Parijse meisjes voeden
zich minimaal
BALLET DER LAGE LANDRN
Nederlandse mode in
nieuwe lijnen
De Vluchteling
Cayenne
ROOD JE HAM 100 FR.
UK
Wie is de maatstaf?
f VONDST in 'T ZOEKLICHT
Tal van premières bij het
Offerman toont zijn variaties
Hoover biedt een geschenk aan
t
Vrouw of Mode
Ontmoetingen met
Marianne
Herenmodebeurs in
de R.A.I.
van
DINSDAG 31 AUGUSTUS 1954
PAGINA 4
TV
RUSSISCHE CONCESSIE
AA.N VISSERS
BESMETTELIJKE ZIEKTEN
MEDE-GEVANGENE ZWAAR
MISHANDELD
Tivaalf jaar met aftrek geëist
Bij de foto's:
Blauw-groene japon met rode en lichter blauwe
strepen. De japon is afgezet met astrakan,
waarvan ook de baret en mof zijn gemaakt.
Model Pierre Balmain.
Muiskleurige middagjapon in H-lijn van
Christian Dior.
Een ensemble in donker grijze Shetland van
Jacques Fath
Mantel in grijze stof en in kameelhaar, kan aan
beide kanten worden gedragen. Japon en hoed
van kameelhaar. Modellen van Jean Patou.
Madeleine de Rauch maakte van fluweel van
Raimon, deze japon met grote kraag. Het
fluweel van Raimon kan gewoon gewassen en
aan de goede kant gestreken worden.
li !ii|i s
Mi i
m
door OTTWELL BINNS
Parijs telt verscheidene honderdduizen
den meisjes, die tussen de middag niet thuis
kunnen gaan eten. Cantines zouden voor
haar een ware uitkomst zijn, want het
moet zelfs tegen de Franse prijzen moge
lijk worden geacht een redelijke maaltijd
te bereiden voor 150 frs. Maar een ge
lukkige uitzondering daargelaten zijn
we nog niet zo ver. Er bestaat hier n.l. be
slist nog geen personeelstekort, hetgeen de
werkgevers zou kunnen nopen een oplos
sing in deze richting te zoeken.
Een maand geleden toonden de Parijse couturiers hun win
tercollecties en nu mogen we de foto's publiceren. De afbeel
dingen van de nieuwe lijn zullen stellig met gemengde gevoe
lens bekeken worden. De Parisiennes maken zich beslist niet al
te ongerust over de nieuwe lijn. Al mocht de sperzieboonlijn
van Christian Dior of die van de toekomstige moeder die
Jacques Fath als leimotiv nam. inslaan, dan zullen ze toch in
gematigde en gewijzigde vorm in Parijs gedragen worden. Hier
past de mode zich aan de vrouwen aan, niemand meent dat de
vrouwen dit aan de mode moeten doen. Maar in het buitenland:
waar de confectie veelal klakkeloos de mode nieuwig- en ra-
righeden overneemt, kunnen de dames nog voor verrassingen
komen te staan.
Op welke mode hebben de couturiers zich dit keer geïnspi
reerd? Behalve Fath, die zijn heil zocht bij wat ongeveer in 1850
werd gedragen, heeft de meeste anderen de gargonne van
1925 door het hoofd gespeeld. Deze had een lang/plat bovenlijf,
zonder buste of middel met laag aangezette rok, indertijd door
Chanel gelanceerd. Een mode, die, daar was iedereen het over
eens, beslist lelijk was.
Nu wordt ze ons vernieuwd en verjongd, naar moderne tech
niek geknipt, voorgezet als het aller, allerlaatste modesnufje.
Christian Dior voerde deze lijn het verste door. Zijn collectie
is er een van avant-garde en we kunnen er zeker van zijn dat
we de H-lfln, in de wandeling sperzieboonljjn genoemd, op nor
male vrouwen, die geen plankenlijf bezitten, terug z"ullen zien.
Het effect zal dan natuurlijk wel anders zijn, maar het verschil
tussen een toilet door een mannequin of door een meisje met
een gewoon figuur gedragen, is altijd groot.
