Revolutie in t land van de Mokka
Prins en Prinsessen houden
slecht weer
Zijn eerste echte vacantie
Belgische gevangenisdirectie
krijgt nieuwe instructie
^Wolken
wan
genot-*
Douwe
Egberts
tabatc
was van
Troonswisseling in Yemen
zeer korte duur
Sir Winston Churchill geniet van.,
liet slechte weer
Censuur op brieven van bisschoppen
Zaterdagse
mijmeringen
Opstijgende rook
O
Per kabelspoor naar Partheiinen
ZATERDAG 16 APRIL 1955
PAGINA 3
De imam van Yemen is weer op zijn troon
teruggekeerd. Het is een eeuwen oude troon.
Zo men in het Westen zijn rijkje als een
niet onaardig overblijfsel van het antieke
„Arabia Felix", het gelukkige Arabië ziet,
de plaats gevonden hebbende opstand als
een soort operette-revolutie, de imam zowel
als zijn onderdanen hebben niet ten
onrechte een hoge dunk van hun eeuwen
oud land. Er bloeide reeds een tiental
eeuwen vóór onze jaartelling een hoge be
schaving, ergens in het binnenland ligt een
ruinenstad, die door vele onderzoekers als
de residentie van de legendarische koningin
van Saba wordt aangewezen. Yemen zou dus
vereenzelvigd kunnen worden met het be
faamde land van Opliir. Er wordt nog steeds
goud gevonden. Maar, behalve dat het een
A* r^»U.C^lt^aarste Skieden van het dorre
labië is, was het eens een Arabische staat,
i ie zijn veroveraars tot naar Noord-Afrika
stuurde en daar zelfs een kalifaat vestigde,
u emen ontstond ook de machtige en hoog
in aanzien staande, Mohammedaanse secten
der Ismaelieten. De Imam van Yemen is nog
steeds het geestelijk opperhoofd dezer secte.
Zijn macht is derhalve niet alleen wereld
lijk, maar ook geestelijk.
uZ WechZ t' rl t Yemeni"™ trots zijn op hun betrekkelijk
klem, echter deerlijk benauwd zittende rijk. De hoofdstad Sanaa
4 A c .?re? Vün bidden Oosten genoemd en is een mooie
j 6 S a ™aar Muizend en Eén Nacht iverkelijkheid lijkt te
j p msen' emen behoort tot de het minste bezocht zijnde
d &t '7/7 tan zulks mede, omdat het er vaak woelig is en
in V UjS,i"e bewoners van het woestijngebied sinds oudsher het
(i të eervolle beroep van woestijnrover uitoefenen. Yemen
es aat een oppervlakte van 180.000 vierkante kilometer, telt tussen
de twee en de drie millioen inwoners en het laat zich de kaas niet
van het brood eten.
Wat hiervan zij. Yemen, dat na
de Eerste Wereldoorlog zijn onaf
hankelijkheid verkreeg, na vijf
eeuwen achtereen een, overigens
tamelijk opstandig Turks vilajet
(provincie) te zijn geweest, is thans
nog een onafhankelijk imanaat,
met vele herinneringen aan een
groots verleden. Alsmede met een
belangrijke, strategische positie
aan de Bab el Mandeb, de Poort
der Tranen, zoals de toegang tot
de Rode Zee heet.
iets over de staats-
imam Ahmed
tijdelijk het slachtoffer is gewor
den. Men heeft er reeds iets over
kunnen lezen, maar uit nadere be
richten in de buitenlandse bladen
blijkt, dat er zich in het land van
de Mokka een romantisch gebeu
ren heeft afgespeeld, hetwelk met
de benaming staatsgreep veel te
prozaïsch omschreven wordt.
En nu nog
Het was vooral tot deze stam
men, dat prins El Badr zich wend-
de met een geste, bijna zo oud als
de woestijn. Hij had de hoof
den van de om hun trouw aan zijn
vader bekende stammen bijeen
geroepen. Toen deze zich verza
meld hadden, plaatste hij zich
tegenover hen. Hij trok zijn ge
kromde dolk uit zijn gordel en
wierp die met een gebaar vol wan
hoop op de grond. Daarna rukte hij
zich zijn witte tulband van het
hoofd en gooide deze eveneens in
het zand.
