MADE
IN
U.S.A.
Verdreven uit het
ontheemd
m
Oosten,
het W esten
Accountantsonderzoek bij
advocaten voorgesteld
Madame de...." zwierige recon
structie der jaren negentig
Films
Orkestleden brachten Amerika-
tournee in beeld
Oost-vluchtelingen
Gloeilampjes
NIEUW FRANS PROTEST BIJ
BESTANDS COMMISSIE
.„St. Nicolaasin eigen modern huis
Amsterdam heeft eerste specifieke
katholieke banketbakkersvakschool
DEZE WEEK
VERSE AMERIKAANSE IMPORT F.1.- PER 20 STUKS
VERSE AMERIKAANSE IMPORT U ruikt't - U proeft 't!
VRIJDAG 28 JANUARI 1955
PAGINA 3
Troosteloos kampleven in overbevolkte
kamers
De grote ontgoocheling
Vluchtelingen-tragedies in N.-Vietnam
Communisten trachten elke ontsnapping
te voorkomen
Moskou
Sint Remo
BLANK heeft het
moei
Toekomst van Westduitse
soldaat blijft rooskleurig
In Communistisch China:
Weer vier priesters
omgekomen
Naar verwezenlijking
van de „vijfde vrijheid
Oprichting van faillissementsfonds
Naast uitstekende opleiding practijk-
werk bij patroon
SPECIALE ANTI-HANG-
STOELEN
Scherpe milieu- en zedentekening van
Max Ophuls
A T AX Ophuls
regisseur
Vrachtauto verloor wiel
Chauffeur bij zoeken
gegrepen en gedood
Danielle Darrieux en Vittorio de Sica in
„Madame deeen zwierige reconstructie
van de jaren negentig van de Franse regisseur
Max Ophuls.
In Parijs"'
Prachtig lesprogramma
Voor Zuidafrikaanse
missiescholen
BIJNA HOPELOZE
SITUATIE
In Roosendaal:
Spoorwegtunnel en
atoombom schuilkelder
tegelijk
Raad besloot tot bouw van
nieuw slachthuis
„Moederklok-systeem"
Het bestuur van de school wordt terzijde
gestaan door een adviescommissie bestaan
de uit werkgevers en werknemers, en de
besturen der oudercommissie en der leer
lingen- en oudleerlingenvereniging. De St
Nicolaasschooi heeft 7 klassen met in to
taal 112 leerlingen van wie een groot deel
niet-kathoiiek is en een deel ook niet-
Amsterdammer. Deze laatsten krijgen zelfs
een reisvergoeding van de congregatie. De
school is een centrale school volgens het
zgn. „moederkloksysteem" en daarom
worden er van de Elandsstraat uit 10k
cursussen gegeven in andere plaatsen, zo
als in Utrecht drie, in Voorhout een en in
Maastricht een, welke half Februari aan
vangt. In voorbereiding zijn cursussen te
Tilburg, Zwolle en in Noord Limburg. Het
is de bedoeling in de eerstkomende jaren
een net van cursusplaatsen over het ge
hele land uit te zetten, omdat zoveel moge
lijk jonge mensen van dit volledig gesub
sidieerde onderwijs profijt moeten kun
nen trekken.
Frappante expositie in Concertgebouw
Lachende bassist"
Nog maar nauwelijks waren, in 1945, dwars door Duitsland de grenzen
van liet verdrag van Potsdam getrokken, of reeds begon duidelijk re
worden, dat liet land niet zo zeer in vier, docli feitelijk in twee zones
verdeeld was. De grenzen tussen de door de Fransen, Amerikanen en
Britten bezette Westelijke sectoren vervaagden geleidelijk, maar streng
gehandhaafd bleef de grens van het door de Sovjets bezette gebied
Zo begon reeds in die dagen de strijd om liet machtsevenwicht tussen
Oost en West en toen in 1949 dan ook kort na elkaar de (Oost-) „Duitse
Democratische Republiek" en de (West) „Duitse Bondsrepubliek" werden
gesticht, betekende dit de consolidatie van een vierjarige ontwikkeling.
Öost-Duitsland zou voortaan bij het rode imperium boren, bij het land
aan gene zijde van liet IJzeren Gordijn, dat achter Lübeck dicht gaat.
En langzaam maar zeker wordt het leven in dit deel van Duitsland
gebolsjewiseerd en omgevormd naar het model van de Sovjet-Unie.
De eersten, die op pijnlijke wijze de
gevolgen van deze verdeling aan den lij
ve ervoeren waren - hoe kan het an
ders? de mensen in Oost-Duitsland. En
het duurde dan ook niet lang of in steeds
groter aantallen vluchtten zij naar de
Westelijke helft van het land. Een zo
massaal karakter begon deze vlucht van
af 1947 aan te nemen, dat men over Oost-
Duitsland heeft kunnen zeggen dat het
..langzaam leegloopt". Niet minder dan
bijna 2 millioen - let wel: bijna 2 mil-
lioen - mensen zijn in de laatste acht
jaar uit de Sovjet-zone naar het Westen
gekomen en nog steeds houdt de stroom
onverminderd aan: op één dag komen
soms 800 vluchtelingen tegelijk in de
West-sector van Berlijn aan.