De meeste andere couturiers hebben zich ook niet los kun
nen maken van Chanel's gargonne, maar bij hen zijn alle
„aimable rondeurs" nog niet uit den boze. Bovendien zijn de
mouwen lager aangeknipt dan bij Dior, zodat de silhouet, waar
we sinds jaren aan gewend zijn, meer bewaard blijft.
Om het middel zit tailleur of japon nooit geheel strak. Het
sweatereffect vinden we overal terug, dit brengt dus mee dat
de rok onder de taille is aangezet.
Ieder huis werkt de japon met sweatereffect naar eigen idee
uit, maar overal vinden we deze makkelijk te dragen japonnen.
Wat de mantelpakken betreft zijn de basques bijna overal te
kort om flatteus te staan. Hier en daar, b.v. bij Paton, vinden
we basques van normale lengte. Trouwens de collectie van dit
huis is uitstekend, nieuw en draagbaar. We hopen er later nog
op terug te komen.
Madeleine de Rauch behoort dit seizoen tot de beste. Al wat
ze toont is smaakvol, stemmig en toch nieuw, minder streng en
bestaat niet hoofdzakelijk uit sportieve modellen, zoals gewoon
lijk. Een van de mooiste ensembles bestaat uit een goud ge
brocheerde avondjapon met bordeauxrood fluwelen corsage,
hierbij hoort een goud gebrocheerde bolero. Het geheel rijk en
vol distinctie.
Balmainis Balmain. Men spreekt tegenwoordig van een
stijl Balmain, zoals men vroeger over een stijl Molyneux sprak.
Bij geen enkele couturier is de collectie zo vrouwelijk en flat
teus. Al maakt Balmain de mode niet, hij weet haar toe te
passen als geen andere.
De wijde korte jasjes, de plooirokken, de strikken, gespen
en manchetknopen waar Fath mee komt, doen niet aan de gar
gonne denken, maar aan de heldinnen uit de romans van
Madame de Segur. Die toiletten van honderd jaar geleden doen
nu wat vreemd aan, ondanks al het talent van Jacques Fath.
Grès heeft gedrapeerde japonnen zo schitterend mooi als zij
ze alleen kan maken. Haar collectie, die de mode maar'flauwtjes
benadert, behoort tot de allerbeste.
Al is de couture nu ook nagenoeg geheel in mannenhanden,
toch is de grootste couturier die Parijs bezit, onbetwistbaar een
vrouw. En een vrouw, die niet aan de weg timmert, maar heel
gewoontjes haar gang gaat. Bij al het snobisme dat welig in het
modewereldje tiert, is het een verademing dit te bedenken.
De kleuren in bovengenoemde huizen zijn zwart, bruin, grijs
enrood. Dit laatste gelukkig maar heel weinig. Bij anderen
kregen we soms pijn in onze ogen van al dat felle, schelle rood.
TINY K—W.
Om twaalf uur verlaat dit leger jonge
vrouwen de kantoren en fabrieken, ate
liers en werkplaatsen, winkels en maga
zijnen. Het is vrij tot half twee of twee
uur. Voor de oorlog kon men rond deze
tijd in de goedkopere restaurants geen
stoel bemachtigen, want alles was bezet.
Nu gaan enkelingen ook nog dagelijks in
restaurants eten, maar 95 pet neemt genoe
gen met een hapje brood. Het thuis gereed
gemaakte boterhammetje heeft hier nog
steeds geen burgerrecht verkregen. In
onze stadswijk (Opera) hebben we de laat
ste weken de meisjes op het middaguur
eens enige malen in ogenschouw genomen
en voor ons staat nu vast, dat al die lieve,
knappe, charmante en slanke jongedames
slank zijn, omdat ze om twaalf uur weinig
of niets eten.
Er zijn er en niet weinigen die om
twaalf uur een café in duiken of op een
terrasje gaan zitten en zich voeden met
een kopje koffie. Vele anderen nemen er
een halvemaansbroodje bij, zonder boter
en zonder enige belegging. Meer en meer
gewoonte wordt ook om in een bakkers
winkel een klein broodje te kopen met
een schijf ham. De bakker is op deze
klanten vaak speciaal ingericht. Dat wil
zeggen: hij heeft een snijmachine staan
met een stuk ham er op. Zo'n schijf ham
is echter at een betrekkelijke luxe, want
de dunne vliesjes kennen we hier niet.
