Volkenhutspot in West-Indië
Julien Fédon van Grenada nog
steeds nationale held
Begraven regel, cremeren een
uitzondering
S. li. S. I
IHJBnMfop:
99
Zaterdagse
mijmeringen
KVP acht compromis bij wijziging
der begrafeniswet mogelijk
Het feest der 18 verschijningen
PAGINA 3
ZATERDAG 5 FEBRUARI 1933
v_y - gi mm wüp
West-Indië. Columbus belandde er,
toen hij steeds verder Oostwaarst stevende.
Maar hij meende de laatste uitlopers
gevonden te hebben van wat later Oostinje
werd genoemd en nu Indonesië heet. Het
tand van Cipango (Japan) dacht hij te vin
den en de rijke specerij-eilanden van de
Indien. Hij had slechts een vaag begrip
van de wijze, waarop het aardoppervlak is
ingedeeld, geloofde reeds Indië bereikt te
hebben. Het gebied ten Westen van Midden-
en Noord-Amerika heet nog steeds West-
Indië. Maar het is een nogal vergezochte
en steeds minder gebruikt wordende ver-
West-Indiëtelt ondertussen parels als Trinidad en Jamaica,
namen, waaromheen nog het romantische waas hangt van boekaniers
en zeerovers, van Spaanse zilvervloten en verzonken schatten. Hel
is in menig opzicht een toeristenparadijs geworden. Naar dit loei is-
tenparadijs heeft zich thans Prinses Margaret begeven, de zuster
van koningin Elizabeth II, voor een officieel bezoek aan de voor
naamste gedeelten, waarboven de Engelse vlag wappertZij zal
kunnen constateren, dat de eilanden van West-Indië, ofschoon ze
ogenschijnlijk veel op elkander lijkenbij nader toezien een grote
verscheidenheid vertoneniets wat we zelf bij een bezoek aan West-
Indië vóór de oorlog hebben kunnen constateren, toen we b.v. in
Trinidad een waar paradijs van schoonheid vonden, elders, b.v.
op ons Curasao, een hoogst modern en geïndustrialiseerd brok land,
waar slechts de in oud Holland-koloniale stijl gebouwde huizen
herinnerden aan een meer pittoresk tijdperk.
zamelnaam voor een aantal eilanden en
eilandengroepen, van Cuba tot Curagao. In
de laatste tijd is de benaming West-Indië
allengs beperkt tot een betrekkelijke klein
gedeelte. West-Indië bleef geen afgerond
geheel, zoals Indonesië nog steeds is. Het
viel in eilanden en archipels uiteen, die stuk
voor stuk onder een apart gezag staan of
hun onafhankelijkheid wisten te verwerven.
West-Indië is geen politieke eenheid en nau
welijks een economische, het werd een
smeltpot van volkeren van allerlei naties,
terwijl de oorspronkelijke bewoners, de
Indianen, vrijwel uitstierven.
Prinses Margaret van Enge
land maakt een reis, die een
maand zal duren, naar West-
Indië. Ze zal er Trinidad,
Tobago, Grenada, Barbados,
St Vincent, St Kitts, Antigua
en Jamaica bezoeken. Over de
voornaamste eilanden, waar
Prinses Margaret voet aan
wal zal zetten, geven we hier
nevens een aantal interes
sante bijzonderheden, waar
onze lezers ongetwijfeld be
lang in zullen stellen.
En nu, enkele honderden kilo
meters ten Zuid-Westen van Bar
bados, naar Grenada. Dit is een
vulkanisch eiland, waar hoofdza
kelijk cacaocultures zijn. De haven
van St George, de hoofdstad, is
de krater van een uitgebluste vul
kaan. Het Franse gezag duurde er
tot 1763 en de bevolking is hoofd
zakelijk katholiek. Nadien kwam
het weer eens onder Frans gezag
terug en het werd tenslotte defi
nitief Engels, echter niet dan na
een grote opstand der Franse plan
ters en hun slaven, die op bloedige
wijze onderdrukt moest worden.
De naam van de leider der opstan
delingen, Julien Fédon, heeft op
Grenada nog steeds de klank van
die van -een nationale held
Back to India!
