De strijd om het karakter der
Democrazia Christiana
NAAR RUST IN HET ZIEKEN-
FONDSWEZEN
Laatste herdenking van landing
bij Westkapelle
Professor mr E.
onverwacht
Grootste rechtsgeleerde ontviel
Nederland
M. MEIJERS
overleden
Graaf Van Bylandt bijna persona
non grata
Katholieken eren St. Bonifatius
Nehroe dringt aan op nauwer
Aziatische contact
De politieke ontwikkeling in Italië (IV slot)
De betekenis van het aanstaande
Partijcongres
PAGINA S
MAANDAG 28 JUNI 1954
Klein Sonsbeek
Madurodam
111
Nenni's oplossing
Aarzeling op het kruispunt
Zwenking naar links?
Admiraal Pugsley onthulde gedenksteen
Duizend gulden
dwarrelden over straat
De specialisten
Wensen voor de verzekerden
Schippers huldigden
Christus op het water
Processié over het Julianakanaal
„Een edel man, die liet recht en zijn mede
mensen diende met zijn uitmuntende
gaven van liart en verstand
Indonesische reacties op verklaring van
Nederlandse hoge commissaris
Herderlijk schrijven bij herdenking van
zijn marteldood
Tsjoe bezoekt Neiv Delhi
Tsjoe naar Rangoor,
De Chinese premier zal vandaag per
vliegtuig uit New Delhi naar Rangoon
vliegen, waar hij officiële besprekingen
zal voeren met zijn Birmese ambtgenoot
Oe Noe en andere autoriteiten.
EREGAVE: KERK OF
KLOOSTER VOOR OOST-
PRIESTERHULP
Bedreigde Kerk
Gebed en offer
Officiële reactie
Waard om bestudeerd te
worden
99
90
(Van onze Romeinse correspondent)
ROME, Juni 1951.
Aan liet einde van deze maand komt in Napels bet partijcongres bijeen
van de Democrazia Christiana, Italië's grootste politieke partij. Dit
congres kan (en vrijwel zeker: zal) van zeer grote betekenis zijn voor de
politieke ontwikkeling in Italië.
Zelfs voor iemand., die een summier inzicht beeft in de verscheidene
stromingen binnen de partij, zou het onmogelijk zijn om te voorspellen of.
en zo ja, in welke richting, er een „nieuwe koers" zal worden ingeslagen.
(We spraken over een „summier" inzicht. Een volkomen helder inzicht
bezit n.l. niemand).
vormde tot nu toe een sterk-equilibreren-
de factor, maar zijn gezag is aanzienlijk
geslonken en zijn positie ernstig geschokt,
(zowel binnen de partij als - meer nog
in het land). Hij is als het ware de ver
persoonlijking van wat. politiek bedoeld,
het Centrum heet. Zou hij komen te „val
len", dan lijkt- een zwenking naar links
onvermijdelijk. Wat dit voor de toekomst
zal betekenen, moet worden afgewacht
Dat zal eerst bepaald worden door de
(Van onze Haagse redactie)
Een dertigtal miniatuurbeeldjes ver
vaardigd door Nederlandse beeldhouwers
vormen de nieuwe aanwinst van Maduro
dam. Het stadje beschikt nu over een
expositie „Klein Sonsbeek' genaamd
welke Zaterdagochtend door de voorzitter
van het Arnhemse Sonsbeek, de heer J.
A. de Goeijen, is geopend.
De wethoudster van het minatuur-
stadje Elly Rurup, leidde de opening in.
Zij bracht dank aan de beeldhouwers
Wolbers en Termote, die de beeldjes heb
ben opgesteld en aan mevrouw Van Mok,
die Klein Sonsbeek met een vijver, groen
en bloemen voorzien heeft.
Het aardige is, dat de jeugdige wet
houdster zelf met de beeldhouwers onder
handeld heeft over de inrichting van deze
Tijdens de bijeenkomst van de partij
raad in Augustus van verleden jaar, werd
besloten om „voorlopig" niet het partij
congres bijeen te roepen. Dat was in de
dagen, die aan de vorming van de rege-
ring-Pella voorafgingen. De Gaspen's
achtste kabinetsformatie was reeds mis
lukt en de zeer ernstige consequenties
van de ongelukkige verkiezingsuitslagen
van 7 Juni begonnen geleidelijk duidelijk
te worden. De partijraad daartoe ge
rechtigd door de statuten besloot om
tot elke prijs een centrumkoers te blijven
volgen. Dat betekende, dat er van "een
coalitie met de monarchisten geen sprake
zou zijn, (ofschoon dezen de grootste
democratische groep in het parlement
vormen en een coalitie met hen een rui
me en veilige regeringsmeerderheid zou
opleveren). Evenmin zou er sprake zijn
van een „opening naar links" („apertura
a sinistra").
Deze veelbesproken „opening naar
links" verdient nadere beschouwing.
