Een halfkanton houdt zijn Landsgemeinde
m
JONGE MENSEN EN
DEMOCRATIE
rsvrHundwii i'
element in de partij Jongerenorganisatie der K.V.P.
(MM i Wwfw^Ê'^9^
m 1 y Mjpy
J
HONDENPRAAT
Het vrije volk komt
in broederschap
bijeen om te beslis
sen over de gemene
zaken
ririri!'; I ~V
Kansen voor het jeugdig Gesprek met de voorzitter van de
parti]
m
1%- -ysTcr
PAGINA
- V^l
s t *FI v.-»'.-
A i df J -
tri ;5^V4,
V v'*Vriv - "*^L
I A ,S*
voï ™n jfc liet
Het dorp zit potdicht
godeël<?et°verS0Cd°^erS' V00r gr00t"
Pill®!
*t'*«wi
1 -"< Sriri ririririsriteS:*prif:v;|
Iririssri'sriri;. Jririls,.ri-ri;ri riririf
■;vï |s Mt
-- -*'ï>
Wt A' - ^n-'vV W;X^
S j'f; L f f JÉ :K ':1 <«M
-* 1 f S
i H fii? JmÊ? §L jÈs 11 SÉH
Pw^mMRIHPIRM
'm>:-:.ytV - :i -
Op tc<-g naar da Landsgemeinde
HIL\D\Y 1LZondagmorgen.
Uier in N.Oi Zwitserland, in het
onaanzienlijk dorp Hundwil zal
aanstonds een democratisch re
geringssysteem gestalte krijgen
waaraan wij evenzeer demo-
eraten als d-e Zwitsers niet rei
ken kunnen.
Het halfkanton Appcnzell-Ausser
Rhodcn houdt heden ziin r
gemeinde. Alle man^,^
ling van lp f01'61 Hc ^"^nstel-
..r Kantonsregeriiur en
volk zullen worden voorgelegd
Ongeve
mentrofi ™a?nd Sleden kreeg
^evenufsPedneZ1ler ?e st"kkT" - -in
geweer en' s„treekPers kwam in het
mannelijke hevr^iS" aglT10rgen trekt de
naar de Landen»!ag r zake kundig,
dig is, eerliikho i^u Ter zake kun-
hjk waar Er o jm3 .ve' maar gedeelle-
nntwpj-p jj.. s dit jaar n.l. een wets-
mhoudt van A janSr'jke wijzigingen
een ander over C1vielc procedure en
greep in do T.-.?e»n organisatorische in-
—in voor veel ?nt°nalbank. Die zaken
dige boeren ,toMPfnzelIers eenvou-
7-e hebben allen m, ingewikkeld, maar
we niet Van iji„ n verstand (spreken
'Porden ben^^e ienVerStand dat ge"
ze de kniiin tn kunnen) gebruikt toen
pelijke taal n 'azen en wat er in begrij-
schreven wa^ir01® wets°ntwerpen ge-
Appenzelior r ls op dit UUr geen
Sine \-nn r 'neer, die niet met overtui-
de'hk SI tegen zal stemmen als da-
treden reSering voor het volk zal
Oylel; jS ge'ukkig schoon voorjaarsweer.
0o lange slingerwegen, langs on-
len t ganzenpaden, klimmend en da-
■''u in dit glooiende terrein komt steeds
t?r volk naar het plaatsje stromen.
ue meeste mensen komen lopen, van
einde en ver soms. De Landsgemeinde
eeft'jets van een cultus. Het vrije volk
k°mt in broederschap bijeen om te
dfslissen over de gemene zaken van het
dierbaar eigen land. En als weleer, se-
dert 1378 lopen de mannen naar Hund-
Kr ziinhat'.;' zit hct dorp potdicht.
