Rik Coppens vond in Van der Hart zijn meester
Met béste perspectieven aan
het begin van een lange,
lange weg....
Nederlands B-elftal liet 3-0
voorsprong glippen
ONS VOETBAL TUSSEN HERGEBOORTE EN VOLWASSENHEID
door Martin Duyzings
Verdedigende halves en tfril ffffPtrolïkptl actie"radius uitsPreióde. Schaap deed nóg
hinnenspelers in match zonder sfeer
Na mooie hattrick van Schouten en fatale
hoofdwond van Steenbergen
„Lang zal hij leveiT'
MAANDAG 4 APRIL 1955
PAGINA 5
Gesloten defensie
Het werkte effectief Slechts zelden
kregen de Rode Duivels de gelegenheid
tot een schot waar gevaar in school; wèl
schoten zij véél maar vaak van te grote
afstand of onder te scherpe hoek en bij
die paar wèl gevaarlijke schoten bleek
De Munck vandaag in een onpasseerbare
vorm En tot een werkelijk totale door
braak van onze defensie-linies kwamen
Verdiend maar mager
Ook een bevredigende zege Neen, dat
toch niet. Want al zij„ dc Belgen sterk en
van goede Europese klasse, in dc Lage-
Landen-derby is er altijd 'n ander België,
waartegen onze ploeg zelfs in haar zwart
ste jaren nog wel tot een incidenteel
succes kwam. Maar afgezien daarvan: in
de wedstrijd van vanmiddag, die vaak bij
vlagen zeer behoorlijk en soms zelfs zeer
goed voetbal bevatte maar die toch verre
van groots was en bepaald geen overwel
digend totaalbeeld bood, moesten dc Oran-
Geen laaiende sfeer
Een zijden draadje!
Twee-mans-fuik i
Voorhoede vaak eenzaam
Dillen schoot Nederland naar
1-0 zege op Belg ië
(Van onze speciale verslaggever)
OLYMPISCH STADION, Zondagmiddag.
COEN DILLEN opnieuw de scherpschutter! En
er scheen geen einde meer te zullen komen aan
liet tumultueuze en hartstochtelijke, in één adem
door het koor van 57.000 Oranje-supporters uitge
stoten gejuich dat als een triomfantelijke klaroen
stoot uit de wijde kuip van lnct Olympisch Stadion
omhoog sprong en minuten laug op de vleugelen van
dc lente-bries ver over de stille straten van Anister-
dam-in-staking bleef drijven.
Coen Dillen de matchwinnaar. Bij uitstek 0111 zijn
schutters-capaciteiten in liet Oranje-shirt gehesen,
volbracht de donkere P.S.V.-kanonnier met één forse
dreun van zijn rechtervoet de taak, die vanmiddag
speciaal op hèm rustte. Het was een simpele en
scherp afgebakende taak: schieten! Met één tref
zekere dreun mocht Dillen zeggen, dat hij zijn
opdracht vervuld had.
Eén voltreffer slechts. Doch liet betekende de
overwinning. De overwinning die het herhoren Neder
lands Elftal juist tegen zijn Belgische „erfvijanden"
zo vurig begeerde, vuriger nog dan enkele weken
geleden in zijn eerste renaissance-wedstrijd tegen de
Denen, vuriger ook dan in dc ontmoetingen met Ieren
en Zwitsers die in de komende weken volgen.
Als er één tegenstander was, waartegen de Oranje-
ploeg het herstel van liet Nederlandse voetbal in
nuchtere score-cijfers wilde uitdrukken, dan was het
België, juist België, waartegen wij de 80e match irt
een 50 jaren oude en hecht verankerde traditie
speelden, België waartegen onze ploeg het diepst de
vernederingen van de afgelopen jaren had moeten
ondcigaan. België waartegen wij sedert de bevrijding
negen maal de biltere brem van de nederlaa"
had moeten slikken.
