Bevanieten contra de T. U. C.
Britse vakverenigingen afkerig
van nieuwe nationalisaties
De vestiging van Nederlandse
industrieën in Venezuela
1
Katholiek „spel m
Nederland
ELECTRISCHE MANDOLINE
Investeringen in vaste activa
1952 en 1953
KAN ALLES IN CANADA
WORDEN VERKOCHT
Wij verwaarlozen onze voeten
Onze beschaving is de oorzaak
Ir Feber twintig jaar wethouder
Pr
Nog altijd leeft het anti-papisme
Dat wordt een zwaar congres te Margate
Reclame belangrijk
element van efficiency
„Nutricia" zal er een fabriek gaan bouwen
Stopcontact als inspiratiebron
Congres R. K. Kleer
makers Patroonsbond
„St. Martinus"
Nederland zal uitvoer nog op kunnen voeren
Meer aandach t gevraagd voor voetgezondheid
Grote waardering voor prachtig werk
Wereldrecord vliegen
gebroken
NA
DINSDAG 8 SEPTEMBER 1953
PAGINA 3
en
Aantrekkelijke jaarbeurs-stand
van bekend publiciteitsbureau
ZIEKTEKOSTEN VAN
GEHUWDE AMBTENARES
In bepaalde gevallen ook
voor haar vergoeding
-*)
-*)
Gering melkverbruik
Invoer in Venezuela niet vrij
„Meer geluk dan
wijsheid"
Verwachtingen van 1952 voor
87 pet gerealiseerd
Schoenen kopen
ONTHULLING MONUMENT
MGR NOLENS
PRODUCTIE-INDEX IN JULI
GEDAALD
Invloed van vacanties
(Van onze Londense correspondent).
DE HEER ARTHUR GREENWOUD,
hartstochtelijk voorvechter van de
eenheid in de Labour Partij, moei ten
zeerste gedesillusionneerd zijn. In zijn
functie van voorzitter van bet Engelse
socialistische partij-congres kon hij een
week geleden nog hopen, dat de gelederen
van Labour deze maand in Margate
gesloten zouden worden en dat de confe
rentie in het teken van eenheid en ver
giffenis zou staan. Maar een paar dagen
geleden is er een document gepubliceerd,
dat als een zekere voorbode van een
nieuwe interne strijd kan worden be
schouwd. Het geschrift: een interim-rap
port inzake nationalisatie, is afkomstig
van het TUC, het overkoepelend orgaan
der Engelse socialistische vakverenigingen,
welke tezamen bijna tien millioen leden
tellen.
Het rapport valt op door zijn reële en
zakelijke ondertoon en ook door de af
wezigheid van starre dogma's. Het geeft
een overzicht van de industrieën, welke al
reeds genationaliseerd zijn en concludeert
o.m., dat de genationaliseerde bedrijven
„uit zekere veranderingen profijt zouden
kunnen trekken".
Interessanter is echter het standpunt
van het TUC ten aanzien van de voortzet
ting van het nationalisatie-experiment. De
raad der gezamenlijke Engelse vakbond
bestuurders meent namelijk, dat het staats
bedrijf geen panacee voor alles is en dat
nieuwe nationalisatie-projecten met de
grootst mogelijke terughoudendheid be
studeerd moeten worden
Het zou niet juist zijn te beweren zegt
het rapport letterlijk, „dat de publieke
opinie momenteel gunstig tegenover
nieuwe nationalisaties staat Te denken,
dat deze of gene industrie genationaliseerd
moet worden en te geloven, dat men het
socialisme op deze manier combineert met
een oplossing van 's lands economische
problemen is, aldus het TUC, gemakke
lijker in theorie dan in de praktijk.
Hoe langer het TUC het onderwerp be
studeerde, des te meer kwam het tot de
conclusie, dat nationalisatie, onder de
huidige omstandigheden, vol met voet
angels en klemmen zit. Het advies, dat
de vakbondbestuurders dan ook aan de
Labour Partij geven, komt op een aller
voorzichtigste benadering der problemen
neer en op de waarschuwing, dat natio
nalisatie als zodanig geen vooruitgang be
hoeft te betekenen.
De opstellers van het rapport zijn na
nauwkeurige bestudering der reeds ge
nationaliseerde bedrijven (gas, electnci-
teit, spoorwegen, wegtransportwezen, ko
len en staal) tot de overtuiging gekomen
dat:
1. De herdistributi'e van inkomens als
gevolg van nationalisatie onbelangrijk is
gebleken.
2. Vroegere aandeelhouders slechts wei
nig rente hebben gederfd.
3. Nationalisatie de deur met ope
voor ongelimiteerde looneisen.
Evenals de Labour Partij eist het TUC
weliswaar de her-nationalisatie van de
ijzer- en staalindustrie en die van het weg
transportwezen (beide ongedaan gemaakt
door de huidige conservatieve regering).
Het gelooft tevens, dat de watervoorziening
genationaliseerd dient te «orden, terwijl
het marktwezen en het voedsel-distrifcmtie-
(Van onze Utrechtse redacteur).
Reclame is ongetwijfeld een belangrijk
element van efficiency en het is daar
om volkomen in de lijn, dat op deze af
deling in de Bernhard-hal op de
Utrechtse Jaarbeurs het bekende Publi-
citeitsbureau De la Mar een stand in
neemt. Het moet dit wel zeer voortref
felijk doen wil deze deelnemer aan de
jaarbeurs van zijn z'aak, die immers op
de doeltreffendheid van reclame en pro
paganda is gebaseerd, een goede repre
sentatie geven. Welnu, al wandelend
langs verschillende stands met inge
nieuze kantoormachines en wat dies meer
zij, werkt deze zeer speciale „efficiency-
afdeling" werkelijk als een blikvanger.
