k
12 A
en
Ons Succespatroon van deze week
0'
Het zit ons in het bloed
De zagende pijnen
HOE BESTEL IK MIJN PATROON?
ROMAN VAN CHARLES GARV1CE
ZATERDAG 24 OCTOBER 1953
PAGINA 4
Royal Film Show in Londen. Vooral de jonge konin
gin niet vervelen. ,,Rob Royvan Walt Disney ivon.
'Geschikt en niet te lang". George Marshall, oude
rot in het vak. 3D. Hij heeft al eerder een revolu
tie overleefd. Romantiek en avontuur. Dat is mijn
formuleGezellig onderonsje in het West End.
Hét was al „lieve" wat de klok sloeg. Frank Sinatra
als ster afgezet. In zijn eigen belang. Stan Laurel en
Olivier Hardy kijken ernstig.
CACAOMARKT
PRIJSHOUDEND
Met dit artikel openen ivij een Zaterdagse rubriek over het
AMATEURTONEEL en al wat daarmee samenhangt.
Wij willen U hierin onder meer voorlichten omtrent nieuw
verschenen of nog te verschijnen stukken, U wijzen op bijzondere
stukken die U zeker moet gaan zien of op Uw program nemen
U zo nu en dan eens meenemen achter de schermen of naar het
huis van een schrijver en het ontstaan van zijn stuk bespreken.
W ij willen hierin de invloed nagaan, die toneel op ons leven kan
hebben en die de beoefening van deze kunst ongetivijfeld heeft op
de karaktervorming van de spelers.
Zo hopen wij Uw liefde voor het toneel te vergroten en de
verenigingen tot hogere prestaties aan te moedigen.
Hans van Bergen
Geautoriseerde vertaling door F. van Y eisen
Van onze filmredacteur
Door de commissie,
die verantwoordelijk i6
voor de traditionele
Royal Film Show, welke
Maandag a.s. in het
Londense Odeon-theater
op Leicester-square
wordt gehouden, zijn
wanhopige pogingen ge
daan om de jonge
Engelse koningin toch
maar vooral niet te ver
velen.
In plaats van de ge
bruikelijke vier uur zal
de hele voorstelling niet
dan
2-1
2
uur
langer
duren.
De winnende film
„Rob Roy", een door
Walt Disney in Enge
land geproduceerde ro
mance met Richard
Todd in de hoofdrol, is
uitverkoren niet alleen
omdat ze „geschikt" is
(d.w.z. onderhoudend en
onschuldig)maar voor
al omdat ze een ver-
toningsduur van slechts
73 minuten heeft.
Alec Guiness als Chesterton's Father Brown,
compleet met parapluie en grote schoenen, is
in Parijs op het spoor van een beruchte
misdadiger voor de film, die daar momen
teel wordt opgenomen. Men ziet hem hier in
gezelschap van een Franse inspecteur van
politie (Gérard Dury).
De voorstelling, waarbij bekende film
sterren persoonlijk optreden, is dit jaar
volledig geschrapt. In plaats daarvan zul
len een zestiental uitverkorenen, die ge
durende de afgelopen twaalf maanden
iets bijzonders in films hebben gepres
teerd, even ten tonele verschijnen om
daarna zo spoedig mogelijk weer te ver
dwijnen. Dezezestien zijn Richard Base-
hart, Dirk Bogarde, George Cole, Jeanne
Crain, Finlay Currie, Joanne Dru, Gloria
Grahame, Alec Guinness, Jack Hawkins,
John Ireland, Glynis Johns, Kay Ken
dall, Dennis O.Keefe, Muriel Pavlow, Ja
mes Robertson Justice en Richard Todd.
De lijst van films,, die na „Rob Roy"
voor de Royal Film Show in aanmer
king kwamen, is geheim, maar de Engel
se filmjournalist Paul Holt weet te mel
den, dat „Albert, R. N.", het verhaal van
een krijgsgevangene, de tweede plaats
kreeg, terwijl „Julius Caesar" Holly-
woods monsterproductie naar Shakespea
re verloor, omdat de film te serieus en
te lang was.
ANTHONY KELLY, assistent-regisseur
van de Hollywood-film „Deul in
the Jungle" is, zoals we onlangs heb
ben gemeld, in de stroomversnellingen
van de Zambesi-rivier in Afrika verdron
ken. George Marshall, de regisseur van
dez'e film, is een oude rot in het vak.
Sinds hij in 1913 als een „extra" voor drie
dollars per dag zijn filmloopbaan begon,
heeft hij velen zien komen en gaan. Maar
Marshall bleef en maakte gezonde, eer
lijke films als „Destry rides again", „My
Friend Irma" en „The Perils of Pauline".
Tijdens een onderhoud met de pers ver
klaarde hij met betrekking tot het onge
luk, dat zijn assistent was overkomen:
„Dat was een vreemde geschiedenis. Hij
gaf geen teken van leven meer, zodra hij
onder water verdween. Misschien had
het wel iets te maken met een motoron
geluk, dat hij eerder had gehad".
Met Marshall, groot, gebruind, met de
neus van een bokser, vriendelijke ogen
en spaarzaam gezaaid grijzend haar, is
het prettig praten. Zijn commentaren zijn
rustig, verstandig en weloverwogen, to
taal verschillend van het gebruikelijke
Hollywood-gezwets. Hij spreekt graag
over Barbara Stanwyck: „Ze las altijd het
hele scenario en beperkte zich niet uit
sluitend tot haar rol. Ze zag zichzelf als
onderdeel van het geheel. In haar beste
tijd kon Barbara iedere rol spelen, jong
of oud, het kwam er voor haar niet op
aan". Zo was trouwens Marlène Dietrich
ook. Ze wist precies, wat er van haar
werd gevergd.