Het was de dreun van Coen Dillen, die aan de
Belgische suprematie over de Oranje-ploeg een einde
maakte: Dillen, de enige in onze aanval die het
kruit van zijn schot droog wist te houden en die ook
vanmiddag weer daaraan zijn recht op het Oranje
shirt ontleende.
-j-, R RESTTEN ons nog 5 minuten van de rust,
Ut toen de zwarte Eindhovenaar dat éne, enige en
kapitale, beslissende doelpunt scoorde. Bertus de
Harder legde op de linkervleugel in de buurt van
dc middenlijn de basis voor dat doelpunt, toen hij
handig de bal van twee Belgen vrijspeelde en een
scherpe diepte-pass op de naar links uitgeweken
Roosenburg lanceerde. Roosenburg stormde de vrije
ruimte binnen haalde Carré en Mees naar zich toe,
trok dc hal toen hard en op heuphoogte voor het
Belgische doel.
Daar stootte toen Dillen toe. Met zijn vaste bewaker
Van Brandt op zijn hielen sprong hij naar het leer,
dat in een strakke flits tussen hem en doelman Meert
zweefde. Een stoutmoedige sprong, maar koel bere
kend. En met een harde dreun van de binnenkant
van de rechtervoet joeg Dillen de bal ineens en
onhoudbaar in de touwen.
En dat was liet dan. Dillen werd er de enige
raak-schutter in deze 80e Neder!and-België-match
mee. En de sluike, bescheiden, 28-jarige Eindho-
vense schilder zai met dat éne doelpunt in de Neder
landse voetbal-geschiedenis voortleven als de man,
die voor Oranje de eerste „moderne" interland won,
dcnvcld op te vullen, kwam onze voor
hoede vooral in de tweede helft vaak
eenzaam en zonder verbindingslijnen te
slaan.
Met een minimum aan techniek (Roo
senburg en Dillen) en een na de rust
duidelijk terugvallend tempo (De Harder)
redde onze aanval het in dat isolement
niet. En het gevolg was een toenemend
Belgisch overwicht. In zeker opzicht heeft
onze ploeg toen, ter verdediging van de
10 voorsprong, een zelfde soort spelle
tje gespeeld als de Denen drie weken ge
leden tegen ons! Met de halfspelers Van
Schijndel en Klaassens als de twee-mans-
fuik, waarin zij niet alleen Coppens maar
ook Givard en Houf opvingen, met een
ook sterk verdedigend ingestelde Schaap,
concentreerde Oranje niet minder dan
zeven man op eigen helft.
Elf overwinnaars, Maande v. 1. re. r.:
De Munck, Klaassens, Wiersma,
Kuys, Van der Hart en Van Schijn
del; zittend v.l.n.r. Dillen, Schaap,
Roosenburg, Timmermans en
De Harder.
de Belgen niet; niet één keer verscheen
er een tegenstander in volkomen vrije
positie voor De Munck, en dat was aan
de overkant wel anders
Zo bleef steeds
de dreiging van
een gelijkmaker
in de lucht han
gen en pas tegen
het einde kwa
men er weer wat
kansen op een
vergroten van de
voorsprong. Maar
die kansen wer
den door Roosen
burg en Schaap
van hun waarde
beroofd. En het
bleef dus 10.
Een altijd nog
magere, nog
lang niet in
drukwekkende
maar wel vcr-
verdiende en met
vreugde begroete overwinning.
DE MUNCK,
onpasscerbaar
Het doelpunt van Dillen
vreugderoes moet ook dat toch wel even
worden vastgesteld.
EN TENSLOTTE was er dan ook nog
't gebrek aan sfeer. Met 'n sterk ver
dedigende wedstrijdopvatting en 'n on
gevaarlijke aanvalsiinie kón
deze Oranje-ploeg ook geen
sfeer van permanent laaiend
enthousiasme bij zijn legioen
opwekken. Van hun kant
konden de Belgen dat met
hun vruchteloze aanvalswerk
bij hun 8000 supporters even
min. In de Belgische ploeg
schoten met name de vleu
gelspelers en linksbinnen Gi-
COPPENS, vard tekort en in de verde-
zijn meester diSing kwamen Carré en zijn
gevonden maats pas na een verschrik
kelijk paniekerig half uur
geleidelijk aan een herstel toe.
