Jan Wingelaar verbaasde het
vreemdelingenlegioen
Vaatje bier beslechtte oorlog tussen
Grave en Cuyk
IN ZANDVOORT GAAT EEN
OMROEPER ROND
Amerikaanse
A. Taft
senator Robert
overleden
ym
WEGEN ROND NEW YORK CITY
Luchtjescheppers rijden bumper aan bumper
Parkeerprobleem bezorgt automo
bilisten vroegtijdig grijze haren
Grave heeft de kanonnen-
Drie benoemingen
Medische Faculteit
Een van de opmerkelijkste figuren in
het politieke leven van de V.S.
Eeuwig geharrewar
Verkeerspolitie surveil
leert per helicoptère
Per jaar 25.000 doden
Op zoek naar aardgas
„Bar en boos"
Geluidswalen grootste concurrent van de
heer Zwemmer
ZATERDAG 1 AUGUSTUS 1953
PAGINA T
Boren aan twee kanten van
de grens
Op iveg naar Indo-Cliina sprong hij van de Pasteur
W
Dakgarage voor auto's in New-York
Begin gemaakt met bouw van
Praekliniseh Instituut
Herhaalde teleurstelling
KROONJUWELEN
GESTOLEN VAN
FREDERIK DE GROTE
TROMP'S COMMANDANT
GAAT HEEN
In New-York's hart „zwemmen
voetgangers de straat over
syi >,v I,
NEW YORK, Juli.
(Van onze correspondent).
Times Square is de naam voor een pleinvörmige ruimte op Broadway,
welke zich over een lengte van ongeveer vier of vijf huizenblokken uit
strekt. Het is liet hart van het hart van New York City. Wekelijks vervoe
ren bussen, taxi's en subway's ongeveer 6.5 millioen mensen alleen naar
dit kleine stukje in New York. Waarbij dus niet eens de lieden zijn gere
kend die met gewone auto's binnenkomen; ook niet de duizenden, die door
dc treinen worden toegevoerd. De twee grote New Yorkse stations ver
voeren jaarlijks samen ongeveer 139 millioen mensen van en naar Man
hattan. Alleen al op dit eiland Manhattan (een vijfde gedeelte van de stad
New York) rijden dagelijks 382.000 auto's, bussen en vrachtwagens, en
wandelen elke dag bijna 4 millioen mensen rond. Als men in de Times
Square-buurt of in Zuidelijk Manhattan oin lunchtijd de straat oversteekt,
heeft men het gevoel of men zwemt, voortgestuwd als men wordt door de
honderden mee-„zwcmmende" New Yorkers.
en ze moeten er toch allemaal ergens
mee blijven. De meeste wegen in New j
York zijn breed genoeg, maar het ver-
keersvolume is desondanks veel te zwaar, j
Dus wordt het langs de weg parkeren
hier en daar eenvoudig verboden.
Een andere oplossing in de wolken-
krabberstad is het „in de lucht" parke
ren. Garages in de hoogte of diepte ver
schijnen er ook wel meer, maar bij lange
na niet genoeg. Men rijdt bij deze gara
ges zijn auto naar een ingang, en de
wagen wordt dan door personeel verder
naar derde of vierde verdieping onder of
boven de grond gereden. De „Fort Autho
rity Bus Terminal" het prachtige moder
ne bussenstation van New York, heeft
b.v. een dak-garage, waar gemakkelijk
een goede vijfhonderd auto's op kunnen.
Maar een beetje ruimte moet altijd voor
de hélicoptères worden gelaten, die daar
ook soms parkeren willen
TUSSEN het New Yorkse Departement
van Verkeer enerzijds en busmaat
schappijen, winkeleigenaars en vracht
rijders anderzijds breken af en toe de he
vigste conflicten uit. wanneer een of an
dere weg in de stad, waarop tot dan too
het verkeer in twee richtingen werd toe
gelaten, dit nu nog maar in één richting
toegestaan wordt. De busmaatschappijen
publiceren enorme berekeningen, welke
moeten bewijzen dat ze de helft van de
passagiers en inkomsten zullen verliezen,
wanneer ze maar aan één kant van de
weg passagiers voor één richting kunnen
oppikken. Met deze argumenten komen
ook de winkeliers aan, die zeggen dat ze
van dc helft van hun klanten beroofd
zullen worden. Enthousiast sluiten de
vrachtrijders zich hierbij aan. Zij klagen
dat ze tijd zullen verliezen, omdat ze
moeten gaan omrijden voor het maken
van leveringen. Het is een eeuwig ge
harrewar. De hele stad bemoeit er zich
ook mee wanneer verkeerslichten ver
anderd worden, om een bepaalde ver
keersstroom het voordeel van weinig
stoplichten te geven. Ach, het is waar
lijk niet gering om het ettelijke millioe-
nen New Yorkers naar de zin te maken.
