De vrouw van maarschalk Boulganin geef! Engelse
op een doodgewone school in Moskou
les
Kath. Bond van Verplegenden
vijftig jaar
RADIO-NEDERLAND WERELDOMROEP
Aanzienlijke verbetering van
alle salarissen nodig
Geconsolideerde netto-winst
Unilever weer flink gestegen
DRIE BRONZEN DEUREN VOOR
DE SINT PIETER
Wilt u werkelijkdat ik over mijzelf spreek
„Mijn leven is niet veranderd
Verbetering rechtspositie nog steeds
voornaamste programmapunt
18124 „ingeblikte" reportages in 1954 naar
alle delen der wereld verzonden
srïïp d.t« t"d' »-
«sJtj
Drie woningen uitge
brand in Hengelo
De veranderde taak in de huidige
gezondheidszorg
Ontwerpen van Manzu en andere kunstenaars
Kath. Onderwijzers Verbond vergaderde
Georganiseerd overleg een groot goed
Onveranderd totaal-dividend over vergroot
kapitaal
bevordering
luisterkring
Prins en Prinsessen
vervolgen skitocht
DONDERDAG 14 APRIL 1955
PAGINA 5
(Van een speciale correspondent)
Op de meisjesschool no. 175 in Moskou wordt
Engelse les gegeven door mevrouw Helene Miche-
lovna Boulganin. Deze 55-jarige vrouw is niemand
minder dan de echtgenote van de voorzitter van de
raad van ministers van de Unie van Sovjetrepu
blieken, maarschalk Nicolaas Boulganin.
Gedurende de weken, die ik in Rusland heb
doorgebracht in verschillende delen van het land
heb ik allerlei soorten van mensen gesproken. Maar
ik wilde heel graag kennis maken met de echtge
note van de nieuwe minister-president. Toen ik
mijn wens kenbaar had gemaakt, antwoordde men
mij: „Waarom juist met haar? De vrouw van Boul
ganin is een eenvoudige lerares. Waarom wilt U
niet spreken met een vrouw die zelf een belang
rijke post bekleedt? In dit opzicht zijn in de Sovjet-
Unie de vrouwen niet de echtgenoten van hun
mannen. Zij worden slechts beoordeeld naar de
functie van hun eigen werkzaamheden en naar wat
zij zelf gedaan hebben".
Veertien jaar bij het onderwijs
Onveranderd
Dol op ballet
Voor mij was dit iets nieuws. Ik zei daarop, dat
ik door een interview met de vrouw van Boulganin
aan de mensen in het Westen de positie van de Sov
jetvrouwen zou kunnen duidelijk maken. Toen ik
dit gezegd had regelde men het onderhoud, zonder
mij verder moeilijkheden in de weg te leggen. Maar
ik kreeg de indruk, dat men geen begrip had voor
mijn motieven.
Ik ontmoette mevrouw Boulganin op haar school.
Zij had aan de directrice enkele uren vrijaf ge
vraagd en toestemming gekregen om de kamer van
de directrice te gebruiken, waar een tafel in ge
reedheid was gebracht voor een overvloedig thee
uurtje, een van die typisch Russische gewoonten,
waarbij men grote hoeveelheden taart, patisserieën
en andere lekkernijen, alles heerlijk van smaak,
voorgezet krijgt. Voorafgaande ervaringen hadden
mij al geleerd, dat men van zijn gast verwacht, dat
hij alles wat zich op tafel bevindt, eer aandoet.
Midden op de tafel stond een enorme taart, be
staande uit diverse lagen van verschillende kleur.
Schoonzoon in Lenitigrad
Publieke taak
Éénmaal in buitenland
TWEE NIEUWE VEEMLOODSEN
TE ZAANDAM
Op plaats van afgebrande
Het was op 21 Augustus 1905, dat te Haarlem op initiatief van kapelaan
W. Witteman de Bond van R.K. Verpleegsters werd opgericht, die thans
onder de naam Ned. R.K. Bond" van Ziekenverplegenden „Salus infor-
morum" ongeveet 75 pet van alle katholieke verplegenden in Nederland
onder zijn schutse heeft en met een studiecongres Zondag, Maandag en
Dinsdag in Nijmegen zijn gouden jubileum gaat vieren. Hoofdzakelijk
overwegingen van zielzorg ten behoeve van verpleegsters, die in neutrale
ziekenhuizen werkzaam waren, hebben de stoot gegeven tot het in het
leven roepen van deze organisatie, waarin men tevens een goed middel zag
om te bevorderen, dat katholieke verpleegsters in de katholieke gezinnen
en in de wijkverpleging zouden worden te werk gesteld.
In Melbourne zoekt een man de schaalverdeling
van zijn radio af. Zijn wieg stond ergens tussen.
Den Helder en Maastricht. Een Nederlander zoekt
via de aether contact met zijn vaderland. Voor
duizenden Nederlanders emigrant, missionaris
en handelsagent betekent Radio Nederland
Wereldomroep dit zo begeerde contact. Het is
voor hen de stem van een goede vriend.
Ergens in Ihak draait een Arabier doelloos aan
de knop van zijn radio. Een sympathieke stem
vertelt hem in zijn landstaal bijzonderheden over
een land, dat hem volkomen vreemd is. Hij is ge
boeid en het blijft niet bij die ene uitzending. Hij
ivordt een vriend van Nederland. Dit is de taak van
Radio Nederland JVerelclomroepHet onderhou
den van contact niet Nederlanders in de vreemde
en het aankiveken van goodwill door uitzendingen
in vreemde talen.
