BLIKVANGER VAN ABBAZIA
Duindist werd een modderbaan
DE BAZAAR-COLLECTIE
Tactiek der geloofsvervolging in 'Joego-Slavië
JUFFROUW VRAAG-MAAR-RAAK
Oplossing van wensproblemen aan de
lopende band
van Jean Dessès
Restauratie verboden
Wie ontbreken
De parochie zorgt
Vrees
La Fluela voortreffelijke debutant
Waarom
vraag-maar-raak
MAANDAG 26 JULI 1954
W Z HWT
N D C—S
PAGINA 6
Opatija, dat menigeen beter on
der de naam Abbazia zal kennen,
ligt links bovenaan in de duim
van de want, die op de kaart de
Adriatische zee schijnt te vormen.
Quarnerobaai heet die duim van
ouds. De kust kronkelt er grillig
in alle dimensies, zoals in derge
lijke gevallen met rotsbodems het
geval pleegt te zijn. De zee lijkt
er gewoonlijk op een onschuldig
meer, niet alleen door de gladheid
van de zeespiegel, maar ook om
dat de kim onderbroken wordt
door hoog oprijzende eilanden. En
in die zee liggen op vrij korte af
standen miniatuur-schiereiland-
jes van nonchalant neergekwakte
rotsblokken. Ze dienen als golf
breker, want ook de Adria kan
ongenadig spoken. En de badgas
ten benutten ze dankbaar om er
in het water of de zon te spele
meien.
STUDENTEN OP
WERELDREIS
Tien divazen
Krelis, het is uit
Kunt u mij in contact brengen
met de weduwe X. Y te Z?
Echtelijke ruzietjes
Schoonpapa
V.M.R. heeft de wijsheid niet
in pacht!
SNEEK ZET ZEILFEEST IN
Intocht der nationale zeil-
koningin 1954
NATIONAAL PADVINDERS
DRUMBANDCONCOURS
ROBBEN WONNEN JUNIOREN-
WATERPOLO.TOURNOOI
COLORADOKEVERS
IN HILVERSUM
Wijde modellen
Hoeden en bijoux
Het beeldje, dat (in Opatija)
thans de plaats van het
Madonnabeeld inneemt.
EEN BEELDJE. DAT NIETS VOORSTELT
Bovenop een van deze rotswiggen, een
blikvanger van deze mondaine badplaats
uit het land van Tito, staat een rank
beeldje, de figuur van een jonge vrouw,
wier rechterhand een van de verdrin
kingsdood geredde vogel schijnt te dra
gen.
„Dat beeldje? 't Stelt niets voor. 't Is
zó maar wat!", zegt een kellner, wie
wij vragen of er enige symboliek in
schuil gaat.
Het tere figuurtje staat er nog niet zo
lang. Sinds mensenheugenis had op die
zelfde plek de beeltenis van de Moeder
Gods getroond, forser en misschien min
der naar de artistieke smaak van deze
tijd. Maria waakte hier over al wat
leefde op zee, zoals een oud moedertje
het uitdrukte. Een furieuze orkaan wierp
in '46 het beeld van zijn voetstuk. Het
brak in drie stukken. Twee ervan, die
de romp vormen, liggen in het aan de
eerste Mei gewijde park tegen de bui
tenmuur van het pittoreske kerkje ge
leund, het kerkje van St Jacobus de
apostel, dat van 1506 dateert. Als we
een inwoner van Opatija geloven mo
gen, wordt het hoofd in de sacristie be
waard.
Kon het Madonnabeeld niet hersteld
worden en zijn oude plaats gaan inne
men? Vooral de vissers zouden het gaar
ne zien. Maar het huidige regiem vindt
zelfs Kerstmis niet de moeite waard om
vrijaf te geven, onder het motto, dat er
dan teveel arbeid verloren gaat. Op 1
Mei en de dag van de constitutie, 29 No
vember, wordt er echter telkens drie
dagen aaneen niet gewerkt^Dat zegt ge
noeg. Zijdelingse informatie bij de auto
riteiten wees uit, dat het beeld van de
Stella Maris weg was en weg moest
blijven.
