Overmoed wordt duur betaald....
Waaghalzen maken misbruik
van gidseneed tot hulp
ligt
Naar nieuw gevangeniswezen
Christelijke strafopvatting
De tunnelbouw te Velsen
voorlopig stil
LOONYERSCHIL met BELGIE
:-Mr*
Amstelvaart" vond inlands bootje
met uitgehongerde bemanning
Ij
ZATERDAG 28 AUGUSTUS 1954
PAGINA 3
beschouwing),
gekomen over
sneeuwstormen
Elk jaar maken
dit jaar zijn uit Zwitserland,
Oostenrijk en Italië, welke landen groot
Saan op de hoogste of moeilijkst beklim-
kare toppen van Europa (we laten de
Kaukasus hier buiten
^'kens weer berichten
lama's in de bergen. Van Alpinisten,
d*e verongelukten, in
of door de koude.
Weer velen op, om gevaarlijke
rgbestijgingen te verrichten en het
steeds toenemend aantal ongevallen
Schrikt de liefhebbers niet af. Het
Veroveren van de hoogste top der
Wereld, de Mount Everest en de be
stijging, enkele weken geleden van de
top van de Himalaya, door de leden van
van de Himalaya, door de leden
een Italiaanse expeditie, hebben
nieuwe impuls aan het Alpinisme ge
geven. In deze vacantiemaanden worden
tal van sportief aangelegde mensen
door de bekoring van het hooggebergte
^vangen. En voor heel
I5St de witte
van
een
dood
op
wat hunner
de loer
^putting en koude zijn de voornaamste oorzaken van de ongelukken.
nia?r Eet is toch bijna altijd het plotseling omslaande weder, dat
s kwaads vermoedende Alpinisten opeens in een gevaarlijke en
knnlgniaa* Eopeloze positie brengt. Men heeft de vorige week nog
Van lezen, wat de overlevende van het drietal leden der Alpenclub
Verrast>neCy verWlde, dat op de Mont Blanc door een wervelstorm
de ondrWer^* w*nt' werd hun noodlottig, maar
de door aa^'jke koude. Voordat redders kwamen opdagen, waren
ting ge fCn kleine lawine ingesloten Alpinisten van koude en uitput-
reddei/ °FVen> v°or de ogen van hun kameraad, die zelf door zijn
°P hun ruggen naar veiliger oorden moest worden gedragen
bergrit Reh;
doorn in het oog van de bona fide
berggidsen, die in elk ongeluk een
koueilde' «&Z2*
We hebben er het vorige jaar
feeds op gewezen, dat vooral het
gebrek aan een goede uitrusting
^elen noodlottig wordt. Bovendien
°rgt het onderschatten van de
^°eilijkheden van het bergbeklim
men heel wat gevaren in zich. On-
Jfstandige toeristen, die voor het
rst in de bergen komen
n zich gerust aan
?mg van de.een of
Unnen wagen of gaan heel on
Voor:
een
me-
bestij-
andere top te
een
zichtig zonder geleide van
q n goede gids een gletscher op.
men ks alle waarschuwingen ziet
deze waaghalzen telkens
onnodige anti-propaganda voor
hun zware en tevens mooie be
roep zien.
te laat
Voor 260 geiten kwam redding
Sinds de Matterhorn in 1865
voor het eerst door de Engels
man Whymper beklommen werd
toen hij met zijn groepje terug
keerde, kwamen er vier van om,
doordat een touw brak hebben
niet minder dan vijftig duizend
personen de met eeuwige sneeuw
bedekte top bereikt. Twee honderd
kwamen er voor of na de beklim
ming om het leven
bij een Katholiek Instituut, dus bij
HET NEDERLANDS SCHRIFTELIJK STUDIECENTRUM
Culemborg
Nu was het vroeger zö, dat het
Alpinisme boefend werd door
mensen met veel geld en veel
tijd. Tijd is het speciaal, wat een
Alpinist nodig heeft. Tijd om te
oefenen en zich in de klimsport te
bekwamen. Juist doordat men he
den ten dage vrijwel zonder enige
In Zwitserland behoort het Alpi
nisme thans ook tot de vrijetijds
besteding van de arbeider. Het in
voeren van ski's uit Scandinavië
opende het hooggebergte voor
wintersport en deze is zeer zeker
in Zwitserland niet alleen een ver
maak voor toeristen, maar voor het
hele volk.
