1
Pleidooi voor de tomaat
ONS SUCCESPATROON
VAN DEZE WEEK
DE DUBBELGANGSTER
Bevrijdt U
HOE BESTEL IK MIJN PATROON?
CHARLES GAR VICE
PAGINA 4
Bijbelvorsers in Hollywood Rita Hayworth eerste van de
Bijbelklas „De vrouw van PïlatusClare Bootlie Luce
belde Howard Hughes op Gebed van congregatieleden ver
hoord Norman Wisdom maakt filmdebuut „Warm
werk Sir Thomas Beecham's „filmmuziek is onuitstaan
baar Paul Douglas is uitgefilmd in Schotlaiul Nat af
scheid Het te zindelijke jongetje Generaal Naguib van
Egypte inviteert, Joan Bennett Keuringsuitslagen K.F.C.
eerste halfjaar 1953.
Koude tomatengerechten
Warme tomatengerechten
GEEF U NU OP: HUIDEKOPERSTRAAT 20
AMSTERDAM
C 772
(Van onze filmredacteur).
UVERIGER dan ooit lezen
op het ogenblik de Hol-
lywoodse filmbonzen in
de Bijbel. Volgens hen is er
niets beter om de dreigende
televisie-schaduwen te ver
dreven dan de geschiedenis
sen uit het Oude Testament.
Er staan dan ook een vijftien
tal films op stapel, waarvan
het gegeven aan de Bjjbel is
ontleend.
Hoewel het plan om Marga
ret Lockwood de rol van
Maria Magdalena te laten
spelen tijdelijk weer in de
portefeuille is gestopt, is de
behoefte aan Bijbelverhalen
zo groot, dat Rita Hayworth
is uitverkoren om de rol van
de boetvaardige zondares te
spelen in een film, getiteld:
„De geschiedenis van Maria
Magdalena".
Daarmee is Rita eerste ge
worden van de Hollywoodse
Bijbelklas, want ze heeft al
als Salomé gedanst voor de
Romeinse centurio van Ste
wart Granger in een film, die
momenteel in Engeland ver
toond wordt
Maar bij Rita is het niet
gebleven. Ava Gardner en
Vittorio Gassman zullen sa
men optreden in „De Ver
leren Zoon"; Richard Burton,
Jean S'mmons en Victor
Mature in „The Robe" (Het
Gewaad des Heren) en Pau-
lette Goddard in „The Sins of Jezebel"
(De Zonden van Jezabel). Er zijn trouwens
nóg twee maatschappijen in Hollywood,
welke het leven van deze Phoenicische
vrouw van koning Achab van Israël, die
de afgodendienst van Baal in Samaria in
voerde en die later op bevel van koning
Jehroe van Juda werd vermoord, tot stof
hebben verwerkt voor films, respectieve
lijk getiteld: „De Tragedie van Jezabel"
en „Jezabel van- Sidon, geschiedenis en
ondergang van een verleidster".
Marlon Brando („The Men", „A Street
car named Desire" en „Viva Zapata")
heeft beloofd de hoofdrol te spelen in „De
Egyptenaar" en zelfs Cecil B. De Mille
begint er hard over te denken om nog
eens een geluidsversie te maken van zijn
fameuze successtuk uit het tijdperk van
de stomme film: „De Tien Geboden".
Verder zullen nog „De kuise Joseph en
zijn broeders", „De slaven van Babyion",
„Demetrius", „De koningin van Saba"
en „De vrouw van Pilatus' (Pilate's Wife)
worden vervaardigd.
DE PRODUCTIE van laatstgenoemde
film is op een bijzonder merkwaar
dige wijze tot stand gekomen. De
bijzonderheden daarvan heeft de bekende
schrijfster Clare Boothe Luce indertijd
verteld in een interview, dat zij heeft
gehad met William H. Mooring, de film
redacteur van het Amerikaanse blad
„Tiddings".
Mevrouw Luce had een bezoek gebracht
aan Hollywood en stond op het punt van
vertrek, toen zij een brief ontving van
Rita Hayworth is eerste geworden van de
Hollywoodse Bijbelklas. Hier ziet men haar
als Salomé in de gelijknamige technicolorfilm.
de leden van een katholieke congregatie,
die gelezen hadden, dat de filmproducent
Howard Hughes een minderwaardige film
had gemaakt, getiteld: „The Outlaw". Zij
verklaarden in deze brief, dat zij voor
nemens waren, een noveen te houden met
de intentie, dat hij er toe zou worden
gebracht om „iets werkeiijk goeds te
doen". Ze wisten niemand anders dan
Cidre Boothe Luce om hem ait te vertel
len. Wilde zij zo vriendelijk zijn om zich
met deze taak te belasten?
In de drukte legde ze de brief terzijd'e,
maar kon hem niet uit het hoofd zetten.
Een paar uur vóór haar vertrek nam zij
de telefoon van de haak.
Mr Hughes was niet in de studio.
Niemand wist, waar hij was. Door be
middeling van een telefoonagentschap
kwam ze er achter, dat hij in Phoenix
vertoefde, maar ze kon hem niet per
soonlijk te spreken krijgen.
