w.
met melk meer mans!
Voor PIJPTABAK en ROLMOPS
Leren jasjes uit Rotterdam in Parijs
Kwart eeuw Wit-Gele Kruis in
Zuid-Holland
I
DE DAPPERE DASCIE
■kÜ
■JSTM f\
v
KONRAD'S ACHTERNICHT
WmÊm
mmmm
ZATERDAG 14 MEI 1935
FAGINA 4
NEEM PER MAN
DRIEKWART KAN
Besparing
MM
m&ÊÊÊS
WËÈÈÊ: MM
HM
MM
-
-r wf
mm
Mr ;m
Conserverende iverliing
Huislioud-Praat
door
BETTY KORTEKAAS-
DEN HAAN
f
i*/"'
L
1
JiHHISPiPi - - i
-4'cj
80.000 gezinnen
aangesloten
Mr Bóuman in ons land
Over tivee jaar:
VLISSÏN GEN—NIJMEGEN
OOK ELECTRISCH
EM. RECTOR G. C. DE WOLF
OVERLEDEN
Opletten de boodschap
Portretpale
Romantisch Ridderverhaal uit de tijd van de Kruistochten
Advertentie
Publicotie Nederiond» Zuivelbureou, 's Grovenhoge
14
Als de verpakking zich met ons be
moeit, bemoeien wij ons met de verpak
king. Wie zich nog herinnert hoe ik de
vorige week een verband legde tussen
overbevolking en industrialisatie, ruimte-
besparende wooncomplexen en winkelge
woonten, zal zich onmiddellijk kunnen
voorstellen dat de lijn van die ontwikke
ling nog een heel eind verder kan wor
den doorgetrokken. Voor de vrouw die
snel haar boodschappenlijst wil afwerken
is het noodzakelijk dat zij uit de veelheid
van aangeboden artikelen onmiddellijk
haar eigen keus herkent. Daarvoor moe
ten die artikelen verpakt zijn maar
zélfs de beste en mooiste verpakking kan
het feit niet wegnemen dat er nu ook een
grote mate van vertrouwen nodig is in
de vakkennis en de op de klant gerichte
instelling van de winkelier die zijn waar
hoogstens van achter een doorschijnend
plastic 'venstertje toont. Aan de andere
kant verwacht de koopster van het kleed
waarin haar aankopen gestoken zijn, dat
het zich voegt naar de aard en het for
maat van de bergruimte waarover zij be
schikt. En dat het rekening houdt met
alle mogelijkheden die een industrieel ont
werper kan bedenken om haar het werk
met die artikelen te vergemakkelijken.
Een cartonnen levensmiddelendoos die
niet op de smalle zijkant duidelijk de in
houd vermeldt, is bij voorbaat ongeschikt
om op ruimtesparende wijze in een klei
ne provisiekast te worden geplaatst; vier
kante melkcartons laten zich in een koel
kast makkelijker „stapelen'' dan de tra
ditionele ronde flessen.
Het zijn maar enkele voorbeelden, die
met vele tientallen kunnen worden aan
gevuld. Tegenover de onpractisch gevorm
de zware ouderwetse jampot waarvan het
glas vijftien procent meer woog dan de
inhoud, staan behalve de geprepareerd
cartonnen bekers ook de Amerikaanse
jampotten waarvan het glas niet meer
- 'f-l
's -
Wmm
f
;-'i .-./M
M -
- - rfi
dan de helft van de inhoud weegt. Mak
kelijker dus bij 't zelf boodschappen doen,
maar ook kostenbesparend bij het ver
voer. Met een type jampot dat enigszins
in de richting gaat van het Amerikaanse
is in Nederland thans reeds een trans
portbesparing van 100 millioen kg. mo
gelijk. En wanneer u op een goede dag
ontdekt dat het busje voor de koffiestroop
of de gewone stroop geen blik meer is
maar met aluminium bekleed carton, is
dat alweer een besparing van bijna een
vijfde op de prijs van de verpakking. De
in stroken pliofilm verpakte apothekers
tabletten betekenen eveneens een bespa
ring ten opzichte van de voormalige gla
zen flessen en zo gaat het door.
Voor een deel hebben wij dat alles te
danken aan de eisen die in een zich snel
veranderende wereld nu eenmaal naar
voren komen. Maar aan de andere kant
zijn 't ook de nieuwe materialen zelf, die
als het ware tot nieuwe ideeën dwingen
waarmee zij zich een plaats op de markt
veroveren. Wij zien dat vooral bij de
kunststoffen, de plastics, die zo'n grote rol
spelen in het beeld van de Verpakkings-
beurs welke tot aanstaand^ Woensdag in
het Amsterdamse RAI-gebouw wordt ge
houden en waarin zowel pijptabak als een
rolmops, whisky en borrelworstjes, brood
beleg en peulvruchten van een doorschij
nende huid worden voorzien.
