Nederlandse beroepsrenners leden
een verpletterende nederlaag
Frascati werd kerkhof van grote reputaties
Twee wereldkampioenen
Dubbele Argentijnse triomf in
de Twentse Marathon
Een Hollands drama m Frascati
Wereldkampioenschappen Wielrennen
Campionissimi namen afscheid onder
regen van fluitconcerten
..*■1
In acht weinig vrolijke taferelen
Bi..
Aan liet begin en aan het einde van
hun carrière
Wielrenners bij de Paus
Jan van Ginkel Nederlands kampioen
Fanny Blankers-Koen
werd benadeeld
MAANDAG 29 AUGUSTUS 1955
PAGINA d
sr
Drama voor olandai
BQkkyV. ff
m
Regenboogtrui voor weergaloos
sterke Stan Ockers
Stan Ockcrs, zoals hij, moe en vuil
maar dolgelukkig, de armen in
■triomf omhoog, de finish van
Frascati passeerde: Wereldkampioen
Door Martin W. DUYZINGS
FRASCATI, Zondagavond.
LANGS DE HELLINGEN naar Vermicino verstomden
plotseling alle stemmen
Daar, in de gemeenste klim van een circuit, waar
op men met oorverdovend gerinkel van kostelijke scher
ven royaal een dozijn wielersportreputaties al had ge
kraakt, hadden meer dan tienduizend, met Frascati-wijn
en vaderlandsliefde volgeladen „tifosi" de genadeloze
broeihitte van deze smetteloze zomerdag acht volle uren
lang koppig getrotseerd, wachtend op de ontknoping van
een der boeiendste wielersport-drama's, ooit in West-
Europa vertoond.
In een mateloos zware race, waarin halverwege al onze
eigen Nederlandse equipe zó zorgvuldig verpletterd was,
dat zelfs Kees Pellenaars de grootste moeite zou hebben
gehad om haar nog te herkennen; in een wielersportveld
slag zonder merci en zonder pardon, waarin men, nog
éénmaal, de voormalige campionissimi, Louison Bobet
inbegrepen, zó volledig had afgemaakt en ingeblikt, dat
het zielig en pijnlijk was om er naar te moeten kijken,
restten er nog slechts negen dapperen voor de finale der
allerlaatste ronde.
Tienduizend „tifosi" langs de
zon-overladen klim naar Ver
micino; meer dan vierhonderd
duizend wielersportgeestdrifti-
gen op de rest van het meer dan
20 kilometer lange circuit, had
den in koortsige spanning op
deze finale gewacht. Stuk voor
stuk hadden de negen dappe
ren, die alle ellende van deze
waanzinnige zware race had
den overleefd, ten aanschouwe
van een onafzienbare mensen
menigte hun heldendaden
verricht: De Fransen Anquetil,
Rolland en Geminiani, die
gulzig hun kans gegrepen
hadden toen het duide
lijk werd, dat Louison Bobet
niet meer in staat was om de
wereldtitel, welke hij verleden
jaar in Solingen veroverde, te
verdedigen; de eenzame Lu
xemburger Schmitz, die met
een fraaie race alle pijn in het
Luxemburgse kamp om de af
wezigheid van de ziek gemelde
Charly Gaul al heel gauw deed
STAN OCKERS,
Wereldkampioen
vergeten; de Italianen Nencini en Fornara, die ronden
achtereen, trots en uitdagend de kopgroep hadden ge
dirigeerd met de hartelijke groeten aan het adres van de
campionissimi Magni en Coppi, die ver in de achterhoede
te midden van een oorverdovend fluitconcert hunner
voormalige supporters breedvoerig zaten te overlijden;
en drie vinnig rijdende Belgen: De Rijcke, Janssens en
Stan Ockers, dat altijd zo listige Antwerpse staminee
baasje dat, meer dan acht minuten achterstand in een
dolle rush verzwelgend, voor het eerst in zijn carrière in
het offensief was gegaan en dat zich, naar het heette,
tijdens een te laat ingezette jacht zó volmaakt aan flar
den gereden moest hebben, dat er ginds aan de eindstreep
zelfs van zijn sprintvermogen zo bar veel niet meer over
zou zijn.