Wat had ze hem overigens moeten ver
tellen? Als ze zei: „Een stelletje brave
mensen bidden, dat u iets werkelijk goeds
zult doen", zou hij allicht hebben ge
vraagd: „Wat voor goeds?".
Mevrouw Luce dacht aan 't idee, waar
mee ze al enkele jaren had rondgelopen:
het verhaal van Claude Procla. de echt
genote van Pontius Pilatus, die haar man
smeekte zich niet met de veroordeling van
Chnistus in te laten, omdat ze in een
droom veel om Zijnentwil had geleden.
Mevrouw Luce liet de boodschap achter,
dat ze mr Hughes wilde spreken. „Over
een film, die hij zou kunnen maken maar
waarvan ik zeker ben, dat hij het niet
zal doen".
Niet lang daarna belde mr Hughes haar
terug. Kon ze hem een afscnrift van het
scenario sturen? Ze deelde mee, dat ze
nog geen scenario had geschreven; dat
het niet meer dan een idee was.
Zou ze dan in Hollywood willen blijven
en het schrijven? Ze Antwoordde, dat ze
dringende afspraken elders bad.
Wilde ze dan tenminste beloven, haar
vertrek vier-en-twintig uur uit te stellen
om het verhaal aan mr Hughes en zijn
staf te vertellen?
Dit deed Clare Boothe Luce Mr Hughes
was enthousiast en haalde haar over, een
contract te tekenen. Het zou haar tot niets
anders verbinden dan tot net opschrijven
van de draad van het verhaal, dat ze
had verteld.
Zij wenste zich niet verder te verplich
ten, want ze had tal van andere afspraken
Maar hoe moet het dan met de brief,
die ze had ontvangen? Als die brave men
sen tijd vonden om een noveen te houden,
moest ze tijd weten te vinden om het idee
op te schrijven, waarvoor Howard Hughes
zo enthousiast was.
Precies een jaar geleden was Clare
Boothe Luce bezig met de laatste hand te
leggen aan het scenario en zelfs de
dialogen te schrijven
Norman Wisdom, momenteel Engelands
eerste komiek en een meester in het excen
trieke gebaar, begint zijn filmloopbaan met
de hoofdrol in „Trouble in store" (Moei
lijkheden aan de winkel), een nieuwe
Rank-film, die door Maurice Cowan onder
regie van John Paddy Carstairs Trio",
„Tony draws a horse" en „Made in hea
ven") wordt geproduceerd. Wisdom speelt
de rol van een verlegen, maar beminnelijk
mannetje onder het personeel van een
groot Londens warenhuis.
Tijdens de opnamen in de Pinewood-
studio's stak de man, die voor de speciale
effecten zorgt, tot zesmaal toe Norman's
jacquet in brand. En zes maal kwam er een
emmer water aan te pas om de vlammen
weer te doven. Dat moest telkens opnieuw
gebeuren, omdat de scène van verschillen
de hoeken uit werd verfilmd. In deze scène
steekt Norman als het nederigste perso
neelslid van het warenhuis per ongeluk
zichzelf in brand tijdens een door de
directie gegeven diner. „Warm werk",
noemde hij het.
IN HET B.B.C.-programma „Frankly
Speaking" (Eerlijk gezegd) heeft on
langs de Britse dirigent Sir Thomas
Beecham eerlijk zijn mening gezegd over
de filmmuziek.
„Die muziek is absoluut monsterachtig
en onuitstaanbaarJe wordt er doof en
suf van en na ti'en minuten heb je een
barstende hoofdpijn", verklaarde hij. „Het
is een schandalige oplichterij".
Maar Sir Thomas Beecham heeft, eerlijk
gezegd, die „onuitstaanbaremuziek zelf
helpen maken. Hij dirigeerde de orkesten
voor de muziek in de 'films „The Red
Shoes" (De Rode Schoentjes „Whom the
Gods Love" (Die de Goden beminnen) en
„Tales of Hoffmann" (Hoffmans Vertel
lingen).
PAUL DOUGLAS is klaar met zijn
\yerk in Schotland waarover we al
eens eër'der hét een en ander hebben
geschreven voor de film „Highland
Fling", die wordt geproduceerd door Sir
Malcolm Balcon. Hij., is intussen reeds be
gonnen met de binnenopnamen in de
Ealing-studio's.
Schotland, dat hem koud ontving, heeft
hem een nat afscheid gegeven.
De laatste scène waarin hij oDtrad was,
zoals het meer in de wonderlijke wereld
van de film gebeurt, het eerste beeld uit
Schotland, dat op het witte doek te zien
zal zijn. Daarin arriveert hij op het Cen
traal Station in Glasgow. Hij moest slechts
een paar meter lopen: van een auto naar
de ingang van een hotel. Maar dat was
meer dan genoeg om hem' drijfnat te
maken. Net toen de camera werd ingesteld,
begon het te regenen en het werd voort
durend erger. Paul Douglas voltooide zijn
filmwerk in Schotland in een ware plens-
Vittorio Gassman (links) en Ava Gardner (rechts), die samen zullen op
treden in de Bijbelfilm „De Verloren Zoon".
bui onder begeleiding van dreigende don
derslagen in de verte.