In het algemeen weegt een schijfje vijftig
gram en kost derhalve vlotweg 6" frs. Het
broodje wordt uit de hand vaak zelfs op
straat opgegeten.
De „duurdere" meisjes vinden dit alles
te gewoon en te ongezellig. Ze zoeken een
terrasje op. waar de gargon haar een kop
koffie met een broodje ham serveert.
Schrik niet: het broodje kost dan tachtig
tot honderd franken. Vaak valt de beleg
ging inderdaad mee. Soms echter beloopt
de kostprijs van brood en ham nog geen
dertig franken.
Er is een andere categorie, die op kan
toor mag eten. Hier in onze wijk vindt men
winkels, waar men warme maaltijden kan
kopen. Ze nemen een (papieren) bakje
tomaten, een bakje spinazie plus een stuk
je koud vlees. Dat alles nemen ze mee
naar het kantoor om het ter plaatse op te
eten. Deze winkels verdienen goudgeld.
Zelfs als men op deze wijze eet komt zo'n
zeer beperkte en slechte maaltijd nog wel
op meer dan 200 franken.
Maar in een restaurant betaalt men min
stens het dubbele envoor de prijs
van 400 frs. eet men ook nog lang niet
altijd lekker.
Het verbaast ons, dat er hier door so
ciale instanties nog zo weinig wordt ge
daan om de meisjes op te vangen. Via een
goedkope maaltijd kan men haar met wei
nig moeite in een prettig milieu brengen-
De geestelijkheid hamert hierop steeds en
doet ook wat ze kan. In sommige wijken
zijn er eethuizen, waar de arbeiders en ar
beidsters hun maaltijd in gunstige sfeer
kunnen gebruiken. Maar dergelijke insti
tuten zijn er nog veel te weinig. Juist ook,
omdat het leger der niet-thuis-etende
vrouwen goeddee'l; bestaat uit heel jonge
kinderen van ver beneden de twintig jaren
zou de herkerstening er wel bij varen, in
dien de meisjes tijdens de middagpauze
konden worden opgevangen.
Het lijkt ons in eerste instantie weer een
kwestie van geld Maar dat geld zou er
beslist moeten komen.
JEANNE DONKER
tineerd is, werd op 23 Januari 1948 door
de Groningse kamer van het bijzondere
gerechtshof te Leeuwarden tot 20 jaar
met aftrek veroordeeld. Omdat in zijn
zaak een gedetineerde getuige een mein
eed had afgelegd, werd revisie van het
vonnis aangevraagd en in cassatie werd
de zaak door de Hoge Raad voor een
nieuwe behandeling naar Amsterdam
verwezen. Vier zittingen heeft de bijzon
dere strafkamer aan deze nu twaalf jaar
oude zaak gewijd. Aan het slot van hun
pleidooien vroegen de twee raadslieden
onmiddellijke invrijheidstelling, waarte
gen de Officier van Justitie bezwaar
maakte. Het verzoek werd door de recht
bank niet ingewilligd.
De Sovjet-Unie eri Polen staan thans
aan Zweedse en Deense vissers toe
te vissen binnen hun territoriale 12 mijls-
zöne in de Oostzee, zo is door de voor
zitter van een vissersbond te Stockholm
meegedeeld.
„Nauwelijks een maand geleden zou men
ons aangehouden hebben, maar nu wor
den zelfs inlichtingen uitgewisseld over
de beste vangplaatsen", zei hij.
Over de week van 15 t/m 21 Augustus
1954 zijn aangegeven 93 gevallen van rood
vonk, 3 gevallen van kinderverlamming en
9 gevallen van diphterie. De kinderver
lamming kwam voor in Amsterdam,
Schoondijke en Heer.
De Officier van Justitie bü de bijzon
dere strafkamer van de rechtbank te
Amsterdam heeft gisteren tegen de
45-jarige P. v. D. uit Zeegse (Gr.) terzake
van een opzettelijke zware mishandeling
van een mede-gevangene in het straf
kamp Erica te Ommen in October 1942,
twaalf jaar gevangenisstraf met aftrek
en ontzetting uit de rechten geëist.
