Huiverend wachten de vluchtelingen in
Wegscheid op hun tiende hongerwinter
op
M ARIACONGRES
IN ROME
Huisarts zal centrale positie
behouden
Voorrang aan voetganger
verplichte „zebra's"
Mensen die de oorlog achterliet (I)
Een klop op de deur
■Ê&ÊëiS^
IgoyfRe
VRIJDAG 15 OCTOBER 1954
„Nog altijd" zei Zofia Bielski ver
ontschuldigend, „nog altijd zit ik
éven verlamd van schrik als er
's avonds onverwacht op mijn deur
wordt geklopt". Haar stem klonk
gedempt Er sliepen vier kinderen
in het vertrek. Zij waren geboren
in de barak, zij kenden de ge
schiedenis van Zofia Bielski niet.
Bevrijding ging voorbij
„Een uur voor een
toekomst"
Nederland helpt de
vluchtelingen
King Size
lengte.
V geniet langer
en intenser voor
PAGINA 3
Radioreportage door de KRO
WONINGBOUW IN
AUGUSTUS
5836 stuks voltooid
GEEN 6 pet IN TEXTIEL
INDUSTRIE?
gezette actie ten bate van de
honderdduizenden vluchtelingen,
welke de oorlog voor goed in lan
den als Oostenrijk en Griekenland
achterliet, met man en macht en
alle middelen te bouwen aan een
toekomst voor de vergetenen. Ook
voor Zofia Bielski, de Poolse die
nimmer meer een Bechstein be
spelen zal
Geen plaats voor partisanen
Een gapende afgrond.
„Lager krankheit"
Een verwaarloosd, vergeten dorp,
een dorp der wanhoop. „Kein Geld
brauchen wir", had Zofia Bielski
in de loop van het gesprek gezegd,
.wir brauchen eine Zunkuft für
unsere Kinder". Zij wist toen nog
niet, dat men ver weg, in Neder
land, bezig was, in een groots op-
Congres Maatschappij Bevordering Geneeskunst
J.K COGNAC LH PLUS FIN
Verkeerstechnische leergang Groningen
De huisarts
Nieuiv Frans initiatief:
Arbeidende religieuzen
te Lvon
Grote brand in
Makassar
Koningsmoord in
Thailand berecht
PRESIDENT ETSENHOWER
64 JAAR
PRACTIJKEXAMENS
•i V9
^Poelen
„Een toekomst slechts!" zegt
Zofia Bielski
Door MARTIN W. DUYZINGS.
LINZ, October.
DIE AVOND bereikte de herfst ook Linz. De
stad leek kleiner opeens. De wind die guur en
grimmig van over de Bauernberg kwam, veegde vroeg
al de straten leeg. In de Klosterstrasse, waar ruw het
bonte neon der lichtreclames met het barok van de
Minoritenkirche en de stilte speelde, kon men nu de
mensen tellen. Op de Hauptplatz stonden, als ver
steend, slechts wat automobielen doelloos in de leegte.
De stad leek stil te sluimeren. Ginds, naar het Oosten,
hing ook nu nog een rose, met vuur en vonken geladen
wolk boven de eeuwig roterende ovens der voormalige
Hermann Goeringwerke en rondom in de nauwe
Donau-vallei bonkten, zoals iedere avond en iedere
nacht, de zware machines in de fabrieken donker en
dreunend en meeslepend een dreigend rhythme. Doch
het geraas der motoren en het hete gesis der staalovens
woei weg in de herfstwind alvorens het de binnenstad
bereiken kon. Daar sliepen, in de groteske schaduwen
van het oude Schloss, nu de huizen in smalle, stille
Gassen. Twintig jaar geleden was Linz nog een
provinciestad. Nu wonen er, opeengstapeld,
honderd-tachtig-duizend mensen. De industrie ver
overde, vermorzelde een stille vallei. Doch een
enkele maal is er een avond als deze. Dan valt vredig
Later, die avond, was men in het kamp.