Er wordt een beeld gegeven van alle
facetten, die de reclame kent, waarbij een
een goede synthese werd verkregen, ge
accentueerd door de sierlijke constructie
van een brug boven de stand, omdat
reclame immers de brug naar de consu
ment is. Bovendien trekt een aardig spel
van kleuren op de grond de aandacht, be
legd als de vloer is met een origineel
tapijt, waarvan affiches de patronen zijn.
Gewezen wordt op de doeltreffendheid
van reclame door middel van adverten
ties in dagbladen, waarvan een montage
is gemaakt en achtereenvolgens presen
teert De la Mar zijn verschillende instel
lingen, die aan speciale vormen van
reclame werken, als daar Zijn de reclame
langs de weg, ontwerpen van maquetten
voor stands en de film.
Verder wordt suggestief aangetoond,
dat reclame afwisselende eigenschappen
moet bezitten, al naar het doel waar
voor zij bestemd is, variërend van pres
tige, humor, tot stunts en hogedruk.
Deze stand mag zeker aangemerkt wor
den als een goede leerschool voor de
moderne zakenman.
apparaat „geschikt" zouden zijn om door
de staat te worden overgenomen.
Maar verder dan de diensten en de basis
industrieën wenst het TUC voorlopig niet
te gaan. Het spreekt zich onomwonden
teg'en de nationalisatie der luchtvaart
industrie uit en staat niet minder scep
tisch tegenover staatsinmenging in de
chemische industrie, het bankwezen en de
scheepsibouw. Een van zijn grote tegen
werpingen is, dat de concurrentie-kracht
vermindert, in het bijzonder gedurende de
overdrachtsperiode.
Het TUC, dat verdere nationalisatie dus
niet in principe bestrijdt, meent, dat er
op het moment belangrijker dingen aan de
orde zijn. De economische cn financiële
toestand van het land b.v. acht het zorg.
wekkend en het gelooft, dat het noodzake
lijk is de export met tenminste twintig
procent te vergroten. Vermindering der
importen met ais gevolg grotere con
centratie op de voedsel-producerende
industrieën binnenslands en een ver
hoging der kapitaalsinvesteringen met on
geveer vijftien procent vindt het TUC van
even groot belang.
Een verlaging van de levensstandaard
kan volgens het TUC alleen voorkomen
worden, ais aan bovenstaande voorwaar
den wordt voldaan. Slaagt men er niet in
een en ander in praktijk te brengen, dan
krijgt de Engelse arbeider het slechter,
ongeacht de vraag of er genationaliseerd
wordt of niet.
Al deze gezichtspunten zijn geheel en
al in strijd met die, welke vele Engelse
socialisten er op na houden, in het bij-
zondier degenen, die Bevan als partij-leider
wensen. Eén blik op de resoluties, welke
door d'e plaatselijke afdelingen voor de
partij-conferentie in Margate zijn inge
diend, laat dit al duidelijk zien.
Niet minder dan dertig resoluties zijn
namelijk aan het onderwerp nationalisatie
gewijd en de meeste hiervan konden door
Bevan zelf zijn opgesteld. Nergens vindt
men enige critiek op de bestaande natio-
nalisati'e-vormen, zelfs niet op het onbe
vredigende werk van de Nationale Kolen-
raad. En alle resoluties adverteren de
nationalisatie van andere industrieën, van
bierbrouwerijen tot slachthuizen toe.
Dit is het dilemma, waarmee de ge-
deillusioneerde Arthur Greenwood deze
maand in Margate geconfronteerd zal
worden. Steunt hij de Bevannie-
ten, dan haalt hij zich de toorn der vak
verenigingen op de hals, welke het groot
ste aandeel in de partijfondsen hebben.
Steunt hij daarentegen het TUC, dan be
ledigt hij de Bevanieten, wier ideeën meer
populair zijn dan m'en in de buitenwacht
wel eens gelooft.
Op vragen van het Tweede-Kamerlid
mejuffrouw Tendeloo betreffende het ma
ken van uitzonderingen voor de gehuwde
vrouwen bij de interimregeling ziektekos
ten ambtenaren 1953 heeft de minister van
Binnenlandse Zaken schriftelijk het vol
gende geantwoord:
De „interimregeling ziektekosten amb
tenaren 1953" (K.B. van 8 Juli 1953 Stb.
326) bedoelt een tegemoetkoming te geven
in de ziektekostenverzekering van de
ambtenaar en zijn gezinsleden. Vandaar,
dat de tegemoetkoming voor gehuwden
(ƒ60) ongeveer overeenkomt met de helft
van de jaarlijkse premie voor de vrijwil
lige ziekenfondsverzekering van een ge
zin en die voor ongehuwden 30) met
de helft van de premie voor afzonderlijke
personen.
Aangezien het primair als de taak van
het gezinshoofd dient te worden be
schouwd zijn gezin tegen ziektekosten te
verzekeren en daarvan de lasten te dra
gen, zijn gehuwde vrouwen in beginsel
van verlening der tegemoetkoming uitge
zonderd.
Voor die gevallen evenwel, waar het sa
laris van de gehuwde vrouw de enige of
de voornaamste bron van het gezinsin
komen vormt, dan wel noodzakelijk be
standdeel daarvan, is de mogelijkheid ge
opend om haar alsdan de in de interim
regeling bedoelde tegemoetkoming voor
gehuwden, dan wel die voor ongehuwden
toe te kennen.