„Natuurlijk is ondervinding de beste
leermeesteres. Neem bijvoorbeeld Janle
Russell. Ze kwam voor de camera's we
gens haar mooie figuur. Maar z'e heeft
een massa geleerd. Hetzelfde is met Mari
lyn Monro het geval. Clark Gable en Cary
Grant zijn thans veel betere acteurs dan
toen ze op het toppunt van hun populari
teit stonden. Maar het publiek wil nieu
we gezichten".
Harold Lloyd, Tom Mix, Harry Carey,
Will Rogers. Marshall heeft met ieder van
hen gewerkt. Hij herinnert zich zelfs nog,
dat Charlie- Chaplin voor het eerst naar
Hollywood kwam.
Over de driedimensionale film maakt
hij zich niet druk. Hij heeft al eens eer
der een revolutie in filmland overleefd.
Toen de geluidsfilm kwam, werd hij op
straat gezet. Maar ze haalden hem weer
terug. „Ze-kwamen er achter, dat ze nog
steeds mensen nodig hadden, die een film
konden maken...."
De grootste moeilijkheid voor Hollywood
is volgens hem om de juiste filmstof te
vinden. „Ze maken te veel films over
echtparen. Het publiek houdt niet van
zulke films. Het wil romantiek.... het
aardige meisje en de knappe jongen. Je
moet rekening houden met het winkel
meisje, dat droomt van de millionnair, die
eens in haar leven zal komen.','.
Romantiek. Dat is de helft van Mars
hall's filmevangelie. De andere helft is
avontuur. Daarom maakt hij zo graag
Wild West-films.
„Romantiek en avontuur. Dat is mijn
formule. Soms worden de lui in Holly
wood verstandig en vergeten dat. Maar
het publiek is niet verstandig. Het wil
amusement".
MarshaSl strijkt met zijn hand door
zijn spaarzame haren en nipt peinzend
aan zijn glas. Hij heeft er in Hollywood
velen zien komen en zien gaan
HET was al „lieve", lieve" en nog
eens „lieve wat de klok sloeg, toen
onlangs in Londen 33 van de meest
i vooraanstaande actrices samen lunchten,
i „Lieve, ik vind je hoedje bééldigl".
Lieve, wat een prachtig orchidee heb je
daar!" „Lieve, wat ben je slank gewor-
i den!"
i Het toneel was een club in het Londen
se West End; het stuk werd zonder eni
ge voorbereiding gespeeld; en de actri-
ces waren de sterren uit de Londense
theaterwereld, door de gastvrouw Miss
Vivian Blaine uitgenodigd tot wat Ze
,,een gezellig onderonsje" noemde.
Miss Blaine, de Amerikaanse ster van
„Guys and Dolls" in het Coliseumtheater,
meende dat het leuk zou zijn de andere
vrouwelijke sterren in het vak te leren
kennen. Dies nodigde zij ze uit voor een
exclusieve vrouwenlunch. Mannen kre
gen geen invitatie. Maar hadden de mees
te sterren haar mooiste hoed op, en droe
gen bontmantels, juwelen en orchideeën.
Wie ooit wel eens beweert, dat vrouwen
zich kleden om de mannen te behagen?).
Het vreemde was, dat Miss Blaine, die
had gedacht, dat ze de enige vreemde
zou zijn, tot de ontdekking kwam, dat
maar heel weinig sterren elkaar ooit i
eerder hadden ontmoet.
Onder de cocktails („Mink Lady" ge-
heten) bespraken de meisjes het onder-i
werp „winkelen" en bewonderden el- 1
kaars kleren. Tijdens de lunch (de j1
schotels waren genoemd naar schlagers
uit „Guys and Dolls") wisselden ze hand- i
tekeningen uit. Er waren geen fans. die
er om vroegen en dus geriefden ze el-
kaar maar.
Beroemde sterren als Margaret Leigh-
ton in stemmig, maar elegant zwart. Do- i
yothy Dickson in een grijs mantelcostuum 1
mèt orchideeën, Helen Hayes, gehuld in
een stola van nerts, schreven haar namen j
op de menu's.
De attente gastvrouw had ervoor ge-1
zorgd, dat er twee menu's waren: voor III
degenen die op diëet waren en voor de
rest. die zich geen zorg hoefde te maken
over het gewicht. Maar Vera Lynn was
de enige, die worteltjes met gekookte vis
at. De rest viel aan op de lamscoteletten
en de gebakken aardappelen met perziken
ijs en bonbons toe.
„Vandaag doe ik niet aan diëet," ver
klaarde Cicely Courtneidge. „Ik ben dol
op lekker eten".
Lichtelijk overdonderd door al die
pracht en al die „lieves" was het jonge
actricetje Virginia McKenna, die er zon
der opmaak, zonder hoed en in haar een
voudige gestreepte blouse uitzag als een
Marva met verlof.
P Marilyn Monroe, de „glamour"-
ster, wordt door Hollywood een
nieuwe methode toegepast. In één
van haar laatste films is ze een bijziend
meisje met een bril en in een andere
speelt ze de rol van een stijf dorpsonder
wijzeresje.
Wat natuurlijk iets bewijst, al moeten
we eerlijk toegeven, dat we niet precies
weten wat.