Dit gebaar betekende, dat hij
zich in volkomen verlatenheid
overgaf aan de goede wil der va
zallen. Deze raapten, de traditie
getrouw, dolk en tulband op en
stelden die aan El Badr ter hand,
ten teken, dat ze hem blindelings
zouden volgen. Dit had tot resul
taat, dat imam Ahmed na vijf
dagen weer heer en meester was
in Yemen.
Zijne Majesteit imam Ahmed"
aldus verklaarde de legatie van
Yemen te Londen, „heeft zijn
troon nooit prijsgegeven en met de
opstandige prins Abdoellah de
kwestie van de troonopvolging niet
willen bespreken. Abdoellah kon
slechts op een klein aantal volge
lingen rekenen en werd hoofdzake
lijk door enkele ontevreden ele
menten uit het leger gesteund.
Diens poging, om zich van de
macht meester te maken, is volko
men mislukt".
Observator
A
teksten van politieke uitzendingen,
zijn wel steeds tevoren gelezen door
de directeur der gesproken uitzendin
gen, doch slechts normaal om na te
gaan of geen reglementair verboden
„beledigende en grove termen" ge
bruikt zijn. Van de overige spreek
beurten is de tekst slechts na voorlezing
overgelegd. Minister Anseele is moge
lijk wat rancuneus aangezien hij eens
zijn tekst heeft moeten voorleggen en
zich moest verantwoorden, daar hij,
verkeerscijfers citerend, zich had ver
gist.
Ook in de strijd der stakingen en
in de koningskwestie heeft ieder,
voor- zowel als tegenstanders, vrij
zijn mening kunnen uiten. Oproepen
tot staking zijn principeel geweigerd,
doch bij de staking zijn de feiten be
kendgemaakt. Bij de koningskwestie
werden naast officiële mededelingen
der regering, ook resoluties van po
litieke partijen, vakbonden, parle-
mentsfracties en culturele verenigin
gen omgeroepen, alsmede parle-
mentsverslagen, congressen en bui
tengewone vergaderingen op nationaal
niveau.
Wegwijzers
De volle last
Er wordt hulp verleend
Herinnering aan durf
Wat betekent Rome
En morgen?
Harry Prikker
Prins wierp dolk op de grond
In 1934 zag het er even naar uit. dat
et weer eens met zijn onafhankelijkheid
r^naan was. In het zoveelste grensdispuut
fende de machtige nieuwe heerser van
iiflden Arabië de beroemde Ibn Saud,
~le zich thans met Allah verenigd heeft,
*0rte metten te moeten maken met de
lastige imam van Yemen. Hij stuurde
er zijn gemotoriseerde en met tanks uit
geruste troepen heen. Die waren voor
ae weliswaar dappere, maar ouderwets
bewapende krijgers van de imam geen
Partij. Ze weken daarom snel het binnen
land in en de belangrijke havenstad Ho-
deida viel in handen van Ibn Sauds in
vasie-legertje, dat onder bevel stond van
een van diens vele zonen.
De imam trok zich in zijn hoofdstad
Sanaa terug. Er volgde heei wat gewir
war, vermengd met internationale intriges
en het slot was, dat Ibn Saud zijn troe
pen terugtrok en Yemen onafhankelijk
bleef, echter niet zonder een veer gela
ten te hebben in de vorm van wat grond
gebied. De imam achtte het verstandig
deze toch wel dure prijs te betalen. Hij
had zoiets in 1928 reeds tegenover de
Engelsen moeten doen, die hem de stad
jes Musemir en Dhala met hun omge
ving afhandig maakten, voor wat men
noemt „het recht trekken der grenzen".
niiam van Yemen hield nog enkele
mogelijkheden voor grenscorrecties in zijn
voordeel over aan de kant van zijn rijkje,
dat aan het onder Engelse invloed slaan-
"a5Jramaut grenst. Hij heeft de zaak
inmiddels nimmer op de spits willen drij
ven, heel goed beseffend, dat hij niet te
gen iedereen en allemaal op kan. Fei
telijk mocht hij blij zijn, niet het lot ge
deeld te hebben van de heerser over het
prinsdom Asir, wie hij, nadat zijn landje
door Ibn Saud was geannexeerd, asyl
verleende. Asir ligt tussen Yemen en de
Hedjaz. Dit laatste, met de bekende Mo
hammedaanse pelgrimsoorden Mekka en
Medina, is door Ibn Saud ingeslikt, die
van zijn koninkrijk in de Arabische woes
tijn uit er vele jaren geleden op uittrok,
om één groot Arabisch rijk te vestigen,
waarbij de fameuze Lawrence hem hel
pen zou.