Observator
oefening en alleen op een paar
m ÜH
stevige bergschoenen, touw en»pik- i
houweel vertrouwend, stoute stuk- 1
jes wil volbrengen, gebeuren er
zoveel ongelukken.
Het Alpinisme als sport is in
de Zwitserse Alpen ontstaan. Het
waren echter Engelsen, die er de
stoot toe gaven en wel tegen het
einde van de achttiende eeuw. Te
voren hadden de mensen eeuwen
lang met groot ontzag tegen die
indrukwekkende bergmassieven
opgekeken en al waren er, die het
genot van het zwerven door een
berglandschap kenden, het hoog
gebergte werd als een soort woes-
tijn beschouwd, waarin men zich
maar liever niet moest wagen.
a
Veroordeelden in Christus reclasseren
Dat was een schoon begin op de
eerste congresdag, toen Monseig
neur Baldelli, president der inter
nationale Caritasconferentie, in de
even intieme als prachtige univer
siteitskapel de H. Mis opdroeg voor
de plm. 200 lekencongressisten en
Gods Zegen afsmeekte over onze
bezinningsdagen. Het regende bui
ten en de lucht bleef somber. Maar
de opgetogen ingetogenheid, die
hier opbloeide, bleef ons de gehele
eerste congresdag nabij. Van de te
leurstelling der mislukte opening,
waarvan ik U gisteren met vrij
moedigheid sprak, was niets meer
m bespeuren.
Karakter van de straf
Het Tweede Internationale
Katholieke Congres over het
gevangeniswezen
Volledige staking uitgebroken
Rechtvaardigheid
PRESSIEMIDDEL IN HANDEN
VAN NEDERLANDERS
Mening van „Courrier de
la Bourse"
WITTE DOOD oü de loer
op
is Tensing,
voor het
de berggids uit Nepal, die met Hillary
eerst de Mount Everest beklom.
^a4t€eglvmePrandn
bestand. Hei
bergregimerifp'nar(3e soldaten der Franse weer. Ze vormen de ergernis van
11 Zljn niet tegen de onver- ec^e Alpinisten en zijn een
van de Grépon vast-
oon ze uitstekend tegen de
HoT,r,tringen in be temperatuur
kort geleden v°oral de kille mist' die
Ware aan de wanf oepje huTn.er als het
Koude waren
liik^koridm^K20' dat ze zicb nog nauwe-
bewegen. Toen een redding-
patt ouule hen ten slotte vond, na lang
zoeken, hadden ze allemaal bevroren lede
maten en ze moesten eveneens naar een
Alpenhut worden gedragen, om daar door
een militaire dokter te worden behandeld.
„Wat de Alpen nooit vergeven", aldus
luidt een gezegde onder de Zwitserse
Alpengidsen, „is overmoed". En over
moed bevangt o zo gemakkelijk de man,
die enkele bergbeklimmingen met succes
heeft volbracht en meent, de moeilijke
kunst nu wel onder de knie te hebben.
Maar hij mag nog zo'n goed Alpinist zijn
en alle knepen van het bergbeklimmen
kennen: een ding heeft hij nooit in de
hand, de gemoedsgesteldheid van de berg
zelf ofwel het weder op en rond zijn top.
Ook de meest ervaren gidsen moeten er
kennen, te dien aanzien alleen maar op
hun goed gesternte te kunnen vertrou
wen....