Een tijd lang keek vooral de oudere
bevolking met lede ogen naar de vacante
plaats. Totdat er een maecenas zich
meldde en toestemming kreeg om er het
nieuwe figuurtje neer te zetten, het fi
guurtje, dat „zó maar wat" zou zijn,
doch waarin men de bescherming van
de zwakheid kan herkennen. En zou het
dan wonder zijn als menige "'bewoner er
tóch Maria in meent te zien
Voor de oppervlakkige toerist schijnt
in Joego-Slavië de uitoefening van de
godsdienst vrq te zijn. Er zijn typisch
landelijke en, in de grotere steden voor
al, imposante oudere en nieuwere kerk
gebouwen. Sommige ervan zijn een groot
deel van de dag geopend en men vindt
er dan, zoals bij ons, een enkele kerk
ganger die neerknielt in de stilte. Maar
laat geen leraar, met zijn jongens op
stap, er binnen gaan en zich ouderge
woonte voorhoofd, mond en borst be
kruisen. Hij loopt kans in de loop van
de komende week een ontslagbrief thuis
te krijgen, onder het motto: niet geschikt
als opvoeder van de jeugd.
De Zondagsmissen, die we in twee
verschillende plaatsen van Joego-Slavië
mochten bijwonen, droegen een sfeer,
die slechts in nuances afwijkt van die in
de Nederlandse kerken. In Bied b.v., dat
dicht bij de Oostenrijkse grens aan een
bergmeer 475 m. boven de zeespiegel
ligt, bereikt men na zeven minuten
klimmen het bedehuis, dat aan de H.
Martinus is toegewijd. Het maakt een
gothische indruk en is vermoedelijk nog
in deze eeuw gebouwd. De schilderingen
aan de wand zijn lang niet van artistici
teit ontbloot, 't Is een kruiskerk. In de
nisvormige rechterkant van de dwars
balk gaat in letterlijke zin een Maria-
altaar schuil, waarvan even voordat de
priester het Hoogaltaar betreedt de elec-
trische lichtjes gaan gloeien.
Op de zijkant van iedere bank is een
net lijstje bevestigd, dat zeven namen
draagt: het aantal plaatsen. Kennelijk
heeft elke parochiaan hier zijn vaste
bank.
Druppelsgewijs zijn uit de omgeving
van het meer, doch vooral uit de ber
gen, mensen naar binnen gekomen,
meest oudere vrouwen, een kleurige
doek om het hoofd geslagen, die wel
dadig afsteekt bij de grauwheid van haar
kleding. Wie denkt, dat men er- de be
roemde nationale kledij ziet dragen, ver
gist zich. We hebben er in tien dagen
tijds noch daar noch elders één exem
plaar gezien.
In de ware zin van het woord tonen
de mensen zich inschikkelijk. Wie de
boekplaats bezet schuift eenvoudig op
als een nieuwgekomene een plaats wil.
En alle anderen schuiven mee.
Er komen ook wat jeugdige kinderen
binnen, allemaal meisjes. Ze nemen
vooraan links een staanplaats in en en
kele enigszins oudere posteren zich naast
de voorste banken, om straks, als er een
plaatsje over blijkt te zijn, daar te gaan
zitten.
Ja toch, nu komen er ook mannen bin
nen, niet veel, en voornamelijk van mid
delbare leeftijd en ouder. Maar wat tus
sen de jeugd en de gevorderde leeftijd
ligt, gaat men missen.
Opvallend is, dat we alleen enkele bui
tenlanders een groot kruis zien slaan.
De Slovenen doen het met de drie duim-
kruisjes, zoals wij bij het H. Evangelie.
Dan begint de H. Mis. 't Lijkt iets op
de Mis met zang, die we in Duitse ker
ken kennen, met dit verschil, dat de
gelovigen in stil gebed verzonken blij
ven. 't Is trouwens de moeite waard dit
zangkoor aan te horen.
Zangkoor zeggen we? Slechts twee da
messtemmen horen we: een mezzo
sopraan en een niet te zware alt. Zuiver
en geschoold, zonder sentimentaliteit
maar allerminst zonder gevoel en be
grip, zingen zij liederen, die wij niet
kennen noch verstaan. Maar ze zijn aan
grijpend en dwingen tot luisteren met
devotie. Zijn het wellicht koristjes uit
een opera Neen, twee nonnetjes, op
wier zang heel de parochie trots is.