„Part-time" onderwijs
MAJOOR AALMOEZENIER
P. C. GROENENDIJK
HET NEDERLANDSE
STANDPUNT
„INGEBLIKTE"
REPORTAGES
KEUKEN ALS
REGEJLKAMER
ARABISCHE
NATIONALE
INSTELLING
Slechts 4 pet in ziekenhuizen
Het werk meer in de sociale
sfeer
Show van nieuwe uniformen
n Wiesbadenerhut aangekomen
r°uw Boulganin is 55 jaar oud. Zij
zet w kleine kant en een beetje ge-
m„' lange haar draagt zij zoals
bot fff veel ziet raet een scheiding in
halt 7- en mef een wronê 'aag de
+h; ZlJ begon met mij een geurig kopje
t" ,aan te bieden en met een stuk af
rip s.ni-lden van de taart, die midden op
ae tafel stond en die groot genoeg was
°m een talrijk Westers gezin gedurende
een hele Zondagmiddag gelukkig te ma
ken.
Wilt u werkelijk, dat ik over mij-
*elf spreek, vroeg zij mij verbaasd. U
hioet weten, dat ik maar een heel een
voudige lerares ben.
Dit was niet helemaal waar. Voordat ik
mijn eerste reusachtige stuk taart naar
binnen had gewerkt, had ik reeds bemerkt
dat mevrouw Boulganin een boeiender
persoonlijkheid is dan de meeste vrou
wen, die ik in Rusland ontmoet had. Haar
gelaat verried intelligentie, haar glimlach
bad iets "hartelijks. Zij heeft heel mooie
tanden en heldere ogen. Haar lichtgol-
vende haar is van een diep zwart. Zij
heeft een natuurlijke waardigheid om zich
te gedragen en in haar kledmg. Zij had
die dag een blauwe tailleur aan me een
witte zijden blouse. Hoewel de ,KUS lscpe
mode lijkt op die welke tien jaar gele
den bij ons in zwang was, maakte haar
kleding een smaakvolle indruk.
Ik ben nu veerti$i jaar lerares, legt
zij uit en «k heb altijd aan deze school
les gegeven. Mijn vader was een kleine
ambtenaar een assistent van een officier
van gezondheid. Mqn ouders zonden mü
naar school en ik beëindigde mijn stu
dies vóór de revolutie van 1917. Ik heb
eerst op een kantoor gewerkt en ben in
1924 getrouwd, maar ik ben doorgegaan
met werken. Toen mijn twee kinderen,
een zoon en een dochter oud genoeg wa
ren, kreeg ik weer zin om verder te
studeren. Ik heb toen een cursus gevolgd
aan het instituut voor vreemde talen en
ik behaalde het diploma van lerares in
1941.
Toen mijn zoon tenslotte zestien jaar
was geworden en mijn dochter acht, werd
ik aan deze school benoemd. Ik verzeker
u dat mijn leven toen veranderd ls. Ik
kan mij op het ogenblik niet voorstellen,
hoe ik zou moeten leven zonder les te ge
ven Ik geef Engels aan de meisjes van
de vijf hoogste klassen (de Russische scho
len hebben tien klasen) en een d v
hph ik ongeleid voor het eindexamen in
1949. Dat !s wel aardig om te vertellen:
enkele dagen geleden oud
leerlingen van die klas g
houden .en iedereen sachl^f gekozen heb
maken in het werk, aai zj e
ben. Ik heb misschien
beetje trots op met^ Ik
eigenZOkinderen terugzag. Ik ben even
eigen Kinaeren ieerlmgen en ik koes-
tu^ u^jGr reide' Als ik een opmer
king e£pn- de meisjes zijn even
tevSred™ng ove? haar lerares als Helene
Miehlï over haar leerlingen.
s°mmiglna van haar hebben besloten ook
cursus t 1 pin aan het instituut voor
vreemde talen om evenals zij lerares te
Vvorden.
„non zii dan totdat zij ge-
trouw^ijnTn tot b«»J£gd uT groot ge-
n-gNeen Antwoordde mevrouw Boulga
nin, Kioof, dat zij haar studies meteen
hierna zullen voortzetten. Tegenwoordig
hebben de jonge mensen de kans om ho
ger onderwijs te volgen, zodra zij de mid-
delbare school hebben verlaten, als zij
maar talent genoeg hebben. Vóór de re
volutie was dit anders. En zij voegde er
aan toe: Het is prettig werken met jonge
meisjes. Persoonlijk ben ik van mening,
dat het gemakkelijker is om in een meis-
jesklas de orde te handhaven dan in een
jongensklas. Maar mijn werk beperkt zich
niet tot het voor de klas staan alleen
Het is van belang, dat de lerares van
de school ook contact onderhoudt met de
bloes van de leerlingen. Daartoe worden
bijeenkomsten georganiseerd, om gemeen-
?i<;llPF0lv!lc de Problemen van de opvoe
ding te bespreken en om eens te praten,
hoe wij met gemeenschappelijke inspan
ning de kinderen zullen opvoeden om er
goede en moedige en evenwichtige vrou
wen van te maken. En dan breng ik ook
van tijd tot tijd nog bezoeken aan ver
schillende van mijn leerlingen thuis. Ook
gaan wij gezamenlijk naar het theater,
waar ik even enthousiast ben als mijn
leerlingen.