Het in het hart van de Sovjet-zone ge
legen Berlijn biedt immers de veiligste
weg om te vluchten: vanuit de Oostsec
tor van deze stad kan men zonder veel
moeite met tram of ondergrondse de
West-sector bereiken en daar is in de
loop der jaren een perfecte organisatie
gegroeid, -die voor het opvangen def vluch-
telingen zorgt. Er zijn een hele reeks kam
pen waar ze voorlopig ondergebracht
worden, totdat alle noodzakelijke forma
liteiten vervuld zijn. Een uitvoerig me
disch en politiek onderzoek vormen hier
van een belangrijk deel. Ongeveer twee
a drie weken zijn met dit alles gemoeid.
En dan komt de dag, dat de vluchteling
per vliegtuig naar de Bundesrepublik ge
bracht wordt. De reis per trein of auto
door het Sovjetgebied, dat West-Berlijn
van het overige West-Duitsland scheidt,
zou voor velen te gevaarlijk zijn. Alleen
zij die de absolute noodzaak van hun
vlucht kunnen aantonen - die mit Ge-
fahr an Leib und Leben" gevlucht zijn
worden als „politieke vluchtelingen" er
kend, wat bijzondere voorrechten met zich
meebrengt.
In de Bundesrepublik komen de vluch
telingen nu voorlopig in een doorgangs
kamp. In totaal zijn er 53 zulke kampen,
die samen een bevolking van 76.000 men
sen hebben. Tien daarvan hebben meer
dan 2.000 inwoners
En daar, in een van deze kampen, is
het .dat voor velen de grote ontgooche
ling begint. Zeker, er is niemand die hon
ger of koude lijdt, en zelfs ontvangen de
vluchtelingen werklozensteun of minstens
een zakgeld van 50 pfennig per dag. Maar
het troosteloze kampleven, de overbevolk-
te kamers en het nietsdoen werken psy
chisch zo op de mensen in. dat men zelfs
spreekt van een „Lagerpsychose".
De vluchteling krijgt het gevoel niet
meer dan een nummer te zijn. juist
zoals dat in de Sovjet-zone het géval
was. Velen zijn gekomen zo niet met te
hoog gespannen verwachtingen, dan
toch in elk geval .met de vaste wil
om het door hard werken zo snel mo
gelijk tot een goed bestaan te brengen.
Maar in het kamp zijn ze niet in staat,
om ook maar iets voor hun toekomst
te doen. Ze moeten afwachten, tot ze
aan de beurt zijn om „ausgeschleust"
te worden. Hun moed en hun zelfver
trouwen gaan daarbij langzamerhand
dalen. Ze worden onverschillig en apa
thisch.
Velen komen na enige tijd zo ver. dat
ze hele dagen op bed liggen en de tijd
doorbrengen met het lezen van heel goed
kope romannetjes. Velen ook kan men
Vrijdagsavonds, als er uitbetaling van
steungeld geweest is. dronken in de can-
tine aantreffen. Anderen trachten zich
een beetje levensvreugde te verschaffen
door een radio, een fiets of zelfs een mo
tor op afbetaling te kopen. De winkeliers
in de omgeving van het kamp zijn vol
komen op een dergelijke manier van za
kendoen ingesteld.
Dat deze leefwijze van een aantal
lang niet alle! - vluchtelingen door de
ingezetenen meedogenloos gecritiseerd en
gegeneraliseerd wordt spreekt vanzelf.
De vluchtelingen van hun kant voelen
zich geminacht en teruggestoten, wat
natuurlijk weer een terugslag geeft op
hun stemming en gedrag.
Vooral degenen, die sinds jarenlang in
een tuchthuis of concentratiekamp geze
ten hebben en na hun vrijlating naar het
Westen zijn gevlucht, klagen over het
weinige begrip, dat zij in de Bondsrepu
bliek vinden. Ongeveer vijfduizend van
deze gevangenen zijn in Januari van dit
jaar plotseling vrijgelaten, naar men
zegt met het oog op de conferentie der
Grote Vier in Berlijn, waar de Sovjets
een goede indruk willen maken.
Deze ex-politieke gevangenen vormen
een probleem op zich. Hier zij alleen kort
vermeld, hoe krenkend het voor deze
mensen is. die na hun jarenlange gevan
genschap toch al uit hun evenwicht en
overgevoelig zijn. om in het Westen soms
te moeten horen: „Nu ja, voor niets krijg
je toch geen vijfentwintig jaar!" Jawel:
je krijgt onder het Sovjetregiem onschul
dig dergelijke straffen. Alleen de veron
derstelling, dat iemand de staat wel eens
zou kunnen schaden, is voldoende.