Als de dienst is afgelopen en we weer
buiten staan, realiseren we ons pas, dat
er niet alleen geen plaatsengeld is ge
heven, maar ook geen enkel bakje of
schaal is rondgegaan. Hoe dat kan? Hier
zorgt de parochie nog het hele jaar door,
dat kerk en herder niets tekort komen.
In het oude bedehuis van Opatija, dat
ten dele reeds in 1506 werd gebouwd en
zoals gezegd aan de Apostel Jacobus is
toegewijd, woonden we op Eerste Pink
sterdag de Hoogmis bij. We hadden de
ingang als bij toeval ontdekt, zó ver
scholen ligt het kerkje tussen het ge
boomte van het Park, dat sinds Tito de
naam van Eerste-Mei-park draagt.
Volgens een oud privilege, dat door
Paus Pius V bekrachtigd is, werd de
Mis niet in het latijn, maar in de Oud-
Slavische taal gezongen. Ook hier een
dameskoortje, iets sterker bezet, maar
zeker niet zo geschoold als de nonnetjes
in Bied. Veel oudere vrouwen in de ban
ken, een enkele jonge moeder met haar
kind, maar zo goed als geen mannen.
Een vlotte preek in het Sloveens, waar
van ons allen duidelijk wordt, dat de
Pinkstergedachte is uitgewerkt. Ook
hier geen plaatsengeld, wel één collecte.
Een van de misdienaars is met een
mandje rondgegaan.
Onze indruk is, dat bij degenen die
sinds 1916 tijdens bezetting en oorlog
waren de kerken vol de godsdienst
vaarwel hebben gezegd, zich nog veel
meer voegen, die om wille van kamera
den, buren of vrees van beknot te wor
den in hun bestaan, niet naar de kerk
durven gaan. Althans niet in hun naaste
omgeving. Want mogen wil enkele men
sen geloven, du in verschillende berg
dorpjes ons hun vertrouwen schonken,
dan trekt men er vooral op hoge feest
dagen nog wel eens op uit, om ver van
hun woonplaats de 11. Mis bij te wonen.
En legio moeten de gevallen zijn, dat
moeders haar kinderen van twee of drie
jaar eindelijk door een haar onbekende
geestelijke laten dopen, of dat een jong,
reeds voor de wet getrouwd paartje ver
weg trekt, met het doel zich elders, zij
het dan in de avond en met gesloten deu
ren, kerkelijk in de echt te laten ver
binden. De godsdienststrijd is niet aan
de oppervlakte zichtbaar, maar is daar
om niet minder zwaar te dragen. Alleen
sterven en dood maken nog een uit
zondering. Zo goed als niemand wil nog
in het stervensuur de bijstand van de
priester ontberen. En burenplicht zorgt
nog altijd voor een christelijke begrafe
nis van de gestorvene.
Speciaal de devotie tot de H. Maagd,
die ook in het Noorden en Westen van
Joego-Slavië meer dan louter een tra
ditie mocht heten, schijnt men te willen
laten vervlakken. Een enkel kapelletje
langs de binnenwegen wordt nog in ere
gehouden en het schier verweerde op
schrift behelst nog een bede tot de
Kalinka, de Moeder Gods. Maar andere
zijn in hun verval moedwillig vernield.
En tochMaria leeft nog in vele har
ten, ook al zijn grotere kapellen, die
een dorpskerkje konden zijn en het
misschien ook waren, blijvend op slot.
Zoals in Lovran, dat pittoreske vissers
stadje anderhalf uur gaans beneden
Opatija. Naast de deur, die niet meer
voor een H. Mis geopend wordt, zijn aan
weerskanten open, getraliede vensters.
