De Italiaanse Mode presenteert zich
Engeland negeert onze rechten
De kinderroof van Orange
De eerste najaarshoeden
Creaties voor elke vrouw, die
er goed wil uitzien
Digenes: Ik ben een Griek en bewoner van Cyprus
Wij zullen vechten totdat Cyprus vrij is
ROKKEN
35 CENTIMETER
VAN DE GROND
Een elfjarig meisje verdween spoorloos en
een grijze man wilde hieruit profijt trekken
Engeland toont zijn
boeken en tijdschriften
ZATERDAG 6 AUGUSTUS 1955
PAGINA 10
Op het briefje lag de trots van het oude Griekenland:
De mannen van Cyprus Grieken in hart en nieren
zijn niet bang om voor hun vrijheid te sterven. Het was
het antwoord van de man, die de anti-Britse guerilla's
in Cyprus aanvoert. Hij omhult zich met raadselen
en de eerste verslaggever, die hem een interview afdwong
moest zijn vragen schriftelijk overhandigen aan een
tussenpersoon en hij kreeg schriftelijk antwoord. Digenes,
de aanvoerder bleef onzichtbaar.
In Nicosia, de hoofdstad van Cy
prus gooien jonge mensen met ste
nen naar Britse auto's. Van 't Brit
se consulaat worden de ruiten in-
geslagen. Dit is maar een tamelijk
onschuldig facet van de strijd, die
de bewoners van Cyprus voeren
tegen het Britse Imperium. Want
in de schuilhoeken van het eiland
verschansen zich goed gewapende
troepen. Zij vechten voor de onaf
hankelijkheid van Cyprus. Zij voe
ren dezelfde strijd als de Marokka
nen en de bewoners van Malakka.
De rebellie tegen de kolonisator
hield niet stil aan de grenzen van
ons Nederlands Indië. Hier volgt
een exclusief interview, dat de ver
slaggever Alex Kitroff de leider
van de opstandelingen in Cyprus
afnam.
Strijd zal toenemen
Antwoord: geweld
Hij bestreed hartstochtelijk het
verwijt, dat hij een terrorist zou
zijn.
Zij, die de vrijheid verdedigen,
zijn patriotten, helden en marte
laren en geen terroristen.
Tot mijn landslieden en de ge
hele vrije wereld wens ik te zeg
gen, dat ik de wapens niet zal
strekken, voordat Cyprus vrij is. Ik
geloof, dat God mij zal helpen en
dat de gehele wereld mij haar
morele steun en sympathie zal
schenken.
Turkse tegenstand
Westerse veiligheid
Digenes zei, dat hy niets te ma
ken had met de gevolgen, die zijn
acties tegen de Britten voor de
veiligheid van het Westen hadden.
Het zijn niet onze bommen, die
Cyprus waardeloos maken als mili
taire basis, maar de Britten doen
dat zelf. Hun koloniaal regime
heeft de bevolking vijandig ge
stemd en daarom kan het eiland
niet gebruikt worden als een stra
tegische basis.
Maar als daartegenover de be
volking van Cyprus verenigd zou
worden met die van Griekenland,
dan zou de mogelijkheid ontstaan
om van het eiland in het Oosten
van de Middellandse zee een waar
devol strategisch steunpunt te ma
ken. Een leger van 50 tot 60
duizend mannen zou een belang
rijke bijdrage vormen voor de
Westerse defensie in dit gedeelte
van de wereld.
Geen persoonlijk voordeel
Ik ben een Griek en bewoner
van Cyprus, een eerlijk man een
van hen die naar voren springen
als er voor de vryheid gevochten
moet worden en zo zijn er velen
geweest in de geschiedenis van
Griekenland.
Ik heb myn taak opgenomen al
leen uit liefde voor de vrijheid,
waarvoor ik altijd gevochten heb
en die nu vertrapt wordt door hen,
die er zich in uren van nood op
beriepen.
De parijse modis-
over
(Van onze Romeinse correspondent)
In de afgelopen week heeft de Italiaanse mode zich gepresenteerd: eerst in
Rome met een „défilé Boutique" in het deftige Grand Hotel en een grandioze
gala-avond in de Termen van Diocletianus, waar adem-benemende modellen bij
vuurwerk en Bengaalse vlammen voerden getoond en onmiddellijk daarna in
Florence, waar de beroemde Sala Bianca van het Palazzo Pitti tot décor diende.