Er hoeft hier wel niet te worden be
toogd, dat deze mogelijkheden ver uit
reiken boven die van het prozaïsche plas
tic boterhamzakje waarin bepaalde le
vensmiddelen voor hel week-end fris wor
den gehouden. Maar het principe is het
zelfde, met dit verschil echter dat deze
„boterhamzakjes" wanneer de lucht er
uit gepompt is het voorgesneden brood
beleg uitstekend conserveren. Voor de ef
ficiency van die zelfbedienlngsbedrijven,
die de vleeswaren tot nog toe via de be
dieningstoonbank leverden, lijkt mij deze
uitvinding weer een nieuwe stap vooruit,
doordat (eventueel door toevoeging van
stikstof of een ander gas) in de toekomst
nu ook hef onsje ham of rookvlees al ve
le dagen tevoren kan worden afgesneden
en in de provisiekast opgeborgen. Een
andere mogelijkheid van zo'n voor het
lekenoog dezelfde, maar voor de vakman
toch weer andere, kunststof is het ver
mogen om bij dompeling in kokend wa
ter onmiddellijk met een derde in te
krimpen. Allerlei levensmiddelen, tot vis
en gevogelte toe, kunnen daardoor met
verbluffend gemak van een nauwsluiten
de tweede huid worden voorzien die geen
ruimte meer overlaat voor de zuurstof
die zo dikwijls oorzaak is van ranzigheid
of schimmelvorming.
Toch is er bij al die verpakkingsgrapjes
cén gedachte die ik maar moeilijk van mij
af kan zetten. Terwijl de Amerikaanse
verpakkingsman zich behalve door de
eisen van het bedrijfsleven volledig in
stelt op de wensen van de verbruiker,
tref ik in Nederlandse rapporten nog wel
eens de opvatting aan dat de functie van
de verpakking uitsluitend een technische
(bescherming van het artikel) en verkoop
bevorderende is. Gelukkig is er sinds kort
iets van een ommekeer in verpakkings
kringen te bemerken, nadat individuele
fabrikanten al eerder deze weg waren
gegaan. Als een typisch voorbeeld van
wat er nog allemaal mogelijk is wanneer
men behalve vanuit de gedachtengang
van de verbruikster gaat redeneren noem
ik hier slechts de trouvaille van een Ne
derlandse fabrikant, die ons voor de ko
mende zomer het viezige gedoe met zon-
nenbrandolie (aan het strand een prach
tige basis voor een zandpurée!) bespaart
met een eenvoudige vetvrije staaf, in de
zelfde geest als de staaf-eau de cologne.
Het is maar een voorbeeld, als gezegd.
Maar toch voldoende om te bewijzen dat.
het „denken vanuit verbruikersstandpunt"
niet alleen meer uitsluitend een Ameri
kaanse aangelegenheid is.
wr -;V> i§
""4 f fj
-?>V :«L «éi
De leren jasjes heb
ben zich In Parijs
wonderwel ingebur
gerd. Het heeft een
ogenblik geduurd voor
dat dit gebeurde, voor
namelijk omdat men
bang was, dat ze gauw
vuil zouden worden.
Haast in elke kennissen
kring werd eerst de kat
uit de boom gekeken
en toen bleek, dat het
vuil worden wel mee
viel, kregen ze beslist
onverwacht succes. Suc-
jces dat tot het onge
dacht resultaat heeft,
dat de Parisiennes
leren mantels uit Rot
terdam zullen dragen.
Een bekende Rotter
damse fabriek is name
lijk door de regenman-
telzaak C-C.C. uitgeno
digd naar Parijs te
komen en daar haar
leren mantels aan de
Franse modepers te to
nen. De C.C.C. wil
namelijk een speciale
afdeling van leren
dameskleding oprich
ten, waar uitsluitend
artikelen van deze fa
briek verkocht zullen
worden.
De heer Mornmers,
eigenaar van de fabriek,
was met twee manne
quins naar Parijs ge
komen, twee donkere
meisjes, die er heel aar
dig uitzagen, al beant
woordden ze niet aan
de voorstelling die een
buitenlander zich van
Nederlandse vrouwen
maakt. Die moeten er
volgens hem blozend en
blond uitzien.
Ruim veertig model
len werden getoond. Op
een enkel zwart en
enige witte jasjes na,
waren ze alle in zach
te tinten, oud goud,
aardbeienrose, tomaten-
saprood enz. enz. Maar
het is onnodig over de
jasjes zelf te spreken,
ze worden in de ko
mende dagen ook in
ons land getoond.