.-.w
Aardewerk, kalk en
stenen
47
24
30
22
Grafische nijverheid
29
23
24
28
Chem. nijverheid
186
208
181
245
Bewerking van hout,
kurk, stro
18
8
14
14
kleding en reiniging
20
8
14
12
16
Leder en rubber
16
19
12
Mijnbouw, veende
rijen, etc
19
28
Metaalnijverheid
242
3 5
331
324
Papiernijverheid
51
5'
52
49
Textielnijverheid
128
120
74
85
Gasbedrijven
38
46
31
54
Electr. bedrijven
237
413
321
258
Waterleiding
36
42
26
52
Voed. en genotmidd.
195
148
163
122
1261
1492
1278
1281
Zoals bekend, heeft de Antilliaanse
landsminister van economische zaken, de
heer F. Karner, enige jaren geleden het
plan geopperd, kapitaal en industrieën uit
de Nederlandse rijksdelen, werkzaam te
doen zijn in het buitenland. De aandacht
was hierbij vooral gericht op het buur
land van de Ned. Antillen, Venezuela,
waar naast een sterke onder-industriali
satie een grote behoefte bestaat aan de
import van bepaalde artikelen. Door de
nabije ligging is de handel in de Antillen
ook bekend met de behoeften en de usan
ces van dit, vooral door zijn minerale rijk
dommen belangrijke, land. Ook beoogd'e
de heer Karner, deze vestiging van Ne
derlandse industrieën mede mogelijk te
maken door de financiële medewerking
van Antilliaanse bankiershuizen. Neder
land zou in deze combinatie voornamelijk
derland een jaarlijkse import in Venezuela
van ongeveer 10.000 ton melkpoeder in
z.g. „kleinverpakking". Op het ogenblik
bedraagt de totale Venezolaanse import
aan melkpoeder 20 25.00° ton. Hierbij
heeft thans de Nederlandse import niet
veel te betekenen
De wijze van financiering van de „Nu
tricia" fabriek staat nog niet geheel
vast. Het grootste gedeelte van het
benodigde kapitaal zal worden inge
bracht door kapitaals-investatie van
Venezolaanse ingezetenen, het overige
door een combinatie van „Nutricia" en
deelnemers aan het plan-Karner in de
Antillen. De thans volgende fase is het
regelen van de kapitaals-investering,
waartoe door de directie besprekingen
zullen worden gevoerd te Caracas en te
Willemstad.
De kosten voor de bouw der fabriek
technici en deskundigheid inbrengen. - -
Door bemiddeling van het Nederlandse morden geraamd op 4 millioen bolivars,
departement van economische zaken werd 01 f 4.6 millioen
het plan-Karner onder de aandacht van Daarna volgt de uitzending der tech-
- J- nici, die in Venezuela de fabriek zullen
gaan opbouwen en als zich geen onver
wachte hinderpalen voordoen, zal naar
verwachting de fabriek ongeveer in de
helft van het volgende jaar de produc
tie kunnen aanvangen.
De melk-consumptie is in Venezuela
zeker nog voor uitbreiding vatbaar. Het
verbruik bedraagt er 60 a 70 liter per
jaar per hoofd, tegen 200 1. in Neder
land. Voor 1 liter verse melk wordt
in Venezuela 1 bolivar 1.15) betaald
tegen 25 cent in Nederland. De ge
middelde melkproductie per koe is in
Venezuela per dag 5 liter, tegen in
Nederland 20 1. Daar staat tegenover,
dat de kostprijs in Venezuela niet zo
hoog is als in Nederland, omdat er over
vloed aan goede weidegronden is. Zoals
de toestand op het ogenblik is, wordt de
melk meestal verwerkt tot z.g. witte
kaas en gaat zij feitelijk goeddeels ver
loren.
Ook enige andere Nederlandse in
dustrieën overwegen, zoals gezegd, par
ticipering in plan-Karner. Nutricia
is het eerste bedrijf, waarvan deze
deelneming verwezenlijkt staat te wor
den. Het succes hiervan is uiteraard
van het grootste belang voor de kansen
van welslagen van het project.
de Nederlandse industrie gebracht. Dit de.
partement en andere instanties, die op de
hoogte zijn van de eisen, waaraan een be
drijf moet voldoen als het op genoemde
basis met succes werkzaam wil zijn, maak
ten een schifting onder de reflectanten.
Onder anderen voor het bedrijf van „Nu
tricia" werd hier door de deskundigen de
mogelijkheid van een rendabel arbeidsveld
gezien.
Na enige voorbereidingen heeft de heer
H v d Velden, directeur van de Fabriek
van Melkproducten „Nutricia" in Vene
zuela een orienteringsreis gemaakt over
het resultaat waarvan hij zich voldaan
toont. Op het eerste gezicht, aldus de heer
v. d. Velden lijkt het wellicht vreemd, dat
een onderneming die zich reeds jarenlang
heeft toegelegd op de export van haar m
Nederland gefabriceerde producten, ook in
het buitenland gaat fabriceren.
Venezuela heeft echter bepaald, dat het
buitenlandse product in Venezuela alleen
mag worden geïmporteerd, wanneer men
er voor znrgt, hetzelfde product eveneens
in het land zelf te fabriceren. In dit geval
is de in dit opzicht vastgestelde verhou
ding zo, dat men in Venezuela 6 blikken
melkpoeder mag importeren als men er
te zelfder tijd voor zorgt, 1 blik van
eigen bodem te verkopen. Op het ogenblik
werkt op dit gebied in Venezuela slechts
1 buitenlandse onderneming, een Ameri
kaanse, die zeer goed is geoutilleerd en
een zeer behoorlijk product levert. Zondei
die Amerikaanse fabriek heeft Venezuela
echter nog altijd zesmaal zoveel nodig als
het zelf kan produceren. Vermoedelijk zal,
als de Nederlandse onderneming in Ve
nezuela zal zijn gevestigd, de verhouding
tussen eigen Venezolaanse productie te
genover de import worden 1 4.