Het betrof hier inderdaad de Mode met de hoofdletter, de haute couture. En
het ging niet om het simpel tonen van herfst- en winter-collectie's maar om de
„buyers", de aspirant-kopers uit alle delen van de wereld, uit New York en Lon
den en evengoed van achter het IJzeren Gordijn. {En zelfs uit Parijs, maar dat
mag eigenlijk niemand weten....). Buyers én journalisten, van welke laatst
genoemden een groot aantal speciaal naar Italië kwam hetgeen tot nadenken
stemt, gegeven de coincidentie met de Conferentie van Genève!
Toch was het in feite geen mondaine gebeurtenis, want de eigenlijke shows
komen pas later eind October, begin November, als „iedereen" weer terug is:
de Europese grote namen, de vooraanstaande vrouwen, de Romeinse adel en de
diplomaten.
Vrede'', waaraan Audrey hier in Rome
momenteel hard werkt).
Daarnaast de soms geniaal-eenvoudige
ochtend-dracht voor de stad of het korte
bezoek. Letterlijk: voor iedereen en daar
om zo gedistingeerd. En in dit kader val-
len ook de tailleurs. De onsterfelijke, al
tijd weer nieuwe, onbegrensde en onuit
puttelijke tailleurOver gemakkelijk
gesproken! Ze zijn er voor het gehele le
ven; van de vroege ochtend tot de late
avond, van het werk tot het winkelen,
Het was nu zuiver zakelijk. En het
eigenlijke spel werd achter de coulissen
gespeeld, waar de modellen het voorwerp
waren van onderhandelingen, overleg en
contracten. En nu alles is afgelopen, gaat
in stilte het trage en interessante proces
zijn gang, waarbij trouvailles en origina
liteit en nieuwigheden worden gerépro-
duceerd in serie en bereikbaar zullen zijn
voor de smalste beurs.
Want als we de avond-toiletten en
cocktail-japonnen nu even terzijde laten,
kunnen we vooropstellen, dat hier inder
daad het „mogelijke" werd getoond. Dus
niet de „ondraagbare" mode, die zich be
perkt tot een besloten, mondaine kring
in de wereldsteden maar de mode als
mode: voor elke vrouw, die er goed wil
uitzien van het jonge meisje tot de ge
huwde, van de werkende vrouw tot de
ouderen. Voor al diegenen (en het zijn
er nog veel te weinig!), die „er iets om
geven".
Als buitenstaander zouden we hier
even willen opmerken, dat wij wellicht
nimmer zódanig het verschil hebben ge
voeld, dat tussen de Nederlandse en de
Italiaanse vrouw bestaat. Bij ons luidt
het wachtwoord: „Als het maar gemak'
kelijk zit.(van het fameuze „jurk
je" tot en met de wandel-schoenen).
Hier geldt de wet: „Als het maar bij mij
pastgeen kleuren, die met de teint
strijden, geen model dat met het eigen
figuur contrasteert.
Opzichtig? Ja en nee. Omdat iedere
goed-geklede vrouw aantrekkelijk is.
En omdat goede smaak en verzorging
elke vrouw „knap" maakt.
Bij het gewone werk, de bijzonder aan
trekkelijke eenvoudige jurken met smal
le taille, wijde rok, die meestal hoog in
de rug is ingezet. Mouwen van alle slag
zelfs veel geheel zónder, maar dat
beperkt naar ons gevoelen de mogelijk
heden. Het geheel dringt de gedachte op
aan „onze" Audrey Hepburn en het
Huis Gattinoni maakt er dan ook geen
geheim van met de modellen Sabrina
en Natacha, (de hoofdrol uit „Oorlog en
van de gezelligheid tot de plichten-van-
staat. Ze zijn er van simpel en rustig tot
uiterst chic. We herinneren ons een tail
leur-japon of japon-tailleur van madame
Garnett: zachte, mooi vallende wol en,
ontdaan van het jasje, plotseling veran
derd in een geklede cocktail-japon
Maar de meer gewone, de sportieve, spre
ken toch het meest aan. Prettige model-
len-voor-iedereen, die in een wip hun
confectie-karakter verliezen om tot zui
ver maat-werk te worden.