Verdachte, die ruim negen jaar gede-
Zcepost. Met de volgende schepen kan
zeepost worden verzonden. De data, waar
op de correspondentie uiterlijk ter post
moet zijn bezorgd, staan tussen naakjes
achter de naam van het schip vermeld.
Indonesië: m.s. „Langkoeas" (8 Sept.) en
m.s. „Sumatra" (16 Sept.); Ned. Nieuw-
Guinea: m.s. „Sumatra" (16 Sept.); Ned.
Antillen: m.s. „Helicon" (8 Sept.); Suri
name: m.s. „Nestor" (8 Sept.); Unie van
Zuid-Afrika en Z.W.-Afrika: m.s. „Pre
toria Castel" (4 Sept.); Canada: m.s.
„Prins Willem van Oranje" (6 Sept.); s.s.
„Prins Willem V" (8 Sept.); m.s. „Wester-
dam" (9 Sept.); Zuid-Amerika, Argentinië,
Chili en Paraguay: s.s. „Eva Peron" (4
Sept.) en m.s. „Yapeyu" (8 Sept.); Brazi
lië: s.s. „Eva Peron" (4 Sept.); Australië
en Nieuw-Zeeland: via Engeland (4 Sept.).
De tableau de la troupe van het Ballet
der Lage Landen zal het komende seizoen
bestaan uit: Angela Bayley, Mascha ter
Weeme, Ine Rietstap, Andrine de Clerq,
Nel ter Weeme, Greetje Donker, Else
Schut, Hans van Alphen, Willy Vroom,
Mieke v. d. Water en de heren Norman
McDowedl, Johan Mittertreiner, Jack Car
ter, Alphone Pater, Marten Molema, Ben
de Rochemont.
Pieter van der Sloot zal begin Septem
ber vor een aantal gastvoorstellingen naar
Italië vertrekken.
De eerste premières zullen zijn: „Im
promptu for twelve", muziek G Rossini,
choreografie. Jack Carter; „Boerenbrui
loft muziek Julius Röntgen, choreo
grafie: Pieter v. d. Sloot; „Pas de deux"
uit de le acte „Gisèle", muziek: A. Adam,
choreografie: Coraly/Sergueff.
Deze zullen voor het eerst worden uit
gevoerd op 10 September in de Stads-
shcouwburg te Utrecht.
Begin October zullen daarna de eerste
opvoeringen volgen van: „Stagione", mu
ziek G. Verdi, choreografie: Jack Carter
en „Chagallina", muziek van Sergio Li-
berovici, choreografie: Susanne Egri.
In de loop van December zal volgen het
volledige avondvullende ballet „Coppelia"
met muziek van Delibes. Het is naar de
oude choreografie van Saint Leon bewerkt
door Pieter van der Sloot. De hoofdrol in
dit ballet zal worden vervuld door Angela
Bayley.
(Van onze mode-medewerkster)
Al dat rumoer om H-lijnen, S-Ijjnen en
zovoort, dat is nog ver van mijn kleerkast
af, heeft menige Nederlandse vrouw ge
dacht, toen de eerste berichten over de
nieuwe Parijse mode voor de winter hier
doordrongen. Niets is echter minder waar.
Niet alleen door K.L.M.-service en extra
snelle sneltreinen ligt Parijs tegenwoordig
dicht bij de deur. Onze Nederlandse
mode-ontwerpers zijn er steeds meer op
uit, ook in het mode-domein die afstand
tussen de Franse mode-stad en ons land
zo klein mogelijk te maken.
Wat daar als nieuws de aandacht trekt.
brengen zij zo vlug mogelijk onder ons
bereik. De Amsterdamse couturier Ferry
Offerman was ditmaal de eerste, die dat
deed op een show. Die show werd in het
Victoria Hotel te Amsterdam gehouden
en bracht wat nieuw mag heten in de
(Van onze Amsterdamse redactie).
In het R.A.I.-gebouw te Amsterdam,
waar van 30 Augustus t/m 3 September
de negende herenmodebeurs wordt ge
houden, is in de hal ter linker- en rechter
zijde op een strak-blauwe achtergrond
vast met witte plastic-linten in beeld ge
bracht, wat de bezoeker achter de smeed
ijzeren toegangspoort te wachten staat. De
beurs telt dit iaar 41 deelnemers, welk
aantal dus vrijwel stationnair is.
