DE VASTEN ALS BEELD VAN
HET CHRISTELIJKE LEVEN
Jongeren lezen de Blijde Boodschap
OVER DE GRENZEN
MASKERS
AF
KLEINGELOVIGE"....
Uit G 3
HONDENPRAAT
IS HET BIJ JOU THUIS OOK ZO
GEZELLIG
RETRAITE-
MEMORANDUM
ZIJN KANS
iSiwY-
Berichten
uit Gocls
Kerk
mm
betekenis van het
getal veertig
nnw
ISSfiPlIf
I m
ZATERDAG 6 MAART 1954
FA GUN A
liSBft
mf fM BW m
tijd v,,,,
Voorbereiding op het
eeuwige
Spanje
Nieuw-Giiiiiea
Duitsland
NIET ALLEEN DAADJES
Jezelf vergeten
Zuid-Afrika
Chili
-A
Een maskerade van geluk,
een lach zonder genade
breekt alle ware vreugde
stuk
in onrust, angst, onzekerheid
Ons leven is voor U een spot,
O Zoon van God,
bekleed ons met Uw zegen.
Verlicht ons, leid ons
levenslot.
In Uw gelaat verborgen,
zij t Licht mijn enig aards
verblijf
Verblind mijn veel te wijze
ogen.
H. M.
Ons leven
als een veel te kleine boot
geteisterd door het rusteloos getij
opstijgend uit een, donkere golvenschoot.
ten top getild
maar wankelend heel even,
ziet plots de branding van de dood nabij..
Maar bij het kreunen van de plecht
rust Hij...,.
en houdt al slapende het roer recht
van ons leven.
IJ. AI.
Retraitehuis Noordwijkerhout
HET KWAAD VAN DE EERSTE
ZONDE
GESPREK van twee soldaten
sm$
ï»Ï8S»
fj* X
V(J°! N'.!M 'iOendp christenen zal het begin van de vasten wel ongemerkt
held Zl'" ^C^a'in' ''oogstens zullen sommigen lvij zich zelf gedacht
n icn. ook hier komen we ook wel doorheen. Toch heeft de viering van
x01 t'gdaagsp vasten een diepe betekenis voor het christelijke hart.
willen, nu we aan de aanvang van de vastentijd staan, er slechts twee
an aangeven. Op de eerste plaats is het een herinnering aan historische
'eurtenissen van het verleden. We gaan hiervoor al heel ver terug. We
'tn Ev. aan de veertig jaren, dat het Joodse volk ronddoolde jn de
^opstijn, alvorens liet 't Beloofde land kon binnengaan. Deze veertig jaren
1 en volgens het Boek Deuteronomium gezien als de tijd van de
1
tijd
l'roeving, welke God aan zijn volk oplegt. Tijd van beproeving, maar ook
van genade en van de grote wonderen van God.
On"*?? heeft Zijn vqlk willen leren, slechts
\vu7 m te steunen. Deze veertig jaren
Veert'1 tevens naar de veertig dagen en
Woe V® nachten, welke Christus in de
baar i n doorbracht, alvorens Zijn open-
gen ven te beginnen. De drie bekorin
gen Christus worden door de Evan-
kori 'n verband gebracht met de be
de 4ngen in de woestijn: de bekoring van
a], honger: de mens leeft niet van brood
eeib maar van elk woord, dat uit Gods
m°nd komt (Deut. VIII. 4; Mt. IV, 4). De
„We krijgen weer lente", mees
muilde Hond, terwijl hij met z'n
rechter voorpoot in de natte sneeuw
°erde jjr was een beetje zon, natte
°n in het achtertuintje. Maar de
lahe sneeuw bleef grauw en kleur-
°°s en er was alleen het kleine,
eer>tonige geluid van druppelend en
We§lopend water.
:,Geloof jij in de lente?" vroeg ik
Jbijmerend aan mijn sprekende
Hond.
,,Je stelt de vraag verkeerd",
kwispelde hij op z'n gewone, onder
wijzende manier; „de lente is geen
kwestie van geloof; je zou veel eer
der kunnen zeggen, dat het geloof
'n kwestie van lente is, maar daar
wil ik nu niet dieper op ingaan. Wat
ik wèl wil zeggen is dit: in de lente
geloof je niet, de lente onderga je.
