Werk gaat door,
geleerden tonen
maar ernstige
beduchtheid
Indo-China moet n groter aan
deel krijgen
De lekkerste pijptabak
ide handigste verpakking jj
Dukaat
^tVolksn vern, genot-* i
v.,,
Karei Jonckheere, de humor en de zee
Egyptisch koningsgraf ontdekt
Bescherming-Bevolking kreeg ovatie
van Coventry
Parijs en Rome tot E.D.G.-ratificatie
aangespoord
85 dj
Ely als hoogste militaire en civiele
autoriteit naar Indo-China
UN
in patent-verpakking!
Militair Balkanverdrag
Guillaunie tot stafchef benoemd
^TERDAG 5 JUNI 1954
PAGINA 3
Het gesprek over de atoombank is mislukt,
heeft president Eisenhower medegedeeld.
De Sovjet-Russen willen zich niet hij een inter
nationale controle op de atoomenergie en het
gebruik er van neerleggen. Eisenhowers mede
deling was nauwelijks een verrassing, na wat
Bernard M. Baruch enkele weken geleden be
toogde, n.l. dat slechts een waarlijk te contro
leren en met kracht door te voeren internationale
inspectie effect zou sorteren. Hij deed dit in
een rede te New Aork en herinnerde aan het
verzoek van het Kremlin, om de atoomwapens
uit te bannen. Het verzoek werd intussen tege
lijkertijd gedaan met een enorme krachts
inspanning van de Sovjet-Russen, om de achter
stand in de race met de Verenigde Staten en
Engeland in te halen.
Intussen, de mensen, die momen
teel het meest van de waterstof
bom hebben te lijden, zijn de be
woners van de Marshall-eilanden,
waarvan Eniwetok en Bikini deel
uitmaken. Deze eilanden stonden
vóór de Tweede Wereldoorlog on
der Japans bestuur. Daarna zijn ze
Amerikaans mandaatgebied gewor
den. De Verenigde Naties, die de
archipel aan Uncle Sam toewezen,
konden niet bevroeden, wat er van
de Marshall-eilanden gemaakt zou
warden. De 11.000 bewoners even
min. Een deel hunner heeft reeds
zijn woonplaatsen moeten ontrui
men. De rest, verontrust door de
werking der radioactieve stofwol
ken, heeft zopas aan de Verenigde
Naties gevraagd, Uncle Sam te ver
bieden, hun geboortegrond tot
proefstation voor waterstof- en
atoombommen en eventueel
atoomwapens te maken. In Maart
hebben honderden mensen op de
Marshall-eilanden, toen de deskun
digen zich in de uitwerking van de
waterstofbom vergist hadden, min
of meer ernstige nadelen door
radioactieve vergiftiging opgelo
pen.
Er zitten tal van aspecten aan
het probleem der atoomenergie.
Het is bijna ondoenlijk, ze alle te
belichten. We volstaan voor heden
dan ook met het vermelden van
enkele nieuwe bijzonderheden. Het
is o.a. bekend geworden, dat zowel
de Amerikanen als de Sovjet-Rus
sen met grote voortvarendheid stu
deren op middelen, om de uitwer
king der radioactieve uitstralingen
te neutraliseren en indien mogelijk,
te voorkomen. Voorts is het 't ver
melden waard, dat het Kremlin
eindelijk de naam van zijn voor
naamste atoomgeleerde heeft prijs
gegeven. Het is Pjotr Kapitza, de
59-jarige zoon van een tsaristische
generaal. Kapitza heeft omstreeks
1920 als jong kernpsysicus in Enge
land gewerkt. In 1934 is hij naar
Sovjet-Rusland teruggekeerd, dat
hij oorspronkelijk ontvlucht was.
Het was niet zijn bedoeling, er te
blijven, maar de Sovjet-Russen
hielden hem vast. Een jaar lang
weigerde hij, hun zijn medewer
king te verlenen, maar zijn tegen
stand werd tenslotte gebroken en
nu staat hij aan het hoofd van het
grote laboratorium van Magadan
in Siberië.
Observator
BELANGRIJKER DAN
TOET-ANCII-AMON
T rilogie
Belangrijk?