Van de aldus voor Nederland geopende
vergroting van de export-mogelijkheid zal
niet alleen Nutricia, doch zullen ook nog
andere melkverwerkende industrieën in
Nederland kunnen profiteren. De genoem
de verhouding van 1 4 betekent voor Ne-
(Van onze correspondent)
Theo Rector, een veer
tigjarige Bussumse musi
cus en bloemist, is er in
geslaagd de mandoline
electrisch te maken, iets
Hat steeds voor een on
mogelijkheid wereI gehou-
den. Door het hoge tril
lings,getal van fe ge*°ar
kelde mandoline-snaar
scheen het geluid met
combineren met elec'n<J!~
teit, anders dan met de
gitaar, waarvan het aan
zienlijk kleinere trillings
getal zich wel voor elec-
trisch-magnetische weer
gave en versterking leent.
De heer Rector, die
steeds op de hoogte
blijft van de inhoud van
muziek vak tijdschriften en
rad obladen, heeft nog
noo t iets van een electri-
sche mandoline gelezen,
zodat het tenslotte niet is
uitgesloten, dat zijn in
strument een primeur in
de muziekwereld betekent.
Al geruime tijd had hij
gezocht naar de oplossing,
die electrische reproduc
tie en weergave van een
onvervormde mandoline-
toon moest mogelijk ma
ken. Tijdens een gastcon-
cert in Groningen kwam
hij in aanraking met een
liefhebberij-knutselaar,
die hem een electrische
banjo toonde.
Het zelfgemaakte in
strument bleek tenslotte
lang niet volmaakt, want
de man, zélf geen speler,
kon zijn mstrument niet
toetsen; bovendien was er
van de karakteristieke
tokkeltoon niet veel over
gebleven door de electri
sche verwerking van de
klank, terwijl de toon
sterkte van die snaren
verschilden en d'e plec
trum-slag onevenredig
luid werd méé-versterkt.
De aanwijzingen van 'n
bouwhandleid'ing voor 'n
electrische gitaar trachtte
de heer Rector toe te pas
sen voor een mandoline.
Met succes tenslotte, want
via veel schema's en expe
rimenten kwam hij zover,
dat er een electrische toon
uit de mandoline kwam.
Musicus Rector wilde na
dit succes niet meer op
geven, en bij inspiratie,
op een nacht, vond hij 'n
oplossing, die het toon-
iterkteverschil van de
vier snaren uitschakelde.
De vinding bleek zó af
doend, dat nu de toon
sterkte van de snaren af-
londerlijk xan worden ge
regeld. zegt hij:
.Meer geluk dan wijs
heid", want scholing heeft
de heer Rector nimmer
gehad in deze materie.
Omdat resonantie zoveel
mogelijk moet worden
vermeden is de klankkast
een stuk massief hout,
waarin de eleetrisch-mag-
netische installatie een
geheim, waarvan hij niets
verklapt is verborgen.
Twee knoppen op de
klankkast zorgen voor de
regeling van toon en ge
luid, en een microfoon-
draadaansluiting verbindt
net instrument met de
versterker. Het geluid
van de electrische mando-
'ine is öelangrijk beter
n j' t van de gewone
mandoline, en de heer
Rector, die er drie maan
den aan heeft gewerkt,
verwacht er wel wat van'
als solo-instrument. De
practisehe muzikale waar
de van de mandoline
moet echter nog worden
geprobeerd.
Koningin Sornya, de gemalin van de S jah van Perzië, gaat tussen een aantal
toeschouwers door naar het vliegtuig, dat haar van het vliegveld van Rome
naar Teheran zal brengen. De Koningin leek in betere conditie, dan toen
ze in Augustus met haar echtgenoot in Rome aankwam.
Het C.B.S. heeft in zijn Statistisch Bul
letin de voorlopige resultaten gepubli
ceerd van de investeringsenquête, welke
betrekking heeft op de realisaties 1952 en
de verwachtingen voor 1953. Deze cijfers
zijn berekend uit de opgaven van 3853
industriële en 528 verkeersondernemin
gen.
De in deze voorlopige telling betrokken
industriële ondernemingen hadden per
30 Juni 1952 384.000 arbeiders in dienst of
plm. 60 pet. van het totaal der in de in
dustrie werkzame arbeiders. Door dit re
latief lage percentage is het niet onmoge-
gelijk, dat de berekende totaal bedragen
van de gehele industrie min of meer zul
len afwijken van de t.z.t. te publiceren
definitieve cijfers.
Uit de cijfers blijkt, dat de verwach
tingen, welke de ondernemingen aanvan
kelijk hadden, voor slechts 87 pet zijn ge
realiseerd. Niettemin zijn de gerealiseer
de investeringen In 1952 iets hoger dan
in 1951. Voor 1953 wordt eenzelfde inves-
teringspell als in 1952 verwacht.
Bij de toetsing van deze uitkomsten met
de algemene opvatting, dat er een daling
in de investeringsbereidheid is te consta
teren, dient bedacht te worden dat bij
de investeringsenquête gevraagd wordt
naar de in een bepaald jaar gereed ge
komen en in bedrijf gestelde investerin-
gen.
Het belangrijkste aandeel van de inves
teringen komt voor rekening van de
chemische nijverheid, de metaalnijver
heid en de electriciteitsbedrijven, n.l. 65
pet van het totaal, doch in deze bedrijfs-
klassen is de realisatie slechts 85 pet.
van de verwachtingen.
