'^uóteró werkten zeiJ dapper mee
OOK WIJ GAAN U HELPEN
FEESTKLOK
MOEDER CLARA D ANKT ONZE
LEZERS
r': I
Met de verfkwast niet minder handig dan met naald en draad
Employé's van het Mauritscomplex
DINSDAG 15 SEPTEMBER 1953
PAGINA
's Avonds om vijf uur ging het hek dicht. De werklui hingen hun blauw-geëmailleerde drinkflessen
om de hals, sprongen op de fiets en reden naar huis. Het hangslot werd dicht geklapt. De hoofd
opzichter legde de sleutel op een geheime plaats neer, die slechts aan een aantal betrouwbare
insiders bekend was.
Dan ging de deur van het pauselijk slot open en betraden Moeder Priorin met Zuster Caecilia, haar
assistente, het bouwterrein om de gemaakte vorderingen in ogenschouw te komen nemen. Van
stenen, cement, beton, houtsoorten of aanleg van centrale verwarming hadden zij weinig verstand,
maar zij wisten hoe een Carmelitessenklooster zo practisch mogelijk ingericht kan worden. Uit
jarenlange ervaring hadden zij dat beter geleerd dan een bouwkundig tekenaar op de blauw
drukken van zijn ontwerp zou kunnen aangeven.
Op deze inspectietochten deden zij soms ontdekkingen. Meestal waren het slechts kleine verande
ringen, die zij in overleg met architect en aannemer wilden aangebracht zien. Nochtans is het eens
voorgekomen, dat zij het bovenste gedeelte van een stenen trap door een houten die minder
kostbaar was lieten vervangen. Dat was meer in overeenstemming met de H. Armoede, die
Moeder Theresia haar geestelijke dochters tnet zoveel nadruk bevolen had.
Stilte keert terug
De vrucht van vrome milddadigheid
Dagorde
ly/TET Pater Andreas Zelis, Prior van het Theologicum der Onge-
schoeide Carmelieten te Geleen, hebben Anthony Hennekens, de
voorzitter van de Katholieke Vereniging van Mijnbeambten, en ik
verleden jaar op het feest van Sint Nicolaas de Carmel „Regina
Pacis" te Beek bezocht, vertelde ons Frans Dohmen, die als vakbond
leider meer dan 20.000 mijnwerkers achter zich heeft. Met speciaal
verlof mochten wij binnen het pauselijk slot komen. Van de bekrom
pen behuizing die wij daar te zien kregen zijn wij geschrokken. Zó
primitief hadden wij ons dat niet voorgesteld, temeer daar de gevel
van het klooster laat vermoeden, dat het interieur van dit gebouw
royaal van afmetingen is. Aanstonds bleek ons echter, dat het tegen
deel het geval was. We troffen daar een reftertje aan, zo klein, dat
het amper plaats kon bieden aan zes tot zeven zusters. Ze zaten daar
evenwel met zijn veertienen!
Boetvaardigheid
Geestelijk contact
Deze zusters moe
ten meer aan ande
ren dan aan zichzelf
hebben gedacht. We
wisten natuurlijk
van te voren wel dat
de cel van een Car
melites geen gemeu
bileerde salon zou
zijn. Maar dat de
zusters nog niet eens
over voldoende
ruimte beschikten
waar ze behoorlijk
kunnen werken en
zich ontspannen, dat was ons te
bar.
In een geïmproviseerd celle
tje, dat op de gang stond lag een
zuster ziek te bed. Ze sukkelde
met een hevig ontstoken knie.
Haar temperatuur was vrij hoog.
„Waarom legt U deze patiënte
niet boven op de ziekenkamer,
Moeder?" vroegen wij de Priorin.
„Het is koud en het tocht hier.
Dat kan voor de Zuster onmoge
lijk goed zijn".