Ook Frank Sinatra is door Hollywood
als ster afgezet. Maar dat is voor zijn
eigen bestwil. Jarenlang heeft hij als
crooner aan de Hollywoodse sterrenhemel
Op Maandag 19 October ontwikkelde
zich de cacaqmarkt aanvankelijk zeer
vast met levendige handel tegen oplopen
de noteringen, die als gevolg van winst-
nemingen op 20 en 21 October teruglie
pen.
Op het lagere niveau traden opnieuw
kopers in de markt en werden vele trans
acties in Franse en Brits West-Afrikaanse
cacao afgesloten, waarbij kopers bereid
bleken een behoorlijke premie voor sto
mende en dichtbijzijnde Franse cacao's
geschitterd. Thans heeft hij een bijzonder £e betalen, aldus een bericht van de fa.
staaltje acteertalent tentoongespreid in de c w M Heslenfeld.
film „From here tot Eternity". Maar wan- Deze aankopen bleken op een gunstig
neer hij als ster aan de strijd om een moment te zijn geschied, daar onder in-
Oscar deelneemt, krijgt hij gevaarlijke j vj0ed van verkopen door de British Mar-
mededinging. Dus wordt de film aldus ge- j beting Board naar de Verenigde Staten
introduceerd: „In de hoofdrollen Deborah van Accra November-Januari versche-
Kerr, Burt Lancaster en Montgomery j ping tegen een prijs van 3514 dollarcent
Clift met Frank Sinatra. per p0und Cif New York, de markt plot-
.Frankie" heeft veel meer kans j seling opnieuw vast werd en bleef. Na
Oscar als „de beste bijrol" van het jaar,
snapt u?
IN het dagelijkse leven zijn Stan Laurel
en Olivier Hardy lang zo leuk niet als
op het witte doek. Wat niemand zal
verwonderen, want iedereen weet drom
mels goed, dat de harten van clowns al
tijd breken als ze niet optreden. Ofschoon
dit komiekenduo er nu niet bepaald naar
uitziet, dat ze breekbare harten hebben.
Dit is niet het enige vreemde aan het
stel. Op het witte doek ziet Laurel, de
dunne, er altijd ongelukkig uit. Hardy, de
dikke, is de opgewekte. Maar in de dage
lijkse omgang lacht Laurel voortdurend,
terwijl Hardy ernstig kijkt.
Hardy had het dan. ook over de tele
visie in Amerika. Volgens hem eisen de
ontelbare T.V.-stations zoveel stof op, dat
er eenvoudig geen grappen en schetsjes
genoeg zijn om aan de gang te blijven.
„Zelfs Milton Berle komt grappen tekort",
verklaarde Hardy, „en Berle heeft er
850.000 in een kaartsysteem".
„Zie je", gaat Hardy voort, „een ko
miek moet in één enkel uur televisie
evenveel presteren als in een theater
show. die misschien wel drie jaar reper
toire houdt".
Laurel en Hardy zijn nog met „levend
voor de televisie opgetreden. Maar hun
oude films worden gedraaid en opnieuw
gedraaid. En dat is een geschiedenis,
waarin millioenen zitten. Hun fi.ms weT"
den zonder meer verkocht voor 750.000
dollars. Sindsdien hebben ze vele malen
dit bedrag opgeleverd.
Dit is heel wat oude filmsterren over
komen. Roy Rogers, de cowboyheid bij
voorbeeld Die is op het ogenblik bezig
de adverteerders een verbod te laten op
leggen, dat ze zijn naam gebruiken om
hun producten te verkopen. Deze kwestie
zal waarschijnlijk voor het Hooggerechts
hof komen
Laurel en Hardy wachten op de uitslag
van het proces zonder te lachen.
Want als Rogers wint, betekent dit ook
voor hen een vermogen. Dén zullen ze
lachen
dien werd de omvang der zaken matig
mede door het vrij belangrijke aanbod.
De aankopen van Accra door de Bri
tish Marketing Board bedroegen in de
week van 916 October: 7853 ton. waar
door het totale aankoopcijfer van Accra
per 16 October (over twee weken) tot
15.327 ton steeg. Het vorige seizoen was
het totaal over 2 weken per 9 October
16.351 ton. De markt sluit prijshoudend.
Artvertentle
van rheumatiek, spit, ischias, hoofd
en zenuwpijnen worden snel en af
doende verdreven door Togal. Er is
geen beter middel tegen dan Togal.
Togal baat waar andere middelen falen.
Togal zuivert door de nieren en is on
schadelijk voor hart en maag. Bij apo
theek en drogist f 0.95, f 2.40 en f 8.88
Waarom zo'n toneelrubriek? Eenvou
dig omdat de invloed van het Amateur
toneel op onze volksontwikkeling der
mate groot is, dat wij aan deze cultuur
uiting minstens evenveel aandacht dié
nen te besteden als aan lectuur en film.
Niet dat ons amateurtoneel tot nu toe
in onze krant werd doodgezwegen, o nee.
onze recensenten doen al hun best uw
opvoeringen zo uitvoerig mogelijk te
verslaan, maar zoals u boven reeds hebt
kunnen lezen, beoogt onze wekelijks te
rugkerende rubriek iets anders dan to
neeluitvoeringen verslaan. Wij willen
op het toneel zelf ingaan, op zijn waar
de, zijn invloed, op zijn natuurlijk ka
rakter.
