Donkere
ik met midd
ellijn
van K
de kilometers
Geig
Rico
Bulthuis schreef een
verrassende
roman
er controleert Amerika
en Rusland
Zaterdagse
mijmeringen
Feest voor Paulinehet
van een bankroet
vei
haal
ZATERDAG 24 OCTOBER 1953
PAGINA 3
Omnibus-bom, zo noemen de Engelsen de atoombom, die ze deze maand
te Woomera bijna in bet hartje van Australië, hebben laten ontploffen.
Het is een atoombom die voor verschillende doeleinden kan gebruikt
worden. Naar het schijnt, gaan de proefnemingen der Engelsen in een
andere richting dan die der Amerikanen, welke laatsten in Nevada met
atoombommen experimenteren, waarvan door de deskundigen wordt
aangenomen, dat ze meer gespecialiseerd zijn en voor zeer bepaalde
doeleinden worden vervaardigd.
Ditmaal zijn de Engelsen iets minder geheimzinnig geweest. Bij
liet tot ontploffing brengen van hun eerste atoombom in 1952
werden de journalisten verre gehouden en pas enkele dagen later
zijn ze in de gelegenheid gesteld, een vliegtocht te maken over de
Montebello-eilanden en het vasteland, waar de explosie plaats had
gevonden. We hebben toen in deze kolommen verteld, welk een
verwoesting de hom had aangericht, er tevens de aandacht op ge
vestigd, dat de constructie van de Engelse atoombom vermoedelijk
enigszins anders is, dan die van de Amerikaanse, zulks gezien de
heel andere vorm van de befaamde rookkolom, die niet het silhouet
van een paddestoel vertoont, maar zich in een soort Z-vorm de
lucht in hoort.
Observator
DOUWE EGBERTS
Geurige Porto-Rico Pijptabak
De Witte Os
Ö&uUwIg z
Onwelkome gasten
Catastrophe
Schijn en wezen
8 Jaar na de oorlog
D"as wat anders
Merkwaardig standbeeld
Missiepost aan Noordpool
Ook voorbeeldig
Nog iets schoons
En morden
Harry Prikker.
Omnibus-bom in hartje Australië
de ontploffing: weer een ontzaggelijke
lichtstraal en vervolgens de rookontwik
keling, die allengs de voor de Engelse
atoombom karakteristieke Z-vorm aan
nam. De zon werd bijna verbijsterd en
de journalisten hadden even de indruk,
dat de rookkolom op hen afkwam, maar
dit was een gezichtsbedrog, z
In liet gebied, waar de atoombom
tot ontploffing werd gebracht, waren
gebouwen en andere constructies van
staal en beton opgericht. Op ver
schillende plaatsen had men tanks
en pantserwagens neergezet, alsmede
vliegtuigen, teneinde te kunnen na
gaan, hoe de uitwerking van een
atoombom er op is. De journalisten
zagen een pantserwagen, die letter
lijk uiteengereten was. Ze mochten
ook de betonnen schuilplaats van
verre bekijken, waarin geleerden en
technici, die zich hiertoe vrijwillig
hadden aangemeld, de ontploffing
van nabij hadden meegemaakt. De
schuilplaats leek het geweld van de
atoombom te hebben weerstaan en
zag er onbeschadigd uit. Ze werden
er niet in toegelaten. Maar wel
mochten ze de toren bezichtigen,
waarop binnenkort weer een atoom
bom tot ontploffing zal worden
gebracht.
De activiteit der Britten in de productie
van atoombommen doet onwillekeurig de
vraag rijzen, hoe ver het nu eigenlijk staat
met de wedloop der grote mogendheden,
met name de Verenigde Staten en Sov
jet-Rusland, wie over het grootste aantal
van deze geduchte oorlogswapens zal kun
nen beschikken. Er zijn hierover in de
laatste tijd enkele interessante bijzonder
heden gepubliceerd.