Daar doorhéén wordt men nog het in
donker verscholen altaartje gewaar met
de beeWenis van Moeder Maria. Een
bedroefde eenzame troffen we er aan,
die met een puntje van haar hoofddoek
een smartetrek om de mond wilde ver
bergen. De vrouw stamelde iets. We
verstonden alleen de verzuchting: Kra-
linka, Kralinka. Vermoedelijk /ad ze zo
vol vertrouwen willen neerknielen op
een der banken, maar de grendel dwong
haar buiten te blijven. Ze keek ons aan,
toen we haar een vraag stelden, die ze
blijkbaar niet verstond. Met enige
schuwheid in haar ogen week ze terug
en liep, telkens naar ons omkijkend, de
berg op. Wie weet, welk leed dit vrou
wenhart deerde.
Natuurramp in Tibet. In de Tibetaanse
stad Gyantse zouden 1800 personen om het
leven zijn gekomen als gevolg van een
overstroming van de stad door de rivier
de Namtsjoeng.
Gyantse, dat 25.000 inwoners telt. ligt
aan de weg naar de hoofdstad Lhasa. Ver
leden week werd reeds gemeld, dat nabij
Gyantse een fort was ingestort, waardoor
meer dan 300 -personen bedolven zouden
zijn.
KJ
(Van onze paardensport-medewerker)
DUINDIGT, Zondag,
De VVasscnaarse baan heeft het Zondag
met het weder slecht getroffen, hetgeen
in het bijzonder een handicap betekende
voor de tweejarigen. Toch bleek de door
de vele regen zwaar geworden baan
geen beletsel, dat in de eerste afdeling-
van de Krugcrprijs een felle strijd ont
stond. Het zag er eerst naar uit, dat Tira
(Geersen) gemakkelijk zou winnen, doch
in verloren positie dreef Nottelman Theo
Messido tot grote spoed aan. Zodat de
foto nog eraan te pas moest komen, welke
ten gunste van Theo Messidor beslistte.
De tweede afdeling was minder span
nend. Geersen dacht met Tizian revan
che te nemen, diens draf was echter on
zuiver, zodat de eerste prijs aan Traviata
toeviel.
Om nog even bij de tweejarigen te blij
ven, ook bij de volbloeds toonden Felix
en Aquila zich van goede klasse, doch
de beste bleek Just for Joy, die de eer
ste prijs van 1500 mee naar huis nam.
De nieuwe import La Fluela maakte een
fraai debuut, en wist Faxiol en Truus
gedecideerd te kloppen. Een waar kunst
stukje leverde Madame B in het slot
nummer, hetwelk natuurlijk voor de
zeer gunstig geplaatste Quintus Harvester
was. Maar Madame moest 60 meter ge
ven en dan op dit modderpad tegen diver
se zware concurrenten nog op de twee
de plaats te eindigen, hadden slechts wei
nigen gedacht, dat zij hiertoe in staat zou
|i.in. G. v. d. Wal behaalde met Omar
bpencer na veel strijd met Octavianus K
en Peter Spencer de eerste prijs in het
amateurnummer. In de Koerierprijs bleek
f J- °*e sneis':e- al kwam ditmaal,
niet direct verwacht, de meeste tegen
stand van Our Dream, die aanvankelijk
zelfs winnaar-allures toonde.
De uitslagen luiden:
c^-Te ^,,prijs' 2140 m. 12 deelnemers,:
1 b.O b (ten Hagen) 1.32.6; 4.60, 1.60; 2
Stuart A 1.50 C 5.80; 3 Sylvester Hanover
10.80 Koppel: 2.20.
Van Brienen Memoriaal ren 1000 m. 7
deelnemers: 1 Just for Joy (v. Diik) 54
Kgr. 1.06.-; 2.10, 1.10; 2 Félix 56 kgr. 1.70
C 3.50; 3 Aquila 53 Kgr. Koppel: 4.50.
Kobi-prijs: 2140 m. amateurs, 12 deel
nemers: 1 Omar Spencer (G. v. d. Wal)
1.26.5; 2.50, 1.60; 2 Peter Spencer 2.40, C
6.30; 3 Octavianus K 2.50 Koppel: 5.70.
Krugerprijs 1320 m. 15 deelnemers, le
afd. 1 Theo Messidor (Nottelman) 1.36.-;
4 30 1 60 2 Tira 1.30 C 4.-; 3 Tiende van
Zora, Koppel: 3.20; 2e afd.: 1 Traviata (de
Vlieger) 1.38.1, 3.-, 1.40; 2 Tizian 1.30 C
3.80; 3 Tallero Koppel: 4.-.