Overal ter wereld wordt toneel ge
speeld, of men nu komt in hyperbe-
schaafde landen of in landen, waar men
nog niet lezen of schrijven kan, zij het
Richard Todd speelt de hoofdrol in I
„Rob Roy", een Engelse productie
van Walt Disney, welke is uit-\
verkoren voor de jaarlijkse Royal
Film Show in Londen. i
Deze week plaatsen wij een leuk
jack. De ideale dracht voor jongens
en meisjes. Het model is gelijk aan
de zogenaamde houtje-touwtje,
doch dit model is met patten af
gewerkt wat in het dragen veel
praktischer is. Het kan van elke
stof vervaardigd worden. De broek
die vooral in de winter heerlijk
warm is, is met een omslag afge
werkt. Het geheel is dan ook zeer
praktisch voor de schoolgaande
jeugd. Jack en broek zijn ook
afzonderlijk verkrijgbaar, dit s.v.p.
goed duidelijk te vermelden.
Het jack is verkrijgbaar voor: 23
jaar, 45 jaar, 67 jaar, 89 jaar,
10—11 jaar, 1213 jaar en maat
38 a 0.65.
De broek is verkrijgbaar voor
2—3 jaar 45 jaar, 67 jaar,
89 jaar, 1011 jaar, 1213 jaar,
a 0.50.
Plak aan de adreszijde van een briefkaart, naast en buiten het frankeerzegel
het verschuldigde bedrag aan geldige postzegels en zend deze naar
ATKpJER CROON, BEATRIJSSTRAAT t, ROTTERDAM
Vermeld aan de andere zijde duidelijk uw naam, adres, woonplaats en maat
en nummer van het gewenste model.
Plak nooit meer dan i 1,— op een kaart, wat meer geplakt wordt is
waardeloos.
Girostortingen- eveneens ten name van Atelier Croon op nummer 271291.
Afgehaald elke dag van 9 tot 12 en van 2 tot 5 uur. Behalve s Zaterdags.
Bestellingen onder rembours worden niet uitgevoerd. Patronen worden
niet geruild.
in deze laatste landen in zeer primitieve
Vorm.
En niet alleen „nu", maar te allen tij
de werd er gespeeld. Het toneel is zo oud
als de mensheid zelf. Het is veel ouder
dan lectuur en film. Het is tegelijk ont
staan met de dans en de muziek.
Zowel de dans als de muziek als het
toneel zijn alle evenzoyele natuurlijke
spontane uitingen van de mens. Het is
de fantasie, die uitbeelden wil.
Wij zien de beoefening van de toneel
kunst dan ook niet alleen bij grote men
sen, maar ook bij kinderen, heel kleine
kinderen zelfs. Zij spelen vadertje en
moedertje, als zij wat groter zijn tram
conducteur, pastoor of schoolmeester of
zelfs stomme ambachtje. De beoefening
van de toneelkunst zit ons in het bloed.
Daarom is het streven van sommige
lieden ook zo verkeerd, die alle kleine
verenigingetjes willen vervangen door
enkele grote stedelijke of provinciale.
Een kind 'kan begrijpen, dat dit even
orauitvoerbaar is als 'het stichten van een
communistische 'heilstaat. Want in één
herfst zal in een toneeiUoz-e gemeente de
ene na d'e andere amateurvereniging aiLs
een paddestoel uit d'e grond rijzen. lm-,
mers wij 'kunnen het toneelspelen niet Ia-
ten, wij vormen voor een groot gedeelte
onze fantasie, ons karakter, onze persoon
op "het toneel, wij vinden in het toneel
onze beste en rijkste vrije-tijdsbeatediinig.
Het toneel doet ons inleven in de reali
teit van een ander, waardoor wij andere
werelden leren kennen, leren becritise-
ren, leren waarderen.
Laat ons in 's hemelsnaam ons eigen
toneel! Men kan evengoed Jantje ontra
den traimoonducteurtje te spelen, omdat
zijn broer Pietje het veel beter doet. En
kom niet aan met de dooddoener „het pu
bliek wordt er aam opgeofferd", want het
publiek geniet intens. Het zou zijn a-vond
in intieme kring met zijn ei-gen rrtensen
niet willen missen voor een a-vond in de
grote schouwburg, waa-r 'het teetoi-sdh
perfect spel wordt voorgezet,
He-t aantal verenigingen behoeft niet
gehalveerd te worden, maar d-e spelers
dienen te wordei) v-oorgeliohit vooral om
trent de keuze v-an het stuk. Door goede
en juiste keuze groeit d-e vereniging in
belangrijkheid. En bet beschikbare re
pertoire is groter dan bet publiek zou
vermoeden, omdat de verenigingen uit
een zekere schroom zi-ch dikwijls beper
ken tot een mager stuk en, aan d'e boste
stukken voorbijgaan, die zod-oende on-
gespeeld en ongekend blijven.
Volgende week zullen we een stuk be
spreken van Tom Bouws, bekend om z-ijn
talrijke radio-hoorspelen en schoolk-lanik.
beelden- Het is een oergezond specifiek
Katholiek spel van bijzonder formaat met
reële stoere karakters en personen, zon
der enige overdrijving </.r zonder een
zweempje van sentimentaliteit. Het is 'n
spel, dat 'Ons zal aangrijpen iri on-ze ge
moedelijke geloofsgezaipigiheid. Het is nog
nat van de pen-; 'het werd 4 Oct. j.l. be
ëindigd. De schrijver is nog druk doende
d-e laatste correcties aan te brengen, 't Zal
ongetwijfeld zijn weg vinden. Wamt wij,
Katholieken, h-ebben tanig op een derge
lijk spel zitten wa-Chten.
