij met haar in onmin
leefde. Evans besloot daarom zich van
het lijk te ontdoen.
Hij werd later gearresteerd en op grond
van zijn eigen bekentenis veroordeeld
wegens moord op zijn dochtertje. De gis
teren gehoorde hoofdgetuige der politie,
inspecteur Griffin, verklaarde overtuigd
te zijn. dat Evans terecht was opgehangen
voor die moord.
ven op de dijk, waar men met smaller
breedte te maken heeft en men gemakke
lijker werkt, schiet het nog harder op.
In één keer is men overigens niet klaar;
eerst wordt een laag asphalt gestort, ge
mengd met zand, daarna komt het veel
zwaardere en veel harder wordende as-
phaltbeton; de eerste laag is ongeveer 10,
de tweede 15 c.M. dik. Een paar dagen
nadat de bovenste laag gestort en gestre
ken is, rijden zware vrachtauto's er al
overheen, zonder een spoor na te laten
Het is zwaar werken aan de dijken
en vooral dat bitumengieten en gelijk
maken is een harde karwei. Daarenbo
ven dringt de tijd Geen minuut mag
verloren gaan, want als October aan
breekt en daarmede de kans op herfst
stormen, moeten de dijken klaar zijn
Vandaar dat er dagen van dertien uren
gemaakt worden met dat beton gieten
en in die dertien uren is er nauwelijks
tijd voor wat de arbeiders noemen „een
blaasje", voor even opkijken om snel
een boterham en een dronk uit de ther
mosfles naar binnen te slikken.
Aan het begin van de dijk staan de as-
phaltmolens, die de substantie leveren,
waarop aller hoop en vertrouwen is ge
vestigd. Kokend heet laten die molens 't
asphalt in vrachtauto's stromen, die de
er dijk mede opsnellen om het op hun
beurt op talud of kruin te laten neer
komen. Daar werken de arbeiders met
hun neus boven die zwarte hitte. Op
koele dagen of in de morgen slaat er een
dikke nevel uit en als er regendruppels
vallen veranderen die tegelijk in stoom,
zodat de arbeiders boven op de dijk hun
kameraden, die beneden aan de gang zijn,
nauwelijks of niet kunnen zien. Als het zo
juist gestorte asphalt is gelijk gestreken
legt men er een plank over, waarop men
een zware ijzeren stamper laat op en neer
dansen, zodat de bitumenlaag zo glad als
een aal er onder vandaan komt
Straks zullen die zwarte dijken land
en bewoners van Flakkee moeten be
schermen. Zij zullen het bewijs dienen te
leveren dat het nieuwe beter is dan het
oude, dat moderne techniek en weten
schap het kunnen opnemen tegen storm
en vloed
„waar het Duitse volk staat: wij behoren
als een vrij trots volk tot een vrije we
reld".
„De 17e Juni 1953 is een zeer belang
rijke datum in onze geschiedenis. Deze
elementaire opstand van ons volk heeft
de wereld wakker geschud en de weg vrij
gemaakt voor een betere toekomst. Nie
mand, geen enkele macht ter wereld, zal
op de duur de Duitsers van elkaar ge
scheiden kunnen houden
„Wanneer we nu", zo besloot hij, „on
der de tonen van „Ich hatt' ein Kamera
den'" onze gevallenen naar hun laatste
rustplaats gaan geleiden, zal de klank van
onze vrijheidsklok vermanend, troostend
en sterkend ons vergezellen; de vrijheids-
klok, die tot een symbool geworden is
voor ons Berlijners, voor de gehele we
reld. Onder haar klanken zullen we met
ontbloot hoofd de belofte afleggen, dat
een grote tijd ons altijd op post zal vin
den
De eerste lijkauto gleed naderbij. Poli-
tie-agenten droegen plechtig de eerste
kist van de katafalk. Toen de zware deu
ren toeklapten kwamen de nabestaanden
van dit eerste slachtoffer, namen plaats
in de volgwagensDe tweede lijkauto;
daarna de familie van het tweede slacht
offer. Onhoorbaar gleden ze weg over het
smalle pad, dat de politieafzetting had vrij
gehouden tussen de doodstil toekijkende
menigte. De derdede vierde en tel
kens opnieuw klonken de koperen hoorns
der kapel rouwend „Ich hatt' ein Kame
raden".
