met melk meer mans
Russen zijn
ges^
doch niet tot zaken
;prek
bereid tot
met
„breed
Adenauer
doen
Kernenergie zal goedkoper
worden dan steenkool
Op Kerstavond 1287 ging
Griend ten onder
Goochelaars uit 26 landen naar
Amsterdam
Overgang van kleuterschool naar
lagere school eist verbetering
E
De Geneefse atoomconferentie
Nieuwe nota uit Moskou
V)
Attlee had aanval van
h er senthrombose
Iropen bieden rijk toepassingsterrein
BABYDERH POEDER
De Bilt leert Noordzee
beter kennen
Nu domein van duizenden vogels en het
eeuwig spel van eb en vloed
Voor het eerst ook „betoverende en
toverende" dames
Een achtste van eersteklassers slachtoffer
van onvoldoende schoolrijpheid
Boodschap van H. Vader
aan jamboree
ZATERDAG 20 AUGUSTUS 1955
PAGINA 5
NEEM PER MAN
DRIEKWART KAN
Baby's huidje altijd met
Eens welvarend dorp
Monnik Ocko
hMmmi
MÊrnê
Als kluizenaars
Tot totale ondergang
gedoemd?
MISSIONARIS VAN SCHEUT
NAAR JAPAN
PATER HAX IN AFRIKA
OVERLEDEN
(Advertentie)
Publicatie Nederlands Zulvelbureau, 's Gravenhage
27
(Telefonisch van onze correspondent)
BONN, Vrijdagavond.
De Sovjet-Unie is vandaag accoord gegaan met het voostel van
dr Adenauer om de Russisch-Duitse onderhandelingen op 9 September
in Moskou te laten beginnen. Zij heeft ook laten weten, dat zij geen
bezwaar heeft tegen een uitwisseling van gedachten over het vraagstuk
van de Duitse eenheid en andere internationale problemen, die beide
landen raken.
De Sovjetregering deelde dit mede in een nota, die in Bonn arriveerde
op een ogenblik, waarop reeds een zekere nervositeit te bespeuren bleek
over de vraag, of de Russen dr Adenauer wel de kans zouden bieden het
eerste nationale vraagstuk der Duitsers aan te snijden.
Het tweede door dr Adenauer aan Moskou kenbaar gemaakte verlangen,
een bespreking van het lot der nog in Rusland zijnde Duitse gevangenen,
wordt in de Russische nota niet specifiek aangeroerd. Dit is in Bonn
weliswaar opgevallen, doch men gelooft niet, dat de Russen een gesprek
over dit thema uit de weg zullen willen gaan
Tot zover dan het goede nieuws dat
de jongste op Bonn afgevuurde Russi
sche nota inhoudt. De Russen mees
ters in de politieke enscenering heb
ben de nieuwe epoche in de betrekkin
gen met de voormalige „Dulles-knecht"
en „oorlogsaanstoker" uit Bonn laten
begeleiden door het vreedzame effect
van een sportieve Duitse invasie in
Moskou. Vijftienhonderd voetbalsup
porters uit de Bondsrepubliek zijn daar
in de laatste dagen met gejuich binnen
gehaald om het eerste verbroederings
feest van een Duits-Russische landen-
wedstrijd in het fameuze Dynamo-sta
dion bij te wonen. Voordien waren
Westduitse journalisten reeds als ge
ziene gasten verwelkomd en hun pen-
nevruchten hebben voor het Russische
prestige in West-Duitsland geen wind
eieren gelegd. Nu gaat vandaag ten
overvloede ook nog een kerkelijke de
legatie, van de Evangelische kerk van
Rijnland en Westfalen, de lucht in om
een paar weken de gast te zijn van
patriarch Alexius in Moskou.
Meer vragen dan antwoorden
De eenvoudige Michel krabt zich bij
dat alles eens bedenkelijk onder zijn
puntmuts. Hij weet met zoveel vriend
schapsbetuigingen niet goed raad en
denkt er ongetwijfeld bij ,dat alles te
mooi is om waar te zijn. Soortgelijke
overwegingen koesteren trouwens ook
de best geïnformeerde Duitse politici.