vbWuizend toëschnf manben en zeker
Tit X?rc-Cr meegekom^ Gn ónderen, die
He Wirtshauser j.z9n- Voor en in
wat, worden liters h- 'e zÜn er nogaI
braadworst en bn.m w gedronken met
evige versnapering j 00d- een n°gal
morgen. Penng dus op de vroege
Kwart voor elf t„
aars in Middeleeuw ken zes tromme-
snhf,S bokalen om rf» WaPenuitrusting
schuwen. Om elf i,„5 .mannen te waar-
zondf Tiendulzend mZI',n ze allen in de
j 8 met Hpo mannen, zonder uit-
FroU' .,Dat wa^nennI°£ da.ionet gewa-
I°[s draagt /uS .dat ieder met
f P?dgenoten hpu ^wijs, dat men tot
egitimatie om ^i1001^ en geldt hier als
zet glooiend velH^e Ring een afge-
nen te komen tw Y°or de Kerk - bin'
'10net, wat j l.ongvolk draagt de ba
erfstukken ?uder is vaak vervaarlijke
toe nn ,.t°t complete kromzwaarden
is de vhjmscherp geslepen. Symbool
insewpi gen slechts geworden voor de
eigen lm. die niet behoren tot de
amhtè boerenbevolking, middenstand
Wat 8rcn> al"tsen enz.
zien elke vreemdeling echter bij het
eerbiej?menstromen van dit volk met
edele p-en ontzag vervult is het complex
ljjk j ger'schappen, dat verantwoorde
de demië00* de democratie en waarop
van ri; ie steunt. De kromzwaarden
laten ni.°Ude krombenige Appenzellers
omtren, a de geringste twijfel bestaan
bela-p wijze waarop dit land elke
treden1" v'n.n -jn vrijheid tegemoet zal
legers 'soml er-! za! een bolwerk zijn als
Met een ou<3 gevochten mochten zijn.
desnoods wnivu3?.1' scherp kromzwaard
volk verdedigd v--t Iand door een heel
derschap en hét ,honderd iaren broe-
vrede is, heeft kkige goed' dat de
dommelen en geest niet doen in"
zeggen. W11 waarachtig wat
tienduizend vrije mannen
"iet enrdat*wnr0okewatmen dat wapen
zoveel geloofsfënnt- at zegger.. Er mag
wil (en dat fs er) a als
Vaderland, om de demnp6 ,gaat om bet
hngen, daar groeit i?, Craf,,sche instel-
verdeeldheid, twist wLv,»volk uit boven
splintering. Wij hebbln^Gn ver"
van een leuze, een kreet jjï l bcsPeurd
een partij of een proDeèani S niet van
lijk zijn er partijen en^0nd/a Na'uur.
groeperingen, maar hier niel mIS I en
tienduizend vrije mannen eik mot 1
iiiet een
J.'uiging, die door ieder ander geëer-
medigd wordt. Geen Appenzeller ook zal
utsbujven. Het „zonder u en over u"
's een vloek.
Die yoor het eerst aanwezig zijn de
21-jarigen aanvaarden de rechten en
plichten van de democratie met trots
cn zullen eerst dan verstek laten gaan
als hun benen hen niet meer dragen
kunnen naar Hundwil, maar dat ge
schiedt zo spoedig niet. Dat ziet ge aan
de oude, stramme en kromme manne-
kes, die veeleer op deze Zondagmorgen
thuis horen op een stoel tussen de ge
raniums voor hun houten huizen, dan
hier in het gedrang.
Maar ondertussen. Om 11 uur beginnen
de kerkklokken te luiden. De Kantons
regeriilg (zes man) met de hoogste ge
zagsdrager: de Landammann en de Land-
weibel (de ceremoniarius) bestijgen een
verhoog der Stuhl en treden voor
bet volk. Het Landsgemcindelied maakt
op ons meer indruk door de volumineuze
vormgeving door al die duizenden stem
men dan door dr. muziek en de tekst
die even theatraal zijn als overal in de
wereld. Belangrijker is het gebed van de
Landammann. Het is een Christelijk volk
dat God te hulp roept waar het gaat
over zijn wereldlijke zaken. Of de re
gering aan moet blijven is de belangrijk
ste vraag die de Landwcibel het volk
stelt. Een voor cén treden de bestuur-
deren een stap achterwaarts. „Wie de
heer Walter Obert uit Wolfhalden be
vestigen wil in zijn ambt stcke de hand
op". De meerderheid aan handen gaat
omhoog. „Wie hem niet bevestigen wil
steke de hand op". De oppositie steekt de
hand op. Walter Obcrl mag aanblijven.