Geen grote wedstrijd. En het enige
beetje sfeer, dat alsnog werd gecreëerd,
hing rond de duels tussen Van der Hart
en Coppens, die binnen de perken van de
sportiviteit bleven, maar waarin toch
links en rechts een stevige duw werd uit
gedeeld, overigens vaak met een correcte
handdruk- oompleet- met-hoofse- buiging-
voor-de-galerij gecorrigeerd.
Die sfeer werd zelfs eventjes oproerig,
toen Van der Hart door een heupzwaai
van Coppens zó faiikant uit balans was
gewerkt, dat hij de bal slechts met de
hand binnen bereik kon houden. Dat ge
beurde midden in het strafschopgebied,
maar desondanks bespaarde mister Ellis
ons een penalty.
En deze arbitrale goedmoedigheid heeft
ons dan wellicht de I—0 doen behouden!
EEN VERDIENDE ZEGE. Maar dus wèl
aan een zijden draadje
En dat dunne, zijden draadje mag ons
leren, dat er tussen de hergeboorte en de
volwassenheid nog een lange weg ligt.
Ook voor de Oranjeploeg.
GERARD PATTIJN.
Een vrije trap op het Belgische doel,
door Timmermans genomen. Dillen
en Mees in kop-duel, terwijl ook
Roosenburg naar de bal springt en
de Belgische back Van Brandt zijn
doelman Meert in de rug dekt.
op 3 April 1955 in Amsterdam.
c? l' 1 <JH.lvGIJL i meer. kwam herhaaldelijk in de verdpdi-
MAAR ER was nóg een man in het
Oranje-shirt, die op deze wedstrijd
zijn stempel drukte. Cor van der
Hart, de stopperspil in wié Rik Coppens
zijn meester vond. Tegen de Joegoslavi
sche reus Horvat en de Engelse skipper
Billy Wright, de Duitse cipier Karl Lie-
brich en de sierlijke Franse terrier Jon-
quet, tegen het Italiaanse fenomeen Fer-
rario èntegen de onverzettelijke
Oraniestopper Rien Terlouw had de geraf
fineerde Antwerpse
jongleur zijn klasse en
- talenten gedemon-
t jÉKSÊfc i streerd. Maar in Cor
5? jHjKySSP van der Hart vond hij
1S5F zijn meester, zoals ook
V ief Mermans in 1953
reeds, in een Waters-
AÉfcq noodwedstrijd Ander-
IKT lecht—Lille, zijn
7%** meester in toendertijd
-.Wmi Frankrijks beste stop-
„t t-™ Per had moeten er-
VAN DER HART, kennen. Van" der Hart
te superieur voor benaderde vanmiddag
Rik Coppens zijn sterkste Franse
vorm, waarvan de
wedstrijd FrankrijkNederlandse Profs in
Maart '53 te Parijs zo'n onvergetelijke
herinnering achterliet.
In deze vorm was Van der Hart ook
voor dc sluwe Coppens, zo menig maal
de schrik van het Nederlandse legioen, te
sterk, te superieur. En dat bleek dan in
een serie duels, die op zuivere voctbal-
kunde werden uitgevochten. Werden voor
heen dc privé-oorlogjes tussen Coppens
en Tcrlouw zonder meer uitgeknokt, deze
met zoveel spanning tegemoet geziene cn
als de beslissende phase in dc match aan
gekondigde strijd tussen Coppens cn an
der Hart werd op pure v o e t b a 1-wapcns
geleverd.