Ook cijfers over de gelden, die er
aan besteed zijn en over de aantallen
atoomhommen, in het bezit der ge
noemde mogendheden. Wat de Ver
enigde Staten betreft, die hebben
sinds 1945 twaalf milliard dollars
voor de atoombom uitgegeven. Hier
bij is gezien het jaartal niet inbegre
pen, wat de eerste proefnemingen na
de kostbare experimenten in de
eerste atoomstad Los Alamos (Texas)
en het afwerpen van de eerste atoom
bommen op Japan gekost hebben.
saki hadden een explosieve kracht
van 20 kiloton ofwel twintig duizend
ton dynamiet; de grootste Ameri
kaanse hebben een kracht van 120
kiloton)
Intussen gingen de Amerikanen er toe
over, kleinere atoombommen te vervaar
digen, die tevens een grotere explosieve
kracht hadden, maar gemakkelijker ver
voerd konden worden. Voor het vervoer
van de eerste atoombommen naar Japan
was een suferfort nodig. We stippen hier
bij aan, dat tijdens de oorlog het slag
schip „Indiananopis" in de Stille Oceaan
spoorloos verdwenen is. Men vermoedt,
dat de oorlogsbodem een atoombom ver
voerde en er aan ten onder is gegaan, al
of niet na een torpedolreffer van een
Japanse duikboot. De Amerikanen wilden
kleinere atoombommen bezitten, omdat
de grote slechts voor z.g. strategische
doeleinden gebruikt kunnen worden, n.l.
voor een aanval op een bepaald, vast
punt, een stad of een fabriekscomplex. In
verband met de verdediging van Europa
was het nodig, dat er gemakkelijk ver-
voerbare atoombommen beschikbaar wa
ren en wel voor z.g. tactische doeleinden,
dat is ten behoeve van het opereren te
gen oprukkende legers, in casu de over
machtige en talrijke sovjet-divisies, die
vlak achter het IJzeren Gordijn eventueel
voor een plotselinge aanval gereed staan.
Toch bleef de zware atoombom het voor
naamste doeleinde en daarom ging Ame
rika waterstofbommen maken, waarvoor
in 1950 op Trumans bevel de experimen
ten begonnen waren.
Er is op Eniwetok een waterstofbom
ontploft, die volgens indiscreties,
welke nooit officieel tegengesproken
zijn, een explosieve kracht bezat van
5 megaton, ofwel vijf millioen ton
dynamiet Er werd een heel
eiland mee weggevaagd Echter,
in Augustus van dit jaar hebben de
Sovjet-Russen eveneens een water
stofhom tot ontploffing gebracht, die
een ongeveer even grote explosieve
kracht moet hebben gehad als de
Amerikaanse Even later kwam vast
te staan, dat de Sovjet-Russen ook
met het vervaardigen van kleine
atoomhommen voor tactische doel
einden bezig waren
De race om de atoombom was in een
spannend stadium gekomen. Toen men de
wederzijdse cijfers opmaakte, meende
men te mogen annemen, dat op de dag
van heden Sovjet-Rusland over 150 tot i
300 atoombommen beschikt, de Verenigde I
Staten over ongeveer 2000 stuks. Amerika j
heeft dus een belangrijke voorsprong en
is tevens volgens het oordeel der experts i
ook wat de kwaliteit betreft, een eind
vooruit. Trouwens, over het algemeen
heeft Uncle Sam de leiding in het han
teren van de atoomenergie, ook voor oor
logsdoeleinden. Hij bezit immers het
atoomkanon en in Januari loopt de eerste,
door atoomkracht gedreven onderzeeboot
van stapel.
We schreven zoevenook voor oor
logsdoeleinden. Dit heeft betrekking
op het bemoedigende feit, dat de
atoomenergie reeds voor vredesdoel
einden wordt gebruikt. Hierover
hebben we vroeger al eens geschre
ven. In de medische wetenschap
spelen de producten der laboratoria
voor atoom-energie, de z.f. isotopen,
reeds een belangrijke rol. En kort
geleden is de kobaltbom in gebruik
genomen, een product van die labo
ratoria en die gebruikt wordt bij het
genezen van kankergezwellen. Voor
Europa heeft Italië hiervan de pri
meur. De kobaltbom is uiteraard iets
anders dan de atoomhom en de
energie ervan wordt op geheel andere
wijze gebruikt. Maar men beschouwt
haar als een der grootste ontdekkin
gen dezer eeuw.
De enorme rookholo'-i, die na liet tot
ontploffing brengen van can Ameri
kaanse atoombom opstijgt
J e V oomera zijn de journalisten
betrekkelijk kort na de ontploffing
in staat gesteld, een vliegtocht over
het verwoeste gebied te maken. Ze
zagen, dat de roze gekleurde woestijn
als het ware door een enorme inkt
vlek donker gekleurd was. Deze
inktvlek had een middellijn van vele
kilometers. In het centrum van de
vlek lag een nog zwartere, met een
diameter van ongeveer vierhonderd
meter. Het was de zone, waar de
grote Engelse atoomgeleerde Penney
de toren had opgericht, vanwaar de
atoombom tot ontploffing werd ge
bracht.