Laten we onmiddellijk vaststellen, dat
het lang niet meer de betekenis bezit,
welke het vroeger had. Ook economisch
niet. De havenstad Mocha of Mokka (we
reldberoemd vanwege het product, dat er
verscheept werd en nog wel wordt) is
ver bij haar tijd ten achter gebleven.
Hiertegenover staat, dat Yemen een der
meest ontwikkelde gebieden van Arabië
is, hoewel er geen olie gevonden wordt.
Door de olie hebben het land van Ibn
Saud (Saudie Arabië) en o.m. het sulta
naat Koeweit en het emiraat der Bahrein-
eilanden belangrijke vorderingen kunnen
maken. Doch Yemen heeft zich dank zii
de vruchtbaarheid der in het bergachti
ge gedeelte liggende dalen, langs gelei
delijke lijnen kunnen ontwikkelen en
reeds voor de oorlog bezat het een be-
hoorhjk wegennet. Yemen was hit eel-
ste Arabische land, waar electrisch licht
ingevoerd werd en radio. Het heeft zelf
schepen gebouwd en er verrezen ook de
eeI,f\m°derne geb°uwen van Arabië.
We hadden het koëven over de strate
gische betekenis van Yemen. Deze is he
den ten dage niet zo groot als vroeger,
toen het veel moeilijker was, de grote
handelsroute van Europa naar Indië via
Egypte te beveiligen. Alles draaide toen
om het kleine schiereiland Sjeich Said,
dat de weg naar Aden, de latere Britse
voorpost in de Golf van Aden beheerst
Reeds in 1734 bezette admiraal Mahé de
Labourdonnai.s de gelijknamige kaap in
naam van Frankrijk. Na de veldtocht
van Napoleon in Egypte en vooral toen
de plannen voor het Suezkanaal werden
ontworpen, steeg de strategische belang
rijkheid van de kaap en het schiereiland.
Turkije en Yemen betwistten elkander,
nadat de Fransen het hadden prijsgege
ven het bezit er van. Intussen, tevoren
had" Frankrijk nog geprobeerd, Egypte
er toe te brengen, het schiereiland en heel
Yemen te veroveren. Dit plan werd door
Engeland verijdeld, dat echter Aden be
zette en een aantal eilanden in en bij
de Straat Bab el Mandeb. Dit gebeurde
omstreeks de helft van de vorige eeuw.
Nadien hebben de Fransen een laatste
maal getracht op Sjeich Said vaste voet
te verwerven. Het bleef vrijwel bij een
handelsnederzetting onder Turks-Yemem-
tisch oppergezag.
Met dat al zou men Yemen en het
schiereiland ook heden ten dage de gren
del kunnen noemen, waardoor de Straat
van Bab el Mandeb kan worden afgeslo
ten Yemen zelf is hiertoe niet in staat
en 'het is vermoedelijk daarom, dat het
zijn onafhankelijkheid heeft kunnen bewa
ren Practisch ligt het onder het militair
bereik van het Engelse garnizoen van
Aden.
Om iets van de romantiek er van te
vatten, moet men zich de steden van
Yemen even goed voorstellen. Zowel Sa
naa het gaat groot op zijn mooie en
rijke moskeeën als Mokka en Hodeïda
bezitten een stadssilhouet, dat beheerst
wordt door imponerende gebouwen van
vijf, zes verdiepingen, een soort Ooster
se wolkenkrabbers, die er uitzien als bas-
WclcirVcin
tions en in bruine en witte tinten fel af
steken tegen de diepblauwe hemel. Door
de nauwe straten bewegen zich markan
te Oosterlingen, afstammelingen van tal
van Aziatische en Afrikaanse volken. Ye- I
men heeft onder Perzische en Turkse heer
schappij gestaan. Zelfs de Abessijnen heb
ben er lange tijd gezag uitgeoefend. De
Arabieren hebben zich voorts vermengd
met zwarte slaven Uit India kwamen
handelaars en handwerkslieden, waarvan
velen in de bevolking opgingen. Het me
rendeel der bewoners draagt nog de ty
pisch Arabische gewaden. In het binnen
land wonen Bedouinenstammen, die le
ven als in de tijd van Mohammed.