Het waren de techniek cn het vcrolui- j
fende reactie-vermogen, de snelheid in de
sprint èn in het tacklen en de slechts zei- j
den niet feilloze feeling voor het moment j
van actie, waarmee Van der Hart zich
keer op keer in deze duels van dc lauwe-
ren meester maakte. En bovendien deed j
de nieuwe Oranje-stopper dat met een
elegance en een rust, die hem inderdaad
tot een man van internationale klasse èn
stijl stempelden.
MAAR: het was niet Van der Hart
alléén, die het kanon-Coppens ver-
nagelde. Het waren ook onze onver
moeibare halfspelers Klaassens en Van
oen 1.1 netel, die keer op keer in hun twec-
man.—fuik de dribbels van dc Belgische
aanvalsleider verstikten. Coppens zócht
die luik. Zijn speitrant: solo-werk met de
bal aan de voet temidden van z0 veel
mogelijk tegenstanders (om medespelers
vrij te krijgen, maar óók voor het privé-
succes), leidde er toe dat hij herhaaldelijk
op twee of drie Nederlanders strandde
F-n waar hi.i Klaassens voorbij ging, daa
remde hem de voet van Van Schijnde
ui waar hij de Schiedammer omspeelde,
daar wachtte hem onmiddellijk weer he
lange been van de Venlose reus: en dai
was er in laatste instantie nog Van de
Hart zélf, die hem in dertig dribbel:
sleehls drie maal moest laten gaan. En ctn.
meer, kwam herhaaldelijk in dp verdedi
ging terug, belette daar Givard en Houf
de aanvalsopbouw, stopte een enkele keer
zelfs Coppens af, stormde dan onmiddel-
„ii,. I lijk weer naar voren ter assistentie van
het 00k Kuys cn zelfs zijn buurlieden Roosenburg en Dillen die
de teruggetrokken Schaap, die een halt té zelden,steun kregen voor het vrijmaken
toeriepen aan de altijd, ook bij het vorde- j van hun geliefkoosde schietpositie.'
ren van hêt voor hem "deprimerende snel- i
verloop, weer dreigende Beerschotcrack 1 Maar zelfs een voortdurend pendelende
i Schaap kon, bij de lange passes waarop de
Nederlandse aanvallen bij voorkeur wer
den gebaseerd, niet altijd snel genoeg bij
komen om in de voorhoede-combinaties de
band te hebben. Scbaap's uitblinkende rol
Kuys de beste back
Kuys en Schaap; en daarmee zijn twee
andere uitblinkers in de Nederlandse
ploeg genoemd. Van allen blaakte links
back Kuys het
meest van geest
drift en strijdlust
en van de eerste
minuut af zat hij
zó fel op de bal,
dat de gevreesde
Vliers, de duur
ste voetballer van
heel België, nooit
in zijn eigen spel
kon groeien.
Kuys deed dat,
met nijdige tac
kles en goed
plaatsen, aanzien
lijk beter dan
Wiersma, die in
de snelle en
kwikzilverige
Pieters een moei
lijk grijpbare te
genstander had;
pas ver in do
tweede helft
vond de Donar-
man de weg naar een herstel en toen
kwam hij ook nog tot een goede finish.
Rinus Schaap heeft van allen het hardst
gewerkt, wellicht nóg harder dan die an
dere zwoeger Theo Timmermans, die over
heel het middenveld en zijsectoren zijn
DILLEN,
matchwinnaar
lag achter dc voorhoede.
N DAT TYPEERT de posilie, waar-
in de Oranje-ploeg een groot deel
van de wedstrijd heeft gespeeld. Na oen
serie overrompelende aanvallen in het
eerste half uur, waarbij de Belgische
verdediging op haar benen stond te tril
len, bleven Van Schijndel en Klaassens
geleidelijk meer achter, moest ook
Schaap verder terug gaan om het mid-
AMSTERDAM, Zondag.
E én-nul voor Oranje!