Douglas heeft het trouwens erg moeilijk
gehad in Schotland, waar hij voortdurend
te kampen had met de kou, de regen, de
„puffer" en de I4-jarige Tommy Kearins
uit Glasgow, die thuis wel eens heeft ge
holpen in een slagerswinkel en die in de
film alleen maar wordt aangeduid als „de
kleine jongen". Tommy vindt acteren hele
maal niet erg; „het is makkelijker dan ham
snijden in de winkel".
Tommy's enige moeilijkheid ongewoon
voor een kleine jongen was ervoor te
zorgen, dat hij er voldoende smerig uitzag.
De filmkapper had zijn haar langs de rand
van een bloempot afgeknipt en hem bevel
gegeven zich in de modder te rollen,
alvorens 's morgens aan het werk te gaan.
Zijn „opmaak" werd daarna voltooid met
behulp van een in olie gedrenkte poetslap.
Generaal naguib van Egypte is
druk bezig de eerste verjaardag van
zijn bewind te vieren. Hij heeft Joan
Bennett uitgenodigd met een hele film
groep naar Egypte te komen om daar een
rolprent te maken van het verhaal rond
het aftreden van koning Faroek. De film
zal „Storm over the Nile" heten en is
waarschijnlijk de eerste rolprent over
Egypte, die zich niet uitsluitend met
haremschonen bezighoudt.
VERSCHENEN is het veertiende boekje
met uitslagen van de Katholieke
Filmkeuring over het eerste halfjaar
van 1953, een uitgave van de Katholieke
Film-Centrale te Amsterdam.
Blijkens dit boekje zijn in genoemde
periode in totaal 520 films door de K.F.C.
gekeurd, waarvan 179 hoofdfilms en 341
korte films.
Van de 44 hoofdfilms, die door de Rijks
keuring toelaatbaar waren verklaard voor
personen van alle leeftijden, werden er 7
hoger geclassificeerd. Drie ervan werden
voorbehouden voor personen boven 14 jaar
en vier voor personen boven 18 jaar.
Van de 81 hoofdfilms, die door de Rijks
keuring toelaatbaar waren verklaard voor
personen boven 14 jaar, werden er 9 voor
behouden voor personen boven 18 jaar en
5 voor volwassenen, terwijl er één ontoe
laatbaar werd verklaard. Van de overige
54 hoofdfilms, die door de Rijkskeuring
toelaatbaar waren verklaard voor per
sonen boven 18 jaar, werden er 9 door
de K.F.C. voorbehouden voor volwassenen
en 3 voor volwassenen met levenservaring,
terwijl 'er 9 ontoelaatbaar werden ver
klaard. Van de hoofdfilms werden er dus
148, ofwel 82,7 pet, door de K.F.C. voor
dezelfde leeftijdklassen toegelaten als door
de Centrale Commissie voor de Film
keuring. Tien hoofdfilms (5,6 pet) werden
niet toegelaten.
Van de 341 korte films werden er 7 door
de K.F.C. hoger geclassificeerd waar
onder er één (0,3 pet) niet werd toegelaten.
Het hier bedoelde boekje bevat alléén
de uitspraken van de K.F.C. over de toe-
lastbaarheid van de in roulatie gekomen
films. Door de Documentatiedienst van
de Stichting „Het Werk voor de Goede
Film" (K.F.A.) worden echter ook kaar
ten uitgegeven waarop, naast een aantal
technische bijzonderheden als lengte van
de film, productiemaatschappij en ver
huurkantoor, een korte inhoudsbeschrij
ving voorkomt alsmede een beknopte, ge
motiveerde waardering van inhoud en
vorm dér films.
Proefkaarten en Inlichtingen kunnen
worden gevraagd bij het Landelijk Bureau
van de K.F.A., Dedelstraat 14 in Den
Haag (tel. 111315).
Advertentie.
Voor een verzorgd uiterlijk van een sla.
stoofschotel of groentesoep verdient het
aanbeveling de tomaten te schillen. Dit is
niet nodig, wanneer een tomatensoep of
-saus na het koken gezeefd wordt: de
schillen blijven dan immers in de zeef
achter.
We schillen de tomaten na ze óf in heet
water gedompeld, óf in een felle vlam ge
houden te hebben tot de schil barst.
Tomatensla.
Voor tomatensla is een slasaus van olie,
azijn en zout uitstekend geschikt. Vooral
wanneer een zachte kruidenazijn (b.v.
dragon) wordt gebruikt. Olie en azijn niet
apart over de tomaten schenken, maar
eerst met elkaar vermengen. De slasaus op
smaak afmaken met zout en desgewenst
peper en een weinig geraspte ui of gesne
den bieslook. De tomaten schillen, in
plakken snijden en deze in een schaal leg
gen. Tomaten en slasaus dooreenmengen
en bestrooien met een weinig fijngesneden
peterselie.
Variaties:
Door de tomatensla mengen: blokjes ge
kookte aardappel een rest gekookte
boontjes dunne reepjes groene paprika
schijfjes komkommer garnalen.
Gevulde tomaten als slaatje.
4 middelmatig grote tomaten, een paar
gekookte aardappelen, 50 g boterham
worst of corned beef of een haring, een
augurk, olie en azijn of een andere slasaus,
slabladeren, zout.