Meer hebben de journalisten niet Se?£e"'
behalve dan de rookkolom, waarvan nun
intussen al van te voren was verteld, dat
d|e_ vermoedelijk niet hoger dan vier tot,
vijf duizend meter zou stiigen, vanwege
de toestand van de atmosfeer in dit deel
van Australië en dat hij geelachtig of kas-
taniebrum van kleur zou zijn. De journa
listen waren tot acht dagen vóór de ont
ploffing in de stad Adelaide vastgehouden,
die ongeveer vijf honderd kilometer van
Woomera ligt. Ze mochten met niemand
spreken en stonden practisch onder bewa
king. Tenslotte werden ze in een vliegtuig
met wit gemaakte ruiten, zodat ze niet
naar buiten konden kijken, naar Woomera
gevoerd. Daar aanschouwden ze van verre
die voor de volksvertegenwoordigers in
zage eist van alle uitgaven der regering.
Intussen, de Amerikaanse afgevaardigden
en senatoren zijn toch van enkele gege
vens voorzien, die door deskundigen be
trekkelijk gemakkelijk bijeen gezameld
konden vorden en tegen wier publicatie
de A.E.R. geen enkel bezwaar kon heb
ben, omdat zelfs de Sovjet-Russen ze zo
goed als zeker bezitten.
Immers, dank zij uiterst fijne instru
menten kan men aan het ene einde van
de wereld registreren, waar ergens aan
het andere einde een atoombom tot ont
ploffing is gebracht. Deze ontploffingen
zijn nodig, om de uitwerking er van te
constateren en eventuele verbeteringen
tot stand te brengen. Welnu, de instru
menten, waarbij het z.g. Geiger-apparaat
een grote rol speelt, hebben tot dusver 49
ontploffingen geregistreerd, waarvan 44
door de Amerikanen teweeg gebracht
(twee er van waren ontploffingen van
een waterstofbom), en 5 in de Sovjet-
Unie, waarvan er één een waterstofbom
was. De twee ontplofbare Britse atoom
bommen zijn hier buiten beschouwing ge
laten.
Van 1945 tot 1949 hadden de Verenigde
Staten het monopolie van de atoombom.
Toen in 1949 werd vastgesteld, dat de
Sovjet-Russen een atoombom tot. ontplof
fing hadden gebracht, werd het voor de
Verenigde Staten zaak. de verkregen
voorsprong zowel kwantitatief als kwali
tatief te handhaven. Men verwonderde
zich er te Washington over, dat er twee
jaar verliepen, vooraleer in Sovjet-Rus
land wederom een atoombom tot ontplof
fing werd gebracht. Maar de deskundigen
meenden hiervoor toch wel een verkla
ring te kunnen geven. Gezien het produc
tievermogen van de Sovjet-Russische in
dustrie en de in de Sovjet-Unie beschik
bare voorraad uranium is men er in het
Kremlin toe overgegaan, zo redeneerden
ze, zich op het vervaardigen van het een
voudigste type van atoombommen toe te
leggen, van het primitieve type, zoals die
boven Hirosjima en Nagasaki zijn uitge
worpen. Zodra ze daarvan een voldoende
voorraad hadden, zouden ze zich aan ex
perimenten met grotere en explosievere
typen wagen, van het soort, door de Ame
rikanen op Eniwetok tot ontploffing ge
bracht en die zesmaal zwaarder waren
dan de eerste.
Inderdaad stelden de controlerende
instrumenten vast, dat de Sovjet-
Russen in 1951 twee hommen vanjij
een zwaarder type - tot ontploffing i De kobaltbom is na verwant aan de atoombom, maar teordt lieel klein voor geneeskundige doeleinden
hadden gebracht en wel van 50 j gebruikt en wel voor het genezen van inwendige kankergezwellen. Er werden reeds goede resultaten mee
bereikt. Hier ziet men een patiënt onder behandeling.
De apparatuur, waarmede de z.g. kobaltbom tot ontploffing wordt gebracht,
overigens een uiterst fijn proces, dat voor het oog in niets doet denken aan
het geweld van de atoombom, maakt, de indruk van een soort kanon. W at.