Is uw leven veranderd in de loop
van de jaren, waarin uw echtgenoot een
belangrijk politicus is geworden of sedert
hij werd benoemd tot regeringsleider?
vroeg ik.
Neen, helemaal niet, antwoordt me
vrouw Boulganin. In ieder geval niet op
de manier, die u veronderstelt. Alleen ge
durende de oorlog veranderde ons leven,
omdat wij veel te doen hadden. De och
tenden en het begin van de namidda^
behield ik voor het onderwijs en de rest
van de dag wijdde ik aan de verpleging
in een militair hospitaal in Moskou.
Wanneer hebt u nu tijd om u met
uw eigen huishouden en met uw kinderen
bezig te houden?
Ik had een dienstbode en die heb ik
nog, hoewel mijn kinderen nu groot zijn.
Ik heb op het ogenblik nog een dienstbo
de voor mijn kleinzoon, de zoon van mijn
zoon, waarmee ik mijzelf nauwelijks kan
bezighouden.
Men moet zich van 'n Russische „dienst
bode" geen Hollandse voorstelling ma
ken. Het zijn vaak oude getrouwen, vaak
beminnelijke grootmoeders, die de zorgen
voor de kleine kinderen op zich nemen,
wanneer de moeders werken. Men komt ze'
overal tegen, in de straten en in de par
ken, oude vrouwen, omringd door kinde
ren. Zij hebben iets bezorgds over zich en
men zou haast geloven dat zij zo wegge
lopen zijn uit een van de vele Russische
boeken, die de „baboeschka's, zoals men
ze noemt, verheerlijken.
Wanneer wij, Westerse mensen tegen
over de Russische vrouwen onze hulp in
de hulshouding beschrijven dan antwoor
den zij onmiddellijk met iets van mede
lijden: „Dus u hebt geen baboeschka?".
Mevrouw Boulganin, die als echte Rus
sin haar plicht van grootmoeder weet te
schatten kan echter zelf niet de zorg voor
haar kleinkinderen op zich nemen en
heeft voor een andere „baboeschka" ge
zorgd.
Maar wanneer kunt u zich dan wij
den aan uw eigen huishouden en uw echt
genoot? vroeg ik opnieuw.
Wij hebben de Zondagen en feestda
gen en nogal wat avonden,
naar de schouwburg of de bioscoop gaan.
Ik ben dol op toneel en op film, maar
het meest van alles op ballet- Hebt u hier
al balletten gezien? vraagt zij mij met be
langstelling. Ik vertel haar, dat ik Oula-
nova gezien heb en dB ster, die haar op
volgster belooft te worden: Plisetskaya en
ook Borit in het ballet „De prinses met
de zwanen". Deze mededeling is meteen
aanleiding tot een geanimeerd gesprek,
zoals zij steeds op een Russisch thee
uurtje gevoerd worden.
In dit land spreekt iedereen over bal
let met verbazingwekkend veel verstand
van zaken. Toen ik later zeide, dat ik
on het punt stond naar Leningrad te gaan
gaf mevrouw Boulganin mij onmiddellijk
de raad om het ballet „De bronzen ca
valier" te gaan zien en zij voegde er
aan toe: U kunt u niet. voorstellen, hoe
zeer ik u benijd, dat u naar Leningrad
gaat.
Houdt u dan meer van Leningrad
dan van Moskou? vroeg ik haar.
evdT* is de reden niet. Maar
lr heeft een jongeman uit Le
ila v, gehuwd, enkele weken geleden.
i\a net huwelijk moest hij terugkeren
om zijn studies voort te zetten. (Hij moet
m°S oo6° 'laar s*uderen). dochter, die
nu jaar oud is en geneeskunde stu
deert, moet haar laatste jaar nog maken
aan de universiteit van Moskou, maar zij
verlangt even vurig als ik om naar Le
ningrad te kunnen gaan.
ik vroeg mevrouw Boulganin of het
met practischer was, dat een van de twee
jonggehuwden van universiteit verander
de, zodat zij tenminste samen zouden kun
nen zijn en ik zeide, dat het anders wel
eens zou kunnen aflopen als in veel ope
ra's van Grusinian, die ik in Tiflis ge
zien had en waarin alle verliefden ster
ven, zonder enige duidelijke reden,
eenvoudig omdat zij teveel naar elkaar
verlangen.
Mijn dochter en mijn schoonzoon kun
nen wel op het ogenblik wachten, dat zij
weer verenigd zullen zijn, antwoordde me
vrouw-Boulganin. Van universiteit veran
deren is niet goed. Iedereen moet blijven
waar hij zijn studies begonnen is. Een
andere pplossing is in principe verkeerd.
En dit is niet alleen mijn mening, maar
ook van de jongelui zelf.
En zo zaten wij dan plotseling aan de
ronde tafel te praten over het plichtsge
voel en over het onderwijs, zaken die hier
in dit land van zeer groot belang wor
den geacht.
Werken is het beste wat men doen
kan, verklaarde mevrouw Boulganin. Het
verruimt de horizon van iedereen en
houdt ons jong.
Praat u wel eens over uw werk met
waarop wij uw man en praat hij over het zijne met
ur vroeg ik haar.