Wij zijn het niet die ons met de
lente bezighouden; de lente houdt
zich met ons bezig. Begrijp je wat
ik bedoel?"
..Het klinkt aardig", gaf ik toe;
..als ik jou soms hoor praten, zou ik
zweren, dat je philosophie hebt ge
studeerd".
.,Dat is nou wat ik noem 'n hondse
ppmerking", grinnikte Hond. „Maar
'h ernst, als binnenkort de bollen
Weer bloeien, dan spring jij op de
iets en komt terug met een krans
hyacinten; cn als binnenkort de zon
veer gezellig in de straat speelt en
net gras in de gazons weer écht
Si'oen begint te worden en alle din
gen weer hun eigen kleur beginnen
krijgen, dan worden wij honden
ook weer écht onszelf. Dat doet de
eote. Dan zie je ons weer dartel
?ver het wegdek huppelen en hoor
le ons weer opgewekt blaffen. Dan
graven we met onze poten in de
Srond, niet om er wat uit te halen,
maar om de groeikracht van de
oude aarde te zien en het leven als
het ware in z'n geboorte te betrap-
Pon. Dan springen we roekeloos 'n
vogel achterna en menen we weer,
üat we alles kunnen. Dan leven we
Weer in de roes van de om zich
neen grijpende zegepraalNoem
'9 dat nu maar philosophie. Ik
noem het gewoon: leven. De knoei
dat jullie mensen zelfs de lente
bekoring van het water, dat uit de rots
springt (Deut. VI, 16: Mt. IV, 7). De be
koring van de aanbidding vgn de duivel
(Deut. VI, 13: Mt. VI, 10).
Maar het verleden geeft nog meer be
tekenissen aan de Vasten. We denken aan
de veertig dagen en veertig nachten, die
Mozes doorbracht met Jahwe op de berg
Sinai. Tijd van vasten en gebed. We den
ken aan Elias. die in de kracht van het
voedsel, dat God hem schonk veertig
dagen en veertig nachten doorliep tot aan
de berg van God in Horeb. En was het
niet op de prediking van Jonas, dat het
volk veertig dagen vastte? Ook deze ver
schillende veertig dagen verwezen naar
de veertig dagen vasten van Christps, als
voorbereiding op Zijn openbare leven.
Maar de symboliek van de veertig
dagen is daarmee nog niet uitgeput. Niet
Het Katholieke blad „Ecclesia" publi
ceert het resultaat van een onderzoek
naar de algemene toestand onder de ar
beiders. Het is een alarmkreet I
Zowel op sociaal en economisch gebied
als op godsdienstig gebied, zijn de toe
standen beneden peil.
De lonen moeten volgens de algemene
mening van de werknemers 40 tot 75 pro
cent omhoog.
De grote massa der arbeiders evolueert
niet naar een meer Christelijke levensop
vatting. Ondanks een diepe traditionele
grondslag van godsdienstigheid, voelen
velen zich verwijderd van de Kerk. Vooral
omdat er geen contact is met de priesters,
maar ook omdat zij al te zeer in beslag
worden genomen door materiële zorgen.
De aantrekkingskracht en de verleiding
van het Marxisme spelen hier echter ook
een rol.
Zij voelen de sociale maatregelen van
de staat slechts als een moeilijk gedane
concessie, om groter kwaad te voorko
men.
Het document is een alarmkreet tegen
veel nalatigheid, verouderde methodes,
onverschilligheid en vooral tegen de
klaarblijkelijke afwezigheid van belang
stelling voor de arbeiders-problemen in
het sociale en religieuze leven.
tot
een kwestie kunnen maken. De
i -v-ii iywcöhc rvuniitrii niatvtii,
ente is helemaal geen kwestie. De
ente leert je juist dat er belang-
'Jker dingen zijn dan kwesties
Door de zeevaarders der achttiende eeuw
genoemd het „Eiland der slechte volken",
heeft sinds kort, als een van de laatste
volksstammen van de wereld, twee eigen
inlandse priesters.