Reeds een dag van te voren
drongen ze de loodsen binnen langs
ae piei', vanwaar nun schip zou
wegstomen. Mannen, vrouwen en
kinderen hurkten naast hun bun
deltjes, zongen en baden of sliepen
enkele uren, doodop van vermoeid
heid en angstig verbeiden.
Eindelijk vertrok het schip met
zijn meer dan duizend passagiers,
nagestaard door velen, die er geen
plaats op hadden kunnen verove
ren. De overtocht naar India was
heel stormachtig. Tientallen stier
ven van uitputting. Toen de over
levenden in India aan wal stapten,
was er niemand om hen te verwel
komen. Ze konden nergens onder
dak vinden en het bleek, dat er
voor hen ook geen werkgelegen-
,ieid was in het zo overbevolkte en
doodarme, maar vrije vaderland.
Enkelen hadden nog genoeg geld
over na wekenlange omzwervin
gen en keerden per vliegtuig
naar Trinidad terug. De anderen
gingen in de millic)0riorim3.ss3. vsn
India op. Wat er met hen gebeurde,
weerhield tot dusver honderddui
zenden Brijs-Indiërs op Trinidad
en elders van plannen voor een
terugkeer naar Moeder India
Zoals op Trinidad vormen de
Brits-Indiërs op tal van andere
West-Indische eilanden welvaren
de kolonies. Hun intelligentie en
werkijver stelt hen in staat, ge
bruik te maken van de mogelijkhe
den, welke het Britse gouverne
ment voor intellectuelen biedt. Ook
hun vakkennis is groot en daar
door hebben ze een belangrijk aan
deel in de nieuwe woningbouw,
welke door de regering bevorderd
wordt, teneinde de krotten en
achterbuurten uit de weg te rui
men.
Observator
Priester-.-marde
En daarom
VGRAVENHAGE, 4 Februari 1953
Discriminatie t.o.v. crematie
Fatimn in ere
Er is nog redding
En morgen
Compromis mogelijk
Margaret naar een „Paradijs
-w-M-r-r 'W "I ron nioiiiep unie. in Port of bpain
Zelfs in Engeland menen velen, dat (den, eeuwen achtereen. Ofschoon de ne-
West-Indië" een vrijwel eenvorming
gebied is. Ze maken daarbij tevens de
vergissing te veronderstellen, dat alles
wat West-Indisch wordt genoemd, van
Jamaica afkomstig is. Als men bedenkt
dat Trinidad meer dan vijftien honderd
kilometer van Jamaica verwijderd ligt,
zal men zich levendig kunnen voorstellen,
in welke mate er wel een verscheiden
heid in tal van opzichten moet zijn
Een aantal der grotere en ook der
kleinere eilanden hebben afwisselend on
der Spaans, Engels, Frans en Nederlands
eezag gestaan. We zullen ons hier bepei-
ken tot het gedeelte van West-Indie, het
welk onder Engelse souvereiniteit staat.
Maar ook dan treft de beschouwer tel
kens een elders in die grote archipel,
welke in een grote boog voor de kust
van Amerika ligt uitgespreid, ontmoet
men er een schrikbarende armoede, waar-
aan vooral de negerbevolking ten prooi
is.
De verscheidenheid doet zich inmiddels
ook binnen betrekkelijk korte afstanden
voor Nemen we b.v. het eiland Barba-
rins 'en het eiland Grenada. Het eerste
was vroeger ten onzent speciaal bekend
vanwege zijn mooie postzegels, het laat-
Z herinnerde en herinnertmemgeen aan
Snanie door de naam. Het heett eenter
twee honderd jaar onder Franse heer
schappij gestaan. Barbados is een l
wel vlak eiland.Het werd reeds in 162b
door de Engelsen gekoloniseerd, die er
suikerplantages aanlegden. De arbeiders
ervoor werden uit Afrika aangevoerd.
Barbados, waar nu ook asfaltvelden
gèxploiteerd worden, heeft een bevolking
van blanken en zwarten. Tot de blanke
bevolking behoort een groep afstamme
lingen van voormalibe politieke en cri
minele gedeporteerden. Sinds honderden
jaren wonen ze in een vrijwel afgeslo
ten gedeelte van het eiland: achter de
rotsen", behind the cliffs en ze worden als
..Redlegs" aangeduid, roodbenen. Waarom
weet niemand meer. Ze vormen een soort
blanke paria's, maar ze hebben zich nooit
met de negers vermengd. Hun kinderen
zijn blank, blond, en dikwijls mooi, maai
de „Redlegs" mannen-vrouwen, worden
vroeg oud en lelijk.