Een bundel van persknipsels van de
laatste weken, die voor ons ligt, levert
daarvoor tientallen bewijsstukken. Zou
dr Adenauer, die zich door de zure
Russische azijn der laatste jaren niet
heeft laten imponeren, in Moskou niet
met de houding der diplomatieke er
kenning worden gevangen? Zal de
Bondsrepubliek in de nieuwe sfeer van
politieke ontspanning niet al te zeer
aan zwaartekracht hebben ingeboet om
haar nationale verlangens nog tot gel
ding te kunnen brengen? Zullen de
Westelijke Groten zich, omwille der
Duitse verlangens, de kans op politieke
ontspanning willen laten ontglippen?
Dreigt voor dr Adenauer niet hetzelfde
lot der vergetelheid als voor Synghman
Rhee en Tsjang kai Sjek? Zal hij de
laatste soldaat in de koude oorlog wor
den? Dat zijn de bange vragen die hier
allerwegen gesteld worden, nu de po
litieke dooi is ingetreden.
Diplomatieke, economische en cultu
rele betrekking met de Sovjet-Unie
zijn voor Duitsland een linzensoep,
waarvoor men de beloofde eenheids
rechten niet gaarne zou prijs geven.
Toch zijn zij, zo overweegt men hier,
nog het enige wat de Russen hebben
aangeboden. Vroeger door de Duitsers
gekoesterde dromen van verregaande
concessies der Russen aan het eenheids-
Eerst gisteren werd bekend, dat de
Britse Labour-leider, de heer Clement
Attlee, onlangs een aanval van throm
bose in de hersenen heeft gehad. Me
vrouw Attlee verstrekte deze medede
ling, doch voegde er onmiddellijk aan
toe, dat de patient het thans weer heel
goed maakt.
In politieke kringen te Londen is
men van oordeel, dat het aftreden van
de 72-jarige fractieleider door deze
ziekte waarschijnlijk zal worden ver
haast. Indien Attlee zich inderdaad om
gezondheidsredenen gedwongen zou
zien de leidingdie hij reeds twintig
jaar in handen heeft, aan een ander
over te dragen, zal hij dit waarschijn
lijk pas meedelen, wanneer in October
het parlement van reces terugkeert.
Indertijd, na de nederlaag van zijn
partij bij de verkiezingen van 26 Mei
j.l., had Attlee, zoals bekend, reeds
willen aftreden, doch de 277 leden tel
lende fractie deed toen een eenstem
mig beroep op hem o maan te blijven.
Vooral de leider van de linkervleugel,
Aneurin Bevan, drong erop aan, dat
Attlee zou aanblijven.
Het merendeel van de leden der
labour-fractie is van oordeel, dat na
een eventueel aftreden van Attlee een
felle strijd om de opvolging zal ont
branden tussen Bevan en de plaatsver
vangende fractievoorzitter, Herbert
Morrison.
verlangen, zijn al lang vervangen door
nachtmerries van twee Duitse ambas
sadeurs, die in Moskou naast elkaar
zouden zitten.
Bij alle soepelheid waarmee de Rus
sen nu in een discussie over het een-
heidsvraagstuk hebben toegestemd,
hebben zij toch ook niet nagelaten met
zekere nadruk te verstaan te geven,
dat zij in dit opzicht wel tot spreken
geneigd zijn, maar niet tot zaken doen.
Het Russische standpunt inzake het
Duitse vraagstuk is bekend, zo heet het
in de Russische nota. Het ware een
slechte verstaander die daar niet ach
ter was „En daar valt niet meer aan
te tornen".
Het hemd der ontspanning
en de rok der eenheid
Terwijl dr Adenauer op zijn hoge
bergtop in Zwitserland resideert, heeft
ziqh in de verweesde politieke gemeen
te in de Bondsrepubliek ook de over
tuiging baan gebroken, dat de Weste
lijke landen zich gemakkelijk (of
schijnheilig?) bij deze situatie zullen
neerleggen. De plechtigste woorden
van de partners maken blijkbaar op
de Duitse publieke opinie niet veel
indruk meer en zo heeft hier het ge
voel veld gewonnen, dat Adenauer al
leen, en zonder de rugdekking der Wes
telijke macht, met het Duitse eenheids
verlangen naar Moskou gaat.