Waarschuwing herhaald
In dit verband noemde Dulles de
N.A.T.O. een der belangrijkste en meest
geslaagde ondernemingen ter verwezenlij
king van de gemeenschappelijke veilig- I
heid. Sprekende over het voorgestelde
Europese leger zeide de minister echter,
dat de Europese verdediging ernstige hin
der ondervond van het feit, dat Frankrijk
en Italië in gebreke blijven om het ver
drag van de E.D.G. te ratificeren, cn hij
bracht een vroegere waarschuwing in her
innering, dat de V. S. hun politiek ten
aanzien van West-Europa zouden moeten
herzien, als het verdrag niet spoedig zou
zjjn bekrachtigd.
Officieel aangekondigd
A
Win gratis Uw kist
Drie Hoefijzers Bier
Parijs bevestigt officieel:
Onafhankelijkheid van
V ietnam
ATOOMENERGIE
weer n angst
zo
Bernard Baruch was de man van het plan, door de Verenigde Stalen
reeds in 1046 aan de Commissie voor de Atoomenergie van de Verenigde
Naties voorgelegd, tot een internationale controle van het probleem.
Dit plan is nooit uitgevoerd kunnen worden, omdat, het Kremlin zich
van meet af aan tegen een doelmatige, controle, verzette, althanswat
iet eigen land betreft. Baruch had in zijn plan een voorstel vervat, om
de gezamenlijke productie van door atoomenergie verkregen brandstoffen
in een internationale pool te verenigen en ten diensten van de industrie,
van alle landen ter uercld te stellen. Hij gaf intussen toe, dat met zulk
een ,.poolhet probleem der atoomwapens niet kon worden opgelost
en daarom zou het de naties worden toegestaan, een bepaald gedeelte
van haar productie voor dit doel te reserveren. Maar nog steeds is Baruch
van mening, dat een internationale controle van een gedeelte altijd nog
beter is dan helemaal geen controle van het geheel. Het uitbannen van
atoomwapens zou echter naties, die zich nauwgezet aan de overeenkomst
hielden, in het nadeel brengen tegenover andere, waarvan dit gezien de
ervaring niet verwacht kan worden. Welk land hij hiermede bedoelde,
is wel duidelijk.
Inmiddels gaat het wetenschap-
W °P gebied van de
atoomenergie gestadig voort. Vrij-
e' 111 stilte. Het is daarom goed,
at af en toe van hogerhand of van
Wetenschappelijke zijde een gerust
stellende verklaring loskomt. Maar
al te zeer bestaat immers de moge-
lijkheid, dat zich onder de mensen
een zekere apathie aan de ene kant,
een angstpsychose aan de andere
kant verspreidt. Het voorbeeld van
de Engelse stad Coventry heeft be
wezen, hoe sommigen zelfs lei
dende persoonlijkheden zich
door de gedachte aan de vernieti
gende uitwerking van een atoom-
of waterstofbom laten ontmoedi
gen. Zoals bekend, schrapte de ge
meenteraad in deze indertijd door
Goerings „Stuka's" zo geteisterde
stad het subsidie aan de organisatie
voor de Bescherming Bevolking,
van de redenering uitgaande: er is
hiertegen toch niets te doen. Direct
werd daartegen ingebracht, hoe
zeer ook in de omgeving, waar zo'n
bom afgeworpen werd, snel en af
doende hulp nodig is, waardoor
dan duizenden mensenlevens kun
nen worden gered.
De Engelse B.B. heeft het niet bij een
dergelijke verklaring gelaten en is naar
Coventry gegaan, om daar een demonstra
tie te geven. In een oproep tot de bevol
king, welke ze uitvaardigde, stond een
passage, waardoor de socialistische leden
van de 'gemeenteraad zich beledigd acht
ten Toen de demonstratie begon en een
luidspreker commentaar begon te geven,
werd deze overstemd door een andere
luidspreker uit een geluidswagen, be
mand met een zestal socialistische ge
meenteraadsleden, die op hun beurt, als
commentaar gaven: een aardig circus
nummer, maar wees toch wijzer! Dit ge
beurde bij de door de Duitsers verwoeste
kathedraal. Terwijl de gewonden met zie
kenauto's werden weggevoerd, nadat hun
symbolisch eerste hulp was verleend, ge
droegen de gemeenteraadsleden zich op
een wijze, welke de verontwaardiging
van het publiek opwekte. Dit reageerde
roet een hatelijk „verraders" en „ga naar
Moskou". Na de demonstratie werden de
B.B.'ers hartelijk toegejuicht.