Nenni had tijdens de verkiezingscam
pagne een zeer efficiënte slogan gelan
ceerd: „het socialistische alternatief". Zijn
redenering luidde als volgt: „het socialis
tische alternatief". Zijn redenering luid
de als volgt: de Democrazia Cristiana
heeft in de afgelopen vijf jaar geheel
alleen het land geregeerd. En zij heeft
op ieder front verstek laten gaan. Er is
in die periode een bedenkelijk fascistisch
gevaar gegroeid en de enige mogelijk
heid om het land te redden het enige
alternatief, dat ons rest is een samen
gaan van Democrazia Cristiana met de
Socialistische Partij Italië, de P.S.I.
Dat zulk een samengaan onvermijdelijk
een terugkeer van de communisten in de
regering zou meebrengen, verzweeg Nen
ni uiteraard. Togliatti zweeg ook, althans
in dit opzicht. Hij klaagde de Democrazia
Cristiana aan voor alles wat verkeerd
was en wees waarschuwend op het „fas
cistische gevaar".
Hoe onbegrijpelijk het ook moge
klinken, een feit is. dat zeer viellen ge
leidelijk overtuigd raakten, dat inder
daad in een combinatie De
Nenni. (in de „apertura a sinistra dus)
een afdoende oplossing zou liggen. En
bleken de stemmen, uitgebracht op de
communisten van 6.000.000 te zijn ge
stegen tot 6.223.000 Nenni's partij
boekte een winst van niet minder
dan 1.320.000 stemmen!
Men mag met grote zekerheid aan
nemen, dat deze winst afkomstig is ge
weest van resp. sociaal-democraten, repu
blikeinen en zelfs liberalen welke drie
partijen zeer zware verliezen leden en
resp. in de Kamer van Afgevaardigden
(totaal 590 zetels) 19, 5 en 14 zetels ver
wierven. Met even grote zekerheid mag
men aannemen, dat de twee millioen kie
zers, die de Democrazia Cristiana ver
loor' dit keer stemden op de Monarchis
ten en de neo-fascisten,"die dan ook beide
precies één millioen stemmen meer be
haalden, vergeleken bij 1948.
Hierin schuilde een ernstige waarschu
wing, die door mannen als Don Luigi
Sturzo en Pella onmiddellijk werd begre
pen Met name Don Sturzo wees er op,
dat de „vlucht naar rechts" een niet mis
te verstaan teken aan de wand beduidde:
wilde de Democrazia Cristiana opnieuw
de leidende partij worden hetgeen voor
het behoud der democratie een conditio
sine qua non is dan zou zij een samen
gaan met de monarchisten moeten zoe-
nieuwe namen, hun
invloed en hun kracht, permanente tentoonstelling.
ken, desnoods met behoud van de eigen
zuiver-centrale karakteristiek.
Tijdens de bijeenkomst van de partij
raad in Augustus '53 is er fel en hardnek
kig gevochten En uiteindelijk behaalde
de linkerstroming de overhand. De rege-
ring-Pella was slechts een overgangs
regering, die toen de begrotingen erdoor
waren en de Triëst-crisis gekalmeerd
was door zijn eigen partij ten val werd
gebracht.
En van dat ogenblik restte er niets an
ders dan een terugkeer tot de oude vier-
partijenformule. Een regeringscoalitie dus
van Democrazia Cristiana, sociaal-demo
craten, liberalen en republikeinen. Zelfs
De Gaspari definieerde deze oplossing als
de „laatst mogelijke" en ging later nog
verder, toen hij verklaarde, dat de val van
Scelba's kabinet nieuwe verkiezingen on
vermijdelijk zou maken..
Zoals de zaken thans staan aan de
vooravond van het partijcongres in Na
pels is het duidelijk, dat er veranderin
gen op komst zijn. Zoals reeds eerder werd
opgemerkt, is het volstrekt onmogelijk om
de kracht der diverse stromingen vast te
stellen of zelfs maar te schatten. Maar het
lijkt hoogstwaarschijnlijk, dat de partij
haar oude, bijna traditionele „centrum
positie" zal moeten prijsgeven. Een zwen
king naar rechts lijkt weinig waarschijn
lijk; gezien de sterke invloed van de „si-
nistra" (Fanfani c.s.) en gezien de hou
ding der regeringspartners, die onverwijld
een kabinetscrisis zouden ontketenen.
Bn dus een zwenking naar links?
Het allerbelangrijkste is de vraag of de
huidige leiding aan het bewind zal kun
nen blijven. De Gasperi als partijleider
Zaterdag in Utrecht gehouden I overleg over een nieuw onderzoek van de
an de landelijke raad der i inkomsten uit de practijk en welk deel
federatie van door verzekerden en mede- j hiervan als hosten dienyj^
In de
vergadering
werkers bestuurde ziekenfondsen heeft de gemerkt. Op grond van deze gegevens zal
voorzitter, de heer A. J. van Leusden.
arts, een overzicht gegeven van de stand
van zaken op ziekenfondsgebied.