De tomaten en de sla wassen. Van de
tomaten een kapje snijden. De tomaten
uithollen en van binnen met zout be
strooien. De aardappelen en de worst of
haring in blokjes snijden; de augurk fijn
hakken. Deze ingrediënten dooreen men
gen en smeuig en smakelijk maken met de
slasaus en een weinig tomatennat. De to
maten met het mengsel vullen. Van de
tomatenkapjes 4 kleine figuurtjes snijden
en één hiervan in het midden van elke
tomaat leggen. De slabladeren op een
schaal leggen en de tomaten er op zetten
Gebakken tomaat bij het brood.
250 g tomaten, een kleine paprika, plm.
25 g boter of margarine, zout (peper of
nootmuskaat), (1 ei).
De tomaten schillen en in plakken snij
den. De paprika wassen, doorsnijden, van
zaad en zaadlijsten ontdoen en fijn snij
den. De boter of margarine lichtbruin
laten worden in de koekenpan en de
groenten zachtjes 10 minuten er in bak
ken. Zout (en peper of nootmuskaat) naar
smaak toevoegen.
Desgewenst het ei losroeren met een
eetlepel water en een weinig zout Het
mengsel over de tomaten gieten en onder
roeren vlug laten stollen.
Gevulde tomaten met hamragoüt.
4 tomaten van middelmatige grootte,
zout, 100 g niet te vette ham, 2 dl water of
vleesbouillon, 25 g (1% eetlepel) boter of
margarine, 25 g (3 eetlepels) bloem, aro
ma, peterselie of paneermeel.
De tomaten wassen en een kapje er af
snijden. De vruchten uithollen en van bin
nen met zout bestrooien. De ham fijnsnij-
den. De boter of margarine smelten, de
bloem er door mengen en geleidelijk on
der roeren het water of de bouillon toe
voegen, totdat een dikke saus ontstaat. De
ham er door roeren en het geheel enige
minuten laten trekken. Dan zonodig zout
of aroma toevoogen.
De ^tomaten in een vuurvaste schotel
zetten en met het mengsel vullen. Een
weinig tomatennat er om heen schenken,
de schotel sluiten met een deksel en het
?rC^ej zanht]es een kwartiertje stoven.
Het deksel van de pan nemen en de to
maten bestrooien met zeer fijn gehakte
peterselie.
Wie een oven bezit, kan de tomaten voor
het stoven met paneermeel bestrooien en
een paar klontjes boter of margarine hier
op leggen. Het gerecht in een open schotel
gaar en van boven bruin bakken
Advertentie
van rheumatiek, spit, ischias, hoofd
en zenuwpijnen. Neemt daarvoor regel
matig Togal, het middel bij uitnemend
heid, dat baat waar andere falen.
Togal zuivert door de nieren en is
onschadelijk voor hart en maag. Bij
apotheek en drogist f 0.95, f 2.40, f 8.88
Een leuk pyama'tje voor de meisjes. Dit
model is van effen stof en de garnering
van gebloemd of gestippeld.
Bij dit patroon is een lange mouw,
waarop de korte is geradeerd, dus kan U
het gelijk voor de winter gebruiken.
Het. patroon is verkrijgbaar in maat
50, 60, 70, 80, 90, 38 a 0,75.
Plak aan de adresztjde van een briefkaart, naast en buiten het frankeerzegel
het verschuldigde bedrag aan geldige postzegels en zend deze naar
ATELIER CROON, BEATRIJSSTRAAT If, ROTTERDAM
Vermeld aan de andere zijde duidelijk uw naam, adres, woonplaats en maat
en nummer van het gewenste model.
Plak nooit meer dan 1,~
waardeloos.
op een kaart, wat meer geplakt wordt is
Girostortingen eveneens ten name van Atelier Croon op nummer 271291.
Afgehaald elke dag van 9 tot 12 en van 2 tot 5 uur. Behalve 's Zaterdags.
Bestellingen onder rembours worden niet uitgevoerd. Patronen worden
niet geruild.
Je werkt daar! Maar waarom?
Waarom heb je je vrienden verlaten, je
leven van vrolijkheid en plezier? Maar
dat is ook niet mogelijk! Ik zag je op het
bal; en gisteravond was je nog op een
partijtje, waar ik toevallig ook even
kwam je naam stond op de lijst.
Dat was ik niet, zei ze bijna onhoor
baar.
Jij niet? Niet lady Irene Mersia?
Er is een andere lady Irene Mersia,
zei ze gedempt.
Een andere? vroeg Redmayne, naar
zijn voorhoofd grijpend.
Ja. O, begrijpt u het niet begrijpt
u het niet, mijnheer Redmayne? Ik ik
stond voor de deur van de bibliotheek,
die avond, toen mijn vader u de geschie
denis van mijn geboorte vertelde. Hij
schrok op en zijn gezicht werd heel wit.
Ik hoorde ieder woord. Ik begreep, dat ik
geen recht had op mijn naam, op de titel,
die ik gedragen had. Diezelfde avond
verliet ik het huis.
Je verliet het huis? vroeg hij schor.