En de hemel zij dank, dat we weer tot
het vrouwelijke zijn teruggekeerd. Geen
brede, opgevulde schouders hier in Rome'.
Geen jongens-heupen Maar een ruime
rug, vaak bijna-ronde schouders en (als
overheersende nieuwigheid) een lange
taille en een rok, die ongeveer zeven cen
timeter daar-beneden eerst begint.
(En nu we het toch over centimeters
hebben: wég met de te korte rokken!
Dat is voorbij, afgelopen. Vijf en dertig
centimeter van de grond, als gemiddel
de. We hebben het met zuchten-van-ver-
lichting zitten bekijken!).
Er waren veel complets met drie-kwart
mantels. Ze doen wat conservatief aan,
maar als U straks (wellicht zonder het
te weten) het model van Volpe draagt,
zult U zich gelukkig voelen. En de on
vermoeibare prinses Giovanelli presen
teerde zo'n complet, met een nofal nauw-
gesloten drie-kwart mantel, en ik zeg U
het is geknipt voor een stille Hollandse
najaars-dag!
Hier zouden we tevens over de bont
garnering willen uitweiden. Maar dat >s
glad ijs.... Het nertz brengt ons in ver
voering, juist omdat het volmaakt onbe
reikbaar is en blijft. De Amerikaanse
rage (tot een psychose geworden in de
afgelopen jaren) om bij weer en ontij in
dat geoxydeerde, hopeloos-eentonige grijs
rond te lopen, is voorgoed voorbij. Er zijn
weer de kostelijke tinten en glanzen
maar nogmaals: géén glad ijs.... Het heet
nog steeds het duurste bont ter wereld
en wij zelf vinden het nog stééds alleen
maar-lelijk maar het heeft beslist iets
vorstelijks. Voor de rest eigenlijk niets
nieuws alleen maar originaliteit en
handig aanwenden van duur bont op
goedkope en economische manier.
Over de cocktail- en receptie-japonnen
durven we niet veel te zeggen. En over
de avond-toiletten zwijgen we met diep
gebogen hoofd. Want tegenover zo veel
schoonheid van tint en stof geven we ons
gewonnen.... De reeds genoemde mada
me Gattinoni is bij het Première Empire
te gast geweest: kort lijfje, ruime rok,
karakteristieke mouwtjes kortom:
vorsten-werk. En er waren avond-man
tels te zien met een authentieke Watteau-
plooi. En anderen met enorme kragen.
En allemaal in stoffen en tinten, die Re
naissance én Barok in de schaduw stel
len.
Overigens zijn die geklede japonnen
nog steeds voor het merendeel kort, zeer
veel met losse, zeer korte schouder-man
teltjes en allemaal zeer wijd-uitstaande
rokken. En alweer: die stoffen en die
kleuren. (En het kostelijke borduur
werk!).
Het ware schuilt altijd nog in de een
voud. En de kostbaarste japon kan (en
moét) zodanig zijn, dat men bij zichzelf
denkt: waarom krijg ik nooit zo'n vondst,
zo'n idee, zo'n inspiratie? Ja inderdaad:
hier gaat de kunst vóór de industrie uit.
En dus „de cost voor de baet".
Het is nu allemaal getoond, besproken
en verkocht. En de industrie begint nu te
draaien. Onoverzienbare mogelijkheden
voor een land als het onze met zijn voor
treffelijke confectiehuizen. Laten we ons
verheugen op wat komen gaat: een nieu
we herfst... en nieuw geluid!
Avond-japon van aquamarijn. Het lijfje geborduurd hangt van achter ver
Wij zullen de wapens niet neerleggen,
voordat ons eiland volkomen vrij is. Niet
eerder, dan dat Engeland Cyprus zelfbe
schikkingsrecht geeft, hetzij door een
volksstemming, hetzij door middel van een
andere democratische methode zullen wij
de strijd staken.