De opstandelingen hadden hem in het
koninklijke paleis te Al Hud, dat een
groot fort is, waarin o.a. de motorolie
voor het leger bewaard wordt, met een
betrekkelijk kleine troepenmacht bele
gerd. En, ze hadden buiten El Badr,
Links de zetel der
regering te Sanaa. Rechts een der vele moskeeën,
waaraan deze stad rijk is.
Ahmeds wakkere zoon en troonopvolger
gerekendDe mare, dat de trouwe
woestijnstammen zich opmaakten, om de
belediging, El Badr en diens vader aan
gedaan, te wreken, deed een paniek on
der hen ontstaan. Speciaal de stammen
van het Noorden zijn gevreesd om hun
krijgshaftigheid en wreedheid. Onmiddel
lijk, nadat de hoofden zich achter El Badr
hadden geschaard, ging de mare van
dorp tot dorp, van tentenkamp tot ten
tenkamp, dat elke weerbare man zich ge
wapend melden moest. De opstandige mi
litairen wisten maar al te goed, dat er
met de woestijnruiters niet te spotten valt
Bovendien, ze herinnerden zich het lot,
in 1948 ondergaan door de deelnemers
aan de opstand en de moord op de imam
Yahia. Ook toenmaals namen de woestijn-
stammen wraak. De voornaamste schul
digen werden gemarteld en op het
marktplein van Sanaa ter dood gebracht.
El Maziri, de man, die de plaats van
imam Yahia had willen innemen, kreeg
nog een bijzondere bestraffing. Hem werd
in het openbaar het hoofd afgehakt, na
dat een beul hem eerst 22 steken met
een kromzwaard had toegebracht.
Hij werd evenwel door de woestijnrui
ters achterhaald en evenals prins Abbas—
beiden zijn broers van imam Ahmed
gevangen genomen. Vele hunner volge
lingen werden ter dood gebrach
Ze braken het beleg op, de militairen,
die zich achter de nieuwe imam Abddoel-
lah geschaard hadden. De voornaamste
schuldigen vluchtten naar Aden, waar ze
asyl vroegen, terwijl Abdoellah zelf zich
in Saoedie Arabië in veiligheid probeer
de te stellen. Nadat het beleg was op
gebroken, reed imam Ahmed te paard
en met het zwaard in het foedraal naar
buiten. Het zwaard in het foudraal be
tekende, dat de opstand bedwongen was
en rust en orde weer waren hersteld.
Zo reed hij de hoofdstad binnen.
Z.K.H. de Prins en de prinsessen Be
atrix en Irene hebben Vrijdagmorgen om
streeks negen uur de Wiesbadenerhut ver-
Imam Altmed hm Yalua Moehammed Hamid ud Din, imam van Yemen.
ij een herdenking van ztjn overwinning in 1948 op Seiyed Abdoellah Ibn
Al If azir, die hem van zijn troon wilde stoten. Hij zit hier lachend tussen
twee zijner zonen.
«Dit is mijn eerste, werkelijke vacantie sinds de Blitz van Londen tijde
de oorlog". Dat heeft Churchill, de minister president in ruste *<L„i
tegen de eigenaar van het luxueuze hotel te Syracuse, waar hij sinds efiklt
dagen verblijf heeft genomen, voor een vacantie op Sicilië. Vermoedeliik
wilde hij genieten van de vermaarde Priniavera Siciliana. Maar het i
bijna herfstweer op Trinakria, zoals de Grieken het driehoekige eiland
noemden
Desondanks geniet Sir Winston. Hij vindt
het in het winderige Syracuse gezelliger
en vrediger dan in een Schots kasteel,
verklaarde hij, alweer aan de hoteleige
naar. Hij geniet, omdat hij geen voet
buiten zet. Een wandeling heeft hij nog
niet gemaakt. Zelfs in de tuin met zijn
wuivende palmen heeft men hem nog niet
gezien. Sir Winston blijft binnen. En hij
kijkt uit over de woelige zee met haar
wolkentoppen van blank schuim, die naar
een gezichtseinder van donkere wolken
rollen. Hij geniet. Het is heerlijk, achter
je schrijfbureau te zitten enniets te
doen.