Dan heeft nog elk deel van Manhattan
zijn specifieke verkeersmoeilijkheden. Op
de Zuidpunt van het eiland b.v., in de
buurt van Wallstreet, de oudste buurt van
New York, zijn de straten eenvoudig te
nauw geworden. Vooral omdat er ook
vele pakhuizen zijn gevestigd, moeten
meterslange vrachtwagens er doorheen,
die net met passen en meten door de
bocht kunnen.
In het Medingdistrict, dat zich
rond de 34e straat uitstrekt, zitten de
wegen haast op elk uur van de dag ver
stopt. Vrachtwagens, meestal aan beide
kanten van de straten staand, worden
allemaal op hetzelfde uur volgeladen naar
het schijnt, en wanneer dat niet het geval
is, versperren ze met in- en uitrijden de
nauwe straatdoorgangen. Ertussen door
worden nog aanhoudend talloze hand
wagens voortgeduwd, waarop rekken met
japonnen en mantels hangen. En als dan
nog op spitsuren het kantoorpersoneel
naar buiten komt, kan men, zelfs als voet
ganger, soms niet voor of achteruit meer.
DAN is er nog niets gezegd over het
verkeer om New York heen. Daar
Manhattan een eiland is, zijn er toe
gangswegen via bruggen en tunnels, die
maal al te vaak verstopt raken. Met feest
dagen behoeft men zich waarlijk niet op
een autotochtje te verheugen, soms komt
J1161?,. stapsgewijs vooruit, rijden de
luchtjescheppers bumper aan bumper, en
veel meer dan benzine ruiken ze de eerste
uren niet. In de hoge zomerlemperaturen
lopen de motoren vaak gevaarlijk warm,
en inplaats dat men zich in een koel bos
op koel mos kan vlijen, staan vele on-
gelukkigen vaak aan de hete kant van de
weg hun motoren te koelen.
Bij dergelijke weekeinde-uittochten
surveilleert de verkeerspolitie meestal
per helicoptère. Is er ergens een ongeluk
op een rijksweg, dan wordt dat door de
overvliegende politie sneller bemerkt.
F, ,.ra. ®tpat deze lucht-verkeers-
politie in verbinding met de motorpolitie
op de grond. Hulp en ambulances kun
nen dus op de wegen, waar wijd en zijd
geen telefoon is, nog relatief snel ter
plaatse zijn. Tevens zenden radiostations
verkeersaanwijzingen uit, waarvoor zij
gewone radioprogramma's onderbreken.
Zij geven de aanwijzingen van de lucht
politie door, als die b.v. bericht dat
A verstopt is, maar het
verkeer op weg b zich vlot voortspoedt.
Men doet van alles om het aantal
vc ecrsongelukken 'e verminderen.
Ke'Ük de wet van de zwaarte
kracht de vaste voorspelling mogelijk
maakt van het besliste naar beneden val
len van een in dc lucht losgelaten voor-
?Yerp' 10 kap het verkeersbureau van
New York altijd vast vooruit zeggen bij
algemene of nationale feestdagen welk
minimum aantal doden zal vallen op de
verkeerswegen. per jaar worden op de
rijkswegen ongeveer 25.000 mensen weg
gemaaid.
En dit, ondanks alle maatregelen, en
verkeersvoorzorgen. Vrachtwagens zijn
tegenwoordig verplicht om zich met
lichten haast te bekransen. De rijkswegen
worden nu met grasbermen en struiken
in het midden beplant. Langs vele wegen
wordt thans vaak een cementen band
gemaakt, dat een ruw oppervlak heeft.