In de afgelopen maanden zijn vorderin
gen gemaakt met betrekking tot de con
tracten tussen ziekenfondsen en medewer
kers, houdende de voorwaarden, waarop
huisartsen specialisten, apothekers en
tandartsen zich aan de ziekenfondsen ve.-
binden- De voorlopige standaardovereen
komst „ziekenfonds-buisarts" dient hier
bij tot richtsnoer.
De besprekingen tussen de organisaties
van ziekenfondsen en de groepen van me
dewerkers over de honoraria hebben op
verscheidene onderdelen reeds tot over
eenstemming geleid. Voor het jaar 1954 is
een accoord getroffen met de specialisten
over de honorering van de klinische huip
na de 42c verpleegdag. Verder is met de
bonden van vroedvrouwen overeengeko
men, dat het honorarium per verlossing,
te rekenen van 1 Januari 1954 af, zal
worden verhoogd van 30 op 35.
Zowel de regeling met de specialisten
als die voor de verloskundige hulp dient
nog door de Ziekenfondsraad te worden
goedgekeurd. Over het vrijgeven van het
onlangs geblokkeerde op naam van het
huisartsentegoed geschreven honora
rium, het deel van t 2 per ziel, voor het
aantal verzekerden, dat boven de 4900 op
hun naam staat ingeschreven, zal bin
nenkort een beslissing worden genomen
Het laat zich aanzien, dat het kostenver-
loop der grote praktijken geen aanleiding
geeft om deze blokkering te bestendigen.
Met de apothekers en tandartsen is er
(Van onze correspondent)
Een houthandelaar uit Beesd, die dui
zend gulden in een enveloppe op de rand
van de cabine van zijn auto had gelegd)
kwam spoedig tot de minder aangename
ontdekking, dat het couvert met inhoud
was verdwenen. Door de hevige wind
was het geld tijdens een oponthoud in
Culemborg plotseling uit de wagen
gewaaid en enkele vacantie-gangers, die
'op de Schoolliof achter de Otto van
Reesweg wandelden, sagen de briefjes
van honderd, vijftig en vijf en twintig
gulden over de weg dwarrelen. De hout
handelaar, die terüg kwam om sijn geld
te zoeken kon het bedrag op honderd
gulden na in ontvangst némen. Naar dit
bedrag wordt naarstig gezocht, maar tot
tin toe nog zonder resultaat.
Nu en op deze plaats wil ik nadrukke
lijk verklaren, dat het bombarderen van
de zeedijken en de daaropvolgende inun
datie van de dijken een beslissend onder
deel was van de strijd om dit eiland.
Immers, de Antwerpse haven moest vrij,
moest toen in het najaar van 1944 be-
schikbaar komen voor de bevoorrading
van de geallieerde troepen. Het eiland
was een vesting en slechts door het water
kon de vijand uit zijn bunkers worden
verjaagd".
Aldus sprak Zaterdagmorgen admiraal
A. F. Pugsley tijdens een toespraak aan
dé voet van het nieuw gebouwde stad
huis van Westkapelle. waar hij een steen
onthulde ter herdenking aan de zwaar
bevochten landing van 1 November 1944
op Walcheren, waarbij admiraal Pugsley
het Britse leger leidde. Deze herdenking
door de Royal Navy en de Royal Marines
was tevens de laatste van een reeks van
tien, welke elk jaar aan de kust werden
gehouden.
Tevoren was in de Ned. Herv. kerk
een herdenkingsdienst gehouden. Aan
vankelijk was het de bedoeling geweest
de plechtigheid op de dijk te houden,
waar een eenvoudig monument de lan
dingsplaats aangeeft, maar het dreigende
weer en de harde wind waren oorzaak,
dat men in de kerk bijeen moest komen.
Zo kwam het, dat de patrouilleboten van
het ..Royal Naval Rhine Squadron on
gezien door de officiële gasten langs de
kust voorbijgleden.
Rev. E. Gower opende de plechtigheid
in de met vele bloemen versierde kerk
met gebed. In zijn predikatie zeide hij, dat
nu geen sentimentaliteit past, maar trots
voor het werk van de mannen, die aan
de bevrijding deelnamen. Generaal C. F.
Phillips, commandant van de Royal Ma
rines, die zich daarna tot de aanwezigen
richtte, onder wie zich vele autoriteiten
bevonden, bood een herdenkingssteen
aan, voorstellende een aanstormende ma
rinier. Deze steen zal straks worden aan
gebracht op het monument bij de lan
dingsplaats.
Vervolgens zong men het „God save
the Queen". De Commissaris der Konin
gin in Zeeland, jhr mr A. de Casembroot
sprak de dank uit van de Zeeuwse bevol
king voor het geschenk van de Britten.
„En al komt vandaag dan een einde aan
de reeks jaarlijkse herdenkingen, wij
hier hopen, dat wij u allen nog veel in
ons land mogen terugzien", aldus de com
missaris Toen allen het Nederlandse
volkslied hadden gezongen en de „last
post" door sergeant Hamer van de Mari-
nierskapel was geblazen, werden bloemen
en kransen bij de herdenkingssteen ge-
legd.
