Burgemeester La Pira nam het
op voor zijn stadgenoten
Protest als hartekreet in stilte
der onverschilligheid
Kerstoffensief van de
liefde
wan
De Nederlandse poëzie
honderd verzen
Herdruk van Dirk Costers
onvolprezen meesterwerk
m
J
Oberëkellner Vermunt: „Mag
afrekenen?"
Zaterdagse
mijmeringen
ZATERDAG 12 DECEMBER 1953
PAGINA
Honderdduizend Italianen zouden moeten emigreren, wil de situatie op de arbeidsmarkt
er gezond worden. Tienduizenden kampen in Italië met het monster der werkloosheid. En
pas is weer voor 15 December een algemeene staking afgekondigd, waarbij slechts de aller
noodzakelijkste diensten zullen blijven functionneren, als protest tegen de arbeidsvoorwaar
den en in het algemeen de economische toestand, waarin het arbeidende volk verkeert- De
clerus van het diocees Padua heeft gedurende drie sociale dagen de ernstige problemen be
sproken, welke de arbeidersklasse in Italië het leven uiterst zwaar maken. Er waren te Padua
burgemeesters, provinciale autoriteiten, arbeidersvertegenwoordigers aanwezig.
De talrijke parochiegeestelijken, die er naar een reeks lezingen en
daarop volgende discussies luisterden, namen ten slotte een resolutie
aan, waarin gewezen werd op de moeilijkheden, welke zovele ver
zorgers van gezinnen ondervinden bij het verwerven van het dage
lijkse brood en op het vraagstuk der talrijke werklozen. Ze zijn in de
huidige toestand een gevaar voor godsdienst en moraal en daarom
Werd er aangedrongen op ingrijpende sociale hervormingen in het
in het licht van de Christelijke leer. Hiertoe deed men een warm be
roep op de ter zake verantwoordelijke persoonlijkheden, om vooral
in de fabrieken en werkplaatsen toestanden te scheppen, die in over
eenstemming zijn met de eisen van de menselijke waardigheid.
motie heeft
Uiteraard gold, wat op deze Pa-
duaanse studiedagen betoogd
werd, in de eerste plaats voor de
gelijknamige provincie en het ge
lijknamige diocees. Maar feitelijk
geldt het voor heel Italië en in het
bijzonder voor het Zuiden, waar
de boeren al zo vaak in verzet zijn
gekomen tegen de eigenaars van
het grootgrondbezit.
Ook in Toskane, hetwelk een
niet onaanzienlijke industrie heeft,
heersen min of meer gespannen
verhoudingen. De Italiaanse rege
ring doet al haar best, om hier
verbetering 'te brengen. Ze zit in
middels sinds geruime tijd met een
penibele kwestie, n.l. met het be
zetten van een ijzergieterij, waar
1700 man werkt, door de arbeiders,
zowaar min of meer onder leiding
en in ieder geval met instemming
van Florence's Katholieke burge
meester, de bekende Giorgio la
Pira, bijgenaamd „de heilige afge
vaardigde" en een voorman in de
rangen van de Christelijk Demo
cratische partij.
Intussen is uit de kringen der
betrokken Katholieke instanties
een aantal argumenten naar voren
gebracht welke deze kwestie ook
buiten Italië de aandacht doen
trekken. Er is ten eerste op gewe
zen, dat de gemeenteraad van Flo
rence op instigatie van La Pira
een motie heeft aangenomen,
waarin het optreden der arbeiders
van de „Pignone" wordt goedge
keurd. Deze gemeenteraad bestaat
uit leden van de Democrazia
Cristiana, socialisten, republi
keinen, communisten, neofascis
ten en liberalen. De motie werd
met algemene stemmen aangeno
men, dus ook die der liberalen, tot
wier partij vele werkgevers beho
ren.