- Natuurlijk, zo gaat het toch met
alle mensen, die getrouwd zijn, zeide me
vrouw Boulganin, maar zij ging daar
niet verder op in.
Hebt u persoonlijk ook nog politieke
activiteiten, vroeg ik.
In ons land doen bijna alle vrouwen
iets van openbaar belang. Jarenlang ben
ik op het bureau geweest van het syndi
caat van de leraren van deze school. En
zii voegt er enigszins trots aan toe: Ik
ben zeven jaar achtereen herkozen. Maar
ik interesseer mij speciaal voor sociale
kwesties, die buiten het kader van de
school vallen.
Terwijl ik zo praat over de rol van de
vrouwen op het terrein van de georgani
seerde arbeid zeg ik, dat ik gedurende
mijn reis door Rusland de indruk gekre
gen heb dat de vrouwen dikwijls over vre-
despropaganda praten als over een taak,
die haar speciaal toevalt.
Dat is niet juist, antwoordt zij. Hier
spreekt iedereen over de vrede, de man
nen zowel als de vrouwen en zelfs de
kinderen.
Zou het niet wenselijker zijn voor de
vrede, merkte ik op, dat de mannen en
"ouwen van Oost en West de gelegen
heid kregen om te reizen en elkaar vrij
te ontmoeten en persoonlijke contacten te
leggen en vriendschapsbanden aan te kno
pen dan dat men elkaar in de koude at
mosfeer van congressen ontmoet om vre-
redevoeringen uit te snreken?
Wilt u zeggen, dat wij vrij zouden
moeten kunnen reizen van het ene land
naar het andere? Misschien komt het nog
eens zover. Wij wensen vrienden te zijn
van alle volkeren van de wereld.
Bent .u Wel eens in het buitenland
geweest? vroeg ik haar.
Ja> in 1936 heb ik mijn man ver-
?vZ op een officiële reis, die hij in
westeuropa maakte. Dat bleek de enige
keer geweest te zijn.
De conversatie kwam vervolgens op de
overeenkomsten en verschillen in de
schoolsystemen tussen Oost en West. Mijn
gastvrouw legt intussen stilletjes 'n nieuwe
punt taart van ontzaglijke afmetingen op
mijn bord en ik overweeg, dat het wer
kelijke geheime wapen van Rusland wel
eens in niets anders zou kunnen bestaan,
dan in zijn overdadige hoeveelheid lekker-
nijen. Een des te geduchter wapen, om-
ïfi een niet minder copieus diner die-
tl?0 avond nog voor de boeg had.
Ik vroeg haar tenslotte: Wat verwacht
u van de toekomst?
Als ik een wens uit mag spreken
voor mijn eigen land, zegt mevrouw Boul-
gamn' dan wens ik. dat wij erin zullen
slagen ue jonge generatie zo op te voe
den, dat zij loyale en verstandige mannen
en vrouwen za] leveren. Indien het erom
§aat ®en "wens te doen voor de hele we
reld. dan wens ik. dat er vrede moge zijn
en dat er vriendschappelijke betrekkingen
ontstaan tussen alle landen op cultureel
en economisch gebied. En als ik tenslotte
een wens voor mijzelf mag doen en
na deze overigens niet oorspronkelijke zin-
laat zij volgen dan zou ik willen
dat het mij vergund zou zijn nog lang te
werken en een nuttig mens te zijn.
Copyright I.N.S. Opera
Mundi/Maasbodepers
In Hengelo (O) heeft gisteravond een
felle brand gewoed, welke een blok van
drie middenstandswoningen aan de Vöc-
kersweg vrijwel geheel in de as heeft
gelegd. Drie gezinnen, elk met twee kin
deren, werden hierdoor dakloos.
De brand ontstond in de woning van het
gezin P. Een 19-jarige kostganger H. B.
stootte een bus met 50 kg. vloeibare was
om. Doordat een brandend gasstel vlakbij
stond vatte de wegstromende was vlam.
De was zou in de bijkeuken in potjes wor
den gegoten.
Het vuur was zo hevig, dat de brand
weer voor een hopeloze taak stond, ter
wijl bovendien de vlammen zo snel om
zich heen grepen, dat van geen van de in
boedels iets kon worden gered. De kost
ganger kreeg dermate ernstige brandwon
den, dat hij in het Kon. Julianaziekenhuis
moest worden opgenomen.
De woning van het gezin P. brandde tot
de grond toe af; de twee andere woningen,
bewoond door de families D. J. G, en F
W kregen ernstige schade en werden to
taal onbewoonbaar. Verzekering dekt de
schade.
Op de fundamenten van de op 15 Octo
ber 1954 door een brand geheel verwoeste
veembedrijven „Czaar Peter" en „Neder
land" te Zaandam zullen twee nieuwe
veemloodsen worden geplaatst. De directie
van het veembedrijf de N.V. C. Kamphuys
heeft hiervoor opdracht gegeven aan een
Zaandams bouwbedrijf De oppervlakte
2.100 M2, blijft hetzelfde, doch de nieuw?
loodsen zullen gelijkvloers worden opge
trokken en geen verdiepingen krijgen zo
als de verbrande vemen hadden.
(Van onze Utrechtse redacteur)
Eerste voorzitter was dr H. v.d. Berg, die in 1920 werd opgevolgd door
dr H. J. Damen, waarna in 1948 een van de verpleegsters zelf, zuster
L. Siebers, het roer overnam, dat zij nog steeds met bekwame hand
hanteert.