Moeder Clara schudde meewa
rig het hoofd. We begrepen het
*1. Br was voor d* patiënte geen
andere plaats te vin
den
Toen hebben Frans
Dohmen en Anthony
Hennekens elkander
eens veelbetekenend
aangekeken en ge
zegd: „Ook wij gaan
U helpen". Destijds
hebben Uw Zusters
zich onder de rook
van Staatsmijn Mau-
rits gevestigd om
door offer en gebed
van God de genade
te verkrijgen dat het Katholiek
geloof in de Nieuwe Mijnstreek
behouden moge blijven. De mijn
werkers en mijnbeambten van
het Mauritscomplex voelen zich
verplicht U als contraprestatie
een jaarlijkse bijdrage te geven,
opdat U allen zonder zorg voor
Uw dagelijks bestaan Uw verhe
ven apostolaat moogt uitoefenen.
Als onze mensen eens wisten hoe
de zusters hier leven zou onge
twijfeld niemand willen achter
blijven om dit offertje af te
staan.
Tlillft
Niet in de Borneo-missie maar in onze mijnstreek
tnoest de nieuwe Carmel konwi
Als een blank sneeuivtapijt
Centrale der mijnstreek
Nieuu/e vleugel van Carmel
te Beek voltooid
Aan de verbouwing hebben de Zusters
met grote schorten over haar habyt
en scapulier zelf ijverig mee geholpen.
De gaatjes die zij in het hout ontdekten,
dichtten zij met stopverf, namen de
schilderskwast ter hand en smeerden de
verf, die een broer van een der com
muniteitsleden ten geschenke had ge
geven, met forse streken over deuren
en ramen uit. Alle ruiten hebben zij zelf
ingezet. Wekenlang heeft de gang volge-
staan met ramen en kozijnen, die stuk
voor stuk een beurt kregen.
Een half jaar lang hebben de Zusters
moeten luisteren naar het lied van de
arbeid, dat in haar kloostertuin weer
klonk. Met oorverdovend lawaai maal
den de betonmolens cement tot een vast
fundament, waarop de nieuwe vleugel
werd opgetrokken. Een gierende zaag
kloofde balken tot planken, waarvan
timmerlieden vloeren legden; lassers
tuurden door de beschermkappen in de
venijnig-blauwe vlam, waarmede zij
buizen van de centrale verwarming aan
elkaar zetten.
In offervaardige berusting aanvaard
den de Zusters de luidruchtigheid, die
indruiste tegen de stilte, rust en inge
togenheid, waaraan zij in haar beschou
wend leven behoefte hebben. Zij begre
pen dat dit de enige mogelijkheid was
om bevrijd te worden van het ontstellend
gebrek aan ruimte, waarmede haar
klooster sedert de oprichting te kampen
heeft gehad.
Het leed is thans voor goed achter de
rug. Langs de brede nieuwe pandgang
bevinden zich een mooie refter, royaal
van afmeting, alsook de keuken en bij
keuken. In de kelders, waar aardappe
len, kolen en diverse groenten worden
bewaard, is een wasvertrek ingericht.
Het voormalig reftertje veel te klein
voor het aantal Zusters wordt bij
het koor getrokken en keuken plus bij
keuken worden tot vóórkoor bestemd.
Op de bovenverdieping zijn negen mooie
cellen gebouwd. De Carmel „Regina
Pacis" te Beek biedt thans plaats aan
negentien Zusters.
Als vrijwillige gevangenen van God
leiden de Carmelitessen een bestaan,
dat aan de menselijke natuur zeer hoge
eisen stelt. Zij dragen een habijt van
ruwe stof; lopen barrevoets; gebruiken
nimmer vlees of dierlijk vet en mogen
het streng pauselijk slot slechts om
ernstige redenen verlaten. Zelfs wanneer
familieleden aan de andere zijde van
het traliehek op bezoek komen, houden
v.o.v.v.
Zondag 20 September gaan de
feestklokken luiden over de Carmel
van Beek (L.), want dan zal de nieu
we vleugel van het Kl-ooster worden
ingezegend en deze plechtigheid
vormt een gebeurtenis waaraan veie
duizenden van onze lezers zij het
van uit de verte deel hebben, zoals
zij door hun milddadigheid deel
hebben genomen aan de bouw, die
nu gereed is gekomen.