Blijkbaar heeft John Foster Dulles
een poging ondernomen om tenminste
de Bondskanselier dit gevaar te bespa
ren. De Duitse ambassadeur Krekeier
ijlde met een boodschap uit Washing
ton naar Zwitserland, en, naar men in
Bonn zegt, logenstraft deze alle berich
ten volgens welke zelfs voor de Ame
rikaanse regering het hemd der ont
spanning nader zou zijn dan de rok der
Duitse eenheid.
Maandag begint Adenauer in Mür-
ren, gewapend met deze aanmoediging,
zijn laatste reeks besprekingen. Al
zijn oude vertrouwden zijn van de par
tij. Opnieuw een Duits regeringsberaad
op Zwitserse bodem. Eind volgende
week begint dan minister Von Bren-
tano in Bonn de fractie-leiders van het
parlement in de Duitse strategie in te
wijden. Dr Adenauer zal dit trouwens
in de week voor Moskou nog eens her
halen. De socialisten zeggen nu al, dat
het dan wel te laat zal zijn om nog in
vloed op het plan de campagne te kun
nen uitoefenen.
Zij willen, bij al de slechte kansen
die Moskou biedt, bij voorbaat de han
den in onschuld wassen. Een gemeen
schappelijk Duits front in Moskou lijkt
bij voorbaat onmogelijk, daar de socia
listen blijven verlangen, dat Adenauer
zal capituleren voor de Russische eis
de NATO-banden op te geven. Daartoe
is de Bondskanselier zeker niet bereid,
ook al kan hij de eenheidspolitici geen
alternatief bieden dan het vermaan
geduld.
Aan de vooravond van de sluiting der internationale conferentie over
atoomenergie, heeft de leider van de Britse delegatie, Sir John Cockcroft,
gisteravond voorspeld, dat de productie van electriciteit uit atoomenergie
tegen het einde van de 20ste eeuw het gebruik van twee a drie milliard ton
steenkool per jaar zal uitsparen.
Binnen vijf jaar zullen er volgens hem reeds tenminste tien kern
energiecentrales, waarvan sommige met een productievermogen van 200
megawatt, in verschillende delen van de wereld in bedrijf zijn. In de vol
gende tien jaar zal de ontwikkeling op dit gebied zo snel gaan, zei hij,
dat de kernene-giecentrales van 1970 evenzeer van die van 1957 zullen
verschillen als een moderne auto van een Ford uit bet jaar 1900. Hij
voorspelde ook, dat tussen 1965 en 1975 de kostprijs van kernenergie zal
dalen tot beneden die van steenkoo
Op de conferentie is gebleken, dat
de voorraden uranium in de wereld
overvloedig zijn en dat op zijn minst
één millioen ton kan worden gedolven
in zeven landen, zo zeide hij. Tegen
het einde van de jaren '60 zal de prijs
van uranium volgens sommige voor
spellingen dan ook gedaald zijn tot on
geveer tien dollar per pond.
Sir John Cockcroft merkte op, dat
compacte reactors voor de aandrijving
van gasturbines een grote rol zullen
kunnen spelen bij de ontwikkeling van
tropische gebieden, aangezien gastur
bines geen grote hoeveelheden water
voor koeling nodig hebben. Voor reac
tors met een kernproductiecapaciteit
van ongeveer 10 megawatt zullen vol
gens hem belangrijke taken zijn weg
gelegd in de ver verwijderde en in on
derontwikkelde gebieden, terwijl er
ook in industriële gebieden, die ver
van kolenmijnen en hydro-electrische
installaties verwijderd liggen, grote
behoefte aan kernreactors voor ener
gievoorziening zal bestaan. Als voor
beelden noemde hij Zuid-Afrika, Rho
desia, Australië en Canada.
Hij wees ook op een aantal in
dustrieën, die vaak geïsoleerd liggen
en voor welke de kernreactor een nut
tige bron van energie zal kunnen wor
den, zoals de fabrieken van cement,
papier of pulp en aluminium.
De Britse geleerde geloofde evenwel
niet aan een snelle ontwikkeling van
de kernenergie voor voortbeweging,
bijvoorbeeld van schepen. Een derge
lijke ontwikkeling ligt volgens hem
niet in het verschiet, voordat de kos
ten van de hitte-energie, geproduceerd
uit plutonium of uit uranium-233, be
neden de kosten van stookolie zouden
komen te liggen. En zelfs dan zou er
rekening moeten worden gehouden
met allerlei techniseche overwegingen
en zal het probleem van het eventuele
„lekken" van radio-activiteit in een zo
beperkte ruimte als die van het schip
toch eerst bevredigend moeten worden
opgelost.