KLEIN NEST
Soms want mr Landon was nog
steeds „gezet", en evenals Hamlet, toe
vallig wel eens kortademig schermde
Stella een partij met Daan, maar ofschoon
hij gemakkelijk de degen uit haar hand
kon wringen, maakte hij nooit gebruik
van de reuzenkracht, waarover hij met
zijn voorarm beschikte. Hij stelde zich te
vreden met haar vlugge behendige uitval
len te pareren.
U schermt niet eerlijk, mijnheer Nor
ton! U probeert nooit mij te raken en pa
reert alleen maar. Doe nu alsof ik een
man ben en dat wij duelleren op leven en
dood. Ontzie mij dus niet en doe uw best,
Accoord, zei Daan met een gemoede
lijk glimlachje. Geef acht dan.
Doch hoe hij ook zijn best deed, het ge
lukte hem niet haar te raken. Op een
gegeven ogenblik zag hij een kans en deed
een uitval, doch Stella had ook een kans
afgewacht en ogenblikkelijk gleed haar
degen bliksemsnel langs de zijne, zwaaide
hem om en raakte Daan. Zij zag, dat nij
een lichte krimpende beweging maakte,
en de hand van Daan vasthield. Met een
uitdrukking van tederheid en zelfverwijt
hield zij haar blik op hem gevestigd,
Is hij zwaar gewond, Peppino? fluis
terde zij bijna schreiend. O, mijnheer
Norton, ik heb er zo'n spijt van!
Het is zoals u zegt, mijnheer Norton,
het heeft niets te betekenen, zei mijnheer
Landon met een eucht van verlichting.
't Is niet diep. Voelt u zich niet flauw?
Welneen! verklaarde Daan rustig.
Ik heb in de fabriek wel lel^ker klap
pen gehad. O, juffrouw Landon, u moet
niet schreien, zei hij tegen-het meisje,
want hij voelde tranen op zijn hand vallen.
Wel neen kindje, wees maar gerust.
Een beetje bloed maakt een hele vlek
Geef mij eens een spons.
Zij vloog naar haar kamer, haalde een
waste het nog steeds vloeiende opstelden.
j der bij. En als ik het niet wist, zou hij
het mij spoedig aan mijn verstand bren
gen. Zo is hij wel; hij kan zijn gedachten
geen ogenblik verbergen.
Zeker niet voor zo'n scherp opmerk-
stertje, zei haar vader glimlachend.
Ik kom als ongenode gast, mijnheer
Norton, zei hij tegen de jongeman, die bij
het tuinhek stond te wachten.
O gaat u met ons mee, mijnheer? Dat
vind ik heerlijk, antwoordde hij hartelijk.
Naar het park, natuurlijk, niet waar?
Ja en dan zal u eens proeven, hoe een
heerlijke koffie ze daar schenken, Pep
pino heet en zwart en ze kost maar een
penny per kop!
De heer Landon hield een schaterlach in
en glimlachte slechts.
Zij bereikten het park waar zij gedu
rende enige tijd met belangstelling naar
het cricketten bleven kijken. Daarna be
gaven zij zich naar de grote vijver, waar
jongelui in sierlijke bootjes rondroei-
den. De heer Landon ging op een van de
banken zitten, terwijl Daan en Stella op
en neer wandelden. Toen zij na verloop
van enige tijd naar mijnheer Landon te
rugwandelden, naderden twee mannen in
een zijpad en hielden plotseling stil. Een
van hen zei iets tot zijn metgezel, waarop
zij zich achter een bomengroep verdekt
spons en
bloed weg. Mijnheer Landon liet Daan
een glaasje brandewijn drinken en legde
een verband op zijn borst.
Nu is het weer in orde, zei Daan, ter
wijl hij zijn overhemd dichtknoopte.
doch zij meende, dat het krullen van z|jn; WeJ bedankt, juffrouw Landon
lippen eenvoudig een uitdrukking van zijn, Dg degens'moeten gerepareerd wor-
teleurstelling was.
U dacht zeker dat ik u niet kon raken
hé? lachte zij. Nog eens! Zij hield haar
degen boven het hoofd om te salueren en
zij begonnen opnieuw. Zij hadden echter
nog slechts enkele passen gedaan, toen zij
plotseling haar degen streek en naar een
rode plek op de borst van zijn witte over
hemd staarde. Kijk eens! Wat is dat? riep
zij en wees op de rode vlek.
O dat is niets, zei Daan vriendelijk.
Ik 'denk. dat u iets harder heeft ge
stoten dan gewoonlijk.
Zij keek vlug naar de punt van haar
degen, wierp hem op de grond en sprong
naar Daan.
De dop is er af! nep zij zacht, door
de vrees, die haar beving. Onmiddellijk
begon zij de knoopjes van zijn overhemd
los te maken. Vader!
De heer Landon wendde zijn hoofd naar
hen toe, stond op en duwde haar zacht
terzijde Dan ontblootte hij Daan s borst
en ontdekte een kleine wond, waaruit
bloed vloeide.
Vlug, Stella, de waterkan, zei hu
kalm.
't Is niets.alleen maar een prikje.
verklaarde Daan luchtig. Heus mijn
heer.
Mijnheer Landon liet hem zitten, maakte
#en zakdoek nat en waste de wond uit,
terwijl Stella op haar knieën ging liggen
den, alvorens wij ze weer gebruiken, zei
mijnheer Landon.
Stella hielp Daan zijn vest en colbert
aantrekken en hij nam, verlegen dankend,
afscheid.
VII.