In de loop der jaren veranderde ook het
karakter van de bond en toen meer en
meer de noodzaak bleek om sterk te ijve
ren voor verbetering van de rechtspositie
van de verpleegster en van de verpleger,
sloot men in 1932 er een vakorganisatie
van te maken. Toen konden ook verple
gers, die algemeen als broeders worden
aangeduid, maar leken zijn de religieu
ze verplegenden hebben hun eigen St
welke nog allesbehalve volmaakt is. be- Canisiusbond als lid toetreden en in
1947 behoorden tot de 2580 leden ongeveer
700 mannelijke. Dit ledental is de laatste
jaren met sprongen vooruit gegaan en
bedraagt thans ongeveer 5700; in de loop
van 1955 hoopt men de 6000 vol te maken.
De mannelijke verplegenden vormen in
de bond een aparte sectie, waarnaast er
nog zes groepen zijn voor de verschillende
beroepstakken, zoals ziekenhuisverpleeg
sters, bedrijfszusters, wijkzusters, ver
pleegsters in sanatoria e.d.
Met de inzet van heel hun artistieke
vakmanschap werken thans vier Italiaan
se kunstenaars aan de vervaardiging van
drie bronzen deuren voor de Sint Pieier.
Als alles naar wens verloopt, hoopt men
deze in het voorjaar van 1956 gereed te
hebben. Op zijn tachtigste verjaardag op
2 Maart, in het volgend jaar zal de H.
Vader, dan de nieuwe kunstschatten in
zegenen.
Niet ieder weet. dat de deuren in het
voorportaal van de Sint Pieter, niet alle
van brons zijn, zoals bij andere basilie
ken. Van de vijf deuren bezitten slechts
de Porta Santa en de hoofdingang bron
zen deuren. De vervanging van bet hout
door het zoveel kostbaarder brons is mo
gelijk geworden door de nalatenschap
van Prins George van Beieren. Deze ver
maakte bij zijn dood in 1943 zijn gehele
vermogen aan de basiliek. Het testament
bevatte voorts de namen van hen, die een
keuze zouden moeten maken uit de ont
werpen. die hiervoor zouden worden
ingediend.
De wedstrijd werd in 1947 uitgeschre
ven. Drie jaar later werden de 85 inge
zonden ontwerpen in het Vaticaan ten
toongesteld. Thans heeft de jury de ver
vaardiging van de meest linkse deur op
gedragen aan de Milanese kunstenaar
Manzu. De beide vleugels van deze deur
zijn 8 meter hoog en 2 meter breed. Op
de ene vleugel zal de Hemelvaart van
Christus, op de andere de Ten-Hemel-
Opneming van Maria uitgebeeld worden.
De vervaardiging van de deur. links
naast de hoofdingang, is aan de beeldhou
wer Crocetti en die rechts naast het mid
denportaal aan de kunstenaars Nagni en
Monteleone toevertrouwd. Crocetti heeft
als hoofdthema de geschiedenis van het
oudste tijdperk der Kerk verkozen en de
beide anderen hebben de motieven voor
de voorstellingen op hun deur uit de la
tere geschiedenis der Kerk geput. Het
werk van Manzü verkeert in een verge
vorderd stadium, men verwacht nog dit
jaar tot het gieten van de deuren te kun
nen overgaan en in ieder geval de zes
vleugels op 2 Maart van het volgend jaar
klaar te hebben voor de zegening door de
H. Vader.
In zijn openingsrede op de Dinsdag te I tellen, een succes, dat ouantitatief m"
Utrecht gehouden jaarvergadering van J schien ietwat beangstigend is. Hij hoAp'tê
echter, dat deze curussen in geen enkel
opzicht schadelijk zouden zijn voor het
aanzien van liet corps en dat de nieuw
aangetrokken leerkrachten door een goe
de salarisregeling ook voor het onderwii"
behouden zuilen worden.
Het Georganiseerd Overleg noemde do
voorzitter een groot goed. dat behouden
moet blijven, zelfs al is daaraan het he
zwaar verbonden, dat voor en tijdens dl
onderhandelingen niets over de aan de
o -rlinrlo Tinnrcf1 pn mpr»
het Katholiek Onderwijzers Verbond
verzocht de voorzitter, de heer Joh. H.
M. Derksen, de aandacht van de regering
voor een aanzienlijke verbetering van
alle onderwijzerssalarissen, overeen
komstig de sociale status van het ambt.
Wijzend op het huidige leerkrachtente
kort, een ramp, die volgens spreker spe
ciaal het MULO bedreigt, uitte hij de
wens, dat de regering in de op gang ko
mende onderhandelingen bereid zal zijn
de juiste plaats in het salarisbestel te be
palen voor de onderwijzer, hij welke tak
van onderwijs hij ook werkzaam is. Wat
het onderwijzerstekort betreft, wilde de
heer Derksen niet zwijgen over de spoed
cursussen, die meer dan 2000 cursisten
De raden Van bestuur van Unilever N.V.I men de behaalde resultaten tot tevreden
en Unilever Limited hebben besloten aan1 heid. De omzet bedraagt lp 29 t J.