s'TÏ:'s
\x- A
Antoine Pinay lieeft liet verzoek van president Auriol om een nieuwe
Franse regering te vormen, afgewezen. De oorzaak van zijn weigering was,
dat de volksrepublikeinen hem hun stem niet wilden toezeggen, terwijl de
Gaullisten voorbehoud maakten. Pinay Wenste de Nationale Vergadering
slechts om zijn investituur te vragen indien hij kon rekenen op de 314
stemmen, die voor bevestiging nodig zijn. Door de houding van de volks
republikeinen en de Gaullisten was dit niet mogelijk.
Pinay was de zevende politicus, die was
verzocht een oplossing te zoeken voor de
reeds vijf weken durende kabinetscrisis.
Hij was de derde, die weigerde het. parle
ment om bevestiging als premier te vra
gen.
D0 minister van financiën in het de-
missionnaire kabinet heeft gisteren de
Nationale Vergadering medegedeeld, dat
dP gevolgen van de regeringscrisis de
Franse schatkist reeds meer dan 100 mil
liard francs hebben gekost.
Op verzoek van de afgetreden regering
heeft de Nationale Vergadering de Ban-
que de France machtiging gegeven om
de staat toe te staan de betaling van
een voorschot van 80 milliard francs, die
op 1 Juli a.s. zou moeten geschieden, uit
te stellen. Dit voorschot werd op 24
Maart verstrekt en de terugbetaling is
reeds twee maal uitgesteld.
Voorts gaf de Nationale Vergadering
de Banque de France toestemming een
nieuw voorschot van 50 milliard francs
aan de staat te verstrekken voor het vol
doen van op het einde van deze maand
vervallende verplichtingen. Het voor
schot is voornamelijk benodigd voor de
grote pensioenbetalingen, die eind Juni
moeten geschieden, en voor de terugbe
taling van 20 milliard francs in buiten
lands geld aan de. Ver. Staten en Canada
wegens in 1948 van deze landen ontvan
gen leningen.
President Auriol heeft gisteren nog-^
niaals gezegd, dat zijn besluit om zich bij
de presidentsverkiezingen, die in de
herfst van dit jaar zuilen worden ge
houden, niet herkiesbaar te stellen,
„onherroepelijk vaststaat".
In de vroege ochtend van Dinsdag is
het bekende hotel Berg en Dal in Val
kenburg door een geweldige brand ver
woest. Een oude huisknecht is in de
vlammen omgekomen. Overzicht van de
nog brandende puinhopen.
Het K.N.M.I. deelt mede:
Boven Scandinavië bevindt zich een
krachtig hoge-drukgebied, dat zijn in
vloed uitstrekt over de Oostzee en het
Noorden van Duitsland. Boven Frankrijk
bevindt zich een uiterst vlak lage-druk-
gebied, dat samenhangt met een hoeveel
heid koude lucht in de hogere niveaux.
Het weer in ons land wordt in sterke
mate beheerst door een front, dat de
scheiding vormt tussen de koude lucht
boven Frankrijk en warmere lucht, die
door Oostelijke winden over het Noorden
van Duitsland aangevoerd wordt.
Langs dit front komen zware buien
voor, waarvan sommige met onweer ge
paard gaan. Zo werd op het vliegveld
Twenthe in 24 uur 25 m. neerslag opge
vangen.
Het front verplaatst zich bijna niet.
Zolang het front boven ons land blijft
liggen, houdt het onbestendige weer met
weinig wind en plaatselijk zware buien
aan.