De ontwikkeling van een nieuwe pe
riode in de geschiedenis van het mens
dom levert telkens interessante, soms ver
makelijke en dan weer waarschuwende
episoden op. Vermakelijk en interessant
zijn de beweringen rond de invloed, wel
ke de recente waterstofbomontpïoffingen
op het weder zouden hebben gehad. Door
sommige geleerden wordt hardnekkig
herhaald, dat de grote afwisselingen in de
temperatuur gedurende de maanden April
en Mei veroorzaakt zijn door de radio
Dit zijn geen spoken, maar wetenschap
pelijke medewerkers in het grote labo
ratorium voor het onderzoek naar de
atoomenergie Harford in de Verenigde
Staten. Harford ligt in de staat Wos-
hmgton. Er wordt voornamelijk pluto
nium gemaakt, het materiaal, waarmede
de kernsplitsing bereikt wordt. Om de
radioactieve uitstraling tegen te gaan,
dragen alle medewerkers dergelijke
plastic costuums, die volgepompt worden
met verse lucht en wel door de „staart".
Ondanks hun wanstaltige uiterlijk kun-
nen deze „monsters" zich gemakkelijk
bewegen, terwijl ze volkomen tegen
radioactieve uitstraling beschut zijn.
Men zou op liet eerste gezicht denken,
met enorme insecten te doen te hebben...
actieve stofwolken, welke van Bikini het
luchtruim in geslingerd zijn. Een Japans
geleerde meent evenwel, tegen de meer
derheid van zijn collega's in heel de we
reld in te mogen vasthouden aan een
theorie, volgens welke die radio-actieve
stofwolken de stralen van de zon absor
beren en daardoor grote afkoelingen doen
ontstaan. Deze werkzaamheid zou groot
genoeg zijn, om in gehele gebieden de
koesterende werking der zonnestralen te
verminderen.
Tegenover de stelling van de Japanner
staat een onder de meteorologen veel ver
breide overtuiging, dat een ontploffing
ee5 waterstofbom juist een enorme
toevneit j war™te aan onze atmosfeer
toevoegt. Immers, zo constateren ze, niet
voor mets is er wel eens gezegd, dat een
waterstofbom een kleine zon is De warm
te daarvan is een aanwinst en neutrali
seert de invloed van de radioactieve stof
wolken. Het is de zon, die het weder re-
geit en haar hitte is zo groot, dat de uit
straling van een waterstofbom er bij als
het ware in het niet verzinkt, of om het
heel eenvoudig te zeggen, zoiets is als een
druppel in de oceaan. De wetenschap is
er nog in de verste verte niet in geslaagd,
iets te maken, met onze zon vergelijkbaar
en het is de vraag, of ze ooit zo ver zal
komen, want de hitte van de zon is een
voudig enorm, kan naar alle waarschijn
lijkheid nooit met het op de aarde aan- 1
wezige materiaal geproduceerd worden.
Er wordt in dit verband terecht op ge
wezen dat op de aarde reeds ontploffin
gen of erupties hebben plaats gevonden,
veel erger dan die van de grootste water
stofbom. Wie daarin iets geheel nieuws
ziet, moge zich rekenschap geven van de
uitbarsting van een vulkaan als de Kraka-
tau in Indonesië. Deze vulkaan veroor
zaakte in het jaar 1883 een ware catastro
fe aan de kust van Java. Hij slingerde in
de Straat Soenda, tussen Java en Sumatra
na een eiland in de zee te hebben doen
verzinken, gedurende twee maanden reus
achtige massa's lava, doch vooral aswol-
ken de lucht in, die zich over alle conti
nenten verspreidden. Desondanks is er
toenmaals geen noemenswaardige veran
dering van de temperatuur geconstateerd.