Wat ons Hollanders
interesseerde was de
reactie van de Fransen.
En deze was verrassend
goed. In de regel is het
voor een vreemdeling
moeilijk om hier met
een collectie te komen.
Voor toiletten met bui
tenlandse fantasie voelt
de Franchise niets.
Maar leren kleding is
uiteraard klassiek en
viel daardoor reeds in
de smaak. De prijzen
verrassen ook en over
de kleuren was ieder
een vol lof.
Nu het leer. evengoed
's zomers als 's winters
wordt gedragen, zullen
we in de komende
maanden veel leren
jasjes, alle uit Rotter
dam afkomstig, zien
dragen.
Om het succes te ver
haasten, zou de C.C.C.
eigenlijk in zijn winkel
kasten enige exempla
ren moeten tonen, die
zes maanden, een jaar
en twee jaar gedragen
zijn geweest. Als die er
werkelijk nog goed uit
zien, zal het de verkoop
met 100 pet doen toe
nemen. Want wat de
fabrikant ook zegt over
het schoonhouden van
zijn jassen, helemaal
vertrouwd hebben de
Fransen dit toch nog
nietMaar als ze zien,
dat het leer werkelijk
schoon is te houden,
zullen die mantels heel
makkelijk worden ver
kocht.
Om te beginnen al
aan de vrouwen die zelf
chaufferen. Deze keken
bij de presentatie allen
naar een jasje van
schapenhuid, waar de
huid voor de buiten
kant was genomen en
het bont als voering
dienst deed. Dat leer en
bont een huid vormden,
trof de Frangaises, die
nu eenmaal veel voelen
voor een knap staaltje
van vakmanskunst.
DINY K—W.
(Van onze Haagse redactie)
De Zuidhollandse Bond van het Wit-
Gele Kruis bestond op 23 April 25 jaar
Bit jubileum zal op Zaterdag 21 Mei wor
den gevierd in Den Haag. 's Morgens
draagt de geestelijke adviseur» rector P
J- van Steijn, een plechtige H- Mis op in
de dekenale kerk aan de Parkstraat,
's Middags is er een feestvergadering in
de Diereniuin, tijdens welke dr A. Scve-
rijnen uit Boekei de feestrede zal uitspre
ken.
Toen de Zuidhollandse Bond werd op
gericht, waren er in deze provincie 23
plaatselijke verenigingen, waarbij 13.000
gezinnen waren aangesloten. Thans zijn
er 60 met een ledental van 80.000 gezinnen.
Dat wil zeggen, dat si van de katholieke
gezinnen in Zuid-Holland aangesloten is
bij het Wit-Gele Kruis. Tn de grote steden
is deze verhouding echter minder gunstig.
In 1931 waren er 49 wijkverpleegsters
in dienst; thans 117, waarvan 108 volledig
bevoegd. Wat dit laatste betreft staat de
Zuidhollandse Bond aan de spits.
Het Wit-Gele Kruis beschikt in Zuid-
Holland over 12 kraamcentra, 250 kraam
vrouwenverzorgsters en een eigen oplei
dingsinstituut te Wassenaar. Voorts zijn er
de consultatiebureaux voor zuigelingen en
Mr Bouman, die zich dezer dagen offi
cieel heeft teruggetrokken als verdediger
van de Nederlander Jungschlagcr, die te
recht staat voor het districtsgerechtshof
van Djakarta, bevindt zich thans in Ne
derland.
Wij hadden gisterenavond een onder
houd met de heer Bouman in Zwolle,
waar hij thans verblijf houdt en vroegen
hem of hij bereid was een verklaring af
te leggen met betrekking tot het proces
in Indonesië. Mr Bouman zei het onnodig
te achten thans een verklaring af te leg
gen na de zeer duidelijke mededelingen
van de Nederlandse regering, die hij ten
volle onderschrijft.
Wanneer de electrificatie van de lijn
Roosendaal—Antwerpen volgend jaar
ter band wordt genomen en vermoedelijk
in 1957 haar bestemming zal hebben, zal
begonnen worden met de electrificatie
van de lijn VlissingenRoosendaal. Til
burgDen BoschNijmegen. Men hoopt
hier het eleelrisch nét in 1958 gereed te
hebben.
Van dit laatste traject behoeft 't baan
vak BredaTilburg niet meer geëlectri-
ficeerd te worden, dit is namelijk reeds
opgenomen in de electrificatie van Rot
terdam. via Breda naar Eindhoven. Met
het aanleggen van een electrisch net tus
sen Eindhoven en Venlo is irfcniödels al
een begin gemaakt.