Wanneer automobilisten in slaap vallen
over hun stuur en hun auto komt op die
baan terecht, geeft de aanraking van de
wielen met het cementen oppervlak een
eigenaardige bromtoon, waardoor hij wak
ker schrikt. Veel auto's hebben ook een
soort fosforescerende band op hun ach
terbumpers, waardoor ze gemakkelijker in
het donker zijn waar te nemen.
De klachten, die niettemin talloze
Amerikaanse automobilisten over hun
rijkswegen hebben, kunnen echter niet
direct opgeheven worden. Eén ding moet
men n.l. niet vergeten: Amerika is een
werelddeel, en hoewel wegenaanleg en
wegenverbetering gestaag voortgaan, is
het land té groot om de zich steeds
vermeerderende moderne verkeerseisen
bij te kunnen houden. Reken maar na:
48.5 millioen geregistreerde auto's rijden
hier jaarlijks meer dan 650 milliard km.
En het minimum dat de Verenigde
Staten per jaar aan hun verkeerswegen
zouden moeten besteden, is een bedragje
van 5.7 milliard dollar. Hetgeen zelfs
voor Amerika een beetje teveel is
Door de Nederlandse Aardoliemaat
schappij wordt thans ten Noorden van
Ootmarsum een nieuwe aardgasboring
voorbereid. De horing za] geschieden in
de onmiddellijke nabijheid van de Duit
se grens tegenover de plaats waar op
Duits gebied eveneens boorinstallaties
zjjn opgesteld.
(Van onze correspondent)
Anderhalf jaar geleden
ondernam Jan Wingelaar,
een thans achttienjarige
Loosdrechter, een zwerf
tocht naar Frankrijk. Hij
wilde een van de Zuide
lijke zeehavens bereiken
en vandaar naar Canada
trekken, waar zijn zuster
woont.
Kort geleden keerde hij
echter in Loosdrecht te
rug. In deze anderhalve
jaar had hij zoveel avon
turen beleefd, dat men
zonder veel moeite een
complete roman-serie aan
zijn belevenissen zou kun
nen wijden.
Jan was veertien maan
den in het Franse Vreem
delingenlegioen en hij on
dernam een vlucht, wel
ke bij het Legioen de
grootste verbazing wekte,
omdat een dergelijke ont
snapping zelfs voor het
aan ontsnappingen wer
kelijk wel gewende Le
gioen uitzonderlijk was.
Toen Jan, na een moor
dende training onder de
Afrikaanse zon, werd in
gescheept op de „Pasteur
om naar de frontlijn in
Indo-China te worden
gevoerd, beraamde hij met
negentien andere Neder
landers een gewaagd ont
snappingsplan. Toen de
boot Tunis had verlaten,
doken de twintig Neder
landers overboord; twee
van hen verdronken, zes
tien man werden weer
gegrepen en naar de straf
kolonie van het Legioen
gevoerd. Jan bleef ten
slotte alleen ovêr, nadat
hij zijn laatste maat, die
eveneens in Nederland is
teruggekeerd, uit het oog
had verloren.
De Loosdrechter bereikte
zwervend door Afrika Ca
sablanca waar hij na lange
tijd vruchteloos proberen
als verstekeling met een
schip meevoer naar
Frankrijk. Hij liftte terug
naar Nederland, vol angst
dat'men hem in Frank
rijk te pakken zou krijgen
en terug zou voeren naar
het Legioen. De angst is
nu verdwenen: vijf maan
den, nadat hij in Februari
jl. van de „Pasteur"
sprong is Jan Wingelaar
weer in Loosdrecht terug
gekeerd-
Hoe hij in het Vreemde
lingenlegioen was verzeild
geraakt? Tijdens zijn
zwerftocht langs de Fran
se havens werd hij door
de politie gearresteerd.
Een advocaat kwam hem
in zijn cel opzoeken en
hield hem een papier
vóór. Als Jan dit tekende,
zou hij naar de Neder
landse Consul te Parijs
worden gebracht De jon
geman, die geen Frans
kon lezen, tekende. Pas
later begreep hij een con
tract van zes jaar voor
het Franse Vreemdelin
genlegioen te hebben on
dertekend. Dat werd hem
duidelijk toen hij in
plaats van naar de Ne
derlandse consul naar
Afrika werd gebracht.