Kansloos!, zeiden de „tifosi" langs dc hellingen van
Vermicino. Vroeger in de race hadden ze daar een serie
vinnige, onweerstaanbare demarrages van Fornara en
Nencini bewonderd, dc laatsten van de Squadra Azuri en
nog éénmaal zouden zij in deze allerlaatste ronde For
nara, donker en hoorbaar-hijgend zien wegzakken in zijn
stuur; nog éénmaal zou daar Nencini de man die tijdens
de jongste Ronde van Italië door zijn landgenoten Magni
en Coppi werd gekraakt, omdat de campionissimi bij
wijze van principe als de dood zo bang zijn voor het licht
in andermans ogen, tegen die helling opspurtcn.
DanAlfredo Binda was, zich niet bekommerend
om het gejammer van Fausto Coppi, die in de Italiaanse
pit zijn ellende aan de borst van zijn lijfsoigncur lag uit
te snikken, al op weg naar de eindstreep om persoonlijk
getuige te kunnen zijn van een nieuwe Italiaanse triumfo.
En tóen kregen die tienduizend „tifosi" daar langs de
verraderlijke helling van Vermincino dan de dodelijkste
verrassing van heel hun leven. Want de man die daar met
een laatste, onweerstaanbare demarrage de kopgroep
met één slag vermorzelde en die vervolgens juichend
van de pret op de eindstreep afstormde, was die kleine,
Antwerpse staminee-baas, die zich altijd en eeuwig te
vreden had gesteld met een tweede plaats en van
wie men niet ten onrechte zeide, dat het woord: „at
taque" niet voorkwam in zijn vocabularium.
Slechts enkele minuten later liep de uitgebreide Bel
gische kolonie loeiend rond met een wereldkampioen
schap en met een, in allerijl van geestdrift tot pap ge
knepen Stan Ockers. De kleine Antwerpenaar had er
geen twijfel aan gelaten dat hij vandaag inderdaad de
sterkste was. Hij kraakte alles en iedereen zoals hij
maar wilde en als er morgen in Frankrijk, Italië en Zwit
serland kranten zijn, die met een rouwrand en niets dan
droeve tirades van dc pers komen, zo dient ge U daar
vooral niet over te verbazen!
DE GROOT
avontuur strandde
op een emmer
VOOR DE ERETRIBUNE, waar Stan
Ockers volkomen schuil ging achter
zijn struise echtgenote en achter een
woud vol, in allerijl aangesleepte micro
foons, stonden na afloop van het drama
enkele honderden Belgen die. zo nodig,
dwars door de stevige omrastering heen
waren gestormd, uitgelaten te hossen
boven op de puinen van een half dozijn
kostelijke renners-reputaties. En hoewel,
zoals gezegd, ook de Nederlandse ploeg
uitsluitend tot de slachtoffers behoorde,
kan het u wellicht enigermate troosten,
te vernemen dat wij, in het eerste stadium
van de race, dapper meegeholpen hadden
bij het voorbereiden van, bijvoorbeeld die
definitieve ondergang van Fausto Coppi,
de gebroeders Bobet, Ferdinand Kubler.
Jean Brankart, Miguel Poblet en een hele
reeks mindere goden.
We lieten er in die race bepaald geen
gras over groeien. En wellicht kwam het
door de hitte, dat Adri Voorting, die waar-
ach tig goon koffiedik nodig heeft om te
•kunnen weten, dat hij vandaag vooral
wat zuinig met zijn krachten diende om
te springen, na drie
kilometer op zijn
eentje aan de haal
ging, met de garantie,
dat hij binnen de kort
ste keren zou worden
ingelopen en dat hij
zijn dwaze stunt
slechts enkele ronden
later zou moeten be
talen met een vorste
lijke inzinking Hij be
hoorde met Jos Hinsen,
die met een weerspan
nige milt in de eerste
ronde al bijna drie mi
nuten achterop raakte
en die twintig kilo
meter later noodge
dwongen zijn fiets op
stal zette, dan ook tot de eerste uitvallers
van deze dag. Doch hoewel ons dat tot
enige voorzichtigheid had moeten manen,
was op dat ogenblik Daan de Groot al
aan de haal met de even overmoedige en
even jonge Zwitser Jacky Bovay.
De Amsterdammer had tijdens de jong
ste Ronde van Italië op hetzelfde circuit
al wel ervaren dat avonturen van dit
ftenrc op dit circuit zelden met succes
doch daargaans met enige stoffelijke over
schotten worden bekroond. Doch hij kón
het eenvoudig niet laten en hij reed er
om bovendien
Zeg het met een emmer
Zo staarden de honderdduizenden rond
het circuit dan bijna twee uur achtereen
naar een jong dapper-vechtend Neder
landsZwitsers duo, dat enige tegen
aanvallen van Schmitz, de Britten Ilsley
en Mitchell en de Italianen Fornara en
Nencini opgewekt afsloeg (terwijl, uit
zuiver tactisch oogpunt bekeken., de heren
alleen maar belang hadden bij enige ver
sterking van hun gelederen Zij kregen
die versterking tenslotte tegen wil en
dank.