Neem b.v. het verhaal van de Ameri
kaan, die enkele jaren geleden de Matter-
horn wilde bestijgen. De Matterhorn is
niet zo hoog als de Mont Blanc, maar
sinds het begin van de Alpinistensport is
hij een der meest begeerde doeleinden der
Alpinisten geweest. Hij is beroemd en
berucht geworden door de tragedies, die
zich op zijn hellingen hebben afgespeeld.
Befaamd is het proces, dat eens te Zermatt
Op de thuisreis naar Amsterdam heeft
hel s.s. „Amstelvaart" van de rederij „Am
sterdam", dat een ehartertocht voor de
Mg. „Nederland" naar het Verre Oosten
heeft gemaakt, dezer dagen in de Golf van
Aden het leven gered van 18 uitgehongerde
opvarenden en 40 geiten, die zich aan
boord van een 73 ton metend inlands zeil
scheepje bevonden. Voor 260 andere geiten
kwam de redding te laat.
Het bootje, dat geen motor had, scheen
reddeloos verloren door een mankement
aan het roer. Het heeft minstens acht da
gen op de Golf van Aden rondgedobberd,
zonder dat iemand het opmerkte. Het
scheepje was de zg. dhow „Almanatkrim"
en eigendom van een zekere Hagan Fareh
uit Berbera in Somaliland.
Kapitein H. Bennink van de „Amstel
vaart" bleek voor de uitgehongerde be
manning van de dhow de reddende engel
te zijn. Na aankomst in Aden stuurde hij
een sober relaas van dit incident in zijn
zeemansleven naar de maatschappij „Ne
derland
De „Amstelvaart" heeft thans de reis
voortgezet en wordt op Donderdag 2 Sep
tember a.s. in de Amsterdamse haven ver
wacht.
is gevoerd tegen berggidsen, die er van
beschuldigd werden, bergbeklimmers aan
hun lot te hebben overgelaten.
De Amerikaan was jong. Hij had zijn
vrouw bij zich. Beiden waren ze waarlijk
niet voor het eerst in Zwitserland en ze
konden zich goede Alpinisten noemen. In
Zermatt spraken ze de bekende gids Fur-
rer aan en vroegen hem, hen naar de top
te 'brengen, Furrer achtte hen te jong en
nog te onervaren. Hij weigerde, ook na
dat hem een hoge beloning geboden was.
„Och", schamperde de Amerikaan, „je
weet toch wel heel goed, dat de Matter
horn de gemakkelijkste van alle hoge top
pen in de Alpen is."
..Inderdaad gaf Furrer toe, ..maar je
weet nooit, wat er gebeurt en als er iets
gebeurt, moet je de dood in de ogen dur
ven zien en zeker geen jonge vrouw bij
je hebben."
Furrer die een jaar later in het hoog
gebergte zou omkomen, wist, wat hem
boven wachtte. Zijn grootvader en zijn
vader waren bekende berggidsen ge
weest. Talrijke malen had hij de Matter
horn beklommen. Hij had allebei zijn
benen gebroken. Een keer was zijn borst
kast half ingedrukt. Meermalen was hij
nog juist de dood ontsnapt. Als ski-kam
pioen had hy zijn beide enkels gebroken.
Nooit was hij bang geweest. Maar hij
was altijd voorzichtig. De Alpen ver
geven nooit overmoed.
Nadrukkelijk waarschuwde hij de jon
ge Amerikanen Ze gingen desondanks.
Op een stralende dag. Zonder gids Van
Zermatt uit kon men hen met de tele
scoop volgen Ze hadden geluk en klom
men steeds hoger, tot ze de top tot op
enkele honderden meters bereikt hadden.
Toen vertoonde zich een kleine, donkere
wolk in de buurt van de top.
