Regering blijft vooralsnog vasthouden
aan beleid inzake Ambonezen
„Koude blokkade" van Berlijn
Cacaoliandel en -industrie heeft
moeilijk jaar achter de rug
HET HOUTHAKKERTJE VAN MATASSONE
Salariëring maatschappelijke werk(st)ers
heeft volle aandacht van minister
Overzicht
Eerste Kamer
I Gloeilampjes
Dienst voor het Stoomwezen viert
eeuwfeest
Roer kan nog niet
worden omgegooid
Zegen „Urbi et orbi"
Buitensporige verhoging van wegenbelasting
door Oostduitsers
De ziekenfondsen en de
tandartsen
Collega in drift ernstig
gewond
Afleveringen in het binnenland sterk gedaald
Indiening ontwerp
regeling ziekenfonds
verzekering
Australische labour-
leider verloor partij-
lidmaatschap
Vóór 1 Juli indiening;
ontwerp ouderdoms
voorziening
Problemen van maatschap
pelijk werk
Gerepatrieerden
Radio-uitzending pauselijke
zegen
Fondsraad wil eerst nadere
gegevens
Slachtoffer overleed in
ziekenhuis
T okio
-Napels
In komende zittingsjaar
Mogelijke opheffing van verschil
tussen verplicht en vrijwillig
Effectiever dan Bevan-methode?
Honderdjarige nog
steeds actief
Exportcijfers
Giorgio Lorenzo viel in een afgrond en het leek,
alsof hij zijn benen nooit meer zou
kunnen gebruiken
DONDERDAG 31 MAART 1955
PAGINA
's-GRAVENHAGE, 30 Maart 1955.
Bij de replieken inzake de begroting van Maatschappelijk Werk van
daag in de Eerste Kamer, kwamen verschillende sprekers terug op de
kwestie van de Ambonezen. De heer Ruys de Bcerenbrouck (KVP) toonde
zich teleurgesteld over de houding van ministei Van Thiel, die vooralsnog
blijft vasthouden aan liet te dezer zake gevoerde regeringsbeleid, dat ge
richt is op terugkeer naar Indonesië. Met dit vraagstuk zijn we de laatste
jaren geen stap verder gekomen, constateerde hij.
Het aantal in ons land verblijvende Ambonezen is inmiddels gestegen
van 14000 tot 16000. Menselijkerwijze gesproken staat nu wel vast, zo be
toogde hij, dat een massale terugkeer der Ambonezen, die een fel anti-
lndonesisehe meerderheid in hun midden hebben, uitgesloten is. De weg
naar een Republiek der Zuid-Molukken staal evenmin open. Er is dus
geen enkele reden meer om nog langer te wachten met een herziening van
het regeringsbeleid. Met eer. passieve, afwachtende houding aan te nemen
komen we geen stap verder. Dringend herhaalde hij zijn advies om de
emigratie-mogelijkheden voor Ambonezen te bevorderen.
bij de replieken nog eens aan op consoli
dering van het maatschappelijk werk.
Laat het particuliere initiatief de tijd
voor een gezonde groei. Het is beter, dat
een bepaalde taak niet verricht wordt, dan
dat zij te vroegtijdig wordt aangepakt en
daardoor verkeerd vervuld wordt, aldus
de P.v.d.A.-woordvoerster.
Deze had gisteren terecht critiek uit
geoefend op de salariëring van maat-
schappelifkr \verk(st)ers. De minister
verzekerde haar, dat deze kwestie zijn
volle aandacht heeTt. De salariëring, zo
gaf hij toe, is thans bepaald niet in over
eenstemming met opleiding, ontwikkeling
en het werk, dat gedaan wordt.
In saiarisverbctering zag hjj ook een
middel om 't tekort aan maatschappelijke
werklsfiers te verkleinen. De heer Schuiir-
mans (K.V.P.) meende echter, dat salaris-
verbetering alleen niet voldoende is om
genoeg beroepskrachten aan te trekken.
Plannen om meer beroepskrachten aan
te trekken ten behoeve van de pro
bleemgezinnen zijn thans, naar de minis
ter te kennen gaf. !n voorbereiding. De
Minister Van Thiel stelde hiertegenover,
dat de Ambonezen en speciaal de CRAMS-
groep nog steeds ten zeerste verlangen
naar Indonesië terug te keren, omdat zjj
overtuigd zjjn, dat hun toekomst niet in
Nederland ligt. Daarom is het moeilijk het
roer om te gooien en het beleid in te
stellen op een permanent verblijf in
Nederland.