Sir Winston werkt voor het eerst in een
vacantie niet. Het enige, wat hij tot dus
ver gedaan heeft, is het schrijven van een
paar particuliere brieven. Bovendien pen
de hij enkele pagina's, van zijn nieuwe
boek neer: Geschiedenis der Engels spre
kende volken. Maar daar bleef het dan
ook bij. Hij nam tot dusver zowaar het
penseel nog niet ter hand. Men kan zich
geen vacantie van Churchill indenken,
[Hi niet schilderde. Hij deed het
n Marokko, tcfen hij de gast was van de
Hasja van Marakesj, El Glaoui, aan het
van het hotel uitgehoord. En die vertel
den, dat reeds op de eerste ochtend n„-
tabene om half acht, de hoge en zeer ge
waardeerde gast een even gebakken bief-
Gardameer,
waar hij enkele jaren geleden
rilno Wf secretarissen en een la-
wllht il6rS aa"kwam, op het eiland
Wight, in een Schots kasteel. Vacantie
was voor hem iets anders doen.
Maar nu doet hü nietOf het lang
zal duren. De tientallen naar Syracuse
gekomen reporters, vooral Amerikanen
stuk bestelde, die nog in het bloed moest
pruttelen, een hard ei eneen fles
champagne! Was het om zijn vacantie te
vieren? Of hebben de koks de reporters
in het ootje genomen?
Ze konden inmiddels nog vertellen, dat
„Winnie" des middags een ommelet met
ham heeft gegeten. Hij dronk daarbij wit
te wijn van de wijnbergen op de hellingen
van de Etna. Deze wijn is een beetje rin-
zig. Churchill noemde hem „perfect".
De reporters konden nog een ander, in
teressant nieuwtje te weten komen. Chur
chill ontving op de tweede avond enkele
vrienden in een voor hem speciaal gere
serveerde salon. De gasten verschenen in
smoking, doch „Winnie" kwam in een
pyama van rood fluweel, met zwart afge
zet. De volgende morgen droeg hij een
grijs pak met blauwe das, volgens de laat
ste mode tijdens de „luncheons" in Lon-
dens fashionabele Mayfair.
Churchill stond ten slotte in de bar een
kort interview toe. Hü lachte om de po
litie, die overal gestationneerd was, zag
er welvarend en uitgerust uit. Naar zijn
vrouw mededeelde, is hij speciaal naar
Syracuse gekomen op advies van Sir
Walter Monckton. de minister van Pu
blieke Werken. En deze was er na een
verblüf van een maand van zijn rheuma-
tiek af, waarover hü bij zijn aankomst
verkort hii. door een soort Chinees patien
ce te spelen. Hij doet dit sinds zestig jaar.
Het spel doet enigszins aan domino den
ken en bestaat uit fraaie, ivoren stukken.
Er is in Syracuse geen kamer meer
vrij. Maar iedereen is tevreden. Iedereen
lacht. Zelfs Churchills particuliere detec
tive ofwel bodyguard, Murray, de man,
die nooit lacht, kijkt vrolijk en opgelucht
in het rond. Af en toe_ drinkt hij zowaar
met Kirkwood, Churchills Schotse butler,
een glas wijn.
Nu Churchill geen minister president
meer is, kan Murray zijn taak wat ge
makkelijker opvatten. En tevens zijn lief
hebberij botvieren. Edmund Murray, de
politiesergeant van Scotland Yard, is n.l.
evenals Churchill een uitstekend schilder.
Hij zwerft, wanneer Churchill op vacantie
gaat, eerst ip de omgeving rond, waar de
grote man zijn tenten wil opslaan. En be
halve, dat hij bepaalde veiligheidsmaat
regelen neemt, kijkt hij ook uit naar schil
derachtige plekjes.
Ook voor hem is het een eerste, echte
vacantie sinds lange tijd
laten om zich naar het Silvretta-huis ie
begeven. Wegens het slechte weer besloot
men echter na anderhalf uur terug te ke
ren naar de Wiesbadener-hut; het gezel
schap kwam daar omstreeks het middag
uur aan.
