fileer expedities naar de Himalaya
Sovjetcritiek op Lysenko in een
voetnoot
LEVEN
ZONBES
CONCORDIA
Egyptische „burgerministers
bieden ontslag aan
Katherine Mansfield
door een
gezien
landgenoot
OP ZOEK NAAR YETI'S
Y.
Eisenhower zendt een persoonlijke
boodschan aan Churchill
5SKÜ
Haar leven ivas één onvervulde
hunkering
Zaterdagse
mijmeringen
Aanvaarde verantwoordelijkheid voor
waardeloos proefsclirift
wJfcJöit
mmm
ZATERDAG 27 MAART 1954
PAGINA 3
De Himalaya doet weer van zich spreken. Men
zit methodisch achter de „Verschrikkelijke Sneeuw
mens" aan. We hebben indertijd in deze kolommen
reeds herhaaldelijk gewag gemaakt van de geruchten
omtrent dit aapachtige wezen, dat in de afgelegen
dalen van het hoogste gedeelte van de Himalaya zou
huizen of liever rondzwerven- Onder de aan de voet
van dit enorme gebergte wonende mensen werd al
sinds lang de legende rondverteld van de „Verschrik
kelijke Sneeuwmens", wiens- aanblik reeds een mens
zou doen sterven. Voor de inboorlingen van Nepal
en Kasjmir is hij een soort demon, door de berggeesten
aangesteld om mensen ver van de als heilig be
schouwde toppen te houden. Een Engelse onderzoeker
heeft in een Boeddhistische tempel in het op meer
dan vierduizend meter hoog gelegen dorp Pangboche
een soort scalp gevonden, welke door de lama's ver
eerd werd en volgens hen van de „Verschrikkelijke
Sneeuwmens" afkomstig was. De Engelsman, Charles
Stonor genaamd, behoort tot een expeditie, die
uitsluitend en alleen naar de Himalaya getrokken is,
om het geheimzinnige wezen te zoeken, de „Yeti"
Zo luidt de inlandse naam van de
Sneeuwmens".
Verschrikkelijke
W PIIP1FCffPB WPyPB fIFI"»
JLmB If Jtsf Mm W t&F
Observator
Coöp. Levensverzekering-Maatschappij u.a.
HOOFDKANTOOR: UTRECHT TEL. 16591 (3 LIJNEN)
Nasser: „Uit de politiek
mm
mTim i
Nieuwe biografie
Gesprekken met L. M.
Onvervuld verlangen
Treurige cijfers
Treurig maar naar
Minder jeugd-voorstel
Minder jeugd is er al
En morgen?
Harry Prikker
De „Verschrikkelijke Sneeuwmens"
V -
De expeditie werd uitgerust naar aanleiding van de positieve mede
delingen van bekende Himalaya-kliimners omtrent voetafdrukken, door
hen gevonden en nachtelijk gehuil, hetwelk ze bij hun tenten hadden
gehoord en dat aan van geen enkel bekend dier herinnerde. Stonor
vond in de scalp, een stuk met dun haar bezette huid, evenmin herken
ningstekenen, waardoor de oorsprong er van aan het een of ander dier
kon worden toegeschreven. B.v. aan de grote apen, die zich inderdaad
ergens in het bergland moeten ophouden, maar dan niet op zulke grote
hoogten, als waarop de „Verschrikkelijke Sneeuwmens" reeds herhaaldelijk
is gesignaleerd.
Gesignaleerdoverigens hoofdzake
lijk door inboorlingen en sherpa's, de be
kende berggidsen uit Nepal, van wie
Tensing bij de verovering van de hoog
ste top van de Mount Everest thans
wereldberoemd is geworden. Deze
sherpa's zijn intelligente mensen met
vaak een heel behoorlijke ontwikkeling.
Velen zijn geneigd hen te geloven. Maar
het tastbare bewijs, een overtuigende
evidentie dus, is nog steeds niet ge
leverd
En inmiddels is Stonors expeditie nog
steeds op zoek en komen er andere be
richten uit India over de ..Verschrikke
lijke Sneeuwmens". Tegelijkertijd volgt
het ene na het andere bericht over
nieuwe plannen tot bestijging van nog
niet veroverde Himalaya-toppen. De
regeringen van Kasjmir en Nepal heb
ben een apart bureau moeten oprichten,
dat alle aanvragen om doortocht zal gaan
beoordelen. Nu Tibet door Mao's rode
Chinezen bezet is en in het IJzeren Gor
dijn gekneld ligt, concentreert zich alles
op de Zuidzijde van het rond de Hima
laya liggende gebied.