Vertrouwen
Zo gaat de stemming voort. Het laatst
is de Landammann aan de beurt. Het
is voorgekomen, dat een overweldigen
de meerderheid het vertrouwen in een
Landammann opzegde. De geschokte
man legde het zegel terug in de han
den van het volk, gaf kap en mantel aan
de Landweibel en ging tussen het volk
staan! Bedenk de grote waarde van de
ze confrontatie: regering volk. De
dienaar van het volk ziet met eigen
ogen de grootte van het vertrouwen,
dat hij geniet. Enorm moet de ontdek
king van zijn verantwoordelijkheid zijn
als de handen voor of tegen hem de
lucht ingaan en dat, waar het gaat
om ambten, die onbezoldigd zijn. Dit
is democratie pur sang. Konden we in
onze democratie iets terug winnen van
wat hier gaande is. Hoe onmogelijk ver
is voor het gemene volk vaak de af
stand tot de regering zowel die van de
stads, provinciale- en landsgemeen-
schap met alle gevolgen van dien; een
lauwe, ongeïnteresseerde kiezersmassa
en hoog aan de kop een regering, die
het heilzame oog in oog niet kent met
het volk, dat zij regeert. Het spel der
afgevaardigden waarin de regering ver
schijnt om belaagd of beleden te wor
den, touwtrekt en stuivertje wisselt (in
argeloze of listige oprechtheid overigens),
goed doet en blunders maakt (zonder
heen te gaan) is toch wel iets anders
dan het ruige voor of tegen dat haar
in zo'n Landsgemeinde te wachten staat
voor een volk, dat weet wat het wil, op
gezag of op eigen kracht, maar in elk
geval doelbewust.
Verkiezing
Er moet één nieuwe Regierungsrat
gekozen worden. De voordracht is aan
I)n trommelaars
ES ««Sn»
s "SJTy-"
,'4
Aïriï- "i; As;
m
Het podium
Landamman en iandwc.iber bestreden het terrein
Ari'ri ij
cv
Stemming bij hand-opsteken
het volk bekend. Toch blijft de voor
dracht open, Uit de Ring worden nog
enkele namen geroepen, die de Landwei
bel opschrijft. Dan volgt de verkie
zing. De meerderheid volgt het advies
en kiest de eerste man uit de voor
dracht. Ergens in de dichte drom gaan
de degens omhoog. Daar staat de ge
kozene. De trommelaars banen zich
een weg dwars door de massa en voe
ren de Regierungsrat op de Stuhle. Let
terlijk uit het midden van het volk is
de bestuurder gekozen. Om ons heen
horen we tevreden opmerkingen ..Het
is een bekwame man, ein tüchtiger
Kerl". Wie we later ook spraken,
's mans confessie of zijn politieke kleur
was een futiel argument hem te kiezen.
Zijn bekwaamheden waren doorslagge
vend. Toen de wetsontwerpen aan de
beurt waren hebben we gelet op een
groepje soldaten dat met de ontwer
pen in de ene hand, met de andere in
het luchtruim boorde voor cf tegen. Dat
is politiek belangstellen van de jon
geren. Het gaat hun aan. En toen het
groepje als een geringe minderheid op
een bepaald punt fier gebruik maakte
van haar recht er tegen te stemmen ac
cepteerde de massa in stilte zonder hoon
of iets van dien aard dit ,,neen'', zo
goed als het groepje zelf het besluit
van de meerderheid accepteerde. De
jongelui zullen het trouwens van tevoren
wel geweten hebben, dat ze de vreed
zame strijd zouden verliezen., en toch
ging de hand de lucht in. Hoe vreemd
is daartegenover de figuur van het jon-
gerenelement in ons land. Apathie, on
verschilligheid of gemor terzijde maar
ook veronachtzaming, gebrek aan res
pect voor de kwaliteiten van de jeugd
en haar vrije eventueel afwijkende
mening. Als het werk gedaan is volgt
de ontroerende slotplechtigheid. De man
nen zullen dezelfde eed zweren als vroe
ger de Eidgenossen. De Landammann
leest in bewoordingen, door de traditie
geheiligd, de plichten voor van elke
Zwitser. Het komt neer op de bereid
heid, het vaderland getrouw te dienen
alles na te laten, wat het schaden kan.