Andere toepassingen van de atoom
energie, waarvan Sir John Cockcroft
grote verwachtingen had, lagen op me
disch, pharmaceutisch, chemisch en
en petroleum.
metallurgisch gebied. Als bijzonder
veel belovende wetenschappelijke toe
passingen, die reeds voor de allernaaste
toekomst van groot nut kunnen zijn,
noemde hij de sterilisatie van genees
middelen en de bestrijding van insec
tenplagen.
{Advertentie)
Vissers en kustvaarders helpen
het K.N.M.I.
Tot voor kort had men in De Bilt en ook
in andere Westeuropese meteorologisch in
stituten weinig gegevens over de Noord
zee. De storm op 6 October 1954, waarbij
enkele Engelse vissersschepen vergingen,
heeft de hoofddirecteur van het K.N.M.I
ir. C J. Warners, in Februari van dit
jaar. het initiatief doen nemen, in De
Bilt Westeuropese meteorologen bijeen te
roepen om het manco in de meteorolo
gische gegevens over de Noordzee te be
spreken.
Aan deze conferentie namen vertegen
woordigers van de landen rond de Noord
zee deel en er werd toen besloten dat elk
land voor zich zoveel mogelijk schepen zou
gaan inschakelen bij de waarnemingen.
Thans is het zover, dat ruim vijftig Ne
derlandse schepen, waaronder kunstvaar-
ders, vissersschepen en ook het hospitaal
kerkschip „De Hoop", geregeld weerrap-
porten betreffende de Noordzee naar het
K.N.M.I. te De Bilt zenden. „De Hoop",
uitgerust met de nodige instrumenten, is
de verzamelpost voor alle vissersschepen
en zendt via radio-Scheveningen een ge
detailleerd weerrapport aan De Bilt. Daar
worden deze rapporten niet alleen ver
werkt in weerkaarten, maar ook direct
doorgegeven aan de andere Westeuropese
meteorologische instituten.
Er is al gebleken, dat sinds men de vis
sersschepen en kustvaarders waarnemin
gen laat doen er een aanmerkelijk beter
en betrouwbaar beeld wordt verkregen
over het gebied van de Noordzee. Het
streven is er op gericht in de toekomst
met een honderdtal schepen en daaronder
speciaal de vissers op de verre visgronden
aan deze dienst te laten deelnemen. Als
tegenprestatie heeft De Bilt zijn service
aan de vissers weer vergroot door via
radio-Scheveningen thans driemaal per
dag een betrouwbare verwachting te ge
ven.
Aanvankelijk gaf men alleen des och
tends om half tien en des avonds om half
tien een verwachting, maar met het oog
op het uitzetten van de netten kunnen de
vissers nu ook om half vier des middags
een verwachting horen, die een geldig
heidstermijn heeft van zes uur. Men heeft
daar bovendien de vooruitzichten voor de
volgende achttien uur aan vastgeknoopt,
zodat de Noordzeevissers gedurende de
gehele 24 uur van de weersituatie op de
Noordzee op de hoogte zijn.
Van onze correspondent)
R ZIJN zelfs nog vele Friezen,
die het niet weten, maar mid
den in de woelige warwinkel van
geulen en zandbanken, die Wadden
zee heet, ergens tussen Harlingen en
Terschelling aan de Noordzijde van
het vaarwater, ligt Griend, een uniek
eiland, dat wellicht het kleinste en
tegelijk het merkwaardigste binnen
onze grenzen is. Eigenlijk is het een
beetje overdreven om van een eiland
te spreken. Het is een vrij uitge
strekte, begroeide zandplaat, die dag
en nacht wordt belaagd door de
vloed. Steeds weer komt het water
opzetten door de zeegaten en geulen,
langzaam meestal als een sluipmoor
denaar. En elke keer schuurt er
weer een heel klein stukje af. Als
het stormt verdwijnt het eiland zelfs
helemaal onder water; de storm
vloeden hebben er een geul dwars
doorheen geschuurd, die steeds
breder en dieper wordt.