Iedereen, die iets van bergen afwist in
Zermatt verwachtte, dat de Amerikanen
direct zouden terugkeren. Maar de ver
leiding was voor hen te groot. Ze lieten
zich niet door het wolkje afschrikken. In
minder dan geen tijd echter was de hemel
boven hen verduisterd en brak er een
wervelstorm los, In een half uur tijd was
inplaats van de zon een loodgrauwe wol
kenbank gekomen en daaruit zwiepte een
regen me_t druppels als punten van ijs
naalden. Men vond de twee Amerikanen
later in elkanders armen, doodgevroren.
Wat bij de berggidsen nog het meest
kwaad bloed zet, is het feit, dat ze, om
waaghalzen te redden, vaak dagen ach
tereen bezig zijn, terwijl ze er niets voor
ui.tbet.aald krijgen. Elke Zwitserse gids,
die zijn gidsenexamen doet, verklaart
onder ede, te allen tijde in nood ver-
kerenden te zullen helpen. Maar men be
gint zich steeds meer af te vragen, of in
deze tijd nog wel een dergelijke eis kan
worden gesteld.
De vereniging van gidsen te Zermatt
houdt er een lange lijst van namen op
na van bergbeklimmers, die dikwijls na
dagenlang zoeken en grote inspanning uit
levensgevaarlijke posities werden gered,
meestal nog op verzoek van een van hen,
die in staat was geweest, hulp te gaan
vragen. Er zijn namen bij van leden van
bekende Alpenclubs. Verzoeken om ver
goeding van gederfde gelden, doordat op-
gecommandeerde gidsen andere bergbe
klimmers terug moesten sturen en het
gidsengeld niet uitbetaald kregen, waren
vergeefs. Zelfs leden van beroemde bui
tenlandse Alpenclubs antwoordden niet
eens.
Waardoor worden al die mensen voort
gedreven? Niet alleen naar de top van de
Matterhorn, maar ook naar die van tal
van andere min of meer bekende bergen
in tal van landen, tot in het hart van de
Zuid Amerikaanse Corderillas en Andes
toe?
Een kleine minderheid is bezield van
wetenschappelijke ijver. Het zijn degenen,
die in alle stilte hellingen en ravijnen
verkennen en flora en fauna onderzoe
ken. Dan is er de groep der ontdekkings
reizigers, voor wie het bedwingen van
een bergtop hetzelfde is als het verkennen
van een onbekend gebied. En ten slotte
is daar de grote meerderheid der sports-
lui, voor wie het Alpinisme een aparte
mogelijkheid is tot het leveren van spor
tieve prestaties.
schap van het in kaart brengen van ge
bergten.
Een der eerste Alpenclubs was The
English Alpine Club. Ze werd in 1857
gesticht en is tot de huidige dag een
selecte vereniging van bekwame Alpinis
ten gebleven. De Duits-Oostenrijkse Al-
penverein kwam er in 1862 en een jaar
daarna ontstond de Zwitserse „Alpen-
klub". Ze kreeg spoedig een voor die
tijd groot aantal ledem 400. Het ledental
bedraagt heden ten dage ruim 30.000. Als
taak legde ze zich van het begin af aan
het wetenschappelijk onderzoek van het
hooggebergte op, mitsgaders het aanleg
gen van bergpaden en het bouwen van
schuilhutten, tevens de opleiding van en
het toezicht op berggidsen. Eén der eerste
projecten was het onderzoek van de
Rhóne-gletscher, in samenwerking met
de Zwitserse Vereniging voor Natuurlijke
Historie. Op den duur nam het sporttieve
element intussen de overhand en moest
de Alpenclub'' vele leden afstaan aan
kleinere alpenclubs, die hun taak tot een
bepaald gebied beperkten.