De eerste „Papoea-Priester", Pater Van-
geke, uit de stam Mehec, moest uit voor
zichtigheid in Madagascar gewijd worden,
29 November 1953 echter is de tweede Pa
poea-Priester, Pater Efi, uit dezelfde stam
in het eigen land der „kannibalen" tot
priester gewijd, in een eigen Papoea-dorp.
Het jaar tevoren had zijn verheffing tot
het Subdiaconaat heftige beweging ver
oorzaakt.
Niettegenstaande alle tegenstand en vele
moeilijkheden, heeft nu de Vicaris-Apos-
tolicus van Port-Moresby aan Pater Efi
de handen opgelegd, in tegenwoordigheid
van twee bisschoppen, meer dan 100 pries
ters, zusters en broeders en van duizen
den Papoea's, temidden van palmen en
tropische bloemen in het typische Pa
poea-milieu van een „Marea".
Gemotoriseerde Kerk De „Oostpries-
terhulp" krijgt een steeds vastere en uit
gebreide organisatie.
De Nederlandse Katholieken leverden
"Aan
en 0' .iongerpannen, schrijf ik, omdat gij sterk zijt,
Liefhp??.' woord van God in u blijft.
re Üefri Cn rnoet je de wereld niet, noch wat in de wereld is.
Want ah Van de Vader is niet in hém, die de wereld liefheeft.
!s v.wa' 'n de wereld is,
e§eeHin''ikheid des vleses,
etl hoQVi l'eid der ogen
®h dit i" afdij des levens,
e Welhn van de Vader". 1 Jo. 2 1417.
dige beap011006 Zoon des Vaders vocht tegen deze drievou-
over^ijkheid een mensenleven lang,
■Oe Bin,-] de Sterke Gods.
een n.If Hoodschap van vandaag hing boven zijn leven als
'haar ni r d'e werkelijkheid werd,
had gevastdan nat^ Hij veertig dagen en veertig nachten
^eik^>?®ndaar leven moet onze volwassenheid zijn.
tegenovp,"Sei e wil straks 'Vet vrij staan
?pals Jezul nn-0t' eer en geld'
£>ari moet staat tegenover de Satan.
Pan moet t starten met de veertigdaagse.
en de ,.pct starten met de veertigdaagse.
Dat is geen k? 3e afslingeren.
berouw ma-T 9 van een acte van ]iefde en oefening van
genade. een wed-strijd van veertig dagen met Gods
bare 'irian" !marathónlooP in de renbaan om een onverwelk-
MozesChwin al eerder gestart:
'hei Jahweh oped"ebe?!°n nadUcn Z°ndel" etCn °f drinken
Zo hoeven toch niet te vasten?
Nee, dat weet ik, maar liet is ook niet verboden.
Wil je wel geloven dat ik blij ben dat het niet hoeft? Ik vind de vasten
een snerttijd, altijd al gevonden. Somber.
Je hebt wel gelijk. Het is geen lolletje. Maar als zodanig is bet ook
niet bedoeld. Yï eet je wat ik denk van de vasten? Het is net een soort
penitentie na de Biecht, een soort boete voor de zonden die je hebt gedaan.
Alles goed en wel, natuurlijk moeten we boete doen. Maar dat krenten-
wugen met een sneetje minder en geen koekje en geen sigaret, dat vind
ik toch wel een beetje al te pietepeuterig. Bovendien tot en met
negatief. Het is allemaal iets niet doen.
Dat is geestig. Nou krijg je in dienst precies de gelegenheid om hel
anders te doen. Nou komt je fantasie eraan te pas.
„In zak en as" zo deden ze vroeger boete.
alleen wijzen ze ons op de bekoringen van
het verleden en de boetvaardigheid, zij
zijn ook een beeld van het gehele christe
lijke leven als voorbereiding op het
eeuwige Rijk van God. We zagen het: al
de verschillende keren, dat de H. Schrift
ons wees op de veertig dagen van vasten,
boete en gebed, waren het steeds gebeur
tenissen, die ergens op voorbereiden. De
christelijke vasten is een beeld van het
gehele christelijke leven als voorbereiding
op de hemel.