Barbados is bekend om zijn prachtige
buitenverblijven, waarin eens de rijke
planters woonden en een grote staat voer-
Een nieuwe wijk in Port of Spain,
de hoofdstad van het paradijselijke
Trinidad, dat inmiddels al de pro
blemen kent, waaraan West-Indie
rijk is: vooral sociale en culturele.
gers bijna anderhalve eeuw vrij zijn, wis
ten ze zich tot dusver niet omhoog te
werken. Ze zijn arm, schuwen het werk,
maar zijn ondanks hun armoede goed ge
humeurd en dus ook goedlachs.
In 1951 Is er nog eens een oP^jjnd
tgebroken, die het leven op het eiland
.u.nmAn nnvoivcppvHp Br moesten tioe
prachtige breed uitgebouwde stad, kent
ook achterbuurten, waar negers en kleur
lingen, Chinezen en Indiërs dicht opeen
gepakt en onder schrikbarende sociale en
hygiënische omstandigheden een vaak
uiterst kommervol bestaan leiden.
Dit Trinidad werd,'nadat het door Co
lumbus ontdekt was, tot 11*97 door de
Spanjaarden geregeerd, die er eenter
slechts een gering aantal kolonisten heen
zonden. Aldus werd het aanvankelijk door
Franse immigranten bevolkt. Ze werden
in de vorige eeuw door Brits-Indiërs ver
drongen, wier aantal spoedig dat der af
stammelingen der negerslaven nabijkwam
Een derde van Trinidads bevolking is
thans van Br.-Indische afkomst. Ze vormt
een bevolkingsgroep van meer dan een
half millioen zielen, welke tamelijk wel
varend is en de oude, vaderlandse ge
bruiken handhaaft. Ze bouwen nog steeds
hun eigen tempels, alhoewel een aantal
tot het Christendom is overgegaan. La
ten we en passant nog even aanstippen,
dat Trinidad groot kan gaan op een Be-
nediktijner abdij.
Enkele jaren geleden werd het gewoon
lijk rustige bestaan op het paradijselijke
eiland onderbroken door een bijna fanatie
ke beweging onder de Brits Indiërs. Toen
India onafhankelijk werd, zag men op
Trinidad talrijke Brits-Indiërs door een
nationalistische roes bevangen en meren
deels juist degenen, die er geboren wa
ren en India dus nooit gezien hadden
Maar het onafhankelijke India leek hun
een paradijs. Ze herinnerden zich, dat in
de arbeidscontracten, waarmede hun ou
ders of grootouders naar het eiland wa
ren gekomen, een clausule stond, waarin
hun gratis overtocht naar India werd ge-
wan. jj!go, wanneer hun diensttijd op Ut
plantages geëindigd was. Niemand had
er ooit gebruik van gemaakt, want de
Brits-Indiërs waren van louter armoede
hun land ontvlucht, indertijd.
Er werd een politieke rel van gemaakt
en uiteindelijk stemde de gouverneur er
in toe, dat er een bedrag beschikbaar
werd gesteld, om een schip te charteren
waarmede de ontevredenen naar India zou
den worden teruggebracht. President Neh-
roe had hun de terugkeer naar het va
derland afgeraden. „Ons land is nog in
opbouw, blijft daar, waar ge het goed
hebt en helpt mee. er welvaart te bren
gen" telegrafeerde hij. Het bracht de fa
natieke dwepers niet van hun voornemen
af. Dagen voordat het door het gouver
nement gecharteerde schip zou vertrek
ken, baden ze in hun tempels en pakten
ze hun laatste bezittingen bijeen, na ver
der alles te gelde te hebben gemaakt.
