Huiveringwekkende ontdekkingen
I
tabatc
Verbittering van katholieken
in België neemt ernstig toe
REGERING VAN DICTATUUR
BESCHULDIGD
'N OVERLEVENDE VAN DE
„RIKKE SKOU" VERTELT
M
^Zaterdagse
mijmeringen
Een symphonie van Mozart zorgde
voor het contact
u
Christelijke organisaties bereiden
tegenactie
voor
mm
wmm
Na urenlang koortsachtig werken kwam de
order: „Verlaat het schip'"
paniek
Er
was
£een
ZATERDAG 9 OCTOBER 1954
PAGINA
De laatste witte vlek in 't enorme stroomgebied
van de Amazone, 's werelds grootste rivier, is te
langen leste weggewist. Nog blijft de Sierra
Parima een nauwelijks doorvorste streek, maar
van de sluier der geheimzinnigheid, welke er tot
voor kort overheen lag, werd een tip opgelicht. En
niet door een ervaren ontdekkingsreiziger met een
jarenlange ervaring, doch door een nog betrek
kelijk jonge Fransman, voor wie het Amazone
gebied geheel nieuw en onbekend was en wiens
jungle-ervaring nauwelijks het vermelden waard
is. Hij doorkruiste in 330 dagen het als ontoegan
kelijk beschouwde, laatste gedeelte van de z.g.
Groene Hel, welke langs de grenzen van Brazilië,
Venezuela en Columbia ligt en door de majestu
euze rivieren de Orinoco en de Branco bespoeld
wordt.
Het was de 28-jarige Alain Gheerbrant, wie het
datgene gelukte, hetwelk door bekende woud
lopers voor onmogelijk werd gehouden. De Sierra
Parima, aldus luidde het oordeel van de goud
zoekers en verzamelaars van rubber, van de avon
turiers, die zich in de nabijheid van dit ondoor
dringbare bergland en oerwoud ophouden, is eeiï
oord, waarin elke blanke onherroepelijk verdwijnt.
Heel wat zijn er reeds door de primitieve Goeah-
ariba-Indianen als slaven naar hun onbereikbaar
in de jungle verscholen dorpen gesleept of
opgegeten. Niemand, die de Sierra Parima betrad,
heeft het ooit naverteld, zo werd in Columbia s
hoofdstad Bogota gefluisterd door lien, van wie
gezegd werd, dat zij het konden weten.
Enkelen hebben de Sierra Parima uit een
vliegtuig gadegeslagen en kwamen eveneens
tot de conclusie: geen blanke kan hier blijven
leven.... Toen Alain Gheerbrant in 1949 met een viertel kolonêi
werH hii al bii voorbaat afgeschreven. Men voorspelde hem het lot van een Kolonel
Faweett, die in de oerwouden van de Amazone^ verdween^ daar, waar de natnnr heel
Een groteske pantomime nam
een aanvang. De Indianen grepen
de blanken bij hun baarden en
rukten er hard aan, om zich te
overtuigen, dat het geen versier
selen waren. Ze stieten in allerlei
toonaarden „oh's" van bewonde
ring uit. Met hun „oef, oef's"
maakten ze zich meester van alles,
wat in het kamp naar hun gading
was. Na enkele uren verdwenen
ze en hadden de blanken zo goed
als niets meer over. Maar daarte
genover, waren die in het bezit van
een aantalbogen en pijlen en een
film, waarop voor de eerste maal
Goeahariba-Indianen voorkwamen,
in hun typische doen en laten.
Maquitares-hoofd aandachtig toe.
Spoedig riep hij zijn stamgenoten,
om mee te luisteren. Wonderlijk,
maar de muziek van Mazart had
op deze oerwoudmensen 'n uiterst
kalmerende uitwerking en ze ge
noten er zichtbaar van.
