De naaste buur
Jubilerende Kerko houdt „op
huis" in Haarlem
Serge Rubinstein D.P.
ZATERDAG 5 FEBRUARI 1955
PAGINA -i
„VAN KINSBERGEN"
TERUG UIT N.-GUINEA
Twee Haarlemmers via
ladder over muur
Uit Amsterdamse
Meer dan 100.000 gasten uitgenodigd,
GAAT LONDENSE ONDER
GRONDSE STAKEN?
gevangenis ontsnapt
Huishoudpraat
door
BETTY KORTEKAAS
DEN HAAN
Milde straf voor hoofd
agent
Huiselijke en financiële omstan
digheden legden gewicht in
de schaal
NIEUW E MODE IN
OVERHEMDEN
BIJNA 70 TON BETON
IJZER VERDUISTERD
ROMAN VAN LO WILSDORF
Hr Ms Fregat „Van Kinsbergen" is na
een drie-jarig verblijf in Nieuw-Guinea
gistermiddag in de haven van Nieuwediep
teruggekeerd, waar de Marinierskapel en
een groot aantal familieleden en vrienden
van de 164 opvarenden het schip verwel
komden. Om negen uur 's morgens was
het schip, dat in Nieuw-Guinea is afge
lost door de torpedobootjager „Piet Hein",
op de rede van Den Helder voor anker
gegaan.
Ónderhandelingen tussen de Londense
Vervoerscommissie en leiders van het per
soneel van de ondergrondse spoorwegen te
Londen over loonsverhoging zijn gisteren
mislukt. De kans bestaat, dat er Maandag
over een week gestaakt zal worden.
Zo machtig als het bedrijfsleven is,
toch is het in laatste instantie de klant
die over zijn werk beslist. De huisvrouw
vooral, wier bestaan in de Amerikaanse
reclame zelfs als een vaststaand begrip
wordt gehanteerd, om wier aanwezigheid
bij wijze van spreken het economisch le
ven in al zijn geledingen is opgebouwd
Die economie is als een ketting, maar
dan een met heel veel schakels. Fabri
kanten en expediteurs, reclame-deskundi
gen en grossiers, middenstanders en ver
bruikers. Wat de meeste daarvan betreft,
tjadie vormen voor vrijwel elke
vrouw maar zo'n vèr, zo'n zwevend be
grip Alleen die ambachtsman, die win
kelierHet is daarom van zo groot
belang, dat thans ook de georganiseerde
middenstand contact heeft opgenomen
met de Huishoudraad die op zijn beurt
de gezamenlijke klanten vertegenwoor
digt.
In een radio-vraaggesprek heb ik juist
deze week spontaan beaamd, dat dit de
goede buren zijn die meestal waardevoller
blijken dan een verre vriend. Al moet ik
er meteen bij zeggen dat er naast enorm
lastige klanten ook wel eens zakenmen
sen zijn die 't er naar maken dat z°'n
klant haar buurman-middenstander met
een scheef oog bekijkt. De ambachtsman.
Uit het Huis van Bewaring aan de
Havenstraat te Amsterdam zijn gister
avond twee daar gedetineerde ongeveer
10-jarige Haarlemmers ontvlucht.
Enkele omwonenden zouden om onge
veer 6 uur ten paar mannen in burger,
niet in gevangeniskleding, met een ladder
bezig hebben gezien bij de muur aan de
achterzijde der gevangenis. Dit hebben
zij verklaard tegenover enkele der vele
rechercheurs, die onmiddellijk na het be
kend worden der ontsnapping by het
vooravondappel een speurtocht zijn
begonnen. Deze opsporing, die vele uren
lang is voortgezet is vruchteloos geble
ven.
De overhemdblouse, die zo in zwang is
bij de dames.
mazioni Tessili in Turijn, had Kerko al
in 1953 een overeenkomst aangegaan, om
dat de directie van het bedrijf had inge
zien, dat Italië door haar kleurenrijkdom
en vooruitstrevendheid in de modellen
onbetwist de leiding zou krijgen in de
herenmode, hetgeen nu inderdaad het ge
val is. En zo profiteert Kerko ook nu van
de ideeën van de oorspronkelijke mode
ontwerpers, de gebroeders Piacenza.