Elders op deze pagina dankt Moe
der Clara voor de bewijzen van
„royale goedheid" waardoor ruim
70 pet van de bouwsom kon worden
bijeen gebracht en waarschijnlijk
door deze band met de buiten-kloos
terlijke wereld getroffen, zet zij uit
een, wat de taak van de verheven
Berg Carmel ten aanzien van deze
zelfde wereld is en haar gedachten
zijn het overwegen meer dan waard.
Misschien dat de lezer daarna op
nieuw belangstelling heeft voor het
giro-nummer, waarop hij nog eens
2en feestgave kan storten. Het is
340435 ten name van net Carmelites
senklooster „Regina Pacis", Beek
(Eb). De nieuwe vleugel is wel
klaar, maar de zusters hebben voor
een aflersoberste inrichting nog veel
nodig. En de leverantie van „gees
telijke drijfkracht aan de mys
tieke bedrijvigheid van het Gods
rijk" wordt terecht niet met geld
betaald. Daarom blijven uw offers
welkom.
zij haar gelaat achter een zwarte sluier
verborgen.
's Morgens om half zes staan zij op.
In de zomermaanden zelfs om half vijf.
Allereerst bidden zij in het koor ge
zamenlijk de vier Kleine Uren: Priem,
Terts, Sext en Noon. Onmiddellijk
daarop volgt de H. Mis, die, met de
dankzegging na de H. Communie mee,
ongeveer een uur duurt. Na afloop gaan
de Zusters gewoonlijk iets gebruiken.
Dit is echter geen ontbijt in de gewone
Op de sobere kloostertafel in de
refter staat volgens Carmeli-
taanse traditie een doodskop,
om de zusters er voortdurend aan
te herinneren dat het lichaam
eenmaal tot stof en as vergaan
zal.
betekenis van het woord, doch het be
staat uit een kop warme koffie met
brood, overeenkomstig de gewoonte van
zuidelijke landen.
Van 7.45—8.45: Meditatie.
10.5311 uur: Gewetensonderzoek.
U uur: Middagmaal. De Zusters gaan
slechts tweemaal per dag aan tafel.
Daarna hebben zij recreatie, welke nut
tig besteed wordt met handwerk: stop
pen, naaien, verstellen, enz.
14 uur: Vespers, waarna Geestelijke
Lezing tot 15 uur.
1516.45 uur: Werktijd.
16.45 uur: Een kwartier voorbereiding
op de tweede Meditatie.
17—18 uur: Meditatie.
18 uur: Avondeten, waarna recreatie.
19.25 uur: Completen en Gedachtenis
sen tot 20 uur.
20—21 uur: Vrije tijd.
21—22.15 uur: Metten en Lauden, waar
na nog een kwartier gewetensonderzoek
plaats heeft.
Omstreeks 23 uur begeeft de commu
niteit zich ter ruste.
Zo wisselen de geestelijke oefeningen
zich dag na dag in steeds eendere volg
orde af, telkens ingeluid door het klokje
der H. Gehoorzaamheid.
In haar uitvoerig gedicht „Jésus, mon
Bien-Aimé, rappelle-toil.heeft de
H. Theresia van Lisieux verklaard, dat
zij in de Carmel was getreden om onaf
gebroken voor de bekering der zondaars
te bidden. Bij het plechtig onderzoek, dat
aan haar professie voorafging, preci
seerde zij zich nader en zeide, dat zij
gekomen was niet alleen om de zielen
te redden, maar ook om te bidden voor
heilige priesters.
Meisjes, die zich voor dit verheven
leven geroepen voelen, moeten van deze
apostolaatsgeest doordrongen zijn. Alleen
zij mogen zich aansluiten bij de gemeen
schap dezer vrome en edelmoedige
kloosterzusters, die zich als slachtoffers
voor de Eeuwige Liefde verlangen te
bewegen op het hoogste niveau, dat in
het geestelijk leven te bereiken valt. In
de Carmel brengen zij aan het Goddelijk
Hart van Jesus, dat de mensen oneindig
bemint, eerherstel voor de vele beledi
gingen, die de mensen de Zaligmaker
aandoen. Daarom liggen zij in aanbid
ding neergeknield voor het Allerheilig
ste, richten zij al haar gedachten, gevoe
lens en genegenheden op Hem, aan Wie
zij zich als bruiden voor tijd en eeuwig
heid hebben toegewijd; verlangen zij
voor de verlossing der onsterfelijke
zielen met Christus aan het kruis te
sterven. De H. Moeder Theresia, die,
volgens haar eigen verklaring, tot aan
het einde der wereld had willen lijden
om één ziel voor de verdoemenis te
behouden, is haar geestelijke dochters in
deze offervaardige liefde moedig voor
gegaan.