Dianaprijs ren 2400 m. 6 deelnemers: 1
Princesse Martha (Pex) 58 Kgr. 2.55.7, 3.-
1.10; 2 Douce France 58 Kgr. 1.10 C 2.80;
3 Margriet 58 Kgr. Koppel: 2.20.
Kolibriprijs 2100 m. 16 deelnemers: 1
Sunny Boy (Geersen) 1.33.1; 2.20, 1.70; 2
Sunshine 2.10 C 5.60; 3 Rita Belwin 10.50
Koppel: 5.30.
Koerierprijs 2500 m. 14 deelnemers: 1
Quicksilver S (ten Hagen) 1.29.8; 7.90,
2.70; 2 Our Dream 4.10 C 1-3.50; 3 Rethy
Hollandia 2.20 Koppel: 20.50.
Majesto prijs, ren 1800 m. 7 deelnemers:
1 La Fluela (Nicolaas) 47% Kgr. 2.03.7;
17.90, 5.60: 2 Taxiol 2.-, C 2.90; 3 Truus,
Koppel: 29.40.
Koh-I-Noorprijs, 2100 m. 13 deelnemers:
1 Quintus Harvester (Nottelman) 1.28.2;
1.70. 1.50; 2 Madame B 3.70, C 12.80; 3
Pearl Spencer 1.80. Koppel: 4.40.
Toto omzet 91361.
Twee Groningse studenten, de 21-jarige
A. Houtzager en de 22-jarige H. Vriezen
zullen op 2 of 3 Augustus van de studen
tensociëteit „Mutua Fides" vertrekken
voor een wereldreis. Het plan daartoe
vloeide voort uit een geslaagd fuifje ter
viering van het welslagen van het candi-
daatsexamen economie van de heer Hout
zager. Op dit fuifje kwam hij met het
plan voor de dag. H. Vriezen was direct
enthousiast.
Enkele flessen champagne waren de
inzet. De studenten zullen eerst naar
Zweden trekken. Via Noorwegen steken
ze over naar Canada. De verdere plan
nen zijn nog vaag. Onderweg zullen ze
zelf hun geld verdienen. Ze vertrekken
met weinig bagage en ƒ200 zakgeld, als
mede de noodzakelijke reispapieren en
„geloofsbrieven" van de Senaat van Vin-
dicat, want de studenten zullen verschil
lende vindicaters bezoeken. De tocht zal
minstens een jaar duren.
Het moderne orakel van Delphi:
Kerkje met pastorie) van de H. Apostel Jacobus in het „1 Meiparit'
te Opatija,
Duizenden mensen weten hun moeilijk
heden niet zelf op te lossen. Dat bewijzen
de zeer vele brieven, die Juffrouw Vraag-
maar-raak ontvangt. Men vraagt zich
terecht af, waarom zovele mensen zi -h
niet wenden tot die personen, die uit
hoofde van ambt of beroep tot het geven
van persoonlijke adviezen zijn aange
wezen. Een begrijpend geestelijke en een
dokter, die in zovele gezinnen toch ver
trouwde verschijningen zijn, kunnen im
mers zoveel goed doen. Zij kennen de man
of vrouw-in-moeilijkheden vaak al jaren
en kunnen zijn of haar problemen van
nabij beoordelen. De vraag, waarom men
zich desondanks tot Juffrouw Vraag-
maar-raak wendt, valt intussen niet zo
moeilijk te beantwoorden.
Een der kenmerkende eigenschappen
van ons volk is immers, dat wij, zodra
het onze persoonlijke aangelegenheden
betreft, tamelijk gesloten zijn. Wij komen
niet graag met intieme bijzonderheden
voor de dag. Ook niet als wij onder vier
ogen zijn met iemand, die ons een oplos
sing voor de problemen aan de hand
zou kunnen doen.
Bovendien willen wij tegenover onze
omgeving de schijn ophouden, dat wij
best zelf onze boontjes kunnen doppen.