„Bar en boos" is Win-
gelaars kwalificatie van
zijn tijd in het Vreemde
lingenlegioen. Hij zat
meer dan 150 dagen in ie
cel, werd geslagen en be
zweek bijna in de onmen
selijk zware training,
welke hij volgde in een
oud Duits uniform. Later
werd hij instructeur en
begon aan het Legioen te
wennen.
„Als ze me niet naar
Indo-China hadden ge
stuurd, dan was ik le-
giónnair gebleven", ver
telde hij ons.
roof VAN 1952 gewroken door
Cuyk in de nacht te beroven van de
„Cuykse Kei", het symbool van het 2005-
jarige bestaan.
Men heeft in Grave de overwinning op
enthousiaste wijze gevierd. Niemand
wilde het schouwspel missen en allen
hebben met genoegen de triomf-tocht
gadegeslagen, die door de Graafse
straten trok. Voorop een spandoek „Het
uur der wraak", daarachter de harmonie,
welluidend en vrolijk en aan het slot
van de stoet „De Kei" op een wagen
met een stevige bewaking aan alle zijden
Nog maar nauwelijks echter had men
de feestroes over zich heen laten komen
of het gerucht ging, dat de Cuykse
troepen onderweg waren om het dier
bare bezit te heroveren.
Maar de Gravenaars lieten zich zo
maar niet vangen. Zij legden in de Brug
straat een rookgordijn aan, waardoor elk
uitzicht werd belemmerd. De Cuyksen
weerstonden evenwel de groene gloed
van de rookbommen en burgemeester
Jansen van Cuyk eiste stilte.
Getooid met een hoge hoed, deed hij
mededeling gehoord ie hebben, dat in
Grave de hongersnood zó hevig was ge
worden, dat men zelfs een steen had ont
voerd om die als voedsel te kunnen ge
bruiken. Voor de behoeftige Gravenaren
had hij echter iets beters meegebracht in
de vorm van „vloeibaar" brood: een
vaatje bier.
Gejuich was de dank der „behoeftigen"
Dit was het begin van de herstelde
vrede. Het bier werd getapt en in een
vreugderoes hosten de Grave- en Cuykt-
naren door het stadje.
Al vlug was nu de vrede getekend en
de burgemeester van Cuyk heeft nog een
krans gelegd bij het kanon, ter herinne
ring aan de roof van het vorige jaar-
De Brabantse Studenten zijn er dit
jaar niet aan te pas gekomen. Deze
hadden verleden jaar het kanon uit
Grave naar Cuyk ontvoerd. De Grav :-
naren hebben ditmaal op eigen gelegen
heid wraak genomen en met succes.
Het ziet er naar uit, dat elk jaar Cuyk
en Grave en dergelijk feest gaan
beieven.
De stand is nu gelijk. Aan Cuyk nu om
een volgende slimme zet te bedenken.
DEZE paar cijfers mogen U enig idee
«even van de onvergelijkelijk
moeilijke verkeersproblemen in
Vnrk De stadsaanleg is niet
mter berekend voor de geweldige
massa's zowel van voetgangers als auto s.
Wie kan in en buiten New York City, laat
trouwens zijn auto thuis, want het is
maar een matig plezier om er mee te
moeten rijden in de stad. Alleen het par
keerprobleem al bezorgt elke automobi
list vroegtijdig grijze haren. Soms staat
het hele verkeer stop, omdat een auto
schuin over een stoep een parkeerterrein
op wil rijden, waar men de toevloed
echter niet kan verwerken, zodat het
slachtoffer dus wachten moet, en, in do
ongelukkige verkeersknel, zich de ver
wensingen van een straat vol automobilis
ten op de hals haalt. Soms ook moet men
een half uur rondrijden om twee meter
ruimte te vinden, waar men zijn auto
kan zetten, en die ruimte is dan nog
vaak tien minuten of verder van
plaats van bestemming verwijderd
Meer en meer begint men parkeerme-
ters in te voeren: een schrale hulp. Dit
zijn ijzeren paaltjes, die op auto-lengte
van elkaar in de stoep staan, en waar
men een kwartje in doet als men voor
een der paaltjes zijn auto voor een uur
neerzet. Maar wee, wie niet prompt op
tijd terug is, hij vindt het onvriendelijke
verzoek onder zijn ruitenwisser gesto
ken om maar zo spoedig mogelijk boete
te gaan betalen. Het ongeluk is, dat een
op de drie Amerikanen een auto heeft,
>'S.