Griend is het domein van duizenden vo
gels, die er ieder jaar broeden: sterns,
scholeksters, zilvermeeuwen, visdiefjes,
bergeenden en vele anderen. Over enkele
weken verdwijnen die vogels weer naar
onbekende verten en ze stijgen dan in
belangrijker getale op dan zij in het voor
jaar zijn gekomen. Griend is een van de
belangrijkste vogelbroedplaatsen van ons
land, een merkwaardig brokje grond,
waar bijna nooit iemand voet aan wal zet.
Alleen omwille van die vogels wonen
er elk jaar gedurende drie maanden twee
vogelwachters van Terschelling om te wa
ken over de dieren, ze te tellen en er
voor zorgen, dat de roofzucht van de zil
vermeeuwen binnen de perken wordt ge
houden.
Het lijkt nu onwezenlijk, dat er op Griend
eens een compleet welvarend dorp moet
zijn geweest, dat er boeren woonden en
dat er dijken en een haven waren en
scheepswerven en taveernen. Al dat leven
moet verband hebben gehouden met het
klooster, dat eens te Lidlum stond op het
Friese vasteland. Op de huidige zandplaat
de Abt moet in die dagen een uithof van
het klooster hebben gestaan, en op Griend
kwam een kloosterschool, die werd ge
leid door pastoor Jaricus. Toen de groei
van Griend begon, beval abt Siardus
dat er grachten en wallen moesten ko
men en dat deze zo gunstig aan de Vlie-
stroom gelegen plaats de vorm van een
stad moest krijgen. Griend lag gunstig als
haven tenminste. Maar het lag open en
bloot voor storm en vloed in de enorme
vlakten. De bewoners hadden daar geen
notie van. De boeren maakten er de
Griendse kaas, die tot ver op het vaste
land bekendheid had. De zee kwam steeds
dichterbij, de dijken moesten worden on
derhouden en de afwatering steeds worden
verbeterd, maar verder scheen er geen
gevaar.
Maar op Kerstavond van het jaar 1287
kwam de ramp. Het stormde fel uit het
Noord-Westen. In de kapel van het kloos
ter op de Abt (of stond het bijna op
Griend zelf) zaten de monniken bijeen om
het Kerstfeest te vieren. De kaarsen flak
kerden in de kapel. Ze waren aangestoken
door een van de kloosterlingen met een
brandende toorts: Ocko. Hij voelde zich
echter onrustig. De monniken zongen in
de kapel, terwijl de storm steeds aanwak
kerde en het zeewater opjoeg. Nauwelijks
enkele uren later stonden de monniken
aan de dijken. Eén man ontbrak er ech
ter: Ocko. Door de duisternis worstelde hij
tegen de orkaan op in de richting van
Griend. Hij snelde voor het water uit en
konijnen en ander wild vluchtten met hem.
Ocko kwam er aan: de mannen vochten
er op de dijken tegen het water en hij
zeide hun, dat de vrouwen en kinderen
in veiligheid moesten worden gebracht.
'/■o druk is het op het bureau van de Ned. Magische Unie op de Keizersgracht in Amsterdam, met voor
bereidingen voor het komende wereldcongres van goochelaars, dat er voor de steno-iypiste geen plaats
meer was achter het bureau. Goochelaars weten dan al gauw een oplossing te vinden
(Van onze Amsterdamse redactie).
Zoals wij reeds meldden, zal voor de
derde maal na de oorlog, In Amsterdam
van 31 Augustus tot en met 4 September
a.s. het wereldcongres voor goochelaars
plaats vinden. Er zijn niet, minder dan
700 deelnemers uit maar liefst 26 landen,
waaronder Australië, Indonesië en
Tsjecho-Slowakije, 110 van hen zuilen een
gooi doen naar de titel van wereldkam
pioen, die nu nog in handen is van de
vingervlugge Rotterdammer Fred Kaps.
Drie Engelse goochelaarsters zullen ook
van de partij zijn. Het is de eerste maal
dat toverende dames op een interna
tionaal goochelaarscongres een jury zul
len trachten te „betoveren".
De jongste deelnemer is een veertien
jarig Engels jongetje, dat iets heel bij
zonders magisch zal laten zien. „Buiten
mededinging" zal een zesjarig Frans
meisje de congressisten demonstreren
hoe goed zij wel „toveren" kan. Er zal
geen onderscheid worden gemaakt tus
sen professionals en amateurs.