Wanneer er dus gezegd wordt: het rare
weder van thans zit 'm in de waterstof
bom, dan voelen de deskudigen zich ge
noopt, de schouders op te halen en naar
ouderwetse spreekwoorden te verwijzen
als „Aprilletje zoet, geeft nog wel eens 'n
witte hoed". Die duiden op April- en Mei
maanden met eenzelfde soort weder en
temperatuur als wij nu achter de rug
hebben. Vermoedelijk hebben de mensen
ze generaties lang meegemaakt, anders
zouden dergelijke spreekwoorden niet
hebben kunnen ontstaan
In een petitie werd met de mogelijk
heid rekening gehouden, dat de proeven
wellicht in het belang van heel de mens
heid nodig en nuttig waren. Maar, zo
werd gezegd, iaat men dan toch een
beetje meer rekening met ons houden De
Marshallezen vroegen voorts om een be
hoorlijke beveiliging tegen radioactieve
stoffen, een betere voorlichting en een re
delijke vergoeding aan hen, die hun lan
derijen nebben moeten verlaten en op een
ander eiland opnieuw moesten beginnen.
De bewoners van de Marshall-eilanden
zijn de mensen, voor wie de waterstofbom
bijna 'n tastbare werkelijkheid is. Inmid
dels. elders, waar de bedreiging om zo te
zeggen nog in 't verschiet ligt, maakt men
er zich toch ook grote zorgen over. B.v. in
Engeland. Daar zijn het de geleerden,
voor wie de atoomenergie een groot gees
telijk, principieel probleem vormt. Wat
dit betreft, volgen ze het voetspoor van
hun Amerikaanse collega's, die reeds en
kele jaren geleden hun ernstige bezorgd
heid uitten over de wijze, waarop van hun
ontdekkingen en experimenten gebruik
gemaakt wordt. Ze voelden zich tegen
over het mensdom verantwoordelijk, nu
de atoomenergie in eerste instantie voor
militaire, dus voor oorlogsdoeleinden ont
wikkeld werd.
De British Association of Scientific
Workers heeft kort geleden in een grote
bijeenkomst gepleit voor een effectieve
controle op de productie van atoomwa
pens. Er werd een resolutie aangenomen,
waarin men er op aandrong, dat de En
gelse regering met andere een overeen
komst zou sluiten, waarbij elk der deel
nemers zich zou verplichten, niet het eerst
van dergelijke wapenen gebruik te ma
ken. De Engelse geleerden en technici,
werkzaam bij de ontwikeling van de
atoomenergie, namen ook stelling tegen
de door hen waargenomen tendens, waar
bij het publiek de bedreiging der atoom
wapenen op hun rekening schuift, omdat
zij de mogelijkheid scheppen, om ze te
vervaardigen. „Wij wensen geen wapenen,
maar slechts aanwending der atoomener
gie voor vredelievende doeleinden", be
toogden ze. „De politici laten atoomwape
nen vervaardigen".
Potjr Kapitza. de grote man van het
Sovjet-Russische onderzoek vaar de
atoomenergie. Hij bracht in 193Jf een
bezoek aan zijn oude vaderland, dat hij
ontvlucht ivas en werd er vastgehouden
Stalin zélf verhinderde zijn terugkeer.
In Engelse kerkelijke kringen is een
streven tot stelling nemen tegen het ge
bruik van atoomwapenen merkbaar. Hier
volgt men de vermaningen, reeds door de
Paus gegeven ten aanzien van het gebruik
der atoomenergie door de naties.
Weder een merkwaardige en romanti
sche figuur in de prille historie van het
onderzoek naar de atoomenergie, dat
naast veel schrikwekkends, ongetwijfeld
ook veel romantiek bevat
IN de jongste aflevering van „Het boek
van nu' schrijft Karei Jonckheere
over de humor in de Vlaamse letter
kunde van heden. Hij noemt het in dit
artikel karakteristiek voor de humor
van schrijvers als Elsschot, Brulez en
Gjjsen, dat hij de lof van de werkelijk
heid zingt door haar te ontluisteren.