Fornara sprintte op zijn eentie naar de
vluchtelingen toe, lief hen vervolgens
•chter, brak daarna een wiel. liep zijn
achterstand opnieuw in en was juist bezig
de heren voor de tweede maal qchter zich
te laten, toen De Groot zijn evenwicht en
meteen ook al zijn geestdrift verloor,
nadat, een uitermate vriendelijke toeschou
wer hem, bij wijze van afkoeling, van
dichtbij een volle emmer water in de ogen
had gemikt. De race was toen nauwelijks
tachtig kilometer oud en het gezelschap
had, met een moyenne van slechts even
boven de dertig kilometer per uur voort-
Ploeterend in de hittegolf, nog altijd meer
dan tweehonderd kilometer voor de boeg.
Doch er gebeurden meteen al beslissende
dingen.
Terwijl we in het peloton nu Piet Haan
verloren, eenvoudig omdat hij het tempo
niet meer houden kon en terwijl Hem
van Breenen na enig gesukkel met zijn
z-ade] eveneens de schaduw van het_ Neder
landse verzorgerskeetie boven de hitte
van het circuit prefereerde, stormde Thijs
Roks nu achter de kopgroep aan in het
gezelschap van de Italiaan Coletto. de
Belg De Rijcke en de Spanjaarden Poblet
BOBET,
onttroond
en Trobat. Dat ontketende ver achteruit
in het peloton, waarin de campionissimi
slechts droevig naar elkaar staarden, een
spervuur van demarrages en toen de
krijgsbedrijven na 120 kilometer eindelijk
wat overzichtelijk werden, leken beroemd
heden als Coppi, Bobet. Magni en
Stan Ockers al lang en breed verslagen.
Twijfelachtig voorrecht
Fornara zat. toen, na tweemaal van fiets
verwisseld te hebben, al weer aan de
leiding, op 45 sec.
gevolgd door een
groep bestaande uit
tovay, Poblet, Tro-
>at, Nencini en Co-
etto, Anquetil.
Jarrigade en Rol
land, de Engelsman
Dusey, Thijs Roks
.n de Belg De
ttijeke.
Het peloton, waar
in van Nederlandse
zijde nog slechts
Jan Nolten, had
toen al vijf minu
ten achterstand en
alleen hij. die in
het peloton over
enorm veel moed en over een zeer 6nelle
rush beschikte, maakte daar nog kans om
de leiders nog eenmaal terug te zien-
Er kwamen niettemin nieuwe demar
rages. Jean Bobet zei zijn broer Louison
vaarwel en ging met de Zwitser Clerici en
de Belg De Bruyne aan de haal in een
poging om althans iets van het gekreukte
familie-prestige te redden. I-Iij trof het
niet, want De Bruyne ging haastig door
een bandje en Clerici kan zelfs in een
ééndaagse race tegenwoordig de helft niet
meer van wat hij twee jaar geleden nog
vertonen kon. Bovendien reed Jean Bobet
zelf zich in die tien kilometer zó volledig
leeg, dat ook hij ijlings en voorgoed achter
de coulissen moest.
Er kwam een nieuwe Franse attaque.
Terwijl vooraan de leiders zich aaneen
sloten tot een tien man sterke kopgroep,
waaruit Thijs Roks en de Engelsman
Pusey nu haastig verdwenen (de man uit
Zundert overleefde dat geen ronde meer.
terwijl ter vervolmaking van de Neder
landse narigheid nu ook Jan Noiten het
tempo van het peloton niet meer houden
kon en we, weer een ronde later, het zeld
zame voorrecht genoten de eerste equipe
te zijn die men van voor tot achter van
het deelnemerslijstje schrappen kon)
kwam van ver uit de achterhoede de brave
Raphael Geminiani naar voren in gezel
schap van de knap rijdende Luxemburger
Schmitz. Dat tweetal ging hard. Het ging
zó hard, dat het in 20 kilometer royaal
twee minuten op de kopgroep goed
maakte en dat het honderd kilometer
voor de finish het lijdende gezelschap, dat
intussen de Fransman Darrigade had ver
speeld, triomfantelijk bereikte. De enige,
die iets dergelpks klaar speelde was de
jonge Belg Jos Janssens, die nog luist voor
de definitieve ondergang van het peloton
ontsnapte en die zich na een fraaie solo-
jacht. eveneens bij de kopgroep voegde,
zodat men daar nu drie Fransen iRolland,
Geminiani en Anquetil), drie Italianen
(Fornara, Nencini en Colett.o), twee Span
jaarden (Probat en Miguel Poblet), twee
Beigen (De Riicke en Jansen®) en twee
eenzamen, Schmitz en Bovay, begroeten
kon.