Het Aug./Sept.-nummer van „Het
Schoolbestuur", een maandelijkse uitgave
van het Katholiek Centraal Bureau voor
onderwijs en opvoeding te Den Haag bevat
een zeer belangwekkend rapport van de
heren drs C. Souren en B. M. Riinders.
beiden verbonden aan het bureau, die een
studie hebben gemaakt, van de o-oblema-
tiek verbonden aan de overgang van de
kleuterschool naar de eerste klas van de
lagere school.
De rapporteurs hebben bij hun situatie-
overzicht ruim gebruik gemaakt van de
statistische gegevens van het Centraal
Bureau voor de Statistiek en van door hen
zelf samengestelde, resp. afgeleide cijfers
Bovendien schenken zij grote aandacht
aan de reeds bestaande pogingen tot ver
nieuwingen.
In het bijzonder wordt van alle kanten
belicht de kwestie der gevolgen van het
niet schoolrijp zijn van het jonge kind
Statistieken tonen aan, dat leder jaar
ongeveer 11 percent der kinderen de eer
ste klas van de lagere school moet double
ren. Voor 75 pet van deze zittenbHjvers
is dit te Wijten aan hun niet-sehoolrijp
zijn. Dat zittenblijven niet het gevolg be
hoeft te zijn van gebrek aan intelligentie
bewijst een onderzoek naar 146 doubleer-
ders. Van hen waren er 34 met een
inielligentie-quotient beneden de 90, 88
met een i.q. van 90 tot en met 109 en
24 zelfs met een i.q. boven de 110.
Eveneens grote aandacht wordt besteed
aan de aanpassingsmoeilijkheden, die zich
bij de overgang van de speelschool naar
de leerschool voordoen.
In een critische beschouwing van de
tot nog toe verrichte experimentele onder
zoekingen merken de samenstellers van
het rapport op. dat de tot dusver ge
maakte vorderingen voornamelijk de
vrucht zijn van intuïtie en ervaring, waar
bij gebruik is gemaakt van wetenschappe
lijke gegevens, voornamelijk afkomstig uit
de psychologische en medische wereld en
die hoofdzakelijk resultaten zijn van bui
tenlandse studies en onderzoekingen, die
niet op hun psychologische en didactische
gebruikswaarde in de Nederlandse situatie
zijn getoetst.
Zij merken voorts op. dat men momen
teel in ons land nog over weinig of geen
hulpmiddelen beschikt om de mate van
schoolrüpheid vast te stellen Daarbij
constateren zij, dat een spoedige oplossing
van het overgangsvraagstuk van de kleu
ter- naar de lagere school in ons land ge
remd wordt onder meer door de ge
brekkige, vaak amateuristische manier van
werken, die meestal wordt toegepast en
het tot dusver ontbreken van samenwer
king tussen practijk en wetenschap, lagere
en kleuterschool en tussen de verschil
lende richtingen van onderwijs in ons
land.
Sleutelprobleem
De oploss:ng van het overgangsvraag
stuk, aldus de rapporteurs, dient als
sleutelprobleem van de vernieuwing van
het Nederlandse onderwijs te worden be
schouwd. Deze zal naar hun mening niet
slagen, als het basisonderwijs van de
lagere school niet voldoende aan de ge
stelde verwachtingen beantwoordt. Dit
basis-onderwijs kan niet gezond worden
geacht, wanneer reeds bii de aanvang er
van ieder iaar ongeveer een achtste van
het totaal aantal leerlingen mislukt, zoals
thans het geval is. Het rapport dringt
dan ook sterk aan op een geleiid. syste
matisch, wetenschappelijk verantwoord en
gezamenlijk aanpakken van het vraagstuk
met ruime financiële steun van de over
heid.
Onmiddellijk dient een begin te worden
gemaakt met een zo volledig mogelijke
documentatie omtrent de aanwezige lite
ratuur, de verrichte onderzoekingen en
experimenten de bestaande diagnostische
en didactische hulpmiddelen en de huidige,
practische situatie in de kleuterschool en
in de aanvangsklassen van de lagere
school. Het rapport geeft bovendien tal
van suggesties voor experimentele onder
zoekingen.