Niet onaardig geformuleerd en in ieder
geval tekenend voor het verschil dat de
hedendaagse geestigheid in Vlaanderen
vertoont met de sappige humor van vo
rige Vlaamse schrijversgeneraties. Maar
toch ontbreekt er in Jonckhecre's for
mule iets. Toch is er één aspect van de
litteraire humor onzer Zuiderburen dat
in zijn artikel niet tot uiting komt.
Elsschot, Brulez en Gijsen immers ziin
niet wat men in de Nederlandse boek
handel „humoristische schrijvers" noemt
Zij schrijven met esprit, maar zij schrii-
ven niet in de hoedanigheid van beroeps-
leukerds. De humor is bij hen een bege
leidend verschijnsel, wezenlijk ornament
m hun stijl, maar niettemin ornament. In
de grond zijn hun boeken ernstig.
Hierin nu, en dat is het aspect hetwelk
schTlt HnCkhh!fre,Werd ver^n, ver-
d®. hedendaagse Vlaamse humor
kanaaf ^^^ë^Brmgse^gracht'11
ImMmaa'Trüet^afk1
scherp gescheiden te houden van de litte-
Een bijna 5000 jaar oud koningsgraf is
door de Egyptische oudheidkundige Za
karia Goneim in een trappenpyramidc te
Saqqara ongeschonden aangetroffen
In de grafkamer bevindt zich een al
basten sarcophaag van een onbekende
koning, temidden van tal van voorwer
pen.
Volgens dr Goneim is de ontdekking
historisch en archaeologiscli belangrij
ker dan de ontdekking van het graf van
Toet Anck Amon, omdat het hier een
veel oudere vondst betreft.
Dr Goneim meent, dat de koning een
pharao is uit de derde dynastie en een
van de opvolgers van koning Zoser, de
stichter van de derde dynastie en schep
per van de aangrenzende voltooide, naar
hem genoemde, trappenpyramide. Zijn
onmiddellijke opvolger was zijn broeder
Sanakht, die na een kort bewind vroeg
tijdig stierf. Het is niet bekend, of het
sgevonden graf dat van Sanakht is.
;m korte regering zou de verklaring
kunnen zijn voor het feit, dat de pyra
mide niet voltooid werd.
In aanwezigheid van de Egyptische
minister van onderwijs opende dr Go
neim onlangs een verzegelde ingang, die
leidde naar een gang welke afdaalde on
der de voet van de pyramide. De weg
naar de grafkamer was echter versperd.
Al gravende daarheen vond men eerst
een gewelfde ingang, vervolgens een
aantal galerijen en kamers, gevuld met
duizenden vazen, schalen, borden e.d.
Ook beenderen en horens van offerdie
ren en papyrusrollen werden aangetrof
fen.
Or Goneim zeide, dat de sarcophaag
'l i Pasgevonden grafkamer uit een
stuk albast bestaat. De grafkamer, die
meter onder de oppervlakte van de
woestijn ligt, is in rotsgesteente uitge
houwen.
Di Goneim denkt de sarcophaag spoe
dig te openen en twijfelt er niet aan dat
hij de mummie van een kuning er in
?:al aantreffen, alsmede attributen, van
goud en edelstenen vervaardigd.
raire ernst. Wie werkelijk iets te zeggen
heeft, moet vooral nalaten dit geestig te
doen, wil hij het gevaar vermijden in de
rijen der grappenmakers te worden ge
classificeerd. Wie daarentegen gevoel
voor humor toont, verspeelt daardoor de
kans, ernstig genomen te worden, totdat
hij terugkeert naar het jargon der ge
wichtigheid. Schrijvers die luchtig en
geestig over belangrijke of desnoods on
belangrijke zaken een mening verkondi
gen zijn bij ons dan ook uitermate
schaars; zo schaars dat gesproken mag
worden van een duidelijk verschil met
Vlaanderen, waar de humor een natuur
lijke woekering is in de letterkundige
plantentuin. Wordt in Vlaanderen de
humor benut als een edele specerij die
een veelheid van spijzen kruidt en de
smaak van de hele maaltijd medebepaalt,
in onze letterkundige keuken bereidt
men de grappigheid als een apart, ietwat
zonderling gerecht.