Er scheen, vriendelijk, wat licht uit een
grote Nissenhut, doch als men verder ging
door de vette modder welke de regen daar
achter gelaten had op de paden, dan liep
men onmiddellijk verloren in een ijzige,
r.aar de keel grijpende eindeloosheid van
stank, donkerte en ellende. Men liep door
het middenpad van een der grote barak
ken, een rechtlijnige hol echoënde spelonk
en men hoorde hoe enkele ratten, hun
vette lijven schurend over de ruw houten
vloeren krijsend vluchtten. Dan klopte men
aarzelend op een deur, wachtte men een
volle minuut alvorens men in het vertrek
achter de deur een stoel hoorde ver
schuiven en stond men dan in een bundel
troebel licht voot Zofia Bielski.
Een magere, vroeg oude vrouw met
doffe ogen en dun, strak achterover ge
kamd haar is Zofia Bielski nu. Haar ge
schiedenis begon op 15 Mei 1943. Die nacht
klopte ginds in Ljublin een vreemde,
zware vuist op de kamerdeur van Zofia
Bielski. Tien minuten later liep zij, voort-
gestompt door de drie Duitsers die haar
haalden, voor het laatst de trap die naar
de straat leidde en op dat ogenblik ver
woestte men haar leven. Zij was acht-en-
twintig toen, Zofia Bielski. Zij kwam uit
Zamosz, een leraarsdochter. Aan de
universiteit in Krakau studeerde zij
biologie. Nadat zij haar doctorsgraad ge
haald had, werkte zij in Ljublin. Haar
tijd verdeelde zij over haar werk, haar
studie en de wekelijkse concerten in de
Plaatselijke muziekhall. „In mijn flat",
zegt toonloos Zofia Bielski, „had ik een
Bechstein". Het woord krijgt geen enkel
accent Geen spijt, geen woede, zelfs geen
heimwee. Men stompt af na elf jaren
ellende. Slechts de smalle handen van
Zcfia Bielski bewegen even. Dt handen
die elf jaar geleden nog licht over <3e
toetsen van een Bechstein gingen, zijn
bet licht uit dc buizen ergens in een verlaten steeg.
Dan schuift de wind de wolken donker rond het
vertrouwde silhouet van de Martinskircbe hoog boven
liet Slot. Dan voelt men zich veilig opeens, veilig
temidden van al het geraas daarbuiten in de vallei,
en het is alsof de schaduwen welke men nu in elke
leeggewaaide, reeds naar dc naderende winter
geurende slraat ontmoet, slechts rust en vrede
ademen: de sfeer van een oude stad die, verstikt in
de fabrieksschoorstenen, wel haar gezicht doch nog
steeds niet alles van baar eigen karakter verloor.
De wind is ruw, er dreigt opnieuw een regenbui. Maar
de sfeer in Linz lijkt warm en verkwikkend en intiem,
en gij hebt enige moeite u te herinneren dat, slechts
enkele kilometers verderop aan de rand van de stad,
enige honderden mensen die de oorlog bier achter
liet zonder paspoort, zonder toekomst, zonder
hoop op ditzelfde ogenblik met strakke, dorre,
uitgeteerde gezichten luisteren naar de wind die daar
voluit en dreigend over de donkere, vunzige barakkeu
giert. Het kamp heet „Wegscheid''. Men spreekt daar
niet gaarne over in Linz. Men vermijdt het als men
kan. In het kamp wachten enige honderden vluchte
lingen nu voor de tiende maal op de winter met al
zijn verschrikkingen. In Linz noemde vanmidda
iemand dc barakken-verzameling bij Wegscheid het
„Lager der verdoemden".
rood nu en ruw en krom getrokken van
de rheumatlek.