Het antwoord van burgemeester
La Pira was kort maar krachtig:
er komt soms een moment, waarop
men overweegt, of het niet drin
gend noodzakelijk is, de wet even
ter zijde te stellen. Ten slotte, er
gebeuren in naam van de wet vele
dingen, die niet door de beugel
kunnen. Wordt het te erg, dan
dient er ingegrepen te worden,
vooral indien dit om de een of an
dere reden niet van hoger hand
gebeurt. Ook Christus is in naam
van de wet gekruisigd. Het is onze
plicht, de aandacht van de publie
ke opinie te vestigen op een schrij
nende misstand en al erkennen we,
dat het bezetten van de „Pignone"
e^n wederrechtelijke daad is, te
gelijkertijd stellen we vast, dat er
voor ons geen andere uitweg mo-
Yoor kinderen in ontheemdenkampen
Oost-priester hulp vraagt uw
medewerking
Na Do jaar op Roosejidaals station:
Onze actie is een protest, een
hartekreet en gil in de stilte der
onverschiligheid. Het Italiaanse
volk moet wakker worden ge
schud en beseffen, dat de arbei
der geen koopwaar is, geen fac
tor in het productieproces, die
naar goeddunken eenzijdig kan
worden uitgeschakeld.
Een dergelijke wet zou vérstrek
kende consequenties hebben. Bo
vendien, voor het moment kan er
het vraagstuk van de „Pignone"
niet mee uit de wereld geholpen
worden. Wat Giorgio La Pira be
treft, als burgemeester van Flo
rence meent hij dat het een groot
belang voor zijn stad is, dat „de
Pignone" draaien blijft. En als Ka
tholiek kon hij geen enkel bezwaar
maken, toen de vorige maand op
een terrein van de ijzergieterij
voor de zich er bevindende arbei
ders een H. Mis werd opgedragen,
in de open lucht. Hij heeft deze H.
Mis bijgewoond. Het merkwaar
dige was, dat negentig procent van
de arbeiders van de „Pignone"
communist is. Desondanks heerste
er, terwijl de H. Mis werd opgedra
gen door 'n geestelijke, die vroeger
als jongen bij de ..Pignone" heeft
gewerkt, don Bruno Borghi, een
absolute en eerbiedige stilte.
I
Betrouwbaar keurmeester
Bezieling
Het gebeuren met de „Pignone"
zal wellicht eerlang beschouwd
worden als een mijlpaal in de ge
schiedenis van de Katholie arbei
dersbeweging in Italië en tevens
als een beslist stelling kiezen in
de strijd tegen de communistische
agitatie. Men zou La Pira's actie
eenvoudig kunnen doodverven als
een poging, de cDmmunisten de
wind uit de zeilen te nemen, maar
zijn daad moet toch op een hoger
plan gezien worden.
Observator
Jongens bestalen hun
onderwijzers
Van liet geld kochten ze o.a. een
lamp en een worst
Boeiende karakteristiek
Prisma-bloemlezingen
Hallo Mijnheer de Paus
Nog meer gelukkigen
Gemiddelde levensduren
U-s
„Teken van tegenspraak"
Niet de eerste leugen
En moreen?
Harry Prikher.
Bulgaarse prinses
verloofd
Met Zuid-Afrikaan uit bekend
Ned. geslacht
Arbeiders bezetten een gieterij
_m i _0i 0 0- gg~ jr -M p p _p p wr jr
De studiedagen voor de clerus te Padua
waren, zo lazen we in de „Osservatore Ro
mano" georganiseerd door de A.CL.I., de
Katholieke vakorganisaties. Door de gees
telijkheid werd de A.C.L.I. erkend als de
aangewezen organisatie, om de sociale be
weging onder de Christelijke arbeiders te
bevorderen. Aan het einde der studieda
gen heeft de bisschop van Padua, mgr
Bortignon, een toespraak gehouden, waar
in hij de plichten van de priesters op so
ciaal terrein uiteenzette.
weeste_,=ezettinë is een spontane daad ge-
nrhPiHpr* de merendeels communistische
van vele Tr=l?ar ze heeft de instemming
intellectuele ieken> zowel arbeiders als
heeft g^&Dat la Pira zich er achter
tekenis en alge^ "atuurl«k van Srot.e be"
de „Pignone ™ordt het pval van
sis een soort kracht^L^81^ ,h
Van de kant der wérw !S "T
zetten van het oude en in wi 'it r ï!8"
kende bedrijf als een gevaarlijke opstand
der Florentijnse Katholieken" betiteld. Er
werd op gewezen, dat deze bezetting een
communistische daad moet worden geacht,
welke de Katholieke arbeiders in het zog
van de communististen brengt en vele Ka
tholieken van de Katholieke arbeidersbe
weging en ook van de Democrazia Cris-
tiana afkerig zal maken. Dit gevaar is niet
denkbeeldig.