Dit was het eerste antwoord, dat het
hoofd van de nationale organisatie, die
ijvert voor de vrijheid van Cyprus aan de
verslaggever liet overhandigen. Digenes,
op wie de politie al maanden lang een in
tensieve klopjacht houdt. zei. dat zijn or
ganisatie de wapens had opgenomen na
dat de Verenigde Naties geaarzeld had
den hun standpunt te bepalen inzake de
eisen van de bevolking van Cyprus.
Ik weet wel zo vervolgde hij dat
de Verenigde Naties Engeland alleen maar
kunnen adviseren ons zelfbeschikkings
recht te geven. Als dit advies gegeven
wordt en de Engelsen slaan diit in de wir.d,
dan spreekt het vanzelf, dat de strijd
heviger wordt en dat wij onze activiteiten
zullen uitbreiden
Zoals bekend wil Cyprus, een Engelse
bezitting sinds 1878, aansluiting met Grie
kenland.
Digenes legde uit. dat de acties voor
lopig gericht waren op militaire doelen
en op Britse eigendommen, vooral om de
aandacht van de wereld op hen te richten.
Ongelukkigerwijze hebben noch „inter
nationaal erkende principes", noch nor
maal gezond verstand de Engelsman er
van overtuigd, dat het tijdperk van de
I kolonisatie voorbij is. Inplaats van ons
recht op zelfbeschikking te respecteren,
Het défilé xn de Termen van Diocletianus: vuurwerk en Bengaalse vlammen Rechts een
Watteau-plooi geheel links: avond-mantel met enorme kraag.
avondmantel met
tracht hjj het te verstikken. Het antwoord
van ons is geweld.... Aldus Digenes.
De Turken, die ongeveer 20 pet van de
bevolking uitmaken, zijn sterk tegen de
vereniging met Griekenland gekant en
voelen zich volkomen op hun gemak onder
het Britse bestuur.
Digenes zei, dat de Turken niets van
zijn organisatie te vrezen hadden en hij
voegde er aan toe. dat het Turkse ge
deelte van de bevolking speciale privi
leges zou krijgen.
Het Britse standpunt, als zou het Cyprus
moeten behouden om zijn verplichtingen
tegenover de Westerse defensie na te
komen werd door de leider van de onder
grondse beweging verworpen, omdat het
volgens hem onmogelijk was een basis op
te bouwen, die geregeld geteisterd wordt
door sabotage.
In de afgelopen maanden hebben bom
men enige Britse installaties zwaar be
schadigd.
Digenes verklaarde, dat hij zijn leven
als gewoon burger zou hervatten zodra
het volk van Cyprus zijn zelfbeschikkings
recht had gekregen. Ik heb geen plannen
voor de toekomst, als mijn werk gedaan
is, want ik ben helemaal niet ambitieus
en ik word niet gedreven door de ge
dachte aan persoonlijk voordeel. Mijn
I strijd is en zal zuiver blijven. Ik zal niet
I dulden, dat wie dan ook, in binnen- en
buitenland, deze strijd misbruikt voor
eigenbelang.
Onze missie is onze plicht en onze be
loning de morele voldoening iets goeds
gedaan te hebben
Het volk van Cyprus is van nature
rustig en vreedzaam, maar vanaf het
moment, dat het besloten heeft Koste wat
kost de vrijheid te veroveren, zal het
zonder vrees de weg gaan, die onze orga
nisatie heeft uitgestippeld, de enige weg,
die zeker naar het gestelde doel voert.
Op de vraag, of er waarheid school in
het gerucht, dat hij gedurende de tweede
wereldoorlog in het Engelse leger had ge
vochten en van de Engelsen zelf onder
richt had gehad in 6trategie, antwoordde
hij ontkennend.
Ik heb nooit voor de Engelsen gewerkt,
noch heb ik iets van hen geleerdMijn
strijdmethode is Grieks en is gebaseerd
op de eeuwenoude strijd van de Grieken
tegen onderdrukking.
(Copyright Opera Mundi—
Maasbode-pers).