Ja. Zoudt u dat óók niet gedaan heb
ben, als u in mijn plaats was geweest? Ik
verliet het huis ik liet het verleden
achter me en de volgende dag kwam ik
hier. Ik heb hier een onderdak, een toe
vlucht gevonden; ik werk voor mijn
brood, zoals het iemand van mijn afkomst
past.
Laat me laat me tijd om na te
denken één ogenblik. Hij steunde het
hoofd in de handen. Ik begrijp het ik
begrijp het. Toen sprong hij plotseling op
van de boomstam, waarop hij zich had
laten neerzakken. Maar die andere! Irene,
weet je wel, dat er iemand is, een indring
ster, die jouw plaats inneemt, jouw naam
gestolen heeft, zich uitgeeft voor Lady
Irene Mersia? Grote hemel! Het is niet te
geloven! Ik kan het maar niet verwer
ken! Maar het is waar, er is een meisje,
dat zóveel op je lijkt, dat ze je zuster zou
kunnen zijn. Ze heeft iedereen misleid
te heeft mij neen, mij niet; ik heb me
niet laten misleiden. Er was iets in me,
dat me waarschuwde, dat zich verzette
tegen dit bedrog. Maar wie kan ze zijn?
Ze is geen bedriegster, geen indring
ster, tot op zekere hoogte, zei Irene. Ze
is mijn halfzuster, mijn vader's dochter,
het meisje, waar hij u van vertelde, het
kind van zijn eerste, wettige vrouw. Zij
was mijn kamenier; ook zij luisterde het
gesprek af tussen u en mijn vader, die
avond in de bibliotheek. Ze maakte zich
aan me bekend en eiste haar rechten op,
en lk gaf toe. Had ik geen gelijk?
Gelijk? Neen, duizendmaal neen! Je
deed niet goed door je thuis te verlaten
het is van jou; je vader heeft het je
vermaakt; hij liet je een onmetelijk for
tuin na.
Ik zou dat nooit kunnen aannemen;
ik zou haar daarmee bestelen.
Maar hoe kon je dan toch zonder
één woord al je vriendén verlaten, allen,
die je liefhebben?
r Denkt u, dat me dat niets gekost
heeft? z'ei ze, haar handen krampachtig
ineengeklemd. Dat is me juist het aller
zwaarst gevallen; al het andere was niets,
daarbij vergeleken; en ik heb liet verlies
van alles wat ik moest achterlaten, ont
zettend diep gevoeld. Maar ik deed, wat
ik voor het beste hield. Wat ik nog voor
het beste houd. Ik heb geen plaats, geen
bezit in de wereld dan wat ik me zelf
verschaf. Met het verleden heb ik afge
daan.
En heb je Terence, dan vergeten?
vroeg Redmayne hees. Terence, met wien
met wien je z'ou gaan trouwen?
Ik heb hem niet vergeten; maar, ik
zou nooit met hem hebben kunnen trou
wen. Ik was geen partij meer voor hem.
En en sinds ik ben weggegaan, heb ik
leren inzien, dat ik het hem zelfs niet had
mogen beloven, toen ik nog van niets
wist dat ik hem niet had mogen trou
wen, zelfs al was ik Lady Irene.
Waarom niet? vroeg hij snel, bijna
heftig.
Moet ik daar antwoord op geven?
Omdat ik niet van hem houd, nooit van
hem gehouden heb. Ik schaam me er over,
dat ik dat bekennen moet, maar het is zo.
Ik heb het vroeger zelf niet begrepen.
Haar hoofd zonk op haar borst; ze zag
de glans niet, die op zijn gezicht kwam,
de plotselinge vreugde, die uit zijn ogen
straalde.
En nu moet ik gaan, zei ze met zeer
zachte stem. U moet me alleen laten en
niet meer terugkomen. Ik maak het hier
uitstekend, zoals u ziet; en als ik mis
schien niet volkomen gelukkig ben, ben
ik toch in elk geval tevreden en geheel
verzoend met mijn lot. De mensen, bij
wie ik woon, zijn meer dan goed voor me,
en Toe, gaat u nu, en laat u me naar
mijn werk terugkeren.
Ik kan je niet laten gaan! stiet hij
uit.
Ze trachtte haar handen uit zijn greep
te bevrijden, maar hij hield ze stevig
vast; hij zag echter, dat ze beefde, en
dwong zichzelf tot kalmte.
Ga eens zitten, Irene, zei hij, zelf zet
te hij één voet op de stam en klemde zijn
handen om zijn knie, terwijl hij zich naar
haar overboog. Het was een dominerende
houding, als was hij zichzelf daar niet van
bewust; maar Irene voelde het en haar
hart klopte sneller. Ik heb geduldig naar
je geluisterd en nu moet je naar mij luis
teren. Ik zal volmaakt openhartig met je
spreken en niets achterhouden. Er is een
kans, dat wat ik zeggen ga, je zal hinde
ren of misschien zelfs verdriet doen. Als
ik heb uitgesproken, tmag je me wegstu
ren, als je wilt, en dan zal ik gaan; maar
ik z'al nooit ophouden, je vriend te zijn.