Ook zal het vaak voorkomen, dat men zich
schaamt Voor de aard van zijn problemen,
die door anderen misschien onbelangrijk
worden gevonden.
Als men zich echter tot Juffrouw Vraag-
maar-raak wendt, liggen de zaken iets
anders. Van een persoonlijk contact is
immers geen sprake. Zonder schroom kan
men zjjn moeilijkheden aan het geduldige
papier toevertrouwen. Vaak onder een
veilig pseudoniem verborgen, wacht men
het advie» rustig af. Buitendien weet Juf
frouw Vraag-maar-raak op de m:est on
betekenende vraag nog wel een antwoo-d
te geven, hoewel zij bij de oplossing van
vele problemen een royale slag om de
arm houdt.
Het gezegde „Eén dwaas kan meer
vragen dan tien wijzen kunnen beant
woorden" is voor haar niet geschreven.
Juffrouw Vraag-maar-raak wordt soms
zwaar op de proef gesteld door meer of
minder lieftallige dochters, die hun Romeo
schriftelijk de bons willen geven. Of Juf
frouw Vraag-maar-raak eens even eer.
briefje wil schrijven. Juffrouw Vraag
maar-raak is echter niet achterlijk. Het
risico, dat een schare verbolgen ex-ver
loofden het de redactie moeilijk gaat
maken, wil zij niet lopen. „Zeg het hem
zelf maar" is steevast haar antwoord,
waarmee natuurlijk degenen, die het hem
niet durven zeggen, niet zijn geholpen.
Op zulke vragen laat Juffrouw Vraag-
maar-raak steeds een beslist néén volgen
Hoezeer zij in een der vorige nummers I
met de weduwe X. Y. te Z. heette mee te
leven, een einde maken aan de eenzaam
heid van de weduwstaat wil zij niet. De
ervaring heeft haar blijkbaar' wijs <e-
maakt.
Soms is er een enkeling, die vraagt of
Doornroosje of Assepoester uit het vorige
nummer misschien zijn vrouw is geweest,
een vraag, die ook altijd ontkennend be
antwoord wordt. Zeer wijs overigens,
want een bevestigend antwoord zou soms
wel eens aanleiding kunnen worden tot
een nieuw, enigszins tragisch probleem
voor de Vraag-maar-raak-rubriek.
Juffrouw Vraag-maar-raak is overigen»
gespecialiseerd in het sussen van echte
lijke ruzietjes. Het zijn meestal vrouwen,
die over haar huwelijksproblemen schrij
ven. Dikwijls trekt Vraag-maar-raak dan
tegen de mannen van leer. Soms waagt
een penneheld daarop te reageren. Een
vrouw is echter duizend mannen te erg
en Vraag-maar-raak weet de degenstoten
altijd op verrassende wijze te pareren.
Conflicten met schoonmama zijn er altijd
geweest en zullen er vermoedelijk steeds
wel blijven ook Juffrouw Vraag-maar-
raak weet daarvan mee te praten. Schoon
zoons- en dochters blijken trouwens door
hun handelwijze ook vaak aanleiding te
geven tot menig probleem. Het enige lid
van de schoonfamilie, dat maar weinig
in de Vraag-maar-raak-rubriek voorkom,
is schoonpapa. Deze blijkt dus weinig con
flicten te veroorzaken, waaruit de con
clusie kan worden getrokken, dat dr.
schoonvaders tot het geslacht der vrede
lievenden behoren.
Er zijn natuurlijk vele kwesties, waar
Juffrouw vraag-maar-raak zich met een
dooddoener van tracht af te maken. Ge
lukkig maar! Zij wekt dan tenminste niet
de indruk, dat zij de wijsheid in pacht
heeft. Ofschoon het al aardig die kant
uitgaat.
Het was niet bepaald zomer, toen de
nationale zeilkoningin Zaterdagmiddag
haar intocht deed in haar residentie
Sneek. Een grauwe lucht, motregen en
harde wind. Maar ondanks dat stonden
duizenden mensen langs de stadsgrach
ten en op het Martiniplein.
Van de jachthaven arriveerde omstreeks
kwart over twee het motorjacht „Leo"
uit Harlingen, voorafgegaan door tal van
versierde motorboten bij het Martini
plein. Hier werd het begroet door be
stuursleden van de Sneker zakenlieden.