J ET DRAMA van hei prinsenstadje Orange heeft heel Frankrijk in
opschudding gebracht en nog steeds wordt er door de politie naarstig
gezocht naar een Citroen, type Deux Chevaux (twee p.k.) en naar de
bestuurder er van, een grijze, ongeveer 55-jarige man. Het is een schier
hopeloos zoeken, want er rijden in Frankrijk ongeveer honderdduizend van
die autootjes. En het Parijse nummer, dat van de gezochte auto bekend
is, baat niet zo heel veel, want er zijn in Parijs duizenden „Deux
Chevaux"
Enkele uren, voordat ze het
stadje Orange verliet, om naar
haar ouders terug te gaan,
werd de elf-jarige Anne-Marie
Pelissier met haar tante door
/)/in eft-nrtf fnfnn'i'/i/iT rY/1 LM L" t
En aldus blijven de ouders van de elf
jarige Anne-Marie Pelissier in een mar
telende onzekerheid verkeren. Haar moe
der heeft een ernstige hartaanval gekre
gen en moest in een ziekenhuis worden
opgenomen, haar vader, een stoere boer,
is volkomen uit zijn evenwicht en niet in
staat, zich aan zijn dagelijkse arbeid te
wijden. Het gezin dreigt tot de bedelstaf
te vervallen. En in de gevangenis zucht een
man, die nog niet zo lang geleden een
achtenswaardig burger was, loco burge
meester van de stad Brest, oud-voorzitter
van een afdeling van De Gauile"s partij,
held van de Résistance, de Franse ver
zetsbeweging: Dr Coquelin, bekwaam arts
en gezien gemeenteraardslid. Enkele ja
ren geleden verloor hij z'n 2-jarig zoon
tje, tengevolge van een ongeval. Hij werd
zwaarmoedig, verwaarloosde zijn practijk
en raakte aan lager wal. Toch is hij niet
de moordenaar van de kleine Anne-Marie
Pelissier, de enige dochter en oogappel van
haar ouders, die na een bezoek aan haar
tante in Orange de Pelissiers wonen
even buiten het stadje door een misda
diger ontvoerd werd.
Men zoekt nog steeds naar de moorde
naar en Dr Coquelin zal zich wegens po
ging tot afpersing te verantwoorden heb
ben. Hij heeft getracht, misbruik te ma
ken van de wanhoop der ouders en van hen
een grote som gelds los te krijgen, maar
deed dit zo onhandig, dat hij spoedig ge
arresteerd kon worden.
Anne-Marie Pelissier, een aardig, vro
lijk meisje, keerde op haar fiets naar de
boerderij van haar ouders terug. Het liep
tegen de avond. In Orange was door een
straatfotograaf een foto van haar en
haar tante genomen. Ze had die bü zich
om aan haar ouders te laten zien. Op
een gegeven ogenblik werd ze door een
kleine Citroën ingehaald. De auto raakte
haar fiets. Anne-Marie viel. De bestuur
der sprong uit de auto, tilde haar op en
zette haar in het wagentje, reed toen full
speed in de richting van Orange. Een buur
man had, op een heuveltje staande, het
ongeluk zien gebeuren. Althans, hij dacht,
dat het een ongeluk was en verkeerde in
de mening, dat de man, die het meisje
aangereden had, het zo snel mogelijk naar
een ziekenhuis wilde brengen. Teneinde
de ouders niet te verontrusten, vertelde hij
niet, wat h(j gezien had. Tijd genoeg, dacht
hjj, wanneer ze van het ziekenhuis uit ge
waarschuwd worden
Toen het duister gevallen was, begon
nen vader en moeder Pelissier ongerust te
worden. Ze informeerden eerst bij de bu
ren en kwamen ook bij de buurman-oog
getuige terecht, die toen zijn verhaal deed.
Direct belde vader Pelissier het zieken
huis in Orange op. Daar bleek men echter
van niets te weten. Er was geen gewond
meisje binnengebracht en zeker niet een,
dat Anne-Marie Pelissier heette. Hoe later
het werd, des te wanhopiger de ouders
werden. Het was nu wel zeker, dat het
kind ontvoerd en misschien reeds als
slachtoffer van een misdadiger gevallen
was. Kort te voren was elders in Frankrijk
een ander meisje ontvoerd en vermoord.
Vader Pelissier zocht de hele nacht in
TEN bekijken de
wereld op het ogen
blik stellig door een
zwarte bril. Ze zien be'
slist de zaken zwaarmoe
dig in, want van vrolijke,
opgewekte tinten moeten
ze niets hebben. Alleen
ouwelijke kleuren, zoals
bronsgroen en bruin
kunnen haar bekoren.