Ik was een eenzaam mens, die leefde voor
zijn werk en zijn plichten, mijn enige
ontspanning vormde de uren, die ik bij
jou mocht doorbrengen, bij jou en bij je
onvergetelijke vader. De rest van de we
reld, alle andere mensen, mannen zowel
als vrouwen, betekenden weinig of niets
voor me. Ik dacht dat onze verhouding
niets was dan een bijzondere mooie
vriendschap, omdat jij ook altijd blij
was, me te zien, omdat je vertrouwen in
me stelde en graag met me praatte; maar
langzamerhand werd ik me bewust hoe
het kwam, dat ik me nooit gelukkig voel
de. tenzij in jouw gezelschap. Ik ging be
seffen, dat ik je liefhad.
Irene schrok even op en boog haar
hoofd nog dieper voorover.
Ben je verrast, onaangenaam getrof
fen misschien? En toch moet ik je alles
vertellen. De liefde, die ik voor je voel
de, was geen eenvoudige genegenheid.
Ze nam bezit van heel mijn wezen. Dag
en nacht dacht ik alleen aan jou. Ik leef
de op, als ik weer bij je was; moest ik
weer van je weg, dan was het me, of het
licht van de dag voor me doofde. God
weet, dat ik tegen mijn liefde gestreden
heb, maar ze was sterker dan ik.
Hij zweeg een ogenblik, omdat zijn
stem onvast was geworden; want hij was
besloten, tot elke prijs kalm te blijven en
haar geen' schrik aan te jagen.
Maar al kon ik mijn liefde voor jou
niet uit mijn hart rukken, je er over spre
ken kon ik niet. Op de eerste plaats, Irene
was ik jaren ouder dan jij; maar dat zou
me het zwijgen niet hebben opgelegd, dat
alleen niet. Maar ik was een man zonder
fortuin, die hard werkte; er was een die
pe kloof tussen jouw positie en de mijne.
Ik vond en al je vrienden dachten er
evenzo over dat je slechts met iemand
behoorde te trouwen, die in rang en for
tuin geheel je gelijke was. Ik was van
goede familie, maar dat was dan ook alles
wat ik je te bieden had. Ik had niet het
recht om te spreken, dus zweeg ik. Wat
dat zwijgen me gekost heeft, zul je nooit
kunnen vermoeden, Irene, nooit! Toen
kwam de dag, die ik gevreesd had en
Terence. Herinner je 't nog, Irene," die
middag toen we in Fairlawn aan de ri
vier zaten en je me om raad vroeg, me
vertelde, dat hij je gevraagd had en dat je
niet wist of je hem zoudt aannemen of
niet?
Levendig rees het tafreeltje in Irene's
herinnering op ieder woord van hem
iedere blik.
Je zult toen wel gevonden hebben,
dat ik koel en niet al te belangstellend
was; ik herinner me nog je verbaasde en
verwijtende blik, toen ik je opeens ver
liet met een paar korte woorden. Maar,
Irene, ik was aan het einde van mijn uit
houdingsvermogen. Mijn hart brak bijna
die dag; en al die tijd sindsdien heb ik
geleden onder mijn hopeloze, onbeant
woorde liefde. Ik veronderstel, dat de
meeste mannen in mijn plaats er wel in
geslaagd zouden zijn, te vergeten. Ik heb
het ook geprobeerd. Ik heb me begraven
in mijn werk maar het hielp me niets.
Geen uur, geen seconde kon ik je verge
ten. Ik had echter de kracht, mijn gevoe
lens te verbergen, niet enkel voor mijn
omgeving, maar ook voor jou. En nu moet
ik spreken over iets, dat je verdriet doet,
over die verschrikkelijke avond, toen je
de waarheid omtrent je geboorte te we
ten bent gekomen. Irene, toen je vader
me vertelde, wie je eigenlijk was, me z'ei,
dat hij mogelijk de papieren, de bewij
zen, in zijn bureau zou achterlaten,
sprong een wilde hoop op in mijn hart. Ik
wist, dat een huwelijk mét Terence dan
onmogelijk zou zijn, en ik maakte het
voornemen, je dan te zeggen, wat ik .je
nu zeg, je te smeken, mij zó'n groot geluk
te schenken, als maar Zelden een sterve
ling te beurt valt. Het was een zelfzuch
tige gedachte, maar ik kon ze niet onder
drukken. Ik werd er voor gestraft, want
je vader vernietigde de papieren; hij be
sloot, dat je onwetend zoudt blijven van
je werkelijke positie, dat je het geheim
nooit zoudt kennen,; Ik had beloofd, te
z"ullen zwijgen; mijn lippen waren voor
goed gesloten en al mijn hoop vervloog
weer. Ik heb er verkeerd aan gedaan,
mijn woord te geven, dat weet ik nu;
maar toch voel ik me er door gebonden.
Hij zweeg en keek neer op haar gebo
gen hoofd.
Maar je weet nu de waarheid, Irene
je hebt al die tijd alles geweten Ik
ben van mijn belofte ontslagen. Ik ben
vrij om tot je te spreken, heel mijn hart
voor je open te leggen. Ik ben vrij om
je te zeggen, dat ik je met heel mijn
ziel liefheb, dat een leven zonder jou
een ondenkbare verschrikking voor me
zou zijn. Irene, liefste, ik houd van je.
ik houd van je Wil je mijn vrouw zijn?