Het spreekt echter vanzelf, dat de mees
te vluchtelingen een zeer concrete reden
hadden om de weg naar het Westen te
kiezen. Voor sommigen bestond die re
den hierin, dat zjj weigerden spionnage-
diensten te verrichten of omdat zil zich
actief tegen het systeem te weer stelden.
Bii anderen weer lag de dwang meer
op economisch terrein, zoals bij vele boe
ren en zakenlieden, die door onmogelijk
hoge eisen van belasting en inievcrings-
plicht aan de rand van dc afgrond ge
bracht worden, en die vervolgens hun
bedrijf onteigend en „volkseigen" gemaakt
zien. Anderen, die om de een of andere
reden ongewenst geacht werden, zijn van
sabotage, spionnage of een ander derge
lijk misdrijf beschuldigd en zijn er nog
maar net in geslaagd te ontsnappen.
(wordt vervolgd)
De tijd van Iwan de Verschrikkelijke
herleefde, gelukkig alleen maar in een
aantal munten uil de regeringstijd van
deze hardhandige Russische vorst. In het
dorp Saryevo in de landstreek Wladimir
heeft men 576 van deze geldstukktn op
gegraven, die thans alle in het plaatse
lijk museum zijn opgenomen in de ver
zameling.
Londen l
Waar wetenschapsmensen al niet over
keuvelen in hun vrije tijd. Uit een rap
port van deskundigen diepten we op,
dat ongeveer één persoon van de
twintig, wanneer hij iemand kust, tijdens
deze bezigheid blauwe vonken veroor
zaakt. Electrische vonken inderdaad en
dat komt het meest voor. indien zowel
b.v. de kusgever als de ontvanger
beiden droge lippen hebben. Wist u ver
der, dat het kammen van haar 390 volt-
.vonken kan opleveren en de hoeveelheid
voor een stevige kus geschat wordt op
500 volt (door de geringe ampèrage vol
maakt ongevaarlijk, dit voor hen die dit
heel graag willen weten)? Dus er is
gegarandeerd bij een welkomst- of af
scheidskus geen kans op schokken, ten
minste electrische.
Londen II
Begin Januari werd er al eens bericht,
dat koningin Elizabeth van Engeland
een horloge had verloren in de om
geving van het koninklijk kasteel te
Sandringham. De koningin was hieraan
zeer gehecht, want dat kleinood had ze
als klein kroonprinsesje gekregen van
de toenmalige Franse president, Albert
Lebrun. Hoe men ook zocht, het was
niet meer te vinden en de koningin is
ontroostbaar over dit verlies. Nu zijn
genietroepen van het leger, uitgerust
met mijnenzoekers, aan het speuren
naar een van de kleinste en kostbaarste
horloges ter wereld.
„Drie avonden achter elkaar laat ik een
dozijn uitgehongerde katten los in de
zaal' waar het festival zal plaats vin
den" Deze vreemde bedreiging kregen
de organisatoren van een liederen-
festival in deze schone plaats aan de
Italiaanse Rivièra. De schrijver tekende
heel bloederig als „De eenzame wreker'
Wat wil hij wreken, vroegen do verslag
gevers? Deze knaap Is natuurlijk een
componist wiens liederen op het
niet worden uitseyoerd, was
woord van de politie, die toch een
in het zeil gaat houden naar de even
tuele verschijning van een aantal opge
wonden hongerige poesjes.
Op grond van nadere inlichtingen, die in
Haiphong zijn ontvangen over de jongste
incidenten tussen de katholieke bevolking
en het communistische volksleger in het
dorpje Lundi, ongeveer 80 kilometer ten
Noord-Oosten van Vinh in Noord-Viet-
nam, heeft het Franse opperbevel gisteren
opnieuw een protest ingediend bjj de in
ternationale bestandscommissie en drin
gend verzocht een mobiele missie van on
derzoek naar het gebied te zenden.
Volgens één van de laatste vluchtelin
gen uit dit gebied, die in Haiphong zijn
aangekomen, zijn zestig katholieken om
het leven gekomen van wie er twee
levend werden begraven en werd een
groot aantal gewond. In totaal zouden 130
katholieken zijn gearresteerd. Op 9 Jan.
zouden de eerste katholieken in Lundi
zijn gearresteerd. Twee katholieken, die
aan de autoriteiten de wens van ongeveer
3000 inwoners van Lundi, om naar het
Zuiden te evacueren, kwamen overbren
gen werden plotseling gearresteerd. Te
gelijkertijd werd, evenals te Balang is „e-
beurd, het dorpje door troepen omsingeld.
In de nacht van 12 op 13 Januari ginge
de soldaten tol de aanval over. Met ytun""
stoten uit mitrailleurs doodden ril de
dorpswachten en na een kort gevecht,
waarbij de boeren streden met stokken,
lansen en messen, werden ongeveer 300
arrestaties verricht. Zestien boeren wer
den in het gevecht gedood, terwijl twee
boeren, die gewond waren, levend wer
den begraven.