Er holde na afloop van de feestelijkheden in het Olympisch stadion
een wijd en züd befaamd, doch diep teleurgesteld Belgisch collega naar
de telefoon met een opgewonden verhaal aangaande een geheide strafschop
welke mister Ellis, de altijd zo voortreffelijke Engelse referee, de Rode
Duivels op deze historische middag in koelen bloede onthouden had, en
ais wij het verhaal dat onze Belgische confrère heet van de naald de
abonné's te kauwen voorzette, ook maar voor de helft begrepen hebben,
dan is bet Belgische legioen ietwat bedremmeld naar huis gegaan met de
overtuiging dat het ook in deze derby-der-lage-landen evengoed 13 voor
de Belgen als 1—0 voor het vaderland had kunnen worden. Daar zit dan,
nuchter bezien, een kern van waarheid in. Het is waar. dat een der
ijverigste broeders van onze voorhoede, Rinus Schaap, ip de laatste
minuten twee dotten van kansen kennelijk met zijn ogen dicht naar het
hiernamaals schoot maar het is óók waar, dat de Belgische voorhoede
juist in die laatste 'minuten akelig dicht bij de gelijkmaker zat en dat wij
met beide handen op ons hart mochten kloppen, dat Frans De Munck
feilloos, ditmaal van de eerste tot de laatste minuut speciaal voor de
gelegenheid zijn topvorm mee naar het stadion had gebracht. Een
magere overwinning!'', zeiden na afloop de Belgen, en het zou inderdaad
overdreven zijn, te beweren dat wü onze Zuiderburen volmaakt in de man
gel hebben gehad, en men zal ons er bovendien wel aan herinneren, dat
wij zélfs in wijlen onze pure amateurtijd. niet eens zo bar lang geleden,
nog wel eens een l—O overwinning op de Belgen hebben geboekt doch
wat men afgezien van de cijfers op het scorebord, ook in het. van nature
nogal chauvinistisch getinte Belgische kamp wel niet zal willen ontkennen,
is, dat men vandaag in het Amsterdamse stadion ontdekte, dat er inderdaad
wel iets veranderd is met dat Oranje-team van ons, zoals er ook wel het
een en ander gebeurd is met geheel ons nationale voetbal.
Het Nederlandse voetballegioen heeft voor het eerst sedert vele jaren
een stadion volop tevreden verlaten. Wü hebben ditmaal niet in koor
„tien-tien" gejoeld, er was daartoe geen enkele aanleiding; er heerst
evenmin een beter soort van delirium-stemming in den lande, en de hemel
verhoede, dat wü ooit nog eens in een dergelüke opgewonden stadium zullen
raken. Doch tevreden was het Legioen wel degelijk. Niet alléén om die
(nog altijd: magere) overwinning op een tegenstander die tijdens de
moeras-periode van de Nederlandse voettballerü wat al te dikwüls dwars
over onze stoffelüke overschotten wandelen kon. Doch vooral omdat van
daag wel duidelijk bleek, dat wü, nauwehjks een half jaar nadat de KNVB
eindelük besloot, een nieuwe, reële koers te gaan varen, waarachtig weer
partij zijn in de internationale voetbalwereld. Wij tellen weer mee! Wü
staan niet meer met de rug tegen de muur! Wü winnen stellig nog geen
Wereldkampioenschappen, en het moet U maar niet verbazen als wij het
straks in Ierland voor de afwisseling weer eens met een nederlaag zouden
moeten doen. doch men kraakt ons niet meer, men maakt ons niet meer
af; en hoe sterk dat besef ook tot onze tegenstanders is doorgedrongen,
bleek wel duidelük tijdens de eerste twintig minuten van deze wedstrijd,
toen de Belgische defensie enige zelden vertoonde staaltjes van hogeschool-
paniekvoetbal ten beste gaf en toen wijals onze ploeg nu reeds het
formaat had dat wü haar zo gaarne gunnen, inderdaad de basis hadden
kunnen leggen voor een grotere overwinning!