BH I
De Fransen wisten een Goeaha
riba over te halen, met hen mee
naar de beschaafde wereld te trek
ken en deze is thans het voorwerp
van een grondige studie der ge
leerde wereld. Ze kunnen er zich
op beroemen, als eerste blanken de
gehele Groene Hel doorkruist en
het laatste geheim er van opge
helderd te hebben. Mede dank zij...
Mozarts Symphonie Nr 26 in Es-
dur
Observator
wit minder meedogenloos is dan in de Sierra Parima en de Indianen heel wat scha
pelijker zijn, zodat men er slechts af en toe van een moord op een blanke hoort.
Gheerbrants uitrusting was heel
eenvoudig. Ze bestond uit enkele
kano's, twee japhtgeweren, foto
toestellen, een filmapparaat, gra-
mofoonplaten en een opneemappa-
Goeahariba-Indianen. Op een ge
geven ogenblik dook er een uit het
oerwoud op. Hij bleef als verstijfd
staan, zo geschrokken was hij van
deze onverwachte ontmoeting met
raat daarvoor, alsmede uit een een blanke. „Er heerste een s°ort
verzameling geschenken, variërend schemering onder de bomen aldus
van aluminiumpannen tot met val- Gheerbrant „en er hing een stank
se steentjes bezette haarkammen i van rottende bladeren en ver
en bonte, bedrukte katoentjes. En schimmeid groen. Waar de Indiaan
de jonge anthropoloog en voorma
lige student in de filosofie ging
niet in de wildernis verloren, maar
keerde terug met het nieuws van
een opzienbarende ontdekking en
»een ongeëvenaarde prestatie.
opdook, leek het wel nacht, zo
duister was het. Gheerbrant had
op een open plek zijn bivak opge
slagen en evenals zijn metgezel
Pierre Gaisseau een gestreepte
pyama aangetrokken, omdat zijn
jungle-kleren nat en gehavend wa
ren. De Indiaan stond vrijwel
naakt voor hen. Hij had een tame
lijk lichte, maar ongezond uitzien
de huid. Van zijn haar was in het
midden een stuk weg geschoren.
In zijn oren droeg hij zwarte veren.
Toen een tweede Indiaan opdook,
kreeg de- ander moed en deed en
kele stappen in de richting van de
blanken. Zijn kameraad hield drei
gend pijl en boog op hen gericht
Het bleek, dat ze in een primitief
Hij vertelt er in over zijn eerste
ontmoeting met de mensenetende
Toevallig had de Fransman een
plaat bij zich met Mozarts Sym
phonie Nr 26 in Es-dur. Toen hij
deze plaat liet spelen, luisterde het
Georganiseerd verzet
Een begin van georganiseerd verzet is er
thans reeds. Machtige organisaties, zoals
het Algemeen Katholiek Werkersverhond,
het Verbond van Katholieke Werkgevers,
het Nationaal Comité voor de verded'ging
van het vrije (katholieke) onderwijs, de
Paus kroont Maria
De stem van Amerika
Welk een lijden!
Nog meer verdrukking
Feestdag van „Goede Dief'
Katholieke ambtenaren
bedreigd
Aanvallen in de pers
Socialistische reacties
Oproep aan kath. arbeiders
En morgen?
Harry Prikker.
-
Zes verdwenen
Eerste blanken doorkruisten
gehele „Groene Hel"
bij de Goeahariba-Indianen
in Hrazilië aan wal stapte.
ze met verf ingesmeerd.Ze droegen
ringen in hun neus en een uit lianen
vervaardigd lendenschortje, dat zwart
was van modder en vuil.
Deze eerste ontmoeting was voor Gheer
brant aanleiding, om zijn voorgenomen
tocht dwars door de Sierra Parima tot
het uiterst door te zetten. Hij voorzag
zich van nieuw materiaal en stelde zich
in verbinding met de in het grensgebied
der Goeahariba's wonende Maquitares-
Velen verdwenen in de Groene Hel van de Amazone.