Uit andere kringen is vernomen, dat zich
ook in het dorpje Tho Ninh, in de provin
cie Ha Tinh, ongeveer 50 kilometer ten
Zuiden van Vinh, een ernstig incident
tussen katholieken en communistische sol
daten heeft voorgedaan.
Ook naar aanleiding van dit incident is
ccn Frans protest ingediend. Gisteren nog
is een mobiele groep van de internationale
bcstandscommissie per hefschroefvliegtuig
naar de provincie Ha Tinh gevlogen.
Dinsdag jl. zouden in dc buurt van het
dorpje Lun Mjj nabij Vinh, voorts vijf
tien katholieken zijn gedood en vele
anderen gewond bij een mislukte poging
om naar het Zuiden te ontsnappen.
Volgens de vluchtelingen, die de Franse
posten bereiken trachten de communis
ten thans elke ontsnapping naar het Zui
den te voorkomen. De controle is voor
al zeer verscherpt na het grote treffen
tussen katholieken en Viet Minh-soldaten
op 2 Januari jl. te Balang. In Hanoi be
studeren leden van de internationale be
standscommissie nog steeds de rapporten,
die een mobiele missie naar Balang hier
over heeft uitgebracht. De Poolse en Ca
nadese leden van de commissie hebben
over deze rapporten al enige dagen be
sprekingen gevoerd.
Theodor Blank, de Westduitse
gemachtigde voor de veiligheid,
heeft zich gisteren in de Bondsdag
moeten beklagen over een stroom
van berichten in de pers over de
militaire dienst, die volgens hem
„zuivere speculaties en combina
ties" zijn. De jongste mededeling,
waartegen Blank te velde heeft
moeten trekken, was echter niet
van de pers afkomstig, doch van
een van zijn naaste medewerkers.
Nadat het bureau-Blank al een
paar weken lang de komende mili
taire dienst zo rooskleurig moge
lijk heeft geschilderd, was deze
medewerker plotseling voor een
gezelschap van oud-strijders getre
den met de mededeling, dat men
zich over de hardheid van de sol-
datenopleiding geen illusies moest
maken. Dat was volgens Blank's
medewerker alleen al nodig, omdat
de Duitse soldaten tegen natuur en
ontbering evenzeer gehard moe
ten. zijn als de Russische. Deze
uiting was wel hoogst ontactisch op
'n ogenblik, waarop de campagne
tegen de bewapening op volle toe
ren loopt. Blank verklaarde, dat z'n
medewerker alleen maar bedoeld
had af te rekenen met de spot, die
veelal gedreven wordt met zijn
plannen om de oude drilgeest niet
meer in de kazernes toe te laten.
Caricaturisten hadden de toe
komstige soldaten al in uitzicht ge
steld. dat onderofficieren hun het
ontbijt op bed zouden brengen.
In Rome zijn de namen bekend gewor
den van twaalf personen, onder wie twee
vrouwen en vier priesters, die in de
maand December 1954 in communistisch
China ter dood zijn gebracht.
De vier priesters zijn: pater Joh.. Shih
Hsien Chang. OFIVI;, vicaris-generaal van
het bisdom Wuchang; pater Leonardus
Chien Liang-tso, OFM. rector van het
klein-seminarie van Wuchang; Antonius
Yang Shao-Huai, pastoor van de kathe
draal van Hankow en Petrus Ly, kape
laan in het bisdom Wuchang. De voor
naamste tegen hen ingebrachte beschuldi
gingen luidden; activiteiten ten voordele
van Tsjang Kai Sjek; het verlenen van
militaire informaties in 1944; de oprich
ting van het Legioen van Maria; het
luisteren naar de Amerikaanse zender
en het verspreiden van de berichten
daarvan; het aansporen van de gelovigen
zich tegen de regering te verzetten door
in een Zondagspredicatie te verklaren
„wij leven in een moeilijke tijd" en het
aan de gelovigen opgelegde verbod de
communistische krant „Het Blauwe Ri
vierblad" te lezen.
(Van onze Haagse redactie)
Dezer dagen is in Den Haag bijeen de
algemene vergadering van de „Union in
ternationale des organismes officiels de
tourisme". Deze unie is acht jaar geleden
opgericht. Per land kan slechts één toe
ristische organisatie namelijk de of
ficiële of de semi-officiële lid zijn. Ne
derland is in de unie vertegenwoordigd
door het A.N.V.V. De Unie is een raad
gevend orgaan van de Verenigde Naties.
De vergadering te Den Haag, die Don
derdag is begonnen en zal duren tot Zon-
dag, wordt gepresideerd door jhr W. Bo-
reel, directeur van de A.N.V.V. Op een
persconferentie zei de heer Boreel, de
agenda niet publiek te kunnen maken. In
het algemeen kan men zeggen, dat de os-
sprekingen zullen gaan over de ontwikke
ling van het toerisme en de opheffing van
belemmeringen, die het toerisme in dU
weg staan. Het grote doel van de Unie
is, zo betoogde de directeur van de A.N.