Met een ontvangst in het stadhuis werd
deze herdenking te Westkapelle besloten.
Vele oud-strijders bleven daarna nog
geruime tijd bij vrienden en kennissen,
die zij in de uren van en na de bevrij-
dingstijd hadden leren kennen.
worden gestreefd naar een nieuwe over
eenkomst ingaande 1 Januari 1955.
De voorlopige conclusies van de com
missie—De Quay (door de minister aan
gewezen in de kwestie van de afgeschei
den specialisten) gaan in de richting, die
de federatie steeds heeft voorgestaan, nl.
dat een degressief honorarium, mits met
grote kennis van zaken beoordeeld en
vastgesteld, verantwoord moet worden
geacht.
Gehoopt wordt dat deze conclusies er
toe kunnen leiden, dat de landelijke spe
cialistenvereniging en de afgescheiden
specialisten (Ned. Ver. van Specialisten)
weer tot eenheid komen. Dit zal ook in
het belang zijn van het ziekenfondswezen.
De regionale commissies van toezicht,
gegrond op de standaardovereenkomsten
tussen ziekenfondsen en medewerkers,
komen thans allerwegen tot ontwikkeling.
Het streven van de federatie blijft o m.
gericht op verbetering van de rechten dei-
verzekerden ingevolge de hoofdverzeke
ring. Bij de premievaststelling voor de
verplichte verzekering voor 1955 zal op
nieuw worden bepleit: uitbreiding van de
42 dagen ziekenhuisverpleging tot b.v.
100 dagen; brilverstrekking in ieder ge
val voor kinderen; verhoging van de uil-
kering bij sanatoriumverpleging tot drie
kwart van de werkelijke verpleegprijs met
een maximum van 7.50; het verstrek
ken van gehoorapparaten aan hardho
rende kinderen.
De federatie is voornemens een schrij
ven tot de minister te richten, houdende
de problematiek van de ziekenfondsver
zekering bij optrekking van de loongrens
tot 6000. Hierbij zal tevens tot uiting
worden gebracht, dat bij uitwerking van
de gedachte: „sociale verzekering naar
sociale behoefte" in het kader van de
unificatie der 6000 loongrens mogelijk
heden bestaan, waarbij met burgerlijke
staat en gezinssamenstelling van de ver
zekerden rekening kan worden gehouden
De heer A. J. van Leusden werd met.
algemene stemmen opnieuw tot voorzitter
van de federatie benoemd.
Uit alle havenplaatsen van ons land
waren processiegroepen naar de sluis van
Born getrokken om met delegaties uit
buitenlandse steden Antwerpen en
Duisburg o.m. gisteren deel te nemen
aan de stoet, die de Eucharistische Ko
ning op het water huldigde.
Op een grasveld nabij het bunkerschip
„De Zwaan"- dat in de Berghaven lag,
droeg kapelaan Knook van de Schippers-
kerk te Rotterdam met assistentie van
pater Canisius Pijnappel, Passionist en
kapelaan Vogels uit Stein, om half tien
een plechtige Hoogmis op.
Na afloop trokken misdienaars, bruid
ies. maagdenkoren en vele deelnemers
achter het processiekruis naar de sluis
van Born, waar de inscheping plaats vond.
Tot een lange rij sloten de schepen zich
aaneen. De ene boot was nog mooier dan
de andere versierd met vlaggedoek, guir
landes en zomerbloemen. Bijzonder ge
slaagd vonden wij de Sacramentsgroep
uit Maasbracht. Hymnen klonken over het
water, die beurtelings werden gezongen
door forse mannenstemmen en jongens-
en meisjeskoren.
Omdat de processie in het verleden te
lang duurde was de vaarroute ingekort.
Van het Julianakanaal zwenkten de sche
pen met een brede boog de Berghaven in
en deden de haven van Buchten deze keer
niet aan. Ook in de volgorde der proces
sie was enige verandering gebracht, want
ditmaal voeren de zeven volgboten met
pelgrims tussen de diverse groepen in.
Op het dek van de Lutje Horn"
hoog boven het water stond het Aller
heiligste. Dit voormalige oorlogsschip
c-en marine-hulpvaartuig had thans de
Vorst des Vredes aan boord. Tijdens de
rondvaart door de haven werd een kort
Lof gecelebreerd. Na de ontscheping gaf
pastoor Litjens van de St Theresiaparo-
chie te Nijmegen aan de deelnemers de
zegen met het Allerheiligste in de schip-
perskerk te Grevenbicht.
Nederlond
De Coöperatieve Eiermijn G. A. te
Roermond heeft Zaterdag het 50-jarig
jubileum herdacht en tevens een nieuw
'gebouw in gebruik gesteld. Bij deze
plechtigheid waren talrijke autoriteiten
op wereldlijk en kerkelijk gebied tegen
woordig. De opening van het nieuwe
gebouw werd verricht door minister
Mansholtdie wij hier zien (geheel links)
tijdens de rondgang door het gebouw
bij de eiersorteermachine.