(v.j. 13.900.384.000). De door beide
de op 26 Mei a.s. te houden algemene ver
gaderingen voor te stellen over 1954 een
slot-dividend van 8% pet uit te keren op
de gewone aandelen der Nederlandse en
een slot-dividend van 9% pet op de ge
wone aandelen der Engelse maatschappij,
welke dividenden betaalbaar zuilen zijn
van 9 Juni a.s. af. Met inbegrip van de
op 10 December 1954 betaalbaar gestelde
interim-dividenden beloopt het totale di
vidend over 1954 derhalve voor Unilever
N.V. 14 pet en voor Unilever Limited
15% pet.
Deze dividendnercentages zijn gelijk
aan die over 1953, doch ten gevolge van
de conversie van obligatiën in gewone
aandelen bij de Nederlandse maatschappij
en de bonus-uitkering van 25 pet in ge
wone aandelen bij beide maatschappijen
vindt de dividenduitkering 'plaats over
een dienovereenkomstig hoger gewoon
kapitaal. De dividenden zijn gelijk in
geldswaarde overeenkomstig de in de
egalisatie-overeenkomst, voorgeschreven
berekeningswijze.
Over het algemeen zijn de omstandig
heden in 1954 gunstig geweest en stem-
orde zijnde voorstellen mag worden
ziegd of gepubliceerd. Hij prees zich Ie"
lukkig, dat de samenwerking met dl
A MAT? Vinn+nnvo e+Ofldc Vl och 4-
maatschappijen tezamen over de g -
hele wereld behaalde bedrijfswin
745.813.000 (655.251.000). De naar de
winst geheven belastingen bedraden
406.631.000 (359.851.000) en deL epc°n
lideerde netto-winst is 338.93L000
(274 508.000). In de geconsolideerde netto
winst over 1954 zijn begrepen buitenge
wone winsten ten bedrage van 28.374.000
(6.118.000). De cijfers der Engelse maat
schappij. die in de hiervoor genoemde
totaalcijfers over 1953 begrepen zijn, zijn
herrekend tegen de officiële pariteit van
ƒ10,64 voor het pond sterling, tegen wel
ke koers ook de overeenkomstige bedra
gen over 1954 zijn herleid.
Van de Nederlandse maatschappij be
draagt de geconsolideerde netto-winst
f 135 522 000 (94.788.000) en de eigen netto
winst 65.343.000 (50.083.000). Van de
Engelse maatschappij bedraagt de gecon
solideerde netto-winst 203.409.000
(179.720.000) en de eigen netto-winst
96.469 000 (77.940.000).
ANOF-partners steeds hechter geconso
lideerd is. Tenslotte sprak de heer Derk"
sen de hoop uit, dat het onderwijs in Nel
derland zijn vrijheid zou mogen behou
den en wekte hij de aanwezigen op de
strijd voor de bijzondere school voort te
zetten waar zulks nodig mocht zijn.
Het openbare gedeelte van de vergade
ring werd besloten met een rede van pa"
ter dr N. Perquin S.J., die sprak over
„Part-time'' onderwijs, dat tot doel heeft
de jeugdige ongeschoolde arbeider gelei
delijk in het productieproces in te scha
kelen. Hiertoe zijn de z.g. „dagleven-
scholen" opgericht, die één dag per week
onderwijs geven aan de jonge arbeider
met behoud van loon. Deze vorm van'
onderwijs, dat direct op het bedrijf moet
zijn ingesteld, zou dienen te worden ge
volgd door een avondschool, waarin dè
arbeider geleerd wordt hoe hij zijn vrije
tijd dient te besteden. De tweejarige dag
school is speciaal gericht op de vorming
van de jonge mensen en het verhogen
van hun weerbaarheid. Wil deze vorming
slagen, dan dient volgens dr Perquin een
nauw contact te bestaan tussen de school
en het gezin op de eerste plaats, maar ook
met het bedrijf, de aalmoezeniers en de
jeugdorganisatie. Daartoe is ook nodig
dat de leraren worden opgeleid in de
nieuwe mentaliteit, nodig om de onge
schoolde jeugd te aanvaarden en te hel
pen.
De minister van Oorlog, ir C. Staf,
heeft de majoor-aalmoezenier P. C. Groe
nendijk, directeur van het R. K. Militair
De jaarverslagen van de beide maat-1 Vormingscentrub te Ubbergen bij Nijme-
schappijen zullen 3 Mei a.s. verschijnen. gen, bevorderd tot luitenant-kolonel.
Het jaarverslag van deze
in October 1° laar oude
stichting geeft een goede in
druk van de manier, waarop
de omroepstaf deze verant
woordelijke taak tracht te
vervullen.
De uitzendingen bestemd
voor onze landgenoten, heb-
oen uiteraard een ander ka
rakter, dan die, bestemd
voor de buitenlander. De
eerstgenoemden zijn meer
gebonden aan de actualiteit
dan die van de tweede cate
gorie, welke een inzicht wil
len geven in het leven van
de Nederlander.
Aan het begin van de da
gelijkse uitzendingen kunnen
de Nederlanders in den
vreemde luisteren naar een
nieuwsbulletin,, waarin het
Nederlandse meuws het
spreekt vanzelf een be
langrijke plaats inneemt.
„De week in Nederland"
op Zaterdag werpt een te
rugblik op de gebeurtenis
sen in de afgelopen zeven
dagen Een vast onderdeel
van dit programma vormt de
rubriek „Wie stuurt onze re
porter op stap waarvan
vooral vele emigranten ge
bruik maken. Zo stuurden
enkele luisteraars de verslag
gever met de microfoon naar
het harmonie-corps, waarin
zij vroeger zelf een stevig
partijtje hadden meegebla-
zen.