Stappen ze daarvan af en
komen ze met iets lichts,
dan overdrijven ze weer
op een andere manier en
maken modellen van een
hard rose, dat hier „rose-
shocking" heet en inder
tijd zo door Schiaparelli
gedoopt werd. Het is uit
dagend en hard en maakt
het blozendste gezichtje
bleek. Neen, dan maar
liever het gedistingeerde
groen. Trouwens het is
helemaal niet gezegd, dat
de klanten zich die kleu
ren laten opdringen. Het
is best mogelijk, dat het
flatterende donkerrood
zich zal handhaven, want
zich de mode laten voor
schrijven doet geen en
kele vrouw meer.
De modellen die we tot
nog toe te zien kregen
wijzen er op dat de hoe
den hun normale grootte
bewaren en niet meer tot
het uiterst kleine geval
letje inkrimpen, dat een
paar jaar geleden mode
was. Alleen de avond
hoedjes zijn nog erg
klein. Maar al gaan deze
hoedjes nog veel naar
het, buitenland, in Frank
rijk zelf worden ze niet
veel meer gedragen.
Tambourins, van tame
lijk hoog tot platte pillen
doosdekseltjes toe, baret
ten. slechts zelden op een
band gezet en cloches zijn
de modellen, die we in
alle collecties tegenko
men. Of liever gezegd er
zijn haast geen andere.
Zoveel modisten, zoveel
variaties en in geen twee
huizen zijn de hoeden het
zelfde. Overal zijn deze
modellen minder breed,
ze worden enigszins in de
lengte uitgerekt.
Moeten de hoeden recht
op het hoofd staan? Ho
ren ze een schuine oog-
lijn te hebben? Staan ze
tot ver op het voorhoofd
of bungelen ze op het
achterhoofd? Dat doet er
allemaal niets toe, want
nooit is men zo vrij ge
weest een hoed op het
hoofd te poten op de wij-
Ze die men zelf wil.
Het is of de modisten
haar klanten zeggen: Zet
je hoed op zoals je wilt,
als je hem in godsnaam
maar opzet!"
Misschien is het ver
standig alleen maar met
„klantenhoeden" d.w.z.
uiterst draagbare hoeden
te komen maar een paar
extravagante modellen
maken een collectie al
tijd interessant. Het lijkt
wel of niemand dit keer
daar de kosten voor heeft
willen maken.
De jaarlijkse hoeden-
parade in Maxim's blijft
ook achterwege. Daar lie
ten de voornaamste hui
zen ieder drie modellen
zien en die middag ver
oorzaakte twee soorten
drama's. Ten eerste: wie
behoort tot de voornaam
ste modisten en wie niet?
En welke drie hoeden
moet men tonen als men
er honderd gemaakt
heeft, die men stuk voor
stuk als een bijzonder ge
slaagde creatie be
schouwt? Die hartver
scheurende keuze blijft
de modisten nu bespaard.
Rn wij ontlopen er een
lange middag mee in het
ouderwetse chocolade
kleurige Maxim's, dat
vooral voor buitenmen
sen en vreemdelingen een
bijzondere bekoring be
houdt.
Er blijft gelegenheid
genoeg over om hoeden
te zien, want veel collec
ties moeten nog getoond
worden.
DINY K.—W.
de omtrek naar zijn dochtertje en vond ten
slotte in een greppel de fiets. Hij stelde
hiervan de politie op de hoogte. Deze was
reeds urenlang bezig met 't uitzenden van
waarschuwingen. Naar alle delen van het
land was het verzoek gegaan, om elke
citroën Deux Chevaux aan te houden.
Er werden er honderden gesignaleerd en
vele aangehouden, maar de ontvoerder
kreeg men niet te pakken, ondanks het ta
melijk duidelijke signalement, dat de buur_
man had kunnen geven.
De volgende ochtend zwermden de gen
darmes uit. En op de gendarmes volgden
steeds meer mensen uit Orange, tot ten
slotte de halve stad uitgelopen was. Win
kels en kantoren werden gesloten. Jong
en oud sloot zich bij de speurders aan.