In dè leeftijd van 73 jaren is gisteren in
Amsterdam overleden de zeereerw. heer
.Gerardus Cornelis de Wolf, emeritus-rec
tor van „Huize St. Jacoh" in de Plantage
Middenlaan. Reet v de Wolf zou dit jaar
zijn gouden priesterfeest gevierd hebben.
Oud-rector De Wolf wefd in Purmerend
geboren. Hij is om. kapelaan geweest in
„De Liefde" in Amsterdam tegelijk
met kapelaan Huibers, de tegenwoordige
bisschop van Haar'em rector van het
jongensgesticht .De Heibloem" in Heyt-
huysen (N Br.), tien jaar rector van het
jongensweeshuis „St. Aloysius" in de
Elandsstraat in Amsterdam en negen jaar
pastoor in ftederirorst den Berg. Daarna
ging hij naar Sint Jacob", waar hij 18
jaar rector en nog enkele jaren con-rector
was. Ongeveer 2 Ié iaa- geleden kreeg hij
zijn emeritaat, dat hij doorbracht in het
verzorgingshuis waar hit zovele jaren ge
werkt had. Dinsdag l7 Mei om half tien
zal er in Huize J.icob een plechtige Re-
quemmis worden opgedragen, waarna de
bijzetting volgt in het priestergraf op het
R.K. Kerkhof „St. Barbara".
kleuters. In fede.ratief verband met de
andere organisaties werkt het Wit-Gele
Kruis mee aan de tuberculose-, rheuma-
en kankerbestrijding. Met ingang van 1
October aanstaande start een nieuwe
dienst» namelijk die van de geestelijke ge
zondheidszorg. Aan het provinciaal bureau
zullen een psychiater en twee speciale
Verpleegsters worden verbonden.
De kracht van de organisatie blijkt uit
het feit, dat de leden per jaar 800 000
aan contributies binnen brengen tegenover
een overheidssubsidie van 276.000- In
de afgelopen 25 jaar werden circa 514
millioen huisbezoeken afgelegd-
Advertentie)
Goed van vertrouwen als U is, let
U soms niet op, of U Uw MAÏZENA
DURYEA - die U toch nadrukkelijk
vraagt - ook werkelijk krijgt. Ja,
thuis, in het gebruik dan merkt U
het verschil gauw genoeg. Want er
bestaat geen beter bindmiddel voor
groenten, soepen en sausen dan de
échte MAÏZENA DURYEA. Niet
zonder reden wereldvermaard. Vraag
dus niet alleen MAIZE NA DURYEA,
maar zie toe dat U het ook krijgt.
De naam DURYEA staat op ieder
pak.
O
Wanneer een meisje de naam Adenauer op haar paspoort heeft staan, is er
altijd wel ergens een persfotograaf die zijn camera in alarmstelling brengt.
Toch is de nu twintigjarige Gabriele Adenauer slechts een achternicht van
de Duitse bondskanselier en dat alleen is niet voldoende om de cameraman
ook werkelijk tot actie te bewegen. Gabriele is behalve achternicht echter
ook een verschijnsel. Zij is een van die jonge vrouwen die een open oog
hebben voor Wat er in de wereld om haar heen gebéurt én die er door
deelneming aan een internationale uitwisseling van studenten toe bijdragen,
het onderling begrip en de persoonlijke banden tussen de verschillende vol
keren te versterken.
Gabriele Adenauer ging naar de Verenigde Staten om natuurkunde te
studeren aan het New Jersey College voor Vrouwen. Dat werd haar mogelijk
gemaakt door een „uitwisseling van dochters" met een familie in Connecticut,
die tot de oude vrienden van de Adenauers behoort. Daarmee is dit beschei
den achternichtje dan ingeschakeld in het leger van 34.000 studenten (waar
onder 8.000 vrouwen) van 129 verschillende nationaliteiten, die elk jaar
de instellingen voor hoger onderwijs in de Verenigde Staten bezoeken. Daar
tegenover staan dan honderden Amerikaanse vrouwen, die onder auspiciën
vön het Institute of International Education een tijd lang de bevolking van
andere landen van nabij leren kennen.