Drie weken nadat men, een voorjaars
nacht in Ljublin, op Zofia Bielski's deur
had. geklopt, dreef men haar met meer
dan honderd andere Poolse vrouwen uit
een veewagon. Dat was in Innsbruck, en
in het Oosten schoof toen het Duitse front
reeds langzaam ineen onder de steeds
toenemende druk van de Russen en Zofia
Bielski, die in Innsbruck voor de Duitsers
stenen sjouwde van 's morgens vijf tot
's avonds acht uur een stille, jonge
vrouw in een enorm slavenleger wist,
dat er een dag zou komen, dat men ginds
in Ljublin de zware tred der Duitse sol
datenlaarzen en de gillende sirenes der
Ueberfallkommandos niet meer horen zou.
Zofia Bielski vierde het bericht dei-
Duitse capitulatie achter het prikkeldraad
van een kamp. Daar dreven, in de aller
laatste dagen van de 'oorlog, de Duitsers
hun slaven nog eenmaal samen. Die mid
dag, toen men achter het prikkeldraad
van de geallieerde overwinning hoorde,
groepten de Polen in het kamp bijeen
Elf jaar geleden nog Bechstein en
biologie. Zofia Bielski en haar echt
genoot, Hij vocht tegen de Duitsers
onder Bor, doch de Prawda
noemde hem een fascist
Op verzoek van het „Comité
Vluchtelingenhulp 1954", dat, zich
tot taak heeft gesteid, door een
grootscheepse actie enkele millioe-
nen guldens bijeen te brengen tot
leniging van de schrijnende nood
der, nog in Oostenrijk en Grieken
land verblijvende vluchtelingen,
maakte een onzer redacteuren een
reis langs een aantal vluchtelingen
kampen in Oostenrijk. Hij vond in
kampen en barakken, in hutten
en op overbevolkte zolderkamers
slechts bittere wanhoop en schrij
nende ellende, waarvan hiernaast
een eerste snapshot, doch hij ont
dekte ook, dat er voor dit enorme
leger der vergetenen in vele ge
vallen nog hulp en redding is De
vluchteling vraagt om een „toe
komst". Men kan hem die nieuwe
toekomst bieden als de vrije Weste
lijke wereld helpt. Met geld. Met
enorm véél geld.
Het Nederlandse bedrijfsleven,
héél Nederland, biedt, met een
appèl ook aan het wereldgeweten,
de vluchtelingen nu de reddende
hand. Onder het motto: „Een uur
voor een toekomst", hebben de
arbeidersvakcentralen de werkne
mers in alle ondernemingen opge
roepen, één uur loon aan het
„Comité Vluchtelingenhulp 1954" af
te staan. De, in de Stichting van de
Arbeid samenwerkende werkgevers
organisaties menen, dat deze actie
tevens de volledige sympathie en
medewerking van de werkgevers
verdient en zij gaven de werkgevers
dan ook in overweging, het door de
arbeiders voor de vluchtelingen bij
een gebrachte bedrag te verdubbe
len. Drie volle weken lang zal
Nederland in het teken staan van
deze grote hulpactie ten bate van
de vluchtelingen. „Een uur voor een
toekomst", doch wie ook daarnaast
nog zijn steentje wil bijdragen aan
de toekomst welke het Nederlandse
bedrijfsleven nu voor de vluchtelin
gen bouwt, voor hem staat het
giro-nummer van het Comité
Vluchtelingenhulp 1954 te 's-Gra-
venhage (giro 5 10 0) gaarne en
gastvrij ter beschikking.
Origineel Amerikaans recept van
Wallbrook Tobacco Co. Inc. Goldsboro,
North Carolina U.S.A.
Originele Amerikaanse melange
van de fijnste tabakken.
Originele
Amerikaanse
De KRO zal bijzondere aandacht beste
den aan de plechtigheden te Rome, wan
neer de H. Vader tot besluit van het Ma-
riologische congres het feest zal instellen
van Maria's k ningschap en de beeltenis
van O.L. Vrouw. Heil van het Romeinse
volk. plechtig zal kronen. De KRO zal
hiervan een ooggetuigeverslag geven op
2 November, vermoedelijk om nalf negen
's avonds. Op 7 December, de laatste dag
van het Mariajaar, zendt de KRO een
Maria-oratorinm uit van Theo van der
Bijl onder leiding van de componist zelf
en met medewerking van het Utrechts
Stedelijk Orkest, het Katholieke Hoofd
stadkoor en solisten.