Kerko met in totaal 525 personeelsleden
(practisch allemaal meisjes van 17—18
jaar, vandaar dat het verloop zo groot is
en men met grote tekorten kampt) pro
duceert per week 17.000 overhemden en
blouses. Deze laatste worden in Amster
dam gemaakt, waar ongeveer 150 meisjes
werken. Per week ook gaat er 51.000
meter stof onder de naaimachines door
wordt er 1500 km garen verbruikt en
126.000 paarlemoeren knoopjes.
die haar te lang laat wachten omdat de
nieuwbouw betere perspectieven geeft, de
textielhandelaar die haar klooster- en
graslinnen verkoopt, die geen klooster en
geen linnen gezien hebben. De lieden die
ons in het verleden als maar cadeautjes
toestopten en die daarmee niet alleen
hun werkelijke prijzen voor de klant ver
den komen we op deze
uitzonderlijk mooie col
lectie terug; het was een
genot haar te zien hoe
wel het moeilijk is zich
voor te stellen hoe de
klanten in deze zeer
moeilijk te dragen en een
voortreffelijk jong fi
guur eisende japonnen er
uit zullen zien.
Na afloop had de ge
bruikelijke zoenpartij
plaats, want Dior, als hij
bleek van zenuwen de
salon binnenkomt om de
complimenten in ont
vangst te nemen, wordt
door alle directrices van
moderevues en Ameri
kaanse journalisten aan
het hart gedrukt. Als een
kaatsbal wordt de cou
turier van de ene bejaar
de dame naar de andere
geworpen, iets wat hij
tot groot vermaak van de
omstanders, lijdelijk on
dergaat.
DINY K. W.
De tailleurs zijn meer
of minder lang, het mid
del is maar even aange
geven en de basques zijn
even dikwijls kort als
lang.
Geen enkel mantelpak
bestaat nog uit een jas en
rok, de rok is altijd ver
wisseld vpor een enkele
japon. De formule midi-
minuit heeft werkelijk
voor goed burgerrecht
verkregen. Dit heeft tot
gevolg dat we nog nooit
zoveel uiterst sobere ja
ponnen met groot décol
leté hebben gezien.
Trouwens wat bij deze
collectie het meest frap
peert is de zuiverheid
van lijn en het ontbreken
van alle garnering. Dit
geeft de collectie iets
strengs, tenminste wat de
dagtoiletten betreft. Ook
de kleuren zijn stemmig,
veel marineblauw en
zwart, grijs en een soort
roodachtig bruin, wat
Dior „brun halé" noemt.
De avondtoiletten zijn
in zachtblauw of rose,
wit en goud of zacht grijs,
kleuren die Koningin
Marie-Antoinette 't liefst
droeg.
Later als de foto's ge
publiceerd mogen wor-
Voor de Parisienne is
Dior het vlagvertoon van
de couture maar Balmain
blijft de couturier die ze
prefereert. Zijn collecties
zijn altijd buitengewoon
vrouwelijk al komt hij
nooit met iets totaal
nieuws. Hij houdt zich
aan de „ligne Balmain".
Waarom ook niet? Zijn
modellen zijn altijd in de
mode. Ieder seizoen
brengt hij kleine wijzi
gingen aan, die de collec
tie tot iets heel bijzon
ders maken. Ook dit keer
is dit het geval en alle
bezoekers betreurden het
dat ze na afloop Balmain
zelf niet konden felici
teren, die bij de winter
sport een been had ge
broken en zijn collectie
vanuit zijn ziekenkamer
heeft samengesteld.
Zoals altijd was de
Franse gespecialiseerde
pers meer enthousiast
dan de Amerikaanse die
nu eenmaal niet voor
nuances voelt.
Het is inderdaad waar
dat bij Christiaan Dior
meer te vertellen valt. al
zijn de modellen heel
wat moeilijker te dragen.
Met een geheel nieuwe
lijn komt Dior niet. De
H is een A geworden,
dat wil zeggen dat hij 'n
voorliefde heeft voor
wijde rokken met ronde
heupen. De schouders
blijven smal, de buste i?
zo mogelijk nog platter
en langer geworden.