Het ongelooflijke gebeurde
E REST LEEK KANSLOOS!
Terwijl de Nederlandse kolonie in
alle stilte doende was met de bijzet
ting van wijlen de vaderlandse equipe,
verloor het peloton der campionissimi
onder een oorverdovend fluitconcert van
het diep teleurge
stelde publiek de
ene kostbare mi
nuut na de andere
en zaten de be
roemdheden ken
nelijk uitsluitend
te piekeren waar en
het ogenblik wan
néér zij zich be
scheiden onder de
uitvallers zouden
kunnen scharen.
Kansloos! Inder
daad!
Na honderd kilo-
meter-Frascati
leek niemand in de
steeds kleiner wordende karavaan nog tot
een waanzin-offensief in staat. In de kop
groep reed men dan nog Don Miguel
Poblet en Jackie Bovay uit de wielen en
te midden van de uitvallers; in het pelo
ton betreurde men het heengaan van de
eerste der campionissimi, Fiorenzo Magni.
Vóór het peloton zat Brick Schottc. de
oude Belgische houwdegen, in een af
grijselijke stiil bari-kiri te plegen en
juist toen de achterstand van het peloton
tot ver boven de acht minuten was opge
lopen en niemand rond het circuit uit
deze rit nog opwindende dingen ver-
FRASCATI, Zondagavond.
STAN OCKERS, de nieuwe wereldkampioen der beroepsrenners, liep
er een half jaar geleden over te peinzen zijn fiets voorgoed tegen
de kapstok te spijkeren. Hij had in Antwerpen een florerende sta
minee geopend. Bovendien had hij, ruim veertien jaar verblijvend in de
rijen van de profs, zijn schapen veilig op het droge. De Belg rijdt het
hele jaar door: hij hoort in een zesdaagse evengoed tot de favorieten
als in een wegrace. En tenslotte had hij in de Belgische sportpers zóveel
onvriendelijke verhalen over zijn gebrek aan aanvalslust moeten lezen,
dat zijn geestdrift voor de wielrennerij ijlings aan het bekoelen was.
„Nog één seizoen", meldde Stan Ockers in het voorjaar aan ieder,
die het maar vernemen wilde. En toen won hij achter elkaar twee
zware wedstrijden: de Waalse Pijl en Luik-Bastenaken-Luik. En vervol
gens arriveerde hij in de jongste Tour de France met de groene trui
in het Pare des Princes.
En nu stond men de 35-jarige Antwerpenaar hier in Frascati dan te
huldigen als zijnde de nieuwe wereldkampioen. Het ziet er naar uit,
dat de race-fiets van Stan Ockers voorlopig nog niet naar de kapstok
behoeft. Vanavond al werd hij hier in Rome achtervolgd door mena-
gers, die met een fortuin aan zwaar betaalde contracten voor criteria
en winterbanen kwamen aandragen. „En voor het overige", zei de Ant
werpenaar, alvorens hij onder de douche ging, „voor het overige heb
ik wel zoveel plezier in de regenboogtrui, dat ik hard van plan ben om
hem volgend jaar in Kopenhagen niet zo maar zonder meer aan een
ander cadeau te geven".
Santé Ranucci
wandelde vanmiddag tijdens de race der profs, gehuld in een costuum,
dat kennelijk van de naald van een kostbaar soort kleermaker stamde,
wel vijf keer heen en weer langs de bomvolle tribunes van Frascati,
teneinde de verzamelde „tifosi" nog eens de gelegenheid te geven hem
te huldigen als een der nieuwe aanstaande campionissimi.