Zo lezen we bpy. bij St Augustinus: liet
getal veertig betekent het tegenwoordige
leven, leven van werken cn beproevingen.
Mozes en Elias hebben gedurende veertig
dagen gevast, om ons te leren, hoe nood
zakelijk het is gedurende dit leven te ver
zaken aan de liefde voor de aardse goe
deren. Om diezelfde reden werd het volk
van Israel gedurende veertig jaren in de
woestijn geleid, alvorens als overwinnaar
cn koning in hét beloofde Land binnen te
treden. Zo is ook nu nog ons leven, waar
in wc zijn blootgesteld aan duizenden zor
gen, aan de vrees, aan de meest gevaar
lijke beproevingen. Wij worden door deze
woestijn geleid door een goedheid, welke
in de tijd werkt. Maar als wij dit getal
veertig vervullen, d.w.z. als wij door een
heilig leven beantwoorden aan de goed
heid van God, Die ons Zijn gaven in de
tijd mededeelt, zullen wp de beloning ont
vangen.
Zo symboliseert in het Kerkelijke jaar
de veertigdaagse vasten geheel het chris
telijke leven als voorbereiding op de
eeuwigheid, welke in het Kerkelijke jaar
zijn symbool vindt in de vijftig dagen van
voorbereiding op Pinksteren.
H. B.
Ja, de manier waarop komt er nou niet
zoveel op aan. Tenslotte is dat allemaal
de buitenkant. Of je dat nou doet vol
gens de voorschriften van de Kerk of op
je eigen houtje met originele invallen,
als het alleen maar daadjes zijn geef ik
er geen cent voor. Waarom wil je eigen
lijk boete doen?
Ik zou het wel willen doen om iets te
bewijzen. Om te bewijzen, aan te tonen,
door uiterlijke daden, dat ik boetvaardig
wil zijn, me wil vernederen. Of zeg het
een beetje moderner: dat ik mezelf een
rotjongen vind. Dat erkennen in daden:
ziedaar boete zoals ik het zie!
Je kunt het volgens mij ook ander zeg
gen: Je hebt verkeerde dingen gedaan.
Die moet je goedmaken. Er moet even
wicht komen. Je hebt teveel je genot ge
zocht. Nu moet je het tegenovergestelde
doen: zelfkastijding, niet direct met een
karawats, maar je begrijpt me wel.
Ik begrijp je wel, maar ik ben het niet
helemaal met je eens. We komen al pra
tend toch al verder geloof ik. Nu schiet
me dit te binnen. Ik zei daarnet: boete is
in daden aantonen dat je toch maar een
kwajongen bent. Jij zei daarna: je hebt
teveel je genot gezocht. Ik combineer:
een kwajongen is een egoïst. Je eigen
genot zoeken is ook egoïstisch. Slotsom:
ik heb teveel mezelf gezocht. Dat ga ik
nu goedmaken.
Maar dat is nogal algemeen, zo kom
je niet tot concrete daden, waar we toch
heen willen.
Op je ogen! Ik heb teveel mezelf ge
zocht. Alles draaide om mij. Dat wil ik
goedmaken. Hoe?
Door nu voor de anderen te leven.
Ja, en voor God. Dus: meer en meer
aandacht hebben voor anderen, en min
der en minder voor jezelf. Dat is vasten.
Accoord?
Toegestaan. Maar nu de daden.
Je bedoelt: de hulpmiddelen om dit te
bereiken.
Nee, ik bedoel de daadwerkelijke
vruchten van deze houding.
Niks mee te maken, dat zul je wel zien.
Niet eerst de resultaten bekijken. Dan
verval je weer in hetzelfde gedonderjaag
als met die koekjes en die cigaretten. Dat
zijn oorspronkelijk tekenen van boet
vaardigheid. Maar ze worden maar al te
vaak toegepast zónder boetvaardigheid
erachter. Klatergoud!