Europa betreft, heeft een betrekkelijk kleine stad in Italië dank zij het
initiatief van enkele weldoeners de primeur.
Lang is geheim gehouden, hoe groot het
aantal atoombommen in het bezit der Ver
enigde Staten was. Nog in 1951 kreeg de
oude senator McKellar, lid van de se
naatscommissie voor de begroting, nul op
het request, toen hij aan Gordon Dean, de
toenmalige leider van het atoombom-pro
gramma vroeg, hoeveel bommen het land
nu wel bezat. ,,Ik kan u hierop geen ant
woord geven", zei Gordon Dean. „Maar
wij moeten ieder jaar enorme sommen
voor uw experimenten voteren", klaagde
McKellar. „Het spijt me, doch ik kan u
alleen zeggen, dat we over een aanzienlijk
aantal atoombommen beschikken", zei
Gordon Dean. „Indien ik meer vertelde,
zou ik de geheime houding schenden, die
uw senaat zelf me heeft opgelegd, toen ik
met de leiding van het atoomprogramma
belast werd. U moet vertrouwen stellen in
de vijftien personen, die van het juiste
aa"tal °P de hoogte zijn
Wie zijn die vijftien personen? Wel, ten
eerste president Eisenhouwer. Dan twee
leden van het kabinet (de minister van
binnenlandse zaken en die van de lands
verdediging), de vijf leden van de door de
Amerikaanse regering ingestelde atoom
bomcommissie, de Atomic Energy Com
mission, het hoofd van de Centrale Intel
ligence (de geheime inlichtingendienst),
óe chefs van de generale staven van
landmacht, zeemacht en luchtmacht en
enkele hoge militaire functionarissen van
het Pentagon (zoals bet Amerikaanse mi
nisterie van landsverdediging ofwel oor
log genoemd wordt, naar het gebouw,
waarin het gevestigd is).
Het atoombom-programma is het enige,
("„„«„lAving niet door de volksver-
welks £ina.nc'f"nf "ontroleerd wordt. Zo-
tegenwoordigmg g geschiedenis der
^e'rlk^nse^democratie voortgekomen
kiloton. (Die van Hirosjima en Naga-
Voor liefhebbers van krulsnede!
85
Alles heeft zin en beteke
nis in het nieuwe boek
van de jonge Nederlandse
schrijver Rico Bulthuis.
De gehele entourage, het
decor, de versieringen,
aangebracht om „het
feest voor Pauline" te
vieren dit alles heeft
een functie, bijvoorbeeld
om de sfeer van het feest
te versterken of de voos
heid ervan te laten aan
voelen. De gesprekken,
die midden in een zin
worden afgebroken, zijn
dikwijls veelzeggender
dan dan wat geheel wordt
uitgezegd. De lezer voelt:
er is iets, er wordt iets
verheimelijkt en dit ver
hoogt de sfeer van wan
trouwen en afgunst, die
over dit gehele „feest"
ligt. Er zouden meer
punten zijn op te noemen,
die er op duiden hoe zin
vol en intelligent dit boek
is uitgedacht en opge
bouwd. Dit wordt voor
de romanschrijver echter
pas een compliment, als
men er aan toe kan voe
gen dat zijn verhaal er
niet onder geleden heeft.
Rico Bulthuis komt de
eer van dit compliment
ten volle toe: zijn roman
heeft niets gedwongens
of opzettelijks het dra
ma, dat zich op liet feest voltrekt wordt flitsend en levendig verteld, telkens
verrassend en tot het einde toe boeiend. Mensen worden ontmaskerd, hun
ware aard wordt ons geopenbaard: wij zien verbijsterd hoe zij spelen met
geld en zielen. Voor wie de gehele inzet van zijn leven op het geld heeft
gezet, wacht aan het einde van het „feest" het algehele bankroet; ter
wijl de anderen, die tenminste nog een vonkje liefde bezitten, dit uit de
catastrophe weten te redden, mogelijk tot hun eigen redding.
ken. Ze kunnen nu wel van spijt
hun haren uit hun hoofd trekken. Hadden
zij maar meegedaan, dan hadden zij kun
nen delen, in de rijke winsten, die Scharp
klaarblijkelijk heeft gemaakt!