De degens werden naar de wapenhande
laar gezonden om gerepareerd te worden
en de schermlessen tijdelijk gestaakt. Het
gevolg was, dat er nu meer tijd aan wan
delingen kon besteed worden. Op een zoele
avond, ongeveer veertien dagen na het
schermincident, kwam Stella in haar
wandelpakje de zitkamer binnen. Haar
vader keek op van zijn brieven en zuchtte
even.
Ga je wandelen? Dat is een goed idee.
Ik denk, dat ik met je mee ga, Stella,
zei hij.
Dat moet u doen, Peppino. Daan zal
het heerlijk vinden! zei ze verheugd.
O ja, hij gaat met ons mee, zei mijn
heer Landon verstrooid. Wat ik zeggen
wil, maak je geen misbruik van die jonge
man zijn goedheid? Mij dunkt, dat je wel
wat veel tijd van hem in beslag neemt.
Zou je niet een lastpost voor hem zijn?
Zou dat waar zijn? vroeg zij enigszins
verschrikt door die veronderstelling; doch
ogenblikkelijk klaarde haar gezicht op.
Neen, dat ben ik niet. Dan zou ik het
wel weten, Peppino, voegde zij er schran-
Nu is het tijd om een kop van de
beroemde koffie te gebruiken, Peppino,
zei Stella. U heeft zich toch niet verveeld
in die tussentijd? vroeg zij, want hij z!ag
er enigszins dromerig en in zichzelf ge
keerd uit.
Neen, in 't geheel niet, antwoordde
hij vlug en met een eigenaardig glim
lachje, naar het Daan toescheen, want hij
bemerkte, dat de ogen van mijnheer Lan
don veel boller stonden dan gewoonlijk
en dat een blos van ingehouden opwin
ding zijn gelaat kleurde.
Het doet mij steeds genoegen, als ik
die jongemensen daar zo stil, bijna ern
stig, zou ik zeggen, zie roeien. Het is hun
aan te zien, dat zij gelukkig zijn
Koffie? O ja, graag!
Zij gingen naar de koffietent, waar zij
de beroemde drank gebruikten. Vervol
gens verlieten £j het park door een zij
uitgang.
Als u het goedvindt, zou ik gaarne
langs een stille weg naar huis wandelen,
mijnheer Norton, 't Hindert met al duurt
het dan iets langer, verklaarde mijnheer
Landon.
Best. mijnheer, zei Daan en hij
sloeg een straat in, die naar een van de
stilste pleintjes en achteraf gelegen stra
ten voerde.
Hier ïs het zeker stil genoeg, mijn
heer, Ze zeggen, dat 't hier zo doods is,
dat iemand, wanneer hij sterft, zelf niet
eens weef dat hij dood is.
De heer Landon knikte afwezig en
speurde om zich heen. De avond begon te
vallen en 't was reeds schemerachtig, de
lantaarnopsteker deed de ronde en het
zou spoedig donker zijn. Plotseling stond
Daan stil.
Ik moet even tabak halen, zei hij.
Een ogenblikje, daar om de hoek ik
ben zo terug.
Het is hier in elk geval rustig en
koel en rustig, vond Stella, terwijl Daan
zich verwijderde.
Ja, stemde mijnheer Landon toe;
dan vervolgde hij op dez'elfde toon: Wij
I worden gevolgd, Stella; neen, kijk niet
om, gewoon doorlopen. Luister eens!
Zij spitsten hun oren en hoorden ach
ter hen, voorzichtige, sluipende voetstap
pen.
Ik heb het wel goed, zei mijnheer
Landon op gedempte toon. Wie het ook
mogen zijn, het zijn er twee, zij zijn ons
uit het park achterop gekomen. Ik heb
hen gezien, toen ik op de bank zat.
Maar.... maar waarom? Om welke
reden zouden ze ons volgen? vroeg Stel
la even rustig en kalm als haar vader had
gesproken, doch instinctmatig op fluiste
rende toon. Zij hield haar lippen op el
kaar geklemd, doch vertoonde niet het
geringste teken van vrees.
Spreek maar gewoon, adviseerde
haar vader, maar kijk vooral niet om.
Even zweeg hij, dan wees hij naar de
lucht. Ik denk, dat wij regen krijgen.
Merkte je, zei hij glimlachend tegen
Stella, dat de voetstappen ophielden, zo
dra ik stilstond? En zoals ik zei, zag ik de
mannen indien zij het zijn, die ik be
doel in het park, daarom verzocht ik
mijnheer Daan een stille weg te kiezen.
Ik begrijp het niet, zei Stella ver
baasd. Denkt u dat zij ons willen beste
len? Zo dom zullen ze toch niet zijn
nu wij mijnheer Daan bij ons hebben!
Neen, zij volgen ons. Zij trachten te
weten te komen, waar wij wonen.
- Maar waarom" dan toch? vroeg Stel
la. Het zijn toch zeker geen detectives?
Zij brak plotseling af, alsof zij zich over
die vraag schaamde.
Neen, verzekerde haar vader met
een glimlachje. Wij zijn geen misdadi
gers, beste meid. Die mensen worden
gebruikt om uit te vinden waar ik mij
bevind, hetgeen ik om voldoende rede
nen niet voornemens ben hun te vertel
len, Zij zullen geen geweld gebruiken.
Het scheen echter, dat hij zich daarin
vergiste, want plotseling renden de twee
mannen op hem af en een van de twee,
hief, toen hij vlak bij de heer Landon
was, zijn arm op. Op dat ogenblik kwam
Daan de hoek om, zag het glinsteren van
staal en hoorde een zachte kreet van
Stella, die haar revolver trok. Hij sprong
midden in de groep en scheidde de man
nen.