Een kleine tentoonstelling in het Katho
liek Centraal Bureau voor onderwijs en
opvoeding. Bezuidenhout 275 te Den Haag
laat zien hoe naar mening van beide rap
porteurs de overgang van kleuterschool
naar lagere school vlotter kan ver
lopen.
Op Woensdag 31 Augustus zal in Kras-
napolsky, natuurlijk op enigszins magi
sche wijze, het congres worden geopend.
Des avonds ontvangen B. en W. de „vir
tuozen van hoge hoed en konijn" in het
Rijksmuseum Donderdag is een werkdag,
maar die avond zullen de goochelaars,
die reeds door de jury beoordeeld zijn,
hun kunsten voor het publiek vertonen
in Kras. Vrijdag en Zaterdagochtend zal
er ook hard worden gewerkt, maar des
middags bezoekt het congres het Aals-
meerse Bloemencorso in het Stadion en
om half één des nachts begint een gala
voorstelling in het Citytheater. Omdat het
congres daarna nog dansen moet, zal het
Zondagochtend niet zo vroeg zijn, wan
neer de afdeling „micromagie" aan de
beurt is. Het slotfeest vindt die dag plaats
in Kras.
Ook mentale magie
Er zal in vijf afdelingen gestreden wor
den en wel het gewone goochelen met
apparaten en toestellen, de manipulatie
kunst (verleden jaar kwam de winnaar
van de „grand prix" uit die klasse), het
illusionisme, d.i. het goochelen met heel
grote atributen en dikwijls met assisten
tie van een schone juffrouw, de micro
magie en cartomagie, d.i. het „toveren"
met kleine voorwerpen en kaarten en tot
slot de „mentale magie", welke door ve
len wordt vereenzelvigd met telepathie
of „zwarte kunst", maar die berust op
een formidabele ontwikkeling van de
zintuigen, terwijl daarbij principes wor
den toegepast, die ook in de goochel
kunst voorkomen. Daarenboven zal er
nog een aparte prijs worden toegekend
aan hem of haar, die de beste nouveauté
(een werkelijk nieuwe vinding) zal kun
nen demonstreren.
De jury, die dit alles moet beoordelen
en dat o.m. doet naar de gewone techniek,
de toneeltechniek, de aankleding en de
algemene indruk, bestaat uit officiële
gedelegeerden uit zeven landen. Voor
iedere klasse zal er een eerste, tweede en
derde prijs worden uitgeloofd.
De deelneming van de illusionisten is
dit jaar erg klein (5), die van de gewone
goochelaars en manipulators bijzonder
groot.
Op de persconferentie, waar deze me
dedelingen gisteren gedaan werden, kre
gen de journalisten enige voorproefjes
van het festijn. Trouwens, ze zullen er
zelf ook in betrokken worden, want uit
hun midden is een vertrouwensman ge
kozen, die een pakje mee naar huis kreeg,
dat hij op de openingsmiddag van 't con
gres weer gesloten mee moet terugbren
gen. Wat er uit te voorschijn zal komen,
werd ons echter niet onthuld. Fled Kaps
gaf enige waarlijk knappe staaltjes van
zijn kunnen weg, die veelbelovend waren
voor het komende congres.
mmmm
Maar zij geloofden nog niet aan een ramp
Ocko waarschuwde toen zelf de bewoners
van het dorp. Toen sloeg de zee de dijken
kapot en Griend werd overspoeld; men
sen en dieren verdronken: welvarend
Griend, was ten onder gegaan.
In de zeventiende eeuw moeten er nog
vier woningen hebben gestaan van her
ders, die er hun schapen lieten weiden
en er nog altijd Griendse kaas maakten.
Nu staan er alleen nog maar een kaap,
een baken voor passerende schepen en
een hokje op palen, het onderkomen van
de vogelwachters.