AAN dit verschil werden we herinnerd
bij het lezen van een boek, geschre
ven door dezelfde Karei Jonckheere
die het bovengenoemde artikel publi
ceerde. Het bedoelde boek is niet be
paald nieuw, al zullen weinig Nederlan
ders er ooit kennis van genomen hebben.
Want het dateert van voor de tijd dat
men boven en beneden onze Zuidergrens
besloot tot een meer intensieve samen
werking tussen schrijvers, uitgevers en
boekhandelaren, voor de 'tijd dus dat op
de Nederlandse boekenmarkt ook an
dere Vlaamse boeken te krijgen waren
dan de laatste romans van Walschap.
Het boek heet „Cargo Het is het eerste
deel van een trilogie, door Jonckheere
destijds geschreven over een reis naar
Zuid-Amerika die hij. voor de oorlog als
cadet op een vrachtboot meemaakte'. In
Nederland was het practisch niet in de
handel totdat de uitgeverij Meulenhoff
het inmiddels met de Lode Baeckel-
mansprijs der Kon. Academie bekroonde
werk dezer dagen opnieuw uitgaf.
Is het boek zo belangrijk dat het deze
heruitgave rechtvaardigt, zal misschien
een onverbeterlijke lezer vragen De
vraag in deze vorm gesteld, is een ty
pisch Noord-Nederlandse vraag. En het
antwoord sluit aan op hetgeen hierboven
werd betoogd. „Cargo" is namelijk be
slist geen belangrijk boek. Het is ook
met humoristisch. In boekhandel-cate
gorieën is het dus moeilijk onder te
brengen. Noch bij de serieuzen. noch bij
de grappenmakers hoort het thuis. Wil
men het niettemin geclassificeerd zien.
plaatst 't dan in de sfeer waarin de auto
biografische boeken van Raymond Bru
lez zich bewegen.
Men vindt in dit reisverslag van Jonck-
heere dezelfde ietwat geblaseerde scherts-
toon die Brulez hanteert, dezelfde ver
beeldingsrijkdom waardoor alledaagse
dingen opeens gaan fonkelen van kleur,
dezelfde speelsheid in het voortkabbe-
lend proza. Brulez is ongetwijfeld een
meer verfijnde stylist, een meer subtiele
spotter ook dan Jonckheere, die noch de
concentratie noch de stijlmiddelen schijnt
te bezitten om voortdurend op het peil
van zijn beste fragmenten te blijven.
Maar in de wijze waarop bij beiden de
humor verweven werd in een ernstig
verslag, valt ongetwijfeld gelijkenis
waar te nemen.
ZOALS gezegd publiceerde Jonckhee
re drie boeken over zijn Zuidameri-
kaanse reis. waarvan „Cargo" alleen
de ingewikkelde voorbereidselen en het
transport ter zee beschrijft.
Al dadelijk blijkt Jonckheere een be
kwaam reisbeschrijver. Hij verstaat de
kunst het relaas zijner ervaringen te
veralgemenen, het los te maken van
incidentele bijzonderheden. Daardoor
gaat de geestig beschreven gang van het
consulaats-kastje naar de havenpolitie-
muur voor de lezer meer betekenen dan
wat administratieve moeilijkheden die
een zekere reiziger Jonckheere ontmoet
te, Daardoor krijgen vooral zijn schetsen
van het leven aan boord een breedheid,
die ze uitheft boven het persoonlijke.
Met prachtige beelden maakt hij het va
rend schip tot een levende gestalte. Met
de gevoeligheid van de dichter peilt hij
de verandering in de psyche van de zee
reiziger, die in veertien dagen evolueert
van een gevangene binnen twee scheeps
wanden tot een hartstochtelijke minnaar
van de zee en het schip. Bijna het hele
boek gaat over de zeereis. De beman
ning met haar karakteristieke dagtaak,
de wisselende kleuren van het water, de
Oceaanvissen, de herinnering aan Co
lumbus, de eigen gevoelens, de humor
der vrachtschippers alles wordt door de
auteur benut voor zijn doel. Dat doel
het als een suggestieve werkelijkheid'
presenteren van een korte ervarino
zee, heeft Jonckheere ongetwijfeld he
reikt. Men heeft er hem eZuUerJgé
prijs voor toegekend. De Lode Baeckel-
naanspnjs prees vooral het dichtertehan
en de vertelkunst waarvan de schrW
kr'f+ a blJ vla§en blijk geeft Er
blijft daarnaast ruimte over om ook
Jonckheere's gevoel voor humor te prii-
Ufft' Het fsCm®r ulle dinSen op de loer
maar toch hl fr-f" voora! dp7e sPitse-
lïl- tJ hartelijke humor, die „Car-
de hprimfl" vroeS specimen maakt van
stMl gSeT v'aamSe prozastijl, de
vin 5aarcu'er Jonckheere in „Het Boek
van Nu schreef.