Volgens gegevens van het C.B.S. zijn in
Augustus j.l. 5836 woningen voltooid. In
geen enkele maand Augustus sedert 1945
kwam een zo groot aantal woningen ge
reed. In het genoemde aantal opgeleverde
woningen zijn 36 duplexwoningen begre
pen, zodat voor 5872 gezinnen nieuwe
woonruimte beschikbaar is gekomen.
In de eerste acht maanden van dit jaar
werden 40563 woningen voltooid, waarvan
1022 als duplexwoning werd gebouwd,
zodat in die periode voor 41.585 gezinnen
woonruimte beschikbaar kwam. Gerekend
tot en met Augustus j.l. werden sedert de
bevrijding 351.134 nieuwe woningen ge
bouwd. Hierin zijn begrepen 16.035 du
plexwoningen, zodat er voor 367.169 ge
zinnen woonruimte beschikbaar is ge
komen.
In de textiel-industrie is nog geen over
eenstemming bereikt over de toepassing
van de vergunning tot het geven van een
Bes procent loonsverhocing De kwestie
zal volgende week Woensdag worden
voorgelegd aan de Stichting van den
Arbeid.
tussen de barakken en zongen zij hun
volkslied.
„Doch voor mij", zegt Zofia Bielski nu,
„g;ng de bevrijding aan bet prikkeldraad
voorbij". Het heeft jaren geduurd voor
zii dat hardop durfde zeggen. Nu klinkt er
doffe, zieke gelatenheid in haar stem als
zij zegt: „Het kamp heeft ons nooit meer
losgelaten".
In het kamp huwde zij een landgenoot.
Zijn naam is Czeslav. Hij is vier-en-
vijftig jaar nu, een zware man met een
sterk geprononceerde kin en lege, schich
tig heen en weer rennende ogen. Hij was
in het ondergrondse Poolse leger van
generaal Bor, dat, verraden door de op
rukkende Russen die aan gene zij van de
Weichsel onbewogen toezagen, hoe het
bloed van Polens burgers door de ruïnes
van Warschau stroomde, tenslotte in
October 1944 door de Duitsers vernietigd
werd. Czeslav vluchtte.. Zijn haat gold nu
niet alleen de Duitsers meer. doch ook de
Russen. Er zou, ook na de „bevrijding",
m het nieuwe Polen geen plaats meer zijn
vcor Czeslav,'de partisaan. Op de enorme
vluchtelingenstroom die in de dagen der
paniek voor de oprukkende Duitse legers
uitgedreven werd, steeds verder naar het
Westen, kwam Czeslav in Oostenrijk.
Daar begroette de vrijheid hem met een
barak en een belofte: een visum voor
Amerika. Dat alles Is tien jaar geleden
nu. De uit zijn vaderland verdreven
ingenieur Czeslav trouwde in het schamele
kerkje, verscholen tussen de barakken,
met Zofia Bielski. Zij hebben vier kin
deren nu en alleen Anna, de oudste
herinnert zich nog, dat er een tijd is ge
weest, dat Czeslav en Zofia nog plannc
maakten voor een nieuw leven in ee
nieuw vaderland, de Verenigde Staten.