Vrijdagavond j.l. is aan ons land zijn grootste rechtsgeleerde ontvallen.
Middags had hij het woord gevoerd op de vergadering van de Nederlandse
Juristenvereniging te Arnhem. Na zijn terugkomst te Leiden is prof- nu
E M Meijers plotseling overleden. Zelfs na zijn dood heeft hij zijn
eenvoud gehandhaafd en op zijn uitdrukkelijk verlangen is zijn dood pas
na de begrafenis, die vandaag plaats had, bekend gemaakt. Zijn oude
vriend en°oud-amhtgenoot Van Oven, moest Zaterdag aan de Arnhemse
vergadering het droeve bericht in vertrouwen overbrengen. En zo is hij
overleden als 't ware te midden van de juridische wereld, waarin hij met
gemak niet slechts de eerste was maar ook zo van harte als eerste is erkend.
Meiiers werd op 10 Januari 1880 ten Den een maand geleden, te zamen met de
i .Rm «MdoK /4or I fnoUMitina rlnnr He Staatsdrukkerij 3f-
Helder geboren, waar zijn vader dokter toelichting, door de
was bij de marine. Zijn onderwijs genoot geleverd.
i i: -C uR r»! aVi Ar* Tn 1 Qnl
hij zich op In 1950 bereikte Meijers de leeftijds
vering, van welke wij hier op menig
punt dankbaar gebruik maken. Talloos
zijn de eerbewijzen, welke hij tijdens
I tt was o.m. Com-
Ï7Wftiid ais student in de rechts- grens als hoogleraar; het juridische*tijd- zijn leven ontving; hij
gl'leerdheid inschrijven. Op 3 April 1903 schrift Rechtsgeleerd-Magazijn/Themis mandeur in de orde van de Nederlandse
promoveerde hij cum laude op een wijdde aan hem een voortreffelijke afle-1 Leeuw,
proefschrift, dat tot de klassieke wer
ken der Nederlandse rechtswetenschap
behoort: „Dogmatische Rechtsweten
schap". Vervolgens was hij advocaat,
behoudens een onderbreking wegens
werkzaamheid aan het centraal bureau
voor sociale adviezen: in 1909 werd hij
gekozen tot lid van de Amsterdamse ge
meenteraad voor de Vrijzinnig Democra
tische Partij. Op 9 Augustus 1910 volgde
Meijers' benoeming tot hoogleraar te Lei
den, waar hij op 2 November van dat
jaar zijn ambt aanvaardde.
De problemen, gesteld in zijn disser
tatie, werkte hij nader uit zowel in zijn
inaugurale als in zijn rectorale oratie,
resp. handelende over „De taak der
rechtswetenschap ten aanzien van de
vrije rechtspraak", „De betekenis der
burgerlijke wet in de huidige samenle
ving". De met dolheid geslagen bezet
ter onthief hem van zijn functie en
nam hem twee jaren later gevangen.
Het vlammende portest van de Leidse
Universiteit tegen de ambtsontheffing
werd gedragen door machteloze veront
waardiging van geheel de bevolking.
Na zijn terugkeer was Meijers, vitaal
en actief als steeds, de ziel van unifi
catie-pogingen op internationaal terrein,
van rechtsvergelijkende studies tussen
de Benelux-landen en ten slotte van de
grootse onderneming van een algemene
vernieuwing van ons privaatrecht. Het
eerste deel van het ontwerp van het
nieuwe Burgerlijk Wetboek is ongeveer
De premier van Communistisch China, j naar moeten blyven streven te verhin-
Tsioe en Lai, lieeft zijn driedaags bezoek I deren, dat degenen, die „nog steeds de
no ohvaa X.T¥411_i„tmoA AnrlocuTnorAvi/li TrtrJn-
aan prem>er Nehroe, te New Delhi, be
ëindigd. De Communistische leider heeft
van de zijde van de Indische bevolking
een zeer hartelijk ontvangst genoten en
werd' bii herhaling toegejuicht. Tsjoe
heeft in totaal zeven Keer met Nehroe
geconfereerd. Naar verluidt heeft Nehroe
hij deze besprekingen er de nadruk op
gelegd dat er nauwere samenwerking
ÏÏ°et ''tin tussen de Aziatische landen.
Hu zelf yjll de nabjje toekomst naar
China gaan en i.„f C0„tact tussen de ver
schillende Aziatische Vanden, China inbe
grepen, zal intensiever worden.
Premier Isjoe»zei Zondag op een pers
conferentie te New Delhi dat zijn be
sprekingen met de Indiase 'premier, naar
zijn mening, hebben bijgedragen tot
het bevorderen van de vrede in Azië en
de wereld.
Hij was van oordeel, dat men alle
oorlogsgevaar z°u hunnen afwenden, als
de beginselen, neergelegd m de inleiding
op het onlangs gesloten ChineesIndiase
verdrag inzake Tibet, met alleen op
Azië maar op de gehele wereld zouden
worden toegepast. Deze beginselen hou
den beloften in om eikaars territoriale
onschendbaarheid te eerbiedigen zich
niet te mengen in eikaars binnenlandse
aangelegenheden en om vreedzaam naast
elkaar te bestaan. k.