Engelsen, Zwitsers, Duitsers, Fran
sen, Amerikanen, Italianen, Japan
ners en Zuid-Afrikanen zijn een
wedloop aangegaan, om te trachten
de eersten te zijn hij het veroveren
van de laatste toppen. Bijna allemaal
hebben ze reeds verscheidene presta
ties op hun naam staan.
De Engelsen hebben de leiding, in zo
verre dan, dat ze de Mount Everest, de
hoogste top ter wereld, bedwongen heb
ben (8880 meter), al waren het dan een
Australiër (Hillary) en een Nepalees, die
er de Union Jack plantten. Ze behoorden
echter tot de door de Engelse kolonel
Hunt geleide en door het Engelse aard
rijkskundige Genootschap uitgeruste ex
peditie.
Wat de Amerikanen betreft, ze hebben
o.a. de beklimming van de z.g. K-2 op
hun naam, een bergtop, welke officieel
nog geen naam bezit en 8614 meter hoog
is. De Zwitsers bestegen de Daulaghiri,
een bergmassief van 8167 meter. Een
bergtop van 8190 meter, de Cho-Oyu,
werd door de Zuid-Afrikanen bestegen,
terwijl de Japanners reeds de verovering
van de top van de Manaslu (8135 meter)
op hun naam hebben staan. De Amerika
nen kunnen er óók op bogen, de Makalu
aan hun zegekar van bergbedwingers te
hebben gespannen. Deze top is 8470 meter
hoog, terwijl de Engelsen zich nog kun
nen beroemen op de bestijging van de
Kantsenjoenga. een berg van 8579 meter
hoogte. Volledigheidshalve vermelden we
nog de prestatie van de Duitsers: Manga
Parbat (8170 meter). De Zuidafrikaanse
Een tekening, gemaakt volgens de
aanwijzingen van twee Noorse land
meters, die in de Himalaya een „Ver
schrikkelijke Sneeuwmensof Yeti
zouden hebben gezien. Een hunner is
er zelfs door aangevallen en deerlijk
gebeten,....
bergbeklimmers waren alpinisten uit
Rhodesia.
Al die nationaliteiten hebben reeds,
zoals gezegd, belangrijke bestijgingen
verricht en hebben nieuwe plannen. Van
de Sovjet-Russen is nu met zekerheid
bekend, dat ze een poging hebben onder
nomen. om de Mount Everest te beklim
men. Deze mislukte echter. De Engelsen
zijn hun verleden jaar vóór geweest.
Wanneer de nieuwe expedities
door de Himalaya zullen trekken,
Dc bekende Russische bioloog professor
Trofim Lysenko is Vrijdag ernstig voor
het hoofd gestoten door de aankondiging
dat aan cên van zijn beschermelingen dc
doctorsgraad is ontnomen.
Professor Lysenko, de voorzitter van de
Russische academie voor landbouwweten
schappen, is dc geestelijke vader van
theorieën over biologische ontwikkeling
en erfelijkheid, welke van dc Sovjet-
regering een officiële sanctie hebben ge
kregen, maar die door bijna alle Weste
lijke geleerden als onwetenschappelijk
worden verworpen.
De getroffen beschermeling van profes
sor Lysenko, W. S. Dimitrief, voormalig
regeringsambtenaar cn candidaat van het
genetisch instituut, verwierf vorige maand
een doctorstitel in de biologie. Professor
Lysenko nam toen de „volle verantwoor
delijkheid voor de zuiver wetenschappe
lijke kwaliteiten" van Dimitrief's proef
schrift op zich.
De aankondiging, dat Dimitrief zijn titel
is ontnomen, verscheen ais voetnoot onder
een ingezonden brief van een Moskouse
professor in de Prawda, waarin het ver
lenen van de doctorsgraad aan de bescher
meling van professor Lysenko „schan
dalig" werd genoemd,
Dimitrief was reeds eerder ernstig ge-
critiseerd op een bijeenkomst van het cen
trale comité van de communistische partij
in Februari jl., waar over de landbouw
werd gesproken. De eerste secretaris van
de partij stelde toen Dimitrief, als voor
malig hoofd van de afdeling landbouw-
plannen van de staatsordeningscommissie
verantwoordelijk voor „vergissingen" en
„tegen de staat gericht praktijken". Dimi
trief zou volgens de secretaris de „be
scherming van professor Lysenko gebrui
ken om de doctorsgraad te verwerven.