Hier ziet men de vader van een Franse avonturier,
die nooit meer terugkwam. F.dgar Maufrais, betaal
meester van het arsenaal te Toulon, heeft reeds vier
tochten door het Amazonegebied ondernomen, om zi.in
zoon te zoeken, die in 1950 een tocht van Venezuela
naar Brazilië ondernam, dwars door het stroomgebied
van de Amazone en van wie nimmer iets vernomen
werd. Zijn vader hoopt nog steeds, dat hij ergens door
Indianen gevangen wordt gehouden. De foto toont
vader Maufrais, toen hij voor zijn laatste speurtocht
„Wij Maquitares maken ook mooie
muziek", zei het opperhoofd. Onze broe
ders in de bergen kunnen het zelfs heel
goed. Ik zal jullie naar hen toe brengen
en dan moeten jullie die muziek met
je machines opnemen. Ze is even mooi
als deze". De belofte, mee de bergen in
te zullen gaan, bracht het opperhoofd er
toe, de Fransen te beloven, hen naar een
dorp van de Goeahariba's diep in de
Sierra Parima te geleiden.
En aldus kon Cheerbrant zijn grote
droom verwezenlijken en nader kennis
maken met het volk uit de prehistorie,
dat in het ontoegankelijke oerwoud op
de primitiefste manier was blijven le
ven, ver van alle beschaving en van
elke invloed, die hun levenswijze zou
kunnen veranderen.
Na enkele maanden van zich moei
zaam een weg kappen door de jungle,
bereikten de Fransen een dorp van de
Goeahariba's. Met Mozarts rpuziek had
Gheerbrant zich de toegangspoort tot
het meest afgelegen gedeelte van de
Groene Hel ontslotenNadat ze nog
weken achtereen geforceerde marsen
hadden afgelegd, stonden de Fransen
voor het eerste dorp der steentijdmen-
sen, ooit door blanken aanschouwd. Het
was een armzalige nederzetting van
schamele hutten, waaruit een doordrin
gende stank naar buiten sloeg. De be
woners leken wel geesten. Hun huid
was door uitslag en brand aangevreten
en ze zagen er uit, alsof ze nooit het
zonlicht hadden aanschouwd. Er was
niets heroieks aan deze Indianen. Inte
gendeel De Goeahariba's leven feite
lijk als dieren en ze laten op geen en
kele manier het merkteken van de
mens op de hem omringende natuur
achter. Ze kennen de strijd om het da
gelijkse brood niet, omdat ze als het
ware van de afval der natuur leven.
In zekere zin doen ze mets anders, dan
de natuur bestelen. Groot wild kunnen
ze niet vangen. Ze voeden zich hoold-
zakelijk met jonge vogels, kleine knaag
dieren, welke ze met veel moeite van
gen eninsecten, wormen, rupsen en
dergelijk gedierte. Vissen vangen kun
nen ze niet. De enige vis, die ze eten,
is een soort bloedzuiger, die zich aan in
derivieren liggende boomstammen en
aan stenen vastzuigt en gemakkelijk met
de hand gegrepen kan worden. Van zout
hebben ze nooit gehoord. De vrouwen,
die slechts heel weinig te doen hebben.
i...J
De piranha is een vis met grote en uiterst scherpe tanden. Hij leeft in de
rivieren van het Amazonegebied, valt alles aan, nat er in leeft en vershnut
het. Ook mensen heeft hij tot zijn slachtoffers gemaakt.
luieren het grootste gedeelte van de
dag in wrakke hangmatten en ze ma
ken, wanneer ze zich de moeite geven,
wat te spelen, nauwelijks onderscheid
tussen hun eigen kleine kinderen en
jonge apen, die ze ook voeden. Volgens
Gheerbrant vegeteren de Goeahariba s
slechts en het is eigenlijk verwonder
lijk, dat ze niet al lang geleden uitge
storven zijn. Ze schuwen het licht en
slapen als dieren op een hoop, in el
kaar gekrompen liggend.
Indiaan eveneens naar hem toekwam en
om Gaisseau's pyama vroeg. Ook deze
gaf aan het „oef-oef'-verzoek gevolg
Daarna begonnen de twee Fransen
imet „oef, oef", met uitgespreide armen
betogend, dat ze niets meer hadden....