P.
1'AV- ..Cargo" door Karei Jonckheere.
Uitg. Meulenhoff, Amsterdam.
De Amerikaanse minister van buiten
landse zaken, Jobn Foster Dulles, heeft
gisteren voor de commissie van buiten
landse zaken van de Senaat een belang
rijke redevoering over Ainerika's bui
tenlandse politiek uitgesproken. De mi
nister sprak ter toelichting van president
Eisenhower's wetsontwerp inzake de
Amerikaanse hulpverlening aan het
buitenland, waarin een bedrag van
3.497.700.000 dollar gevraagd wordt voor
militaire, economische en technische
hulp aan de bondgenoten der V.S.
Sprekend over Indo-China. noemde
de minister de militaire situatie in dat
land wederom „ernstig, doch geenszins
hopeloos". Hij verklaarde voorts, dat de
toestand in Indo-China een bedreiging
oplevert voor de veiligheid der Ver
enigde Staten en hun bondgenoten in
het gebied van de Stille Oceaan.
Ten aanzien van de kansen op een
vreedzame regeling van de Indo-Chi
nese kwesties liet Dulles zich pessi
mistisch uit. Hij toonde weinig ver
trouwen in de toekomstige ontwikke
ling van de conferentie te Genève,
waar hij de houding der communisten
tot dusver „niet bemoedigend" noem
de. Niettemin verzekerde hij de com
missie, dat de V.S. met hun bondge-'
noten te Genève zullen blijven zoeken
naar een oplossing.
Op grond van een en ander achtte de
minister het dan ook van groot belang,
dat de benodigde gelden ter beschikking
zouden staan „om de Amerikaanse poli
tiek in Z.O.-Azië en in het Westelijk deel
van de gebieden van de Stille Oceaan te
verwezenlijken" en verzocht hij het
Congres de president te machtigen om
bedragen die oorspronkelijk voor mili
taire en economische hulp aan andere
gebieden waren uitgetrokken, nu uit
sluitend voor hulp aan Indo-China te
besteden.
Klaarblijkelijk zinspelend op het on
langs door hem voorgestelde Z.O.-Azië-
Pact, wees Dulles andermaal op de pri
maire noodzaak van eenheid en samen
werking tussen de niet-communistische
landen, en op de verantwoordelijke taak
die in de gehele wereld op Amerika is
komen te rusten.
Dulles verzocht de commissie tenslot
te, om een der bepalingen van het pro
gramma voor de buitenlandse hulpver
lening in dier voege te wijzigen, dat de
mogendheden, die het E.D.G.-verdrag
reeds hebben bekrachtigd, namelijk Bel
gië, Nederland, en Luxemburg, m
ieder geval in staat worden gesteld om.
hangende de bekrachtiging door Frank
rijk en Italië hun defensie op te bou
wen met hun deel van het voor de
E.D.G. bestemde hulpbedrag.
Een der leden van de commissie stelde
nog de vraag of West-Duitsland de plaats
van Frankrijk ;n de voorgestelde Europe
se Verdedigings Gemeenschap zou kunnen
innemen, Indien Frankrijk het EDG-ver-
drag niet zou bekrachtigen. Hierop ant
woordde de minister, dat hij zich dat nau
welijks kon voorstellen. „Frankrijk neemt
aardrijkskundig een ongeëvenaarde posi
tie in de Westeuropese verdediging in",
zeide de minister, en voegde daaraan toe:
„Ik zou niet willen proberen aan te ge
ven, wat in de plaats van de E.D.G. zou
kunnen treden. De vooruitzichten voor
bekrachtiging schijnen thans beter te zijn
dan ooit te voren. Ik wil niet de indruk
wekken, dat de Verenigde Staten andere
oplossingen dar, de E.D.G. voor de Euro
pese verdediging overwegen".