De Chinese premier voegde hieraan
toe. dat de vredelievende volkeren er
twee oorlogvoerende partijen in Indo-
China belemmeren bij het bereiken van
een eervolle wapenstilstand" hun activi
teit voortzetten.
De premier gaf zijn opvattingen weer
in geschreven antwoorden op hem ge
stelde vragen.
Hij achtte het mogelijk, dat alle vol
keren vreedzaam naast elkaar leven, on
geacht hun sociale stelsels. „Het recht
van het volk van ieder land op onafhan
kelijkheid en zelfbeschikking moet wor
den geëerbiedigd" aldus Tsjoe en Lai.
In Birma beschouwt men een voort
duren van de oorlog in Indo-China als
e*.! bedreiging van 's lands veiligheid en
van de stabiliteit in Azië. Er zullen echter
ook vele andere onderwerpen worden be-
SPDe Birmese regering heeft het bewind
te Pekin» in 1949 erkend. De betrekkin
gen tussen beide landen zijn goed. Zij
hebben meer dan 1280 kilometer grens
gemeen. Birma heeft er steeds op aan
gedrongen dat communistisch China zal
worden toegelaten tot de Verenigde
Naties.
In verband met de herdenking van de
marteldood van de H. Bonifatius, nu
twaalf eeuwen geleden, is in alle Katho
lieke kerker, hier te lande gièteren een
schrijven voorgelezen van het Hoogwaar
dig Episcopaat
In deze dagen aldus het schrijven, her
denken allen ir West-Europa die de Naam
van Christus belijden de heilige dood van
Bonifatius, dm twaalf eeuwen geleden om
wille van het geloof in Christus werd ge
dood, en die door onze H. Vader de Paus
onlangs in zijn encycliek zo tïeffend werd
herdacht. Wij Katholieken vereren in hem
de heilige Bisschop en martelaar, die het
geloof in Jesus Christus heeft gepredikt
aan onze vade-en, die hun de hoop op de
eeuwige goederen heeft geschonken, die
hun harten heeft ontsloten voor de liefde
waardoor wij in Christus God als onze
Vader liefhebben en aanbidden.
Als de eigenlijke stichter van de Kerk
in Nederland vereren wi.l de H Servatius
en de H. Wih.brordus. St Bonifatius koos
zijn arbeidsveld voornamelijk buiten de
grenzen van ons vaoderland. maar ook
hij strekte zijn zorg uit over onze gewesten
stond St Wiilibrord ter zijde had na de
dood van St Wiilibrord een tijd lang de
zorg en 't bcsiuur van het bisdom Utrecht
en zijn laaide reis als missionaris was
naar het Noorden van ons land, naai
Friesland. Daar stierf hij als martelaar
met velen var, zijn gezellen, in het jaar
des Heren 754. op Woensdag onder het
Octaaf van Pinksteren in de nabijheid van
Dokkum.
Het Christendom was daar nauwelijks
gepredikt. De heidense eredienst was er
in volle bloei Juist daarom verlangde Bo
nifatius naai deze missiereis, ofschoon hij
zich van de gcaren bewust was. Voor zijn
vertrek uit Mainz zeide hij tot zijn opvol
ger: „Ik kan van deze lang gehoopte reis
niet afzien. Mim laatste dag nadert. Wel
dra zal Ik uit de gevangenis van dit
lichaam bevrijd, de eeuwige beloning
plukkenAan Uw wijs beleid laat ik het
over te voorzier. in alles, wat ik voor deze
reis nodig heb. Leg in mijn boekenkist ook
het linnen om mijn versleten lichaam te
hullen".
In deze woorden, zo vervolgt de brief
dan o.m., spreekt de geest en het hart van
de Heilige, die mede heeft gearbeid aan
de stichting van de Kerk in Nederland.
Een Servat.us. een Wiilibrord en een
Bonifatius werden in hun onvermoeide
arbeid om de Kerk in onze streken te
vestigen, voortgestuwd door hetzelfde
ideaal: alles hier op aarde te verlaten en
voor Christus te worden als pelgrims, aan
wie de aarde geen vaste woonplaats biedt,
die smachten naar het hemels vaderland.
In nauwe verbondenheid met de Moeder
kerk van Rome gaven zij zich met heilige
moed aan de d'enst van alle volkeren, de
dienst der Kt'k. Zij wisten, zoals de H.
Bonifatius zeide, dat de Waarheid, waar
voor zij wei kien, vermoeid kon maken,
nooit echter kon falen of worden overwon
nen.
Wij hebben dit erfdeel van St Bonifatius
mogen ontvangen. Het kan ons echter niet
ontgaan, dal de Kerk door St Bonifatius
in deze lanien geplant heeft geleden en
nog dagelijks lijdt, door de scheuringen,
die over ha.it gekomen zijn. In onze dagen
wordt zij bedreigd door een stijgende
vloed van ongeloof
Na het verlies of de verzwakking van
het geloof rijn velen aangegrepen door
twijfel aan de zin van hun bestaan, door
eeri geest van doffe wanhoop.