Nadat het gezelschap een uur had ge
rust, vertrok het wederom en ditmaal
door het „Ochsental" naar het Madlener-
huis. Daar werd een korte tijd uitgerust
en vervolgens begaf men zich in auto s
naar de in het riviertje de lil gebouwde
waterkrachtcentrale. Prins en Prinsessen
stapten hier, na de centrale te hebben be
zichtigd, in de wagentjes van het kabel-
spoor die behoren bij het water
krachtstation. Dit kabelspoor loopt met
een steile hellingsbaan naar Parthennen
in het Montafondal. Prins en Prinsessen
waren hiermee de eersten, die van dit ka
belspoor gebruik hebben gemaakt om in
Parthennen te komen, want het dient al
leen voor het vervoer van materialen en
is niet toegankelijk voor publiek.
Volgens de tot dusverre door het Oos
tenrijkse persbureau in Innsbruck ontvan
gen berichten was prins Bemhard voor
nemens met de Prinsessen van Parthennen
uit per auto naar Bludenz in de Oosten
rijkse provincie Vorarlberg te gaan. Daar
zou de nacht worden doorgebracht. Het
zou voorts de bedoeling van de Prins zijn
vandaag met de sneltrein van Bludenz uit
naar Zwitserland te gaan. De tocht over
het Silvretta-gebergte is derhalve tenge
volge van het ongunstige weer niet moge
lijk gebleken.
4*£2_ Sm itOm rirtliti'ol'ö n i f T11 vi ri n rf on
De liberale minister van justitie m
België, Lilar, heeft aan de directeuren
van strafinrichtingen een schrijven ge
zonden, waarin hij opdracht geelt,
dat mandementen en brieven van Bel
gische bisschoppen gecensureerd die
nen te worden, voordat zij aan de ge
vangenen ter lezing worden gegeven.
De minister zegt in zUn schrijven,
dat de directeuren de bedienareii v
de erediensten er aan moeten herinne
ren dat art. 293 van het gevangenis-
reglement hun de verplichting oplegt
zich bij het onderricht te onthouden
van politieke toespelingen. De minister
interpreteert deze bepaling nu door te
zeggen, dat dit slaat zowel op hetgeen
de aalmoezeniers met de gevangenen
bespreken als op wat zij gedetineerden
laten lezen. Onder de katholieken be
staat hierover begrijpelijke opwinding,
temeer daar de minister van verkeer.
Anseele al eerder censuur op de radio
heeft toegepast inzake de berichtge
ving tijdens de demonstraties te Brus
sel op '26 Maart.
Wat dit laatste betreft is van katho
lieke zijde een uitvoerig antwoord ver
schenen op de beschuldigingen van
minister Anseele, die heeft gepoogd
zich te rechtvaardigen door te zeggen,
dat de C.V.P. vier jaar lang censuur
op de radio zou hebben toegepast.
In klare taal wordt thans aange
toond, dat in de periode van April 1949
tot Februari 1954 van censuur bij de
omroep geen sprake is geweest. De
Een soldaat van het leger
imam van Yemen
de
1 i - .<i» i inuuvii, iwn ai) V* aai u» vi "U J J »«uivuin5)l
hopen, Udt zun tomeloze werklust en nog deerlik klaagde. Hiertegenover staat, dat
tomelozCr energie hem weer )jauw te pak-i Churchill altüd grote belangstelling voor
ken zullen krijgen, zodat hü zich buiten J
gaat vertonen en wellicht een flink inter
view toestaat of iets anders zegt dan het
geen hü de hoteleigenaar vertelde, dat
voor het overige direct over de oceaan
gekabeld werd.
Er zijn goede voortekenen. Immers,
in het hotel is de komst aangekondigd
van Mr Luce en diens echtgenote, de Ame
rikaanse ambassadrice te Rome. Mr Luce
i o a uitgever van het bekende week
blad Life" en men vermoedt, dat hij
Churchill warm wil maken voor de publi
caties van zijn jongstememoires in dat
tijdschrift met zijn millioenenoplaag Dan
echter moet Sir Winsten aan de slag
Of hij er voor alsnog lust in heeft?
LustWel, eetlust heeft hij genoeg.
Deze wetenschap danken we aan de on
vermoeide reporters. Ze hebben de koks
de antieke wereld gekoesterd heeft hij
leest graag Plutarehus en op Sicilië
ongetwüfeld iets van het oude Grieken
land terugvindt, o.a. in de ruïnen van de
tempels. Syracuse werd door de oude
Grieken gesticht. Het werd beroemd door
Archimedes en zün „Eureka".