Onderstaand staatje geeft een overzicht
van de situatie in de verschillende be-
drijfsiklassen. De cijfers voor 1951 en de
verwachting voor 1952 zijn ontleend aan
de kortgeleden verschenen publicatie „In
vesteringen in vaste activa 1951 en 1952",
waarin een compleet .overzicht van de in
vesteringen in die jaren wordt gegeven.
Nog niet bekend.
1. Realisatie 1951; 2. Verwachting 1952;
3. Realisatie 1952; 4 Verwachting 1953.
In Valkenburg werd gisteren het twee
daags congres van de R.K. Kleermakers
Patroonsbond „St. Martinus" geopend.
Vooraf werd een Mis opgedragen door
de bondsadviseur, rector Swinkels. De
deelnemers, vergezeld van hun dames,
werden hierna in het Romeinse gedeelte
van de gemeentegrot welkom geheten
door de waarnemend burgemeester de
heer P. Hens.
In hét paviljoen riep de districtsvoor
zitter, de heer Duchateau uit Maastricht
de kleermakers een welkom toe in Val
kenburg.
Des middags ving onder voorzitter
schap van de heer Uyen uit Nijmegen
de jaarvergadering aan, waarop verschei
dene interne huishoudelijke aangelegen
heden aan de orde kwamen. De Ned.
Kath. Middenstandsbond was vertegen
woordigd door penningmeester V. Wan-
sum en de directeur-secretaris drs G.
Vlek. De eerste congresdag werd beslo
ten met een feestavond. Vandaag stond
o.a. een autotocht door Zuid-Limburg op
het programma.
Uit proeven op ratten en apen is ge
bleken, dat malaria kan worden onder
drukt door het slachtoffer op een melk-
diéet te stellen. Aldus werd Maandag be
kend gemaakt op de jaarlijkse bijeenkomst
van de Britse vereniging voor de vooruit
gang van de wetenschap. Professor Mae-
graith uit Liverpool zei, dat het dieet
„waarschijnlijk op mensen hetzelfde effect
zal hebben".
Het beleid, zoals dat na de oorlog in
ons land door een „rooms-rode" rege
ring is gevoerd en waarvan de over
dracht van onze souvereiniteit over
het voormalige Ned.-Indië aan de Re
publiek Indonesië één van de belang
rijkste gevolgen ls geweest, wordt door
een aantal mensen ernstig betreurd. Dat
is ongetwijfeld hun goed recht. Het is
echter wel wenselijk bij het beoordelen
van dit beleid en het onthullen van de
achtergronden ervan, zijn gezond ver
stand niet te laten verduisteren door
sentimenten of beter door ressentimen
ten. En dat gebeurt wel eens. Een
ontstellend voorbeeld hiervan biedt een
brief, die door het „Centrum voor Poli
tieke Voorlichting" in Den Haag is ver
spreid onder de titel„Het katholieke
spel in Nederland".
Wat in deze brief aan onzin wordt uit
gekraamd, is ongelofelijk.
„Er zijn mensen, die zeggen, dat de
K.V.P. met de roden heult, omdat ze
bang is, dat anders haar linkervleugel
naar de P.v.d.A. zal overlopen. Dat ls
echter een kinderachtig verhaaltje", zo
„licht" het Centrum „voor". Om dit po
litieke verschijnsel „te begrijpen", moet
men veel dieper peilen. Het is volmaakt
uitgesloten, aldus het „voorlichtende"
Centrum, dat er in Nederland al 8 jaar
lang een fatale politiek gevoerd wordt
zonder toestemming en zelfs bevel van
het Vaticaan. Maar wat voor reden kan
het Vaticaan hebben, om ons koninkrijk
te laten liquideren? Om dat te bevroe
den moeten we de zaak van „Vaticaans
standpunt" bekijken, meent het Cen
trum. En dan wordt alles Ineens glas
helder. De katholieken in Nederland wil
len graag de meerderheid hebben om zo
geleidelijk aan de protestanten te ver
dringen.
Het ziet er evenwel voorlopig nog
niet naar uit, dat dit de „roomsen" spoe
dig zal lukken, door hun politiek van
grote gezinnen en veel kinderbijslag.
Maar er is een andere methode, die
heel vlug gaat. „redeneert" het „voor
lichtende" Centrum. Als Nederland aan
gesloten wordt bij een of meer andere
landen, die een grote katholieke meer
derheid hebben, komen onze protestan
ten Ineens in de minderheids-positie en
dan is het natuurlijk gedaan met de
godsdienstvrijheid.
Als de politieke integratie van Klein-
Europa zou doorgaan, kunnen de pro
testanten in Nederland wel hun testa
ment maken, „waarschuwt" de brief.
Vijf van de zes betrokken landen zijn
immers overwegend katholiek.
Dat er in 1950 te Rome een inmid
dels in werking getreden Conventie
is getekend, waarbij de staten, die lid zijn
van de Raad van Europa, de moderne
vrijheidsrechten, dus ook gewetens- en
godsdienstvrijheid en vrijheid van woord
en drukpers, voor elkeen in hun rechts
gebied erkennen en zich onderwerpen
aan een gemeenschappelijk toezicht op
de naleving van de in de Conventie om
schreven mensenrechten, dat wordt door
het Centrum gemakshalve maar over het
hoofd gezien. Anders zou de tendens van
zijn „voorlichting" in gevaar komen. En
die is, kortgezegd, deze, dat, sinds we
Indië verraden hebben, Nederland zo on
belangrijk is geworden, dat we niet meer
meetellen en alleen nog maar voor in
lijving ln aanmerking komen. En dan
krijgt het Vaticaan zijn kans om onze
protestantse bevolkingsgroep onder druk
te zetten. Daartoe moest Indië verkwan
seld worden. Om Holland weerloos en
niet levensvatbaar meer te maken, rijp
voor inlijving!!