de democratische instellingen te eerbie
digen en de grond te verdedigen tegen
elke belager, waaraan toegevoegd is de
vermaning dat niemand met de mond
belove wat hij met het hart niet meent,
omdat degene, die dat doet niet alleen
de mensen bedriegt, maar ook God, die
hij te hulp roept. Als de eedformule
is voorgelezen en de Landammann als
eerste de eed heeft afgelegd zweren
tienduizend mannen bij God trouw aan
het vaderland. Groots en machtig zeg
gen zij, de vingers omhoog:
„Das habe ich wohl verstanden
was mir ist vorgelesen
das will ich treulich halten.
So wahr ich lebe
das mich Gott helfe''.
Vijfhonderd jaar
democratie
Er komt ons een critische opmerking
in de zin, die wellicht de indruk van dit
boven en buiten elk vertoon, meeting-
begrip en andere massa-rim-ram staan
de gebeuren te snel zal verstoren
Wat weten de jongeren hier eigenlijk
van deze beleefde en doorleefde demo
cratie af? Ze krjjgen kennis van landen
en volkeren in Aardrijkskunde en Ge
schiedenis. Maar omdat de Habsburgers
dan nogal veel van doen hadden met
Oostenrijk en Spanje en goeddeels ver
antwoordelijk zjjn voor de inhoud van
hele schoolboeken vol oorlogen, veldsla
gen en vredes, die we blijkbaar de moei
te van het „leren" waard vinden, hebben
we Zwitserland overgeslagen omdat
er niets „gebeurd"' is- Vijfhonderd ja
ren Broederschap zijn niet zo interes
sant als Karei V, Philips II, Napoleon
of Elisabeth die voor het vloeien van
bloed gezorgd hebben En toch... bekend
heid met vijfhonderd jaar welbewuste
democratie zou dc jeugd misschien dich
ter gevoerd hebben naar een zelfde be
wuste deelneming van de jongeren aan
ónze democratie. Omdat de „Habsbur
gers'' c.s. voorlopig nog wel het meest
aan 't woord zullen blijven in dc „leer
boeken" hebben we dit Zwitserse ver
haal maar in dc krant geschreven.
„Het wordt zo langzamerhand
weer tijd om vacantie-plannen te
maken", aldus Hond temidden van
een stapel reisgidsen. „De vorige zo
mer heb ik bijzonder genoten van
de wisselende slagregens in Tirol,
terwijl ik van verschillende kanten
heb vernomen, dat ook de vacantie-
gangers in de Vogezen, 't Zwarte
Woud en de Dolomieten ruimschoots
hun portie hebben gehad. Dit jaar
zou ik willen, dat m'n baas het in
een heel andere richting zocht. Gis-
termddag ben ik zomaar eens een
reisbureau binnengestapt en heb me
vol laten stoppen met veelsoortige
informaties. Je kunt tegenwoordig
voor zeven gulden alle kanten uit
en als je dan nog vijftien gulden
neertelt voor een regenverzekering
heb je altijd een aardige vacantie.
De dames en heren achter de lo
ketten van het reisbureau, niet ge
wend staartsprekende honden te
woord te staan, putten zich uit in
voorkomendheid en behulpzaamheid.