V.V., de verwezenlijking van de „vijfde
vrijheid", de vrijheid van beweging.
Jhr Boreel toonde zich optimistisch ten
aanzien van het toerisme van de toekoms1
Vele factoren zullen het toerisme hand
over hand doen toenemen Als zodanig
noemde hij de groei van de wereldbevol
king, de verhoogde gemiddelde ouderdom,
de stijging van de levensstandaarden en
de inkomens, de toenemende populariteit
van bedrijfsreizen, de steeds snellere ver-
bindigen, de groeiende behoefte aan va-
cantie als gevolg van de steeds verder
gaande mechanisatie van de arbeid en
de algemene verhoging van het ontwik
kelingspeil der volkeren, welke de aan
drang om te zien, te weten en te beleven
stimuleert.
Als bijlage bij de zojuist verschenen
Januari-aflevering van het advocatenblad
zijn gevoegd ontwerpen van de algemene
raad van de Nederlandse Orde van Ad
vocaten van verordeningen met bijbe
horende memoriën van toelichting,
waarin aan het college van afgevaardig
den van de Nederlandse Orde van Ad
vocaten maatregelen worden voorgesteld
ter bevordering van ordelijke administra
tie en ter dekking van desalniettemin
in faillissementen door schuld van ad
vocaten ontstane tekorten.
Aanleiding tot het ontwerpen van deze
verordeningen is volgens mededeling van
de Nederlandse Orde van Advocaten ge
weest het feit. dat zich in de afgelopen
anderhalf jaar onder advocaten, die be
noemd waren tot curator in een faillis
sement. enige déconfitures hebben voor
gedaan.
In de eerste ontwerp-verordening
wordt voorgesteld de advocaten te ver
plichten zich te onderwerpen aan een
geregeld accountantsonderzoek van be
perkte omvang, zoals dit reeds sinds 1933
bij notarissen bestaat.
Hoewel dit beperkte accountantson
derzoek, naar verwacht wordt, een sterke
preventieve werking zal uitoefenen, moet
rekening worden gehouden met de moge
lijkheid, dat daardoor niet ieder tekort
wordt voorkomen. De algemene raad
stelt nu in een tweede ontwerpverorde
ning voor. de advocaten, die tot curator
in een faillissement worden benoemd,
te verplichten contractant te worden van
een in het leven te roepen stichting, ge
naamd „faillissemensfonds". Volgens de
tegelijk opgestelde ontwerp-statuten is de
contractant verplicht aan de stichting een
bescheiden inleggeld te voldoen en even
tueel later beperkte omslagen te betalen.
Het aldus gevormde fonds zal dienen om
tekorten, ontstaan bij het beheer van
faillissementsgelden, daar waar een advo
caat een blaam treft, voorzover mogelijk
aan te zuiveren.
De ontwerpen zullen op 19 Maart a.s.
in de vergadering van -het college van
afgevaardigden van de Ned. Orde van
Advocaten te Utrecht in behandeling ko
men.
(Van onze Amsterdamse redactie)
Vanmorgen heeft pastoor mgr W. Nolet,
oud-regent van het St Aloysiusgesticht in
Amsterdam, de eerste specifieke katholie
ke banketbakkersvakschool in ons land
ingezegend, die is gevestigd in een totaal
verbouwde katholieke lagere school in de
Elandstraat in de hoofdstad. Deze school.
„St Nicolaas" geheten, is de enige banket
bakkersvakschool, die is geschoeid op de
leest van het zg. „part-time"-onderwijs, het
leerlingenstelsel dat in ons land een rjjke
toekomst tegemoet schijnt te gaan. Do
Broeders van de Congregatie van O.L
Vrouw van Zeven Smarten, onder wier lei
ding deze school staat, hebben met dit on
derwijs van 1 Januari 1948 tot 1 Septem
ber 1953 op particuliere basis geëxperi
menteerd met behulp van de Vereniging
tot Bevordering van Vakopleiding in het
Banketbakkersbedrijf V.B.O.B-, dus zonder
subsidie van het rijk. Van laatstgenoemde
datum af werd echter rijkssubsidie ont
vangen en toen konden de broeders het on
derwijs de juiste vormen laten aannemen
Tot Augustus van verleden jaar was de
school ietwat gebrekkig gehuisvest in het
St Jozefgczellengebouw aan de Stadhou
derskade. Daarna moest men uitzien naar
Gistermorgen is op de nieuwe Rijksweg
Amsterdam—Utrecht een auto-ongeluk ge
beurd, dat aan een persoon het leven heeft
gekost.
Om ongeveer 7 uur kwam uit de ricn-
ting Amsterdam een vrachtauto met aan
hangwagen. Door onbekende oorzaak is
het rechter voorwiel hiervan afgebroken.