Maarschalk Papagos, dG Griekse premier
28f u-- den in Athene bekend gemaakt,
dat hij en president Tito van Zuid-Slavië,
die op het ogenblik een officieel bezoek
brengt aan Gr elcenland. hebben besloten
net Balkanverdrag „om te zetten" in een
militair bondgenootschap.
Door het bondgenootschap tussen
Griekenland, Zuid-Slavië en Turkijewil
men de verdediging van de Balkan in ge-
va' yaa ae" aanval doelmatiger maken.
Maarschalk Papagos deelde niet mede,
wanneer de documenten, die het bestaande
l^r„a£ZU, uitbreiden tot een militair
bondgenootschap, getekend zullen worden.
.maar wist jij dat IK
een baas had, die iedere
dag op Drie Hoefijzers
staat t"
jHotF'jnre
Bekroonde inzending
Inzending van Mevr. I. P.
van R. te Amsterdam, die
voor deze paardenmop
een kist heerlijk Drie
Hoefijzers Bier ontving.
Ook U kunt een kist Drie
Hoefijzers Bier winnen
als U vóór 12 Juni a.s.
een geestig Drie Hoef
ijzers Paardengesprek
inzendt (niet meer dan
25 woorden gebruiken
op een briefkaart aan:
„Drie Hoefijzers Bier",
Postbus 1702, Amsterdam
Scherp Uw vernuft, neem
pen of potlood ter hand
en
Wekelijks 50 kisten Drie
Hoefijzers Bier voor de 50
geestigste inzendingen.
I
Generaal Augustin Guillaunie is benoemd
tot chef van de generale staf van de
Franse strijdkrachten en voorzitter van
het college van stafchefs, aldus is Vrijdag,
avond officieel te Parijs bekend gemaakt.
Hjj volgt als zodanig generaal Paul Ely op.
wiens benoeming lot commissaris-generaal
en opperbevelhebber in Indo-China te-
gelijkertijd officieel wordt medegedeeld
De nieuwe opperbevelhebber zal Zondag
avond naar Indo-China vertrekken om
ziin nieuwe functies van de huidige com
missaris-generaal Dejean en van de opper
bevelhebber generaal Navarre over te ne
men.
De benoeming van Ely zo meldt A F P
is in Amerikaanse militaire kringen niet
levendige voldoening ontvangen Generaal
Ely, die tot voor kort de Franse vertegen
woordiger was in „Standing Group" te
Washington, het hoogste militaire staf
orgaan van de N.A.T.O. heeft zich in hel
Pentagon een groot gezag verworven al
dus verklaatt men.
t ,ïla-rijs Jie' .men in de mutaties in
Indo-China de uitdrukking van de vaste
wil der regermg-Laniel om een krachtige 1
politiek te voeren en niet te bezwijken
v0.t?r,,de verleiding van een „vrede tot elke
prijs -politiek. Men acht het thans dui
delijk, dat de Franse regering Hanoi
en de Tonxindeita wenst te verdedigen.
Ook de benoeming van de heer Dupont
tot minister voor de Indochinese staten
wijst in dezelfde richting. Dupont anders
dan zijn voorganger Mare Jacquet was
nimmer voorstander van directe onder
handelingen met de Vietminh-leider Ho
Tsji Minh. De houding van minister Bi-
dault te Genève wordt door de benoemin
gen krachtig gesteund.
Eveneens op Vrijdag hebben premier
Laniel en zijn Vietnamese ambtgenoot
prins Buu Loc te Parijs de verdragen ge
parafeerd die volledige onafhankelijkheid
toekennen aan Vietnam en voorzien in de
toekomstige heirekkingen van Vietnam en
Frankrijk binnen de Franse Unie.
Enkele weken geleden werd hierover,
zoals gemeld reeds principiële overeen
stemming bereikt.