In vijf vreemde talen (En
gels, Spaans, Arabisch, Indo
nesisch en Afrikaans) wor
den onze belangrijkste de
monstraties op geestelijk en
cultureel terrein de wereld
rondgedragen. „Window on
Holland" geeft de feiten van
de dag, in „actualities" wor
den vooraanstaande personen
geïnterviewd en belangwek
kende gebeurtenissen ver
slagen. Close-ups of Hol
land brengt de Engelsspre
kende wereld in kennis met
Nederlandse bedrijven en
instellingen.
De uitzendingen in de
overige talen verheugen zich
blijkens de reacties in een
-teeds stijgende belangstel
ling.
De Nieuwsdienst streeft er
bij zijn berichtgeving naar
een zo groot mogelijke ob
jectiviteit te betrachten en
deze zuiver „feitelijk" te
houden. Bij de commentaren
een overzicht uit de Ne
derlandse pers wordt er
voor gewaakt, dat aan de
verschillende stromingen, die
in ons volk leven, recht
wordt gedaan.
Met de binnenlandse
omroepverenigingen wordt
vruchtbaar samengewerkt en
indien nodig overleg ge
pleegd. Zo berust de ver
antwoordelijkheid voor de
specifiek R.K. uitzendingen
Dij de K.R.O Voorts worden
programma's van onze bin
nenlandse omroepen, die
zich hiervoor lenen, door de
wereldomroep in haar geheel
overgenomen.
Klankbeelden en reporta
ges, die niet direct kunnen
worden uitgezonden of be
stemd zijn voor landen,
welke niet direct bereikbaar
zijn, worden „ingeblikt" en
verzonden naar die buiten
landse omroepverenigingen,
welke er belangstelling voor
hebben. In 1954 werden er
18124 van dergelijke pro
gramma's naar alle delen
van de wereld verzonden. De
serie „Holland to me", die
door de Canadese reporter
Larry Henderson werd ver
vaardigd, verliet in. een op
laag van 150 stuks de stu
dio's.
De Studioeen pro
bleem.
Na de oorlog werd begon
nen in een ouderwetse villa.
Nu heeft de omroep de be
schikking over vier van der
gelijke gebouwen. Garages
doen dienst als studio en bij
keukens worden gebruikt als
regelkamer. De binnenlandse
omroepen werkten een kwart
Huesin Mahdi Khalis
woont in Irak. Zo ver
zijn horizon reikt is hy
gen bekend man, want hy
zet een voortreffelijk
bakje koffie, deze Hue
sin. Ongetwijfeld, zo
dacht hij,weten die men
sen in dat vreemde land
ook wie Huesin is en dat
hij een gerenommeerd
koffiehuis bezit. Zo
kwam hij tot die grappig
aandoende uitlating in
zijn briefje, dat nochtans
een goede indruk geeft
van de wijze, waarop
met de uitzendingen
wordt meegeleefd.
IRAK, SS-4-1954.
V weet ongetwijfeld,
dat ik de bezitter ben
van een koffiehuis. Het
is eengevestigde ge
woonte geworden, dat ik
al onze klanten doe luis
teren naar Uw uitzendin
genHet zou goed
zijn, als U iedere week
een kort programma
ging maken met grapjes
en verstandige gezegden
en aanhalingen van be
roemde Arabieren.
Huesin Mahdi Khalis.
eeuw geleden onder betere
omstandigheden.
De plannen voor een „ech
te" studio werden in '53
goedgekeurd, maar bouw
volume werd er nog steeds
niet toegewezen.
Helaas waren de zenders
niet altijd sterk genoeg om
de gebieden waarvoor de uit
zending bestemd was te be
reiken. Veel van hetgeen
met enthousiasme en met
geestdrift was gewrocht
kwam slecht of helemaal
niet door Het duurt echter
nu niet lang meer of deze
perikelen behoren tot het
verleden. De drie 100 KW-
zenders nabij Lopik naderen
hun voltooiing en dan zal
het niet meer kunnen voor
komen, dat een Russische in
dringer de stem uit Hilver
sum de aether uitdrukt.
In het ontwerp van de wet
tot regeling van de omroep
is ook aandacht besteed aan
de wereldomroep en in de
Memorie van Toelichting zijn
er enkele grondgedachten te
onderkennen, die het karak
ter van de stichting goed
deels bepalen. Zo lezen wij,
dat de kosten van de We
reldomroep niet uit de luis
terbijdragen moeten worden
bestreden, maar direct uit
's lands schatkist. Voorts acht
de Tweede Kamer het nut
tig, dat deze omroep zelf
standig blijft met een be
stuur, dat bestaat uit „vrije
mannen". Hetgeen zeggen
wil, dat het bestuurscollege
samengesteld moet worden
uit personen, die weliswaar
representatief zijn voor de
voornaamste geestelijke stro
mingen in ons volk. maar
geen regering of partij ver
tegenwoordigen. Zo is het
met recht een nationale in
stelling, die de Nederlandse
stem in de aether vertegen
woordigt.
Voor de een is het een
goede vriend, die hem ver
telt over wat hem nog steeds
lief is, voor de ander een
gids voor ons kleine, maar
zo moeilijk te doorgronden
land.