Het waren eigenlijk de kunstenaars die
de Alpen het eerst ontdekten. Ze beklom
men geen toppen, maar beeldden de bero"
reuzen op fascinerende wijze uit. En fn
de zeventiende eeuw toonden zich juist
de kunstenaars van de Lage Landen aan
de Zee, Hollanders en Vlamingen, intense
bewonderaars van de van berglandschap
pen uitgaande suggestie. Aldus ontston
den vele meesterwerken. We behoeven
hier slechts de naam van Hercules Seghers
te noemen, om in deze tijd van heront
dekking van die meester een idee te
geven, hoe de schilders er tegenover
stonden.
In dc volgende eeuwen volgden talrijke
meesters zijn voetsporen en de z.g.
romantische school beleefde zelfs een
dweepzieke verering van het gebergte.
Inmiddels, steeds werden de bergen van
de dalen uit afgebeeld. Men kende het
hooggebergte zélf niet
De pioniers van het Alpinisme zagen
zich in hun werk gestoord door de pre-
Napoleontische oorlogen. Ook toen wer
den er inmiddels stoute Alpinistische stuk
jes geleverd, herinnerend aan Hannibals
ve£miy tocbt over de Alpen.
De Russische generaal Soecharow voer
de zijn leger over de passen van Grau-
bunden, Glarus, Uri en Schwyz, hierin
gevolgd door zijn tegenstander, de Fran
se generaal Lecourbe. Het was tijdens de
Franse invasie van Zwitserland.
In de negentiende eeuw begonnen de
Zwitsers zelf aan het pionierswerk in de
Alpen deel te nemen. Ten eerste, door
reliëfkaarten te maken, waarop de top
pen nauwkeurig stonden aangegeven en
vervolgens, door die zelf te beklimmen.
Met echt Zwitserse degelijkheid legden
ze bovendien de grondslag voor de weten-
Deze Alpinist, de Münchener Hans Ertl, heeft bergen beklommen in
I'.uropa, op Groenland, in de Himalaya, Zuid-Amerika, Afrika en de
Kaukasus. Hier werkt hij zich langs een ijswand omhoog.
Mfa?en korte Plenaire zitting in de Aula
dril loll den de congressisten zich in
gedachten»' °m zich te bezihnen en van
ke o„" ffl te wisselen over „De christelii-
°<n soldaten redden een hunner kameraden, de enige overlevende
'ment, dat op de hellingen van de Gr< -m in de Franse
Alpen door een sneeuwstorm werd verrust.
k« op7att*iV.CJW1SS?Ien over "De christeia
deze dag straf", congresthema voor
Selen dfeS in"h "l" bezinning op de begin-
gevangeniswezen vernieuwing van het
van eminent hij oor ons katholieken
Franse „esprit" aPg »Zljn' En aangezien de
meester is od hot", 10g 'oe ongeslagen
en hun gevoel voor f6j der beginselen
groot is, besloot ik ^"these uitermate
hun sectie aan te Jjj vandaag mij bij
moezenier, mgr Rodw De Hoofdaal-
glasheldere voordrar-hi'"' opende met een
lieke opvatting inzakoc j'" "De katho-
A1 aanstonds bleek dat \n*l en,hechtenis".
zeer als in ons land d! vo„ rijk' ^en-
het gehele gevangeniswezen metT'"S Va"
hand genomen wordt On nst ter
wijze zette hij uiteen, hoe te mfrtjterIij,ie
de moderne opvattingen inzake «rVan
detentie, het boetekarakter daarvan „u
dreigt te verstikken. Hij grijct A»
terug op de richtlijnen, die Onze H Vado
op 3 October 19o3 op zo grootse wijze af|r
gaf in Zijn toespraak tot het „Internatlo
naai Congres voor strafrecht", gehouden
te Rome.
De meerderheid der moderne theorieën
verklaart en rechtvaardigt de straf als
een maatregel, die enerzijds de maa.schap-
pij tegen de delinquent beveiligt en ander
zijds de schuldige terug wil brengen tot
de eerbiediging der rechtsorde. Zij verge
ten echter, dat de voornaamste functie der
straf ligt in het uitboeten van de misdaad.