Rostaing die instinctmatig achteruit sprong, had haar
juist vastgegrepen aan de rand van de afgrond. Hij
plaatste haar tegen de muur en zag vol angst hoe haar
gezicht steeds bleker werd, bleek als een doodskleur. Ein
delijk knipperden haar oogwimpers weer en een lichte
blos kleurde haar wangen. Zij zag Rostaing, hoe vlak hij
bij haar stond. Haar eerste gebaar was een greep naar
de plooi van haar gordel. Ja de brief van de slotvoogd
zal daar nog altijd.„Die hoogte en dan dat water, dat
daar beneden stroomt hebben mij duizelig gemaakt". Nu
het gevaar geweken was, spraken hun ogen weer van
liefde. Maar hij had toch te veel gezegd en nu wilde zij
er meer van weten. Vandaar dat zij vroeg. „Een bood
schap zei je, en van wiè?
Dat weet ik niet, waarschijnlijk van een of andere
schurk die voor zijn verraad betaald wordt. Onze mees
ters bedienen zich van alles, vooral van gewetenlo
ze schurken. De kasteelheer van Gicon steunt een sa-
menzwering.Tegen wie weet ik niet.
Dus al wekenlang zette zij haar liefde op het spel,
terwijl zij meende haar te dienen. Als Rostaing dat eens
wist!
Ja, dat weet ik niet, Dascie. Maar ik verzeker
je:' vandaag nog zal ik het te weten komen. Ik had
namelijk besloten om vroeger hier te zijn en de avond
niet af te wachten. Ik zal de schurk overvallen en het
geheim ontsluieren. Want, zie je, Dascie, ik wil o
zeker de heer dienen, die mij voedt, maar op eerlijke
wijze, zoals ik gezworen heb. Ik moet het dus te weten
komen.
Wat kan het je schelen.
Och het is er mij niet om te doen die verachtelijke
bode te ontmaskeren maar ik koester andere vermoe
dens.
Hij boog zich voorover naar het nog bleke gelaat van
het meisje en fluisterde haar zachtjes in het oor:
Ep lg heel veel -in Gicon dat mij bezorgd maakt. En
verder, met verheffing van stem: Een ogenblik, toen ik
iemand hoorde aankomen door die geheime gang, dacht
ik,dat hij de geheimzinnige persoon was. Maar het was
niemand anders dan jij
Zijn heldere lach klonk luidop wegens zijn vergissing-
Maar misschien is hij er al geweest.
Hij stak zijn hand in de holte: „Neen nog niet.
zal wachten".
Ik moet zo spoe'dig mogelijk weg, zei Dascie.
Dit vreemde verhaal had de kalme stroom van hun
liefde verstoord. Z(j was nog bleek en beefde van
Slechts één verlangen had zij nog: Weg te vluchten van
deze vervloekte plaats, en zij dacht er alleen nog maar
over of zij de kracht zou hebben naar Sabran terug
te kerén. Zij namen afscheid.
Bewaar 't geheim Dascie. Niemand mag weten, dat
Je mij hier ontmeet hebt.
Ik zelf zal trachten het te vergeten.
Zij drukte hem snel de hand en verdween.
Hij bleef achter, geheel in de war, door die plotse
linge scheiding, verblind door vreugde en droegheid te
vens, die zijn hart vulden.
Nauwelijks had hij zijn schuilplaats weer ingenomen, of
Dascie was de donkere gang met varrassende snelheid
doorgelopen. Alleen een gekraak van takken, een neer
vallen van stenen en dan de stilte. Dascie had zich uit
de voeten gemaakt.
Nu zat zij te paard, en zij had nog de kracht tot
denken. Wat nu te doen met die vervloekte brief? Hem
wegwerpen in de wind? Waartoe, want morgen zou zij
weer een andere moeten brengen. Zou ze hem de schurk
in het gelaat gooien? Maar dan ze haar eigen vonnis
tekenen en zichzelf aan handen en voeten gebonden
overlevere. Zou ze dan dit schandelijk gedoe voortzet
ten? N§en, neen!
Het was zonde Willem te bedriegen, en het was mis--
dadig Rostaing te verraden. Zij galoppeerde maar door;
hoelang wist ze niet. Maigremort, aan zichzelf overla
tend vond zjjn weg terug en Dascie zag in haar geest
niet de onoverkomelijke hindernissen, die zich voor
haar liefde opstapelden.
Uitgeput van vermoeienis, opwinding en onzekerheid
hield zij nu het paard in en steunde met het hoofd tegen
de ruwe schors van een olm; zij sloot de ogen en snikte.
Men zocht haar natuurlijk. Zou zij reeds ontdekt zijn?
Neen nog niet.'
Zij poogde weer weg te rijden, doch verloor het be
wustzijn en viel languit in het gras
Toen bekende gezichten zich over haar heenbogen en
het leven langzaam wederkeerde, fluisterde zij:
Hier ben ik! Hier ben ik! O, ik dacht vast, dat ik
zou verdwalen, mijn valk is zo ondeugend geweest.
HOOFDSTUK III.