Ook Dior, evenals_ alle
andere couturiers die al
getoond hebben, schenkt
niet veel aandacht aan de
mouwen. Dikwijls ont
breken ze geheel of rei
ken maar tot ver boven
de elleboog. Ook de kra
gen zijn maar klein, soms
doet een meer of minder
breed lint er voor dienst.
Indien de Officier van Justitie bö de
Amsterdamse rechtbank, die veertien da
gen geleden 2 jaar met aftrek eiste, geen
hoger beroep aantekent, zal de 52-jarige
in October jl. wegens meineed en het aan
nemen van steekpenningen gearresteerde
hoofdagent van politie J. H. uit Amster
dam over ongeveer 2 maanden zön vrij
heid hcrkrygen.
De Amsterdamse rechtbank, die giste
ren in deze zaak uitspraak deed, heeft
deze verdachte, die zich als gevolg van
"bijzonder penibele en moeilijke huiselijke
en financiële omstandigheden tot twee
der zwaarste misdrijven, waaraan een
politie-ambtenaar zich schuldig kan ma
ken, liet verleiden, namelijk een in ver
houding tot de eis uitermate milde straf
opgelegd: een jaar met aftrek met de
bepaling, dat van de resterende tijd 6
maanden voorwaardelijk zullen zijn met
een proeftijd van 3 jSar onder toezicht
van het Leger des Heils.
De hoofdagent had in 1948 proces-ver
baal opgemaakt tegen een Amsterdamse
garagehouder, die geen vestigingsvergun
ning bezat. Voor de kantonrechter legde
hij de meinedige verklaring af, dat de
garagehouder in loondienst stond van zijn
schoonvader en dus ten onrechte door
hem was bekeurd. Voor deze hulp vroeg
hij hem in de daaropvolgende jaren met
geregelde tussenpozen geld tot een totaal
bedrag van minstens 400 en hoogstens
600.
Als verlichtende omstandigheid had de
raadsman, mr M. Verdaasdonk, de moei
lijke omstandigheden, waarin de hoofd
agent verkeerde, belicht. Diverse familie
leden hadden met ernstige ziekte tè kam
pen gehad.
HET WAS EEN gemengd bericht..
in New York werd de internatio
nale financier Serge Rubinstein ver
moord
Achter dit gemengde bericht scnool
het drama van een D.P., een displaced
person.
Millioenen huizen in grote kampen.
Vluchtelingen van achter het IJzeren
Gordijn. Het probleem der vluchtelingen
nijpt nog steeds- De grote meerderheid
van deze mensen ziet nog nauwelijks een
toekomst voor zich.
Ze geven zich er rekenschap van, dat
terugkeer naar het vaderland vrijwel on
mogelijk is, zolang het IJzeren Gordijn
hangt. En., wanneer dit zou worden
weggetrokken, wat zullen ze dan terug
vinden?
In diverse kampen in West-Duitsland
hebben wfe de diepe ellende van deze
vluchtelingen aanschouwd. Die uit Oost-
Pruisen weten, dat zelfs in het nieuwe va
derland een plaats in de maatschappij
moeilijk te veroveren is.
En slechts weinigen vinden elders
een toevluchtsoord, al tonen de Verenig
de Staten zich gastvrjj tegenover D.P.'s.
Maar niet alle D.P.'s blijven de paupers
die de omstandigheden van hen maakten,
dat bewijst het leven van Serge Rubin
stein D.P.
Zijn vader stond bekend als de vriend
van de beruchte Raspoetin en was diens
vertrouwde adviseur in financiële aange
legenheden. Vader Rubinstein vervulde
in Moskou en het toenmalige Sint Peters
burg belangrijke functies in het bankwe
zen, Hij was tevens financieel raadsman
van de tsaar, zodat hij vaak aan het hof
verkeerde. Daar ontmoette hij Raspoetin
de gunsteling van de tsaritsa.
Er werd voor de oorlog in Sint Peters
burg beweerd, dat Raspoetin geld kreeg
van een vreemde mogendheid, om in Rus
land onrust te zaaien en dat dit geld' hem
via de oude Rubinstein in handen werd
gespeeld.
Diens zoon Serge, in 1908 geboren, was
(Van onze verslaggever).