Wij kunnen deze wereld slechts helpen,
door een stede geloof, dat ons leven richt
op de goedeier die niet van deze wereld
Z11Laat ons dan, gesteund door zulk een
getuige, „iedere belemmering en hinder
van zonde wegwerpen van ons, en met
volharding de wedloop beginnen, die voor
ons ligt. het oog gevestigd op Jesus. aan
vang en einde van het geloof".
Voor de onzekerheid en wanhoop van
deze wereld is geen andere redding, dan
in de Naam van Jesus Christus. „Want
onder de hemel is geen andere Naam aan
de mensen gegeven waardoor we zalig
moeten worden" (Hand. 4. 12) Het lijden,
dat gekomen is over de Kerk en over ieder
van haar kinderen tengevolge van de
scheuring kunnen wij slechts overwinnen
door de liefde Gods in Christus Jesus onze
Heer, waarvan dood noch leven ons kun
nen scheiden
Chritus heeft tot Zijn Apostelen gezegd,
dat Hij me» hen zou zijn tot aan het
einde der tijden; Hij kwam tot ons in de
persoon van Bisschop Bonifatius. Hij blijft
onder ons m de persoon van Zijn Bis
schoppen. Onze trouw aan Christus be
lichaamt zich daarom in onze trouw aan
de Bisschoppen. Laar ons hierin „vasthou
den aan het erfdeel onzer vaderen" en op
deze wijze waardig vieren ter ere Gods
St Bonifatius. martelaar, een der grootste
getuigen vour de heerschappij van Chris
tus in ons vaderland.
Nu gehee] christelijk Nederland zich op
maakt om te gaan herdenken wat ons va
derland aan het werk en aan de zalige
marteldood var St Bonifatius te danken
heeft bepaien Wij dat op Zondag 4 Juli
a.s. in alle seriren en kapellen een plech
tige votief mis van de H Bonifatius zal
worden gecelebreerd en sporen Wij de
"elovigen aan deze H. Mis bij te wonen
om aldus God te danken voor de genade
van het geloof en God te bidden voor de
instandhouding van het ievende christe
lijke geloof in ons vaderland.
Tevens schijnt het Ons billijk toe, dat
Nederland zijn dankbaatheid jegens de H.
Bonifatius voor het H. Geloof dat hij ons
heef' gepre-.ikt en met zijn bloed bezegeld
heeft tot uiting brengt iri een daad van
geloofsverb' eiemg en geloofsverdediging
ten gunste van West-Europa dat aan de
werkzaamheder van St Bonifatius zoveel
dank verschu'digd is. Daarom bepalen Wij
dat op Zondag 4 Juli a.s. in alle kerken
en kapellen een collecte zal worden ge
houden waaivan de opbrengst bestemd
zal worden om in het kader van de Oost-
priesterhulo door de bouw van een kerk
of klooster hel christelijk geloof in West-
Europa te versterken.
In politieke kringen in Djakarta was
men Zaterdagechtend van mening, dat de
uitlatingen van de Nederlandse hoge com
missaris geen goede bijdrage kunnen le
veren voor een vlot verloop van de onder
handelingen „waarvoor de sfeer vriende
lijker zou moeten zijn".
Zulke uitladingen aan de vooravond van
de onderhandelingen zouden volgens deze
kringen voldoende aanleiding kunnen zijn
om een dergelijke diplomatieke vertegen
woordiger tot persona non grata te stem
pelen. Deze mening werd geuit, nadat de
regeringsfracties en partijen Zaterdag in
het kabinet van de minister-president de
verklaring van graaf Van Bylandt hadden
besproken in aanwezigheid van de vice-
premier. de minister van justitie, van de
fensie en voorlichting en van de secre-
taris-generaai van het ministerie van bui
tenlandse zaken
Men was van mening, dat de hoge com
missaris zich ir uitlatingen heeft begeven,
die leiden „in de richting van de demarca
tielijn van het gebied, waarin iemand per
sona non grata wordt".
Intussen schijnt dit zo'n heel erge vaart
nog niet te lopen. Toen Aneta de minister
van Voorlichting, dr Tobing, naar de juist
heid vroeg van de berichten, dat een ver
klaring als dooi de Nederlandse hoge com
missaris afgelegd, voldoende zou kunnen
zijn om de afiegger ervan persona non
grata te verklaren zei de minister hier
over nog niets naders te kunnen zeggen.
Vice-premier Wonsonegoro verklaarde
hierover desgevraagd aan Aneta, dat deze
kwestie nog niet in het kabinet was be
sproken en dat ook niet het voornemen
bestond dit ie doen. Mr Wonsonegoro zei:
„Graaf van By'andt heeft het waarschijn
lijk wel goed bedoeld, doch de uitwerking
is geheel anders. Wij zullen de reacties af
wachten. Overigens is de kwestie niet de
moeite waa-d om in het kabinet te worden
behandeld" aidus de vice-premier.