Waarnemers geloven intussen niet, dat
deze aanmerkingen de positie van profes
sor Lysenko wezenlijk aantasten. Zij zou
den moeten worden verklaard door de
huidige regeringscampagne tegen onbe
kwaamheid en voorkeursbehandeling.
Deze waarnemers baseren zich op het
feit, dat professor Lysenko nog onlangs
een serie artikelen heeft gepubliceerd over
het landbouwprogramma.
menigmaal door nog onbekende
dalen, krijgen ze misschien een kans,
de Yeti te ontmoeten. Maar dit is
toch niet in de eerste plaats hun
bedoeling eu een, ontmoeting zal
daarom eventueel slechts een toeval
lige zijn, even toevallig als het vinden
door de bekende Shipton-expeditie
van voetsporen van de Yeti. De
Engelse expeditie, die zich thans in
de Himalaya bevindt, wil geen
maagdelijke toppen beklimmen,
maar heeft slechts één doel: een
Yeti te vinden en eventueel te van
gen. Ze werd uitgerust naar aanlei
ding van de mededelingen, door twee
Noorse landmeters gedaan. Die zoa
den een ontmoeting met Yeti's
hebben gehad. Intussen is dopr het
geen ze vertelden het weinige, wat
men nog van de „Verschrikkelijke
Sneeuwmens" weet, nog ietwat ver
warder geworden. Want volgens hun
opgaven zou hij vijf tenen hebben,
terwijl de door Shipton gefotogra
feerde voetafdrukken er slechts vier
vertonen.
Maar laten we hier even het verhaal
van de twee Noren weergeven. Het zou
iemand de haren ten berge doen rijzen....
Stel je voor, dat je in een volkomen ver
laten sneeuwlandschap opeens tegenover
de vreemde, wilde wezens komt te
staan.... Dit is de landmeters Thorberg
en Frostis overkomen. Hun verhaal is nog
slechts weinig bekend en het dateert al
van 1948, Ze houden echter nog heden ten
dage vol, dat het op waarheid berust. Het
w-erd trouwens de voornaamste aanlei
ding tot het uitrusten van de Yeti-expe-
ditie.
Thorberg en Frostis dan waren in 1948
in opdracht van de regering van India
naar het gebied van de Zenn-gletscher in
de Himalaya getrokken, teneinde daar
opmetingen te verrichten. Dit gedeelte
moest door hen in kaart worden ge
bracht. Ze sloegen op 5000 meter hoogte
een kamp op en gingen van daaruit aan
het werk. hetgeen in de ijle lucht een
lang niet gemakkelijk karwei was.
Op een morgen ontdekten ze, bezoek te
hebben gehad. Er liepen namelijk in de
sneeuw rond hun tent nog verse voetspo
ren. Ze volgden die en een eind verderop
zagen ze een dubbel spoor. Blijkbaar
had zich het wezen, dat rond de tent ge
dwaald had, bij een ander gevoegd en
dit was vermoedelijk op een afstand ge
bleven. Het waren heel merkwaardige
voetsporen. De Noren zochten met een
veldkijker de horizon af en ontdekten op
eens twee zwarte tippen. Hun inlandse
dragers keken met hun scherpe ogen
eveneens door de kijker en bevestigden,
dat zich daar in de verte een tweetal
stippen voortbewogen. Het konden niets
anders dan mensen zijn
Thorberg en Frostis deden snel hun
ski s aan en slaagden er in, de stippen in
te halen. Ze werden hoe langer hoe gro
ter. Allengs namen ze de vorm van men
selijke wezens aan. Toen ze die met het
blote oog konden waarnemen, kwamen ze
tot de ontdekking, dat het Yeti's moesten
zijn.... Ze liepen recht overeind, waren
ongeveer zo groot als een mens, maar
zwaarder van bouw. De Noren besloten,
het tweetal Yeti's elk van een andere
richting uit te naderen. Ze bewogen zich
op hun ski's voort en waren daardoor
veel vlugger. Toen ze de vreemde wezens
konden beschreeuwen, stelden die zich in
verdedigende houding op, Frostis wilde
reeds zijn geweer aanleggen, maar Thor
berg komt plotseling op de gedachte, een
van de Yeti's met zijn lasso te vangen. Hij
zwaait het touw, mikt, terwijl hij vlug op
z'n ski voorbijglijdt en inderdaad, de
strik valt om een der Yeti's heen. Deze
echter pakt het touw en trekt het met
één ruk stuk. Dan springt de andere
naar voren, op Frostis toe en geeft deze
een geweldige haal over zijn schouder,
zodat de Noor in de sneeuw neervalt. Hij
ligt daar volkomen weerloos, zijn ski's
hinderen hem en hij kan niet ópstaan. Nu
legt Thorberg zijn geweer aan en schiet.