Is de dames-wereld in opschudding ge
bracht door ernstige geruchten over H.-
en S.-lijn, dc heren doen het wat kalmer
aan. Grijs blijkt weer sterk favoriet in
de afdeling overhemden en dassen. Bij
deze laatste categorie hebben de streepjes
het veld moeten ruimen voor de kleinere
en tussensoort dessins (grillige figuurtjes
e d Bij de costumes doet een nieuwe
kleur opgeld, het zogenaamde „charcoal"
(zwart-grijs). Overigens blijven de pak
ken toegerust met één rij knopen, een
splitje en het beroemde ticketzakje. Ver
der heeft men nu rekening gehouden met
de mannen, die een hekel hebben aan het
dichtknopen van hun pyjama. Voor hen
als nachtgewaad een broek en blouse,
welke snel opgeborgen kunnen worden
(voor reizigers) in een speciaal model
plastic étui. Ook voor de hoedendragers is
er goed nieuws: de Amerikanen brengen
namelijk een hanger op de markt, waarin
de hoed veilig kan worden weggeborgen
en ook na een bui regen in vorm blijft.
Het zware type winterjas blijkt eindelijk
te hebben afgedaan, nu is de demi-saison
zeer in trek, die een lengte heeft tot even
over de knie. De Italiaanse mode ontwer
pers tenslotte introduceren een n'euwe
serie kleuren: pink (zalmkleurig), heho
(naar de gelijknamige bloem), cognac en
ice-blue, welke door een zestal in combi
natie werkende firma's °P de °eu''s in
„ensembles" bijeengebracht zijn, zoda; de
bezoeker een duidelijke indruk krijgt hoe
een heer zich dient te kleden.
nieuwe Parijse mode op de een of andere
wijze onder onze aandacht.
Het hele Parijse alphabet van winterse
lijnen wist deze mode-ontwerper daarbij
in Nederlandse uitgaven voor het voetlicht
te brengen. Van dat alphabet interesseerde
hem echter vooral de V. Die V-vorm
kwam herhaaldelijk voor in zijn coupe,
vooral in de corsages waar V-vormig aan
gebrachte knoopgarneringen bijvoorbeeld,
voor het verlengen van de lijn zorgden.
De zoveel besproken H van Dior ont
brak hier echter evenmin. Die was te
signaleren in de jurken met lang lijfje,
waarbij de rok eerst geheel beneden de
heupen ontsprong. Ook bij de winterse
ensembles overigens, met zeven-achtste
rechte jasjes, die met bont waren gegar
neerd.
..Jolie Madame de Hollande" noemt
Offerman zijn nieuwe collectie, daartoe
geïnspireerd door Balmain, die zijn nieu
we creaties in het teken van „Jolie Ma
dame de France" plaatste.
Voor onze garderobe
Ook deze Nederlandse couturier wilde
daarmee de aandacht vestigen op zijn
streven, de gewijzigde mode aan te pas
sen aan de omstandigheden in eigen land.
Het bleef daarbij niet bij een streven
alleen! Offerman wist de coupe die nodig
is om het nieuwe Parijse ideaal een
lange potlood-slanke figuur te berei
ken van overdrijvingen te ontdoen en
aanvaardbaar te maken voor de gemid
delde vrouw.
Allerlei schakeringen van bruin en
beige gaven, evenals in Parijs, ook in
deze collectie van Nederlandse couture
de toon aan.
De jurkjes, pakjes en mantels in steeds
weer nieuwe uitgaven van de Parijse lij
nen werden afgewisseld door combinaties,
die reeds lange tijd als een rots in de
branding de stormen in mode-land trot
seren.
Dat zijn bijvoorbeeld die altijd weer
charmant kledende wijde rokken met
aardige blouses, die niet tot de ééndf?s.~
bloemen der mode behoren. rnaar Z'F
steeds weer een plaats in de garaeroDe
van de hedendaagse vrouw r.ien toeoe
deeld.
Rokken van bontstoffen in bruine tin
ten, in wit met zwart of m verschillende
nuances van grijs met wit, bracht Ferry
Offerman ditmaal in dat genre.