In de motie werd o.a. gezegd: wij geven
wuiu u.a. gczicgu. wij geven -i..-.
hiermede blijk van onze levendige solida- j gmlJK was.
riteit met de arbeiders, die door de be
zetting van de fabriek hun recht op ar
beid hebben verdedigd.
Nu vragen velen zich af, in hoeverre de
inbezitneming van de gieterij of liever de
bezetting en het voorlopig op gang houden
van het bedrijf door de arbeiders inder
daad als een doeltreffend initiatief kan
worden beschouwd. Wat wilt ge? infor
meerde men, uiteraard speciaal van de
kant der liberalen en liberaal getinte Ka
tholieke werkgevers: socialisatie, nationa
lisatie? Zet ons duidelijk uw standpunt en
uw motieven uiteen, dan weten wij, waar
aan we ons te houden hebben. Doe in
ieder geval geen daden, die tegen de wet
en de huidige maatschappelijke orde in
druisen. En bovendien oneconomisch zijn.
SFEER van het naderend feest van 's-Heren Geboorte, midden in de
vooroereiaing tot dit huiselijk hoogtij, mogen de gedachten een ogenblik uit
gaan naar net lot van zovelen, alleen reeds honderdduizenden kinderen, die hun
achtste na-oorlogse Kerstfeest weer moeten vieren in de grauwe wereld der ont
heemden-kampen, in het vochtig beton der naakte bunkers of de troosteloosheid
van golfijzeren hutten. Dagen zonder vreugde voor een jeugd, die geboren is en
opgegroeid in niets dan vreugdeloosheid. Zonder vaderland, zonder thuis, velen
zonder ouders of verwanten, alleen reeds duizendtallen zonder zelfs een naam,
letterlijk aangespoeld met de stroom van ellende, die nog altijd geen einde heeft.
De enige trouw, die zij in dit leven hebben ontmoet, is die der Kerk, die van de
afgetobde priesters en religieuzen, die met hen zijn meeqevlucht, arm en ont
redderd als zij. En de hulp, die hen tegemoet kwam, uit hei meest katholieke deel
van de hun vijandige wereld: uit Nederland en Vlaanderen.
centrale verzamelplaats van Oostpries-
terhulp, Hekellaan 2. Den Bosch, of het
gironummer van pater Wiro gedenken:
34348 t.n.v. het Ned' R.K. Huisvestings
comité, Den Bosch.
Het beroep, dat hier de Oostpriesterhulp
op de geloofsgenoten heeft gedaan, is in
drukwekkend beantwoord1 naast al het
andere getuigen daarvan de 14 rijdende
kapellen. Gods zigeunerwagens, die de
troost der Kerk hebben gebracht naar de
meest veriatenen, gepaard aan indrukwek
kende materiële hulp. Hier staat de Kerk
voorop aan het front van het leed, hier
stelt zij straks opnieuw, tegen een ovei--
macht van menselijke ontreddering, het
Kerstoffensief van de liefde. Oostpriester
hulp wil met de Kerstboodschap ook mate
riële blijdschap brengen, met de vrede ook
iets van vreugde, een glimp van blijdschap
in kinderogen, die niets dan misère gewend
V'i. wiI in de grote troosteloosheid
ofV'u van de Kerstnacht ontsteken, in
harten, maar ook in die jonge ogen,
ais straks de kaarsen zullen branden bij de
kubbe en aan de boom. En zij wil daarbij
met met lege handen staan-
Waneer pater Wiro van Aken O
Praem, de leider van de Nederlandse
Oostpriesterhulp, met Kerstmis naar de
kampen der ontheemden gaat, geeft hem
dan ook Uw gave mee, helpt hem een
kaars ontsteken bij de kribbe ergens in
een kamp: bij Christus, die zelf als kind
'n vluchteling was, 'n haveloze. Men kan
pakketten sturen, die alles mogen be
vatten behalve koffie en tabak, naar de
(Van onze correspondent)
lm" nf ,ex"
■Hoe veel malen nog
Exclusief blijkt echter zijn meer dan een
halve eeuw „Aannemen Jan", waarmee deze
ras-kellner ewa deze maand definitief wil
afrekenen, als hy er net bijltje, c.q. rok en
servet bij neerlegt.