Onder roeiriemen door, omhooggehou
den door zeeverkenners, schreed „hare
majesteit" Hiske de Vries uit Sneek naar
de voor haar bestemde praalwagen en
haar hofdames namen plaats op een twee
de.
Aan het hoofd van een kleurrijke op
tocht, waarin twee muziekkorpsen mee
liepen en vooral de historische held
„greate Pier" opviel met lansknechten
en schildknapen, trok het gezelschap
naar het stadhuis waar het door burge
meester Rasterhoff werd ontvangen op
het bordes en werd gehuldigd door de
Snitser Skotsploech.
In de hal van het stadhuis werd de
zeilkoningin begroet door de bestuurs
leden van de Kon. zeilvereniging „Sneek",
de S.Z.C., de V.V.V. en de Ver. van Sne
ker zakenlieden.
In de raadzaal reikte de heer Pries
ter, voorzitter van de Kon. Zeilvereni
ging „Sneek" de wisselprijs uit, een zil
veren plaquette, waarop is afgebeeld
het Kolmeersland met enige zeilende
schepen.
De zeilkoningin bood op haar beurt de
burgemeester en de politie-autoritei-
ten een cadeau aan.
Op het nationale padvinders drum
bandconcours, dat Zaterdagmiddag te
Alkmaar werd gehouden, zijn de eerste en
ereprijs veroverd door de Enschedese pad
vinders marsband, die een totaal van 477
punten behaalde in de eerst afdeling-
Tweede werd de Veluweband uit Arnhem
met 470% pnt; de winnaar van verleden
jaar, de Haagse districtsband van de
N.P.V., werd nu derde met een totaal van
468 punten.
In klasse 2 waren de uitslagen als volgt:
1. St Franciscus (Leiden) 427% pnt.; 2.
Utrechtse padvindersband, 419% pnt.; 3.
Kath. Verkennersdrumband Alkmaar 383
pnt.
Afdeling 3 (meisjes) liet de volgende
tslag zien: 1. Ravo (Schiedam) 421 pnt.;
2. Loosduinen 429 pnt.; 3. Amsterdam 351
pnt.
De tambour-maitre van de Arnhe^®6
Veluweband kwam in het bezit van «e
wisselprijs met 76% pnt. Tweede werd De"
Haag (71 pnt) en derde Enschede (69 pntJ
Het internationaal waterpolo juniorentournooj.
dat in het ..ZwartehLlasRJL>.te Rotterdam werd
gehouden, is door het Robben-zevental gewon
nDe uitslagen luiden: GZC—DSV (Düsseldorf.
Duitsland) 5-1, SVH—RZC 4-0, Zian—Dolf Up
°_3. ENT (Tourcoing, Frankrijk)—Robben l-2'
GZU-—SVH l-l SVH wint met strafworpen
Dolfijn—Robben 1-2, DSV—RZC 2-2 RZC wil"
met strafschoppen, Zian—ENT 3-2.
r7pnal®: SVH—Robben 2-4; om de 3e pla**ts
■f 7^DolflJ'n 4-1. Eindstand: 1 Robben, 2 SVH.
GZC. 4 Dolfijn, 5 RZC, 6 DSV Düsseldorf,
£ian, 8 ENT Tourcoing.
Op een aardappelveld tussen Hilver
sum* en Bussum hebben een ambtenaar
van de Plantenziektenkundige Dienst en
een agent van politie een grote hoeveel
heid coloradokevers aangetroffen. Tegeh
de eigenaar van hef land, de Bussumer
A.G.. zal proces verbaal worden opge
maakt, wegens het niet naleven van de
verdelgingsplicht.
De couturiers tonen ge
woonlijk hun „bonteques"
na de grote collectie. Jean
Dessès heeft met die ge
woonte gebroken en liet
nu reeds de herfst- en
wintermodellen uit zijn
„Bazaar" zien.
Bij de rokken en pulls
worden in de loop van
het seizoen nog andere
gevoegd, maar reeds nu is
de collectie ruim voorzien
van alleraardigste model
len.