De bestuurder kon spoedig stoppen en
kwam op de parkeerstrook aan de rechter
kant van de weg te staan. Daarna is hi;
uitgestapt en is, zo meent de politie, naar
het wiel gaan zoeken.
Even later kwam een tweede auto uit
dezelfde richting, die tegen het wiel. dat
op de weg was blijven liggen, aanreed. De
chauffeur verloor de macht over zijn stuur
en kwam in de berm rechts van de weg
terecht. Daarbij werd de bestuurder van
de eerste vrachtwagen gegrepen en vrijwel
op slag gedood.
is „de
van dc
jaren negentig". Zijn
beste films Duitse
Franse en Amerikaanse
spelen rond de
eeuwwisseling en met
een bijna fanatieke
zucht naar perfectie
tracht hij keer op keer
„la belle époque" met
baar legendarische glans
te doen herleven in
afgeronde reconstructies
die geen detail over het
hoofd zien.
«Fa Ronde", „Letter
from an unknown wo
man" en „Le plaisir"
zijn literaire films,' die
het leven en dc ge
woonten van het 19e
ecuwse Wenen en Parijs
vatten in exquise vig
netten, die uitmunten
door de zorg en liefde,
waarmee ze werden
gemaakt.
Ook in zijn nieuwe
film „Madame de....",
is Ophuls teruggegaan
naar de jaren negentig,
inct hun charme, hun
weemoed en verval.
Ditmaal nam hij een
roman van Louise de
Vilmorin als uitgangs
punt van zijn tocht in liet verleden, een onbelangrijk hoek, dat in de
verfilming ver hoven het oorspronkelijke werk werd uitgedragen. Want
liet is vooral de sfepr, die Ophuls' films zo boeiend en aantrekkelijk
doet zijn.
verkocht om aan de speelbank te kunnen
gokken. Een Italiaanse diplomaat, Ba
ron Donati, koopt ze en neemt ze mee
naar zijn nieuwe post Parijs, waar hij in
contact komt., met zijn oude vriend de
generaal. Het gebeurt zoals het noodlot
wil: de baron, gecharmeerd van Mada
me de.., geeft haar de oorbellen als
bewijs van zijn genegenheid, zonder te
weten dat zij de bellen reeds eerder heeft
bezeten.
Zoals te begrijpen valt, behandelt Max
Ophuls dit deel van de film met alle
ironie en lichtvoetigheid, gretig gebruik
makend van de gelegenheid de entourage
van een tijdperk te schilderen in een ver
scheidenheid van details. De eerste op
namen van „Madame de..' bestaan uit
een schijnbaar doelloos rondkijken in de
kleerkasten en bijouteriekistjes van Ma
dame de.., van een al even schijnbaar
doelloos rondrennen van Generaal de.,
in de gangen en de loges van de Opéra.
Later zijn het de episodes in de balza-
„Madame de..' handelt over een paar
oorbellen, die een „Ronde'-achtige gang
maken en steeds bij de rechtmatige eige
naar terugkeren- Madame (je (haar naam
wordt discreet verzwegen) verkoopt een
voor, dat zij ze verloren heeft. De juwe
lier echter, die bemerkt, dat er veel rucht
baarheid aan de zaak wordt gegeven,
vertelt de ware toedracht aan Generaal
de.... die de kleinoden terugkoopt en
paar oorbellen, die ze op de dag na haar schenkt aan een vertrekkende vriendin,
huwelijk van haar echtgenoot kreeg en Ver weg van Frankrijk, in Constanti-
om schandaal te voorkomen geeft ze nopel, worden de oorbellen door haar
len, waar alleen door het beeld de gene
genheid, de liefde van Madame de., en
Donati wordt gesuggereerd.
Vervolgens neemt het verhaal een tra
gische draai als Madame de., en Baron
Donati verliefd op elkaar worden, met
als enig openstaande mogelijkheid van
die tijd, de genoegdoening van Graaf de.,
door een duel.
HET ZIJN deze twee delen, waarin
de film uiteenvalt: het een schil
dert het milieu, het ander de ze
den van die dagen.
Met trefzekere hand regisseerde Max
Ophuls dit verhaal, dat in handen van
een minder verfijnd man zeker tot een
melodramatische draak zou zijn gewor
den. In de drie hoofdrollen staan Danielle
Darrieux en Charles Boyer, voor het
eerst sinds „Mayerling' weer samen als
Graaf en Madame de.., en Vittorio de
Sica als Baron Donati. Boyer is een cor
recte graaf, die door zijn stramme, on
plooibare houding zijn vrouw van zich
heeft vervreemd. De Sica speelt de ba
ron met charme en is ook diplomaat
in het dagelijkse leven, waardoor hij Ma
dame de., tot zich trekt.