Op zestienjarige leeftijd begonnen met de
verkoop langs de trein bleef deze Roosen
daler zijn stiel bijna 53 jaar achtereen
trouw. Maar nu schijnt dan toch de maat
vol: de heer Vermunt heeft de stationsres
taurateur Westerhuis zijn betrekking opge
zegd.
Ober!, Garcon! of Jan\, het is deze door
gewinterde ober allemaal hetzelfde, de kop
pen koffie die hij op iedere wenk, en in een
oogwenk serveerde, zijn practisch niet te
teilen. Maar als de dag van gisteren weet
hy zich nog te herinneren dat hem de eer te
beurt viel zowel de keizer van Abessinië als
de koningen Leopold III en Albert van
België, alsmede koning Gustaaf van Zwe
den, prinses Wilhelmina en prins Hendrik
We doen niet aan demagogie, wij wensen
de communisten niet na te volgen en even
min aan de communisten aanleiding te ge
ven, ons voorbeeld te volgen, waarbij ze
zich dan op ons zouden kunnen beroepen-
Dit echter is een noodtoestand, welke on
gewone maatregelen vereist. Zeventien
honderd mensen worden met werkloosheid
en grote ellende bedreigd. Van hen han
gen honderden gezinnen af, het voedsel
van duizenden kinderen. De gieterij is door
de directie gesloten, de arbeiders zijn ont
slagen, omdat ze momenteel geen winst
oplevert en er te veel bij moet. Maar wie
zal zeggen, hoe de situatie reeds het vol
gend jaar zal zijn? Moeten de arbeiders
maandenlang rondzwerven, tot er weer
nieuwe orders komen? Het concern, waar
toe de „Pignone" behoort, beschikt over
meer dan voldoende middelen, om dit ver
lies uit andere inkomsten op te vangen.
Een hartekreetEen gil in de stilte
der onverschilligheid. Een dergelijke kwa
lificatie kan alleen voortkomen uit een
stad, wier burgers door de eeuwen heen
gerebelleerd hebben tegen alles, wat hun
onrecht toescheen. En ongetwijfeld zal de
bezetting van de „Pignone" belangrijke ge
volgen hebben, zo niet onmiddellijk, dan
toch in de naaste toekomst. De Katholie
ken van Florence wijzen er op, dat in
Italië '.iet communisme steeds meer veld
wint, vooral tengevolge van de positie,
waarin de arbeider zich bevindt. Het was
ook daarom, dat La Pira, toen de direc
tie van de „Pignone" haar besluit, om de
gieterij te sluiten, afkondigde zich met tal
rijke protestbrieven tot vele autoriteiten
in het land wendde. Hij protesteerde er in
tegen het aan de arbeiders gegeven ont
slag, doch liet de bezetting van het bedrijf
buiten beschouwing. Verschillende bis
schoppen betuigden hun instemming met de
protestactie en ook van de Paus ontving La
Pira een schrijven, waarin zijn opkomen
voor de ontslagen arbeiders werd goedge
keurd. Uiteraard werd ook hierin niet ge
treden in de kwestie van het bezetten van
de „Pignone
Aangemoedigd door tal van blijken van
instemming diende de groep afgevaardig
den van Florence in het parlement een
motie in, waarin gevraagd werd om een
wet. die de regering in staat zou stellen,
het beheer van in moeilijkheden verke
rende bedrijven over te nemen. Hiertegen
rezen onmiddellijk ernstige bezwaren. Het
ligt voor de hand, ook de staat kan fabrie
ken, wier producten niet meer op de bin
nen- of buitenlandse markt begeerd wor
den en dus geen afzetmogelijkheden meei
hebben niet aan de gang houden. Voorts
blijft het altijd moeilijk, om van over
heidswege te doen vaststellen, of een be
paald bedrijf nog toekomst heeft en waard
is, er nieuwe kapitalen in te steken. Dit
moet aan het inzicht en de ondernemings
geest van de ondernemer worden over
gelaten.
koffie -T n' Prinses Wilhelmina en prins Hendrik
«en hebben mogen aanreiken. Overigens deed Vermunt dit werkje voor ieder-
grmg, anders had hij het nooit meer dan een halve eeuw volgehouden.