Auto's van fabrieksarbeiders staan keurig aaneengerijd als bij
jietsen in rekken
B(j de aanvang van het studiejaar 1954/
1955 zal, zoals bekend, bjj de Medische
i Faculteit der Katholieke Universiteit in
Nijmegen met klinisch onderwijs worden
begonnen. Met het oog daarop heeft het
bestuur der St. Radboudstichting de na
volgende hoogleraren benoemd:
tot gewoon hoogleraar in de patholo
gische anatomie dr H. J. G. Wijers te
's Gravenhage;
tot gewoon hoogleraar in de kinderge
neeskunde dr J. J. Slooff te Eindhoven
en
tot gewoon hoogleraar in de gynaecolo
gie en obstetrie dr L. A. M. Stolte te
Utrecht.
Verdere benoemingen zullen spoedig
volgen.
Op het landgoed „Heyendael" is thans
een aanvang gemaagt met de bouw van
het definitieve Praekliniseh Instituut. Ook
verrijst daar thans een deel van het aca
demisch ziekenhuis, hetwelk zo tijdig
gereed zal zijn, dat, dank zij enkele andere
voorzieningen, 't onderwijs aan de eerst
aangekomen groep medische studenten on
gestoord zal kunnen worden voortgezet.
O
Temidden van alle nieuwe
technische snufjes en uitin
gen, zoals radio, telefoon,
televisie, mobilofoon en niet
te vergeten de moderne
dagbladpers, die alle teza
men dit gemeen hebben, dat
ze erop uit zijn „den volke"
op zo snel mogelijke wijze
kond te doen van alle nieuw
tjes en uitzonderheden, gaat
in Zandvoort nog schier da
gelijks een omroeper met
zijn grote koperen bekken
en het bijbehorende, met
zacht fluweel omwoeld ha
mertje, de gemeente rond
om op deze primitieve ma
nier mededelingen te doen
an de meest uiteenlopende
rne^s iif ?er K- Zwemmer, die dit be
ep m Zandvoort al bijna dertig jaren
met nauwgezetheid vervult. Vroeger was
krantenbezorger, maar de in-
Aj die hem tien jaren geleden
i oi, noodzaakte hem de kranten vaarwel
tt Hij bepaalt zich thans alleen
tot net omroepen, dat hij, zij het dan met
veel inspanning, per invalidewagentje
doet.
„In die dertig jaren is er wel veel ver
anderd, mijnheer, zeide hij ons, en het
omroepen is er ook niet gemakkelijker
op geworden. Het drukke gemotoriseerde
De bekende Amerikaanse senator R. A. Taft, wiens toestand de laatste
dagen zorgwekkend was, is Vrijdagmiddag in een ziekenhuis te New York
overleden. Hij is 63 jaar geworden. In een bulletin van zijn geneesheren
wordt gezegd, dat hij rustig en zonder pijn is heengegaan. Bevestigd is thans,
dat de politicus aan kanker leed.
Zijn verscheiden heeft in politieke kringen ontroering gewekt. Vriend
en tegenstander liehhen de overledene openlijk geëerd. Oud-president
Truman noemde het overlijden van Taft „een groot verlies voorliet land".
President Eisenhower, die direct met zijn echtgenote naar mevrouw Taft
ging om haar te condoleren, legde dc volgendeAerkl«ring af: „Taft heeft
de gehele natie met distinctie en integriteit gediend. Hij zal zeer gcmisl
worden op het Capitool, waar zijn onkreukbaar karakter en zijn grote kennis
van goed regeren zo n belangrijke rol hebben gespeeld hij de besluiten van
het Congres. Dc senaat heeft een van zijn grootste leden van alle tijden ver
loren. Het Amerikaanse volk betreurt een trouwe burger en ik een wijze
raadgever en gewaardeerde vriend".