Overal, waar in West Indië de En
gelse vlag waait, wordt veel gedaan, om
het sociale en culturele peil van de be
volking op te heffen. Op Jamaica is zelfs
een centrum van wetenschap gesticht in
het University College of the West In-
dies, dat de doctortitels van de Univei-
siteit van Londen verlenen mag Verle
den jaar studeerden er 250 studenten aan
deze, in 1948 opgerichte universiteit Het
West Indian College" van Jamaica knjgt
tot taak, West Indië te voorzien van
doktoren, ingenieurs, financiële deskund-
gen, etc.
CHINA TELT zes millioen katholie-
ken; ofschoon zij een kleine minder
heid vormen, trekken zij toch de volle
aandacht van de communistische lei
ders. Een verbannen missionaris /reeft
het geval van een Chinese communis
tische officier, ex-student van de Ka
tholieke universiteit van Peking, ver
teld. Deze officier beweerde: „Wij
taxeren de Chinese priesters als
sociale waarden"welke niet mogen
verdwijnen, maar bewaard moeten
worden. Want zij zijn mensen, opge
voed in strenge discipline en levens
regelen volgens strenge principen. Zij
wijden zich aan een ideaal met offers
en in gehoorzaamheid jegens een hiër
archie met daarenboven een verlangen
het algemeen welzijn van de maat
schappij, waartoe zij behoren te dienen.
Dit is toch wel een mooi getuig
schrift. Doch in rode open zijn die pries
ters zo toch niet bruikbaar.
ALDUS vervolgde genoemde offi
cier:
Onze communistische parij hreft nu
dusdanige elem enten nod ia. juist om
dat zij zeldzaam zijn in China. Na de
priesters bevrijd te hebben van hun
buitenlandse meesters, kunnen zij ge
makkelijk voor de sociale sfeer, gewon
nen en gebruikt worden. Om hun
ideeën te veranderen, willen wij hen
in herschoHv-t-'-amnen plaatsen: hun
taak zal het z:-n de ideeën te verande
ren van hen. die de verkeerde weg
genomen hebben en Christus gevolgd
zijn".
Christus volgen is dus op de ver
keerde weg zijn. Als Paul de Groot
hier noa eens katholieke zielen vannen
wil, wijst dan op het land van Mao
Tse Toeng!
„Redlegs"blanke bewoners van
Trinidad, die er sinds eeuwen wonen
en er een aparte gemeenschap vor
men. Het zijn een soort paria's. De
Engelse kolonisten bemoeien zirli
niet »iet hen en zij bemoeien zicli
nif>t m f*t fin rt.O0P.rS.
volkomen paralyseerde. Er moesten
pen aan land gezet worden. De oorzaaa
was de ontevredenheid der plantagearbei
ders over hun lonen en sociale positie.
Nadat er slachtoffers waren gevallen,
kwam men overeen, de opstand als een
staking te beschouwen en nadat een
soort arbeidsbemiddelaar was benoemd,
keerde de rust weer. Vele bewoners van
Grenada hadden gedurende de oorlog op
de Amerikaanse bases op Trinidad ge
werkt en toen ze terugkeerden, konden
ze zich niet meer verenigen met de er
heersende toestanden, ofschoon ze nood
gedwongen terug gingen, omdat na het
einde van de oorlog op Trinidad een
grote werkloosheid ontstond en ze derhal
ve weer een toevlucht op hun eigen eiland
moesten zoeken.
Ze voelden zich als het ware uit, een
paradijs verdreven. Maar was Trinidad n
paradijs? Zoals gezegd, het bezit een pa
radijselijke schoonheid, doch evenals el
ders in West Indië is de natuur wel
weelderig, doch ook weer karig, terwijl
overbevolking reeds enkele malen een
noodtoestand heeft veroorzaakt. De hoofd
stad het rustieke Port of Spain, een
Boor de Tweede Kamer werd heden
middag een begin gemaakt met het wets
ontwerp betreffende de verbranding, de
balseming en de schouwing van lijken,
welk ontwerp nog dateert van Januari
1952.