I\r J sVn gouden jubilé werd hem de bronzei medaille van de Orde van Oranje
OMgeschonken. Van de restaurateur was hij de vertrouwensman en de Spoor-
XrtV. 'lem de hand boven het hoofd. Maar nu is het dan toch zo ver: als
Oudejaar afscheid neemt, doet ober Vermunt dat ook.
„mag ik even afrekenen t" Node, zeer node, zegt de restaurateur, want Vermunt
munt ver boven velen uitf
Bij de Uitgeverij Van Loghum Slaterus te
Arnhem is verschenen de derde druk van
de befaamde bloemlezing, die Dirk Coster
samenstelde uit de Nederlandse dichtkunst
vanaf het begin tot 1914, welk historisch
jaar hij beschouwt als „het laatste jaar van
de negentiende eeuw gezien als geestelijke
eenheid". Deze bloemlezing is wel eens
„een monument van de Nederlandse dicht
kunst" genoemd en dat is zij met recht.
Want wat Dirk Coster hier met zijn fijne
smaak, litteraire speurzin en critisch onder
scheidingsvermogen heeft bijeengebracht,
is werkelijk van een uitzonderlijk en edel
gehalte. Dirk Coster heeft wel heel hoge
maatstaven aangelegd en hij heeft het geen
enkele maal ter wille van een of andere
bijkomstige reden op een accoordje met zijn
litteraire geweten gegooid, maar streng
heeft hij gezocht en getoetst. In deze her
druk haalt hij de inleiding van 1927 aan,
waarin hij zegt: „Ik wil een bloemlezing
geven, waarin het enkel-maar--typische of
enkel-maar-historische vers zoveel moge
lijk vermeden wordt; waarin men de schoonheid niet te zoeken heeft tussen
allerhande tijdelijke uitingen, doch waaruit, zo mogelijk, van iedere bladzijde
de Hollandse stem tot ons opklinkt in die staat van trilling en verheviging,
die Plato de musische waanzin heeft genoemd. Een parelsnoer van Hollandse
poëzie kortom, waarvan iedere parel, met uiterste zorgvuldigheid, op zuiver
heid en echtheid is beproefd."
Men stelle het zich eens voor: uit de
onmetelijke hoeveelheid gedichten, die
1" i;even eeuwen werden geschreven,
de, samensteller de honderd, die
™wnSu .em het schoonst zijn, opge-
(Weti 0?eiia?ntal Nederlandse dichters
(grote en kleinere), dat wel in de paar
honderd moet lopen, is hier streng
teruggebracht tot.zeven en twintig!
(Afgezien van de paar onbekende dich
ters uit de eerste tijden van onze dicht
kunst).
Men zal hier dus vele namen missen.
Om eén sprekend voorbeeld te geven:
van de „tachtigers" zijn dat Jac. Perk,
Albert Verwey, Frederik van Eeden en
Hélène Swarth. Nu zou er over te praten
zijn of misschien een van de allerbeste
sonnetten (uit de eerste tijd) van „het
zingende hart" hier geen plaats had
verdiend. Maar aangezien men in Cos-
sters keuze geen zwakke plek kan
aanwijzen, die in aanmerking zou kun
nen komen voor een verwisseling, moe
ten we ons wel neerleggen bij Costers be
proefde, doelbewuste en per slot van re
kening ook persoonlijke keuze.
Een door en door betrouwbare keur
meester is Dirk Coster en een die zich
niet door algemeen opgeld doende voor
oordelen van zijn stuk Iaat brengen.
Treft men in deze bloemlezing ver
schillende „bekende" gedichten aan, ook
openbaart de samensteller ons schoon
heid, waar we die nauwelijks zouden
hebben gezocht. Wie neemt bijvoorbeeld
nog Nicolaas Beets als dichter au sérieux?