„Waterverf", zou Willem Parel zeggen,
of hoor je die nooit?
„Niet op reagere LenaIk zei: kla
tergoud. Mee eens?
Ten dele. Wat jij hulpmiddelen noemt,
noem ik „practische uitwerking".
Nee, het gaat om een beetje gedaas, is
het nou goed?
Nee, ook niet! Het gaat er om hoe je
bént. Of je een egoïst bent of een heilige.
Een kreng of een hartelijke bink. Het
gaat er om of je speciaal in de vasten
nu eens extra kunt letten op anderen
door jezelf te vergeten.
Hoe? Kom op! Voorbeelden!
Hier zijn hulpmiddelen: naar de vas
tenmeditaties luisteren of er een boek
over kopen. Neem: „Niet wij, maar HIJ"
van professor Steur. Iets voor anderen
óver hebben, ga nou bijvoorbeeld eens
oppassen bij mensen die pas getrouwd
zijn, kinderen hebben en 's avonds nooit
weg kunnen. Of ga in de vasten nu eens
goed luisteren naar anderen en klets niet
altijd zelf.
Ik kan merken dat voor jou de vasten
nog niet begonnen is.
Waarom?
Omdat je nog aardig kletst. Dat zal je
straks wel afvallen.
Let jij nou maar op jezelf.
Nee, nou heb ik je liggen! Dat was nou
net wat we niet moesten doen in de
vasten.
A. J.
15 reusachtige autobus-kapellen. Deze
zijn sinds 1952 in gebruik en bereiken per
jaar 800 plgatsen. Men is echter nu reeds
veel verder met de „motorisering".
Reeds 131 „rugzakpriesters" hebben nu 'n
eigen volkswagen, waarvan er 100 door
Vlaanderen zijn betaald; 32 hebben een
motor ontvangen en 50 een bromfiets.
In de kazerne van Königstein is een Se
minarie voor de Oostprïesterhulp inge
richt, het „Albertus Magnus College",
waar gevluchte priester-studenten hun
studies kunnen voortzetten.
Bovendien is Pater van Straaten, de
leider van de actie, begonnen met de uit
werking van zijn idee, om langs het hele
„ijzeren gordijn", van Lübeck tot Triëst,
geestelijke bruggehoofden te vestigen. 10
Januari van dit jaar is in Bebra 't eerste
bruggehoofd gevestigd. Het is het kloos
ter van de H. Maria, verzorgd door Ne
derlandse en Duitse Capucijnen. Bij dit
klooster zijn een kerk, een ruim gastenver
blijf voor vluchtelingen en een soort re
traite-huis, waar de priesters, die in de
Oostpriesierhulp werkzaam zijn, zich van
tijd tot tijd kunnen terugtrekken.
In de loop van het jaar 1954 hoopt men
nog 7 dergelijke centra te vestigen. De
kosten voor deze centra worden gedra
gen door Nederlandse en Ierse diocesen.
Verschillende Ordes en Congregaties zul
len zich met de werkzaamheden belasten.
De Protestantse kerken van Zuid-Afrika
zijn nog steeds in meningsverschil gewik
keld over het rassenvraagstuk. Er zijn ge
heel uiteenlopende meningen. Het-meren
deel van haar meent, op grond van dg
Bijbel(!), dat het rassen-onderscheid bin
nen de Kerk gerechtvaardigd is. Een an
dere groep neemt onderscheid en schei
ding aan, naargelang omstandigheden dit
nodig maken. De laatste groep verwerpt
ieder rassen-onderscheid als in strijd met
de Bijbel.
„The Southern Cross", Katholiek week
blad van Z.-Afrika, geeft een commentaar
op een gemeenschappelijke brief van het
Kath. Episcopaat, dat ongetwijfeld het
meest duidelijke en zekere standpunt is in
heel het rassenvraagstuk van Z.-Afrika.
Het streven van de Kerk naar het vormen
van inlandse priesters, overal ter wereld
en onder alle volken en rassen, spreekt
hier reeds genoeg De pers heeft echter
aan deze brief veel minder aandacht be
steed dan aan het botsen van de menings
verschillen onder de Protestanten
In Santiago is op 1 Jan. 1954 het eer
ste Katholieke zendstation in gebruik ge
nomen. Men verwacht dat dit station
voor heel Zuid-Amerika van grote be
tekenis zal zijn.