Korte tijd geleden lieeft onze rege
ring, zoals is gemeld, de Nederlandse
zaakgelastigde in Bulgarije, de lieer
A. M. E. Brink, teruggeroepen, nadat
de Bulgaarse regering hem „persona
non grata" had verklaard. De heer
Brink en zijn familie zijn thans veilig
in ons land aangekomen.
De gezagvoerder van het Poolse pas
sagiersschip „Batory" (14.287 ton), Jan
Cwiklinkski, heeft vergunning gevraagd
om in Engeland te mogen blijven. Het
schip heeft in 1949 wereldbekendheid
verworven, omdat het toen op sensatio
nele wijze de in Duitsland geboren com
munist Gerhard Eisler („Amerika's com
munist no. 1 genoemd") van de V.S. naar
Europa bracht.
De kapitein was achtergebleven, toen
de „Batory" Zaterdag j.l. uit Engeland
vertrok. Hjj werd door de politie opge- dat verscheidene doodvonnissen zijn ge
spoord en vroeg toen vergunning om in j veld. Zo ook tegen de beambte van het
Engeland te blijven. Ook de scheepsdok- Nederlandse gezantschap. Het proces
ter van de „Batory" was achtergebleven. I werd gevoerd met gesloten deuren en tot
Zoals men weet, was hetgeen gebeurd
is een uitvloeisel van een proces, waarbij
een Bulgaarse beambte van het Neder
lands gezantschap betrokken was. De
heer Brink zeide in een kort onderhoud
na zijn aankomst, dat het davert van
processen in Bulgarije en dat alles al
heel gauw als staatsgeheim en spionnage
wordt beschouwd. Hij meent, dat bij dit
proces 21 personen betrokken waren en
Het bestuur van liet Centrum voor Staatkundige Vorming heeft in 1932
een commissie ingesteld met de opdracht, een antwoord te geven op de
volgende vragen: Is het wenselijk de bedragen van de kinderbijslag te
wijzigen, teneinde een zekere verhouding tussen kinderbijslag en loon tot
stand te brengen; zo ja, welke wijzigingen zou de commissie dan willen
aanbevelen?
de vigerende Kinderbijslagwet berust, in
de richting van een dergelijke progressie.
De commissie werd op 27 Maart 1952 ge
ïnstalleerd in de volgende samenstelling en
was als volgt samengesteld: voorzitter mr
P. Aalberse te Wassenaar; secretaris dr G.
Veldkamp te Breda; adjunct-secretaris G.
Gussenhoven te 's-Gravenhage; leden; dr
W. Dijsselbloem, dr W. de Kort, dr Ch.
Pacilly, drs Dom. Pillen O.F.M., J. de Wit.
Op 1 October 1952 heeft de commissie
haar rapport aangeboden. Het overleg, dat
hierna tussen commissie en bestuur is ge
volgd, heeft tot een aantal wijzigingen
geleid, waarna het bestuur besloot aan het
rapport der commissie algemene bekend
heid te geven, hetgeen bij deze geschiedt.
Naar het oordeel van de commissie is
progressie in de kinderbijslag naar ver
houding van bet loon een eis van sociale
rechtvaardigheid. Bovendien, aldus de
commissie, wijzen de grondslagen, waarop
Het loon dient 'n sociaal levensminimum
mogelijk te maken. Dit sociaal levensmini
mum is voor de verschillende maatschap
pelijke groepen verschillend. Het kan in
de huidige organisatie van de maat
schappij slechts worden verwezenlijkt door
boven de primaire beloning kinderbijslag
te verlenen in een bepaalde verhouding
tot die primaire beloning. Uit berekenin
gen blijkt, dat door het ontbreken van een
progressie naar het inkomen de kinder
bijslag als deel van het loon voor de
hogere inkomens een steeds geringer per
centage uitmaakt. Naar het oordeel der
commissie kan deze scheve verhouding in
het algemeen niet worden opgeheven door
de bestaande fiscale tegemoetkomingen
aan de grote gezinnen. Zij acht daarvoor
de progressie naar de hoogte van het
loon geboden en ook het meest juist.