Maar één van de honderd verzen is er
een van hem: van de letterlijk ontelbare
rijmen en gedichten, die Beets schreef,
ja misschien wel
is het het mooiste,
énige echte gedicht.
DE MOERBEITOPPEN RUISCHTEN
De moerbeitoppen ruischten;
God ging voorbij;
Neen, niet voorbij, Hij toefde;
Hij wist wat ik behoefde.
En sprak tot mij;
Sprak tot mij in den stillen,
den stillen nacht;
Gedachten, die mij kwelden,
Vervolgden en ontstelden,
Verdreef Hü zacht.
Hij liet Zijn vrede dalen
Op ziel en zin;
'k Voelde in Zijn vaderarmen
Mij koest'ren en beschermen
En sluimerde in.
Den morgen, die mij wekte,
Begroette ik blij.
Ik had zoo zacht geslapen,
En Gij, mijn Schild en Wapen,
Waart nog nabij.
Bredero, Hooft, Vondel, Luyken, Ge-
zelle, Henriëtte Roland Holst, Boutens
en J. H. Leopold, zijn het rijkst ver
tegenwoordigd. Maar Herman Gorter
krijgt enkele van de spontaanste en
geladenste bladzijden in de inleiding van
Coster.
Want dit werk is méér dan alleen
een sublieme bloemlezing: het bevat een
uitvoerige inleiding, die beschouwd moet
worden (en ook wordt!) als een mees
terwerk. Deze inleiding is geboren uit
jeugdige bewondering voor het schone
in onze dichtkunst cn nu Dirk Coster de
aanvankelijke versie heeft bijgevijld,
met behoud van „de grondtoon van jeug
dige geestdrift" (aldus de schrijver in
een voorbericht), is dit essay behal
ve een betrouwbare en bezielde in
wijding, ook een zuiver en fijnzinnig
stuk proza.
Maar het meeslepende van deze inlei
ding is toch vooral de hartstocht, de
gedrevenheid, waarmede Dirk Coster
het vers en zijn maker benadert
eerbiedig, bewonderend, maar ook met
tw? ,w om te kennen en te begrijpen!
Met zijn gevoelige en zuivere orgaan
puurt hij de schoonheid uit het ge
dicht. Maar hij doet méér: hij vangt de
trillingen op van mens tot mens tril-
Giorgio La Pira, burgemeester en afgevaardigde en voorman in de Italiaanse
Christelijke Democratische Partij.
Deze vurige Katholiek is een Zuiderling.
We zouden bijna zeggen, dat hij iets van
een fanaticus heeft, mede door zijn Zuide
lijke bloed. Hij is van geboorte een Sicili-
aan- Maar deze man trekt geen enkel fi
nancieel voordeel b.v. uit zijn functie van
burgemeester. Zijn salaris geeft hij aan de
armen. Een eigen woning, laat staan een
ambtswoning, houdt hij er niet op na. Hij
heeft van een vriend van hem, een ge
neesheer-directeur van een kliniek in Flo
rence, een kamer in diens kliniek ter be
schikking gekregen, waar hij slaapt.
Men kan als Noorderling zijn activiteit
wellicht met enige reserve bekijken, maar
ontkend mag niet worden, dat gezien in
het licht van de in Italië heersende toe
standen die overigens waarlijk niet in
een handomdraai te veranderen zijn, ook
niet door la Pira zijn optreden als van
grote betekenis moet worden beschouwd.
In een tweetal scholen te Venlo hebben
drie jongens van tien jaar zich toegang
verschaft tot de lokalen en uit de lesse
naars van het onderwijzend personeel
kleine geldbedragen weggenomen. Zij be
reikten hun doel door 's avonds via een
tuimelraam de school binnen te dringen.
Door het openschuiven van een raam in
de spreekkamer kwamen zij dan verder
in de klaslokalen. Nadat de jeugdige
diefjes waren opgespoord en proces-ver-
baal was opgemaakt, zijn ze weer op
vrije voeten gesteld. Van het gestolen geld,
ongeveer 13, was een gedeelte besteed
aan het kopen van een staaflamp en een
worst. De rest was in de grond verborgen.
lingen, die onveranderd zijn gebleven,
al zijn er eeuwen voorbij gegaan, als
ze maar een „ontvanger" vinden, die
fijnbesnaard genoeg is om ze op te van
gen. En dat is Dirk Coster.