De kleine man uit Montefascione, die Zaterdag op zo overtuigende
manier het wereldkampioenschap der amateurs op zijn naam geschre
ven had is pas 22 jaar oud. Doch hij smaakte al herhaaldelijk het zoet
der overwinning. Bij de adspiranten ging hij niet minder dan veertig
maal met de bloemtuil voor de overwinnaar naar huis, bij de beginne
lingen won hij 26 races en als amateur schreef hij onder meer reeds
de zware ronde van Toscane op zijn naam.
Men verwacht, dat Ranucci nog tot het volgende jaar amateur zal
blijven. Dan zal hij de rijen der Italiaanse beroepsrennars versterken en
vandaag bleek wel, dat men in die kringen onderhand wat versterking
opperbest verdragen kan!
COPPI.
fluitconcert
Maandagvoormiddag zal de H.
Vader de deelnemers aan de
Wereldkampioenschappen wielren
nen op de weg, die Zaterdag en
Zondag bij Frascati zijn gehouden,
in audiëntie ontvangen op zijn
buitenverblijf in Castel Gandolfo.
wachtte, gebeurde dan het krankzinnige:
Stan Ockers demarreerde!
Hfl bofte nog bovendien, want hij kreeg
dc Italiaan Bruno Monti, vandaag rijdend
voor eigen publiek, mee en twee ronden
tïclitierccn reed dc kleine, duistere Ro
mein inderdaad alsof zijn leven er van
afhing. Toen liet Stan Ockers hem, met
dank voor het aangenaam verpozen, ter
plaatse achter met een inzinking zo hoog
als het Colosseum cn maakte hij in ccn
verbijsterende jacht waarin hij, tegen zijn
gewoonte in, kwistig met zijn reserves in
het rond leek te smijten, zijn achterstand
volledig goed.
En dat was dan dat!
De rest leek eenoudig, volgens het door
Binda in allerijl gemaakte sommetje. Drie
Italianen zouden voor eigen publiek geen
moeite hebben om de reeds voor drie
kwart leeggereden Fransen en drie elkaar
niet bepaald vriendschappelijk gezinde
Belgen tijdig en snel naar de weerlicht te
rijden. Doch toen viel niet alleen de laat
ste der Spanjaarden (Trobat) doch boven
dien Signor Coletto bij gebrek san ver
dere reserves weg uit de kopgroep; en als
de Italianen al niet begrepen hadden
waarom Stan Ockers bij het ingaan van
de laatste ronde, toen ver in de achter
hoede van het circuit alleen nog Kübler
in staat bleek boven op een fiets te blij
ven zitten, zo breedvoerig naar de Bel
gische kolonie op de perstrbune zat te
glimlachen, dan merkte men dat, later
wel.
Ook de aanval betaalt
Stan Ockers had dc kopgroep ver
kend. Hjj wist, dat ook de overleven
den op sterven lagen. Hij wist bo
vendien. dat hij het niet eens op een
eindsprint cn wat ellebogenwerk be
hoefde te laten aankomen. En zo ge
beurde het dan, dat de kleine man, die
in heel zijn loopbaan nimmer aanviel,
doch die zijn successen voornamelijk
boekte dank zij een uiterst listige manier
van rijden, in de Iaatst'e klim tegen de
helling van Vermicino opnieuw demar
reerde. Het werd de triomf van zijn le
ven. Drie befaamde Fransen schreeuw
den in koor om hulp, twee Italianen
werden ten aanschouwen van heel het
vaderland dat ademloos in alle beschik
bare televisietoestellen zat te staren,
plotseling twee hulpeloze bleeksnuitjes.
En nimmer werd met één enkele de
marrage een kopgroep zó volmaakt en zó
magistraal en met zóveel vertoon van
oppermacht gekraakt.
Het werd voor de Fransen en de
Italianen een bittere, bittere nederlaag.
Want de tweede plaats was met ruim een
minuut achterstand voor de eenzame
Luxemburger Schmitz en voor de derde
plaats vloerde Germain De Rijcke vijftien
seconden later Nencini zonder moeite.
Voor de volledigheid veroverde Jos Jans-
gens voor België ook de vijfde plaats vóór
Anquetil, die Fornara (7) nog een tiental
seconden achter zich hield.
Het gebeente van de brave Ra
phael Geminiani had in die laatste
paar kilometers nog 2 min. 45 sec.
verspeeld en ook hij bleek ten ge
rieve van de Franse pers niet be
reid om een excuus te bedenken
voor een nederlaag tegen de kleine
Belg, die vandaag eindelijk ervoer,
dat ook in de wielersport de aanval
inderdaad wel betaalt alsmen
zelf zo'n aanval maar verdragen
kan!