Het is haast niet te geloven, dat een
dergelijke „voorlichting" ln deze tijd nog
kan worden gegeven.
Op een zo volstrekt Imbeciele, olie
domme, slechts door ressentiment geïn
spireerde „voorlichting" kan onmogelijk
serieus worden ingegaan.
Dat een antipapistisch sentiment, als
waarvan deze brief getuigt, in ons land
nog blijkt te leven, is waarlijk ontstel
lend.
He uitvoer van Canada naar ons land Gemenebest zekere voordelen, zoals met
bedroeg in 1950 8 millioen, in 1951 26
millioen en in 1952 42,5 millioen. Het
belangrijke verschil tussen onze import
en exportcijfers met Canada schuilt in de
grote tarwe-exporten naar Nederland,
welke ongeveer 75 pet van de Canadese
uitvoer naar ons land uitmaken. Hierbij
mag worden opgemerkt, dat die tarwe-
aankopen worden geregeld onder de inter
nationale tarwe-overeenkomst en dat ons
land in hoofdzaak de tarwe nit Canada
heeft willen betrekken, aldus verklaarden
de heren L. H. Ausman, adjunct-directeur
van de „Canadian Trade Commissioner
Service" en Charles C. Hofman, admini
strateur van de beurs in Toronto, die een
kort bezoek aan ons land brengen tenein
de persoonlijk contact op te nemen met
regeringsvertegenwoordigers en zaken
lieden, alsmede ook om een bezoek te
brengen aan de Jaarbeurs in Utrecht.
De heer Ausman deelde mee, dat Cana
da een groeiende industrie heeft. Na de
oorlog is ook Canada er toe overgegaan
zijn exporten uit te breiden. Men stond op
het standpunt, dat zulks bij de ver
mindering der afzetmarkten alleen mo
gelijk zou zijn. als ook de Invoeren naar
het land zouden toenemen.
Hij noemde Canada een kopermarkt. In
Canada kan alles worden verkocht. Men
heeft er een gemakkelijk tarief-systeem,
met lage en vaste invoerrechten, die niet
verschillen naar gelang van de plaats,
waar de goederen worden ingevoerd, zo
als zulks wel in de Ver. Staten het ge
val is.
Ten aanzien van het Britse Gemenebest
en de voorkeursbehandeling zei de heer
Ausman, dat er een neiging is de verschil
len te verminderen, al heeft het Britse
(I an onze medische medewerker
Naast moederdag en vele andere dagen, waarop de publieke belangstelling
op een belangrijke vanzelfsprekendheid gericht wordt om zich daar even op
te bezinnen, heeft men in Amerika, Engeland en nu ook in Duitsland zelfs
een week voor de voetgezondheid. Wanneer men zich realiseert hoe
duizenden en duizenden last hebben van hun voeten, de een meer, de ander
minder, dan is het niet overdreven als een week lang de aandacht op de
voeten gericht wordt. Het is meestal niet nodig aan dit ongemak te lijden,
llier demonstreert zich het adagium: voorkomen is beter dan genezen. En
liet belangrijkste is wel: hier valt te voorkomen, want voetbezwaren zijn
veelal verkregen door verwaarlozing en slechte voetverzorging.
In de hoog ontwikkelde landen van te
genwoordig zijn de voetafwijkingen le
gio, terwijl bij de meer primitieve volke
ren deze veel minder voorkomen. Dat
civilisatie goed voor kan komen zonder
voetafwijkingen, heeft ons de Griekse en
Romeinse cultuur laten zien, waar voet-
bezwaren veel minder voorkwamen. Het
gaat om de leefwijze.
In een fabriek waren bij onderzoek
van 738 mannen en vrouwen in de
leeftijd tussen 15 en 70 jaar niet min
der dan 81.7 met anatomische ver
anderingen. De gewoonte van onze he
dendaagse leefwijze brengt met zich
mee, dat wij enerzijds van onze voeten
te veel vragen en anderzijds te weinig
oefenen en trainen. Hoevelen hebben
niet een beroep waarbij overwegend
gestaan wordt? Het langdurige staan is
niet bevorderlijk voor de voeten, om
dat een regelmatige afwisseling tussen
staan, lopen en rust voor de weefsels
beter is. Dit is begrijpelijk, als men
zich realiseert, dat voor het staan
bepaalde spiergroepen moeten functio
neren. Als men lange tijd staat, wordt
er te veel van deze spieren gevraagd.
Hoewel de beweeglijkheid van de men
selijke voet en tenen niet zo groot is als
van een aap, is deze toch veel groter dan
men denkt. Kleine kinderen doen soms
heel wat kunstjes met hun voeten. Door
te weinig gebruik worden veel voetspier
tjes en gewrichtsvlakjes atrophisch d.w.z.
kwijnen weg. De beweeglijkheid van de
voet gaat bij onze generatie verloren we
gens te weinig gebruik door egale bodem,
gemotoriseerd vervoer en slechte schoe
nen. Door de tegenwoordige vloeren in
huis en de wegbedekking daarbuiten
heeft de voet weinig oneffenheden op te
vangen en hebben de voeten te weinig te
doen. Ook het gebruik van auto, motor
fiets e.d. maakt dat onze voeten onvol
doende in training blijven. Daarbij komt
nog, dat mensen, die zich weinig bewe
gen corpulenter worden, zodat de voeten
extra belast worden.