Zo geeft hij karakteristieken van
Brederode. Hooft, Vondel de ene al
bewonderenswaardiger dan de andere.
De bladzijden over het Wilhelmus zijn
ronduit schitterend.
Bijzonder boeiend is de karakteris
tiek, die Dirk Coster geeft van de drie
laatste grote figuren, in deze bloemle
zing opgenomen: Henr. Roland Holst,
Boutens en Leopold. Om een voorbeeld
te geven van zijn werkwijze, zijn heldere,
beknopt geformuleerde karakteristiek,
die bezield is en waarachter men begrip
en bewondering voelt leven, nemen we
enkele regels, gewijd aan Leopold, over.
„Andere dichters zijn groter van
menselijk formaat, Boutens' dynamiek
in de bundel „Stemmen" is machti
ger, Henriëtte Roland Hoist's „bekom
merde menselijkheid" doet warmer
aan, maar soms komt er een ogen
blik, waarop niets ons schoner lijkt
dan dit allerzuiverste fluisteren ergens
aan de rand van het leven, en dicht bij
een ondoorgrondelijke schoonheid. Soms
in een lange monoloog, soms in een
liedje dat reeds weer zwijgt, voordat
zijn tere toon tot ons is doorgedron
gen".
Jarenlang is dit boek uitverkocht ge
weesttot schade voor vele jongeren.
Want ontelbaar zijn degenen geweest, die
door de twee eerste drukken van dit
boek tot de Nederlandse dichtkunst zijn
gekomen. De achterstand kan worden
ingehaald: de bloemlezing en de onvol
prezen inleiding zijn er weer!
In de Prisma-reeks van de Uitgeverij
het Spectrum te Utrecht verschenen twee
bloemlezingen, die zeer de aandacht
verdienen. Dr J. C. Brandt Corstius stel
de uit de gedichten der „tachtigers"
een uitvoerige keuze samen, die ge
lukkig niet alleen de algemeen bekende
verzen van bijvoorbeeld Kloos, Van
Eeden, Hélène Swarth en Herman Gro
ter brengt. Men treft er verscheidene
verzen in aan, die men in geen enkele
andere bloemlezing gezien heeft en
dat maakt dit deeltje, dat de titel „Het
laat seizoen" draagt, bijzonder waar
devol.
Men behoeft werkelijk geen poëzie-
minnaar te zijn om volop te kunnen ge
nieten van de lijvige bundel „Balladen
en refereinen", waarin C. Buddingh'
met grote speurzin en gevoel voor hu
mor verzen verzamelde, „verslag ge
vende vaD zeven eeuwen dorst en
minnepijn, van opzienbarende moorden
en misgeboorten, van geluk en onge
luk". Het is een allergenoegelijkst boek
geworden, waarin men van alles vinden
kan: prachtige litteraire verzen naast.
straatliederen! De bundel leent zich bij
zonder voor voordracht.
TOEN DE H. Vader Dinsdagmiddag
op de Piazza di Spagna uit zijn wagen
stapte voor de bloemenhulde bij het beeld
van Maria Onbevlekt Ontvangen, moest
Hij een hele menigte van persfotografen
passeren, die er dis de kippen bij waren
om zelf eens de Paus te kunnen foto
graferen. Immers in het Vaticaan mag
slechts één fotograaf komen. De Paus
liep snel de fotografen voorbij, toen één
met een onvervalst Amerikaanse accent
riep: „Hallo, Signor Papa" (Hallo, mijn
heer de Paus). Even verbluft over die
begroeting, bleef de Paus stilstaan en
keerde Hij zich om. Op hetzelfde ogen
blik flitste het blitzlicht en een grote
blonde Amerikaan riep de H. Vader
vreugde-stralend toe: „Grazie Signor
(Dank U, mijnheer). De H. Vader kon
een glimlach niet onderdrukken en gaf
de fotograaf Zijn zegen. Een zeldzaam
plaatje plus Pauselijke zegen. Wat zal
die fotograaf gelukkig zijn geweest.