Een mode-nieuwtje, dat op winterse
koude in elk geval ten volle berekend is!
Dat was bovendien de witte teddymantel
die met een jurk van datzelfde mate'
riaal werd gecombineerd.
Hopelijk is het de komende winter niet
nodig op een dergelijk dubbel-warme
combinatie een beroep te doen. Mocht dat
echter toch wenselijk zijn dan is het
prettig, dat de mode ons in staat stelt,
dat op zon.elegante manier te doen.
Hoeden, sieraden en accessoires in bont.
eveneens op eigen atelier ontworpen,
J V/''ÏA'k f.
'jr;
Recht van snit is deze mantel, waarvan
een aparte kraag de strengheid fraai
onderbreekt. OffermanAmsterdam
vulden met avondtoiletten in fraaie stof
fen deze collectie aan.
Een goed begin voor de mode op eigen
bodem, deze eerste show van Nederlandse
couture bestemd voor de naderende win
ter, die ons hopelijk achter deze herfstige
zomer, met al te snel wacht!
Een U-lij» jurkje van Ferry Offerman,
met verlengd lyfje en lage ceintuur.
6
Voor enkele uren, het kan hoogstens
een dag zijn, lachte de Fransman. We we
ten dat ze een boot hebben kunnen be
machtigen en de vervolging is al begon
nen.
Maar de zee is zo groot, meende de
Amerikaan, terwijl hij trachtte zijn span
ning te verbergen achter voorgewende
onverschilligheid.
„Niet voor vijf mannen in een open boot,
zonder voedsel of water. Ze moeten de
kust houden en trachten Engels gebied te
bereiken, omdat ze dan wind en getij mee
hebben. Morgen of misschien reeds van
nacht zijn ze weer gepakt. En binnen
enkele dagen hoogstens twee, vanwege
de dode bewaker worden ze dood
geschoten, in zakken genaaid en in zee
geworpen. Dan wordt de grote bel geluid
en de haaien, die de betekenis van die
muziek reeds kennen, zullen erom vechten,
wie hen mag begraven. Als u hun vin
ze rondzwemmen,
nen
mijn
zag, terwijl
waarde.
John Harborough maakte een beweging
van afgrijzen. „Luitenant, u maakt me
Z1°,Ha. ha!" grinnikte de Fransman. „U is
een zeer gevoelig mens, niet? U bezit een
grote verbeeldingskracht, en een gevoelig
hart is het niet zo! Maar als u wist welk
smerig zootje we hier bij elkaar hebben...
dan zoudt u vrezen dat de haaien vergif
tigd zouden worden!"
Opnieuw lachte de officier.
De Amerikaan gaf geen antwoord. Hij
had inderdaad een sterke verbeeldings
kracht. Hij had een visioen van de zwarte,
driehoekige rugvinnen van de mensetende
monsters der zeeën, vechtend in het woe
lige water om het lichaam van zijn vriend.
Hij waakte er echter wel voor van zijn
emotie blijk te geven. Met vaste hand
schonk hij zich een nieuw glas wijn in en
dronk 't langzaam leeg. Terwijl hij daarna
opstond lachte hij zacht.
„Ik hoop van harte dat de haaien morgen
veel honger hebben. Goedenavond, luite
nant".
„Bonsoir, mon ami".
Schijrfbaar zorgeloos wandelde Harbo
rough de rookkamer uit, maar nauwelijks
was hij uit de gezichtskring van de ander
verdwenen of zijn onverschilligheid viel
van hem af als een te ruime jas. Zijn ge
laat stond strak en een harde blik kwam
in zijn ogen.
Hij voelde, dat onmiddellijk handelen
noodzakelijk was.
Een paar minuten later was hij in zijn
kamer zijn koffer aan het pakken Hij
vroeg om zijn rekening en was binnen een
kwartier gereed om te vertrekken. Juist
toen hij het hotel wilde ver.aten, botste
een man, die naar binnen wilde, tegen
hem op. Het was Le Coq.
Toen deze de koffer zag, begreep hij dat
Harborough reeds van het voorgevallene
op de hoogte was.
„O, u heeft alles reeds vernomen?"
fluisterde hij.
„Ja, ik ben op weg naar het jacht".