Dit Oranje-team kan wel sterker. Men miste Abe Lenstra vandaag wel
degelük in onze voorhoede, zoals Rinus Schaap gemist werd in onze
halflinie. Doch zelfs met het team zoals het vandaag, vol strüdlust
en vol zelfvertrouwen, in het veld kwam, zouden wij met royalere cijfers
hebben gewonnen als onze ploeg genoeg feeling had gehad voor de wer
kelijk critieke perioden in deze wedstrijd. De eerste twintig minuten waren
hogelijk critiek voor de Belgen Het lag op dat moment in onze macht, het
resultaat te forceren, doch tot een ouderwets „Hollands kwartiertje" kwam
het niet: vlagen-vol-superieure bevliegingen, waarbij men de zwakke
plekken in het mentale pantser van de tegenstander doorbreken kan. kwam
het ditmaal nog niet. Dèt is het wat aan deze wedstrijd ontbrak: een be
vlieging. het beroemde „kwartiertje". Doch men vergete niet. dat destijds
in de Lötsy-periode dat „kwartiertje" ook niet zo maar opeens uit de hemel
is komen vallen. Wij hebben daar toen 'n paar jaar over gedaan. En het
geheim van het „kwartiertje" was, dat men over een Nederlands-elftal-
club beschikte met een vaste kern van spelers die. practisch, de garantie
hadden, dat zü zich tussen de bedrijven door ook wel eens een minder
goede wedstrijd konden permitteren. In die kern kweekte men teamspirit
doch ook op de duur. een fijn afgestemde feeling voor de zwakke plekken
van de tegenstander. Dat leverde dan de „kwartiertjes" op, en iet op!,
deze „kwartiertjes" zullen te-züner tijd opnieuw geproduceerd worden en
wellicht zullen win dsn opnieuw in stsst zijn, zelfs sterkere tegenstanders
dan de Belgen te verslaan. Voorlopig zijn wü zo ver nog niet. Wij staan
pas aan het prille begin van een zéér lange, doch goede perspectieven
biedende weg En voorlopig zou onze Keuze-Commissie, die op 13 Maart door
het opstellen van Faas Wilkes ondervond hoe gevaarlek het wel is, aan
een teamkern te toucheren zonder dat het bepaald nodig is. zich de oude
Engelse voetbalwüsheid moeten herinneren: „Never change a winning
team'' Een teamkern verdraagt maar moeilük de experimenten waaraan,
zo wü goed zijn ingelicht, onze Keuze-Commissie zich in de naaste toekomst
zou willen gaan wagen!
,Het doelpunt van Dillenin vogel
vlucht. Op de achtergrond Roosen
burg uit wiens voorzet de vohreffer
werd geboren. Links aanstormend
Timmermans die al juicht. Dillen
zelf is na zijn schot op de knieën
gevallen. België's doelman Meert
doet een vergeefse uitval cn ook
Carré cn Van Brandt midden
kunnen er niets meer aan redden.
I jchemden met hun voorsprong toch lange
tijd tegen een sterk Belgisch overwicht
optornen en demonstreerden de gasten
toch altijd nog wel een zuiverder combi
natiespel en meer vloeiende aanvallen.
Was de Nederlandse aanval veelal ge
baseerd op de lange pass naar een geïso
leerde drie-mans-linie, waarin Roosen
burg op catastrofale wijze faalde maar
dan ook volledig faalde en waarin match
winnaar Dillen vrijwel alléén dat éne
doelpunt op zijn conto bracht maar ervoor
en -na weinig grote dingen presteerde,
waarin De Harder met al zijn clownneske
handigheidjes toch maar zelden efficient
werkte en na de rust zelfs opmerkelijk
afzakte de Belgen zochten hun weg
over het middenveld en door onze verde
diging met korte passes en fijne combina
ties, die overigens allemaal even weinig
effect sorteerden. Mej twee falende aan-
valslinies en met een Nederlandse ploeg
die op en achter het middenveld haar uit
blinkers telde, was het dan ook geen
grootse wedstrijd, geen grootse overwin
ning ook. En na het bezinken van de
GENT, Zondag.