De uitslag
1. Ockers (B.) 293 km. in 8 uur 43 min.
29.2 sec., gemiddelde snelheid 33.395 k./u.;
2. Schmitz (Lux.) 8.44.39.3; 3. Germain De
Rycke (B.) 8.44.45; 4. Nencini (It.) z. t.; 5.
Janssens (B.) 8.45.09; 6. Anquetil (Fr.) z. t.;
7. Fornara (It.) 8.45.24; 8. Geminiani (Fr.)
8.46.14; 9. Rolland (Fr.) 8.51.03; 10. Monti
8.56.21; 11. Molineris (Fr.) 8.57.08; 12. Co
letto (It.) 9.00.01; 13. DefiMppis (It.) 9.00.54;
14. Kubler (Zwits.) 9.02.25; 15. Reitz (Did.)
z. t.; 16. Junkermann (Did.) z. t.; 17. Mo-
ser (It.) 9.03.51- 18. Ebbers (Did.) 9.10.53;
19. Mueller (Did.) z. t.; 20. Preiskeit (Did.)
geen tijd opgenomen.
Alle andere renners er waren er 65
gestart hebben de strijd gestaakt
(Zie vervolg pag. 6).
ENSCHEDE, Zaterdag.
De lustrum-Marathon te Enschedé,
waaraan het kampioenschap van Ne
derland is verbonden, is een volkomen
buitenlandse aangelegenheid geworden.
Onmiddellijk na de start nam Reinaldo
Gorno de ieiding en deze heeft de 35-
jarige Argentijn, die te Helsinki 1952
tweede werd achter Zatopek, niet meer
afgestaan. Even leek het erop, dat Gor
no gepasseerd zou worden door zijn 21-
jarige landgenoot Osvaldo Suarez, toen
deze hem na ruim 33 k.m. inhaalde.
Maar Suarez liet Gorno tot het einde
toe een meter voorsprong.
Het parcours van deze Marathon slin
gerde zich door het mooie Twentse land
schap met afwisselend bos en akkerland
in Oostelijke richting naar het dorp Los
ser en van daar in Noordelijke richting
naar het dorp De Lutte waar het keer
punt was. Door verscheidene buitenlandse
lopers werd de route geprezen om het
FRASCATI, Zondagavond.
Halverwege was vandaag in de meedogenloze broeihitte van
Frascati dc race om het wereldkampioenschap, toen Nederland helaas
al niet meer meetelde. Thijs Roks, die naar Rome gekomen was, ten
einde onder meer Kees Pellenaars duidelijk te maken, dat men hem dit
jaar ten onrechte geen plaats geboden had in de vaderlandse Toui-
equipe, had toen juist de kopgroep, waarin hij, moedig worstelend
met zijn wilskracht en zijn pedalen, terecht gekomen was moeten laten
gaan. Ook hij was leeggereden
Het was de laatste maai, dat de tienduizenden op de tribunes bij
start en finish een man in een oranje-shirt voorbij zagen gaan over
de smalle, in de zon doorweekte asfaltweg. Zo werd, in tegenstelling
tot de strijd van dc amateurs, waarin wij juist in de laatste ronden wèl
een rol speelden, dit gevecht om dc wereldtitel der profs voor Neder
land helaas een bijzonder korte cn niet zo krachtige geschiedenis.
Zo ge onze avonturen op een rijtje wilt, dan kunt ge het doen met
deze enkele schamele alinea's.
HEIN VAN BREENEN
De anders altijd zo jolige Amsterdam
mer, had vandaag een bijster boze bui.
Hij zat zo uitstekend en iris in de race,
toen hij zijn zadel brak. Hij kreeg in al
lerijl een nieuwe fiets, brak prompt op
nieuw zijn zadel, hield vervolgens een on
gezouten en langdradige redevoering aan
het adres van de mecano's in het alge
meen en de K.N.W.U.-rijwielherstellers in
het bijzonder en begroef dan, beledigd
van zijn fiets klimmend, al zijn hoop en
al zijn kansen.