Wil je jezelf aan mij toevertrouwen? Ik
zal proberen, je zo gelukkig te maken,
als een mens maar kén Ik houd van' je
en ik heb je nodig Kom bij me, Irene
Hij strekte zijn armen naar haar uit;
zijn adem ging kort en snel. Irene sloot
de ogen; zij voelde zich onweerstaanbaar
tot hem getrokken door zijn grote liefde,
en door haar eigen liefde voor hem, die
altijd in haar gesluimerd had en die ze
zich pas op dit ogenblik ten volle bewust
werd. Maar ze bedwong zichzelf; ze ging
niet naar hem toe. week zelfs van hem
terug. Hij hield zijn adem in een stond
een ogenblik onbewegelijk, alsof hij zich
inspande om zijn ontroering meester te
worden.
Is het „neen" Irene? vroeg hij. Voel
je, dat je me niet kunt liefhebben; dat
ik enkel een vriend voor je kan zijn,
maar nooit je man?
Hij dwong zich tot zelfbeheersing; zijn
gezicht was krijtwit. Zij had haar gezicht
in de handen verborgen en hij wist, dat
zij schreide.
Schrei niet, Irene, zei hij. Ik had wel
kunnen weten, dat er geen hoop voor me
was. Grote God Waarom zou je ook van
mij houden? Al diejaren heb je me be
schouwd als een oudere vriend en O
ja, ik begrijp je heel goed, Irene In
's hemelsnaam, huil niet zo Ik kan het
niet verdragen. Ik wil je gelukkig ma
ken en niet je leed nog vergroten. Je zult
me toch niet voorgoed wegsturen? Ik mag
toch terugkomen en voor je doen, wat ik
kan?
Neen. neen, zei ze bijna onhoorbaar.
U moet nooit meer terugkomen. Dacht u,
dat ik zó zelfzuchtig, zó ondankbaar was,
dat ik dat grote offer van u zou anne-
men? Dacht u, dat ik vergeten heb, wie
en wat u bent, en wat ik ben? Dat ik u
in mijn schande zou willen laten delen?
O nee, zeg nu niets meer
Ze was opgestaan en stond nu vlak
voor hem. Over haar doodsbleek gezicht
je straalde de glans van een nobel be
sluit.
Irene, zei hij eindelijk, Irene Noem
je dat een offer? Neen, neen, Irene, een
dergelijk motief voor een afwijzing zal ik
nooit aanvaarden Zeg me, dat je niet
van me houdt, me nooit zult kunnen lief
hebben, en ik zal heengaan, maar ook
dan alleen. Maar dat zul je niet zeggen,
wel je zult me toch een heel klein beetje
hoop geven, Iieste?
Ik kan niet, ik kan niet Ik
houd niet van je
De woorden waren nauwelijks verstaan
baar; maar hij hoorde ze toch. Hij haal
de diep adem en ded een stap achteruit;
toen kwam hij weer naar haar toe en leg
de een hand op haar schouder.
God vergeve me. dat ik je Verdriet
nog verzwaard heb, Irene, zei hij. En
God helpe me. het mijne te dragen Dat
was zijn enige smartkreet; en op hetzelf
de ogenblik wenste hij reeds, dat hij die
woorden niet geuit had. Ik zal nu gaan
en alles eens goed overdenken. Morgen
kom ik dan terug e nee, wees niet
bang Ik kom als vriend en raadgever
over mijn liefde zal ik nooit meer spre
ken.
Zij hoorde hem heengaan; het scheen
haar toe, dat hij haar hart, haar leven
met zich nam. In één ogenblik smolt haar
vastberadenheid weg en werd meege
sleurd op de stroom van haar hartstoch
telijk verlangen. Ze stond op met uitge
strekte armen en een wonderlicht in haar
blauw-grijze ogen.
O, kom bij me terug stiet ze uit.
Ik kan je niet laten gaan ik kan je
nuiet laten gaan
De teugels vielen uit zijn hand en met
een ruk keerde hij zich om; het volgend
ogenblik was ze in zijn armen en ver
borg zijn hoofd tegen zijn brede schou
der.
Liefst ik houd van je ik houd
van je fluisterde hij, met de sterke, alles
verterende hartstocht van zijn natuur. Is
het waar? Is het werkelijk waar? Liefste,
ik word bijna gek van vreugde en twijfel.
Ze hief haar hoofd op en keek hem in
de ogen met een blik, die geheel haar
ziel voor hem openlegde; haar armen
gleden om zijn hals en, uit eigen bewe
ging, kuste zij hem op de lippen, met die
kus, waarmee een vrouw zich voor altijd
overgeeft aan de man, die zij liefheeft.
HOOFDSTUK XXXIV.
Redmaye reed weg de gelukkigste
man ter wereld. Hij leek tien Jaar jon
ger; nu en aan hield hij plotseling zijn
paard in en keek diep-ademend om zich
heen en naar de hoge blauwe hemel.