De bewindsman had gisteravond mede
gedeeld. dat de Indonesische regering
nog steeds geen antwoord heeft gegeven
op de vraag van de CRAMS, of zij terug
keer van haar leden naar Indonesië zal
toestaaan.
Mevr. Verwey-Jonker kon dit best
begrijpen. De Indonesische regering zit
met dit verzoek kennelijk in haar maag.
Zo'n grote ongeselecteerde groep wil
geen enkel land zonder meer opnemen.
Wij ook niet, zeide de P.v.d.A.-spreek-
st.er die zich hier toch wel aardig ver
giste, want hoe zouden wij anders met
zo'n grote groep Ambonezen in ons mid
den zitten te houden. Volgens haar
moeten we Indonesië anders benaderen.
We zouden ons eerst moeten oriënteren
over de arbeidskrachten, waar Indonesië
behoefte aan heeft en daarna de vak
opleiding der Ambonezen daarop af
stemmen. Van een dergelijke benade
ring verwachtte zij meer heil. Het voor
naamste probleem, dat bier ligt, ts de
psvchologische verhouding tussen Ne
derland en Indonesië. Wij kunnen tot de
verbetering hiervan bijdragen door In
donesië anders te benaderen.
Minister Van Thiel wilde deze andere
benadering gaarne bevorderen, maar hij
geloofde niet in de bereidheid van Indo
nesië om de groep Ambonezen op te ne
men Mevr. Verwev bepleitte nogmaals 'n
meer individuele behandeling van deze
mensen. De regering was h.i. op dit punt
niet actief genoeg De kwestie is echter,
dat, zoals de bewindsman zei, een af
zonderlijke behandeling slechts kon ge
schieden als de betrokkenen dit wensen.
En in feite is het zo, dat de Ambonezen
zeer gesteld zi.ïn op handhaving van het
groepsverband. Er bestaat misschien een
mogelijkheid, zo deelde de minister mede,
in de toekomst een kleine groep van 100
gezinnen te doen emigreren.
In zijn antwoordrede behandelde de
minister nog vele andere door de sprekers
aangesneden kwesties. De heer Reyers
(C.H.) had gis
teren betoogd,
dat het maat
schappelijk
werk meer be
hoefte heeft
aan „barm
hartige Sama
ritanen" dan
geperfection-
neerde metho
dieken.
De minister
antwoordde
hierop terecht,
dat het maat
schappelijk
werk beide no
dig heeft: zo
wel de geest der liefde als tech
nische deskundigheid. Hij gaf verder
toe, dat zijn departement zich moet hoeden
voor een te snelle dynamiek, maar de
bezinning op de problemen van maat
schappelijk werk moet nochtans snel ge
schieden, gezien de nu eenmaal sterke
dynamiek van het maatschappelijke leven.
Hij koesterde het vertrouwen, dat het
particuliere initiatief zich aan de snelle
dynamiek zal kunnen aanpassen.
Mej. Tjeenk Willink (P.v.d.A.) drong
MINISTER VAN THIEL
belde zijn nodig
heer Schuurmans zag in het plaatsen
van maatschappelijke werksters in een
probleemgezin meer perspectief dan in
het werk van de gezinsoorden. Dit werk,
zo antwoordde de bewindsman hem,
moet men niet onderschatten. Indivi
duele verzorging van probleemgezinnen
zou ook veel duurder zijn dan de ver
zorging in oorden.
Samenwerking bij het buurthuiswerk is
geen subsidie-voorwaarde, aldus mr Van
Thiel, maar hij achtte een dergelijke
samenwerking wel verstandig. Het door
mej. Tjeenk Willink gereleveerde geval-
„Gramsbergen" beschouwde hij als een
incident en geen maatstaf voor de ont
wikkeling van het buurthuiswerk.
Wat de gerepatrieerden betreft, de
grote stroom van deze mensen zal waar
schijnlijk de komende zomer niet geheel
in de contractpensions kunnen worden
ondergebracht. Dit vormt voor mijn
departement een groot probleem, bekende
minister Van Thiel. De pensions zullen
binnenkort vrij moeten worden gemaakt
voor nieuwe gerepatrieerden. De oude
gasten zullen in verband hiermede aan een
nieuw onderdak moeten worden geholpen.