„OOK VOOR de Hongaren is het Kerst
feest". Onder dit motto zette de Stichting
Hulpactie voor Hongarije een grote
Kerstactie in met het doel ieder Hon
gaar in de kampen een Kerstverrassing
te bereiden. Deze actie belooft een succes
te worden. 500 Pakketten kunnen reeds
verzonden worden maarhet moeiten
er 5000 worden. Mag de Stichting nu op
allen rekenen f Voor f 5 of f 10 en veel
vouden wordt een pakket met naam en
Kerstwens van de schenkers naar het
kamp gestuurd; het maakt een gezin,
een moeder, een kind gelukkig. De Stich
ting Hulpactie voor Hongarije, Zeebur-
gerdijk 236, Giro Ned. Credietbank 11,378
ten name van Stichting is allen dank
baar Nu, denk eens na en tel eens de
Sinterklaasrestanten. Een pracht-actie!
IN DE „Verzekeringsbode" trof ik een
artikel ,X>e sterftetafel in 19501952"
het volgende statistiekje aan over de
voortdurend stijgende levensduren:
leeftijd
1931-1,0
19i,r-l,9
1950-52
0
65,7
69,1,
70,6
10
60,3
62,7
63,3
20
51,0
53,2
53,7
30
1,1,9
1,3,8
1,0
32,9
31,-5
31,,9
50
n,i
25.6
25,9
60
16,3
17,5
17,8
7 0
9.8
10,7
10,9
80
5,2
5,8
5,8
Nog
even en dan
halen we
allemaal
de honderd.
EEN BROCHURE van 1,0 bladzijden,
getiteld ,(Het huwelijk" heeft de bisschop
van Brugge als een herderlijk schrijven
aan zijn diocesanen doen toekomen. Een
Voortreffelijk stuk. Een vleugje daaruit
Onder een „Teken van Tegenspraak"
zegt de bisschop o.m. dat de „mentali
teit van onze huidige samenleving zo
ontredderd is, dat het kind gevreesd
wordt, dat de vader van een normaal
gezin beschouwd wordt als een beul en
de moeder als een slachtoffer". Onthoud
dit, als ge soms grote woorden gebruikt,
die niet verantwoord zijn.
DE ORGANEN van het Oost Duitse
Gezelschap van Vrienden der Sovjet
Unie, van de communistische mantelor
ganisatie (Nationaal Frontalsmede van
de zogenaamde „Vredesraad" hebben
hun verschijnen met ingang van 1 Dec.
gestaakt. Volgens een officiële verkla
ring der Oost Duitse autoriteiten zouden
de genoemde drie organen tal van poli
tieke vraagstukken min of meer op de
selfde manier hebben behandeld en aldus
by hun lezers niet meer de gewenste be
langstelling kunnen opwekken. Ter ver
vanging van de verdwenen tijdschriften
wordt een nieuwe geïllustreerde uitgave
aangekondigd, die om de veertien dagen
zal verschijnen. Haar naam is „Freie
Welt".
Een goede naam „de vrije wereld"
achter het ijzeren gordijn van vandaag.
MORGEN is het weer Zondag. Zondag
„Gaudete"De Zondag der blijmoedig
heid. Offer nog eens in die stemming
voor de nieuwe kerken. Wees dankbaar
bij Uw smeken overeenkomstig het epis
telwoord. Zijt ge hoogmoedig van aard,
luister dan eens terdege naar het evan
gelie. Voor de rest een „Gaudete"-dag
met het katholiek gelaat van iemand, die
de vrede van God gevonden heeft.
Ex-koningin Joanna van Bulgarije heeft
Vrijdag te Madrid de verloving bekend
gemaakt van haar 20-jarige dochter,
prinses Marie Louise, met de 25-jarige
Zuid-Afrikaan Jack Roosmale Nepveu, een
telg uit een bekend Nederlands geslacht.
Roosmale Nepveu werd in Pretoria ge
boren, toen zijn ouders met vacantie in
Zuid-Afrika vertoefden. Hij heeft het
grootste deel van zijn leven doorgebracht
in Nederland en Engeland De laatste
twee-en-een-half jaar woonde hij in
Madrid.