De omroep heeft zich de
medewerking weten te
verzekeren van vele bui
tenlandse verslaggevers.
ziet U de Arabische
reporter G. S. Dahboura
tijdens een reportage op de
Moerdijkbrug.
In 1937 werd de bond door het Episco
paat erkend als de aangewezen organisatie
van alle katholieke verplegenden. ook van
hén, die in overheidsdienst zijn. Voor wat
deze laatste categorie betreft, bestaan
overeenkomsten met KABO en ARKA in
zake wederzijds lidmaatschap.
Het is wel interessant hier te vermelden,
dat van de katholieke verpleegsters slechts
40 pet in ziekenhuizen werkzaam zijn.
Naast het bevorderen van de opleiding
der verpleegsters in katholieke zieken
huizen, ijvert de bond voor verbetering
van de technische en de godsdienstige
vorming, voor welke laatste retraites en
yerdiepingsdagen worden georganiseerd.
Tot de activiteiten behoort verder het
oprichten van uitzendbureaux voor par
ticuliere verpleegsters, waarvan er thans
tien bestaan.
Verbetering van de rechtspositie is nog
steeds het voornaamste programma-punt.
waarbij vooral gedacht wordt aan een
pensioenregeling en herziening van de op
leiding met het in acht nemen van het
speciale aspect voor mannelijke verple
genden.
Ook het woningvraagstuk, voornamelijk
voor de alleenstaande verpleegsters, is
nog steeds niet opgelost, al is er hier en
daar incidenteel wat aan gedaan. Ge
streefd wordt voorts naar het meer doen
bezetten van leidende posities in de katho
lieke ziekenhuizen door leken. In welk
verband tevens genoemd kan worden het
probleem van de voortgezette opleiding,
die de verpleegsters na het behalen van
het gewone diploma in staat stelt zich
voor een hogere functie te bekwamen. In
1949 is de bond zelf reeds begonnen mei
stafcursussen, die van lieverlede uitge
breid werden.
Met de uitbreiding en verandering van
de taak der verpleegster is ook het werk
voor de bond verzwaard die tegenwoordig
In Utrecht een eigen bureau heeft, dal
echter nodig om uitbreiding vraagt me;
het aantrekken van deskundige krachten
Hiervoor zullen de leden een veer moeten
laten in de vorm van een contributie
verhoging, welke op het congres aan de
orde komt.
Het werk van de verpleegster is meer
dan vroeger in de sociale sfeer komen te
liggen en men beschouwt het als een der
tekorten van de tegenwoordige opleiding,
dat deze te veel op het ziekenhuis ge
oriënteerd is. Onderwerp van het congres
is dan ook „De ontwikkeling van de taak
van de verplegende in de huidige gezond
heidszorg", waarover dr Th Schlichting
Maandagmorgen een inleiding houdt, na
dat prof. dr C. van Gestel O.P. uit Leuven
Zondagmiddag gesproken heeft over de
levensbeschouwelijke achtergrond van het
werk.
Verscheidene andere sprekers zullen het
onderwerp nader uitwerken in de groeps
vergaderingen. aangepast aan het speci
fieke werkterrein. Tevens worden als
richtlijnen gebruikt de conclusies van het
in 1954 te Quebec gehouden congres van
het Comité International Catholique des
Infirmières et Assistantes Médico-Sociales
De bedoeling is, dat de verschillende groe
pen tot eigen conclusies komen, die aan
de slot-vergadering op Dinsdag 19 April
worden voorgelegd.
Zondag 17 April wordt het congres ge
opend met een pontificale H. Mis door mgr
B. J. Alfrink in de kapel van het St Cani-
siuscollege.
Tijdens de lunch die dag in „De Ver
eniging", waar ook de vergaderingen
plaats hebben, zal een show van nieuwe
verpleegsters-uniformen worden gehouden
Gedemonstreerd wordt het uniform, dat
Constance Wibaut ontwierp voor de' zie
kenhuisverpleegster, bestaande uit een
japon met schort, doch welke ook zonder
schort gedragen kan worden en het cos-
tuum voor de wijkverpleegster, dat is uit
gedacht door een kleine commissie van
verpleegsters uit de sector maatschappe
lijke, gezondheidszorg Deze kleding be
staat uit een mantelpak met mutsje dat
de sluier vervangt en een bijpassende jas.
In de kring van katholieke verpleegsters
is men echter nog erg aan de sluier ge
hecht, welke men voor galakleding wil
handhaven.
Het zal de eerste maal zijn. dat deza
nieuwe kleding voor de wijkverpleegster
in het openbaar getoond wordt.
In gezelschap van hun gidsen hebben,
in tegenstelling tot de berichten die ons
gisteren bereikten, prins Bernhard en
zijn twee oudste dochters gistermorgen de
Famthal-hut bij Galtür verlaten, waar zij,
zoals bekend, sedert Zondagmorgen we
gens het slechte weer hebben vertoefd.
Zij gingen op weg naar de Wiesbadener
hut, vijf kilometer verder hemelsbreed
gemeten en het volgende punt op de ski
tocht naar Klosters, welke hut zij gister
middag bereikten.
Onderweg heeft men ook de Dreilan-
derspitze bestegen, waar de grenzen van
Zwitserland en de Oostenrijkse provin
cies Tirol en Voralberg samenkomen. De
meteorologische dienst te Innsbruck ver
wachtte voor vandaag weer neerslag