Met de C.C.K.P. is overleg gaande voor
het inrichten van een speciaal pension
voor de jeugd.
Ad Int.
Naar alle waarschijnlijkheid zal de
H. Vader op Eerste Paasdag om 12
uur een korte toespraak houden tot
de gelovigen die zich dan op het Sint
Pietersplein zullen hebben verzameld.
Daarna zal de H. Vader zoals ieder jaar
de zegen „Urbi et Orbi verlenen. De
KRO verzorgt op Eerste Paasdag tus
sen kwart voor één en één uur een uit
zending van deze plechtigheid.
De Oostduitse regering heeft gisteren een aanzienlijke verhoging aange
kondigd van de wegenbelasting voor Westduitse en Westberlijnse voertuigen
die door de Sovjet-zone van en naar Berlijn rijden. Als onmiddellijke tegen
maatregel tegen deze feitelijke „koude blokkade van Berlijn" beeft Wesf-
Duitsland de lopende handelsbesprekingen met Oost-Duitsland afgebroken.
Een tweede plagerij begon gisteravond, toen de Oostduitsers van de
chauffeurs van alle bussen, die van West-Duitsland naar West-Berlijn reden,
lijsten eisten, met alle gegevens van hun passagiers. Sedert lange tijd konden
de bussen zonder al deze extra formaliteiten vrij de zone op weg naar
Berlijn passeren.
De Ziekenfondsraad heeft in zijn giste
ren gehouden vergadering beraadslaagd
over mededelingen van de erganisatie
van algemene ziekenfondsen en de Ned.
Mij. tot bevordering der tandheelkunde
betreffende een voorlopige overeenstem
ming in afwachting van bet resultaat van
onderhandelingen over definitieve rege
lingen.
De raad heeft de voljende motie met
algemene stemmen aangenomen: „De
raad spreekt er zijn voldoening over uit,
dat partijen met een gezamenlijk voorstel
zijn gekomen. De raad constateert dat,
gezien de tijd, die beschikbaar was, par
tijen geen gelegenheid hebben gehad,
haar gezamenlijk voorstel met nadere ge
gevens toe te lichten. De raad verzoekt
aan partijen, dit alsnog te doen. De raad
zal, indien uit de over te leggen gege
vens naar zijn oordeel blijkt, dat het ge
dane voorstel voldoende gefundeerd en
aanvaardbaar is, dit voorstel goedkeu
ren."
Met het oog hierop komt de Zieken
fondsraad op Woensdag 13 April in een
speciale vergadering wederom bijeen.
De 31-jarige spoelkneeht A. S., werk
zaam in een Amsterdams hotel, heeft
gisterochtend in een driftbui zijn collega
bordenwasser, de eveneens 31-jarige L.V.,
zodanig met een zware pandeksel tegen
de slaap geslagen, dat de man hevig
bloedend ineenzakte en kort na aankomst
in het ziekenhuis overleed. De recherche
heeft de dader in arrest gesteld.
S. die door het personeel van het hotel,
waar hij nog maar sinds twee weken
werkzaam was, wordt gekarakteriseerd
als een erg zenuwachtige man, was samen
met V. bezig etensgerei schoon te makten,
toen deze laatste een opmerking maakte
over het langzaam werktempo van S. De
spoelkneeht raakte hierover zo verbolgen,
dat hij de deksel greep en zijn collega, die
gehuwd is, ernstig verwondde. Hij ver
weerde zich door te zeggen, dat hij derge
lijke critische opmerkingen niet velen
kan.
In het jaarverslag over 1954 der Neder
landse Cacao- en Cacaoproductcnvereni-
King wordt er op gewezen, dat de Neder
landse cacaoboon verwerkende industrie
en de cacaohandcl in 1954 met veie moei
lijkheden te kampen hebben gehad. Deze
moeilijkheden zijn van drieërlei aard
geweest, in de eerste plaats de grote fluc
tuaties in de prjjzen voor cacaobonen,
ten tweede het tekort aan werkkrachten
en in de derde, maar zeker niet de laatste
plaats de liquiditeit, die door de hoge
cacaobonenprjjzen nog eens extra zwaar
werd belast. De prijsstijging van -Ie
grondstoffen kon niet geheel op het pu
bliek worden verhaald, aangezien dan de
concurrentieverhoudingen met de aanver
wante artikelen verstoord zouden zijn.