Men is namelijk reeds jaren bezig ge-
menselijk lichaam, geheüigd door de doop
en de sacramenten als een tempel van de
H Ceest Hh kwam echter tot de vraag
of hU hieruit en uU het sinds 1866 vige
rende verbod voor katholieken zou^moe-
ten concluderen, dat
weest met de kwestie, dat het verbranden
van lijken, sinds een arrest van de Hoge
Raad van 1 Maart 1915 niet strafbaar is,
alleen omdat de wetgever verzuimd heeft
de personen aan te wijzen die met de zorg
voor het begraven worden belast, zodat
niemand wegens het niet naleven van de
Begrafeniswet aansprakelijk kan worden
gesteld. Sinds die tijd ontstond de onbe
vredigende toestand, dat crematie plaats
vindt zonder dat daartegen van overheids
wege wordt opgetreden.
De eerste poging om aan deze situatie j
een einde te maken dateert van 1919 m*
een wetsvoorstel, waarbij verbranding
alleen mogelijk zou rijn, als de overledene
aldus bij testament of codicil had beschikt.
Dit ontwerp is aan een mondelinge behan
deling in de Kamer nooit toegekomen; een
derde poging in 1940 strandde op het uit
breken van de tweede wereldoorlog.
Bij dit wetsontwerp is uitgegaan van
de gedachte, dal het niet wel mogelijk is
een toestand, die nu reeds veertig jaar
bestaat en een grote omvang heeft aan
genomen, nu nog met een crematieverbod
te treffen. Van de andere kant bestaan
er bij grote groepen der bevolking ern
stige bezwaren tegen lijkverbranding, die
door deze groepen wordt gezien als een
heidense gewoonte en tegen de traditie
van de Kerk.
Er moest dus een modus worden gevon
den om lijkverbranding binnen zekere
grenzen toe te staan, om aan de toestand,
dat dagelijks onder hel oog van de over
heid de wet wordt overtreden, een einde
te maken. Dit is in dit wetsontwerp ge
schied, maar zo, dat dit ontwerp niet
leidt tot een algehele gelijkstelling van
verassing met begraven. Begraven wordl
dus als regel vooropgesteld en verassing
wordt toegelaten, indien de overledene
uitdrukkelijk de wens daartoe kenbaar
heeft gemaakt en de overige in de wet ge
noemde voorwaarden zijn vervuld.
Nu begon de heer Oud (V.V.D-) met te
zeggen, dat hij tegen dit ontwerp bezwaren
had van zeer principiële aard. Dit wets
ontwerp zou volgens hem namelijk in
strijd zijn met het beginsel van de geeste
lijke vrijheid en met name met de univer
sele verklaring van de rechten van de
mens en met de vrijheid zijn godsdientsige
overtuiging le belijden, omdat daaraan
geen andere beperking mag worden aan
gelegd dan in een democratische staat
nodig is in hel belang van de openbare
orde en zedelijkheid en ter bescherming
I van de rechten van anderen.
Het niet gelijk stellen van cremeren en
begraven werd door de heer Oud gezien
als een discriminatie ten aanzien van de
crematie. Hij stelde het nogal erg eenvou
dig door te zeggen: het is veertig jaar
lang goed gegaan en nu worden er ineens
bijzondere eisen gesteld aan hen, die zich
willen laten cremeren. Daartegenover
stelde de heer Lemaire (K.N.P.), dat er
hier alleen sprake was van een niet te
handhaven verbod van crematie. Daarom
vindt nu egn herziening plaats, maar dan
moet men ook als uitgangspunt nemen
een herziening op de basis, dat begraven
regel is en crematie uitzondering. Evenals
de heer Bruins Slot (A.R.) vond hij hier
geen tegenstrijdigheid met de Verklaring
over de rechten van de mens en met de
conventie van Rome-
De heer Oud brachf er ook de kwestie
van recht en wet bij te pas met de stel
ling: niet alleen is recht wat in de wet
staat, er is nog een andere rechtsvorming,
namelijk het zich aanpassen bij de rechts
ontwikkeling. Bij deze rechtsontwikkeling
moet de wet zich aanpassen. De crematie
nu is door een rechtsontwikkeling van 40
jaar recht geworden en daarbij moet
volgens de heer Oud de wet zich aan
passen.