De plannen van de slotvoogd.
Zou Dascie moeten sterven?
Acht dagen waren er verlopen sinds de valkenjacht,
acht dagen lang had het meisje, vaak in ijlkoortsen,
onophoudelijk tegen haar ziekte gestreden. Haar krach
ten namen af, maar haar jeugd verzette zich hardnek
kig tegen de dood.
Toen wij haar vonden, zcidc Alphonsus Jourdain,
was zij geheel veranderd.. Zij klaagde volstekt niet
op de terugtocht.
En 's avonds bij de bijeenkomst in de zaal was er
niets aan haar te bemerken.
Neen, zei vrouwe Guise Instemmend, en het was a,
nacht, toen ik haar hoorde kreunen en toesnelde.
Zij wisten dus niet, met welke oorzaak men hier te
doen had, maar één was er, die het wél wist. Op zijn
voortdurende rondgang door de zalen en gangen liep de
slotvoogd heen en weer met zijn rammelende sleutelbos
aan de gordel. Voor de deur van Dascie hield het ram
melen op. De slotvoogd luisterde achter de deur; nu en
dan hoorde hij zware zuchten; en nog onrustiger dan
hij gekomen was. ging hij weg.
Goede dag, kapelaan, ho-e is hei met haar?
Zij heeft gisteren, zoals êe wee'» Ons .Heer ont
vangen.
Zou ze gaan sterven?
Dat weet God alleen; maar 't komt me voor, dat
haar toestand vanmorgen toch minder ernstig is.
Buiten was het helder, heerlijk weer. Het was een van
die zomerdagen, gelijk aan die gouden bekers, waar
van iedere teug vreugde licht en leven schenkt,
Willem, die dit dikwijls gaarne deed, reed alleen te
paard het plein over. Hij dwong AUscan recht voor zich
uit over het rotsachtig land te trappelen en vierde daar
de teugel. Het paard kende nu zijn weg wel En hij
luisterde naar de stem van zijn hart. onder die borst,
welke het kruis had gedragen. Soms trachtte hij dat tot
zwijgen te brengen.
Zij is ten slotte toch maar de dochter van een on
gelovige.
In het volgende ogenblik echter sprak zijn medelijden
weer luider.
Zeker, zij is wel een heidin van geboorte, maar ge
doopt. En dan, zij is ziek, zij lijdt..
Als h(j dacht aan de mogelijke, waarschijnlijke dood
van het. meisje voelde hij dan niet zün hartetranen
naar zijn ogen dringen?
En toch, zou God ons niet veel zorgen besparen,
als hij haar tot. zich nam?
Uit het landschap steeg een warme geur op. Weldra
begon nu de heuvelkling te golven en hief zijn rug boven
de ravijnen Terwijl hij 'n helling opreed, strekte de rui
ter zijn hals uit en tuurde naar een dierbaar vergezicht.
Eerst tekende zich, zwart tegen de horizon een groep
pijnbomen af; en daarna zag men de kluis van het Heilig
Graf omringd door enige cvpressen. Hoewel Willem dit
schouwspel kende, ontroerde het hem steeds; vandaag
nog meer dan anders. Zou hi.1 op deze plaats zoals steeds
weer vrede vinden voor ziin ziel? Aliscan stapte voort
en zijn meester keek onder het vizier uit naar het
ogenblik, dat achter het gordijn van bomen de heldere
silhouet van het kapelletje te voorschijn zou komen.
Laat de fundamenten graven en met de bouw be
ginnen tijdens mijn afwezigheid, had de heer van Rabran
bevolen, toen hij naar het H. Land vertrok. Ik zal haar
door de bisschop laten inzegenen als God niü renedig 1'
Hoe dikwijls had hij in zijn dromen in Palestina de
gewelven en de toren voor zich gezien
En God wa>; hem genadig geweest: daarom ptee4.,
ziel als de wierook van dankbaarheid voor de Aller
hoogste op, telkens als hij het heiligdom naderde.
Maar ook mengde zich een menseHik gevoelen tn oer
vrome gedachte. Deze kleine hidnlsats riep vele on,
in ziin herinnering wakker. Ten eerste d® krui. toe
F,en Willem doorleefde opnieuw ziin vroegere neloenm
Het Heiige Graf. Dascie en Alpbonse Jourdain wa
ren de levende getuigen van bet dode verleden, de
dierbare bewakers van de reliauleën der herinnering.
Maar het kerkie wekte riocr andere herinneringen. W|&
had er ror™ gedragen voor de trouwe uitvoering vnp 7iï»-
plannen? Dat ws= vrouwe Guise En zo mengde zier
een weinig menseüike lie'de bij de vrome gedachte, die
h«r -plan had voort.eebraeht.