II
Parmaribo
Niet alleen wij in Europa hebben nu da
nig last van de lang aanhoudende win
ter. ook in Suriname heeft onze uit zijn
voegen getrokken ijstijd een minder
prettige invloed op het seizoen. Het in-
tertropisch front, het scheidingsvlak
tussen de Noordelijke en Zuidelijke
luchtstromingen, dat voor deze tijd bij
de Surinaamse Zuid-grens dient te lig
gen, is een eind naar het Noorden geko
men. Met het voor de Surinamers nare
gevolg, dat de kleine droge tijd in een
grote regentijd veranderde. Te Zanderij
registreerde het meteorologische station
een gemiddelde regenval van ruim vijf
tien millimeter per dag en een percen
tage zonneschijn van 15 pet, zodat het
nu reeds drie weken bijna constant re
gent Dit heeft allerlei minder goede in
vloeden op de groenten en de rijstplan-
ters hebben, door de eeuwige regen,
nog niet eens hun eerste aanplant kun
nen uitzaaien.
Twee arbeiders, die onder de straat aan
het werk waren, bemerkten dat het
deksel van een put, waardoor ze naar
beneden gekropen wa"en, was dichtge
maakt. Wat ze ook deden, ze slaagden
er niet in het deksel weer te openen.
Ook roepen had geen effect. Totdat een
van de werklui,op een goed idee kwam
Hij had een bankbiljet van 100 yen (on
geveer 1—bij zich en dat wist hij
tussen een spleet van het deksel te ste
ken. Op het biljet had hij gekrabbeld"
„We zitten gevangen, help ons". Een
voorbijganger, tuk op het bankbiljet
pakte het °P- las de boodschap en korte
tijd later waren de beide onvrijwillige
gevangenen bevrijd.
lol Aviv (Israel)
Een verliefd0 jonge israëiiSche schilder,
Moshe Barak, beëindigde een honger
staking, die reeds vijftien dagen ge
duurd had en die hij Was begonnen, om
het recht te verktijgen een Christen
meisje te huwen. Hij hoopte op deze
manier het Israëlische parlement te be
wegen de huwelijkswetten te amende
ren, Nadat men hem had meegedeeld,
dat het parlement deze wetten in Mei'
opnieuw zal behandelen, besloot hij zijn
vasten af te gelasten. Vijftien dagen
had hij uitsluitend geleefd op thee en
vitamine-injecties. „Gemengde" huwe
lijken zijn op het ogenblik in Israël
verboden door de rabbiale wetten en de
landswetten erkennen geen burgerlijk
huwelijk.
In Bonn werden de nieuwe wegen
belastingen „fantastisch" genoemd en
de Westberlijnse wegvervoerders ach
ten ze niet te dragen. Deze laatsten
hebben onmiddellijk de hulp ingeroepen
van de bondsregering. De burgemees
ter van West-Berlijn, dr Suhr heeft de
kwestie, „een van de te verwachten
reacties op de ratificatie der Parijse
accoorden", gisteren nog besproken
met de Westelijke commandanten in
Berlijn. Deze hebben verklaard de
ernst van de toestand volledig in te
zien, doch achten het nog te vroeg
over mogelijke gealliëerde tegenmaat
regelen te spreken.
•in "ieuwe belastingen, die op een
I"1I"°en mark per jaar worden ge
schat, worden desastreus genoemd
voor de Westberlijnse industrieën. De
Een jongetje van vijf jaar oud. Ciro
Castiello, wist een fles likeur te pakken
te krijgen, toen zijn ouders niet thuis
waren. Hij dronk de hele fles leeg en
stierf in een ziekenhuis wegens acute
alcoholvergiftiging.
Met kracht zal de minister van Sociale
Zaken en Volksgezondheid in het komen
de zittingsjaar streven naar de Indiening
van een ontwerp van wet tot regeling van
de ziekenfondsverzekering. De mogelijk-
f van ?e opheffing van de verschillen
f^e" vri-lwillige en verplichte zieken
fondsverzekering wordt bestudeerd.
r;15 1 .October 1954 waren er 1.995.861
vrijwillig verzekerden.