Op heldhaftige wijze leggen de Car
melitessen zich toe op de beoefening der
deugden van armoede, zuiverheid, ge
hoorzaamheid, nederigheid, verdraag
zaamheid, geduld, zachtmoedigheid en
een opofferende liefde, die geen gren
zen kent.
De boetvaardigheid, waartoe deze
sterke en moedige vrouwen zich krach
tens de heilige doch harde Regel ver
plichten, is streng. Op Vrijdagen en
tijdens de Veertigdaagse Vasten, die
voor de gehele H. Kerk geldt, mogen de
Zusters geen zuivel gebruiken. Geen
melk derhalve, eieren of kaas. Voor de
langdurige Ordesvasten echter, die vanaf
het feest van Kruisverheffing (14 Sep
tember) tot Pasen duurt, geldt deze be
paling niet. Zij zorgen, dat haar provi
siekast een flinke voorraad groenten en
fruit bevat, zodat er geen gevaar voor
een tekort aan vitaminen bestaat. Haar
voeding is voldoende gevarieerd.
Meditatie in de kloostertuin.
Achter de tralievensters zijn zij de
vrijwillige gevangenen van God gewor
den. Afgezonderd van de wereld, waar
aan zij voor goed vaarwel hebben ge
zegd. Voelen zij zich eenzaam in haar
levenslange retraite? Dat valt heus mee!
Zij hebben meer contact met de buiten
wereld dan menigeen oppervlakkig zou
vermoeden, want voortdurend wordt
haar gebed verzocht om uitkomst in de
meest uiteenlopende moeilijkheden.
Vooral door degenen, die door hun edel
moedige hulp de uitbouw van de Carmel
te Beek mogelijk hebben gemaakt.
„Door deze voortreffelijk geslaagde
actie is mjj duidelijk geworden, waarom
onze H. Moeder Theresia haar 32 Car-
mels zonder geld gesticht heeft", ver
klaarde mij Moeder Clara, de Priorin.
„Daardoor heeft zij al haar weldoeners
in de gelegenheid gesteld met haar in
innige verbinding te komen. Onze H.
Moeder had een edel en dus ook dank
baar hart. Wat zal zij veel voor deze
mensen gebeden hebben! Zij spoorde
daartoe haar dochters voortdurend aan.
Door deze actie zijn wij met duizenden
gezinnen in geestelijk contact getreden.
Wij bidden en offeren voor allen, die ons
bij de bouw gesteund hebben. Uit dank
baarheid voelen wil ons daartoe ver
plicht. God heeft ons dat uitdrukkelijk
te kennen gegeven".
E. LOHMAN O.F.M.
FRANS DOHMEN.
«ik? -
Boven: De nieuwe vleugel van de Carmel Regina Paciste Beek.
Onder: De soberheid van een Carmelitessen-cel, waarin zich een
flink stuk van het bid- en offerleven voltrekt is welsprekend.
y
Mi m
-
Wy zouden geen ware dochters
van onze H. Moeder Theresia
van Avila zijn wanneer wy ons
niet echt dankbaar zouden tonen
voor de royale goedheid, waarmede
de lezers van de Maasbode-pers ons
ir de zorgciyke omstandigheden
waarin wy door gebrek aan ruimte
reeds jarenlang verkeerden, gehol
pen hebben. Zjj hebben immers het
grootste gedeelte van de benodigde
bouwsom ruim 70'/» bijeen ge
bracht. Tevens betuig ik in naam
van onze zusters myn oprechte
dank aan de Directie en Redactie
Door de gulheid, vrygevigheid en be
langstelling, die wy speciaal tgdens
de destyds gevoerde Adventsactie
mochten ondervinden, werden wij
diep getroffen. St Joseph, de Bouw
heer van de Carmelorde, heeft ons
vanuit de Hemel zichtbaar geholpen.