H. M.
toen kon hij zijn volk leiden.
Elias liep veertig dagen en veertig nachten.
Te voren had hij gegeten,
nü vervulde hem de kracht Gods.
De vasten is niet negatief, maar positief.
Voor God laat je de wereld staan,
laat je alles achter.
Jezus eist het: verkoop alles wat je bezit en.... volg Mij!
Het gaat niet om het verlaten van je bezit,
maar om het bezitten van wat je volgt!
Wij vluchten de wereld om God te vinden.
Wij strijden tegen de duivel om Christus te veroveren.
Wij vechten tegen de zonde, om de deugd te verwerven.
Wij riskeren de dood, om het eeuwig leven!
De veertigdaagse is een stormloop uit de wereld, naar God.
De veertigdaagse is een feest,
als we onszelf verliezen en God vinden in Christus Jezus.
Dan gaat de Blijde Boodschap van vandaag ook over jou
leven open, als een profetie, die werkelijkheid wordt in je
volwassenheid.
De ware jongere-idealist
gaat het niet om eten en drinken,
eer en roem,
geld en bezit,
maar om God,
die de wereld schiep als een paradijs
en de éiensen als broeders van elkander.
Herover je God,
dan herleeft het paradijs en de liefde!
En het overige krijg je dan als cadeau!
R. BECKERS.
Wanneer je in de Vasten je uitgaans
avonden beperkt, dan zul je dus meer
thuis zjjn. Maar thuis en thuis is twee.
Ik heb eens iemand in Warmenhuizcn, by
gelegenheid van een katholiekendag, een
prachtige verdediging horen (en zien
houden van „huiselijke gezelligheid". Die
spreker meende tot zpn spyt te moeten
toegeven, dat tegenwoordig veel jonge
mensen hun heil zoeken buitenshuis. Is er
een avond vrp dus geen les, geen cur
sus, geen studie dan betekent dat de
straat op. Dus naar de film, of naar een
dancing of zo maar wat wandelen. Immers
aldus nog altijd die spreker „thuis
valt er niets te halen". „Dat was in zijn
tpd heel anders".
En toen kregen we een pracht van een
schildering van een huiselijk tafereel. Va
der en moeder, die samen met hun kin
deren de avond „vierden". Vader zat niet
in een luie stoel naast de kachel zachtjes
te dommelen, maar interesseerde zich
voor de gesprekken en nam er ongedwon
gen aan deel. Moeder had niet een mand
met kapotte sokken en kousen op de ta
fel geplant, maar zat, ook al weer mee
pratend. te borduren. Er werd zo af en
toe wat muziek gemaakt en een paar an
deren ^aten dood-ernstig te schaken.
Als ik deze dingen nu opsom praten
en muziekmaken en schaken, dan heb tk
eigenlijk nog niets gezegd. Men zou kun
nen denken, dat het daarin bestond. Nu,
het ging om die onzegbare sfeer van ver
trouwen en vriendschap en van rustig,
stijlvol vermaak.
Nu onlangs zo uitdrukkelijk in de ge
hele pers de berichten gepubliceerd zijn
over de invloed van het zware roken op
long-kanker, zijn er zeer vele mensen die
hun maatregelen hebben genomen. In
Engeland is een voor sigaretten-fabrikan
ten catastrophale teruggang in de sigaret
ten-verkoop het gevolg geweest. En ook
in ons land klaagt menige winkelier.
Zoals dat zware roken dan eventueel de
lichamelijke gezondheid benadeelt, zo is
het vele ongeremde uitgaan, avond na
avond, een ramp voor de geestelijke ge
zondheid. Door die vele uitgaans-avonden
wordt een normale, behoorlijke ontwikke
ling op elk gebie<3 onmogelijk gemaakt.