Dr Herbert Evatt, de leider van de
Australische Labourpartij is Woensdag
ziJn lidmaatschap kwijtgeraakt, omdat
Wj zijn contributie niet op tijd betaald
hecft- In Labour-kringen in Canberra
verklaarde men Woensdag, dat Evatt
mogelijk als gevolg hiervan bij toe
komstige verkiezingen niet als partij-
candidaat zal kunnen optreden.
vrachtprijzen zullen er door met ruim
ongeveer 50 pet. stijgen. Hoe waanzin
nig hoog de belasting is geworden, be
wijst wel de aanslag per zware vracht
wagen met aanhanger. Voor een rit
Berlijn v.v. met 18 ton lading moet
'nu 240 mark worden betaald tegen 20
mark vroeger! Motorrijders betalen
het dubbele aan belasting, voor luxe
auto's wordt het drievoudige en voor
bussen per passagier het viervoudige
berekend.
Morgen is het een eeuw
geleden, dat de Over
heidsdienst voor het
Stoomwezen werd inge
steld en meen niet, dat
deze dienst uit dc tijd be
gint te raken, want het
tegendeel is waar: de
voortschrijdende techniek
dwingt hem zelfs met de
dag actiever te worden.
Dagelijks nog keuren de
technici van het „stoom
wezen" zo'n dertij toe
stellen, waarvan ongeveer
de helft meer uitvoerig
wordt gecontroleerd en
daarnaast worden nog om
en nabij 75 inspecties in
gesteld. Sedert de op
richting van de dienst op
1 April 1855 hebben de
ambtenaren van het
„stoomwezen" zich op het
gezonde standpunt ge
steld, dat voorkomen
beter is dan genezen cn
vele ongelukken werden
op deze wijze voorkomen.
Zoals nu de atoom
kracht. dreigde de stoom
kracht kort na zijn ont
dekking de mensheid
boven het hoofd te groei
en. Men trachtte uit deze
energiebron te halen wat
er in zat en dat liefst nog
op de goedkoopste wijze.
Het viel niet te verwon
deren, dat er spoedig ex
plosies voorkwamen, die
slachtoffers eisten. In
1824 ondernam de staat de
eerste stap om het nieuw
ontdekte monster te tem-
menj voortaan zouden
stoomwerktuigen pas in
bedrijf mogen worden ge
steld als een certificaat
van betrouwbaarheid was
verleend. Tot 1855 be-
diende de overheid zich
voornamelijk van parti
culiere instanties om de
keuringen uit te voeren,
doch toen was het aantal
stoommachines zo ge
groeid, dat een aparte
overheidsinstelling nood
zakelijk werd geacht.
Met de techniek nam
ook de Dienst voor het
Stoomwezen een grote
vlucht. De bemoeienissen
beginnen al wanneer een
stoommachine op papier
wordt ontworpen en het
toezicht blijft bij bouw,
opstelling, inrichting en
uitrusting totdat de
machine tenslotte wordt
afgedankt. Machines, op
gesteld in fabriek of schip,
worden aan steekproeven
onderworpen en een
nauwkeurige inspectie
vindt om de twee jaar
op schepen zelfs ieder
jaar plaats. Ook in het
buitenland wordt het
oordeel van de Neder
landse dienst op hoge
prijs gesteld.
Ter gelegenheid van
het jubileum is een inte
ressant boekwerk, met
een voorwoord van mi
nister Suurhoff, uitgege
ven, getiteld „Stoombe-
drijf en veiligheid", waar
in een kort doch gedegen
historisch overzicht wordt
gegeven en vele waarde
volle adviezen staan. Op
16 April komt het perso
neel uit zes districten
naar Den Haag om de
verjaardag in „huiselijke
kring" te vieren En tij
dens de receptie zal
's middags blijken, welk
een hechte band er be
staat tussen de jubilaris
en de vervaardigers van
stoomapparaten.
Einde 1953 sloot de markt op een prijs
van ca, 365/voor Accra cacao, maar
op 15 Augustus 1954 noteerde deze soort
met minder dan 550/'—. Daarna volgd
weder een scherpe daling tot aan het
einde van het jaar een niveau van ca.
375/— was bereikt. In veel sterkere mate
dan voor statische positie, werd de markt
beheerst door speculatieve invloeden, het.
geen het voor handel en industrie' wel
buitengewoon moeilijk maakte een rede
lijk inzicht te verkrijgen in de toekomstige
marktontwikkeling. De grote prijsschom-
melingen brachten echter ook nog andere
moeilijkheden teweeg. Er ontstonden de
confitures van Franse, Zwitserse en Ne
derlandse handelshuizen, waardoor de
handel en industrie aanmerkelijke ver
liezen leden.
Deze verliezen kunnen voor Nederland
worden geschat op 10 millioen.