„Om naar uw vriend te zoeken? Zeer
goed. Ga noordwaarts en houdt de kust in
het oog. De boot moet die richting uit
gegaan zijn".
„Dat heb ik reeds gehoord. Maar als ik
hem misvaar
„Dat moogt u in geen geval doen! Zij
hebben een dode achtergelaten; als de
Engelsman weer wordt gepakt.... is het
hopeloos".
„Ik weet er alles van", antwoordde Har
borough wanhopig, en vluchtig groetend
daalde hij snel de trappen af naar het
klaarstaand rijtuig en reed weg in de rich
ting van de haven.
Een uur later stond hij op de brug van
zijn schip dat langzaam de weg zocht door
het ondiepe water, en luisterde angstvallig
naar het geroep van de man aan het diep
lood.
„Vier en een kwart mijnheer".
„Drie en een half.
Een klein zoeklicht doorsneed de duis
ternis als een zwaard.
Het verblindend licht bleef een ogenblik
op het jacht rusten om dan verder de
vuile, van zeewier overwoekerende zee af
te zoeken.
„Een der achtervolgingsboten", mom
pelde hij voor zich uit en hield met ge
spannen aandacht de lichtbundel in het
oog, die nu eens flikkerend weerkaatste in
het troebel groene water om even daarna
een gedeelte van de kust te belichten met
wuivende palmbomen, fsl afstekend tegen
de donkere omgeving buiten de smalle
lichtbundel.
Een uur verstreek eindeloos langzaam.
Het jacht kroop verder, en steeds door
bleef Harborough het flikkerend zoeklicht
in het oog houden. Dan plotseling werd de
stilte van de nacht verscheurd door het
geluid van een salvo schoten, en in de
richting van de kust waren vuurlichten
zichtbaar.
Vervolgens klonken enkele zwakke
kreten en gedurende een ondeelbaar ogen
blik viel het zoeklicht °P een kleine boot,
die met spoed kustwaarts geroeid werd.
„Mijn hemel", fluisterde Harborough
wanhopig en toen het schieten opnieuw
begon, voelde hij dat alle hoop verloren
was en wachtte hij gespannen op een
teken, dat het einde van het treurspel
gekomen zou zijn.
En daarginds in de duisternis verlieten
twee mannen hun zinkende boot, waarin
zij drie dode kamaraden achter moesten
laten. Een van hen was aan de schouder
gewond, zodat hij slechts met moeite kon
zwemmen, op zijn rug liggend en zich met
zijn voeten voortbewegend, terwijl de ander
aan zijn zijde bleef en trachtte hem moed
in te spreken.
„Volhouden, Langdon. De motorboot
volgt ons niet. Nog een paar meter dan
zijn we in veiligheid".
„Als de haaien tenminste niet eerder
bloed geroken hebben. Er is een kogel
dwars door mijn schouder gegaan".
„Dat weet ik. Ik wilde dat die schutters
verzopen".
„Beter aan een kogel te sterven, dan
door de haaien, Jules of de kat en de
driehoek te moeten verdragen".
„Kleine troostAls ik die kerel, die je
raakte in handen had! Gelukkig wordt het
water minder diep. Ik kan de kust al zien.
Binnen vijf minuten
Hij iejd verschrikt op, toen hij de zoe
kende lichtstraal over het water zag nade
ren. „Als het op ons valt, zijn we ver
loren!" gilde hij.
Bij de laatste woorden draaide Langdon
zich om en met grote moeite op de borst
zwemmend keek hij landwaarts. In de
schijn van het zoeklicht kon hij de kust op
nog geen honderd meter afstand ontdek
ken, een muur van zware bomen, die
helder groen weerkaatsten in het felle
licht. Het licht verwijderde zich weer van
het, land en kwam langzaam op hen toe.
„Naar rechts, Langdon", fluisterde Jules.
Misschien gaat het dan nog langs ons af.
O, die vervloekte honden!"
Het licht had hen ontdekt. Verblindend
hield het de zwemmers gevangen in zijn
genadeloze greep. Zij hoorden opgewonden
kreten en daarna het regelmatige gedreun
van de schroef toen de motorboot hen be
gon te achtervolgen en tenslotte een ge
weerschot.