Schiet alstublieft niet! riep hij naar
toe en op 't zelfde ogenblik gaf hij de
aanvaller een geweldige slag op z'n arm,
zodat z'n wapen op het trottoir viel. De
andere trok op dat ogenblik een revol
ve", die hij op Daan richtte. Deze echter
stak zijn arm uit en trok mijnheer Lan
don achter zich; dan plaatste hij zich vlak
voor de loop van de revolver en keek de
man doordringend aan.
Neem dat ding weg! riep hij streng
en zijn gelaat bewees, dat hij tot alles in
staat was. „Je zal heus niet schieten
dat maakt te veel levenpolitie
begrijp je? Een mes is iets andersOf
neen, zei hij vlug en zette z'n voet op 't
wapen, dat de andere juist wilde grijpen.
Moet ik schieten, vader, vroeg Stella
zacht, doch zo kalm en koel, dat Daan op
dat ogenblik verbaasd stond.
Neen, zei hij, nog voor haar vader
had kunnen antwoorden, alleen maar,
indien zij trachten te ontvluchten. Nu
wat moeten jelui? Wat heeft dit te be
tekenen? Antwoordt en vlug ook! De
revolver van die jonge dame is een brow
ning. Vlug een beetje idioten! Zij zou wel
eens kunnen schieten en als zij 't doet.
De twee mannen wisselden blikken met
elkaar; dan zei degene, die z'n arm stond
te wrijven, die Daan ongeveer had ge
broken:
Private aangelegenheid zaak tus
sen die heer en ons. Hij glimlachte tegen
mijnheer Landon, wat 'n belediging en
tevens eerbied uitdrukte. „Indien hij met
ons wil meegaan voor een persoonlijke
aangelegenheid
Daan lachte en wierp zich bliksemsnel
op de man met de revolver. Stella zag,
dat hij z'n gespierde armen om hem heen
sloeg, hem 'ophief en hem op de grond
smakte, waar hij stil bleef liggen. Toen
Daan dit krachtstukje vertoonde, greep
mijnheer Landon het mes, dat op de
lag, hetgeen de eigenaar een verwensing
ontlokte. Daan had z'n knie op z'n ov„r"
wonnen vijand gezet en keek over
schouder naar mijnheer Landon
Om de hoek staat een politie agent
op wacht mijnheer, zei hij scherp.
Doch tot zijn «erbazmg schudde de
heer Landon het hoofd en bewoog zich
niet. Daan voelde zich verlegen en ver
rast door die zwijgende weigering om
hulp te verlenen. HU 'V? °P* en hielp
de gevallen man allesbehalve zachtzinnig
op de been.
-\yat moet ik dan met hem beginnen?
was Ain redelijke vraag;
Voor 't ogenblik behoeft er niets
gedaan te worden, antwoordde mijnheer
Landon volmaakt kalm. Deze mensen
zijn ondergeschikten en handelen niet op
eigen initiatief. Het spijt mij, indien ik u
teleurstel mijnheer Daan, maar ik zou er
prijs op stéllen, wanneer u hen liet gaan.
Hij hief zijn hand op, en zei tegen de man
nen: Gaat.
Willen wij maar naar huis gaan.
Zouden zij ons niet volgen vaöer.
vroeg Stella op gedempte toon Zij na
niet, evenals haar vader uitdrukking ge
geven aan haar gevoelens van dankbaar
heid, doch de blik, die zij op Daan liet
rusten, sprak boekdelen.
Mijnheer Norton, zei ze eindelijk,
die mannen waren dezelfde, die wij op
die Zaterdagavond op de Mile End. Road
gezien hebbenVader, ik geloof, dat
zij ons zullen volgen.
Nee, antwoordde deze kalm. Van
avond niet; onze vriend heeft hen te veel
doen schrikken. Dat was een prachtige
slag, mijnheer Norton. Ik herinner mij
niet, ooit in mijn leven, zo'n welgerichte
slag gezien te hebben.
Ik geloof vast, dat de ene kerel z n
arm gebroken was, en van de andere de
ruggegraat gekraakt.
Helaas was het niet zo, verklaarde
Daan spijtig, en vervolgde. We zullen een
omweg moeten maken mijnheer, dan ra
ken ze ons spoor kwijt
Ik verzeker, u dat het niet nodig ls,
beweerde mijnheer Landon. Zij hebben
voor vanavond genoeg gehad. Maar laten
wij even die hoek omgaan, om te zien, of
zij ons nog volgen.
'Zo deden zij. Na nog een paar minuten
gewacht te hebben, waren zij ervan over
tuigd, dat er geen voetstappen meer te
horen waren. Toen wandelde het drietal
huiswaarts. Daan was nog sterk onder de
indruk en zei niets.
Na een paar minuten zei de heer Lan
don ernstig-
U zal wel een of andere verklaring
verwachten, nietwaar?
Neen, ik wil liever mets wetenj begon
Daan openhartig.
En ik vind, dat het niet meer dan
natuurlijk is dat u récht heeft op een
verklaring- Stel u mijn droefheid voor,
wanneer ik u zeg, dat ik gebonden ben
mij van elke vertrouwelijke mededeling te
thouden. Mijn zaken houden helaas ver-
v- Voor vandaag, .zulle» WJ gaan, zei
de man met de gekneusde arm en keek
mijnheer Laridon boosaardig aan. Dan gaf
hij zijn kameraad een teken en maakten
zij zich uit de voeten; de ene voortdurend
zijn gekneusde arm grijpend, de andere
hinkend als een kreupel paard.