Een hele stad liep uit
Maar Anne-Marie Pelissier werd niet
gevonden. Alle stille hoekjes en plekjes in
en om het stadje werden doorzocht, men
onderzocht de bossen en de beken en ri
viertjes in de omtrek, want het was nu
wel zeker, dat een misdadiger Anne-Ma
rie ontvoerd had, haar vermoord en haar
lijkje ergens had verstopt. Vier en twintig
uur achtereen bleven de vrijwilligers
naarstig zoeken tevergeefs! Vader Pelissier
liet in de kranten bekend maken, alles wat
hij bezat te willen opofferen, om zijn kind
terug te krijgen. Hij zou dan de naam van
de ontvoerder geheim houden.
Hij ontving toen een brief, waarin hem
werd medegedeeld, dat zijn dochtertje in
derdaad ontvoerd, maar nog in leven was.
Hem werd beloofd, dat indien hij twintig
millioen francs betaalde, hij zijn kind
terug zou krijgen. Ofschoon Pelissier geen
twintig millioen bezit, ging hij op de brief
in. De schrijver er van had hem opge
dragen, zijn antwoord door middel van een
advertentie in een bekend blad bekend
te maken. Pelissier deed het en ontving
een brief, waarin hem verzocht werd, het
geld te brengen op een bepaalde plaats
langs de Route Nationale Nr 12, om mid
dernacht. Hij maakte weer een advertentie
op volgens een vooraf afgesproken code
nam echter een gendarme mede. Op de
bewuste plek posteerden zich voorts vier
andere gendarmen, zwaar gewapend.
Op de afgesproken tijd verscheen een
man in een auto. Het was geen „Deux
Chevaux". Maar er zat wel de man in
die om twintig millioen francs had ge
vraagd. Hij werd zonder moeite overmees
terd: een vergrijsde vermoeide en ver
warde stakker, die in zjjn zieke fantasie
geloofd had, met één slag door afper
sing z(jn fortuin te kunnen herstellen.
Het was voor de ouders van Anne-Marie
een geweldige teleurstelling. De strohalm
waaraan zij zich nog hadden vastgeklampt
werd hun als het ware uit de handen ge
slagen. En tegelijkertijd verdween de hoop,
dat ze hun kind nog levend zouden terug
zien, want er waren inmiddels weken ver
lopen.
Bij Orange treuren thans vader en moe
der Pelissier. De misdadiger, die hun enig
Kmd ontvoerde, brak hen ook voor het
leven..
Onder auspiciën van de British Coun
cil en de afdeling Rotterdam van het Ge
nootschap Nederland-Engeland is thans
in de Rotterdamse Kunstkring aan de
Witte de Withstraat een mooie collectie
van 2.000 Engelse boeken en een groot
aantal van de voornaamste Britse tijd
schriften te bewonderen, welke expositie
als representatie dient van hetgeen er
momenteel in de moderne, goede Engelse
boekhandel te vinden is
De expositie, die mede werd Ingericht
door de British Publishers' Association
en vanmiddag werd geopend door de
Britse consul-generaal mr H. J. Evans,
bevat boeken van het meest uiteenlopen
de genre. Godsdienst, geschiedenis en
archaelogie, economie, kookkunst, foto
grafie, letteren, wetenschappen, recht en
internationale vraagstukken zijn onder
werpen naast die als filosofie en psycho
logie, hobbies, sport, muziek, ballet, ar
chitectuur enz., terwijl er ook een grote
keuze is aan romans, memoires, biogra
fieën en dichtbundels, alsmede aan wer
ken over opvoedkunde, schepen, de zee,
land- en tuinbouw en aan vrolijke kin
derboeken. De nadruk bij deze tentoon
stelling valt op recente uitgaven en op
die, welke verleden jaar en in 1955 tot
nog toe verschenen. Maar er zijn ook en
kele nieuwe uitgaven van standaardwer
ken te zien, alsmede wat oudere boeken,
die van bijzonder belang zijn.
Prettig en overzichtelijk als in. ®en
ruime, moderne boekenzaak in rekken
gezet, zijn de boeken, waaronder wij
bij een vluchtige rondgang reeds enkele
voortreffelijk geïllustreerde werken za
gen, door iedereen te bekijken tot en met
15 Augustus.