Ik wilde bijvoorbeeld weten,hoe
duur precies een reis naar de bo
venwindse eilanden komt via Parijs
dan natuurlijk en met een kleine
onderbreking in Monte Carlo en of
er op de boot dan ook sigaretten te
krijgsn zijn en hoelang zo'n boot
erover doet en waarom ze geen uur
eerder vertrekt-of een uur later en
hoeveel mensen er gewoonlijk mee
gaan en waarom niet meer en of je
ook lakens en slopen mee moet ne
men en hoe het eten op de boven
windse eilanden is en hoe ze daar
nu eigenlijk aan die hoela-dansen
komen en wat de prentbriefkaarten
daar kosten en of je er hardgekook
te aardappelen kunt krijgen en of
je er ook af kunt. van die eilanden
dan, als je er af wilt en zo nog en
kele vragen, die ik ook andere klan
ten hoorde stellen. Tenslotte kon ik
de vriendelijke lokettiste dan mede
delen, dat ik toch maar liever niet
naar de bovenwindse eilanden toe
zou gaan, omdat ik niet tegen het
schommelen van de boot kan
t
t
f
t
i
f
t
f
t
t
t
t
t
Met onze Zwitserse ervaringen die ge elders op
deze pagina lezen kunt als aanleiding zijn we
gaan praten met Drs Cel. Cosijn, de voorzitter van
de Jongerenorganisatie in de K.V.P. Immers, zo
redeneerden wij, waar we zo overtuigend op de
Landsgemeinde geconfronteerd werden met de
ernstige politieke interesse van het jongeren-
element in Zwitserland, zou het toch zijn nut
hebben in vergelijking daarmee eens te onderzoe
ken hoe het in ons land op dat terrein gesteld is.
Cel Cosijn dus, die deze materie kent, zo niet voor
een belangrijk deel in K.V.P.-kringen aan de orde
heeft gesteld, had uiteraard voldoende stof tot
praten.
Een glooiend veld vol mannelijke burgers
Een verslag van het ge
sprek vindt de lezer hier.
Dat we zo ruimschoots de
tijd hadden danken we
aan een licht voet-mal
heur dat de heer Cosijn
huisarrest bezorgd had.
■Actieve politieke figuren
hebben nl. bijzonder wei
nig tijd en men vindt hen
zelden thuis. Een geluk bij
een ongeluk dus.
Een korte vergelijkende
beschouwing Zwitserland-
Nederland leert al spoedig
dat de aard van beide de
mocratieën verschillend
is. De onze is veel meer
geïnspireerd op de oudste
en eerbiedwaardigste de
mocratie: Engeland, waar
bij de kanalen waarin de
volkssouvereiniteit tot
gelding komt de partijen
zijn en het parlement, en
dat niet alleen in natio
naal verband maar ook in
de lagere corporaties, de
parlementaire democratie
dus. Het rechtstreekse
„horen" van de volksme
ning d.w.z. de mening
van de stemgerechtigde
landgenoten rechtstreeks
past daarin niet. In Zwit
serland is het referendum
een normale en veelvuldig
gehanteerde instelling.
Een voorbeeld van een
doorkruisen van beide sy
stemen (met funeste ge
volgen) noemde de heer
Cosijn de wijze waarop in
België de koningskwestie
is behandeld.
„Zc lopen niet ver
loren'.
Bijaldien de politieke
belangstelling van de
jonge mensen kan zich
niet anders dan langs
andere banen ontwikkelen
dan in Zwitserland.
„U denkt dus aan het
partijverband, maar is de
kans voor de jongeren
daarin gehoord en erkend
te worden niet zeer ge
ring- Kunnen en mogen
de jongeren daar ook zo
waarachtig meedoen, lo
pen ze er niet verloren
met lauwheid en ongeïn
teresseerdheid als ge
volg?"
Tot onze vreugdevolle
verrassing blijkt de heer
Cosijn wat betreft dat ge
hoord en erkend worden
een tevreden man. Hij
stelt het zelfs zo dat het
jonge element in de partij
niet genoeg kan doen om
de ruime kans die het
krijgt ten volle te benut
ten.
„Kunt U ons alvorens op
die kansen door te gaan
een schets geven van dat
orgaan: de jongerenorga
nisatie in de K.V.P.?"