Churchill, ook dit danken we weer aan
de reporters, heeft zijn kleine papegaai
Toby niet mee op vacantie genomen. Vol
gens het zeggen, omdat de een of andere
onverlaat het beestje lelijke woorden heeft
leren zeggen. Tijdens het korte interview
deelde hij mede. twee of drie weken te
Syracuse te zullen blijven en beslist voor
nemens te zijn, wat te schilderen. Of hij
nog met Londen in verbinding stond?
Neen, antwoordde hij: de zaken zijn daar
in goede handen.
Toch heeft hij slapeloze nachten. Die
hMNOI7Sj
DE SECRETARIS van het permanent
comité voor internationale congressen
van het lekenapostolaat heeft er op een
bijeenkomst op gewezen, dat vooral in
de missie-gebieden de noodzaak van
goede verbindingen het meeste wordt
gevoeld. Het permanent comité is be
perkt in zyn mogelijkheden. Toch heeft
het om aan deze behoefte te voldoen b.v.
reeds in verschillende publicaties voor de
missiegebieden de reeds overwonnen
moeilijkheden uit de Westerse en Katho
liek geëmancipeerde landen uiteengezet
om zo aan de jonge Christengebieden de
weg te wijzen, nu deze zelf voor soortge
lijke problemen komen te staan.
Ook hier ziet men weer, dat er nog
stevig aangepakt moet worden. Al stut
de H. Geest de Kerk, wij moeten een
handje meehelpen. Een dubbeltje per
jaar voor de missie is heus niet genoeg.
Maar tja, dat goede inzicht in vele din
gen
VOORAL in Azië en Afrika, waar de
Katholieken voor een dreigende toe
komst staan is de onbekendheid met de
ervaringen van geloofsgenoten elders in
de wereld bijzonder nijpend. In Azië en
Afrika hebben het politiek en sociaal
rijpingsproces en de verkregen zelfstan
digheid voor de bevolking nieuwe ver
antwoordelijkheden meegebracht, die
tien jaar geleden nog niet bestonden.
Vroeger werd van de Katholiek in die
landen uitsluitend op het gebied van
katechismus, onderwijs en caritas een
bijdrage tot de missionnering verwacht.
In een tijdsbestek van nog geen tien jaar
hebben zy echter ook de volle last gekre
gen van de politieke en sociale verant
woordelijkheid.
En die is niet eenvoudig. Want de
tegenkanting van buitenland en eigen
volk zijn vaak niet gering. Jong Katho
licisme heeft het altijd zwaar.
ER ZIJN nu plannen voor een in Ma
nilla op de Philippijnen te houden con
gres van katholieken uit geheel Azië,
terwyl in vele Zuid-Amerikaanse landen
voorbereidingen worden getroffen voor
bijeenkomsten in verband met het ko
mende Internationale Eucharistische
Congres te Rio de Janeiro (Brazilië).
Aldus, zei dr Veronese, worden de fun
deringen gelegd voor het Tweede We
reldcongres van het Lekenapostolaat, dat
in de tweede helft van 1956 te Rome ge
houden zal worden.
Zulke dingen geven de Roomse burger
weer moed. Al dat contactwerk kost
echter geld. Dat geld wordt verkregen
uit bijdragen voor de Pius Xll-stichting,
waarvoor onlangs nog is gecollecteerd.
GELIJK GEMELD, zal Zondag de
zaligverklaring plaats vinden van weer
56 martelaren van de Boxeropstand. Ver
scheidene bloedverwanten van deze
bloedgetuigen bevinden zich reeds in
Rome. Onder hen zijn ongeveer 20 neven
en achterneven van pater Mangin S.J.
en familieleden van pater Isoré S.J. Ook
vertoeft in Rome pater Tchang S.J., zoon
van een andere martelaar uit de Boxer
opstand. Deze behoort echter niet tot de
groep der zaligen, wijl zijn proces nog
niet afgesloten i».
Hoever staat het met onze moed in
kleine dingen van geloofsgetuigenT
DE KATHOLIEKE Universiteit van
het H. Hart te Milaan heeft het initiatief
genomen tot een studieweek met als on
derwerp: Rome en de hedendaagse we
reld. Z.E. Em. kardinaal Piazza zal spre
ken over het onderwerp ,jRome's be
stemming in de plannen der Voorzienig
heid", en Romeinse professoren voeren
het woord over „Rome en het recht der
20ste eeuw", „De universaliteit van het
recht van Rome" en ,jRome en de af
schaffing van de slavernij".