Hij stalde zijn paard en ging te voet
verder naar zijn woning in Moutn Street,
zijn hart overvol van geluk. Op de trap
pen kwam zijn kamerdienaar hem tege
moet met een telegram, en Redmayne
nam het mee naar zijn kamer en ponde
het achteloos; toen uitte hij een kreet en
zijn gezicht werd wit, want het telegram
luidde
Moet tot mijn leedwezen melden,
Lord Redmayne van zijn paard gewor
pen en op slag gedood. Wees zo goed,
kom onmiddellijk.
Redmayne staarde naar het strookje
papier, alsof hij de slechte tijding eenvou
dig niet kon geloven. Hij had zijn broer
pas een paar maanden geleden gezien, en
toen was hij het toonbeeld van gezond
heid. Lord Redmayne was een typische
Ierse land-edelman, fors en gezond, dol
op sport, goed voor zijn onderhorigen en
een door en door joviale kerel; en hij
schepn bestemd om minstens de negentig
te halen. Zijn dood trof Redmayne als
een bliksemstraal bij heldere hemel, want
zij hadden uitstekend samen overweg ge
kund. De graaf was gestorven op 't kas
teel Redmayne, de familiebezitting in het
esten van Ierland.
Hij moest er onmiddellijk heen.
Redmayne riep zijn knecht ik heb
zeer slecht nieuws ontvangen, zei hij.
Mijn broer, Lord Redmayne, is onver
wacht gestorven. Pak maar een handtas
voor me in; ik steek vannacht nog over.
Ik kan het nog juist halen. Ja, lk zal je
meenemen; je kunt misschien te pas ko
men.
De man pakte haastig een en ander in
en kwam daarna weer aan de deur van
de zitkamer kloppen.
Denkt u lang weg te blijven, mijn
heer? neemt u me niet kwalijk, mijn
heer, ik bedoel my lord.
Redmayne kreeg een schok en staarde
de man met wijdopen ogen aan. Door de
schrik van het droevig nieuws had hij er
geen ogenblik aan gedacht, dat hij de erf
genaam was van de titel zowel als van de
bezitting dat hij de graaf van Red
mayne was.
Hij schreef een kort briefje aan Irene,
waarin hij haar mededeelde, dat zijn,
broeder overleden was, en dat hij waar
schijnlijk een week zou moeten wegblij
ven. Zij moest zolang in Frimsone blij
ven, en nergens over spreken. Hij ver
telde haar niet, dat hij nu graaf Red
mayne was en tekende zich slechts „je
Mayne".
Toen hij in de trein stapte, overdacht
hij met spijt, dat die andere vrouw, die
bedriegster, nu ontmaskerd zou moeten
blijven tot na de begrafenis.
In gelukkige onwetendheid van het feit.
dat Redmayne de echte Irene door een
toeval ontdekt had, ging Madge geheel op
in de toebereidselen voor haar grote
partij in Fairlawn.
Ze was zenuwachtig en het leek haar
bijna onmogelijk, dat alles op tijd klaar
zou komen, maar toen de dag eindelijk
aanbrak, mankeerde er niets, en met een
glimlach van triomf nam ze de kostbare
versieringen in ogenschouw. Niets was
vergeten, niets ontbrak; het zou de schit
terendste en meest opzienbarendste partij
van het hele seizoen worden Het feest
was vastgesteld op een avond met volle
maan, en zelfs de maan liet haar niet in
de steek; groot en rond hing ze boven
de prachtige tiunen'en de zilveren rivier,
waarlangs een sprookjesachtige verlich
ting was aangebracht.
°®n de gasten kwamen, waren ze bijna
sprakeloos van verbazing en bewondering
en in het eerst kon men er maar niet toe
komen, te gaan dansen; kleurige groepen
zwierven van kamer tot kamer, een en al
opgetogenheid en verrukking.
Velen zochten de oever der rivier, ver
drongen zich op de grote, met bloemen
versierde bark, of lieten zich wiegen in
de kleine gondels, bestuurd door jonge
lui in Venetiaans costuum, met breedge
rande hoeden en vuurrode sjerpen.
Het souper werd geserveerd in een pa
viljoen en deed niet onder voor de an
dere nummers van het program. Er was
een overvloed van ruimte, en talloze be
dienden in prachtige livrei dienden de
kostbare schotels en de oude wijnen rond.
Lr ging maar één roep over het unieke
organisatie-talent en de originele ideeën
van Lady Irene Mersia. En Madge genoot
haar uur van opperste triomf met gloeien
de wangen en fonkelende ogen.
De muziek begon weer en haar partner
kwam haar halen. Het was de Jonge
Barwell.
Ik ben wel een geluksvogel, dat ik
nu al sen dans van u heb weten te ver
overen, Lady Irene, zei hij. Ik ben pas
vijf minuten geleden gekomen 1 We heb
ben het verschrikkelijk druk, nu Lord
Redmayne er niet is en moeten allemaal
overwerken. Maar ik had toch op tijd
kunnen zijn. als ik niet juist, toen ik naar
huis ging om me te verkleden, een oude
kennis tegen het lijf was gelopen, die pas
terug was van een mislukte vliegtocht.
Een beste kerel. maar hem wei
kunnen wegkijken met zijn verhalen over
zijn eenzaam eiland 1
Ik ben heel blij, dat u toch nog hebt
kunnen komen, zei Madge beleefd. Een
eenzaam eiland, zegt u?
(Wordt vervolgd)