Hoewel het de vraag is of door de
jongste loonronden inderdaad een groter
aandeel in het nationale product aan de
werknemers werd gegeven, meent de
chocolade-industrie, dat de loonsverho-
gingen kunnen leiden tot een grotere
koopkracht voor de consument, welke dë
afzetkansen op de binnenlandse marst
verhoogt, doch dat zij anderzijds de
kwetsbaarheid verhogen van de exporc-
industrie, die op de buitenlandse markten
toch reeds een felle concurrentie onder
vindt.
Cacaoboter en cacaopoeder zijn nog
steeds de grootste exportproducten van
onze industrie. De uitvinding van boter en
poeder in Nederland heeft ons een voor
sprong gegeven op andere landen welke
tot de dag van vandaag gehandhaafd kon
blijven, maar het is zaak het productie
apparaat zodanig te perfectionneren dat
de voorsprong gehandhaafd kan blijven
Ook in het afgelopen jaar heeft de cacao-
en chocolade-industrie zich op de inter-
nationale markten goed kunnen weren. De
f^Sort.-van eacaoproduefcen bedroeg in
41.692.875 kg ter waarde van
227.506.100 tegen 45.808.276 kg ter waarde
van 192.241.311 in 1953.
Niettegenstaande de industrie getracht
heeft het prijsniveau van chocolade-arti
kelen op de binnenlandse markt zo laag
mogelijk te houden viel toch een achter
uitgang van de afleveringen aan het
binnenland te constateren. Zij bedroegen
1953954 23'139"500 kg tcgcn 31.636.386 kg in
De afleveringen aan het binnenland van
cacaoproducten met een ander vet dan
cacaoboter bedroegen in 1954 4.859.600 kg:
de aflevering van cacaopoeder was 4.108.000
Op wel zeer bijzondere wijze is Woetis-
dagochtend de mijnenveger Giethoorn
welke bij de N.V. L. Smit en Zn's werf te
Kinderdijk in aanbouw is voor de Konink
lijke Marine, op deze werf te water ge
laten na door de echtgenote van de bur
gemeester van Giethoorn te zijn gedoopt.
Het vaartuig werd nl. niet langs een hel
ling aan zijn element toevertrouwd, maar
door drie enorme bokken opgetild en
daarna in het water neergezet
kg tegen 3.623.571 kg in 1953. De invoer
van cacaobonen daalde van 66.349 ton tot
51.820 ton ten gevolge van de lagere bin
nenlandse consumptie van chocolade, voor
namelijk voor de uitgewogen artikelen,
alsook door de daling van de export van
couverture. De export van cacaoboter en
cacaopoeder kon zich handhaven ondanks
de verscherpte concurrentie van de Ame
rikaanse boterindustrie.
Van grote betekenis voor handel en in
dustrie was de heropening van de Am
sterdamse cacaotermijnmarkt op 5 April
3-1- Dit geschiedde op het tijdstip, waarop
de prijzen op de wereldmarkt bijzonder
hoog waren en de verhoudingen niet zo
gunstig waren als men gehoopt had. Dat
de markt in een bestaande behoefte voor
ziet om dekking tegen prijsrisico's te ver.
krijgen, blijkt uit het feit. dat de omzetten
niettegenstaande de aanloopphase belang
rijk waren. In 1954 werd in totaal 18.595
ton cacaobonen op de Amsterdamse ter-
mijnmarkt verhandeld.
O
De minister van Sociale Zaken en
Volksgezondheid herhaalt in e memorie
van antwoord aan de Eerste Kamer be
treffende zijn departement, zijn verwach
ting, dat vóór 1 Juli het wetsontwerp
inzake de ouderdomsverzekering, verge
zeld van een voorstel tot herziening van
de bestuursvorm der rijksverzekerings
bank, zal zijn ingediend en vóór 1 Ja
nuari het wetsontwerp inzake de kinder
bijslag voor zelfstandigen.
De minister is van mening, dat bepaal
de vergeten groepen niet behoeven te
wachten tot een volledig inzicht is ver
kregen in het gehele probleem der ver
geten groepen. Met name denkt hij hier
bij aan de weduwen, die kinderen hebben
te verzorgen. De regering bestudeert mo
menteel de terzake door de K.V.P. voor
gestelde noodregeling. Ook de definitieve
ouderdomsverzekering zal een bijdrage
kunnen vormen voor de oplossing van
net vraagstuk der vergeten groepen.