Een goede film, at en toe, is goed. Maar
lukraak in een grote frequentie bioscopen
inlopen, ongeacht welke film er draait, is
een gruwelijke infectie, die jonge men
sen op den duur totaal vergiftigt. Men ver
leert het denken, het lezen men verliest
de gezonde kijk op de dingen men ver
liest z'n idealisme en op den duur de laat
ste resten van de eigen persoonlijkheid.
De Vastentijd moet ons de ernst en de
bezinning en vooral de zelfbeheersing te
ruggeven. Het herstel is voor ieder tel
kens weer opnieuw hard nodig. Maar dan
moet de Vastentijd niet gaan bestaan al
leen maar in het niet doen van enkele
dingen, doch ook in het wél doen van an
dere dingen. Zijn we meer thuis deze
weken? Wel, dan moeten we zorgen van
die avonden iets goeds te maken. Ieder
moet daar op eigen wijze aan meewerken.
Ook hier geldt weer Wie zelf gelukkig
wil zijn, moet trachten anderen gelukkig
te maken.
Het is vrp gemakkelijk om critisch
te staan tegenover de gehele wereld
om ons heen. 't Is moeiiy'ker om
critisch te staan tegenover onszelf.
Als iemand ons vraagt: „mankeert
er aan jou dan niets?", zeggen we
haastig: „O ja. natuurlijk, heel veel;
ik deug eigenlijk nergens voor!"
Wat staat ons eerlijk opgaan naar
God in de weg? Zo'n vraag te be
antwoorden eist stilte, bezinning en
gebed.
Ging je al eens op retraite? Een
retraite geef je een pracht van een
kans om jezelf te leren kennen.
Maar dat is maar één zijde. Je krpgt
in een paar van zulke dagen ook
gemakkelijk de gelegenheid om nu
eindeiyk eens een goed, stevig fun
dament te leggen voor je leven.
Niet iedereen kan op retraite gaan.
't Is ook niet voor iedereen geschikt.
Maar misschien, dat het voor jou
juist wè] geschikt is. Leg deze ge
dachte dan niet te gemakkelijk naast
je neer.
Advertentie)
MAART
Dinsdag .9-12 Dienstplichtigen
Vrijdag 12-15 Kajotters
Zaterdag 27-30 Dienstplichtigen
APRIL.
Zaterdag 3-6 Verloofde paren
Zaterdag 10-13 Eieren Studenten
Aanmelding bij:
Directeur Retraitehuis, Noordwükerhout.
Vraag: Toch blijf ik erbij, wat ik de
vorige keer over de zonde gezegd heb.
Zeker de zonde, deze eerste overtreding
van een gebod van God was verkeerd,
maar om het nu zo erg te maken, als de
katholieken feitelijk doen, dat wil er bij
mij niet in. Man, als je dat aanneemt, dan
zou je geen leven meer hebben. Denk eens
even in, wat er elke dag zo op onze goede
aardbodem gebeurt En dat zouden dan
allemaal daden zijn, waarvan de diepte
niet te peilen is En wie denkt daar nu
aan En om op die eerste mensen terug te
komen: die hadden er natuurlijk helemaal
geen weet van, wat zij deden. Misschien
hebben ze een vaag ver-moeden gehad, dat
het verkeerd was, maar daar is ook alles
mee gezegd. De diepte van het kwaad
hebben ze zeker niet gezien. Dat zijn re
flecties van latere theologen.
Antwoord
Als we over de zonde spreken, staan
wjj, katholieken, in de eenzaamheid van
het geloof. Nogmaals: dit is iets. wat wij
niet begrijpen kunnen, maar geloven moe
ten. Zeker, het is niet nodig, dat men
expres (Jod gaat beledigen, het is vol
doende, dat men een daad stelt, waarvan
men weet, dat deze tegen God ingaat. Er
gebeuren nu natuurlpk vele zonden op
deze wereld, maar zeker de ergste was
die eerste zonde en wel om de volgende
redenen. Noodzakelijk is, wil men een
zonde bedrpven, dat men op het ogenblik
zelf, dat men een bepaalde verkeerde
daad stelt, weet. dat dit een daad is, wel
ke ernstig tegen de Wil van God ingaat.