Een knap initiatief, dat weer eens de
aandacht vestigt op één der belangrijk
ste Katholieke wereld-centra van giste
ren en vandaag.
MORGEN is het weer Zondag. Al weer
Beloken Pasen. Dag van getuigen voor
het geloof niet alleen in Rome ter ere
van martelaren van de Boxeropstand.
Offer dus in elk geval eens wat voor de
nieuwe kerken. En wil nu niet gelijk
Thomas eerst voorgerekend krijgen met
hemelse accountantsverklaring van hoe
veel en waarom. Voor de rest opnieuw
nog een Alleluja-Zondag met het sterk-
gelynde gelaat van iemand, die gelooft.
Immers, wie in de Zoon Gods gelooft,
heeft het getuigenis Gods in zich zelf.
Aldus Joannes. Wat een lijnenspel zal
dat Zondag zijn in de kerk.
-VSW'
Tussen de alleluja's door zijn de
aansporingen tot volharding in een
krachtig beleven van het geloof niet
van de lucht. De mens kan echter zeer
vaak onder aansporingen alleen
de vereiste moed niet gemakkelijk op
brengen.
Voorbeelden werken effectiever. Nu
daar heeft de Kerk de volgende week
ook voor gezorgd. Zij herdenkt aller
eerst Paus Anicetus die na veel lijden
de martelaarskroon verwierf. Dan St
Anselmus aartsbisschop van Kantel
berg, die onder de regeringen van
Willem II en Hendrik I in vervolging
en verdrukking de Kerk wist te verde
digen. De Pausen Soter en Cajus
gaven respectievelijk onder de keizers
Marcus Aurelius en Diocletianus hun
leven voor het geloof. Tenslotte stierf
nog voor zijn overtuiging de H. Geor-
gius, legaat in het leger van Diocle-
tiaan.
De naar de aarde gekeerde mens
zoekt hier de rust en de vrede. Echte
rust en echte vrede behoren evenwel
niet tot de inventaris van de wereldse
rijkdom. Voor het verkrijgen daarvan
moet gevochten worden. Mogelijk
onder vele kwellingen van eigen na
tuur en medemens.
Maar zij, die zich weten te hand
haven zullen eens bewondering af
dwingen. Zij, die dwazen schenen in
onzinnig leven en met een eerloos
einde, zullen onder de kinderen Gods
gerekend worden. De voortreffelijkste
uitverkiezing voor een mens. Maar
men moet dat kunnen vatten. Een ge
zonde rank zijn van de Ware Wijnstok
is niet zo eenvoudig.
Het geloof moet nu eenmaal op echt
heid worden beproefd, om kostbaarder
bevonden te worden dan goud, door
het vuur getest.
Is de mens zó ingesteld, dan krijgen
de geschriften van profeten en evan
gelisten ook meer diepgang voor
hem, worden ze fascinerend en tot
daden prikkelend. Men gaat ontko
men aan veel werelds spinrag der
tegenheden.
Christus en Zijn Kerk zullen ten
slotte zegepralen. En dan
Lees Vrijdag het epistel genomen
uit het boek der Openbaring van St
Jan:
„In die dagen hoorde ik, Joannes,
een grote schare in de hemel, die zei-
de: Alleluja, heil, eer en kracht zij
onze God, want naar waarheid en
rechtvaardigheid zijn de oordelen
van Hem, die recht gesproken heeft.
Alleluja. En de rook steeg op in alle
eeuwigheid. Alleluja, want de Heer
onze God, de Almachtige heerst. Ver
heugen en verblijden wij ons en ge
ven wij Hem eer, want de bruiloft
van het Lam is aangebroken. En hij
(de Engel) sprak tot mij: schrijf: za
lig die geroepen zijn tot dit bruilofts
maal van het Lam.
Jammer is, dat velen eerst pas in
de nabijheid van hun sterfbed de blik
omhoog richten.
Mogen echter tenminste allen die
geestelijk en lichamelijk kwade jaren
doormaken steun vinden in de belof
ten van na tijden door een donkere
tunnel een gelukzalige EEUWIG
HEID.