Alle lijden, ook het leed der vrijheidsbe
roving, waarmee de rechter de misdaad
straft, heeft het karakter van uitboeting
en ontvangt uit de Kruisdood, waarmee
Christus voor aller zonden boette, zijn ver
lossende en bevrijdende kracht. Tussen de
Carmel, waar mensen zich in de geest van
boete vrijwillig gevangen geven, en de ge
vangenis, waar mensen in gedwongen vrij
heidsberoving boeten, bestaat een diep
verband. Op het moment, dat de gevange
ne zijn terecht of ten onrechte gedwongen
vrijheidsberoving vrijwillig aanvaardt tot
boete voor eigen en aller mensen zonden,
ontmoet hij de Carmelist aan de voet van
het Kruis en krijgt zijn straf haar diepste
zin en hoogste functie.
Het is de eigen en meest wezenljjke taak
van de aalmoezenier en van alle katholic-
Nadat 328 arbeiders, in dienst van dc N.V. Amsterdamsche Ballast Mij.,
de hoofdaanneemster van dc tunnelbouw te Velsen, Donderdag j.l. met
een 24-uur-staking zijn begonnen, toen een aantal betonstorters, die
weigerden overwerk te verrichten, waren ontslagen, hebben zij gisteren
middag tijdens een vergadering te IJmuiden besloten het werk voorlopig
niet te hervatten. Daardoor is een grote staking bij de Velsense tunnel
bouw een feit geworden. Zoals bekend wensen de thans stakende arbeiders
tien procent loonsverhoging. Zij zijn
van plan de nog doorwerkende be-
tonvlechters eveneens in de staking
te betrekken. Behalve dezen waren
gisteren alleen nog de werknemers
bij de particuliere aannemingsfirma's
aan de arbeid. De eerste poging van
de arbeiders om de gewenste loons
verhoging te krijgen, bestond, zoals
wij voerleden week reeds meldden, in
liet besluit geen overwerk meer int
te voeren, totdat aan hun eisen zou
zijn voldaan.
ken, die op enigerlei wijze bg het gevan
geniswezen betrokken zijn deze diepste zin
en functie der straf duidelijk te maken en
zo het ontzaglijke leed, dat achter de
gevangenismuren geleden wordt, vrucht
baar te maken voor de gevangenen zelf,
voor hun dierbaren, voor heel de wereld.
En omdat geheel het Verlossingswerk van
Christus één groot reclasseringswerk is,
waardoor de gevallen mensheid terugge
bracht wordt naar God, moeten alle wer
kers in het gevangeniswezen de hun toe
vertrouwden in deemoed benaderen, en in
de geest van boete als broeders hun leed
en tranen delen, hen troosten cn helpen.
Aan deze broederschap van het Kruis,
waar het leed der straf gedragen en m de-
gectragen wordt in de geest van boete,
ntspnngen wonderbare krachten en kan
wa|ev\n.?en'sstraf de inzet van een nieuw
het k „u leven worcJerL Zo wordt ook
rin ere gevangenis- en reclasse-
tekot op blizondere wijze een lichtend
letren en symbool van het Grote Verlos-
PhU waardoor God ons allen in
*-nnstus „reclasseren" wil. Het laatste!
woord van Christus vóór Zijn dood tot
mensen gesprokefc, was gericht, niet tot
Zijn Moeder, maar tot een misdadiger, die
zijn straf als boete aanvaardde en de ver
lossing onderging in medeverlossing.
Het was doodstil in de zaal, waar deze
sublieme gedachten opwiekten naar de
toehoordersen het bleef stil toen de
twee volgende sprekers op practische
wijze deze visie uitwerkten over de on
derscheiden opgaven, die het Katholiek
gevangeniswerk ons heden ten dage stelt.