Rood en zwart zijn wel
de meest voorkomende
kleuren. Het rood wordt
in alle mogelijke nuances
genomen, van oranjerood
tot heel donker, ook enige
modellen in hard-blauw,
dat haast moeilijker te
dragen is dan rood.
Dessès heeft bij het sa
menstellen van deze col
lectie vooral gedacht aan
de coquette vrouw met
beperkte geldmiddelen,
die toch graag de indruk
wil maken telkens een
nieuw toilet te dragen. Dit
is het makkelijkste te be
reiken met twee rokken,
enkele pull's en blouses,
die verscheidene combi
naties toelaten. Een grote
keuze van accessoires is
helaas kostbaar maar een
paar colliers en clips doen
al wonderen.
De meeste rokken val
len wijd, dikwijls wordt
de smalle voorbaan in de
schuinte of in visgraat ge
nomen. De ruimte van
achteren in tal van kleine
naden bij het middel
weg.
Dikwijls wordt voor die
rokken geribd fluweel ge
nomen in contrasterende
kleuren, b.v. zwart en
bruin. Het bruine fluweel
wordt er dan in hoog op
lopende punten ingezet.
Bij een effen geribde rok
zijn de twee kleine voor
panden in visgraat in§e~
zet, het fluweel is verder
in de breedte genomen en
van de bijpassende lange
mantel, in de lengte.
Enkele cocktailrokken
van wollen Schotse ruit
zijn geheel geborduurd
met lovertjes, wat aller
aardigst staat. Hierbij
wordt een eenvoudige
zwarte pull gedragen die
in de rug nog al uitgesne-
den is en daar met twee
rijen knopen sluit. Een
dergelijke pull lijkt ach
terste voren te zijn aan
getrokken, een effect dat
we reeds eerder zagen.
Eenvoudiger modellen
sluiten met 'n hoge boord.
Midden over de buste is
het corsage over enkele
centimeters bij elkaar ge
fronst. Dikwijls is daar 'n.
strik, bestaande uit twee
tussen op bevestigd.
Een soort rode redin
gote heeft door een aan
tal naden van achteren,
ver onder het middel, een
soort van ruim aangezette
brede strook. Het gerucht
loopt dat we deze coupe
ook in de grote collecties
zullen zien, maar met ze
kerheid valt daar natuur
lijk nog niets van te zeg
gen.
De „Bazaari'hoeden zijn
klein, vallen bijna tot in
de hals en zijn dikwijls
van hetzelfde leer als de
parementen van de man
tel waar ze bij gedragen
worden.
Dessès werkt dikwijls
met leer, we vinden dit
evengoed op de kraag als
op manchetten. De leren
ceintuurs zijn erg breed
en flatteren alleen een
uiterst slank figuurtje,
vooral daar ze met grote
vergulde gespen sluiten
Nieuw zijn de taupé
handtassen, tot nog toe
maakte men van dit ma
teriaal alleen hoeden.
De fantasie-bijoux ne
men nog steeds in omvang
toe. Imitaties van granaat
wisselen af met glazen
waterdroppels, die soms
op zwart metaal zijn ge
zet. Aan de colliers han
gen rijen gekleurde steen
tjes, die tot ver op de
borst vallen. Ook de clips
worden steeds groter. De
draagster van dergelijke
sieraden moet al heel vee)
distinctie hebben om er
met zulke versiersels niet
opgedirkt uit te zien.
De „Bazaar" beschikt
over drie flinke salons
een groot verschil met de
meeste andere bontiques,
die altijd in veel te klei
ne vertrekken zijn onder
gebracht.
Nooit zal de bouwer
van de Eiffeltoren, die ja
renlang in deze patri
ciërswoning huisde, ver
moed hebben, dat zijn
wijnkelders eens als sa
lons voor de haute cou-
lure dienst zouden doen
Wéinig huizen zijn zo ge
schikt voor een luxe zaak
als het huis van ingenieur
Eiffel.
DINY K.—W.
ROK OM BIJ HET GOLFSPEL TE DRAGEN. De rok is van zivan en
bruin geribd fluweel. Men kan er evengoed een overhemdsblouse bij dragen
als een pull, model Jean Dessès.