De Indianen snapten het onmiddellijk.
De een gaf zijn pijl en boog, de andere
haalde uit de kano drie pijlen met een
spits van bamboe. Toen volgden ze het
voorbeeld van de blanken, spreidden hun
armen uit. Ook zij hadden niets maer.
En ze verdwenen in het dichte oerwoud.
Maar de volgende ochtend verschenen
vijftien Goeahariba's in het kleine kamp,
door Gheerbrant en zijn metgezellen op
geslagen. Ze lieten zich nu van dicht
bij bekijken, bleken tamelijk klein en
uiterst mager. Hun gezichten hadden
Hij was er niet alleen in "geslaagd,
in contact te komen met de gevreesde,
mensenetende Goeahariba-Indianen, maar
had hun dorpen bezocht, hun taal op re
corders vastgelegd en hun uiterst primi
tieve cultuur bestudeerd. Naar hij
mededeelde, verkeren deze Indianen nog
in het stadium van de prehistorische,
z.g. holenmensen. Ze kennen geen ge
reedschappen, laat staan werktuigen en
het enige, wat hen bij het bijeenzame
len van hun voedsel van de dieren on
derscheidt is, dat ze vuur kunnen ma
ken. Toch eten ze alles rauw, ook het
grofste vlees en de meeste dieren, die ze
vangen, verslinden ze met huid en haar.
Ze eten bloemen, wier knoppen van ma
den wemelen en doen zich, als ze hon-
£er hebben, zelfs aan een soort eet-1 gebouwde kano waren gekomen,
bare aarde té goed. Hun hutten zijn pri
mitieve bouwsels van palmbladeren, zo
onhandig geconstrueerd, dat een gorilla
of een orang oetan zich er voor zou
schamen. Voorraden leggen ze niet aan.
Ze leven van de hand in de tand en in
uterste nood vervallen ze tot kanniba-
osme, waarbij de zwakke steeds het
-lachtoffer wordt.
ihans, na vier j-
Verenigde Staten een boek
T-fT®ns' na vier jaren, heeft de Frans-
eem.Kr de Verenigde Staten een boek
zon" rn®-rd ..Journey to the Far Ama-
rio A^eis naar het uiterste gedeelte van
vm4waZOne"' waarin hij een uitvoerig
„fJt 2iJn wedervaren geeft. Het
met minder dan twee duizend bladzij
den tellende boek wordt door de Ame
rikaanse critiek geprezen als een „oer-
woudavontuur, alleen vergelijkbaar met
de stoutmoedige tocht van de Noor
Heyerdal met de „Kon Tiki" over de
ötille Oceaan
Dit Is <le eerste foto van de eerste Goeaha-
riba-Indiaan, ooit genomen- Deze mensen
etende Indianen huizen in de Sierra Parima,
die tot voor kort een witte vlek op de
landkaart van Zuid-Amenka was....
Indianen. Deze volksstam bezit een ze
kere beschaving .verbouwt o.a. de kas-
save-wortel, waaruit het Indiaanse brood
gemaakt wordt, organiseert jachtpartijen
en beoefent de visvangst met grote kun
digheid. Deze Indianen onderhouden af
en toe contact met hun gevaarlijke bu
ren en sommirmj spreken hun taal.
Gheerbrant tnA.' .te een Maquitares-op-
perhoofd te bewegen, hem naar het
hart van het land der Goeahariba s te
voeren, maar deze weigerde aanvanke-
lijk hardnekkig. Om hem gunstig te
stemmen, draaide Gheerbrant enkele
gramofoonplaten, o.a. de „Stars and
Stripes" van Soussa. Maar de muziek
deed de halfwilde niets. En evenmin
maakte Louis Armstrongs jazz enige in
druk op hem.