DE ACHTSTE MAN
Alsof we in de Nederlandse wieler
sport nü al volmaakt aan bloedarmoede
"lijden verscheen onze equipe met slechts
zeven' renners aan de start. Om de een
of andere voor iedereen onbegrijpelijke
reden bleek het de Koninklijke Neder
landse Wielren Unie onmogelijk om Gu's
Pauw, invaller voor Wout Wagtmans,
nog tijdig in Rome te krijgenAlsof
men er bij de K.N.W.U. nog nimmer van
vernomen had, dat men tegenwoordig in
slechts enkele uren helemaal en com
fortabel van Schiphol naar Rome vliegen
kan. Als pikante bijzonderheid kan men
daaraan toevoegen, dat Wout Wagtmans,
die op het laatste ogenblik geen belang
stelling voor dit wereldkampioenschap op
de weg bleek te hebben, wél in Rome ar
riveerde, terwijl hij er wellicht verstan
dig aan had gedaan zich ginds op de
Vigorelli te Milaan al vast op de strijd
bij de stayers voor te bereiden.
ADRI VOORTING
Hij zorgde, roekeloos smijtend met zijn
krachten, voor de eerste demarrage van
deze dag, doch dertig kilometer verderop
moest hij het peloton al laten gaan en
wéér een uur later behoorde de man, die
niet alleen de kwaliteiten, doch ook de
koppige vechtlust van Voorting Senior
bi'z- i-pf- mist, al tot de uitvallers, sa
il. mei
JOS HINSEN
De Belgische Nederlander kwam naar
Frascati met de overtuiging, dat hij in
dit beulenwerk een behoorlijke prestatie
zou kunnen leveren. Van alle Nederlan
ders ging hij vanmorgen het vrolijkst
van start. Helaas: in de eerste de beste
ronde al werd hij geplaagd door een on
verdraaglijke pijn in de zij. Hij hield dat
nog twintig kilometer; toen behoorde hij
in ieder geval met reden tot de
uitvallers.
PIET HAAN
Hij reed dit wereldkampioenschap in
de stijl, waarin hij zijn Tour de France
gereden heeft: zonder macht, zonder
vechtlust en zonder overtuiging. Slechts
vijftic k' ometer lang hield hij zich, te
rend op zijn souplesse, in liet peleton.
Toen begon hij aan een snel groeiende
achterstand en zijn onvermijdelijke on
dergang. In de vijfde ronde schrapte
ploegleider Martin, de Hoensbroekse bur
gervader, die zich maanden geleden de
moeite gestroostte om helemaal naar
Rome te komen teneinde de accommodatie
van onze equipe vooral maar goed voor
te bereiden, ook de man uit Mechelen
van zijn lijstje,
JAN NOLTEN
Onherkenbaar sedert de laatste Tour
etappes. De Limburger, die theoretisch
van alle Nederlanders de beste kansen
had op dit circuit, draaide „vierkant",
zoals dat in vakjargon heet, liep 130 kilo
meter lang verloren in een lusteloos
voortsukkelend peloton, vergaarde toen
haastig zeven minuten achterstand en
staakte vervolgens inderdaad kansloos
nu, de stryd,
THIJS ROKS
Hij sneuvelde practisch op hetzelfde
ogenblik, doch hij had in ieder geval ini
tiatief vertoond. Samen met o a. Nencini,
Poblet en Rolland had hij zich na hon
derd kilometer naar de kop geworsteld,
doch ook hij verdroeg daar het tempo
niet lang: veertig kilomeier verderop
werd hij in gezelschap van de Engels
man Pusey in de gemene klim voor de
tribune gelost. Dat gaf de man uit Zun
dert meteen de genadeslag,
DAAN DE GROOT
Hij was de enige van de Nederlanders,
die in deze race lange tijd een hoofdrol
speelde. Het was een riskant avontuur
en de jonge Amsterdammer kon dat se
dert de jongste Ronde van Italië weten
bovendien. Hij sneuvelde, toen een al te
geestdriftige toeschouwer hem met een
emmer water ondersteboven wierp, doch
men kroeg de indruk, dat hij juist op dat
moment, na honderd kilometer beulen
werk, aan een onvermijdelijke en fatale
inzinking begonnen was.
Een débacle voor Olanda inderdaad!
Hier in Frascati hebben slechts enkele
Nederlandse amateurs de eer van onze
wielersport gered. De Nederlandse kolonie
trekt nu naar Milaan in de hoop, dat
onz„ haanrenners, waaronder Wim van
Est en Wout Wagtmans, die de snelle
latten van de Vigorelli verkozen boven
het zware werk van Frascati, daar al
thans voor indrukwekkender dingen
kunnen zorgen.
goede wegdek vrijwel de gehele weg
is geasphalteerd en de fraaie omge
ving.