Zo nuttig schoenen voor de voeten kun
nen zijn, zoveel ellende kunnen zij ver
oorzaken. De meeste mensen letten bij
het kopen van schoenen vooral er op. of
het model in de mode is, de kleur bij de
kleding past, de prijs aan de verwachting
voldoet e.d. Wij moeten er echter tevens
aan denken, dat de schoen de voet de
grootst mogelijke hulp geeft en op zijn
minst geen schade aanricht. De schoen
mag niet drukken; de voetspieren moeten
nog enige beweging in de schoen kunnen
uitvoeren. Goed schoenwerk behoeft niet
plomp of duur te zijn. Koopt geen te kor
te schoenen. Men ziet niet, of u een maat
groter of kleiner draagt maar wel of u
gemakkelijk loopt dan wel pijnlijk u
voortbeweegt. Ook moet de schoen vol
doende ruimte bieden, zodat de tenen
noch van opzij noch van boven aan druk
zijn blootgesteld. Hetzelfde geldt voor de
kousen, die aan de tenen ook niet te spits
mogen zijn.
Schoenen voor dagelijks gebruik mo
gen geen te hoge hakken hebben; voor
heren is dit om concreet te zijn 2 cm.,
voor dames 3% cm. Bij gelegenheden
hogere hakken te dragen is niet scha
delijk. Het belangrijkste is, dat de voe
ten niet voortdurend in dezelfde stand
gefixeerd worden. Voorts moet de
schoenzool elastisch en buigzaam zijn,
opdat de schoen het z.g. natuurlijke
oprollen van de voet bij het lopen niet
belemmert. Onze gehele voet behoort
namelijk actief bij het lopen betrokken
te zijn.
Voeten van een ongewone vorm, waar
voor geen passende confectieschoenen te
vinden zijn, vragen natuurlijk maatschoe
nen. In het algemeen kan men wel zeg
gen dat veel te weinig orthopaedische
raad bij voetklachten wordt ingewonnen
en zeker in de beginstadia van de moei
lijkheden.
Wat het gebruik van schoenen aangaat
valt op te merken, dat deze vaak verwis
seld moeten worden. Het door elkaar
dragen van enkele paren schoenen is zo
wel voor de voeten als voor de schoenen
het beste. De schoenen luchten uit en
drogen, waardoor het materiaal langer
meegaat. Dit komt de huidademhaling
van de voet ten goede. Vanzelfsprekend
behoort daar een regelmatige verwisse
ling van kousen bij. Men kan niet dik
wijls genoeg schone kousen aantrekken.
Inlegzooltjes zijn nuttig, omdat zij het
voetzweet opzuigen, enigszins schokbre-
kend zijn en ook enigszins isolerend wer
ken. Vervolgens drage men in de zomer
luchtig open schoeisel en waterdicht in
de winter.
Over de verzorging van de voeten;
voetbaden, massage van voeten en benen,
maar vooral de voetgymnastiek, een vol
gende keer.
aardewerk en andere. Voor Nederland
achtte hij echter zeker mogelijkheden
aanwezig om de uitvoer naar Canada te
doen toenemen. Teneinde de importen in
Canada te stimuleren, zulks weer ter be
vordering van de Canadese uitvoer, stond
de Canadese regering na de oorlog een
aantal leningen toe, onder meer aan ons
land. In 1946 werd in het ministerie Vbor
de handel een afdeling voor de invoer in
gesteld, die medewerking verleent aan de
buitenlandse exporteurs en de Canadese
importeurs. Tenslotte waren in 1946 plan
nen ontwikkeld voor de instelling van
een internationale beurs. De eerste „Ca
nadian International Trade Fair" werd in
1948 gehouden
De heer Hofman deelde mee, dat er
thans zes zijn gehouden. Zij breidden zich
steeds meer uit. Het is een prachtige ge
legenheid voor de buitenlanders aan Ca
nada hun producten te laten zien. Zeer
teneinde de Canadese kopers persoonlijk
inlichtingen te kunnen geven.
Al worden er niet altijd onmiddelijk
grote orders geboekt, men heeft de erva
ring, dat vaak veel later belangrijke be
stellingen worden gedaan van producten,
die men op een der beurzen heeft ge
toond. Daarbij is gebleken, dat er vooral
voor Nederland een grote belangstelling
bestaat. Een belangstelling, die na deze
laatste wereldoorlog ln Canada sterk is
gegroeid.
Opgemerkt werd nog, dat aan Neder
landse vestigingen in Canada geen moei
lijkheden in de weg worden gelegd. Er is
al een zestal Nederlandse oprichtingen
sinds de oorlog. De kapitaaloverdracht
vormt natuurlijk een moeilijk punt. Men
hoopt echter, dat die moeilijkheden bij
een verbetering van de Nederlandse dol
lar-positie zullen verminderen.
De voorzitter van de Tweede Kamer, dr
L. G. Kortenhorst, zal op Zaterdag 3 Oct.
a.s. op het Mgr Nolensplein te Venlo een
monument voor wijlen mgr prof. dr W.
Nclens onthullen. Hij zal hierbij een her
denkingsrede uitspreken.
Voor de oprichting van dit monument is
indertijd een comité opgericht onder voor-
belangrijk is het, dat de buitenlandse ver-1 zitterschap van de oud-burgemeester von
kopers zelf op deze beurs aanwezig Zijn, Venlo, mr B. Berger.