Douwe Egberts
moeten verwezenlijken is: een eenheids
front voor de overwinning I"
HET CENTRAAL COMITé voor het
Mariajaar te Rome deelt mededat de
H. Vader op 1 November het beeld van
de Moeder Gods „Salus Populi Romani
(Heil van het Romeinse volkop het St.
Pietersplein zal kronen. Kardinaal Mi-
cara, de kardinaal-vicaris van Rome
heeft de gelovigen van het diocees Rome
opgeroepen zoveel mogelijk dit uitzon
derlijke voorbeeld van andere landen na
te volgen.
Hoever staat het met onze Maria-dc-
votie. Maria is ook het Heil van het Ne
derlandse volk. Aanpakkenioe hebben
nog ruim een halve maand October om
in te lopen.
SINDS HET einde van de laatste we
reldoorlog is het aantal Amerikaanse
priesters en broeders in kloosterorden en
congregaties, die in meer dan één bisdom
huizen bezitten, met meer dan 14 ge
stegen, een stijging van 237.572 tot
271.000. Cijfers, ontleend aan een over
zicht van de Amerikaanse, bisschoppe
lijke organisatie N.C.W.C., wijzen uit,
dat er ongeveer 113.000 priesters en
158.000 broeders zijn. De Verenigde Sta
ten hebben het absoluut grootste aantal
leden van congregaties en orden, name
lijk ruim 18.000. Uit liet overzicht blijkt
voorts dat de Amerikaanse Katholieken
ruim 70 van de onkosten der wereld
missie met hun bijdragen dekken, doch
slechts 4 van het totaal aantal mis
sionarissen leveren.
Wat doet U voor de missie f U be
hoeft toch niet een teleurstellend ant
woord te geven f Of bidt en geeft U in
1954 nog niets f
OP GROND van nieuwe berekeningen,
leven op dit ogenblik in communistisch
geregeerde Staten 63.5 millioen katho
lieken, op een bevolking van 800 mil
lioen mensen. Het totaal aantal katholie
ken op de gehele wereld wordt op meer
dan WO millioen gesteldzodat bijna 1/6
deel der Kerk aan vervolging en onder
drukking is blootgesteld.
Cijfers om diep over na te denken. Er
is meer nodig ahn babbelen over loon-
ronden en de materie in het algemeen
ONGEVEER 30 priesters bevinden
zich onder de honderden slaven-arbei-
ders, die momenteel graven aan het 00
km. lange kanaal, dat in Oost-Polen ge
projecteerd is, teneinde een goed vaar
water naar de Sovjet-Unie te hebben.
De priesters en een groot aantal arbei
ders zijn afkomstig uit de verbeterings
kampen, in de buurt van Lublin. De
meesten van deze priesters zijn uit hun
parochies weggehaald kort na de arres
tatie van kardinaal Wyszynski, een jaar
geleden.
OP ZONDAG 10 October wordt in
meer dan 250 gevangenissen in Canada
en de V.S. het feest van de „Goede
Dief' gevierd. Verleden jaar heeft de H.
Stoel de votiefmis ter ere van de goede
moordenaar de H. Dismas goedgekeurd.
Een aartsbisschop en vier bisschoppen
hebben toen het nieuwe feest ingewijd
die in de
De blanken bleven onbewegelijk staan
Nu begon de eerste Indiaan allerlei zon
derlinge geluiden te maken, die duide
lijk zijn grote opwinding verrieden. Hij
sprak kennelijk tot de onbekenden,
allengs langzamer, maar de Fransen
begrepen natuurlijk niets van hetgeen hij
zei.