De eer voor de gehele film gaat na
tuurlijk naar Max Ophuls, de stylist, die
met groot raffinement het tijdperk van
het fin de siècle opbouwt. Men krijgt
vaak het idee. dat hij meer een filmi
sche stijloefening maakt dan een verhaal
vertelt, met zoveel liefde laat hij zijn ca
mera trappen, spiegels en een suppoost
observeren. Wat als herinnering aan „Ma
dame de.." de toeschouwer bijblijft, is
een fijnzinnige nilieutekening, een door
snee van een tijdperk en een klasse (waar
toe Generaal en Madame de ..behoren)
en waaraan we alleen met weemoed kun
nen denken, wanneer een meester als
Ophuls het weer voor ons oproept.
andere huisvesting, hetgeen men in de
Elandsstraat vond. Op 6 September jl.
werd aangevangen met de verbouwing van
het pand en nu kan de school, die is ver
anderd in een uitstekend geoutilleerd en
modern opleidingscentrum de verbou-
wingskosten ad bijna één ton nam het Rijk
helemaal voor zijn rekening Maandag
a.s. officieel worden geopend.
Dat wil niet zeggen, dat er al die tijd
geen onderwijs gegeven is. Integendeel;
men is tijdens de bouwwerkzaamheden in
het „uitgewoonde pand" met het lesgeven
gewoon doorgegaan. Wij hebben gisteren
de school bezocht en zijn onder de indruk
gekomen van de wijze, waarop de adspi-
rant-banketbakkers hier hun opleiding
krijgen. Goed verlichte en in frisse tinten
geschilderde lokalen met lesattributen, die
er zijn mogen. De tafeltjes in het theorie
lokaal met speciale anti-hangstoelen er
bijkunnen in één handomdraai worden
veranderd in tekentafels.
We waanden ons eigenlijk in „La ville
lumière", want alle lokalen hebben Pa-
rijse namen gekregen. Dat vinden de jon
gens erg leuk- Het teken-theorielokaal
heet bv. Panthéon, de gang Rue de Ri-
voli, de administratiekamer Louvre, de
leraarskamer het Elysée, de directeurs
kamer Place de La Concorde. Place du
Tertre is het siervakkenlokaal, Place de
I'étoile het magazijn en Place Saint-Ho-
noré de eigenlijke bakkerij, die is voor
zien van electrische ovens en koelkas
ten. Het moet inderdaad een pretje zijn
daar te worden bekwaamd in het maken
van taarten.
Het leerlingenstelsel voor banketbak
kers is 5-jarig, nl. een stelsel A, dat drie
jaar duurt en een stelsel B, dat twee jaar
in beslag neemt. A Is bestemd voor die
jongens, die direct in het bedrijf komen,
zonder eerst op een dagcursus te zijn ge
gaan en B wordt gevolgd door die leer
lingen, die een tweejarige cursus aan een
dagschool achter de rug hebben of in het
bezit zijn van een bewijs, dat ze derde be
diende zijn en zich nu verder willen be
kwamen. Het diploma vakbekwaamheid
kan in 6 tot 10 jaar worden gehaald. Bij
het „part-time"-stelsel gaat men uit van
de idee, dat de practijk bij de patroon
wordt geleerd en de zgn. sier- en aanvul
lende vakken op de school.
De reeds genoemde V.B.O.B. sluit met
patroon en ouders een leercontract af,
waardoor de leerling is verplicht het on
derwijs, dat geheel gratis is, te volgen. De
patroons ontvangen een kleine jaarlijkse
vergoeding. De jongens krijgen in Amster
dam per week veertien doorbetaalde les
sen van 50 minuten, verdeeld over een vol
le dag en twee avonden- Onderricht wordt
gegeven in practische oefeningen, sier-
vakken, vakthorie, warenkennis, model
leren, kleurenkennis enz. en verder in so-
„Wij sporen de katholieken van Zuid-
Afrika aan niet de moed te verliezen
zelfs niet, nu onze missie-scholen onder
de Bantoe-negers in een bijna hopeloze
positie zijn gebracht".
Dit zeide de aartsbisschop van Durban
mgr Denis E. Hurley OMI, voorzitter van
de Zuid-Afrikaanse bisschoppenconferen
tie, op een congres van de Katholieke
Afrikaanse Unie en van de Katholieke
Afrikaanse Onderwijzers Federatie, welk
congres werd bijgewoond door tien bis
schoppen, 50 priesters en 200 afgevaardig
den. De aartsbisschop richtte zich in zijn
toespraak tegen de nieuwe Bantoe
schoolwet in Zuid-Afrika, die alle mis
siescholen onder staatscontrole wil bren
gen door vermindering en uiteindelijke
stopzetting van de subsidies.
De aartsbisschop beschouwde de tij
delijke voortzetting van 75% overheids
subsidie als een tijd, waarin de katho
lieken zich er nog op kunnen voorbe
reiden, dat zij binnen twee of drie jaren
de missiescholen geheel zelf moeten be
kostigen. Hij memoreerde, dat er reeds
een fonds voor dat doel is gesticht en
dat er ieder jaar een katholieke school-
campagne zal worden gehouden. Des
ondanks blijft de kwestie hoe aan het
nodige geld te komen, een nagenoeg on
oplosbaar probleem.