Ook de herenoverhemden zijn de
laatste jaren in de mode verzeild
geraakt. De nieuwe kleuren voor
de sportoverhemden in Amerika
in 1947 35 pet van het totaal aan
tal gefabriceerde overhemden en in
1953 75 pet, tegenover in Neder
land nu ruim 50 pet zijn stresa-
rood, heliantroop-lila en pink-zalm.
Daarnaast is er over de gehele
wereld een sterke vraag naar wit.
In deze kleur wordt thans bijna de
helft van de effenkleurige over
hemden gemaakt. Dan komt grijs
met een percentage van 25 tot 30
pet. Het is niet meer zoals vroeger,
dat een overhemd zo lang mogelijk
mee moest en dat reparatie-ateliers
volop werk hadden met het verstel
len van dit kledingstuk (desnoods
een groen stukje in een blauw
overhemd). Het is een modieus
artikel geworden, waarbij de lengte
van de boord en de wijze van slui
ting 'n hartig woordje meespreken.
De T.T.-sluiting twee horizontale
knoopjes doet het erg goed ln
Zweden, in ons land heeft het nog
wat weerstanden te ondervinden.
„Beslist niet bij het publiek", zo
zeide ons de heer C. J. Nolte, direc
teur van het jubilerende Kerko-
concem", maar bij de vertegen
woordigers en de winkeliers. De
klanten willen heus wel het nieuw
ste. De overhemdblouse is hij de
dames zeer in trek. Het afgelopen
jaar werden er 400.000 meer in ons
land vervaardigd dan in 1953.
SCHOEN ontworpen
door Roger Vivier
voor Christian Dior
De rechtbank te Utrecht heeft gisteren
de 42-jarige Amersfoortse aannemer J. K.
conform de eis veroordeeld tot een jaar
gevangenisstraf. De aannemer was be
schuldigd van verduistering in dienstbe
trekking van 67 a 68 ton betonijzer ter
waarde van f 38.000 a 40.000, of heling
van een dergelijk bedrag ten nadele van
de bouwmaatschappij „Polynorm".
Verdachte, die als hoofduitvoerder en
beheerder van materialen voor deze
maatschappij werkzaam was, had in de
maanden Juni tot September 1951 de par-
tij betonijzer verkocht aan een Arnhem
se aannemersfirma. Naar zijn zeggen was
het betonijzer uitgeleend, toen het Arn
hemse bedrijf voor de Genie moest wer
ken en tijdelijk uit de nood moest worden
geholpen.
Resi kwam met een onnozel gezicht bin
nen.
Compliment van mijnheer de baron:
hij heeft U niet willen storen, doch hij
moest naar een belangrijke vergadering,
zei ze en na een paar seconden: Wil ik
Uw thee laten binnenbrengen?
Oliva was inmiddels haar teleurstelling
te boven gekomen. Zonder een spier op
haar gelaat te vertrekken, zei ze kalm:
Telefoneer om een auto; ik ga uit
rijden.
Het oudje zette grote ogen op, doch durf
de er niets tegen in te brengen. Wanneer
Oliva zo keek, was gehoorzamen en zwij
gen het enige middel. Resi verwijderde
zich om aan het bevel van haar meeste
res te voldoen.
Zij was echter ongerust, het goede oud
je. Wanneer iemand levenslang in de een
zaamheid van een afgelegen landgoed
heeft geleefd, dan is zulk een drukke, im
posante stad niet de aangewezen plaats,
om zich in zelfstandigheid te oefenen.
Per auto uit rijden gaan, nu ja, daar was
niet zoveel gevaar aan verbonden. Als
mevrouw uit wandelen had willen gaan,
zou Resi er zich met alle macht tegen
verzet hebben. Alleen het oversteken van
straten was voor haar bijziende meeste
res al levensgevaarlijk, dacht de trouwe
keukenprinses en maakte zich zo bezorgd
alsof zij met een baby te doen had, voor
wier leven zij verantwoordelijk was.
Olivia trok echter haar mooiste bont
mantel aan en zette het bruine mutsje op.