ft,
Zofia Bielski vertelt dat zonder eni
ontroering. Als men alle hoop en a
vertrouwen verloren heeft, in zich zelf i
in de mensheid, kan men hard worden i
gevoelloos. Vier jaar geleden kwam er
het Lager Wegscheid een telegram vo
het gezin Czeslav. Hun Amerikaanse vr
lagen In Salzburg. Zo zij nog emigrer
wilden, dienden zij te vertrekken, nu, o
middellijk, 's Avonds om tien voor twa:
waren zij in Salzburg op het Amerikaan
consulaat. Daar trok een slaperig en dod
"ik vermoeide ambtenaar zijn schoudt
pp So sorry uw vergunning is vanavo:
ingetrokken
Ïjïf'6 stationswachtkamer van Salzbu
hebben Czeslav, zijn vrouw en zijn kind,
ren de nacht doorgebracht. De wereld let
opeens een donkere gapende afgrond e
heel de lange nacht heeft Czeslav das
zwijgend zitten denken aan de laatst<
afschuwelijke dagen van de strijd oi
Warschau. Soms kan een vijandelijk
kogel genadiger zijn dan het leven Toe
zijn zij teruggekeerd naar de barak va
het Lager Wegscheid. Daar leven zij no
Zij zijn de laatste Polen in het kamp Hu
landgenoten die er waren, hebben met
geluk gehad. Soms schrijven zij brieve
uit Amerika, Canada of Australië. Daa
bouwen zij aan een nieuwe toekomst. Doe
Czeslav weet nu, dat hij, als er gee
wonder gebeurt, nimmer aan een nieuw
toekomst zal kunnen bouwen. Verlede
jaar pas hebben ze het hem gezegd, rui
'doch eerlijk: Czeslav heeft een vlekje o-
een zijner longen. Niet ernstig, niet ge
vaarlijk, doch er is geen plaats voor man
nen met vlekjes op hun longen in d
emigratie-schema's.
„So sorry!, mister Czeslav.... en er
is nu een armoedig gemeubileerd vertrek
in een der barakken van het Lager Weg
scheid. daar bij Linz, waar niets meer
overgebleven is: geen hoop. geen toe
komst, geen doel, geen vaderland, geen
werk. Alleen maar doffe, knagende ar
moede'. Alleen maar één bittere, wurgen
de vraag: „Wat zal er van onze kinderen
worden?".
De kinderen slapen vredig, terwijl rond
de wankele tafel onder het zwakke licht
de stemmen van Zofia en Czeslav toon
loos fluisteren. Zij kennen Polen slechts
uit de verhalen welke Zofia hun voor het
slapen gaan vertelt. Een sprookjesland
moet Polen zijn en men zingt, er tere,
droeve liederen en er leven lieve zorg
zame oma's en
„Kampkinderen", zegt Zofia, „mijn
oudste dochtertje is nu acht jaar. Het ziet
afschuwelijke dingen in dit kamp. Giste- j
ren heeft de Rus in het naast gelegen
vertrek opnieuw spiritus gedronken. Een
maal per week, als hij de paar Schillings
krijgt waarvan hij en zijn gezin leven
moeten, koopt hij een liter spiritus. Dan
vergeet hij de pijn van het kankergezwel
dat hem verteert. En slaat en schopt hij
zijn vrouw.
Er heerst een andere ziekte in dit kamp.
Zij heerst in ieder kamp waar men met
niets anders dan met zijn wanhoop achter
blijven moest. Wij noemen het „Lagcr-
krankheit". Het tast ons zelf aan geeste
lijk en het verwoest onze kinderen".
De vier kinderen van Czeslav slapen.
Hun wereld bestaat uit barakken. Soms,
als zij een enkele maal met Zofia naar
Linz gaan, staren zij schuw naar de huizen
en de mensen. Dèt is Lagerkrankheit: Linz
lijkt een vreemde, koele, vijandige wereld
voor wie nooit iets anders kende dan
armoede en ellende en de stank en de
ratten der barakken.
Het is middernacht bijna als men het
kamp Wegscheid verlaat. De wind is wil
der nu. Ergens ver weg in het kamp
slaat een deur dicht met een klap. Dichtbij
hoort men de Rus met het kankergezwel
kreunen. Aan weerszijden van de modder
paden leunen de barakken in strakke,
donkere rijen tegen elkaar.
(Advertentle)
Voor de handelt'N.V. Leven Co. Amsterdam C.
(Van onze correspondent).