Ze boden hem een sigaret aan. Hij zelf
kauwde op een groene bal van tabaks
bladeren. Het speeksel liep langs zijn
mondhoeken. Gheerbrant stak een si
garet aan. Snel wees de Indiaan op het
lucifersdoosje, oef, oef roepend, de uit
drukking, die ook de Indianen van
Noord Amerika zo vaak gebruikten. Toen
Gheerbrant hem het doosje lucifers gaf,
begon het „oef, oef" weer. Wat wilde de
Indiaan nu? De Fransen keken hem vra
gend aan, waarna de Indiaan op hun
pryama wees en met een gebaar beduid
de, dat hij die graag wilde hebben. Gheer
brant trok het kledingstuk resoluut uit
vriendelijk lachend, waarop
De protesten, die uit katholieke Belgische kringen opgaan tegen de linkse
regering, zijn verre van geluwd. Integendeel. Er gaat geen dag voorhij
of er komen nieuwe en nog scherpere bij, zowel iir de pers als in openbare
vergaderingen.
de tweede
"V
W
h-en kaartje
f
van de Groene Hel
eerste
'V --V/'v 4 -'v
met de Sierra Parima, waarin een Fransman als
de beruchte Goeahariba-Indianen ontmoette.
Zojuist heeft het hoofdbestuur van de
C.V.P. van het arrondissement Brussel de
weigering van de regering besproken om
het parlement vóór de reglementaire
datum bijeen te roepen.
Na er op gewezen te hebben, dat alleen
reeds de ernst van de internationale P°h-
tieke toestand het bijeenroepen van het
parlement zou wettigen en te hebben ge
constateerd, dat nog maar slechts 5 van
de 24 begrotingen door de beide kamers
werden behandeld, wordt verder de aan
dacht van de openbare opinie getrokken
op de „hevige ontstemming en veront
waardiging die werd veroorzaakt door een
reeks onaanvaardbare regeringsmaat
regelen".
Anderzijds heeft de voorzitter van de
Vlaamse vleugel van de C.V.P., in een zeer
scherpe rede voor de politieke tribune
van de radio verklaard, dat de linkse
regering de politieke dictatuur inluidt.
,Dit is een regering van de afbraak en
de tegenspraak", zei deze woordvoerder
o.m.- en hij ging voort, in verband met
de internationale politiek:
„De heer Spaak moet weten, dat de
C.V.P. niet meer bereid is hem te steu
nen in zijn internationale politiek, als
zijn collega's in de regeringscoalitie,
zoals de heer Collard op onderwijs
gebied en de heer Bruisseret in zijn ver
derfelijk werk in Congo, verder gaan
met hun voor ons en de christelijke
gemeenschap van dit land zo diep kren
kende politiek".
Het optreden tegen katholieken in
taatsdienst, werd hierbij eveneens streng
'ehekeld. Het gaf de C.V.P.-woordvoer-
der o m de volgende woorden in de mond:
,Wij stellen de vraag: is een ambtenaar
in' België nog vrij een eigen gedachte
te hebben of wordt in ons iand de dicta
tuur op de ambtenaren ingevoegd als voor-
loper van de algemeen linkse dictatuur?
dat hij zijn kinderen naar een vrije school
stuurt? Dat voert ons rechtstreeks naar
het dwangsysteem van de communisten.
Door het étatiseren van nijverheid en
landbouw en door 't systeem van rantsoe
nering hebben de communisten het middel
aan de hand om wie niet accoord is
met het regime, te broodroven. Als de
socialisten nu hetzelfde zouden doen voor
alie benoemingen in de staat, waarom
zouden zij dat morgen ook niet doen voor
de christelijke gesyndikeerden in de ge
nationaliseerde bedrijven? Dit is het be
gin van alle dictatuur".
De spreker besloot zijn rede met de
volgende opmerking: „Wij verwittigen de
regering alvorens het te laat is. Zij zou
verwonderd kunnep staan over de
energieën die niet alleen bij de christenen
van dit land. maar ook bij de andere
burgers kunnen losgeslagen worden, wan
neer zij dit onzalige werk verder doorzet".
Ook de katholieke pers staat dag aan
dag op de bres, omdat zij er rich reken
schap van geeft, „dat het lot van bet
katholiek gedeelte der bevolking op het
spel staat voor vele jaren".