Onwillekeurig viel haar blik op haar gro
ve schoenen. Geen bezwaar; zij zou di
rect mooie nieuwe gaan kopen. Doch plot
seling schoot het haar te binnen, dat zij
geen geld had! Zij had nooit geld. Had
het nooit nodig gehad. Thuis werd alles
voor haar klaargemaakt en behoefde ze
slechts te bevelen. Ging zij 'n doodenkele
maal naar Eisenstadt, om iets te kopen,
dan had zij steeds haar rentmeester bij
zich.
Van ergernis stampte zij met haar voe
ten. Wat een armzalig figuur sloeg zij
Maar Virgilius had gelijk: zijzelf had er
schuld aan, dat men haar als een kind
behandelde.
Anny kwam binnen om te zeggen, dat
de auto voor stond. Het was een pijnlijk
ogenblik. Dan schoot haar een idee te
binnen.
Rijd eens naar de dichtstbijzijnde
goede schoenwinkel en bestel direct een
collectie damesschoenen op zicht - maar
onmiddellijk hoor! beval zij en meende
zich op die wijze, ongemerkt en handig
van de zaak te hebben afgemaakt.
Anny zette echter verbaasde ogen op.
Rijden mevrouw? Maar wij wonen
vlak bij de hoofdstraat, waar bijna om
het anere huis een schoenwinkel is, zei
ze enigszins bedremmeld. Toen schoot
haar iets te binnen,
Wil ik ze bij de leverancier van
freule Arabella bestellen, mevrouw? Die
woont hier dicht bij.
O, ja natuurlijk, zei Oliva ogenschijn-
Geautoriseerde vertaling door F. van Velsen
Zij keerde hem haar rug toe, verliet
met schokkende schouders de kamer en
deed niet bijster zacht de deur achter
zich dicht.
Met bleek gezicht stond Anny in de voor
kamer, terwijl Resi, die ook op 't geluid
van het krakeel naderbij was gekomen,
met haar handen op de brede heupen en
lachplooien om haar mond mompelde:
Zij hebben ruzie! Net of zij getrouwd
zijn!
Na enige ogenblikken aan haar zenuwen
te hebben toegegeven, droogde Oliva haar
ogen af en begon met zichzelf te overleg
gen. Wat zou zij doen? Gewoon maar tot
de orde van de dag overgaan? Men had
haar ongehoorde dingen voor de voeten
geworpen. Virgilius en vooral Bella. En
waarom hadden zij tegen haar samen
gespannen? Opdat zij hun, jawel hun bei
den, niets meer zou kunnen voorschrijven
wanneer zij, - wanneer die twee -
Doch als bij toverslag, Oliva kon er
zich geen rekenschap van geven, hoe het
kwam, was zij plotseling niet meer zo vast
overtuigd, dat Bella en Virgilius ge
meenschappelijke levensplannen koester
den. Er had zich vooral vandaag iets voor
gedaan, dat men niet zonder meer onder
woorden kon brengen, doch dat niette
min veel te denken gaf. Het was die lieve
bezorgdheid, dat weloverwogen en dis
creet uitgevoerde programma van deze
voormiddag. Dat alles was toch onder
nomen, om haar genoegen te verschaffen.
Daaruit volgde, dat Virgilius niet alleen
een buitengewoon vrouwenkenner moest
zijn - waarover zij tot nu toe nooit had
nagedacht - maar dat er hem veel aan
gelegen scheen te zijn, haar Oliva, van
haar beste kant te zien. Hij wilde haar
ijdelheid strelen en haar smaak naar een
nieuwe levensvorm richten. Waarom deed
hij dat?
Waarom gaf hij zich zoveel moeite?
Was dat, om van haar een representabele
schoonmoeder te maken? Dat zou toch on
zin zijn. Oliva ging nog eens voor de spie
gel staan - ja, dat had zij reeds goed ge
leerd - streek haar lokken glad en bekeek
enige ogenblikken met zelfvoldoening haar
spiegelbeeld. Dan wendde zij zich af en
ging weer terug naar de kamer waar zij
Pretorius had achtergelaten. Spiedend
gingen haar blikken de kamer rond. 't
Vertrek was leeg. Dus was hij heel ge
woon wég, zonder afscheidsgroet, ver
trokken, nu, dat was sterk.