Maar dat is niet voldoende: deze daad
moet ook vrp gesteld worden. Men kan
eeker b.v. aannemen, dat een heleboel
mensen, die een zondige daad steller, en
weten, wat zp doen, het toch niet vrp
doen. In dat geval is het geen zoude-
Door de vrpe wil, kiest men stelling tegen
God, is niet alleen de daad. slecht, maar
wordt men zelf. wordt het „ik" slecht. Een
dergelpke daad was de eerste zonde. We
hebben vroeger al gezien, hoe deze eerste
mensen toegerust waren met gaven, welke
wp niet meer bezitten. Een buitengewoon
helder sterstand, en sterke wil, een har
monisch gevoelsleven. Al deze dingen ma
ken deze eerste zonde tot de ergste zonde.
ZR wisten werkelijk, wat zij deden. En
dit was nu juist niet een zonde van zwak
heid, of uit hartstocht. Tevens waren zp
zich bewust, dat zij verantwoordelpk wa
ren voor heel de toekomst. Nee, laten we
voor deze eerste verkeerde daad geen
verontschuldiging zoeken. H.B.
Hij vroeg zich niet af, of Hp wel aan
bod zou komen. Hij deed de wil van de
Vader en schiep daardoor voor zichzelf en
voor anderen de kans, om waarachtig en
volop te leven. Zpn kans was het, zoals
het de kans is van elk mens, de wil van
de Vader zo radicaal mogelpk te vol
brengen. Met weergaloze toewpding en in
zelfvergeten overgave heeft Hp die kans
waargenomen, belangeloos en dikwpls in
volstrekte eenzaamheid. Het was Zijn
ENIGE kans. Zoals het ook onze enige
kans is.
Bij de Wed.
W. M. Sierhuis
te Gorinchem is
dezer dagen een
boekje versche
nen, getiteld:
„De geschie
denis van de
broekriem". Het
is van de hand van Carel
Droge, terwijl de bege
leidende houtsneden op
naam van Bouke Veene-
ma staan. Ik wil dit
werkje hier niet bespre
ken, want het is werke
lijk de moeite niet
waard. Wat Carel Droge
„De geschiedenis van
een broekriem" noemt,
is in werkelijkheid niet
veel meer dan een op
somming van 1283 ver
schillende soorten rie
men, zoals die vanaf de
vroege Middeleeuwen
tot heden werden ge
bruikt. Het is niet de
gewoonte, dat we in
onze kranten aan derge
lijke manufacturenlijs-
ten een recensie wijden,
en voor Carel kunnen
we wat dit betreft geen
uitzondering maken. Dat
hij voor zichzelf een
slordig overzicht maakt
van oude broekriemen,
is zijn zaak. Hij moet
echter de neiging onder
drukken om met derge
lijke krabbels naar de
wed. Sierhuis te lopen.
Ik sprak van de hout
sneden van Bouke Vee-
nema. Daarmee bedoel
ik in dit verband de
zwarte vlekken, die U
aantreft op de bladzijden
4, 62 en 191. Bouke Vee-
nema schijnt te veron
derstellen, dat willekeu
rige stukken hout, in
inkt gedompeld en op
papier gedrukt, houtsne
den veroorzaken. Is er
nu werkelijk niemand,
die hem kan uitleggen
dat hier sprake is van
'n misverstand
Nogmaals: wp
kunnen dit boek
je hier niet
bespreken. We
hebben waar
achtig wel wat
anders te doen.
Het moet wor
den betreurd, dat een
dergelijk wanproduct als
„opvoedende lectuur"
in de jongeren-reeks
werd aangekondigd. Ziet
men van de zijde der
Lectuur-commissie de
opvoeding niet een
beetje al te simpel?
Meri houde zich in elk
geval voorlopig ernstig
bezig met de opvoeding
van de heren Carel
Droge en Bouke Veene-
ma. Alsook met de her
opvoeding van de wed.
W. M. Sierhuis te Gorin
chem.
Haar nieuwste uitgave
wordt hier dus niet be
sproken.
KARAKTEROLOOG.