Elke dag droegen de jongens en de
meisjes van Matassone de kleine
Giorgio, iviens benen verlamd waren,
naar liet schooltje in de bergen,
langs moeilijk begaanbare paden.
Matassone is een dorpje, of liever een vlek in de bergen van Noord Italië.
Zelfs de meeste Italianen hadden er enkele maanden geleden nooit van
gehoord. Nu is het beroemd en vooral de schoolkinderen van heel hr:t
land kunnen op de kaart precies aanwijzen waar het ligt. En de school
kinderen van het schooltje hoog in de bergen zijn in Milaan voor de
televisie geweest en ze hebben guzorgd, dat hun speelkameraadje, de tien
jarige Giorgio Lorenzi, weer zal kunnen lopen. Het schooltje is thans
bovendien een mooie radio rijk
Onder bijzondere
omstandigheden
zou het bestuur van de partij in dc
staat N. Z.-Wales Evatt zijn lidmaat
schap kunnen teruggeven, doch poli
tieke waarnemers achten het zeer on
waarschijnlijk, dat dit gebeuren zal.
Het bestuur in N. Z.-Wales wordt
overheerst door rechtse (katholieke)
elementen, die krachtig tegen Evatt ge-
uT1 l 'ijn" Het bestuur zal wellicht
elke kans om Evatt te verwijderen
gretig aangrijpen. Zoals bekend is er
tussen Evatt en diens aanhangers ener
zijds en dc katholieken, die zich in de
Labourpartij een zeer grote invloed
verworven hebben, anderzijds een ern
stig conflict gerezen, dat thans niet
zonder felheid wordt uitgevochten.
Maanden achtereen hebben de jongens
van Matassone de verlamde Giorgio de
berg opgedragen, naar het schooltje,
waar de kinderen van de houthakkers en
kolenbranders uit de omgeving lezen en
schrijven leren. Matassone telt slechts
een tiental huizen en nauwelijks honderd
vijftig inwoners. Maar het is „de stad"
voor de overal verspreid wonende berg
bewoners. Het schooltje ligt enkele kilo
meters buiten het vlek en de kinderen
moeten elke dag langs moeilijk begaan
bare bergpaden klimmen, om het te be
reiken.
Ook Giorgio ging er school. Wanneer
hij er niet was, hielp hij zijn vader met
bet opladen van omgehakte bomen en
zware takken op een soort slede, die aan
een stalen draad hing, eerst over de
grond werd voortgeduwd en dan de berg
helling verliet, zwevend aan een kabel,
boven een diepe afgrond De eenvoudige
constructie bespaart de houthakkers
heel wat moeite. Ze behoeven de stam
men en zware takken niet de berghelling
af te slepen, met alle gevaar er aan
verbonden. Het is slechts zaak, de stuk
ken hout stevig op het houten onderstel
vast te binden, zodat ze er onderweg,
als het toestel over de afgrond zweeft]
niet af kunnen vallen, maar veilig
de plaats beneden bereiken, waar ze moe
ten zijn en op karren kunnen worden ge
laden.
Giorgio vond het altijd een prachtig ge
zicht als het zwaar beladen toestel ten
slotte over de afgrond zweefde, in steeds
sneller vaart, die verderop verminderde,
omdat de stalen draad dan weer 'n stuk de
hoogte in ging. Kleine jongen als hij was,
dromerig en begiftigd met een rijke fan
tasie zag hij het soms voor een wonder
lijk luchtschip aan, dat naar oneindige
verten zweefde en in een wonderland te
recht kwam.... Hoe het gebeurde, wist
hij later zelf niet na te vertellen. Maar
toen op een namiddag, nadat hij uit school
was gekomen en naar de plaats geklom
men waar zijn vader bezig was, het toe
stel, de „zwevende slede" te beladen,
voelde hij een groot verlangen, om er op
te springen. Zoals gewoonlijk duwde hij
het samen met zijn vader een eind voort,
tot het boven de grond was en na een
laatste duw naar omlaag zweefde.
Tot ontzetting van zijn vader en zijn
zusje Ester, dat ook had meegeholpen,
liep Giorgio nog enkele meters mede. Een
magische kracht scheen hem aan het toe
stel te ketenen. Ze zagen, dat hij een
der boomstammen vastgreep, de grond
onder zijn voeten verloor en mee de af
grond insuisde. Direct daarop lieten zijn
krampachtig vastgeklemde vingers ech
ter los en een doordringende gi] slakend,
viel de jongen in de afgrond. Hij kwam
tientallen meters lag er op puntige stenen
terecht
Slechts met de grootste moeite konden
zijn vader en ijlings te hulp gesnelde
houthakkers hem bereiken. Giorgio lag
daar buiten bewustzijn. Een helderrode
straal bloed liep over zijn bleke gezicht.