Tenslotte geeft de commissie een ant
woord op de vraag, op welke wjjze de
kinderbijslag in verhouding tot het loon
kan worden gebracht. De commissie be
veelt een stelsel aan, waarbij met in
achtneming van een minimum en een voor
lopig maximum aan bepaalde toon
groepen verschillende kinderbijslagen wor
den vastgekoppeld. Het minimum dient
naar de mening der commissie te liggen
bij het loon der ongeschoolde arbeiders,
het maximum bij het maximum-dagloon,
hetwelk de Werkloosheidswet kent.
De commissie gaat uit van zeven loon-
groepen, waarbij de kinderbijslag per dag
en per kind in iedere volgende loongroep
0.05 hoger is dan in de voorafgaande. Bij
een dagloon van 6.60 en minder bedraagl
de kinderbijslag: voor het eerste 0.46 per
dag; voor het tweede en derde 0.51 per
dag en per kind; voor het vierde en vol
gende 0,67 per dag en per kind. Voor de
volgende loongroepen worden deze be
dragen als volgt gewijzigd:
Loongroep
1ste
2e en 3e
4e
meer dan
kind
kind
kind e.v.
6,60—8,—
0,51
0,56
ƒ0,72
8.00—„10,00
ii 0,56
0,61
0,77
10.00—,, 12,00
„0,61
0,66
0,82
12.00—,, 14.00
0,66
0,71
0,87
14,00—,, 16,00
0,71
0,76
0,92
16,00
0,76
0,81
0,97
De huidige progressie naar het kindertal
dient, zolang deze althans niet wordt ver
beterd, bewaard te blijven. Zou deze pro
gressie worden verbeterd, dan dient naar
het oordeel der commissie, deze verbete
ring in alle loongroepen te gelden.
De commissie raamt de kosten van de
aanbevolen wijzigingen op pl.m. 60 mil-
lioen per jaar.
het ogenblik, waarop de heer Brink liet
land verliet, was er niets over gepubli
ceerd.
Zulke processen, aldus de heer Brink,
hebben geen enkele basis en zjjn geheel
in scène gezet. Men vindt het onwense
lijk, dat vreemdelingen in Bulgarije ver
toeven, die in dat land goed bekend zijn
en de taal beheersen. Dergelijke personen
zijn al gauw verdacht.
Toen de heer Brink en familie ver
trokken zij moesten plaats nemen
in een goederenwagen waren alle
leden van het corps diplomatique op
het station ten afscheid. Reeds tevoren
was door middel van afscheidsdiners
en dergelijke zeer demonstratief opge
treden door de Westerse diplomaten.
Het vertrek had 10 Juni plaats, nadat
de heer Brink 20 jaar in Bulgarije had
gewoond. Sinds 1947 was hij aan het ge
zantschap verbonden. Het gezantschap
is gesloten, al blijft onze gezant te Bel
grado in Sofia geaccrediteerd. De Neder
landse consulaire belangen worden be
hartigd door België.
De katholieken van het Aartsbisdom
Turijn hebben van de gelden, welke zij
hebben bij elkaar gebracht voor de
slachtoffers van de watersnood in Neder
land, o.a. twintig motorscooters gekocht,
vervoermiddelen, welke juist daar zeer
populair zijn.
Dezer dagen zullen zij naar Nederland
worden verzonden. Vandaag zal Z. H. de
Paus de scooters zegenen.
In de loop van de vorige week is een
bedrag van 700.000 overgemaakt aan het
Nationaal Rampenfonds, waardoor het to
tale bedrag, waarover het fonds kan be
schikken is gestegen tot 116,8 millioen.
Twee buitenlandse straaljagers, welke
volgens ooggetuigen van het zelfde type
waren als de twee Mig's, die onlangs
kort na elkaar op Bornholm zpn geland,
cirkelden Dinsdag boven het Deense
eiland. De toestellen landden echter niet.
De marinier De Lange uit Soestdijk is
bij werkzaamheden in het Savonetakamp
op Aruba door een omvallende muur ge
dood. Hij is gisteren begraven.