Helaas echter ontlastte zich over dit
deel van Twente een zware onweersbui
boven de hoofden van de athleten en de
talrijke toeschouwers; de deelnemers wa
ren ongeveer op, de helft van het par
cours toen bij het keerpunt de regen zo
dicht naar beneden stroomde dat men
nauwelijks 60 meter voor zich uit kon
zien. Gorno was toen al regelmatig ver
der uitgelopen op Suarez en de Brit Cox,
die gevolgd werden door de Engelsman
Iden en de Nederlander Van Ginkel met
vlak daar achter de beide Tsjechen Pech-
nek en Sourek en de Duitse kampioen
Hans Vollbach.
Gorno had zijn van de regen zwaar ge
worden shirt uitgetrokken (welk voor
beeld gevolgd werd door de Duitsers Blu-
mensaar en Leifhelm) en aanvankelijk zag
het er naar uit, dat Gorno bij het keer
punt moeilijker Rep. Op dat moment deed
Suarez zijn eerste aanval op Cox; de En
gelsman sloeg deze af, maar bij de tweede
aanval even voor Losser moest Cox de
Argentijn laten gaan, Suarez haalde daar
na zijn landgenoot Gorno 10 km voor de
finish in.
De beste Nederlander was Jan van
Ginkel, die in deze Marathon, nu Janus
van der Zande wegens drukke werkzaam
heden verstek moest laten gaan, het Ne
derlands kampioenschap won. Hij moest
echter op het laatste deel van het par
cours verscheidene buitenlanders laten
passeren, waardoor hq als elfde eindigde,
gevolgd door Smits op 200 meter. Jaap
Overdjjk, die reeds verschillende malen
in Enschede als eerste Nederlander is ge
ëindigd, moest de strijd op de terugweg
na ongeveer 30 km. wegens maagkramp
staken.
De uitslag luidde: 1 Reinaldo Gorno
(Argentinië) de 42,192 km. in 2 uur 26
min. 33 sec.; 2 Osvaldo Suarez (Arg.)
2.26.34; 3 S. E. W. Cox (G.B.) 2.27.03; 4
Drahomir Pechnek (Tsj. SI.) 2.30.27; 5
Geoff Iden (G.B.) 2.32.28; 6 Haroslav Sou-
rek (Tsj. SI.) 2.33.45; 7 August Blumen-
saat (Did) 2.35.25; 8 Gunter Leifhelm
(Did) 2.38.45; 9 Hans Vollbach (Did)
2.41.56; 10 Hubert Zeinar (Oostenr.)
2.42.10; 11 Jan van Gjnkel (Gooise Athle-
tiek Club ,Ned.); 2.43.51 12 J. A. Smits
(A.A.V '36 Ned.) 2.44.36; 13 Dorfeld (Did)
2.53.28; 14 Moons (P.S.V., Ned.) 2.55.11; 15
Kriesschen (Did) 2.55.25; 16 Claxton (GB)
2.56.44; 17 Stolker (A.V. '40, Ned.) 2.57.57;
18 Gerrits (O.S.S.-Volo. Ned.) 2.59.32; 19
Klein (A.V. Tempo, Ned.) 3.00.05; 20
Muurlink (AAC, Ned.) 3.00.58.
De twee Argentijnse triomfators van
de Twentse Marathon: aan de kop
Gorno, die in het omveer zijn shirt
had uitgetrokken, in zijn schaduw
Suarez, die een meter achier zijn
landgenoot bleef.
Geen Nederlands record
Door een organisatorische fout is Fanny
Blankers-Koen geen Nederlandse record-
houdster voor het kogelstoten geworden.
Tjjctens atletiekwedstrijden te Rhenen
stootte zij de kogel 12,52 meter ver, het
geen een nieuw Nederlands record zou
hebben betekend, indien de organisatoren
haar niet per abuis deze prestatie in de
niet-officiële ring had laten verrichten.
Bij deze wedstrijden waren nl. twee rin
gen, de officiële en de niet-officiële. En
juist het nummer kogelstoten voor dames
werd in de niet-officiële ring afgewerkt.
Het Nederlands record staat sedert 3 Aug.
1941 met 12,375 meter op naam van Jo van
Schouwen-Cramer; de afstand van Fanny
Blankers-Koen was dus 14% centimeter
meer. Toen zij hoorde, dat het record niet
kon worden erkend, heeft zij geprobeerd
om in de officiële ring haar prestatie te
heThalen. Dit mislukte evenwel.
S&kmwiSmMnnRI