Hier is echter o.i. van een normale
lechtsontwikkeling geen sprake, maar van
een voortdurende overtreding van een be
staande wet, waartegen practisch door een
uitspraak van dë Hoge Raad der Nedei-
landen niet kon worden opgetreden-
Toch zeide de heer Oud te willen trach
ten door amendementen zijn bezwaren te
ondervangen. Hij had er dan ook
een viertal ingediend, die ten doel hebben:
de legalisatie van de bestaande crematoria
het doen vervallen van de wilsbeschik
king waardoor alleen crematie mogelijk
wordt en daarvoor in de plaats stellen
het lidmaatschap van een vereniging voor
lijkverbranding, het mogelijk te maken,
dat ook gemeenten crematoria kunnen op
richten en beheren en een wijziging voor
de crematie van kinderen, welke zou moe
ten stroken met de geest waarin het kind
is opgevoed.
Ook de heer Scheps (P.v.d.A.), die het
wél met het ontwerp eens was, wenste
toch enkele wijzigingen als ten aanzien
van kinderen, het verplichte omschrijven
van bezwaren tegen het oprichten van een
crematorium, de legalisatie van de be
staande crematoria en het volstaan met
een eenvoudige schriftelijke verklaring
van de erflater om tot crematie te kunnen
overgaan.
De heer Bruins Slot (A.R.) wilde de toe
stemming tot het oprichten van nieuwe
crematoria niet doen geschieden bij K.B.,
maar in ieder afzonderlijk geval bij de
wet.
Voor de protestantse afgevaardigden, de j
het bezwaar van
katholTekUziide*'tegen de lijkverbranding
zó ernstig is, dat er van een compromis
geen sprake zou kunnen zijn.
Het voorliggende compromis achtte hij
integendeel aanvaardbaar op grond van
de volgende vijf punten.
1 de duideliike wijziging in de opvattingen
van de voorstanders van crematie, waar
door deze het anti-christelijk karakter
goeddeels heeft verloren.
2 De vrijheid van de burgei en in ver-
'band daarmee een gerechtvaardigde
tolerantie.
3 De noodzaak de tegenstelling tussen de
'wettelijke bepalingen en de onwettige
practijk eindelijk uit de wereld te hel
pen.
4 Het feit, da' dit wetsontwerp geen
enkele uitspraak doet in de zedelijke
orde-
5. Het standpunt van vrijheid, dat deze
wet brengt zonder nochtans gelijkstel
ling te brengen, omdat voor vrijheid
niet per se gelijkstelling nodig is.
Dr Mol voegde er echter aan toe, dat
er voor de K.V.P. van een verdere ver
ruiming der voorwaarden geen sprake
kon zijn en dat daarvan de aanvaarding
van dit wetsontwerp door de K.V-P. zou
afhangen.
De volgende week Dinsdag zal ministei j
Beel antwoorden en zullen de amendemen-
ten worden besproken.
F. S.
RUIM 1.000.000 pelgrims uit 24 lan
den hebben in het afgelopen jaar
Fatima bezocht. Onder de vooraan
staande persoonlijkheden op kerkelijk
en wereldlijk terrein noemen ivij de
kardinalen Tedeschini en Agagianian
uit Rome: kardinaal Luque uit Colum
bia, de apostolische nuntii van Lissa
bon en Genève: maarschalk Mont
gomery en de keizerin van Vietnam.
Voorts droegen 54 bisschoppen en vele
priesters 2.500 H.H. Missen op in de
kapel van de Verschijningen zelf en
nog veel meer aan de overige altaren.
400.000 communies werden uitgereikt.
Behalve het congres van Pax Romana
werden in Fatima 43 retraites gehou
den. waaronder die van het Portugees
Episcopaat.
Wat een eer voor Maria. Welk een
rijkdom van innerlijk leven. En wat
een gepietepeuter vaak rondom ons.
MET EEN plechtige H. Mis, waaraan
800.000 gelovigen deelnamen en die ge
celebreerd werd door kardinaal De
Barros Camara, aartsbisschop van Rio
de Janeiro, is het 36ste Eucharistische
Congres geopend. Onder de hoge aan
wezigen bevonden zich de pauselijke
nuntius Armando Lombardi, de presi
dent van Brazilië, Joao Cafe Filhio, en
de minister voor Luchtvaart, Eduardo
Gomes. Van de dageraad af hebben
200 priesters biecht gehoord. Na de
consecratie hebben 200 andere priesters
de communie uitgereikt.