Toen d» kluizenaar, een nog jonre man de hoefslae
».-»„ i»pt »»-nH boorde kwam hii naderbii, Hü bad rera».
t"---»ei a- sHiebeugel vastgebonden en Wil-
lem z'"z m-' er'mofd de kapel binnen. Zijn stille
aanbidding duurde kort.
Toch maakte hij geen haast om te vertrekken, doch
bewonderde nogmaals de muren, uitlopend in rijkbe-
werkte gewelven. En de vrede daajde in zijn ziej even
helder ais het daglicht dor het enige venster in het
priesterkoor.
Willem, ik heb U iets ernstigs te zeggen.
Het was de kluienaar. die sprak en op de drempel de
terugkomst van de graaf afwachtte. Sabran keek hem
vragend aan.
Ja, iets ernstigs en iets dringends! Ik heb het
daar even niet willen zeggen, omdat niets zo dringend
kan ziin voor een pelgrim als een bezoek aan God.
Welnu?
Bertrand. de zoon van Raymond, Graaf van Tou"
louse gaat ten kruistocht
De kluizenaar wist, dat een enkel woord stormen ont
ketent, zoals een enkele wolk het onweer. Maar een eik
schouwt zonder angst naar de horizon. H(j zweeg dus
even en hernam toen:
Zijn vrouw Helene van Bourgondië zal hem verge
zellen.
En zijn zoon, wat gaat die doen?
Pons is pas elf jaar, hij gaat met hen mede, dat
is wel zeker.
Toen zwegen beidén, want zij hadden dezelfde vraag op
de lippen en hetzelfde antwoord. Het was niet juist uit
te maken, wie van beiden ten slotte fluisterde: Alphonse
Jourdain is dus morgen graaf van Toulouse en p deze
naam, die de stilte verbrak, ging verloren in de einde
loze afgrond van hun gedachten.
Zou het wel waar zijn? Hoe weet ge 't?
Men hoort de geluiden van de wereld het best in
de eenzaamheid. Vanmorgen kwam hier ee9 m?n ianSs,
die naar Sabran reed; hij kwam bidden In de kapel.
Hij heeft het me verteld en ik heb trouwens de zegels van
het perkament zien hangen.
Hoe laat was dat?
De zon stond reeds hoog en go had de bod® zelfs
op Uw weg kunnen ontmoeten.
Maar dan zal men op 't kasteei..
O daar moeten ze 't al weten tenzu de man be
scheiden is geweest en Uw _en1
Aliscan draafde terug met hangendeteugels.
deEoomatS h1nfheteSieuewsemnPde lucht' En hel' verstoorde
de graaf, dat de berichten zo nauwkeurig oversloegen
n-rMen zou®waarlijkze'ggendat hier iemand aanwezig
is die er plezier in heeft mi-' te§en te werken.
Bovln aan de trap wachtte de slotvoogd
Fr is een ko®rier ln de wapenzaal, heer Willem.
Willem liep hem voorbij zonder de minste beweging
van verrassing, zonder een enkel woord. De andere her?
nam ziin wandeling en zijn overpeinzingen. Ook hem had
deze tijding in de war gebracht. Eerder dan hij vermoed
had, zou Sabran thans steun krijgen in Toulouse, hij
zou machtiger worden en zijn tegenstanders en onderhori
gen verpletteren.
Alphonse Jourdain, graaf van Toulouse? O neen. nog
niet! Voor alles moest, hij tijd winnen. Wie weet? Willem
is niet jong meer en Rostaing is nog te jeugdig.
Woedend en peinzend stond hij stil, overwoog alle ver
onderstellingen en als een vos in het nauw gedreven,
-speurde hij naar een uitgang. Zijn ontelbare hernieuwede
pogingen brachten hem steeds bij één naam terug: Dascie.
Zij alleen kan de levensstam van de Sabraos bre
ken. Dan zal de oude wortel uitdrogen en de boom zal
niet meer bloeien.
Maar Dascie was stervend en hij, slotvoogd Girard.
had haar vermoedelijk gedood. De dwaas! O, hij ver
weet zich bitter dat vreselijke toneel op de avond van de
valkenjacht.
Met de handen op de rug, het hoofd gebogen .liep hij
met grote stappen op en neer en doorleefde weer die be
treurenswaardige ogenblikken. Het was op de avond
van de valkenjacht na de avondbijeenkomst; de nacht
had reeds de gangen gevuld en de trappen lagen in
de duisternis weggedoken, laag drukten de gewelven en
alle deuren waren donker. Toen waren Dascie en hij
weer samengekomen in de lage zaal, met sandalen aan
de voeten. Onmiddellijk had zij hem de brief toegereikt
met de woorden: Ik breng er nooit weer een weg.