Hij raakt de woeste bijtende Yeti. Deze
Iaat verschrikt de weerloze Frostis los en
rent weg, zijn makker achterna, een smal
bloedspoor achterlatend.
De twee Noren hebben duidelijk ge
zien. dat de Yeti een roodachtig gezicht
had en zijn lichaam met een dichte vacht
bedekt was. Ze zijn even overstuur als
de vluchtende Yeti's en denken niet aan
een achtervolging. Trouwens, Frostis is
deerlijk in zijn schouder gebeten en
Thorberg moet de wonde direct met peni
cilline behandelen, dat hij gelukkig bij
zich heeft. De sherpa's waren hen inmid
dels gevolgd en met hun hulp slaagde
hij er in, de gewonde naar het kamp
terug te brengen. Deze bleek er de vol
gende dag veel slechter aan toe en Thor
berg besloot, hem in allerijl naar Darjee-
ling te transporteren, waar de geïnfec
teerde verwonding behandeld werd.
Hun verhaal was een bevestiging van
dat van de Himalaya-kenner A. N. Tom-
bazi, die in 1925 een kamp op de Sikkim-
gletscher had opgeslagen. Zijn sherpa's
waarschuwden hem op een dag, toen hij
in zijn tent zat, dat er zich buiten een
„Yeti" bevond. Tombazi kwam nog net
op tijd, om op een afstand van enige hon
derden meters een op een mens gelijken
de, behaarde gestalte achter een rots
wand te zien verdwijnen. Hij nam on
middellijk de voetsporen op. Ze leken
op die van een mens, waren evenwel
slechts zeventien centimeter lang. Vijf
tenen en dc afdruk van de voeten* wa
ren duidelijk te herkennen. Er viel niet
aan te twijfelen, het waren sporen van
een tweebenig wezen.... Tombazi gaf
later toe, het niet duidelijk te hebben
kunnen onderscheiden. Hij sloot de mo
gelijkheid niet uit, dat het een grote
langoeraap was geweest, welk soort zich
in het vrij koude, hoger gelegen berg
land ophoudt.
Voor het overige, de door Shipton ge
vonden voetafdrukken vertoonden vier
tenen. Er zouden dus twee soorten
Yeti's moeten zijn. Herhaaldelijk is be
toogd, dat de „Verschrikkelijke Sneeuw
mens" een grote aap of een beer moet
zijn. Maar kenners van de Himalaya
vragen zich af, hoe beren of apen in dit
gebied zouden kunnen leven, en grote
afstanden over sneeuw en ijs Jouden
kunnen afleggen.
Mei-waardig genoeg spieken zowel
de bewoners van Nepal en Kasjmir
als de Tibetancn steeds van „sneeuw
mensen". Ze kennen apen en ze
weten drommels goed, wat beren zijn,
zodat men nauwelijks van een ver
gissing kan spreken. De Tibetanen
noemen de Yeti: Metsj Kang-Mi.
Door de Engelsen is dit als „Ver
schrikkelijke of Afschuwwekkende
Sneeuwmens" vertaald, maar in wer
kelijkheid betekent Kang-Mi sneeuw
mens, doch het Metsj is een scheld-
woord, hetwelk door elke Tibetaan
als een onvergefelijke belediging
zou worden opgevat, indien het
hem naar het hoofd geslingerd werd.