„Op 2 November 1954
werd een principieel be
sluit binnen de partij ge
nomen om te komen tot
een coördinatie van de
jongere leden en deze een
spreekbuis te geven in het
partijbestuur, waarmede
de behartiging van de spe
ciale belangen van deze
groepering veel effectie
ver kan zijn. De nauwkeu
rige organisatorische
structuur moet nog in
vastomlijnde vorm wor
den gegoten. Het is thans
zo dat ieder K.V.P.-lid tot
30 jaar zich kan melden bij
de Jongerenorganisatie in
de partij. In vele afdelin
gen hebben deze jonge
ren zich in werkgroepen
verenigd, die van de par
tijleiding de nodige docu
mentatie ontvangen om
zich te beraden over de
politieke vraagstukken.
De resultaten worden
gaarne ingewacht op het
bureau in Den Haag....
waar de heer Cosijn die
als voorzitter yan de Jon
gerenorganisatie zitting
heeft in het partij- en het
dagelijks bestuur er wel
raad mee weet! Onze
zegsman kan niet anders
dan getuigen van het
ruime gehoor wat hij daar
vindt. Het jongerenpro
gramma dat is opgesteld
en daarmede keren we
terug naar de kansen
en is aangeboden aan de
partijleiding is zonder
twijfel een graag aanvaard
document gebleken dat op
velerlei gebied mede het
politieke schaakspel zal
bepalen en al heeft be
paald. De recente opmer
kingen van de Heer Lucas
in de Tweede Kamer aan
gaande de vrijgezellenbe
lasting wortelen mede in
wat de jongerenorganisa
tie dienaangaande te berde
heeft gebracht.
De kansen van le jeugd
om op het hoogste niveau
het politieke spel, met het
volksbelang als inzet, mee
te spelen achte de heer Co
sijn zonder meer groot.
Geïnteresseerd volgen
Toch blijven wij met de
door ons geconstateerde
ongeïnteresseerdheid zit
ten. Naar de mening van
de heer Cosijn zijn hier
twee belangrijke oorzaken
aan te wijzen.
Op de eerste plaats
blijft de afstand jeugd en
regering groot. Wie de de
mocratische instellingen
lief heeft moet er zich
mee verzoenen dat de
wensen van een betrekke
lijk kleine groep niet de
wensen zijn van een heel
volk. Het bereikbare op
het hoogste niveau ont
staat uit 'n samenspel van
krachten waarin dat van
het K.V.P.-jongerenele-
ment een van de vele is.
tir zijn bovendien zoveel
zaken die buiten de di
recte belangensfeer liggen
dat ongeïnteresseerdheid
een zeer voor de hand
liggend euvel wordt. In
vele gevallen kan politieke
activiteit niet verder gaan
dan geïnteresseerd volgen
van hetgeen aan de top
geschiedt. „Waren we
maar zover dat de jeugd
in de krant het parlemen
taire werk volgde, dan
was ik tevreden", aldus
onze zegsman.
Dan is er een tweede
oorzaak. In de lagere cor
poraties vindt de jeugd
veel minder gehoor dan
aan die top en dat is des te
funester daar bijv. ge
meentezaken veel sterker
het rechtstreekse belang
van de burgers raken.
Juist in gemeente en pro
vincie zou het jongeren-
element een kans moeten
krijgen. De kans op in
vloed is bovendien veel
groter. Hoe zeer zou de
politieke belangstelling
winnen als in deze ver
banden de stem van de
jeugd een graag gehoorde
stem zou zijn en één die
de moeite waard is om er
mogelijk rekening mede te
houden. De heer Cosijn
heeft voldoende voorbeel
den bij de hand om de ver
onachtzaming aan te to
nen. Hij voegt er een cri
tische opmerking aan toe
aan het adres van de
functionarissen in deze
lagere organen: vertegen
woordigers in gemeente
raden. Wanneer deze fi
guren hun taak teveel als
maatschappelijke functie
gaan zien raakt het con
tact met de gemeenschap
pen die zij vertegenwoor
digen in het gedrang. Zij
zijn gekozen voor de
anderen en horen nog veel
meer onder het volk
thuis dan de parlements
leden die veel grotere ge
meenschappen vertegen
woordigen en helaas nau
welijks tijd hebben voor
„hearings" die ze zeer op
prijs stellen.