Ten prooi aan de meest verwarrende
verbazing staarde Daan de mannen na.
Hij begreep van de hele geschiedenis
niets. Dikwijls had hij in de bioscoop aan
randingstonelen zien vertonen, doch daar
werden de boosdoeners tenminste gestraft
maar hier! Hij word uit zijn overpein
zingen gewekt door de toegestoken hand
van de heer Landon.
Ik ben u mijn leven verschuldigd
meer nog dan dat, mijnheer Norton, zei
hij ernstig. Indien u hem die slag niet
op het juiste ogenblik had toegediend
Rillend haalde hij z'n schouders op.
band, met zoveel mensen en omstandig
heden van allerlei aard; gevaarlijke, le
vensgevaarlijke zelfs, dat ik, geheel in
strijd-met mijn karakter, tot de pijnlijkste
terughoudendheid ben gedoemd. Mijnheer
ik moet zwijgen, mijn tong is verzegeld;
dus moet -Ik er tot mijn grote spijt van
afzien, u 'n verklaring van deze aanran
ding te geven. De twee schurken, die u
zo'n schitterende les heeft gegeven, zullen
hun jacht niet opgeven. Gelukkig is het
East End een ware bijenkorf en bovendien
zal ik mij voor de toekomst op alles voor
bereid houden.
Ik meende, dat wij hiér zuehf)fe hij
diep hier in deze stille buurt bij u Vol
komen veilig waren, maat mijn vervolgers
schijnen mijn spoor gevonden te hebben.
Dank zij uw moedig optreden hier
maakte hij een sierlijke biïiglng zijn zij
op de vlucht geslagen, Ik verzoek u deze
verklaring van mijn terughoudendheid te
willen aanvaarden.
Gaarne, zei Daan, zo is de zaak in
orde. Iedereen zou gedaan hebben, wat
ik deed.
Indien hij kon, maar allé mannen
hebben niet uw Herculesgestalte, mijn
vriendelijke athleet.
Nu kan ik best begrijpen, waarom u
wapens draagt. Waarachtig, ik was doods
benauwd, dat juffrouw Stella zou schie
ten! Neen ik wil niets van uw geheimen
of privé-aangelegenheden weten. Wat mij
een raadsel toeschijnt is, dat die twee ke
rels de brutaliteit hadden ons aan te ran
den verbeeldt u twee zoals wij!
Zij hebben gewacht, tot u ons had
verlaten, naar zij meenden, zei Stella zacht
Er stond heel wat op het spel meer
dan u zich kan voorstellen, antwoordde
mijnheer Landon ernstig; feitelijk be
hoorde ik mij gevleid te voelen, door de
waarde welke zij er aan hechten mij dood
of levend te vangen en ik verbeeld mij
dat zij aan de eerste conditie de voorkeur
geven. Ziezo, nu zijn we thuis. Het zal
dunkt mij, het beste zijn juffrouw Norton
onkundig van dit voorval te laten; zij ,ou
zich maar nodeloos ongerust maken.
Daan knikte instemmend. De anderen
gingen naar boven. Het meisje had niet
tegen hem gesproken; toevallig keek hij
omhoog, toen hij naar de keuken ging en
hij zag haar boven aan de trap staan, waar
zij hem met een droevig glimlachje toe
wuifde.
Lang bleef Daan die avond opzitten.
Zwaar zat hij te roken en te peinzen. Geen
wonder Het feit, dat een kalme, schijn
baar argeloze heer van middelbare leeftijd
door een paar schurken werd aangerand
en zelfs met de dood bedreigd, was wel
een onderwerp om over na te denken.
Daan kon er echter geen touw aan vast
knopen en ten langen leste het was
reeds zeer laat draaide hij het licht uit
en ging op zijn tenen naar boven, teneinde
de anderen niet wakker te maken.
Zijn voorzorgsmaatregelen bleken ech
ter nutteloos, want toen hij op de eerste
overloop kwam, werd er zacht een deur
geopend en stond Stella in een rose och
tendjapon voor hem. Zij was zeer bleek
en haar lipjes beefden. Een echt school
meisje leek zij zo met haar donkere
krullen, die over haar schouders vielen.
Met uitgestrekte handen kwam zij bij hem;
haar lippen bewogen zich, doch zij gaf nog
geen geluid.
Daan schrok min of meer en vatte
werktuigelijk haar handen, die de zijnen
dan in bevend samendrukken vasthielden,
terwijl zij een aandoenlijk droeve blik
naar hem opsloeg.
Dat moet u niet doen, fluisterde hij
enigszins ruw. Weet u wel, hoe laat het
is? AI over twaalven! Kleine meisjes
moeten al uren in bed zijn!
Zoudt u denken, dat ik in staat zou
zijn om te slapen voor ik u had bedankt
getracht had u te danken? fluisterde zij,
verwijtend. O, mijnheer Norton, u zegt,
dat het niets te betekenen heeft; maar
weet u niet, wat u gedaan heeft? U heeft
vaders leven gered! Indien u er niet was
geweest.Zij werd nog bleker en slaakte
een diepe zucht. Ik vind, dat u de moe-1
digste man van de hele wereld bent; ze
hadden u kunnen doodschieten!
Daarvoor bestond niét het minste
gewaar* veel te veel leven maakt dat. viel
Daan haar zakelijk in de rede, ofschoon
ontroerd d'oor haar dankbaarheid. Weet
u wat u moet doen: gaiuwym bed kruipen,
klein nest...- ik bedoel,*juffrouw Stella
.en nooit meer aan dit gevalletje den
ken.
(wordt vervolgd)