Het was het verhaal van Eric Shipton,
die in 1951 de sporen van een Yeti vond,
waardoor het geheimzinnige wezen,
waarover zowel Tibetanen ais Nepalezen
verschrikkelijke, afgrijselijke verhalen
vertellen, weder in het centrum der be
langstelling kwam te staan. De deskun
digen van het Londense Natuurhistori
sche Museum spraken als hun mening
uit, nadat ze de foto's van de voetafdruk
ken bestudeerd hadden, dat ze van een
dier moesten zijn. Hiertegenover stelden
anderen de opvatting van de bewoners
van de Himalaya. Maar ja, de Dajaks
van Borneo spreken eveneens van bos
mensen, of wel orang oetans.
Of de nieuwe Ycti-expeditie de „Ver
schrikkelijke Sneeuwmens" zal vinden,
is een open vraag. Maar het doel alleen
al is sensationeel genoeg. Men weet nu,
dat in verschillende lama-kloosters van
de Himalaya mummies van Yeti's wor
den bewaard en als heilig beschouwd.
De scalp, door Charles Stonor ontdekt,
zal de mannen der wetenschap wellicht
op een spoor helpen, waardoor het ge
heim van de voetsporen in de sneeuw
van de Himalaya zal worden opgelost....
UITERST LAGE PREMIËN
AANDEEL IN DE WINST
Alle Egyptische burger-ministers heb
ben hun ontslag bij president Naguib in
gediend, aldus is Vrijdagavond uit ge
woonlijk betrouwbare bron te Cairo ver
nomen. Eerdere berichten meldden, dat
alle ministers dus ook de militaire
hun ontslag hadden ingediend, doch dit
werd later tegengesproken.
De ministers is verzocht in functie te
blijven, totdat president Naguib dit week
einde een nieuw „neutraal zakenkabinet"
geheel uit burgers bestaande, zal hebben
gevormd, aldus genoemde bron.
De „verliezer" in de binnen de „revo-
lutionnaire raad" gevoerde strjjd, vice-
premier Nasser, heeft in een Arabische
uitzending van Radio-Cairo, die in Parijs
is opgevangen verklaard, dat hij op 24
Juli a.s. zich uit het politieke leven zal
terugtrekken en zijn taak in het leger weer
zal opvatten.
Over de jongste besluiten van dc (vol
gens geruchten niet eenstemmige) rcvolu-
tionnaïre raad, zcide Nasser, dat deze ge
nomen waren „in 't hoogste landsbelang"
Aanhangers van de weer tijdelijk optre
dende „Mohammedaanse Broederschap" en
van de door de regering gesteunde „Be
vrijdingsbeweging" hebben Vrijdagmiddag
betoogd bij de Moskee van Al Azhar in
Cairo, waar koning Saoed van Saoedi-
Arabië en president Naguib hun gebeden
hadden gezegd.
De politie had handen vol werk om een
weg te banen voor de koning en de presi
dent. De aanhangers van de Broederschap
Vertegenw oordigers van Groot-Brittannie.
de Ver. Staten en Frankrijk zullen de
komende weck te Londen bijeenkomen om
van gedachten te wisselen over de handel
met de landen van het Sovjetblok. Hierna
zullen besprekingen met andere landen
plaatsvinden.
Te Washington wordt uit goed-inge-
licht bron vernomen,, dat president
Eisenhower een persoonlijke boodschap
aan sir Winston Churchill heeft gestuurd
die betrekking heeft op het handels
verkeer met het Sovjetblok. In deze
boodschap verklaart Eisenhower dat de
Britse voorstellen betreffend» een ver
zachting van de beperkingen t.a.v. de
handel tussen Oost- en West-Europa te
ver gaan en Rusland in de kaart zouden
spelen.