Was het niet opvallend, dat wij de
grootste giften byna steeds op Woens
dag of Donderdagmorgen mochten
ontvangen?
Menigeen vraagt zich tegenwoor
dig af: wat is feitelijk het doel van
de Carmel? Vervullen de beschou
wende Zusters in deze tijd nog een
rol van betekenis? Zouden zij niet
beter actief kunnen deelnemen aan
de uitbreiding van het Godsrijk op
aarde? Dat past toch beter bij de
mentaliteit van het hedendaagse
leven!
Mag ik het doel van onze Orde met
een voorbeeld uit de natuur verdui
delijken? Wat doet er levenlozer aan
dan het sneeuwtapijt dat over de
toppen der Alpen ligt uitgespreid!
Wanneer de stralen der zon tegen
het voorjaar in kracht toenemen gaat
deze blanke schoonheid smelten.
Eerst langzaam; drup voor drup; dan
sneller; glinsterende waterstralen
gutsen langs de rotsachtige hellingen
naar de diepte der dalen; beken vor
men zich tot machtige stromen, die
zich met onstuimig geweld voortstu
wen naar de eindeloze vlakten der
oceanen. Onderweg brengen zij schoe
pen en raderen van de turbines der
waterkrachtcentrales in beweging
waarvan talrijke industrieën haar
krachtstroom betrekken.
Dit alles en meer dan dat wordt
veroorzaakt door dat rustige en ogen
schijnlijk onbetekenende sneeuwtapijt
daar boven op de Alpentoppen.
Op de verheven hoogte van de Berg
Carmel, ver boven het gedruis en
gewoel van de wereld, moeten de
dochters van de H. Moeder Theresia
van Avila zich in effen zielekalmte
laten bestralen door de Eeuwige Zon
van Gods Liefde. Zy moeten de cen
trales zyn, die de geesteiyke drijf
kracht leveren aan de mystieke be-
dryvigheid van het Godsryk. Gehuld
in haar bruin habyt en witte koor
mantel streven zy er naar een leven
te leiden, dat brandt van liefde tot
God, wier gloed de kille en dorre
wereld verwarmt.
Al is onze taak in wezen wereld
omvattend, toch wil de Carmel van
Beek vooral bidden en offeren voor
het geestelijk welzijn van ons vader
land en heel bijzonder voor dat van
de nieuwe mijnstreek. Met de mate
riële welvaart, welke de mijnindustrie
aan Limburg gebracht heeft, moet de
geestelijke ontwikkeling gelijke tred
houden. De moderne groot-industrie
brengt voor de zielen haar speciale
gevaren mee. Vooral voor de jeugd.
Daaruit valt af te leiden, dat een
Carmel onder de rook van Staatsmijn
Maurits een bijzondere roeping te
vervullen heeft. Dit heeft de Godde
lijke Voorzienigheid ons duidelijk te
verstaan gegeven.
Immers: in de jaren 1934—'35 be
reidde men in de Carmel van Echt
een nieuwe stichting op Borneo voor.
Overeenkomstig de leer van de H.
Theresia van Avila waren de Zusters
er diep van overtuigd, dat haar aan
wezigheid in deze missie de arbeid
der priesters zou bevruchten.
Reeds was men in Echt tot deze
stichting vast besloten, toen mej.
Jeanne Maes, die vurig verlangd had
eenmaal Carmelites te mogen wor
den doch dit ideaal wegens gezond
heidsredenen nooit heeft mogen ver
werkelijken, kwam te overlijden. Bij
testament bepaalde zij, dat van haar
kapitaal een Carmel te Beek ge
bouwd moest worden. Zo was het
duidelijk, dat God deze Carmel niet
in de missie, doch in de mijnstreek
verlangde.
MOEDER CLARA
van de Onbevlekte
Ontvangenis O.C.D.
Priorin