De een-en-twintigste verjaard-ag van zijn
lieftallige dochter Pauline het enige
kind van hem en zijn ietwat schuwe, in het
leven zwaar teleurgestelde vrouw wordt
door Scharp aangegrepen als een gelegen
heid om de hem vijand:ge collega's de
ogen uit te steken. En daar achter zit dan
tevens de gedachte, hen, onder de indruk
van al deze weelde, alsnog tot samenwer
king te bewegen nu natuurlijk op door
hem. Scharp, te dicteren voorwaarden.
Voorts zijn verschillende relaties uitgeno
digd.
Het „feest" heeft nog een tweede doet.
Scharp zou, om zakelijke redenen, graag
zien dat Paulientje g'ng trouwen met
Ernst, de zoon van een collega, en hij :s
voornemens het zo te schikken dat op
deze feestavond de verloving zal worden
bekend gemaakt. Pauline en Ernst mogen
elkaar graag, maar zij verafschuwen deze
koppelarij en besluiten tot een ..grap die
de aanleiding zal worden tot een afschu
welijk misverstand of liever gezegd:
tot een der afschuwelijke misverstanden,
want er zullen er zioh op deze avond ver
schillende voordoen! Pauline zal zich hou
den alsof zij verliefd is op 'n andere jongen,
terwijl Ernst zal flirten met een weinig
welkom meisje dat haar mondje weet te
roeren. Het kan leuk worden!, verkneute
ren zioh de samenzweerders.
RICO BULTHUIS
op het zilveren dak van de St. Marco te Venetië
April 1953).
Het verhaal speelt zich rond de jongste
eeuwwisseling af op het nieuwe buiten
van Willem Scharp. een kleine bankier,
die plotseling en tot ieders verwondering
tot grote welstand blijkt te zijn gekomen.
Hoe" dat weet eigenlijk niemand maar
het feit dat hij een prachtige villa heeft
laten bouwen en deze overdadig (zelfs al
te overdadig!) heeft laten inrichten is vol
doende om de mensen, die tot dan toe
hooghartig hadden geweigerd met hem
sa-men te werken, wangunstig te ma-
D tuin is versierd met lampions, met
slingers en met „marmeren beeldjes, die
in werkelijkheid van gemarmerd gips
waren". (Dit is een van die korte doch
uiterst veelzeggende aanduidingen, waar
mede Rico Bulthuis de gehele geest van
dit parvenu-aehtig» tuinfeest zo scherp
karakteriseert). De gasten komen ook
'n paar die niet geïnviteerd waren, bijvoor
beeld Jans, de verzuurde zuster van
Scharp, die „een menseleven lang haar
tijd had doorgebracht met het wachten op
niets". Ook de figuur èn het karakter van
Jans worden ons in enkele korte zinnen
voor ogen gezet: „Daar was Jans. Haar
paraplue en haar verschrikkelijke reticule
had ze meegenomen. Daar zou haar brei
werk wel in zitten".
Wat komt Jans doen? Wat steekt hier
achter?, vraagt Scharp zich af. Nog on
rustiger wordt hij als opeens de Joodse
zaken-man Rappaport, ook al niet uit
genodigd, op komt dagen. En dit is het
begin van een van uur tot uur groeiende
sfeer van achterdocht meesterlijk door
de schrijver weergegeven, ja, haast voel
baar gemaakt.
De gasten beginnen te fluisteren. Wat
voert Rappaport in het schild? Zij begin
nen op den duur zelfs elkaar van allerlei
manipulaties te verdenken de vrouwen
doen a-1 even hard mee. „Er ontstonden
werelden op dit feest, werelden van een
vreemd en verdrietig wantrouwen".
Willem Scharp wordt echter in beslag
genomen door zijn andere grote tegenslag:
het schijnt mis le lopen tussen Pauline en
Ernst wat hij ook tegen hen zegt, ze
doen net alsof ze hem niet begrijpen en
kijken elkaar nauwelijks aan.
Dan komt d:e catastrophe, die aan de
schijnwelvaart van Willem Scharp onge
nadig een einde maakt. Een telegram
ach. natuurlijk de zoveels-te gelukwens voor
Paulientje, dus achteloos laat hij het door
een collega naar de villa brengen. Deze
maakt het open en begrijpt niet veel van
de inhoud. Zijn veel sehranderer vrouw
krijgt echter een vermoedenzij gaat
kletsen, een gerucht gaat onder de gasten
de ronde doen. zonder dat Scharp er iets
van af weet. De sfeer wordt geladen, maar
de bankier merkt het nauwelijks, in zijn
wan-hop'ge doch vergeefse pogingen om
Ernst en Pauline te bewerken: zij blijven
hun spel volhouden.