De aartsbisschop zette uiteen, dat de
3000 onderwijzers der missiescholen thans
salarissen ontvangen van 1.120 pond per
jaar, doch verklaarde met grote nadruk,
dat de Kerk met veel inspaning en offers
toch niet meer zal kunnen betalen dan
560 pond 's jaars.
Inmiddels heeft de Katholieke Afri
kaanse Onderwijzers Federatie zich met
de beslissing van het episcopaat, de
katholieke scholen kost wat het kost te
behouden, accoord verklaard. De fede
ratie stelt zich aldus schrijft de fede
ratie in een brief aan het episcopaat on
der bescherming van de H. Maagd, die
ons door middel van het rozenkransge
bed oneindig veel hulp zal schenken".
Roosendaals raad gaf»gisteren zijn fiat
aan de bouw van een spoorwegtunnel,
welke tevens dienst zal doen als schuil
kelder in geval van een atoombomaan
val.
Het reeds in 1950 opgestelde plan werd
hierdoor gewijzigd (het project voor de
grote verkeerstunnel staat hier los van),
doordat nu speciale gassluizen en venti-
latiedeuren moeten worden aangebracht.
Met de bouw van de kleine tunnel zal
spoedig worden begonnen. Die van de
grote (kosten om en nabij de vier mil
lioen) zal nog op zich laten wachten;
dit mede in verband met een te bouwen
nieuwe woningwijk.
Op de raadsvergadering prijkte voor
het eerst een complete maquette van het
dit jaar nog te bouwen geheel nieuwe
slachthuis. Het te bebouwen terrein is
ongeveer 17000 m2 groot. Het ontwerp is
van ir C. Alexander uit Arnhem, die een
complex ontwierp, waarin een hyper
moderne koelinrichting zal worden aan
gebracht en waarvan de kosten ruim een
millioen zullen zijn.
Nog voor de zomer van het komende
jaar hoopt men het moderne complex
geheel gereed te hebben. Er is haast bij,
want in Roosendaal wordt geslacht voor
heel West-Brabant, op een gedeelte rond
Bergen op Zoom na.
ciologie. Engels, Nederlands, rekenen en
algemene ontwikkeling, zoals b.v. staats
inrichting, menskunde, muziekleer, eti
quette enz. Een prachtig lesprogramma,
waardoor de jongens méér worden dan al
leen koekebakkers.
Het blijkt, dat een groot
aantal leden van het Con
certgebouworkest niet al-
leen virtuoze bespelers
zijn van een muziekin
strument, maar daarnaast
ook op knappe wijze een
foto-instrument weten te
hanteren. Dertig ama
teurfotografen onder de
musici, geven daarvan
een frappant bewijs in
een tentoonstelling „van
eigen werk", gemaakt tij
dens de Amerika-reis. De
expositie is gisteravond
in aanwezigheid o.a. van
staatsraad Schokking en
van alle leden, van het
Concertgebouworkest
door burgemeester
D'Aiily van Amsterdam
geopend.
De 175 foto's worden
gedurende drie weken in
de Julianafuyer van het
Concertgebouw tentoon
gesteld. Er is voor de
vervaardigers en ook
voor het publiek een aar
dige attractie aan verbon
den. De commissie tot be
vordering van de ama
teur-fotografie heeft na
melijk drie prijzen, van
100, 60 en 40, uitge
loofd voor de beste drie
foto's en het publiek mag
uitmaken, wie de geluk
kigen zijn. Dat zal de be
zoekers niet meevallen,
want vele musici-foto
grafen hebben bijzonder
goede en ook artistieke
plaatjes mee naar huis
gebracht, foto's die een
getrouwe afspiegeling
zijn van de tournée door
de Nieuwe wereld. De
zeereis over de Oceaan
leverde prachtig mate
riaal, zoals: Jan Daamen
bestudeert La Mer, of Zon
en Water en Jeux des Va-
gues. De Niagara-water-
vallen, negerkinderen,
monumenten, Thanks
giving Day in New York,
het ontgroenen van stu
denten in Ann Arbor,
blank en bruin, Holland
in Michigan. Texas en
Hawaii, allemaal dankba
re onderwerpen, welke
met veel gevoel voor
schoonheid en harmonie
door de orkestleden in
beeld zijn gebracht Ook
de collega's zelf bleven
natuurlijk niet onopge
merkt, getuige de foto's
ais „Lachende bassist" en
„Shuffle board", die Van
Beinum laat zien tijdens
een spel op het dek. De
onderschriften zijn be
paald geestig.
In een andere foyer
brengt men door middel
van een serie kunstfoto'ï,
die niet van de orkestle
den zijn, de ontwikkeling
van het muziekleven in
Amerika in beeld.