„Snel duiken", schreeuwde Jules en de
Engelsman gehoorzaamde hem.
Vlak naast elkaar kwamen zij weer
boven, in een beschermende .duisternis,
terwijl de lichtstraal vijftig meter verder
het water afzocht.
(Wordt vervolgd)
HERBERT HOOVER Sr is zo pas tach- zakelijke manier gedaan werd. Ze von-
tig jaar geworden. We ^ebb^dur0ed,s den, dat ook de bureaucratie
ui „business
een herinnering aan hem opgehaald, minded" moet zijn.
Nu willen we even vertellen, dat hij Evenals de Eerste Commissie Hoover
zijn land thans een groot Saat heeft ook de Tweede enorme bezuinigin-
"1 r jjen en doeltreffende reorganisaties voor
gesteld, welke Uncle Sam heel wat mil-
aanbieden. Het is een merkwaardig ver
jaardagsgeschenk.
Niet hij krijgt het; het wordt Uncle
Sam aangeboden.
Het is de som der grote ervaringen,
brede kennis en het bijna ongeëvenaarde
inzicht van een man met bijzondere kwa
liteiten. Van een bekwaam ingenieur een
handig zakenman, een uitstekend staats
man en een ervaren-politicus
lioenen besparen zullen.
De tachtig-jarige Hoover leidt thans
nog tweemaal per week te Washington
de zittingen van de commissie, waarin
allerlei functionarissen zich moeten ver
antwoorden en een overzicht moeten ge
ven van de manier, waarop er op hun
afdeling gewerkt en geld uitgegeven
Hoovers geschenk is het lijvige rapport wordt,
van de z g Tweede Hoover Commissie. De commissie benoemt telkens deskun-
De eerste Hoover Commissie bracht een digen, die alles nauwkeurig testen. De
rapport uit over de mogelijkheden tot meesten dezer deskundigen aoen dit gra-
vereenvoudiging van de regeringsadminis- tis, alhoewel de wet, waarbij de Tweede
tratie Het bevatte tevens een lange lijst Commissie haar speciale en verstrekken-
met voorstellen. Zeventig procent daar- de volmachten kreeg, hun een vergoeding
van werd door de regering aanvaard en van 50 dollar per dag plus onkosten toe-
uitgevoerd nadat het in 1949 was klaar- staat.
gekomen Efficiency, doelmatigheid, is het devies
De Tweede Hoover Commissie kreeg van Hfbert «°ovei' Sr- ?en de voor
tot taak. de verschillende ministeries en "aamste resultaten van zijn grote schoon
de organisatie daarvan, speciaal het
ministerie van landsverdediging, onder
de loupe te nemen.
Ze heet officieel Commission on Orga
nization of the Executive Branch of the
Government, dus commissie voor de orga
nisatie van de uitvoerende organen der
regering.
Ze bestaat uit zes sub-commissies, wier
activiteiten elkander nogal doorkruisen,
waaraan in de practijk niet te ontko
men is.
Deze commissies hebben zich in het bij- ingelaten. H11 vestigde voor he_t_eerst,
zonder bezig gehouden met bet transport
wezen. het personeel, het wetenschappe
lijke onderzoek en de zakelijke transacties
van het departement van defensie.
Honderden millioenen worden daar elk groot aandeel gehad hebben in het enb t
jaar uitgegeven en de zakelijke Amerika- weken gelpden tot stand gekomen accoo
nen wilden wel eens weten, of dit op een inzake de Perzische olie.
maak in de regeringsbureaux zal zijn, dat
het personeel aanzienlijk kan worden in
gekrompen.
Kort na zijn tachtigste verjaardag hoor
de Herbert Hoover Sr een prettig nieuw
tje. Zijn 51-jarige zoon Herbert Jr. even
eens ingenieur, was tot opvolger vad
onderstaatssecretaris Bedell Smith be
noemd. Dit is reeds in het kort gemeld
Herbert Hoover Jr is evenals zijn vad*
mijningenieur. In tegenstelling tot he«*
heeft hij zich echter nooit met de polity
I CCIOI
aandacht op zich toen hij in 1944 advr
seur van de Perzische regering werd a
internationaal erkend expert in de
ploratie van oliebronnen. Hij moet
ke'?