De voetbalwedstrijd tussen België B cn Nederland B, gespeeld in het
stadion van La Gantoise te Gent, is in een gelijk spel geëindigd (3-3)
Bij de rust hadden dc Nederlanders een 0-3 voorsprong, maar vlak
voor dc pauze moest aanvoerder Steenbergen, de beste man in onze
ploeg, met een ernstige hoofdwond uitvallen, waarna de verzwakking
dc tweede helft zodanig was, dat de Belgen nog gelijk konden maken.
in
Gedurende het eerste kwartier hadden
de Belgen een licht veldoverwicht, dat zij
echter niet in een doelpunt wisten uit te
drukken. Het Nederlandse team geraakte
langzamerhand beter ingespeeld en toog
goed combinerend ten aanval. In de 31ste
minuut strafte rechtsbinnen Schouten een
fout van stopper Dckoster af en knalde de
bal onhoudbaar voor doelman Delhasse in
de touwen (0-1). Daarmee begon een spe
cifiek „Holland kwartiertje" waarin de
aanvallen in onafgebroken golven op het
Belgische doel werden gericht en waarin
Schouten een magnifieke „hattrick" ver
richtte, door aan zijn eerste doelpunt er
twee toe te voegen, nl. in de 38ste en in
de 39ste minuut.
Kort voor de pauze kwamen de hoofden
van onze rechtshalf Steenbergen cn do
Belgische rechtsbuiten Jacquemyns op
pijnlijke wijze tegen elkaar. Steenbergen
moest worden vervangen door Claus.
Direct na de her
vatting hernamen
de Nederlanders
het initiatief, maar
zij behielden dat
niet en het duurde
niet lang of het
doel van Van de
Land werd hevig
bestookt door links
binnen Beerens;
een van zijn scho
ten stuitte af op
het been van een
verdediger. maar
rechtsbinnen Bol
len ving de bal op en plaatste deze (in de
derde minuut) langs Van de Land (1-3).
Hoewel de Nederlanders nog enige tijd
beter voetbal bleven demonstreren, kwa
men de gevaarlükste aanvallen van de
Belgen. Een kopbal van middenvoor Wil-
lems raakte echter de lat. Tot een kwar-
STEENBERGEN,
uitvallen leidde
tot verzwakking
tier voor het einde zag het er naar uit.
dat de Nederlandse zege vast stond. Toen
begonnen de Belgen een verwoed slot-
offensief, dat in de 38ste minuut resul
teerde in een verrassende kopbal van
linksbuiten Platteau, die Van de Land
kansloos liet (2—3).
Dit succes inspireerde de gastheren tot
een laatste krachtsinspanning, welke vijf
minuten later tot de gelijkmaker leidde.
Bollen rondde een center van Jacquemyns
op de enige juiste wüze af (3-3), waarmee
de Belgen een fortuinlijke draw behaal
den.
AMSTERDAM, Zondag
De mogelijkheid is niet uitge
sloten, dat een van de voetbal
liefhebbers, die zich tot het begin
van de wedstrijd Nederland-Bel-
gië voor het Stadion plegen op te
houden, in de hoop nog een kaar
tje te kunnen bemachtigen, tot de
gelukkigen heeft behoord, die Ne
derland met 10 hebben zzen
winnen.
Nog voor de wedstrüd was be
gonnen, klonk namelijk uit de
luidsprekers een boodschap voor
de heer P. Geerding uit de St An-
thonie Breestraat te Amsterdam,
die hem naar huis gelokt moet
hebben, „De Directie van het
Olympisch Stadion feliciteert U
met de geboorte van een twee
ling". Deze boodschap werd met
gejuich van de toen reeds aanwe
zige tienduizenden begroet. Was
het toevallig, dat het muziekcorps
Apollo" uit Goor juist op dat mo
ment het „Lang zullen zij leven*
Inzette?