De president zou zijn boodschap ver
zonden hebben n.a.v. een eerste lijst van
producten waarvan Engeland voorstelde
de uitvoer naar het Sovjetblok niet lange;
te verbieden
Door een persoonlijke boodschap aan
Churchill te zenden, keert Eisenhower
terug tot de tijdens de oorlog gebruikte
methode. De president zou n.l. tot alle
prijs onenigheid over de te voeren politiek
inzake het handelsverkeer met het Oosten
willen voorkomen, daar anders de Russi
sche propaganda slechts nieuw voedsel
gegeven zou worden.
i>. r.Sf
,ïr
9 '-'-Wi
i. -
K .5 ji
"4
De sporen van de „Verschrikkelijke
Sneeuwmensdoor de beroemde
Himalaya-klimmer Eric Shipton in
1951 gefotografeerd. Er is een pik
houweel naast gelegd, zoals door
bergbestijgers gebruikt wordt, om de
grootte er van aan te duiden
De brieven en dagboeken, die Katherine Mansfield tijdens haar kort
stondige leven schreef, overtreffen vele malen het aantal bladzijden van
haar gezamenlijke verhalen, de „Collected Stories". Zonder iets méér af
te weten van haar karakter, de invloed, die haar slepende ziekte daarop
uitoefende, en haar smartelijke verlangen naar liefde en gezondheid, kunnen
deze brieven cn dagboeken licht een vertekend beeld geven van dc
schrijfster. Weliswaar heeft haar echtgenoot, dc criticus Jolm Middleton
Murry, dc aan hem gerichte brieven („Katherine Mansfield's letters to
J. M. M. van spaarzame en dan nog zeer beknopte toelichtingen voorzien,
maar deze zijn niet altijd voldoende om alle kansen op misverstanden en
wanbegrip hij voorbaat te neutraliseren. Misschien is het echter juist wel
goed, dat Murry, immers „partij" in het leven van deze jonge vrouw, zelfs
met geprobeerd heeft iets „te verduidelijken". Nu heeft hij alles wal
Katherine hem schreef (woorden vol liefde maar ook twijfel, klachten,
verwijten zelfs, soms zeer heftige!), met niets ontziende eerlijkheid
gepubliceerd. Menige passage in deze brieven moet hem nu no<* intens
pijn doen.
Uit deze brieven komt Katherine Mans-
field ons naar voren als een heel wat ge
compliceerder wezen, dan men haar graag
afschildert. Ontroerend zijti dikwijls haar
uitingen van liefde voor Murry, van wie
zij en niet slechts omdat zij genezing
van haar ziekte zocht in Frankrijk en
Zwitserland gedurende lange perioden
gescheiden was. Maar telkens waren er
kleinigheden, die de sfeer vertroebelden
en dan volgden er bittere, soms aangrij
pende woorden, die meestal direct daar
na weer door talrijke telegrammen her
roepen of verzacht werden. En dikwijls
ook is er in deze brieven sprake van
geld, maar een tragisch accent krijgt dit
pas als zij, na een toestemmend maar za
kelijk antwoord van hem, klagend uit
valt: „Het ging mij niet om het geld,
maar om een woord van sympathie".
BoVerial Kathcrine's houding tegenover
haar oude kostschoolvriendin Ida Baker,
die zij, altijd graag bijnamen gebruikend
nooit anders noemde dan Lesley Moore
of kortweg L. M„ was altijd nogal duister
voor ons. In de brieven aan haar man
schreef ze herhaaldelijk, dat L. M. op haar
zenuwen werkte, dat ze haar niet bij zich
kon velen en haar dikwijls haatte. Maar
toch altijd zien wij L.M., hoe diep ook
door de schrijfster beledigd, weer in haar
gezelschap.
Zojuist is bij Jonathan Cape Ltd, Lon
den, een nieuwe levensbeschrijving van
Katherine Mansfield verschenen. De
schrijver is Anthony Alperts, Nieuw Zee
lander als Katherine, die zelfs zijn jeugd
doorbracht in dc directe omgeving waar
Katherine Bcauchamp, zoals haar eigen
lijke naam is, enkele tientallen jaren eer
der opgroeide. Dit was zeker heel gun
stig voor een goed begrip van de jeugd-
KATHER1NE MANSFIELD, kort
voordat zij, 34 jaar oud, overleed.
jaren van Katherine cn van haar ver
houding tot haar ouders, familie en haar
geboorteland, dat zij in 1908. bijna twin'
tig jaar oud, voorgoed verliet en niet
meer terug zou zien.