Zijn beide benen waren afschuwelijk ver
brijzeld
Het was een verschrikkelijke en schier
wanhopige onderneming om hem naar
huis te vervoeren. Uiteraard deed het
primitieve vervoer op de schouders van
diep ontdane mannen de verwonde li.
chaamsdelen geen goed. Er werd een
dokter gewaarschuwd, die pas de volgen
de dag kon komen en geen andere raad
wist te geven dan de jongen rustig te la-
en liggen en te zien of hij zou blijven
leven. Hij verbond Giorgio natuurlijk,
maar was er in zijn hart van overtuigd]
dat hij in ieder geval.nooit genezen zou.
Giorgio's ouders legden hem in de keu
ken omdat daar de kachel brandde, de
enige in heel het huisje. Het begon koud
te worden. December had in de bergen
zijn intrede gedaan, met sneeuw en vorst.
Zijn moeder en zijn zusje verzorgden hem
liefdevol. Maar Giorgio lag steeds melan
choliek naar de zoldering te staren. Zijn
vader kwam er achter, dat hij niet zozeer
bekommerd was om zijn benen, dan we]
om het feit, dat hij niet meer naar schooi
kon Elke ochtend en namiddag hoordt
hij zijn vriendjes voorbijkomen. Hij was
er van overtuigd, weer beter te zulier
worden, maar dat hij nu bij de anderen
ten achter zou komen.... Hij leerde zo
graag!
De onderwijzer van de school kwam
hem dikwijls opzoeken en gaf hem dan
huiswerk op. Het was voor Giorgio niet
genoeg. Hij werd steeds somberder. Vol
gens de dokter zou dit zijn genezing ten
zeerste vertragen. Deze wist, dat de be
nen niet terecht zouden komen, maar
hij vertrouwde erop, de jongen, die een
sterke constitutie bleek te bezitten in het
leven te kunnen houden.
Giorgio werd steeds somberder. Ech
ter op een goede ochtend traden zijn
vriendjes Carlo en Pietro binnen. Ze vroe
gen hem, of hij mee naar school ging.
Ongelovig keek Giorgio hen aan. Wilden
ze hem bespotten? Maar ze vertelden,
een kleine draagbaar te hebben gemaakt.
Iemand had hun een kussen en een paar
dekens gegeven en ze waren sterk ge
noeg om hem naar boven te dragen en
weer naar beneden
De dokter gaf zijn toestemming. Er
door weer en wind sjouwden de jongeni
die spoedig ook door de sterkste meisje
werden bijgestaan, ieder op z'n beurt
dc kleine Giorgio met zijn verlamde be
nen langs de bergpaadjes. Dag aan dag
Heel toevallig hoorde een journalist iets
over de manier, waarop de jongens van
Matassone hun kameraadje hielpen. Hij
verscheen met een fotograaf bij 't school
tje in de bergen en in een der grootste
bladen van het land werd een artikel
van hem gepubliceerd, dat aller harten
ontroerde. Leerlingen van scholen in gro-
te cn kleine steden begonnen spontaan
een inzameling, om Giorgio door een be
roemd chirurg te laten behandelen. En
Giorgio werd in een bekende kliniek te
Como opgenomen, waar een dokter naar
men zeide, reeds wonderen had verricht.
Wekenlang bleef Giorgio weg, maar de
zer dagen keerde hij terug, weliswaar
lopend op krukken, doch met de zeker
heid, dat hij het gebruik van zijn benen,
die ongeneselijk verminkt leken, weer zal
herkrijgen. Heel Matassone en de omge
ving liep natuurlijk uit en op het schooltje
was het feest, toen Giorgio weer in zijn
bank kon plaats nemen, met het vaste
voornemen, zijn achterstand in te halen
De chirurg heeft gezegd, dat hij van de
zomer weer zonder krukken zal kunnen
lopen! En de schoolkinderen van Italië
hebben voor de arme houthakkersjongen
die volgens zijn onderwijzer heel goed le-
ren kan een som gelds bijeengebracht'
waarvan hij later verder studeren kan...*.