(Van onze Haagse redactie)
De Haagse wethouder van Weder
opbouw, ir L. .1. M. Feber gfng gisteren
middag in de raad schuil ®ch*er een
ruiker wit-gele bloemen. Donderdag a.s.
zal deze KVP-politicus twintig jaar
achtereen het ambt van wethouder m de
residentie hebben vervuld. Dit zeldzame
jubileum was voor de vroedsrcnap aan
leiding de normale werkzaamheden te
onderbreken.
Nadat nog meer bloemstukken en een
fruitmand waren aangedragen, karakteri
seerde burgemeester Schokking zijn
plaatsvervanger als een vrije geest, die,
uitgaande van een vaste geloofsovertui
ging steeds als een markante persoonlijk
heid' zelfstandig zijn positie weet te be
palen. Als een groot reiziger ook, die zijn
ervaringen in vruchtbare publicaties heeft
neergelegd voorts als een literator van
formaat en tenslotte als een politicus, die
van alle markten thuis is.
Zijn dit min of meer officiële kwalifi
caties voor ir Feber geworden, persoonlijk
kenschetste mr Schokking hem, als een
guit, die soms zelfs de neiging heeft tot
een rakker uit te groeien. Ondanks de vele
ernstige zaken, die het college van
3. en W. te behandelen krijgt, wordt er
door zijn toedoen vaak en heel hartelijk
gelachen. Maar ook had de burgervader
zijn oudste wethouder leren kennen, als
een voortreffelijke pater familias en als
een uitmuntend loco-burgemeester.
Er waren dus redenen te over geweest
om in overleg met het Seniorenconvent
en met de Commissie voor Kunstopdrach
ten te besluiten aan de schilder Sierk
Schröder opdracht te geven tot het ver
vaardigen van een portret van ir Feber
tot plaatsing in het nieuwe stadhuis. Na
de onthulling van dit uitstekend geslaagde
conterfeitsel, voerde de heer Smitskamp
(AR), als nestor van de raad het woord.
Gaarne sloot hij zich aan bij de zeer waar
derende woorden van de burgemeester.
Ais enige had hij de eer gehad die volle
twintig jaar met de jubilaris lid van de
raad te zijn.
Het was hem vooral in de eerste tijd een
onverdeeld genoegen geweest de wet
houder aan dezelfde zijde van de rode
tafel mee te maken. Hij behoorde toen
niet alleen tot de meest gezaghebbende
leden maar ook was toen reeds zijn cri-
tische vermogen sterk ontwikkeld. De
heer Smitskamp had getracht in dit op
zicht iets van ir Feber te leren, maar hij
betwijfelde daarin ten volle te zijn ge
slaagd. Den Haag is deze wethouder heel
veel verplicht zo besloot spreker; twee
decennia lang heeft hij de gemeente op
onnavolgbare wijze gediend waarvoor een
welgemeend dankwoord op zijn plaats ls.
De wethouder zelf verklaarde hierop
door deze hulde wel blij gestemd doch
niet verrast te zijn gezien het feit, dat hij
voor de schilder had moeten poseren.
Zijn oudere vriend, prof. Aalberse, had
hem eens gezegd: het wethouderschap van
een grote stad is een van de mooiste
functies in ons staatsbestel. Dit geldt
zeker, aldus de jubilaris, voor een stad
als Den Haag, die in volle ontwikkeling is,
waar de moeilijkheden als gevolg daarvan
een prikkel vormen voor de uiterste
krachtsinspanning en waar zowel in het
college van B. en W. als met de raad in
uitstekende teamgeest wordt samen
gewerkt. Hij meende zich dan ook niet
aan valse bescheidenheid te bezondigen,
wanneer hij een belangrijk deel van het
geen door hem was tot stand gebracht
op rekening wilde schrijven van het prima
corps ambtenaren, dat hem al die tijd ter
zijde had gestaan.
Hierop werd de vergadering enige tijd
geschorst om de vele gasten gelegenheid
te geven de wethouder en zijn familie in
een der benedenzalen te complimenteren.
Daar werden o.m. nog attenties en ge
schenken aangeboden namens de gezamen
lijke raadsverslaggevers het Centraal
Woningbeheer en de Vereniging van Huis-
en Grondeigenaren.
De bekende Britse piloot Neville Duke
heeft Maandag een nieuw snelheidsre
cord gevestigd voor vliegtuigen. Hjj be
reikte een gemiddelde snelheid van
1171 km. per uur. Het nieuwe record moet
nog worden erkend.
In Dayton (Ohio) waren Maandag juist
twee nieuwe records bekendgemaakt. Bri
gade-generaal Stanley Holtoner, de bevel
hebber van een luchtmachtbasis in Cali-
fornië, bracht op 2 September j.L het re
cord voor straalvliegtuigen over een ge
sloten circuit van 100 kilometer op onge
veer 1104 km. per uur. Op 1 September
had de Amerikaanse kapitein van de
luchtmacht Collins een nieuw record over
15 kilometer bereikt, door een gemiddel
de snelheid van ongeveer 1130 km. per
uur te bereiken. Beide records zijn thans
door Duke, die in een „Hawker Hunter"
over een gesloten circuit van drie kilome
ter vloog, gebroken.
In de vaoantiemaand Juli is de alge
mene productie-index (basis 1988 is 100)
met 3 gedaald tot 160. Daar Juli 25 ar
beidsdagen telde, tegen 24 in Juni, is
de gemiddelde dagproductie met 10 ach
teruitgelopen tot 150.
Enkele indexcijfers per bedrijfstak
luiden: bouwmaterialen 137 (in Juni
TAo!' "ibber 391 (454), steenkolen 95
(92), metaalproducten 217 (219) en elec-
triciteit gas en water 195 (197).
orig jaar daalde de gemiddelde dag
productie van 147 in Juni tot 136 in
Juli.