In Mei van dit jaar kwam heel Griend
tijdens een storm nog onder water te
staan. Duizenden vogeleieren spoelden
weg en er zijn nu nog jonge vogels om
dat de meeuwen, de Sterns en de Schol
eksters opnieuw met een broedsel moes
ten beginnen. Langs de slenk, die het ei
land doorsnijdt, groeit de blauwe lams
oor in enorme velden; daar staat de zee
aster in de knop en daar leren ook de
jonge vogels vliegen, ongestoord, want
strikt genomen mag men niet op het ei
land komen. Het is eigendom van de
Vereniging tot Bescherming van Natuur
monumenten. De vogelwachters rapen er
meeuweneieren, omdat de meeuwenstand
in toom moet worden gehouden. Meeuwen
eten de eieren en jongen van andere vo
gels op en als het zo uitkomt zelfs hun
eigen eieren. De beide mannen leven er
drie maanden als echte kluizenaars. Zij
vissen bot en schar en bakken deze in
hun onderkomen. Zij hebben geen krant
en geen radio. Uit de ramen van hun
houten hokje op palen zien ze in het Wes
ten Terschelling liggen, waarvan de vuur
toren Brandaris zich scherp aftekent
tegen de lucht, en in het* Oosten Harlin
gen naar beide een uur varen.
Als de vogels plotseling in een wolk op
stijgen, dan weten ze dat er bezoek komt,
want voor hen vliegen de vogels niet
weg die kennen ze wel. Slechts de vreem
deling brengt, zodra hij na een half uur
door het Wad te hebben gebaggerd, door
een deel waar geen boot kan varen, voet
aan wal zet, het gehele eiland in opschud
ding.
Griend schijnt in weerwil van de be
scheiden pogingen tot het behoud er van
door de aanleg van een stuifdijkje op last
van de Vereniging tot Behoud van Natuur
monumenten toch tot de totale ondergang
gedoemd. Maar de zee is grillig en het
getij kan keren. Maar niemand weet dat,
zelfs de vogelwachters niet, die de Wad
denzee toch kennen als hun vestjeszak.
Altijd is ook het resultaat nog niet be
kend van de onderzoekingen, die van de
zijde van defensie zouden worden gedaan
om na te gaan in hoeverre dit eiland
zou kunnen worden gebruikt voor oefenin
gen met straaljagers op gronddoelen. Te
gen het voorgenomen onderzoek is ech
ter met klem geprotesteerd door de ei
genares.
Ter gelegenheid van de opening van
de wereldjamboree te Niagra on the
Lake, in Canada, heeft de H. Vader
een boodschap gericht tot de padvin
ders, die daar verzameld zijn. Hij heeft
dat gedaan op verzoek van de katho
lieke verkennersbeweging in Canada.
„Gij moet onder uw kameraden," zo
zegt de H. Vader, „ware vredeskun-
stenaars zijn. openstaan en begrip
hebben voor allen, hoezeer gij ook van
ras en cultuur verschilt. Gij moet ge
tuigen zijn van de lichtende vreugde
en moedige reinheid, de verplichtin
gen en offers niet schuwen en de ver
leidingen van een gemakkelijk leven
weerstaan. Gij zult de eerste moeten
zijn op de evangelische weg van ont
hechting en eenvoud in een dikwijls
harde en egoïstische wereld. Gij moet
getuigenis afleggen van die waarach
tige zedelijke kracht, welke zich uit in
zachtheid en geduldige goedheid te
genover elke ellende van de ziel en
van het lichaam."
De H. Vader besluit met de wens,
dat het levende geloof van zijn dier
bare katholieke verkenners moge
schitteren temidden hunner broeders
als een lamp, die het huis verlicht en
die het verstrooide gezin herenigt.
Pater Hans Werter C.I.C.M. uit Eindho
ven zal de eerste missionaris van Scheut
zijn, die sinds de tweede wereldoorlog in
Japan gaat arbeiden. Pater Werter ver
trekt Maandag 28 Augustus via Brussel
en Parijs naar Marseille. Vandaar brengt
de „Viet-Nam" hem naar Tokio, waar hij
op 1 October hoopt aan te komen.
Pater Werter zal in Japan eerst een
jaar studeren, gedurende welk jaar hij
zich ook de gewoonten van de Japan
ners eigen zal moeten maken.
Te Kabale in het Vicariaat Mbarara
(Oeganda) is plotseling overleden pater
J. Hax, van de Witte Paters van Lavige-
rie, Pater Hax, geboortig uit Malden,
bereikte de leeftijd van 40 jaar. Hij was
bijna tien jaar werkzaam als leraar aan
een kweekschool. Binnenkort zou hij met
verlof naar ons land zijn gekomen.