Alperts is, bezield door misschien
wel een tikje chauvinistische maar dan
toch volkomen begrijpelijke en gerecht
vaardigde trots op zijn grote landgenote,
aan het werk gegaan. Hij heeft geen
kans op het aanboren van nieuwe bron
nen, het verkrijgen van verhelderende
toelichtingen en nadere gegevens onge
bruikt gelaten. Dc voornaamste bron,
waartoe trouwens iedere belangstellende
zich in de eerste plaats moet wenden,
zijn de verhalen die de jonggestorven
schrijfster heeft nagelaten. Tijdens haar
leven verschenen vier bundels, waarvan
de eerste, „In a German Pension", van
haar niet herdrukt mocht worden. Deze
vier bundels zijn, vermeerderd met nog
niet gebundelde en onvoltooide verhalen,
opgenomen in de „Collected Stories".
Katherine Mansfield ontleende voor
haar verhalen veel details aan de werke
lijkheid. Er zijn dan ook herhaaldelijk
eigen stemmingen in weerspiegeld én
mensen in haar omgeving herkenden in
de figuren dikwijls vrienden of familie
leden. Alperts geeft, in het verloop van
deze biografie, herhaaldelijk tekenende
voorbeelden.
Verder dienden als bronnen de brie
ven en dagboeken. En vooral ook: ge
sprekken met mensen, die Katherine
van nabij gekend hebben. Alberts is
speciaal voor zijn studie naar Engeland
gegaan en hij heeft daar met Middleton
Murry gesproken en vele andere perso
nen, die herinneringen aan dc schrijf
ster bezitten. Een van hen was L. M„
de veelgesmade en toch telkens weer
teruggeroepen vriendin van Katherine.
Anthony Alperts heeft blijkbaar heel
wat moeite gehad om de rol van deze
vrouw in het leven van de schrijfster te
peilen. Twee jaar lang ontmoette hij haar
nu en dan, om haar voorzichtigaan uit te
horen. Eens stelde hij haar openlijk de
vraag: „Hoe kon u toch telkens naar Ka
therine teruggaan, terwijl zij u zo diep
griefde en beledigde?". Én zonder aarze
ling kwam, ietwat verwonderd, het ant
woord: „Maar natuurlijk omdat ik van
haar hield!".
Murry 'schrijft de woedeuitvallen van
Katherine, waarvan L. M. bijna dage
lijks het slachtoffer was, hoofdzakelijk
toe aan de slepende ziekte van zijn
vrouw (tbc). Katherine zegt trouwens zelf
in een van haar brieven aan hem (die
voor de rest vol staan met beledigende
klachten over L. M.>: „O, ik kan het niet
verdragen, de mensen te kwetsen". Zij
deed het dus niet opzettelijk, maar kon
zich niet beheersen.
Z(j had niet veel om zich aan vast te
houden. Haar liefde dacht zij voortdurend
bedreigd, haar gezondheid wist zij ern
stig aangetast. Haar verlangen naar een
kind werd niet vervuld (nadat zij twee
maal het moederschap nabij scheen te
zijn geweest!) en smaretlijk zijn haar har-
tekretcn: „Een kind, een kind, wc moe
ten ons haasten". En: „Ik droomde, dat ik
een kind had. Deugdzaamheid beloont mii
altijd met dit elvenkind".
De biografie van Alperts verheelt niets
uit het leven van Kathleen Mansfield,
echter zonder op enigerlei wijze voeding
te geven aan mogelijke ongezonde be
langstelling. Over enkele duistere blad
zijden uit haar levensverhaal licht hij
ons zeer waardig en beknopt in.
Deze „biography" brengt, door haar ge
degen documentatie en volledigheid,
maar vooral ook door de liefde waarme
de zij geschreven is, ons nader tot de
zwakke, hunkerende vrouw, die zo vele
onvergetelijk schone verhalen heeft ge
schreven.
De „Letters to J. J. M." en „Collected
Stories" verschenen bij Constable
Co. te Londen.
riepen: „De koran is onze grondwet. De
regering moet in overeenstemming zijn
met de wetten van de Islam", terwij] aan
hangers van de bevrijdingsbeweging
leuzen aanhieven als „Lang leve Gamal
(Abdel Nasser). Wij willen, dat de revo-
lutionnaire leiders aanblijven".
Er zijn verscheidene arrestaties verricht.