De slotvoogd had gebeefd toen hij dat zwakke kind
zich plotseling zag oprichten. En zijn woede had zich
uitgeraasd.
Wat hij haar gezegd had, wist1 hij niet goed meer,
maar aan dat gevoelige jonge hart had hij het geheim
van het weerzien ontrukt. Eti dat had hem een wreed
genot verschaft, een verlangen naar wraak. Hij had ge-
dreigd en zijn plan reeds gevormd: Rostaing, onmoge-
lijk gemaakt, verliefd, verrader van zijn familie, zou
in het openbaar uitgeiouwd worden wegens zijn lief
de voor een ongelovige! Enkele woorden waren voldoen
de geweest en het kind was in elkaar gezakt onder de
toegebrachte slag. Maar mi.sschien had hij door de boom
te buigen, de stam geknakt. En toen hij voor Dascie
stond, zoals zij daar bewusteloos lag, had hij op zijn
beurt gebeefd. Verschrikt sluipend en op zijn hoede,
dat Daseie's neerhangend hoofd niet tegen de deuren stiet,
bukkend onder zijn last. dad Girard haar naar haar
kamer teruggebracht, op haar bed gegooid en was weg
gevlucht.
En vandaag reeds, vroeger dan hij had gedacht, had
hij haar nodig.
Zij moet blijven leven. Aij moet blijven leven! her
haalde hij woedend.
—En ik moet met naar spreken, voegde hij er bij,
vanavond, morgen, in geen geval later.
Nu waren allen tezamen gekomen; in de vergaderzaal,
het langwerpig gewelfde vertrek, stond een menigte, op
eengepakt, luidruchtig, onrustig, angstig. Wie binnen
drong door de opening achter m de zaal zag slechts
de brede, vierkante schouders heen en weer gaande in
regelmatige wrijving Een onophoudelijk gemompel golf
de over di menigte en steeg langs de kolommen e-n de
hoge bogen.
?«neiiïfto?aoninll4l(ll<TaDen' edelknapen, pachters, plan-
Ifvf'a, i f gasten en vreemdelingen stonden door
t'ige a'ebéiirtenh?Zle d?0r de gedachte, dat een gewich-
i5,j_ zou Plaatsgrijpen tn de hoogste rang
zmi Ju 8erll}g Zij wachtten zij keken rond in de
zaai. die niet ieder jaar geopend werd.
de ,muur hingen schilden, lansen, degens, helle-
Daarden. die getuigden van verre altijd.
T™eet jij, van wie dit slagzwaard is geweest?
Van een of andere vervloekte heiden aan wie
onze Willem in het in een heet gevecht ontnomen heeft.
Hij hette Agh'oucian, het was een Emir.
Wat kan ons zijn naam schelen.
Anderen verkozen de warme kleuren te bewonderen
van de galerijen; zij schitterden en glansden op de
zijden gordijnen en wierpen lichte vlekken, die onbeweeg
lijk lagen op de Saraceense tapijten met vreemde figu
ren, of ,op de tapijten met jachttaferelen. Plotseling
drong een nieuwe levende schittering binnen; de graven
met hun gevolg en Alphonse Jourdain namen plaats onder
het vorslelljk baldakijn Toejuichingen stegen op uit de
keien. Vervolgens had Willem op passende hoogte de
jonkman de zodn van de grote Raymond, verheven.
Ten aanschouwen van het volk en de krijgslieden boogde
grijsaard het eerst Hii hief langzaam het hoofd op" en
het volk boog op zjin beurt voor zjjn vorst
De slotvoogd nam do gelegenheid waar om te ver
dwijnen. Ziin s'aP. klonk over het veriaten plein. In
alle haast legde hij beslag op twee of drie stalknech
ten. die hij gebood hem te volgen. Het troepje steeg
te paard en verdween.
,Te ziet. Rainet terwijl de ennen de plechtigheid bij
wonen, gaan anderen aan het werk.
Het brede gezicht van de portier glimlachte. Hij zag
reeds de lastdieren terugkeren, met doorgezakte lijven
onder een dubbel lading manden, uitpuilend van gevo
gelte en wild en vruchten, van de pachters afgenomen
of gekocht in het dorp. Hii watertandde.
ik wens u een goede en snoedige terugkeer, heer
slotvoogd, en het gezelschap ook.
Het troepje trok kalm voort; de mannen hielden de
<m<?pls van de gezadeldo dieren; de slotvoogd zat te
paard.
(Wordt vervolgd).