Ik achtte mij zeer bevoorrecht deze zit
ting te mogen bijwonen. Op de middagzit
ting echter, toen naast de Franse, ook de
Duitse en Italiaanse sectie hun conclusies
van de morgenvergadering kenbaar maak
ten, bleek, dat men ook daar zeer diep
gegraven had.
Het christelijk besef van medeschuld en
medeverlossing bracht Professor Peters uil
Münster er toe, duidelijk te maken, dat de
misdaad iets meer is dan een ziektever
schijnsel van een erfelijk belaste of een
plotseling reflex der persoonlijkheid
Evenals de Italiaan Rancali onderstreepte
hij de vrije wilsbeslissing, die hij veron
derstelt en die de straf rechtvaardigt.
Maar die straf wordt niet opgelegd als een
soort beschermingsmaatregel, maar als een
boete, niet enkel in de geest van recht
vaardigheid, maar vooral ook in de geesl
van liefde. Zij blijft voor de rechter, die
haar oplegt een pijnlijke noodzaak; en kan
niet opgelegd worden tenslotte, tenzij in
de Naam van God. Zij kan ook niet, tenzij
in de Naam van God aanvaard, gedragen
en medegedragen worden, naar het voor
beeld van Christus. Reclasseerders, aal
moezeniers en rechters, kunnen niet mede
werken aan de reclassering, resoeialisering
en herstel van de gestruikelde mens, tenzij
zij zich diep in hun hart -teeds zelf reclas
seren in en door Christus voor God.
De Italiaanse sectie onderstreepte, dat
men van christelijk standpunt uit nooit
spreken kan van straf, tenzij men de fout
als een vrijwillige misstap vooruitzet. En
juist omdat de vrije wil beperkt kan wor
den door innerlijke en uiterlijke factoren,
is het absoluut noodzakelijk met behulp
der moderne biopsychologische weten
schappen zoveel mogelijk de graad der
schuld vast te stellen. Daarmee gaf zij het
beginsel aan. waarop zij in de volgende
zittingen de berechting der psycho^athen
als een bijzondere rechtspraak wil bestu
deren.
Het was een ietwat vermoeiende, maar
bijzonder geslaagde bezinningsdag. De
folkloristische zang en dans, waarmee deze
eerste cong. sdag afgesloten werd, vormde
dan ook een weldadige en uiterst stijlvolle
recreatie na gedane arbeid.
p. ANT. v. RIXTEL S.C.J.
Van de directie van de Amsterdamsche
Ballast Mij vernemen wij het volgende:
„In verband met de verhouding op de
arbeidsmarkt, werden de aanspraken van
de bij de tunnelbouw te Velsen tewerkge
stelde arbeiders steeds hoger. Dit kwam
tot uiting in een eis van werknemerszijde
om een extra premietoeslag op het Toon
van 10 procent. Het al of niet inwilligen
van deze eis stond natuurlijk niet ter be
oordeling van de Amsterdamsche Ballast
Mij, omdat deze materie behoort tot de
bevoegdheid van het College van Rijks
bemiddelaars.
Bij dergelijke bouwwerken nu is men,
ingevolge de daarop betrekking hebbende
wettelijke bepalingen, gerechtigd in twee
ploegen beton te storten. De arbeiders
wensten hierin verandering te zien ge
bracht en eisten een drieploegenstelsel.
Hierop kon van de zijde der Amsterdam
sche Ballast Mij niet worden ingegaan,
omdat de aard van dit werk zich daar
tegen ten enenmale verzet.
Woensdagmiddag j.l. werd het werk door
een betonploeg, die normaliter bij dit soort
werk tot 7 uur doorwerkt, om kwart vóór
vijf gestaakt, hoewel op dat moment het
te storten onderdeel nog niet gereed was.
dit betonstorten is toen door ons uitvoe
rend personeel voltooid in de tijd van on
geveer één uur. De ploeg, die geweigerd
had deze werkzaamheden te voltooien is
Donderdagmorgen op staande voet ont
slagen. Dit was voor een gedeelte van het
overige personeel aanleiding om op Don
derdag omstreeks 1 uur een 24-uurs-sta-
king te proclameren.