Het Indones.sche ministerie van voor
lichting heeft Zaterdagmorgen door mid
del van een communiqué, gereageerd op
de verklaring van de Nederlandse hoge
commissaris
Zijn verklaring zo zegt het communiqué
o.m.. dat de kwestie-Irian een nationale
zaak vormt voor de Nederlandse partij
heeft het voor het Indonesische volk dui
delijk gemaakt dat Nederland hel kolo
nialisme to' een nationale zaak maakt
Voor het vo'k van Indonesië is de kwestie-
West-Irian n zaak van onafhankelijkheid
of afhankelijkheid voor het deel van het
Indonesische volk, dat op West-Irian
woont. Het is een nationale zaak van In
donesië om het kolonialisme op West-
Irian te weeislaan.
Verder heeft het beeld, dat gegeven
wordt in de verklaring alsof de opheffing
van de Unie de inleiding zou betekenen
tot vernietiging van de buitenlandse be
leggingen in Indonesië, ons verbaasd.
„Het is ons met duidelijk wat hem ertoe
bracht 'n dergelijk beeld af te schilderen
Het is algemeen bekend dat Indonesië wil
samenwerken met het buitenlandse ka
pitaal teneinde zijn economie op te bou
wen. Indonesië treft op het ogenblik voor
bereidingen, teneinde nieuwe gelegenhe
den te bieden voor de investering van bui
tenlands kapitaal. Wij zijn er zeker van,
dat de internationale wereld een ander
beeld heeft dan hetgeen <3e Nederlandse
hoge commissaris ons zou willen opdrin
gen Het is zeer overijld en prematuur,
wanneer hij in zijn gehele verklaring de
indruk wenst te geven dat opheffing der
Indonesisch-Nederlandse Unie een ont
redderde economie in Indonesië teweeg
zal brengen, Ie dit verband ging hij zelfs
zover het Inocnesische volk van advies te
dienen over het bestaan van een gevaar
groter dan het kolonialisme namelijk het
communistische imperialisme. Dit advies
is in feite oe! oude liedje, dat wij tel
kens hebben gehoord.
Wij zouden het algemeen bekende stand
punt van de Irdonessche natie willen her
halen, dat alle soorten van kolonialisme
of zij' nu ko.onialisme of imperialisme
worden genoemd, welke kleur of vorm
het ook heeft even gevaarlijk zijn naar
het oordeel van de Indonesische natie;
het een is niet meer of niet minder ge
vaarlijk dan het ander. In dit opzicht heb
ben wij geen .essen van wie ook nodig".
Enige Indonesische bladen hebben com
mentaar geleverd op de verklaring.
„Indonesia Raya" (oppositie, onafhan
kelijk social.stisch) schrijft, dat de ver
klaring van de Nederlandse hoge
commissaris „duidelijk de gevoelens il
lustreert, die in officiële Nederlandse
kring leven. Voor vele Indonesiërs, bij wie
kelijk sociahnstisch) schrijft, dat de ver
werkt deze verklaring uiteraard als een
rode lap op een stier.
Toch is ae afgelegde verklaring aan
vaardbaar ais een poging van Neder
land zijn mening weer te geven ten aan
zien van de geschillen tussen de beide
landen. Indiër, de Indonesiërs de verkla
ring in dit verband willen zien, zullen zij
inzien, dat zij waard is om te worden be
studeerd.
In het volle besef, dat men ons zal be
schuldigen met Nederland te complotteren,
willen wij er np wijzen, dat het de moeite
waard is aandacht te schenken aan de
uitspraak betreffende het gevaar van het
communistisch imperialisme voor Indo
nesië. hoewel er natuurlijk veel Indone
siërs zijn, die een dergelijke uitspraak
niet zullen accepteren van een Nederlan
der en die g-aaf Van Bylandt natuurlijk
ervan zullen beschuldigen, dat hij zich
mengt in binnenlandse aangelegenheden.
Naar onze mening moeien de vraagstuk
ken betreffende de verhouding tussen Ne-
.derland en indonegic worden opgelost los
van enig sentiment Wij vragen ons met
verbazing ai hoe iemand kan denken, dat
financiële economische en dergelijke in
gewikkelde kwesties kunnen worden op
gelost door slechts te krijten: verbreek de
unilateraal"
Het rege.mgsblad „Suluh Indonesia"
(P.N.I.) noemt de verklaring aan de voor
avond van de besprekingen „ontactisch"
en kan zich met verenigen met het feit, dat
de Nederlandse hoge commissaris „nota-
bene via le pers" zich met binnenlandse
kwesties heeft ingelaten. .Aangezien wij
nog prijs stei.er op een goede verhouding
tussen Nede: ,and en Indonesië dringen
wij er bij de Indonesische regering op aan,
dat zij Van Bv.andt tot persona non grata
zal verklaren zodat hij spoedig Indonesië
zal verlaten er door een andere functio
naris zal worden vervangen".