Robert Alphonso Taft werd 8 Sept. 1889
te Cincinnati in de staat Oh;o geboren als
oudste zoon van William Howard Taft, die
na een carrière als advocaat tot gouver
neur-generaal der Philippijnen werd be
noemd en in 1908 tot president der V. S.
werd gekozen als opvolger van Theodore
Roosevelt.
Robert heeft zijn belangstelling voor de
Soiitiek dus van huis uit mee gekregen.
iij studeerde rechten en verbleef na
de eerste wereldoorlog enige tijd in
Europa, waar hij in het kader van de
toenmalige Amerikaanse hulpacties werk
zaam was. Als dank voor zijn werkzaam
heden in Europa ontving hij onderschei
dingen van Polen, Finland en België. Uit
zijn huwelijk met de dochter van een mi
nister zijn 4 zoons geboren, die gisteren
allen aan zijn sterfbed hebben gestaan.
De politieke loopbaan van Robert Taft
begon, toen HU in 1921 tot lid van het hals
van afgevaardigden van de staat Ohio
werd gekozen. In 1926 verkreeg hij daar
de functie van „speaker". xn 1938 werd h(j
republikeins vertegenwoordiger van zijn
staat in de senaat der V.S. waar hij later
de leider der republikeinse oppositie werd.
Bü de verkiezingen van 1944 en 4950 bleef
hij z(jn zetel behouden. Hij werd bewon
derd om zijn eerlijkheid en zijn bekwaam
heid op het terrein der wetgeving-
Zijn pogingen om presidem te worden
zijn alle mislukt. Alhoewel hij een ern
stige mededinger was naar de republikein
se candidatuur, won WilJkie het van hem
in 1940 en Dewey in 1944 en 1948. In 1952
leed Taft op de conventie van de republi
keinse partij, waar de candidaat voor het
presidentschap moest worden gekozen,
wederom de nederlaag, ditmaal tegen
Elsenhower. Onmiddellijk na zijn neder
laag zeide Taft: „Ik zal alles doen wat in
mijn vermogen ligt om generaal Eisen
hower in de verkiezingscampagne te hel
pen". En hij heeft zijn woord gehouden.
Toen Eisenhower In Januari 1953 presi
dent was geworden, nam Taft als leider
van de meerderheid in de senaat de op
één na invloedrijkste plaats in het land in.
Op 10 Juni kwam Taft, die reeds eerder
in het ziekenhuis had gelegen voor een
heupaandoening, op krukken in de senaat.
Hij zeide toen, dat rij voor de rest van
de zittingsduur niet meer als leider van
de meerderheidspartij in de senaat kon
optreden. In de eerste dagen van deze
week ging zijn toestand snel achteruit,
maar het einde is toch nog eerder gekomen
dan men verwacht had.
Taft werd door sommigen wel een „le
vend anachronisme" genoemd, overtuigd
als hij was, dat het Amerika van om
streeks 1910, dus tijdens het bewind van
zijn vader, het meest ideale leven weer
spiegelde. Hij was een uitgesproken tso-
lallcnist en stemde derhalve tegen de in
voering van de conscriptie, evenals tegen
de deelneming van de V. S. aan de twee
de wereldoorlog. Ook verzette hij zich
tegen internationale overeenkomsten als
de Wereldbank, het handvest der Ver.
Naties, het Marshall-plan en het Noord-
atlantisch pact. Hij hing de leuze aan
„vrijheid versus socialisme" en heeft een
belangrijk aandeel gehad in de totstand
koming van de mede naar hem genoemde
arbeidswet van 1947, die de vakverenigin
gen aanmerkelijke beperkingen oplegt.
In de laatste jaren heeft Taft zijn
standpunt iets gewijzigd. Hij was er niet
langer tegen, dat de V. S. militaire ver
plichtingen hadden aan de NATO-lan-
den. Ook stemde hij vóór vermeerde
ring van hulp aan landen die toonden
dat zij het communisme bestrijden.