In de Friese hoofdstad is Donderdag
middag een driedaags congres geopend
van de Koninklijke Nederlandse Maat
schappij tot Bevordering van de Genees
kunst, dat door enkele honderden dok
toren uit alle delen van het land wordt
bijgewoond, terwijl bij de opening boven
dien vele autoriteiten, onder wie de com
missaris der Koningin in de provincie
Friesland, mr H. P. Linthorst Homan, de
procureur-generaal by het Leeuwarder
Gerechtshof, mr H. R. de Zaayer en de
burgemeester van Leeuwarden mr A. A.
M. van der Meulen aanwezig waren.
Na de opening van dit congres gaf de
oud-voorzitter prof. dr L. A- Hulst een
jaaroverzicht, waarin hij onder meer
wees op de totstandkoming van de prij-
zenbeschikking voor specialisten, die zich
buiten de belangengemeenschap hadden
geplaatst en op het feit, dat (meer wilde
spreker er niet van zeggen) het hoofdbe
stuur van de maatschappij het aftreden
van prof. Muntendam als staatssecretaris
een stap terug heeft genoemd. In verband
met het vraagstuk van de specialistenop
leiding heeft de maatschappij zitting in de
Een ontwerpregeling ter aanvulling van Een tweede belangrijk punt, dat door de
het Wegenverkeersreglement voor het ver-héér Boost werd aangesneden, was dat van
Iimnen v "n zekere voorrangsrechten aan de maximumsnelheid. Gebleken is, dat
voetgangers is gereed gekomen en zal bin- vele automobilisten het opheffen van de
nenkort in de „generale staf van het ver-maximumsnelheid (in 1951) beschouwen
wórden behandeld. als een vrijbrief om zo hard unogehjk te
- - - rijden. Deze onverantwoordelijken zullen
keer"
Aldus vertelde gisteren de heer A. Boost, rijden. Deze onveranxwooraeiijKen zuuen
ireeteur Wegen en Verkeer van de het wel gedaan weten te krijgen, dat nood-
directeur Wegen
ANWB ter inleiding van de verkeers
technische leergang te Groningen Deze re
geling zal waarschijnlijk vrijwel overeen
stemmen met de desbetreffende conclusies
uit het onlangs verschenen „voetgangers
rapport" van het Verbond voorVeilig
Verkeer.
Buiten de „zebra-oversteekplaatsen" bij
Dorp der wanhoop. Een fragment
van het barakken-kamp der vluchte-
gedwongen tot z.g. „speed-zoning" zal
moeten worden overgegaan, dat wil zeg
gen tot het instellen van een redelijk- ma
ximumsnelheid op bepaalde trajecten.
De heer Boost sprak verder over de
algemene verkeersonveiligheid.
Na deze toespraak, die door ongeveer
130 „leerlingen", d.w.z. politie-autoriteiten
en vertegenwoordigers van wegbeherende
door verkeerslichten geregelde kruispun-instanties van gemeenten, provincie en
ten, zouden verplichte „zebra's" moeten I Rijkswaterstaat in de Noordelijke provin-
worden ingesteld, waarop de voetgangers j cies werd aangehoord, sprak de hoofdin-
zekere voorrangsrechten zouden gaan ge- specteur chef van de verkeerspolitie te
nieten. Deze speciale oversteekplaatsen j Rotterdam, de heer K. Muller, over het
moeten dan worden voorzien van bakens, j voetgangersprobleem, waarbij hij voort-
bolvormige, oranje knipperlichten op pa-1 borduurde op de voordracht van de heer
len- De voorrang aan voetgangers moetBoost.
daar worden gegeven onder voorwaarde, j lr c. Kuijsten, chef van de verkeersafde-
dat het gemotoriseerde verkeer op veilige 1 ling van de ANWB, heeft daarna een
remafstand van de oversteekplaats is. Deze technische uiteenzetting met lichtbeelden
regeling is te Londen reeds ongeveer 15 gegeven over de aanleg van voetgangers
jaar van kracht. Te Rotterdam worden eroversteekplaatsen- Op deze drie voor
proeven mee genomen. drachten volgde een levendige discussie.
staatscommissie, die dit vraagstuk zal be
studeren.