Bij zulke cijfers constateert, men. dat
toch nog niet de hele wereld door ont
kerstening is aangetast.. Laten we van
daag een kleine lofzang aanheffen.
MORGEN is het weer Zondag-Sep-
tuagesima, d.w.z.: de Voorvastentijd
neemt een aanvang. De inkeer gaat be
ginnen. Offer alvast eens extra voor
de nieuwe kerken. Want de nood be
tekent voor uw Bisschop een wedloop
tegen de tijd. Zal hij met onze hulp
de zegeprijs kunnen behalen? Het
evangelie gaat over de ongelijke loon-
ronde. Zweters en laatkomers, allemaal
hetzelfde volgens de c.a.o Voor de rest
een geestelijk-gezonde Zondag met het
ronde gelaat van iemand, die niet kijkt
op een uurtje langer werken.
(Advertentie)
5 Trekkingslijsten - 5000 prijzen
EHBO - Postbus 634 - Rotterdam
Giro 4028
Briefkaart: 60 ct. postzegels plakken
Brief: 60 ct postzegels bijsluiten.
Afhalen: Heerr.raadsslngel 303 R'dam
(afzendadres in blokletters)
ALS eerste heilige van de volgende
week de H. Titus, leerling van St.
Paulus en bisschop van Kreta. Hij
wordt gevolgd door St. Dorothea, te
Caesarea, voor het geloof onthoofd. De
marteldood onderging eveneens de H.
Apollonia, de bekende patrones tegen
tandpijn. Nog een kei, de H. Cyrillus, de
krachtpatser tegen de Nestorianen.
Naast deze heiligen treffen we een ga
lerij van Ordestichters. Allereerst de H
Romualdus, de vader van de Calmadu-
lenzers. Dan St. Joannes van Matha, van
de Trinitariërs, tot vrijkoop van Christen
slaven. Benevens de Zeven Stichters der
Servieten, die vooral de smarten van
heren Krol (C.H.), Bruins Slot (A R.) en Maria overwegen. Tenslotte nog de zus-
Van Dis (S.G.P.) hing het oordeel over de j ler van st Benedictus, de H. Scholastica
crematie ten nauwste samen met hun dje een klooster stichtte bij de berg Cas-
religieuze overtuiging en wel met de Hei
lige Schrift en de traditie.
Voor de heer Van Dis zelfs zo, dat hij
zich beslist tegen dit wetsontwerp ver
klaarde
Die christelijke traditie was ook het
uitgangspunt tér beoordeling van de heer
Mol (K.V.P.) namelijk de eerbied voor het
sino.
We zoeken naar voorbeelden van
kracht, moed en naastenliefde. De Katho
lieke Kerk telt dergelijke figuren bij hon
derdtallen. Maar ja
Een van de grote feesten is op 11 Fe
bruari, de herdenking van de 18 ver
schijningen van Maria aan Bernadette.
Van welke taferelen zeer velen een zoet
„Ave, ave" hebben overgehouden. Maar
de strenge en uiterst dringende eis
„Boetvaardigheid, boetvaardigheid", is
men vergeten, of uit de weg gegaan.
Welk een rechtstreeks indringen van de
Kerk met haar liturgie in het geheim der
Onbevlekte Ontvangenis. Uit het hart der
Kerk wellen heerlijke woorden op, een
vragen naar heil voor ziel en lichaam. Er
is immers een groot teken aan de hemel
verschenen Een vrouw, bekleed met de
zon, de maan onder haar voeten en op
haar hoofd een kroon van twaalf sterren.
Maria werd de roem van Jeruzalem, de
vreugde van Israël, de eer van het volk.
Telkens volgen nieuwe eroe'en en nieuw
eerbetoon, om te besluiten met de bede,
dat de rechterhand der Onbevlekte Moe
der ons oprich'e. opda' wij met Haar
hulp tot het vaderland dienen te gera
ken.
Het leven kan zo zorgelijk zijn, zo uit
zichtloos soms, zo zwaar, zo bijna on
gelijks in haar liturgie en u zullen onge-
overkomelijk moeilijk. Volg de Kerk da-
twijfeld zoetheid en sterkte, moed en be
rusting tegemoet treden.