De linkse regering wil aan het land een
nieuw regiem opdringen, een regiem van
ministeriële willekeur, een regiem van
geestelijke en ook v,an stoffelijke dwang,
schreef zojuist een zeer invloedrijk katho
liek dagblad. Scherp keert dit blad zich
o m. tegen wat het noemt de „geestelijke
dwang", door de uitsluiting van hele reek
sen van personen uit staatsfuncties, een
voudig op grond van hun godsdienstige
overtuiging. De stoffelijke dwang gaat
hier samen met de geestelijke dwang; de
broodroverij is het middel ^cvt geestelijke
dwang in de handen der ministers.
Wij geven hierbij aan het christelijk
bevolkingsgedeelte een zeer formele waar
schuwing:
Beeld u niet in, dat ge uw kinderen
de weg gaat openen naar de openbare
ambten door ze naar een officiële school
te sturen Neen, het diploma der officiële
Waarom wordt een ambtenaar ontzet, om-1 school zal niet volstaan, zolang uw gezins
leden naar de mis gaan, zich laten dopen,
enz. Het is tegen al wat christelijk is,
dat de linkse regering het heeft en het
zijn al de christelijken die ze wil uit
sluiten van de staatsambten en straks van
de parastatale instellingen, de openbare
bedrijven, enz.".
Dergelijke uitlatingen en protesten leest
men in al de katholieke bladen van het
land.
Deze scherpe aanvallen van katholieke
zijde tegen de anti-katholieke politiek der
linkse regering, laten deze laatste alles
behalve onverschillig. De socialistische
minister-president Van Acker, de voor-
zitte.r der socialistische partij Buset en
andere socialistische lsjders doen wel met
een zekere hooghartigheid, alsof die katho
lieke oppositie hen met raakt, maar in
werkelijkheid beginnen zij meer en meer
met het geval verlegen te zitten.
De linkse regering laat sedert enkele
dagen geen gelegenheid voorbij gaan om
via haar pers en de radio haar beleid te
doen verdedigen.
Soms zeer uitvoerig en in bewoordingen
die definitief willen zijn en die al de be
weringen van katholieke zijde in verband
o.m. met de schoolstrijd, het neerdrukken
van het indexcijfer, het bestrijden der ge
wetensvrijheid, zg. pertinent tegenspreken.
Volgens die lezing, zijn het niet de linksen,
maar de katholieken, die de schooloorlog
hebben uitgelokt Evenmin zijn het de
staatsscholen (25.000 frs subsidie per leer
ling maar de katholieke scholen (sedert
twee jaar frs 8000 subsidie per leerling en
voordien maar frs 4000), die begunstigd
zijn, enzovoorts.
Wij hebben vorige week een en ander
aangehaald uit een rede van de voorzitter
van de zeer machtige Algemene Katho
lieke Vakverbonden de heer August Cool.
Deze had daarin de linkse regering het
vuur aan de schenen gelegd, wat tot ge
volg had, dat sedertdien al het linkse ge
schut op hem werd gericht. Hij zou nl
niets anders dan leugens hebben verteld.
De heer Cool heeft die aanval niet on
beantwoord gelaten en zojuist heeft hij.
ter gelegenheid van een congres der
katholieke centrale van arbeiders der
voedings- landbouw-, tabak- en hotelbe-
drijven, een nieuwe, zeer lange redevoe
ring uitgesproken, waarin hij andermaal de
punten op de i's zet.
En hij eindigde met, onder luide instem
mende toejuichingen van het congres, te
zeggen: „De strijd begint. Er zal moeten
worden gestreden in het werkhuis, on de
trams, in de trein. Wij zien. hoe de vrij
heid van opinie bedreigd wordt. De strijd
zal hard zijn. Onze kameraden, die ge
broodroofd werden om hun opinie kunnen
op ons aller solidariteit rekenen. Wat wij
Christelijke Volkspartij (C.V.P.), de Bel
gische Boerenbond, het Nationaal Kalho- met pontificale H.H. Missen,
liek Middenstandsverbond e.a., hebben zo i gevangenissen gecelebreerd werden.
juist een „comité voor vrijheid en demo
eratie" in het leven geroepen.