Politieke belangstelling
moet in de lagere organen
gewekt worden. Het is
jammer dat het daar nog
aan schort.
Doelstellingen
De doelstellingen van de
Jongerenorganisatie zijn
nu eenvoudig op te stellen:
1. politieke belangstelling
en vorming aankweken
onder de jeugd, 2. de poli
tieke verlangens van de
jeugd tot uitdrukking
brengen en vanzelfspre
kend in samenhang daar
mede 3. het kweken van
nieuw kader.
In verband met de pun
ten 1 en 2 merkt de heer
Cosijn nog op dat de di
verse jongerenorganisaties
die een veel totalere vor
ming van de jeugd beogen
dit politieke jongerenin-
stituut dankbaar hebben
aanvaard als welkome
aanvulling van die taak
op het politieke vlak. Het
dient gezegd dat de K.A.J.
verreweg de grootste
groep de kansen snel
gezien heeft en bovendien
haar visies op politiek ge
bied door dat kanaal met
ijver omhoog pompt, het
geen we als outsiders een
bekwaam stukje beleid
vinden. De klare kijk op
de dingen van de jonge-
renvoorzitter moge blijken
uit een opmerking toen we
spraken over de jonge
middenstand. Ze mag in
getal niet groot zijn, die
groep, maar haar waarde
bij de bepaling van de
openbare mening is groter
dan men gezien de invloed
van het getal zou menen.
Het meeste contact met de
mensen heeft nog altijd de
middenstander. Door hou
ding en gesprek kan hun
invloed belangrijk zijn, ze
ontmoeten dagelijks men
sen genoeg. Daarom vor
men de middenstanders
een belangrijke groep die
veel bereiken kan èn waar
het een algemeen èn waar
het een specifiek groeps
belang geldt.
We eindigen ons gesprek
met een ietwat persoon
lijke vraag: „Als U nu
binnenkort van dat huis
arrest af bent, gaat U dan
weer ijverig voort met de
uitbouw van Uw jonge
renorganisatie?"
Het antwoord is een
beetje verrassend. „We
zijn op de eerste plaats
partijlid en dat betekent
dat de Jongerenorganisa
tie thans ijverig meewerkt
aan de verkiezingsvoor
bereiding. Ik zal mijn
handen vol hebben aan de
poging om die verkiezin
gen voor de K.V.P. te doen
slagen en dat betekent
het een en ander aan
spreekbeurten. Als de rust
is weergekeerd komen
onze jongerenbelangen
weer aan de orde."
En dat was dan het ge
luid van een man die bin
nen de K.V.P. als verte
genwoordiger van het
jongerenelement doet wat
hij kan doen in het belang
van dat jongerenelement.
Men denke, zo men
denke wil in het tumult:
doorbraak of geen door
braak, dat sedert het Man
dement vormen aannam
die boven en buiten het
politieke verband gingen
met alle gevaarlijke ge
volgen van dien, zoals
wantrouwen en gebrek
aan respect op levensbe
schouwelijk vlak, dit ge
sprek heeft oergezonde
proporties. Omdat er in
tot uiting kwam, het rus
tige en bekwame streven
van een groep jongeren
die geenszins traditiona
listisch noch formalistisch,
toch binnen de traditio
nele wegen van KVP po
gen te doen wat burger
plicht is, deelnemen aan
de democratische instellin
gen van dit land.
Dat de roerganger Cel
Cosijn met sterke argu
menten tevreden is over
de mogelijkheden zal
iedere jonge lezer deugd
doen en dat de politieke
vorming van de jeugd om
wille van die mogelijkhe
den een grote reden van
bestaan heeft evenzeer.
F.B.