Eindelijk wordt het grote woord gezegd
en Scharp vlucht heimelijk, geholpen door
Rappaport. Dan laten de gasten hun ware
gezicht zien. „Zjj hadden alle redelijkheid
verloren. Ook de wijsheid tn de waardig
heid waren bankroet gegaan".
Velen onder de gasten hadden niet al
leen gespeculeerd met hun geld. maar ook
met hun geluk. Zij gingen aan dit bank
roet ten onder. Voor anderen was het het
moment om tot bezinning te komen, in
de eerste plaats Pauline. .Op dat ogen
blik werd Pauline Scharp volwassen",
zegt de schrijver simpelweg.
Zij doorziet nu de schijn, die haar wer
kelijke wezen verd-uisterd neeft. Zij beseft
opeens hoe zij naast het werkelijke leven
heeft geleefd. Hoe kernachtig geeft Bult-
hu's deze korte balans van een jeugd
weer. ..Pauline was een meisje, dat men
had willen behoeden. Haar ouders wen
sten een engeltje van haar te maken. Een
engeltje in de hel. Ze hadden haar gekoes
terd en verzorgd als een pop Ze hadden
haar een wereld voorgetoverd, even mooi
als de prentbriefkaarten met hun valse
lieflijkheid, hun glinsterende venstertjes
en zilveren fonteinen. Nu deze wereld i-n
stukken viel, bleef zij eenzaam achter in
de woestijn. Nu had het geen zin meer
om te liegen, want Pauline was een jonge
vrouw, die alleen maar in de lieve leu
gens had willen geloven, omdat de waar-
he'd niet zo prettig was geweest".
Ze is nu niet langer een pop meer. doch
ze is ontwaakt als een zelfstandig wezen.
En zo vinden Ernst en zij elkaar op de
morgen na het bankroet. Weinig wordt
ei- gezegd, maar alles wordt aangeduid in
de woord-en. die hij tegen haar spreekt na
een lange poos van stilte. „We moeten
gaan".
We
Konkel-arijen en verfoeilijke materiele
berekeningen hadden hen niet nader tot
elkander kunnen brengen - integendeel!
Maar nu zij zichzelf hebben leren kennen
in het onbarmhartige maar voor hen tege
lijk genadevolle uur der catastrophe, voe
len zij in hun materiële berooid'he'd pas
de band d-er liefde.
Door de geschiedenis van het bankroet
en d-ie van de mislukte koppelarij heen
lopen nog enige andere thema's; daar is
bijvoorbeeld de rondgang van Jans door de
villa, op zoek naar de kast vari haar vader
de kast. die haar onthouden werd en
die nu zelfs in haar dromen rondspookt.
Dit is een onvergetelijke episode uit deze
roman, men ziet als het ware de verzuur
de vrouw van katmer tot kamer gaan, vol
haat en met bittere en honende opmerkin
gen op de lippen.
Rico Bulthuis heeft ons in zijn „Feest
voor Pauline" een even knappe als
boeiende roman ges-chonken, die grote
bewondering afdwingt. Een sterk boek
is het, dat volwassenen niet ongelezen
mogen laten. De Uitgeverij P. Vink te
AntwerpenTilburg heeft zo juist een
keurig verzorgde tweede druk het licht
doen zien.
VAN MORGEN tot 1 November
wordt in alle bisdommen van West-
Duitsland een nationale gebedsweek
gehouden voor de Duitsers, die nog. in
krijgsgevangenschap verkeren. Zulks in
overeenstemming met een beslissing
in de geest, die de Duitse bisschoppen
tijdens hun laatste conferentie te Fulda
hebben genomen. Ook de Protestantse
kerken zullen aan de gebedsweek
deelnemen. Volgens de jongste gege
vens verblijven thans meer dan 100.000
Duitsers in krijgsgevangenschapme
rendeels in de Sovjet-landen. Geduren
de de laatste weken hebben de Sov
jets 5.S74 krijgsgevangenen op vrije
voeten gesteld.
Alle pogingen van het Duitse en het.
Internationale Rode Kruis, teneinde in
lichtingen omtrent de gevangenen in
te winnen, hebben tot nog toe gefaald
met het gevolg, dat thans, acht jaar
na de oorlog, nog steeds ontelbare
Duitse gezinnen in onzekerheid verke
ren over het lot van Vader of zonen.