Dit geschiedde met het doel om, zoals de
woordvoerders van het comité in kwestie
verklaarden, „ten aanzien van de maat
regelen waardoor de huidige regering de
meest elementaire democratische vrijheden
aantast, inzonderheid de gewetensvrijheid,
de waarden en vrijheden te verdedigen die
door deze regering in België en in de
Congo worden bedreigd".
De oprichting van het „Comité voor Vrij
heid en Democratie" betekent, volgens
commentators, dat ook buiten de rangen en
het eigenlijke kader der C.V.P., al de poli
tieke, culturele, economische en sociale
christelijk gezinde organisaties zich een
drachtig willen teweer stellen tegen de
politiek der linkse regering, „die het
democratisch regime zelf en het grond
wettelijk statuut van dit land miskent en
Wanhopige zondaars hebben alvast
vandaag een meditatie over de oneindige
barmhartigheid Gods.
MORGEN IS het weer Zondag. Der
halve dokken op de schaal van het
Kerkenfonds. Lees ook een kwartiertje
het Mandement. Het zal u beslist goed
doen. Beter zult ge dan ook Paulus'
woord uit het epistel begrijpen, welke
genade Gods ons in Christus is geschon
ken. Het evangelie verhaalt de genezing
van de lamme. Welk een macht. Moed
houden. Diezelfde Macht werkt nog.
Voor de rest een schone October-Zondag
met het onmiskenbare gelaat van de
katholiek, bij wie de prediking van
Christus vaste voet gekregen heeft.
O
In een gesprek via de radio-tclefonie
heeft een der overlevenden van het
Woensdagnacht bjj de Doggersbank in de
Noordzee omgekomen Deense schip „Rikke
Skou", de derde machinist Erik Petersen,
aan het persbureau Reuter het een en
ander verteld over de wanhopige pogin
gen om de boot drijvende te houden in
de woedende zee.
In dit gesprek, hetwelk werd gevoerd
van hel Zweedse schip „Hcdda", dat acht
overlevenden oppikte van een bemanning
van 21 de sleepboot „Holland" bracht
vier stoffelijke overschotten van de der
tien omgekomen zeelieden op Terschel
ling aan de wal zeide Petersen, dat de
„Rikke Skou" 30 graden slagzjj maakte,
toen de lading ging schuiven.
Urenlang werkten de opvarenden
koortsachtig om het schip weer recht te
krijgen, maar de wind en zee waren te
.sterk en van de brug kwam toen de or
der: „Verlaat het schip". Petersen zei: „Ik
zag, dat de reddingboot aan stuurboord
zijde werd gestreken, maar ik weet niet,
wat er mee is gebeurd. Ik wist met der
tien anderen op een vlot te komen, waar
op wij heen en weer werden gesmeten
door de golven".
Hij wilde niet graag spreken over de 22
uren, gedurende welke het vlot werd ge
beukt door golven met witte koppen. Toen
de „Hedda" het vlot vond, waren er nog
slechts acht man. Zes waren verdwenen
in de kokende golven. Petersen zei. dat
hij de mannen niet had zien verdwijnen.
Over hun lot wilde hij geen uitlatingen
doen.
Hij voegde er aan toe: „Wij waren dolblij
de „Hedda" te zien, We waren doornat,
uitgeput en zeer hongerig".. Zijn stem
klonk zwak en vermoeid door de radio-
telefo.on. Maar hij herhaalde, toen hij in
het kort vertelde over de strijd van de
„Rikke Skou" om drijvende te blijven:
„Er was geen paniek".
Zodra de acht overlevenden wat waren
bijgekomen aan boord van de „Hedda
groepten zij bijeen rond de scheepsradio
om te luisteren naar de berichten over de
'„Rikke Skou" van Radio Kopenhagen.
Hierdoor wisten zij, dat dertien van hun
kameraden werden vermist, zo vertelde
Petersen.
De op Terschelling aangebrachte vier
lijken zijn vannacht per vliegtuig naar
Denemarken vervoerd.