30 POOLSE bisschoppen en j'f500 pries
ters vielen sinds het einde van de tweede
wereldoorlog ten offer aan het commu
nistische regiem, aldus publiceert de
Poolse regering in ballingschap in een
Witboek over de toestand van de Ka
tholieke kerk in Polen". Dc Byzantijn
se ritus heeft hier 15 bisschoppen, meer
dan 3500 priesters en 5000 kerken en
kapellen verloren. Van de Latijnse ri
tus werden meer dan 1.000 priesters. 15
bisschappen cn Apostolisch Administra
toren en één Vicaris Capitularis door de
communisten gearresteerd; 50 priesters
zijn tot gevangenisstraffen veroordeeld.
Meer dan 100 priesters zijn spoorloos
verdwenen.
Polen doet weer opnieuw een zware
kruisweg.
OOR. DE EERSTE maal in de gods
dienstvervolging in Jocgo-Slavic 'heeft
een communistische instantie officieel
dc arrestatie van een aantal priesters
toegegeven, aldus meldt liet. Duitse Ka
tholieke Persbureau K.N.A. Dc presi
dent van dc Joego-Slavische commissie
voor betrekkingen lussen kerk en staat.
Radisavljevic, heeft officieel bekend
gemaakt, dat zich in de Jocgo-Slavische
gevangenissen in totaal 158 geestelijken
bevinden. Van hen behoren 121 tót de
Katholieke Kerk, 52 tot de Orthodoxe
tot de Protestantse kerk.
veroordeeld op grond van
dige activiteiten"
Van de permanente ontkenning zijn
we tenminste nu tot de officiële erken
ning gekomen. Al blijft (ie
even zwaar.
en
Allen zijn
,Maatsvijan-
vervolging
OP DE VERGADERING van dc raad
voor mandaat-gebieden, de beheers-com-
missie der Verenigde Naties, welke te
Batce ttucess bijeengekomen is. heeft de
afgevaardigde van India Ali Khan het
plan opgeworpen om ook in Afrika ge
boortebeperking toe te passen, zoals deze
in India wordt gepropageerd. Hij beval
deze methode vooral aan voor het ge
bied van Ruanda-Urundi, een brillont
missiegebied der Witte Paters, nelegen
tussen Belgisch Congo en Oeganda. De
Belgische afgevaardigde Leroy, die na
mens de administratie van het Belgisch
Mandaatgebied de zitting bijwoont,
heeft, scherp protest aangetekend cn
het project verworpen.
Tijdens een interview, dat de cor
respondent van het Amerikaans Ka
tholiek Persbureau NCWC met de
heer Leroy heeft gehad, heeft deze
verklaard, dat elke propaganda voor
geboortebeperking in dit 'dichtbevolk
te land met zijn 4 millioen negers, on
feilbaar tot reactie zou hebben, dat de
beherende blanke overheid beschuldigd
zou worden om de negers uit te roeien
Men ziet maar weer dc vijand is klaar
wakker.
UE TWEE GROTE Regeringspartijen
de T olkspartij en de Socialistische Partij
hebben, na jarenlange actie van dc Ka
tholieke gezinsorganisaties in Oosten-
rijk, elk zojuist bij de Regering een ini
tiatief-voorstel ingediend, oni de kin
derbijslagen voor loontrekkenden te
verhogen, uit te breiden tot zelfstandi
gen en h-'welijkstoelagen aan jonge echt
paren te verstrekken. De voorstellen
vormen een onderdeel van de maat
regelen der Regering om een eind te
maken aan snelle achteruitgang in de
bevolking van Oostenrijk en heel bij
zonder van Wenen. Wat kinderen be
treft is Oostenrijk het land, dat de
meest onrustbarende cijfers ter wereld
te zien geeft. Van de huwelijken is 13
pet. kinderloos, in Wenen alleen 61
pet. Het aantal gepensionneerden en
renteniers nadert het getal der werken
den dat 2 millioen is. Van de vijf zwan
gerschappen worden er vier verbroken
Als de Voorzienigheid wordt uitgescha
keld cn de mens van vandaag zélf gaat
vaststellen wordt het een fraaie wereld.
MORGEN IS het weer Zondag, Zondag
„.aetare nog wel. Moge de Bisschop
op deze dag een wonderbare geldverme-
nigvuldigmg op de offerschalen voor de
nieuwe kerken constateren. Het Epistel
expliceert de slavernij de*- zonde cn de
door Christus bewerkte vrijheid der
kinderen Gods. Voor de rest een blijde
Zondag met het intellectueel gelaat van
iemand, die ware en valse profeten uit
elkaar weet te honden.