Samenstelling van de senaat
De Senaat telt door de dood van Taft
nog 46 republikeinen, 47 democraten en
Senator Taft, toen hij verleden jaar
opnieuw vol goede moed een gooi
deed naar bet presidentschap..,,
1 onafhankelijk lid. Dit onafhankelijk lid,
Wayne Morse, heeft Vrijdag meegedeeld,
dat hij zich thans moreel verplicht voelt
om over organisatorische kwesties met
de republikeinen mee te stemmen.
Waarschijnlijk zal de democratische
gouverneur van Ohio een lid van zijn
partij aanwijzen als opvolger van Taft.
Hierdoor zouden de democraten over 38 ze
tels beschikken. De republikeinen krijgen
waarschijnlijk nog een zetel terug, die hun
verleden week door de dood van senator
Tobey is ontvallen. Zij staan dus met 47
republikeinen, plus de steun van senator
Morse, precies even sterk als de demo
craten. In dat geval kan vice-president
Nixon, als voorzitter van de senaat, de
balans ten gunste van de republikeinen
doen doorslaan.
Door de dood van Taft komt ook de
kwestie aan de orde, wie de overledene
moet opvolgen als republikeins fractie
leider in de senaat. Op het ogenblik staat
de fractie onder leiding van William
Knowland.
verkeer op de weg b.v. zorgt er voor, dat
ik, wat ik vroeger over 'n afstand van on
geveer 150 meter kon „uitdragen", nü
zeker om de 40 50 meter moet „afste
ken", wil mijn taak nog enig effect heb
ben." „Ziet U, vertrouwde hij ons toe,
mijn taak zou met een microfoon belang
rijk kunnen worden verlicht. Als het ge
meentebestuur mjj dit eens cadeau wilde
doen?"....
Van wat de heer Zwemmer wat een
toepasselijke naam voor iemand, die in
een badplaats woont al te verwerken
heeft gekregen, ia natuurlijk geen admi
nistratie gehouden. „Maar het is zo va
riabel, als de mensen op de wereld, zei
hij en in praktisch 80% van de gevallen
heeft mijn omroepen ook resultaat ge
had."
Het waren berichten van verloren kin
deren tot zoekgeraakte ouders, van lege
portemonnaies tot dik gevulde porte
feuilles, over aanstaande attracties, die
de badgasten met vreugde vervulden,
maar hij moest ook wel eens de afgelas
ting van festiviteiten bekend maken, die
velen teleurstelden. Tussen deze uiter
sten ligt een schat van mogelijkheden,
waarbij de tussenkomst van de heer
Zwemmer aan de Koningstraat 85. werd
ingeroepen
Hij werd indertijd door het gemeente
bestuur, uit een aantal opgeroepen solli
citanten, officieel aangesteld. Hij is blij
dit nog te kunnen waarnemen, ,,'t Gaat
toch om den brode, mijnheer". „U be
grijpt, nu ik de kranten niet meer kan
bezorgen, is het geen vetpot". „Maar ik
hoop dit te kunnen blijven doen." zei de
heer Zwemmer, die zich overigens wel
enigermate en terecht nogal bezorgd
maakt om het voortbestaan van deze
soort omroep.
„De geluidswagens zijn onze grootste
concurrenten, begrijpt
Alle kroonjuwelen en de snuifdoos van
de Pruisische koning Frederik de Grote,
de maarschalksstaven en de gewaden van
de Duitse keizers en andere kostbaar
heden zijn uit het slot Hohenzollern bij
Hechingen in Wuerttemberg gestolen
De dieven hebben alleen de kroon van
de Duitse keizers laten staan.
De politie zei, dat de dieven zich waar
schijnlijk 'savonds in het museum hadden
laten opsluiten. Zij verlieten het slot door
een raam en ontkwamen in de omringende
bossen.
J?.®1ing«ng van 14 Augustus 1953 is
K,ei,n ter zep c- w- Th- baron van
tsoetzeiaer eervol ontheven van de func
tie van commandant van Hr Ms. lichte
fJUuer Mpt ingang'van 1 Sep
tember 1953 is h(j belast met de functie
van chef van de staf van de inspecteur-
generaal der Konlnkiyke Marine,