En dat door de houding van het zo
dik in vrede-doende Rusland.
SINDS 1943 hebben de Amerikaanse
Katholieken een milliard, gulden (300
millioen dollar) geschonken voor oor
logsslachtoffers in de gehele wereld.
Aldus een mededeling van de charita
tieve afdeling der National Catholic
Welfare Conference in de Ver. Staten.
Bovendien zijn 155.000 vluchtelingen en
ontheemden met behulp van dezelfde
organisatie naar de Ver. Staten ge
ëmigreerd. Er zullen er nog 75.000 vol
gen.
Deze mededelingen stemmen tot
vreugde. Theorie en practijk verschil
len nog al eens wat. Bericht 1 en 2
bewijzen dat weer eens overduidelijk
EEN ZEER merkwaardig standbeeld
werd dezer dage,n door de bisschop
ran Bologna, kardinaal Giacomo Lorcaro
onthuld in een parochie te Gaggio de
Piano te Castrlfranco, n.l. een stand
beeld van „Christus dr ArbeiderHet
beeld werd vervaardigd door de Ro
meinse be.eldhouwcr Egidio Giaroli en
uitgevoerd in relicfwerk. Het is 2,5
meter hoog en 1.5 meter breed.
Mogen alle arbeiders, die zich over
dit monument verheugen in de Chris
tus hun Model zien bij hun levensgang.
TE ROME is bericht ontvangen, dat
de missionaris, pater Peter Herryzich
gevestigd heeft op liet uitgestrekte
'eiland bij de Noordpool „King Williams''.
Hij is de eerste priester in de geschie
denis, die in deze uiterst noordelijke
streken missionneert.
Pater Herry, die onder zijn mede
broeders bekend staat als de Noord-
pooltrekker"heeft zijn missie op
..Kina Williams" onder bescherming
gesteld van het Onbevlekt Hart van
Maria, Met zo'n bescherming zal het
wel in orde komen.
DE JAPANNERS hebben grote be
wondering voor de geest., die er
heerst onder de Katholiekenvan
welke nationaliteit zij ook zijn. Ook de
trouw aan Rome en de Paus maakt
diepe indruk op hen" Aldus Mgr. Doi,
aartsbisschop van Tokio, in een inter
view tegenover het. K. N. P.
De Japanse Katholieken en Protes
tanten ontmoeten elkaar regelmatig.
De Protestanten tonen zich hier niet.
de anti-Papen, die men wel eens in
Europa ontmoet. Vele Protestanten
onderzoeken de bezwaren en beschul
digingen tegen het. Katholicismehet
geen meer dan eens aanleiding was
tot. bekering: het verlangen naar een
Christelijke volmaaktheid doet hen
overkomen naar het Katholicisme. Gro
te invloed gaat hierbij uit van het
Maria-Legioenziiv kracht is gele
gen in het persoonlijk contact.
Sterke karakters en goede voorbeelden
souden hier ook heel wat kunnen be
reiken. Doch hun aantal schijnt echter
nog al tegen te rallen.
OOK DE Japans e K.A J .-organisatie
ontplooit hier een onwerkelijk initiatief.
Vreemd mag het heten, dot het meren
deel der leden niet Katholiek ie, zij
aanvaarden evenwel dr Christelijke sn-
e>al" en morele roetten. De leiders zijn
Katholiek, elite-mensenran hen wordt
veel neëist, Hnn leetrenel aelijkt on rrn
kloosterregel: daneVikse overireai^qbe
zonk aan H. Sacrament. Poz^nhoedie,
^HheUezina. Wat denken onze Ka jotters
hiervan vandaag
MORGEN hebben meer zoK" aV^r-
eeJioonste 7.ondoaFeest van Ch^stvs-
Konina. Derhalve als konimsTnndp-
ren royaal of teven on de schaal de>'
lüeiiwe kerkoebnnrrenUit dank or-lr
overeenkomstia het enisfel nr^'-W
me waardia opmaakt ?Hn de^i tn heb
ben aam het lot der heiVaen. *Tc+ n»-r*n-
aelie herinnert ons aan de njirhnnnr
de overhead te getuigen. Voor n» ■*"-«ƒ
reit fepst-7/ondan met hpt n
nelgat vg.n iemand, die *npaf rv g^a^r.
deert, dat hii uit de macht der duister
nis is verlost!