Tijdens de middagvergadering van dit
congres, hield de voorzitter van de maat
schappij dr Sluyters een interessante rede
over de positie van de huisarts in het ver
leden, heden en toekomst, waaruit de
conclusie valt te trekken, dat de huisarts
altijd een belangrijke centrale positie zal
blijven behouden. Hierbij wees spreker
op het feit, dat de artsen het veel druk
ker hebben doordat men nu veel eerder
dan in het verleden met kleinigheden bij
hem aanklopt en doordat zijn administra
tie veel omvangrijker is geworden. Hij
herinnerde er echter tevens aan, dat vele
bezwaren, die dikwijls op het zieken
fondswezen worden afgeschoven door de
patiënten, maar ook door de artsen zelf,
kunnen worden opgevangen en in dit
verband sprak dr Sluyters over de nood
zaak van een doelmatige organisatie van
de huisartsen.
In het kader van dit congres is in de
Harmonie een tentoonstelling van schil
derijen van artsen georganiseerd onder
de titel „Pincet en penseel", Voorts is er
een expositie van nieuwe medicamenten
en instrumenten. Donderdagmiddag zijn
de deelnemers aan het congres door B. en
W, ten stadhuize officieel ontvangen en
gisteravond gaf het Frysk Orkest met als
solist de pianist Cor de Groot een Gala
concert. Vandaag worden er wetenschap
pelijke bijeenkomsten gehouden en van
avond verzorgen de deelnemers met eigen
krachten een artsen-cabaret.
Mgr Ancel, wijbisschop van Lyon, heeft
samen met twee geestelijken en twee
broeders van de Prado-orde in een fa-
brieks-wijk van Lyon een religieuze ge
meenschap gesticht, die volledig zal be
staan van de lonen die de leden met han
denarbeid verdienen.
In een verklaring van kardinaal Pierre
Gerlier,, aartsbisschop van Lyon, is ge-
z'ega dat de gemeenschap geen nieuwe
poging tot voortzetting van het experi
ment met priesjer-arbeiders inhoudt. Dit
experiment werd zoals bekend, eerder in
het jaar op last van het Vaticaar. opge
geven. De 103 Franse priester-arbeiders
ontvingen toen de mededeling, dat zij niet
meer dan drie uur per dag handenarbeid
mochten verrichten.
De nieuwe gemeenschap in Lyon zal
onder leiding staan van mgr Ancel, die
zelf ook handenarbeid zal verrichten.
Tien millioen rupiah schade werd ver
oorzaakt door een hevige brand die een
gudang van de Borsumij in Makassar in
de as legde. Bovendien brandden 28 volks
woningen af. De schade, die de Borsumij
door deze brand heeft geleden, wordt al
leen al geschat op 9 millioen rupiah De
oorzaak van de brand is niet bekend.
Drie mannen zijn Woensdag te Bangkok
ter dood veroordeeld wegens samenzwe
ring tegen het leven van koning Ananda
Mahidol van Thailand, die in Juni 1946
werd vermoord.
Het hooggerechtshof ach4/e het bewezen
dat de koning, wiens dood jarenlanr een
mysterie is gebleven, in het slaapvertrek
van het koninklijk paleis is doodgeschoten.
President Eisenhower heeft gisteien,
op zijn vacantieverblijf in Denver, zijn
64e verjaardag gevierd. Zijn naaste me
dewerkers van het Witte Huis hadden
een intiem feest georganiseerd Het ver
jaardagsdiner van gisteravond was tege
lijkertijd het afscheidsdiner van Den
ver, want vandaag keert de president
terug naar Washington.
De eerstvolgende examens van de Ned.
Associatie voor Practijkexamens in boek
houden moderne bedrijfsadministratie en
handelscorresnondentie zullen op 14 en 15
December a.s. overdag en op 10, 11 en 12
Januari a.s. des avonds plaats vinden.
De examens staan onder toezicht van
de riiksgecommitteerde dr H. F. J. Wes-
terveld.