In verband met de steeds groeiende agi
tatie en onzekerheid ten aanzien van een
geregelde voortgang der werkzaamheden,
tengevolge van de reeds herhaaldelijk
plaatsgevonden proteststakingen, heeft de
Amsterdamsche Ballast Mij thans gemeend
in overleg met haar werkgeversorganisa
tie, alle stakende werknemers te moeten
ontslaan. Wg weten zeker, dat deze agi
tatie en de daaraan gekoppelde bedreiging
met molestatie van onze werkwillige
werknemers, van de zijde van de E.V.C.
uit wordt geleid. De bonafide werkne
mersorganisaties staan niet achter deze
staking.
Bij dit alles speelt naar de mening van
de Amsterdamsche Ballast Mij een belang
rijke rol de speculatie van de E.V.C. op
de publieke opinie, welke zo sterk voor
een versnelling van de tunnelbouw is ge
porteerd; de E.V.C. meent wellicht de Am
sterdamsche Ballast Mij in een dwang
positie te kunnen drijven om daardoor des
te gemakkelijker concessies te kunnen af
dwingen", aldus deelt de directie van de
N.V. Amsterdamsche Ballast Mij ons mee.
In een hoofdartikel van het Belgische
financiële blad de „Courrier de la Bourse"
wordt de aandacht gevestigd op het grote
verschil tussen het loonpeil in België-
Luxemburg en Nederland. Dit verschil,
aldus het blad blgft hen bezighouden, die
zouden willen zien, dat de Benelux een
positieve en nuttige werkelijkheid werd
in plaats van de bron van tweedracht en
onvruchtbare besprekingen, die zjj thans is.
De Belgen wensen, dat het Nederlandse
loonpeil wordt verhoogd tot dat van Bel
gië en Luxemburg, niet alleen omdat
hierdoor een schadelijk concurrentie
element in de Benelux zou verdwijnen,
maar vooral, omda het hun om verschil
lende redenen nief mogelijk is het loon
peil in hun eiger H id te verlagen.
De Nederlandse autoriteiten wensen
echter volgens het blad geen afstand te
doen van het cor"„-rentievoordeel, dat de
lage lonen verschaffen, en zij wensen het
beginsel van lojrm, cersing van over
heidswege niet e geven.
Dit laatste p-iaar de mening van
het blad wellicht het critieke punt in de
controverse tussen België'Luxemburg en
Nederland. Naar de mening van de Cour
rier de la Bourse zal de Nederlandse rge-
ring er echter goed aan doen zich te hou
den aan het beginsel van loonbeheersing
hoewel zij wijs zal handelen, wanneer zij
op het juiste ogenblik de teugels viert.
Men dient niet uit het oog te verliezen,
zo vervolgt het blad, dat de politiek van
loonbeheersing Nederland in staat stelt tot
een snellere industrialisatie dan bij een
hoger loonpeil mogeljjk zou zgn gewees'.
Het verschil in loonpeil geeft derhalve
de Nederlanders een uitstekend pressie
middel in handen bg de Benelux-ondcr-
handclingcn.
Naarmate de Nederlandse regering
echter geen weerstand kan bieden aan de
druk der vakverenigingen voor hogere
lonen, zal het verschil in het loonpeil, dat
het blad op ongeveer 15 pet schat, ver
dwijnen, naar alle waarschijnlijkheid zelfs
tamelijk snel. Een dergelijke gang van
zaken betekent in ieder opzicht voordeel
voor België. De Nederlanders zullen hun
pressiemiddel verliezen, hun loonvoordeel
op het gebied van de industrialisatie en
het loonvoordeel bij de uitvoer, terwijl de
Belgen zich ertoe kunnen beperken inmid
dels te streven naar verlaging van de
andere elementen van het kostenpeil.
